Mijn vriendin en ik zijn ongeveer 10 jaar samen en hebben een kind samen en een huis. Ze is vanaf ontmoeting eerlijk geweest dat ze geen orale sex geeft. In het begin compenseerde ze dat met passie, initiatief en gewoon geilheid.
Sinds een aantal jaar is dit veranderd. Drastisch!
Ze neemt geen initiatief meer, behalve smorgens af en toe als we nog in bed liggen. Dan mag ik even snel lepeltje liggen. Dit duurt bij mij smorgens nooit lang om een of andere reden.
De laatste tijd als ik iets probeer, of als we een avondje plannen voor ons tweetjes, dan krijgt ze ineens hoofdpijn, zit ze plots niet lekker in haar vel. Tot ik het zat ben, en dan gooi ik alles eruit. Dan belooft ze gouden bergen en hebben we daarna goede sex.
Ik heb op een gegeven moment zelfs gezegd dat ik niet weet wat ik doe als een andere vrouw me wel aandacht geeft. Ik wil dat niet, ik ben altijd iemand geweest die fel tegen vreemdgaan was, al kan ik de laatste tijd steeds beter begrijpen dat mannen (en vrouwen) die thuis tekort komen het ergens anders gaan zoeken.
Het is voor mij enorm vervelend. Ik heb een redelijk hoog libido (wat ik altijd al aangegeven heb) en zij wat minder. Prima. Maar de laatste tijd wordt t alleen maar erger en erger.
Op t moment van schrijven is het weer zover. Hele dag gewacht op de avond, en rond etenstijd begint het al. Ik heb een beetje last van mijn hoofd. Vast niet genoeg gedronken…. Ik geloof t gewoon niet meer. Ik wil op zoch niet bij haar weg, maar ik wil ook niet elke keer deze drama hebben.
Klinkt dit bekend? Ik hoor graag van anderen hoe ze hiermee omgaan.
Sinds een aantal jaar is dit veranderd. Drastisch!
Ze neemt geen initiatief meer, behalve smorgens af en toe als we nog in bed liggen. Dan mag ik even snel lepeltje liggen. Dit duurt bij mij smorgens nooit lang om een of andere reden.
De laatste tijd als ik iets probeer, of als we een avondje plannen voor ons tweetjes, dan krijgt ze ineens hoofdpijn, zit ze plots niet lekker in haar vel. Tot ik het zat ben, en dan gooi ik alles eruit. Dan belooft ze gouden bergen en hebben we daarna goede sex.
Ik heb op een gegeven moment zelfs gezegd dat ik niet weet wat ik doe als een andere vrouw me wel aandacht geeft. Ik wil dat niet, ik ben altijd iemand geweest die fel tegen vreemdgaan was, al kan ik de laatste tijd steeds beter begrijpen dat mannen (en vrouwen) die thuis tekort komen het ergens anders gaan zoeken.
Het is voor mij enorm vervelend. Ik heb een redelijk hoog libido (wat ik altijd al aangegeven heb) en zij wat minder. Prima. Maar de laatste tijd wordt t alleen maar erger en erger.
Op t moment van schrijven is het weer zover. Hele dag gewacht op de avond, en rond etenstijd begint het al. Ik heb een beetje last van mijn hoofd. Vast niet genoeg gedronken…. Ik geloof t gewoon niet meer. Ik wil op zoch niet bij haar weg, maar ik wil ook niet elke keer deze drama hebben.
Klinkt dit bekend? Ik hoor graag van anderen hoe ze hiermee omgaan.
Michel
