Door het donker naar het licht

Gisteren had ik een vrouw op consult die last had van een drukkend gevoel. Ze was hard aan het werk om dat gevoel weg te krijgen en om er zo snel mogelijk vanaf zijn.

Ze wist dat dit zo’n oud patroon van haar is. Druk zetten als ze in moeilijke situaties komt. Hard voor zichzelf zijn. Doorgaan op wilskracht. Overlevingspatronen die niet behulpzaam zijn.
De vraag was; durf ik hier verandering in aan te brengen?
En toen liep ze tegen weerstand op.

Logisch als je bedenkt dat we van nature geneigd zijn om weerstand te bieden aan verandering..

Verandering roept namelijk gevoelens van onzekerheid en stress op. Het vraagt je om naar binnen te kijken, te voelen en het discomfort toe te laten.
Waar je nu zit is misschien niet fijn, maar wel bekend en veilig; je weet wat je hebt. En je weet niet wat je krijgt als je dit loslaat. Op de korte termijn lijkt het veilig, maar op de lange termijn belemmert het om te groeien en je potentieel te benutten.

Ik vertelde haar het verhaal van de kreeft. Als een kreeft groeit, dan gaat zijn pantser letterlijk ongemakkelijk aanvoelen. De kreeft gaan ongemak en stress voelen. Zijn lijf geeft een intern alarmsignaal af om verandering aan te gaan. Hij trekt zich vervolgens terug in een veilig plekje onder een rots. Zijn pantser knapt open en hieronder zit een, nog heel kwetsbaar en dun, nieuw pantser.

Wanneer het nieuwe pantser sterk genoeg is, komt hij onder de rots vandaan. Op die manier kan een kreeft groeien en leven. Moet je nagaan wat er zou gebeuren als de kreeft zijn ongemak uit de weg zou willen gaan. Dé stimulans voor de kreeft om te kunnen groeien, is namelijk dat hij zich niet comfortabel voelt.

En daar ligt precies de uitdaging van de vrouw die bij me was. Durft ze haar gevoel van discomfort, van druk opleggen, van stress, van onrust te voelen en toe te laten. Te accepteren dat het er even is en ook weer voorbij gaat. Door het donker naar het licht.

Welk gevoel van weerstand en ongemak mag jij voelen en actie op ondernemen?