Mijn onzekerheid mag gewoon meedoen!

Waar je onzekerheid ook vandaan komt, mag ie meedoen? Mag het er zijn? Nee, dat is niet gemakkelijk en al helemaal niet comfortabel! Ik weet het, ik was daar ook. Ik was superverlegen en (rete-)onzeker. Ik vocht ertegen. Ik frustreerde me erom. Dacht dat het karakter was en ik het er maar mee moest doen...

Het begon te veranderen toen ik van een goede stagebegeleider gespiegeld kreeg dat er met mijn onzekerheid niets mis was. Het mocht er gewoon zijn! Hij dacht niet minder van mij. Hij ontzag mij ook niet.

Met andere woorden, met mijn onzekerheid onder mijn arm, ging ik mijn uitdagingen aan. En dát werkte.

Welke stap of stapje zie je zitten, gegeven je angst?

Ik heb wel eens een gast-college gegeven in een auditorium aan 40 HBO studenten. Over een superleuk onderwerp. Maar éng dat ik het vond. Dat heb ik dus gezegd, bij aanvang. En dat ik mogelijk zou stotteren, blozen of even mijn draad kwijt zou raken. Hoefde ik dat tenminste niet meer keihard te proberen te voorkomen. Stressortje minder. Ik kreeg er hele toffe reacties op.

Adem in, uit met een zucht. En kijk of je wat kunt ontspannen in je onzekerheid. Als ik het kan, kan jij dat ook!