(over de partner in een samengesteld gezin)
Partners in samengestelde gezinnen hebben vaak ruzie hebben over de kinderen. Men meet met twee maten, de kinderen van hem worden anders behandeld dan de kinderen van haar. Je relatie wordt dan steeds verder verziekt. Je kunt nl. niet jouw kinderen op de 2e plek zetten. Zij zijn altijd het belangrijkst. Dat geldt ook voor jouw partner. Je kinderen komen voor op de eerste plaats.
Zelden heeft men in de gaten dat men verschil maakt. Vaak probeert men juist extra ze gelijk te behandelen, gelijk te beoordelen. Daarom: erken dat je je anders voelt t.o.v. de kinderen van de ander. Wees daarin eerlijk naar jezelf.
Je houdt altijd meer van je eigen kinderen, ook al zijn de kinderen van je partner je nóg zo dierbaar. Maar er is nu eenmaal een verschil.
Ruzies in samengestelde gezinnen gaan hier het vaakst over. Loyaliteit is niet alleen iets van kinderen. Ouders zijn ook loyaal: Je komt aan het dierbaarste wat de ander heeft: zijn/haar kind!! En hoe gemakkelijk is het om af te geven (zeker als je boos bent) op het kind van de ander. Maar dat beschadigt jouw relatie met je partner op langere termijn onherstelbaar.
Ook al kun je het over het algemeen wel verdragen, uiteindelijk maakt het je relatie kapot. Dat verdraagt niemand. Men verdraagt het vaak omdat men hoopt dat het minder wordt of overgaat, of omdat er mooie beloftes worden gedaan, maar uiteindelijk (zélfs als de kinderen het huis uit zijn) blijft het lastig. En je bent ook zelf tot op het bot beschadigd, want je kinderen zijn een deel van je. Als je aan hen komt kom je ook aan jou!
Dreigen met weggaan is geen goed idee, als het bij dreigen blijft. Nooit dreigen met weggaan als je dat (nog) niet van plan bent. Maar wat je wel kunt doen is zeggen dat als het niet verandert dat je zeker bent dat de relatie op den duur kapot gaat, en dat er waarschijnlijk een moment komt dat je voor jezelf gaat kiezen. Het moet de ander duidelijk zijn dat hij/zij niet zo maar door kan gaan, dan het een keer genoeg zal zijn en dat er dan niks meer kán!!
Het hoeft NOG niet zover te zijn dat je weggaat, maar het moment komt waarschijnlijk wel steeds dichterbij. En dan is het tij niet meer te keren, dan is het te laat. Zoek hulp!
Partners in samengestelde gezinnen hebben vaak ruzie hebben over de kinderen. Men meet met twee maten, de kinderen van hem worden anders behandeld dan de kinderen van haar. Je relatie wordt dan steeds verder verziekt. Je kunt nl. niet jouw kinderen op de 2e plek zetten. Zij zijn altijd het belangrijkst. Dat geldt ook voor jouw partner. Je kinderen komen voor op de eerste plaats.
Zelden heeft men in de gaten dat men verschil maakt. Vaak probeert men juist extra ze gelijk te behandelen, gelijk te beoordelen. Daarom: erken dat je je anders voelt t.o.v. de kinderen van de ander. Wees daarin eerlijk naar jezelf.
Je houdt altijd meer van je eigen kinderen, ook al zijn de kinderen van je partner je nóg zo dierbaar. Maar er is nu eenmaal een verschil.
Ruzies in samengestelde gezinnen gaan hier het vaakst over. Loyaliteit is niet alleen iets van kinderen. Ouders zijn ook loyaal: Je komt aan het dierbaarste wat de ander heeft: zijn/haar kind!! En hoe gemakkelijk is het om af te geven (zeker als je boos bent) op het kind van de ander. Maar dat beschadigt jouw relatie met je partner op langere termijn onherstelbaar.
Ook al kun je het over het algemeen wel verdragen, uiteindelijk maakt het je relatie kapot. Dat verdraagt niemand. Men verdraagt het vaak omdat men hoopt dat het minder wordt of overgaat, of omdat er mooie beloftes worden gedaan, maar uiteindelijk (zélfs als de kinderen het huis uit zijn) blijft het lastig. En je bent ook zelf tot op het bot beschadigd, want je kinderen zijn een deel van je. Als je aan hen komt kom je ook aan jou!
Dreigen met weggaan is geen goed idee, als het bij dreigen blijft. Nooit dreigen met weggaan als je dat (nog) niet van plan bent. Maar wat je wel kunt doen is zeggen dat als het niet verandert dat je zeker bent dat de relatie op den duur kapot gaat, en dat er waarschijnlijk een moment komt dat je voor jezelf gaat kiezen. Het moet de ander duidelijk zijn dat hij/zij niet zo maar door kan gaan, dan het een keer genoeg zal zijn en dat er dan niks meer kán!!
Het hoeft NOG niet zover te zijn dat je weggaat, maar het moment komt waarschijnlijk wel steeds dichterbij. En dan is het tij niet meer te keren, dan is het te laat. Zoek hulp!
Nellie
Therapie Veghel
Lid van Therapiepsycholoog
Veghel