Burnout - forum lotgenoten

Ik denk dat bijna iedereen hier jouw verhaal herkend. Een burn-out slaat in als een bom. Van de ene op de andere dag staat je leven compleet op z’n kop. Is je hele lichaam van slag, gesloopt, niet meer van jezelf. Niets is meer logisch en alles onvoorspelbaar en onzeker. Een hele zware en nare gewaarwording.

Hoe lang zit je al in deze situatie?

Misschien helpt het je om hier wat verhalen van anderen te lezen. Sommige van ons zijn al wat verder in het proces en dat geeft misschien wat hoop. Want het gaat echt goed komen. Al is dat soms moeilijk voor te stellen.

Na mate de tijd verstrijkt hoe beter je je gaat voeken

Hoi Herman, dit is waar bijna iedereen op dit forum last van heeft. Een burn out is ook verschrikkelijk en voor de mensen om je heen bijna niet te begrijpen. Wat!!! Ook zelf begrijpen we het niet. Je lichaam is helemaal van slag. Geen idee hoelang je erin zit inmiddels. Ik ben nu 10 maanden onderweg en de eerste 5 a 6 maanden waren verschrikkelijk. Nu met vlagen ook. Moeilijk om positief te zijn op zulke momenten, terwijl je weet dat je weer in zo’n golf naar beneden zit. Lees op dit forum de verhalen en probeer soms zelfs tussen de regels door te lezen. Woon je alleen? Heb je lieve mensen om je heen? Vraag hulp, hoe moeilijk de burn outers dat ook vinden. Trek je vooral niet terug in jezelf, vandaar de hulpvraag. Weet dat we hier in hetzelfde schuitje zitten Herman en wie weet biedt dat wat troost dat je dat weet. Vecht er niet teveel tegen en probeer het vooral niet te snappen, allemaal ook gedaan en helpt geen snars. Wees lief voor jezelf en maak het zo comfortabel mogelijk voor jezelf.

Heel veel sterkte Herman en schrijf en schreeuw het hier maar van je af. Wij zijn geduldig. Wij hebben voorlopig toch ook geen haast 😉

En die vraag stopt het ooit vraag ik ook vaak. De “kenners” zeggen van wel, dus daar vertrouw ik dan op. Hoop dat dit jou ook lukt.

Allemaal herkenbaar. Je zal er doorheen moeten. Ik ben al 1.5 jaar onderweg. Soms een paar dagen dat ik me best normaal voel zonder al te veel inspanning, slaat vervolgens weer om in paar dagen ellende. Toen ik me ziek melde dacht ik er met twee weken wel weer te zijn, nou mooi niet pfff. Over de hele linie gaat het wel steeds beter maar die verschillen merk je vaak pas na een langere periode

Hoi Herman,

Ach dat is zwaar vervelend! Helaas heel herkenbaar net als alle lieve mensen hierboven. Als je in zo’n angst aanval zit (zo noem ik het maar even) is dat heel pittig.
Ik heb zelf uiteindelijk gekozen voor AD medicatie omdat ik gewoon geen kracht meer had om alles te dragen :(
Op dit moment een spiegel aan het opbouwen maar ik moet zeggen dat het sombere gevoel al echt minder is. Het is heel zwaar. Echt! Maar geef de moet niet op. Ik hoop op betere tijden.
Lucht vooral je hart hier 🙏

K (Kamillethee)

Ja je komt er van af! Dat kan een tijd duren. Hoe lang hangt af hoe lang het heeft geduurd om in de burn-out terecht te komen, waardoor en wat je nu doet aan je herstel.
Zet 100% in op rust, ontspanning en slapen, zo lang je klachten hebt. Er is geen quick fix, je lichaam dient gewoon te herstellen. En vooral de tips lezen uit vorige verhalen.
Succes!

Ik heb dit ook nu gestart met medicatie hoop zo op herstel

Het is gewoon stuk in mn hoofd. Het blijft zo raar voelen. Ook al is de mri schoon. Het voelt gewoon niet goed

Wat goed Liza en fijn dat je dat deelt. Weet zeker dat lezers dit misschien willen proberen na het lezen van jouw bericht. Kreeg je hoofdpijn na afloop, of ging je met hoofdpijn daarnaartoe? Wat had jij voor pijnklachten om te besluiten om dit uit te proberen? Misschien fijn om ons een beetje op de hoogte te houden. In ieder geval vind ik het fijn om te horen en mogelijk uit te proberen. Wie wil zich niet fijn voelen.

Dank je wel

Als je over een paar maanden een update doet, dan weten we pas echt wat je eraan hebt gehad. Ik weet dat ze EMDR geven bij trauma’s, zelf ook gehad, vond zelf niet bijzonder, een dagje alleen huilen helpt mij zoveel meer heb ik gemerkt. Het lijkt me niet dat het de burn-out oplost, maar hopelijk geeft het je wat verlichting qua angstgedachten!

Ja dat was ook mijn bedoeling! Het gaat de burn out zeker niet oplossen. Daar is veel meer voor nodig! Ik wil zeker later nog even een update geven..
bedoelde het goed haha.

De emdr die ik doe is niet gericht op trauma maar sinds kort doen ze ook voor angst en paniekklachten.
Ik had vooral erg last van paniekaanvallen en ik bleef hangen in een spiraal. Ook speelde mijn angststoornis van vroeger weer op.
Ik ging niet heen met hoofdpijn, maar dit kon wel komen zei ze. Het is niet ondraaglijk hoor en ik was ook heel zenuwachtig! Dus goed te doen.

Ik weet dat het niet alles oplost, alleen de paniek belemmerde mijn hele leven. Kan niet meer rijden, alleen zijn, lang wandelen, sporten noem het maar op. Het zou als veel stress en frustratie schelen als deze klachten minder worden.
Het is zeker niet voor iedereen weggelegd, maar doordat ik erg gevoelig ben werkt het wel goed zei mijn psycholoog.

Als je belemmert wordt door angstklachten vanwege ook en angststoornis dan is het fijn als die verdwijnen zodat je weer alles aan kan, of zo goed mogelijk. Alleen bij mij waren de paniek klachten juist een sein dat ik teveel deed. Ik krijgt therapie en medicatie om de symptomen te onderdrukken waardoor ik alleen maar achteruit ging, met alle gevolg van dien. Dus je moet goed voor jezelf weten, zijn de angsten gegrond of ongegrond. Daarmee bedoel ik dus, is er een goede reden dat je angsten hebt, is dat niet het geval dan zijn ze ongegrond.
Als ze ongegrond zijn dan denk ik dat het (zeker) mogelijk is dat je wat kan hebben aan EMDR.

Ja zou mooi zijn als je een update kan geven later weer voor anderen! Mocht je er aan denken nog. Positief en enthousiast zijn is sowieso al helpend bij het herstel, dus ik snap heel goed dat je post goed bedoel was hoor :-) daar twijfelde ik geen seconde aan!

Ik krijgt therapie = ik kreeg

Ik wil voorkomen dat anderen dezelfde “fout” maken als ik dus vandaar dat het belangrijk is om wat toelichting te geven. Ik wens mijn ergste vijand niet toe waar ik doorheen moest gaan, ik was alleen maar de symptomen aan het onderdrukken met therapie en medicatie, terwijl de klachten in mijn geval juist het sein was om op de rem te trappen. Helaas wist de therapeut niet dat ik een burn-out had, die diagnose bestond toen ook niet eens, dus kreeg ik maar wat diagnoses en therapieën die totaal niet aansloten en de klachten nog meer verergerden.
Maar in het geval van een angststoornis is het een (heel) ander verhaal weer :-), dan dien je juist niet te luisteren naar je angsten want er is geen reden om ergens bang voor te zijn, dan is het van belang om steeds met kleine stapjes dingen uit breiden, zodat je steeds meer vertrouwen krijgt in je kunnen waardoor vanzelf je angsten afnemen. En dan zou je iets kunnen overwegen als EMDR ernaast, ik hoop dat het je wat oplevert! Pas naderhand kan je zeggen of iets gewerkt heeft of niet, dat is met alles.

Hoe werkt zo iets dan vraag ik me af ? Denk je dan terug aan je paniekaanvallen?

Mooi gezegd anoniem! Het is inderdaad verschillend wanneer je dit kan gebruiken en altijd in overleg met je therapeut natuurlijk..

Andere anoniem ik moest inderdaad denken aan mijn eerste paniekaanval, omdat deze het ergste was en ik daar enorm van ben geschrokken. Ik dacht dat ik een tia had. Vervolgens moet je dat vertellen en bij mij kwam er meteen een lichamelijke reactie omhoog (benauwd, koud/warm, onrustig, pabiekerig) dan gaan ze je afleiden en moet je je focussen op een lampje in mijn geval. Hierdoor neemt dat gevoel af. Hele gekke gewaarwording maar toch bijzonder. Dat deden we een aantal keer en toen kon ik mij die aanval dus minder goed herinneren. alsof iets op puntje van je tong ligt maar je komt er niet bij 😂🤨 volgende sessie gaan we dan door.

Hoi y

Nou hier ook al bijna 2 jaar in burnout. En wat is het zeker een lange moeilijke weg. Met heel veel dalen. Nu voelde ik me de laatste weken ook echt beter had weer energie en ben zelfs voor t eerst alleen met de auto over de snelweg geweest wat ik al die tijd niet durfde.
En nu deze week wil het weer helemaal niet ook m.n menstruatie erbij gekregen wat niet mee werkt maar hier ook een hoofd wat alle kanten op gaat. Weer spanning en veel huilen.
Ik denk ook maar van moet er weer door heen maar net wat je zegt tis elke keer weer moeilijk.
Ook al ken je de klachten ik blijf het lastig vinden om het te accepteren en proberen echt m.n rust te nemen want rusten met een onrustig hoofd lukt mij dan ook echt moeilijk.
Even hier je hart luchten vind ik soms ook fijn. Lees wel veel hier en dat geeft ook moet van dat we het niet alleen doen. Want zo voelt het af en toe wel bij mij.

Nou y hoop dat het bij jou ook snel af zakt dat hoop ik in ieder geval wel.
Sterkte hoor.

Hoi Y

Wat erg voor je als ik het zo lees. Andere baan, familielid wat niet goed gaat….het is allemaal nog / weer teveel denk ik.

Stress is dan NIET wat je wilt voelen, maar het gebeurd je. Zet als het kan , jezelf weer op nr.1. En accepteren is zoooo moeilijk, weet er alles van. IK hoop dat het weer wat rustiger word in je hoofd.! Schrijf hier van je af🤔

Sterkte

De vraag is of je je angsten wel serieus moet nemen, kan je het niet omdat je dat denkt of kan je het echt niet aan? Je weet pas naderhand of je het wel of niet aan kon.
Als achteraf bleek dat het teveel was dan kan je altijd weer stappen terug zetten.
Als het goed is heb je nu ook inzicht in wat je wel cognitief/fysiek aankan dagelijks. Die inzicht zou je zorgen af moeten laten nemen.
Heel rot voor je dat er iemand komt te overlijden van je familie, zorgt voor rustig en fijne ontspanning, en je kan het altijd communiceren met je nieuwe werk dat je even in een moeilijk tijd zit. Heel veel sterkte!!! En als het werken toch niet uiteindelijk gaat dan weet je dat je te snel heb opgebouwd met zaken.

Zorgt voor = zorg voor

Hoi Y, ik weet niet of je dezelfde Y bent die in het onderwijs zat/zit groep 3, maar dan lees ik hier even een hele andere Y dan uit je andere berichten. De andere Y is krachtig en heeft ontzettend veel en goede inzichten. Heeft menigeen op dit forum goede en fijne adviezen gegeven. Haal dat weer naar boven, want dat zit in jou. Je haalt je nu van alles in je hoofd door je eigen onzekerheid. En is nergens voor nodig. Ik wilde toen op een reactie van jou reageren van ik zou gewild hebben dat mijn zoon ooit zo’n juf had gehad, zo krachtig, meelevend en direct kwam je over. Dus geen zorgen over het werk dat je gaat doen, dat gaat jou lukken. Dus gooi die onzekerheid gelijk met het afwaswater door het putje. Bouw langzaam op en tussen het werken door je rust nemen.

En wat het overlijden betreft van een familielid dat is altijd heftig, vooral als het iemand is die dichtbij staat. Daar wil ik je veel sterkte mee wensen.

Mooi geschreven burnie aan Y!

Die inzicht = dat inzicht 🤭

(Was mijn eigen spelfout)

Bedankt allemaal voor de reacties en het medeleven, dat doet me goed ❤️

@Burnie, in het bijzonder bedankt, ik lees je berichtje met de tranen over mijn wangen. Ik ga de komende tijd die sterke vrouw in mij maar weer goed zoeken, ben haar nu even kwijt..
Je woorden bieden veel steun!

Wat betreft de baan: die gaat helaas niet door,
Ik had aangegeven om te beginnen 2 dagdelen per week te kunnen werken, maar dat niet overeen te komen met wat zij verwachten. Ze vinden 2 dagdelen echt te weinig om goed in te kunnen werken.
Aangezien ik al 100x onderuit ben gegaan door te snel, te veel te willen, hebben we moeten concluderen dat het niet passend is.

Heel erg verdrietig en jammer, want ik wilde het zo graag, maar ik weet inmiddels wat ik aankan en ik ben al TE vaak over mijn grenzen gegaan. Dat gaat gewoon niet meer. Hopelijk komt er gauw wat anders op m’n pad.

Goed dat je je grenzen bewaakt, is vrijwiligerswerk een optie? Dat is laagdrempelig, vrijblijvend, en dat kan al vanaf een half uur per week bij wijze van. En dan kan je stapje per stapje opbouwen, en als je genoeg uren draait kan over je over op betaald werk.
Op nlvoorelkaar hebben ze divers aanbod
Succes topper!

*en als je genoeg vrijwiligerswerk-uren draait kan je daarna over op betaald werk.

Dankjewel lieve anoniem, vrijwilligerswerk is zeker een optie! Goed idee. Nu eerst weer even m’n rust pakken en daarna terug naar de tekentafel, er is vast iets leuks te vinden :)

Dat is een heel goed plan!
Stapje bij stapje, vertrouwen krijgen, maar voor nu rust. Ja er is genoeg leuk en betekenisvol vrijwiligerswerk te vinden.
En de dingen die je hebt geschreven aan anderen, houdt het ook voor jezelf bij zodat je erop kan terugvallen ook, want zoals je hoort zijn ze waardevol! Burnie is right!
Graag gedaan voor de tip(s) 🙏🏼

Hoi Y Topper!

Het doet me wat je verhaal te lezen, wat vervelend allemaal weer.

Wat verdrietig nieuws van je familie lid, niks aan dat soort situaties. En dat komt bij "ons" momenteel nu eenmaal anders binnen.

Stoer dat je achter iets nieuws aan bent gegaan, je moet het zo zien, dat het nu toch even niet lukt is geen verliezen, je bent nog nooit zo dichtbij geweest.

Ik weet zeker dat jij de stoere sterke zelfverzekerde vrouw weer gaat vinden die je weer aan het worden was.

Je bent echt niet terug bij af, het is alleen heel onvoorspelbaar nog hoe je herstel gaat, zo op en neer.

Er komt wat op jouw pad, komt tijd komt raad, het komt goed. Zet m op topper

Gert

Heel mooi verwoord! Ik sluit me erbij aan. Y. Kan dit 💪🏼

Hoi Y, en dit is alweer zo krachtig, je ziet het zelf niet denk ik. Je houdt je aan je plan, dus 2 dagdelen. Daar gelijk al je grens aangegeven. Ik ben er van overtuigd dat er iets anders moois op je pad komt, een baas/bedrijf die jouw kwaliteiten waarderen en ook naar de mens zelf kijken. En misschien is het inderdaad niet zo’n gek idee om als vrijwilliger voor 2 dagdelen aan de slag te gaan. Dankbaar werk en goede afleiding. En dan als de tijd rijp is naar iets anders uitkijken.

Dus Y er komt op zeker wat op je pad en anders vreet ik m’n schoen op 😉

We zijn hier op het forum om elkaar te helpen en te troosten als dat nodig is. Maar even flink huilen op z’n tijd en het soms even niet meer zien zitten, lijkt mij meer dan menselijk en niet zo gek tijdens een burn out. We hebben allemaal van die dagen ertussen, ik ook.

Krabbel weer snel op en een knuffel van me.

Wauw Gert, dankjewel voor je mooie woorden!
En heel lief An, jouw opbeurende woorden.

@Anoniem ook erg bedankt, voor het steuntje in de rug.

Best gek omdat we elkaar niet kennen, maar jullie woorden betekenen veel voor me!

Het is zo raar dat ik tot voor kort nog zo heel positief en opbeurend kon schrijven en het nu zelf totaal niet zo voel. Ik vind t wel weer een bevestiging hoe belangrijk het is om je grenzen te bewaken en geduld met jezelf te hebben.
Gelukkig komt dat positieve met de tijd wel weer terug, we laten ons niet kisten 💪🏻

Graag gedaan Y, daar zijn we hier voor.

Het is ook niet te begrijpen, probeer dat maar eens te begrijpen;) ;).

Geef je maar even lekker neer, het komt echt weer terug en weer goed. Zie het als weer een leermoment.

Sterkte met je familie gebeurtenissen he!!

Ter info: je moet niet vergeten je account ook te verifiëren dmv van de mail die je krijgt naderhand nadat je een account hebt aangemaakt

Waar kan ik die code invullen op Telegram?

Wat is de link? Ik zie alleen een code die ik nergens kan invullen. Als ik die code ergens kan invullen staat er "gebruikersnaam niet gevonden".

Je moet de app downloaden die heet: Discord

Dan maak je een account aan via die app

Je kan deelnemen aan de Groepsapp ofwel server genoemd door die code in te voeren in de app. In de app zie je een + links boven. Die aan klikken, dan deelnemen aan server aanklikken en dan kan je die code daar invoeren

Vervolgens verifieer je je account via je de mail die je erna het ontvangen

Oh haha wat stom ik dacht telegram

We zijn al bijna met zn 10en 🙂. Iedereen is welkom en het is zeer laagdrempelig

Ik zie alleen een link die ik kan toevoegen geen code

@Anoniem daar kun je ook de code invullen. Ik was eerst ook in de war ;)

Leuke groep. Lekker joinen jongens

Erg blij dat deze groep nu bestaat. Helpt tegen het gevoel van eenzaamheid, mensen zijn enorm begripvol en het haalt ook want angsten weg over je fysieke klachten omdat anderen tegen hetzelfde aanlopen.

Hoi,

Ik wilde met de link mezelf ook toevoegen, maar krijg een melding dat de link is verlopen. Klopt dat?

Ik krijg inderdaad ook de melding dat de link is verlopen.
Wel een heel fijn initiatief dit.

De link: WYw5bsK3

Is er een nieuwe link want de laatst gestuurde is alweer verlopen helaas

Nieuwe link: 3M3YxyfW

Is deze groep nog actief? Is er toevallig een nieuwe link?

De groep is zeker nog actief.

Nieuwe link: q8NPgyGh

Ik zou ook graag lid willen worden maar lukt niet! Weer verlopen denk ik.

Helaas is de link maar 7 dagen geldig.

Nieuwe link: zDzGegwB

Ik krijg de melding dat mijn bericht niet kan worden bezorgd. Terwijl ik lid ben van de server en account geverifieerd heb.

Enig idee hoe dit op te lossen? Ga er vanmiddag mee verder, nu geen puf voor uit te zoeken 😐

Mag ik er ook nog bij? De link is helaas verlopen 🙈

Nieuwe link: 7myn3KxE

Nog een uitnodigingslink? De laatste is niet meer geldig

Nieuwe link: ntzjcVgW

Is de groep nog actief? De link werkt in ieder geval niet meer :(

De groep is nog actief!

Nieuwe link: cGe4awHG

Hoi Mar, de link "cGe4awHG" is verlopen staat er. Is er een nieuwe?

Is er nog een nieuwe code?

Nieuwe: hFDP5Ys7

Aanrader deze chat!

Bestaat deze chat nog?

Ja echt een hele fijne chat

Hoi anoniem. Deze chat bestaat nog! x7J6T34r

Helaas code is verlopen. Is er een nieuwe code?

Ben ook erg geïnteresseerd, mocht iemand nog een nieuwe link kunnen maken graag :)

Link: xSSPyHtP

Kom er niet in...

Is het inmiddels gelukt?

Zo niet: Hier nogmaals de code: xSSPyHtP

Als het goed is, staat aan de linkerkant een + teken en kun je aan een server deelnemen.

Mag ik de nieuwe actuele code zodat ik ook kan deelnemen?😊

Nieuwe link: xSSPyHtP

Dank je wel!

Zou graag ook een kijkje willen nemen. Helaas pakt hij de link niet. Bedankt!

Nieuwe link: ZQGj8bug

Is er een actuele link beschikbaar? Alvast bedankt!

Zeker: jjz6tY9v

Enorm verwarmend deze chat!

In die discord is er meer sprake van depressie dan burned out

Dat is heel goed mogelijk dat sommige mensen hun depressie verwarren met burn-out. Bij een depressie kijk je op tegen dingen terwijl je fysiek en cognitief wel ergens toe in staat zou moeten zijn, alleen voelt dat voor hen niet zo. Bij een burn-out is het vaak andersom en is de oorzaak een combinatie van meerdere dingen incl overwerkt zijn/overprikkelend brein.

Dus een forum en chat is voor mensen met een burn-out vaak veel te overprikkelend. Voor een depressie is het natuurlijk ideaal als afleiding.
En voor mensen met een burn-out is een forum voor een korte periode om tips te delen en te vinden perfect. De chat heb ik overgeslagen.

Dan kan ik deze chat beter overslaan. Waaruit blijkt dat mensen een depressie hebben ipv een burnout?

Nieuw linkje iemand?

Ja nieuw linkje graag 🙏!

jJeyp5f9

Is het wat

Nee erg negatief

Nou zeg anoniem. Volgens mij zit jij in een heel andere groep dan deze

De discord lijkt meer een groep van hypochondrie ik ben het wel eens met anoniem

Hahaha heerlijk, dit had ik even nodig deze ochtend. Lekker subtiel 😆

Verwijs de hypochonders dan maar weer terug naar het forum want genoeg tips hier 😉

Zoals bij verhaal 1257

Er is ook een psycholoog daantje die alles heeft in discord zit al jaren in een burn out maar is toch long COVID vreemde verhalen allemaal Links laten liggen

Zullen vast wel aparte types hier rond zwerven dat houd je altijd

Ik heb net even door de discord gescrolld. Zag geen vreemde dingen. Gewoon mensen die hun ervaringen delen en elkaar motiveren.
‘Bijzondere’ mensen heb je inderdaad overal, en vooral op internet floreren die. Maar je kunt ze prima negeren. Niet het kind met het badwater weggooien, lijkt mij.

Helaas heb ik zelf vooral moeite met de vormgeving van discord. Ik vind het heel chaotisch en onoverzichtelijk. Ik zal er dus zelf niet zo snel actief op zijn. (Ik gebruik het enkel voor gamen)

Wat zit jij telkens dit topic te spammen met onzin anoniem. Ene keer is het een negatieve groep, dan is het een hypochondrie groep en daarna zijn het aparte types. Jij zit natuurlijk wel heerlijk mee te lezen elke dag weer want je weet blijkbaar veel van wat er gebeurd. Enige vage type ben jij zo te zien. Verlaat lekker de groep, jij hebt er niks te zoeken. ;)

Gewoon lekker laten gaan en geen aandacht besteden aan die andere anoniem. Hilde heeft al laten weten dat er niks vreemds te vinden was binnen de discord chat :-)

@Mar, ik weet dat jij nog weleens dit forum leest, gezien je laatste reactie. Maar ik kan nu niks meer lezen en typen in DC, shitzooi😞.

Of @Frank, enig idee hoe of wat?

Thanks alvast, Giacomo

Kan niet meer reageren op discord kanaal. groetjes sxmmy

Anybody?

We zijn bezig haha

🙏

Ja ik merk dat als ik teveel heb gedaan cognitief, mijn brein dan overprikkeld is en krijg dan oa spierklachten

En je zou ook kunnen kijken daarnaast voor voldoende eiwit inname indien Je dat te weinig binnen krijgt

Ik ben ook +/- sept 2023 burnout geraakt. In eerdere fasen had ik heel erg veel last van mijn heupen. Geen idee hoe dat te verklaren valt maar dat is inmiddels weg. Nu heb ik wel na een flinke wandelling een wat zwaar gevoel in me benen. Maar ik denk dat dit gewoon met conditieopbouw te maken heeft. Een uur wandellen (wat gelukkig weer kan) is nu voor het lichaam even hetzelfde als voor BO een workout.

Heb je dit na een fysieke activiteit of ook na rust?

Hi L.,

Ik heb precies hetzelfde. Ben ook bijna weer volledig aan het werk maar de spierpijn/verzuring in mijn benen blijft. Heb het idee dat ik mijn benen teveel aanspan. Sowieso in de nacht en ook als ik gewoon sta. Ik probeer hier nu op te letten en hoop dat het over gaat. Hele vervelende klacht want het weerhoudt mij enorm om echt op te bouwen met sporten.

Heb dit ook vooral achterkant jullie ook?

Hoi Lisanne,

Wat een vervelend gevoel. Ik kan me hier wel iets bij voorstellen. Ik herken de gevoelens, echter komt dit (bij mij) niet door een lage hartslag maar door een gevoel van acute overprikkeling. Dit zorgt bij mij voor een gevoel van flauwvallen. Heb je je hartslag op zon moment wel eens gemeten? Ik ben benieuwd wat je hartslag op zon moment is. Jouw gevoel kan namelijk te maken hebben met overprikkeling, en niet met een lage hartslag. Het is heel begrijpelijk dat je met deze gevoelens denkt dat je hartslag of bloeddruk laag is. Maar dit hoeft niet zo te zijn.

Groeten

Ik had aan het begin een lage hartslag in rust, zo'n 45-50 in de avond terwijl m'n conditie niet zo mega goed was. Nu is die 70 in rust, veel gezonder. Herken het bijna flauwvallen ook wel.

Ik snap precies wat jullie bedoelen, erg vervelend. Ik heb ook een lage hartslag bij stress. Een schrikkerig gevoel of dat je hart ermee stopt. Een dof gevoel.

Heb dat ook vaak als ik oververmoeid ben en weer niet kan slapen, schrik dan zovaak voordat ik überhaupt in slaap val.
Herkennen jullie dit ook?

Ontzettend herkenbaar ik heb soms ook het idee vooral op momenten van opgejaagd gevoel of mijn hart heel traag gaat.

Voor mij ook erg herkenbaar! Ik merk het vaak pas op als ik even bewogen heb en dan ineens ga zitten dan voel ik het traag bonzen zeg maar en dan gaat het na een paar tellen weer goed. En ook wel eens als ik gewoon stress of ergens heen moet en me moet voorbereiden (want ik haat feestjes en druktes sinds ik een bo heb - vlug hoofdpijn en wazig door teveel prikkels) dan slaat die heel sloom voor een poosje tot dat ik weer rustiger word

Oh, heeft iemand hier nog last van? Ik heb zo raar gevoel op men borst en een mega lage hartslag. 40-60 hele tijd daar tussen en voel het ook op men borst, duizelig! Heb al keer uitgebreid onderzoek gehad, was alles goed qua hart! Maar eerst had ik hoge hartslag en nu al tijdje een hele lage! Wie o wie heeft dit maak me enorm druk!

Ja, herkenbaar. Volgens mij gebeurd dat gewoon doordat je in de vecht/vluchtmodus komt, en je hartslag onregelmatig gaat slaan.

Echt burn-out gerelateerd, en dus waarschijnlijk verdwijnt als het beter gaat.

Kan je een trage of lagere hartslag hebben in een burn out? Ik lees altijd dat mensen hartkloppingen hebben of dat hun hartslag heel hoog is, ik heb juist het tegen overgestelde

Ik heb dit ook wat betekend dit

Ik heb dit ook, een lage hartslag in rust. 50-60. En dan heb ik geen goede conditie.
Voel mezelf dan ook echt niet prettig en slap op de benen.
En bij inspanning, voornamelijk traplopen dan schiet m'n hartslag omhoog.
Ook heb ik met regelmaat een onregelmatige hartslag.

Dus een BO gaat ook gepaard met lage hartslag ?
Ik heb me hartslag nooit in de gaten gehouden ben al langer dan half jaar thuis sinds een paar dagen let ik erop hij zit tussen de 60 en de 80 als ik iets actiefs doe kan die wel rond de 100 schieten

Ik herken dit ook, ging jullie hartslag bij activiteit wel omhoog

Ik herken dit ook! Kan een overbelast zenuwstelsel samen gaan met een normaal of lage hartslag?

wat is jullie hartslag in rust mijne tussen de 60 en de 75

Goedemorgen,

Ik heb hier ook een tijd last van, sinds kort een apple watch en dit bevestigd het inderdaad.
Hartslag in rust rond 50 en af en toe zakt hij naar 42 en heb ik het gevoel flauw te vallen. Ook heb ik het idee dat mn hartslag niet boven de 130 komt tijdens sport. Is de burn-out gerelateerd? Maak mij er best zorgen om

Hi Michel, Ja heb ik ook. Hartslag is enorm laag . 44 als ik op een stoel zit. En bij sporten ook ca 130. Fit ben ik niet dus stress schiet in mijn keel. Krijg binnenkort een fietstest en een 24-uurs meting van mijn hart. Ben benieuwd. Nu weet ik ook niet of we de smartwatches moeten vertrouwen,

Ik heb sinds kort een horloge die mijn hartslag meer tijdens rust, mediteren en lopen/hardlopen. In rust tussen de 65 en 75 en tijdens lopen schiet ie dan weer na de 125/130 wat me ook niet normaal lijkt voor gewoon rustig wandelen.

Ik denk dat het niet goed is om altijd maar heel de dag door je hartslag te meten.
Maar je zou het beste dit even kunnen kortsluiten met je huisarts als het vaak laag is.
En ik weet niet of die smartwatches betrouwbaar zijn. Je kan 30 seconden tellen hoe veel hartslagen je hebt en dat vermenigvuldigen met 2 keer, dan klopt het 100% (de uitslag van het aantal hartslagen per minuut bedoel ik).
Ik heb zelf zo’n situratiemeter gekocht. Maar het is niet nodig om 24/7, alle dagen van de week je hartslag te meten. Luister naar je lichaam, hoe voel je je, en voel je je vaak naar, dan even huisarts bellen

Saturatiemeter*

Door het continue te meten kan je jezelf stress aanpraten, waardoor je misschien het gevoel krijgt flauw te vallen.
En het is niet waar, een hartslag onder de 50 is juist gezonder taco.
Google maar naar het artikel : Link tussen hoge hartslag in rust en risico op vroege dood. Is een AD artikel.
Als je uitgebreid onderzoek hebt gehad en je hart is oké, dan is er geen enkele reden meer om je nog druk te maken erom.
En op de website van Hartstichting kan je zien wat een normale hartslag is. En ook vragen stellen hierover middels de chat.

Heb het even gekopieerd: Wanneer je hartslag lager is dan 60 x per minuut:

Raadpleeg je arts wanneer je:

je duizelig voelt;
je zwak voelt;
de neiging hebt om flauw te vallen.

Wat kan je arts doen?

Ondervind je geen of weinig last, dan is er geen behandeling nodig.

Bij meer uitgesproken klachten word je doorverwezen naar een hartspecialist.

Dus ofwel een hartslag onder de 60 is gezonder tenzij je er klachten van ondervindt, dan huisarts bellen. En niet steeds je hartslag elke minuut meten want dan maak je je zorgen om niks als je angstig aangelegd bent

Dit heb ik de afgelopen tijd ook. In rust opzich geen abnormaal lage hartslag (60-75) maar deze was altijd aanzienlijk hoger en ik ben ook absoluut niet fit dus daardoor is hij niet gezakt. Bij inspanning schiet hij ook nogal omhoog en dan maximaal 160 bij stevig wandelen (en angst) maar meestal rond de 145. Saturatie is verder eigenlijk altijd rond de 96% als ik mijn smartwatch moest geloven, wat ook normaal zou moeten zijn. Maar de hartkloppingen en de schrik bij de snelle daling als ik in slaap val doen me constant twijfelen. Het is dan net alsof mijn hoofd en mijn lichaam niet tegelijk in slaap vallen. Zodra mijn hartslag dan snel daalt maar ik nog volop aan het piekeren ben dan schrik ik weer wakker. De smartwatch heb ik een paar weken geleden maar af gedaan want daar maakte ik mezelf helemaal gek mee en eerlijk gezegd gaf het ook meteen meer rust. Ik voel deze dingen nog wel maar heb niet de extra stress van het meteen checken of het te zien is op de watch

In rust opzich geen abnormaal lage hartslag (60-75) ? Dat is een hele hele normale hartslag 😉

Goed dat je het hebt afgedaan je smartwatch! Eens in de zoveel tijd checken of 1-2 x per dag is prima maar het moet niet iets obsessiefs worden, ik zegt niet dat jij dat deed hoor maar ik schreef het even in z’n algemeenheid

Als je lichaam moe is maar je hersenen overuren draaien door piekeren of overprikkelend dan krijg je die schommelingen, niks ernstigs, probeer te ontspannen.

Overprikkelend=overprikkeling

Het was bij mij op een gegeven moment wel redelijk obsessief ja🤭. Ik kan in ieder geval iedereen die dit leest aanraden om je smartwatch toch eens af te doen, ook al is het eerst maar een dag of zelfs een paar uur. Niet dat de zorgen dan verdwijnen maar het is even een prikkel minder.

Als je je zorgen maakt kan je altijd de huisarts even contacten. Als hij aangeeft dat er niks ernstig is dan is er niks aan de hand en kan je zonder zorgen voortaan slapen :-)
Zorgen verandert niks aan de situatie dus zorg dat je je angsten tackelt door een oplossing te vinden voor je piekeren. Door bijv de huisarts te bellen kan je het wel uitsluiten als je je enorm zorgen maakt.

Het wel uitsluiten = het eea uitsluiten

Toen ik net burnout raakte was mijn bloeddruk 150 en hartslag iets van 48. Nu prima 122 en hartslag 65. Ik ben geen dokter maar volgens mij is bij een hoge bloeddruk een lagere hartslag "normaal". Een hoge bloeddruk is niet goed maar dat komt door stress en we zitten ik burnout.

Het is natuurlijk altijd goed om te testen maar ik denk dat nadat je uit de mega stress fase komt je bloeddruk en hartslag meestal ook wat normaler worden.

Beginnen met kleine stukjes rijden. Vertrouwen krijgen. En medicatie zou kunnen helpen.

Indien je nog te burn-out bent dan zou ik wachten met rijden totdat je meer hersteld bent.

In het begin heb ik ook niet in m’n auto gereden. Pak het ergens op en doe kleine stukjes eerst die bekend zijn voor. Inmiddels rij ik bijna overal weer. Behalve drukte ontwijk ik nog wel

Hier ook last van hoor. Zit ander half jaar in burnout nu. Kleine stukjes in de buurt gaan goed. Vorige week voor het eerst alleen de snelweg op gegaan wat ook goed is gegaan maar dat gaf wel spanning vooraf en daarna was ik heel moe. Ik hoop ook dat het steeds wat beter gaat. Tis een hele lange weg naar herstel. Maar probeer positief te blijven, en doe het zonder medicijnen. Slik wel een aantal homeopathische supplementen.

Ik heb dit ook en hoop dat AD mij hiermee gaat helpen

Ik wil voorkomen dat anderen dezelfde “fout” maken als ik dus vandaar dat het belangrijk is om wat toelichting te geven. Ik wens mijn ergste vijand niet toe waar ik doorheen moest gaan, ik was alleen maar de symptomen aan het onderdrukken met therapie en medicatie, terwijl de klachten in mijn geval juist het sein was om op de rem te trappen. Helaas wist de therapeut niet dat ik een burn-out had, die diagnose bestond toen ook niet eens, dus kreeg ik maar wat diagnoses en therapieën die totaal niet aansloten en de klachten nog meer verergerden.
Maar in het geval van een angststoornis is het een (heel) ander verhaal weer :-), dan dien je juist niet te luisteren naar je angsten want er is geen reden om ergens bang voor te zijn, dan is het van belang om steeds met kleine stapjes dingen uit breiden, zodat je steeds meer vertrouwen krijgt in je kunnen waardoor vanzelf je angsten afnemen. En dan zou je iets kunnen overwegen als EMDR ernaast, ik hoop dat het je wat oplevert! Pas naderhand kan je zeggen of iets gewerkt heeft of niet, dat is met alles.

Oh foutje mijn reactie moest onder verhaal 1722

Als al mijn tips uit 1699 niet helpen dan is eens psycholoog het overwegen waard. Maar zelfs met deze tips, zoals je vast hebt gelezen, moet je gewoon geduld hebben. Tijd is niet te zeggen als buitenstaander

En misschien vraag je teveel van je lichaam fysiek/cognitief

Hoi Burnie,
Vervelende klachten zeg, herken het helemaal. Zo frustrerend ook als je al zo je best doet en het niet zo goed lukt om je eraan over te geven.

Ik heb er de laatste dagen ook weer veel last van na een te drukke periode. Heb altijd het idee dat het er dan uit komt als je weer je rust pakt. Misschien helpt het om het als een soort ontlading te zien? Om stress te kunnen loslaten, moet het zijn weg uit je systeem vinden (is mijn idee erbij iig). Waar ik ook altijd heel hard probeerde die nare klachten weg te werken, probeer ik er nu zo goed mogelijk “doorheen” te bewegen en er verder niet te veel over na te denken (lukt niet altijd natuurlijk). Regelmatig even (mild) bewegen, misschien helpt dat een beetje.

Sterkte hoor!

(Ik bedoel als buitenstaander hier op het forum hebben we te weinig info van jou om een schatting te maken hoe lang het duurt, omdat we ook niet weten hoe je herstel-proces er precies uit ziet, maar zelfs als we alles precies weten is het lastig te zeggen hoe lang iets precies nog gaat duren. Wat ik wel vaak hoor is dat als iemand er 2 jaar over heeft gedaan om in een burn-out te komen, dat je niet moet verwachten dat je binnen 1 maand beter bent) en het is ook geheel afhankelijk hoe hard je je inzet voor je herstel en of je wel het juiste doet of niet.

Hoi Burnie, Y,, anoniem….

Herken dit ook wel, je wil niet piekeren,vol hoofd etc. Onrust met alles wat je wil doen ,of niet doen,maar over je heen laten komen. ?
sinds een jaar had ik al 10 mg, maar nu 10 dagen Ad. Paroxetine van 10 naar 20 mg verhoogd door de Ha. Nou….dit is ook heftig nu. Trillen,eetlust minder,moe…hoort erbij zegt de Ha.even doorheen🤷‍♀️ zo klote voelen ,angstig. Soms 5 mg oxazepan.ik hoop dus dat het hoofd en angstig voor alles wat vermindert door deze Ad. Ook het alleen wonen valt nog niet mee.hobby’s heb ik wel,maar niemand die even de arm om je heen slaat. Dus ja ook hier heftig🤔🙄ik zal niet alleen dit hebben,!
Nu ook nog hoest en snotteren…..duizelig…feest compleet 😪kan wel huilen.

Hoi Burnie, vervelend en herkenbaar. Zit zelf al 18 maanden erin. En de klachten die jij omschrijft zijn bij mij zo goed als weggegaan na een maand of 14 denk ik. Maargoed dat zegt niks want iedereen is anders. Proberen te beseffen dat die gedachten en piekeren de burn-out is en niet jij. Probeer het los te zien van jezelf en vooral accepteren dat t er is nu. Niet tegen verzetten want levert alleen maar stress op. Het gaat echt weer voorbij

Dank voor jullie lieve berichtjes. En dat terwijl jullie zelf ook kampen met jullie eigen sores. Maar het helpt me toch weer om mezelf weer bij elkaar te rapen. Ben blij met dit forum. Voor mijn gevoel snappen jullie hoe het voelt en dat is moeilijk uit te leggen aan de mensen om me heen. Hoe lief ze ook zijn hoor. Ik wil het ook vaak niet meer uitleggen, zelfs dat is vermoeiend. Het blijft een weg met hobbels hoor en soms een venijnige punt ertussen.

Een dikke welgemeende knuffel voor jullie

Dikke knuffel terug voor jou Burnie!!
Blij om te horen dat je je begrepen voelt hier. Ik ervaar dat ook altijd zo. Klopt wat je zegt, hoe lief mensen ook zijn, je begrijpt het pas als je het meemaakt. Blijf vooral lekker je hart luchten hier!

Sterkte ook voor alle anderen ❤️

Hoi Burnie,

Wat vervelend voor je dat het even een drukke boel is daarboven, niks aan he die achtbaan.

Hier hetzelfde na een paar te drukke dagen, net als bij Y. Probeer het te laten zijn, niet teveel vechten, er komen ook weer goede dagen.

Je doet super je best en bent goed op weg en een topper.

Groetjes Gert

En An jij ook he, zet hem op het komt goed. Naar dat je ook nog eens niet zo fit bent.

Hoi Burnie en andere,

Als eerste heel herkenbaar jullie verhalen ❤️
Ik vind het een lastig proces. Ik wens iedereen veel sterkte toe.
Ik herken veel van jullie verhalen en geeft hoe gek het ook klinkt steun.

Piekeren en malen kost ook veel energie.
Als ik over dingen pieker (en dat is vaak over: gesprekken bedrijfsarts, gesprekken met teamleider, werkgever, gesprekken met de psycholoog, en over hoe nu verder, help)
Dan moet ik alles op een rijtje zetten. Ik praat er met twee mensen over die dichtbij mij staan en probeer het op papier te zetten.
Ooit heb ik gelezen dat piekeren, malen een overlevingsstrategie is om niet te voelen- dus wat voel je en hoe zit je in je lijf. Even mijn hart luchten helpt maar het is heel complex. Het kan echt een dag duren en is niet bevorderlijk voor het herstel.

Hoi Burnie,

Zo te lezen probeer je al verschillende tips en werkt dat gewoon even niet. Ik denk dat je het dan juist aan moet kijken ipv proberen het op te lossen met "tips".

Soms helpt het mij om echt even op de grond te zitten ogen dicht en echt even te voelen wat er nu aan de hand is. Vaak is dat iets minder erg als wat je aanvankelijk dacht en op deze manier kan je wellicht iets rustiger worden.

Daarna zoek ik dan juist wel afleiding met bijv een film of serie.

Zorg dat je zvm oplossingen zoekt voor de problemen die je hebt waar je over piekert
Blijf afleiding zoeken
Angst is vaak een slechte raadgever
En weet: men lijdt het meest door het lijden wat met vreest. Vaak maak je veel te veel meer zorgen dan nodig was. Mensen hebben de overtuiging dat wat zij denken zal gebeuren, maar dat is helemaal niet zo. Gedachten zijn maar gedachten en hebben niet zoveel effect op de realiteit. Niet teveel aandacht besteden verder aan je gedachten

Wat men vreest*

Goedemorgen Burnie,

Hoe is het gisteravond en vannacht gegaan? Ik wens je vandaag een betere dag toe.

Zet m op, Groetjes Gert

@ Gert, ik krijg gewoon tranen in mn ogen nu van je berichtje. Ik zit er gewoon even doorheen. De laatste paar avonden, vlak voordat ik naar bed ga, gaat mn hart tekeer en heel onrustig. Ga toch naar bed en na ongeveer een uur word ik weer rustig en val in slaap. Tussendoor een keer eruit, maar val wel oké in slaap weer tot ongeveer 6 uur. Maar dan begint de pret weer, onrust, hartkloppingen, ademhaling niet goed. Gewoon vreselijk op dit moment. Nog niet eerder zo gehad de afgelopen 9 a 10 maanden. En ik weet met mn verstand het gaat wel weer voorbij, maar dit zijn gewoon vreselijke dagen. Vraag me dan steeds af wie ben ik of nog beter waar ben ik. Waar is mijn leuke, gezellige, sociale, pleziermakende ik gebleven? Gistermiddag en gisteravond avond ging het wel. Hopelijk vanmiddag en vanavond ook weer iets beter. Maar nu, op dit moment is het vreselijk. En zo lief dat je het navraagt, jeetje en dan moet je zelf ook nog dealen met jouw burn out.

Dus hoe gaat het met jou Gert. Ik las ook ergens dat je ging beginnen met vrijwilligerswerk, echt super. Hoop dat je iets gaat doen waar je energie van krijgt.

Wens jou en natuurlijk de anderen een fijne dag met zo min mogelijk burn out gedoe toe. Ik ga zo maar even wandelen in de hoop dat dit voor wat verbetering zorgt 🙏🏻 En dan maar weer als een koe in de wei zijn zoals Eric dat mooi schreef. Zitten, eten, beetje rondkijken en ff loeien.

En Gert toch misschien een carrièreswitch gaan doen en coach worden. Dan heb je iig alvast 1 aanmelding. Je bent op dit forum zo motiverend en troostend. Waarschijnlijk heb je dat niet eens in dat gaten en dat siert je ook nog eens. Maar uiteraard eerst zelf helemaal opknappen, dat eerst. En er zijn er nog een paar hoor waar ik altijd van opknap en de dag weer enigszins aankan.

Hoi Burnie

Lees net je bericht ,en herken dit ook.
Jezelf kwijt zijn. Toch lijk je me iemand die toch door gaat. Zoals iedereen hier. Onrust ,hartkloppingen, huilen, je druk maken om alles etc.
Daarom heb ik de paroxetine met 10mg verhoogd,dus nu 20mg bijwerkingen zijn ook best heftig soms.Is de 10e dag nu ,en soms 5mg oxazepan als het niet gaat! Het is even niet anders !
Neem jij nog iets daarvoor ,of Ad.?
Ik lees dat je zo'n 9 maanden bezig bent.
En nu weer van die rotdagen hebt, die je liefst niet wil. Ben je alleen ,of heb je nog iemand om je heen? Ik loop vaak met me hondje buiten....
Hou vol...lekker schrijven hier helpt mij ook altijd wel.
Knuffel voor jou !

@burnie, kan het zijn dat je toch teveel hooi op je vork nog neemt? Heb je een vaste dagelijkse routine met rust en activiteiten afgewisseld? Als je dat hebt dan zou ik de activiteiten wat afschalen zo lang je zulke klachten hebt, als je weer een aantal goede dagen hebt kan je steeds stapje per stapje opbouwen.

De 20-3-20 regel kan hierbij helpen:

Wat houdt de 20-3-20 regel in? Heb je een goede dag, doe dan tot 20% meer dan je basisniveau. Op een slechte dag doe je 20% minder. Heb je 3 goede dagen achter elkaar waarbij je 20% meer aankon, dan kun je dat als het nieuwe basisniveau aanhouden met inachtneming van leefregels die de ergotherapeut meegeeft. Het kan wel een aantal weken duren voordat je 3 goede dagen elkaar hebt.


Succes!

Hoi An, lief wat je schrijft. Ja ik slik ad om te kunnen slapen en dat lukt aardig. Maar wat ik al schreef, en dat is nieuw, is dat ik een uur voordat ik naar bed ga heel onrustig word en dan ga ik wel naar bed, maar kan dan niet slapen door het geraas in mn hoofd en een hart dat van slag is. Ongeveer na een uur keert de rust weer terug en val ik in slaap. De volgende ochtend gaat de ellende dan weer beginnen, hartkloppingen, onrust en moeite om goed adem te halen.

En nee ik ben niet alleen, ben samen met m’n man. We zijn allebei sinds eind vorig jaar met pensioen. En dat is gelijk ook zo lastig, burn out heb je dus niet alleen als je een partner hebt, of ook kinderen erbij. Soms voel ik me daardoor ook schuldig en dat zit in mijn hoofd hoor, want m’n man doet veel nu. En soms wil hij me bv troosten en dan wil ik dat bv niet en soms is hij druk en aanwezig en dan wil ik dat ook eigenlijk niet. En toch ben ik natuurlijk heel blij met mn man en dat maakt het ook allemaal ingewikkeld soms. Hoe ervaren anderen dit eigenlijk. Ik lees er niet heel veel over op dit forum. Misschien te privé of te pijnlijk.

En ik weet uit jouw berichten dat je alleen ben en dat lijkt me ook weer moeilijk. Ben wel blij dat je je hondje hebt. Ook al praat ie niet je moet dan naar buiten en krijgt toch liefde van je hond. Heb je wel ook mensen om je heen die je een beetje aandacht geven?

Dus ja ik heb nu gewoon s… dagen (ik zal het woord niet voluit schrijven, want misschien wordt mn tekst er dan weer niet ingezet 😉)

Hoe lang zit jij in je burn out An? Laten we hopen dat jouw medicijnen aanslaan en er wat meer rust komt. Dat hoop ik echt voor je. Laat je dat nog even weten?

Rustig aan An en we berichten elkaar

Hoi Burnie

Ben blij dat je niet alleen bent, hoewel ik wel begrijp dat het ook best lastig kan zijn. Maar je hebt goede afspraken gemaakt met je man.is ook wel knap hoor !

Mijn man is nu 2 jaar overleden,30 jaar samen geweest,altijd gewerkt.ben nooit alleen geweest.nu na verkoop huis,in een klein huisje,waarvan ik dacht: ik kan dat…..nou…nee dus.vind het moeilijk,vandaar dus Ad. Heb wel hobby’s,maar geen 24/7 per dag.nu hoop ik door de Ad. Wat luchtiger te worden,en niet overal tegenop te zien , druk hoofd , wat angstig ,duizelig. Je kent het wel🤷‍♀️Heb ook nooit veel vriendinnen gehad,stond ik nooit bij stil,maar nu …
Mijn kinderen zijn ook druk,en die wil je niet altijd lastig vallen.maar zekeren wel regelmatig bij me! 🙂
En om te zeggen ik loop zomaar in de stad ,winkels kijken of zo . ?
Nou nee…geen zin in!
Nooit gedacht dat het zo zou lopen, maar ..het is niet anders !
Ben blij met dit forum, velen weten wat het is als je in een grote of kleine dip zit.🤔

Hoi Burnie,

Wat fijn je bericht terug, en ik vind het vervelend dat je van die shit dagen hebt nu, ik weet hoe je je voelt. Hoe ben je vandaag doorgekomen?

Heb je lekker geloeid of lukte het niet ;) haha.

Mijn dag was iets beter dan gister, ben ook lekker aan de wandel geweest, nwe wasmachine gekocht want die gaf de geest.

Dus genoeg prikkels gehad, nu in de rust, kids op bed. Ja ik ga binnenkort vrijwilligerswerk doen, 2 uren per week, en heb woensdag een gesprek waar en hoe.

Ik weet niet of ik er aan toe ben of energie voor heb maar dit is ook niks. Ik hoop dat het me een zetje in de goede richting geeft. Zo niet probeer ik het later nog eens.

Haha wie weet, wat aardig dat je dat zegt, ik ben me er inderdaad niet van bewust maar voel me gevleid. Ik behandel iedereen zoals ik zelf ook behandel wil worden, dan kom je een heel eind.

Rustig aan he, zet m op

@ An, blijf hier je hart luchten, dat helpt in ieder geval een beetje. Ik heb, omdat je die vraag stelde of ik alleen was, er een apart verhaal (verhaal 1704 partner, kinderen of alleenstaand) over gemaakt. Lees het maar An. Er zijn al wat reacties op gekomen en daar zijn ook mensen die het alleen moeten doen. En net zoals jij hebben ze zoveel kracht in zich. Heel bijzonder om te lezen. En wie weet kom je lieve mensen tegen tijdens je hondje uitlaten. Even een praatje maken helpt al en wie weet komt er een keer een koffiemomentje bij.

Sterkte An en ik denk aan je hoor

@ Gert, ja heb ff flink geloeid hoor 😉😢 en vooral zitten herkauwen. De wandeling nog even gedaan en hielp een beetje. Wilde wolken tellen en niet 1 te vinden vandaag, meeuwen dan pffff ook niet te vinden. Dan maar gewoon een beetje voor me uitgekeken en m’n rondje gelopen. Om ongeveer 15:00 uur ging de storm in m’n lijf en hoofd weer een beetje liggen. Niet weg, maar minder heftig.

Hoop echt dat je vrijwilligerswerk wat voor je gaat doen, ben benieuwd. Maar nu eerst paar wasjes draaien denk ik zomaar. Ben blij om te horen dat je vandaag een goeie dag had en ik gun je er heel veel.

Ik zet hem op Gert, als jij dat ook blijft doen

Ha die Burnie,

Hoe ging het vandaag, ik hoop weer wat beter dan gister.

Ik had gister een aardige dag, vandaag bleh. Die schommelingen wordt ik ook gek van hahah. Geen pijl op te trekken, en dus ook niet op te plannen.

Hoi Gert, ja ik ben ook niet dol op die schommelingen, of eigenlijk word ik er soms moedeloos/gek van. En ik weet natuurlijk wel dat het nergens door komt, maar denk daar toch over na. Soms moet er toch een logische verklaring voor zijn denk ik dan. En jij vandaag een loei dag, verschrikkelijk. En dan weer terug naar de basis, in de wei, dus rust, beetje wandelen misschien.

Mijn dag was nog steeds niet best. Ben vanmiddag wel even met een vriendin naar sauna geweest in de hoop dat het wat me zou doen. Nou niet dus 🙄 Ja ben vocht verloren door het zweten daar, maar dat was het dan wel. Ontspannen kon ik niet. Mn schouders lijken de mont blanc wel. In de ochtend was het al prut hoor, maar hoopte op verbetering. Ik had het er ook met m’n vriendin over, voordat ik ga ben ik zo in tweestrijd, ga ik niet en blijf thuis rustig zitten, of ga ik wel in de hoop dat het wat helpt. En dat heb ik vaker hoor. Ik heb het wel vaker hier op dit forum geschreven, onbezorgd iets gaan doen is er niet meer bij. Maar ik blijf het toch proberen en probeer wel mn balans daar in te vinden, bv morgen doe ik niet veel en hooguit wandelen en oh ja Nederland in beweging hahaha. Verder ben ik pas begonnen met nidra yoga. Is meer liggen en proberen te ontspannen dan dat je wat doet hoor. Dus past op dit moment helemaal bij me, lekker passief.

Hopelijk heb je morgen weer een oké dag Gert. We komen er wel. Maar van mij mag het wel een keer klaar zijn. Ik praat wel een tegen mn burn out van oké burn out, nu weet ik het wel, ik zal nooit meer teveel hooi op mn vork nemen, of ik zal niet altijd meer ja zeggen etcetera etcetera. Dus verdwijn uit mn leven.

Hoop dat je gesprek morgen ook fijn is en fijn aanvoelt en dat ze iets leuks voor je hebben. Of mag je dat zelf aangeven? Geen idee hoor.

We spreken elkaar weer

Hoi Burnie,

Nee joh hou op, je kunt er helemaal niks mee.

Klopt, ik mag ook graag analyseren, maar vaak komt ik daar niet verder mee inderdaad.

Het is wat het is, en dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ja even in de rust, gister misschien wat te gek. Ach ik weet 't ook niet ;).

Toch goed dat je geweest bent, ondanks dat het niet het resultaat heeft wat je had verwacht. Ik mis dat onbezorgde ook, maar zeg wel steeds minder vaak af dan eerst.

Ik zat ook weer eens helemaal vast, leek wel een robot als ik om moest kijken haha. Maar gaat sinds vandaag weer beter, tocotolin erop smeren, warmte kussen, oefeningen, zo'n massage apparaat van de lidl erop, haha;).

Wat toevallig, heb ik vanmiddag ook voor het eerst gedaan, ik was wel redelijk ver weg haha, ga er wel verder mee oefenen.

Dat hoop ik ook, ik ben er ook wel klaar mee, hou op. Nou ik zeg het inderdaad ook wel eens, ik weet het onderhand wel, ben je bijna uitgepest.

Ja ik ben benieuwd. Vast wel, maar mag het zelf ook aangeven. We houden contact!

Gert

@ Gert, die nidra yoga doe ik in groepsverband in yogazaaltje. Met nog 7 vrouwen les gehad. Maar jij schrijft ik was even ver weg, nou 2 dames ook in die groep, snurken daar joh en probeer je dan maar eens te concentreren cq te ontspannen 🤣 🧘‍♂️.

Voel je je vandaag wat beter?

Gesprek goed gegaan? Is er iets fijns en passends uitgekomen?

Mijn dag was gelukkig redelijk oké. Iets meer ontspannen. Niks gedaan hoor, behalve wandelen. Hoop dat de jouwe ook oké was.

Hoi Burnie,

Haha nou ik snap je helemaal, zie het voor me haha ;). Ik deed het alleen thuis, best relaxed.

Vandaag gelukkig wat beter. Ja was een leuk gesprek, heb 2 opties, op een basisschool conciërge helpen paar uur per week, of in een kringloop winkel, even kijken wat past.

Moet gewoon wat proberen, afleiding, wat zingeving, vrijblijvend.

Fijn dat je dag iets beter was, hou dat vast dat het ook steeds iets beter kan gaan.

Fijne avond he!

Hoi Gert

Ik lees net dat je gesprek toch wel goed ging. Mooi is dat !
Kun je kiezen wat goed voelt. Je komt er wel…💪🏼

Lijkt mij misschien ook wel wat ….1-2 uurtjes iets doen🤔afleiding. Wil me niet echt gebonden voelen daarin .
Kun je daar zo binnen stappen,kringloop of zo ?
Hoe heb jij dat gedaan?
Of mag ik dat niet vragen? Sorry anders 🤷‍♀️

Rustige avond gewenst !

@ Gert, oh ben blij voor je dat het iig een fijn gesprek was. En nu nog kiezen uit die 2. Even goed over nadenken. Zou ik wel moeilijk vinden, lijkt me allebei leuk om te doen en is inderdaad voor de afleiding. Ben benieuwd welke het gaat worden. Ik wilde na m’n pensioen ook vrijwilligerswerk doen, maar moet even wachten. Ik ga dat waarschijnlijk dan in verzorgingstehuis doen. Maar dan de gezellige dingen doen met de oudjes hoor, de zorg zelf ben ik niet in thuis. Weleens tussendoor ook gedaan toen ik nog werkte, zo’n dag in februari dacht ik NLDoet, wordt elke jaar gedaan.

@ An , goed idee van je en gewoon de stoute schoenen aantrekken en naar binnen lopen. Kun je nog zelf ff lekker neuzen daar 😉 Zo zie je maar, op dit forum kom je zelfs aan goede ideeën.

Wens jullie een fijne avond toe en ondertussen verder opknappen hoor.Dan doe ik dat ook oké 😀

Ja je kan vast zo binnenlopen hoor bij de kringloop! Vergeet niet aan uwv door te geven als je vrijwilligerswerk gaat doen, indien je een uitkering hebt. En op: nlvoorelkaar punt nl , hebben ze ook heel veel aanbod van vrijwilligerswerk

Had altijd super fijne banden met Conciërges, moet ik vaak aan terug denken, ben jij volgens mij ook geknipt voor Gert!

Of je kan ook googlen op: nlvoorelkaar

Hoi allen

Ik zal idd.eens rondneuzen,en kijken of het wat is. Zo heb je even dat je het ziet zitten….🤔en de volgende dag helemaal prut.🙈
Pfff wat een gedoe! Zomaar huilbui …word er zo moe van…
Maar..doorgaan💪🏼
Prettige dag !

Hoi An hier precies hetzelfde, gisteren een oké dag, ‘s nachts slecht geslapen, veel wakker, hoofd en hart weer op hol 🙄. En waarom en waardoor geen idee. Gisteren alleen gewandeld, gym op tv en boodschapje gedaan. Dat was het. Net even gewandeld en vandaag maar weer niksdoen. Zo niet m’n ding, maar het is beter voor die rare zenuwen in mn lijf. Vanavond ga ik een soort van yoga uitproberen met klankschalen en geurtherapie en weet ik veel wat hahaha, ik probeer maar wat joh en ik hoef niet veel te doen. Zo probeer ik het nog een beetje leuk te maken voor mezelf. Maar dat is zeker niet makkelijk hoor. Maar erin blijven hangen hoe verschrikkelijk alles is helpt me ook niet. Maar grrrrrrr ik wil heel graag dat dit over is, ben er totaal klaar mee.

Dus An, lekker flink hard huilen en pak lekker je hondje en even naar buiten. Al is het maar een klein rondje. Of even iemand bellen, dat helpt mij ook weleens.

Sterkte An en ik vind het rot dat je je zo voelt. Maar je bent niet alleen, dus doen we het samen. Je zou me nu moeten zien zitten, relax stoel, warmte ding in m’n rug en om m’n nek pittenzak Schapenvacht sokken , mok thee, koekje erbij en me s… voelen . Dus al met al zie ik er niet uit op dit moment en past precies bij hoe ik me voel.

Hoi Burnie

Ook jij zo'n rotdag ( alweer).kan er slecht tegen. Doe ook wel kleine dingen in huis, in je eentje is het zo klaar.
Wat ik schreef vanmorgen...heb soms zin om wat te doen, buitenshuis, maar er nog niet aan toe ben of zo. Weet het soms niet 🤔kan er ook nog weleens in blijven hangen,en er dan weer uitkomen is vaak lastig.ook omdat je niemand om je heen hebt die zegt: kom op ,we doen dit of dat.
Bellen doe ik ook wel, maar zijn meestal aan het werk. Dus tv,serie, lezen etc.
Moet wel even 🤣 ,zie je al zitten in je relax stoel.
En de verhoging van de Ad. Doet wel wat, maar hoeveel weet ik natuurlijk nog niet, hoef niet elke dag te lachen, te dansen...maar iets meer rust in lijf en hoofd. En geduld....wat is dat ! Pfff

Ook jij veel sterkte en rustig aan doen !! lees je

Geduld is zo moeilijk en toch moeten we dat leren. Sterkte hoor allemaal. Al kennen we elkaar niet, herkenning doet goed

Hoi Burnie( en An ),

Ja was leuk gesprek. Ik denk dat 1 van beide wel iets is, maar neig naar de conciërge kant ;). Komt vast goed.

Wat vervelend dat het vandaag een rotdag is voor jullie, hier valt het vandaag gelukkig mee, al had ik dat niet verwacht na gister.

Ik doe het via reïntegratie bureau via uwv An, maar je kunt ook zo eens even ergens gaan vragen denk ik hoor. Overal is wel wat.

Komende dagen druk hier, kijk beetje tegenop. Veel voorbereiding enz, onze tweeling wordt 2 jaar zaterdag, dus dat wordt lekker veel prikkels.

Voor nu een fijne avond toppers. Zet m op en geniet van je Yoga Burnie.

@ Gert, heel veel plezier zaterdag en wie weet valt het heel erg mee met de prikkels. Misschien is je burn out wel op z’n retour (geen idee hoe lang je al in een burn out zit hoor, heb je vast al eens ergens aangegeven), dat hoop ik gewoon voor je 🙏🏻. Lekker genieten van de kids iig.

Mn yoga was apart laat ik het zo maar noemen. Wel rustige sfeer en dat is wat ik nu ook wil. Op dit moment barstende hoofdpijn (had ze al beetje voorspeld) en dat terwijl ik met een geneeskrachtige steen op m’n voorhoofd heb gelegen 🤣 Schiet mij maar lek.

@ An, ben je oké ? Vandaag iets beter? Hoop het voor je. We gaan er gewoon weer tegenaan aan.

Wens jullie en uiteraard iedereen op dit forum een fijn weekend toe

Hoi Burnie,

Dankjewel, we zien het inderdaad wel, komt goed.

Nou vandaag is ie er weer hoor, hij is me nog niet vergeten, iets teveel gedaan afgelopen dagen denk ik ;). Ik ben inmiddels 16 maanden de pineut zeg maar.

Haha grappig he, ik vond het ook heel apart soms, heb ik het verleden ook wel eens groepslessen gedaan. Even goed water drinken vandaag ;).

Fijn weekend

@ oh pffff Gert, dat overkomt mij dus ook regelmatig. De rekening. Waardeloos! Neem vandaag gas terug en morgen een goede dag, ik duim voor je en jij kunt dat in je hoofd herhalen. En we gaan die burn out killen 😉

Hoi Burnie,Gert

Het gaat wel 🤔 maar..

Gisteren bij de ha. Geweest voor de verhoging naar 20 mg ,nu dus 2 weken al, we gaan er gewoon mee door. Over 14 dagen even terug naaar de Ha. Ik wil gewoon te snel, voel wel dat het wat doet,maar ja….maar ook de angstgevoelens nog. Pfff.. het vliegt me dan weer aan. Bah….

@burnie je had hoofdpijn ,door de yoga ? Ik hoop dat je er snel vanaf bent.💪🏼
@ Gert verjaardag is wel leuk, maar alle drukte ,minder denk ik voor je. Ze worden maar 1x 2 jaar 😉 ..vast gefeliciteerd , !

Lees je

Hoi An, ja door de yoga. Degene die les gaf zei het na afloop ook hoor en het klopte inderdaad, barstende koppijn. Kan zijn door de lichte oefeningen, of door de klankschalen, of door die stenen. Of ze is een heks en ze heeft me behekst 🤣🤣 Oh we kregen ook nog gemberthee vooraf 🤔, zou dat het zijn geweest 😉. Ik weet het niet. Ik ga volgende week weer en dan eens zien of ze me niet in een pad veranderd.

Alle gekheid op een stokje. Jij dus naar HA geweest en ja die zegt uiteraard nog even langer uitproberen om te zien wat het met je doet. Ik vind dat ook lang duren hoor. Dat zeggen ze vaker bij ad. Bij die van mij die alleen bedoeld was om te kunnen slapen werkte dat wel meteen. De eerste nacht sliep ik 9 uren (was alleen die ene keer hoo omdat ik al een week niet had geslapen. Maar nog even geduld An, hoe vreselijk ook hoor.

Laat je het weten als het wat voor je gaat doen?

Als het goed staan er best wel wat verhalen op het forum, ik hoop dat je er iets aan hebt

Voor mij zorgde het dat alle prikkels iets minder heftig binnen kwamen, en mijn emoties werden iets afgezwakt. Daardoor kon ik me beter focussen op mijn herstel.
Ik slikte het vanwege een depressie t.g.v. mijn autisme. Maar ik denk dat deze werking ook goed kan ondersteunen bij een burn-out.

Spannend hoor. Ik hoop dat het je zal helpen. Geef het wel tijd want het duurt even voordat je lichaam er aan gewend is.

Bedankt Hilde!

Ik slik het ook voor de angst en paniekaanvallen maar ook het slechte slapen.
Dit is mijn 5de week. Ik ben van 5mg wel naar 10mg gegaan. Volgende week evaluatie met HA. Ik had best wel wat bijwerkingen en om eerlijk te zijn vond ik zo spannend en was best wel bang.
Ik vind het lastig om het te omschrijven maar de piek van de emoties zijn wat minder- slapen daar werken we aan- paniek- en angst komt nog wel maar anders ( en stuk minder) en minder heftig ofzo. Maar goed ik ben nog een spiegel aan het opbouwen. En ik had toch blijkbaar een soort grijze deken of mist om mij heen. Het is niet te omschrijven als echt somber of depressief meer melancholie of verdriet. Dat is dus weg wat fijn is. Ik hoop ook heel erg meer rust te krijgen en te ontspannen. Succes! Ik ben heel blij trouwens! Trek je niks aan van al die enge verhalen….

Bedankt K wanneer merkte je verschil?

Ik had de eerste tijd best wat last van bijverschijnselen dus ik kan moeilijk inschatten wanneer het echt begon te werken. Ik denk dat dat ook per mens en medicatie verschil maakt.
Overleg dit met je psychiater. Die zal waarschijnlijk een evaluatie afspraak maken voor over een paar weken.

Hoi Hilde, k,

Ook ik slik Ad. Paroxetine ,was eerst 10 mg,nu sinds 2 weken naar
20 mg. Best wel bijwerkingen,maar nu al iets minder aan het worden. Moet nu over 2 weken weer terug komen bij de Ha.
Ook voor de angst,veel huilen ,overal tegenop zien etc.
Ik voel wel dat er iets gebeurd, maar precies aangegeven is wat moeilijker of zo. Even zo’n angstgevoel / emoties, hebben, ik weet niet wanneer het er echt inzit, en ook echt voelt🤷‍♀️.
Angstig,alleen wonen, maken, nooit geweten dat angst, onrust zoveel met je doet. Alles is gelijk 10x erger in je hoofd….bah..
Ben gelukkig niet de enige 💪🏼

Hoi iedereen,
Ik merkte een soort filtertje na een paar dagen 5mg gebruik op. Mijn bijwerkingen zijn vooral lichamelijk.
Na een ongeveer twee weken ging het echt mentaal wat minder- bang- veel piekeren en malen- ik ben toen naar 10mg gegaan.
Ik vind het moeilijk om precies te beschrijven want het is er nog wel maar minder scherp ofzo. Het filtertje is weg of ik ben er inmiddels aan gewend. Weet ik niet precies. Emoties zijn wat minder intens.
Ik merk dus we echt verschil. Het heeft alleen even tijd nodig en ik denk idd dat het bij iedereen anders is. Zelf ben ik ook blij dat er een soort grijze deken/mist weg is.
Ben totaal geen voorstander voor medicatie maar ik zie wel dat ik het nodig heb om te herstellen.

Succes 🍀

Hey!

Ja zeker, denk de meeste mensen in een burn out hier last van hebben. Als je veel hebt gerust en je lichaam meer ontspand zal je merken dat het minder wordt. Ik heb de eerste maanden dagelijks paracetamol geslikt hiervoor maar nu heb ik soms dagen achter niks nodig. Maak je geen zorgen is echt een burn out symptoom

Zeker herkenbaar die druk boven je rechteroog. Heel moeilijk om uit te leggen aan andere mensen, ik weet nog dat ik zei tegen de huisarts: "het voelt alsof mijn gezicht niet meer in balans is.." had hij geen antwoord op haha.

Heb mij later laten vertellen door een fysio dat er een spier vanuit de linkerkant van je nek helemaal in verbinding staat met de spier boven je rechteroog en dat het vrij normaal is bij hoge stress en spierspanning dat mensen daar druk ervaren. Heb je ook last van je kaak en (linkerkant) nek?

Ik merk dat die druk veel minder is wanneer ik ook minder spanning in de kaak, nek en schouders ervaar. Een spijkermatje helpt mij goed, of ademhalingsoefeningen (maar wel de langzame, dus box breathing of: 4 in 8 vasthouden 10 uit, niet dat snelle hyperventilatie gedoe).

Het is echt alsof ik mijn eigen verhaal lees dus zeker weten herkenbaar! Ik zie daarbij rechts ook nog eens vaag bij vlagen..

Bedankt voor jullie reacties :). Ik dacht dat ik de enige was met dit soort klachten. Als ik op google zoek, komen alle nare ziektes naar boven. Dat zorgt voor extra angst naast de depressie die ik nog heb in deze tijd.

@anoniem, ik voel op dit moment geen pijn bij mijn kaak. Misschien moet dat nog komen… hoop het niet.

Goed idee om een spijkermat te proberen.

Op één of andere manier heb ik echt moeite om de BO te accepteren.

Hoi Omu,

"Op één of andere manier heb ik echt moeite om de BO te accepteren. "

Het zal misschien een geruststelling zijn om te lezen dat ook dat heel normaal is. Bij de meeste mensen kost het zeker wel een halfjaar (al dan niet langer) voordat je je er echt bij kan neerleggen. Dat is vaak ook het moment waarna je écht veel sneller zal gaan herstellen. Maar je kunt het niet forceren. Mocht je interesse hebben in meditatie dan zou je kunnen kijken naar meditaties binnen het thema burn-out en zelfcompassie. Dat heeft mij persoonlijk erg geholpen met de acceptatie.

En dit forum ook, teruglezen dat zo veel mensen één op één dezelfde klachten hebben ervaren als ik nam bij mij een hoop stress weg. Tot die periode dacht ik nog steeds: "er MOET iets anders aan de hand zijn" de informatievoorziening vanuit huisartsen maar ook online zijn wat mij betreft nogal gebrekkig, en zelfs vaak onrealistisch qua hersteltijd.

Heel veel sterkte Omu, het is een pittige tijd maar er zitten ook mooie kanten aan. Je zal merken dat je met bepaalde zaken nu veel gezonder leert om te gaan.

Nog vergeten toe te voegen hierboven: wat mij ook soms helpt zijn gezichtsmassage videos van Rachel Richards Massage (op youtube).

Zeker in het begin van mijn burnout deed ik vaak de video genaamd: "Alleviate headaches, jaw tension, and general anxiety with this relaxing face self massage." Zij richt zich ook op de zones boven de ogen bijvoorbeeld.

Hoi omu herkenbaar en sliep in het begin ook erg slecht nu soms dagen goed en had ook last van mijn hoofd nek schouders duizeligheid en ik heb vooral last van mijn maag bovenin veel warmte daarzo heel veel bij de dokters geweest vorig jaar ze zeggen stress spanningen heb wel veel achter de rug al 6 jaar weduwe man viel plotseling van de trap geen afscheid kunnen nemen zelf na 1 week besloten de stekker eruit te halen in het ziekenhuis met mijn gezin 98 procent werkte niet meer in zijn hoofd we waren 43 jaar getrouwd en vroeger ook de nodige dingen mee gemaakt te veel om op de schrijven veel fisioterapeuten gehad doe veel mediteren yoga nindra voor ontspanning en 1 keer in de week mediteren stilte met 1 groepje ik zit nu 14 maanden in een burnout maar wil niet zeggen dat andere er ook zolang in zitten hoor ieder lichaam is anders sterkte ook 👍

Voor hypochonders onder ons kan ik tip nummer 4 aanraden uit het online artikel wat op Google te vinden is : Piekeren. Waarom je het doet (en hoe je ermee stopt)

En ja ik voel ook druk op mijn hoofd en ogen zodra ik overprikkeld ben, dat hoort er bij, niks ernstig hoort bij de BO, heb mijn ogen laten checken maar alles was oké, wat ik al dacht….
In het artikel staan veel tips waar men wat aan heeft.
Een daarvan is ook afleiding zoeken
Je probleem oplossen waar je over piekert, in dit geval zou je dus de huisarts kunnen contacten om het eea uit te sluiten of kort te sluiten zodat hij je zorgen wegneemt daarmee

En de andere oplossing is natuurlijk werken aan je herstel zodat je klachten afnemen. Zorgen maken lost je burn-out niet op

Ja dat kan! Check heel goed hoe je je achteraf voelt, dat is een sein of het goed is gegaan qua belastbaarheid of dat het teveel was

Inderdaad wat Anoniem zegt, kijk niet enkel naar het moment zelf maar ook wat er daarna met je gebeurd. Gaat dat ook goed dan is dat super!
Ik herken wat je zegt hoor, ik heb dit lange tijd in het OV gehad. Even een soort paniek momentje als de deuren dicht gingen, en daarna nergens last van. Maar vlak voordat mijn burn-out kwam begonnen deze klachten heftiger te worden, ook in winkels en in de auto. Dus wees echt voorzichtig want het feit dat je lichaam zo reageert is natuurlijk niet normaal. Als het erger wordt echt een stapje terug doen en niet door blijven lopen met het idee dat je er vanzelf aan gaat wennen.

Goede aanvulling Hilde 👌🏽

Ik voel mij na het moment gewoon eigenlijk lekker ontspannen weer. Ik zit natuurlijk ook al langer dan een jaar in een burnout.
Maar dit heb ik eigenlijk ook al een tijdje. Ik doe niet veel, maar als ik dan weer in het ov zit, auto rijdt of naar de winkel ga dan komt er weer even een angst/onrust/paniek gevoel. Het is nu eigenlijk wel wat minder erg dan dat ik ooit eerder heb gevoeld in mijn burnout, maar het zit er wel nog.

Ik denk ook vaak; als alleen maar in mijn bed lig af te wachten dan gebeurt er waarschijnlijk ook niet veel haha.

Dat is goed teken dat je je naderhand goed voelt! Hoe vaker je het doet hoe beter het gaat. Kleine stapjes nemen en dan krijg je vertrouwen. Houd je signalen goed in gaten

Als je merkt dat je weer heel achteruit gaat dan weet je dat je op de rem moet trappen en stappen terug moet zetten.
Zorg voor een consistent dagelijkse routine, dus evenveel activiteiten als rust momenten tussendoor, dus van ongeveer van dezelfde intensiteit en ook qua tijd. Dus bijvoorbeeld 10 min wandelen is hetzelfde als 10 min winkelen.

Hier kost winkelen ook echt veel energie hoor. Ik merk dat ik al wel meer aan kan dan een jaar geleden maar ik moet blijven oppassen. Een paar winkels lukt maar geen uur dat is teveel. Van te voren voel ik soms ook onrust al merk ik wel dat dat nu wel wat minder wordt ook.

Als je je zorgen maakt, altijd huisarts even bellen. Als hij zegt dat er niks ernstigs is, maar je klachten een onderdeel zijn van je BO of overprikkeling dan is er niks aan hand en hoef je je nergens zorgen over te maken.

In het begin van m’n burn-out heb ik een mri gehad om eea uit te sluiten. Ik zou als ik jou was naar huisarts gaan en die kan je doorverwijzen naar neuroloog. Helaas lange wachttijden. Dus geduld moet je wel hebben. Maar dan heb je zekerheid en kun je het loslaten

Ja hij verwijst je door als hij daarvoor een reden ziet. Als er geen reden is om je door te verwijzen dan is er geen reden tot zorgen meer

Ik heb angst om alleen t ezinn angst dat ik dingen verkeeerd doe dan terwijl dat nog nooit is gebeurd

Ik herken jou angst. Ik ben ook enorm vergeetachtig en laat dingen vallen. Toegeven ben de hele dag bezig met de klachten die ik overal voel.

Online artikel te vinden op Google tegen piekeren/angst: Piekeren. Waarom je het doet (en hoe je ermee stopt)

Ik was ook heel bang dat ik een error kreeg in me hersenen en dat ik de realiteit zou verliezen.
Heb zelf een mri scan laten maken maar was niks aan de hand. De angst is er af en toe nog steeds

Het is echt de overbelasting in je zenuw stelsel

Fijn dat je mri goed was, dan kan je het naast je neerleggen je zorgen want er is niks gevonden

En ik denk ook niet dat de huisarts iedereen met overprikkeling of burn-out door verwijst naar een neuroloog voor een mri. Alleen als een gegronde reden zou kunnen zijn doet hij dat.

Drukte perongeluk al op enter… Dus overleg met de dokter dan weet je hoe af wat… als het een BO is dan is het niks ernstigs, en als je huisarts een scan adviseert en er is niks te zien dan is er ook helemaal niks aan de hand.

Nee want het is een angst. Een angst die niet waar is (alhoewel het kan iedereen overkomen natuurlijk) maar de kans is klein. maar je hersenen blijven dat signaal doorgeven dus ondanks de goeie mri scan ben ik nog steeds bang de realiteit te verliezen.

Ja de paniekklachten ken ik maar dat staat los van de angstgedachten (die ik ook had) om de realiteit te verliezen.
Als je het online artikel hebt gelezen dan begrijp je dat:
Als je gedachten echt waar waren dan was je allang de realiteit verloren. Ofwel er gebeurt niks met je, ook al blijf je deze gedachten denken. Dus laat ze er maar gewoon zijn, maar weet: er gebeurt niks.
Verder, veel afleiding zoeken waardoor ze naar de achtergrond verdwijnen steeds meer en blijf je helemaal focussen op je burn-out herstel. Naarmate je steeds meer stapjes vooruit maakt in je herstel zal je vertrouwen toenemen en je angstgedachten afnemen ook.

Hahaha mooi lijstje Pip, hier komt de mijne

Meer nee durven zeggen
Me niet schuldig voelen als ik nee zeg
Veel minder please gedrag hebben
Perfectionisme laten varen
Niet meer mezelf voorbij lopen
Niet meer voor anderen denken

Hopelijk hou ik me eraan. Het is ook een beetje hoe ik ben. Maarrrrr er wordt aan gewerkt 😉

Meer rust momenten inplannen!
Vaker nee zeggen
Leren genieten van het niks doen zonder me schuldig te voelen

Mijn sociale netwerk uitbreiden. Ik ben iemand die alles opkropt en moeite heeft met hulp vragen. Ik moet meer leren praten, leren om emoties en spanning te uiten en te benoemen. Niet alles zelf willen oplossen maar leren om contact te zoeken met vrienden/familie ook juist wanneer het even niet zo goed gaat met me.

Mooi lijstje Pip,

- Minder schermtijd
- 4 dagen werken, geen weekenden meer, minimaal 1 dag in de week voor jezelf.
- Meer leuke dingen doen alleen en met kids.
- Vaker nee zeggen
- Niet belangrijk vinden wat anderen denken
- Aardiger voor mezelf zijn
- Minder werken, en iets gaan doen wat m'n hart zegt, niet iets commercieels meer
- Genieten van kleine dingen
- Minder pleasen
- Angst en paniek niet groter maken dan het is, het er meer laten zijn ipv er tegen vechten.

Zo eerst maar ;).

Minder uren werken
Geen app en telefoon buiten werktijd
Leren dat ik best fouten mag maken
Leren dat mensen me niet in de steek laten als ik minder hard mijn best doe

Hoi Pip,

Het is één van de beste dingen die me is overkomen, hoewel ik het niemand toewens.
Ik heb er zoveel van geleerd en leer nog steeds bij omdat ik in de zelfontwikkeling ben gedoken en ontdekt heb dat er steeds weer meer uit het leven te halen valt. Ik denk dat het voor het eerst van mijn leven nadenken over wat ik nu wilde de belangrijkste verandering was. De vraag, "wat wil ik nu" heeft daarna veel verandering in gang heeft gezet. Wat wil je? Onafhankelijk van hoe je hebt geleerd hoe het moet of denkt dat het moet, zoals hard werken, de beste zijn enz.
Ik weet nog goed dat ik naar het uitzendbureau ging, ik had zelf ontslag genomen, en mijn CV met 18 jaar ervaring liet zien en zei, kijk goed, dit werk doe ik nooit meer...
Nu ben ik kunstenaar en zijn we in zuid Spanje een retraite aan het opzetten om mensen met deze vraag, "wat wil ik en hoe hou ik hier aan vast" te helpen.
Je lijstje ziet er goed uit. Voor mij komen daar nog bij:
Mediteren
Mantra's zeggen
Morning Pages schrijven (Journaling)
Focussen op wat je hebt door hier dankbaar voor te zijn i.p.v. wat je niet hebt en je hierdoor ongelukkig te voelen.
Ohja een hele belangrijke, niet proberen iets te veranderen waar je geen invloed op hebt maar kijken wat je bij jezelf kunt veranderen zodat het beter aanvoelt. Bijvoorbeeld, je kunt het niet veranderen dat het regent, maar je kunt tegen je zelf zegen het is maar water in de plas stampen en thuis lekker genieten als je daarna een douche neemt.
Goede vraag Pip veel succes en een spoedig herstel.

Goede tips ook Rob, dankjewel.

@ Rob, wat een inzicht heb jij erdoor gekregen zeg en dapper hoe je eea veranderd hebt in je leven. Het moeilijkst lijkt mij ook om dit vol te houden en niet terug te vallen en überhaupt niet terug te willen naar het oude gedrag. Succes met je retraite opzetten en dank je wel voor je motiverende bericht.

Mooi verhaal Rob! En de rest ook dank voor het delen, herkenbaar het meeste

Hoi Pip en de rest,

Wat leuk dat je deze vraag stelt, mooie lijstjes die eronder genoemd staand. Van alles herken ik wel wat. Goed om te zien hoe we zo allemaal in ontwikkeling zijn en leren beter voor onszelf te zorgen. En dus voor iedereen hierboven: complimenten!! ;)

Mijn lijstje zou voornamelijk bestaan uit:
- Grenzen leren aanvoelen en -geven
- Vaker nee zeggen en minder pleasen
- Minder schermtijd
- Me meer uitspreken, durven uiten bij mensen die ik vertrouw / minder opkroppen
- Minder streng zijn voor mezelf
- Meer rustmomenten, vaker alleen zijn
- M'n karakter (HSP) meer serieus nemen en naar mijn lichaam luisteren
- Wat ik blijf doen: schrijven, wandelen, yoga, ontspanningsoefeningen, mindfulness, meditaties

Veel meer rust plannen
Minder cognitieve activiteiten
Luisteren naar lichaamsignalen
Meer fysieke en creatieve activiteiten
Geen kantoor baan meer
Minder op telefoon
Minder tv kijken

Mooie vraag en mooie antwoorden.

Even denken:

* M'n hsp serieuzer nemen blijvend
* Assertiever worden als mensen opmerkingen maken die ik niet prettig vindt
*Mn echte gevoelens en gedachtes uit blijven spreken
*Metime altijd blijven bewaken
*Perfectionisme laten varen
*Natuur op blijven zoeken
*Blijven luisteren naar mn gevoel waar voel IK me goed bij?
*Less is more keep it simpel en dichtbij mezelf
* Hulp vragen is oke
* tijd met de kinderen prio blijven houden
* blijven luisteren naar m'n lichaam
* Oke zijn met niet werken; mezelf zijn en mama zijn is genoeg

Zoiets..het een gaat al een stuk/wat beter het ander nog veel vooruitgang in te boeken..
Stap voor stap..

* Oh en lekker ruimte blijven maken voor creativiteit

Mooie aanvullingen! Ik hoop wel dat het onbezorgde bij mezelf deels weer terugkomt. Alles is nu zo berekenend, voelt letterlijk als balanceren en met een kleine mis stap val je weer even terug. Hoop dat na verloop van tijd dit wat meer automatisch gaat en iets minder berekenend

Herkenbaar Pip, dat hoop ik ook voor ons allemaal en mezelf🙃

Dat was van Liesie👆🏻

Grenzen aangeven bij mensen en die goed bewaken en er niet overheen gaan.

Niet alleen maar symptomen bestrijden maar vooral ook de oorzaak van de problemen aanpakken en dat oplossen, samen met een goede psycholoog en evt ergotherapeut/fysiotherapie

Leren van anderen en niet zelf fouten maken. En heel goed de tips implementeren en vooral geduld en vertrouwen hebben. En helpende gedachten aanleren die je herstel bevorderen

Een baan zoeken wat bij mij past. Niet alleen wat ik leuk vind. Een baan kan nog zo leuk lijken, maar past het wel bij je?

Zijn veel verhalen over geschreven hieronder, veel rust, ontspanning, slapen afwisselen met creatieve en fysieke activiteiten, beter luisteren naar je lichaam

Ja heel herkenbaar. Ik heb oefeningen van de fysio gekregen om nek en schouders los te maken icm massage. Daardoor werd mijn duizeligheid ook minder. Maar het is zéker nog niet weg. Ik denk dat het bij een burn-out hoort. Puur stress dat voor duizeligheid en spanning zorgt. Er is helaas geen trucje waarmee dit in één keer over gaat.

Het belemmerde mij ook om dingen in m’n eentje te gaan ondernemen. Ik was bang om halverwege niet goed te worden en dan ergens ‘vast’ te zitten zonder naar huis te kunnen.
Ik weet niet hoe jouw kennissenkring is maar wat mij geholpen heeft is mensen vertellen wat ik ging doen, met de vraag of ik hun mocht bellen als het niet goed ging met me. Dat gaf rust, waardoor ik eigelijk nooit iemand heb hoeven bellen.
Ook probeer ik dingen eerst met iemand samen te gaan doen zodat ik volgende keer kan denken ‘het lukte toen ook dus zal nu ook wel goed gaan’.
Ik beperk prikkels zoveel mogelijk als ik in m’n eentje ergens heen ga. In de supermarkt kijk ik bijv. naar de grond ipv naar alle producten om me heen. Afleiding zoeken is prima maar niet als je hoofd al overloopt.
En daarnaast alles in kleine stapjes die te behappen zijn. Je moet het vertrouwen in je lichaam weer terug krijgen en dat gaat enkel als je positieve ervaringen opdoet.

Die duizeligheid zal best nog even blijven, maar hoe meer dingen goed gaan hoe minder beangstigend die duizeligheid wordt. Ik vind het nog steeds een enorm rot gevoel hoor! Maar dankzij positieve ervaringen gaat het langzaam de goede kant op.

Hopelijk vind jij ook je weg hier in.

Dankjewel voor de fijne reacties!

Is het duizeligheid of overprikkeling? Ik heb er na 1.5 jaar dagelijks last van. Voelt als duizeligheid maar is overprikkeling. Als ik alleen ben zonder prikkels heb ik er veel minder tot geen last van. Als ik moet nadenken of prikkels om me heen heb of moet concentreren of naar een scherm kijk krijg ik er bijna meteen last van. Heel erg frustrerend en herkenbaar dus

Ja dat heb ik ook, hoe meer overprikkeld hoe duizeliger

Ook veel last van. Misselijk en duizelig.

Ja het voelt als extreme duizeligheid. Ben ook meerdere keren bij huisarts, fysio en zelfs neuroloog geweest. Overprikkeling, oververmoeid, onbewust hyperventilatie of gewoon een symptoom van burn-out wie zal het zeggen….ik wil me er niet door laten beperken maar ik vind het echt heel pittig en het kost ook veel energie dus je blijft ook in een soort vicieuze cirkel ofzo.

Als je googlet op: mijnmedicijn , krijg je vast ook ervaringen te lezen, maar misschien dat andere forumlezers nog aanvulling hebben op jouw vraag!

Ik kreeg pas bijwerkingen toen ik hoger dan 150 ging (naar 225 zeg ik uit m’n hoofd maar weet het niet zeker, het is lang geleden). Vooral onrustig slapen, raar dromen, en overdag suf. Maar ik denk dat dat voor iedereen verschillend is. Gewoon proberen en zien hoe het gaat.

Hoi L, nog geen ervaring mee, mijn sportabonnement bevroren sinds juli vorig jaar. Maar ik zou zelf als ik alweer kan beginnen onder begeleiding starten. Of ik zou met eenvoudige yoga beginnen. Dus rustige bewegingen en toch wat spieropbouw. Zelf doe ik bijna elke dag Nederland in beweging en dat is op tv. En ja ik zei tegen iedereen ik doe mee met bejaarden gym. Maar toch helpt het. 2 lichte gewichtjes gekocht en gaan 💪🏻 In het begin keek ik bij de eerste oefeningen al uit naar de ontspanningsoefeningen (en soms nog 😉), maar stiekem bouw je toch wat op. En naast wandelen misschien ook wat fietsen. Ik wissel dat regelmatig af, of doe allebei een half uurtje beiden. Maar dan moet ik wel een oké dag hebben. Zelf zit ik bijna 10 maanden in een BO. Dus echt al fijn dat je al wat werk kunt doen thuis.

Misschien heb jij nog tips hoe jij dat in die 10 maanden hebt gedaan. Altijd fijn voor de mede lezers om te horen.

Sterkte alvast met het sporten. Rustig aan doen en ook tegen jezelf zeggen/denken dat het fijn is om dat weer op te kunnen pakken. Al is het maar 5 minuten, dat is al winst. Dus zet hem op 💪🏻💪🏻💪🏻

He Burnie,

Wat een warme reactie. Dank je!

Nederland beweegt, das nog niet zo gek. Ga ik ook eens proberen. Idd het langzaam wat spieren opbouwen is het doel.

Maar het is dus ook voor jou een gegeven dat de spieren "zwakker" zijn?

Ja ik heb mijn mentale belasting ook langzaam opgebouwd. In juni keek ik niets, geen tv, pc etc. Wat ik wel kon is lezen en dat uitgebreid met wordfeud, sudoku (ook team bejaarden) en toen kort steeds tv kijken en opbouwen. Net zolang tot ik een beeldscherm voor het werk kon verdragen. En toen ook max 30 min werken, pauze etc en eerst 1u op een dag 2x per week en langzaam wat erbij.

Merk ook dat werken afleidt.

Wat mij ook heeft geholpen is een dosis mineralen en vitaminen en saffraan, magnesium etc. Langzaam hoofd meer helder gekregen.

Hopelijk werkt er ook iets voor jou! Keep up!

Jazeker, spieren zwakker en conditioneel stel ik niet veel meer voor. Alhoewel ik nu wel zo’n 5 km kan lopen (niet elke dag) Voor m’n burn out 10 km lopen 2 keer in de week, sportschool 2 keer , Zumba 1 keer in de week. En in mei ging het kaarsje uit en mn lichaam op slot. Fysiek gaat het nu wel beter, op mn hoofd na, maar mentaal loopt het nog een beetje achter (te langzaam voor mij 😉)

En vitamine e.d. slik ik ook. Magnesium, omega 3, vitamine B 12 en vitamine d. Dus tja.

Je boft dat je al zo snel de goede kant opgaat, hopelijk blijft dat een stijgende lijn. Niet teveel willen. En zo zie je maar dat je er geen sticker op kan plakken hoe lang een burn out duurt.

Ach we blijven een beetje doormodderen en eens is het weg.

Soms vraag ik me ook weleens af hoor wat beter is, niksdoen en totale rust, of zoals deed langzaam beginnen en daardoor afleiding (dan zit je niet zo in je hoofd) Ben er nog niet uit wat het beste is. Maar ook op dit forum zijn daar verschillende meningen over. Op internet ook trouwens.

Sterkte iig

Je gaat te snel denk ik, ik zou beginnen met 1-5 minuten. En ook minder zware oefeningen doen, dus bijv Nederland beweegt is daar ideaal voor.

Afhankelijk hoe snel of hoe goed je hersteld na een activiteit, dien je af te bouwen of rustig op te bouwen. De 20-3-20 regel kan je daarnaast ook gebruiken

Wat houdt de 20-3-20 regel in? Heb je een goede dag, doe dan tot 20% meer dan je basisniveau. Op een slechte dag doe je 20% minder. Heb je 3 goede dagen achter elkaar waarbij je 20% meer aankon, dan kun je dat als het nieuwe basisniveau aanhouden met inachtneming van leefregels die de ergotherapeut meegeeft. Het kan wel een aantal weken duren voordat je 3 goede dagen elkaar hebt.

Dus stel je kan 5 minuten Nederland beweegt aan drie dagen lang waarbij je goed en snel hersteld na de activiteit, dan kan je daarna 20% extra doen. Dus dan zit je op 6 min. En zo ga je door.

Dus een fysio of ergotherapeut kan je hierbij ook verder helpen

En uit het hoofd komen kan ook door creatieve activiteiten te doen die fysiek niet te zwaar zijn

En is het ook testen, merk je dat je teveel klachten krijgt bij ophogen, neem wat stappen terug tijdelijk totdat je je weer (wat) beter voelt en daarna weer heel rustig opbouwen. Maar dat is dus eigenlijk ook de strekking van de 20-3-20 regel.

Hoi anoniem, ik ben (was) dol op creatief bezig zijn. Ik schilderde bv, tekenen doe ik ook graag, maar het lukt me gewoon niet om daarmee bezig te zijn. Mijn hoofd staat daar nog niet naar jammer genoeg. Ach misschien moet ik iets simpelers doen/maken. Maar de creativiteit rolt er nog niet uit hoor. Mijn hoofd werkt gewoon niet mee.

Schilderen op nummer?
Ze hebben ook super simpele mini schilderijen waarbij je maar een paar vlakken hoeft te schilderen, je kan ze vinden op temu. En het zijn echt leuke schilderijen die je zo kan op hangen of weggeven. Je hoeft er niet bij te denken, vergt geen creativiteit.
Of je kan iets heel simpels tekenen en schilderen, een vaas met takjes ofzo. Je kan dacht ik ooo de app canva gebruiken als inspiratie voor tekeningen.
Of sieraden maken kan ook.
Ook kan je een collage maken, plaatjes uit tijdschriften knippen en plakken op een kaart bijv zodat je een grappig samenhangend geheel hebt, een nieuw verhaal.
Oregami is ook grappig. Wel iets lastiger denk ik…..
Je kan ook aan chatgpt vragen of hij simpele creatieve activiteiten weet, of googlen.

Ooo=ook

@ anoniem ik ga eens kijken voor een simpel dingetje. Goeie tip.

En voor L van anoniem is ook een goeie tip om spieren sterker te maken bij een fysiotherapeut. Meestal staan daar apparaten en is het onder begeleiding. En volgens mij zit fysio ook een paar in de basisverzekering. En geen doorverwijzing nodig. Dan bouw je het misschien ook rustiger op en wie weet nog wat massage voor goede doorstroming bloed.

Hoi Gabje

Ja ik herken je nog wel.🤔valt allemaal niet mee nog…bij mij is het ook nog niet goed.
Motivatie,ergens zin in hebben ook nog niet.wil wel,maar iets houd me toch tegen🤷‍♀️.doe wel dinge ,zoals naar de winkel,met hondje lopen etc. 1x in de maand naar de bingo ,wat ik altijd leuk vond, is twee uurtjes,maar kost me wel de nodige hartkloppingen en huilbui,maar doe het wel. Maar verder doe ik ook niet echt iets leuks of zo. Mijn man is nu 2 overleden,en alleen zijn is toch zwaar. Daarom nu met de Ha.paroxetine verhoogd van 10 naar 20 mg.wel weer bijwerkingen daarvan,meer angst en trillen,spierpijnen benen.de ochtenden zijn hier ook echt niet leuk,duizelig, onrust….etc.

Heb je ook Ad,en welke?
Wat doe je verder op een dag?

Lees je graag!

Ja dit is normaal tijdens een depressie en kan ook voorkomen tijdens een BO
Het heeft tijd nodig om te helen hiervan, en misschien dat een andere psycholoog daarnaast nog wat betere handvaten voor je heeft

Hoi An, ja ik slik citalopram. Ik wandel elke dag met n buurvrouw zo'n drie kwartier. Spreek ook af, doe boodschappen, en wat huishoudelijke dingetjes. Tussendoor rust ik dan.
Vind het nog jammer dat ik nog niet echt genieten van dingen, blijf ook onrustig.
Dus zo gaat het momenteel.

Hoi Anoniem, Gabje

@anoniem , ik ben daar dus niet goed in om de tijd te geven .
Vind dat wel moeilijk. Sinds ik nu 10 maanden in dit huis zit,breekt het alleen zijn me op. Ik hoop dat het “met tijd “ beter word.

Gabje ..nou dan ben je toch goed bezig op zich🤔💪🏼. Net zoals ik doe. Ik hoop dat ,wat anoniem zegt, met tijd beter wordt. Dat hoop ik zo…soms voel ik me echt of ik de enige ben,en gek ben 🤷‍♀️.misschien wil ik te snel !
Soms oxazepan als het te onrustig,angstgevoelens is. 5 mg ! Dat helpt dan even.en jij ?

Lees je

Het heeft tijd nodig om te helen maar tijd lost eenzaamheid niet op, dan dien je toch in contact te komen met mensen, of dat nu online of offline is of een combinatie. Overigens denk ik dat zvm offline contacten leggen het beste is tegen eenzaamheid

Het zonnetje zal meer schijnen uiteindelijk, ook voor jullie, rouw en helen heeft tijd nodig. Blijf ruimte geven aan je emoties. Hopelijk kunnen jullie ook wat aan het kopje “tips” voor rouwverwerking die helemaal onderaan deze pagina te vinden zijn

Kunnen = hebben

Ik denk dat ik ook te snel wil, de huisarts zei ook dat ik niet moest vergeten dat ik 7 jaar erge stress heb gehad, en dan komt de rouw erbovenop. Heb rouwverwerking gehad, dat deed goed.
Ben idd blij dat het voorjaar eraan komt, de zon vandaag was idd al heerlijk.

Goedzo gabje, ja ook letterlijk gezien zal het zonnetje steeds meer schijnen :-)

Hoi anoniem ,Gabje

@anoniem..ik hoop dat het met het voorjaar weer beter gaat, voel me niet echt eenzaam, maar soms alleen. Als oik met me hondje loop ,kom ik mensen tegen en klets ik met hun. Doe verder niks op internet wat betreft eenzaam zijn. Zoals je zegt...Helen heb tijd nodig. +zo'n..zal het wel beter worden.

GABJE ..ook voor jou heb het tijd nodig, ups en douwes....huilen lucht ook op. Doe ik ook.
Lees je graag !

Nou je bent anders heel actief hier op het forum An, dus dat is vast ook een fijne online afleiding van mensen, tegen het soms alleen zijn/voelen. Ja van de week gaat de zon volop schijnen, dus geniet er goed van An! Veel sterkte en kracht toegewenst!

Hoi Anoniem

Actief .? Ja kijken of ik het wel goed doe zelf. Ben de laatste paar jaar wat hypochonder geworden…door alle stress en ziek zijn geweest. En nu dus met ophoging paroxetine (wat eerst erger word) en daarna hopelijk wat beter in me vel kom.nu 14 dagen …maar pfff,heftig. Motivatie in vinden van leuke dingen doen ,heb ik nog niet.lijkt wel of er “stop” op zit….piekeren wil ik ook niet, dus meer buiten lopen,maar helpt nog niet echt.🤷‍♀️soms denk ik…wat markeer ik toch. Altijd positief geweest,en nu wat pessimistisch ook wel. (Soms) niet altijd gelukkig.
1 maart word ik 67, zie er nu al tegenop…drukte etc. Ene kant leuk,andere kant onrust . Duizelig. Hoe raar is dat ?
Geklaag …sorry 🙄

Luister goed naar je lichaam, en weet dat het gewoon tijd kost, rouwen en bouwen. Blijf ook soms dingen doen die je vroeger leuk vond om te doen.
Met actief bedoel ik dat je hier vaak te vinden bent op het forum. Dat geeft jouw steun en de handvaten om door te gaan, dat is alleen maar positief!
Fijn dat je lekker buiten loopt met je hondje, heel goed van je! Afleiding is zeer belangrijk
En uiteraard alvast een fijne rustige verjaardag toegewenst! Je kan het zo rustig of zo druk maken als je zelf natuurlijk wenst

Jouw=jou

Hoi Anoniem
Ik ga ook weer naar de bingo volgende week. Al kost het me weer de nodige huilbui . 💪🏼
Op dit forum kijk ik ook voor handvaten die me helpen.
Ik weet niet of je ouder of jonger bent 🤷‍♀️ik ken je niet,maar ben blij met de steun.
Nu hoop ik dat de Ad ,al is het maar iets ,doet.
Maar ook dat heb weer tijd nodig ,als ik het zo hoor !

Lees je graag weer !

Bingo is heel leuk! Je weet pas achteraf of het je helpt of niet, proberen kan geen kwaad!
Ik ben 30 maar voel af en toe 92 met mijn burn-out 😅. Dus Vanaf nu stop ik maar met het bijhouden van mijn leeftijd, het zegt helemaal niks!
Fijn dat je wat hebt aan de steun en vind het ook echt geweldig te lezen hoe de rest van de mensen jou en de anderen steunen ondanks dat ze zelf in een BO zitten. Petje af voor iedereen!
Ja AD kost ook tijd, minimaal 6 weken dacht ik. Helaas zelf weinig actief op het forum, soms kom ik even terug, maar weet dat rust voor mij heel belangrijk is.

Hoi Anoniem

bingo is afleiding,dus leuk. Doe me’n best😌

De steun van iedereen is echt goed,soms draag ik ook mijn steun aan iemand toe. En hoop dan ook dat ze er iets aan hebben,/ lichtpuntje .
Je moet doen wat goed voelt anoniem, dat is belangrijk! 🙂

Dat wordt zeker ook gewaardeerd jouw steun!

Dat kan gebeuren ja, ik zou zeggen nav jouw verhaal neem wat stapjes terug om te herstellen van je verkoudheid

Ik denk eerlijk gezegd dat je veel te snel wil. Ik zit nu 6 maanden in m’n burnout en ben sinds kort 3x per weer 2 uurtjes aan het werk vanuit huis.

Het is natuurlijk super dat je je in januari al wat beter voelde. Maar pas op, er is een verschil tussen ‘je beter voelen dan eerst’ of ‘ècht beter zijn’. Dat is een grote valkuil. Luister goed naar je lichaam en wees eerlijk naar jezelf toe. Denk niet dat het wel zal gaan omdat je zelf graag wil dat het gaat.

Krijg je begeleiding van een ARBO arts? Of psycholoog?

Goeie aanvulling Hilde! Ja en inderdaad begeleiding van psycholoog en ergotherapeut of fysio is belangrijk.

Ik heb begeleiding van een coach. De reden dat ik wat snel weer aan het opbouwen ben gegaan is omdat ik een eigen bedrijf heb samen met m'n vader en ik het eigenlijk een drama is als ik er niet ben.

Vind het zo hevig terugkomen van de lichamelijke klachten erg heftig. Heb ook constant ijskoude handen en voeten. Dat doet me ook weer twijfelen om de huisarts te bellen.

M'n coach zegt dat ik weg moet blijven van negatieve gedachten en moet kijken naar het positieve. Maar als ik me zo voel is dat bijna onmogelijk. Ik ben 36 maar lijk op het moment wel 80. Kan nu weer bijna niets anders dan zitten de hele dag ivm de klachten van m'n hart.

Als je niet luistert naar je lichaam blijf je langer ziek, daar heeft je eigen bedrijf helemaal niks aan. Ga voor duurzaam herstel. En vind een tijdelijke oplossing voor vervangend personeel. Een zzper bijv? Ben er niet zo in thuis maar er zijn vast oplossingen.
Als je blijft werken aan je herstel en weer vooruitgang boekt zul je vertrouwen krijgen weer en zullen de negatieve gedachten vanzelf verdwijnen

Jeetje dat is extra zwaar als je zo’n verantwoordelijkheid draagt voor een bedrijf. Begrijpelijk dat je snel weer aan de slag wilde!

Dat de klachten zo heftig terug komen is begrijpelijk. Je hebt waarschijnlijk januari en februari op het randje van je kunnen gelopen, gewerkt op wilskracht, maar je lichaam is nog niet hersteld. 1 verkoudheid en je bent door je reserves heen.

Dat advies van ‘positief blijven’ krijg ik echt een staart van. Het is zó makkelijk gezegd, maar zó moeilijk om daadwerkelijk vol te houden. Vooral als het slecht gaat.

Advies heb ik niet omdat ik geen ervaring heb met het runnen van een bedrijf icm een burn-out. Hopelijk hebben anderen tips voor je. Ik wens je veel sterkte 🩷

Hoi Manon, geen idee of je een burn out hebt (gehad), of dat je overspannen bent geweest. Die twee worden nogal eens door elkaar gehaald. En wie weet zat/zit je wel tegen overspannen aan, ook geen idee. Maar misschien is het toch heel erg raadzaam om wat gas terug te nemen en je herstel van stress/overspannen/burn out serieus te nemen en daarbij goed te herstellen van je zware verkoudheid. Dus tandje terug en goed uitrusten en uitzieken.

Als positief helpen niet altijd helpt, dan kan ik mindfulness aanraden, dus met je volle aandacht bij het moment zijn, of het een activiteit is of rust nemen. wat ik altijd dan tegen mezelf zeg is: Focus! op herstel/rust en dan komt het goed!
Dus niet bezig zijn met hoe je je voelt of afvragen wanneer je nou een keer beter bent, maar geen aandacht geven aan je gedachten maar alleen aan wat je doet. Uiteindelijk zie je dat je stapjes vooruitgang boekt over een langere periode, waardoor je vertrouwen krijgt en nemen de negatieve gedachten vanzelf af!

Hoe je je voelt qua gedachten bedoelde ik

Ik merk heel erg dat mijn gedachten nu constant bij mijn klachten zijn. Ik zit hier nu met een continue hoge hartslag en veel overslagen. Probeer er niet op te letten maar voel het constant waardoor dat onmogelijk lijkt. Dit versterkt ook weer de angst dat er misschien toch iets ernstigs aan de hand is. Ook al zegt de huisarts en cardioloog dat niets daar op wijst.

Hebben meer mensen deze angst?

Als de cardioloog zegt dat er niks aan de hand is, dan is er echt niks aan de hand 😉
Blijf focussen op herstellen van je burn-out en je verkoudheid
En zorg voor afleiding
Dan komt het allemaal weer goed!

Ik had vaak het gevoel dat m’n hart als een gek tekeer ging, maar als ik dan mijn hartslag telde zat ik maar rond de 70. Af en toe voelt het ook alsof m’n hart vol zand klopt, ik kan het niet anders omschrijven. Heel vreemd gevoel.
In het begin vond ik dit heel eng en inderdaad ook vaak getwijfeld of er tòch niet iets mis was met m’n hart.

Ik ben geen arts maar las ergens dat hartklachten vaak erger worden bij inspanning en zakken bij rust. Tijdens overspannen of burn-out heb je net zo veel last wanneer je in rust bent. Dat is een voelbaar verschil. Die wetenschap maakte mij iets minder angstig.

Maar pin me er niet op vast. Ik wil niet op m’n geweten hebben dat er wèl iets met je is. Maar je schrijft dat er onderzoek is gedaan waar niks uit kwam.

Bij burn-out is je cortisol hoger, cortisol lijkt op adrenaline en zorgt voor een hogere hartslag ook in rust. Niks ernstigs maar een teken dat je moet werken aan meer langdurige rust om uit je burn-out te komen.
Als je huisarts en cardioloog aangeven dat er niks ernstigs aan de hand is dan kan je daarop vertrouwen

Heb vorig jaar een 24 uurs holter gehad en bij de cardioloog een ecg en een hartecho. Hier was niets bijzonders op te zien. Had op die momenten ook precies geen last. De klachten zijn ook een poosje weggeweest. En nu dus weer terug.

Ik probeer er op te vertrouwen dat er niks lichamelijk mis is. Maar er blijft zo'n angstig stemmetje op de achtergrond.

M'n man zegt dat ook dat ik me niet druk meer moet maken erom maar als ik zo erg klachten heb lukt dat me niet meer.

Hopelijk zakt dit snel weer weg.

Dat hangt ervan hoe hard je je inzet voor je herstel, hoe lang je burn-out al aan de gang is etc. Je kan altijd je huisarts weer contacten als je je zorgen maakt om het te kortsluiten.

Ervan af*

Ik bedoel of het snel weg is of dat het meer tijd nodig heeft voordat je (hart)klachten afnemen hangt dus af hoe hard je je inzet voor je herstel, en hoe lang je burn-out al gaande is etc.

Ik (man) kreeg een burn-out toen onze zoon 6 maanden was. Nu 1.5 jaar later ben ik nog niet hersteld. Mijn ervaring is dat het hebben van een baby je herstel erg tegenwerkt tenzij je volledig ontlast kunt worden maar dat gaat eigenlijk niet, zeker als moeder zijnde. De invloed op de zwangerschap zelf weet ik natuurlijk niet maar de periode erna is niet aan te raden als je nog herstellende bent. Een baby is loodzwaar, laat staan als je een burn-out hebt, zeker het eerste jaar (mijn ervaring). Wij hebben ook een kinderwens voor een tweede maar daar beginnen we pas aan als ik volledig ben hersteld

Hey

Ik ben in feb 2023 uitgevallen met een burnout. Ik ben ook mid 35 en had net dezelfde wens als jou tijdens mijn burnout. Ik ben in mei 24 bevallen van mijn tweede kindje. Ik was mijn hele zwangerschap enorm vermoeid en veel ziek, maar ik was in ziekte dus ik kon veel bijslapen overdag. Ik merkte dat mijn lichaam veel zwakker was en veel meer rust nodig had dan bij mijn eerste zwangerschap zonder burnout. Op je baby heeft het geen impact, ik heb voor mijn beslissing met mijn gynaecoloog gepraat.

Nu gaat mijn baby naar de kinderopvang wat ervoor zorgt dat ik overdag kan rusten. Maar de nachten zijn nog steeds pittig bij ons wat ervoor zorgt dat ik niet kan herstellen helaas. Het is pittig. Maar als je een doorslapertje hebt of een man hebt om de nachten af te wisselen kan dit mss wel beter gaan. Ik zou zeggen volg je hart, ik heb geen spijt , ik heb een gezond kindje en dat maakt me gelukkig.

Ik zou eerst 100% focussen op je herstel en dan aan kinderen beginnen. Baby’s en kinderen kosten veel energie, dus het zou zo maar kunnen dat dat je herstel in de weg ligt. Jouw kindje wil een gezonde mama natuurlijk uiteindelijk weer

Je moet je kindje wel iets kunnen bieden uiteindelijk.

Als je zorgt dat je steeds meer goede dagen hebt zul je steeds meer vertrouwen krijgen en zullen de onterecht angstgedachten steeds meer afnemen

Zeker herkenbaar. Niet blij kunnen zijn met de goede dingen omdat je constant bang bent voor een terugval. En die enkele keer dat je een kleine terugval hebt bevestigd dat gelijk dat gevoel, terwijl je alle keren vergeet waarbij het wél goed ging. Het is zó onlogisch maar ik krijg het ook moeilijk uit m’n hoofd. ‘Positief denken’ zegt men dan. ‘Helpende gedachten inzetten’. Ja, ik weet het. Maar tussen weten en daadwerkelijk voelen zit een wereld van verschil.

Het zal tijd nodig hebben. Langzaam zal het vertrouwen wel terug komen. De angst afnemen. Maar het is zwaar. Sterkte en hou vol.

Heel herkenbaar Gert Jan! Zit beetje in zelfde "stadium".

Zet m op! Jij ook.he Hilde

Hier andersom. Mentaal ga ik helemaal prima, maar lichamelijk blijft achter.

Als je constant bang bent voor een terugval, dan dien je ervoor te zorgen dat je geen terugval meer krijgt zodat je niet meer bang hoeft te zijn ervoor omdat ze niet meer of zo min mogelijk nog plaatsvinden. Dat betekent dat je onder je niveau moet blijven en pas heeel rustig opbouwt naarmate je meer goede dagen hebt.

Het is niet zo dat door angstgedachten je herstel in de soep loopt. Maar als je dan toch kan kiezen tussen angstgedachten of helpende gedachten dan is de keuze snel gemaakt. Het kost tijd om deze techniek onder de knie te krijgen. En inderdaad daarnaast stil staan dagelijks bij wat er wel goed ging, zo bouw je vertrouwen op.

En ik wil er bij aangeven, niets gaat zomaar vanzelf goed, het is echt de tips blijven opvolgen vanuit hier en therapie. Ook mensen die gezond zijn hebben geen onbezorgd leven, wel onbezorgder als de onze. Ook zij dienen nog steeds naar het lichaam te luisteren, voel ik me slecht en ga ik toch door of neem ik rust?
Gisteren wilde een gezond meisje mij helpen maar ze had nu griep en koorts, ik zei tegen haar: blijf maar thuis en herstel. Want ik weet namelijk dat het onverstandig is om door te blijven razen. Ze was blij met mijn reactie, want zelf zou ze over haar grens (weer) heen zijn gegaan. Zuinig zijn op jezelf, maar ook op andere dus.

En Ohja: om het vertrouwen ook terug te krijgen is het ook handig om in kaart brengen wat je nu wel allemaal kan en wat voorheen niet. Kijk naar je groter plaatje en niet alleen naar 1 moment opname.
Het herstel gaat wel omhoog maar niet in een rechte lijn. Het zijn golvende bewegingen. Onthoud een slecht dag hoort er soms bij. Ook bij gezonde mensen.

Naar je groter plaatje = naar het groter plaatje

Ja Gertjan,

Ik herken dit ook! Ik heb soms een paar goede dagen achter elkaar, dan is er niks aan de hand en dan weer een paar dagen dat ik denk ik zie het niet meer zitten of wat voor zin heeft het nog?

Ik heb begrepen dat dit heel normaal is in een burn out. Ik vindt dit ook het lastige van alles maar als ik me down voel is het moeilijk om positief te blijven denken

Ja dat heb ik ook. Je hebt een redelijke dag en dan wil je iets ondernemen en dan komt er zo’n stemmetje op die zegt, oké ga jij wat leuks doen, maar dan krijg je morgen de rekening gepresenteerd. Dit zorgt er dan voor dat ik (nog) niet enthousiast EN onbezorgd iets leuks/fijns ga doen. Maar toch doen zou ik zeggen en meestal valt het uiteindelijk heel erg mee. En hou dat dan in je hoofd. Dat zorgt ervoor dat je een volgende keer met iets meer positiviteit iets gaat ondernemen.

Dus ja Gertjan, ik heb dat ook heel vaak. Het onbezorgde iets gaan ondernemen is er nog niet bij.

Dus geniet lekker van je goeie momenten, misschien ook tegen jezelf zeggen dit was een fijne dag. Dat doe ik ook en ook hardop 😉

Hee Thom,
Ja zeker ik heb ADHD, weet ik sinds kort. Precies de klachten die jij noemt, heb ik ook heel erg. En ALTIJD een suis/piep in mijn hoofd die erger wordt als ik moe/overbelast/overprikkeld ben.
Een bekende omschreef zijn ADHD laatst als ‘kermis in zijn kop’ en dat vond ik zo treffend, zeker idd in combinatie met burnout.

En de dingen die je doet om uit je hoofd te komen (oke behalve hardlopen dan) vind ik ook fijn :)
Ik ontspan verder van meezingen met muziek, ontprikkelen op de spijkermat, mijn lijf schudden of dansen, yoga.
Vooral lichamelijk in beweging komen of iets creatiefs doen helpt voor mij persoonlijk.

Het is soms echt een struggle he, om AD(H)D te hebben. Mensen zeggen wel eens ‘tegenwoordig heeft iedereen dat’, nou die begrijpen dus duidelijk totaal niet wat voor uitdagingen het met zich meebrengt.

Zo te horen ben je goed bezig!!

Hey Y,

Die suis en piep heb ik gelukkig geen last van, lijkt me behoorlijk vervelend en "kermis in je kop' vind ik wel een hele mooie omschrijving hahaha.

Spijkermat heb ik nog bij mijn ouders liggen, goeie tip ga ik ook weer eens proberen! Merk ook idd dat lichamelijke beweging voor mij echt goed werkt.

Zeker een struggle om add/adhd te hebben. Heeft ook echt wel voordelen meer ook zeker nadelen. Vind de chaotische en vergeet achtige ik nog wel grappig plus het creatief zijn en creatief denken in oplossingen maar het is vooral dat je met van alles en nog wat steeds in je hoofd zit en overal z'n onnodig probleem van kan maken voor je zelf.

Thanks voor de tipss:)

Thom

Hi Thom, heb je weleens yoga nidra gedaan? Ik kan zelf moeilijk ontspannen omdat mijn hoofd nauwelijks uit gaat, en heb vaak ook moeite om te slapen. Bij yoga nidra kom ik in een soort van slaap status zonder echt in slaap te vallen, gedachten komen helemaal tot rust. Werkt bij mij beter dan reguliere meditatie. Bij burnout is je lijf zo moe dat je die rust eigenlijk wel nodig hebt, maar als je hoofd maar op hol blijft slaan kom je moeilijk in die rust staat. Ik heb in het begin van mijn burnout echt dagenlang gemediteerd. Ik was zo moe dat ik nauwelijks kon staan van de duizeligheid, maar kon maar niet in slaap vallen door m'n drukke hoofd.

Verder spijkermatje ook fijn! Zou wel oppassen met te actief sporten, kan de burnout klachten alleen maar verergeren omdat je lichaam echt wel op is. Probleem is dat je die lichamelijke grens niet zo goed aanvoelt als je adhd hebt. Ik merk pas dat ik moe ben op het moment dat ik er echt helemaal doorheen zit.

Wat mij ook hielp in het begin van mijn burnout is om even te hyperfocussen op een onderwerp dat ik boeiend vind. In mijn geval was dat klimmen (outdoor en boulderen). Heb heel veel documentaires daarover gekeken, geeft een fijne prikkel zonder echt te intensief voor de hersenen te zijn.

Ik heb zelf ook adhd.

Succes!

In de verhalen/reacties hieronder staan aardig wat tips om uit het hoofd te komen

Hee, ik heb een vraag aan jullie, hoe zijn jullie erachter gekomen dat je ad(h)d hebt? Ik twijfel namelijk of ik add heb of hooggevoelig ben. De psycholoog zei dat sommige klachten die ik heb overeen komen met add. ik kan bijvoorbeeld helemaal leip van mijn gedachten worden om hele rare of kleine dingen. En alles wat mentaal moeite kost is een heel obstakel en vermijd ik het liefst. Dit had ik voor de burnout ook al, maar dan een minder.

@anoniem: mijn zus zei een hele tijd terug al eens: zou je geen ADHD hebben? Omdat ik voordat ik BO raakte eigenlijk altijd bezig was, nooit eens niks deed.

Tijdens de BO merkte ik dat ik heel erg moeite bleef houden met piekergedachten, en ik bleef maar steeds onderuit gaan en herstelde nagenoeg niet. Ook heb ik sinds ik thuis zit veel hobby’s geprobeerd waar ik me dan vol overgave in stort, om het na 2 weken alweer helemaal zat te zijn. Af en toe kwam ik op instagram een filmpje tegen over ADHD en als ik dat dan keek, ging het algoritme er lekker mee aan de haal en kreeg ik er steeds meer. Alles wat ik daarin zag was ZO herkenbaar en het ging over zoveel meer dingen dan “gewoon druk zijn” (de link tussen ADHD en stress, PMS/PMDD, de extreme gevoeligheid, moeite met kritiek/confrontatie, interne drukte, impulsiviteit in bijv aankopen doen, hobby’s dus niet volhouden, dingen vergeten zodra ze uit je zicht verdwijnen etc etc).
Dus ben ik me er meer in gaan verdiepen.

Helaas voor mij werd ik niet heel serieus genomen en heb ik daarna flink moeten aandringen op onderzoek, waardoor ik zo’n 1,5 jaar nadat ik het bij mn psycholoog had aangekaart pas eens onderzocht ben.
Maar mijn gevoel bleek toch juist en ik ben heel blij dat ik het nu zeker weet. Ik begrijp mezelf veel beter en ik kan ook veel milder zijn voor mezelf, omdat ik weet dat ik er echt niks aan kan doen dat ik ben zoals ik ben (natuurlijk geldt dat voor iedereen, maar ik vroeg me echt af waarom anderen wel uit hun burnouts kwamen en ik maar niet).

Dus mocht je denken baat te hebben bij onderzoek: zeker doen!

Heel herkenbaar Y.
Als ik straks wat verder in mijn proces ben wil ik ook onderzoek laten afnemen.
Ik heb nu nog even geen kracht en energie voor ingewikkelde gesprekken.

K (kamillethee)

Verstandig hoor Kamillethee, het is wel intensief. Bij mij was het een intake en 2 gesprekken, allemaal van 2 uur lang en met maar 1 week ertussen steeds. Heb er lang van moeten bijkomen 😅

Als ik merk dat ik gek word van mijn gedachten en piekeren ga ik altijd een stuk wandelen of tekenen of schilderen.

Hoe komt zo dat we het gevoel hebben dat we bijna gek worden van onze gedachten en piekeren?
Wandelen is helaas bij mij echt een optie om nog meer de malen.

Medicatie vind ik een goede optie, maar wel aangevuld met begeleiding. Zie je een psycholoog?

Ik heb zelf wel simpele dingen die mij afleiden van het piekeren, vooral als ik moet slapen, zoals het luisteren van een audiobook of volgen van een meditatie.
Maar ook ik kan enorm opkijken tegen de meest simpele dingen en in cirkeltjes blijven denken. Wat dan soms helpt is het uitspreken. Even iemand anders laten meedenken. En een boekje bijhouden waar je je gedachten in kunt opschrijven. En natuurlijk kun je hier altijd je hart luchten.

Hopelijk vind je een manier om hier mee om te gaan.

Een een vicieuze cirkel die ge moet doorbreken meer stress zorgt voor meer klachten. er letterlijk niet aan toegeven heb hier zelf ook last van soms vergeet ik het nog.

Hoe lang ben je al BO? Bij mij was dit denk ik de grootste aanleiding, ik maakte me ongeveer 24/7 zorgen om dingen waar ik 0 invloed op heb. Mijn eigen leven (werk, sociaal etc) dit ik er haast een beetje bij en kwam er bovenop. Eenmaal in burnout wel ingezien dat dit de grootste trigger is want malen = stress.

Nu heb ik het niet meer zo maar dat komt simpelweg omdat de dingen waarover ik maalde zijn opgelost.
Ik maal nu nog voornamelijk over de BO klachten zelf, omdat ik simpelweg nog steeds niet begrijp dat ik zo vermoeid ben terwijl mijn stressoren al 1,5 jaar zijn opgelost.

Tegen overprikkeling en tegen piekeren werkt voor mij het beste:
- natuurwebcams kijken
- Naar buiten kijken evt met zonnebril op, zoals Eric zo mooi schreef: leven als een koe in de wei.
- Op bed liggen met slaapmasker, dus in het donker zonder geluid
- Veel slapen
- Geen cognitieve activiteiten zoals muziek, sudoku, tv, lezen etc
- Wel rust afwisselen met fysieke activiteiten en creatieve activiteiten
- Als er een gedachten voor bij komt zwaai ik het in mijn hoofd weg, net zoals bij tinder, zwaai ik de gedachten met mijn hand denkbeeldig weg naar links, en zeg ik soms: doei! (Tegen die gedachten)
- Of soms even staren op 1 punt of de vogels of wolken volgen helpt ook om gedachten te verminderen

Het online artikel, te vinden via Google, heeft mij heel erg geholpen tegen angstgedachten en piekeren: Piekeren. Waarom je het doet (en hoe je ermee stopt)

Verder niet helpende gedachten omzetten in helpende gedachten: help ik ben wakker nu val ik niet meer in slaap -> ik ga even iets ontspannends doen en dan val ik vanzelf weer in slaap, alles komt goed

Hoi Hilde,

Ik heb sinds een paar weken een psycholoog. Niet iemand die ik zelf heb uitgekozen. Omdat ik bang was en het een kans wilde geven ben ik gestart. Nu na een aantal sessies merk ik op dat ze best wel snel conclusies trekt en wat veroordelend is. Ik heb mijn hart gelucht omdat ik zo emotioneel en overstuur was. De opmerkingen die ze maakt lijkt alsof ze mij in de hoek van hysterische vrouw heeft neergezet terwijl ik altijd heb gefunctioneerd. Ik heb alleen te lang niet goed voor mijzelf gezorgd.
Eigenlijk moet ik bij de bedrijfsarts en teamleider gaan zeggen dat dit niet werkt. Liever zoek ik iemand die ik zelf uitkies en met wie ik een klik heb en waar ik langzaam kan landen en geen online therapie. Maar door de BO zie ik zoveel beren op de weg.
Doordat ik in de gesprekken zo overloop en daarna veel stress heb hebben we nog niet stilgestaan bij tips voor piekeren en malen….
Ik ben dus niet zo blij met deze vorm van hulp :(

Hoi Herman,
Dit is mijn vierde maand in de BO.
Dat heb je mooi beschreven en uitgelegd.
Dat soort dingen lukken mij niet eens in gesprekken met professionals. Ik klap gewoon dicht.

Hallo lieve anoniem mensen,
Dank voor jullie mooie tips en hart onder de riem. Echt heel lief! Dat helpt echt!

Blijf Denken in oplossingen en mogelijkheden.
Eerlijk zijn tegen je bedrijfsleider en op zoek naar een andere psycholoog asap
Bij HSK hebben ze vaak kortere wachtlijsten en daar werkten fijne psychologen

*werk(t)en

Hoi Kamillethee,

'Gewoon' eerlijk zijn en zeggen dat het voor jou niet goed voelt/werkt op deze manier.

Hoe lastig ook, heel herkenbaar wat je bedoeld, ik heb het ook gehad, en dacht van zeg het maar niet want sus en zo, maar dat is nou juist 1 van de redenen waarom je burnout bent geraakt

Toch gezegd, en nu een psycholoog waar ik een hele goede klik mee heb, bereikbaar is, je als een gelijke behandeld en ook dingen van je aanneemt.

Zet hem op, het komt goed

Ik zou ook pas therapie volgen als je lichamelijk weer een beetje oké bent. Die therapie gaat je niet echt uit de pieker modus halen is mijn ervaring. Dat zijn lichamelijke klachten die je door je denken eigenlijk niet kan onderdrukken. In het boek de burn-out reset raden ze ook aan eerst lichamelijk op te knappen en daarna pas aan de slag te gaan met jezelf. Zou dat boek aanraden te lezen. 4 maanden is ook nog relatief kort. Die rust in je lijf komt wel terug maar kan goed nog maanden duren (niet om je af te schrikken). Probeer de situatie te accepteren zoals die is. Het heeft wss lang geduurd voordat je hierin belandde en duurt het dus ook lang voordat je hier uit bent. Succes!

En met lichamelijk me klacht bedoel ik dus piekeren door een verandering in je hersenen die tijdelijk niet goed werken. Dan kun je rationeel nog zoveel proberen te berwerkstelligen maar werkt niet zo. Je hersenen hebben weer tijd nodig zich te herstellen dmv weinig prikkels, stress en veel rust. Zodra die herstellen zul je zien dat piekeren en angsten etc ook verdwijnen

Vaak ben je verplicht om iets van therapie te volgen tijdens de Ziektewet of wia. De tips en het online artikel hebben mij enorm veel geholpen om rustig te blijven tijdens enorme hectiek. Als je continue onterecht je angstgedachten voor waarheid blijft aannemen dan zul je in angst blijven leven waardoor je slecht slaap, in paniekstand blijft en dit heeft dus een negatieve invloed heeft op je BO weer. Dus je hebt handvaten nodig. Of het nu een boek is of therapie. Alleen moet je heel erg duidelijk dan aangeven wat je grenzen zijn bij een bedrijfsarts en psycholoog wat je wel en niet aankan qua therapie en qua vorm.
Maar een overprikkelend brein is zeker onhandig, en zorgt voor een toename van gedachtenstroom in z’n algemeenheid.
Dus goed kortsluiten met bedrijfsarts alles steeds

Het online artikel kopieer ik nog een keer. Het heeft mij 100% verholpen van mijn pieker gedachten tijdens mijn BO:
“ Piekeren. Waarom je het doet (en hoe je ermee stopt) “

Maar een overprikkeld brein kan zeker voor heel veel gedachten ook zorgen. Dus inderdaad daarnaast zvm rust, slapen, ontspannen

En ze hebben vast nog meer boeken over piekeren als de eerdere tips van vorige reageerders niet werken. Maar ook al werken ze niet meteen, betekent dat niet dat ze niet goed zijn. Het heeft gewoon tijd nodig voordat het werkt.
Dus blijf goed duidelijk met je bedrijfarts je grenzen communiceren.
En schrijf van te voren op wat je zou willen zeggen. Wat kan je wel en wat kan je niet aan etc

Hoi Gert en Anoniem (en Hilde + Y. Verhaal 1685)

Ik ben besloten om even te stoppen met de psycholoog. Eerlijk geweest dat we geen goede match waren. Eerst uitgeschreven op papier.
Dat lucht op! Dank voor jullie adviezen.
Nu opzoek naar iemand die echt beter aansluit bij mij.

K (kamillethee )

Geweldig nieuws!!! Trots op jou
Succes met het vinden van een fijnere psycholoog. Ook weet de bedrijfsarts soms waar de wachttijden korter zijn of soms kan hij hier ook iets in betekenen door voorrang te verlenen

En heel fijn dat andere ervaring ook zoals die van Gert ervoor zorgen dat anderen sneller de juiste keuzes maken en daardoor sneller kunnen herstellen, immens/inmems waardevol!

Helemaal mee eens! Het werd mij afgeraden, overdag slapen, door een van mijn eerste psychologen maar zo blij dat ik toch uiteindelijk besloot er wel aan toe te geven, ook omdat ik het niet anders meer volhield, en omdat ik las dat het toch wel helpend zou zijn. En inderdaad, ik wou dat ik het eerder had geweten!

Ik probeer om de ander half uur 20 minuten te rusten in het donker. Heeft me ook enorm geholpen

Wat fijn dat dit voor jou zo goed geholpen heeft.
Ik lees hier inderdaad vaker dat sommige mensen baat hebben bij een dutje.

Bij mij werden m’n klachten juist erger als ik ging slapen ‘s middags. Daarom deed ik net als Anoniem overdag korte rust momenten pakken. Zo zie je dat een burn-out voor iedereen anders is. Het is echt zoeken naar wat werkt voor jou persoonlijk.

In het begin van m’n burn out wel in de middag uurtje (wekker gezet) geslapen en dat was meer op aanraden. Dat zou beter voor me zijn. Uiteindelijk ben ik daar mee gestopt, werkt gewoon niet voor mij. Ik ga liever in de avond op tijd naar bed, rond 22:00 uur. Ben nooit iemand geweest die overdag in slaap kon vallen. En inderdaad Hilde, voor iedereen werkt het weer anders om met je burn out te dealen. Ik pak ook gewoon tussendoor mn rustmomentje en soms met m’n ogen dicht. En zo kan ik tussendoor die rustmomentjes iets doen bv wandelen, iets in mn huishouden, tv kijken, puzzelen, of iemand bellen. En soms spreek ik iets af met iemand om bv samen even te wandelen, of ga met mn man ergens kort en hopelijk rustig lunchen (en als het druk ik zoeken we iets anders uit) En zo rommel ik maar wat aan. Maar overdag slapen doe ik iig niet meer.

Dus ik zou zeggen, doe wat goed voelt en bij je past. En dat kan ook zomaar weer veranderen na een paar maanden.

Hmm ik zou vooral luisteren naar je lichaam en wat jij wilt + nodig hebt 🙏
Iedereen is verschillend en werken aan je herstel is echt maatwerk.
Ik rust in de middag ook altijd. Soms in bed , bank of spijkermat en soms val ik inslaap.
Ik kies even voor wat ik zelf nodig :)

K (Kamillethee)

Ja en zvm rust momenten tussen door je activiteiten is belangrijk

Hoi BS, Wat vervelend dat je daar last van hebt hoor. Heb je dat alleen in de winkel? Bij mij is kortademigheid de hele ochtend aanwezig, ook met hartkloppingen erbij. Ik heb het niet als ik een winkel inga zoals bij jou. Maar eerlijk gezegd zou ik niet zo gauw in de ochtend een winkel ingaan omdat dit niet mijn beste moment van de dag is. En wat ik probeer, en ik schrijf al probeer, is me zo goed mogelijk te ontspannen. Lukt niet altijd hoor. En jezelf afleiden en tegen jezelf zeggen dat er niks aan de hand is. En je schrijft al dat dit moeilijk is en dat is ook zo. Hier op dit forum lees je er veel over hoor en wie weet staan er tips bij. Ga je misschien ook op je minst goede moment van de dag boodschappen doen? De meesten hier op dit forum hebben bv meer BO klachten in de ochtend. Laten we hopen dat dit alles van tijdelijke aard is
Sterkte

Grote kans dat dit chv is

Hoi Burnie, nee het is niet alleen in de winkel of ochtend maar wel in de ochtend heftiger inderdaad. Het zijn vaak een soort korte ‘aanvallen’ die meestal opkomen als ik iets
‘moet’ van mezelf en daarna ben ik vaak even helemaal uitgeput, wat ook bang maakt want het vertrouwen in mijn lijf is weg. Maar soms komt het ook pas achteraf. Mijn lijf en spieren voelen dan zo enorm zwak dat ik bang ben elk moment om te vallen. En Anoniem, ik heb inderdaad ook al vaker aan chronische hyperventilatie gedacht, ook omdat soms juist als ik beweeg en dus niet echt nadenk het gevoel verdwijnt. En de ademhaling misschien weer automatisch gaat? Maar het blijft wat moeilijk om uit die vicieuze cirkel te komen van spanning > paniek >uitputting.

Zie verhaal 1703

Ik had een heel verhaal getypt maar het is verdwenen. Nogmaals dan:

Hoe lang zit je al in je burn out? Ik herken deze klachten vooral uit de eerste paar maanden. In het begin kon ik amper een rondje door de straat lopen zonder pudding-benen te krijgen en duizelig te worden.
Eerst dacht ik dat mijn conditie gewoon slecht was, maar zodra ik samen met iemand liep ging het beter. Kortom, het zat voornamelijk tussen m’n oren. Dat maakt niet dat het weg ging, maar gaf al iets meer rust.

Inmiddels zes maanden verder en het gaat allemaal steeds een beetje beter. Wat mij geholpen heeft is iemand vertellen wat ik ging doen/waar ik heen ging, met de vraag of ik hun mocht contacten als het fout ging. De wetenschap dat ik niet alleen was gaf me rust. Ik heb tot nu toe nooit daadwerkelijk iemand moeten bellen om hulp.
Ook heb ik veel dingen eerst samen met iemand gedaan, zodat ik de keer erna tegen mezelf kon zeggen dat het goed ging toen diegene erbij was, dus dat het nu ook zal gaan.
Wat ook hielp was om de activiteiten klein en overzichtelijk te houden. Bijv. 4 boodschapjes halen en dan naar huis. Niet direct een kar vol. En niet teveel om me heen kijken in de winkel maar focussen op de boodschap die ik moet halen. Zoveel mogelijk onnodige prikkels vermijden.
Met wandelen ook. Liever 2 keer een korte wandeling dan 1x te ver. Ga terug als je merkt dat het teveel is. Ik heb zelf laatst zelfs de bus terug gepakt omdat ik het niet zag zitten om naar huis terug te wandelen.

En daarnaast vooral luisteren naar je lijf en niet naar je hoofd. Niet door blijven lopen omdat je vindt dat je het moet kunnen. Wees lief voor jezelf. Kleine stapjes die goed gaan. Zo krijg je weer vertrouwen in je lichaam.

En ja, het duurt lang. Verschrikkelijk lang. En gaat veel te traag. Maar overhaasten heeft geen zin. Er zit niks anders op dan afremmen.

Ik zit er pas net een maand of 2 in dus eigenlijk best kort. Samen met anderen dingen doen helpt mij tot nu toe ook en elke dag eventjes iets ondernemen als wandelen o.i.d. maar niet te lang. Toch om dat vertrouwen weer op te bouwen. Het luisteren naar mijn lijf is nog wat lastig want ik ben vaak streng voor mezelf. Fijn om te weten dat ik niet de enige ben met deze klachten (hoe raar dat misschien ook klinkt). Ik probeer me vooral te focussen op de momenten dat het wel goed voelt en dat ik het toch steeds wel doe. Rustig aan door blijven gaan en ik probeer er maar op te vertrouwen dat het langzaam blijft verbeteren.

Wat goed dat je toch iedere dag iets kleins probeert te doen. Zolang je daar positive energie van krijgt is dat super. Dat geeft moed.

Twee maanden is echt nog heel vers. Als je hier wat meer leest zul je zien dat het best lang kan duren voordat je weer een beetje richting ‘normaal’ gaat. Als je dat eenmaal erkend zal het makkelijker worden om minder streng te zijn. Ik herken het heel goed, in het begin moest ik ook van alles van mezelf. Ik wilde concrete dingen doen die mijn herstel zouden bevorderen. Maar ook als je alles goed doet heeft het nog steeds tijd nodig. De stress moet uit je lichaam, en dat gaat heel langzaam.

Dus rustig aan en gun jezelf de tijd om bij te komen, want je bent niet voor niks in een burn-out terecht gekomen. Waarschijnlijk heb je heel lang in stress geleefd, heeft het zich opgestapeld, en is je lichaam uitgeput. Sterkte 😊

Deels herkenbaar. De spierpijn zal van de spanning in je lijf zijn. Misselijkheid en buikpijn komt vaak omdat je maag van de stress niet goed aan het werk gaat. Probeer de hele dag door kleine beetjes te eten.
Hoe lang dit allemaal duurt is natuurlijk bij iedereen verschillend. De ene heeft meer fysieke klachten, de ander mentaal.
En het wisselt ook. Soms komen er nieuwe symptomen bij en andere verdwijnen weer.

Ik zit nu in mijn zesde maand burn-out en nog steeds heb ik klachten vanuit het begin, maar ze zijn minder heftig en niet constant aanwezig. Wel zijn er nieuwe dingen bij gekomen zoals hoofdpijn en duizeligheid.

Sterkte en hou vol. Het wordt echt beter maar helaas niet binnen een paar weken.

Hoi Anoniem, ik zit in m’n 10e maand van mijn burn out en heb nog steeds klachten. De eerst 5 a 6 maanden vond ik het meest heftig. In die periode was ik ook vaak emotioneel. Mijn klachten nu zijn vooral druk/dof gevoel hoofd met wat duizeligheid. Spierspanningen zijkant nek en rugpijn. Verder is mn concentratie bij tijd en wijle verre van goed. Boek lezen bv lukt nog steeds niet Ben ook meer onhandig geworden. Maar het is ook wisselend hoor, zo kan het de aankomende weken weer anders zijn, met weer andere klachten. En je krijgt redelijk goede dagen en weer niet goede dagen. Geduld hebben, dat is de uitdaging. En ook dat lukt me niet altijd even goed. Misselijkheid waar je het over hebt had ik wel in het begin, maar dat is weg. Burn out is een gek iets, met steeds weer nieuwe ervaringen. Doe het rustig aan, neem je tijd, wandel, mediteer, doe ademhalingsoefeningen, en probeer te ontspannen.

Ik zag nog een mooie tekst op Instagram voorbijkomen, namelijk, you can do anything, but not everything.

Sterkte met alles.

Bedankt voor de opbeurende woorden, ook sterkte voor jullie.

Ik zit in de vierde maand van de BO en slaap met name slecht, angst-en paniekaanvallen, en pittige piep-toon- zoom geluiden in mijn oor, maar ook vreemd moe/uitgeput terwijl de adrenaline door mijn lijf stroomt. Hopelijk gaat het over maar het is idd bij iedereen anders.

Hey Kamillethee, Hilde en Anoniem,

Ik ben ook sinds half november uitgevallen en al al ik jullie ervaringen lees, lopen we een beetje gelijk, dus is heel herkenbaar. Inmiddels weet ik dat het zenuwstelsel zodanig is ontregeld dat je teveel cortisol in je lichaam hebt. Dit is het slechte stress hormoon wat de onrust, het opgejaagde gevoel, pieptoon in je oor etc veroorzaakt.
Hierdoor ben je continue gespannen doet je hele lichaam pijn en ontspannen lukt bijna niet. Hierdoor slaap je slecht, bijna niet zelfs en wordt je per dag nog vermoeider.
Iedereen zegt wel dat je rust moet nemen en dat het tijd kost en ik lees en probeer alle tips over ademhalen, meditatie en noem alles maar op, maar ik kan nergens vinden hoe ik de rust kan vinden in mijn hoofd.
Vooral last van overprikkeling, bellen, TV, zelfs boodschappen doen of gewoon even kletsen met iemand is een hele opgave en is de onrust in mijn lichaam weer erger. Ben in korte tijd een soort kluizenaar geworden en herken mijzelf hier helemaal niet in.
Ik zit nu in een vicieuze cirkel dat ik slapen zo hard nodig heb, maar dus niet lukt, ook overdag niet.
Wandelen heb ik veel gedaan en december en januari, ondanks het sombere grijze weer, maar dat was het enige waar ik rustig van werd. Nu ben ik zo moe door te slaapgebrek dat ook dat bijna niet meer lukt.
Net nu het weer wat beter wordt. Zo frustererend.
Ben van plan maandag toch de huisarts maar te gaan vragen om een slaappilletje, ook al ben ik daar geen fan van. Zou al blij zijn als ik 4-5 uur achter elkaar zou kunnen slapen 🙏.

Lekker hè, zo even klagen tegen elkaar?
Hou mij maar vast aan de ervaringen van diegenen die al verder zijn in dit proces en dat dit eens allemaal weer goed komt.
Als die tijd aanbreekt , gaat de vlag uit!

Fijne hopelijk rustige dag allemaal!

Sterkte Helen zet m op. En een slaappilletje hoef je niet je hele leven he, ik denk dat t juist heel helpend is voor je nu.

Je kunt het altijd proberen!

Fijne, vooral rustige, dag

Dat is ook wel zo, Gert, dank voor je bemoedigende woorden.

Heb gemerkt dat jij vaak mensen op dit forum een hart onder de riem steekt.
Mijn respect hiervoor, tenslotte heb je zelf ook wel veel op je eigen bordje, zoals ik inmiddels
ook in berichtjes van jou heb gelezen 👍.

Bespreek het eerst eens, en ik denk dat je huisarts hetzelfde zegt. Graag gedaan!

Dankjewel, ik vind het fijn hier herkenning en tips en erkenning en begrip te vinden, en weet zelf hoe fijn het is al mensen je een bemoedigend bericht sturen.

Ja ik ben niet uniek helaas op dit forum, we hebben allemaal onze reis hier ;).

Slaappilletje is inderdaad een goed idee. Ik slik ze ook. Mijn psychiater zei altijd: “De ene slikt pillen voor z’n hart en dat is geaccepteerd, de ander slikt pillen voor psychische klachten en daar rust een taboe op. Terwijl in beide gevallen een deel van je lichaam niet goed functioneert. Waarom zou je het ene dan wel mogen ondersteunen en het ander niet?”

Ik heb ipv slaappil een antidepressiva gekregen om te slapen. Die neem ik in voordat ik naar bed ga. Dat helpt redelijk goed om te slapen. En het helpt mij zeker om de dag een beetje het hoofd te bieden. Die onrust vind ik ook supervervelend hoor en natuurlijk daardoor die spanningen nek en rug. Ook kortademig dan, waardoor je weer wat paniekerig gaat worden. Vicieuze cirkel zit je dan in. Dan maar hop naar buiten (net gedaan) schudden met m’n lijf en afleiding zoeken met tv , makkelijk puzzeltje e.d. Pffff het lijkt een gebed zonder eind soms hoor en moet mezelf dan weer bij elkaar rapen om zo positief mogelijk te blijven. Dan lees ik weer even dit forum en denk dan hey je bent niet alleen die dit moet ondergaan. En toch voelt dat wel troostend, hoe gek dat ook klinkt.

Ik wens jullie een fijne en meer dan een goeie dag toch. Ik ga weer verder met niksdoen 🫣

Hoi anoniem en de anderen,

Ik ga nu ook mijn derde maand thuis in en t klinkt heel herkenbaar. Ik heb ook last van branderige sensaties op mn armen met name, vooral als ik slechte dagen heb. Dan ook last van warmte erop en veel behoefte om mn armen te koelen. De eerste maand was nog niet zo rampzalig als de tijd die daarna kwam bij mij.

Maar net als het leven zelf, gaat revalidatie en dus ook herstel van een burnout met ups en downs.
Ik denk dat dat te maken kan hebben met dat zenuwherstel sowieso trager gaat in vergelijking met een spierscheur bijvoorbeeld.

Sinds een paar weken gebruik ik citalopram en al jaren (sinds dat ik overspannen raakte in 2020) af en aan een slaappil. En die slaappil is op dit moment even t enige wat me op een soort stabiel niveau houdt en voor een soort ritme zorgt. Een tegenhanger voor de drama nachten en slechte dagen.

Dus ik denk dat het een hele goede kan zijn in deze fase en ik ben er in het verleden heel makkelijk weer vanaf gekomen.

Zeker de overweging waard om met de huisarts te bespreken.

Sterkte allen!

Dank voor jullie reacties.

Mag ik vragen welk slaapmiddel jullie gebruiken? Wordt je daar dan overdag nog suffer van of, wat ik liever zou hebben, juist een beetje rustiger?
Heb je dan ook minder last van het opgejaagde gevoel dat je van alles moet doen en dat het dan ook vlug,vlug moet gebeuren?
Dat is bij mij de reden dat ik maar niet kan ontspannen en dus zelf mijn herstel in de weg zit.
Heb inmiddels door dat mijn huisarts niet zo betrokken is, hij is best aardig maar de beste man heeft het ook druk in deze tijden en trekt niet zoveel tijd uit voor mij.
Liever kom ik dan met een goed en duidelijk verhaal wat ik graag als recept wil, misschien helpt dat...

Alvast bedankt!

Oh wat onprettig van jouw huisarts! Het klinkt als een vicieuze cirkel.

Ik ben kerspannen geweest in 2020 en sindsdien steeds op de rand van. Toendertijd heb ik een andere huisarts gesproken dan mijn eigen en heel erg moeten aandringen op slaapmedicatie, omdat ik gewoon niet sliep. Ik kwam ik er zelf achter dat ik t gewoon kon blijven bestellen bij de apotheek. Huisarts wist daar van en heb t ook hele periodes niet nodig gehad.

Omdat het een maand geleden erg slecht ging stelde hij zelf voor de dosis te verhogen en in goed overleg in de praktijk met citalopram te starten. Ik heb dus een hele fijne huisarts die enorm betrokken is.

Ik gebruik temazepam voor het slapen. Het werkt bij mij goed voor zowel inslapen als doorslapen. Mijn spieren staan de volgende dag ook niet zo strak en omdat ik een betere nacht maak, voel ik me de dag erna ook altijd beter. Minder gespannen, minder down, minder algehele klachten.
Daarnaast helpt de citalopram me om kwalitatief betere slaapuren te maken op de nachten dat ik geen temazepam gebruik. Is nog geen stabiele spiegel bij mij dus af en aan meer klachten. De temazepam mag ik 3x per week gebruiken ivm verslavings gevoelige medicijnen.

Hopelijk kan je hier wat mee, maar ik zou zeker nog een keer met de huisarts inplannen. Desnoods een dubbele afspraak, zodat er echt even tijd is om eea door te spreken.

Ik gebruik mirtazapine en neem voor het slapengaan een kwart of een halve in van 15 mg die ik gekregen heb. Voor mij is dat genoeg. En nee ik word hier overdag niet rustiger van. Is puur voor het slapen. Ook mijn huisarts weet er geen raad mee hoor, zal wel zijn omdat ze eigenlijk weinig weten van een burn out. Wel gaat hij mee in wat ik zelf evt wil uitproberen. Dus zoek eea uit en vraag gericht of dit mogelijk iets voor jou kan zijn.

Omdat ik er in het begin van mijn burn-out heel slecht aan toe was (zware paniekaanvallen en non-stop beven) heb ik 2x daags oxazepam gekregen. Dat schijnt best een heftig middel te zijn dat je eigelijk niet te lang moet gebruiken. Maar voor nu zit ik er aan vast omdat mijn geest en lichaam nog te fragiel zijn om te gaan afkicken. Ik probeer me hier geen zorgen om te maken, maar in m’n achterhoofd vind ik het geen fijn idee dat ik aan dit middel vast zit.

Bedankt voor jullie reacties. Ben blij met jullie!

Ja, ben ook wel een beetje bang ivm de kans op verslaving maar moet nu toch echt even een paar nachtjes goed slapen. Hoeveel mg hebben jullie per tabletje 10-20-30 mg?????
Op internet staat zoveel, zie door de bomen het bos niet meer 🤷‍♀️.
Ga maandag dan maar even aandringen bij de assistente op extra tijd bij de huisarts.
Is ook al een uitdaging op zich om langs die dame zien te komen haha.

Fijne rustige avond allemaal!!

Ik heb 10mg temazepam en neem er nu 2 van 3x per week. In tijden van mn master heb ik ze wel gedurende 3 maanden 5x per week gebruikt 1 tablet per keer en toen geen last gehad van moeite met stoppen.
Ik hou me nu wel braaf aan de 3x per week en dat is juist om te voorkomen dat je er te afhankelijk van wordt en daarnaast heb je steeds minder effect als je t langdurig gebruikt. Met 3x per week heb ik daar geen last van en wel de winst van een paar betere nachten.

Succes, zet m op!

Ik gebruik Zolpidem 5mg en slaap er 5 uur op. Heel soms 6 uur. Via de huisarts. Maar sinds vier weken ook antidepressiva. Hopelijk gaat dat ook helpen om wat beter te slapen.

Nogmaals bedankt voor alle informatie en tips.
Zo te horen (lezen) ben ik niet de enige die zo slecht slaapt!
Hopelijk slaap ik de komende tijd ook heerlijk 5-6 uur per nacht!
Vandaag lekker naar buiten geweest en genoten van het prachtige weer 🌞.
Jullie waarschijnlijk ook.

Fijne avond weer!

Hoi Burnie, en andere lotgenoten natuurlijk ook!

Heb nog even een vraag:
Jij slikt ook paroxetine toch?
Heb jij er ook zoveel spierpijnen ,geen / minder eetlust van?
Nu de 10e dag 20 mg,wat eerst 10 mg was (1jaar) ,maar vind het wel moeilijk om positief te zijn. Ik begrijp dat het tijd kost ,maar….nu ook ineens weer wat angst/ paniek? Mag van de Ha. 2-3 x 5 mg oxazepan nemen ,als ik het nodig vind !
Hoe is dat bij jou? Als ik vragen mag . ?

@ Helen,Laura ,Hilde
De hulpmiddelen,zoals oxazpan etc. Vind ik ook niet leuk….maar soms is het niet anders. Dat denk ik ook van de paroxetine 🤷‍♀️maar ja..wil me toch wat rustiger voelen ,ook in me hoofd.

Hier kun je er gewoon over praten/ lezen, en je ei kwijt.geweldig !
Zet ‘m op

Wat doen de oxazepam voor je als je die inneemt?

Hoi lotgenoten, gewoon slikken, nu hebben we het nodig. Ik gebruik paroxitine 40 mg en temazepam 20 mg.gewoon elke dag. Ik weet dat ik er ook weer van af kan komen als m n zenuwgestel weer gezond is. Slapen is zooo belangrijk

Ik kan niet precies zeggen wat de oxazepam doet omdat ik niet weet hoe ik ben als ik het niet zou slikken. Ik de eerste maand heb ik het proberen af te bouwen en toen werden de klachten als hartkloppingen, spierspanning m, benauwdheid en beven veel erger.

Vroeger heb ik een tijd venlafaxine geslikt, dat is een antidepressiva, en dat gaf voornamelijk rust in het hoofd. Ik heb het idee dat oxazepam voornamelijk rust in het lijf geeft, wat gezien mijn heftige fysieke klachten een welkome ondersteuning was/is.

Ik slaap in ieder geval 9 á 10 uur per nacht. Dat is super fijn voor m’n herstel.

Hoelang slik jij al oxa’a? Je mag het toch maar drie keer wel slikken ivm verslaving ?

Nee, je mag het wel vaker slikken maar gebruik je het langere tijd dan raak je er idd verslaafd aan en mag je niet zomaar stoppen. Doe je dat wel dan krijg je afkick verschijnselen. Maarja, dat was met m’n antidepressiva ook. Daar ben ik ook ziek van geweest toen ik moest ‘afkicken’.
Ik slik die oxazepam nu al een paar maanden.

In het begin van mijn burn-out was ik zo heftig aan het beven en schokken dat ze amper een hartfilmpje konden maken. Daarom kreeg ik dus oxazepam omdat dat relatief snel werkt. Toen ik dat afbouwde na een maandje begonnen de klachten weer zo heftig dat de huisarts zei “Blijf die oxazepam maar slikken.” Het was denk ik kiezen tussen twee kwaden.

Maar ik ben geen psychiater dus ik weet niet hoe heftig de verslavingsfactor is. Of het te vergelijken is met antidepressiva of niet. En ik Google het ook niet omdat ik er voor nu redelijk stabiel mee ben, en me geen zorgen wil maken over hoe dit in de toekomst moet.

Het gaat qua drukte bij mij in het hoofd gelukkig wat beter.Wel heb ik soms weer een aantal dagen last
van onrustige benen/ branderig gevoel en spierkrampen /spierpijn. Kleding irriteert dan ook op de huid.
Is dit ook een teken van een overprikkelt zenuwgestel??
Kan ook zijn dat het zo weer aantal dagen weg is

En dan soms ook weer van die sombere/depressieve momenten......raar iets je brein.

Hoi allen

Ad. Nodig hebben om je hoofd rustig te krijgen,en onrust,angstig zijn ,heb ik nu ook,sinds 11 dagen van 10 naar 20 mg paroxetine gegaan. Bijwerkingen ook ,spierpijnen,trillen van binnen .de ha. Zegt dat het eerst wat slechter kan worden , maar dan beter word🤷‍♀️daar hou ik me aan vast. Maar ja….motivatie voor iets is er ook niet echt…. Of leuk dit of dat doen …automatische piloot 🤷‍♀️of zo .
Soms neem ik hooguit 2x 5 mg oxazepan om het even rustig te hebben. Maar afgelopen week maar 1x nodig gehad.dus ik bekijk dat op dat moment!

@ Jacoba Wat doet temazepan dan? Ook iets als oxazepan?

Lees je !

Slaapproblemen slik ik pilletjes tegen dus dat herken ik niet, maar het oorsuizen, ja!! Wat kan dat irritant zijn!! En hoe meer je er op let, hoe meer het opvalt. Het schijnt inderdaad een onderdeel te kunnen zijn van een burn-out.
Bij mij wordt het erger als ik stress of spanning ervaar. Of misschien let ik er dan meer op, geen idee.

Het zal met de tijd wel minder worden, maar voor de toekomst is het misschien een goed waarschuwingssignaal dat ik teveel aan het doen ben.

Sterkte met alles. Vijf maanden is nog vers dus doe rustig aan 😊

Ik heb het ook met slapen. 2 weken goed en en dan weer een week bijna niet. Heel vervelend omdat het je herstel zo erg in de weg zit..

Je kan alleen maar focussen op de dingen die je kunt veranderen of verbeteren, dus gefocust blijven op het herstel, ruimte geven aan emoties van elkaar, goed communiceren met anderen of het nu een partner is of je kind of vrienden, en goed elkaar leren begrijpen. Maar ook begrijpen dat sommigen het niet kunnen begrijpen. Je hebt niet over alles controle hoe dingen en relaties lopen, maar waar je wel controle over hebt daar zet je je voor 100% in. Schuldig voelen is niet nodig, je doet je best en dat is goed genoeg. Blijf hoop en vertrouwen houden, altijd! Wat je ook meemaakt. En inderdaad van andere leren, hoe ze zaken aanpakken, vragen is de kortste weg.
Ik ben alleen en opgelucht dat ik dat ben, maar het zou zo maar kunnen zijn dat men nog harder werkt aan het herstel omdat je vecht voor het behouden van je gezin, vaak is dat voor mensen de eerste of belangrijkste reden om zsm te veranderen.
Bij kinderen moet je het niet te gecompliceerd maken, en liefde geven kan op vele manieren.
Maar vooral in gedachten houden altijd: je doet je best en dat is goed genoeg.

Mooi geschreven Anoniem

En ook liefde blijven geven aan je man en/of vrienden natuurlijk. Het kunnen kleine dingen zijn, een lieve tekst, een kaartje, een kus, knuffel, je dankbaarheid delen, uitleggen dat het allemaal goed komt uiteindelijk, een klein kadootje, kleine gebaren…. Wat je uitstraalt krijg je (vaak) terug. Ik merk dat mijn vrienden het kunnen waarderen, maar ik weet ook als ze me allemaal zouden laten vallen omdat ik nog steeds ziek ben dan moet ik dat gewoon accepteren. Ik weet dat mijn toekomst er goed uit gaat zien, en ik haal de kracht uit fijne mensen die er ook zullen zijn wanneer ik beter ben. Nooit denken aan wat je verliest maar denk aan wat voor moois er op je pad gaat komen omdat jouw nieuwe versie na je burn-out ervoor gaat zorgen dat je sommige dingen anders voortaan gaat doen en daarmee ook nog betere mensen aantrekt waardoor je een gelukkiger leven zal leiden. (Ik bedoelde niet specifiek jij met “jouw nieuwe versie” , maar ik schrijf dit in z’n algemeenheid aan iedereen hier 😉)

Ik weet niet of je er wat aan hebt want je hebt toch even wat tientallen jaren meer levenservaring dan ik 🤭 maar anders heeft vast iemand anders er wat aan

Ik ben vorig jaar gescheiden (1 van de dingen die me het laatste zetje richting de burn-out heeft gegeven). Klinkt misschien gek, maar ik vind het soms wel fijn dat ik deze periode alleen ben en niet met iemand rekening hoef te houden op slechte dagen. Tegelijk ook heel pittig hoor. Meerdere keren bijna paniekaanvallen in winkels gehad omdat ik toch echt wat nodig had maar niet echt iemand kon vragen voor me te gaan.
Het positieve vind ik dat ik me verder helemaal op m’n herstel kan richten en veel aan mezelf werk. (Het was even uitvogelen wie ik zelf eigenlijk ook alweer was na een lange relatie die achteraf niet goed voor me was.)

Wel blijft het opletten dat ik me niet teveel terugtrek als het minder goed gaat en blijf praten met mensen ook over hoe het met me gaat. Dus dan probeer ik mezelf ertoe te zetten toch even familie of vrienden te bellen of wat af te spreken zodat ik me niet isoleer.

Interessant om ook jouw verhaal te lezen Burnie. Ben ook wel benieuwd naar andere ervaringen.

Hoi Anoniem, je klinkt jong en dan al zoveel goede inzichten en zo verstandig ook. Ik mag dan misschien meer levenservaring hebben, maar hier kan ik niet aan tippen. Dus ja ik heb er veel aan hoe je alles beschrijft. En ondanks dat ik misschien wat 🫣🤔 ouder ben is voor mij deze burn-out helemaal nieuw en moet ik mezelf ook weer een beetje opnieuw uitvinden en das toch best lastig als alles al een beetje is ingesleten. En dan is het fijn om jouw verhaal te lezen. Dank je wel

Ik ben alleen en heb altijd veel waarde gehecht aan mijn zelfstandigheid. Wil altijd alles zelf oplossen (wat ook één van de redenen is dat ik in een burn-out terecht kwam). Maar de afgelopen maanden heb ik moeten leren om hulp te vragen. Vooral in het begin van mijn burn-out kon ik niks. Dus ik had mensen nodig die met mij naar de huisarts gingen, naar de POH, naar de fysio, mensen die boodschappen voor me haalde, die mee gingen als ik bloed moest laten prikken, noem maar op.
Ouders, vrienden en collega’s hebben mij enorm geholpen de afgelopen tijd. Mensen hebben hier gelogeerd om me gezelschap te houden. Ik ben een aantal keer bij mijn ouders gaan logeren om even tot rust te komen.

Ik vond het heel moeilijk want het voelde alsof ik constant mensen lastig viel. Maar een vriendin zei me: “Ik help je graag. Jij zou dit toch ook voor mij doen?” En dat is zo. Mensen vinden het juist vaak fijn als ze iets voor je kunnen betekenen. Dus ik leer steeds beter om hulp te vragen.

Inmiddels gaat het wat beter met me en kan ik meer dingen zelf. Boodschappen doen bijvoorbeeld. Eten koken. Vorige week voor het eerst alleen naar de fysio geweest met het OV. Maar wel met mijn lieve collega’s stand-by (mijn werk zit daar in de buurt) voor het geval ik niet goed werd, dan mocht ik ze bellen en kwamen ze me halen.

Kortom, in je eentje heb je thuis meer rust aan je hoofd, maar je moet wel zelf hulp regelen en er is minder afleiding. En inderdaad wat jij zegt, de motivatie om beter te worden en het aanhouden van een dagritme vind ik ook lastiger in m’n eentje.

En lief wat je trouwens schrijft over cadeautjes geven, of even wat liefs zeggen. Dat doe ik zeker en ook de mensen die dichtbij mij staan. Want het is ook heel lief wat ze voor me doen, dat betekent veel voor me. Maar het is zeker een goed advies om mee te geven naar alle forum lezers

Graag gedaan Burnie. We komen er allemaal sterker uit! De burn-out geeft je zoveel lessen waar je de rest van je leven wat aan hebt. De ene is wat verder in de BO dan de ander, heel fijn dat het forum bestaat, heb er veel aan gehad.
Overigens zeg ik wel eens: ik ben jong naar voel me af en toe 92 met mijn burn-out 🤣. Dit is ook de eerste keer dat ik in een BO zit, maar ik weet voor de volle 100% dat het goed komt! En ben blij dat velen ook ervan hersteld zijn op het forum, dat geeft hoop!
Ja je moet echt de motivatie/reden vinden om door te zetten met herstellen, het vergt doorzettingsvermogen. Mijn reden is dat ik beter wil worden zodat ik mensen kan blijven helpen die in nood zitten, want ik weet hoe het voelt…. Er is niks ergers dan zonder hulp zitten en je machteloos voelen… En zo heb ik nog meerdere redenen, maar ik blijf het vaak moeilijk vind om door te zetten met rust nemen, dat is het stukje waar ik nu aan werk. Een partner was dus wel fijn geweest qua hulp ontvangen misschien maar goed, al met al ben ik toch opgelucht dat ik hier alleen door heen ga, ik had geen goede partner voor de ander kunnen zijn…..

@ Hilde fijn dat je zo veel hulp ontvangt! En je mag trots op jezelf zijn, de stapjes die je vooruit zet

@ B, wat knap dat je die stap hebt gezet! Een streep onder de relatie zetten, omdat het je niet gelukkig maakte. Heel goed dat je bewust keuzes maakt

Ja ik schreef dingen ook in z’n algemeenheid Burnie! ☺️
Lief dat je zo lief bent ook voor je naasten, ze zullen het appreciëren!
Cliché: het zijn de kleine dingetjes die het hem doen

Thanks Anoniem, ik was zelf verbaasd hoeveel mensen willen helpen als je het vraagt. Ik heb niet veel vrienden, maar zelfs vage kennissen zijn best bereid af en toe te helpen. Maar ik moest durven toegeven dat ik hulp nodig heb, en durven vragen.

Een mooi onverwacht voorbeeld was toen mijn medicatie klaar lag bij de apotheek en ik niet in staat was die op te halen voordat m’n huidige voorraad pillen op was. Vrienden en collega’s gebeld maar niemand redde het om vóór sluitingstijd langs te gaan, en komende dagen zou de apotheek dicht zijn. Toen heeft een collega uiteindelijk haar man gebeld die in de buurt van de apotheek was. Hij heeft mijn pillen opgehaald en bij mij thuis gebracht. Hoe lief is dat!! 🩷

Dat is super lief! Je mag in je handjes klappen haha

Hi allen,

Ik woon samen met mn man en hond, waarbij mijn man werkt vanuit huis.
De boodschappen komen via picnic en verder ga ik op dit moment ook de deur nog niet uit naar winkels ed. Dat gaat nog niet. Als er wat nodig is, haalt mijn man/moeder het of bestel ik iets.

We proberen vanaf het begin zo goed mogelijk te communiceren, over de taken in huis maar ook over hoe ik me voel en hoe hij zich voelt. Ik denk dat die verbinding heel belangrijk is. Het thuiswerken gaat prima en is voor mij wel heel fijn.
Ik probeer mijn dankbaarheid hierin ook zeker uit te spreken naar zowel hem als mn moeder en broer. Zij doen op dit moment het meeste voor me.
Daarnaast heb ik echt ontzettend veel steun aan mijn hond. Het voelt echt therapeutisch om met hem te knuffelen, spelen, trainen of stukjes te wandelen.

Hoi Laura

Heb je bericht gezien,ook ik houd me vast aan mijn hondje. Geeft me steun,al praat zij niet. Ben nu 9 maanden in dit kleine huisje,maar vind het zwaar. Alleen zijn. Nooit alleen geweest. Wil van alles ,maar pfff geen fut. Spelletjes,tv,lezen, doe ik ook, schoonmaken is zo gebeurd.vliegt me aan,dan even huilbui,wat angstig….de dag duurt zo lang dan. Niet veel vrienden ,altijd gewerkt.man is nu 2 jaar overleden…buurthuis wel geweest,maar toch niks voor mij.
Waarom gaat het bij mij niet ?
Ga ook niet doelloos door de stad lopen….
heb ook de Ad.met 10 mg verhoogd met de Ha. ,nu 20 mg / 11 dagen,dus ook de bijwerkingen.daardoor weer.
Even van me afschrijven….

Probeer rustiger uit de ademen als je zo’n aanval hebt
Kamille thee zou kunnen helpen
Even wat rustig bewegen
Meerdere keren Aanspannen van spieren en weer rustig loslaten de spieren
Vooral blijven focussen op het oplossen van je burn-out omdat de hyperventilatie een symptoom is, dus zvm rust plannen
Afleiding zoeken door naar buiten te kijken, vogels of wolken volgen
Focussen op andere zintuigen, wat ruik je wat hoor je wat zie je bijv

Goede tips al gegeven. Ik doe inderdaad veel van die dingen als ik hyperventilatie voel opkomen.

Maar ook de gedachten dat het vanzelf weer gaat zakken, dat ik het ‘gewoon’ moet ondergaan, helpt mij ook. Er tegen vechten maakt het enkel erger. Dingen als ademhaling tellen en in zakjes blazen enzo maken mij alleen maar meer gespannen.
Afleiding zoeken en er op vertrouwen dat je lichaam vanzelf weer het juiste ritme oppakt.

Oh en als ik met andere mensen ben vertel ik ze direct dat ik me even niet zo lekker voel, dat ze niets voor me kunnen doen, dat ik er zelf even doorheen moet. Dat geeft mij de rust om niet te hoeven doen alsof er niets aan de hand is.

Ohja en huilen helpt mij ook vaak, geeft ook een soort rustig gevoel. Gr Anoniem

uit de ademen = uit te ademen

Die vervelende Autocorrectie 😅

Staren naar een kaars of open haard
En/of een lekker geur kaarsje of wierook aansteken

Ohja en om de een of andere reden helpt kauwgom kauwen bij mij. Misschien omdat het je dwingt om door je neus te ademen? Of omdat je regelmatiger gaat ademen als je kauwt? Ik heb geen idee waarom, maar het helpt. Vooral als ik een aanval voel opkomen.

Bedankt voor de tips! En hilde er actief mee aan de slag gaan (ademoefeningen etc) maakt het bij mij inderdaad ook veel zwaarder.

Het lastige is alleen dat het bij mij soms uren aanhoudt. Dus zo lang afleiding zoeken vind ik dan ook lastig.

Uren?? Daar heb ik (gelukkig) geen ervaring mee. Ik doelde op hyperventilatie aanvallen waarbij je handen gaan tintelen en je duizelig wordt etc. Maar dat duurt meestal een half uurtje.

Wel kan ik sinds m’n burn-out dagen lang benauwd zijn omdat mijn borstspieren verkrampen van de stress. Daar zijn helaas geen trucjes voor om dat snel over te laten gaan.

Ja, het is chronisch. Altijd gehad bij stressmomenten bijvoorbeeld in vliegtuig (ben ik geen held mee) of na een avond te veel alcohol (dat is me het dus ook niet meer waard.

Maar ook geregeld als stress signaal die ik voortaan niet meer zal negeren, maar nu wel mee heb te dealen.

Ik voel wel wat er mis gaat, me middenrif lijkt een beetje te blokkeren waardoor ik zwaar inadem. De frequentie en buik gaat nog best goed.

Maar ondanks dat ik voel wat er mis gaat kan ik het gewoon niet zelf resetten. Dus dan is het uitzitten maar dit duurt afhankelijk van de oorzaak soms uren. Als ik erg slecht heb geslapen kan het gerust de hele dag zijn. Erg vervelend.

Overigens heb ik die tintelingen enzo wat minder. Vooral echt het gevoel te weinig lucht te krijgen. En wat druk op borst, maar ik begrijp dat dat spierspanning is dus daar kan ik wat beter mee leven.

Goed dat je al veel inzichten hebt gekregen waardoor het ontstaat zodat je dat kan tackelen.

Over vliegen gesproken, auto rijden is vele malen gevaarlijker…. Angst is een slechte raadgever, je moet je angsten niet altijd voor waarheid aannemen. En als je vliegt begin dan met kleine routes eerst zodat je weer wat gewend eraan raakt.
Zorg dat je zvm afleiding hebt tijdens de vlucht en van te voren even goed bewegen zodat je ontspannender in het vliegtuig stapt. Bijv even goed kracht oefeningen doen van te voren of wat cardio. En tijdens de vlucht even je spieren paar keer ontspannen en los laten. Iets van kauwgumpje pakken of een lollie/lolly voor de afleiding (niet teveel want teveel suiker is een no go)
Misschien kan je proberen je middenrif wat te masseren?

Theïne/cafeïne, Suiker, alcohol en ongezond eten zijn ook killing voor hyperventilatie

En voor je burn-out, zvm blijvende rust en ontspannende dingen plannen, dingen die stress geven vermijden, en veel slapen

In sommige gevallen schrijven ze ook benzo’s voor. Maar je zou ook bijv valdispert kunnen proberen dat is wat natuurlijker, of kamille thee

Ik bedoelde: En tijdens de vlucht even je spieren paar keer “aanspannen” en los laten

En je kan natuurlijk ook de internationale trein pakken, dat is nog/veel beter dan vliegen en misschien raak je daar minder van in de stress 😉

Ik heb gelukkig geen last van maagpijn (wel genoeg andere klachten), maar ik lees dat je veel medicijnen slikt. Misschien met je huisarts deze medicijnen eens tegen het licht houden. Wie weet zitten er medicijnen die je maagpijn veroorzaken. Of misschien de combinatie van sommige medicijnen. En ik snap best dat je die vervelende onderzoeken niet meer wil.

Sterkte Petra en hopelijk gaat die pijn weer snel over.

Hi Burnie, de medicijnen die ik neem, zijn maagmedicijnen, sorry dat had ik er even bij moeten zetten.
Als ik mijn maagbeschermers niet neem, wordt het nog erger, helaas.

Hi Petra, ik heb al bijna 8 maanden lang buikpijn-zere darmen/zeer gevoelig maag, ik ben bang dat het erbij hoort want je darmen en maag staan toch in verbinding met je zenuwstelsel.

Hoi Sanne, geen idee wat spoor 2 is, geen ervaring mee. Waar ik wel ervaring mee had is een nare werkomgeving. Dus als ik jou was zou ik gaan voor een nieuwe baan waar je blij van wordt en energie van krijgt. Dus ik zou met gierende banden vertrekken bij je huidige werkgever.

Hoi! Ik ben vanaf november aan het opbouwen. Ook na een onderzoek is spoor 2 een optie. Maar... ik wil natuurlijk eerst beter in mijn vel zitten. Ik heb op een spoor 1 aangedrongen. Andere baan binnen de werkgever.
Ik vind het ook echt een dilemma. Echt gaan voor wat nieuws in je herstel.. werkt dat voor me of tegen me... mijn gevoel zegt neem je tijd, eerst in de luwte herstellen. Er is altijd werk te vinden.
Ben benieuwd hoe jij het verder aanpakt.

Ik zou via spoor 2 ander werk zoeken. Op deze manier herstel je misschien wel maar ga je uiteindelijk weer onderuit (bron: eigen ervaring). Na eerste burn-out op zelfde werk gebleven en 2 jaar later burn-out nummer 2, deze is een stuk intenser en duurt langer. Ga uitzoeken waar je blij van wordt en durf te switchen. Niet blijven uit gemak of vanwege angst voor de verandering. Daarnaast als je nog veel klachten ervaart zou ik uren minderen of überhaupt nog niet gaan werken. Na mijn eerste burn-out ben ik volledig herstelt voordat ik weer ging werken. Opbouwen ging toen ook vrij vlot omdat ik geen klachten meer had.

Dank jullie voor de reacties. En toen 1 van jullie een spoor 2 inging, duurde het toen ook zolang voordat jullie een reintegratie kregen?

Coach* sorry moest er nog bij

Hoi Sanne, nee bij ingang spoor 2 kreeg ik direct een coach via een re integratie bureau. Lijkt me raar als je daar op moet wachten?

En wat vertellen jullie over de periode dat je ziek was/niet gewerkt hebt?
Is het verstandig om te solliciteren als je nog ziek bent? Echt een lastig dilemma als je huidige werk geen optie is. Kan je over dit soort dingen eigenlijk transparant zijn tegen de bedrijfsarts of werkgever?
Zo veel vragen…. Sorry

Hoi Kamillethee,
Ik ben altijd overal heel open over geweest, ook al treed ik niet bij iedereen in detail. Maar dat is omdat ik me daar zelf goed bij voel, dus ik denk dat de keuze in hoeverre je open bent over je situatie, voor iedereen persoonlijk is. Bij je bedrijfsarts zou ik wel je kaarten op tafel leggen, die heeft medisch beroepsgeheim en kan jouw situatie het beste beoordelen als hij/zij goed op de hoogte is.

Solliciteren terwijl je ziek bent zou ik afraden tenzij je moet (bijv vanuit Spoor 2 na 1 jaar ziektewet). Het is zwaar en brengt veel spanning met zich mee. Tijdens Spoor 2 moest ik ook solliciteren en dat heeft me eerder tegengewerkt dan wat anders.

Inmiddels heb ik onlangs gesolliciteerd voor een 0-uren functie, buiten mijn oorspronkelijke vakgebied, en ook in dat gesprek heb ik eerlijk benoemd dat ik al een poos thuis zit vanwege BO, nadat reintegratie in mijn oude werk niet gelukt is.
Je neemt een risico want ze kunnen ook denken van: nou die persoon aannemen is misschien niet zo’n goed idee.
Maar in mijn geval kreeg ik juist te horen dat ze het zo fijn vonden dat ik zo open was geweest. Het kan dus ook gewaardeerd worden. En nogmaals je hoeft natuurlijk niet tot in detail te vertellen, dat is aan jou.

Hoi Sanne,

Hier ook ervaring met Spoor 2. Als ik jouw verhaal lees, zou ik spoor 2 ook gebruiken om eens te zoeken naar ander werk. Je kunt dan een onbetaalde werkervaringsplek regelen, dan ga je eigenlijk een x-aantal weken een soort stage lopen bij een andere organisatie. Zo kan je kijken of het bij je past zonder dat je gelijk je huidige baan kwijtraakt. Zou dat zeker eens bespreken met je coach.

Succes met spoor 2, ik vond het zwaar maar dat kwam omdat ik er destijds helemaal de energie nog niet voor had. Hopelijk kan jij er juist iets positiefs uithalen!

Hoi Y,
Wat beschrijf je dat mooi. Dank voor je tijd en tips. Heel lief.

Ik zit in mijn vierde maand van BO. In de eerste drie maanden had ik vooral totale paniek van de ziekmelding, de gesprekken en wat nu. Ik was cognitief maar ook emotioneel niet instaat om een goed gesprek te voeren. Terwijl ik wel moest uitleggen wat er aan de hand was en waarom ik ziek was. Dat lukt mij echt niet. Klinkt misschien heel gek. Ik was dodelijk vermoeid maar de adrenaline gierde ook door mijn lijf. Bizar.
Ik ben nog niet helemaal open geweest en dat is niet zozeer bewust maar meer angst en het moeilijk vinden om te praten en uit te leggen….

Je kan het ook uitschrijven en dan op papier laten lezen of zelf voorlezen

Uitschrijven van te voren bedoel ik voordat je een gesprek hebt

Ah ik kan me ZO goed indenken wat je bedoelt @Kamillethee! Ook de totale paniek en stress om al die stomme gesprekken. Heb t al vaker gezegd hier op het forum maar dat hele systeem van reintegreren is zo NIET helpend bij dit soort klachten..

Een goede tip inderdaad om van tevoren wat op papier te zetten.
En je mag het ook gewoon benoemen zoals het is, of aangeven dat het je veel moeite en energie kost om erover te praten. Ik denk dat daar niks mis mee is.
Ik heb echt overal waar ik op gesprek moest (bedrijfsarts, arbeidsdeskundige, UWV etc.) in het gesprek moeten huilen omdat de emotie zo hoog zat en ik altijd zenuwachtig ben voor zulke gesprekken. Ik zeg dan gewoon: het raakt me want ik heb het echt heel zwaar (gehad). Mogen ze best weten en eigenlijk iedereen reageert altijd begripvol.

Om maar aan te geven: het is niet erg als het je moeite kost, denk alleen maar logisch!

Helemaal eens met Y! Mooie aanvulling
Doe je zelf niet gezonder voor dan je bent! Wees 100% eerlijk hoe je je voelt

Hi allemaal, bedankt voor de reacties. Ik heb al een sollicitatiegesprek elders gehad en daar ben ik eerlijk geweest. Daar waren ze blij mee. Ze kozen er toen toch voor om niet mijn 2e spoor te worden omdat het eenzelfde soort bedrijf is en ik dan bij de concurrent geld zou gaan verdienen en mijn werkgever dan nog moest blijven betalen. Dit was heel jammer. (Ik ben schoonheidsspecialist)

Ik heb 20 januari mijn arbeidsdeskundigonderzoek gehad. Hieruit is een spoor 2 geadviseerd. En hier heb ik dus nog verder niks van vernomen qua coach… ik loop vast daardoor. Ik ga morgen poolshoogte nemen bij mijn werkgever en er dan ook een mail uitsturen richting de bedrijfsarts. Schiet niet op zo. En ik weet dat mijn werk een groot onderdeel is van mijn burnout en wil daardoor niet straks een wia aanvragen omdat het allemaal niet zo vlotjes is gegaanz

Lastige vind ik ook. Door mijn medicatie zijn mijn emoties gedempt. Dus ik houd het vaak droog terwijl ik dan normaliter wel emotioneel zou zijn. Mijn bedrijfsarts dacht dus daardoor dat ik niet meer verder wil reintegreren. Terwijl de werksituatie mij ziek houdt. Moeilijk soms.

Wat goed dat je er zelf de regie in pakt Sanne!
Wat jammer inderdaad dat je sollicitatie verder niets is geworden. Dat je emoties onderdrukt worden, kan je denk ik ook gewoon benoemen: ‘het doet veel met me maar door de medicatie kan ik dat nu moeilijk uiten’, oid.

Vervelend dat je nog op een coach moet wachten, dat schiet niet op zo. Misschien doe je dat al hoor maar je zou alvast eens voor jezelf kunnen bedenken wat voor sollicitatie activiteiten je in spoor 2 de komende tijd wilt doen. Volgens mij is de stelregel zo’n 4 per maand en het kan vanalles zijn: solliciteren op vacature, open sollicitatie, netwerkgesprek, bericht sturen op LinkedIn etc.

Zou kan je misschien in de tussentijd toch alvast iets doen terwijl je wacht op je coach.

Succes ik hoop dat je gauw wat hoort!

Hoi Sanne,

Ik lees je verhaal af en toe mee. ;) Ik ben zelf ook aan het re-integreren en hoop juist dat ik ooit weer m'n oude werk kan doen. Bij mij moet ook spoor 2 worden ingezet omdat ik al ruim een jaar ziek ben. In december het arbeidsdeskundig onderzoek gehad en ik heb sinds vorige week een loopbaancoach toegewezen gekregen. Misschien dat het bij jou ook nog even duurt? Maar heel goed dat je zelf initiatief neemt hierin. Ook kun je goed onderbouwen dat dit juist je herstel zou kunnen bevorderen. Heel veel succes en ik hoop dat je snel een goede coach en nieuwe passende vacature vindt!

Hallo ja hoor hier dus ook .ziek kapot moe .tot niks komen. Kort londje enz enz .

Ha,

Dit heeft te maken met cortisol niveau die in de ochtend het meest hoog is. Dit zakt na mate de dag af vandaar dat je die gevoelens hebt! Niks geks

Ja heb ik ook ,ook in de ochtend veel darmproblemen vaak ga ik na het ontbijt even rondje wandelen dit wil het onrustige gevoel nog wel eens verbeteren. Zie er soms gewoon tegenop om naar bed te gaan savonds

De ochtenden zijn ook bij mij de moeilijkste momenten. Ik spreek nooit iets af bv in de ochtend (als ik al iets afspreek) Later in de middag en avond gaat het wat beter. In de ochtend meer last van m’n hoofd en duizeligheid. Iets meer spanning ook in mn lijf. Schijnt te maken te hebben dat cortisol in de ochtend hoger is (maar ik kan het mis hebben hoor) De ochtenden rustig aandoen door misschien even wandelen en/of mediteren. Sterkte en weet dat je niet alleen bent met deze klachten.

Hoi Anoniem

Ja..weet er ook alles van.woon alleen ,dus geen aanspraak.veel piekeren ,en huilen.duizelig,hou me wel bezig ,maar geen 24/7 per dag. Dus laat de tranen vaak lopen, lucht op 🤷‍♀️ …bah
Leuk…cortisol….sterkte

Ja dit herken ik heel goed,word heel naar wakker en probeer dan van alles om me wat beter te voelen ,gaat t in de namiddag wat beter en de volgende ochtend weer t zelfde verhaal

Bij mij precies andersom. ‘s Morgens ben ik op m’n best, ‘s middags ben ik goed, en tegen 17:00 stort ik in. Dit is al vanaf het begin van mijn burn-out en is nu, 6 maanden later, nog steeds zo. Heel vreemd want voor die tijd was ik juist een avondmens.

Ja! Je gaat veel herkenning vinden in onderstaande eerdere verhalen.

Verder kan ik dit online artikel aanraden wat te vinden is op Google: Piekeren. Waarom je het doet (en hoe je ermee stopt)

En Werk aan het oplossen van je burn-out: veel rusten, veel slapen, lees onderstaande verhalen met meer tips, ontprikkelen, en heel veel geduld hebben. Dat is een beetje een korte samenvatting

Bedankt.....tja bij een GAS heb je zoveel overeenkomsten met een burnout/overspanning.
Is vaak een lastig iets. Ik maak mij alleen eigenlijk maar zorgen over hoe ik mij voel en dat het ooit weer over gaat.

Je kan angst fysiek ervaren of in gedachten. Als je je zorgen maakt is dat GAS. Ofwel niet helpende gedachten voor je herstel.

Een burn-out is niet levenslang. Zie verhalen van mensen die opgeknapt zijn hieronder.
Zorgen maken verandert niks aan de situatie. Ik denk dat je veel hebt aan het online artikel en dit forum zodat je hoop en vertrouwen krijgt. Het is geen makkelijke weg maar als je werkt aan je burn-out en geduld hebt zul je beter worden.

Dus de fysieke angst en onrust past goed bij een BO weer.

Overigens hangt het wel af wat de oorzaak is van je fysieke angst voordat je het een BO of GAS kan noemen. Uit jouw verhaal lees ik dat je niet goed luistert naar je lichaam en daarom schreeuwt je lichaam om rust en ontspanning nu dmv van fysieke klachten zoals onrust, overprikkeling etc

Hoi Bas,

Heel herkenbaar verhaal qua ontstaan, verloop en huidige situatie. Ik lees / denk / voel met je mee, en typ zo nu en dan ook ;).

Zet hem op, sterkte. En of het nou een BO of GAS is, op dit moment veranderd dat niets aan je klachten. Probeer jezelf over te geven aan de situatie ipv vechten.

Komt allemaal goed, ik weet precies hoe je je voelt mbt gaat het weer over, het giert door je lichaam, maar het komt goed.

Gert

Bedankt voor hartverwarmende reacties!

Ik weet zo ook zelf niet eens hoe ik aan die onrust/angst kom. Ook niet wat de oorzaak is.
Tja ik ben een binnenvetter en laat emoties niet echt zien.

Vaak hebben diagnoses overlapping, bijv depressie en een burn-out of autisme of verslavingsproblemen, perfectionisme, add, hsp, trauma etc etc etc. Voor de verzekering is zo’n label belangrijk zodat je het vergoed krijgt.
Maar bijv fysieke Angst door GAS heeft een andere benadering nodig dan BO. Zie verhaal 1655 waar ik wat over heb geschreven in de reacties.
Heb je GAS dan krijg je meestal CGT en exposure therapie, dus in stapjes activiteiten aangaan zodat je vertrouwen krijgt in het kunnen. De angst heeft dan een ongegronde reden. Er is geen reden om ergens angstig voor te zijn ook al ervaar je het wel.
Als je fysieke angst ervaart bij een BO moet je dat juist niet doen of in elk geval sowieso niet aan het begin van je BO (die overigens in sommige gevallen lang duurt), want dit signaal is juist een sein dat je teveel doet.
Het zou dus kunnen zijn dat je beiden diagnoses hebt, wat alleen maar handig is omdat je dan wel de behandeling krijgt vergoed.

Als je fysieke angst ervaart bij een BO moet je dat juist niet doen, ik bedoel daarmee: dat je dus niet meer moet doen dan je nu aankan. Dus je moet het omgekeerde doen van exposure therapie en dat is afremmen.
CGT is wel raadzaam als je angstgedachten hebt, ofwel niet helpende gedachten hebt.

Ik heb overdag vaak onrustig/nerveus gevoel en verzink daar dan soms in. Ik doe wel alle dingen
en ben wat dat betreft daar niet bang voor. Ook de laatste 8 maanden als ik wakker wordt dan
kan het zijn dat meteen dat nerveuze gevoel er is en soms tegen de middag verdwijnt.....dan voel je
weer dat je meer aan kunt.
Veel mensen die BO zijn ontwikkelen ook die angst/nerveuze gevoelens toch?

Ja klopt. Cortisol is in ochtend het hoogst. En bij BO nog hoger. Te veel Cortisol kan je linken aan stress/paniek/angst/onrust zijn

Ik heb geen angst voor iets of iemand of situatie maar voel mij gewoon gespannen/nerveus/overprikkelt.
Kan dan ook slecht concentreren of heel rustig iets lezen.
Algeheel nerveus gevoel. Ik ben ook niet fysiek uitgebrand. Kan veel lopen en ga sinds kort naar de sportschool. Op mijn werk is het ook altijd druk en neem ik ook nooit pauzes. Dit heb ik mij
zo al wel 15 jaar zelf opgelegd. Na dat ik 3 weken thuis was ben ik vanuit huis al weer begonnen met
werken ...ca. 3 uur per dag. Om maar wat afleiding te hebben. Tja misschien niet verstandig geweest zo snel.

Je kan er alleen maar van leren. Je hersenen zijn overspannen/opgebrand. Heel veel rust, slapen, ontspannen/ontprikkelen en veel geduld hebben. Niet te hard van stapel lopen met sporten, lagere intensiteit pakken of blijven wandelen. Want je brein is gewoon toe aan rust. In de verhalen hieronder vind je veel tips verder! Succes Bas!

Alles klinkt herkenbaar. Ging bij mij de eerste 8 maanden precies zo. Nu ruim 1.5 jaar erin en die constante paniek, onrust etc is een heel stuk minder dus het wordt echt beter. De vermoeidheid is er nog en de hersenmist met name. Het duurt gewoon ontzettend lang. Probeer te bedenken dat jij dit niet bent maar dat de burn-out is en dat het weer weg zal gaan. Je kunt jezelf helemaal gek maken namelijk maar het levert je alleen maar meer stress op. Ik weet dat die onrust en angst zo overweldigend kan zijn dat je er niet omheen kan maar probeer toch te bedenken op die momenten dat dit tijdelijk is en weer over gaat

Ik heb overigens ook vernomen dat die mentale klachten zoals angst paniek etc eerst verdwijnen en daarna de fysieke klachten. Bij mij klopt dat wel. Na een maand of 15 werd het bij mij in mijn hoofd een stuk rustiger, kan weer veel meer relativeren en die angst paniek is veel en veel minder dan hoe het was

Jouw verhaal is erg herkenbaar. Op het punt dat ik uitviel was ik zo angstig dat ik amper over straat durfde te lopen. Ik werd van alles bang. Hier heb ik nooit eerder last gehad in mijn leven, waardoor de psycholoog aangaf dat dit een symptoom is van de burn-out. Naast de angstklachten heb ik nog tal andere burn-out klachten. Bij mij is ook een gegeneraliseerde angststoornis geconstateerd. Mijn psycholoog vertelde mij dat als de GAS is ontstaan voordat de burn-outklachten begonnen, de GAS op zichzelf staat. Maar als de angstklachten zijn begonnen in de periode dat ook de andere burn-out- symptomen zijn begonnen, dit als een symptoom van de burn-out moet worden beschouwd. De GAS wordt dan ook steeds minder naarmate je meer van je burn-out herstelt. Dit klopt ook. Ik zit nu ruim 11 maanden in mijn burn-out en merk dat de angstklachten en overige klachten minder zijn geworden en ook minder aanwezig zijn als ik veel rust houd. Als ik over mijn grens ben gegaan dan merk ik dat gelijk en worden de klachten weer erger.

Hoi Leo,

Tja is een lastig iets. Voelt soms zo raar. Dan weer aantal dagen redelijk helder in het hoofd en
kun je het allemaal weer relativeren en begrijp je niet hoe je in zo'n bubbel terecht kon komen en zo
weer ineens een aantal dagen dat je er weer in zit.
Nu vandaag ook weer een hele rotdag. Nerveus gevoel, opgejaagd en veel in je hoofd / eigen bubbel zitten.
Niet echt spraakzaam en teruggetrokken. Mijn vrouw merkt dat dan ook meteen als het niet lekker gaat.
Is zo frustrerend terwijl ik het wel wil accepteren. Tja ik weet dat er ook weer goede dagen aankomen maar als je erin zit dan kun je je dat niet meer voorstellen.
Ook al had ik altijd wel iets van spanning/angst mijn hele leven ik heb het niet zoals nu gevoeld.
Misschien te lang doorgegaan en er nooit aandacht aan besteed en nu is alles teveel geworden.

Hoi Bas zo herkenbaar dit ik zit er nu ruim 17 maanden in een burnout en de angsten heb ik ook piekeren pffff ben bij een praktijk ondersteuning ze begrijpt me wel kan me ei kwijt en ook dagen dat het wel goed gaat wandel veel met de hond de natuur geeft me rust maar nu weer veel dagen onrust in mijn hoofd net of je veel gedronken heb bovenop bha ik ben bijna 7 jaar weduwe en heb 2 kinderen en kleinkinderen en wil mijn kinders er niet te veel mee lastig vallen hoop dat ik weer eens de oude word en er weer kan zijn voor iedereen wacht maar weer af duurt langgggggg sterkte ook en iedereen die dit leest

Tja het is een niet te begrijpen iets. Ik vind de onrust / nervositeit het ergste wat je de hele dag mee kan dragen. Dit gaat dan ook meteen in je hoofd zitten.
Jullie allemaal veel sterkte en houd moed...het komt uiteindelijk goed.

@Bas. Ik herken heel erg wat je zegt dat je afgelopen jaren altijd wel wat nerveus was/ spanning had. Heb je een idee waar dat vandaan komt bij jou? Ik nam dat altijd voor lief en dacht gewoon dat dat bij mij hoorde ofzo maar als ik terugdenk is het meer iets van de laatste 5/10 jaar ofzo. Lastig om er echt de vinger op te leggen waardoor het komt. Ben zelf ook een binnenvetter en kan moeilijk emoties doorvoelen, laat staan delen met anderen. Ben ook streng voor mezelf, perfectionist etc etc maarja dat is toch ergens door gekomen denk ik dan.

Hoi S

Ik weet zo niet waar het door komt.....ben altijd wel beetje neurotisch geweest denk ik.
Voelt het voor jou nu ook als een mentale burnout dat de spanning teveel is geworden?
Herken je ook dat onrustige/zenuwachtige gevoel wat wel dagen kan aanhouden?
Ik raak er niet van in paniek maar het is steeds aanwezig. Je hele kijk op de wereld/omgeving voelt dan ook heel anders.

Ja heb wel het idee dat het mentaal teveel is geworden waardoor ik hier in terecht ben gekomen. Ik merk het overigens ook fysiek heel erg qua klachten. Dat onrustige is er nu met momenten nog wel maar wel veel minder. De fysieke ongemakken overheersen (vermoeidheid, brainfog). Heb nog steeds wel snel spanning voor dingetjes, m’n zenuwstelsel is nog gevoelig. Wil er alleen graag achterkomen waarom ik de laatste jaren altijd zo gespannen/ nerveus was. Is nog een zoektocht momenteel voor me. Wil ik uiteindelijk weten om te voorkomen dat ik ooit weer hier in beland

Hoe lang heeft dat geduurd bij jou dat het onrustige / nerveuze meer weg bleef?
Je wordt daar ook depri van en voelt soms zo uitzichtloos.

Hmm denk een jaar ofzo. Het wordt geleidelijk minder. Over een tijdje denk je waarschijnlijk van: hé ik ben nu veel minder vaak/ lang onrustig. Ik heb het nu vooral als ik over een grens ga, dan komen veel klachten weer terug voor dagen, soms weken. Maar snap je gevoel, ik werd er ook gek van. Ik was daarnaast ook mega uitgeput, maar kon niet ontspannen/ goed slapen door dat onrustige gevoel, heel frustrerend. Maar dat wordt dus echt minder.

Bij mij speelde ook mee dat ik hier 2 kleine kinderen heb rondlopen waardoor dat onrustige zo lang heeft aangehouden vermoed ik. Het liefst was ik alleen zonder geluid en prikkels, dat was de enige manier waarop ik rustiger werd. Bij alle geluiden van de kinderen ging m’n hartslag omhoog en werd ik paniekerig van de onrust

Nog een tip. Ga yoga doen en ademhalingsoefeningen/ meditatie. Ik het begin zal dat raar voelen met die onrust maar gaat steeds beter overtijd. Heb/had ik zelf baat bij

Ik herken erg veel van wat je zegt bas, ik heb het ook, alleen iets meer lichamelijk dan in mn hoofd denk ik. Vooral dat brandende gevoel en last van gewrichten. Ik ben enorm bang de afgelopen periode dat ik een ziekte heb omdat het zo heftig voel. Kan ik me niet voorstellen dat een burnout dit kan veroorzaken. Het is gewoon te gek voor woorden. Echt bizar. Hoelang zit je er nu in bas? Ik eind deze maand een jaar en zit er nu op zn slechts bij denk ik. Ik ga morgen waarschijnlijk starten met antidepressiva, hopelijk geeft dat net t setje wat modig is

Ik nu 8 maanden. Heb in januari twee redelijke weken gehad en nu weer week erg nerveus/onrust en wordt er ook depri van. Gevoel alsof er geen goede dagen meer komen.
Soms denk ik ook dat het haast depressie is of GAS die weer meer is komen opspelen. Weet het soms ook niet meer.

Het kan heel goed zijn dat je het alle drie hebt. Blijf focussen op de tips die je hebt gekregen. Er is geen quick fix voor een burn-out. Herstel heeft gewoon tijd nodig.

@Anoniem

Angstklachten, depressie komt toch vaak voor bij een Burnout/overspannenheid lijkt mij?
Als ik goede dagen heb dan denk ik weer waar maak ik mij druk om ......om vervolgens soms weer paar dagen het niet meer te zien zitten.
Vandaag ook weer 4 uurtjes naar het werk geweest. Ging wel wat nerveus heen maar gaandweg de uren
werd dit rustiger en op terugweg naar huis (1 uur rijden) was ik aardig ontspannen. Dus het kan wel.

Ja je kan behoorlijk somber raken door een burn-out, logisch natuurlijk als je ziek bent want wie wil er nou ziek zijn?, maar als je daar niet te vaak te veel aandacht aangeeft en blijft focussen op herstel en alles wat daar aan bijdraagt, zul je merken dat je met mini stapjes vooruit gaat, het vertrouwen terug krijgt, en daardoor weer positiever in het leven staat.
Ook helpt relativeren mij, het focussen op lichtpuntjes, en dankbaar te zijn voor dingen die wel goed gaan en dingen die je nog wel hebt bijv.
Ja angst is zeker een onderdeel van BO zoals ik hierboven eerder had geschreven

En wat helpt qua voeding en supplementen.
Ik gebruik magnesium, omega 3 en vitamine D.
Sinds kort ook foliumzuur. Fit was bij bloedonderzoek te laag.

Ja dat is genoeg/voldoende hoor! Lekker gezond eten: volkoren, genoeg eiwitten, groente, fruit, hartig beleg op brood, kwark, yoghurt, noten, vette vis is nog beter dan supplement, maar volstaat als je niet van vis houdt. Aardappels, zilvervliesrijst is ook prima

Heel herkenbaar in mijn leven. Ben ook nog steeds bezig met dit proces om mijn lichaam en geest te leren begrijpen.

Hoi Bas, hier ook een hoofd vol en een opgejaagd gevoel in m’n lijf. Voelt zo niet fijn. Ook mijn man ziet het aan mij als het weer eens zeer aanwezig is. Dan trek ik me in mezelf terug. Wat trouwens ongewoon is voor mij. Maar het blijft een ding hoor pffff. Wel slaap ik nu wat beter en heb tussendoor als ik wakker word niet meer die enge onrust in mn hoofd. Wat ik wel vreemd vind is dat ik in de ochtend wakker word met die druk op mn hoofd en eigenlijk kan ik dan ook niet meer blijven liggen. Maar hopelijk gaat dat ooit verdwijnen, daar hopen we maar op.

Wat ik ook doe om een beetje te ontspannen zijn de oefeningen (mindfulness, ademhalingsoefeningen, meditatie) van de gratis app vgz. Die app kan iedereen gebruiken ook al ben je niet verzekerd bij vgz. Ik ben daar ook niet verzekerd. En ik heb een pittenzak speciaal voor schouder en nek. Opwarmen in de magnetron en lekker ontspannen. Het helpt mij iig goed.

Fijne dag allemaal

Ben jij ook Bas van forum topic eenzaamheid uit de reacties verhaal 28? Ik had daar een reactie geplaatst en was zeer benieuwd op jouw reactie weer (indien jij dezelfde Bas bent). Indien jij het niet bent mag je deze reactie gewoon helemaal vergeten

Hee Burnie,

Wat vervelend. Bij mij zijn wel eens reacties dubbel geplaatst weet ik. Maar niet wat jij hebt.
Toch ben ik wel benieuwd naar jouw ervaringen 🙏

Hoi kamillethee (die drink ik trouwens altijd 😉) Mijn reactie heb ik nu als verhaal geplaatst, verhaal 1702, hoofd op hol. Want zo voelt het ook, m’n hoofd op hol en maar piek en denken. En waarover??? Soms weet ik dat ook gewoon niet meer. Het is teveel.

Kan liggen aan de woordkeuze soms als je reactie niet wordt geplaatst

Er staat beschreven dat ik propjes voel, maar dit morten plopjes zijn. Hetzelfde gevoel wat meerdere mensen weleens hebben dat hun ooglid trilt. Bij mij is dat dan in heel mijn lijf, maar dan vaak een enkele trilling, soms wel vaker achterelkaar.

Hoi Kim, ja ik herken helaas jouw klachten als echt horend bij n burnout. Ik heb ook wisselend spiertrekkingen van heel licht tot n flinke spiergroep. Al 1 jaar inmiddels. Voelt ook als stoom door stukjes spier heen op andere momenten. Kan overal zijn, vooral ledematen. Maar ook bil, schouder, lip, nek noem t maar. Als ik er minder op let.. wordt t minder en dooft het uit. Kan wel n avond of nacht of meer tijd aanhouden. 3 weken voor n vinger. Ik had ook n moeder met parkinsonisme dus herken je angst. En door stress en verbranden van je glycogeen in spier, vastzitten van spieren kan je spierkracht wel afnemen. Ook niet perse alarmerend. Ik ben helemaal doorgemeten plus EMG bij Neuroloog ook al zei die dat t niet nodig was. En inderdaad niets gevonden. Je lijf staat door de zenuwen onder.. hoogspanning. En de spieren willen dat kwijt. En door de burnout merk je iedere trilling makkeljjk op omdat je in de aan/alertheid stand staat. Je zenuwstelsel is ontregeld dit hoor helaas bij... gaat ook weer weg. Vraag ook eens aan n partner.. of die spiertrillingen hebben. Veel mensen hebben dit in rust... maar merken het door betere prikkel filters niet eens op. Hou je taai... komt goed! Probeer er niet te veel op te focussen.. en kijk maar ns of t dan minder wordt.

He Kim,

Ik maak op dit moment hetzelfde mee. Het belangrijkste is dat je eerst naar de neuroloog gaat om dingen uit te sluiten.

Als daar alles is gecheckt kan je dat in ieder geval loslaten.

Wat ik daarna zou adviseren is om magnesium in te nemen. Als je in een langere periode van stress zit plas je dit uit. Magnesium tekort kan allerlei vervelende klachten geven. Ook daarnaast een goede multivitamine te nemen en vooral rust te nemen.

Laat even weten hoe het is gegaan bij de neuroloog en wellicht kunnen we contact gegevens uitwisselen. Ik denk dat ik wat verder ben ik herstel en wil je graag meehelpen.

P.s. bij mij is ook alle begonnen na corona. Het lijkt wel vaker voor te komen nu.

Mvg Steve

Hi Kim, ik heb dit ook gehad (en nog wel eens), vaak ‘plopjes’ en trillingen in mijn bovenbenen en soms ook kuiten. Bij mijn ogen heb ik ook vaak trillingen. Ik heb dit echt gekregen sinds ik burn-out ben.

Fijn dat je naar een neuroloog kan, maar ik denk dat het bij de burn-out hoort. Maar als je het laat uitzoeken heb je in ieder geval zekerheid, ik snap dat je daar nu wel naar verlangd.

Bij mij is het nu na een half jaar wat minder, maar soms ineens is het er weer. Vaak na een wat drukkere dag en als ik dan naar bed ga komen de trillende benen weer opzetten. Ik ben dan net dokter Bibber 😂.
Heel raar gevoel. Ik masseer dan een beetje en dat helpt vaak wel.

Sterkte 🩷

@ anoniem, heel erg bedankt voor jouw uitgebreide reactie. Vervelend om te horen dat jij ook een ouder hebt verloren aan parkinson.
Ik herken wat jij schrijft over de plopjes in je nek, bil, schouder, lip etc. En ook dat anderen dat ook weleens hebben maar er minder allert op zijn. Het klopt ook dat ik alles op dit moment voel, iets wat een ander misschien niet eens waarneemt.
Het stelde mij wel meer gerust toen ik jouw reactie las, dat had ik net even nodig. Het klinkt ook logisch waarom deze klachten zich zo uiten.
Fijn dat er bij jou verder niks lichamekijks gevonden is.
Hebben ze bij jou nog iets gezegd over parkinson en erfelijkheid?
Groetjes Kim

@steve, bedankt voor jouw reactie en jouw tip mbt magnesium. Ik slik dit al jaren, een goed merk, ook tegen krampen (die ik overigens niet heb, maar dan zou het mogelijk ook tegen spiertrekkingen kunnen werken). Maar mogelijk werkt het nu minder door de stress in mijn lichaam. Ik heb ook last van nachtzweten, dus mogelijk heeft dat ook invloed op de opname van magnesium.
Ik zal laten weten hoe het bij de neuroloog is gegaan. Fijn om te lezen dat jij dingen herkent en mij wil helpen.
Groetjes Kim

@Suus, bedankt voor jouw reactie.
Fijn om te lezen dat je het herkent en ook fijn om te lezen dat het bij jou grotendeels weg is. En dat je kan herleiden waar het door komt als het weer komt opzetten.
Bij mij kan ik er nog geen peil op trekken. Op sommige dagen lijkt het iets minder of zijn de plopjes wat zachter, op andere dagen is het veel erger.
Jij ook nog veel sterkte.
Groetjes Kim

Rust kan heel goed helpen lijkt mij

Ik ben vd week naar de neuroloog geweest. Zij heeft mijn verhaal aangehoord en heeft mij daarna neurologisch onderzocht. Ze deed niks met de resultaten vd spierkrachtmeting van de fysio. Omdat ze niet wist hoe dit gemeten was en zij afgaat op haar eigen kennis en ervaring tijdens het onderzoek, wat ik ook begrijp. Ze kon ALS, Parkinson en MS uitsluiten. Een aantal van mijn klachten passen wel in dit plaatje, maar ze had dan tijdens het onderzoek andere dingen gezien. Dus daar was ik heel blij mee. Wat overblijft is het Benigne Fasciculatie Syndroom. Dit is goedaardig en daar passen alle spiertrekkingen en trillingen bij. Dit kan onstaan na corona of griep, wat ik net voor het ontstaan heb gehad. Maar het kan ook komen door angst. Wat ik heb gelezen.
De trillende hand zoals ik die heb past niet bij parkinson, maar is een fysiologische tremor. Dat is ook niks ernstigs.
Ik heb nog gevraagd voor een mri of een emg, maar dit vond ze echt niet nodig.
Een hele geruststelling. Ik merk dat de knop naar er is niks ernstigs nu voorzichtig omgaat. Ik heb maanden gedacht dat er iets ernstigs was, ook omdat de fysio, de therapeutisch masseur, de psycholoog, de osteopaat en alle mensen die ik erover sprak deze klachten niet herkende of wisten waar het vandaan kwam. En deze mensen werken toch vaak met mensen met hoge spierspanning en/of een burn out. Ik had verwacht dat het vaker voor zou komen.
Maar ik ben blij. Het is nog niet zeker of de spiertrekkingen weg zullen gaan, maar het is makkelijker te accepteren dat ze niet ernstig zijn. Daardoor is het ook makkelijker om er niet op te focussen.
Nu richten op mijn verdere herstel uit mijn burn out.

Hoi Kim ik zit er al meer dan 2 jaar in.. het gaat langzaam aan veel minder worden alle klachten.. ik kon helemaal niks meer door de hoge spierspanning angst brandende gevoel in me.spieren en overprikkeld brein. Vaak ook heel duizelig als ik liep nu heel lichtjes voel.ik het nog.. de spiertrekkingen heb ik ook gehad die zijn wel echt weg.. heb nu nog last van wat hogere spierspanning in bovenrug nek en middenrif.. soms ook kaken en last van licht nog steeds.. mri scan gehad. Maar bleek toch angst burnout te zijn. Het komt goed luister goed naar je lichaam en je emotie. Angst is een emotie. Je lichaam spant zich ook tijdens emotionele gevoelens aan.. vooral bij b.o is het weer leren ontspannen van je zenuwstelsel belangrijk

He Kim,

Goed gedaan, hopelijk kan dat je wat rust geven. Nu is het beginnen aan herstel. Ondanks dat dit een lange weg is kunnen heel veel dingen helpen waaronder slaap, supplementen en vooral tijd.

Misschien is het ook handig om een persoon te vinden die wat tips heeft en je verder kan helpen.

Op naar herstel! Succes Kim!

Steve

Bedankt voor de reacties.
@anoniem. Fijn dat de klachten bij jou minder zijn geworden. Ik heb er ook vertrouwen in dat dat bij mij ook gaat gebeuren. Ik ben enorm blij dat ik in ieder geval weer deels aan het werk ben. Ik geniet daar enorm van en dat geeft ook weer energie. Het voelt wel dubbel, want ik wil graag weer gewoon al mijn uren kunnen werken net als mijn collega's. Maar ik weet dat dat moment ooit weer gaat komen. Stapje voor stapje.
Ik heb de afgelopen maanden steeds beter naar mijn lijf en mijn emoties leren luisteren. Dat heeft mij al veel verder geholpen. Alleen angst voor erge ziektes speelt vaak op en die krijg ik moeilijker onder controle. En daarmee vererger ik mijn eigen klachten. Maar met hulp van de psycholoog, fysio somatische fysiotherapie en mijn omgeving gaat dat wel goed komen.
Het is niet zo dat ik door angst niks meer kan maar het beïnvloed wel mijn dag en dat wil ik niet meer.

@steve, bedankt voor jouw reactie. Het kost inderdaad rust en tijd. Daar ben ik het afgelopen jaar wel achter gekomen. Ik dacht eerst binnen een paar weken weer terug op het werk te zijn. En ook nu wil ik soms gewoon te snel, dus mijn lichaam roept mij regelmatig weer terug. Zo lastig om een goede balans te vinden. Zeker als je elke dag nog verschillende klachten hebt.
Jullie ook succes met het verdere herstel.

Groetjes Kim

Ik heb dit veel tijdens mijn hele burnout en ik weet onbewust dat dit wel bij een burnout hoort omdat je hele lichaam op is. En dan trillen er bepaalde ledematen. Mijn benen zijn altijd zo moe en ik moet daardoor meer zitten. Ook heb ik soms een week een trillend oog. Goede magnesium helpt daarbij en licht sporten. Maar het moet rustig aan beter worden en dat ik accepteren. Sterkte ook.

Ik heb dit ook, voornamelijk rond mijn ogen maar ook af en toe in mijn benen of armen. Al meerdere keren bij ziekenhuis geweest maar lijkt geen ernstige ziekte te zijn. Het blijft wel erg vervelend, vooral met slapen vind ik het lastig. Rust en goede slaap werken goed, helaas is het niet makkelijk om altijd goed te slapen. Ik zou willen dat hier een pil voor was maar dat is er niet. Sterkte allemaal.

Hoi Kim!
Wat goed dat de neuroloog die akelige ziektes bij jou heeft kunnen uitsluiten .
Ik heb namelijk hetzelfde ; die vervelende spiertrekkingen in armen, schouders vooral en soms benen , buik.
Ik ben deze week ook naar de neuroloog geweest (na lange wachttijd) maar dit was ook omwille van mijn migraine met aura . Ik heb haar ineens verteld over mijn spiertrekkingen . Ze weet dit aan gespannen spieren . Heb een EEG en SSEP test gekregen en die waren allebei goed .
Nu heb ik toch spijt dat ik geen EMG gevraagd heb want ik ben toch nog bang voor ALs als je zo gaat googelen ..welke testjes had de neuroloog bij jou gedaan ?
Voor mijn migraine heeft ze Ubixx en magnesium voorgeschreven en verder niets speciaal en er is nog een MRI gepland in augustus maar dit was voor de migraine . Over de spiertrekkingen was ze heel geruststellend en legde uit dat het komt door gespannen spieren en zenuwtjes die dan overstuur zijn.
Ik zit sinds Mei 2023 in een burn-out maar ben maar 5 weken thuis geweest en erna progressief gaan werken en al heel snel aan 4/5e en vanaf maandag weer full time . Ik probeer het van me af te zetten maar ik ben dan toch angstig dat het wel ALS ofzo is en dan worden de klachten ook alleen maar erger .
Veel beterschap nog allemaal

Groetjes

Anouk

Hier ook EMG onderzoek gehad nac de klachten die jij ook omschrijft. Neuroloog zei al dat het niet nodig was maar ik wilde toch graag voor zekerheid. Uiteindelijk is er niks uitgekomen. Vond het overigens geen fijn onderzoek. Goed om naar de neuroloog te gaan, maar als die zegt dat het niks is zou ik dat aannemen. Die mensen hebben er echt veel meer verstand van dan jij en ik

Ik heb nu ook een EMG gepland binnen 3 weken omdat ik dit vroeg .
Ik had dit via mail gevraagd en ze heeft gewoon een datum ingepland . Had er bij gezegd dat ik heel angstig ben.
Vraagje , voelden jullie die spiertrekkingen ook het beste savonds en ‘s morgens in bed in rust ?

Groetjes

Anouk

Hi, heel herkenbaar allemaal. Ik heb een b.o. gehad maar het gaat sinds een paar weken weer heel goed eigenlijk. Tijdens mijn b.o. wel af en toe spierplopjes gehad van tijdelijke aard. Sinds kort (nu het eigenlijk beter gaat) heb ik ze heel veel op vele plekken, met name in rust. Een poosje terug wel een MRI gehad wegens de vage klachten in mijn hoofd tijdens de b.o. hieruit kwam niets geks (MRI gericht op MS). En deze klachten zijn ook verdwenen. Wel gaf de neuroloog aan dat ik hyperreflexen heb. Dit laatste in combinatie met de nu fasculaties maakt dat ik weer erge angstklachten heb ontwikkeld voor ALS en eigenlijk de neuroloog wil bellen voor een EMG. Terwijl ik enerzijds ook denk het is BFS, nog (spier]spanning... maar toch blijft er een stemmetje influisteren 'wat als..'

Groet, Syl

Hi Syl ,

Als je al een MRI gehad hebt zou ik me toch geen zorgen maken anders hadden ze dit hier wel op gezien .
Het komt blijkbaar toch erg veel voor bij b.o. blijkbaar als ik het hier zo allemaal lees . Ik zit ook heel erg met die angst maar k denk net dat die angsten het ook veel erger maken . Wat is hyperflex ?
En ook herkenbaar hier dat het veel beter gaat met de burn-out en dat ik nu pas die spiertrekkingen krijg .

Anouk

Hi Anouk,

Op een MRI is dat niet zichtbaar geloof ik, wel bij MS. Hyperreflex is dat ik heel sterke reflexen heb (wanneer er met zo'n hamertje onder je knie wordt getikt).
Ik kijk het nog even een tijdje aan. :)
Wel bizar te merken dat het optreedt wanneer je qua b.o. het meeste wel achter de rug dacht te hebben.

Ik herken wel je reactie van “het zal wel BFS zijn” naar “Ohnee ik heb het “. Heel beangstigend, maar aangezien veel mensen met burn-out dit hebben , en andere rare neurologische klachten is de kans wel groot dat t bij b.o. hoort . Ik ben nu terug full time aan het werk maar ik heb vrees ik de fout gemaakt om veel te snel terug te beginnen . Ik ben maar 5 weken thuis geweest met zware hyperventilatie en paniekaanvallen in de piek van de burn-out , nadat dit min of meer onder controle was ben ik meteen terug gaan werken maar het was zeker nog niet weg . Na een paar maanden was het gevoel van ademnood door hv weg maar heeft nu dus plaats gemaakt voor vanalle andere klachten zoals jij ook omschrijft raar gevoel in hoofd , gevoel te gaan flauwvallen, draaierig, oorsuizen, tintelingen , spierpijn en nu dus die enge spiertrekkingen. Ik vrees dat het meer tijd nodig heeft om te herstellen en dat dit weer een kreet is van mijn lichaam , althans dat hoop ik want ik zit ook nog steeds met de angst maar ik probeer te kalmeren anders wordt t alleen erger ofzo . Misschien is het bij jou ook zo dat je denkt genezen te zijn maar toch nog niet ? Hoe gaat het op dit moment met de spiertrekkingen ?

Groetjes

Anouk

Ik herken wel je reactie van “het zal wel BFS zijn” naar “Ohnee ik heb het “. Heel beangstigend, maar aangezien veel mensen met burn-out dit hebben , en andere rare neurologische klachten is de kans wel groot dat t bij b.o. hoort . Ik ben nu terug full time aan het werk maar ik heb vrees ik de fout gemaakt om veel te snel terug te beginnen . Ik ben maar 5 weken thuis geweest met zware hyperventilatie en paniekaanvallen in de piek van de burn-out , nadat dit min of meer onder controle was ben ik meteen terug gaan werken maar het was zeker nog niet weg . Na een paar maanden was het gevoel van ademnood door hv weg maar heeft nu dus plaats gemaakt voor vanalle andere klachten zoals jij ook omschrijft raar gevoel in hoofd , gevoel te gaan flauwvallen, draaierig, oorsuizen, tintelingen , spierpijn en nu dus die enge spiertrekkingen. Ik vrees dat het meer tijd nodig heeft om te herstellen en dat dit weer een kreet is van mijn lichaam , althans dat hoop ik want ik zit ook nog steeds met de angst maar ik probeer te kalmeren anders wordt t alleen erger ofzo . Misschien is het bij jou ook zo dat je denkt genezen te zijn maar toch nog niet ? Hoe gaat het op dit moment met de spiertrekkingen ?

Groetjes

Anouk

Hoi Anouk,
Jij vroeg welke onderzoeken ik heb gehad bij de neuroloog? Ik heb alleen het basisonderzoek gehad. Daarbij gaf ze aan dat ze andere verschijnselen die bij ALS horen niet zag en dat mijn klachten dus horen bij BFS. Het krachtverlies in mijn rechterhand kon ze niet verklaren.
Ze vond geen reden voor verder onderzoek.
Dat was een geruststelling, maar liever had ik toch die onderzoeken gehad om het helemaal uit te sluiten. Ik heb sinds een aantal weken ook pijn in mijn handen en koppel dat dan al snel aan ALS, terwijl dat helemaal niet zo hoeft te zijn. Ik moet gewoon op de kennis vd neuroloog vertrouwen. Als ze had getwijfeld had ze wel meer onderzoeken gedaan. Van de pijn in mijn handen weet ze niet.
De spierschokken die ik dagelijks had zijn nagenoeg weg. De spiertrillingen zijn er nog wel maar op sommige dagen minder. Ik heb ze nog vooral in mijn benen, met name mijn kuiten.
Ik heb weer meer energie, het rare gevoel in mijn hoofd lijkt minder. Ik ben aan het opbouwen met werk vanaf november en ik zit nu op 75%. Stapje voor stapje. Dat voelt heel goed en ik ben enorm blij dat ik deze stappen al heb gezet. Aan het begin van mijn BO kon ik net het gezin draaiende houden en wist ik echt niet hoe ik weer moest gaan werken, ook al wilde ik dat heel graag. En nu lukt dat allemaal. Wel soms weer met een stapje terug, een hele dag moe en weinig kunnen doen, maar daarna gaat het wel weer.
Het lijkt, zoals jij zelf ook zegt dat je te snel weer begonnen bent met werken.
Succes met de verdere onderzoeken. Probeer je niet te veel zorgen te maken. Uit de eerste onderzoeken is niks gekomen.

Groetjes Kim
Ik denk

Hoi Anouk,
Jij vroeg ook nog wanneer ik de spiertrillingen het meest waarneem.
Ik heb ze de hele dag door in rust, dus als ik zit of lig. Dit kan in de auto zijn, of als ik aan tafel zit. Als ik lig heb ik er meer. Later in de avond neemt het bij mij af. Als ik 's nachts wakker wordt dan voel ik ze nooit en vaak begint het weer in de ochtend.
Ik merk wel dat als ik aan het werk ben het mij veel minder opvalt. Ik wissel daar ook veel van houding, dus dan ben ik minder vaak of minder lang in rust. En ik heb afleiding waardoor ik niet zo gefocust ben op mijn klachten. Dat probeer ik als ik niet werk ook niet te doen, maar dat is moeilijker. Het blijft zo'n raar gevoel die plopjes. Ik hoop wel dat het nog over gaat, ik heb het nu 5 maanden.

Hoi Kim !
Bedankt voor je reactie !
Zoals jij het omschrijft is echt exact zoals ik het ook heb .
De neuroloog heeft bij mij een EEG en SSEP test gedaan en dan zo de standaard dingen met een hamertje even gevoeld aan armen en benen . Op dat moment had ik de trekkingen enkel aan mijn armen en ze zei dat het kwam door spanning . Die week merkte ik op dat ik de trekkingen ineens over heel mijn lichaam had maar ik had me ook heel erg angstig al gemaakt in de weken voordien en dan die dan bij de neuroloog .In paniek mailde ik naar de neuroloog dat ik graag ook een EMG en een MEP test wilt omdat ik super angstig ben en me zorgen maakte . Ze heeft een afspraak ingepland ook al waren de andere testen goed en dit is ook bevestigd door mijn huisarts . K had misschien liever gehad dat ze gezegd had dat die testen niet nodig zijn ipv ze in te plannen want nu maak ik me meer zorgen hoewel ik ergens weet dat ik ook wel super veel stress heb en herstellende ben van een burn out … ook al weet ik dat het niet per se iets hoeft te betekenen.
Het is wel inderdaad zo dat als jouw neuroloog je gerustgesteld heeft dat je er van mag uit gaan dat je je geen zorgen hoeft te maken . Wat was het dan volgens jouw neuroloog die plopjes die je voelt ?

Lieve groetjes

Anouk

Hi Anouk, het gaat hier nog hetzelfde. Heb mijn klachten vandaag bij de neuroloog voorgelegd en hoor eerdaags wel of die wel/niet vindt dat er iets mee moet gebeuren.

Na 5 weken weer werken als je een burnout hebt lijkt mij ook echt veel te vroeg. Ik heb de gehele tijd doorgewerkt maar, in overleg, op een laag pitje + vanuit huis op eigen tempo. Dus dat kun je niet vergelijken met een 'gewone' baan.
Ik denk dat het ook een proces is met ups en downs. Toch een beetje hypochondriteit ontwikkeld denk ik deze periode door al die klachten die je ineens aanvliegen. Ook lees ik wel veel mensen met BFS die er al jaren mee lopen en er verder niks 'engs' achter zit. Dus daar probeer ik ook aan te denken.

Ja ik zit nu ook in die cirkel van hypochondrie en als je dan zo spiertrekkingen krijgt en leest online dat dat een teken van ALS kan zijn dan wordt je natuurlijk nog angstiger waardoor je zenuwstelsel nog minder kan herstellen en alles net erger wordt . Ik ben nu gewoon aan het wachten tot 9juli, dan heb ik die EMG en voor mij voelt het nu alsof ik in de wachtrij sta voor de elektrische stoel ofzo. Ik hoop gewoon zo hard dat het niks ernstigs is maar die gedachte dat het dat wel kan zijn geeft me veel paniek waardoor ik moeilijk kan ontspannen .
Het is natuurlijk wel een troost om te lezen dat veel mensen met een b.o. hetzelfde meemaken en dat de kans groter is dat het daarmee te maken heeft maar ja .
Hoe dealen jullie trouwens met de spanning op zo een dag van onderzoeken etc ?

Groetjes

Anouk

Hoi Anouk,
De neuroloog heeft bij mij aangegeven dat het BFS is. Ik had daar van te voren al over gelezen maar de angst dat het ALS zou zijn was bij mij ook heel groot. Ik heb daar ook maanden mee rond gelopen. De huisarts gaf in het begin aan dat ze dacht dat het door de hoge spierspanning kwam. Maar toen het na 2 maanden niet weg was en ik weer terugkwam heeft ze mij doorverwezen naar de neuroloog. Ik vond het omgaan met de onzekerheid ook erg moeilijk. In mijn burn out en ook in die periode gebruikte ik bachbloesem druppels van resque. Die zijn te koop bij de kruidvat en zijn op natuurlijke basis. Dat heeft mij in combinatie met ademhalingsoefeningen wel geholpen.
De afgelopen weken merk ik dat het beter gaat en heb ik de druppels niet meer nodig. De onrust en spierspanning in mijn mijn zijn ook sterk afgenomen. Alleen die spiertrekkingen blijven, dus ik hoop dat die ook nog weggaan de komende tijd.
Het is wat die burn out. Door de ziektes van mijn ouders en hun overlijden en mijn klachten van mijn burn out ben ik ook echt hypochonder geworden. Ik heb dit besproken met mijn psycholoog en ik heb daar ook cognitieve gedragstherapie voor gehad. Dus vaak probeer ik ook te kijken in hoeverre mijn angstige gedachten waar kunnen zijn. Waarom wel of niet. Wat helpt om anders te denken etc. Maar dat gaat met sommige gedachten makkelijker dan met andere.
Ik merk dat de gedachte aan ALS de meest angstige is omdat dat ziekteverloop heel erg is.
Ik hoop dat je de komende tijd wat kunt ontspannen tot aan het onderzoek.
Maar ik heb gemerkt in mijn BO dat er altijd wel iets is wat mij angstig maakte, zoals pijn op de borst, maanden maagzuur, blaasproblemen, tintelingen in mijn voet, erge hoofdpijn en duizelig, globus gevoel. Elke keer dacht ik dat ik iets ernstigs had. Maar deze klachten gingen ook weer weg, dus ook mijn angst. Maar die spiertrekkingen duren nu wel heel lang.
En elke keer dacht ik, als deze klacht over is, dan gaat het vast beter en dan kwam er weer een nieuwe klacht. Inmiddels weet ik ook dat BO heel veel klachten met zich mee kan brengen, zeker als je niet goed naar je lijf luistert en maar doorgaat.
Maar het gaat vast goed komen met ons.
Houd je mij op de hoogte?

Groetjes Kim

Hoi Kim, wat fijn dat je nog zo snel reactie hebt gekregen van je neuroloog . Heb je dan ook nog een EMG gekregen ? Of hoe heeft ze BFS geconstateerd ?
Jouw verhaal is heel herkenbaar bij mij, iedere keer denk ik “ik ga me nooit meer zo aanstellen en denken dat er iets ergs is” tot aan het volgende … en dit is inderdaad iets heel beangstigend. Jij kan het nu wel loslaten omdat je die bevestiging hebt gehad van de neuroloog Ik hou je op de hoogte

Anouk

Hoi Kim , Syl, en anderen

Hoe gaat het ondertussen?

Groetjes

Anouk

Wat een herkenbare klachten, ik moet in augustus naar de neuroloog.. ik maak mij ook veel zorgen. Continu spiertrekkingen en ik heb ook pijn, krachtverlies en ben totaal uitgeput.

Uitgeput ja , spiertrekkingen nog steeds … krachtverlies denk ik niet want k ben vandaag nog gaan kajakken (heeft ff goed gedaan ) en dat is toch zwaar en vermoeiend en dat is gelukt dus dan denk ik ik zal toch geen ALS hebben dan ? En toch nog steeds schrik voor ….. ik heb dinsdag een EMG gepland , ben wel zenuwachtig want de spiertrekkingen zijn er nog steeds hoewel ik denk dat ze een beetje minder zijn geworden … denk ik

Anouk, Jij vroeg nog of ik een EMG heb gehad en hoe de neuroloog de diagnose BFS heeft gesteld. Ik ben 1 keer bij de neuroloog geweest, zij vond verder onderzoek niet nodig. Ik heb dus geen EMG gehad. Na het basisonderzoek gaf ze aan dat het BFS moest zijn omdat ze het niet bij andere dingen vond passen.

Penn, vervelend dat jij ook spiertrekkingen hebt en krachtverlies. Waar merk jij krachtverlies?

Bij mij zijn de spiertrekkingen er nog steeds. De ene dag minder dan de andere dag. De spierschokken zijn nu grotendeels weg.
Dus ik heb wel goede hoop dat de spiertrekkingen ook weg zullen gaan.
Ik ben benieuwd wat de neuroloog bij jou gaat zeggen.

Anouk, veel succes met het onderzoek volgende week.

Liefs Kim

Hoi Kim,

Dankjewel voor je reactie .
Het is geruststellend om te lezen dat de neuroloog verder onderzoek niet nodig vond .

Ik hou je op de hoogte

Veel liefs

Anouk

Hi allemaal,

Bij mij is het mentaal wel een stuk beter omdat ik de angst voor ... even heb losgelaten. De spiertrekkingen zijn naar mijn idee ook wat verminderd. Ik heb wel begin aug een afspraak bij de neuroloog. Na inspanning wel een soort verzuringsgevoel in de benen/knieholtes. Geen krachtverlies of verminderd uithoudingsvermogen ofzo. Dus zolang dat niet ad orde is probeer ik ... ook van mij af te zetten zoveel mogelijk. :)

Hoi Syl,

Fijn om te horen . Aangezien de spiertrekkingen minder zijn geworden en je geen krachtverlies hebt zou ik me ook geen zorgen maken. Het komt goed !

Veel liefs

Anouk

Hoi lieve allemaal ,

Ik kom net van bij de neuroloog en heb een EMG gehad . Alles zag er goed uit .
Ik heb BFS . Ze heeft me gerustgesteld dat het zeker geen … is . Komt door stress of een virus en komt en gaat . Ze zag wel dat ik snel overprikkeld ben aan mijn zenuwen , wss door stress maar alles zag er gezond uit .

Ik ga het nu ook achter me laten . Ergens wist ik al dat het goed zat en dit was de laatste bevestiging.

Ik denk dat bij burnoutjes moeten aanvaarden dat deze ongemakken er nu eenmaal bij horen.

Veel succes en liefde allemaal

Anouk

Wat fijn voor jou Anouk, ik hoop dat je je snel weer de oude zult voelen, stapje voor stapje moeten we er toch uit zien te komen?

Take care

Fijn dat alles er goed uitzag.
En wat Penn zegt, stapje voor stapje !

Hoi Anouk,
Wat een goed nieuws dat het niks ernstigs is.
Heeft de neuroloog nog uitleg gegeven over BFS? Ik heb ook gelezen dat het kan komen door een virus of stress. Ik heb in december griep of corona gehad en daarna zijn de spiertrillingen begonnen.
Heeft de neuroloog ook haar verwachtingen uitgesproken of het over zal gaan?
Mijn neuroloog gaf bij mij ook aan dat het BFS is, maar ik had toen geen tijd meer om vragen te stellen.
Groetjes Kim

Hoi Kim,

Ja ze zei idd dat het kan komen na een virus of stress. Ik heb bij mijn weten geen virus gehad hoewel ik al weken ervoor bij de dokter liep voor een geïrriteerde sinus precies aan 1 kant … kan wie weet toch een virus zijn geweest . Stress is natuurlijk wel heel herkenbaar dus dat kan het evengoed zijn .
Ze zei dat als je eenmaal BFS hebt ontwikkeld dat je daar voor de rest van ke leven gevoelig aan blijft en dat dat dus gaat komen en gaan . Ze zei je gaat ze zeker nog voelen maar hoe minder aandacht je eraan geeft hoe minder je ze gaat voelen zei ze . Verder zei ze dat het absoluut geen kwaad kan en dat ik me daar geen zorgen om moest maken en dat heel veel mensen het hebben .


Veel liefs

Anouk

Ik kom even uit de meeleesstand. Ik lees veel herkenbare dingen. Hoe naar ook, het lucht me wel op.
Na de ziekte en overlijden van m'n broer hard doorgegaan. En nu al 3 maanden de ene na de andere klacht: trillen, tintelingen, en inderdaad die spiertrekkingen. Ook ik ben soms bang voor neurologische aandoening. Wordt er soms zo angstig van met hyperventileren aan toe.
Ik werk nog wel 32 uur. Maar als ik hier e.e.a. lees denk ik wel dat ik wellicht toch in een burn out aan het belanden ben.

Luister naar de signalen hoor.. je lichaam staat in het 'rood'.. niet gek na wat je meegemaakt hebt. Veel sterkte L.

Beste allemaal,

Ik ervaar de fasciculaties ook, en zoals iemand anders al eerder beschreef begonnen ze op een moment dat het met de burn out eigenlijk een stuk beter ging. Vandaag bij de neuroloog geweest voor een consult en EMG test, en niets naars aan de hand. Wel heb ik in de week voordat het begon een COVID vaccinatie gehad, daar heb ik ook wat verbanden over gelezen. Uiteindelijk komt en gaat het een beetje nu, en hoop wel dat het een stuk minder gaat worden!

Calvin

Calvin ze spuiten het “vaccin” in je spier , en het MRNA verspreid zich door je hele lichaam en kleeft zich vast aan je cellen. er zijn op internet zat verhalen te lezen over vaccinatie schade, lees anders is het verhaal van magdalena dzambo op longshot.nl die had het ook heel kort na haar injectie.

Hallo iedereen, hier een man van 34 jaar met precies dezelfde klachten en ook een brandende pijn in de voeten. Het ergst als ik lig of gedoucht heb. Het lucht mij zo ontzettend op om te lezen dat dit bij een burnout kan passen. Ik maak mijzelf al weken gek met de gedachte dat het iets ernstigs kan zijn

Hi Anoniem,

Ik wilde je even laten weten dat ik precies dezelfde klachten heb gehad en nu eindelijk aan het herstellen ben. Dit komt voornamelijk omdat ik niet meer bang ben voor ernstige ziektes (ms, parkinson enz). Ik kijk dus anders naar mijn klachten en zie ze allemaal als tijdelijk. Hierdoor geef ik mijn lichaam en brein een signaal dat ik veilig ben. Het zijn namelijk body mind klachten door een overprikkeld zenuwstelsel. Je brein geeft signalen af van gevaar terwijl er helemaal geen gevaar is. Als je gaat googlen, kom je er nooit goed vanaf (hersentumor, MS, ALS , noem maar op). Deze angst vergroot je pijnklachten doordat je er nog meer op gaat focussen. Een maand geleden las ik het boek a way out van Alan Gordon en dat was zo herkenbaar. Door mijn eigen hyperfocus op klachten en angst voor enge ziektes/doodgaan, werden mijn klachten alleen maar erger. Nu ik deze negatieve spiraal heb doorbroken merk ik dat ik met grote stappen vooruit ga. Veel klachten verminderen of verdwijnen doordat ik langzaam mijn brein aan het herprogrammeren ben. Het boek is echt een aanrader en heeft veel mensen geholpen (bekijk de reviews op amazon). Ook is er een gratis podcast op Spotify: tell me about your pain. Hierbij focussen ze vooral op pijnklachten maar kan een inleiding zijn betreft dit onderwerp en kan je toepassen op allerlei klachten. Het boek is de 25€ dubbel en dwars waard en ik zou willen dat ik het eerder had gelezen.

Zet em op, het komt goed!

Ik kan me helemaal aansluiten op het bovenstaande. Ik ben ruim 40 jaar zoekende geweest betreft mijn klachten en uiteindelijke overprikkeld zenuwstelsel. Ik moet nog heel hard werken hiermee en voor mij extra zwaar vanwege mijn 40 jaar lange ziektebeeld. Ik ken het bovenstaande boek niet, maar even snel de samenvatting gelezen en het doet me denken aan de zelfhulpprogramma's van bureau Breinfijn en Breinmedicijn. Deze hebben beide een iets andere insteek, maar uiteindelijk komt het op hetzelfde neer. Ik zie steeds meer zelfhulpprogramma's die richting uit gaan. En na 40 jaar is dit waar ik me eindelijk bij kan aansluiten en de vele aha momenten terugzie. Dr Sarno , weer een andere deskundige was hiermee al een beetje een pionier op dit gebied. Het punt is inderdaad om je brein weer dat seintje te geven dat het veilig is, je brein weer her programmeren en uit die vecht-vlucht modus te komen. Voor de een is het makkelijker op te pakken dan de ander, en ook ik ben nog zoekende naar de juiste methode, maar zeker de moeite waard!

Hoe is het nu met jullie? Ik ben een jaar geleden overspannen geweest en toen het begon te beteren kreeg ik het ook. Nu een jaar later na een stressvolle periode had ik het weer, en ben ik zo onverstandig geweest het te Google. Waardoor ik de engste dingen lees, nu zegt het ene stemmetje ‘je had het de vorige keer ook’ en het andere stemmetje ‘ maar wat als…’ nu weet ik niet of ik naar de ha moet, door alles ben ik best hypochonder geworden en wil niet weer voor niks onderzoeken gaan laten doen in het ziekenhuis. Mijn klachten lijken zo erg op die van jullie vooral die eenmalige ‘plopjes’ in heel mijn lichaam en gezicht. Ik moet het denk ik gaan loslaten nu, maar het lukt nog niet om het te relativeren en de angstige gedachten uit mijn hoofd te zetten

Hallo, ik heb sinds kort dat ik snachts af en toe wakker word alsof er iets in me nek klem heeft gezeten en dat tintelt mn hele lichaam links herkent iemand dit?

Wat ben ik blij eindelijk een forum te hebben gevonden met herkenbare klachten!! Ik heb 2 jaar gezocht. Niemand herkende het. Mijn verhaal is identiek aan dat van Kim.
Begonnen op 1 mei 2023 met plopjes in mijn bovenbuik. Ik schrok er van , het voelde gek. Verder weinig aandacht aan geschonken. Toen ging ik trouwen, huwelijksreis en een nieuwe baan. Daarvoorafgaand al een scheiding meegemaakt en een stressvolle jeugd en zeer zwaar corona gehad. Na de huwelijksreis begon ik ineens steeds meer plopjes op te merken. Het meest in de kuiten. Maar later wijdverspreid en bijna iedere seconde wel ergens in mijn lijf. De klassieke fout gemaakt door te Googlen. Als was het eerste wat omhoog kwam. Wat heb ik hier vreselijk over zitten malen. Uiteindelijk naar de huisarts geweest. Bloedgeprikt en vitamine d tekort. Hehe dacht ik, een verklaring. Helaas haalde de suppletie niets uit. Magnesium geprobeerd, ontspanningsoefeningen etc. Ik werd er gek van en vooral de angstig. Is het dan ms? Parkinson? En maar weer afvinken. Mijn nuchtere ik was verdwenen en maakte plaats voor een over alerte hypochonder. Ik daagde mezelf uit om krachtverlies te testen en als m'n spieren dan trilden na de inspanning zei ik zie je nou wel.. vast krachtverlies. Want wat is nou precies krachtverlies? Weer naar de huisarts, weer bloedgeprikt en wat reflex testen gedaan. Hij maakt zich geen zorgen. Alles werkt naar behoren. Inmiddels bijna 2 jaar verder. Ivm de heftige progressie bij als ben ik er inmiddels van overtuigd dat dit het niet is. Echter is het trillen nog geen dag weggeweest. Doorverwijzing neuroloog vindt de huisarts niet nodig. Ik kan ook alles nog, hooguit wat sneller verzuring in de spieren. En soms een soort triggervinger / spasmen. Het lijkt veel op bfs, maar ik vraag me af of het bij iemand ook iedere dag is of weleens rustig is. Heel blij herkenning te hebben gevonden! Nog tips??

Spiertrekking heeft echt te maken met stress dat vast zit in je lichaam er eruit moet. Bij mij uitte het in paniekaanvallen waarbij mijn lichaam ging trillen.
Tegenwoordig doe ik oefeningen, rust ik heel veel en heb er nog weinig last van, enkel als ik weer spanning of stress momenten heb.

Wellicht heb je iets aan mijn verhaal

Groet

Ik ben de zelfde molen door gegaan. Ook overal spiertrekkingen icm extreme moeheid. Dacht ook aan ALS of MS. Ook neuroloog geweest en daar algemeen onderzoek gehad op eigen verzoek ook een spier onderzoek waarbij ze met een naald in verschillende spiergroepen prikken en ik vervolgens moest aanspannen. Was geen pretje. Bleek allemaal goed. Hoort echt bij stress/ burn-out

Had overal spiertrekkingen trouwens, ook in mijn lip en tong

Het kan natuurlijk ook bij andere ziektebeelden horen maar als de huisarts/ neuroloog zegt dat er niks aan de hand is neurologisch gezien. Vertrouw daar op. Ik weet hoe lastig dat is als je je zo slecht voelt, maar die weten wel waar ze t over hebben

Veen Rusten en slapen kan ik zeker overdag aanraden, maar alleen rusten ipv slapen overdag is ook prima als je voldoende slaap uren maakt in een nacht.

Veen=veel

Wel doen. Wat ik doe na elke activiteit even liggen en ‘s middags 1.5-2 uur gewoon niksen. Of je in slaapt valt of niet maakt niet uit. Gewoon niksen en geen prikkels of afleiding zoeken.

Ik slaap niet overdag, lukt me gewoon niet. En ergens ook weer bang dat ik ‘s avonds dan weer niet in slaap val (ga om 22:00 uur naar bed). In het begin van mn burn out wel gedaan, maar dan m’n wekker gezet. Uurtje slapen toen. Wel zit ik in de middag vaak te suffen in mn relax stoel. Is voor mij prima. Maar met bv kinderen in huis is dat natuurlijk onmogelijk.

Heel herkenbaar, ik heb ook een hele tijd nog wel dutjes gedaan maar werd dan heel ‘slecht’ wakker, rillerig en suf en met hartkloppingen.
Met wat beweging ging het daarna dan wel weer.

Inmiddels lukt het al een poos niet meer om overdag te slapen en hou ik de dag ook wel prima vol. Maar in die periode dat ik nog wel dutjes deed had ik het ook echt nodig om de dag een beetje fatsoenlijk door te komen.

Echt niks doen of rusten lukt mij sowieso niet, word ik alleen maar onrustig van. Ik ga dan liever iets creatiefs ofzo doen of nog een extra rondje wandelen.

Maar zo lang het lukt om te slapen overdag zonder dat het je nachtritme verstoort, zou ik het zeker lekker blijven doen.

Dat is moeilijk te zeggen zo van een afstand, heb je een psycholoog of ergotherapeut die met je mee kijkt naar je belastbaarheid? Dat kan ik ten zeerste aanraden. Als het vaak voorkomt dat je slechte dagen hebt zou ik zeggen dat je sowieso een stap terug moet nemen. Je kan googlen naar de 20-3-20 regel, als je er niet uit komt dan zou ik professioneel hulp inzetten

Ja ik heb een psycholoog. Ik zit er nog maar 2 weken in . Dus de dagen zijn voornamelijk slecht . Had gisteren eigenlijk eens een betere dag . Niet super veel gedaan . Goed in slaap gevallen in de avond ( wat ook niet makkelijk gaat normaal ) , maar dan om half 5 wakker geworden met een stress gevoel dat heel de dag weer aanwezig was

Wat goed van je!
Ja “de 20-3-20 regel” kan ik aanraden, kan je op Google vinden
Ook onderin in deze website vind je het kopje “forum tips” met heel veel tips hij het onderwerp “burn-out”
Je moet geduld hebben bij een burn-out, niet te snel willen :-) lief voor je hersenen en lichaam zijn en icm je therapie gaat het zeker goed komen waarbij de slechtere dagen steeds minder zullen worden

Bedankt

En verhaal 1162 staan ook goede tips in!
Graag gedaan en er zullen vast nog meer mensen op je reageren :-)

Top bedankt voor de tip .

☺️👌🏽

ik vraag het me ook af, de vorige 2 dagen beetje normaal gedaan, niets speciaal hoor, gewoon wat kleine huishoudelijke taken, wat opgeruimd, helemaal op het gemak. en vandaag voelde ik het al toen ik opstond, kon amper op mijn benen staan, misselijk, extreem moe, dan denk ik, dit kan nu toch niet ?

Heb hier zelf ook veel last van. Ik denk wel dat dit "normaal" is. Ons stressysteem is ontregelt en gaat daarom sneller of zonder reden in alarm stand.

Ik heb vaak slechte dagen na te drukke maar ook geregeld zonder reden. Dan is het zaak dat te accepteren en niet oneindig door te zoeken naar de oorzaak

Heel herkenbaar.

Heeft vaker niet dan wel een reden. Tenzij je weet wat je teveel hebt gedaan.

Hoort erbij, hier heel vaak, kan er niet aan wennen, maar wat Herman zegt klopt, laat het zo zijn, dan gaat het het snelst over.

Ja voor mij ook heel herkenbaar. In het begin frustreerde mij dit enorm, vooral omdat ieder advies was: “Luister naar je lichaam.”. Maar er was geen logica, enkel chaos. Het hele systeem was van slag. Er viel niks te luisteren want m’n lichaam deed maar wat.

Daarbij komt wel dat stress op een andere manier uit je lijf moet dan bijv. vermoeidheid. Liggen en niks doen is niet altijd de manier om er vanaf te raken. Als ik met een gejaagd gevoel in slaap val kan ik midden in de nacht wakker worden met nog steeds dat gevoel. Slaap heeft dat niet weggenomen.
Natuurlijk moet je veel rusten om te herstellen, maar rusten kan soms ook een kleine wandeling betekenen. Je gedachten verzetten en gedoseerd in beweging zijn.

Heel herkenbaar, hier net zo. Ik zit sinds december thuis en gisteren ook ineens een slechte dag met nog slechtere avond.
Ik probeer dan ook de oorzaak te zoeken, maar heb inmiddels ook gemerkt dat er niet altijd een oorzaak is.
Moeilijk, maar accepteren en vandaag is weer een nieuwe dag.

Sterkte!

Sterkte ook Hilde en Laura!

Komt allemaal goed

Hier nog iemand met vandaag hetzelfde onrustige opgejaagde gevoel dat elke dag toch weer anders is.
Ook geen idee waar dit dan weer vandaan komt. Frustererend hè?

Ben stiekem wel opgelucht dat ik niet de enige ben die hier last van heeft.

Dank voor je woorden Gert, dat geeft de burger moed, haha.

Sterkte dus weer vandaag, allemaal! Morgen hopelijk een betere dag!

Hier ook vandaag een prutdag. Onrustig, meer lichamelijke klachten zoals dan bv meer spanning nek, onverklaarbare rugpijn en meer duizeligheid. Ik vraag me inmiddels niet meer af waardoor het komt. Wel vind ik het dan moeilijk om positief te blijven. Dan maar wandelen en even paar boodschappen doen op de fiets, allemaal om mezelf een beetje af te leiden. M’n lontje is dan ook weer wat korter. Van mij mag zo’n dag dan wel weer om zijn in de hoop dat het morgen weer een betere dag is. Raar dat zo’n dag me toch weer uit m’n balans brengt. Zit nu in mn relaxstoel, tv aan, mok thee en warmte kussen voor mn rug en een warme pittenzak op mn schouder. Op naar een betere dag.

Ook hier een prut dag, ik zal niet in details treden probeer hem snel te vergeten. Ligt het aan het weer vandaag? Hahah.

Zo maar even ontspannen in bad!

Fijne avond allemaal

Hoi. Ik ben al 2 jaar burn-out. En idd soms betere dagen en dan ineens weer mega rot. Is niet altijd een aanleiding voor. Accepteren is het enige wat je kunt doen. Hoe moeilijk ook. Het is gewoon afschuwelijk

Het komt goed anoniem, dat is in ieder positief. Hoe lang het gaat duren kan niemand zeggen. Ik neem aan dat je wel al wat verhalen op dit forum hebt gelezen en anders toch even doen. Het is niet om je te ontmoedigen, maar meer je bewust te laten worden dat je er denk ik niet na 2 maanden vanaf bent. Maar wel goed dat je ondanks alles toch een stukje bent gaan wandelen, ook al voelde je je een babyhertje. Een klein stukje is al winst. Het zijn de kleine stapjes. En ik snap heel goed ook dat je het zat wordt dat thuiszitten. Zelf zit ik inmiddels 9 a 10 maanden in een burn out en nog een weg te gaan denk ik zomaar. Maar waar ik mee begon sluit ik ook mee, HET KOMT GOED!

Sterkte met alles en luister goed naar je lichaam

Heel herkenbaar. De eerste weken is het zwaar maar lijkt het makkelijker te accepteren dat je ziek bent. Maar na een tijdje ga je denken ‘Hoe lang gaat dit eigelijk duren?!? Waarom schiet het niet op? Wat kan ik doen om sneller te genezen??’. En dan ga je actief worden, omdat overal het advies staat dat je in beweging moet blijven om te ontspannen, en dan blijkt dat je lichaam en geest nog lang niet opgeknapt zijn. Zo ging het in ieder geval bij mij, en dat was een enorme klap in m’n gezicht. Begrijp me niet verkeerd, bewegen is goed, maar het moet wel ontspannend zijn voor je. Zo niet dan werkt het averechts.

In het begin kon ik enkel een rondje door de straat lopen om de hond uit te laten. Liep ik verder dan begon het me te duizelen en kreeg ik slappe knieën. Het heeft weken geduurd voordat ik eindelijk een rondje van een kwartier kon wandelen. Soms helpt het om met iemand samen te wandelen. Maar hou het kort. Liever twee keer een klein rondje dan 1 keer te ver gaan en vol stress terug naar huis moeten.

Heel herkenbaar ook. Ik sinds begin december thuis en het gaat de ene week/dag beter dan de andere. Ik probeer nu als het gaat om iig even buiten te zijn.
Voor mij is dat het lopen met de hond, soms 15 minuten of minder al een hele onderneming. Ik haal het meeste uit de korte stukjes gewoon om even uit t huis te zijn.

Accepteren dat er even niet meer in zit dan dat en genieten van het zonnetje helpen mij vooral.
Ik heb t geluk dat op een paar minuten lopen een bankje en een watertje is, waar ik dan ook wel zit om gewoon even naar de eendjes te kijken en te genieten van de zon(als die er is). Kleine lichtpuntjes van de dag als kleine stipjes op de horizon houden.

Heel veel sterkte en hou je taai!

Sinds kerst? Ik vrees dat je echt wat meer geduld moet hebben.. je herstelt niet zomaar van een burnout. Vandaar dat veel van ons er al heel wat langer in zitten. Kleine stapjes. Blij zijn dat je buiten bent, even in de zon bent. Genieten van kleine dingen.

Laat het er gewoon zijn het is niet anders probeer er het beste van te maken en er dingen van te leren ben inmiddels 35maanden onderweg

Veel toegeven aan rust en geduld hebben. You go this!

En: We go this! Zet m op mensen!

Hoi S

Ja ik heb er ervaring mee.
Ik vind het een goed programma, maar het is ook hard werken. (Aan jezelf) En daar ven ik nog steeds mee bezig.

Het is niet zo dat je een aan/uit knop aangereikt krijgt, of dat je in 2 weken overal vanaf bent

Mee eens, je moet er wel hard voor werken. Wat ik al eerder bij sommige verhalen heb geplaatst is dat bij Bureau Breinfijn heel mooi informatie wordt gegeven waarom je je zo voelt en dat je veel aha momenten zult ervaren. Voor veel mensen reduceert dit al veel klachten of geeft veel herkenning en vaak opluchting. Voor mij bracht het programma geen herstel, maar kanttekening is dat ik al 40 jaar zeer zware klachten ervaar en al alles heb geprobeerd en wel het idee heb dat de theorie achter bovenstaand zelfhulpprogramma eindelijk het pad is dat ik moet inslaan. Breinmedicijn is een ander zelfhulpprogramma dat een beetje hetzelfde idee is, maar met een iets andere insteek. Ook Dr Sarno was al een pionier op dit gebied. Kort samengevat heeft het allemaal met je brein te maken die weer terug moet naar een veilige modus en al die jaren al een loopje met je neemt. Als je het allemaal zal lezen, zal er veel duidelijk worden en achteraf is het eigenlijk ook logisch, geen rare zweefverhalen.

Geldklopperij Ankie lijkt wel de eigenaar sluik reclame

Haha was dat maar waar, als je goed gelezen hebt, zie je ook dat het mij niet geholpen heeft en ik ook naar een concurrent verwijs, dan zou ik niet zo goed zijn in mijn vak. Ik kom hier ook maar om afleiding te zoeken en dacht te helpen. Uiteraard mag je er zelf mee doen wat je wilt.

Heb net een 'live' webinar gevolgd, en onder een andere naam de volgende 'live' webinar. Het is precies hetzelfde programma. Wat een scam, zo voel ik me als 'klant' niet echt serieus genomen. Vandaar dat de chat op privé staat, ze noemt dan gewoon dingen op die mensen altijd wel opnoemen in de chat.

Ik heb steeds meer spanningsklachten/ fibromyalgie last van hoofdpijn, nekpijn, schouderpijn, bil en dijbeen klachten begon eerst links en nu ook rechts en doof gevoel onder de voet. Waar zou ik meer baat bij hebben, no stress programma of dr. Sarno pijnreset methode.

Ik luister momenteel naar de podcast "Life coach aan zee ". Erg fijn

Ik weet het niet hoor, wel hun site gelezen. Zelf vind ik het lastig om coaching te zien als oplossing van je problemen rondom burn out. Zelf ooit in mijn buurt naar intake geweest. Alles heel professioneel, mooie omgeving, fijn gesprek. Het zou 5 maanden in beslag nemen en er werd ook een hormoontherapeut en massage ingezet. Dus behandeling door 3 personen. Fijn intake gesprek en dacht nou die snapt waar ik tegenaan loop. En toen kwam het financiële plaatje, 7000,00 euro!!!! voor hele “behandeling” van 5 maanden. Vroeg nog wel, en als het niet heeft gewerkt? Maar zo moest ik niet denken natuurlijk en erin geloven hmmmm. Niet gedaan uiteraard. Wel 8 keer psycholoog gehad vanuit het werk, maar ook dat is de vraag wat heeft dat nu daadwerkelijk toegevoegd aan mijn herstel. Vooral in kaart gebracht wat zijn de signalen, wat zijn mijn valkuilen en wat dan te doen. En soms werd er besproken hoe je op een andere manier naar het proces kon kijken. Dus naar mijn mening is het opletten geblazen met wie je in zee gaat, er zitten veel ervaringsdeskundigen tussen die zichzelf coach zijn gaan noemen. Er is een wildgroei aan coaches die slim inspringen op de alsmaar groeiende hoeveelheid mensen die te maken krijgen met een burn-out of de voorloper overspannen zijn.

Zelf ga ik nu naar een praktijkondersteuner bij de huisarts in afwachting op een plek bij psycholoog ggz (dit wordt vergoed door zorgverzekeraar), wachttijd minimaal 10 weken. En ik doe dat meer om even van me af te praten, dat is op z’n tijd ook fijn.

Zelf zit ik ook 10 maanden in dat proces en het gaat ook bij mij wisselend. Blijf naar je goede momenten kijken en die zijn er vast als je terugdenkt aan hoe het in het begin was. Heb geduld en vertrouwen.

Sterkte en het komt goed, dat zeg ik ook elke dag tegen mezelf.

Hallo, ik heb vorig jaar kalmeer je zenuwstelsel gedaan en ik vond het heel verhelderend en leerzaam. je moet wel zelf ervoor gaan en je tijd eraan willen geven. kosten vielen erg mee, eenmalig

Hoi Anna, heel herkenbaar en gewoon super shit! Zelf al 20 maanden onderweg. Ook overprikkeling en vermoeidheid zijn mijn enige klachten eigenlijk. Ik zie het zelf soms ook niet meer zitten maarja we zullen toch door moeten. Zoveel mogelijk rusten en prikkelvrij leven zal toch de enige weg eruit zijn gok ik..

Pfff ja overprikkeling en vermoeidheid ja... Afwisselend van elkaar. Als ik overprikkeld bent dan is het lastiger met slapen, als ik vermoeid ben, dan ben ik ook echt vermoeid. Werk jij momenteel alweer anoniem?

Hoi Anna en anoniem,

Ik overprikkel en ben moe met jullie mee!

Sterkte en zet m op.

Ja alleen bij mij is dat meer piekeren denk ik. En dat gaat maar door en door. Heel vervelend.

Thanks Gert hopelijk kom ik ooit eens van die overprikkeling af. Mijn brein is gewoon helemaal kapot lijkt het met af en toe even niks aan de hand.

@kamillethee ja dat piekeren betrap ik me ook nog weleens op, maar kan ik gelukkig wel beter uitzetten nu. :)

Hoi Anna.

Daar kun je vanuit gaan, het kost alleen tijd. Je weet ook niet altijd wat je overbelast qua prikkels, alles is prikkels.

En Kamillethee, piekeren is ook voor vele bekend, bij mij ook, over de gekste dingen. Daarvoor helpt afleiding in wat voor vorm dan ook.

Ik ben er van overtuigd dat als we wat verder in de tijd zijn, het accepteren zoals het nu even is ( het allermoeilijkste), en je leven weer wat op de rit krijgt, de klachten dan 1 voor 1 afnemen.

Gert

Nee ik werk nog niet… is gewoon niet mogelijk zo op deze manier. Qua vermoeidheid niet en qua prikkels ook niet. Ik werk ook normaal achter een laptop. Ik heb ook soms inderdaad even een helder hoofd en dat geeft dan hoop maar dat houdt nooit lang aan. Ik slaap ook gewoon niet diep, dat lukt op een of andere manier niet. Soms denk ik ook dat ik gewoon onherstelbare hersenschade heb ofzo. Snap heel goed je gevoel van moedeloosheid, die deel ik met je

Bij mij is het overigens ook een tijdje wat normaler gegaan en is die overprikkeling echt iets van de laatste maanden. Dus het lijkt wel op jouw verhaal

Heb hier ook last vast, heel herkenbaar helaas.
De mate van overprikkeling verschilt wel per dag en hoe de dag verloopt.
Hoe rustiger, hoe beter. Zooooo saai allemaal.
Deel zeker ook de moedeloosheid van jullie, pffff.

Bij mij ook een vervelende aanwezigheid van overprikkeling en daardoor spierspanningen nek en rug. En dat terwijl ik toch een korte periode heb gehad waarbij ik dit niet heb gehad. En ik zou niet weten wat ik in die periode anders deed. Niks wat ik kan bedenken. En toch nu die overprikkeling en dat onrustige. Zijn dat misschien de laatste stuiptrekkingen en kom ik dan in een wat rustige periode terecht. Helaas bestaan er geen mooie lijstjes over de fases van een burn out zodat ik eea kan afvinken. Dat zou mooi zijn, dan weet je iig wat begin en het eind is 😉. Ik vind het maar een eenzaam iets een burn out. Een nog redelijk onbegrepen “ziekte” En eerlijk gezegd begreep ik er voor mijn burn out ook niks van hoor. Ik dacht toen van oh dan ben je vreselijk moe, even veel slapen en klaar. Ik weet nu wel beter.

Is een andere baan (tijdelijk) een optie? Ipv een laptop-beeldscherm-kantoor baan? Was even hardop aan het nadenken voor je

@Anoniem & Helen Ja sinds ik brainzaps erbij heb gekregen is mijn overprikkeling ECHT begonnen en ben ik gewoon heel snel overprikkeld, daarvoor kon ik gewoon weer een aantal maanden goed met alles omgaan en had ik nog wat angsten in mijn lichaam, maar verder was ik oke. Enige wat helpt om die overprikkeling te minderen is inderdaad gewoon de heledag in bed liggen of beetje voor mij uit staren, maar dat is toch ook geen leven..
Als ik al 10 minuten mijn laptop open zet dan voel ik die overprikkeling al in mijn lichaam..

@Burnie Ja dat is het inderdaad. Ik zou ook niet weten wat ik anders heb gedaan, maar ik kan echt even beetje beroerd worden van die overprikkeling, echt niet goed. Sowieso heb ik deze 16 maanden elke keer wel een andere klacht gehad die aan de voorgrond stond en ook veel goede dagen dat ik nergens of weinig last had van iets. Ik dacht elke keer oke dit is het laatste waar ik nog mee moet dealen, maar dan verdwijnt er een klacht, komt er weer iets nieuws. In januari ook ontzettend veel last gehad van vermoeidheid en nu is het veel meer die overprikkeling. Ik haat het zo erg hahaha

@Anoniem Ja daar heb ik ook al aan gedacht, maar overal zijn prikkels en ik weet niet of ik een baan aankan zonder laptop, maar wel prikkels. Ik heb gewoon te vaak nog van die stomme vlagen in mijn lichaam. Maar soms denk ik ook als ik werk, misschien gaat het dan opeens wel beter. Je hoort soms bij mensen dat werken bij hen WEL hielp na een tijd thuis te hebben gezeten..

Als je overprikkeld raakt van laptops/beeldschermen dan zou ik dat links laten. Als je wel bijv goed reageert op creatieve of fysieke activiteiten binnenshuis dan is een fysieke baan beter. Dan kan je denken aan productie, schoonmaak etc. routine-achtige banen met zo min prikkels.
Je moet je reserve batterij weer opladen, je hersenen de rust blijven geven.
Ik kon een paar jaar terug niks lezen en schrijven. Dat gaat nu (iets) beter. Rust is de enige oplossing en veel geduld hebben
Test goed voor je zelf wanneer het afneemt en toeneemt je klachten. Luister goed naar je lichaam. Merk je dat, meer doen, je klachten verergerd dan moet je op de rem trappen voor een tijd weer. Het is testen.

Heeft bij mij wel geholpen met minder piekeren, beter slapen, ietsje beter tegen prikkels kunnen, maar de opbouw en de afbouw verschijnselen waren verschrikkelijk.

In welke dosering bouwde je op

Eerst 4 dagen 5 mg, daarna 10 mg.
Heb 6 weken gedacht dat ik gek werd, daarna begon het te werken.

Maar vanwege bijwerkingen toch al redelijk snel terug gegaan naar 5 mg…..

Hoi,
Ik heb de eerste drie weken 5mg geslikt en onwijs veel bijwerkingen gehad.
Ik had heel veel moeite met de medicatie maar het ging/gaat niet meer. Het slechte slapen en de angst/paniekaanvallen zijn intens. De therapie van de psycholoog die ik krijg werkt niet bevorderlijk en krijg ik alleen maar meer stress van. Na drie weken ben ik 1 week 7.5 mg gaan slikken. En sinds een week 10mg (de 5de week). Ze zeggen dat het echt even duurt en dat de klachten ook verergeren. Ik had verschillende bijwerkingen maar nu vooral veel last van piekeren en angst.
Ik hoop zo dat het helpt. De huisarts spreek ik over twee weken.

Nog nooit van gehoord anoniem. Ga jij dit doen en door wie ben je doorverwezen? Misschien je ervaring delen op dit forum als je geweest bent.

Ik ken een vriendin die dat doet. Is heel zwaar. Volgens mij heb je dan meerdere keren per week therapie. Maar schijnt wel een goeie therapie te zijn die voor vele werkt. Maar vraagt dus een enorme comitment van je.

Ik lees dat het aanbod zeer verschillend is. Van intensief tot kort en online.
Het gaat met name over denkpatronen en schema’s. Goed als je moeilijk je grenzen kan aangeven, perfectionistisch bent en streng voor jezelf bent.
Mooi en leerzaam denk ik.
De psycholoog benoemde het in het een gesprek. Ik zal zeker mijn ervaringen delen.

Hoi anoniem,
Wat rot voor je, dat het zo tegenvalt en niet goed lukt.
Ik herken veel van wat je schrijft. Ik ben 29, was ook leerkracht (groep 3) en bij mij is het reintegreren niet gelukt. Ook niet als OA. Het was te snel, te veel. Onderschat niet hoeveel impact het alleen al aanwezig zijn in een klas heeft! Ook al is het leuk en geniet je ervan, al die prikkels komen wel binnen. Dat je dat op het moment zelf niet zo merkt, maar achteraf wel, is ook heel herkenbaar.

Ik kan je alleen maar aanraden toch grenzen te stellen en bewaken, ik heb mezelf achteraf ook teveel gepusht en geprobeerd me goed voor te doen, en dat heeft alleen maar averechts gewerkt. Ook elke keer als ik dacht te kunnen opbouwen, lukte het dan toch weer niet. Enorm frustrerend inderdaad.
Ik hoop dat jou dat niet overkomt en dat je de rust en ruimte krijgt om op jouw tempo weer in het werk te komen!

Snap ook heeel goed dat je het mist om leuke dingen (spontaan) te kunnen ondernemen, dat is voor mij ook nog steeds (na 2,5 jaar) het grootste punt van frustratie.

Zorg goed voor jezelf! Dat leerkrachtentekort is niet zomaar opgelost dus in de (nabije) toekomst is er echt nog wel werk voor je (en mij hopelijk ooit).

Liefs!

Hoi Anoniem,

Goed dat je hier je hart even lucht. Ik kan me goed voorstellen hoe frusterend het is.

We lopen allemaal tegen deze dingen aan, ik lees dat je verhaal op veel vlakken ook gelijk loopt met Y, nou die weet het wel te vertellen hoor, daar hebben we allemaal veel aan hier op het forum, een topper.

Zet hem op, en als eerste, pas goed op jezelf.

Dankjewel Gert, geheel wederzijds! Jij bent ook zo’n positieve aanwezigheid hier op het forum :)

Hoi anoniem, wat goed dat je dit deelt hier op dit forum. Dat helpt jou om het van je af te schrijven en het helpt op zeker lezers van dit forum. Misschien herkennen ze zichzelf in jouw verhaal. Ik herken in ieder geval de frustratie dat je wel iets wil doen, maar je tegen wordt gehouden door de klachten van je burn out. Zowel tijdens, of ook in jouw geval achteraf.

En ik vind het ook echt heel erg dat je op je 28ste dit mee moet maken. Dat vind ik overigens voor iedereen hoor. Want of je nou jong bent of oud (ik dus) en alles wat daartussen zit, niemand wil dit. Jij zou vrolijk van je jeugd moeten kunnen genieten, een vader of moeder zou van het gezinsleven moeten kunnen genieten en in mijn geval zou ik van mijn pensioen moeten kunnen geniet (vlak voor mijn pensioen in burn out terecht gekomen).

Ik hoop dat je goed naar je lichaam blijft luisteren, hoe moeilijk ook soms. En nog meer hoop ik voor je dat je snel van je burn out af bent en weer onbezorgd kan genieten van van alles. Dat hoop ik echt voor je. Wie weet gaat het bij jonge mensen sneller, hmmm ook goeie vraag. Dat weet ik eigenlijk niet of leeftijd er ook toedoet vwb herstel. Wie weet heeft iemand daar antwoord op.

Sterkte met alles.

Hoi anoniem,

Ik ben iets ouder 54 maar snap heel goed je voelt.
Probeer zoveel mogelijk rust te nemen dat is het beste medicijn. Ben zelf al heel vaak in de val gelopen dat ik dacht dat red ik wel.
Maar iedere keer weer klachten die terugkomen waar je dacht vanaf te zijn.
De maatschappij trekt enorm aan ons maar je moet echt voor jezelf kiezen.
Heb hier ook veel moeite mee daarom blijf ik vaak hangen in mijn burn-out.

Wens je veel sterkte met je herstel.

Groet Aswin

Hoi Gert ben er weer even.

Vraagje heb jij ook last van je motoriek als je een klusje moet doen. Heb soms veel moeite met een simpel klusje in huis. Doe er erg lang over en als het niet lukt word ik nerveus en onrustig.

Fijne dag vandaag

Groet Aswin

Hoi Aswin, fijn je weer even te horen.

Hoe ist met je?

Ik heb vandaag een gesprek gehad met iemand van een reïntegratie bureau via het uwv. Ik ga beginnen met wat vrijwilligerswerk.

Dan van die motorieke onhandigheid herken ik zeker. Ik moest laatst een lamp vervangen in de garage duurde een eeuwigheid en ik moest er heel goed over nadenken.

Klopt ik wordt dan ook onrustig en voel me dan niet ok, gek he. Maar zal er ooook wel bij horen.;).

Hallo Y.

Super lieve woorden. Ik toevallig ook groep 3 😂🙈

Hopelijk kun jij ook weer aan het werk ooit! Neem je tijd!

Super bedankt voor de woorden allemaal. Doet me deugd. Het zijn ook momenten en heb veel aan het forum hier.

Hou jullie taai allemaal!

Nou is geen geklaag hoor, maar juist een goede vraag. Ik geef wisselende antwoorden, ligt eraan wie het is. Maar zelfs dichtbij worden mijn antwoorden ook al nietszeggend hoor. Je merkt soms dat ze het ook niet meer weten wat zij dan weer op mijn verhaal moeten zeggen. Het is 2 kanten op hoor. Maar meestal zeg ik:
Ups and downs
Gaat z’n gangetje
Soms oké en soms niet oké
Het gaat, maar het kan beter

En over het algemeen vindt de ander dat een prima antwoord. Kijk waar jij zin in hebt om te zeggen. Dan is het toch goed.

Herkenbaar. Ups en downs is inderdaad het standaard antwoord. Maar vaak geef ik een klein voorbeeld om niet iedere keer het zelfde te moeten antwoorden, zoals ‘Gister voor het eerst naar de supermarkt gewandeld’. Dan heeft de ander iets specifieks waar ze op kunnen reageren. En tegelijkertijd laat ik subtiel merken hoe slecht het nog gaat (want een gezond iemand is niet trots als ze boodschappen hebben gedaan).

En bij sommige mensen zeg ik ook eerlijk als ik er even helemaal doorheen zit. Het is nou eenmaal niet allemaal positief en het helpt soms om je hart te luchten. Als de ander daar ongemakkelijk van wordt is dat bot gezegd niet mijn probleem. Zij vragen, ik geef eerlijk antwoord.

Ik vind dit een lastige vraag en klap dicht. Het is niet niks om te zeggen dat het niet goed gaat. Laat staan tegen je teamleider.

Ik worstelde hier ook mee, maar heb nu een goeie , afhankelijk wie het vraagt natuurlijk. Ik zeg vaak “nog steeds wisselend maar hoe gaatie met jou? Dan went je het meteen van jezelf af en hoor je vaak dat anderen het ook niet altijd makkelijk hebben. Door je eigen problemen steeds weer te benoemen veranker je het zo voor jezelf, ik voelde dat dan ook meteen fysiek in m’n lijf, echt vervelend.

Heel herkenbaar! Ook de antwoorden van de rest

Ik ben heel blij dat het me nu niet meer zo vaak gevraagd wordt (ruim 2,5 jaar geleden BO geraakt) 🙈
Het is een hele moeilijke vraag, vooral als je zelf niet eens weet wat je is overkomen. In het begin kreeg ik veel appjes enz maar eigenlijk had ik helemaal geen puf/zin om alles te beantwoorden.

Ik zeg meestal maar gewoon: gaat wel, of: wel oke hoor. Alleen mensen die dicht bij me staan vertel ik het eerlijk als het niet goed gaat.

Ik heb wel geleerd om eerlijk te zijn, als ik bijv ergens in gezelschap ben en mijn batterij raakt op dan zeg ik het gewoon en ga ik weg.
En ik laat me ook niks meer aanleunen van anderen. Al die adviezen zoals “je moet toch wel weer dingen gaan proberen” of “je moet niet alleen maar thuis zitten”. Doei! Ik weet zelf wel wat goed voor me is. Zoveel mensen die het zelf niet hebben meegemaakt, denken er wel wat over te kunnen zeggen. Soms zeg ik dan ook gewoon: ik hoop maar dat jij het nooit mee hoeft te maken.

Hoi Y, zo met jou eens. En eerlijk zijn als iets niet lukt of m’n lijf wil het niet, dat zeg ik tegenwoordig ook eerlijk. Voor m’n burn-out deed ik dat nagenoeg niet. Dat heb ik iig geleerd, mijn grens aangeven en wat een ander ervan vindt zit ik niet meer over in. Sowieso is het moeilijk uitleggen wat je precies voelt en dat ook nog eens per dag anders kan zijn. Dat wordt echt niet begrepen door de mensen om me heen. Want je ziet er toch gewoon als altijd uit en je praat ook nog prima. En gisteren ging het oké en waarom dan vandaag niet? Wat als m’n hoofd in het gips zou zitten, zouden ze dan ook vragen hoe gaat het met je? 😉 Blijft moeilijk

Je slaat echt de spijker op zijn kop Burnie, zo goed verwoord!

Top verwoord! Ik wil wel wat gips om m'n hoofd ben ik van die vragen af. Uiteindelijk hebben we ook een gebroken hoofd, soort van ;) ;) ;)

Hoi Truus, de truc is dan juist niets te ondernemen. Ik snap dat je iets van afleiding zoekt dus onderneem iets met zo min mogelijk prikkels. Zelf ga ik als het gaat een rondje lopen, als ik echt kapot ben kijk ik sport of een makkelijke (grappige) serie. Ik weet dat schermtijd niet het beste is maar voor mij is dit dan de relatief eenvoudigste manier om de dag door te komen.

Voorheen ging ik op youtube en telefoon maar merkte dat mijn hoofd daar juist van overloopt.

Eens met Herman. Die vermoeidheid is een signaal dat je rust nodig hebt. Dus ondanks de pieker modus zou ik toch proberen te rusten en te niksen.

Hallo truus. Ik kan me hier alles van voorstellen. Heb het zelvende probleem dood en dood moe. Niemand die je hier in begrijp. Slapen Slapen en nog eens Slapen. Tot niks komen en je hoofd loop maar over. Ook bij het wel wat doen gaan je verwarde gedachten met je mee.in een gesprek val je zo iets in slaap.
Vergeetachtigheid
Extreem vermoehijd
Afzondering
Overleving.s fase en ga zo maar door. Heb ondertussen escitaloprám. Maar ook dat werkt niet. Heel af en toe een dag er tussen dat ik denk ik leef weer een beetje. Maar de vermoehijd slaat dan weer toe. Zo Extreem dat je denkt heeft het leven nog wel zin .op deze manier kom je in 1 neerwaartse spiraal. Heb je al eens gezocht naar evt hulp? Ik hoor graag van je mvg anoniem

Ik had ook heel veel moeite met eten en misselijkheid. Daarom heb ik mijn dagen ingedeeld aan de hand van eet momenten. Het is makkelijker om meerdere keren per dag een klein beetje te eten, dan in ene een hele maaltijd. Ik heb 6 momenten op de dag (ik heb wekkers gezet op mijn telefoon) wanneer ik eet, met daar tussen ongeveer 2 uur tijd voor andere dingen. Ook heb ik de warme maaltijd naar ‘s middags verplaatst omdat ik tegen de avond te moe was om zo’n zware maaltijd te eten. Als tussendoortjes eet ik iets makkelijks bijv. een appel, eierkoek, cracker of een liga koek, of ik drink een kop warme chocomel.

Ook ik had veel last van vermoeidheid en wat ik deed was na iedere activiteit een half uurtje liggen. Dus na het eten, na het uitruimen van de vaatwasser, na het opvouwen van de was, na het aankleden. Liggen en dan bijv. een mindfullness oefening doen.

Leuk was het niet. Ik voelde me compleet nutteloos. Maar de eerste paar weken ben ik op deze manier doorgekomen.
Uiteindelijk werd de vermoeidheid minder. Het eten gaat ook beter, maar bij stress heb ik gelijk weer moeite met eten.

Bedankt voor de reacties! Ik ga die kleinere eetmomenten en rusten na een kleine taak invoeren. En ja uiteraard zie ik een psycholoog en allerlei andere alternatieve routes.

Ik vind het kijken van live natuurwebcams fijn, van steden/strand oa op YouTube.

Tegen mijn misselijkheid heb ik tijdje pilletjes tegen reisziekte ingenomen en dat hielp mij. Uiteraard eerst even met huisarts besproken.

Ohja inderdaad, in het begin heb ik metoclopramide van de huisarts gekregen tegen de misselijkheid. Maar ik heb dat niet veel geslikt.

Ja al jaren achteraf terug kijkend. Maar door het drukke leven geen pauzes kunnen inlassen en dan ga je er aan onderdoor

Erg vermoeid, steeds vaker hoofdpijn, moeite met concentreren, prikkelgevoelig, paniek in drukke winkels of het OV, amper uithoudingsvermogen… Ook bij mij waren de symptomen hartstikke duidelijk maar ik negeerde het. ‘Het zal morgen wel over zijn.’ Maar in mijn achterhoofd wist ik dat het de verkeerde kant op ging.

Ik kan moeilijk zeggen wanneer het bij mij begon, aangezien ik een jaar voor mijn burn out nog begeleiding kreeg van een psycholoog/coach vanwege mijn austisme. In die periode was zij degene die mij afremde en mijn klankbord was. Nadat dat weg viel ging het denk ik mis met mij.

Hoi Joos,

Ja zeker herkenbaar. Al jaren vaak moe, en het jaar voor m’n burn-out steeds meer klachten en vermoeid. Maar door blijven gaan, nachtdiensten werken, privé veel ingrijpende dingen. Achteraf snap ik heel goed dat ik een keer onderuit moest gaan.
Ik zag laatst een brief terug van de huisarts waar ik een paar jaar geleden heen ging om te vragen of ik doorverwezen kon worden voor bloedprikken omdat ik steeds zo moe was en niet uitrustte van slapen.
Kortom: genoeg signalen al lange tijd, maar destijds niet goed herkend/serieus genomen helaas.

Ja, als ik terugkijk dan had ik al een jaar of 12 last van toenemende vermoeidheid en stressklachten. Heel erg lang dus. De laatste 3-4 jaren voor mijn burnout was ik hiervoor ook in behandeling, maar dit bestond voornamelijk uit de klachten onderdrukken met medicatie. Wat mij wel op de been hield, maar uiteindelijk stortte ik in. Ik was wel onder begeleiding van een psycholoog maar op de een of andere manier is meer rust nemen nooit echt aan de orde geweest. Ik weigerde dit denk ik te accepteren, hoewel er soms wel (misschien iets te subtiel) naar is gehint door de psycholoog.

Dag Olivia,
Die gedachten zijn intrusies. Ik heb hier ook last van gehad op sommige momenten tijdens men burn-out. Vooral
In begin of als ik een terugval had vaak wanneer ik COVID of griep ofzo had. Ik probeerde er zo weinig mogelijk aandacht aan te besteden, mezelf steeds te zeggen dat het maar gedachten zijn en dat het er even bijhoort maar ook altijd weer over gaat.
Maar erg lastig en beangstigend soms!
Veel moed!

Kathleen

Hoi Olivia, ik heb hier zelf ook ervaring mee (en de meesten hier ook wel) en heb er een tijdje geleden een topic aan gewijdt omdat ik een geruststellende tekst tegenkwam. Ik zal het hier even copy-pasten voor je:

In de laatste fase van je herstel komt het bij sommige mensen voor dat angstklachten opeens keihard naar boven komen terwijl je je fysiek eigenlijk wel weer beter voelt. Dat is heel verwarrend en vermoeiend, maar dat hoort erbij. Je lichaam probeert je terug de veilige stand in te trekken na de shock van de burnout. Ik heb veel periodes gehad waarin ik nagenoeg geen angst had maar mijn lichaam aan alle kanten piepte en kraakte, en ook andersom. Nu zo tegen het (hopelijk) einde van mijn herstel is mijn lichaam bijna weer normaal, maar zit ik ook weer wat hoger in de spanning.

Een mooi stukje uit een boek dat mij erg heeft geholpen (DARE - Barry McDonagh, ziet de tip hier vaker voorbij komen).

"I feel intrusive thoughts act like a barometer of your anxiety levels. They manifest at the lower ends of the anxiety scale. They're often the first thing to show up before bodily sensations and are also the last thing you'll notice when you're close to a full recovery. When people tell me they have everything else under control except for their intrusive, anxious thoughts. I know this is a sign they're making good process and are very close to a full recovery."

Concluderend: laat je niet bang maken door de angst, hoe contradictief dat ook klinkt :) waar veel mensen de neiging hebben om te denken: "Oh nee ik viel me weer paniekerig, het gaat weer fout." Is het vaak juist: "het gaat veel beter en ik kan meer, maar mijn lichaam denkt dat het nog onveilig is en moet even weer wennen aan de hoeveelheid prikkels die het opeens weer te verwerken krijgt." Het signaal dat het echt weer te veel is komt vaak eerder fysiek binnen dan mentaal.

Hoop dat het jou ook kan geruststellen. Succes!

…….

Hoi Olivia, Kathleen, en natuurlijk Y ;).

Wat naar voor je Olivia .

Ik heb hier momenteel ook veel last van. Ik heb het eerder nooit gehad, niet aan het begin.

Het is iets van de laatste 6 tot 8 weken. Ik dacht dat ik de enige was, durfde er daarom niks over te posten.

Ik vind het het meest nare en vervelende van alle klachten als ik eerlijk ben, heb intrusies over inderdaad de mensen om je heen die je meest dierbaar zijn. Voel me dan erg schuldig.

Ik ben er een beetje bang voor aan het worden, als ik maar geen intrusies krijg, kijk soms weg..maar goed als ik onder andere Y haar verhaal lees krijg ik straks ook de intrusie dat het er niet meer is ;) ;) gelukkig maar.

Zet m op allemaal, ik ben weer wat opgelucht.

Wat fijn dat hier een post over gemaakt is! Ik herken dit nu (door deze post) uit de beginperiode van overspannen raken, maar heb t nooit herkend als deel van de angst of eerste klachten.

Ik vind t zelf ook erg onprettig en gek dat je juist zo denkt over de mensen om je heen.
Dit helpt wel om ook die eerste signalen beter te begrijpen.

Sterkte allemaal

Zie verhaal: Untrusieve gedachte. (Verhaal 1581)

En reacties van verhaal 1581

Sterkte ook voor jou he Laura!

Ik heb dit ook heel erg. Het was een tijdje weg maar nu weer terug helaas. Snap er ook niks meer van

Ik vind intrusieve gedachtes echt heel zwaar. Moeilijkste van alles momenteel. Ik leef met je mee! Waarom is hier zo weinig over te vinden op het internet en helemaal niks icm burn-out?
Is afleiding zoeken goed of moet je het juist allemaal ondergaan en de angst voelen?

Zie verhaal 1581 op pagina 2. Maar kort antwoord: afleiding zoeken

Hoi A,

Ze komen en gaan bij mij, maar had er aan het begin geen last van. Is iets van de laatste paar maanden, terwijl de andere klachten juist minder worden.

En ik vind het inderdaad het ergste van alle klachten die ik tot nu toe heb gehad. Zou het het klapstuk/de finale van de burnout show zijn en krijg ik daarna applaus en ben ik beter ;) haha laten we het hopen.

Sterkte

Hi Gert,

Ik vind dat we allemaal een applaus verdienen!

Zeker anoniem! Jij dus ook!

Hey Olivia,

Ja dat noem je intrusies. Heb ze zelf ook af en toe. Maar kwam laatst de video van Nick de Waard tegen en die omschrijft dat wel erg mooi wat er gebeurt op youtube. Heeft me wel inzicht gegeven om het gewoon te laten zijn.

Zover ik weet krijg je als je na 2 jaar nog niet direct gekeurd bent door het uwv sowieso een voorschot op de wia. Dus je gaat niet naar de ww.

Hallo,

Ik ben hier ook benieuwd naar, ik heb mijn WIA aanvraag formulier inmiddels binnen.

Ga je dus na 2 jaar ziektewet automatisch naar de (voorlopige) WIA, in elk geval tot je daadwerkelijk gekeurd bent?

Bedankt voor het delen van info…

Ik zou even het uwv contacten als ik jullie was

Ik heb begrepen van mijn begeleider bij spoor2 dat je automatisch in de wia belandt en als je keuring pas later komt dat je dus een voorschot kan krijgen voor die maanden die je dus wacht op je keuring. Volgens mijn begeleidster krijg je hier vanzelf bericht over maar kunt natuurlijk uwv contacten

Volgens mij moet je vragen voor die voorschot. Nogmaals: contact het uwv

Ik heb oa gelezen van iemand hier die vaak flauwviel, dat is ook bewustzijnsverlies. Als je googlet lees je ook dat stress een factor kan zijn van absence

Volg je gevoel. Je zit nu 2 maanden thuis als ik het goed begrijp? Als ik naar mijn situatie kijk had ik dat na 2 maanden absoluut niet gekund. Zowel fysiek als mentaal niet. Ik was al blij als ik de trap naar beneden kon lopen en bij het idee aan mijn werk kreeg ik al hartkloppingen en zweten en een halve paniek aanval. Maargoed de ene burn-out is de andere niet. Mij lijkt het allemaal heel snel, tenzij je wellicht overspannen bent ipv burn-out? Maar nogmaals als het jou een goed gevoel geeft gewoon doen en anders zeker nog niet doen.

Hi Laura,

Heb je al een advies van de bedrijfsarts? Of indicatie? Ik ging koffiedrinken nadat ik daar was geweest. Ze wisten dus dat ik er nog wel even uit zou liggen. Verder vond ik het wel heel fijn en gezellig om even op kantoor te zijn.

Als het een fijne werkgever is, zou ik gewoon aangeven dat je nog niet in staat bent om werkinhoudelijk dingen te bespreken en dat je gewoon even bij komt kletsen met collega's. Zou het lekker ergens in maart inplannen hoor, geen haast!

Succes!

Bedankt allebei.
Ik weet heel eerlijk gezegd ook niet of ik het al kan en of het niet al veel te vroeg is, maar zag in een paar boeken wel het advies om toch als het lukt al een keer langs te gaan, ook al is het vroeg. Dat maakt vooral dat ik erover nadenk. Voor nu breekt mij t angstzweet ook nog uit.

Huisarts, psycholoog en bedrijfsarts hebben allen burnout benoemd. Ik ben eerder overspannen geweest en dat was echt anders dan nu.

Mogelijk voel ik ook de druk om wel naar werk te gaan.
Vooral mn gevoel volgen dus en niet te snel willen.

Als anderen nog tips hebben, hoor ik het graag

Ik denk dat contact met je werkgever ook wel belangrijk is. Zelf heb ik dit digitaal elke 2 weken. Wij werken sowieso veel digitaal en mijn manager woont aan de andere kant van het land dus fysiek langsgaan is lastiger dan wellicht bij jou. Probeer je gevoel te volgen en minder naar die stemmen in je hoofd te luisteren, dan vind je je antwoord wel. Dat is juist ook de kunst voor na je burn-out, meer naar je gevoel te luisteren, je grenzen te voelen etc. Nu een goed moment om daar mee te starten. Als je de druk voelt en daardoor dus gaat ga je in mijn ogen je huidige grens over. En voor herstel is het juist belangrijk die grens niet over te gaan, hem natuurlijk wel opzoeken na verloop van tijd. En eroverheen gaan ga je toch wel soms, dat hoort er ook bij

Ik vind zelf dat er in allerlei adviezen teveel gewicht word gelegd op het ‘kopje koffie doen op werk’. Het klinkt zo makkelijk, even een bakkie doen, maar er komt zoveel meer bij kijken. Wat jij zelf ook zegt, de vragen die gaan komen, het gevoel bij jezelf om ‘goed’ over te komen, alle indrukken op werk, de vreemde sfeer waarin geen van allen precies weet hoe om te gaan met je, en dan ook de heen- en terugreis. Ik kon het na 2 maanden nog niet. Terwijl ik ècht lieve collega’s heb.

Als jij in een leuk team werkt en je daar prettig voelt geloof ik niet dat de drempel om te gaan werken zoveel hoger wordt in die paar weken dat je geen bakkie gaat doen. Ik ben zelf na 4 maanden langs gegaan, en deed voor die tijd af en toe gezellig bellen/appen met m’n leidinggevende. Op die manier bleef ik me toch onderdeel van het team voelen.

En wanneer je er klaar voor bent, geef dan inderdaad goed aan dat je ècht voor de gezelligheid komt, stel vragen en laat hun lekker kletsen zodat jij je energie kunt sparen, en kies liefst een dag waarop niet alle collega’s aanwezig zijn.

Ja hoor dat komt heel veel voor. Lees de verhalen maar op dit forum. Geen idee hoelang je al in een burn out zit, maar je mag je al gelukkig prijzen met weken goed voelen. Ik zit 9 a 10 maanden in een burn-out en heb een aantal “goede” dagen en 1 of meerdere dagen weer waardeloos. Ze zijn sinds 2 maanden wel anders dan eerst, maar nog steeds niet fijn. De eerste periode van mijn burn out was een aaneenschakeling van vreselijke dagen. Toen tijdje oké om weer een heftige terugval te krijgen. Nu vrij stabiel paar dagen oké en paar dagen minder. Maar je zult op dit forum veel tegenkomen hierover.

Sterkte en op naar weer een goede lange periode en nog liever klaar ermee 😉

Yess, ik heb het ook en ik denk dat het zich bij iedereen anders uit. Ik ga juist aan staan in mijn terugvallen en kan dan niet meer ontspannen/slapen. Doordat ik dan amper slaap krijg ik ook weer andere klachten zoals spierspanning. Bij mij is het nu ongeveer 1,5 week goed en dan weer een week rot. Op goede dagen kan ik juist weer redelijk slapen. Hoort erbij vrees ik, succes!

Hoi Tom heel normaal hoor.

Ik sluit me, helaas, aan bij Burnie en anoniem.

Zet m.op

@ anoniem, zo voelt het bij mij precies zo, goed beschreven. Bijna hele dag onrust in mn lijf. Wat doe jij op die dagen dat het niet lekker gaat? Zelf kan ik door de onrust moeilijk lang stil zitten. Concentratie is dan ook weer minder, valt ook weer van alles uit m’n handen. Gevolg troep op de vloer en geklieder op mn kleding. Mediteren dan ook lastig omdat ik me niet of nauwelijks kan ontspannen. Wandelen doe ik dan weer wel. Is iig iets.

@ Gert, zet hem ook op hè, we komen er wel.

Hier ook met terugvallen juist weer die onrust, daardoor slecht slapen en die dagen duren ook lang omdat ik me niet kan ontspannen dan. Het is dan een kwestie van liggen en letterlijk wachten tot de rust weer terugkeert haha. Pff kan er bijna om lachen, maar zo’n burn-out wens je je ergste vijand nog niet toe

Hoi Burnie,

Jij ook topper we komen er wel. T is een lange, kronkelige, hobbelige weg. Dat wel ;).

Groetjes Gert

Hoi S ook voor jou het komt goed.

Je moet het in het groter geheel zien.
Als je bijvoorbeeld drie maanden geleden iets niet kon wat Je nu wel dagelijks aan kan dan kan je daar heel trots op zijn. Dus als je dag een beetje voor jezelf bijhoudt dan zie je dat je vooruitgaat (of niet)
Ik Probeer niet teveel stil te staan ook bij mijn emoties maar handel gewoon ernaar als problemen zich voordoen.
En niet helpende gedachten omzetten in helpende gedachten bijv:

Ik heb nu een terugval alweer dus ik zal nooit meer beter worden naar -> wat kan ik nu anders doen? Ik schaal af zodat ik minder klachten heb of neem even rust en bouw weer rustig op zodat ik weer vooruitgang boek stapje bij stapje. Het herstel gaat met vallen en opstaan en niet in een rechte lijn, ik blijf werken aan mijn herstel en weet dat herstel mogelijk is, net als andere lotgenoten die ook hersteld zijn

Dag een beetje voor jezelf bijhoudt = dat een beetje voor jezelf bijhoudt

Heel herkenbaar Hilde.

Herkenbaar Hilde. Ik onderneem af en toe wel wat, maar eerlijk gezegd nooit met het enthousiasme wat ik gewend ben bij mezelf. Ik ben dan onzeker van oh zal het wel goedgaan en ook krijg ik daarna de rekening niet gepresenteerd. Bizar toch eigenlijk dat je zo op pad gaat. Dat had ik voor m’n burn-out echt nooit. Maar eerlijk is eerlijk, meestal als ik iets onderneem kom ik er beter van terug. Of misschien is het blijheid dat het gelukt is. Maar zou ook wel weer eens onbezorgd ergens naartoe willen gaan. Ik blijf er maar in geloven dat dit ooit weer terugkomt.

Heel herkenbaar. Ik ben inmiddels wat verder in mijn herstel dan jij maar het blijft.. nu heb ik bijvoorbeeld in mijn goede dagen een weekend weg met een vriendin geboekt. Sinds vrijdag is het weer helemaal mis en ik vertrek woensdag.. Fingers crossed!

@ anoniem, laat het los, daardoor misschien iets meer stress. Je zult zien als je gaat dat het meer dan meevalt. Dus lekker genieten dat weekend

Lees verhaal 1586

Ja heb ik ook, is normaal bij overprikkeld brein

Heb ik ook

Same, kon zelfs tijdje de namen van collegas niet eens meer bedenken, was lekker awkward.

Heb ik ook.. soms wil ik een woord zeggen, maar zeg ik een totaal ander woord. Ook namen van collega's heb ik gehad. Awkward inderdaad haha

Hoi C.

Hier in hetzelfde schuitje wat betreft overprikkeling. Telefoon , TV, muziek, luisterboeken etc. zijn niet te doen en ook kosten gesprekken veel energie, met name gesprekken met vreemden of werkgerelateerd.

Ik heb verschillende antidepressiva/antipsychotica geprobeerd tegen de overprikkeling. Mijn conclusie is dat ze wel iets doen maar het maakt geen wereld van verschil. Bovengenoemde activiteiten zijn nog steeds een no-go helaas. Ook zijn de bijwerkingen, met name de sufheid, niet erg prettig. Hoop dat het voor jou beter werkt!

Sterkte,
Timo

Dus jij gaat t proberen zonder medicatie Timo? Respect! Ik ben medicatie aan het overwegen.

Nou het beetje dat het helpt is het mij ook wel waard, dus ik blijf het wel gebruiken al is het in een lage dosering :)

Neemt het de scherpe randjes weg? Wat slik jij momenteel als ik vragen mag en hoe was de op en afbouw?

Hey Timo,

Bedankt voor je reactie. Mag ik vragen welke medicatie jij geprobeerd hebt? Ik krijg voor mezelf ook nog onderzoek naar mogelijke ADD en autisme, maar ben wel benieuwd welke medicatie jij al geprobeerd hebt.

Ik gebruik momenteel een lage dosis Escitalopram (3 mg), maar heb niet het gevoel dat dit nog veel doet voor mij….

Bedankt en sterkte ook 🙏

Hey C., anoniem, Ik vind het eerlijk gezegd lastig te zeggen of het nu veel doet, want ik weet niet meer hoe het zonder zou zijn maar heb het idee dat de scherpe randjes er helaas nog zijn. Voor mij en de psychiater is het ook wel een opgave om uit te vinden wat mij helpt met die scherpe randjes. Ik gebruik op dit moment sertraline (50mg). Daarnaast ook fluoxetine, olanzapine en quitiapine geprobeerd. Voor het uitvallen van werk, nu bijna een jaar geleden, een lange tijd mirtazapine gehad voor het slapen.

Eigenlijk met alles wel het idee dat het iets helpt, maar wel mondjesmaat. Bijwerkingen voor mij zijn vooral extreme sufheid, hoofdpijn en een libido van beneden het vriespunt. Hoofdpijn trok voor mij wat weg na een tijdje.

Ik zit in mijn tweede burn-out (omdat ik na herstel van de eerste niks verandert heb, stom) maar mijn ervaring is dat die overprikkeling echt bij burn-out hoort. Zodra die voorbij is, was in mijn geval de overprikkeling ook volledig weg. Eerste burn-out duurde 8 maanden. Nu na 20 maanden een heel eind op de goede weg. Ik denk met name dat je goed moet kijken als je herstelt bent hoe je er in terecht bent gekomen. Ik heb geen medicatie oid genomen. Lees het boek de burn-out reset, neem vooral voldoende rust, en dan echt rust. Heeft mij erg geholpen en merk ik dat het steeds beter gaat

Niet bekend met wat jij noemt. Ik heb zelf een aantal jaar Venlafaxine geslikt. Zoals Timo zegt, het maakte geen enorm verschil maar haalde de scherpe randjes er af. Doordat alles iets minder heftig binnen kwam had ik meer rust om aan herstel te werken. Ik ben een voorstander van medicatie maar wel in combinatie met therapie. Want pillen zijn geen wondermiddel.

Opbouw ben ik 1 dag heel ziek van geweest (ik dacht echt dat ik dood ging) en daarna een paar dagen nog een beetje ziek. Afbouw heb ik geen last van gehad.

Hey Timo,

Bedankt voor je reactie weer. Qua antidepressiva ga ik ook switchen naar Sertraline, aangezien de Escitalopram niet meer lijkt te werken voor mij, ik ben hier in anderhalf jaar al 3x mee gestopt en weer begonnen.

Ervaar jij veel blijvende bijwerkingen van de Sertraline? Met de Escitalopram heb ik met name wazig zicht wat me mateloos stoort, en verder zweethanden en rommelde darmen.

Ik hoop dat dit bij de Sertraline enigszins meevalt? Al zal dit per persoon ook wel weer verschillend zijn schat ik….

Hoi C!

Ik denk dat de bijwerkingen inderdaad per persoon verschillen. Ik ben pas nog niet zo lang begonnen met sertraline, maar het heeft erg veel weg van de bijwerkingen die ik had toen ik fluoxetine had (ook een SSRI), dus ik verwacht en ben bang dat de moeheid en gebrek aan libido wel weer aanhoudt.

Overprikkeling hoort erbij. En is niet voor altijd.
En nou wat als je het eens anders bekijkt? Je lijf zet je stil.
Je hebt dus even die tv muziek en dergelijke niet nodig.
Je lijf toont je de weg.

We leven al in zo een harde drukke wereld.
Verstilling, rust, natuur...
Je lijf toont het je duidelijk.

Ik bekeek onlangs een interview met een meisje van 17 die burnout geraakte. Jong, nog op school. En ze zat er 4 jaar in, kon zelfs de trap niet op en verdroeg geen prikkels. Vandaag staat ze in de kroeg met haar mede studenten.

Geef je lijf en geest de nodige rust waar het om schreeuwt. Ga naar binnen. De stilte in.
Ik zou de vraag over medicatie zo bekijken als het vanuit de vraag overprikkeling is.

Mooi geschreven anoniem! Fijn dat je dit deelt

Ik heb veel last van hooikoorts. In de maanden november en december is dit meestal weg, in januari / februari duikt dit weer op. Heb zelfs sinds vorige week weer heel veel last en dan ook gelijk hoofdpijn en duizeligheid. Ooit getest? Zou een reden kunnen zijn.

Kan ook dat je net even te veel hebt gedaan en je lichaam daarop reageert.

Misschien ook verhaal 1621 lezen en de reacties. Gaat ook over maagpijn. Misschien staat er iets bij wat jou kan helpen

Dokter of anders eens psycholoog. Op Google kan je cvs testen vinden

Eens=een

Hoi Sabrina,

Ik herken je vragen wel. Ben ook sinds een tijdje weer aan het re-integreren en sinds een aantal weken voorzichtig een paar uur aan het opbouwen. Merk dat ik daarvan ook wel veel moe ben. Vermoeidheid hoort er (volgens de arboarts en boeken die ik over burn-out las) bij, juist ook bij het re-integreren (en opbouwen). Ik denk dat het vooral belangrijk is dat die vermoeidheid op den duur weer afneemt en dat verdere klachten niet erg of blijvend toenemen t.o.v. de periode ervoor. (Zoals hoofdpijn, paniek, slecht slapen, last van buik en minder eetlust, snel ziek worden, etc.)

Hoe de arboarts het bij mij beschreef: als ik op werk opbouw zou ik na 2 tot 3 weken wel weer hersteld moeten zijn van de meeste vermoeidheid door het opbouwen. Is dat niet het geval: nog niet verder opbouwen. Zijn klachten toegenomen: een stapje terug in uren.

Weet niet of je hier wat aan hebt, ik blijf het zelf ook lastig vinden hoor! Wil het graag goed doen en helemaal herstellen, maar ook ik ga wel eens over grenzen.
Sterkte met alles!

Hallo M, super bedankt voor je bericht en advies. Door omstandigheden vanuit mijn werk ben ik al een tijd niet bij de bedrijfsarts geweest. Jouw tips kan ik wat mee.
Mijn andere klachten zijn wel afgenomen. Soms nog wel last van. En dat is dan denk ik wel een teken dat ik teveel doe.
Jij ook veel succes en sterkte!

Graag gedaan hoor! Fijn dat je er wat aan hebt. Inderdaad goed om je klachten in de gaten te blijven houden en op basis daarvan verder te beslissen. Je lichaam geeft het aan als iets nog iets teveel is. Succes :)

Dag Sabrina,

Ik worstel hier ook mee, met name omdat ik nooit volledig niet moe of klachtenvrij ben, wat dan 'erbij hoort'. Ik probeer als ijkpunt te houden dat, als ik werk, ik thuis wel rusttijd nodig mag hebben na het werken, maar niet de hele dag (of dag erna) op de bank moet liggen om bij te komen.
En ik heb met de psycholoog een soort stoplichtschema ooit gemaakt (groen-geel-oranje-rood) met lichamelijke klachten en gedachten die daarbij horen. Dat kan helpen als steuntje, als je veel in oranje of rood zit is het denk ik een beetje veel van het goede. Succes!!

Wat volgens mij is het goed te weten, dat je niet overspannen wordt van het werken maar de gedachten en gevoelens die er aan gekoppeld zijn. Ik heb een periode van 's ochtends 5:30 tot 's avond 21:00 gewerkt en had nog energie over. Maar ik werkte voor mezelf aan een doel groter dan mezelf. Als je gestresst bent, door dat je een deadline hebt, je het perfect wilt doen, je iets wil beïnvloeden waar je geen invloed op hebt, en je bijvoorbeeld het hele bedrijf op je schouders neemt dan wordt je overspannen.
Als je een manier vindt waarbij het allemaal niet meer belangrijk is zul je zien dat het beter gaat. Dit is natuurlijk niet zo eenvoudig maar het is mogelijk. Dus op het moment dat je stress voelt dan zou je kunnen proberen te ontspannen (zoek eens op one minute meditation).
Stress krijg je als je door een roofdier werd achtervolgd, alle energie wordt gericht op vechten of vluchten, je immuun systeem, je spijsvertering en andere op dat moment voor het overleven systemen worden op een laag pitje gesteld. Je kunt je voorstellen als je dit dag in dag uit doet dan gaat het niet goed. de rek gaat er uit. De ontspanning, de betere gedachten brengt de rek weer terug, maar alleen als je het niet gelijk weer opgebruikt. Dus de grens zou je moeten kunnen voelen, het voelt vaak als, "hé dit wil ik niet" op de momenten die je zegt, " nou nog ff en dan..., of zo erg is het toch niet, dit kon ik toch vroeger ook, zijn allemaal indicaties dat je over de grens gaat." Niet zo erg als je gezond bent en er nog alle rek er in zit. Maar nu eerst volledig herstellen dan weer, nee, nee, dan ook duidelijk je grenzen aangeven en opletten, he wil ik dit wel. En als je denkt, ja maar ik kan toch niet alleen maar die dingen doen die ik wil? Mijn contra-vraag is, wil jij en wil je baas dat je weer gezond wordt?

Ben ik het helaas niet (helemaal) mee eens, ik ben overspannen/BO geraakt omdat ik veel te veel van mijn lichaam/hersenen heb gevraagd als workaholic….. niet vanwege slechts gedachten. Ik was puur overwerkt.
Het stoplicht model is een goed model inderdaad om je grenzen te checken. Je kan een timer aanzetten elk kwartier om te checken hoe je je voelt en wat je behoeften zijn op dat moment.
Luister goed naar het fluisteren van je lichaam zodat het niet hoeft te schreeuwen

Kortgezegd: bij klachten zou ik afbouwen. Heb je een aantal goede dagen achter elkaar zonder klachten, dan heel rustig opbouwen weer. Je kan de 20-3-20 regel hiervoor toepassen.

Wat houdt de 20-3-20 regel in? Heb je een goede dag, doe dan tot 20% meer dan je basisniveau. Op een slechte dag doe je 20% minder. Heb je 3 goede dagen achter elkaar waarbij je 20% meer aankon, dan kun je dat als het nieuwe basisniveau aanhouden met inachtneming van leefregels die de ergotherapeut meegeeft. Het kan wel een aantal weken duren voordat je 3 goede dagen elkaar hebt.

En ik was ook Puur overwerkt door het soort werk ook. Zat dagen lang aan de telefoon en achter de pc. Hersenen helemaal overbelast. De hersenen zijn niet gemaakt om continue overbelast te raken, wat voor elke spier geldt natuurlijk. Het online artikel te vinden op Google legt dit goed uit: JONG EN OPGEBRAND, VREEMD? OF TOCH NIET!?

Hoi Denise,
Ja herkenbaar, dat is kan een signaal zijn van teveel stress, een overbelast zenuwstelsel. Net als trillende oogleden. Bizar he dat het zich op die manier kan uiten?
Knap dat je rustig kon blijven! Ik snap goed dat het beangstigend kan zijn.

Sterkte!

Okee, blij van een kant dat het een signaal kan zijn van een overbelast zenuwstelsel.
Ja echt bizar inderdaad.

Ja ik probeer rustig te blijven, anders heb ik sneller een paniekaanval.

Nog tips tegen een overbelast zenuwstelsel?

Dankjewel Y 😊

Denise

Ja voor mij werken Nervus Vagus oefeningen goed, vanuit de Polyvagaal theorie. Schudden met je lijf, bewegen op muziek, stretch oefeningen, tappen (kloppen) op je lichaam, knuffelen met jezelf/een huisdier/een knuffeldier/een ander. Schrijven kan ook helpend zijn. Op zoek gaan naar “glimmers” ipv triggers (opmerken welke kleine dingen je blij maken).
Online is veel hierover te vinden gelukkig en er zijn ook veel boeken over.

Warmte kan ook een gevoel van veiligheid geven aan je zenuwstelsel, bijv een dekentje, thee, voetenbadje, warmtekussentje, een lekkere douche.

En vooral veel buiten wandelen, binnen je mogelijkheden natuurlijk. Natuur doet ook wonderen voor het zenuwstelsel.

Dit zijn allemaal gratis tips maar ik heb ook geïnvesteerd in een verzwaard oogmasker, een warmtekussen en een spijkermat en dat vind ik persoonlijk allemaal fijne hulpmiddelen.

Hopelijk heb je hier wat aan!

Ja dit heb ik als ik echt te veel prikkels heb gehad. Bijvoorbeeld weer eens naar een verjaardag en een aantal uur blijven hangen. Dan wil ik thuis slapen en zie ik flitsen en slaap ik over het algemeen niet.

Saffraan

Bij mij was het doorslaggevende écht de blootstelling van mijn angsten. Ik probeerde om te gaan met de angsten die ik had en vertelde mijzelf dat het wel goed zat. Het heeft enkele maanden geduurd en ik kan nu echt zeggen dat ik flinke stappen heb gemaakt.

Probeer de angsten niet je leven te laten beïnvloeden. Anders blijf je in angst leven.

Men lijdt het meest door lijden wat men vreest

Dat is ook een fase,,,,,,

Lees mee

Hoi anoniem,
Ik reageer omdat ik je verhaal heel erg herken. Ik had ook enorme angst om gek te worden, angst voor de angst eigenlijk. Ik heb 2 jaar en 4 maanden antidepressiva geslikt (sertraline) en de angst is helemaal over. Geen zorgen: dat heeft geen 2 jaar geduurd hoor, de angst zakte binnen een paar maanden al en zo nam het geleidelijk aan steeds meer af.

Sinds vorige week heb ik het helemaal afgebouwd. Ik durf allang weer alles, alleen zijn sommige dingen nog wel te intensief, maar niet vanwege angst. Ik ga gewoon weer alleen overal heen, met de auto, op de fiets of lopend. Terwijl ik in die periode van angst niet eens alleen in huis durfde te zijn.

Het heeft mij dus zeker geholpen, al heb ik ook veel “gewoon” moeten doen om van de angst af te komen. Gewoon gaan, proberen, binnen het kader van wat er nu lukt en wat je kan.
Conclusie: AD is voor mij een goede ondersteuning geweest maar ik heb daarnaast ook nog heel hard moeten werken aan mijn herstel. En ben blij nu helemaal van de AD af te zijn en het weer op eigen kracht te kunnen.

Sterkte en hopelijk heb je hier iets aan.

Als je nog wel een burn-out hebt dan zou ik meer rust en ontspanning aanraden afwisselend met fysieke en creatieve activiteiten, cognitieve activiteiten zou ik overslaan. De paniekaanvallen zonder gedachten zijn dan een sein dat je brein te overbelast is en meer rust nog heeft. Daarom hielp bij mij AD niet.

Verder, als er geen burn-out meer is en je alleen angstgedachten hebt om bijvoorbeeld gek te worden: steeds meer in hele kleine stapjes activiteiten uitbreiden. Exposure therapie noemen ze dat. Dit doen ze bij mij mensen die een paniekstoornis hebben, ofwel angst hebben terwijl er helemaal geen echte goede reden is om ergens bang voor te zijn.
En het volgende online artikel kan ik aanraden: Piekeren. Waarom je het doet (en hoe je ermee stopt)

Dus in dat laatste geval zou je dus wel ook aanvullend AD kunnen proberen

Mag ik vragen wat paniekaanvallen zonder gedachte zijn? Wat bedoel je daarmee? Ik heb bijv geen paniekaanvallen meer maar wel een grote angst daarvoor

Je ervaart fysiek spanning en stress/paniek maar je hebt geen angstgedachten omdat je er niet tegen op ziet om een activiteit te ondernemen.

Dus in jouw geval zou ik eerst dat online artikel aanraden. AD zou je kunnen proberen daarna.

Men lijdt het meest door het lijden wat met vreest. Ofwel je lijdt meer door je gedachten, dan dat er daadwerkelijk een reden is om ergens bang voor de te zijn. Soms staan onze gedachten wat strakker afgesteld, maar is er totaal geen reden om ergens bang voor te zijn.
Lang lang geleden was er meer gevaar in het leven door bijv dieren die een gevaar vormde maar dat is nu helemaal niet meer aan de orde alleen zijn onze hersenen niet helemaal vaak mee geëvolueerd.
Dus je mag ze vanaf nu wat minder serieus nemen je gedachten.

Aanvullend: “Je ervaart fysiek spanning en stress/paniek maar je hebt geen angstgedachten omdat je er niet tegen op ziet om een activiteit te ondernemen of je hebt geen gedachten als ‘ik ben gek aan het worden”. Als je paniek niet gegrond is dan heb je een paniekstoornis. De tips heb ik gegeven.

Y. Ben jij uit je Burn-Out?

Vind ik lastig te zeggen, want wanneer ben je er echt uit? Ik werkte fulltime in het basisonderwijs toen ik uitviel. Nou, dat kan ik absoluut nog niet.
Maar ik ben lang niet meer zo op, uitgeblust, gesloopt, wanhopig, doodmoe als toen ik echt nog middenin de BO zat.

Kortom ik denk dat ik nu vooral nog restklachten heb. Maar helemaal 100% de oude ben ik niet. En dat word ik ook niet meer. En wil ik ook niet meer worden! Want die persoon wilde veel te veel verantwoordelijkheden dragen en ballen in de lucht houden.

Gevoelsmatig ben ik grotendeels uit mijn burnout. Als ik de vragen en klachten van anderen hier lees, merk ik dat ik dat stadium voorbij ben.
Klachtenvrij ben ik echter (nog) niet.

Aan het werk ben ik ook nog niet. Wel toevallig vanochtend een sollicitatie gehad voor ander werk. Hopelijk wordt dat wat en kan ik weer wat gaan opbouwen.
Denk dat ik er gevoelsmatig pas echt “uit” ben als ik weer wat uurtjes per week werk.

Maar ik heb meer balans gevonden en ik kan, binnen het kader van mijn energie, alles doen wat ik wil. Met mate en voldoende rust lukt het allemaal weer.
Ik haal veel uit het motto: ‘you can do anything, but not everything’.
En op mindere dagen zeg ik tegen mezelf: je hoeft niet elke dag bergen te verzetten.

Het is heel gek maar je “voelt” het wanneer je eruit aan het komen bent. De zwaarte is eraf, dingen gaan weer meer vanzelf. Je gaat merken dat je weer kunt lachen, zingen en genieten.
Lichamelijke functies beginnen weer op gang te komen (niezen, boeren, beweging in je buik, geeuwen, zuchten). Je lijf gaat signalen geven dat het zich veilig begint te voelen. Je gaat weer makkelijker en beter slapen.
Als ik dat als maatstaaf zou nemen, zou ik zeggen: ja ik ben er uit.

Sorry heel verhaal weer maar ik kan het niet echt korter beantwoorden eigenlijk!

Sterkte en liefs