Stop met het fixen van andersmans problemen

Wanneer een ander worstelt, ergens mee zit of moeilijke emoties ervaart is dat doorgaans voor ons moeilijk aan te zien. Het is pijnlijk te zien dat je kind, je geliefde of een goede vriend het zwaar heeft.

Een valkuil is dan dat we oplossingen gaan aandragen of het gebeurde wat relativeren. Goed bedoeld. Alleen geef je impliciet de boodschap dat hoe de ander zich op dat moment voelt, niet oké is. Dat die gevoelens weg moeten.

Nog een laag dieper, gaat zo'n poging tot helpen soms eerder over onszelf dan over degene die het moeilijk heeft. Namelijk het wegnemen van ons eigen ongemak bij de pijn of worsteling van de ander. Deze neiging is sterker naarmate je zelf moeite hebt je éigen worstelingen en pijn onder ogen te zien. Hoe meer je aanwezig kunt blijven bij je eigen pijn, hoe beter je dat lukt bij de pijn van iemand anders.

Wat kan je wél doen? Wat vaak hogelijk gewaardeerd wordt...! Het gevoel van de ander erkennen en er laten zijn. "Huil maar even", "ik snap dat je boos bent". Vraag wat de ander nodig heeft? Graag wil? Even luisteren, een knuffel.

En laat de emoties VANZELF verschuiven.