Mijn vriend die ik nog maar één jaar kon en op mijn werk had leren kennen, werdt op 30 maart veroordeeld wat hij grotendeels niet gedaan had.
Bewijs werdt door slachtoffer zelf afgegeven tot 2x toe.
Het was een ongelofelijk lief mooi eerlijk en puur
mens die altijd positief was.
10 jaar lang heeft hij moeten wachten in pure eenzaamheid, omdat we in een wereld van gecancelled worden leven.
Hij was direct eerlijk toen we wisten van elkaar dat we verliefd waren.
Gaf me ruimte weg te rennen, maar iets wat 20 jaar geleden gebeurd is en ik zelf een mening heb ben niet weg gegaan.
Ik had een heftig huwelijk echt net verbroken en was ziels gelukkig met hem.
In februari 2023 was na 10 het higerberoep.
Zijn advocaat en hij waren positief.
Daarna wachten op de uitspraak die 30 maart was.
Ik weet nog dat hij me aankeek. "Het is over". Hij kon leven met een straf die eerlijk was, maar niet voor iets wat hij echt niet gedaan had.
De 10 dagen erna was alsof ik niet meer was. We hebben intens geleefd. Zijn door al zijn herinneringen gereden en bij het huis op afstand geweest waar zijn Kids woonde die hij ook al 10 jaar niet meer had gezien. Iets waar hij compleet aan kapot ging.
11 april was de dag. Nu bijna een jaar geleden.
Ik wilde niet dat hij alleen was dus we hebben alle maatregelen getroffen dat ik niet vervolgd zou worden. Daarom hebben we alles moeten filmen.
Zo liep hij nog voor me. De laatste berichtjes sturen naar zijn online vrienden.
En op het moment dat hij het drankje in nam wilde hij nog wel even een sigaretje roken.
Dat vind ik geen goed idee. We zijn samen op de bank gaan zitten en binnen een halve minuut nadat hij me een kus gaf en nog zijn bril had afgedaan, zij hij dat hij wat duizelig was en weg was hij..
Ongelofelijk snel..... ik was helemaal kapot.
Sindsdien nadat eens zoveel gebeurd was. Alleen de begrafenis geregeld heb. Met zijn kinderen in zijn huis gestaan die hij zo hoopte te zien.
Zijn ex die mij het leven mega lastig maakte, maar ook dat ik nu ook in een gecancelde hoek stond
Tot mijn kids aan toe en geen enkele collega op de begrafenis.
Ik ben bij de crisisdienst van het ggz beland, ik was zo extreem teleurgesteld in de mens. Hoe kortzichtig deze ko den zijn masr ook het vertrouwen kwijt in instanties die naar mijn weten op feiten moeten oordelen
Ik rouw op stille plekjes of in mijn slaapkamer.
Kan geen foto ophangen.
Kan met niemand praten alleen bij de therapeut.
Ik ben flink depressief geworden, maar wel weer aan het werk.
Het zelfde bedrijf omdat ik de energie niet had iets anders te zoeken.
Ik klamp me aan elke herinnering vast.
Daarnaast ook dessociatief. Dat houd in dat ik wel in huilen kan uitbarsten, maar geen verdriet, blijdschap, vreugde of genegenheid voel.
Maar ik ben er nog, en elke dag bij et opstaan en wat ik ok doe is hij in mijn gedachte.
Ze vragen wel eens. "Ben je niet boos op hem?" Hoe in hemelsnaam kan ik boos op hem worden.
Ik ben juist teleurgesteld in de rest. En één voordeel. Ook boos zijn zit niet meer in mijn kleuren pallet
Ik ga naar een Winty vrouw in Almere.
Bizar maar zij kan praten met Joost. Ongelofelijk wat ze allemaal weet. Zelfs letterlijk wat er gebeurd was.
Ben al drie keer geweest en door haar sta ik nog. Ik weet dat hij altijd bij me is een dat voelt zo vreselijk goed. Dat helpt in mijn rouw.
Bewijs werdt door slachtoffer zelf afgegeven tot 2x toe.
Het was een ongelofelijk lief mooi eerlijk en puur
mens die altijd positief was.
10 jaar lang heeft hij moeten wachten in pure eenzaamheid, omdat we in een wereld van gecancelled worden leven.
Hij was direct eerlijk toen we wisten van elkaar dat we verliefd waren.
Gaf me ruimte weg te rennen, maar iets wat 20 jaar geleden gebeurd is en ik zelf een mening heb ben niet weg gegaan.
Ik had een heftig huwelijk echt net verbroken en was ziels gelukkig met hem.
In februari 2023 was na 10 het higerberoep.
Zijn advocaat en hij waren positief.
Daarna wachten op de uitspraak die 30 maart was.
Ik weet nog dat hij me aankeek. "Het is over". Hij kon leven met een straf die eerlijk was, maar niet voor iets wat hij echt niet gedaan had.
De 10 dagen erna was alsof ik niet meer was. We hebben intens geleefd. Zijn door al zijn herinneringen gereden en bij het huis op afstand geweest waar zijn Kids woonde die hij ook al 10 jaar niet meer had gezien. Iets waar hij compleet aan kapot ging.
11 april was de dag. Nu bijna een jaar geleden.
Ik wilde niet dat hij alleen was dus we hebben alle maatregelen getroffen dat ik niet vervolgd zou worden. Daarom hebben we alles moeten filmen.
Zo liep hij nog voor me. De laatste berichtjes sturen naar zijn online vrienden.
En op het moment dat hij het drankje in nam wilde hij nog wel even een sigaretje roken.
Dat vind ik geen goed idee. We zijn samen op de bank gaan zitten en binnen een halve minuut nadat hij me een kus gaf en nog zijn bril had afgedaan, zij hij dat hij wat duizelig was en weg was hij..
Ongelofelijk snel..... ik was helemaal kapot.
Sindsdien nadat eens zoveel gebeurd was. Alleen de begrafenis geregeld heb. Met zijn kinderen in zijn huis gestaan die hij zo hoopte te zien.
Zijn ex die mij het leven mega lastig maakte, maar ook dat ik nu ook in een gecancelde hoek stond
Tot mijn kids aan toe en geen enkele collega op de begrafenis.
Ik ben bij de crisisdienst van het ggz beland, ik was zo extreem teleurgesteld in de mens. Hoe kortzichtig deze ko den zijn masr ook het vertrouwen kwijt in instanties die naar mijn weten op feiten moeten oordelen
Ik rouw op stille plekjes of in mijn slaapkamer.
Kan geen foto ophangen.
Kan met niemand praten alleen bij de therapeut.
Ik ben flink depressief geworden, maar wel weer aan het werk.
Het zelfde bedrijf omdat ik de energie niet had iets anders te zoeken.
Ik klamp me aan elke herinnering vast.
Daarnaast ook dessociatief. Dat houd in dat ik wel in huilen kan uitbarsten, maar geen verdriet, blijdschap, vreugde of genegenheid voel.
Maar ik ben er nog, en elke dag bij et opstaan en wat ik ok doe is hij in mijn gedachte.
Ze vragen wel eens. "Ben je niet boos op hem?" Hoe in hemelsnaam kan ik boos op hem worden.
Ik ben juist teleurgesteld in de rest. En één voordeel. Ook boos zijn zit niet meer in mijn kleuren pallet
Ik ga naar een Winty vrouw in Almere.
Bizar maar zij kan praten met Joost. Ongelofelijk wat ze allemaal weet. Zelfs letterlijk wat er gebeurd was.
Ben al drie keer geweest en door haar sta ik nog. Ik weet dat hij altijd bij me is een dat voelt zo vreselijk goed. Dat helpt in mijn rouw.
Marscha
07-04-2024
