Grenzen aangeven tips

Met grenzen definiëren we onszelf. Ze laten zien wat van mij is en wat niet van mij is. Een grens maakt duidelijk waar ik eindig en iemand anders begint.
Om grenzen te kunnen stellen, moeten we ons eerst bewust zijn van wie we zijn, wat we willen, maar ons ook bewust zijn van de beperkingen die we hebben. De kern van grenzen en beperkingen is: wat is van ons en wat is niet van ons. Als we iets niet willen en het gebeurt toch dan worden onze grenzen overschreden.
Bewustwording: De eerste stap is je bewust leren worden wie je bent. Word je zelf bewust van je lichaam, je gevoelens, je opvattingen, je gedrag, je gedachten enz.
Dit is misschien al heel veel voor je. Om te beginnen kun je eens een boekje bijhouden met waar jij van kunt genieten gedurende de dag. Dit zegt iets over wie jij bent. Succes!

Wanneer we vanuit ons verleden hebben geleerd dat de behoeften van anderen belangrijker zijn dan die van onszelf kan er een patroon ontstaan waarbij we onze eigen behoeften stelselmatig negeren en altijd maar rennen en vliegen voor anderen.

Wanneer behoeften stelselmatig worden genegeerd gaat dit aan ons vreten, er ontstaan dan emoties zoals frustratie, boosheid of zelfs een gevoel van leegte en verdriet. Deze emoties hebben natuurlijk invloed op je zenuwstelsel en dit kan ontregeld raken waarna er ook weer somatische klachten kunnen ontstaan en zelfs dingen als depressie.

Het aangeven van behoeften kan als ontzettend moeilijk worden ervaren. Wat belemmert je om dit te doen? Hoor je een stemmetje die zegt: "Het antwoord zal toch nee zijn.." Of "Je gaat weer teleurgesteld worden.." Een goede therapeut kan je helpen om deze belemmeringen te overkomen.

Hierbij een oefening om te beginnen met het leren om jouw behoeften te voelen en te omschrijven. Aangeven zou de volgende stap zijn.

1. Breng je aandacht naar je ademhaling

2. Heb aandacht voor je ervaring in dit moment. Wat voel ik nu?

3. Ervaar de staat waarin je verkeert als geheel en vraag je zelf af: Waar heb ik op dit moment behoefte aan? Hoe zorg ik nu goed voor mezelf?

Wil je een grens aangeven, geef dan ook een wens aan. Met een grens geef je aan welk gedrag van de ander wel of niet oké is voor jou. Met een wens spreek je uit wat je liever zou zien, of wat voor jou wél werkt. Zo geef je naast een halt, ook een manier aan waarop fijn contact wel mogelijk is.

Ken en communiceer je eigen grenzen!

Het is belangrijk om je grenzen aan te geven om jezelf te beschermen en te zorgen voor je eigen welzijn. Hier zijn enkele tips die je kunnen helpen om je grenzen aan te geven:

Wees duidelijk en assertief: Geef op een duidelijke en assertieve manier aan wat je grenzen zijn. Wees niet bang om nee te zeggen of je mening te uiten.

Ken je eigen grenzen: Weet wat je wel en niet comfortabel vindt en wat voor jou acceptabel is. Luister naar je intuïtie en respecteer je eigen grenzen.

Communiceer je grenzen: Maak duidelijk wat je grenzen zijn en waarom ze belangrijk voor je zijn. Leg uit hoe het overschrijden van je grenzen je beïnvloedt en wat je nodig hebt om jezelf veilig te voelen.

Grenzen aangeven (vervolg):

Wees consistent: Blijf consistent in het aangeven van je grenzen. Dit zal helpen om anderen te laten weten dat je serieus bent en dat je je grenzen respecteert.

Wees bereid om consequenties te accepteren: Het kan zijn dat anderen niet blij zijn met je grenzen en dat ze proberen deze te overschrijden. Wees bereid om consequenties te accepteren als je grenzen niet worden gerespecteerd.

Zorg voor jezelf: Vergeet niet om voor jezelf te zorgen en tijd te nemen voor zelfzorg. Als je je goed voelt, ben je beter in staat om je grenzen aan te geven en deze te handhaven.

Vraag hulp: Als je moeite hebt met het aangeven van je grenzen, vraag dan om hulp. Praat met een vriend, therapeut of coach die je kan helpen om je grenzen te bepalen en te handhaven.





Regenerate response

Schrijf een recept.
Schrijf een een recept aan derde (in de 3de persoon) waarin je uitlegt hoe je op je allerbest NIET je grenzen aan kunt geven.
Dus: wie zijn er, hoe moet je je voelen, wat moet je denken hoe moet je je gedragen. Alles om een ander die dit thema 'grenzen aangeven' niet kent maximaal te instrueren om hun grens niet aan te geven.
veel plezier

Vind je het een uitdaging om jezelf te begrenzen tijdens seks?
Of vind je het lastig om jezelf te verbinden tijdens seks?

Lees dan "Hoe heb ik je lief" van Piet Weisfelt. Dit boek geeft je vast veel te overwegen over grenzen trekken en grenzen vloeibaar maken.

Voordat je gedrag begrenst, kun je jezelf van de ander onderscheiden. Jullie grens is jullie huid. En tussen jullie is er afstand. Je bent niet de ander. De ander is niet jij. Het zal dus wel zijn dat jullie beiden anders denken en voelen. Dat mag. Zelf vind ik dat juist wel charmant. Maar...ik ben niet jij. En er zitten twee schermen en heel wat tijd tussen ons.

Hoe denk jij dat het verbeelden van jezelf, los van de ander, jou kan helpen grenzen te hanteren? Ik ben benieuwd.

Elke emotie die we uiten heeft een doel, ontlading of fijn gevoel. Zo kan boosheid helpen bij het stellen van (gezinde) grenzen. Als je boos bent, ga stevig staan: zet je beide benen en maak jezelf groter. De ander merkt dat je er gaat staan.

Als je vroeger nooit boos mocht zijn, kan het moeilijk zijn je grens aan te geven. Je voelt je wel boos van binnen, maar geef je dit duidelijk genoeg aan? Of te wel, ben je in overeenstemming met jezelf? Laat je zien wat je voelt?

Boosheid is een functionele emotie. Het bewaakt jouw grens, zolang je dit functioneel gebruikt, is dat helemaal prima.

Grenzen aangeven doe je met een ik-boodschap.
Stel alleen grenzen waarvan je weet dat je ze kunt handhaven.

Bespreek wat je niet wilt of kunt op een moment dat je de ander rustig kunt uitleggen waarom je deze grens stelt en waarom dit belangrijk voor je is.

Voor een gezonde, evenwichtige levensstijl is het belangrijk duidelijke grenzen te hebben. Een grens is een persoonlijk eigendomslijn die aangeeft voor welke zaken wij verantwoordelijk zijn. Met andere woorden, grenzen definiëren wie we wel en wie we niet zijn. Grenzen hebben invloed op alle terreinen van ons leven; lichamelijk, mentaal, emotioneel en geestelijk.
In het boek 'Grenzen' van Dr. Henry Cloud en Dr. John Townsend, laten de schrijvers zien hoe we gezonde grenzen kunnen stellen aan onze ouders, echtgenoten, kinderen, vrienden, collega's en zelfs naar onszelf.

Om grenzen aan te kunnen geven, moet je eerst weten wat jij zelf wil. Ben je meestal meegaand, wil je door iedereen aardig gevonden worden, ga je problemen uit de weg? Dan is de kans groot dat je over je grenzen laat gaan.
De eerste stap is je bewust worden, daarna oefenen met bij jezelf blijven en positieve ervaringen opbouwen. Doe maar eens een rollenspel met een vriend-vriendin en merk in je lichaam op hoe een grens stellen voelt.
Succes en schakel een therapeut in als het je alleen niet lukt.

Ben je geneigd snel ‘ja’ te zeggen of vindt je het lastig om ‘’nee’ te zeggen?
Zeg dan: ‘ik moet er even over nadenken. Ik kom er later op terug’.

Als je moeite hebt met grenzen aangeven, of je merkt dat mensen steeds tegen je zin jouw grens overgaan, onderzoek dan - al dan niet samen met een therapeut - je relatie met boosheid. Hoe was dat vroeger, mocht je boos zijn toen je klein was? Hoe werd daarop gereageerd door je ouders? Zag je hen wel eens boos zijn en het daarna weer goedmaken?
Is boosheid voor jou taboe of heb je er geen probleem mee?
Om je grenzen te kunnen aangeven is boosheid een goede en gezonde informatiebron. Handig als je daar contact mee hebt.

Om je eigen 'ík' neer te zetten zijn grenzen en respect naar elkaar toe belangrijk. Sommige mensen vinden "nee" zeggen en hun grens aangeven erg lastig. Hier kunnen tal voor oorzaken voor zijn oa angst voor afwijzing. Als je in je leven kijkt zijn de meeste kansen en mogelijkheden "toevallig" op je pad gekomen. Bij angst voor afwijzing maakt men zich vaak onbewust "afhankelijk" van de ander. Maar als je begrijpt dat het leven je áltijd nieuwe kansen en mogelijkheden biedt of dit nu qua werk of relaties is, dan hoef je niet langer je afhankelijk te voelen en kan de 'nee' van de ander je vooral verder in je leven brengen.

Succes

Doe een visualisatie-oefening uit de PsychoDynamische Therapie en zet letterlijk een grens.
In het kort volg je deze stappen:
1. Pak een touwtje of draadje van minimaal 2 meter lang
2. Maak hier een cirkel, vierkant of streep van op de grond
3. Ga er in staan en doe je ogen dicht
4. Visualiseer dat deze grens jouw grens is
5. Bedenk nu wie of wat er in jouw terrein is geweest of mogelijk probeert te zijn
6. Zet deze nu denkbeeldig buiten de lijn en/of wijs op de grens

Nieuwsgierig geworden naar de uitgebreide oefening?

Voordat je je grenzen kunt aangeven is het natuurlijk wel belangrijk dat je ze ook voelt. Vaak stappen we er in contact met anderen toch ongemerkt overheen. Als je weet dat dit je valkuil is dan kun je altijd even een pauze inlassen naar de ander toe door aan te geven dat je er nog op terugkomt. Zo creëer je even de ruimte voor jezelf om eerst even rustig te voelen hoe jij in een situatie staat en hoe je zou willen handelen.

ps: Dit kun je natuurlijk ook naar jezelf toe toepassen als jij iemand bent die impulsief iets kan gaan doen en daar later dan vaak spijt van heeft.

Hoe kun je je grenzen aan geven als je niet weet wat je grenzen zijn. Gun je zelf eens een beschouwing om je grenzen te verkennen in een counseling.

Leven vanuit je waarden en essenties

Als je helder hebt wat je werkelijk belangrijk vindt - wat je waarden of essenties zijn - dan is het eenvoudiger om te begrenzen. Als bijvoorbeeld natuur erg belangrijk voor je is, dan wil je daar graag tijd in doorbrengen. Dit kan helpen in het maken van keuzes en je focus van aandacht. Je begrenst andere bijkomende minder belangrijke zaken om hier prioriteit aan te geven.

Wat zegt je lichaam?

Als je tegen een grens aanloopt, hoe reageert je lichaam? Welke signalen geeft je lichaam als je over je grens gaat of schuurt aan je grens? Door opmerkzaam te zijn over signalen van je lichaam, ontvang je informatie waarna je een keuze kan maken hoe je ermee omgaat.

Bij individuele begeleiding bekijken we samen naar dit spannende gebied van begrenzing. Voel je welkom online of in Zeist.

Misschien heb je geleerd dat jouw boosheid er niet mag zijn. Boosheid heeft in onze maatschappij vaak een negatieve lading maar we hebben het ook nodig. Boosheid helpt jou om voor jezelf op te komen en jouw grenzen te bewaken. Jouw boosheid is een menselijke emotie en mag er zijn, net als blijdschap, verdriet, etc.

Hoe vaak zorg je veel beter voor een ander, dan voor jezelf. Je zet jezelf aan de kant om voor de ander te zorgen. Je kunt pas goed voor een ander zorgen, wanneer je eerst goed voor jezelf zorgt. Denk daarbij aan de zuurstof in een vliegtuig. Daar moet je eerst zorgen dat jezelf zuurstof krijgt, daarna kun je de ander helpen. Zo is het in je dagelijkse leven ook. Stel je grens wanneer blijkt dat een ander wil dat je voor hem of haar zorgt, zonder te kijken of jij het aan kunt.

Dé tip die ik zelf ooit van een haptotherapeute kreeg:
Durf te zakken in je lijf en naar de pijn toe te gaan als je last hebt van pijnlijke spieren (of tijdens de weeën met een bevalling, zoals bij mij).
Dit werkt ook als je last hebt van flinke menstruatiepijn, waar ik regelmatig last van heb.

Ik zal proberen het hier stap voor stap uit te leggen:
1. Ga zitten in een gemakkelijke stoel of ga liggen op bed
2. Probeer nu heel bewust een paar keer diep in en uit te ademen, leg eventueel je handen op je buik en probeer die handen weg te duwen tijdens het ademen. Hierdoor krijg je een buikademhaling
3. Ervaar dat je ruimte krijgt in je buik, voel die ruimte en blijf ondertussen rustig door ademen
4. Leg nu je handen onder je billen. Dit kan zowel zittend als liggend, probeer het maar.
5. Voel met je billen dat je het matras of de zitting van de stoel waar je in zit dóór je handen heen voelt. Ga met je aandacht naar je billen, naar je handen onder je billen, naar de zitting/het matras en blijf rustig ademen.
6. Als je merkt dat je aandacht verslapt: niet erg, probeer je aandacht weer te vestigen op je handen, billen.
7. Na een paar minuten: haal rustig je handen onder je billen vandaan, terwijl je rustig blijft zitten/liggen.

Hoe zit je nu in je stoel (of lig je in het matras) ten opzichte van voordat je aan deze oefening begon?
Ben je gezakt in je lijf?
Ervaar je dat je nu letterlijk ín je stoel zit in plaats van op je stoel?
Of hoe je nu in je matras ligt in plaats van op je matras?

Lukt het je? Of nog niet? Blijf vooral oefenen en als je denkt dat je wat hulp kunt gebruiken: neem gerust contact met me op!

Ken je dat? Dat je lichaam aangeeft dat het moe is en toe is aan een dagje rust? Ik wel.

Eerlijk gezegd was mijn lijf de hele week al bezig met het sturen van signalen naar mijn bewustzijn. Ik was moe, geprikkeld, reageerde vaker dan nodig geïrriteerd naar mijn omgeving. Ik stond eigenlijk continu AAN.

Tegen het einde van de week stonden mijn nekspieren gespannen, wat resulteerde in een hoofdpijn die ook na een nacht slapen niet meer weg ging.
De signalen waren overduidelijk: ik was toe aan een lummeldag!

Herken jij deze signalen bij jezelf?
En wat doe je dan? Dender je dan door totdat "het vanzelf weer over gaat" of trap je op de rem om toe te geven aan wat jouw lichaam heel duidelijk aangeeft?

Er is niets mis met een adempauze als je lichaam signalen geeft dat je even een stapje terug moet doen.
Wat is er mis met een dag lekker niksen, niks moeten, genieten van de kleine geneugten des levens, lekker op de bank, met een kopje thee, in een goed boek lezen, of je ogen even dicht doen?

Inderdaad, helemaal niets. Het voorkomt namelijk dat je echt te lang doordraaft, overbelast raakt, wat uiteindelijk leidt tot overspannen zijn, of burn out.
Bijkomend voordeel: je komt dan tot de meest creatieve ideeën, omdat je hersenen op een andere manier geactiveerd worden. Net als bij verveling, waar ook niets mis mee is.

Ik zou zeggen: probeer het eens uit, zo'n lummeldag. Ik ben benieuwd hoe het jou vergaat!

Grenzen aangeven is vaak moeilijk omdat we zelf denken dat we daarmee de (keuze)vrijheid van de ander beperken (en dat dan zien als iets negatiefs). Het tegenovergestelde is juist wat er gebeurt: doordat jij je grenzen aangeeft kan de ander betere keuzes maken (met respect voor jou). Dus in plaats van dat je het voor een ander moeilijker maakt, maak je het juist veiliger/makkelijker. Wanneer je dit in je achterhoofd houdt, is het veel makkelijker om je grenzen aan te geven.

Grenzen stellen is belangrijk voor je welbevinden. Het lijkt misschien logisch, maar je kunt geen grenzen stellen als je je eigen grenzen niet kent. Het is dus eerst belangrijk om te ontdekken waar jouw grenzen liggen. Gevoelens van boosheid, irritatie of verdriet kunnen het bewijs zijn dat jouw grens is overschreden. Wees je bewust van deze gevoelens. Bedenk eens wat aan deze gevoelens vooraf ging. Hield iemand misschien te weinig rekening met jouw behoeften?
Schrijf je gedachten op. Door het op te schrijven zul je steeds beter gaan ontdekken waar jouw grenzen liggen.

Schroom niet, neem gerust contact op voor meer informatie of therapie als je wil leren om je grenzen beter te (her)kennen.

Manage de verwachting

Komt een collega bij je met een verzoek waaraan je wilt of moet voldoen, zeg dan: ‘Ik heb het druk, donderdagmiddag kijk ik ernaar.’ Dat is namelijk veel duidelijker dan: ‘Ik doe het straks.’ Je bakent je grenzen af en voorkomt dat iemand 10 keer komt informeren of het al klaar is. En als het jou lukt om de klus woensdag al te klaren, dan is je collega extra blij met jou. Ook fijn toch?

Gebruik het ‘piepsysteem’

Voer je taken uit op jouw manier en in jouw tijd als er niemand over klaagt. Doe lekker je ding, tenzij er iemand piept.

Doe deze oefening met een vriend of familielid. De bedoeling is dat je om beurten elkaar uitnodigt om iets te doen waarvan je weet dat de ander het niet wil. Het kan iets simpels zijn zoals het kijken naar een saaie film of het eten van een voedingsmiddel dat de ander niet lekker vindt. De uitnodiging moet starten met "Wil je...?" en je moet antwoorden met "Nee, dank je wel".

Het leuke van deze oefening is dat je de ander op een vriendelijke manier afwijst, terwijl je ook oefent met het aangeven van je grenzen. En het kan heel grappig zijn om te zien hoe de ander reageert op de "Nee, dank je wel" antwoorden. Zorg er wel voor dat je elkaar niet beledigt en respecteer elkaars grenzen!

De eerste stap om te oefenen met grenzen aangeven is om te weten wat je persoonlijke grenzen zijn. Dit klinkt als een open deur, maar hier ligt vaak de eerste belangrijke stap die we snel geneigd zijn over te slaan.

Neem de tijd om na te denken over welke gedragingen, situaties of interacties voor jou oncomfortabel, onacceptabel of onveilig aanvoelen.
Hou een week lang bij op welke momenten jij dit ervaarde. Zit daar een patroon in?

Als er een patroon zichtbaar wordt kun je daarmee aan de slag.

Een grens aangeven is vaak niet makkelijk als je moeilijke contact maakt met je gevoelens en daardoor de grens zelf nog niet voelt.
Mocht dit zo zijn neem dan de tijd om regelmatig jezelf te vragen: 'Wat voel ik? Wat zijn mijn behoeften?' Richt daarbij je aandacht naar binnen, luister naar wat je lichaam en je gevoel je zegt. Als je van binnenuit een grens voelt is het vaak makkelijker om deze ook echt aan te geven.

Vaak helpt het ook om een situatie nog eens met iemand anders te bespreken. Door dingen hardop uit te spreken wordt een situatie ook vaak helderder.

En natuurlijk kun je altijd terug komen op een situatie die gebeurd is waar je je niet goed over voelt. Een ik boodschap is daarbij aan te raden, dat kan een ander vaak beter horen. Bijvoorbeeld:
Ik voelde met toch wat overdonderd door je gedrag, ik merk dat ik er spanning van kreeg en wil je vragen dit een volgende keer .....te doen.

Succes!

Om je grenzen te kunnen aangeven moet je eerst ervaren dat er een grens is bereikt, of overgegaan. Als je merkt dat je in een bepaalde relatie irritatie voelt, of boosheid, ga dan eens na of dit met jouw grenzen te maken heeft. Je boosheid geeft informatie, zorg dat je die boodschap niet mist.

Vaak voelen mensen ergens wel dat er over hun grens wordt gegaan alleen doen ze er niets mee. Neem jezelf voor om voortaan voor jezelf op te komen omdat je dit waard bent. En doe dit dan ook echt. Als je merkt dat over jouw grens wordt gegaan, benoem dit dan . Je kunt bijv. zeggen 'Ik merk dat ik dit ongemakkelijk vind / niet prettig vind / etc....' Of zeg dat je even tijd wilt nemen om het te laten bezinken als iemand jou iets vraagt. Hiermee voorkom je dat je zonder meer 'ja' zegt terwijl je het eigenlijk niet wilt.

Weest je bewust van de ruimte die jij inneemt. Als je merkt dat je jezelf of je ruimte kleiner maakt als de ander meer ruimte in lijkt te nemen, realiseer je dan dat jij net zo goed invloed hebt op de ander als de ander op jou. Jij kunt beter jouw grenzen aangeven als jij je ruimte in blijft nemen, wat er ook gebeurt in het contact met de ander. Als je toch je ruimte hebt 'weggegeven', pak deze ruimte dan bewust terug.

Grenzen aangeven is voor veel mensen lastig. Maar wist je dat 'geen grenzen aangeven' dé manier is om burn out te raken?
Ga voor jezelf eens na wat maakt dat je het niet doet.
Zit het in:
- Wat zal een ander wel niet denken?
- Angst voor reactie van omgeving?
- Mocht je als kind nee zeggen? Of werd je vader of moeder dan boos?

Bij ja zeggen als je nee bedoelt, doen we dit vaak voor de ander. Maar ga eens voor jezelf na: vind je het zelf prettig als een ander dit doet? Of heb je liever duidelijkheid? Houd dit in je achterhoofd, wanneer je weer eens ja wilt zeggen terwijl je nee bedoelt.

Neem de tijd om na te denken over wat je wel en niet prettig vindt.
Let op situaties waarin je stress of irritatie voelt – dat kan een teken zijn dat je grens wordt overschreden.
2. Communiceer duidelijk en direct
Zeg wat je bedoelt zonder te verzachten of excuses te maken. Bijvoorbeeld: "Ik heb vandaag geen ruimte om dit op te pakken."
Gebruik "ik-boodschappen" om het persoonlijk te houden, zoals: "Ik voel me overweldigd als er onverwacht extra werk bijkomt."
3. Oefen nee zeggen
Nee zeggen is niet onbeleefd! Een simpele "Nee, dat gaat nu niet lukken" is genoeg.
Wil je vriendelijk blijven? Zeg: "Ik waardeer dat je het vraagt, maar ik kan het nu niet doen."
4. Stel alternatieven voor (als je dat wilt)
Als je toch iets wilt helpen maar binnen je eigen grenzen, zeg dan:
"Ik kan je hier niet bij helpen, maar misschien helpt het om [andere optie] te proberen."
5. Luister naar je gevoel en wees consequent
Als iets niet goed voelt, sta er dan achter en houd je eraan.
Mensen testen soms je grenzen, maar hoe consequenter je bent, hoe beter ze worden gerespecteerd.
6. Oefen met kleine stapjes
Begin in makkelijke situaties, zoals in een winkel of bij een bekende, en werk toe naar lastiger situaties.

Therapie met familieopstellingen op tafel is een krachtige methode om onbewuste patronen te herkennen en te doorbreken. Veel gedragspatronen, zoals te veel verantwoordelijkheid nemen of geen grenzen stellen, ontstaan in de dynamiek van je gezin van herkomst. Soms neem je onbewust een rol aan die niet bij jou hoort, bijvoorbeeld als ‘verzorger’ of ‘bemiddelaar’, wat later in het leven kan leiden tot overbelasting en moeite met grenzen.

Bij een tafelopstelling gebruik je kleine poppetjes, stenen of andere objecten om jouw familiesysteem visueel neer te zetten. Dit maakt inzichtelijk hoe jij je verhoudt tot anderen en welke onbewuste dynamieken spelen. Door verschuivingen te maken en verschillende perspectieven te verkennen, kun je voelen welke positie beter bij je past. Dit helpt om oude overtuigingen los te laten en gezondere patronen te ontwikkelen, zoals meer ruimte innemen en verantwoordelijkheid terugleggen waar die hoort.

Start met zelfreflectie
Schrijf op in welke situaties je merkt dat je te veel verantwoordelijkheid neemt of geen grenzen stelt. Vraag jezelf vervolgens af: “Van wie heb ik dit patroon mogelijk overgenomen?” en “Wat zou er gebeuren als ik een stap terug doe?” Dit bewustzijn is de eerste stap naar verandering.

Familieopstellingen op tafel helpen je om deze inzichten niet alleen mentaal, maar ook op gevoelsniveau te ervaren, waardoor blijvende verandering mogelijk wordt.
New Day Coaching & Therapie biedt ook systemische begeleiding d.m.v. familieopstellingen op tafel

Grenzen aangeven geeft conflict. Conflict naar buiten en van binnen. Je hebt wat te bewaken: je wilt niet dat de ander over jouw grenzen gaat, maar je loopt ook het "risico" dat de ander jou minder sympathiek vindt. Dat kan met name bij jou intern soms schuren. Heel, heel vroeger waren we als mensen afhankelijk van elkaar. Buiten de groep vallen was toen gevaarlijk, wanneer je uitgesloten werd werd je bloot gesteld aan de gevaren van de omgeving en gebrek aan voedsel.
In de huidige tijd is dat niet meer aan de orde, toch blijft het een primaire reactie.

Probeer eens om elke dag een “check-in” moment voor jezelf in te bouwen, bijvoorbeeld aan het begin of einde van de dag, of net voor een afspraak of sociale activiteit. Tijdens dit moment stel je jezelf drie vragen:

1. "Wat voel ik nu?" – Dit helpt je om stil te staan bij je emoties en lichamelijke signalen.
2. "Wat heb ik nu nodig?" – Hiermee word je je bewust van je eigen behoeften, zoals rust, steun, of ruimte om je mening te delen.
3. "Wat zou voor mij een prettige grens zijn?" – Deze vraag helpt je te bepalen welke grenzen je graag wilt bewaken in de komende activiteit of ontmoeting.

Door deze vragen regelmatig te beantwoorden, word je je steeds beter bewust van je eigen behoeften en grenzen, wat je kan helpen om die ook duidelijker naar anderen te communiceren.

Als je een grens niet durft aan te geven, kijk dan eens of dit met pleasing te maken heeft. Pleasing is een intelligent overlevingsmechanisme cq beschermingsmechanisme wat ooit goed voor ons heeft gewerkt.
Het helpt niet om dit mechanisme nu in onszelf te veroordelen. Als we er liefdevol ja tegen zeggen, kan het wegsmelten als we het niet meer nodig hebben.

Maak een lijstje van dingen die je wel zou willen doen als het je gevraagd werd, en een lijstje van dingen waartoe je niet bereid bent; schrijf het op of zeg het hardop voor jezelf. Waar trek je de grens en waarom?

Maak een lijstje van dingen die je prettig vindt en dingen die je onprettig vindt om, thuis of op je werk, voor anderen te doen; schrijf het op of zeg het hardop.
Hoeveel van die dingen doe je toch nog steeds, en waarom?

Als je iets voor een ander doet, je kinderen, echtgeno(o)t(e) of familieleden, klaag je daar dan over?
Voel je je verantwoordelijk voor het leven of de fouten van een andere volwassene?
Denk eens na over de aspecten van je leven waar je je overdreven verantwoordelijk voelt en waar je te veel helpt of je gefrustreerd ­terugtrekt. Als je je gebruikt of niet gewaardeerd voelt – een martelaar of een deurmat – wat zou je dan kunnen doen om een beter evenwicht te vinden?'

Als je al eenmaal de grenzen en beperkingen van je verantwoordelijkheid hebt vastgesteld, kun jij je plichten volledig op je nemen en loslaten wat niet jouw plicht is; op die manier beleef je meer vreugde aan het steunen van anderen omdat je relaties creërt die harmonieuzer en coöperatiever zijn.

Conflueren betekent dat we ons aanpassen aan onze omgeving, waarbij we onszelf soms wegcijferen. Dit uit zich in het vermijden van confrontaties, het niet durven opvallen, en het moeilijk vinden om anders te zijn dan de rest.
Om hieruit te stappen, is het nodig het tegenovergestelde te doen: ons voorbereiden op wat we steeds proberen te vermijden. Dit houdt in dat we minder inschikkelijk worden, duidelijk laten horen wat voor ons belangrijk is, en onze eigen grenzen helder aangeven.

Je kunt alleen weten wat jouw grenzen zijn als je in verbinding bent met jouw lichaam. Daar voel je jouw grenzen.

Ga zitten op een stoel en adem een paar keer diep in en uit. Laat je op de uitademing steeds meer zakken op de stoel. Ga na waar je de meeste druk voelt van de stoel op jouw lichaam.
Adem weer een paar keer in en uit en laat je verder in de stoel zakken op jouw uitademing. Voel weer waar jouw lichaam de meeste druk voelt van de stoel. Misschien voel je het nu op meer plekken of is het veranderd.

Nu ben je al meer in verbinding met jouw lichaam.

Een heel belangrijke stap om iemand niet over jouw grenzen te laten gaan, is dat je opmerkt wat er gebeurt. Je kunt het beste oefenen met situaties, die je van tevoren ziet aankomen, bijv. een gesprek met een 'lastige' collega op je werk. Let op wat er in je lichaam gebeurt, ben je gespannen, ga je zenuwachtig lachen, zachter praten ...? Je kunt je voorbereiden op zo'n situatie (een volgende keer): bedenk hoe je wil reageren, ga stevig staan, laat je ademhaling vanuit je buik komen en oefen met nee zeggen/jouw mening geven. Succes.

Lees het boek : Grenzen van Dr. Cloud
Zeer behulpzaam in het leren stellen van goede grenzen.

1) Geef niet veel uitleg, dat vertroebelt de boodschap. Helderheid is voor de andere partij het duidelijkst en vaak vinden ze dat ook fijner.

2) Haal de emotionele lading van de boodschap af: verontschuldig je bijvoorbeeld niet uitgebreid, wring je niet in allerlei meelevende bochten.

3) Hou het kort en neutraal. Dan hoeft de ontvanger ook niet in te gaan op jouw emoties en dat is vaak veel overzichtelijker en eenvoudiger voor die ander.

Herken je dat? Dat je het moeilijk vindt om je grenzen aan te geven?
Iemand schoffeert je - en je laat dat maar.
Iemand pakt jouw ruimte - en je laat het maar.
Je kind neemt jouw regie - en je laat het maar om ruzie te voorkomen.
Je baas kritiseert je, onterecht - en je laat het maar, want "het is toch je baas"
Oefen in het steeds weer kleur bekennen; als je dat laat, word je een kleurloos figuur.

Dr. Nicole LePera post op Instagram waardevolle inzichten
over uiteenlopende onderwerpen zoals grenzen aangeven, dysfunctionele famieie patronen, ptss, copingsstijlen, gezonde relaties, verslaving, veerkracht na het helen van ontwikkeltrauma en lichaamsgerichte aanpak bij trauma. Ze schreef meerdere boeken (o.a. How to do the work, how to meet your self) en post ook filmpjes waarbij de kind-ouder dynamiek heel helder in beeld word gebracht.

Grenzen aangeven is een essentieel onderdeel van ons emotionele welzijn, en in mijn praktijk als regressietherapeut zie ik vaak hoe het niet respecteren van je eigen grenzen uiteindelijk kan leiden tot grote problemen.

Veel van ons hebben in onze jeugd geleerd om onszelf aan te passen aan de verwachtingen van anderen. Dit gaat vaak ten koste van onze eigen behoeften en verlangens en kan leiden tot gevoelens van frustratie, uitputting en zelfs fysieke klachten. Door duidelijke grenzen te stellen zorg je beter voor jezelf en ben je beter in staat om gezonde relaties op te bouwen én te onderhouden.

In regressietherapie gaan we op zoek naar de oorsprong van het patroon. Zo ontdekken cliënten soms bijvoorbeeld dat hun onvermogen om ‘nee’ te zeggen voortkomt uit oude ervaringen waarin ze zich ondergeschikt moesten voelen om geaccepteerd te worden. Door terug te gaan naar die momenten en ze vanuit een volwassen perspectief te herbeleven, kunnen ze leren hun grenzen opnieuw te definiëren en versterken. Dit proces is krachtig en bevrijdend; het herstelt je gevoel van autonomie en zelfrespect.

Het aangeven van grenzen is geen egoïstische daad, maar een vorm van zelfliefde. Het stelt je in staat om je energie te beschermen en je ware zelf tot uitdrukking te brengen. In mijn praktijk begeleid ik mensen om dit proces aan te gaan en de kracht te vinden om hun eigen grenzen te bewaken, waardoor ze een leven kunnen leiden dat in lijn is met hun innerlijke waarheid.

Je grenzen aangeven is gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Je kunt je grens visualiseren door je deze mentaal voor te stellen: Stel je een beschermende bubble/ bel voor rondom jezelf. Met een beschermend membraan/ laag eromheen. Alles wat jij wil uiten en uitstralen kan erdoor naar buiten. Naar binnen toe is er een selectie van wat voor jou oké is om toe te laten. Dit kan helpen om te bepalen of je iets binnen of buiten je comfortzone toelaat. Zodat je meer regie kunt pakken over wat jouw past en goed voor je is om binnen te laten. en wat je bij de ander mag laten.

Je grenzen aangeven is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Je kunt jezelf de volgende vragen stellen:
- Is Dit Oké Voor Mij? Is wat er gebeurt of wat er van je gevraagd wordt, oké voor jou.
- Wat Heb Ik Nodig?: Bedenk en voel wat je nodig hebt in deze situatie om je comfortabeler en veiliger te voelen.

Grenzen aangeven, een bekende kreet maar voor velen best lastig in de uitvoering. Ik vind het ook wat kil, star en afstandelijk klinken 'een grens'. Liever heb ik het over 'ruimte innemen' of 'je ruimte behouden'. Daar zit beweging in, wellicht zelfs speelsheid, in ieder geval experimenteer ruimte om voldoende bewegingsruimte en vrijheid voor mezelf te creëren. En dat maakt 'grenzen aangeven' al een stuk luchtiger.

En als die ruimte innemen of behouden niet gelukt is, voel ik 'm ook. Dan word ik boos, onrustig, verdrietig of laat ik de ander in de steek en daarmee soms ook mezelf. Dat is niet fijn. Ruimte innemen of behouden doe je namelijk in contact me een ander.
De vraag of de ander jou ruimte laat innemen of niet, zijn eigen ruimte belangrijker vindt dan die van jou of je totaal negeert heeft allemaal invloed op het proces.
Mijn neiging is om snel af te haken als ik voel dat ik geen ruimte krijg. Mijn leerproces is, dat als ik de eerste stap gezet heb er nog wat stappen mogen volgen en ik niet gelijk mezelf terugtrek, maar realiseer dat ik nog maar net begonnen ben (met ruimte innemen). Wie weet neem jij heel veel ruimte in en heb je te leren om andermans ruimte te respecteren, anders kom je ook alleen te staan.

Ruimte innemen of behouden kan ook een eureka gevoel geven. Dit zijn positieve ervaringen die je vertrouwen geven om het vaker te doen.

Wil je dit bij jezelf onderzoeken? Wil je ervaren hoe je beter je eigen ruimte kan behouden of juist vergroten? Neem contact met me op en we gaan samen aan de slag!

Grenzen aangeven is heel belangrijk! En als je ze nog niet kent, dan mag je er over nadenken. Hoe ver mag iemand komen me teen gedrag wat eigenlijk niet echt acceptabel is?
Maar wat nog belangrijker is: als je je grenzen gevonden/bepaald hebt, bewaak ze dan ook! Als iemand er overheen gaat, zeg er wat van en laat je niet in een hoek duwen maar zeg gewoon duidelijk 'wat jij gedaan/gezegd hebt, vind ik niet fijn'. En houd je daar aan.
Succes!
Valeria

Grenzen aangeven kan heel lastig zijn. Vaak zijn we bang voor de reactie van de ander of vind je het moeilijk om de confrontatie aan te gaan.
Brainspotting kan je erbij helpen, ook als je niet weet waar je moeite om grenzen aan te geven vandaan komt. Je brein weet dat wel. Tijdens Brainspotting worden met name die gebieden bereikt waar je niet bewust bij kunt komen. Wil je meer weten, neem dan gerust contact op.

Gebruik ik-boodschappen om je grenzen te bewaken

Het bewaken van je grenzen is essentieel voor persoonlijke groei. Ik-boodschappen helpen je om je gevoelens en behoeften duidelijk te communiceren zonder de ander aan te vallen.

Waarom ik-boodschappen werken.

Ik-boodschappen:
- Voorkomen verdediging
- Creëren duidelijkheid
- Nemen verantwoordelijkheid

Hoe je ik-boodschappen gebruikt:

Formuleer ik-boodschappen in drie stappen:

Beschrijf gedrag: "Wanneer je tijdens ons gesprek op je telefoon kijkt..."
Uiten gevoel: "...voel ik me niet gehoord."
Aangeven behoefte: "Ik zou het fijn vinden als we ongestoord kunnen door kunnen praten"

Afspraak annuleren: "Als je last-minute annuleert, voel ik me in de steek gelaten. Laat het minstens een dag uur van tevoren weten."

Contact na werktijd: "Wanneer je na werktijd belt, voel ik me overweldigd. Kun je tijdens kantooruren bellen?"

Tips voor gebruik

- Blijf kalm en duidelijk
- Wees specifiek
- Luister ook naar de ander

Ik-boodschappen helpen je om je eigen verlangens te volgen en een veilige omgeving te creëren voor persoonlijke groei.

Het aanvoelen van je grenzen in een bepaalde situatie vereist zelfbewustzijn en het leren herkennen van je lichaamssignalen en emoties. Een praktische stap om je grenzen in een bepaalde situatie te voelen kun je ervaren door
een Pauze te nemen:
- Afstand Nemen: als je merkt dat je je ongemakkelijk voelt, neem dan een pauze. Stap even uit de situatie om helder na te denken.
- Ademhalingsoefening: Gebruik een diepe buikademhaling om jezelf te kalmeren en je gedachten te ordenen.

Het aanvoelen van je grenzen in een bepaalde situatie vereist zelfbewustzijn en het leren herkennen van je lichaamssignalen en emoties. Enkele praktische stappen om je grenzen in een bepaalde situatie te voelen:, zijn het letten op Je Lichamelijke Reacties:
- **Spanning:** Voel je spanning in je nek, schouders of andere delen van je lichaam? Dit kan een teken zijn dat je grens wordt overschreden.
- **Hartslag:** Een versnelde hartslag kan aangeven dat je je ongemakkelijk of gestrest voelt.
- **Ademhaling:** Let op je ademhaling. Als deze oppervlakkig of snel is, kan dit een teken zijn van stress.

Wanneer je grenzen stelt, wees specifiek en assertief. Gebruik 'ik'-boodschappen om je gevoelens en behoeften duidelijk te maken, zoals: 'Ik voel me overweldigd als ik geen tijd voor mezelf heb. Ik heb een uur per dag nodig voor rust.' Dit helpt om verantwoordelijkheid te nemen voor je gevoelens en zorgt voor helderheid bij de ander. Herhaal indien nodig en blijf consequent om je grenzen te handhaven

Yoga is een goede manier om beter te leren omgaan met grenzen. Bij yoga leer je je bewust te zijn van je fysieke grenzen en je mentale grenzen. Je lichaam is elke dag anders. Soms heb je bijvoorbeeld meer gevoel voor evenwicht dan een andere keer. Je leert om te voelen waar de grens ligt door te voelen wat er in je lichaam gebeurt. Ook de adem is een belangrijke graadmeter. Stokt je adem, ga je sneller ademen of houd je je adem vast? Als je hierop let, heb je steeds een keuze. Ga ik door, doe ik het wat rustiger aan of stop ik helemaal? Wat is nu het beste voor mij?

Wanneer het nodig is om een grens te stellen, doe het dan duidelijk, kalm, respectvol en met zo weinig mogelijk woorden. Probeer niet boos te worden of je juist te verontschuldigen voor de grens die je stelt. Laat je gedrag overeenkomen met de grenzen die je stelt.

Klinkt gek hé. De titel. Want het is o zo belangrijk om je grenzen te bewaken.
Maar wat nu als je niet weet waar je grenzen liggen?
Dan is het belangrijk dat je dit gaat onderzoeken, uitzoeken en in gaat experimenteren. En daarin is het vaak, een kwestie van ervaren.
Je weet waarschijnlijk pas wat je grens is, als hij is overschreden.
Dat is in principe 'normaal'. Want net zoals dat je ook niet in 1 keer kon lopen, fietsen of wat dan ook in je leven - is dit ook met je grenzen aangeven.
Omdat je grens ook vaak niet solide is. Afhankelijk van de relatie die je met de ander hebt, de situatie op dat moment en hoe jij in je vel zit.
Daarin is mijn tip ook om; als je hierin gaat experimenteren, onderzoeken en uitzoeken - doe dit met iemand waarbij jij je nu het veiligst voelt.
Dit maakt de kans op positieve succeservaringen groter, wat je (zelf)vertrouwen vergroot om het daarna in wat meer 'spannende' relaties/omgevingen aan te gaan.
Stap voor stap.

Herinner jezelf eraan dat je niets verkeerd doet. Je respecteert jezelf en je respecteert de relatie. Die relatie is belangrijk voor je en daarom wil je die zuiver houden. Jouw grenzen aangeven helpt daarbij.

Wat voor de een grensoverschrijdend is, is dat voor een ander niet per se. Daarom is het belangrijk onze grenzen duidelijk te communiceren en niet een beroep te doen op het empathisch of telepathisch vermogen van de ander.
Te vaak nog hoor ik in mijn praktijk; dat moet ie toch wel snappen.......nou nee, dus.

Twee geliefden ervaren een intimiteit op verschillende niveaus nl. t.a.v. erotiek en jezelf kwetsbaar durven opstellen naar elkaar toe.
Dit kan het gevoel van verbondenheid en vertrouwen in elkaar juist doen versterken als daar open over gesproken kan worden.

Wat is voor jou intimiteit en wanneer voelt dit goed en wanneer juist niet.
Durf je dit ook aan te geven! En hoe doe je dit.

Intimiteit is een gevoel van vertrouwen en verbondenheid in contact met anderen mensen. Dit kan zijn een vriend, vriendin of partner.
Dit kan laagdrempelig zijn van een aai over je bol, tot een knuffel ontvangen of geven aan iemand anders. Zo ook een arm om je heen ontvangen, hand in hand wandelen en meer.
Wat is voor jou intimiteit en wanneer voelt dit goed en wanneer juist niet.
Durf je dit ook aan te geven! En hoe doe je dit.

Allereerst moet je leren voelen waar jouw grenzen liggen. Grenzen kun je niet in je hoofd bedenken die voel je d.m.v. lichamelijke sensaties.

Wanneer iemand wat van je vraagt kun je ten eerste antwoorden dat je er op een bepaald moment op terug komt. Dat geeft je de tijd om te voelen. Ga met je aandacht naar jouw adem, sluit je ogen en voel in jouw lichaam of het een JA of NEE is. Vindt je dat moeilijk? Een lichaamsgericht therapeut kan jij daarbij helpen.

De volgende oefening helpt je om steeds een stapje verder te gaan bij het aangeven van je grenzen als het gaat om 'nee' zeggen.

Bepaal voor jezelf op welke vragen je wel ‘nee’ durft te zeggen en op welke nog niet. Schrijf ze op.
Zeg eerst nee op een vraag of een verzoek dat niet zo belangrijk voor jou is. Doe dit twee of drie keer in één week. Zet jezelf ertoe om de volgende week één keer nee te zeggen op een moeilijkere of belangrijkere vraag.

Bouw dit verder uit. Door te starten met relatief eenvoudige situaties en iedere keer een stapje verder te gaan, zal je meren dat het je steeds beter lukt om nee te zeggen.

Geef duidelijk en direct aan wat je grenzen zijn en wat je wel en niet accepteert. Vermijd vage taal en zeg precies wat je bedoelt. Bijvoorbeeld, zeg "Ik heb nu tijd voor mezelf nodig en wil graag alleen zijn, kunnen we morgen verder praten?" in plaats van "Ik ben nu even druk, misschien later". Door specifiek te zijn, weet de ander precies wat je bedoelt en is de kans groter dat je grenzen gerespecteerd worden. Oefen dit door dagelijks in kleine situaties je wensen en behoeften direct te communiceren. Dit helpt je om steeds comfortabeler te worden met het aangeven van je grenzen.

Probeer bij het aangeven van je grenzen te beginnen met "Ik" in plaats van "Jij". Dit helpt om je gevoelens en behoeften op een niet-beschuldigende manier over te brengen. Bijvoorbeeld, zeg "Ik voel me ongemakkelijk als je onverwachts langskomt zonder te bellen" in plaats van "Jij maakt me ongemakkelijk door zomaar langs te komen". Het gebruik van 'Ik' boodschappen helpt om de focus op je eigen gevoelens te leggen en vermindert de kans dat de ander zich aangevallen voelt. Oefen dit door in verschillende situaties te benoemen wat je voelt en wat je nodig hebt, zodat het steeds natuurlijker aanvoelt.

Als er spanningen leven tussen mensen, komen we al gauw in een houding van vechten, vluchten, plooien en/of bevriezen. Als je je daar niet bewust van bent, blijf je mogelijk gevangen in die houding en kleurt die voortaan jullie relatie. Het kan een patroon, zelfs een identiteit worden. Dan meen jij, of je omgeving meent, dat je ‘een vechter’, ‘een herrieschopper’ , ‘een lastpak’, ‘een watje’, ‘een angsthaas’, ‘een vermijder’ bent. Zonde. Je bent dat niet . In jouw natuurlijke staat van zijn en in voor jou veilig voelende omstandigheden ben je spontaan, voel je je op het gemak, rustig. Hoor je je eigen stem. Geen bang of boos gedoe.

Ga eens bewust na wat je voelt als je spanningen voelt met of bij iemand. Kies er eens bewust voor om dan uit dit contact te gaan en de stilte op te zoeken in plaats van de strijd met deze persoon aan te gaan. Bewust weggaan….niet automatisch. Bewust ‘naar binnen kijken’, zwijgen, weglopen..... als die mogelijkheid er is. Niet happen, niet de strijd aan gaan, geen voer geven, geen bladibla, maar eens bewust de stilte opzoeken en in de stilte jezelf gaan kalmeren door jezelf te complimenteren dat je de moed hebt gehad om uit de bubbel met die ander te stappen.

In de stilte kan je nagaan wat je voelt en denkt en ook onderzoeken wat jouw aandeel is in het conflict is. Want dat is er. Misschien komt er voortschrijdend inzicht in wat een betere optie is dan verstrikt met elkaar te raken.

Wat ook helpt, is met een begripvol persoon, met iemand bij wie je je gezien en gehoord voelt, eens praten en zo aan je boze, verdrietige en/of bange ervaringen frisse lucht geven.

Als ouder is het belangrijk om duidelijke grenzen te stellen tussen werk en privé. Dit kan helpen om stress te verminderen en je emotioneel meer in balans te voelen.

Hoe doe je dat?
Probeer vaste werktijden aan te houden en geef jezelf toestemming om na werktijd echt vrij te zijn. Zet je werktelefoon uit, sluit je laptop en richt je op je gezin en jezelf. Plan daarnaast regelmatig momenten van rust in je agenda, ook al is het maar een kwartiertje voor een kop thee of een korte wandeling.

Waarom werkt dit?
Door duidelijke grenzen te stellen, creëer je een gezonde scheiding tussen je verschillende rollen. Dit geeft je de ruimte om op te laden en voorkomt dat werk je privéleven binnendringt.

Opnieuw zo'n schrijven wat zomaar de sleutel kan dragen naar jouw ontwikkeling. Pagina 14: Ouders (mensen) die zo'n klimaat als kind niet hebben gekend, zijn nood-lijdend, dat wil zeggen: ze zoeken hun hele leven naar wat ze op het juiste moment niet van hun ouders hebben kunnen krijgen: iemand die helemaal op hen ingaat, hen volledig begrijpt en serieus neemt.

Verward dit citaat je? Of pakt het je? Of doorgrond je het? Of maakt het je nieuwsgierig? Of verdrietig, of bang, of boos? Ga door... En ga de beweging die je van daaruit bent gaan maken ervaren, zodat je je kunt gaan ontwikkelen.

Een fenomeen in communicatieland is Marshall Rosenberg. Hij heeft het boek Non violent Communication geschreven. In deze theorie krijg je handvatten hoe je op een vriendelijke manier kan communiceren (voor jezelf en voor de ander). Want het is belangrijk terwijl je grenzen aangeeft, je trouw bent aan jezelf, zonder dat je continue in een conflictsituatie terecht komt. Dit zijn de 4 stappen, probeer het eens uit:

1. Omschrijf de feiten, je waarnemingen (zonder mening, gevoel of oordeel): Voorbeeld: "Weet je nog dat we gisteravond ruzie hadden over het huishouden?"

2. Omschrijf je gevoel (altijd met 'ik'): ik voelde mij....
Voorbeeld: " ik voelde me aangevallen en alsof ik het niet goed genoeg doe"

3. Omschrijf je behoefte: ik heb behoefte aan.. wat ik nodig heb is...
Voorbeeld: "ik heb behoefte aan erkenning, het gevoel dat ik gewaardeerd word"

4. Suggestie: kom met een idee. Nu mag je praten in 'we'
"Zullen we volgende keer proberen niet 's avonds over het huishouden te hebben maar dat 's ochtends te doen als we niet moe zijn?"

In therapie wordt wel eens inzichtelijk gemaakt dat je niks moet.
Ont-moeten is een mooi inzicht alhoewel dat niet altijd een helpend inzicht is.
Soms wel, soms niet.

Soms moet je wél iets, ook als je dat liever níet wilt.
Bij depressie moet (!) je in actie zien te komen terwijl alles in je roept: “Laat me met rust.”
Bij angst moet (!) je de confrontatie met je angsten aangaan terwijl alles in je roept:
“Nee, help, wegwezen! “

Moeten blijkt dan toch een must.

Grenzen aangeven wordt vaak als iets negatiefs gezien, het gaat hierbij echter niet om de ander, maar stel jezelf de vraag of jij van jezelf je eigen ruimte in mag nemen. Als je liefdevol je eigen ruimte inneemt doe je een ander hierbij niet tekort. Zorg dan dat je de ander ook de ruimte geeft die hij/zij nodig heeft.

“Toelaten van lastigheid is de mooiste uitnodiging tot verbinding.”
Dirk de Wachter.

Het citaat van Dirk is een mooi bruggetje om op een andere manier met elkaar in gesprek te komen. Durf jij? Je bent welkom!

start a war inside yourself.

Al betekent grenzen stellen, niet perse dat daar conflict van komt! Hoe eerder je je gezonde irritatie serieus neemt, hoe lang je vriendelijk kunt blijven.

Je eigen behoeften voortdurend opzij zetten om anderen tegemoet te komen is een recept voor stress in jezelf. Is het dat waard?

Plak een briefje op je spiegel, computer, plek waar je vaak komt met de volgende vragen in deze volgorde:
1. Waar heb ik …. behoefte aan?
2. Waar word ik …. blij van?
3. Wat wil ik …?
4. Wat wil ik …. niet?

Stel ze jezelf iedere dag.
Vul eventueel successievelijk in: Nu, vandaag, deze week, deze maand, dit kwartaal, dit jaar, in mijn leven.

Veel mensen hebben moeite met grenzen aangeven. Vaak ligt de kern hiervan in het verleden en is er sprake van jarenlang aanpassen. “Nee zeggen” levert vaak angst of schuldgevoelens op. Als je te veel en te vaak dingen tegen je zin doet, raak je steeds verder van jezelf verwijderd en negeer je je eigen behoeften. Dit kan leiden tot gevoelens van irritatie, opkroppen van boosheid, je ontevreden voelen over jezelf en op de lange duur zelfs tot verschijnselen van overspannenheid.

Hier alvast wat tips om mee aan de slag te gaan:
1. Zeg niet direct "ja" maar denk eerst na of je het echt wel wil. En als je het niet direct kunt beslissen kun je zeggen: “ik kom er later op terug”.
2. Wees duidelijk wanneer je iets niet wilt, zeg duidelijk: nee, het komt mij niet uit, ik heb andere plannen, ik maak even een pas op de plaats, etc. Je hoeft geen verdere uitleg te geven.
3. Als je besloten hebt iets niet te willen doen, begin dan met “nee” en niet met eerst een uitleg. Dat kan verwarrend of on duidelijk overkomen op de ander.
4. Let vooral ook op de toon hoe je iets zegt.
5. Als je wel graag iets wilt doen of wilt onderhandelen, kun je ook zeggen: het komt mij nu niet uit, maar het kan wel morgen/volgende week.
6. Je mag altijd terugkomen op een eerder gemaakte beslissing!

Stel iemand geeft jou een cadeautje en je neemt het niet aan, van wie is dan het cadeautje? Je zou kunnen zeggen van diegene die het geeft.

Hetzelfde geldt voor dingen als jaloezie, boosheid, en beledigingen. Als je het niet aanneemt, blijft het van degenen, die het met zichzelf meedraagt.

Bewaak jou grens en zorg ervoor dat je niet vervloeid met de ander, maar in verbinding blijft met jezelf.

"If you avoid conflict to keep the peace, you start a war inside yourself." - Cheryl Richardson

Is de ander werkelijk belangrijker dan jij? Voel eens in jezelf, hoe voelt dat? > dat is een boodschap.

Grenzen voel je in jouw lichaam. Natuurlijk kun je ze ook bedenken, alleen is dan de vraag of deze wel klopt. Je hoofd kan namelijk van alles verzinnen terwijl je lichaam nooit liegt.
Wil jij je grenzen leren voelen? Dan moet je naar je lichaam. Hier bestaan verschillende oefeningen voor, om jouw lichaamsbewustwording te vergroten. Een lichaamsgericht therapeut kan jou daarbij helpen.

Als je merkt dat je denkt 'ik moet' of 'ik ben verplicht', maak pas op de plaats en vraag jezelf af waar je deze strenge regel leerde. Kom je tot de conclusie dat dit een overtuiging is, die je van je ouder(s) meekreeg om aan hun behoeften te voldoen, dan kun je jezelf voorop stellen: wat wil IK in deze situatie? En je kunt ook kijken naar of het respectvol en redelijk is wat ZIJ verlangen. Als volwassene - je bent niet meer het kind van toen - is het niet meer nodig om goedkeuring te krijgen van iemand die meer van je vraagt, dan goed is. Succes!

In het boek van Lindsay C.Gibson 'emotioneel onafhankelijk' lees je hoe je in jouw jeugd gevormd wordt door ouders die (emotioneel) niet beschikbaar zijn. Een aanrader met duidelijke uitleg en praktijkverhalen!!!!

Ik ben van het type die alles aangaat. Ik ben geen vermijder, maar een vechter. Dus als mijn kind op school gepest wordt en er wordt naar mijn idee niet veel aan gedaan, sta ik op de stoep. Liefdevol, maar wel heel duidelijk in wat ik mis en nodig heb. Vind ik dit makkelijk?
Nee.. Ik vind het onaangenaam, mede omdat ik soms ervaar dat degene die tegenover me zit dit soort gesprekken niet gewend is en niet goed is in 'uitpraten'. Ik ervaar daarbij dat de ander mij dan niet meer zo leuk vind..

Dat zijn geen fijne ervaringen. En toch weet ik: ik ben trouw geweest aan mijzelf. Ik heb op volwassen en respectvolle manier woorden gegeven aan wat ik ervoer en nodig had. Dat de ander mij nu misschien niet mag, laat ik daar. Het is niet mijn verantwoordelijkheid.

Het is niet jouw verantwoordelijkheid dat anderen je wel of niet mogen. Het is jouw taak trouw aan jezelf te zijn op een manier waarbij je recht doet aan jezelf én de ander. Wanneer de gewenste reactie uitblijft, twijfel dan niet aan jezelf, maar laat die bij die ander. Verdraag het idee dat je niet altijd weet of een ander je mag wanneer jij jezelf uitspreekt. Verdraag jezelf want je bent oké!

Herken je je hierin? Dat je telkens achteraf denkt, 'ik heb weer te snel ja gezegd', 'ik ben weer veel te lang doorgegaan', 'ik heb weer iets toegezegd waar ik nu weer weet ik hoe lang aan vast zit'..

Het leven is één groot leerproces. En temidden daarvan maken we vele fouten. Ook jij mag jezelf toestaan deze fouten te maken en te beseffen dat het idd allemaal niet zo makkelijk is. Grenzen aangeven wanneer je dat nooit gedaan en geleerd hebt, is een pittig proces van vallen en opstaan.

Belangrijk voor jou is wel te weten dat je nergens aan vast zit. Vandaag is weer een nieuwe dag en kan je terugkomen op zaken. Ook dat is niet makkelijk. Maar jouw eerlijke verhaal kan een boel goedmaken en daarmee geef je jezelf weer een kans trouw te zijn aan jezelf!

The emotion of anger is often an indication that our boundaries have been crossed. So feeling angry with someone and cant figure out why? Check with yourself whether you feel they have crossed your boundaries somehow.
Boundaries maybe that you and they were not even aware of!

Wanneer je het moeilijk vindt je grenzen aan te geven, gebeurt het vaak dat in het moment het niet lukt. Omdat je dichtklapt, je grens niet goed voelt, geen woorden hebt. Wees daar zacht voor. Het helpt niet jezelf streng toe te spreken.

Wanneer je uit de situatie bent, wordt je bewustzijn weer wat ruimer. Dan komen vaak wel de juiste woorden. "Ik had zus en zo moeten zeggen!".

Zeg ze alsnog. Tegen die persoon. Je kunt je nu voorbereiden. En je kunt dus overal achteraf op terugkomen!

Grenzen aangeven kan moeilijk zijn. Je hebt het niet geleerd of er is te vaak overheen gegaan. Toch hebben we het nodig voor een gezond leven. Maar om ineens je grenzen aan te geven is best een grote opgave. Begin daarom klein. Kies een moment om bewust ja of nee te zeggen. Dit kan bij de kassa zijn waar je kiest om geen zegeltjes aan te nemen of je vraagt (iets simpels) aan de winkeldame. Het lijkt niet veel, maar het helpt je om een stap te zetten in het bewaken van wat jij zelf wil.

Moederwond

De kans is groot dat jij nog nooit van het begrip ‘moederwond’ hebt gehoord. Dat is geen toeval: de patriarchale maatschappij heeft er baat bij als dit onderwerp onbesproken blijft. Het is echter van levensbelang dat vrouwen de moederwond leren helen. Voor hun eigen levenskwaliteit, de gezondheid van hun kinderen, en de positie van de vrouw in het algemeen. Coach Bethany Webster schreef een boek over dit intense, transformatieve proces: Het helen van de moederwond. Hieronder vind je een voorproefje van haar wijsheid.

Moederwond: zo brengt heling verlichting in jouw leven (en dat van je kinderen)

De moederwond is een trauma dat binnen onze patriarchale cultuur en familie ontstaat. Mensen van elke genderidentiteit kunnen een moederwond hebben, en de wond uit zich op persoonlijk, cultureel, spiritueel en planetair niveau. In haar boek Het helen van de moederwond richt Bethany Webster zich op vrouwen en op het persoonlijke domein, want een maatschappelijke transformatie begint bij het helen van individuele wonden.

Hoe komt de moederwond tot stand?

Ondanks de veranderingen die de strijd van vrouwenbewegingen teweeg heeft gebracht, leven we nog steeds in een patriarchale maatschappij. Hierin hebben mannen meer macht dan vrouwen, wordt het genormaliseerd om gevoelens te onderdrukken, staat werk boven rust, en wordt er neergekeken op alles wat als vrouwelijk wordt gezien. Hierover kun je in het Helen van de moederwond meer lezen. Voor nu is het belangrijk om te weten dat van moeders in een patriarchale maatschappij wordt verwacht dat ze hun persoonlijk ambities opgeven om voor hun gezin te zorgen. Of dat ze hun persoonlijke ambities najagen en daarnaast al het andere óók nog perfect doen. Moeders leren (onbewust) dat ze hun eigen behoeften op de laatste plek moeten zetten en anderen contant van dienst moeten zijn. Deze druk werkt voor de meeste vrouwen verstikkend en roept woede, depressie en angst op. Als daar niets aan wordt gedaan, wat in patriarchale culturen vaak het geval is, dan wordt deze pijn overgedragen op dochters. Via subtiele of zelfs agressieve vormen van emotionele verwaarlozing, manipulatie of afwijzing.

Loyaliteit aan de moeder

Moeders kunnen dus onbewust diepe woede op hun kind projecteren, die eigenlijk op de patriarchale cultuur gericht is. Kinderen interpreteren momenten waarop hun moeder hen afwijst als een teken dat er iets mis met hen is. Ze kunnen zichzelf gaan opofferen om zo toch liefde van hun moeder te krijgen; hiervan zijn ze tenslotte in het begin van hun leven letterlijk afhankelijk. Het wordt een vorm van loyaliteit aan de moeder om beperkende overtuigingen te internaliseren. In het volwassen leven van de dochters blijft deze dynamiek vaak een rol spelen. De dochter is bijvoorbeeld (onbewust) bang om haar moeder af te wijzen door zelf haar volledige potentieel te benutten.

Kenmerken van een moederwond

Andere manieren waarop de moederwond zich op (inter)persoonlijk niveau manifesteert zijn:

Je hebt een onbestemd, hardnekkig gevoel dat er iets mis met je is
Je durft je potentieel niet te verwezenlijken, uit angst om te falen of te worden veroordeeld
Je hebt zwakke grenzen en een onduidelijk zelfgevoel
Je hebt het idee dat je geen recht hebt op de dingen waarnaar je verlangt
Je voelt je niet veilig genoeg om ruimte in te nemen en je waarheid te delen
Je saboteert jezelf
Je wacht onbewust op toestemming of goedkeuring van je moeder voordat je je eigen leven opeist
Je vergelijkt jezelf constant met anderen en voelt rivaliteit en jaloezie ten opzichte van andere vrouwen
Je vermijdt lange relaties
Je hebt de neiging met anderen te versmelten
Je hebt weinig compassie voor jezelf
Je bent bang om alleen te zijn
Je verricht vaak emotionele arbeid voor anderen
Je wordt getergd door een gevoel van schaamte
Tussen je moeder en jou

De disfunctionele verstrengeling tussen moeder en dochter die ontstaat door ongeheelde moederwonden kan allerlei vormen aannemen:

Je moeder gebruikt je als dumpplek voor haar eigen onverwerkte emoties.
Je hebt in alle aspecten van je leven eerst de goedkeuring van je moeder nodig voordat je je goed kunt voelen over jezelf en je keuzes.
Je moeder put er trots uit dat je het altijd met haar eens bent en je aan haar aanpast, en wijst je af als je je onafhankelijk betoont.
Je moeder gebruikt je voor narcistische doeleinden, om de aandacht op zichzelf te vestigen en lof voor jou op zichzelf te betrekken.
Je wordt overweldigd door je moeders behoeften en besteedt enorm veel energie aan het piekeren over haar problemen en mogelijke oplossingen.
Je moeder moet meerdere keren per dag met je praten.
Je moeder vindt dat ze het recht heeft op toegang tot belangrijke aspecten van je leven of wil daar zelfs controle over uitoefenen.
Je moeder bekritiseert je vanuit haar eigen angst dat ze een slechte moeder is en beschouwt jouw normale uiting van negatieve emoties als een bedreiging van haar macht en als teken dat ze als moeder tekortschiet.

Culturele moederwond

Als je een fijne, liefdevolle en gezonde band hebt met je moeder krijg je alsnog te maken met de culturele moederwond. Deze beïnvloedt de manier waarop vrouwen hun lichaam, hun eigen potentieel en hun relaties met anderen zien. Gelukkig kan een moeder ook als buffer tegen deze culturele moederwond dienen voor een dochter. Vooral als zij zelf haar individuele moederwond heeft geheeld.

Jouw lichaam geeft aan wat goed en niet goed voor je is. Luister hiernaar zonder oordeel en kijk naar wat het je probeert te vertellen. Wat heb je nodig? Hoe kun je hiervoor zorg dragen en wat heb je hiervan van de ander nodig?

Vergeet niet dat ook Jij je grenzen moet respecteren. Neem je rust, zeg nee tegen jezelf, neem een pauze, ga iets leuks doen ook al je te-doe lijstje niet af is.

Hoe geef je je grenzen aan in je relatie?
Communicatie, communicatie, communicatie is het sleutelwoord. Dit klinkt eenvoudig, maar is het niet altijd.
Het kan dat je misschien niet onmiddellijk snapt vanwaar bepaalde grenzen van je partner vandaan komen. Omgekeerd kan dit ook gebeuren. Het is daarom belangrijk dat jullie open en eerlijke conversaties voeren over jullie grenzen. Bespreek waarom je een bepaalde grens hebt, hoe je je daarbij voelt en hoe belangrijk de grens voor je is.
De meeste van ons zijn geen helderzienden, dus dat betekent dat je je grenzen duidelijk moet aangeven en erover praten als je wilt dat je lief weet wat je grenzen zijn en ze dan ook kan respecteren.

Word je wel eens boos als een huisgenoot je vraagt om even iets te doen?

Vaak ontstaat de irritatie doordat je moe bent, tijd voor jezelf wilt maar je toch gedwongen voelt om de ander zijn zin te geven.

Misschien klaag je "waarom kom je daar nu nog mee, en niet ... veel eerder?" En vervolgens doe je het met tegenzin toch.

Interessanter is de vraag waarom je niet gewoon nee zegt. Wat kan er gebeuren als je reageert zónder boos te worden, en zonder emotie te zeggen "ik ben moe, ik heb er nu geen zin in"?

Probeer het eens. Je houdt een beter humeur en je leert je huisgenoot rekening met jou te houden.

Hoe lief heb jij jezelf wanneer je over je grens heen gaat
om in contact te kunnen zijn? En hoeveel mopper je van binnen op
anderen omdat ze over jouw grens gaan en dat ze dat maar niet willen
snappen? Het wordt steeds lastiger je nog blij en tevreden te voelen
met jezelf en anderen.

Wanneer je respect van anderen wilt ontvangen, zul je eerst jezelf moeten respecteren en serieus nemen.

Wanneer jij meer grenzen zou stellen:
Wat voor partner, ouder, collega, vriend/vriendin zou je dan zijn?

Grenzen aangeven wordt vaak als lastig ervaren op het moment dat je denkt dat je de ander dan tekort doet of kwetst. Echter met het over jouw grenzen gaan, doe je niemand goed, jezelf niet en de ander ook niet. Het is zo wezenlijk om naar jezelf te luisteren en goed voor jezelf te zorgen!
En daar waar je met geen mogelijkheid kan inzien dat jouw grens ook uiteindelijk iets goeds zou kunnen betekenen voor de ander, bedenk dan dat wanneer jij over je grens gaat om de ander niet tekort te doen, dat er aan jouw kant een soort 'schuld' ontstaat. Jij hebt de ander iets 'gegeven' ten koste van jezelf. En jij verwacht/hoopt (bewust dan wel onbewust) dat de ander deze 'schuld' een keer in zal lossen. Dus na één keer betekent dat al iets voor jullie relatie en na meerdere keren over je grens gaan, betekent dat helemaal dat er (en dat kan dus zowel op bewust als onbewust niveau zijn) iets scheef gaat in die relatie. De kans is groot dat de ander zich daar niet van bewust is. Jij echter bouwt steeds meer 'schuld' op. En als je dit vaker in je leven doet of hebt gedaan, dan gaat dat wringen. En dat is misschien maar goed ook. Een teken dat je er iets mee mag gaan doen!

Het is super lastig zulke patronen te doorbreken. Je zal ze niet voor niets ooit aangeleerd hebben. Wellicht zelfs op een moment (vaak in de kindertijd) dat het wel helpend was of je geen andere keus had. Maar... nu dient het je niet meer en mag je er iets mee.
Hopelijk helpt bovenstaande inzicht je weer een stukje verder in de goede richting. En als je er zelf niet uit komt, zoek hulp!

het is in jouw lichaam dat je grenzen kan voelen. Het is dus van belang dat je jouw lichaamsbewustzijn vergroot. Dit doe je middels lichaamsgerichte oefeningen bij een lichaamsgericht therapeut. Zodra je jouw grenzen kan voelen, ga je oefenen met het aangeven van jouw grenzen.

Je merkt pas wanneer jouw grens bereikt is in contact met anderen, je partner, familie, collega’s e.a. Mensen zijn daar verschillend in: heb je dit als kind geleerd of moest je juist lief zijn, vooral rekening houden met je omgeving en mocht je niet voor jezelf opkomen? Ook al heb je het in je jeugd meegekregen, dan nog is het niet eenvoudig om je grens aan te geven en als je het niet geleerd hebt, dan valt het helemaal niet mee.
Hoe doe je dat dan?
- Merk bij jezelf op wanneer je geirriteerd of gespannen raakt in het contact met de ander
- Laat je niet meeslepen in wat anderen van je verwachten
- Check bij jezelf: wil ik dit, komt dat nu uit, hoe voelt het dat iemand dit zegt of vraagt.
- Neem even bedenktijd voordat je reageert
- Oefen met op een rustige manier zeggen ‘ ik kan nu niet, het past vandaag niet in mijn plannen, ik ben het niet met je eens, ik wil dit niet’
- Bedenk dat je het niet iedereen naar de zin kunt maken
- Zorg goed voor jezelf: eten, slapen, ontspanning, ME-time.
- Oefen regelmatig, stap voor stap kun je hier beter in worden.

Oefening: Metafoor touwtrekken

De situatie waarin je je nu bevindt lijkt een beetje op het volgende. Stel je voor, je bent aan het touwtrekken met een monster; je pijn. Het is groot, lelijk en erg sterk. Tussen jou en het monster is er een groot, gapend gat, waar je langzaam naartoe getrokken wordt. Als je het touwtrekken verliest, zul je over de rand vallen en blijft er niet veel meer van je over. Dus je trekt en trekt om dit te vermijden, maar hoe harder je trekt hoe harder het monster trekt en hoe dichter je bij de rand van het gapende gat komt te staan. Het is moeilijk om op dat moment te zien dat als je niet in het gat wilt vallen, je niet het touwtrekken hoeft te winnen. Je hoeft alleen maar los te laten…