Het dilemma

Bij het stellen van grenzen, geef je aan wat je wel en niet wilt. Veel mensen kunnen worstelen met het aangeven van hun grenzen. Vaak is het niet zozeer dat we het moeilijk vinden om bijvoorbeeld duidelijk nee te zeggen. Het zijn eerder de (onbewuste) gedachtepatronen, waarin we verstrikt kunnen raken tijdens zo'n beslismoment. En kan dat juist de reden zijn waarom we soms over onze grenzen gaan.
Om een voorbeeld te geven: op je werk zijn er meerdere mensen ziek. Dit is al voor een langere periode. Je merkt dat je moe bent van al die extra diensten die je al hebt overgenomen. Wat je uit collegialiteit hebt gedaan en dat was ok. Je verheugd je nu op het weekend. Eindelijk weer even tijd voor jezelf, om op te laden en leuke dingen te gaan doen. Net als je naar huis wilt gaan, komt je leidinggevende naar je toe. Hij of zij zit omhoog met het rooster. Er heeft zich weer iemand ziek gemeld. Hij zegt het vervelend te vinden om het weer aan jou te moeten vragen, omdat je al zoveel overuren hebt staan. Maar hij weet echt geen andere oplossing voor dit moment en kijkt je vragend aan.
Wat gaat er dan in je om en welke gedachten leiden tot een beslissing? Is het ok voor jou om op zo'n moment voor jezelf te kiezen en een vrij weekend tegemoet tegaan?


Warme groet,