Heel mijn leven heb ik last gehad van mijn broer.In de jaren 50 was er niets bekend over het spectrum van autistische aandoeningen. Drift aanvallen stoelen omvergooien.Verjaardagsfeestjes verpesten tegen mijn moeders buik aantrappen. Hij was 1 jaar jonger dan mij. Wilde niet naar de kleuterschool En ging uiteindelijk tegelijk met mij. Hij woont nog steeds in het dorp. Hij woont in een straat waar niemand naar hem om kijkt. Mensen schamen zich voor hem omdat hij er altijd zwerverachtig bij loopt. Kwalijke trekjes altijd roddelen over mensen en het slachtoffer uit hangen. Mijn overal de schuld van geven. Ik weet niet of het autisme is maar normaal is het niet.Ik ben 73 ik heb heel mijn leven last gehad van mijn broer. Andere mensen weten vaak niet waar je het over .hebt.Het heeft er ook mee te maken dat het mijn enige broer is.Anders had ik niet naar hem omgekeken. Hij kan niet nadenken over zijn eigen gedrag.Ik ga zomin mogelijk naar hem toe.Rationeel weet je je moet er niets van verwachten .Hij bedankt ook nooit voor cadeautjes.Eigenlijk hoop je dat hij een keer zal zeggendankjewel.
Coleta
04-03-2024
