Hooggevoeligheid als overlevingsmechanisme

Je "voelsprieten" staan helemaal áán en naar buiten gericht. Alles neem je op en komt binnen. Dat is dan vervolgens veel, vraagt verwerkingstijd en energie.

Deze "voelsprieten" is in veel gevallen je zenuwstelsel dat geleerd heeft om voortdurend de omgeving te scannen op "veilig" of "onveilig". Waarom heeft je zenuwstelsel dat zo geleerd? Hoe meer onvoorspelbaarheid en onveiligheid er was in je omgeving als kind, hoe gevoeliger je zenuwstelsel staat afgesteld.

Want als jij vóelt hoe de vlag erbij hangt bij anderen in je omgeving, of vroeger bij je ouders of op school, dan weet je hoe jij moet zijn om de kans op harmonie, rust en dus veiligheid, zo groot mogelijk te maken.

Het mechanisme heeft je ooit goed geholpen. Intussen kan dit fenomeen je ook knap vermoeien. Het goede nieuws is dat je kunt leren je zenuwstelsel te begrijpen en te kalmeren, en kan je ruimte creëren voor andere keuzes en ander gedrag. Wanneer je leert jezelf beter af te bakenen, dan zal je minder last hebben van prikkels die binnenkomen en verwerkingstijd vragen.