een verzoek doen, zo blijf je in verbinding.

Hoe blijf je in verbinding met je gesprekspartner als het lastig wordt?
Stel je voor.. de emoties lopen op.. en je voelt je getriggerd. Dan kan het heel lastig zijn om nog vanuit je ware zelf -vanuit rust- te communiceren.

Maar als je dit doet: een verzoek doet.. i.p.v. per ongeluk een eis te stellen.. kun je vaak toch weer in verbinding zijn, met jezelf én met de ander.

Een verzoek: hoe doe je dat?
Je beschrijft hoe je het graag wilt, wat je wilt.. en je koppelt daaraan een vraag. Je doet een verzoek of de ander dat ook zou willen met jou. Concreet. (Simple and with a smile)

voorbeeld; Ik zou graag ongedeelde aandacht beleven met je. Dat zou eruit zien als stilte tijd (zonder stoorzenders zoals tv) voor 15 minuten, waarbij we elkaar in de ogen kunnen kijken en niet over iets specifieks hoeven te hebben. Het liefst ervaar ik dan de stilte met je.. zodat we kunnen voelen. Zou je dat ook willen? En wanneer..

Dit is heel wat anders dan het stellen van een verkapte eis.
Stel je voor je zou in de conversatie al helemaal op de kast zitten in getriggerde toestand. Dan zou je hoogst waarschijnlijk verwijten uitdelen.. en helemaal niet helder overkomen, eerder belerend, verwijtend en eisend. waardoor juist ook de ander zich niet begrepen voelt en jij al helemaal niet.

Dus een verzoek doen is de gouden tip om trouw te zijn aan wat je bedoelt.. wat je voor ogen hebt. En daarbij dus een 'vraag' te stellen waarbij er ook ruimte is voor de ander om wat in te brengen.

Een respons van de ander is bijvoorbeeld: Vrijdag komt mij niet uit.. maar zaterdag wel. En je wilt dit 15 minuten? Kunnen we dit doen na het eten, met een kopje thee op de bank? Is dat een goed idee?

Heel veel plezier met 'in verbinding blijven in communicatie'.