Als je ongeduldig bent naar je kind.

Als je ongeduldig bent naar je kind.

Soms kan je je zelf onaangenaam verassen dat je uitvalt naar je kind.
Terwijl je jezelf zo hebt voorgenomen omdat nooit te doen.

Je kan getriggerd worden doordat je kind niet naar je luistert. Door dit gedrag word je geraakt in een oude pijn van jezelf. Een herinnering dat je zelf niet bent gehoord of gezien toen jij jong was. Als het ware word je weer even je eigen gekwetste kind. Alsof je weer terug in de tijd wordt gezet.
Daarnaast uit je ook kritiek naar jezelf. “Jij zou toch die fantastische ouder zijn, jij zou toch nooit uitvallen!”. Door het gekwetste kind in jezelf te voelen en de kritiek op jezelf kom je klem te zitten en komt er een primaire reactie door uit te vallen.

Als je merkt dat je boos wordt, is het beste om zelf naar een andere ruimte te gaan. En aandacht aan jezelf te geven, erkennen dat je je onmachtig voelt en dat er een oude pijn wordt aangeraakt. Als je dat doet komt er meer rust en kan je weer vanuit een volwassen kijk naar je kind kijken. En zien wat de situatie nodig heeft. Bijvoorbeeld je kind rustig een grens aangeven of juist even liefdevolle aandacht geven.