De meeste verliefdheden zijn heerlijk. Het is prachtig, zo zonnig als het leven lijkt. Maar het kunnen ook behoorlijke rampen worden.
Een vrouw die voor de liefde met haar enig kind uit Zuid-Limburg was verhuisd naar een dorpje hier in de omgeving kwam erachter dat haar partner zich niet gedroeg zoals hij zich had voorgedaan. Ze had echt niet gedacht dat deze man zijn vrijgezellenleventje bleef aanhouden en geen aandacht voor haar had. Zij voelde zich een “veredelde huishoudster”. Dit soort dingen gebeurt zelden zo vanuit een vooropgezet plan, maar ook dingen die “gewoon” tegenvallen, bv. dat je geen contact krijgt met de buurt, dat je je niet thuis voelt in de omgeving, dat de stiefkinderen zich vervelend gedragen tegen jouw kind, dat je niet kunt wennen aan je nieuwe collega’s…. alles kan tegenvallen.
TIP
Daarom is mijn advies: als het enigszins kan hou dan je eigen woning nog een tijdje aan.
Natuurlijk heeft het leven risico’s en moet je die soms nemen, maar een goede voorbereiding en “iets op de achtergrond houden” is echt niet overdreven. Een huisje in jouw oude vertrouwde omgeving (al is het maar een kamer) kan ook als uitvalbasis dienen voor de moeilijke momenten als je je oude omgeving mist. Deze mevrouw was genoodzaakt om bij haar bejaarde vader in te trekken met haar kind (het kind wat ook weer moest verkassen). Haar werkplek in de winkel van haar zwager was inmiddels bezet. Gelukkig zijn dit soort situaties uitzonderingen, maar nog steeds gaat 60% van de samengestelde gezinnen binnen 5 jaar uit elkaar.
Het is elke keer een drama als iemand van wat verder weg is verhuisd voor de liefde. Meestal laat men veel van zichzelf achter (huis, werk, vrienden en familie) en als kinderen niet meeverhuizen moeten ze voor de omgangsregeling veel verder reizen en kan het een gedoe zijn om toestemming te krijgen van de ex-partner.
Als het kind wel mee verhuist (bv. omdat de andere ouder niet meer leeft of op een andere manier geen rol kan spelen) moet een kind naar een andere school, opnieuw vriendjes maken, etc. Je kind laat dan dus ook alles achter.
Een vrouw die voor de liefde met haar enig kind uit Zuid-Limburg was verhuisd naar een dorpje hier in de omgeving kwam erachter dat haar partner zich niet gedroeg zoals hij zich had voorgedaan. Ze had echt niet gedacht dat deze man zijn vrijgezellenleventje bleef aanhouden en geen aandacht voor haar had. Zij voelde zich een “veredelde huishoudster”. Dit soort dingen gebeurt zelden zo vanuit een vooropgezet plan, maar ook dingen die “gewoon” tegenvallen, bv. dat je geen contact krijgt met de buurt, dat je je niet thuis voelt in de omgeving, dat de stiefkinderen zich vervelend gedragen tegen jouw kind, dat je niet kunt wennen aan je nieuwe collega’s…. alles kan tegenvallen.
TIP
Daarom is mijn advies: als het enigszins kan hou dan je eigen woning nog een tijdje aan.
Natuurlijk heeft het leven risico’s en moet je die soms nemen, maar een goede voorbereiding en “iets op de achtergrond houden” is echt niet overdreven. Een huisje in jouw oude vertrouwde omgeving (al is het maar een kamer) kan ook als uitvalbasis dienen voor de moeilijke momenten als je je oude omgeving mist. Deze mevrouw was genoodzaakt om bij haar bejaarde vader in te trekken met haar kind (het kind wat ook weer moest verkassen). Haar werkplek in de winkel van haar zwager was inmiddels bezet. Gelukkig zijn dit soort situaties uitzonderingen, maar nog steeds gaat 60% van de samengestelde gezinnen binnen 5 jaar uit elkaar.
Het is elke keer een drama als iemand van wat verder weg is verhuisd voor de liefde. Meestal laat men veel van zichzelf achter (huis, werk, vrienden en familie) en als kinderen niet meeverhuizen moeten ze voor de omgangsregeling veel verder reizen en kan het een gedoe zijn om toestemming te krijgen van de ex-partner.
Als het kind wel mee verhuist (bv. omdat de andere ouder niet meer leeft of op een andere manier geen rol kan spelen) moet een kind naar een andere school, opnieuw vriendjes maken, etc. Je kind laat dan dus ook alles achter.
Nellie
Therapie Veghel
Lid van Therapiepsycholoog
Veghel