Hoe mooi zou het zijn wanneer iedereen zijn grenzen aan zou voelen en de grenzen zou kunnen aangeven en dat er op zo’n manier met elkaar wordt gecommuniceerd waardoor er een jij en ik kan zijn? Je kunt vervolgens ervaren wat jij wil en belangrijk vindt en wat de ander wil en belangrijk vindt, er is een balans in geven en nemen, flexibiliteit, je voelt je gedragen. Je kunt kwetsbaar zijn en er is groei in de relatie. Dat kun jij leren door te onderzoeken wat jouw innerlijke beweging is en de behoefte die daaronder zit.
Wil je graag verbinding met anderen (bij een tekort) dan zal je neigen naar grenzeloos gedrag. Dit uit zich bijv. in pleasen, opofferen van jezelf, slachtofferschap, gekwetst voelen en zo zijn er meer gedragingen die bij grenzeloosheid horen. Het gevoel dat uit dit gedrag voorkomt is vaak verwarring (klein, zwak, zielig).
Bij autonomie (achter jouw muur gaan zitten) merk je bijv. de volgende beweging:
Ik doe het wel alleen, eenzaamheid, terugtrekken. Vaak is er cynisme aanwezig en ontstaat er verstarring (geen contact met de buitenwereld).
Welke kant schiet jij het meeste op? Ik schoot eerst de grenzeloos kant op en voelde me daarna altijd klein en een beetje zielig. Het vervulde mij niet en ik ervoer een gevoel van nederigheid in mijn gedrag naar mensen die ik hoog had zitten. Vervolgens schoot ik dan weer achter mijn muur en trok mij terug om daarna weer naar de verbinding te verlangen. Door steeds weer te voelen wat ik wil en wat de ander wil vanuit bewustzijn is er meer balans gekomen en heb ik zelfvertrouwen kunnen opbouwen en tegelijkertijd een stevige identiteit.
Grenzen aangeven is dus niet alleen maar zeggen tot hier en niet verder. Het gaat ook over je plek innemen en je grootheid omarmen en voluit te leven. Begin maar met de vraag, wat wil ik en wat vind ik belangrijk en wat wil de ander en wat vindt hij/zij belangrijk. En word maar alvast bewust wanneer je grenzeloos gedrag vertoont of juist achter je muur gaat zitten. Succes!
Wil je graag verbinding met anderen (bij een tekort) dan zal je neigen naar grenzeloos gedrag. Dit uit zich bijv. in pleasen, opofferen van jezelf, slachtofferschap, gekwetst voelen en zo zijn er meer gedragingen die bij grenzeloosheid horen. Het gevoel dat uit dit gedrag voorkomt is vaak verwarring (klein, zwak, zielig).
Bij autonomie (achter jouw muur gaan zitten) merk je bijv. de volgende beweging:
Ik doe het wel alleen, eenzaamheid, terugtrekken. Vaak is er cynisme aanwezig en ontstaat er verstarring (geen contact met de buitenwereld).
Welke kant schiet jij het meeste op? Ik schoot eerst de grenzeloos kant op en voelde me daarna altijd klein en een beetje zielig. Het vervulde mij niet en ik ervoer een gevoel van nederigheid in mijn gedrag naar mensen die ik hoog had zitten. Vervolgens schoot ik dan weer achter mijn muur en trok mij terug om daarna weer naar de verbinding te verlangen. Door steeds weer te voelen wat ik wil en wat de ander wil vanuit bewustzijn is er meer balans gekomen en heb ik zelfvertrouwen kunnen opbouwen en tegelijkertijd een stevige identiteit.
Grenzen aangeven is dus niet alleen maar zeggen tot hier en niet verder. Het gaat ook over je plek innemen en je grootheid omarmen en voluit te leven. Begin maar met de vraag, wat wil ik en wat vind ik belangrijk en wat wil de ander en wat vindt hij/zij belangrijk. En word maar alvast bewust wanneer je grenzeloos gedrag vertoont of juist achter je muur gaat zitten. Succes!
Nicky
Therapie Amsterdam-West
Lid van Therapiepsycholoog
Amsterdam