Grenzen aangeven tips

onthou:
NEE zeggen tegen een ander is
JA zeggen tegen jezelf!

Probeer eens om elke dag een “check-in” moment voor jezelf in te bouwen, bijvoorbeeld aan het begin of einde van de dag, of net voor een afspraak of sociale activiteit. Tijdens dit moment stel je jezelf drie vragen:

1. "Wat voel ik nu?" – Dit helpt je om stil te staan bij je emoties en lichamelijke signalen.
2. "Wat heb ik nu nodig?" – Hiermee word je je bewust van je eigen behoeften, zoals rust, steun, of ruimte om je mening te delen.
3. "Wat zou voor mij een prettige grens zijn?" – Deze vraag helpt je te bepalen welke grenzen je graag wilt bewaken in de komende activiteit of ontmoeting.

Door deze vragen regelmatig te beantwoorden, word je je steeds beter bewust van je eigen behoeften en grenzen, wat je kan helpen om die ook duidelijker naar anderen te communiceren.

Als je een grens niet durft aan te geven, kijk dan eens of dit met pleasing te maken heeft. Pleasing is een intelligent overlevingsmechanisme cq beschermingsmechanisme wat ooit goed voor ons heeft gewerkt.
Het helpt niet om dit mechanisme nu in onszelf te veroordelen. Als we er liefdevol ja tegen zeggen, kan het wegsmelten als we het niet meer nodig hebben.

Maak een lijstje van dingen die je wel zou willen doen als het je gevraagd werd, en een lijstje van dingen waartoe je niet bereid bent; schrijf het op of zeg het hardop voor jezelf. Waar trek je de grens en waarom?

Maak een lijstje van dingen die je prettig vindt en dingen die je onprettig vindt om, thuis of op je werk, voor anderen te doen; schrijf het op of zeg het hardop.
Hoeveel van die dingen doe je toch nog steeds, en waarom?

Als je iets voor een ander doet, je kinderen, echtgeno(o)t(e) of familieleden, klaag je daar dan over?
Voel je je verantwoordelijk voor het leven of de fouten van een andere volwassene?
Denk eens na over de aspecten van je leven waar je je overdreven verantwoordelijk voelt en waar je te veel helpt of je gefrustreerd ­terugtrekt. Als je je gebruikt of niet gewaardeerd voelt – een martelaar of een deurmat – wat zou je dan kunnen doen om een beter evenwicht te vinden?'

Als je al eenmaal de grenzen en beperkingen van je verantwoordelijkheid hebt vastgesteld, kun jij je plichten volledig op je nemen en loslaten wat niet jouw plicht is; op die manier beleef je meer vreugde aan het steunen van anderen omdat je relaties creërt die harmonieuzer en coöperatiever zijn.

Conflueren betekent dat we ons aanpassen aan onze omgeving, waarbij we onszelf soms wegcijferen. Dit uit zich in het vermijden van confrontaties, het niet durven opvallen, en het moeilijk vinden om anders te zijn dan de rest.
Om hieruit te stappen, is het nodig het tegenovergestelde te doen: ons voorbereiden op wat we steeds proberen te vermijden. Dit houdt in dat we minder inschikkelijk worden, duidelijk laten horen wat voor ons belangrijk is, en onze eigen grenzen helder aangeven.

Je kunt alleen weten wat jouw grenzen zijn als je in verbinding bent met jouw lichaam. Daar voel je jouw grenzen.

Ga zitten op een stoel en adem een paar keer diep in en uit. Laat je op de uitademing steeds meer zakken op de stoel. Ga na waar je de meeste druk voelt van de stoel op jouw lichaam.
Adem weer een paar keer in en uit en laat je verder in de stoel zakken op jouw uitademing. Voel weer waar jouw lichaam de meeste druk voelt van de stoel. Misschien voel je het nu op meer plekken of is het veranderd.

Nu ben je al meer in verbinding met jouw lichaam.

Een heel belangrijke stap om iemand niet over jouw grenzen te laten gaan, is dat je opmerkt wat er gebeurt. Je kunt het beste oefenen met situaties, die je van tevoren ziet aankomen, bijv. een gesprek met een 'lastige' collega op je werk. Let op wat er in je lichaam gebeurt, ben je gespannen, ga je zenuwachtig lachen, zachter praten ...? Je kunt je voorbereiden op zo'n situatie (een volgende keer): bedenk hoe je wil reageren, ga stevig staan, laat je ademhaling vanuit je buik komen en oefen met nee zeggen/jouw mening geven. Succes.

Lees het boek : Grenzen van Dr. Cloud
Zeer behulpzaam in het leren stellen van goede grenzen.

1) Geef niet veel uitleg, dat vertroebelt de boodschap. Helderheid is voor de andere partij het duidelijkst en vaak vinden ze dat ook fijner.

2) Haal de emotionele lading van de boodschap af: verontschuldig je bijvoorbeeld niet uitgebreid, wring je niet in allerlei meelevende bochten.

3) Hou het kort en neutraal. Dan hoeft de ontvanger ook niet in te gaan op jouw emoties en dat is vaak veel overzichtelijker en eenvoudiger voor die ander.

Herken je dat? Dat je het moeilijk vindt om je grenzen aan te geven?
Iemand schoffeert je - en je laat dat maar.
Iemand pakt jouw ruimte - en je laat het maar.
Je kind neemt jouw regie - en je laat het maar om ruzie te voorkomen.
Je baas kritiseert je, onterecht - en je laat het maar, want "het is toch je baas"
Oefen in het steeds weer kleur bekennen; als je dat laat, word je een kleurloos figuur.

Dr. Nicole LePera post op Instagram waardevolle inzichten
over uiteenlopende onderwerpen zoals grenzen aangeven, dysfunctionele famieie patronen, ptss, copingsstijlen, gezonde relaties, verslaving, veerkracht na het helen van ontwikkeltrauma en lichaamsgerichte aanpak bij trauma. Ze schreef meerdere boeken (o.a. How to do the work, how to meet your self) en post ook filmpjes waarbij de kind-ouder dynamiek heel helder in beeld word gebracht.

Grenzen aangeven is een essentieel onderdeel van ons emotionele welzijn, en in mijn praktijk als regressietherapeut zie ik vaak hoe het niet respecteren van je eigen grenzen uiteindelijk kan leiden tot grote problemen.

Veel van ons hebben in onze jeugd geleerd om onszelf aan te passen aan de verwachtingen van anderen. Dit gaat vaak ten koste van onze eigen behoeften en verlangens en kan leiden tot gevoelens van frustratie, uitputting en zelfs fysieke klachten. Door duidelijke grenzen te stellen zorg je beter voor jezelf en ben je beter in staat om gezonde relaties op te bouwen én te onderhouden.

In regressietherapie gaan we op zoek naar de oorsprong van het patroon. Zo ontdekken cliënten soms bijvoorbeeld dat hun onvermogen om ‘nee’ te zeggen voortkomt uit oude ervaringen waarin ze zich ondergeschikt moesten voelen om geaccepteerd te worden. Door terug te gaan naar die momenten en ze vanuit een volwassen perspectief te herbeleven, kunnen ze leren hun grenzen opnieuw te definiëren en versterken. Dit proces is krachtig en bevrijdend; het herstelt je gevoel van autonomie en zelfrespect.

Het aangeven van grenzen is geen egoïstische daad, maar een vorm van zelfliefde. Het stelt je in staat om je energie te beschermen en je ware zelf tot uitdrukking te brengen. In mijn praktijk begeleid ik mensen om dit proces aan te gaan en de kracht te vinden om hun eigen grenzen te bewaken, waardoor ze een leven kunnen leiden dat in lijn is met hun innerlijke waarheid.

Je grenzen aangeven is gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Je kunt je grens visualiseren door je deze mentaal voor te stellen: Stel je een beschermende bubble/ bel voor rondom jezelf. Met een beschermend membraan/ laag eromheen. Alles wat jij wil uiten en uitstralen kan erdoor naar buiten. Naar binnen toe is er een selectie van wat voor jou oké is om toe te laten. Dit kan helpen om te bepalen of je iets binnen of buiten je comfortzone toelaat. Zodat je meer regie kunt pakken over wat jouw past en goed voor je is om binnen te laten. en wat je bij de ander mag laten.

Je grenzen aangeven is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Je kunt jezelf de volgende vragen stellen:
- Is Dit Oké Voor Mij? Is wat er gebeurt of wat er van je gevraagd wordt, oké voor jou.
- Wat Heb Ik Nodig?: Bedenk en voel wat je nodig hebt in deze situatie om je comfortabeler en veiliger te voelen.

Grenzen aangeven, een bekende kreet maar voor velen best lastig in de uitvoering. Ik vind het ook wat kil, star en afstandelijk klinken 'een grens'. Liever heb ik het over 'ruimte innemen' of 'je ruimte behouden'. Daar zit beweging in, wellicht zelfs speelsheid, in ieder geval experimenteer ruimte om voldoende bewegingsruimte en vrijheid voor mezelf te creëren. En dat maakt 'grenzen aangeven' al een stuk luchtiger.

En als die ruimte innemen of behouden niet gelukt is, voel ik 'm ook. Dan word ik boos, onrustig, verdrietig of laat ik de ander in de steek en daarmee soms ook mezelf. Dat is niet fijn. Ruimte innemen of behouden doe je namelijk in contact me een ander.
De vraag of de ander jou ruimte laat innemen of niet, zijn eigen ruimte belangrijker vindt dan die van jou of je totaal negeert heeft allemaal invloed op het proces.
Mijn neiging is om snel af te haken als ik voel dat ik geen ruimte krijg. Mijn leerproces is, dat als ik de eerste stap gezet heb er nog wat stappen mogen volgen en ik niet gelijk mezelf terugtrek, maar realiseer dat ik nog maar net begonnen ben (met ruimte innemen). Wie weet neem jij heel veel ruimte in en heb je te leren om andermans ruimte te respecteren, anders kom je ook alleen te staan.

Ruimte innemen of behouden kan ook een eureka gevoel geven. Dit zijn positieve ervaringen die je vertrouwen geven om het vaker te doen.

Wil je dit bij jezelf onderzoeken? Wil je ervaren hoe je beter je eigen ruimte kan behouden of juist vergroten? Neem contact met me op en we gaan samen aan de slag!

Grenzen aangeven is heel belangrijk! En als je ze nog niet kent, dan mag je er over nadenken. Hoe ver mag iemand komen me teen gedrag wat eigenlijk niet echt acceptabel is?
Maar wat nog belangrijker is: als je je grenzen gevonden/bepaald hebt, bewaak ze dan ook! Als iemand er overheen gaat, zeg er wat van en laat je niet in een hoek duwen maar zeg gewoon duidelijk 'wat jij gedaan/gezegd hebt, vind ik niet fijn'. En houd je daar aan.
Succes!
Valeria

Grenzen aangeven kan heel lastig zijn. Vaak zijn we bang voor de reactie van de ander of vind je het moeilijk om de confrontatie aan te gaan.
Brainspotting kan je erbij helpen, ook als je niet weet waar je moeite om grenzen aan te geven vandaan komt. Je brein weet dat wel. Tijdens Brainspotting worden met name die gebieden bereikt waar je niet bewust bij kunt komen. Wil je meer weten, neem dan gerust contact op.

Gebruik ik-boodschappen om je grenzen te bewaken

Het bewaken van je grenzen is essentieel voor persoonlijke groei. Ik-boodschappen helpen je om je gevoelens en behoeften duidelijk te communiceren zonder de ander aan te vallen.

Waarom ik-boodschappen werken.

Ik-boodschappen:
- Voorkomen verdediging
- Creëren duidelijkheid
- Nemen verantwoordelijkheid

Hoe je ik-boodschappen gebruikt:

Formuleer ik-boodschappen in drie stappen:

Beschrijf gedrag: "Wanneer je tijdens ons gesprek op je telefoon kijkt..."
Uiten gevoel: "...voel ik me niet gehoord."
Aangeven behoefte: "Ik zou het fijn vinden als we ongestoord kunnen door kunnen praten"

Afspraak annuleren: "Als je last-minute annuleert, voel ik me in de steek gelaten. Laat het minstens een dag uur van tevoren weten."

Contact na werktijd: "Wanneer je na werktijd belt, voel ik me overweldigd. Kun je tijdens kantooruren bellen?"

Tips voor gebruik

- Blijf kalm en duidelijk
- Wees specifiek
- Luister ook naar de ander

Ik-boodschappen helpen je om je eigen verlangens te volgen en een veilige omgeving te creëren voor persoonlijke groei.

Het aanvoelen van je grenzen in een bepaalde situatie vereist zelfbewustzijn en het leren herkennen van je lichaamssignalen en emoties. Een praktische stap om je grenzen in een bepaalde situatie te voelen kun je ervaren door
een Pauze te nemen:
- Afstand Nemen: als je merkt dat je je ongemakkelijk voelt, neem dan een pauze. Stap even uit de situatie om helder na te denken.
- Ademhalingsoefening: Gebruik een diepe buikademhaling om jezelf te kalmeren en je gedachten te ordenen.

Het aanvoelen van je grenzen in een bepaalde situatie vereist zelfbewustzijn en het leren herkennen van je lichaamssignalen en emoties. Enkele praktische stappen om je grenzen in een bepaalde situatie te voelen:, zijn het letten op Je Lichamelijke Reacties:
- **Spanning:** Voel je spanning in je nek, schouders of andere delen van je lichaam? Dit kan een teken zijn dat je grens wordt overschreden.
- **Hartslag:** Een versnelde hartslag kan aangeven dat je je ongemakkelijk of gestrest voelt.
- **Ademhaling:** Let op je ademhaling. Als deze oppervlakkig of snel is, kan dit een teken zijn van stress.

Wanneer je grenzen stelt, wees specifiek en assertief. Gebruik 'ik'-boodschappen om je gevoelens en behoeften duidelijk te maken, zoals: 'Ik voel me overweldigd als ik geen tijd voor mezelf heb. Ik heb een uur per dag nodig voor rust.' Dit helpt om verantwoordelijkheid te nemen voor je gevoelens en zorgt voor helderheid bij de ander. Herhaal indien nodig en blijf consequent om je grenzen te handhaven

Yoga is een goede manier om beter te leren omgaan met grenzen. Bij yoga leer je je bewust te zijn van je fysieke grenzen en je mentale grenzen. Je lichaam is elke dag anders. Soms heb je bijvoorbeeld meer gevoel voor evenwicht dan een andere keer. Je leert om te voelen waar de grens ligt door te voelen wat er in je lichaam gebeurt. Ook de adem is een belangrijke graadmeter. Stokt je adem, ga je sneller ademen of houd je je adem vast? Als je hierop let, heb je steeds een keuze. Ga ik door, doe ik het wat rustiger aan of stop ik helemaal? Wat is nu het beste voor mij?

Wanneer het nodig is om een grens te stellen, doe het dan duidelijk, kalm, respectvol en met zo weinig mogelijk woorden. Probeer niet boos te worden of je juist te verontschuldigen voor de grens die je stelt. Laat je gedrag overeenkomen met de grenzen die je stelt.

Klinkt gek hé. De titel. Want het is o zo belangrijk om je grenzen te bewaken.
Maar wat nu als je niet weet waar je grenzen liggen?
Dan is het belangrijk dat je dit gaat onderzoeken, uitzoeken en in gaat experimenteren. En daarin is het vaak, een kwestie van ervaren.
Je weet waarschijnlijk pas wat je grens is, als hij is overschreden.
Dat is in principe 'normaal'. Want net zoals dat je ook niet in 1 keer kon lopen, fietsen of wat dan ook in je leven - is dit ook met je grenzen aangeven.
Omdat je grens ook vaak niet solide is. Afhankelijk van de relatie die je met de ander hebt, de situatie op dat moment en hoe jij in je vel zit.
Daarin is mijn tip ook om; als je hierin gaat experimenteren, onderzoeken en uitzoeken - doe dit met iemand waarbij jij je nu het veiligst voelt.
Dit maakt de kans op positieve succeservaringen groter, wat je (zelf)vertrouwen vergroot om het daarna in wat meer 'spannende' relaties/omgevingen aan te gaan.
Stap voor stap.

Herinner jezelf eraan dat je niets verkeerd doet. Je respecteert jezelf en je respecteert de relatie. Die relatie is belangrijk voor je en daarom wil je die zuiver houden. Jouw grenzen aangeven helpt daarbij.

Wat voor de een grensoverschrijdend is, is dat voor een ander niet per se. Daarom is het belangrijk onze grenzen duidelijk te communiceren en niet een beroep te doen op het empathisch of telepathisch vermogen van de ander.
Te vaak nog hoor ik in mijn praktijk; dat moet ie toch wel snappen.......nou nee, dus.

Twee geliefden ervaren een intimiteit op verschillende niveaus nl. t.a.v. erotiek en jezelf kwetsbaar durven opstellen naar elkaar toe.
Dit kan het gevoel van verbondenheid en vertrouwen in elkaar juist doen versterken als daar open over gesproken kan worden.

Wat is voor jou intimiteit en wanneer voelt dit goed en wanneer juist niet.
Durf je dit ook aan te geven! En hoe doe je dit.

Intimiteit is een gevoel van vertrouwen en verbondenheid in contact met anderen mensen. Dit kan zijn een vriend, vriendin of partner.
Dit kan laagdrempelig zijn van een aai over je bol, tot een knuffel ontvangen of geven aan iemand anders. Zo ook een arm om je heen ontvangen, hand in hand wandelen en meer.
Wat is voor jou intimiteit en wanneer voelt dit goed en wanneer juist niet.
Durf je dit ook aan te geven! En hoe doe je dit.

Allereerst moet je leren voelen waar jouw grenzen liggen. Grenzen kun je niet in je hoofd bedenken die voel je d.m.v. lichamelijke sensaties.

Wanneer iemand wat van je vraagt kun je ten eerste antwoorden dat je er op een bepaald moment op terug komt. Dat geeft je de tijd om te voelen. Ga met je aandacht naar jouw adem, sluit je ogen en voel in jouw lichaam of het een JA of NEE is. Vindt je dat moeilijk? Een lichaamsgericht therapeut kan jij daarbij helpen.

De volgende oefening helpt je om steeds een stapje verder te gaan bij het aangeven van je grenzen als het gaat om 'nee' zeggen.

Bepaal voor jezelf op welke vragen je wel ‘nee’ durft te zeggen en op welke nog niet. Schrijf ze op.
Zeg eerst nee op een vraag of een verzoek dat niet zo belangrijk voor jou is. Doe dit twee of drie keer in één week. Zet jezelf ertoe om de volgende week één keer nee te zeggen op een moeilijkere of belangrijkere vraag.

Bouw dit verder uit. Door te starten met relatief eenvoudige situaties en iedere keer een stapje verder te gaan, zal je meren dat het je steeds beter lukt om nee te zeggen.

Geef duidelijk en direct aan wat je grenzen zijn en wat je wel en niet accepteert. Vermijd vage taal en zeg precies wat je bedoelt. Bijvoorbeeld, zeg "Ik heb nu tijd voor mezelf nodig en wil graag alleen zijn, kunnen we morgen verder praten?" in plaats van "Ik ben nu even druk, misschien later". Door specifiek te zijn, weet de ander precies wat je bedoelt en is de kans groter dat je grenzen gerespecteerd worden. Oefen dit door dagelijks in kleine situaties je wensen en behoeften direct te communiceren. Dit helpt je om steeds comfortabeler te worden met het aangeven van je grenzen.

Probeer bij het aangeven van je grenzen te beginnen met "Ik" in plaats van "Jij". Dit helpt om je gevoelens en behoeften op een niet-beschuldigende manier over te brengen. Bijvoorbeeld, zeg "Ik voel me ongemakkelijk als je onverwachts langskomt zonder te bellen" in plaats van "Jij maakt me ongemakkelijk door zomaar langs te komen". Het gebruik van 'Ik' boodschappen helpt om de focus op je eigen gevoelens te leggen en vermindert de kans dat de ander zich aangevallen voelt. Oefen dit door in verschillende situaties te benoemen wat je voelt en wat je nodig hebt, zodat het steeds natuurlijker aanvoelt.

Als er spanningen leven tussen mensen, komen we al gauw in een houding van vechten, vluchten, plooien en/of bevriezen. Als je je daar niet bewust van bent, blijf je mogelijk gevangen in die houding en kleurt die voortaan jullie relatie. Het kan een patroon, zelfs een identiteit worden. Dan meen jij, of je omgeving meent, dat je ‘een vechter’, ‘een herrieschopper’ , ‘een lastpak’, ‘een watje’, ‘een angsthaas’, ‘een vermijder’ bent. Zonde. Je bent dat niet . In jouw natuurlijke staat van zijn en in voor jou veilig voelende omstandigheden ben je spontaan, voel je je op het gemak, rustig. Hoor je je eigen stem. Geen bang of boos gedoe.

Ga eens bewust na wat je voelt als je spanningen voelt met of bij iemand. Kies er eens bewust voor om dan uit dit contact te gaan en de stilte op te zoeken in plaats van de strijd met deze persoon aan te gaan. Bewust weggaan….niet automatisch. Bewust ‘naar binnen kijken’, zwijgen, weglopen..... als die mogelijkheid er is. Niet happen, niet de strijd aan gaan, geen voer geven, geen bladibla, maar eens bewust de stilte opzoeken en in de stilte jezelf gaan kalmeren door jezelf te complimenteren dat je de moed hebt gehad om uit de bubbel met die ander te stappen.

In de stilte kan je nagaan wat je voelt en denkt en ook onderzoeken wat jouw aandeel is in het conflict is. Want dat is er. Misschien komt er voortschrijdend inzicht in wat een betere optie is dan verstrikt met elkaar te raken.

Wat ook helpt, is met een begripvol persoon, met iemand bij wie je je gezien en gehoord voelt, eens praten en zo aan je boze, verdrietige en/of bange ervaringen frisse lucht geven.

Als ouder is het belangrijk om duidelijke grenzen te stellen tussen werk en privé. Dit kan helpen om stress te verminderen en je emotioneel meer in balans te voelen.

Hoe doe je dat?
Probeer vaste werktijden aan te houden en geef jezelf toestemming om na werktijd echt vrij te zijn. Zet je werktelefoon uit, sluit je laptop en richt je op je gezin en jezelf. Plan daarnaast regelmatig momenten van rust in je agenda, ook al is het maar een kwartiertje voor een kop thee of een korte wandeling.

Waarom werkt dit?
Door duidelijke grenzen te stellen, creëer je een gezonde scheiding tussen je verschillende rollen. Dit geeft je de ruimte om op te laden en voorkomt dat werk je privéleven binnendringt.

Opnieuw zo'n schrijven wat zomaar de sleutel kan dragen naar jouw ontwikkeling. Pagina 14: Ouders (mensen) die zo'n klimaat als kind niet hebben gekend, zijn nood-lijdend, dat wil zeggen: ze zoeken hun hele leven naar wat ze op het juiste moment niet van hun ouders hebben kunnen krijgen: iemand die helemaal op hen ingaat, hen volledig begrijpt en serieus neemt.

Verward dit citaat je? Of pakt het je? Of doorgrond je het? Of maakt het je nieuwsgierig? Of verdrietig, of bang, of boos? Ga door... En ga de beweging die je van daaruit bent gaan maken ervaren, zodat je je kunt gaan ontwikkelen.

Een fenomeen in communicatieland is Marshall Rosenberg. Hij heeft het boek Non violent Communication geschreven. In deze theorie krijg je handvatten hoe je op een vriendelijke manier kan communiceren (voor jezelf en voor de ander). Want het is belangrijk terwijl je grenzen aangeeft, je trouw bent aan jezelf, zonder dat je continue in een conflictsituatie terecht komt. Dit zijn de 4 stappen, probeer het eens uit:

1. Omschrijf de feiten, je waarnemingen (zonder mening, gevoel of oordeel): Voorbeeld: "Weet je nog dat we gisteravond ruzie hadden over het huishouden?"

2. Omschrijf je gevoel (altijd met 'ik'): ik voelde mij....
Voorbeeld: " ik voelde me aangevallen en alsof ik het niet goed genoeg doe"

3. Omschrijf je behoefte: ik heb behoefte aan.. wat ik nodig heb is...
Voorbeeld: "ik heb behoefte aan erkenning, het gevoel dat ik gewaardeerd word"

4. Suggestie: kom met een idee. Nu mag je praten in 'we'
"Zullen we volgende keer proberen niet 's avonds over het huishouden te hebben maar dat 's ochtends te doen als we niet moe zijn?"

In therapie wordt wel eens inzichtelijk gemaakt dat je niks moet.
Ont-moeten is een mooi inzicht alhoewel dat niet altijd een helpend inzicht is.
Soms wel, soms niet.

Soms moet je wél iets, ook als je dat liever níet wilt.
Bij depressie moet (!) je in actie zien te komen terwijl alles in je roept: “Laat me met rust.”
Bij angst moet (!) je de confrontatie met je angsten aangaan terwijl alles in je roept:
“Nee, help, wegwezen! “

Moeten blijkt dan toch een must.

Grenzen aangeven wordt vaak als iets negatiefs gezien, het gaat hierbij echter niet om de ander, maar stel jezelf de vraag of jij van jezelf je eigen ruimte in mag nemen. Als je liefdevol je eigen ruimte inneemt doe je een ander hierbij niet tekort. Zorg dan dat je de ander ook de ruimte geeft die hij/zij nodig heeft.

“Toelaten van lastigheid is de mooiste uitnodiging tot verbinding.”
Dirk de Wachter.

Het citaat van Dirk is een mooi bruggetje om op een andere manier met elkaar in gesprek te komen. Durf jij? Je bent welkom!

start a war inside yourself.

Al betekent grenzen stellen, niet perse dat daar conflict van komt! Hoe eerder je je gezonde irritatie serieus neemt, hoe lang je vriendelijk kunt blijven.

Je eigen behoeften voortdurend opzij zetten om anderen tegemoet te komen is een recept voor stress in jezelf. Is het dat waard?

Plak een briefje op je spiegel, computer, plek waar je vaak komt met de volgende vragen in deze volgorde:
1. Waar heb ik …. behoefte aan?
2. Waar word ik …. blij van?
3. Wat wil ik …?
4. Wat wil ik …. niet?

Stel ze jezelf iedere dag.
Vul eventueel successievelijk in: Nu, vandaag, deze week, deze maand, dit kwartaal, dit jaar, in mijn leven.

Veel mensen hebben moeite met grenzen aangeven. Vaak ligt de kern hiervan in het verleden en is er sprake van jarenlang aanpassen. “Nee zeggen” levert vaak angst of schuldgevoelens op. Als je te veel en te vaak dingen tegen je zin doet, raak je steeds verder van jezelf verwijderd en negeer je je eigen behoeften. Dit kan leiden tot gevoelens van irritatie, opkroppen van boosheid, je ontevreden voelen over jezelf en op de lange duur zelfs tot verschijnselen van overspannenheid.

Hier alvast wat tips om mee aan de slag te gaan:
1. Zeg niet direct "ja" maar denk eerst na of je het echt wel wil. En als je het niet direct kunt beslissen kun je zeggen: “ik kom er later op terug”.
2. Wees duidelijk wanneer je iets niet wilt, zeg duidelijk: nee, het komt mij niet uit, ik heb andere plannen, ik maak even een pas op de plaats, etc. Je hoeft geen verdere uitleg te geven.
3. Als je besloten hebt iets niet te willen doen, begin dan met “nee” en niet met eerst een uitleg. Dat kan verwarrend of on duidelijk overkomen op de ander.
4. Let vooral ook op de toon hoe je iets zegt.
5. Als je wel graag iets wilt doen of wilt onderhandelen, kun je ook zeggen: het komt mij nu niet uit, maar het kan wel morgen/volgende week.
6. Je mag altijd terugkomen op een eerder gemaakte beslissing!

Stel iemand geeft jou een cadeautje en je neemt het niet aan, van wie is dan het cadeautje? Je zou kunnen zeggen van diegene die het geeft.

Hetzelfde geldt voor dingen als jaloezie, boosheid, en beledigingen. Als je het niet aanneemt, blijft het van degenen, die het met zichzelf meedraagt.

Bewaak jou grens en zorg ervoor dat je niet vervloeid met de ander, maar in verbinding blijft met jezelf.

"If you avoid conflict to keep the peace, you start a war inside yourself." - Cheryl Richardson

Is de ander werkelijk belangrijker dan jij? Voel eens in jezelf, hoe voelt dat? > dat is een boodschap.

Grenzen voel je in jouw lichaam. Natuurlijk kun je ze ook bedenken, alleen is dan de vraag of deze wel klopt. Je hoofd kan namelijk van alles verzinnen terwijl je lichaam nooit liegt.
Wil jij je grenzen leren voelen? Dan moet je naar je lichaam. Hier bestaan verschillende oefeningen voor, om jouw lichaamsbewustwording te vergroten. Een lichaamsgericht therapeut kan jou daarbij helpen.

Als je merkt dat je denkt 'ik moet' of 'ik ben verplicht', maak pas op de plaats en vraag jezelf af waar je deze strenge regel leerde. Kom je tot de conclusie dat dit een overtuiging is, die je van je ouder(s) meekreeg om aan hun behoeften te voldoen, dan kun je jezelf voorop stellen: wat wil IK in deze situatie? En je kunt ook kijken naar of het respectvol en redelijk is wat ZIJ verlangen. Als volwassene - je bent niet meer het kind van toen - is het niet meer nodig om goedkeuring te krijgen van iemand die meer van je vraagt, dan goed is. Succes!

In het boek van Lindsay C.Gibson 'emotioneel onafhankelijk' lees je hoe je in jouw jeugd gevormd wordt door ouders die (emotioneel) niet beschikbaar zijn. Een aanrader met duidelijke uitleg en praktijkverhalen!!!!

Ik ben van het type die alles aangaat. Ik ben geen vermijder, maar een vechter. Dus als mijn kind op school gepest wordt en er wordt naar mijn idee niet veel aan gedaan, sta ik op de stoep. Liefdevol, maar wel heel duidelijk in wat ik mis en nodig heb. Vind ik dit makkelijk?
Nee.. Ik vind het onaangenaam, mede omdat ik soms ervaar dat degene die tegenover me zit dit soort gesprekken niet gewend is en niet goed is in 'uitpraten'. Ik ervaar daarbij dat de ander mij dan niet meer zo leuk vind..

Dat zijn geen fijne ervaringen. En toch weet ik: ik ben trouw geweest aan mijzelf. Ik heb op volwassen en respectvolle manier woorden gegeven aan wat ik ervoer en nodig had. Dat de ander mij nu misschien niet mag, laat ik daar. Het is niet mijn verantwoordelijkheid.

Het is niet jouw verantwoordelijkheid dat anderen je wel of niet mogen. Het is jouw taak trouw aan jezelf te zijn op een manier waarbij je recht doet aan jezelf én de ander. Wanneer de gewenste reactie uitblijft, twijfel dan niet aan jezelf, maar laat die bij die ander. Verdraag het idee dat je niet altijd weet of een ander je mag wanneer jij jezelf uitspreekt. Verdraag jezelf want je bent oké!

Herken je je hierin? Dat je telkens achteraf denkt, 'ik heb weer te snel ja gezegd', 'ik ben weer veel te lang doorgegaan', 'ik heb weer iets toegezegd waar ik nu weer weet ik hoe lang aan vast zit'..

Het leven is één groot leerproces. En temidden daarvan maken we vele fouten. Ook jij mag jezelf toestaan deze fouten te maken en te beseffen dat het idd allemaal niet zo makkelijk is. Grenzen aangeven wanneer je dat nooit gedaan en geleerd hebt, is een pittig proces van vallen en opstaan.

Belangrijk voor jou is wel te weten dat je nergens aan vast zit. Vandaag is weer een nieuwe dag en kan je terugkomen op zaken. Ook dat is niet makkelijk. Maar jouw eerlijke verhaal kan een boel goedmaken en daarmee geef je jezelf weer een kans trouw te zijn aan jezelf!

The emotion of anger is often an indication that our boundaries have been crossed. So feeling angry with someone and cant figure out why? Check with yourself whether you feel they have crossed your boundaries somehow.
Boundaries maybe that you and they were not even aware of!

Wanneer je het moeilijk vindt je grenzen aan te geven, gebeurt het vaak dat in het moment het niet lukt. Omdat je dichtklapt, je grens niet goed voelt, geen woorden hebt. Wees daar zacht voor. Het helpt niet jezelf streng toe te spreken.

Wanneer je uit de situatie bent, wordt je bewustzijn weer wat ruimer. Dan komen vaak wel de juiste woorden. "Ik had zus en zo moeten zeggen!".

Zeg ze alsnog. Tegen die persoon. Je kunt je nu voorbereiden. En je kunt dus overal achteraf op terugkomen!

Grenzen aangeven kan moeilijk zijn. Je hebt het niet geleerd of er is te vaak overheen gegaan. Toch hebben we het nodig voor een gezond leven. Maar om ineens je grenzen aan te geven is best een grote opgave. Begin daarom klein. Kies een moment om bewust ja of nee te zeggen. Dit kan bij de kassa zijn waar je kiest om geen zegeltjes aan te nemen of je vraagt (iets simpels) aan de winkeldame. Het lijkt niet veel, maar het helpt je om een stap te zetten in het bewaken van wat jij zelf wil.

Moederwond

De kans is groot dat jij nog nooit van het begrip ‘moederwond’ hebt gehoord. Dat is geen toeval: de patriarchale maatschappij heeft er baat bij als dit onderwerp onbesproken blijft. Het is echter van levensbelang dat vrouwen de moederwond leren helen. Voor hun eigen levenskwaliteit, de gezondheid van hun kinderen, en de positie van de vrouw in het algemeen. Coach Bethany Webster schreef een boek over dit intense, transformatieve proces: Het helen van de moederwond. Hieronder vind je een voorproefje van haar wijsheid.

Moederwond: zo brengt heling verlichting in jouw leven (en dat van je kinderen)

De moederwond is een trauma dat binnen onze patriarchale cultuur en familie ontstaat. Mensen van elke genderidentiteit kunnen een moederwond hebben, en de wond uit zich op persoonlijk, cultureel, spiritueel en planetair niveau. In haar boek Het helen van de moederwond richt Bethany Webster zich op vrouwen en op het persoonlijke domein, want een maatschappelijke transformatie begint bij het helen van individuele wonden.

Hoe komt de moederwond tot stand?

Ondanks de veranderingen die de strijd van vrouwenbewegingen teweeg heeft gebracht, leven we nog steeds in een patriarchale maatschappij. Hierin hebben mannen meer macht dan vrouwen, wordt het genormaliseerd om gevoelens te onderdrukken, staat werk boven rust, en wordt er neergekeken op alles wat als vrouwelijk wordt gezien. Hierover kun je in het Helen van de moederwond meer lezen. Voor nu is het belangrijk om te weten dat van moeders in een patriarchale maatschappij wordt verwacht dat ze hun persoonlijk ambities opgeven om voor hun gezin te zorgen. Of dat ze hun persoonlijke ambities najagen en daarnaast al het andere óók nog perfect doen. Moeders leren (onbewust) dat ze hun eigen behoeften op de laatste plek moeten zetten en anderen contant van dienst moeten zijn. Deze druk werkt voor de meeste vrouwen verstikkend en roept woede, depressie en angst op. Als daar niets aan wordt gedaan, wat in patriarchale culturen vaak het geval is, dan wordt deze pijn overgedragen op dochters. Via subtiele of zelfs agressieve vormen van emotionele verwaarlozing, manipulatie of afwijzing.

Loyaliteit aan de moeder

Moeders kunnen dus onbewust diepe woede op hun kind projecteren, die eigenlijk op de patriarchale cultuur gericht is. Kinderen interpreteren momenten waarop hun moeder hen afwijst als een teken dat er iets mis met hen is. Ze kunnen zichzelf gaan opofferen om zo toch liefde van hun moeder te krijgen; hiervan zijn ze tenslotte in het begin van hun leven letterlijk afhankelijk. Het wordt een vorm van loyaliteit aan de moeder om beperkende overtuigingen te internaliseren. In het volwassen leven van de dochters blijft deze dynamiek vaak een rol spelen. De dochter is bijvoorbeeld (onbewust) bang om haar moeder af te wijzen door zelf haar volledige potentieel te benutten.

Kenmerken van een moederwond

Andere manieren waarop de moederwond zich op (inter)persoonlijk niveau manifesteert zijn:

Je hebt een onbestemd, hardnekkig gevoel dat er iets mis met je is
Je durft je potentieel niet te verwezenlijken, uit angst om te falen of te worden veroordeeld
Je hebt zwakke grenzen en een onduidelijk zelfgevoel
Je hebt het idee dat je geen recht hebt op de dingen waarnaar je verlangt
Je voelt je niet veilig genoeg om ruimte in te nemen en je waarheid te delen
Je saboteert jezelf
Je wacht onbewust op toestemming of goedkeuring van je moeder voordat je je eigen leven opeist
Je vergelijkt jezelf constant met anderen en voelt rivaliteit en jaloezie ten opzichte van andere vrouwen
Je vermijdt lange relaties
Je hebt de neiging met anderen te versmelten
Je hebt weinig compassie voor jezelf
Je bent bang om alleen te zijn
Je verricht vaak emotionele arbeid voor anderen
Je wordt getergd door een gevoel van schaamte
Tussen je moeder en jou

De disfunctionele verstrengeling tussen moeder en dochter die ontstaat door ongeheelde moederwonden kan allerlei vormen aannemen:

Je moeder gebruikt je als dumpplek voor haar eigen onverwerkte emoties.
Je hebt in alle aspecten van je leven eerst de goedkeuring van je moeder nodig voordat je je goed kunt voelen over jezelf en je keuzes.
Je moeder put er trots uit dat je het altijd met haar eens bent en je aan haar aanpast, en wijst je af als je je onafhankelijk betoont.
Je moeder gebruikt je voor narcistische doeleinden, om de aandacht op zichzelf te vestigen en lof voor jou op zichzelf te betrekken.
Je wordt overweldigd door je moeders behoeften en besteedt enorm veel energie aan het piekeren over haar problemen en mogelijke oplossingen.
Je moeder moet meerdere keren per dag met je praten.
Je moeder vindt dat ze het recht heeft op toegang tot belangrijke aspecten van je leven of wil daar zelfs controle over uitoefenen.
Je moeder bekritiseert je vanuit haar eigen angst dat ze een slechte moeder is en beschouwt jouw normale uiting van negatieve emoties als een bedreiging van haar macht en als teken dat ze als moeder tekortschiet.

Culturele moederwond

Als je een fijne, liefdevolle en gezonde band hebt met je moeder krijg je alsnog te maken met de culturele moederwond. Deze beïnvloedt de manier waarop vrouwen hun lichaam, hun eigen potentieel en hun relaties met anderen zien. Gelukkig kan een moeder ook als buffer tegen deze culturele moederwond dienen voor een dochter. Vooral als zij zelf haar individuele moederwond heeft geheeld.

Jouw lichaam geeft aan wat goed en niet goed voor je is. Luister hiernaar zonder oordeel en kijk naar wat het je probeert te vertellen. Wat heb je nodig? Hoe kun je hiervoor zorg dragen en wat heb je hiervan van de ander nodig?

Vergeet niet dat ook Jij je grenzen moet respecteren. Neem je rust, zeg nee tegen jezelf, neem een pauze, ga iets leuks doen ook al je te-doe lijstje niet af is.

Hoe geef je je grenzen aan in je relatie?
Communicatie, communicatie, communicatie is het sleutelwoord. Dit klinkt eenvoudig, maar is het niet altijd.
Het kan dat je misschien niet onmiddellijk snapt vanwaar bepaalde grenzen van je partner vandaan komen. Omgekeerd kan dit ook gebeuren. Het is daarom belangrijk dat jullie open en eerlijke conversaties voeren over jullie grenzen. Bespreek waarom je een bepaalde grens hebt, hoe je je daarbij voelt en hoe belangrijk de grens voor je is.
De meeste van ons zijn geen helderzienden, dus dat betekent dat je je grenzen duidelijk moet aangeven en erover praten als je wilt dat je lief weet wat je grenzen zijn en ze dan ook kan respecteren.

Word je wel eens boos als een huisgenoot je vraagt om even iets te doen?

Vaak ontstaat de irritatie doordat je moe bent, tijd voor jezelf wilt maar je toch gedwongen voelt om de ander zijn zin te geven.

Misschien klaag je "waarom kom je daar nu nog mee, en niet ... veel eerder?" En vervolgens doe je het met tegenzin toch.

Interessanter is de vraag waarom je niet gewoon nee zegt. Wat kan er gebeuren als je reageert zónder boos te worden, en zonder emotie te zeggen "ik ben moe, ik heb er nu geen zin in"?

Probeer het eens. Je houdt een beter humeur en je leert je huisgenoot rekening met jou te houden.

Hoe lief heb jij jezelf wanneer je over je grens heen gaat
om in contact te kunnen zijn? En hoeveel mopper je van binnen op
anderen omdat ze over jouw grens gaan en dat ze dat maar niet willen
snappen? Het wordt steeds lastiger je nog blij en tevreden te voelen
met jezelf en anderen.

Wanneer je respect van anderen wilt ontvangen, zul je eerst jezelf moeten respecteren en serieus nemen.

Wanneer jij meer grenzen zou stellen:
Wat voor partner, ouder, collega, vriend/vriendin zou je dan zijn?

Grenzen aangeven wordt vaak als lastig ervaren op het moment dat je denkt dat je de ander dan tekort doet of kwetst. Echter met het over jouw grenzen gaan, doe je niemand goed, jezelf niet en de ander ook niet. Het is zo wezenlijk om naar jezelf te luisteren en goed voor jezelf te zorgen!
En daar waar je met geen mogelijkheid kan inzien dat jouw grens ook uiteindelijk iets goeds zou kunnen betekenen voor de ander, bedenk dan dat wanneer jij over je grens gaat om de ander niet tekort te doen, dat er aan jouw kant een soort 'schuld' ontstaat. Jij hebt de ander iets 'gegeven' ten koste van jezelf. En jij verwacht/hoopt (bewust dan wel onbewust) dat de ander deze 'schuld' een keer in zal lossen. Dus na één keer betekent dat al iets voor jullie relatie en na meerdere keren over je grens gaan, betekent dat helemaal dat er (en dat kan dus zowel op bewust als onbewust niveau zijn) iets scheef gaat in die relatie. De kans is groot dat de ander zich daar niet van bewust is. Jij echter bouwt steeds meer 'schuld' op. En als je dit vaker in je leven doet of hebt gedaan, dan gaat dat wringen. En dat is misschien maar goed ook. Een teken dat je er iets mee mag gaan doen!

Het is super lastig zulke patronen te doorbreken. Je zal ze niet voor niets ooit aangeleerd hebben. Wellicht zelfs op een moment (vaak in de kindertijd) dat het wel helpend was of je geen andere keus had. Maar... nu dient het je niet meer en mag je er iets mee.
Hopelijk helpt bovenstaande inzicht je weer een stukje verder in de goede richting. En als je er zelf niet uit komt, zoek hulp!

het is in jouw lichaam dat je grenzen kan voelen. Het is dus van belang dat je jouw lichaamsbewustzijn vergroot. Dit doe je middels lichaamsgerichte oefeningen bij een lichaamsgericht therapeut. Zodra je jouw grenzen kan voelen, ga je oefenen met het aangeven van jouw grenzen.

Je merkt pas wanneer jouw grens bereikt is in contact met anderen, je partner, familie, collega’s e.a. Mensen zijn daar verschillend in: heb je dit als kind geleerd of moest je juist lief zijn, vooral rekening houden met je omgeving en mocht je niet voor jezelf opkomen? Ook al heb je het in je jeugd meegekregen, dan nog is het niet eenvoudig om je grens aan te geven en als je het niet geleerd hebt, dan valt het helemaal niet mee.
Hoe doe je dat dan?
- Merk bij jezelf op wanneer je geirriteerd of gespannen raakt in het contact met de ander
- Laat je niet meeslepen in wat anderen van je verwachten
- Check bij jezelf: wil ik dit, komt dat nu uit, hoe voelt het dat iemand dit zegt of vraagt.
- Neem even bedenktijd voordat je reageert
- Oefen met op een rustige manier zeggen ‘ ik kan nu niet, het past vandaag niet in mijn plannen, ik ben het niet met je eens, ik wil dit niet’
- Bedenk dat je het niet iedereen naar de zin kunt maken
- Zorg goed voor jezelf: eten, slapen, ontspanning, ME-time.
- Oefen regelmatig, stap voor stap kun je hier beter in worden.

Oefening: Metafoor touwtrekken

De situatie waarin je je nu bevindt lijkt een beetje op het volgende. Stel je voor, je bent aan het touwtrekken met een monster; je pijn. Het is groot, lelijk en erg sterk. Tussen jou en het monster is er een groot, gapend gat, waar je langzaam naartoe getrokken wordt. Als je het touwtrekken verliest, zul je over de rand vallen en blijft er niet veel meer van je over. Dus je trekt en trekt om dit te vermijden, maar hoe harder je trekt hoe harder het monster trekt en hoe dichter je bij de rand van het gapende gat komt te staan. Het is moeilijk om op dat moment te zien dat als je niet in het gat wilt vallen, je niet het touwtrekken hoeft te winnen. Je hoeft alleen maar los te laten…

Via social media komen er veel prikkels op ons af.
Het kan zinvol zijn eens te bedenken waarvoor je social media gebruikt en wat het je oplevert. Zijn er accounts waar je niet blij van wordt, ontvolg deze dan en zorg dat je alleen lid bent van accounts die je energie geven.
Kijk ook eens naar de instellingen, soms kan je daar ook dingen aanpassen waardoor je bijvoorbeeld minder reclame te zien krijgt.

Als anderen herhaaldelijk je grenzen overschrijden, is het belangrijk om duidelijke consequenties te stellen. Dit kan variëren van het verminderen van de tijd die je met die persoon doorbrengt tot het beëindigen van de relatie als de grensoverschrijding ernstig is. Het vaststellen van consequenties laat anderen zien dat je je grenzen serieus neemt en bereid bent om actie te ondernemen als ze niet worden gerespecteerd. Dit kan een krachtig middel zijn om je grenzen te handhaven.

Wees duidelijk en direct: Vaak is de meest effectieve manier om je grenzen aan te geven om duidelijk en direct te communiceren. Gebruik 'ik'-verklaringen om je gevoelens en behoeften te uiten. Bijvoorbeeld, zeg iets als "Ik voel me overweldigd wanneer er te veel van me wordt gevraagd op het werk, en ik heb wat tijd nodig om te ontspannen" in plaats van "Je geeft me altijd te veel werk." Door duidelijk te zijn over hoe je je voelt en wat je nodig hebt, geef je anderen de kans om je beter te begrijpen en rekening te houden met je grenzen.

Grenzen aangeven kan soms lastig zijn. Hier kunnen allerlei oorzaken aan ten grondslag liggen. Echter is nee zeggen tegen een ander ja zeggen tegen jezelf. Ga meer ja zeggen tegen jezelf, voor jezelf opkomen. De relatie met jezelf zal verbeteren en daardoor ook die met de ander.

Grenzen aangeven vraagt allereerst nog steeds de energie en mogelijkheid voelen om 'in te grijpen'. Dat noemen we coping.

Coping betekent met veerkrachtig door het leven gaan, zodat je, zelfs bij windkracht 10, overeind weet te blijven. ‘Je kunt je narigheid aan, kunt ermee omgaan en er flexibel op reageren.'

Mensen hebben altijd een copingstijl;
Volgens de psychologische literatuur kun je grofweg op twee manieren omgaan met tegenslagen: op een actieve en een passieve manier. Hier vallen verschillende actieve en passieve copingstijlen onder.

Waar je bij de actieve copingstijlen de gebeurtenis of tegenslag direct aanpakt, zorg je bij passieve copingstijlen juist voor meer afstand en vermijding van de situatie. Beide manieren zorgen op korte termijn voor minder stress en spanning.

De effecten op de lange termijn zijn onder andere afhankelijk van of de situatie opgelost kan worden.
Zet je een van de passieve copingstijlen in terwijl het probleem te verhelpen is? Dan schiet je hier weinig mee op, omdat de situatie hiermee niet verandert. Loop je echter tegen een probleem aan waar je niets aan kunt doen? Dan geeft afstand nemen juist lucht en vermindert je stress.

Er is dus geen strategie die altijd passend is. Een belangrijk verschil tussen een veerkrachtig persoon en iemand die snel van slag is? De flexibiliteit om copingstijlen af te wisselen. Want pas dan buig je echt mee met het leven.

Welke copingstijl je kiest is niet alleen afhankelijk van de situatie zelf. Ook het vertrouwen dat je in jezelf en je probleemoplossend vermogen hebt en of je over de vaardigheden en middelen beschikt die nodig zijn voor een bepaalde strategie, spelen een rol.

Heb je bijvoorbeeld geen fijn sociaal netwerk, dan wordt het al een stuk lastiger om anderen om hulp te vragen. Daarnaast heb je vaak een voorkeursstijl, passend bij je persoonlijkheid.

Ben je extravert of sta je open voor nieuwe ervaringen? Dan zie jij tegenslagen waarschijnlijk als uitdagingen, waardoor je er actief mee aan de slag gaat.

Voel je je wat minder emotioneel stabiel? Dan kan dit invloed hebben op je vertrouwen in je probleemoplossend vermogen, waardoor je (onbewust) neigt naar passieve copingstijlen.

Het is dus belangrijk dat je je coping gedrag (onder)kent en wat je copingstijl zegt over hoe goed je nog om kunt gaan met tegenslagen. Maar ook hoe stevig jij nog in je schoenen staat.

Een coach kan je helpen om je persoonlijke toolkit, om veerkrachtiger in het leven te staan, extra te vullen. Maar ook jouw (passende) copingstijl te kennen en te versterken. Coping betekent daarom ook noodzakelijke 'grenzen kunnen aangeven' -assertief zijn én 'overeind blijven in het leven!

Ik ben ook daarin graag je gids
M@rion

Als je het lastig vindt om je grenzen aan te geven, heeft dit o.a. te maken met het gegeven dat het aangeven van je grenzen je op korte termijn heel veel kost. Zo veel, dat het je niet of slechts soms lukt om de spanning te verdragen om op de langere termijn het voordeel ervan te kunnen ervaren. Als je dit patroon, deze spanning, op wilt lossen, denk dan eens aan EFT (Emotional Freedom Techinques).
Tot die tijd dat de spanning verminderd is en het gemakkelijker is je grenzen aan te geven, is het raadzaam om te focussen op waar je heen wilt, waarom het zo belangrijk voor je is om je grenzen aan te geven. Zorg dat je dit heel duidelijk voor ogen hebt, dat je het vaak tegen komt, in je telefoon, in je huis. Maak eventueel iets symbolisch wat je ziet en wat je blij maakt. Visualiseer waar je heen wilt, wat je wilt bereiken. En maak het zo concreet mogelijk. Jij bent het waard!

Je zult nooit respect krijgen als je mensen de kans geeft jou respectloos te behandelen.

We leven in een mentaal overprikkelende tijd.
Via radio, tv, internet of andere mediakanalen vliegt informatie ons om de oren.
Wat het vak psychologie en therapie betreft, weet dat die jong zijn en nog volop in ontwikkeling. Psychologieboeken met thema’s en onderwerpen die in de vorige eeuw met een loep gezocht moesten worden of zelfs ongekend en ondenkbaar, vliegen je nu om de oren. Webinars, podcasts en allerlei creatieve informatiebronnen en leeromgevingen zijn normaal geworden. Keuzestress past in deze tijdsgeest.

Psycho-diagnostiek en therapie kennen steeds meer varianten en verfijning. Een hele mooie en goede ontwikkeling is dit maar ook heel complex. Het bos en de bomen verhaal.
Neem niet alles gelijk voor waar aan wat je leest of wat je hoort. Gebruik je eigen gezonde verstand en de gevoelssensor waar je mee geboren bent om te bepalen wat voor jou relevant, helpend, leerzaam is. Als je (nog) niet vertrouwt op je verstand en je gevoel, kan je handvaten aangereikt krijgen om daar op te leren vertrouwen.
Een goed boek (lees vooral de recensies), een podcast of een goed gesprek met iemand waarbij je je veilig voelt en met wie je je (hulp)vragen kan delen, kan jou helpen om de weg te vinden naar je thuis voelen in jouw innerlijke wereld en daarmee in ‘de wereld’.

Met zelfvertrouwen en zonder schuldgevoel duidelijk maken wat jouw wensen en grenzen zijn, dat kun je leren zonder je daarna schuldig te voelen.
Tips om je grenzen te oefenen zijn: Bijvoorbeeld een keer ‘nee’ tegen iemand te zeggen zonder je te verontschuldigen. Probeer dit eerst bij mensen waar je je veilig bij voelt. Geeft dit veel angst of zelf-kritiek, zeg dan eens nee tegen de innerlijke kritische stem.

Grenzen aangeven is soms hartstikke lastig, doe je de ander niet tekort? Voldoe ik wel aan de ander zijn verwachting, wat zouden ze denken van me, zijn vragen die flink kunnen opspelen. Elke keer dat je weloverwogen nee zegt tegen de ander heb je ja gezegd tegen jezelf. Iets wat jij belangrijker vind, behoefte aan hebt gaat voor de wensen van de ander. Geef maar een pluim als het gelukt is om dicht bij je eigen verlangens te blijven en dus nee te zeggen tegen de ander.

Adrie
Intherapie-Groningen

Soms worden we geconfronteerd met keuzes die ons doen twijfelen tussen 'ja' en 'nee'. Maar hé, laten we dat grijze gebied niet over het hoofd zien!

Stel je voor: een vriendin wil spontaan bij je langskomen voor een kopje koffie op een dag dat je eigenlijk al behoorlijk volgepland bent. 📅 Het is verleidelijk om 'ja' te zeggen en je eigen gevoel voorbij te gaan, toch? Maar wat als er een andere optie is?

Hoe klinkt dit: "Hey, superleuk idee! Ik wil echt graag bijpraten en alle tijd voor je hebben. Helaas zit mijn dag al behoorlijk vol. Zou het voor jou ook werken om woensdagavond af te spreken of anders bij jou langs te komen? Op die manier kunnen we echt quality time hebben!"

Door open en eerlijk te zijn over je situatie, kun je de deur openen naar een meer bevredigende uitkomst voor beide partijen.

Wanneer ik of een ander mijn grens overgaat, dan merk ik dat ik op spanning sta. Soms lijkt het dan alsof ik niet helder kan denken. Het helpt mij om op die momenten een kinderzinnetje te gebruiken. Omdat het rijmt, herinner ik het mij beter dan langere mantra's.

"Stop houd op" denk ik dan. Daardoor weet ik weer. "Hé, even aandacht bij mijn grenzen houden." Het inspireert mij om mijn grenzen te bewaken.

There are two parts to boundary setting:

1.Communication- You have to verbally communicate your boundaries. You can expect people to accurately assume your boundaries through your body language or unspoken expectations.

2. Actions- Upholding what you have communicated your boundary to be, through your behaviours.

There are 6 Types of Boundaries:

Physical
Sexual
Intellectual (communication)
Emotional
Material
Time

Herken je dat? Dat andere mensen jou vertellen dat je beter je grenzen moet aangeven? Of dat je achteraf jezelf op je kop geeft, omdat je weer over je grenzen hebt laten lopen door anderen?
Misschien ben jij dan wel zo iemand die het heel erg lastig vindt om de eigen grenzen te voelen, misschien omdat je hoofd veel te druk is met wat anderen allemaal vinden, denken, verwachten.
Dan wordt het hoog tijd om te leren je grenzen te voelen. Grenzen aangeven komt daarna wel.
Mindfulness en meditatie kunnen je hierbij mooie tools geven.

Hoe mooi zou het zijn wanneer iedereen zijn grenzen aan zou voelen en de grenzen zou kunnen aangeven en dat er op zo’n manier met elkaar wordt gecommuniceerd waardoor er een jij en ik kan zijn? Je kunt vervolgens ervaren wat jij wil en belangrijk vindt en wat de ander wil en belangrijk vindt, er is een balans in geven en nemen, flexibiliteit, je voelt je gedragen. Je kunt kwetsbaar zijn en er is groei in de relatie. Dat kun jij leren door te onderzoeken wat jouw innerlijke beweging is en de behoefte die daaronder zit.

Wil je graag verbinding met anderen (bij een tekort) dan zal je neigen naar grenzeloos gedrag. Dit uit zich bijv. in pleasen, opofferen van jezelf, slachtofferschap, gekwetst voelen en zo zijn er meer gedragingen die bij grenzeloosheid horen. Het gevoel dat uit dit gedrag voorkomt is vaak verwarring (klein, zwak, zielig).

Bij autonomie (achter jouw muur gaan zitten) merk je bijv. de volgende beweging:
Ik doe het wel alleen, eenzaamheid, terugtrekken. Vaak is er cynisme aanwezig en ontstaat er verstarring (geen contact met de buitenwereld).

Welke kant schiet jij het meeste op? Ik schoot eerst de grenzeloos kant op en voelde me daarna altijd klein en een beetje zielig. Het vervulde mij niet en ik ervoer een gevoel van nederigheid in mijn gedrag naar mensen die ik hoog had zitten. Vervolgens schoot ik dan weer achter mijn muur en trok mij terug om daarna weer naar de verbinding te verlangen. Door steeds weer te voelen wat ik wil en wat de ander wil vanuit bewustzijn is er meer balans gekomen en heb ik zelfvertrouwen kunnen opbouwen en tegelijkertijd een stevige identiteit.
Grenzen aangeven is dus niet alleen maar zeggen tot hier en niet verder. Het gaat ook over je plek innemen en je grootheid omarmen en voluit te leven. Begin maar met de vraag, wat wil ik en wat vind ik belangrijk en wat wil de ander en wat vindt hij/zij belangrijk. En word maar alvast bewust wanneer je grenzeloos gedrag vertoont of juist achter je muur gaat zitten. Succes!

Grenzen stellen is voor heel erg veel mensen moeilijk, dus veroordeel het niet in jezelf. Het zijn vaak overgeërfde patronen die pas stoppen wanneer we onszelf de ruimte geven om bij te leren.

Dat dat belangrijk is om te doen blijkt uit het prijskaartje wat hangt aan wanneer je weinig grenzen stelt: (over)vermoeidheid, frustratie, somberheid, je leeg voelen, niet toekomen aan waar je blij van wordt, angst, overweldiging of paniek voelen.

Je leert onbewust andere mensen, hóe ze met jou om kunnen gaan door de manier waarop jij reageert. Wanneer je vaak meegaat, die klus er toch maar bij neemt, altijd klaar staat voor je kinderen, dan leer je anderen dat het fijn is om op jou een beroep te doen want het antwoord is meestal "ja" (in woord of gedrag). Zorg hebben voor anderen is een mooie kwaliteit, zolang het niet ten koste gaat van jezelf.

Heb je het gevoel dat je tijd tekort komt voor alles wat je "moet"doen, dan kan het boek van Margriet Sitskoorn je wellicht inspireren om te switchen naar de modus "tijd genoeg". In haar boek legt zij uit hoe je meer inzicht krijgt in je tijdsbeleving en hoe je die kunt veranderen. je ontdekt de waarde van "NEE " zeggen en daardoor je chronische stress veranderen. en hoe je je je tijdsgevoel kunt verruimen.

Wanneer je ja zegt tegen de ander, terwijl je nee wil zeggen, zeg je nee tegen jezelf. Soms zetten we onszelf, onze wensen opzij voor een ander. Dat is helemaal niet erg. De ander is belangrijk voor je en die zet je soms even boven jezelf. Het wordt echter een probleem als je dit te vaak doet. Wanneer je altijd maar de ander boven jezelf stelt en jouw eigen wensen en gevoelens negeert zeg je dus steeds nee tegen jezelf. Bovendien rekent de ander op jou en vindt hij/zij het normaal dat je altijd klaar staat. Schrijf eens aan het eind van de dag op hoe en wanneer je nee hebt gezegd tegen jezelf, en schrap stap voor stap eens een paar keer die ja tegen de ander (als je nee wil). Dit is geen egoïsme, dit is zelfliefde. Wees lief voor jezelf, want aan het einde van de rit is dat het enigste wat je hebt.

Ik heb al eerder hier over geschreven dat we vaak wel grenzen stellen maar anderen te vaak over laten gaan. Want als we er iets van zeggen, dan worden we 'aangevallen' en gaan we vaak in de verdediging.
En dat laatste moet je niet doen. Maar stel een vraag zoals 'Waarom vind jij het moeilijk om mijn wensen te respecteren?', 'Waarom zijn mijn wensen voor jou onbelangrijk?' enz en blijf rustig. Denk terug aan situaties en bedenk wat je toen had kunnen zeggen en verzamel deze zinnen ergens want ik weet zeker dat ze ooit van pas zullen komen.
Ik heb ooit iemand, die voor de 3e keer hetzelfde vroeg, gevraagd 'welk gedeelte van NEE heb je niet begrepen?' Dit was wel heel hard maar het pushen stopte wel.
Kijk wat bij jou past, oefen er mee zodat het op het juiste moment er makkelijk gebracht wordt.
Succes!

Wanneer je je aan het beoefenen bent in het aangeven van je grenzen, gaat dat telkens een laagje dieper. Een hele belangrijk laag is die van het lichaam. Voel ik schouderpijn, spanning in mijn armen, een vol hoofd, heb ik tragere bewegingen, zit mijn hartslag hoog? Al deze uitingen willen jou iets vertellen. Vaak is het iets in de trant van 'stop, neem even rust' of 'dit vind jij niet meer leuk'.

Soms kan je heel goed worden in het aangeven van grenzen naar afspraken en andere mensen, maar wals je nog zo over je eigen lichamelijke grenzen heen. Waarom? Omdat ze zo subtiel zijn. Je moet er echt tijd voor nemen om ze te voelen en ernaar te luisteren. Ook voelt het soms zo makkelijk om deze lichamelijke grenzen te overschrijden. Weet dan wel dat je op den duur roofbouw aan het plegen bent. En dat is niet wat jij wil..

Het luisteren naar deze subtiele uitingen is het liefste wat je voor jezelf kan doen. Wanneer jij echt rust wil ervaren in alles wat het leven van je vraagt, helpt het om het tempo en de signalen van je lichaam te volgen. Succes gegarandeerd!

Vaak is het lastig om nee te zeggen.
Bedenk waarom je NEE wilt zeggen. Schrijf dat even op.
Maak één zin waarin duidelijk wordt waarom je NEE zegt:
bijv: nee, ik heb er geen zin in
nee, ik wil er geen tijd voor vrij maken

Blijf die zin herhalen als men aandringt. Dan is die zin een muur waar men 2/3x tegenaan loopt maar op een gegeven moment stoppen ze daarmee
Laat je niet verleiden om iets anders te zeggen of dingen uit te leggen.

1. Zelfreflectie: Neem regelmatig de tijd om in stilte te zitten en na te denken over je gedachten, gevoelens en behoeften. Vraag jezelf af welke activiteiten, situaties of interacties je energie geven en welke je juist uitputten. Let op tekenen van stress, overbelasting of emotioneel ongemak.

2. Houd een dagboek bij: Schrijf je gedachten en gevoelens op in een dagboek. Dit helpt je om patronen en triggers te herkennen die je grenzen overschrijden. Noteer situaties waarin je je ongemakkelijk voelde of merkte dat je je eigen behoeften negeerde. Dit geeft inzicht in waar je grenzen liggen.

3. Luister naar je lichaam: Je lichaam geeft vaak signalen wanneer je grenzen overschreden worden. Let op fysieke symptomen zoals vermoeidheid, spanning, hoofdpijn of spijsverteringsproblemen. Deze kunnen aanwijzingen zijn dat je je eigen grenzen niet respecteert.

4. Leer "nee" te zeggen: Oefen met het assertief en respectvol afwijzen van verzoeken die je overweldigen of waar je geen energie voor hebt. Het is oké om je tijd en energie te beschermen. Start met kleine stappen en bouw geleidelijk aan je vermogen om nee te zeggen.

5. Raadpleeg anderen: Praat met vertrouwde vrienden, familieleden of een therapeut over je grenzen. Ze kunnen je helpen bij het identificeren van patronen en blinde vlekken, en je ondersteunen bij het stellen van gezonde grenzen.

Bewustwording van je eigen grenzen is een proces dat tijd en oefening vergt. Wees geduldig met jezelf en wees bereid om jezelf prioriteit te geven.

Je lichaam geeft precies aan wat je voelt, wanneer je grenzen voelt en wat er gebeurt. Maar vaak luisteren we hier niet goed naar.
Maak er een gewoonte van om een paar keer per dag kort in te checken in je lichaam: wat voel je fysiek, zijn er dingen die opvallen, hoe is je ademhaling?

Hoe beter je dit leert kennen, hoe sneller je fysiek gaat voelen als er een grens is of als je daar overheen gaat.

Voel je je vaak druk en onrustig in je hoofd? Dan krijgt je brein heel wat te verduren. De hele dag door wordt het overspoeld met herinneringen, verplichtingen,taken, verzoekjes en ad hoc zaken die op je afkomen. Grenzen aangeven lijkt onmogelijk....
Geen wonder dat je vervolgens dingen vergeet en stress ervaart door alles wat nog moet gebeuren. Misschien lijkt je hoofd leegmaken nu als een onmogelijke taak, maar geloof me: het is mogelijk én het allerbelangrijkst dat je te doen staat!

Met de 'Gedachtedump' kun je in een aantal stappen je hoofd leegmaken. Word een hoofd met ruimte en begrenzing... geen leeghoofd!

De Symptomen van een vol hoofd

1. Vergeetachtigheid: als je hoofd vol zit met allerlei informatie en gedachten, is het moeilijk om alles te onthouden en raak je snel dingen kwijt.
2. Concentratieproblemen: doordat er zoveel informatie in je hoofd zit, is het lastig om je te concentreren op één taak.
3. Vermoeidheid: het kost veel energie om al die gedachten en informatie in je hoofd te verwerken, waardoor je snel vermoeid raakt.
4. Slaapproblemen: als je hoofd vol zit, kan het moeilijk zijn om ’s avonds tot rust te komen en in slaap te vallen.
5. Piekeren: je blijft maar nadenken over alles wat er nog moet gebeuren en hebt moeite om je gedachten stop te zetten.
6.Gevoel van overweldigd zijn: je hebt het gevoel dat je alle ballen in de lucht moet houden en weet niet waar je moet beginnen.
7. Onrust: je voelt je rusteloos en kunt moeilijk ontspannen omdat er nog zoveel moet gebeuren.

Er ontstaat een 'triggerlijst' en dan moet je niet alleen denken aan je huis, maar ook aan persoonlijke projecten, hobby’s en verenigingen.

On afgeronde projecten.
Projecten die ‘on hold’ staan.
Verbouwingen, vernieuwingen, onderhoud.
Projecten met een lage prioriteit.
Projecten waar je geen zin in hebt / niet weet hoe je ze moet opstarten.
Informatie of acties waarop je wacht van: gezinsleden, familieleden, kennissen, adviseurs, school van je kinderen.
Mensen die nog op jou wachten voor input: gezinsleden, familieleden, kennissen, adviseurs, school van je kinderen.
Mensen die je nog moet bijpraten over de status van projecten, acties, etc.: gezinsleden, familieleden, kennissen, adviseurs, school van je kinderen.
Uitgeleende items.
Financiën: verzekeringen, hypotheek, huur, beleggingen, spaarrekeningen, pensioen.
Belastingen en juridische kwesties: vragen, opzoeken, regelen.
Veiligheid: alarmsystemen, rookmelders, inbraakbeveiliging.
Reparatie / onderhoud: apparatuur, huis, auto, tuin, schilderwerk, riolering, airco, warmteterugwinning, telefoon, internet, gas, licht, water, zonnepanelen.
Organisatie van: verjaardagen, feesten, reizen, korte vakanties, speciale gebeurtenissen (diploma-uitreiking, jubileum).
Aankopen: elektronica, kleding, software, voorraden, gereedschap, boodschappen,
boeken, cadeaus.
Opleidingen / bijscholing: cursus of opleiding die je nog graag wil volgen, vaardigheid die je nog heel graag wil leren.
Vakantie en reizen: zaken die je nodig hebt,uitzoeken / reviews lezen, plekken om te bezoeken.
Klussen in huis: tuin, oprit, woonkamer, slaapkamers, badkamer, zolder, isolatie.
Bucketlist: wat zou je nog heel graag één keer willen doen?

Dus wat staat je te doen:

1. Maak je je hoofd leeg? Schrijf alles uit je hoofd!
2. Vul je lijst aan met (een beperkt aantal) items uit de triggerlijst!
3. Schrap en delegeer!
4. Stel prioriteiten!
5 Bedenk concrete acties!
6. Creëer een overzichtelijk systeem!
7. Houd het bij!

Het begint in jouw hoofd - daarna kun je wensen en begrenzen in de relatie kenbaar maken. Good luck M@

Komt uit een gedicht van Huub Oosterhuis en geeft mooi weer in deze twee kleine vragen of de ander wel zo is als dat je denkt dat hij/zij is. Vaak vullen we al in hoe het voor de ander zal zijn, maar is dat ook zo?
Voelt die ander zich dan ook gezien/gehoord? Weet je zeker dat het klopt wat je denkt?
Hoe gaat het met je? Hoe denk jij hier of daar over? Als je dat écht wilt weten van de ander is dat een opening voor een mooi gesprek....

Een mooi gebied om grenzen en behoeftes te oefenen is in jezelf. Heb je wel eens gekeken hoe je met je eigen grenzen omgaat?
Geef je jezelf de rust die je nodig hebt, of is er altijd zo’n ‘to do’ lijstje in je achterhoofd die je laat doorgaan? Geef je jezelf voldoende uitwisseling en contact of neem je daar te weinig ruimte voor? Eet je als je al vol zit, of drink je als je al aangeschoten bent? Sloof je voor de ander als je zelf aandacht wilt, of blijf je op de bank zitten terwijl je lijf wil bewegen? Ga je naar bed als je moe bent, rijdt je te snel om maar thuis te zijn?

Hoe ga je zelf met je grenzen en de bijbehorende behoeftes om?
Hoe meer je ze in jezelf leert herkennen en erkennen, hoe makkelijker het wordt wordt om ze met een ander te delen. De spanning gaat er wat vanaf, want jij hebt al respect voor jezelf, je grens en je behoeftes. Een ander voelt dat.

grenzen voelen is vaak niet zo eenvoudig als het lijkt. Daarom is bewustwording van jezelf en vooral de signalen opmerken vooraf - vaak ook lichamelijk.

mindfuleness oefeningen zijn hier heel helpen in
zoals de body scan en de ademoefening

succes

bea

Schuldig voelen

Heb jij dit wel eens, dat je je schuldig voelt of dat je vanuit schuldig voelen ( soms zelfs onbewust) iets gaat doen voor een ander bijvoorbeeld en je jezelf vergeet. Dat je hiermee eigenlijk over je eigen grenzen gaat om een ander een plezier te doen. Mogelijk is het zelfs een overtuiging geworden dat je vooral aan een ander ‘ moet’ denken of een ander ‘ moet ‘ helpen.
Pleasen : ander tevreden stellen om de onrust in jezelf te ontwijken of de gedachten het Goed te willen doen ( waar heb je dit geleerd)

Misschien interessant om dit eens te gaan observeren bij jezelf. Heeft vaak je maken met over je grenzen gaan.

succes

Bea

Teken eens je eigen taart, met taartpunten van waar je tijd naar toe gaat. En wat zie je dan? Hoe is de verdeling? Wat is er alleen voor jou? Is dit hoe je het wilt? Welke inzichten geeft dit je? Hoe kan je je taart ook anders verdelen? Daar kan ik je bij helpen.

Boekentip over narcisme:
Het verdwenen zelf van Iris Koops. een confronterend boek met veel voorbeelden en oefeningen.

Als je een partner hebt die narcistische trekken heeft, is het moeiljk om je grens aan te geven.
HIer een paar tips:
- bedenkt dat een narcist geen ZELF heeft, hij of zij doet alles om het eigen gat in zich zelf te vullen, het belangrijkste is dat hij het gevoel heeft boven jou te staan
- alles wat een narcist zegt is projectie, het zegt meer over hem of haar dan over jou.
- ga niet voor gelijk krijgen,
- Zorg goed voor je zelf en trek je niet aan wat de narcist zegt.

Grenzen stellen is belangrijk omdat het zorgt dat jij je leven naar jouw waarden kunt leven. Je zult meer zelfvertrouwen krijgen om keuzes te maken en beter begrijpen wie je bent. Daarnaast maken grenzen het leven ook een stuk leuker! Want juist binnen de grenzen van wat voor jou comfortabel is, kun jij vol vrijheid leven. Want hoe beter je jouw grenzen kent en bewaakt, hoe minder energie het kost als iemand jouw grens over lijkt te gaan.

Vaak weten mensen wel wat hun grenzen zijn, waar ze iemand anders niet over willen hebben. Maar het is moeilijk om die grenzen ook te bewaken. Vooral als de ander net iets er overheen gaat en je beschuldigt dat je niet zo kinderachtig moet doen, je hebt het niet begrepen, hij/zij heeft het niet zo bedoel.
Maar als je dit 1x toelaat, dan zal die ander dit blijven herhalen tot je op een gegeven moment beseft dat iemand heel ver over je grenzen heen is.
Dus, ga het iedere keer aangeven, op een normale manier, ga je vooral niet verdedigen. Blijf bij je beslissing en blijf bij je grenzen.
Succes!

'S morgens wakker worden met een onbestemd gevoel, pijn in je buik, of je hart? Kan je het negeren? Vaak gebeurt dat eerst onbewust want je wilt er van af zijn. Negeren kan best goed helpen. Ontkennen.

Als het echter aan blijft houden, als het je lastig blijft vallen en negeren niet meer helpt, wat dan? Geef er dan eens jouw moedige, open aandacht aan. Het hart/buikgevoel kan je waarschijnlijk iets duidelijk maken. Iets waar je mee loopt, zit, vermijdt, dat je in de weg is gaan staan.

Bedenk dat het moedig van je is om stil te staan bij wat je voelt. Dat het moedig is om dit bespreekbaar te maken.
Het begint met bewust worden van je innerlijke dialoog die getriggerd is/wordt door het onbestemde gevoel . Zet dan de stap mét het hart/buikgevoel naar bewust gaan benoemen wat je voelt en dit bespreekbaar maken. Als het te maken heeft met iemand dan kan een volgende stap zijn om het bespreekbaar te maken met deze persoon. Je kan daarvoor in therapie gaan en in hierin begeleid worden als onzekerheid of angst te groot is.

Heb jij wel eens nagedacht over wat je écht belangrijk vindt in het leven? Heb je daarnaast wel eens geluisterd naar je lichaam als je je ergens niet prettig bij voelt? Dit zijn de twee belangrijkste raadgevers in de praktijk als het gaat om grenzen. Want zonder waarden, geen grenzen. Wat waar stel je dan een grens als je niet diepgaand weet wat er voor jou echt toe doet?

Sta eens stil bij je waarden
Google eens op waarden, waardenlijst, values. Ga eens voor jezelf na welke 10 waarden het meest belangrijk zijn en waarom. Dit gaat je enorm helpen om te herkennen waarom mensen over je grenzen gaan als deze waarden geschonden worden.

Voel je onderbuik gevoel

Als er over je grens gegaan wordt of is gegaan. Voel je dit in je lijf. Ga maar eens na wanneer jij je in je lichaam niet lekker voelt zonder reden: misselijk, steen op je maag, buikpijn, druk op je borst, benauwd, enzovoorts. Ga daarnaast ook eens na dat als er iemand over je grens is gegaan wat je toen hebt gevoeld. Eerst achteraf herkennen, daarna steeds meer in hetmoment. Een goede therapeut kan je helpen met het verkennen en herkennen van je grenzen en het bepalen van je waarden, succes!

Begin met het identificeren van de grenzen die voor jou belangrijk zijn en communiceer deze op een kalme en respectvolle manier.
Probeer gebruik te maken van "ik-boodschappen" in plaats van "jij-boodschappen", zodat je je gevoelens en behoeften op een constructieve manier uitdrukt en de ander niet defensief maakt.
Wees ook bereid om te luisteren naar de reactie van je partner en te onderhandelen over compromissen die voor beide partijen acceptabel zijn. Door open en eerlijk te communiceren over je grenzen, kun je een gezonde en respectvolle relatie opbouwen waarin beide partners zich gehoord en gewaardeerd voelen.

Om je grenzen te kunnen aangeven, moet je eerst zelf bewust zijn van je eigen grenzen. Daarbij gaat het om je gedachten, maar zeker ook om wat je lichaam je te vertellen heeft. Je lichaam weet vaak goed waar jouw grenzen liggen. Ik kan je helpen bij het ontwikkelen van het gewaar zijn van je lichaam, en het ervaren van jouw grenzen.
Welkom in mijn praktijk.