Beste lezers,
Ik ben een alleenstaande vader van 50, die een jaar geleden plotseling is gescheiden.
Helaas werd mijn ex vrouw na 19 jaren samen, verliefd op een collega en daardoor werd van haar kant vrijwel meteen een scheiding ingezet.
Nu een jaar later ben ik nog steeds alleen en vooral eenzaam en zie mijn dochtertje van 7 om het weekend en iedere woensdagmiddag. Vind ik erg weinig, maar werk vormt deze constructie.
Ik heb erg veel verdriet om het gemis van mijn dochtertje waarvan ik zielsveel hou en doe alles wat in mijn macht is om de relatie met zowel ex maar vooral met mijn dochtertje goed te houden.
Nu deelde mij ex afgelopen week mee dat zij een andere partner heeft en hem kennis wilt laten maken met mijn dochtertje. Dit was wederom een steek in mijn ziel. Wist dat het er ooit aan zat te komen, maar is en blijft pijnlijk. Natuurlijk hoop ik als vader diep van binnen dat mijn dochtertje gelukkig wordt, maar ben aan de andere kant ontzettend bang haar kwijt te raken.
Ik ben een vader met een slaapstoornis en dus niet altijd fit. Hierdoor voel het dat ik nu alles in het werk moet stellen om iedere keer als mijn dochtertje bij mij komt, sterk, fit en vooral de leuke vader moet zijn. Kamp met de angst dat mijn ex een happy family wilt gaan vormen en mijn dochtertje daar straks zo leuk vind, dat ze niet meer naar mij wilt komen.
Het gevolg van deze hele situatie is dat ik het afgelopen jaar verdrietig, knap eenzaam en doelloos door het leven ga.
Ik zal vast de enige niet zijn die in een soortgelijke situatie zit, heeft meegemaakt en wil dit daarom graag delen op dit platform.
Ik ben ook online op zoek gegaan naar fysieke praatgroep van vaders met soortgelijke ervaringen, maar kom niet verder dan online forums.
Wie heeft tips voor mij ?
Ik ben een alleenstaande vader van 50, die een jaar geleden plotseling is gescheiden.
Helaas werd mijn ex vrouw na 19 jaren samen, verliefd op een collega en daardoor werd van haar kant vrijwel meteen een scheiding ingezet.
Nu een jaar later ben ik nog steeds alleen en vooral eenzaam en zie mijn dochtertje van 7 om het weekend en iedere woensdagmiddag. Vind ik erg weinig, maar werk vormt deze constructie.
Ik heb erg veel verdriet om het gemis van mijn dochtertje waarvan ik zielsveel hou en doe alles wat in mijn macht is om de relatie met zowel ex maar vooral met mijn dochtertje goed te houden.
Nu deelde mij ex afgelopen week mee dat zij een andere partner heeft en hem kennis wilt laten maken met mijn dochtertje. Dit was wederom een steek in mijn ziel. Wist dat het er ooit aan zat te komen, maar is en blijft pijnlijk. Natuurlijk hoop ik als vader diep van binnen dat mijn dochtertje gelukkig wordt, maar ben aan de andere kant ontzettend bang haar kwijt te raken.
Ik ben een vader met een slaapstoornis en dus niet altijd fit. Hierdoor voel het dat ik nu alles in het werk moet stellen om iedere keer als mijn dochtertje bij mij komt, sterk, fit en vooral de leuke vader moet zijn. Kamp met de angst dat mijn ex een happy family wilt gaan vormen en mijn dochtertje daar straks zo leuk vind, dat ze niet meer naar mij wilt komen.
Het gevolg van deze hele situatie is dat ik het afgelopen jaar verdrietig, knap eenzaam en doelloos door het leven ga.
Ik zal vast de enige niet zijn die in een soortgelijke situatie zit, heeft meegemaakt en wil dit daarom graag delen op dit platform.
Ik ben ook online op zoek gegaan naar fysieke praatgroep van vaders met soortgelijke ervaringen, maar kom niet verder dan online forums.
Wie heeft tips voor mij ?
Marco
23-01-2024
