De vuilniswagen

Lang geleden las ik het boek van De Vuilniswagen van D. Polley. In het kort komt het erop neer: stop met de vuilnis van de ander op te halen. Veel mensen zijn net een vuilniswagen; ze lopen rond vol vuilnis, vol frustratie, woede en teleurstellingen. Stel dat je jouw leven in eigen hand kunt nemen met één enkele beslissing? Dat kun je, namelijk door geen vuilnis van anderen meer te accepteren. Als hun vuilnis zich opstapelt, zoeken ze vervolgens een plek om het te dumpen. Hoe vaak neem jij hun vuilnis op of stort jij bij andere mensen?
Ik vond het nogal kinderlijk en te simpel…..totdat….
Ik sta bij de koffiebar en daar komt die ene collega. Altijd negatief en vol frustraties. En weer begint hij: ‘iedereen’ loopt de kantjes ervan af…dat overkomt mij weer…waarom heb ik nooit….enz enz.
Ineens denk ik aan de vuilniswagen. In gedachten laat ik hem de ‘vuilnis’ in de auto gooien. En fantaseer dat de vuilniswagen volgeladen weer wegrijdt. En als ik mijn koffie heb gepakt, wens ik hem een fijne dag en denk: heerlijk! Voorheen zou ik met gebogen schouders en vervelend gevoel geprobeerd hebben hem op te fleuren. Nu loop ik ontspannen weg. Hoe simpel kan het soms zijn.
En jij? Durf jij die vuilniswagen eens te laten vullen?