Grenzen aangeven tips

Alleen geboren tweelingen of meerlingen hebben een verhoogde kans op hoog gevoeligheid voor invloeden van buitenaf en daarmee een vager gevoel voor grenzen. Wat is van mij? En wat is van de ander? Ieder mens heeft zijn eigen aura die tot ver buiten het lichaam gaat. Op de plek waar je verbonden bent geweest met je verloren tweeling kan er een blijvend gat ontstaan. Als ze hun aura opzetten blijft er dan een stuk openstaan waardoor invloeden van buitenaf toch blijven binnenkomen.

Wil je hier meer over weten? Kijk dan bij mijn tip: Eenzaamheid | Ben jij onbewust een alleen-geboren tweeling of meerling?
Herkenbaar? en wil je testen of jij een alleen geboren tweeling of meerling bent? Voel je dan welkom om mij te contacten.

PS. Check ook de tip: Grenzen aangeven - Zelfhulp oefening om je eigen ruimte in te nemen

Vaak heeft 'grenzen aangeven' een negatieve lading. Alsof je iemand anders dan te kort doet. Het voelt als een verdediging reactie waarmee je de ander uit jouw ruimte 'wipt' en dan teleurstelt. En dus doe je dat pas als een ander je overwhelmed of jouw ruimte al betreden heeft. Echter loop je dan eigenlijk al een stapje achter en daarop leeg; energetisch gezien.

Ik zie het anders. Als jij je eigen ruimte inneemt, volledig 'in je eigen schoenen gaat staan', dan is daar simpelweg geen ruimte voor een ander en kun je vanuit die schoenen prima zichtbaar én vanuit liefde & compassie communiceren naar de ander die ook in zijn eigen ruimte/ schoenen staat. Dan hoef je dus niet die verdediging manoeuvre te maken en de ander te kort te doen.

Hieronder een visualisatie oefening voor het herstellen van je aura, waarmee je jezelf centraal zet in je eigen ruimte:

- Ga lekker relaxed staan, beide voeten op de grond en maak contact met de vloer. Knieën van het slot.

- Voel eens even hoe je erbij staat. Hoe gaat het met je? Maak je bewust van het hier en nu. Voel je lichaam, je ademhaling, de temperatuur van je lichaam en waar eventueel nog spanning zit. Hoe voel jij je nu?

- Stel je dan voor dat je een ei om je heen maakt. Die je van top tot teen omringt. Deze is in 3D, helemaal gesloten zowel boven je hoofd als onder je voeten en beschermt jou. Vind je het moeilijk om dit ei denkbeeldig te zien? Beeld het dan uit door met je armen deze in de lucht om je heen te tekenen.

- Zeg hardop of in jezelf: dit is mijn ruimte. Hierin voel ik me veilig, krachtig, .... (affirmatie) en deze ruimte beschermt mij.

- Vul dan de ruimte denkbeeldig met een kleur die past bij jou en bij dat moment. Alle andere kleuren mogen verdampen, zodat alleen jouw energie en kleur overblijft.

- Zorg dat je ei groot genoeg is. Je mag hem zo groot maken dat je, als je je handen uitstrekt, je de rand nog net kan vastpakken. De ruimte mag boven je, onder je, voor je en achter je net zo groot zijn (in 3D)

- Vervolgens druk je denkbeeldig (of beeld je het uit met je handen) alle overtollige energie van anderen uit je ruimte. Je cleanst jouw ruimte van alle invloeden van buitenaf, zodat werkelijk alleen jouw energie en jouw kleur overblijven. Neem op die manier helemaal je eigen ruimte in.

- Als laatste maak je een zilveren transparant randje om je ei heen. Ook dit kun je visualiseren of met je handen in de lucht uitbeelden. Dit is een filter waardoor alles dat oké is voor jou binnen mag komen. En alles wat niet oké is (alle oordelen, belemmeringen, negatieve gedachten, prikkels van anderen) buiten blijven.

- Met dit filter ben je helemaal bij jezelf, heb je jezelf beschermd én ben je tegelijkertijd toch nog verbonden met de wereld om je heen vanuit jouw schoenen. Eventueel kun je deze intentie hardop of in jezelf uitspreken.

- Hoe voelt dat? Is het anders dan daarnet? Op deze manier sta je steviger in je eigen schoenen en sluit je je af van de energieën van anderen en leef je je eigen leven. Zónder de ander te kort te doen.

Je kunt deze oefening dagelijks doen. Zelf doe ik de oefening zodra ik mijn bed uitstap 's morgens vóórdat ik in contact kom met de buitenwereld (dus ook vóórdat ik mijn telefoon bekijk).

Wanneer we communiceren met de mensen om ons heen, zitten we in een bubble van vertrouwen. Dit vertrouwen betekent dat we op elkaar kunnen rekenen en dus ook dat wat de ander zegt, waar is. We kunnen tenslotte niet werken met informatie die onbekend is voor ons.
Wanneer je echter niet je grens aangeeft en ja zegt, waar je eigenlijk nee had willen zeggen, verbreek je dat vertrouwen en zet je jezelf buiten de bubbel van vertrouwen. Je hebt tenslotte iets gezegd wat niet waar is. De ander voelt vaak dat er iets niet in de haak is, maar het is onduidelijk wat. Diegene kan gefrustreerd raken en reageert dat af op jou. Daarmee zet die ander zichzelf ook buiten de bubbel van vertrouwen. Dit alles samen kan dan leiden tot heftige conflicten met alle gevolgen van dien.
Hier zien we hoe belangrijk het is voor jou én de ander, dat jij aangeeft waar je grenzen liggen.
Het is niet altijd makkelijk om erachter te komen waar je grenzen liggen. Soms weet je het pas wanneer je er al overheen bent gegaan. Onthou de situatie dan goed of schrijf het op en leer jezelf beter kennen. En weet: je mag altijd terugkomen op een beslissing!

Je grens niet voelen

Hoe kan dat nou? Je eigen grenzen niet voelen?

Je hebt misschien door verschillende ervaringen in je (jonge) leven geleerd om je gevoel uit te schakelen. Misschien was het leven te zwaar, misschien had je een onbereikbare ouder, een kritische omgeving, een onberekenbare omgeving, afijn iets wat het niet veilig maakte om je eigen gevoel en wensen te volgen en te uiten. Misschien heb je ergens een (onbewust) besluit genomen dat het onveilig was om dit te doen.

Na verloop van jaren ben je dan heel goed geworden in signalen uit de omgeving opvangen met je externe antenne. En daarop te reageren. Door je aan te passen, mee te veren, je af te sluiten, of welke manier jij daarin gevonden hebt. Alleen is je interne antenne niet meer zo scherp. Herken je de signalen niet (meer) die aangeven dat iemand over jouw lijn stapt.

Tja, dat is interessant, maar wat doe je eraan? Dit is een proces, stap voor stap. Bewustwording is de eerste stap. Daarna is het zaak je interne antenne “af te stoffen” en dat kan bijvoorbeeld door meer te letten op kleine signalen in je systeem. Voel je je ineens naar, zwaar, leeg of geïrriteerd? Ga eens na wat er hiervoor is gebeurd. Heb je n gesprek gehad? Een verzoek? Een mail? Kwam je iemand tegen? Hoe heb je gereageerd? Welke gedachten had je?

Het gaat nu niet om een oordeel over jezelf, jezelf op je kop geven. Alleen om het constateren dat er iets is gebeurd en dat dit een onaangenaam gevoel heeft opgeleverd. Kleine stapjes.

Kun je hulp gebruiken bij het zetten van 1, 2 of meer kleine stapjes? Neem dan vooral contact met mij op, samen kijken wat voor jou past en hoe je verder komt.

Grenzen en redenen om ze niet aan te geven

Grenzen stellen, we horen er vaak over. Assertief zijn, jezelf niet voorbij lopen. Het lijkt alsof we allemaal heel goed zijn in voor onszelf opkomen en voor onszelf zorgen, in deze wereld vol meningen en standpunten. Toch blijkt uit de cijfers rondom burn-out en ook relatieproblemen, dat we er nog niet zo heel goed in slagen om onze eigen grenzen te bewaken.
Dat kan verschillende redenen hebben: 1. je voelt je eigen grens niet of 2. je voelt de grens wel, maar neemt hem niet serieus of 3. je voelt m, maar durft het niet aan te geven uit angst voor een verslechtering in de relatie met de ander.

Welke herken jij? 1, 2 of 3? Of misschien een combi?

Heb jij moeite met grenzen? neem gerust contact met me op, laten we samen kijken waar je staat en welke stappen jij kunt zetten.

Elke emotie heeft een doel. Ontlading, fijn gevoel. Wist je dat boosheid helpt bij grenzen stellen? Als je boos bent, zet je beide benen stevig op de grond. Je maakt je groot en zet jezelf neer. De ander merkt dit ook.
Als je vroeger nooit boos mocht zijn, kan het moeilijk zijn je grens aan te geven. Je voelt je wel boos van binnen, dat een ander bijv over jouw grens gaat. Maar geef je dit duidelijk genoeg aan?
Boosheid is een hele functionele emotie. Het bewaakt jouw grens. En zolang je dit functioneel gebruikt, is dat helemaal prima.

Chakra’s zijn energiecentra in ons lichaam die zorgen voor balans en welzijn. Het 3e chakra speelt een cruciale rol in het aangeven van je grenzen en het vinden van je innerlijke kracht.

Wat is het Derde Chakra?
Het derde chakra, ook wel je zonnevlechtchakra genoemd, bevindt zich bij je maagpunt vanaf je navel omhoog. Dit is de plek waar alle prikkels en indrukken binnenkomen en waar je soms ook buikpijn kunt voelen als je te veel hooi op je vork hebt genomen. Dit chakra staat voor jouw persoonlijke grenzen, eigenwaarde en innerlijke kracht.

Verbinding met de Eerste en Tweede Chakra
Om je 3e chakra goed te activeren, is het belangrijk eerst aandacht te besteden aan de eerste twee chakra's. Het 1e chakra bevindt zich bij je stuitje en staat voor je bestaansrecht. Het 2e chakra, in je bekkengebied, gaat over veiligheid. Wanneer deze twee chakra’s in balans zijn, kun je gemakkelijker werken aan je 3e chakra.

Hier is een eenvoudige oefening om je 3e chakra te activeren en te versterken:

Concentreer je op je Eerste Chakra: Ga comfortabel staan en richt je aandacht op het gebied van je stuitje. Adem rustig in en uit totdat je voelt dat dit gebied ‘landt’ en je je veilig voelt. Je kunt ook een hand erop leggen en ernaartoe ademen totdat het daar rustig en warm voelt.

Verplaats je Aandacht naar je Tweede Chakra: Zodra je eerste chakra in balans is, verplaats je je aandacht naar je bekkengebied. Blijf rustig ademen en voel hoe dit gebied ontspant. Ook hier kun je één hand leggen op je onderrug en zodra het daar rustig is, een hand op je onderbuik ter hoogte van je baarmoeder.

Focus dan op je Derde Chakra: Ga nu met je aandacht naar het gebied net boven je navel. Plaats een hand op je rug, ter hoogte van je zonnevlechtchakra, en adem diep in en uit. Voel je de warmte in je hand? Leg dan je andere hand op je buik en voel hoe dit gebied rustig wordt.

Het Belang van Professionele Begeleiding
Soms kunnen oude trauma's of pijn opduiken tijdens deze oefening. Als je merkt dat dit gebeurt, is het belangrijk om niet alleen verder te gaan. Probeer je gevoel te benoemen en dan kan een energetisch therapeut je helpen deze gevoelens te verwerken door onderliggende blokkades los te maken en op te lossen.

Thema's van het Derde Chakra
Het 3e chakra ontwikkelt zich tussen de 1,5 en 3,5 jaar. Thema's die hier vaak naar voren komen zijn:

- Gebrek aan eigenwaarde
- Blokkades op levensenergie
- Niet vrijuit mogen leven
- Schaamte om in je eigen kracht te gaan staan

Een geblokkeerd 3e chakra kan leiden tot gebrek aan vitaliteit, wilskracht, spontaniteit, doelgerichtheid en eigenwaarde. Het kan je dus passief en angstig maken. Als het overactief is, kan het je juist dominant, beschuldigend, onsamenhangend, agressief maken en/of constant actief maken. Balans vinden is dus essentieel.

De Weg naar Zelfliefde
Oude trauma's zitten vaak vast in de eerste drie chakra's. Wanneer je deze loslaat, helpt dat je hartchakra (vierde chakra) te openen, wat staat voor balans, compassie en zelfliefde. Werken aan je oude pijn en trauma helpt je om meer in je eigen kracht en zelfacceptatie te staan. Hoe meer zelfliefde je voelt, hoe beter je je eigen ruimte inneemt en hoe meer dit wordt gewaardeerd door je omgeving.

Door te werken aan je 3e chakra, kun je je grenzen beter aangeven en sterker in je schoenen staan. Het is een daad van zelfrespect en een stap naar een leven vol balans en zelfliefde.

Voor veel mensen is het moeilijk om hun grenzen aan te geven:
je kunt het leren:

-Bedenk wat je voelt en vertel dat aan de ander. Praat in de Ik-vorm; Ik voel me gespannen… Ik vind het niet prettig….
-Zeg concreet welke opmerking of welke gebeurtenis jij niet prettig vindt.
-Leg uit wat het met jou doet en of waarom jij het niet fijn vindt.
-Zeg waar je behoefte aan hebt of wat je graag wil.
-Laat de ander uitpraten als hij vertelt hoe hij het ziet. Respecteer de ander en toon begrip voor zijn perspectief. Herhaal eventueel nog een keer wat jij belangrijk vindt en waar jij behoefte aan hebt.

Schroom niet, neem gerust contact op voor meer informatie of therapie als je wil leren om je grenzen aan te geven.

Do you ever find yourself rushing to meet others' requests, even when it means putting your own needs and desires on hold? Maybe you sometimes struggle to express what you truly need or even wonder what they are. These actions could be linked to past experiences that made you believe that keeping others happy is the path to safety, making it challenging to establish personal boundaries.

These are all aspects of life that can be explored and worked on during the therapeutic journey. It might take some time and effort, but realizing that you have more choices in life than you think can be a truly rewarding outcome.

Gebruik de kracht van "ik" en "mijn": In plaats van grenzen te formuleren als beperkingen die aan anderen worden opgelegd, kun je je communicatie verschuiven naar de eerste persoon. Gebruik zinnen zoals "Ik voel me ongemakkelijk als..." of "Ik heb tijd voor mezelf nodig..." in plaats van "Je zou dit niet moeten doen" of "Je moet me met rust laten." Door de focus te leggen op je eigen gevoelens en behoeften, wordt het voor anderen duidelijker dat je grenzen stelt om voor jezelf te zorgen, en niet om hen te beperken.

Je wilt beter voor jezelf opkomen, maar je weet niet hoe?
Het is belangrijk om eerst je grenzen te voelen. Ga staan en voel de voeten op de vloer. Visualiseer alsof er wortels aan je voeten zitten. Deze wortels verbind je diep in de aarde. Daarna ga je voelen hoeveel ruimte jij inneemt. Voel hoe ver jouw energie ruimte inneemt.
Visualiseer daarna de ruimte die jij nodig hebt. Waarschijnlijk zal de ruimte die je nodig hebt groter zijn, dan die je inneemt. Ga regelmatig de ruimte visualiseren die jij nodig hebt. Het zorgt ervoor dat je meer ruimte in gaat nemen. Succes met je ruimte innemen.

Heeft iemand weleens tegen je gezegd dat je meer je eigen grenzen mag aangeven? Dat de ander je dus begrenzing gunt.....wat heel veel fijn is, echter jij jezelf afvraagt; hoe doe je dat dan?
Hoe kun je je eigen grenzen voelen? Wanneer voel je je nog jezelf, autonoom, en waar ergens raak je dit gevoel kwijt?
Het kan ook zijn dat je niet eens in de gaten hebt / voelt dat de ander over je grenzen gaat.
Is het van belang om in contact reactief te zijn en je grenzen op te geven of kun je een andere weg inslaan in verbinding met jezelf, in wie jij bent? Voelen is opmerken, bewust worden wat erin je gebeurt een mooie eerste stap...
Wil je het pad van eigenheid en gevende grenzen lopen neem dan gerust contact met mij op.
Groetjes Cassandra Akse

Jezelf zijn en toch ook bij de ander zijn. Dat is een hele kunst. Je lichaam kan je daarbij ondersteunen. Als je jezelf bent dan voel je je gegrond. Je kunt letterlijk de grond onder je voeten voelen. Je hele lichaam voelt ontspannen. Als je alleen bij de ander bent of je druk maakt om wat de ander van jou denkt of zegt dan voelt je lijf: je buik, je schouders, je keel (net waar jij dat voelt) gespannen. Let eens op je lichaam en laat je door je lichaam ondersteunen om jezelf te blijven en in je kracht te gaan staan. Dit kan je ook helpen om de beslissingen te maken die bij jouw passen.

Als je een relatie hebt met iemand die narcistisch is, is daar heel moeilijk ut te komen. Iemand met een narcistische persoonlijkheid heeft geen zelfwaarde en is in wezen heel angstig voor de afwijzing van anderen. Dat maakt dat deze persoon er alles voor gaat doen om dat niet te voelen. Aanvankelijk zal hij of zij heel aardig zijn en alles voor je doen en over hebben, maar als je eenmaal in het 'web' zit, zullen alle mogelijkheden die kunnen leiden naar een afwijzing uitgevoerd worden, ten koste van jou. Een narcist heeft geen empathisch vermogen en zal daarom ook niet begrijpen dat wat hij met jou heftig is.

In de leven hebben we 2 symbolische benen om op te staan: ik en de ander. Als we veel in afhankelijkheid van een ander leven is dat been groter dan die van jezelf. Het kan ook andersom zijn en vertrouw je meer op jezelf. In beide gevallen staan we niet recht op onze benen. Als je leunt op een ander is de kans groot dat je sneller over iemands grens gaat of dat iemand juist te veel op jouw gebied staat omdat je dit zelf toelaat. Als je 'ik' - been groter is dan de 'ander' is er vaak ook een grensoverschrijdend patroon. Het is belangrijk te ontdekken waardoor dit patroon is ontstaan, zo kun je het langzaam ombuigen.

Voor de meeste mensen is het belangrijk om erkenning of waardering te krijgen. Geven we onze grenzen aan lopen we het risico dat we dit niet krijgen en dat kan moeilijk zijn.
Immers is de ander misschien ontevreden met onze reactie.
De vraag is dan of we ons zelf voldoende erkenning en waardering kunnen geven? Want dat zou ons een stukje onafhankelijkheid geven.
Misschien een doel om naar toe te groeien?

Als een belangrijke persoon in je leven iets van je vraagt, dat je liever niet zou willen doen, kan het moeilijk zijn om nee te zeggen, misschien wil je de ander niet teleur stellen of kwetsen.
Soms voel je je misschien overrompeld en zeg je 'ja' terwijl je eigenlijk 'nee' wilt zeggen.
Dus het is niet altijd even makkelijk om je grenzen aan te geven.
Misschien kan je ook achteraf nog een gesprek voeren en kijken of er een betere oplossing is? Of een volgende keer heb je erover nagedacht en nu een betere idee hoe met een soortgelijke situatie om kan gaan.
Vaak is het een process waar je naar iets toe groeit en dat heeft tijd en aandacht nodig.

Vind je het lastig om grenzen aan te geven?
Vaak heeft dit te maken met onzekerheid, negatief zelfbeeld of angst voor afwijzing bv doordat je gepest bent of andere negatieve ervaringen in het verleden. Dit patroon is te doorbreken door stil te staan bij je angst en te werken aan zelfvertrouwen en zelfliefde.

Hoe spannend is het voor jou om voor je eigen waarheid op te komen en een grens te stellen door je uit te spreken? Misschien wel heel spannend. Het kan heel gevaarlijk voelen om dit te doen, en dat heeft bijna altijd te maken met de omstandigheden waaronder we opgegroeid zijn. Als kind kun je het je niet permitteren om 'verstoten' te worden, dus pas je je aan. Is dat nog steeds nodig? Nu je volwassen bent en onafhankelijk, waarschijnlijk niet.
Sta wel stil bij het gevoel van dreiging dat je kunt ervaren, en neem het tegelijkertijd niet zo serieus.

Ik ga over mijn grens heen, een ander gaat over mijn grens heen of ik laat andere mensen over mijn grens heen gaan zijn uitspraken die ik vaak hoor in de praktijk. De wens is om de eigen grens aan te geven, alleen weten we niet hoe. In veel gevallen hebben we niet "echt" geleerd of in ieder geval niet een goed voorbeeld gekregen hoe dit er dan uitziet zonder de ander te kwetsen én vooral om maar niet in een conflict te komen.

De grens aangeven is dus vaak gekoppeld aan vooraf "bedachte / verwachte" gevolgen die niet helpend zijn. De tip van mij is om eerst bij jezelf te gaan herkennen wat je grens is en hoe je dit bij jezelf ervaart. Vaak ervaar je je grens pas als je er lichamelijk "last" van hebt. In dat geval ben je zelf (of iemand anders) al over je grens heen gegaan. Dat kan bijvoorbeeld een gevoel in je buik zijn wat niet prettig is, of je merkt dat je je schouders optrekt en dat je je ademhaling inhoudt. Of dat je hart tekeer gaat en je je extra alert voelt. Dit zijn allemaal lichamelijke signalen die je kunnen helpen bij het herkennen van je grens.

Pas als je je eigen grens ervaart, is het mogelijk om je grens aan te geven. Hier zijn mooie oefeningen voor om dit bij jezelf te ontdekken. Lukt het je niet alleen is dat helemaal niet erg. Dan kun je goed de hulp van een coach of therapeut inroepen die je kan helpen bij het herkennen van je eigen grens. Succes met het herkennen van je eigen grens.

Als je weet wie jezelf bent, lukt het je beter om grenzen aan te geven. Als je geleerd hebt waar jijzelf ophoudt en waar de ander begint, markeert dat al een grens.

Dit kun je leren door te kijken naar: wie ben ik? Wat doe ik? Waar houd ik van? Wie of wat laat ik toe in mijn leven, wat wil ik? Grenzen zijn niet statisch, maar kunnen meebewegen met ons als persoon.

Wil je je grenzen leren ontdekken en aangeven? Neem contact met me op.

Om grenzen te leren aanvoelen is het handig om eens een dun koord om je heen te leggen wat jou ruimte weergeeft waarin jij je prettig voelt. Binnen die grens adem je ontspannen en sta of zit je stevig.

Beeld je dan verschillende situaties in die impact op je hebben. Bijvoorbeeld iemand die boos op je is, een vriendin waarmee je een geheim deelt, een vriend die erg verdrietig is. Stel je dan voor dat die persoon tegenover je gaat zitten. En kijk of je het koord nu wilt verplaatsen. Wees je bewust als je je ruimte groter of kleiner maakt wat er dan gebeurt met je ademhaling, met je spierspanning en met je gevoel van vaste grond hebben. Is deze ruimte de ruimte die je eigenlijk wilt hebben? Of zou je iets willen zeggen of doen zodat je ruimte weer een goede ruimte voor je wordt?

Op deze manier gebruik je de wijsheid van je lichaam om beter te leren je grenzen in acht te nemen.

Deze oefening ken ik van het werk van Peter Levine en Jan Bommerez. Hij is heel eenvoudig om te doen, de kunst is om hem vaak te herhalen zodat hij zijn werk doet voor jou, nl. je grenzen beter gaan aanvoelen.

1. Maak een zachte vuist met één van je handen en beklop heel bewust en met aandacht zachtjes je hele andere arm en hand. Herhaal dit met de andere arm.
2. Beklop je hoofd aan alle kanten zachtjes met de vingertoppen (dus niet vuisten) van beide handen.
3. Gebruik beide handen om je hele romp (waar je bij kunt) zachtjes te bekloppen met zachte vuisten en doe dit ook bij beide benen en voeten.
4. Voel na wat deze oefening voor je gedaan heeft.

Als je nog wat moeite hebt met het aangeven van je grenzen, kan het soms lastig zijn om de juiste woorden te vinden. Het helpt om dicht bij jezelf en jouw behoefte(n) te blijven en bijvoorbeeld zoiets te zeggen als: 'Ik merk dat ik behoefte heb aan rust dus.... ga ik niet mee/blijf ik thuis/......'. Door het zo te benoemen, is het duidelijk dat je vóór jezelf kiest en niet tegen de ander. Dit maakt het makkelijker om je grens aan te geven.

Jouw lichaam geeft je informatie over waar jouw grenzen liggen. Om dit te kunnen ervaren, is het nodig dat je zoveel mogelijk met je bewustzijn aanwezig bent IN je lichaam. Yoga kan hierbij helpen, wandelen in de natuur, grondingsoefeningen of met je aandacht naar binnen gaan en je lichaam van binnenuit verkennen.

Wil je hulp bij het meer aanwezig zijn in je lichaam? Je bent van harte welkom in mijn praktijk!

Misschien heb je geleerd dat jouw boosheid er niet mag zijn. Boosheid heeft in onze maatschappij vaak een negatieve lading maar we hebben het ook nodig. Boosheid helpt jou om voor jezelf op te komen en jouw grenzen te bewaken. Jouw boosheid is een menselijke emotie en mag er zijn, net als blijdschap, verdriet, etc.

Onthou dat nee zeggen tegen een ander - JA zeggen is tegen jezelf!

Soms krijg je zo maar uit het niets een snauw of een boze opmerking van iemand. Vaak van een volstrekt vreemde.

Dit is vaak het resultaat van opgekropte woede, frustratie, machteloosheid et. Etc. van de ander. Zij reageren het dan op jou af.

Wanneer je je dit persoonlijk aantrekt en er op reageert heb je al gauw een bak ellende.

Wanneer je die vuilniszak van de ander niet aanpakt laat je de gevoelens bij die ander. Die zal daar zelf iets mee moeten doen.

Wanneer je die zak van de ander wél aanpakt kun je bij jezelf te rade gaan waarom je dat doet. Wat in jou wordt geraakt. (getriggert) Welk gevoel komt er bij jou naar boven. Dit kan van alles zijn, niet gerespecteerd, niet gehoord of gezien, aan de kant gezet etc.

Door dit bij jezelf te onderzoeken zorgt ervoor dat je jezelf nog beter leert kennen. Vaak hebben we blinde vlekken en die zorgen ervoor dat we niet kunnen zien wat er (nog) zit wat geraakt kan worden.

We hebben een keuze in het aanpakken of weigeren van die vuilniszak (of het pakketje). Pakken we hem uit?

Boundaries, being assertive we often hear about this. You would think we are all very able to stand up for ourselves. Looking at figures to do with burn out and relationship issues, you can conclude that we are not really that good at it.

Why is that? Several possibilities:
1. you do not know or feel where your boundaries are so you cannot speak up when they are being crossed
2. you do feel or know them but you do not take it and yourself seriously (enough)
3. you feel your boundaries but you are afraid to stand up for them and youurself out of fear of damaging the relationship.

Which one do you recognize? 1,2 or 3? Or maybe a combination?

Are you having difficulties with boundaries? Do contact me. Let's see together where you are at and which steps you can start to take.

Lees het boek van R.Bolton, al 35 jaar oud en nog steeds wordt het vernieuwd. Over communicatie met concrete tips voor allerlei situaties, ook voor contact met mensen, die jou willen overreden; dus met handvatten om nee te zeggen en bij jezelf te blijven.

Om je eigen grenzen te bewaken, is het essentieel om bij jezelf te blijven.
Elke keer als je een vreemd gevoel in jezelf opmerkt in het contact met iemand anders, zeg je zachtjes STOP. Dan vraag je jezelf af 'wat gebeurt hier'..........wat vraagt de ander van mij? WIl ik ja zeggen of sta ik op het punt dit te doen uit gewoonte, uit de behoefte om aardig gevonden te worden?
Maak erna bewust een keuze, je mag ja zeggen als dat jouw besluit is, maar je mag ook nee zeggen.
Veel oefenen levert echt iets op, doe het. Succes.

Wanneer we veel boosheid in onszelf ervaren dan zegt dit gelijk iets over het stellen van grenzen. Want wanneer je geen grenzen stelt ontstaat er juist boosheid in jezelf.

Mocht je thuis als kind boos zijn? Een duidelijke nee laten horen?
Als dat niet oke was, is de kans groot dat je dat nog lastig vindt. Omdat je ingeprent is dat dat niet zo hoort.
Boosheid geeft kracht. En soms nodig om een grens aan te geven.

Herken jij ook dat je ergens ja op zegt, of mee gaat in wat de ander wil, zonder op dat moment duidelijk te hebben wat je zelf wilt? Pas later komt er frustratie naar boven omdat je voorbij bent gelopen aan je eigen behoeftes. Soms lijkt het of de ander hierin iets gedaan heeft, maar je kracht ligt het eerder bewust worden wat je wensen zijn en hier ook mee naar buiten te komen. Zodat de ander hier de kans krijgt om rekening mee te houden. Als je dit niet geleerd hebt vroeger, als je geleerd hebt dat het beter is je te voegen, of als je ouders niet veel ruimte gaven aan jouw behoeftes en gevoelens, dan is dit als volwassene moeilijk om te doen. Maar ook een vervullend pad om alsnog op ontdekking te gaan!

Grenzen, is dat voor jou iets positiefs? Of juist niet?

Zelf vind ik de metafoor van de tuin een heerijke ondersteuning. Jouw hart, jouw leven is jouw eigen tuin. Daar mag jij kiezen wel mooie bloemen of juist hoge bomen je wilt neerzetten. JIj bent ook degene die de tuin onderhoud. Of doe je dat juist niet? Met deze metafoor is duidelijk dat zelf onderhouden, dus goede zelfzorg, onmisbaar is. Je kan denken een ander zorgt wel voor mijn tuin maar diegene is met haar eigen tuin bezig.

Ik gun jou dat je weet wat jouw tuin nodig heeft.
Dat je je tuin goed verzorgd
En dat je niet zomaar een ander planten uit jou tuin mag halen.

Boundaries, being assertive we often hear about this. You would think we are all very able to stand up for ourselves. Looking at figures to do with burn out and relationship issues, you can conclude that we are not really that good at it.

Why is that? Several possibilities:
1. you do not know or feel where your boundaries are so you cannot speak up when they are being crossed
2. you do feel or know them but you do not take it and yourself seriously (enough)
3. you feel your boundaries but you are afraid to stand up for them and youurself out of fear of damaging the relationship.

Which one do you recognize? 1,2 or 3? Or maybe a combination?

Are you having difficulties with boundaries? Do contact me and let's see where you are at and which steps you can start to take.

Jolanda van der Pol
Coaching Amsterdam en Zaandam

Als je het lastig vindt om je grenzen aan te geven, je bent een 'pleaser', je helpt iedereen en gaat aan jezelf voorbij.
Dit kan helpen:
Vaak helpen we de ander door het over te nemen. De vraag is dan; hoeveel helpt dit de ander dan ook daadwerkelijk? Hoeveel help jij jezelf hiermee?
Door iets voor 100% over te nemen van de ander, ontneem jij ook de ander de kans om (ervan) te leren hoe die dit zelf kan oplossen.
En daarbij zadel jij jezelf dus met die 100% op. Wat stress en druk verhogend werkt.

Als het onduidelijk is wat de ander precies van je vraagt, stel dan de vraag terug: 'Wat is het precies dat ik voor je kan doen?' 'Waar heb je hulp bij nodig?' 'Wat heb je zelf gedaan/Wat lukt/kan je zelf?'. \
Dus hoeveel procent (van die 100%) hulp vraagt de ander van je en wat van die percentage kan (en nog belangrijker, wil) jij oppakken/doen?
Dit duidelijk overleggen en aangeven zorgt voor beide partijen voor duidelijkheid en dus ook minder teleurstelling, irritatie etc.

Er kunnen allerlei redenen zijn waarom we het moeilijk kunnen vinden om onze grens aan te geven bij een ander. Dat komt ook vaak omdat we bij het aangeven van onze grens vaak denken dat we 'nee' tegen iets of iemand moeten zeggen. Je bent dan onbewust vaak bezig met die ander. Stel je die dan teleur of wordt diegene misschien boos op je? Het kan enorm helpen om je in plaats daarvan af te vragen wat jij diep van binnen graag wilt en waarom en om vervolgens daar 'ja' tegen te zeggen. Dan volgt er logischerwijs een 'nee' uit voor dat wat daar niet in past. Dit maakt je sterker :)

Moeite met grenzen aangeven heeft vaak te maken met de angst om anderen teleur te stellen. Want als je de ander teleurstelt kan de ander bijvoorbeeld boos worden, de relatie verbreken, weggaan, je niet begrijpen... vul maar in.

Deze angst heeft te maken met een bepaalde belemmerende overtuiging in jezelf. Het kan zinvol zijn op zoek te gaan naar de oorsprong van deze overtuiging en jezelf een nieuwe reële overtuiging eigen te maken. Hierdoor pak je de kern aan en lukt het ook om beter je grenzen aan te geven doordat je zelfvertrouwen groeit.

Lukt het niet om deze overtuiging zelf op te sporen? Dan kan het zinvol zijn om hierbij therapeutische hulp te zoeken.

Als je het moeilijk vindt om je grenzen aan te geven of zelfs te voelen, ga dan eens het volgende (lichaamswerk) oefenen:

Je gaat met een bekende het volgende doen:
1. Jij blijft staan waar je staat en de bekende komt steeds een stukje dichter bij. Jij geeft aan wanneer hij/zij moet stoppen.
2. De bekend blijft staan en jij gaat steeds een stapje dichterbij. Jij stopt daar waar het prettig voor je is (of daar waar de bekende het al eerder aangeeft).

Hetzelfde kun je doen met naast elkaar zitten.

Op deze manier kun je oefenen om grenzen te voelen en aan te geven.

Stap 1: Maak een lijst, of pak je lijst erbij.. van de contacten in je leven nu.. waar je moeite mee hebt. Personen die je triggeren.. vriendschappen die energie vreten en familie / kennis-contacten die niet meer stromend voelen.

Stap 2: Kies vandaag één persoon uit. En schrijf een brief voor jezelf.
Beschrijf alles wat het je kost, wat het contact met je doet, waar je nog boos over bent, spui het allemaal uit.. op papier.

Stap 3: Lees dit gedeelte van de brief al hardop voor aan jezelf om de kans te pakken dieper te voelen.. Laat de pijn en het verdriet er zijn.. en stel jezelf de vraag: Wat wil ik echt zeggen tegen deze persoon.
Schrijf dit ook op.

Stap 4: Sluit je ogen, adem door en beantwoordt zo veelzijdig mogelijk: 'Wat heb ik hiervan geleerd? Welke les zit hier in? Waartoe wordt ik opgeroepen te doen, te handelen.. aan te gaan?

Stap 5: Schrijf op alles wat je juist graag wilt in een vriendschap/ relatie / fijn contact. Beschrijf het positief en precies zoals je het bedoelt.. laat de pen vrij!

Stap 6: Lees alles nu hardop voor.. Voel! Verbrand deze brief in een kampvuurtje/ open haard / veilig kaarsenvlammetje buiten. Laat los!

Stap 7: Plan een moment om het gesprek in 'real-life' aan te gaan. En oefen met je gezonde grenzen.. en het uitspreken van je wensen. Maak het zinvol voor beiden. Praat in ik-boodschappen (ik ervaar, ik krijg het idee dat... klopt dat? Ik voel me...) En doe daarna het 'verzoek' wat je dus graag zou willen van die ander. Stel het als een vraag. En kijk wat die ander hierin kan en wil. (Misschien heeft het wat tijd nodig) Maar gooi het open en kom er ook op terug.. Hoe het nu is voor jullie beiden. Verandert er niets, of wil die ander niet meebewegen naar een gezondere vorm van omgang met jou? Dan is het tijd om diegene vaarwel te zeggen.

Stap 1: Maak een lijst van al je relationele contacten. Denk aan: -kennissen, -vriendschappen, -familieleden.
Stap 2: Plaats nu ieder onder een van deze drie kolommen, van links naar rechts:
*Blije energieflow. *Ik weet het niet * Energieverlies.
(Dus welke relatie geeft energie, welke kost energie? En dan heb je nog de middelste kolom die je kunt gebruiken als je het niet weet.
Stap 3: Stel je zelf de vraag: bij de lijst personen die in de rechter kolom staan. Persoon voor persoon. 'Dient dit contact me nog? Of is het tijd om hierin een keuze te gaan maken?'
Stap 4: Kijk naar de middelste kolom. Is deze lang geworden? Waar twijfel je aan? Schijf per persoon op wat dit contact je geeft èn wat het je kost, of wanneer het je te veel kost. Weeg het af en plaats ieder in de kolom rechts of links ervan. Ben eerlijk naar jezelf toe.
Stap 5: Wat doet deze schrijfoefening met je? Wat komt er in je op? En de personen in de rechterkolom... Zou je een brief kunnen schrijven aan deze personen waarin je aangeeft wat het contact op deze 'oude' manier met je doet.. wat het je kost, en wat je mist... En zou je ook op kunnen schrijven wàt het is dat je graag wenst, graag wèl zou doen met dit contact. Beschrijf het precies zoals je bedoelt. Maak er een mooie brief van die je voorleest aan jezelf. Verbrand hem daarna. Laat alles los.

Veel mensen geven aan dat ze moeite hebben met het aangeven van hun grenzen. Als je meer geeft aan de ander en meer bezig bent met het welzijn van anderen in plaats van stil staan bij wat jij nodig hebt, dan is het lastig te bepalen wat je grenzen zijn: grenzen vloeien voort vanuit je intrinsieke wensen. Het is eenvoudiger om te voelen en te weten wat je wensen zijn, je innerlijke waarden zoals bijvoorbeeld respectvol zijn, liefdevol zijn, oprechtheid, eerlijkheid, betrokkenheid.., en vandaaruit te meten in hoeverre daar aan tegemoet is gekomen of juist niet. En zo niet, dan is dat je grens. En dát voel je, dus handel dan ook oprecht liefdevol omarmend naar jezelf daarin.

Heb je wel een aan een stilte retraite mee gedaan. De stilte werkt helend. Je wordt niet afgeleid door dingen van buiten en kan helemaal naar binnen keren. Het is een prachtig manier om te verstillen en te verbinden met jezelf.
Als je met je zelf kan verbinden kan je dat ook beter met de ander

Een grens aangeven is vaak niet makkelijk als je moeilijke contact maakt met je gevoelens en daardoor de grens zelf nog niet voelt.
Mocht dit zo zijn neem dan de tijd om regelmatig jezelf te vragen: 'Wat voel ik? Wat zijn mijn behoeften?' Richt daarbij je aandacht naar binnen, luister naar wat je lichaam en je gevoel je zegt. Als je van binnenuit een grens voelt is het vaak makkelijker om deze ook echt aan te geven.

Vaak helpt het ook om een situatie nog eens met iemand anders te bespreken. Door dingen hardop uit te spreken wordt een situatie ook vaak helderder.

En natuurlijk kun je altijd terug komen op een situatie die gebeurd is waar je je niet goed over voelt. Een ik boodschap is daarbij aan te raden, dat kan een ander vaak beter horen. Bijvoorbeeld:
Ik voelde met toch wat overdonderd door je gedrag, ik merk dat ik er spanning van kreeg en wil je vragen dit een volgende keer .....te doen.

Succes!

Waar ligt jouw grens?
Dat merk je per situatie, want een grens geef je aan tegenover iemand anders. Als je als kind leerde dat je lief moet zijn, dat je moet luisteren en dat je geen eigen mening mag hebben, dan is het later lastiger om voor jezelf op te komen. Ook als je dat als kind wel meekreeg, is het best ingewikkeld om bij jezelf te blijven in de relatie met je partner, ouder, collega omdat je liever geen conflict wil.

Je lichaam geeft aan dat jouw grens bereikt is.........je voelt irritatie, spanning.
Wuif dat niet weg en luister naar wat dit wil zeggen. Als je begint met goed voor jezelf te zorgen en nee leert zeggen, levert dat jou veel op!! Niemand kan jouw grens bepalen, dat kun alleen jij.

Hier zijn een paar tips om je te helpen grenzen te stellen:

Wees duidelijk over je behoeften: Identificeer wat je wel en niet comfortabel vindt en wat je nodig hebt in verschillende situaties. Wees eerlijk tegen jezelf en anderen over je grenzen.

Communiceer assertief: Oefen het op een respectvolle en duidelijke manier communiceren van je grenzen. Gebruik "ik"-verklaringen om je gevoelens en behoeften uit te drukken, bijvoorbeeld: "Ik voel me ongemakkelijk als... en ik zou het op prijs stellen als je..."

Wees consistent: Het is belangrijk om consequent te zijn in het aangeven van je grenzen. Dit helpt anderen te begrijpen dat je serieus bent en dat je grenzen niet flexibel zijn.

Leer "nee" te zeggen: Het is oké om nee te zeggen als iets niet goed voelt of niet past bij je behoeften. Oefen met het vriendelijk en respectvol afwijzen van verzoeken die je grenzen overschrijden.

Zorg voor zelfzorg: Het is essentieel om goed voor jezelf te zorgen en je eigen behoeften op de eerste plaats te zetten. Neem de tijd om te rusten, te ontspannen en activiteiten te doen die je energie geven.

Onthoud dat het stellen van grenzen een proces is dat tijd en oefening vergt. Wees geduldig met jezelf en wees trots op elke stap die je zet om jezelf te beschermen en je welzijn te waarborgen. Je verdient het om je grenzen te respecteren!

Hoe vaak zorg je veel beter voor een ander, dan voor jezelf. Je zet jezelf aan de kant om voor de ander te zorgen. Je kunt pas goed voor een ander zorgen, wanneer je eerst goed voor jezelf zorgt. Denk daarbij aan de zuurstof in een vliegtuig. Daar moet je eerst zorgen dat jezelf zuurstof krijgt, daarna kun je de ander helpen. Zo is het in je dagelijkse leven ook. Stel je grens wanneer blijkt dat een ander wil dat je voor hem of haar zorgt, zonder te kijken of jij het aan kunt.

Vaak voelen mensen ergens wel dat er over hun grens wordt gegaan alleen doen ze er niets mee. Neem jezelf voor om voortaan voor jezelf op te komen omdat je dit waard bent. En doe dit dan ook echt. Als je merkt dat over jouw grens wordt gegaan, benoem dit dan . Je kunt bijv. zeggen 'Ik merk dat ik dit ongemakkelijk vind / niet prettig vind / etc....' Of zeg dat je even tijd wilt nemen om het te laten bezinken als iemand jou iets vraagt. Hiermee voorkom je dat je zonder meer 'ja' zegt terwijl je het eigenlijk niet wilt.

Weest je bewust van de ruimte die jij inneemt. Als je merkt dat je jezelf of je ruimte kleiner maakt als de ander meer ruimte in lijkt te nemen, realiseer je dan dat jij net zo goed invloed hebt op de ander als de ander op jou. Jij kunt beter jouw grenzen aangeven als jij je ruimte in blijft nemen, wat er ook gebeurt in het contact met de ander. Als je toch je ruimte hebt 'weggegeven', pak deze ruimte dan bewust terug.

Bij het stellen van grenzen, geef je aan wat je wel en niet wilt. Veel mensen kunnen worstelen met het aangeven van hun grenzen. Vaak is het niet zozeer dat we het moeilijk vinden om bijvoorbeeld duidelijk nee te zeggen. Het zijn eerder de (onbewuste) gedachtepatronen, waarin we verstrikt kunnen raken tijdens zo'n beslismoment. En kan dat juist de reden zijn waarom we soms over onze grenzen gaan.
Om een voorbeeld te geven: op je werk zijn er meerdere mensen ziek. Dit is al voor een langere periode. Je merkt dat je moe bent van al die extra diensten die je al hebt overgenomen. Wat je uit collegialiteit hebt gedaan en dat was ok. Je verheugd je nu op het weekend. Eindelijk weer even tijd voor jezelf, om op te laden en leuke dingen te gaan doen. Net als je naar huis wilt gaan, komt je leidinggevende naar je toe. Hij of zij zit omhoog met het rooster. Er heeft zich weer iemand ziek gemeld. Hij zegt het vervelend te vinden om het weer aan jou te moeten vragen, omdat je al zoveel overuren hebt staan. Maar hij weet echt geen andere oplossing voor dit moment en kijkt je vragend aan.
Wat gaat er dan in je om en welke gedachten leiden tot een beslissing? Is het ok voor jou om op zo'n moment voor jezelf te kiezen en een vrij weekend tegemoet tegaan?


Warme groet,

Onthoud: wanneer je 'ja' zegt, wanneer je eigenlijk 'nee' bedoelt, is dit voor de ander ook erg onveilig. Die kan niet vertrouwen op jouw antwoord.
Grenzen aangeven is niet alleen voor jou veel fijner, ook voor de ander.

Heb jij allerlei contacten via Social Media die van alles van jou willen?
Mensen die je nog nooit IRL hebt ontmoet maar wel allerlei dingen van jou verlangen die jij helemaal niet wilt?
Verwijder deze contacten. Je bent er onnodig veel tijd en energie aan kwijt en je laat je misschien verleiden tot het doen van dingen waar je later spijt van krijgt. Stel je grenzen, kies voor jezelf en besteed je tijd en energie aan activiteiten waar jij blij van wordt.

Vraag je eerst af waar je 'ja' tegen wilt zeggen. Wat vind je belangrijk in jouw leven? Door je agenda eerst te vullen met datgene wat jij graag wilt, wordt het gemakkelijker 'nee' te zeggen tegen de dingen je niet wilt.

Mentale grenzen zijn belangrijk. Deze grenzen geven je namelijk de mogelijkheid om je eigen mening te hebben en te vormen en daarnaast geven deze grenzen je de mogelijkheid om je gedachten te uiten. Niemand anders kan over jouw gedachten ownership nemen en je omgeving hoeft het echt niet altijd met jou eens te zijn of andersom. Tip is om iedere dag een keer een eigen gedachte te delen, door bijvoorbeeld aan te geven: Ik denk op deze manier over de situatie .. Het feit dat dit jouw gedachte is is prima. Jouw gezinsleden of collega's hoeven het ook niet met jou eens te zijn, maar mogen wel weten hoe jij erover denkt.

Fysieke grenzen zijn hetzelfde als lichamelijke grenzen. De grenzen stel je om aan anderen aan te geven hoe ver ze mogen gaan met fysieke aanrakingen. Door hierin grenzen te stellen geef je aan wie je mogen aanraken en in welke mate ze dit mogen doen. Dit is een hele belangrijke grens want het is niet prettig om door "Jan en alleman" aangeraakt te worden.
Tip: probeer in dit geval te voelen wat de aanraking met je doet en stel jezelf de vraag: Vind ik dit prettig ja/nee. Wanneer je ervaart dat je dit NIET prettig vindt, probeer aan te geven: Ik vind dit niet prettig. Zou je dat de volgende keer kunnen laten? Uiteraard is dit een heel lastig onderdeel, omdat je misschien graag aardig gevonden wil worden of dat je iemand niet wil teleurstellen of confronteren. Toch is dit een stap naar het stellen van je eigen (fysieke) grens.

Partners willen elkaar vertrouwen en dat is ook een goed ding, het is het fundament van je relatie. Maar het rare is dat we het niet o.k. vinden om dan grenzen aan te geven aan de ander. Dat kan op allerlei gebied zijn. De manier waarop de ander tegen je praat, of je behandelt. De wijze waarop je partner over jou praat in het bijzijn van de ander. De wijze waarop je partner met anderen omgaat. De verdeling van het huishouden, werk, opvoeding van de kinderen, etc., Vaak hebben we geen zin in gedoe. Maar als je geen grenzen aangeeft wat voor jou belangrijk is, kan de ander het ook niet leren en kan doorgaan. Dat leidt op den duur tot grenzeloos gedrag. Grenzen aangeven aan elkaar is een kwestie van volwassen omgaan met elkaar! En het houdt je relatie helder in de zin wat voor jou onwenselijk is en wat voor jou belangrijk is.

Door vragen te stellen stel je ook grenzen

"Hij die vraagt ​​is een dwaas voor vijf minuten, maar hij die niet vraagt, blijft voor altijd een dwaas." – Chinees gezegde

Sommige mensen kunnen geen grenzen stellen omdat ze zichzelf niet belangrijk genoeg vinden om hun eigen gezonde en veilige ruimte te bewaken. We leren anderen hoe ze ons moeten behandelen door hen te laten zien hoe we onszelf behandelen. Geef het goede voorbeeld en behandel jezelf met respect: je mag er zijn, helemaal!

Als je ergens tegen opziet of bang bent om tegen iemand in te gaan, kan het zijn dat je gewend bent om het uit de weg te gaan (vermijden). Of je vindt dat het aan de ander ligt dat dingen niet zo lopen als je zelf wil.
Stop dit patroon: zoek geen ZONDEBOK maar kijk naar jezelf en jouw rol. Hoe kun je duidelijk(er) voor jezelf opkomen, hoe zeg je wat je wil en niet wil.
Oefen met een goede vriend(in), dat helpt echt om te merken dat je wel duidelijk kunt zijn.
Succes

Iedereen die geboren is, heeft bestaansrecht, zo stelt de contextuele therapeut. Jij mag dus bestaan. Ook jouw grenzen. Je mag deze uitdrukken met je stem. Of aangeven met je gedrag.

Hoewel deze 'wet' voor iedereen geldt, voelt niet iedereen deze zo duidelijk. Gelukkig kun je het wel duidelijk voor jezelf maken. Gewoon door de kracht van herhaling.

Vertel het jezelf. Schrijf het voor jezelf op. Verbeeld het voor jezelf. Mediteer hieromtrent voor jezelf.

"Ik mag bestaan, met mijn grenzen."

Net als de ander trouwens ;-)

Vind je het lastig nee te zeggen? Of zeggen dat je iets niet wilt, niks vindt, of dat iets niet oké voor je is?
Vaak houdt angst je tegen. Angst voor wat?
Probeer het gewoon eens. Rustig nee zeggen.
Want de angst is meestal ongegrond en komt helemaal niet uit. Sterker nog: de meeste mensen vinden het alleen maar prettig als je duidelijk bent.

Vind je het een uitdaging om jezelf te begrenzen tijdens seks?
Of vind je het lastig om jezelf te verbinden tijdens seks?

Lees dan "Hoe heb ik je lief" van Piet Weisfelt. Dit boek geeft je vast veel te overwegen over grenzen trekken en grenzen vloeibaar maken.

Wanneer je vaker je grens wilt aangeven is het slim om een moment te kiezen wanneer je niet overloopt van de emoties. Wanneer dat wel zo is , kun je jouw gevoelens beter eerst ventileren door er met iemand over te praten of van je af te schrijven.

Oefening baart natuurlijk kunst. Begin bij kleine dagelijkse dingen die je afleiden of irriteren, bijvoorbeeld in je gezin of bij collega’s. Wanneer je vaker jouw grenzen goed bewaakt, zal je merken dat je zelfverzekerder en assertiever wordt én meer energie overhoudt. Ook zullen jouw relaties met anderen over het algemeen verbeteren, wellicht in tegenstelling tot wat je zou verwachten. Het is voor de ander namelijk ook prettig als je helder en congruent communiceert met wat je denkt en voelt.

Zo geef jij jouw grenzen aan:

- Formuleer je grens duidelijk en concreet.
- Breng je grens vriendelijk en nooit verwijtend.
- Praat altijd vanuit jezelf in de IK-vorm.
- Communiceer wat je wél wilt (i.p.v. wat je niet wilt).
- Verduidelijk eventueel door de consequenties te benoemen als de ander er niet aan voldoet.
- Neem daarbij een assertieve houding aan, neem jouw fysieke ruimte in (i.p.v. jezelf klein en onbelangrijk te maken).
- Aanvaard dat je geen invloed hebt op de reactie van de ander (gun de ander diens teleurstelling).
- Voorkom discussie, blijf stevig achter jouw standpunt staan en herhaal jouw grens en wens zo nodig.
- Zoek waar nodig samen naar een oplossing.

Grenzen heeft alles te maken met lichaamsbewustzijn. Uit je hoofd en kunnen voelen. Kunnen voelen wat jij wilt en daarnaar handelen. Dan is het wel nodig dat je je bewust bent van je lichaam, daar voel je namelijk wat goed voor jou is. Zorg dat je jezelf aard bv dmv blote voeten lopen, trampoline springen, wandelen enz.

Succes.

Grenzen aangeven, het klinkt zo mooi en makkelijk. Maar dat is het niet he.

Hoe weet je nu hoe je je grenzen aan moet geven, als je niet eens weet, of niet door hebt, waar je grenzen líggen?

Ik help je graag te (her-) ontdekken wie je bent en waar jij tegen aan loopt als mensen iets naars doen in jouw ogen of als jijzelf iets doet, wat je beter niet had kunnen doen. Hoe voel je dat je tegen je grens aan zit en hoe voel je dat je er over heen gaat of dat andere mensen er over heen gaan? Waar merk jij dit aan? Waar merkt jouw omgeving dit aan?

Wat voor angst heb je om je grens niet aan te geven, wat zit daar achter en vooral hoe voorkom je herhaling?

Dit soort vragen wil ik graag met je ontdekken en hier krijg je ook huiswerkopdrachten over.

En vooral daarná: hoe geef je dan respectvol aan dat er over jouw grens gegaan wordt, Of hoe corrigeer je jezelf zodat je niet nog verder heen bent.

Al dit soort vragen neem ik graag met je door en graag help ik jou naar een gelukkiger en rustiger leven, zowel in je hoofd, in je hart als in je gedrag en contact met andere mensen.

Bij het stellen van grenzen, geef je aan wat je wel en niet wilt. Veel mensen vinden het moeilijk om hun grenzen aan te geven.

Een mooie quote van Brene Brown over het stellen van grenzen:

"Daring to set boundaries
is about having the courage
to love ourselves
even when we risk
disappointing others".

Warme groet,

Het kan moeilijk zijn om nee te zeggen, vooral als je het gevoel hebt dat je iemand teleurstelt of als je bang bent dat je de kans misloopt om iets te doen. Hier zijn vijf tips die je kunnen helpen om nee te zeggen:

1. Bepaal je prioriteiten: Denk na over wat echt belangrijk voor je is en wat je moet doen om je doelen te bereiken. Als iemand je vraagt om iets te doen dat niet bijdraagt aan je prioriteiten, wees dan niet bang om nee te zeggen.

2. Wees eerlijk: Als je nee moet zeggen, wees dan eerlijk over waarom je het doet. Je hoeft geen excuus te verzinnen. Leg gewoon uit waarom je niet kunt helpen of waarom je de uitnodiging moet afwijzen.

3. Wees beleefd: Je kunt nee zeggen zonder onbeleefd te zijn. Bedank de persoon voor het aanbod of de uitnodiging en leg uit waarom je het niet kunt accepteren.

4. Bied alternatieven aan: Als je nee moet zeggen, bied dan een alternatief aan. Misschien kun je niet vandaag afspreken, maar kun je wel volgende week? Of misschien kun je niet helpen bij het evenement, maar kun je wel iets anders doen om te helpen?

5. Oefen het: Het kan moeilijk zijn om nee te zeggen als je het niet gewend bent. Oefen het in verschillende situaties, zodat je je comfortabel voelt bij het zeggen van nee wanneer dat nodig is. Herinner jezelf eraan dat het oké is om nee te zeggen en dat je de controle hebt over je eigen leven en tijd.

Merk je dat je al een aantal keer je grens hebt aangegeven, maar dat deze niet wordt gerespecteerd? Verbind dan een consequentie aan je grens.
Dat kan klinken als: 'als je zo tegen me blijft schreeuwen, dan wil ik niet meer met je verder praten. Ik ben pas weer bereid naar je te luisteren als je op een rustige manier met me kunt praten'.

Zorg er voor dat het niet alleen bij woorden blijft, maar dat je ook daadwerkelijk uit contact gaat als de ander je grens over blijft gaan. Houd de consequentie bij je jezelf, dus kies iets dat je zelf kunt doen, en iets dat niet afhankelijk is van de ander. Ga bijvoorbeeld zelf weg (als dat kan), ipv dat je probeert de ander weg te laten gaan. Je kracht ligt bij jezelf en je eigen gedrag, niet bij de ander.

'Nee, is oké;', een boek geschreven door Carianne Ros en Michelle van Dusseldorp geeft je inzicht in waarom je geen 'nee' durft te zeggen en hoe je dit kunt veranderen zodat je meer ontspannen door het leven kan gaan, zonder schuldgevoelens.

Met grenzen definiëren we onszelf. Ze laten zien wat van mij is en wat niet van mij is. Een grens maakt duidelijk waar ik eindig en iemand anders begint.
Om grenzen te kunnen stellen, moeten we ons eerst bewust zijn van wie we zijn, wat we willen, maar ons ook bewust zijn van de beperkingen die we hebben. De kern van grenzen en beperkingen is: wat is van ons en wat is niet van ons. Als we iets niet willen en het gebeurt toch dan worden onze grenzen overschreden.
Bewustwording: De eerste stap is je bewust leren worden wie je bent. Word je zelf bewust van je lichaam, je gevoelens, je opvattingen, je gedrag, je gedachten enz.
Dit is misschien al heel veel voor je. Om te beginnen kun je eens een boekje bijhouden met waar jij van kunt genieten gedurende de dag. Dit zegt iets over wie jij bent. Succes!

Wanneer we vanuit ons verleden hebben geleerd dat de behoeften van anderen belangrijker zijn dan die van onszelf kan er een patroon ontstaan waarbij we onze eigen behoeften stelselmatig negeren en altijd maar rennen en vliegen voor anderen.

Wanneer behoeften stelselmatig worden genegeerd gaat dit aan ons vreten, er ontstaan dan emoties zoals frustratie, boosheid of zelfs een gevoel van leegte en verdriet. Deze emoties hebben natuurlijk invloed op je zenuwstelsel en dit kan ontregeld raken waarna er ook weer somatische klachten kunnen ontstaan en zelfs dingen als depressie.

Het aangeven van behoeften kan als ontzettend moeilijk worden ervaren. Wat belemmert je om dit te doen? Hoor je een stemmetje die zegt: "Het antwoord zal toch nee zijn.." Of "Je gaat weer teleurgesteld worden.." Een goede therapeut kan je helpen om deze belemmeringen te overkomen.

Hierbij een oefening om te beginnen met het leren om jouw behoeften te voelen en te omschrijven. Aangeven zou de volgende stap zijn.

1. Breng je aandacht naar je ademhaling

2. Heb aandacht voor je ervaring in dit moment. Wat voel ik nu?

3. Ervaar de staat waarin je verkeert als geheel en vraag je zelf af: Waar heb ik op dit moment behoefte aan? Hoe zorg ik nu goed voor mezelf?

Wil je een grens aangeven, geef dan ook een wens aan. Met een grens geef je aan welk gedrag van de ander wel of niet oké is voor jou. Met een wens spreek je uit wat je liever zou zien, of wat voor jou wél werkt. Zo geef je naast een halt, ook een manier aan waarop fijn contact wel mogelijk is.

Grenzen aangeven (vervolg):

Wees consistent: Blijf consistent in het aangeven van je grenzen. Dit zal helpen om anderen te laten weten dat je serieus bent en dat je je grenzen respecteert.

Wees bereid om consequenties te accepteren: Het kan zijn dat anderen niet blij zijn met je grenzen en dat ze proberen deze te overschrijden. Wees bereid om consequenties te accepteren als je grenzen niet worden gerespecteerd.

Zorg voor jezelf: Vergeet niet om voor jezelf te zorgen en tijd te nemen voor zelfzorg. Als je je goed voelt, ben je beter in staat om je grenzen aan te geven en deze te handhaven.

Vraag hulp: Als je moeite hebt met het aangeven van je grenzen, vraag dan om hulp. Praat met een vriend, therapeut of coach die je kan helpen om je grenzen te bepalen en te handhaven.





Regenerate response

Ken en communiceer je eigen grenzen!

Het is belangrijk om je grenzen aan te geven om jezelf te beschermen en te zorgen voor je eigen welzijn. Hier zijn enkele tips die je kunnen helpen om je grenzen aan te geven:

Wees duidelijk en assertief: Geef op een duidelijke en assertieve manier aan wat je grenzen zijn. Wees niet bang om nee te zeggen of je mening te uiten.

Ken je eigen grenzen: Weet wat je wel en niet comfortabel vindt en wat voor jou acceptabel is. Luister naar je intuïtie en respecteer je eigen grenzen.

Communiceer je grenzen: Maak duidelijk wat je grenzen zijn en waarom ze belangrijk voor je zijn. Leg uit hoe het overschrijden van je grenzen je beïnvloedt en wat je nodig hebt om jezelf veilig te voelen.

Schrijf een recept.
Schrijf een een recept aan derde (in de 3de persoon) waarin je uitlegt hoe je op je allerbest NIET je grenzen aan kunt geven.
Dus: wie zijn er, hoe moet je je voelen, wat moet je denken hoe moet je je gedragen. Alles om een ander die dit thema 'grenzen aangeven' niet kent maximaal te instrueren om hun grens niet aan te geven.
veel plezier

Voor een gezonde, evenwichtige levensstijl is het belangrijk duidelijke grenzen te hebben. Een grens is een persoonlijk eigendomslijn die aangeeft voor welke zaken wij verantwoordelijk zijn. Met andere woorden, grenzen definiëren wie we wel en wie we niet zijn. Grenzen hebben invloed op alle terreinen van ons leven; lichamelijk, mentaal, emotioneel en geestelijk.
In het boek 'Grenzen' van Dr. Henry Cloud en Dr. John Townsend, laten de schrijvers zien hoe we gezonde grenzen kunnen stellen aan onze ouders, echtgenoten, kinderen, vrienden, collega's en zelfs naar onszelf.

Ben je geneigd snel ‘ja’ te zeggen of vindt je het lastig om ‘’nee’ te zeggen?
Zeg dan: ‘ik moet er even over nadenken. Ik kom er later op terug’.

Als je moeite hebt met grenzen aangeven, of je merkt dat mensen steeds tegen je zin jouw grens overgaan, onderzoek dan - al dan niet samen met een therapeut - je relatie met boosheid. Hoe was dat vroeger, mocht je boos zijn toen je klein was? Hoe werd daarop gereageerd door je ouders? Zag je hen wel eens boos zijn en het daarna weer goedmaken?
Is boosheid voor jou taboe of heb je er geen probleem mee?
Om je grenzen te kunnen aangeven is boosheid een goede en gezonde informatiebron. Handig als je daar contact mee hebt.

De eerste stap om te oefenen met grenzen aangeven is om te weten wat je persoonlijke grenzen zijn. Dit klinkt als een open deur, maar hier ligt vaak de eerste belangrijke stap die we snel geneigd zijn over te slaan.

Neem de tijd om na te denken over welke gedragingen, situaties of interacties voor jou oncomfortabel, onacceptabel of onveilig aanvoelen.
Hou een week lang bij op welke momenten jij dit ervaarde. Zit daar een patroon in?

Als er een patroon zichtbaar wordt kun je daarmee aan de slag.

Doe deze oefening met een vriend of familielid. De bedoeling is dat je om beurten elkaar uitnodigt om iets te doen waarvan je weet dat de ander het niet wil. Het kan iets simpels zijn zoals het kijken naar een saaie film of het eten van een voedingsmiddel dat de ander niet lekker vindt. De uitnodiging moet starten met "Wil je...?" en je moet antwoorden met "Nee, dank je wel".

Het leuke van deze oefening is dat je de ander op een vriendelijke manier afwijst, terwijl je ook oefent met het aangeven van je grenzen. En het kan heel grappig zijn om te zien hoe de ander reageert op de "Nee, dank je wel" antwoorden. Zorg er wel voor dat je elkaar niet beledigt en respecteer elkaars grenzen!

Om grenzen aan te kunnen geven, moet je eerst weten wat jij zelf wil. Ben je meestal meegaand, wil je door iedereen aardig gevonden worden, ga je problemen uit de weg? Dan is de kans groot dat je over je grenzen laat gaan.
De eerste stap is je bewust worden, daarna oefenen met bij jezelf blijven en positieve ervaringen opbouwen. Doe maar eens een rollenspel met een vriend-vriendin en merk in je lichaam op hoe een grens stellen voelt.
Succes en schakel een therapeut in als het je alleen niet lukt.

Bespreek wat je niet wilt of kunt op een moment dat je de ander rustig kunt uitleggen waarom je deze grens stelt en waarom dit belangrijk voor je is.

Grenzen aangeven doe je met een ik-boodschap.
Stel alleen grenzen waarvan je weet dat je ze kunt handhaven.

Elke emotie die we uiten heeft een doel, ontlading of fijn gevoel. Zo kan boosheid helpen bij het stellen van (gezinde) grenzen. Als je boos bent, ga stevig staan: zet je beide benen en maak jezelf groter. De ander merkt dat je er gaat staan.

Als je vroeger nooit boos mocht zijn, kan het moeilijk zijn je grens aan te geven. Je voelt je wel boos van binnen, maar geef je dit duidelijk genoeg aan? Of te wel, ben je in overeenstemming met jezelf? Laat je zien wat je voelt?

Boosheid is een functionele emotie. Het bewaakt jouw grens, zolang je dit functioneel gebruikt, is dat helemaal prima.

Voordat je gedrag begrenst, kun je jezelf van de ander onderscheiden. Jullie grens is jullie huid. En tussen jullie is er afstand. Je bent niet de ander. De ander is niet jij. Het zal dus wel zijn dat jullie beiden anders denken en voelen. Dat mag. Zelf vind ik dat juist wel charmant. Maar...ik ben niet jij. En er zitten twee schermen en heel wat tijd tussen ons.

Hoe denk jij dat het verbeelden van jezelf, los van de ander, jou kan helpen grenzen te hanteren? Ik ben benieuwd.

Om je eigen 'ík' neer te zetten zijn grenzen en respect naar elkaar toe belangrijk. Sommige mensen vinden "nee" zeggen en hun grens aangeven erg lastig. Hier kunnen tal voor oorzaken voor zijn oa angst voor afwijzing. Als je in je leven kijkt zijn de meeste kansen en mogelijkheden "toevallig" op je pad gekomen. Bij angst voor afwijzing maakt men zich vaak onbewust "afhankelijk" van de ander. Maar als je begrijpt dat het leven je áltijd nieuwe kansen en mogelijkheden biedt of dit nu qua werk of relaties is, dan hoef je niet langer je afhankelijk te voelen en kan de 'nee' van de ander je vooral verder in je leven brengen.

Succes

Doe een visualisatie-oefening uit de PsychoDynamische Therapie en zet letterlijk een grens.
In het kort volg je deze stappen:
1. Pak een touwtje of draadje van minimaal 2 meter lang
2. Maak hier een cirkel, vierkant of streep van op de grond
3. Ga er in staan en doe je ogen dicht
4. Visualiseer dat deze grens jouw grens is
5. Bedenk nu wie of wat er in jouw terrein is geweest of mogelijk probeert te zijn
6. Zet deze nu denkbeeldig buiten de lijn en/of wijs op de grens

Nieuwsgierig geworden naar de uitgebreide oefening?

Voordat je je grenzen kunt aangeven is het natuurlijk wel belangrijk dat je ze ook voelt. Vaak stappen we er in contact met anderen toch ongemerkt overheen. Als je weet dat dit je valkuil is dan kun je altijd even een pauze inlassen naar de ander toe door aan te geven dat je er nog op terugkomt. Zo creëer je even de ruimte voor jezelf om eerst even rustig te voelen hoe jij in een situatie staat en hoe je zou willen handelen.

ps: Dit kun je natuurlijk ook naar jezelf toe toepassen als jij iemand bent die impulsief iets kan gaan doen en daar later dan vaak spijt van heeft.

Hoe kun je je grenzen aan geven als je niet weet wat je grenzen zijn. Gun je zelf eens een beschouwing om je grenzen te verkennen in een counseling.

Leven vanuit je waarden en essenties

Als je helder hebt wat je werkelijk belangrijk vindt - wat je waarden of essenties zijn - dan is het eenvoudiger om te begrenzen. Als bijvoorbeeld natuur erg belangrijk voor je is, dan wil je daar graag tijd in doorbrengen. Dit kan helpen in het maken van keuzes en je focus van aandacht. Je begrenst andere bijkomende minder belangrijke zaken om hier prioriteit aan te geven.

Wat zegt je lichaam?

Als je tegen een grens aanloopt, hoe reageert je lichaam? Welke signalen geeft je lichaam als je over je grens gaat of schuurt aan je grens? Door opmerkzaam te zijn over signalen van je lichaam, ontvang je informatie waarna je een keuze kan maken hoe je ermee omgaat.

Bij individuele begeleiding bekijken we samen naar dit spannende gebied van begrenzing. Voel je welkom online of in Zeist.

Dé tip die ik zelf ooit van een haptotherapeute kreeg:
Durf te zakken in je lijf en naar de pijn toe te gaan als je last hebt van pijnlijke spieren (of tijdens de weeën met een bevalling, zoals bij mij).
Dit werkt ook als je last hebt van flinke menstruatiepijn, waar ik regelmatig last van heb.

Ik zal proberen het hier stap voor stap uit te leggen:
1. Ga zitten in een gemakkelijke stoel of ga liggen op bed
2. Probeer nu heel bewust een paar keer diep in en uit te ademen, leg eventueel je handen op je buik en probeer die handen weg te duwen tijdens het ademen. Hierdoor krijg je een buikademhaling
3. Ervaar dat je ruimte krijgt in je buik, voel die ruimte en blijf ondertussen rustig door ademen
4. Leg nu je handen onder je billen. Dit kan zowel zittend als liggend, probeer het maar.
5. Voel met je billen dat je het matras of de zitting van de stoel waar je in zit dóór je handen heen voelt. Ga met je aandacht naar je billen, naar je handen onder je billen, naar de zitting/het matras en blijf rustig ademen.
6. Als je merkt dat je aandacht verslapt: niet erg, probeer je aandacht weer te vestigen op je handen, billen.
7. Na een paar minuten: haal rustig je handen onder je billen vandaan, terwijl je rustig blijft zitten/liggen.

Hoe zit je nu in je stoel (of lig je in het matras) ten opzichte van voordat je aan deze oefening begon?
Ben je gezakt in je lijf?
Ervaar je dat je nu letterlijk ín je stoel zit in plaats van op je stoel?
Of hoe je nu in je matras ligt in plaats van op je matras?

Lukt het je? Of nog niet? Blijf vooral oefenen en als je denkt dat je wat hulp kunt gebruiken: neem gerust contact met me op!

Ken je dat? Dat je lichaam aangeeft dat het moe is en toe is aan een dagje rust? Ik wel.

Eerlijk gezegd was mijn lijf de hele week al bezig met het sturen van signalen naar mijn bewustzijn. Ik was moe, geprikkeld, reageerde vaker dan nodig geïrriteerd naar mijn omgeving. Ik stond eigenlijk continu AAN.

Tegen het einde van de week stonden mijn nekspieren gespannen, wat resulteerde in een hoofdpijn die ook na een nacht slapen niet meer weg ging.
De signalen waren overduidelijk: ik was toe aan een lummeldag!

Herken jij deze signalen bij jezelf?
En wat doe je dan? Dender je dan door totdat "het vanzelf weer over gaat" of trap je op de rem om toe te geven aan wat jouw lichaam heel duidelijk aangeeft?

Er is niets mis met een adempauze als je lichaam signalen geeft dat je even een stapje terug moet doen.
Wat is er mis met een dag lekker niksen, niks moeten, genieten van de kleine geneugten des levens, lekker op de bank, met een kopje thee, in een goed boek lezen, of je ogen even dicht doen?

Inderdaad, helemaal niets. Het voorkomt namelijk dat je echt te lang doordraaft, overbelast raakt, wat uiteindelijk leidt tot overspannen zijn, of burn out.
Bijkomend voordeel: je komt dan tot de meest creatieve ideeën, omdat je hersenen op een andere manier geactiveerd worden. Net als bij verveling, waar ook niets mis mee is.

Ik zou zeggen: probeer het eens uit, zo'n lummeldag. Ik ben benieuwd hoe het jou vergaat!

Grenzen aangeven is vaak moeilijk omdat we zelf denken dat we daarmee de (keuze)vrijheid van de ander beperken (en dat dan zien als iets negatiefs). Het tegenovergestelde is juist wat er gebeurt: doordat jij je grenzen aangeeft kan de ander betere keuzes maken (met respect voor jou). Dus in plaats van dat je het voor een ander moeilijker maakt, maak je het juist veiliger/makkelijker. Wanneer je dit in je achterhoofd houdt, is het veel makkelijker om je grenzen aan te geven.

Grenzen stellen is belangrijk voor je welbevinden. Het lijkt misschien logisch, maar je kunt geen grenzen stellen als je je eigen grenzen niet kent. Het is dus eerst belangrijk om te ontdekken waar jouw grenzen liggen. Gevoelens van boosheid, irritatie of verdriet kunnen het bewijs zijn dat jouw grens is overschreden. Wees je bewust van deze gevoelens. Bedenk eens wat aan deze gevoelens vooraf ging. Hield iemand misschien te weinig rekening met jouw behoeften?
Schrijf je gedachten op. Door het op te schrijven zul je steeds beter gaan ontdekken waar jouw grenzen liggen.

Schroom niet, neem gerust contact op voor meer informatie of therapie als je wil leren om je grenzen beter te (her)kennen.

Manage de verwachting

Komt een collega bij je met een verzoek waaraan je wilt of moet voldoen, zeg dan: ‘Ik heb het druk, donderdagmiddag kijk ik ernaar.’ Dat is namelijk veel duidelijker dan: ‘Ik doe het straks.’ Je bakent je grenzen af en voorkomt dat iemand 10 keer komt informeren of het al klaar is. En als het jou lukt om de klus woensdag al te klaren, dan is je collega extra blij met jou. Ook fijn toch?

Gebruik het ‘piepsysteem’

Voer je taken uit op jouw manier en in jouw tijd als er niemand over klaagt. Doe lekker je ding, tenzij er iemand piept.

Om je grenzen te kunnen aangeven moet je eerst ervaren dat er een grens is bereikt, of overgegaan. Als je merkt dat je in een bepaalde relatie irritatie voelt, of boosheid, ga dan eens na of dit met jouw grenzen te maken heeft. Je boosheid geeft informatie, zorg dat je die boodschap niet mist.

Grenzen aangeven is voor veel mensen lastig. Maar wist je dat 'geen grenzen aangeven' dé manier is om burn out te raken?
Ga voor jezelf eens na wat maakt dat je het niet doet.
Zit het in:
- Wat zal een ander wel niet denken?
- Angst voor reactie van omgeving?
- Mocht je als kind nee zeggen? Of werd je vader of moeder dan boos?

Bij ja zeggen als je nee bedoelt, doen we dit vaak voor de ander. Maar ga eens voor jezelf na: vind je het zelf prettig als een ander dit doet? Of heb je liever duidelijkheid? Houd dit in je achterhoofd, wanneer je weer eens ja wilt zeggen terwijl je nee bedoelt.