Ik weet het niet meer

Hi Lizette,

Ik was vandaag echt aan het zoeken naar bevestiging van klachten, want dacht maar steeds dat dit toch niet bij een burnout hoort. Ik lees jou verhaal en ook die van andere en ja, die duizeligheid, ruis in oren, hoofdpijn, verkrampte kaken enz enz.
Mijn eetlust raakt nu ook weg. Geen zin in sociale contacten. Ik vind het allemaal wat, want ik ben mijzelf gewoon kwijt. De sociale, goedlachse en energieke Natasja :(.
Hele dagen alleen, dus veel gesprekken met mijzelf.....
Psycholoog heeft vorige week Citalopram voorgesteld, maar weet nou niet of dat de oplossing is. Ik doe ook acupunctuur, van alles eigenlijk, kost meer energie dan dat het wat doet.

Dit is zo herkenbaar helaas
Dit is echt burn out

Mij heeft de citralopram niet geholpen

Hoi anoniem en natasja,

Klinkt gek maar fijn om te lezen dat dit echt bij een burnout hoort. Hebben jullie ook dat buiten lopen heel moeilijk is door de rare wereld alsof je niet verbonden bent met de wereld?
En hebben jullie ook dat je soms gewoon bijna bang wordt van je eigen stem?

Hi Lizette, ik herken alle klachten. Alles voelt onwerkelijk en eng aan en de dagen zijn moeilijk door te komen. Ik verlies af en toe het vertrouwen dat het ooit beter wordt en haal me dan allerlei doem scenario’s in mijn hoofd dat het nooit beter zal worden. Wat een ellende! Ik hoop dat jij je steeds beter zal voelen, hou vol!


E

Klinkt raar natuurlijk als ik zeg dat ik 'blij' ben dat ik lees, dat het erbij hoort.
Buiten gaat alles langs mij heen..... gesprekken lukt mij max 15 minuten, dan ben ik wel klaar! Het liefst alleen, zodat ik mij niet hoef te verontschuldigen voor wat dan ook. En super emotioneel. Als ik dit tik, denk ik ook weer, wat een klaagzang, maar ik kan er niets anders van maken. Ik vertrouw erop dat het uiteindelijk weer goed komt. Ik wil graag meer naar buiten, maar door de duizeligheid enz. lukt het niet. Hebben jullie nog tips?

Wat mij het meest heeft geholpen is elke dag een stukje wandelen met de hond, steeds wat langer. Een redelijk strakke dagstructuur en ben meteen in begin v bo (okt 22) gestart met pilates bij sportcentrum om de hoek. Heel erg met mijn lijf bezig dan. Je voelt aan alle kanten hoe strak je staat vd spierspanning! Verder lig ik elke dag ff op mijn yogamat in ontspanningshoudingen met een zen muziekje erbij.
Kom uit je hoofd zou ik tegen iedereen willen zeggen. Het werkt echt! Het gaat met mij nu ook langzaam beter, alhoewel met heel kleine stapjes. Ik geniet van elke goede dag en op slechte dagen houd ik mezelf voor dat morgen weer beter zal gaan. Vertrouw op de helende kracht van je lichaam, je lichaam zal uiteindelijk altijd naar een gezonde balans willen bewegen. Jij moet de voorwaarden scheppen.
C.

Ik kan ook bijna niet lopen
Krijg dan een heel raar gevoel in me hoofd en me benen blokkeren
Mijn stemming wisseld ook ieder uur
Soms denk ik ik kan echt niet meer
Ik vond het lastig te geloven dat het allemaal bij burn out hoort

Maar is helaas echt zo

Anoniem dat heb ik dus ook. Buiten lukt niet de wereld wordt dan zo raar en eng alsof je leeft op een planeet ofzo en alles inclusief jezelf helemaal nep is. Je komt geen stap meer vooruit je benen begeven het gewoon.

Precies zoals jij omschrijft lizette

Het gekke is drie weken geleden ging het stuk beter nu alweer een tijdje in deze dip
Heb een goede psychiater deze erkend dit echt als burn out klacht en zegd ook gewoon nog rustiger aan doen dat vind ik dan weer lastig want de wil is er echt wel

Hoi Anoniem,

Bij mij ging het gisterochtend ook goed was blij en kon me goed rustig houden. Totdat ik een klein stukje moest fietsen. Werd duizelig en alles kwam op me af me benen verstijfde ik kon nog amper staan. Toen ik binnen was helemaal afwezig alsof ik neer ging vallen. Maar gebeurde niet toen ik rustiger was werden me benen minder en me hoofd rustiger. Maar ik blijf dan zo bang voor iets ergs in mijn hoofd.
Zo ook nu vanochtend prima wakker geworden. Nu heel moe en afwezig zit niet in de flow van de dag en heb hoofdpijn. ben soort van bang dat de klachten weer komen. Herken jij dit ook?

Ja heel herkenbaar
Ook rustig wakker geworden.
In ineens duizelig ik lig nu weer in bed me benen hielden het gewoon niet

Dat van het fietsen herken ik alsof de boel blokkeert
Mijn psychiater legde uit dat je dan teveel van je zenuwen stelsel vraagt rust rust en nog is rust

Fijn om te horen dat ik niet de enigste ben.
Het verschil tussen jou en mij alleen is dat jij het ergens accepteert en ik er tegen vecht en als maar denk zie je is wat ergs. Mijn psycholoog zei als je dat niet meer doet verdwijnen de klachten langzamerhand vanzelf. Maar ik krijg het gewoon niet uit mijn hoofd.

Nou accepteren is een groot woord hoor
Vandaag denk ik toevallig na het is niet anders ik wordt wel weer beter

Van de week werd ik echt gek van angst en wanhoop

Bedenk dat ontregeling en overbelasting van je zenuwstelsel heel veel met je doet! Zeker als dat langdurig heeft aangehouden. Zo heb ik zelf opeens last van een zacht rammelend geluidje in mijn hoofd dat komt en gaat ( gelukkig geen harde piep of zo). Ik heb er alleen snachts last van als t stil is en ik niet kan slapen. Maar ik maak me er niet druk om, weet dat t bij burnout hoort en ik hier geen invloed op heb. Dat is mijn criterium: waar ik geen invloed op heb laat ik los
C.

Vind dat erg knap dat je al kan denken he dit komt door de burnout.
Ik heb vanmiddag buiten gezeten ging best goed zelfs ondanks de vreselijk rare enge wereld een klein blokje om gelopen. Toen was de kaars op de wereld kwam op me af ik voelde me eng ennwas dooooodop. Nu soort gek druk gevoel ik me hoofd. Ik probeer het nu ook te gooien op de burnout maar is zo lastig.
De buitenwereld is gewoon 1 monster wereld af en toe. Alsof je zweeft in een nachtmerrie.

Hier ook vanmorgen buiten gelopen
In eens trillen en via de achtertuin naar binnen gekomen zo dat ik me vast kon houden

Me hoofd lijkt nu een soort blok beton

Wat ontzettend herkenbaar dit. knap dat je dan toch gaat lopen!
Ik heb sinds gisteren avond een soort ontzettend druk gevoel op mijn hoofd alsof m'n ogen eruit puilen. Duizelig, zere benen, een heeeeeele rare wereld doodeng. Ik ben heeeel bang voor een hersentumor en ik weet daardoor hou ik de klachten in stand, maar ik kom gewoon niet van die gedachten af. Ik kan niet eens normaal lopen buiten net zoals jij omschrijft je zakt letterlijk door je benen. Het lijkt of je wordt neergeknalt door de wereld.
Zo ook vannacht werd ineens wakker intense angst alsof ik ging neervallen, was zomaar 20 sec en het was weer weg.

Ja en dan die enorme angst er soms bij
Om gek van te worden
II heb dit ook wel is dagen niet
Dus het moet echt is overgaan

Al heb ik dat slecht lopen en duizelig zijn nu al een tijdje

Ja dat heb ik dus ook de klachten wisselen zich af. Dan wekenlang veel hoofdpijn, dan zere benen enz.
Al heb ik nu ook al een tijdje last van dat slecht lopen, rare wereld, raar gevoel in mijn hoofd, en duizeligheid.

Hi Lizette en Anoniem,

Heel herkenbaar al jullie klachten, ik moest stiekem wel een beetje lachen om het monster dat de wereld nu lijkt.. maar het is inderdaad een verschrikkelijk gevoel! Alsof overal gevaar heerst. Ik zou er ook zo graag vanaf willen en soms verlies ik de hoop dat dat nog gaat lukken.

Ik heb de afgelopen maanden heel veel angsten gehad (en daardoor paniekaanvallen), de angst om gek te worden, de angst om psychotisch te worden, de angst om depressief te worden, de angst om niet meer beter te worden. En daarnaas kreeg ik last van die enge wereld (derealisatie), het gevoel nooit echt ‘wakker’ te worden, alsof mijn hoofd nog half in slaap blijft en heel veel vermoeidheid.

Herkennen jullie dit allemaal? Ik heb overigens de afgelopen twee dagen opeens heel even weer het gevoel gehad mezelf te zijn maar helaas vandaag een neerslachtige dag.

Heel veel liefs en succes voor jullie!

E

En of het herkenbaar is
Welke angst ik al niet gehad heb
Tot trillen aan toe
Heel soms denk ik ook zo ben er weer om er vervolgens weer in te schieten

E. Dat herken ik zeker. Ook ik had vanmiddag een half uur een goed moment en jneens is het daar weer. Gelijk weer hoofdpijn, zere benen en intens moe en totaal niet verbonden met de wereld je leeft echt per minuut.

Hoe lang zitten jullie hier al in? En doen jullie het met of zonder medicatie? En hoe houden jullie de dagen vol, werken jullie nog of niet?

Ik heb zelf een gezin en ben zelfstandig ondernemer dus werk hier en daar nog wat maar vrij weinig.

Het voelt soms alsof ik in de hel beland ben! Hebben jullie ook van die vreemde gedachten allemaal?

E

Jazeker mijn hoofd denkt de hele dag dood moe van en ook wel is was het maar klaar ik wil zeker niet dood
Maar wel van al die klachten af
Ik ben niet in staat om te werken
Ik heb medicatie geprobeerd maar werkte niet voor mij

Ik heb ook gewoon een gezin en dat maakt het soms lastig zeker als me hoofd weer is dagen raar doet

Ohh herkenbaar, ik denk soms ook was het maar klaar want ik ben gewoon op van alle klachten.

Wat denken jullie dat de oplossing is en hoe lang hebben jullie hier al last van?

Worden jullie hier ook zo neerslachtig van?

Bij mij is het in oktober begonnen
Kreeg in eens paniekaanvallen
Hele dagen liep ik maar wat rond door de woonkamer
Kreeg steeds gekkere klachten spelde prikken in me lijf gezicht wat tintelde
Me hoofd branden aan een kant
En maar naar de huisarts gaan
Wat mankeerde ik toch

Uit eindelijk scan van me hoofd gemaakt niks op te zien
Dus ja wat was het dan ik bleef in me hoofd houden dat er een verklaring voor moest zijn

Langzaam door gesprekken bij een psycholoog kwam ik er achter dat dit dus een burn out is

Ik heb dus enorme stemming wisselingen
En soms weet ik me geen raad
De buitenwereld gaat gewoon door
Ik functioneer soms hele dagen niet

Oplossingen heb ik niet merk wel als ik veel rust pak het soms beter gaat

@anoniem, ontzettend herkenbaar! Zo ben ik door de malle molen geweest voor mijn hart. Ook dit was allemaal in orde.
Nu weer dat druk op me hoofd enz. De wereld gaat ook nog volledig langs mij heen al heb ik wel wat meer goede momentjes. Zo ook gisteren ik ben voor het eerst weer vrijwilligerswerk gaan doen voor 2 uurtjes. Zag er enorm tegen op slappe benen, duizelig, pijnlijk hoop alsof me ogen eruit puilde. MOest mensen opgaan halen in de rolstoel man man ik zag alles draaien kon amper recht staan en me benen branden onder me vandaan. Toen even gezeten en het soort geaccepteerd in de zin van oké mijn hoofd is gewoon even vol en dat mag. Na 20 min moest ik koffie gaan delen en alles was weg. ik was vrolijk kon weer goed lopen benen deden niet meer zeer mijn druk op mijn hoofd was weg. echt alsof er een wereld voor mij open ging. Na een uurtje kwam de druk ik mijn hoofd wel weer terug en ook af en toe weer die rot gedachten zie je het is toch wat ergs. Maar ik weet vanbinnen dat dit niet zo is anders gaat het niet over en komt het weer enz enz.
daardoor vannacht ook eindelijk weer goed geslapen.
Nu wel weer druk op mijn hoofd, maar ik probeer het gewoon zo te laten (wat we kei moeilijk is.
Maar houd moed allemaal ik probeer het zelf ook en er komen beter momenten en die volgen als het goed is steeds meer.

Wat heerlijk even vrijwilligers werk
Ik ben vandaag ook op pad geweest naar de psycholoog fijn gesprek. Gehad .

Toen wilde ik een broodje halen
En ging het ff mis me benen en me hoofd
Hadden ff error

Rustig in de auto gaan zitten
Nog even me nagels laten doen en nu met een geblokkeerd hoofd op de bank

Wat fijn dat je even bij de pyscholoog mij lucht dat ook altijd op.
Precies even uitrusten dat is belangrijk.

Hier ging het net ook weer mis. vreselijke druk op mijn hoofd en werd intens misselijk. Kon ineens amper ademhalen en ik werd bang. 20 sec voelde ik me echt vreselijk alsof ik neer ging vallen. Na 20 sec was de misselijk ineens weg en de druk op mijn hoofd is iets afgenomen. Helaas ben ik nu weer heel bang dat er toch iets erg is mijn hoofd zit en ik daardoor dit had.

Herken jij dit soort aanvallen? En hoe kom ik van die gedachten af?

Ja herken ik ook
Vooral die angst dan
Hmm tja accepteren zeggen ze
Bij een burn out ben je zo op je lijf gericht

Ik kan ook echt enorme brain frog hebben wat meerdere uren aan houd

Volgens mijn psycholoog werkt het om dat voorzichtig met je handen aan het werk te gaan

Soms ga ik ook wel is in een koud voetenbad met me voeten

Bij mijn eerste burnout een kleine 20 jaar geleden had ik o.a. last van ernstige hoofd- en aangezichtspijnen. Zo erg dat ik toch echt dacht een tumor in mijn hoofd te hebben. Eveneens rare steken in de linker onderbuik.

Na het laten naken van scans en een endoscopie bleek dat er dus (gelukkig) van een tumor geen sprake was. Met mijn darmen was ook niets aan de hand.

Ergens wel een opluchting, maar de klachten werden er helaas niet minder van. De hoofdpijnen gingen toen gepaard met stevige paniek- en angstaanvallen.

Ik ben toen maanden lang vervreemd van de wereld geweest. Afgestompt, gevoel van uitzichtloosheid, vaak huilen, uitgeblust, doemdenken, enz. De complete burnout cocktail.

De laatste 3 maanden van een jaar BO ging het herstel uiteindelijk best goed.
Een soortontwaking in een wereld die bijna een jaar niet de mijne was...

Een jaar later zat ik zelfs weer op de motor (door Schotland) en werkte weer full-time.

Hoi Lizette, jij bent de eerste waarbij ik eindelijk hoor dat je ook zo'n druk op je hoofd hebt. Ik heb dat nu 7 maanden van de 10 maanden bo. Eerst vooral hyperventilatie klachten en nu is de druk op m'n hoofd m'n grootste klacht, een ware hel. Het maakt dat ik ook duizelig en misselijk ben als het erg is. Ook kan ik niet lang staan, koken bijvoorbeeld, dan wordt het zo erg. Ik ben er al vaak voor bij de huisarts geweest en ga maandag ook naar de neuroloog, maar zeer waarschijnlijk hoort het bij de bo.
Heel naar voor jou, maar ik ben blij dat ik het ook van een ander hoor...

Hoi Lizette, jij bent de eerste waarbij ik eindelijk hoor dat je ook zo'n druk op je hoofd hebt. Ik heb dat nu 7 maanden van de 10 maanden bo. Eerst vooral hyperventilatie klachten en nu is de druk op m'n hoofd m'n grootste klacht, een ware hel. Het maakt dat ik ook duizelig en misselijk ben als het erg is. Ook kan ik niet lang staan, koken bijvoorbeeld, dan wordt het zo erg. Ik ben er al vaak voor bij de huisarts geweest en ga maandag ook naar de neuroloog, maar zeer waarschijnlijk hoort het bij de bo.
Heel naar voor jou, maar ik ben blij dat ik het ook van een ander hoor...

Susan

Ik heb ook zo een vreselijke druk op me hoofd tot kokhalzen aan toe
Ik heb zelfs een scan gehad
Nou niks op te zien echt burn out klacht helaas
Soms ook enorme druk op me oren

Allemaal zo herkenbaar.
Ik zit er ook middenin
Ben zo moe
Ben er zo klaar mee
Ik kan niet meer
Ben kapot.

Eddy

@lizette hoe gaat het nu met de klachten

Hier ook last van een heel druk hoofd, pijn in nek, moet ik dan steeds masseren, dan voelt het iets beter.Ook er veel last van rug en heuppijn.Erg moe steeds en .moet dan huilen omdat ik me zo naar voel. Net halve oxa genomen om even in de rust te komen. Hoop me weer wat beter te voelen. Blijf steeds zo malen, hoe kan het enz.
Maar eigenlijk weet ik het wel, te druk gehad afgelopen dagen.
Maar vind het fijn om te lezen dat het herkenbaar is, dat geeft een verbondenheid en een stukje rust, zo van het komt vast weer goed...

Hoi anoniem

Ook ik herken veel, valt niet mee!
Soms ook 5 mg oxazepan,voelt net even beter dan🤷‍♀️.
Bij mij ook van alles door me hoofd, midden rugpijn, verkeerd gelegen denk ik…piekeren…hondje week geleden in laten slapen, sinds 3.5 maanden alleen wonen,en dan komt alles tegelijk 🙈. Houd me wel bezig,maar het is zo stil. Kan niet zonder hondje,maar dan is het gelijk weer huilen ! Mis haar zo ! Zo k.t !
Ooit …maar het duurt zoooooo lang
sterkte ook!

Leuk allemaal en herkenbaar dat dit allemaal burnout klachten zijn. Maar ik lees nergens dat dat kakhoofd, de enge wereld , duizeligheid of alle andere klachten verdwijnen en mensen weer beter zijn geworden. Hoe moeten wij dan ooit erop vertrouwen dat het beter wordt. Ik begin de hoop wel eens te verliezen.

Hoe gaat het nu met jullie en jullie klachten? Beter dan voorheen mag ik hopen

Hoi allen,

Die lichamelijke klachten zijn zo vermoeiend en eng! Er gebeuren dingen met je lijf die nooit eerder zijn gebeurd en dat is angstaanjagend.

Wat mij heeft geholpen, is het boek "Over de kop" van Brankele Frank te lezen. Zij legt uit wat er allemaal in je lichaam gebeurt bij chronische stress en hoe dat uiteindelijk leidt tot een burnout. Daardoor begrijp je beter waar die fysieke klachten vandaan komen, en dat maakt het al ietsje minder spannend.