rouwen verliezen en loslaten maar ook winnen

Als mens verliezen we voortdurend iets/iemand, we moeten steeds loslaten, afscheid nemen van iemand, iets opgeven. Steeds verandert het leven.
Maar we verliezen niet alleen, we winnen ook. Het leven biedt ons de gelegenheid juist door die veranderingen ons wezen te ontplooien. We laten in zo'n periode kanten van onszelf achter en leren nieuwe kanten van onszelf kennen. Als we kunnen rouwen, is dat misschien juist een kans om iets wezenlijks te ervaren.
Het is van beslissend belang, dat we niet alleen de scheiding kunnen verdragen, maar juist doordat we door dit proces heen gaan, in staat zijn onszelf anders te beleven. Met nieuwe waarden.
Juist als je aangeslagen bent, weet je je op het essentiële terug te trekken. Juist bij scheiding bestaat de behoefte aan binding. Er is niet alleen dood. Er bestaat ook liefde. Contact met jezelf, met je eigen diepte en met de wereld om je heen.