Burnout - forum lotgenoten

Hoi An, ik lig ook op de bank met n flinke verkoudheid.
Gelukkig is mijn hoofd ff rustig, ik laat het op me afkomen. Fijn dat je toch ook redelijke dagen hebt. Maar het alleen zijn is idd niet leuk. Is bij jou geen buurtcentra waar je mensen kunt ontmoeten en waar activiteiten plaatsvinden? Zelf heb ik daar nu geen behoefte aan. Zijn teveel prikkels voor mij.
Hoop op den duur weer wat vrijwilligerswerk te doen, doet ook goed.
Maar alles op zijn tijd, hou je goed An!
Liefs Gabje

Hoi An, ik lig ook op de bank met n flinke verkoudheid.
Gelukkig is mijn hoofd ff rustig, ik laat het op me afkomen. Fijn dat je toch ook redelijke dagen hebt. Maar het alleen zijn is idd niet leuk. Is bij jou geen buurtcentra waar je mensen kunt ontmoeten en waar activiteiten plaatsvinden? Zelf heb ik daar nu geen behoefte aan. Zijn teveel prikkels voor mij.
Hoop op den duur weer wat vrijwilligerswerk te doen, doet ook goed.
Maar alles op zijn tijd, hou je goed An!
Liefs Gabje

Hoi An, ik lig ook op de bank met n flinke verkoudheid.
Gelukkig is mijn hoofd ff rustig, ik laat het op me afkomen. Fijn dat je toch ook redelijke dagen hebt. Maar het alleen zijn is idd niet leuk. Is bij jou geen buurtcentra waar je mensen kunt ontmoeten en waar activiteiten plaatsvinden? Zelf heb ik daar nu geen behoefte aan. Zijn teveel prikkels voor mij.
Hoop op den duur weer wat vrijwilligerswerk te doen, doet ook goed.
Maar alles op zijn tijd, hou je goed An!
Liefs Gabje

Hoi An, ik lig op de bank met n flinke verkoudheid. Dus momenteel niet zo lekker.
En dan is alleen zijn al helemaal moeilijk.
Maar goed, ik lig lekker, heb het warm en n dak boven mijn hoofd.
Fijn dat je toch al redelijke dagen hebt. We zullen er toch iets van moeten maken.
Is er bij jou geen buurtcentra in de buurt waar ze activiteiten doen? Zelf heb ik daar nog geen behoefte aan. Teveel prikkels nog.
Deze tijd vh jaar geeft mij wat meer rust, gek he?
Hou je goed, liefs Gabje

Sorry dat mijn reactie zo vaak geplaatst is.

Hoi Gabje
Ik heb het na de griepprik gekregen ,4 dagen erna had ik dit. Ben dus niet de Maar dat hoesten….pfff

Nee..zeker niet leuk ..alleen zijn, ben wel naar zo’n buurtcentra geweest,maar is nog niet mijn ding. 🤷‍♀️
Doe lezen,diamant painting,spelletjes.
Kun je goed tegen alleen zijn/ wonen?

Soms heb ik dat ook dat er 2 dezelfde antwoorden staan! Ach….🤷‍♀️ groetjes

@ Hoi Corrine, ik hoop dat je het leest!

Ik lees je niet ?! Gaat het wel goed ?
Is het nu wat beter ?

Hier is het ook vaak gespannen zijn om al kleine dingen. Duizeligheid ,hoofdpijn etc.
Neem dan toch halve oxa. Pff

Beterschap An!🌺

Hoi Gabje,L.N.
Hoesten word gelukkig al wat minder

Hoe is het ?
Herkennen jullie dat ook…enkele dagen dacht ik dat het iets beter was,en nu heel toch weer huilen,wat angstig,piekerig etc. Gelijk van slag. Blijft klote natuurlijk dat het alleen zijn nog niet in me zit,…maar pffff
En dan die huilbuien en angst …helpt ook niet echt! Nergens zin..
Sorry voor het klagen even !

Hoi An, ik heb het ook moeilijk momenteel, het allemaal alleen doen is niet leuk. Ben momenteel somber, weet ook afentoe niet hoe ik verder moet. Ben gevoelig voor depressie, en dat erbij kan ik nu echt niet hebben. We hebben heel wat te verwerken samen, je moet je wel vasthouden aan dat je soms al betere dagen hebt. Ik zou willen dat ik die al had. Het weer werkt nu ook niet mee. Hou je goed, liefs Gabje

Hoi Gabje

Maar waarom zoveel huilen en paniekerig?
Ik weet ook dat het lang kan duren,maar het alleen zijn,en stilte om me heen….pfff ,hoe doe je dat? Piekeren ,wat duizelig of zo,net of je dronken ,dus weer naar buiten 🤷‍♀️🙈
heb wel tv aan voor geluid. Word er zo moe van. Hou me wel bezig, maar ….

Hoe maak jij je dag dan? Hobby ?
Heb je helemaal niemand meer om je heen,?
Misschien wonen we wel in de buurt,🤷‍♀️ konden we samen dingen doen!
Heb je antidepressiva of zo ? Om het wat beter aan te kunnen?
Het kost zoveel energie om je staande te houden….dus ja veel drukte in me hoofd.
Zit nu sinds half april in dit huisje, nooit alleen geweest, en nooit bij stilgestaan dat het zo pittig is.
Ik heb paroxetine 10 mg,helpt wel wat,met soms halve oxa.voor de scherpe randjes.! Van de H.a.

Ik hoop je te lezen ,gedeelde smart is halve smart….zeggen ze toch🙏💪🏼

Hoi An, in het alleen zijn moeten we onze weg vinden, heb net ook op het forum van rouw gekeken, dan zie je toch dat we echt niet alleen zijn met dit euvel. Ik heb n dochter in Engeland wonen en een dochter in de buurt. Die is net geweest met mn kleinzoon.
Ik slik 30mg paroxetine al vele jaren.
De radio staat bij mij ook altijd aan.
Hobby's heb ik niet echt momenteel, heb nergens zin in. Wandel wel 5x per week met n buurvrouw, en doe de dingen die nodig zijn. Ik woon in Heerlen (Zuid Limburg).
Zeker gedeelde smart is halve smart.

Hoi An met mij gaat het nu redelijk naar het ziekenhuis geweest echo voor buik gelukkig goed pfffff ik denk ook altijd aan het ergste hoor en ook af en toe somber en zit nu ook bij een praktijk ondersteuning ik heb PSST hoop niet kunnen verwerken wat ik in mijn leven heb mee gemaakt en wandel wel veel en probeer het positief in te zien ik mediteer 1 keer per week met een groep stilte daar zitten ook mensen die wat mankeren denk wel dat je de goede kant op gaat zo te lezen en straks komen de feestdagen weer aan dan is het gemis van mijn man het ergste zal jij ook hebben maaar de Zoons Schoondochters en kleinkinderen sleuren me er wel weer doorheen sterkte hé 👍😘

Hoi Gabje, L.N.

Gabje ik heb ook bij het rouwen gekeken, we zij. Zeker niet
De enige…

Gelukkig heb je nog 1 dochter dichtbij, die je ook steun geeft. Jammer dat we ver weg zitten, ik zit in Houten.
Soms denk ik ook of ik wat meer paroxetine moet doen,maar bij mij viel verhogen naar 20 mg toen niet mee,dus sta ik nog steeds op 10 mg. 🤷‍♀️ met soms oxa 5 mg.
Echt zin in iets.? …nee ook niet, meer op de automatische piloot.bezig houden…ga hier heen of ga dit doen ,hoor ik ook van anderen,maar zo moeilijk…word er zo moe van dat het me zoveel energie kost.wat mankeer ik toch…denk ik dan! angstig dan, veel huilen, kinderen wil ik ook niet steeds lastig vallen.dus ben heel blij met deze site,kun je toch even van je afschrijven. 🙈

@ L.N.
Gelukkig is het goed dan met buik.zit er ook veel stress bij?dat doet ook veel met je .
Verwerken moet ik ook nog heel veel,maar valt toch niet mee. Mijn man was altijd : doorgaan en niet zeuren..
Dus ja …ik wist nooit beter,maar nu….lijkt het wel of ik er OOK MAG ZIJN. Huilen was er nooit bij….Misschien daarom
Dat ik nu zo ben.duizelig,hoofdpijn,angstig,alleen zijn,
altijd van het ergste uitgaan.
En straks feestdagen….liefst verstop ik me in bed, maar dat zullen de kinderen niet leuk vinden.

Maar ik kan en mag huilen, me klote voelen ,(voor alle shit kon dat niet) als ik bij hun ben.
Ach….komt wel goed toch🙏😥 zo blij dat wij hier kunnen appen ,! Hoor / lees jullie graag weer .🤣

Ja An dat zei mijn man ook altijd wij waren kermisreizigers altijd mensen om je heen en vrolijk en is idd stress van mijn buik gaat overal in zitten ook ik haf veel last van duizeligheid nek schouders arm alles wat ik zo lees heb ik wel gehad hoort denk ik bij een burnout en ook huilen hoor lucht op en PSST ik heb vroeger ook een ernstig ongeval gehad coma en een doodervaring gehad zie die tunnel nog voor mij was toen 11 jaar en nog meer mee gemaakt maar dat zet ik het niet op dat moet ik allemaal verwerken ook dus van mijn man die viel van de trap tia en geen afscheid kunnen nemen en de Zoons ook niet nooit meer bij gekomen na 1 week met overleg met de kinderen stekker eruit 2 procent werkte nog maar .....vind het moeilijk dat ik uit eindelijk zijn dood bepaal 😓 maar we moeten verder en jij ook An 👍

Hoi L.N.

Dat duizelige,nek en schouders..heb ik ook. Hoofdpijn,of alles rondom je bovenlijf vastzit. Huilen ook , je word er niet blij van.
En zo te lezen heb jij ook veel meegemaakt,en nog steeds.
Het valt niet mee,angstig zijn…..pff

De 19e een MRI weer van het hoofd,en nu al in de stress,terwijl ik verder geen klachten heb ….denk ik! Maar als je eenmaal een stresskip bent….alle enge dingen weer in me hoofd….bah…
Lees je !

Hoi…L.N.

Had net getypt…zeker verkeerd gedaan. 🤷‍♀️
Ja..het is niet leuk,zeker met stramme spieren,hoofdpijn, duizelig lijkt of alles vastzit in me bovenlijf. Onrustig,angstig…

En ja…jij hebt ook zat meegemaakt,en nog ! Valt niet mee!

Controle op de 19e van me hoofd,(MRI) nu al weer aan denken….
Brrr, geen klachten ,maar toch.je moet er weer doorheen!
Stresskip …kan het niet helpen. En dan weer de tranen. Gelijk het ergste denken, terwijl ik me goed voel🙈
Lees je !

Krijg het niet voor elkaar,wilde reageren op L.n. Op nr.1386
maar ik zie niet het antwoord wat ik getypt heb !

Hoi An jij hebt ook veel mee gemaakt en snap dat je bang bent van de MRI scan zo ben ik ook haal dan alles in mijn hoofd pffff duizeligheid heb ik af en toe nog probeer me rustig te houden dan met ademhalen en veel druk bij mijn slaap nog en bovenlijf gaat nu ook redelijk hou vol ook hé je doet het goed denk dat je de goede kant op gaat lees je weer 👍

Hoi L.N.

Ja...wat een ramp is dit
Neem jij dan ook wat oxazepan of zo om even rust in je hoofd / angst/ huilen te hebben ? Helpt dan wel 3 uurtjes of zo. Ook nog niet ergens bij vrijwilligers werk gekeken. Als je je zo onrustig /stressig en huilerig bent is dat ook niks toch?! Wil wel wat doen buitenshuis , maar als een berg tegenop zien dus. Heb geen buddy/ kennis of zo dat het wat minder heftig lijkt 🤔pff
Als ik me druk maak...ergens heen moet afspraak, dan wel duizelig/ dronken gevoel !
Blij met de berichtjes.

Hoi An ik lees Je bericht nu en ik heb pilletjes van Dokter Vogel geeft mij rust natuurproduct en doe vrijwilligers werk bij de Zonnebloem dankbaar werk en ja ik teken veel en schilder nu even op 1 laag pitje wandel met de hond en probeer weer te genieten van de natuur en heb geen buddy maar wel wat kennissen waar ik mijn ei kwijt kan die weten hoe ik ben en huilen mag hé dat lucht alleen maar op niet ....opkroppen lees je weer hou vol probeer ik ook 👍

Hallo An, goed dat je van je afschrijft op dit forum. Snap je gepeins. Ik heb een man naast me die in de diepte van deze hel steeds weer zei “ het komt goed met je”. Maar ook iemand waar ik naar toe kon als ik volkomen verstijfd van paniek was of wat ik meer deed kon appen. Hij was zelf hoe zeg je dat ervaringsdeskundige en kon heel goed op me inpraten. Tis wat allemaal. Jij hebt dat niet op dit moment, misschien omdat je niemand wil belasten en ik moet zeggen er zijn er niet veel die het echt snappen ( begrijpelijk). Sterkte An,weet dat er heel veel zijn die het zwaar hebben, ook al lijkt iedereen weer gezellig de feest maand in te gaan. Het is soms niet wat het lijkt.

Hoi Eef
Leuk je weer even te appen,spreken🙂

Nee …heb geen man of zo die dat zegt🤷‍♀️ wel een vriendin ,en die helpt me wel,maar ze heb een heel ander leven . Psychisch stabiel,zeg maar. Ze kan goed tegen alleen zijn,heb geen psychische issuis ..zeg maar. Dus vaak snapt ze niet dat een huilbui zomaar komt. Of wat depri ben. Burn out …staat ze me aan te kijken🙄 of ik gek ben.
Piekeren,en dan weer hoofdpijn daarvan, dus wil nu iets van borduren of zo knopen🤷‍♀️ het niet kunnen kletsen ,of arm om je heen,zo van : kom op meid….dat mis ik heel erg. Maar ja ..zoals je zegt,er zijn veel mensen die dat hebben!
Maar hier appen vind ik leuk,en bedankt voor je berichtje.

Hoi Eef,

Nee ,er zijn er heel veel die er ook last van hebben. Dus ben niet de enige🤷‍♀️ maar het alleen zijn is k.t.

Kerstmaand …moet ik ook niet aan denken !

Hoi Gabje,L.N. Eef, en anderen natuurlijk

Hoe is het bij jullie?

Hebben jullie dat ook : ineens huilen,heel onrustig, hoofd maakt overuren,van alles door je hoofd,piekeren, maar kan het niet altijd benoemen. Wel angstig wat, met name : stel dat,hoe straks met kerst, geen drukte willen,en toch niet alleen willen zijn….etc.
Mijn vriendin ( de enige die ik heb) zegt dan: dan moet je ook ergens aan denken / reden hebben om te huilen, of ik me eigen zielig vond? Vroeg ze?🤷‍♀️. Ik zeg dan ..emmer loopt over🤷‍♀️ na 5 minuten of zo gaat het weer.
Veel meegemaakt, begin december is mijn man 2 jaar weg, + daarna nu 6 maanden alleen wonen, dus ja…pittig. Ga wel naar buiten,maar als ik dan b.v. Naar buurtcentrum kijk dan vind ik het zo’n berg waar ik overheen moet. Zoals laatst: naar een bingo gegaan,kwam huilend binnen van de stress…waarom? hebben me wel opgevangen…,maar vond het zo erg. Dat ik dat had. was blij dat ik toch gegaan ben, maar was daarna zo moe…..iss dit ook herkenbaar? Dat alleenstaand…kan het nog niet loslaten of zo. 🙈
Ben ik nou zo gestoord?
Pfff, ik lees jullie graag…

Hoi Eef,L.N. Gabje…en anderen

Ben naar de buurtcentra voor bingo geweest…als een berg tegenop gezien🤷‍♀️door stress natuurlijk huilen zomaar,
Vertelde het aan mee vriendin : huilen, zegt ze komt alleen omdat je ergens aan denkt. Zegt ze vaak tegen mij. Zei is psychisch heel sterk….( ik dus niet nu) 🤷‍♀️
Het komt in golven bij mij….
Zoals de kerst, mijn man begin december 2 jaar weg. Half jaar nú alleen wonen.vliegt me zomaar aan,dan huilen,duizelig , piekeren,overal tegenop zien….alles is teveel….hopeloos voelen..
Hier van me afschrijven helpt gelukkig ook, maar ook blij met de reacties.!

Hoi An, ik ben ook al 2 wkn aan het hoesten, gister koortsig. En dan voel ik me ook alleen. Ik mis ook erg de arm om mij heen. Mijn eetlust is weg, voel me down.
Ik heb ook allang n vervelende klacht, heb veel spanning op de bekkenbodem, kan slecht zitten en dat belemmerd enorm.
Vorige week wel drie uitjes gehad, maar die doe ik met moeite, ben dan wel trots dat ik het gedaan heb.
Goed dat je naar de bingo bent gegaan 👏🏻.
Ja de decembermaand is voor ons nu niet de leukste maand, het is dan een jaar geleden dat mijn man is overleden, de tijd van vorig jaar roept veel bij mij op.
Ik zie ook tegen alles op, de kleinste dingen vind ik al teveel.
We zijn niet alleen, sterkte An

Hoi Gabje,
Het hoesten is nu wat minder gelukkig…
Bij mij is het ook niet geweldig met eten, ja ..ik eet, maar niet zoals vroeger. Automatische piloot zeg maar ,!

Bekkenbodem…kun je er niks aan laten doen? Lijkt me verschrikkelijk als je niet goed kunt zitten🙈🤔of komt het door alle spanningen? Heb je therapie ?

De feestdagen zijn ook bij mij iets dat van mij niet hoeft. Ook nog regelmatig huilbuien, en wat angstig of zo…ik denk weer overal aan,pfff.
Overal tegenop,en zo besluiteloos, niks willen, maar ook niet alleen willen zijn ! Even schrijven helpt mij ook.
Tot snel…sterkte jij ook !

Hoi LN, Gabje..
Had al gereageerd,maar komt er niet te staan 🙄vind deze indeling helemaal niks!
@LN
de MRI hoofd gehad gisteren en het was (weer) goed. Over 6 maanden weer. Pfff wat een stress…altijd het ergste denken…🙏

Hoi Gabje :
Bekkenbodem..heb je daar therapie voor? Lijkt me erg pijnlijk om dan niet te kunnen zitten😟
En voor de bingo…tja wel veel duizelig,puddingbenen, huilen Gehad.is dar dan wel goed…? Die stress🤷‍♀️weet het soms niet!
En ja…feestdagen…moet er net aan denken. Aan je man denken ,..
Deze tijd is zo zwaar…ik weet het ! Ook heel veel huilen,en overal tegenop zien nergens zin in….maar…we moeten wel.🙈

Ik herken je situatie en zat er zelf een jaar geleden net zo in. Wanneer je de stap echt moet zetten krijg je van niemand te horen, maar neem de stad als jij denkt dat het kan. Onthoud vooral ook dat jij bepaald. Gaat het niet goed, dan doe je een stap terug. En wees waakzaam voor het opbouwschema vanuit de Bedrijfsarts, deze zijn sturend en vooral niet bepalend. Jij trekt aan de touwtjes.

Voor je beeld, ik ben inmiddels 'klaar' na een jaar opbouwen en zit dus weer op mijn oorspronkelijke uren. Echter is nog geen enkele dag klachtvrij geweest en is het vaker bikkelen dan dat de dagen me makkelijk afgaan. Maar dit hoort er bij en heel geleidelijk gaan veel dingen eenvoudiger. Een jaar geleden zag ik op tegen een uur per dag werken, inmiddels werk ik weer 36 uur, doe ik de boodschappen en probeer ik er zoveel mogelijk voor het gezien te zijn. Conclusie: voel zelf aan wat kan, accepteer tegenslagen en blijf doorgaan. Werken kan juist ook goed werken!

Hallo Leo,

Ik herken mezelf in jouw klachten. 1 op 1 contacten. ( wat gebeurd er dan met jou? )?Beeldscherm. Drukke plekken.
Ik ben een maand geleden begonnen met re-integreren..1x per week ongeveer 2/3 uur.
Ik merk dat ik het wel weer heel leuk vindt( na 6 maanden thuis) ik weet alleen nu nog niet of het verstandig is. Voel me de laatste week weer vaag en last van hyperventilatie. Ik heb wel een baan waarbij ik veel in beweging ben, maar ook te maken heb met veel mensen om me heen. Hoe zit dat bij jou? Het is enorm lastig inschatten wanneer het weer de tijd is . Ik begon met eigenlijk nog wel lichte klachten.. maar wanneer is het moment wel. Ik wou het een kans geven.
Soms ben ik ook bang dat doordat ik juist thuis ben, mijn klachten erger worden. Dat is verwarrend. Ik merk iig ondanks ik nu een klein stapje zet ik me nog niet volledig goed voel. Misschien zou je een poging kunnen wagen en jezelf goed observeren in hoe je je voelt.

Dank Marcel en Chantal voor jullie bericht.

Fijn om te horen dat jij zulke goede stappen hebt gezet het afgelopen jaar Marcel. Je geeft aan dat je ongeveer in een jaar hebt opgebouwd. Na hoeveel maanden in je burn-out ben jij begonnen met deze re-integratie?

Chantal: Bij intensieve één-op-één gesprekken merk ik dat ik in het begin de gesprekken kan aangaan zoals vanouds, maar ik na verloop van tijd moe begin te worden. Mijn energie neemt dan heel snel af, ik word moe en kan mij moeilijker concentreren en focussen op het gesprek. Ook de rest van de dag blijf ik dan erg moe als ik mijn energie in dit gesprek heb verspeeld. In groepsverband is het beter, omdat ik dan niet de hele tijd op het gesprek hoef te letten, niet mee hoef te praten en je ook met je gedachten kan afdwalen. Na een maand of 3-4 was een intensief één-op-een gesprek van een half uur het maximale en inmiddels is dit verhoogd naar een uur. Het gaat dus met kleine stapjes. Dezelfde klachten krijg ik bij drukke plekken, zoals een winkelstraat. Vooral in de weekenden met veel mensen vermijd ik deze plekken.

Met betrekking tot beeldschermen kon ik in het begin van mijn burn-out nog geen 5 minuten naar een scherm (telefoon,tv) kijken. Op dat moment kreeg ik erge hoofdpijn en duizeligheidsklachten. Inmiddels kan ik dat een uur of 2-3. Op een gegeven moment krijg ik een stressgevoel in mijn lichaam en lichte duizeligheidsklachten, waardoor ik merk dat het voor dat moment genoeg is. Het vreemde is dat dit in de ochtend sneller gebeurt dan in de avond. Ik heb een kantoorbaan, waardoor ik eigenlijk vrijwel de hele dag op een beeldscherm kijk.

Goed dat jij alweer de stap naar re-integratie hebt kunnen maken. Ik hoor van veel mensen dat werken inderdaad ook herstelbevorderend kan werken. Wel denk ik dat als je weer last krijgt van vage klachten en hyperventilatie de stap wellicht te snel is. Probeer hier goed op te letten en als de klachten erger worden om dan toch een stap terug te doen. Liever iets te lang doen over de re-integratie dan weer terugvallen in klachten en herstel. Het blijft al met al een lastig proces.

Hi Leo,

3 weken geleden zat ik in precies hetzelfde schuitje. Inmiddels ben ik 3 weken geleden begonnen met reïntegreren. Ik was toen ook nog duizelig als ik me in grote groepen mensen begaf of naar beeldschermen keek (voornamelijk met lezen). Je begint rustig met reïntegratie en kan altijd terug in uren. Nu werk ik 2 x 3 uren. Zelf vind ik het heel fijn om weer naar kantoor te gaan, het geeft me ook veel energie. Daarnaast merk ik dat ik ook steeds minder duizelig ben als ik naar mijn beeldscherm kijk, misschien moet je er ook weer even aan wennen ofzo? Ook is er minder focus op klachten als je lekker aan het werk bent. Je kan je leidinggevende ook vragen voor andere taken, dus bijvoorbeeld 1 uur computerwerk 1 uur ander werk wat nuttig is voor het kantoor. Voor mij is de reïntegratie tot dusver erg positief.

Voor mij volledig herkenbaar.
Naast de gebruikelijke hoofdpijn in het voorhoofd en bij de slapen, heb ik ook een zeer aparte hoofdpijn, een soort van pijnlijke kippenvel op de hoofdhuid bovenop, net het gevoel alsof er met naalden in wordt geprikt ofzo.

Pijnstillers helpen totaal niet, enige wat soms een beetje helpt is een icepack.

En heb ook extreem veel last van overprikkeling, een half uur tv kijken is me al te veel, wat een ellende…. 😕

Herkenbaar hoor! Ik ben 33 en had voor mijn burnout een rijk sociaal leven. Ik mis die gezelligheid ook, maar weet ook dat ik net als jij overprikkeld raak als ik nu in een druk restaurant of op een verjaardag met veel gasten ga zitten. Daar heb ik alleen mezelf mee. Probeer te genieten van de momentjes die nu wel lukken en hou je vast aan de gedachte dat het wel weer komt, hoe moeilijk dat nu ook lijkt.

Hoi anoniem, ik ervaar dit ook. Ik ben nergens meer ontspannen op in huis na. Ik weet niet wanneer het beter word ik zit er nu 6 maanden in

Ik herken mij volledig in jouw verhaal. Ik ben 29 en was voor mijn burn-out veel met vrienden in restaurants, op festivals en feestjes te vinden. Sinds mijn burn-out ben ik heel snel overprikkeld. Dit uit zich in duizeligheid, snel vermoeid, weinig energie, snel afgeleid etc. In een restaurant zitten is inderdaad niet relaxt. Het moeilijke is dat je graag wilt, omdat een uitje en met vrienden zijn je op mentaal vlak goed doet. De balans vinden is daarin lastig. Ik zit nu 9 maanden in mijn burn-out en ga toch naar deze uitjes toe. Enerzijds omdat het mij mentaal goed doet en anderzijds om te zien hoe het gaat en of ik vorderingen maak. Ik kan zeggen dat het steeds wat beter gaat, maar langzaam. Als het goed gaat dan krijg je hier ook weer vertrouwen van. Mocht ik overprikkeld raken, dan ga ik gewoon naar huis. Het kan mij inmiddels niet meer schelen wat anderen hier dan van vinden.

I feel you!
Nog even geduld

Heel herkenbaar! Ik ben 28 en waar ik me eerst goed neer kon leggen bij rust houden, begin ik m’n huis nu steeds meer zat te worden. Ik zie genoeg vrienden, waar ik overigens heel dankbaar voor ben, maar vrijwel altijd bij mij thuis, en ik zou zo graag net als zij zonder erover na te denken de trein pakken naar een andere stad om er even uit te zijn. Of niet elke uitnodiging hoeven af te slaan. Ik vind het een lastige balans: soms over mijn grenzen gaan omdat ik mentaal weer even kan teren op een gezellige avond, en soms ‘wijs’ zijn en kiezen voor rust. Ik probeer vast te houden aan de gedachte dat het sowieso over gaat met de tijd. Daarnaast spreek ik soms ook tegen vrienden uit dat ik jaloers ben op wat zij allemaal kunnen doen, niet om te klagen, maar zodat ik niet dat gevoel blijf opkroppen. Sterkte!

Herkenbaar hoor!😘

Dit word beter met de tijd blijf vertrouwen hebben!

Ik heb echt precies hetzelfde en ben bang dat ik ondertussen PMDD heb ontwikkeld… nog geen idee wat ik kan doen om dit te verhelpen. Blijft echt zo lastig ;(

6 maanden klaar is echt niet realistisch

Vaak wordt er aangegeven dat als iemand binnen 6 maanden hersteld is, er sprake was van overspannenheid. Herstel van burn-out duurt gemiddeld tussen de 6 maanden en 2 jaar. Het herstel verschilt uiteraard per persoon en hangt mede samen met hoe lang iemand al in een neerwaartse spiraal zit en met burn-out klachten loopt, voordat het herstel daadwerkelijk wordt ingezet.

Ik heb al meerdere reacties geplaatst hierover en kan je geruststellen, dit komt vaker voor bij burnout. Buiten dat je lichaam al op is en harder moet werken is ook je zenuwstelsel totaal ontregelt en dit geeft al die vreemde klachten zoals paniek en angst. Daarbij is de kans groot dat je ook nog eens tekorten hebt aan bepaalde vitaminen omdat je lichaam veelt heeft verbruikt tijdens je burnout en daarvoor al. Veel vitamine en mineralen zijn echte stressvreters zoals: ijzer, vitamine-D, magnesium, Vitamine-B12 en Omega-3. Daarnaast zijn er nog een scala aan vitamines zoals alle B-vitamines, zink, calcium, kalium, vitamine-C etc. Maar de eerst genoemde zijn wel de meest voorkomende. Eigenlijk zou je het beste een bloedonderzoek kunnen laten doen bij de huisarts of beter nog laten doormeten bij een natuurarts of voedingsdeskundige. Dit zou je al kunnen ondersteunen in je mentale toestand.

Ach jee, jazeker. Het brein kan je echt goed ziek maken, je zenuwstelsel is behoorlijk ontregeld en dat heeft tijd nodig om te herstellen. Hoe lang het duurt verschilt per persoon, zoals ook de klachten bij iedereen anders zijn. Vergeet ook niet dat herstel nooit in een rechte lijn loopt, terugval is normaal en geen reden om erbij neer te zitten. Vaak zit je dan al op de goede weg. Ik heb al 40 jaar klachten en verbaas me nog steeds welke klachten door angst veroorzaakt kunnen worden, vind het gevoelsmatig ook lastig te geloven, verstandelijk weet ik het allemaal wel.

Hallo Herman!

Herkenbaar wat je zegt. Ik ervaar dit ook al een aantal maanden. Ik zit nu op maand 6 en merk dat de paniekaanvallen echt in mindere mate zijn. In mei kon ik er zo 6 op een dag hebben en steeds in de supermarkt ging het ook mis. Nu een aantal maanden later gaat het steeds beter. Er zijn dagen zonder paniek en angst of maar 1 aanval op een dag. Ook zijn ze minder heftig. Toen ik erin zat dacht ik ook dat het nooit beter zou worden (nu nog wel) .
Ik heb ook veel angst en ben sinds kort weer begonnen met rijden. Kleine stukjes want snelweg of lange afstanden zijn echt een no go.
Maar ook daarin kon ik maanden geleden niet eens 5 minuten rijden.

Neem je rust en probeer af en toe gewoon. Doe wel met iemand naast je dat helpt mij erg !

Hi Tom

Ik herken dit ook heel erg, ik heb dit zelf voornamelijk bij het lezen van teksten maar ook het wazige zicht herken ik ook heel erg, ik heb ook het gevoel dat mijn ogen erg achteruit gegaan zijn wat ik voorheen gemakkelijk zonder bril kon zien lukt nu bijvoorbeeld niet meer, ik heb zelf ook veel last van geheugen en concentratie dus weet wel dat het met elkaar te maken heeft en dat het geen oogproblemen is maar als nog is het heel erg eng en vervelend ik hoop ook dat het snel over gaat ik heb als sinds juli maar dit is pas de eerste week die ik volledig niet gewerkt hebt omdat ik griep had. Probeer gewoon te ontspannen en ga lekker naar buiten waar niet te veel voorwerpen zijn om naar te kijken zoals het bos of het strand of de duinen en neem lekker een flesje water en wat fruit mee, dit helpt mij wel vaak om de kalmte weer te vinden.

Groetjes

Helaas herkenbaar, heb het al jaren. Niets om je zorgen over te maken, heeft te maken met de prikkeloverdracht in je hersenen en de samenwerking met de ogen en de spieren. Deze werken heel complex met elkaar en hebben ergens een storinkje. Dat geldt voor alle klachten bij burnout, de boosdoener is het zenuwstelsel, deze is overbelast. Je geeft zelf al aan dat het stopt bij focus, dus je ogen werken prima, het is puurde overdacht van de informatie.

Jazeker herkenbaar, heel vervelend! De truc is om er niet teveel op te letten, maar dat geldt voor alle klachten en dat vind ik ook erg lastig.

Het hoort erbij. Wel zou ik na een terugval wat meer rust nemen, even pauze van het werk als dit mogelijk is. Ik vind overigens wel dat je snel weer op 40 uur zat, misschien dat je te snel hebt opgebouwd en nog even een stapje terug moet doen. Bij (grote) terugvallen zou ik extra alert zijn en echt die rust pakken die je nodig hebt.. Je lichaam geeft aan dat het er nog niet klaar voor is.

Zelf zit ik nu ook weer thuis na een terugval en blijf ik ook nog eventjes thuis tot ik mij er weer echt klaar voor voel. Ik zit er nu bijna een jaar in en begon net als jij na 4 maanden met werken. Dit heb ik 4 maanden gedaan. Ik heb gemerkt dat te snel willen niet werkt.

Hoi anoniempje,
Inmiddels een jaar. De eerste fase was dat ik overal letterlijk stress van kreeg. Dat heeft zo'n 5 maanden geduurd. De tweede fase voelde ik mij beter maar had ik nog wel klachten, o.a. angst/onrust. Dit heeft zo'n 4/5 maanden geduurd. De laatste 2 maanden voel ik mij goed, maar het lijntje is dun en voel nog in lichtere mate onrust.

Ben ook benieuwd

Hi,
Ik zit sinds september 2023 in een burn-out en ben nu dus 14 maanden onderweg. De eerste 3 maanden kon ik echt alleen maar liggen en was eigenlijk alles teveel. Anderen hebben in die periode ook intensief voor me gezorgd (gekookt, gewassen etc.). Daarna kwam er een periode van 3-4 maanden waarin ik weer wat meer naar buiten kon gaan om te wandelen, maar bijvoorbeeld de prikkels van een supermarkt kon ik toen nog helemaal niet verdragen. Ook sociale dingen of "iets leuks doen" was niet mogelijk. We zijn nu ongeveer in mei 2024.. ik merk dat ik vanaf dan ook weer ruimte heb om iets actiever te sporten en om 's middags weer eens in een lunchroom te zitten of een paar uurtjes naar de sauna kan gaan.. al gaat dit allemaal niet gepaard zonder stress/klachten. Vanaf september 2024 merk ik weer een aanzienlijke verbetering en merk ik bijvoorbeeld dat ik weer eens klachtvrij naar een film kan kijken, geen moeite meer heb met supermarktbezoeken en weer wat dingen durf in te plannen.
Echter rijd ik tot op de dag van vandaag niet langer dan 20 minuten auto, daar heb ik de concentratie nog niet voor. Ritsen van 4/5 dagen die semi klachtenvrij zijn wisselen zich af met ritsen van ongeveer 3 dagen waarin ik weer even helemaal de bank gekluisterd ben. De dagen waarop het goed gaat worden steeds langer en beter en de mindere dagen duren steeds minder lang. Maar ik ben er zeker nog niet hoor! Gezien het verloop denk ik dat ik er zeker nog 6 maanden zoet mee zal zijn.

Hoi Cindy,

Jeetje wat heftig. Het breinfijn programma is misschien een idee?
Start aub eerst met ademhalingsoefeningen (chibs okereke, ademhaling volendam, Michael pylarczik, allemaal via youtube). Ze leren je om je ontspannen deel van je zenuwstelsel weer te vinden. Doe dit echt 3x per dag minimaal. Verder veel wandelen met de kleine, frisse lucht doet je goed.

En dan heb je nog de angsten en het denken in angstige verwachtingen. Dat is therapie. Je kant tapping proberen via YouTube. Maar ik denk dat je veel baat hebt om te leren om angstig denken om te buigen. En dit is echt veel een langere weg dan een berichtje op dit forum.

En schrijf alles op in een boekje. En start met waarop je trots bent. Waarschijnlijk werk je keihard om een goede moeder te zijn. Vertrouw erop dat je ook bent als je er bent voor jouw kids. Liefde is genoeg! Sterkte en reageer gerust.
Groetjes van L

Hi Cindy,

Heel veel rusten begin daarmee. Wanneer je kan ga je even in het donker liggen met je ogen dicht, doe dit om de uur voor ongeveer 20 minuten. Wat mij heel erg heeft geholpen is meditatie, goed leren ademen. Op een gegeven moment toen wat meer uitgerust was ging mijn derealisatie ook weg.

Succes, je bent niet alleen hierin! Je hebt handvaten nodig om te herstellen en die missen een beetje bij de meeste huisartsen😊

Hallo Cindy,
Je bent geen hopeloze maar een liefdevolle overbezorgde mama.
Hopelijk kun je de angst een beetje ombuigen zodat je nog meer kunt genieten van je kinderen.
Het valt allemaal niet mee maar het is mogelijk!
Er zijn gelukkig heel veel verhalen op dit forum die dat bewijzen.
Liefs, een Medelotgenoot

Dag Cindy, je kan het ook anders bekijken, je bent inmiddels al van de brainzaps en de slapeloosheid af, dat is al een groot gewin. Ik ken de brainzaps en de rare sensaties in het hoofd helaas maar al te goed en slaap nog steeds niet na 1 jaar. Als je een hersentumor zou hebben, dan zouden de klachten inmiddels juist erger moeten zijn en zou je er ook een scala aan klachten bij moeten hebben gekregen. Duizelig en licht in het hoofd ben ik al 40 jaar en ik leef nog steeds! Mijn angst voor ziektes heb ik kunnen laten varen door te denken als het zo is dan kan ik er toch weinig tot niets aan doen. Je kan beter genieten van elk moment met je kinderen dan dat je grotendeels tijdens hun leven steeds bij de huisarts zit omdat je een symptoom voelt die een ziekte zou kunnen betekenen. Beter een korter leuk leven, dan een langer leven constant bij de huisarts zitten en je je zorgen maken. Je zegt zelf dat wil ik hun niet aandoen (zonder mama). Maar hoe wil je dat ze je herinneren? Liever de onbezorgde mama toch?

Hallo Cindy,
Dit lijkt me inderdaad heel heftig, vooral als moeder.
Hopelijk kan ik je een beetje hoop bieden. Angsten over jouw kind komen uit liefde voort, het betekent dat je om jouw kind geeft. En dat is een teken van heel goed moederschap!
Het heeft mij enorm geholpen om uit te zoeken wat er precies lichamelijk gebeurd bij een burn-out en bij paniek, dat is een aanrader. Als ik dan iets engs ervaar kan ik zeggen 'dat ik nu wazig zie komt doordat mijn brein overprikkeld is' of als ik in paniek ben simpelweg 'dit is een lichamelijke sensatie door stress, de vorige keer dat dit gebeurde gebeurde ... ook niet'.
Ook ben ik erachter gekomen dat mijn angst voor de angst/stress/paniek etc het veel erger maakte. Dus als ik nu angst voel opkomen heb ik mezelf aangeleerd om liefdevoller te denken, bijv 'ik vind dit eng, dat snap ik het is ook een enge gedachte, dit gevoel mag er zijn en gaat vanzelf weer weg'.
Maar wat me het allermeeste heeft geholpen is therapie. Burn-outs en paniekstoornissen komen vaak voor, er zijn mensen opgeleid om je daarmee te helpen. Het gebeurd regelmatig dat mensen zo angstig zijn dat ze het huis niet meer uit durven en na therapie weer helemaal goed kunnen functioneren, dat kan ook voor jou. Het is een lastige stap, dat was het voor mij ook, maar achteraf was het de beste beslissing die ik ooit heb gemaakt. Succes, je doet het heel goed en alles zal goedkomen, echt waar.

Hi Cindy ik.mag geen link toevoegen maar als je eens googled op Geert belg en angsten dan kom je op zijn site angst overwinnen en hij is echt goed heeft veel geholpen na jaren lange therapie

Ja, ik. Erg beangstigend steeds. Net of je hart echt even stil staat. Hopelijk wordt dit gaanderweg de herstelperiode ook minder.
Sterkte 🍀

Yep, hier ook helaas last van. Bij mij kan het een periode wat beter gaan met af en toe de overslagen, maar soms ook dagen achter elkaar om de paar minuten aan een stuk door. Wordt er ook altijd benauwd van, vreselijk!

Hi Ledy,

Heel herkenbaar, voornamelijk wanneer ik overprikkeld ben. Hoort echt bij een stressreactie helaas.

Ik denk dat een van de meestvoorkomende klachten bij BO het overprikkeld raken is. Door bewegingen, door geluiden, noem het maar op. Laat je dus ook niet te snel hoogsensitiviteit diagnostiseren.

Kan je wat meer informatie geven over haptotherapie?

Hoi Liza, ook ik ben hsp en burn out gegaan. En ik merk dat prikkelverwerking daardoor (nog) moeizamer is en langzamer verbetert. Mijn energie is wel weer oke.

Net als jou heb ik ook een angststoornis. Vooral aanwezig als ik niet oke ben, dan wel overprikkeld ben.

Het maakt het pad niet makkelijker, maar ik weet dat mijn hsp een kracht was ooit. Dat gevoel ben ik al wel jaren kwijt (ivm burn out opbouw), maar t kan zeker.

Hoe voel jij je verder nu?

Ooh, ik zit hier ook middenin. Mag ik vragen welke klachten je van het hooggevoelige ervaart? Ik ervaar vooral veel onrust en emoties die ik bij mezelf niet kan plaatsen. Daarnaast altijd de “schuld” bij jezelf zoeken en perfectionistisch zijn. Tuurlijk zitten er ook mooie kanten aan het hooggevoelig zijn, maar voor mij is het ook nog nieuw dus de balans moet nog gevonden worden. Ook heel erg zoekende naar wat bij hooggevoeligheid hoort en wat bij mij.

Ik ben benieuwd naar jouw ervaring!

Hoi Liza,
Dank je voor het delen van je verhaal. Het klinkt voor mij herkenbaar. Ik weet sinds een paar jaar dat ik hoogsensitief ben, maar schaam me daar nog steeds voor en probeerde net zo hard door te gaan. (Één van de redenen van m’n burn-out ;))
Wat fijn dat jij er met je psycholoog over kunt praten, de (h)erkenning kan vast helpen.

Ik ben met m’n psycholoog vooral bezig met het leren omgaan met veel piekeren, angstklachten en het leren van het aangeven van grenzen. Wil haar binnenkort nog over m’n HSP-zijn vertellen maar durf dat niet zo goed.

Wat betreft het vinden van de balans: daar ben ik ook nog erg naar op zoek. Ik probeer dit maar te zien als de juiste periode om dat ook te gaan uitvogelen.. 🥲
Tot slot: ik begrijp wat je zegt over het veel overprikkeld zijn. Dat kan bij beiden horen natuurlijk (burn-out en hoogsensitief).

Ik ben wel benieuwd: had je als je nu terugkijkt eerder ook al vaak last van overprikkeling?

O, ik las misschien te snel. Psycholoog moet haptotherapeut zijn. ;)

Hallo!
Rianne nee klopt hoor! Alleen ik bleek het als kind al te zijn en 25 jaar geleden bestond de term nog niet haha..
Les wat vervelend om te horen dat je de kracht kwijt bent uit je hsp. Ik loop vooral mentaal tegen een blokkade aan nu! Energielevel inderdaad wel op en neer maar al veel meer dan maanden geleden! De angsten hoop ik voor behandeld te worden bij de psycholoog.

Liefs nou precies dit ervaar ik ook! Struggle er heel erg mee en neem alles van anderen over. Hierdoor dus veeeeeel piekeren. Kan ook niet zo goed omgaan met alles wat nu op me afkomt.

Anoniem ik volg haptotherapie nu al even. Ik dacht eerst dat dit veel te zweverig voor me was. Toch merk ik dat ik echt veel baat heb bij de aanraking. Dit verminderd mijn stress echt enorm. Ik vind het dus echt wel het geld waard! Wel lastig dat je jezelf dus niet zo kan aanraken en in thuis de oefeningen minder kan doen.

Sterkte allemaal!

Hallo Bo!

Je hoeft je er zeker niet voor te schamen! En ik zou het juist aangeven bij je psycholoog, omdat piekeren en angst er wel ook bij hoort. Ze kan je juist handvaten geven denk ik. Ik lees nu een boek ‘hoogsensitief? Je grootste kracht’ .
Misschien een aanrader als je dit nog niet hebt gelezen.

Ja als ik terug kijk ben ik heel vaak over mijn grenzen gegaan. Kon ook niet goed nee zeggen dus deed vaak ook maar mee terwijl ik eigenlijk niet wilde. Ik heb de signalen van overprikkeling zeker genegeerd!

Hoi Liza,

Dank je voor de tip, ik ken het boek nog niet en zal het eens opzoeken. :)

Dat laatste is wel herkenbaar. Ik hoop dat deze periode je meer duidelijkheid en rust brengt en dat je een fijne psycholoog treft. Alvast succes !

Hoi, ik heb al 40 jaar klachten en ervaring op medisch en psychisch gebied. Eigenlijk heeft een psycholoog of psychiater mij nooit ver gebracht. Wellicht kom je veel verder met zelfhulpprogramma's zoals bureau breinfijn. Ten eerste wordt je daar heel duidelijk informatie gegeven over waarom je je zo voelt, waar het vandaan komt en wat je eraan kan doen. Ik hoorde daar van veel deelnemers dat alleen die informatie ze al een heel stuk verder bracht in herstel en acceptatie. Een soort aha moment en de puzzelstukjes die op z'n plaats vallen. Je kan daar allerlei programma's doen van instap tot uitgebreid en je kan je eigen tempo bepalen. Helaas heeft het voor mij niets gebracht, omdat ik na 40 jaar al deze kennis grotendeels al had geleerd. Wel gaf het me de bevestiging dat het deze weg is die ik en vele anderen moet inslaan en ik zie ook echt de waarde in van hun programma. Er is ook iets wat er op lijkt en heet Breinmedicijn, beetje hetzelfde idee, iets andere insteek. Daar heb ik zelf geen ervaring mee, maar wat ik ervan lees, klinkt het wel goed en betrouwbaar. Het kan best zijn dat bovengenoemde zelfhulpprogramma's aansluiten op het boek dat je gelezen hebt.

Vorig jaar Mei thuis komen te zitten en ik zag destijds dat autorijden me nauwelijks lukte. 100 rijden voelde angstig en ik moest enorm focussen om ook nog maar enigzins fatsoenlijk te kunnen rijden. Beetje bij beetje gaat het beter. Ik kan weer autorijden maar na overprikkeling op het werk of in het weekend gaat het vaak minder. Raak ik extreem duizelig en misselijk in de auto en lijken alle bewegingen van verkeer dat passeert me teveel en te snel te gaan. Opbouwen gaat niet echt, hou gewoon het vertrouwen dat het goed komt.

Hier ben ik ook wel benieuwd naar. Ik ben nog lang niet zover helaas, maar merk ook dat ik tijdens het re-integreren vaak last heb van allerlei klachten. Ik lees graag andere antwoorden, ervaringen en/of tips mee ;)

Hoi Debbie herkenbaar hoor ik zit nu anderhalf jaar in een burnout en gaat nu eindelijk redelijk en heb ook nog af en toe klachten het lichaam moet er aan wennen denk ik en werk ook weer maar wel 1 stapje terug gedaan 👍

Ik lees mee zit in hetzelfde schuitje

Ook ik ben hier benieuwd naar, wie kan er zijn of haar ervaringen delen?

Hoi, ik kan mijn ervaring en kennis delen. Bij mij hebben verscheidene AD mij helaas niet geholpen, maar dat kan ook te maken hebben met mijn angst voor bijwerkingen en daar teveel mee bezig zijn. Ik heb destijds in vele forums gezeten hierover en eigenlijk is mijn conclusie dat je er OF mazzel mee kan hebben dat het wel aanslaat, wat bij vele het geval is geweest OF dat het je niks doet of de bijwerkingen te heftig zijn. Daarbij kan het ene AD je wel wat doen en de andere helemaal niks. Dus het kan best nog een lange zoektocht zijn naar het juiste middel. Tevens zijn er ook mensen die weer baat kunnen hebben bij een lage dosis anti-epileptica of zelfs psychose middelen. Dus eigenlijk een hele grote vijver om in te vissen. Maar als je niet zo'n problemen hebt met het proberen van medicatie, kan het zeker de moeite waard zijn. Let wel, stoppen ermee kan soms een drama zijn, dus misschien moe je het dan de rest van je leven blijven slikken. Maar dat is zeker geen straf ALS het helpt!

Voor mij precies hetzelfde! En nu al een half jaar paniekaanvallen

Ik kreeg het ene virus op het andere en ik kreeg steeds meer klachten. Eerst veel last van mijn stofwisseling (meteen een dip na het ontbijt), daarna een wazig hoofd en veel duizelig. En na een derde griep/corona helemaal opgebrand. (Had ook nooit geleerd om naar mijn lichaam te luisteren dus ik ging maar door, ook al kreeg ik veel signalen door dat ik het rustiger aan moest doen.

Duizelig, alles kwam op me af, heel veel geslapen, was niet in staat om te werken of iets te ondernemen. Toen na paar dagen paniekaanval

Pijn op de borst (wat ik inmiddels ook kan linken aan een paniekaanval). Hele rare fysieke symptomen (koude rillingen en jeukaanvallen 's nachts). Niet meer in slaap kunnen vallen 's avonds en hele zware intense dromen. Steeds vaker last van derealisatie, en uiteindelijk totale fysieke instorting. De aanloop met die eerste klachten was ongeveer een halfjaar bij mij totdat ik echt instortte. De aanloop naar de burnout zelf natuurlijk al veel langer.

Goedemiddag ik heb ook diverse klachten die er op lijken, maar ik ben erg bang dat het iets ernstigs kan zijn. Neuropathie, parkinson, ms. Is dit voor jullie ook herkenbaar?

Is mijn symptoom vanaf dag 1
Altijd zo’n gevoel van blozen .

Dat kan prima ontstaan bij overprikkeling of stress, niks om je zorgen over te maken. Er zijn ergere klachten toch?

Ik herken dit heel erg. Ik rij al een half jaar geen auto. Ondertussen lukken kleine stukjes alweer maar bij de snelweg krijg ik een paniekaanval. ( paar keer langs de weg beland 🙈)

Alleen zijn vind ik zelf ook echt niet fijn, maar moet zeggen dat hoe langer ik erin zit hoe beter ik hier mee om kan gaan.
Hopelijk heb je er wat aan en het komt goed!

Ik heb zelf geen rijbewijs maar ik durf al twee jaar nauwelijks om te fietsen dus lijkt me heel normaal. Ik weet dat er in het boek DARE van Barry McDonagh een hoofdstuk staat over autorijden. Misschien de moeite waard om te lezen!

Hoi Noe,
Dat herken ik ook wel. Bij mij hielp het om het te blijven doen (kleine stukjes, bekende wegen op een rustig tijdstip). Op den duur ging het weer makkelijker en nu rijd ik ook weer geregeld langere afstanden of op de snelweg. Vervelend dat je er last van hebt, maar het kan volgens mij wel bij een burnout (en bij angsten en/of gebrek aan concentratie, gestresst zijn) horen. Blijven volhouden, het wordt weer beter!

Geen zorgen, heb ik ook wel eens gehad, inderdaad 1 kant. Heb het ook eens maanden gehad met mijn grote teen. Het lichaam kan zich soms raar uiten door een ontregeld zenuwstelsel.......

Mijn bedrijfsarts zei van als je het gevoel hebt dat je veel energie hebt of in ieder geval meer energie, probeer dan niet in de valkuil te vallen om uit dat enthousiasme teveel in te gaan plannen. Plan dingen in, maar dan niet voor de 100 maar voor 80%. Dus als je denkt van ik kan een halfuur wandelen, doe dan een stapje terug en ga bijvoorbeeld 24 minuten wandelen. En plan dan daaromheen niet teveel andere dingen. Ze zei dat je eigenlijk dingen moet plannen die je op de mindere dagen ook goed kan volhouden. Zo voorkom je dat je teveel energie gaat geven en daarna weer helemaal instort.

Maar het blijft sowieso lastig om dit helemaal goed aan te voelen dus soms moet je ook gewoon maar dingen gaan proberen. Succes!

Hi F., ik heb dit precies hetzelfde. Ik lees hier op het forum dat je dan in de laatste fase zit, maar hoe lang het duurt is per persoon verschillend.

Ik heb bijvoorbeeld energie om te gaan sporten, maar vaak hoofdpijn waardoor ik niet kan sporten, of kan werken, heel frustrerend. Ik probeer het te accepteren, maar weet je dat je niet alleen bent.

Hoi Suus,

Fijn om te lezen dat het een goed teken is! Ik probeer veel te wandelen en fietsen zonder koptelefoon, dat helpt voor mij tegen de hoofdpijn.

Ben jij al aan het re-ïntegreren? Ik doe nu 2 uur werken op locatie en 1 uur thuis werken

Hoeveel maanden zitten jullie al in je bo?

Hier hetzelfde, lichamelijk kan ik steeds meer, maar ik blijf enorme duizelingen hebben waardoor werken wel vermoeiend is. Ik ben nu aan t reïntegreren - 2 x 2 uur per week. Dat gaat tot dusver goed. Ik probeer om een paar keer per dag voor me uit te staren (dus geen podcast,muziek, tel,tv, boek). Ik merk dat ik daar erg rustig van word en er dan toch vermoeide gevoelens naar boven komen. Wie weet kan het jullie ook helpen. :)

Ook herkenbaar. Mijn energie is aardig toegenomen, maar mijn hoofd biedt nog veel weerstand. Ik blijf last houden van een zwaar, vol hoofd en veel tintelingen/prikkels. Vooral als ik weer wat meer stress ervaar en een paar uur werk. Ik vind het daardoor ook wel weer lastig om grenzen aan te voelen, omdat mijn lijf al wel wil, maar mijn hoofd nog niet. Tegelijkertijd gebruik ik mijn hoofd dan maar toch als een kompas voor de benodigde rustmomenten. Mediteren/yoga nidra helpt me om mijn hoofdklachten op een dag weer wat te verlichten, maar zal ook eens proberen om gewoon eens uit het raam te staren. Ik werk nu drie dagen, een dag 2uur op kantoor en twee dagen 3 uur thuis. Best pittig en meer kan ik me nu ook nog niet voorstellen. Heb soms ook de angst dat ik nog lang niet van deze klachten af ben. Dus de reacties onder dit bericht geven me weer wat hoop.

Ook herkenbaar. Mijn energie is aardig toegenomen, maar mijn hoofd biedt nog veel weerstand. Ik blijf last houden van een zwaar, vol hoofd en veel tintelingen/prikkels. Vooral als ik weer wat meer stress ervaar en een paar uur werk. Ik vind het daardoor ook wel weer lastig om grenzen aan te voelen, omdat mijn lijf al wel wil, maar mijn hoofd nog niet. Tegelijkertijd gebruik ik mijn hoofd dan maar toch als een kompas voor de benodigde rustmomenten. Mediteren/yoga nidra helpt me om mijn hoofdklachten op een dag weer wat te verlichten, maar zal ook eens proberen om gewoon eens uit het raam te staren. Ik werk nu drie dagen, een dag 2uur op kantoor en twee dagen 3 uur thuis. Best pittig en meer kan ik me nu ook nog niet voorstellen. Heb soms ook de angst dat ik nog lang niet van deze klachten af ben. Dus de reacties onder dit bericht geven me weer wat hoop.

Ik heb hetzelfde. Lichamelijk kan ik veel. Ik loop 3 x per week 5km hard en ben ook actief in het huishouden e.d.
Maar autorijden, boeken lezen, dit bericht typen, of you name it waarbij concentratie nodig is... error. Word er duizelig van, mijn nek- en kaakspieren schieten op slot en ik krijg hoofdpijn. Ook dwingt mijn hoofd me op zulke momenten bijna om mijn ogen te sluiten.

Bedankt voor de reacties allemaal, het is fijn om te weten dat meer mensen dit hebben.
En als reactie op anoniem: ik heb helemaal moeten stoppen met werken in juni vorig jaar. En ik ben weer aan het reïntegreren sinds september dit jaar.

Maarja dat overprikkelde brein zorgt wel ook voor fysieke klachten zoals hoofdpijn.. dus lichamelijk gebeurt er ook nog van alles. Maar die oververmoeide lichamelijke toestand is wel echt passé ja :-).

Anoniem: ik viel in september 2023 volledig uit

Ik viel in mei 2023 volledig uit en ben inmiddels weer volledig aan het werk. Let op, de aantal uren in je reintegratie zeggen niets. Buitenstaanders zeggen altijd dat je weer hersteld bent omdat je weer volledig werkt, niets van dit is waar. Ik ervaar nog altijd de klachten die ik in het begin ook had, alleen in mindere mate en kan ik inmiddels 36 uur werk aan. Verder blijft het zoeken naar de balans. Teveel gewerkt is amper iets doen prive. En dat voelt heel dubbel. Ik wil niet weer mijn uren maken, ik wil gezond zijn. De leuke vriend zijn, de aardige vader zijn. Wat kan mij dat werk schelen.

Anyhow, volhouden en uiteindelijk beetje bij beetje je eigenleven weer op zien te pakken. Het heeft gewoon lang nodig.

Herstel van burnout gaat nooit met een rechte lijn omhoog, terugval en stapjes terug is normaal, maar wil niet zeggen dat je niet op de goede weg zit. Uiteindelijk moeten de goede momenten steeds langer worden, laat je er niet door ontmoedigen! Je bent op de juiste weg!

Hoi J herkenbaar hoor ik zit nu 15 maanden in 1 burnout gaat nu redelijk eindelijk en heb heel veel angsten gehad nu af en toe ook hoor en je bent niet gek hoort erbij sterkte ook👍

Hoi J herkenbaar hoor ik zit nu 15 maanden in 1 burnout gaat nu redelijk eindelijk en heb heel veel angsten gehad nu af en toe ook hoor en je bent niet gek hoort erbij sterkte ook👍

Nee het is helemaal niet gek, een burn-out kan dingen in je lichaam en hersenen zo veranderen waardoor je meer piekert en minder kunt relativeren. Dat is dus ook een veelvoorkomend symptoom. Het leven ziet er ook nog eens opeens anders uit, opeens aan huis gekluisterd, weinig afleidingen (en bij mij opeens veel minder sociale contacten). Dat is ook even wennen. De praktijkondersteuner heeft mij meteen doorverwezen naar een psycholoog toen ik net in een burn-out kwam voor mijn angsten, dus misschien kun je daarover ook eens om advies vragen mocht je dat prettig vinden. Veel sterkte.

Helemaal eens met bovenstaande, het is je zenuwstelsel dat ontregeld is en deze klachten geeft. Hoewel het vaak zo voelt, gek wordt je zeker niet, het is je brein die een loopje met je neemt.

Dankjewel Eric, mooi geschreven en zeer herkenbaar.

Ook ik heb mezelf verloren in overmatig sporten om gevoelens uit het verleden te vermijden en om te voldoen aan een bepaald (oppervlakkig) schoonheidsideaal. Ondertussen moest mijn studie (eerste jaren), werk en sociaal leven ook perfect zijn. Ik moest voor iedereen klaarstaan, en nooit nee zeggen.

Hoewel mensen merkten dat het niet zo goed ging zei ik dat het "slechts" een slaapprobleem was, en daar was ik ook echt van overtuigd. Ik hield voor zowel anderen als mezelf de schijn op dat het goed met me ging, maar van binnen was ik altijd angstig, moe, boos of verdrietig.

Om te copen gebruikte ik regelmatig zowel voorgeschreven als zelf verkregen drugs, zowel oppeppers als downers om weer te kunnen slapen. Ergens was ik zelfs een beetje trots dat ik op deze manier kon "winnen van de natuur". Dit heb ik zo'n 9 jaar volgehouden, tot het echt op was.

Inmidels ervaar ik net als jou soms voor het eerst in mijn leven echte rust en acceptatie. Een gevoel van warme berusting, ook als ik me slecht voel. En soms even niet, en dat is ook oke. Dit moest ik even kwijt allemaal, hoop dat het oke is, ik wil jouw verhaal niet hijacken.

Dag Vesuvius,

Fijn dat je soms ook die echte rust en acceptatie ervaart. Warme berusting, mooi hoor.
Goed dat je verhaal even van je afschrijft, kan inzichten/ troost geven voor anderen. Dankje

Het komt goed, lieve allemaal xxx

Hi Eric,

Ik zie je vaak op het forum. Wist je dat er een discord app bestaat? Is echt mega fijn en mensen kunnen hier hun verhaal kwijt, tips met elkaar delen en dergelijke. Wellicht heb je er ook behoefte aan! Neem dan vooral een kijkje. Instructies voor de discordgroep vind je in een van de verhalen op dit forum.

Dan wil ik nog even tegen je zeggen; dat je volgens mij al hartstikke goed bezig bent. Het is een zwaar en eenzaam proces, maar het feit dat je al zo diep bent gegaan en dit al bent gaan inzien, maakt je al zo sterk. Je gaat jezelf in ieder geval niet meer vergeten! Ook intensief sporten tot bijna obsessief komt ergens vandaan. Het goed willen doen, laten zien dat je sterk bent, het hoort er allemaal bij. Het is niet erg, maar een copingmechanisme. Nu ben je je er bewust van en daar mag je trots op zijn. Ga zo door!!

Dit hoort erbij. Veel mensen hebben last om naar de supermarkt te gaan. Ik heb het ook vaak gehad dat ik zo snel mogelijk weg wilde uit de supermarkt. De ene keer lukt het prima, andere keer ruk. Het is blijven proberen en ook niet toegeven aan je angst en paniek. Het wordt echt beter!! Mocht je een mogelijkheid hebben om de boodschappen te laten bezorgen, zou ik dat ook lekker doen

Dit hoort erbij. Veel mensen hebben last om naar de supermarkt te gaan. Ik heb het ook vaak gehad dat ik zo snel mogelijk weg wilde uit de supermarkt. De ene keer lukt het prima, andere keer ruk. Het is blijven proberen en ook niet toegeven aan je angst en paniek. Het wordt echt beter!! Mocht je een mogelijkheid hebben om de boodschappen te laten bezorgen, zou ik dat ook lekker doen

Hoi M,

Ik meng mezelf even in dit bericht :-)

Ik ervaar wat A vermeld ook, overal en nergens. Ook op het schoolplein van mijn kids wat vreselijk is en hierdoor lukt ook dit mij niet meer. Word dit van zelf beter?

Hoi M,

Ik meng mezelf even in dit bericht :-)

Ik ervaar wat A vermeld ook, overal en nergens. Ook op het schoolplein van mijn kids wat vreselijk is en hierdoor lukt ook dit mij niet meer. Word dit van zelf beter?

Klopt, niet alleen in de supermarkt kun je je slecht voelen, maar ook inderdaad op andere locaties, zoals schoolpleinen.

Je zenuwstelsel is gewoon heel erg overbelast waardoor alles heel gevoelig is. Naar mate je zenuwstelsel meer hersteld zul je merken dat je bepaalde dingen langer kunt, klachten gaan afnemen en uiteindelijk verdwijnen.

Veel rust nemen! Zelf heb ik na bijna een jaar ook nog wel moeite met bepaalde dingen, maar het gaat mij nu wel weer wat makkelijker af. Ook zelfs een periode gehad dat ik overal weer in de drukte kon zijn. 😁

Ik herken hetgeen je beschrijft ook. Met name als ik erg moe begin te worden, heb ik dit snel. Eigenlijk in alle situaties waar veel prikkels zijn. Dus niet alleen winkels, maar ook tijdens overleggen op het werk.

Na hoeveel maanden begint je zenuwstelsel een beetje te herstellen, moet ik dan denken aan 6 maanden?

Na 5/6 maanden kon ik eindelijk weer ontspannen, dat is al wel een goed teken dat je zenuwstelsel meer tot rust komt.

Verder gaat het echt met hele kleine stapjes. Ik ben nu 11 maanden verder en ik denk dat ik nog wel een paar maanden nodig heb om me elke dag weer 'normaal' te kunnen voelen. Ik zou zeggen uit mijn ervaring dat het al gauw 1 - 1.5 jaar kan duren..

Dankjewel voor je reactie. Wat fijn, ik merk nu ook wel dat ik me meer kan ontspannen met soms nog een slechte dag er tussen en dan vooral als mijn menstruatie moet starten😔.

Zijn er speciale dingen die jij hebt gedaan om je stelsel te reguleren of kalmeren?

Hoelang ben jij nu inmiddels onderweg?

Ik heb niet echt specifiek veel dingen gedaan, want als je weer teveel doet, dat is ook weer niet goed aangezien je dan minder rust pakt.

Ik slik verder magnesium bisglycinaat en vitamine D (bijna) dagelijks dit jaar. Verder in het begin 2/3 keer per dag ademhalingsoefeningen, eerst Wim Hof op YT, maar die is niet per sé geschikt voor mensen met bo. Nu gebruik ik af en toe de app meditation moments. Verder heb ik veel gewandeld in de zomer. Veel meer kun je niet echt doen naar mijn mening.

Verder af en toe ook gewoon lekker genieten. Ik ben zeker wel vaak over grenzen gegaan, maar je wilt ook wel een beetje leven.

Ik heb thuis gelukkig niet meer echt klachten, maar voel nog wel dat ik vrij zwak ben en meer herstel nodig heb. :)

Hoi A,
Dit hoort er helaas bij, maar gaat op een gegeven moment ook over. Ik ben zelf in eerste instantie naar een psycholoog gegaan voor deze angstklachten, en kwam pas later tot de conclusie dat die veroorzaakt werden door een ontregelend zenuwstelsel door BO. Bij mij gingen de angstklachten na ongeveer 4 maanden grotendeels over, maar dit kan bij iedereen anders zijn. Ik heb ontzettend veel gehad aan dagelijks mediteren en ademhalingsoefeningen zoals extended exhaling. Je kan ook op youtube zoeken naar vagus nervus calm down (oid) voor oefeningen om je zenuwstelsel te kalmeren. Na een tijdje besef je steeds meer dat er niets is om daadwerkelijk bang voor te zijn, en kun je jezelf sneller kalmeren. Succes en sterkte!

Ik heb wel eens mijn boodschappen laten staan, vinden ze geen probleem bij de kassa. Je kan zelfs zeggen dat je je portemonnee vergeten bent en later terug komt. Alleen dat idee geeft al enorm rust. Ook weglopen bij vergaderingen, feestjes, kerk, school etc. Jarenlang had ik mezelf geforceerd te blijven in zulke situaties met urenlang paniekgevoel tot gevolg,. Totdat ik merkte dat weggaan eigenlijk helemaal geen ramp is. Blijkt dat de meeste mensen het best begrijpen, vooral als je eerlijk bent of gewoon zegt sorry ik was even heel erg misselijk of kreeg enorme hoofdpijn. Dit kent bijna iedereen wel, dus begrip is vaak dichterbij dan je denkt. Bij ons is het probleem dat we allerlei doem scenario's gaan bedenken die in werkelijkheid reuze meevallen. Nu hoef ik af en toe nog maar even weg en ben ik dikwijls met 15 a 20 min. weer terug. Dit werkt zo bevrijdend! Je kan het allicht eens proberen.

Herstel van burnout loopt nooit in een rechte lijn, het is normaal om terugval te ervaren of het idee dat het laatste reststukje maar niet wil. Uiteindelijk ben je op de goede weg en zullen de goede momenten steeds langer worden. Voor iedereen die dit leest, het brein neemt een loopje met je omdat je zenuwstelsel ontregeld is. Kijk eens bij Breinmedicijn of Breinfijn programma of Dr sarno en zo heb je er nog een aantal. Daar wordt zo prachtig uitgelegd hoe je brein je zo ziek kan maken en je eigenlijk voor de gek houdt. Ook de valkuilen bij herstel of het laatste reststukje wordt duidelijk uitgelegd met tips.

Dag Willa,

Ik herken die speldenprikjes, dat is ook de reden dat ik nu midden in de nacht dit bericht typ, omdat ik er gek van wordt en niet kan slapen. Inderdaad geven die prikjes ook een soort jeuk, ik moet tenminste steeds even over de plek wrijven na de speldenprikjes. Ik heb het nu een paar dagen in combinatie met spierschokjes. Het gaat door heel mijn lichaam, van voeten tot hoofd. Het is niet pijnlijk, maar super irritant en beangstigend. Ik heb al lange tijd veel last van stress/angst en slapeloosheid vanwege andere lichamelijke klachten en daardoor een overspannen zenuwstelsel. De ene vage klacht na de andere en ik kan totaal niet meer ontspannen. Het is dus zeker heel goed mogelijk dat het door stress en/of burnout komt. Ik heb de afgelopen uren dat ik zit te googelen, (eigenlijk geen aanrader) veel verhalen gelezen dat dit bij stress kan voorkomen en ook weer terugkomen. Niets om je zorgen over te maken, maar wel heel vervelend en voor mij ook beangstigend.

Hoi Timo.

Ik herken dit wel. Voor mij is sport en bewegen ook belangrijk. Ik merkte pas toen ik mijn lat verlaagde, dat het beter ging. Dus wandelen is prima en niet per se op mijn racefiets een rondje etc.
In jouw geval denk ik dat je lichaam aangeeft dat het nog te moe is. Miss starten met wandelen? En dan bijv je tempo soms verhogen of een stukje joggen bijv 1 min en dan weer 4 min wandelen etc.
Mijn energie is weer wat toegenomen en ni merk ik dat ik bewegen ook weer beter kan. Nog lang niet zoals ik het deed of wil, maar wel passend bij de situatie. Waar ik eerder dan kapot zat, houd ik het nu wel vol. Maar altijd zeg maar een half u met een lage hartslag. Dat was eerst 10 min en langzaam opgebouwd.


Succes met het uit proberen.

Hi Les,

Dank voor je reactie en advies, ik ga het proberen!

Timo

Hier hetzelfde. Ik ben flink gaan wandelen, dus grotere stukken of op een heuvel(sportschool). Nu probeer ik op te bouwen met joggen, dus 1,5 min joggen, 2 min wandelen. Kijken of je hartslag echt snel weer naar beneden gaat. Ik zie het echt als opbouwen na een blessure.

Je kan ook andere cardio sporten proberen zoals zwemmen/fietsen. Ik merk zelf dat vooral hardlopen nog lastig gaat. Met zwemmen heb ik een stuk minder last van fysieke uitputting. Wie weet heb je er wat aan.

Hey Timo, het is zaak dat je dit heel erg langzaam opbouwt. Toen ik mij net wat beter begon te voelen ben ik gaan hardlopen maar mijn hartslag schoot telkens binnen no time omhoog richting de 170. Ook wilde dit nog weleens een paniekaanval triggeren. Besloten om toen wat rustiger aan te doen. Veel gewandeld, hometrainer gekocht een heel voorzichtig stukjes op de hometrainer gefietst, veel yoga gedaan (qigong voor iets meer beweging, yin voor echt hele langzame dagen). Goed om wel in beweging te blijven maar zie het als een kleine rehab.

Je hartslag en lichaam geven heel goed aan hoeveel mogelijk is. Wandelen is een van de beste dingen om mee te starten. Ook omdat je daarmee een beetje uit je hoofd komt. Succes!

Hi Mitch

Ik weet echt wel een beetje hoe jij je voelt, het is heel raar want je voelt het niet echt meer als een burn out maar meer als een soort van mentale oververmoeidheid , ook ik heb heel lang last gehad van lichamelijke pijnen en verzuring , nu heb ik daar bijna geen last van maar heb ook continue last van brainfog / wazig zijn en last hebben met lezen en concentreren en nieuwe dingen onthouden lukt ook helemaal niet. Ik heb zelf in de afgelopen 2 jaar in het weekend wel altijd rustig aan gedaan maar ben toch altijd wel blijven werken , en sinds een paar weken met PT buiten aan het sporten en na het sporten een meditatie merk dat dat me wel heel erg goed doet. Waar heb je precies last van met jou brainfog , en misschien is het gewoon het weer dat omslaat nu het echt koud begint te worden hebben meerdere mensen last van vermoeidheid en hersenmist

Als ik jouw verhaal lees lijkt het erop dat je aan het "jojo-en" bent. Althans, zo noemt mijn psycholoog dat. Dat betekent dat je binnen een bepaalde bandbreedte op en neer gaat maar die volgende stap niet zet. Luister naar je lijf! Jij voelt zelf je klachten het beste, jouw coach voelt dat niet. Als jij na 5 min in gesprek met iemand duizelig wordt is dat geen goed teken. En steeds meer belasting opzoeken is prima maar wel binnen de grenzen van wat jij aankan.
C.

Dank voor jullie reactie. Met name het jojo-en herken ik wel. Wat ik lastig vind is wat nu de volgende stap moet zijn. Wat is jullie idee / ervaring hierin?
Mitch

Dank voor jullie reactie. Met name het jojo-en herken ik wel. Wat ik lastig vind is wat nu de volgende stap moet zijn. Wat is jullie idee / ervaring hierin?
Mitch

Ik zou toch echt even terugschakelen als ik jou was. Kun je je ZZP werk niet op een lager pitje zetten? Bedenk dat je belasting door het totaalplaatje veroorzaakt wordt (privé, werk, sport, sociale contacten). Dus op 1 (of meerdere) fronten zul je moeten "downsizen".
C.

Hi,

Ik lig er zelf sinds sept 2023 uit en herken mezelf in een groot deel van je verhaal. Nu het weer iets beter gaat merk ik dat ik soms door mijn klachten die op de achtergrond zijn heen kan bewegen en door kan gaan. Als ik dan echter later thuis kom en me overgeef aan de rust, komen mijn klachten in alle heftigheid opzetten. Met andere woorden.. als ik verstil en vertraag voel ik pas echt hoe het met me gaat.
Volgens mij is "doorgaan met opbouwen en de volgende stap zetten" een actie die voortkomt vanuit het hoofd, en "terugschakelen en nog langer de tijd nemen om echt en duurzaam te herstellen" de actie die komt vanuit het hart & gevoel.
Ik kies zelf voor optie 2.

Hi,

Ik lig er zelf sinds sept 2023 uit en herken mezelf in een groot deel van je verhaal. Nu het weer iets beter gaat merk ik dat ik soms door mijn klachten die op de achtergrond zijn heen kan bewegen en door kan gaan. Als ik dan echter later thuis kom en me overgeef aan de rust, komen mijn klachten in alle heftigheid opzetten. Met andere woorden.. als ik verstil en vertraag voel ik pas echt hoe het met me gaat.
Volgens mij is "doorgaan met opbouwen en de volgende stap zetten" een actie die voortkomt vanuit het hoofd, en "terugschakelen en nog langer de tijd nemen om echt en duurzaam te herstellen" de actie die komt vanuit het hart & gevoel.
Ik kies zelf voor optie 2.

Laatste anoniem

Ik herken me volledig in jou verhaal.Mooi omschreven. Als ik tot rust kom dan merk ik ook hoe ik me nu eigenlijk echt voel, mijn lichaam geeft dat dan ook perfect aan.

Na 20 maanden zou ik zeggen dan komende vanaf nul ik 4% per maand herstel, met ups en downs.

Snel teveel willen doen of denken te kunnen doen is wat in mijn aard en waarschijnlijk in de meeste van ons op dit forum zit.

Niet stapje voor stapje of voetje voor voetje maar schuifelend naar voren, anders komt er weer een stapje terug.

erstel van burnout loopt nooit in een rechte lijn, het is normaal om terugval te ervaren of het idee dat het laatste reststukje maar niet wil. Uiteindelijk ben je op de goede weg en zullen de goede momenten steeds langer worden. Voor iedereen die dit leest, het brein neemt een loopje met je omdat je zenuwstelsel ontregeld is. Kijk eens bij Breinmedicijn of Breinfijn programma of Dr sarno en zo heb je er nog een aantal. Daar wordt zo prachtig uitgelegd hoe je brein je zo ziek kan maken en je eigenlijk voor de gek houdt. Ook de valkuilen bij herstel of het laatste reststukje wordt duidelijk uitgelegd met tips.

Suus, je bent n versie 2.0 geworden en dat is goed! We moeten ook niet meer terug willen naar die versie 1.0 die geen grenzen aangaf en vooral bezig was anderen te pleasen. In die zin is een burnout inderdaad een cadeau. Als mensen zeggen dat je zo veranderd bent moet je dat dus als een compliment opvatten. En als daar een vervelende ondertoon bij zit laat je dat lekker bij hen!
C.

Dankjewel C., inderdaad dat pleasen, daar was ik een kei in! Je slaat de spijker op z’n kop.

Dankjewel, ik voel me gelijk beter door je berichtje ♥️

Hi Suus, herkenbaar, maar feitelijk ben je waarschijnlijk ook veranderd omdat je geen onzin/manipulatie meer pikt. En de mensen dier hiervan profiteerde, lopen nu inderdaad tegen de bekende lamp aan. Die lamp ben jij met nieuwe regels en grenzen en voorwaarden etc.

Door deze transformatie ben jij - in hun ogen - ineens grensoverschrijdend terwijl als zij het doen, je er waarschijnlijk niks van mag/mocht zeggen. Zat je in een toxische relatie wellicht?

Burnout is vaak uitputting van jezelf door anderen en jij die je grenzen niet kon bewaken, je weet nu beter.
Alles en iedereen wat je grenzen niet respecteert hoort simpelweg niet meer bij je.

En onthoud: de mensen die van je houden, respecteren je grenzen, soort van natuurlijke selectie krijg je dan :)

Sterkte, M.

Heel kort door de bocht. Als de burnout je niet heeft veranderd heb je niks geleerd. Wees blij met dese verandering

Zo herkenbaar. Ik ben de afgelopen jaar mijn beste vriendin die ik al vanaf mijn twaalfde ken steeds meer kwijtgeraakt. Zij is altijd de brutale, degene die alle ruimte inneemt en altijd alle aandacht op haar vestigt. Dit jaar (pas) ben ik erachter gekomen dat het haar niet eens lukt om een ander ‘echt’ aandacht te geven. Ook kan ze er niet tegen dat ik verander en eerlijker word, ze zei vorige week zelfs ‘niet teveel veranderen hoor’. Ik heb ook veel aan mezelf getwijfeld, maar na veel gepieker en ook veel verdriet ben ik erachter dat deze relatie mij gewoon niet meer past, de burn-out heeft mij in laten zien dat de relatie helemaal niet gelijkwaardig is. Het is heel jammer wel, maar ik accepteer het meer en meer.

Hi Marie, mooi wat je schrijft. Vriendschappen worden wel goed getest tijdens een burnout he? Knap hoe je nu je conclusie kunt trekken en inderdaad die gelijkwaardigheid!

Ik had ook zoiets met een vriendschap: tijdens mijn burnout vond ze mij maar ‘lastig’ en werd ik - voor mijn gevoel - helemaal niet begrepen.
En even langskomen voor een schouder om je heen ho maar. Mevrouw ging liever winkelen en afspreken met andere vriendinnen.

Nu denk ik: je kunt maar beter alleen zijn dan een ‘ongezonde’ vriendschap.
Ik had dit met een ex-partner. Bang om alleen te zijn en daarom veels te lang blijven hangen.

Veel sterkte met alles 💋

Je bent niet veranderd Suus, je bent nu eindelijk jezelf! Je bent een sterke, van zich afbijtende (juist goed) vrouw geworden en daar moeten mensen aan wennen. Een bo zet je leven zo op losse schroeven en het is zo'n zwaar, eenzaam transformatieproces dat het ook niet gek is dat je bent veranderd en eigenlijk ook heel normaal, want je wil niet meer terug naar die persoon voor die bo. Althans, wel dat onbezorgde waarschijnlijk, maar de meeste burnies zijn veels te lief, geven niet genoeg hun grenzen aan en doen alles maar voor anderen. Nu is het tijd voor jou en ondanks dat je nog in het proces zit, je bent zo goed op weg en daar mag je trots op zijn. Laat die mensen maar lekker kletsen! En er komen vanzelf wel weer vrienden/vriendinnen op je pad die bij je nieuwe ik passen.

Laat je niet gek maken hoor! Meer "schijt" hebben aan dingen kan heerlijk zijn!

Je bent niet veranderd Suus, je bent nu eindelijk jezelf! Je bent een sterke, van zich afbijtende (juist goed) vrouw geworden en daar moeten mensen aan wennen. Een bo zet je leven zo op losse schroeven en het is zo'n zwaar, eenzaam transformatieproces dat het ook niet gek is dat je bent veranderd en eigenlijk ook heel normaal, want je wil niet meer terug naar die persoon voor die bo. Althans, wel dat onbezorgde waarschijnlijk, maar de meeste burnies zijn veels te lief, geven niet genoeg hun grenzen aan en doen alles maar voor anderen. Nu is het tijd voor jou en ondanks dat je nog in het proces zit, je bent zo goed op weg en daar mag je trots op zijn. Laat die mensen maar lekker kletsen! En er komen vanzelf wel weer vrienden/vriendinnen op je pad die bij je nieuwe ik passen.

Laat je niet gek maken hoor! Meer "schijt" hebben aan dingen kan heerlijk zijn!

Dankjewel Amber 😘

Een transformatie is het zeker, en ik heb het ook als eenzaam ervaren. Nog nooit was ik zo bang geweest in mijn leven als deze periode, jij ook? Bang om nooit meer beter te worden en alles te verliezen.

Maar goed, ik moet inderdaad mijn ‘nieuwe ik’ omarmen en naar haar luisteren.
Grenzen aangeven en ze aanhouden is wel mijn grootste verandering., wat nu steeds vaker lukt. En als ik weerstand voel bij een ander weet ik eigenlijk gelijk dat die persoon niet meer bij me past of de niet juiste intenties met me heeft.

Ik wilde bijvoorbeeld altijd al een tatoeage, maar mijn ex wilde dat niet. Vandaag is het zover en laat ik hem zetten.

Soms lijkt het wel alsof ik uit een tijdcapsule bent gestapt met een ander karakter. Zoals vroeger met de Soundmixshow haha.

Wat is jouw grootste transformatie dingetje?

Zeker niet aan jezelf twijfelen! Wees trots juist! Of ze nou van je hebben geprofiteerd of gewoon onwetend of grof zijn, lekker belangrijk! Het gaat erom hoe JIJ je voelt! Zij gaan weer naar huis en hebben nergens last van en zijn je waarschijnlijk alweer vergeten. Jij zit thuis met opgekropte gevoelens, had ik dat nou wel moeten zeggen? Had ik dit of dat? Ik weet er alles van, ik heb er ook nog wel eens moeite mee, maar dan denk ik vaak ach wacht maar tot jij wat mankeert en eerlijk stel dat je helemaal niks mankeert en super gezond bent en ook psychisch lekker in je vel zit, dan is het nou eenmaal lastig om je voor te stellen hoe dat moet zijn voor een ziek iemand. Soms is het echt onwetendheid en kunnen mensen er niks aan doen en ach ja, er zijn nou ook eenmaal lompe personen die gewoon zo zijn. Ik heb wel eens meegemaakt dat zo'n gezond lomp persoon zelf een aandoening kreeg en toen wel even anders piepte! De kunst is om zoveel mogelijk aan jezelf te denken en gek genoeg zijn mensen met een burnout of andere chronische ziektes toch vaak gevoelige mensen die moeilijk nee kunnen zeggen, zichzelf wegcijferen en perfectionistisch zijn. Dit is juist de groep mensen die vatbaarder zijn voor burnout of psychosomatische aandoeningen.

En als aanvulling hierop:
Ik ben me er van bewust dat er bepaalde patronen en overtuigingen achter zitten, maar evengoed zou ik het zo fijn vinden als ik de wereld om mij heen ook op pauze kan zetten :-)

Heel herkenbaar. Ik ben nu 2 jaar bezig, gelukkig gaat het nu echt beter. Maar het eerste jaar heb ik me een beetje afgesloten v vriendinnen/familie omdat ik gewoon mn handen vol had aan mezelf en omdat ik oo n gegeven moment ook niet meer wilde weten hoeveel leuke dingen anderen allemaal deden. En inderdaad, vervelende dingen in je eigen omgeving geven extra stress. Zo moest ik in het voorjaar onverwacht geopereerd worden. Dat gaf dus behoorlijk veel stress! Ik heb dat gelukkig weer vrij snel achter me kunnen laten. En ondertussen steeds geduimd dat er met partner of kinderen geen " rampen" zouden gebeuren. Dus dat "op pauze" willen zetten snap ik heel goed. Je kunt er gewoon niks meer bij hebben.
Je moet jezelf dus steeds op 1 blijven zetten en een beetje in je eigen bubbeltje blijven. Dat is vaak wel eenzaam maar heeft voor mij goed gewerkt.
C.

Dankjewel voor je reactie C! Wat fijn dat het met jou beter gaat. Ik lees vaker reacties van je op dit forum en die zijn erg helpend! Succes met je verdere herstel ✨

N.

Ja kan kloppen, zoek maar eens op de Wim Hof methode.

Hey Anoniem,
Of het wetenschappelijk genoeg bewezen is valt te betwisten aangezien je hierbij geen 'placebo groep' kan instellen. Maar mij helpt het persoonlijk wel! Ik voel me erna vaak minder gespannen en energieker. Goede tip: koud douchen tussen de 0,5 en 1,5 min werkt het beste volgens de onderzoeken die ik heb gelezen. Ik zet de douche dus altijd de laatste minuut op koud. Opbouwen helpt, dus eerst 5 seconden bijvoorbeeld. Belangrijke waarschuwing: wees hier voorzichtig mee bij hartklachten! Je hart moet namelijk wel even meer zijn best doen.
Veel succes.

Ja, is heel normaal bij burnout. Je zenuwstelsel is overgeactiveerd, dus bij inspanning snel hoge hartslag. Op de lange termijn gaat alles weer normaliseren.
C.

Maar ook echt een onregelmatige hartslag of overslagen?
Zit ook er hoog in m'n ademhaling. Gespannen kaken.

Hoi Marie,
Die overslagen herken ik ook, na elke paar hartslagen lijkt het of hij er eentje overslaat om dan nog snel twee te doen. Het kan gewoon je normale hartslag zijn maar kan ook door stress komen

Als je hoog in je ademhaling zit is het belangrijk die te veranderen naar buikademhaling. Focus op je uitademing en maak die twee keer zo lang als je inademing. Dit kalmeert je zenuwstelsel. Wat ik de afgelopen jaren veel heb gedaan is yoga ontspanningshoudingen op een yogamatje. Bijv kindhouding, zijdelingse twist. Google
maar eens, er is genoeg te vinden op YouTube.
C.

Dank voor jullie reacties en tips!
Hoop dat het snel beter mag gaan.

Groetjes

Hoi Loïs,

Dit probleem heb ik ook, ik heb inmiddels een knarsbitje via de tandarts, heb je die al? Deze heb je nu je knarst eigenlijk sowieso wel nodig om je tanden tegen slijtage te beschermen, daarnaast helpt het met het klappertanden/knarsen wat minder intens te maken en ook de kaakpijn te verminderen.

Hoi Loïs,

Dit probleem heb ik ook, ik heb inmiddels een knarsbitje via de tandarts, heb je die al? Deze heb je nu je knarst eigenlijk sowieso wel nodig om je tanden tegen slijtage te beschermen, daarnaast helpt het met het klappertanden/knarsen wat minder intens te maken en ook de kaakpijn te verminderen.

Zeer herkenbaar voor wat betreft het kaakklemmen, dit deed ik altijd al voor mijn burn-out, maar de hoeveelheid spanning die nu op mijn kaken staat is immens.
Soms net het gevoel als ik zwaar aan de extacy zit.

Als gevolg hiervan elke dag barstende koppijn, waardoor ik me daar weer druk om ga maken, en zo blijft de stresscirkel maar doorgaan, wat een ellende…

Ik overweeg om aan de amytriptiline te gaan, aangezien ik gelezen heb dat dit goed kan helpen tegen deze klachten, en je hiermee ook veel beter kan slapen…..

Dank voor jullie reacties. Fijn dat jullie het herkennen, maar vervelend dat jullie hetzelfde ervaren. Ik zal inderdaad contact opnemen met de tandarts. Heb het gekregen na een soort paniekaanval. Heel naar gevoel wel.. hebben jullie ook wel eens fysio gedaan om de spanning te verminderen? Vannacht gingen mijn kaken opeens heel hard open ipv dicht, niet bevorderend voor de slaap. Ook slis ik overdag een beetje, ik denk omdat ik aanraking van tanden probeer te vermijden. Herkennen jullie dit ook? Bij mij voelt het ook alsof ik aan de extacy zit. Ook ben ik duizelig en heb ik hoofdpijn.

Loop hier al twee jaar mee te vechten. Heb een bitje van de tandarts maar voor mij uiteindelijk zeer oncomfortabel, dus doe hem voor het slapen niet in. Ben de hele dag aan het klemmen en heb daarvoor waarschijnlijk ook tunitis opgelopen. Want als ik op mijn kaak druk wordt het geluid nog intenser. Het schijnt dat botox kan helpen om de kaakspieren te laten ontspannen. Is volgens mij redelijk prijzig want is na een tijdje weer uitgewerkt. In ieder geval sterkte.

Er zijn speciale kaakfysio's die je hierbij kunnen helpen, zou eens met de dokter overleggen of je een doorverwijzing kan krijgen.

Heb er zelf positieve ervaringen mee, ik draag inderdaad ook een bitje sindsdien maar heb oefeningen gekregen die de kaak goed laten ontspannen.

Zelf geen ervaring mee, maar weet dat dit kan voorkomen bij burnout of andere psychische aandoeningen. Vaak ook gelezen dat het een tekort kan zijn aan een bepaalde vitamine of mineraal. Misschien even googelen op hoofdhuidproblemen en tekorten.

Lieve Sara,

Heel veel rusten kan ik jou als tip mee geven. Je hersenen zijn overbelast en zien momenteel alles als “gevaar”.

Hoi Sara,
Ik sluit me aan bij wat hierboven is gezegd

En ik hoop je een hart onder de riem te steken: ik kon op mijn dieptepunt ook niks, durfde niet alleen te zijn. Mijn vader kwam mij halen als mijn man naar zijn werk ging en bracht me thuis als mijn man thuis was.
Durfde nergens heen en niks te doen zonder iemand erbij. Het was verschrikkelijk zwaar. Maar dit is helemaal goedgekomen, met de juiste behandeling en ondersteuning ben ik dat weer op gaan bouwen en deed ik steeds meer zelf.

Nu ben ik heel vaak alleen want mijn man werkt fulltime en moet ook regelmatig naar het buitenland voor zijn werk. En ik vind het helemaal niet meer erg, ik geniet er juist soms wel van. Ik doe alles weer gewoon alleen, naar winkels, afspraken, fietsen, wandelen etc.
Dus ja het kan echt goedkomen.

Heb je goede behandeling? Ik had crisishulp toen het zo slecht ging en kreeg therapie en medicatie (antidepressiva). De medicatie gaf wat rust. Maar het had vooral tijd nodig en het hielp ook om te leren wat angst inhoudt (namelijk niks anders dan een beschermingsmechanisme van je brein). En dat je gedachten slechts gedachten zijn.

Veel sterkte!

Voor Y.

Ik zit in hetzelfde als Sara wat fijn je verhaal hoe lang heeft het geduurd? En ben je nu ook hersteld?

Voor Y.

Ik zit in hetzelfde als Sara wat fijn je verhaal hoe lang heeft het geduurd? En ben je nu ook hersteld?

Voor geruststelling kan je even zoeken naar het Bureau Breinfijn waar heel mooi informatie wordt gegeven waarom je je zo voelt en waar het vandaan komt. Voor veel mensen reduceert dit al veel klachten of geeft veel herkenning en vaak opluchting. Voor mij bracht het programma geen herstel, maar kanttekening is dat ik al 40 jaar zeer zware klachten ervaar en al alles heb geprobeerd en wel het idee heb dat de theorie achter bovenstaand zelfhulpprogramma eindelijk het pad is dat ik moet inslaan. Breinmedicijn is een ander zelfhulpprogramma dat een beetje hetzelfde idee is, maar met een iets andere insteek. Ook Dr Sarno was al een pionier op dit gebied. Kort samengevat heeft het allemaal met je brein te maken die weer terug moet naar een veilige modus en al die jaren al een loopje met je neemt. Als je het allemaal zal lezen, zal er veel duidelijk worden en achteraf is het eigenlijk ook logisch, geen rare zweefverhalen.

Voor de duidelijkheid, nee ik maak ik geen reclame, ben niet de eigenaar, krijg geen aandelen! Toen ik het teruglas en commentaar kreeg bij een andere post, dacht ik ook even....hhmmm....zou zo wel kunnen lijken. Ik vond het destijds ook weggegooid geld omdat ik het eigenlijk allemaal wel wist, maar voor nieuwkomers de moeite waard om in ieder geval even in te lezen over de theorie erachter. Ik heb zo van meerdere zelfhulpprogramma's een combinatie gemaakt wat voor mij zou kunnen werken.

Ik heb hier ook over gelezen, ik heb die van Holland en barret in huis gehaald

Ik heb het wel eens geslikt op aanraden van natuurarts die er zeer positief over was. Ik bemerkte geen verschil, maar mijn klachten gaan zo op en neer, dat het misschien wel iets heeft gedaan zonder dat ik het merkte. Ik ben groot voorstander van supplementen sinds ik ervaringen heb met zowel reguliere medicatie als de natuurlijke weg. Waar reguliere medicatie vaak die vreselijke bijwerkingen en met stoppen ontwenningsverschijnselen heeft, kan je met supplementen rustig alles uitproberen. Buiten saffraan is ook zeker belangrijk om je ijzer, vitamine D, vitamine B12, magnesium en omega-3 op peil te houden. Hele belangrijke pijlers in je lichamelijke en geestelijke gezondheid!

Hoi Martin,

Ik herken wel een aantal dingen van jouw verhaal. Ik zit ook bijna 2,5 jaar thuis, mijn WIA is net toegekend. Ik heb ook heel erg last van pieken en dalen. En slik ook al 2 jaar antidepressiva. Ik heb 100 mg gehad en in de loop der tijd afgebouwd, nu zit ik nog op 50mg en ik moet even niet denken aan verdere afbouw.

Ik denk (en dat is echt een rot cliché) dat ik (jij misschien ook) meer tijd nodig heb. Je zenuwstelsel is zo ontregeld geraakt in al die jaren… en je moet patronen doorbreken die tot je burnout hebben geleid. Het altijd maar doorgaan bijvoorbeeld. Zelf merk ik dat de klachten altijd toenemen als ik teveel doe, teveel prikkels opzoek. De balans is zo moeilijk te vinden, want je wilt ook leuke dingen doen om te kunnen herstellen.

Sterkte, ik weet hoe lastig het is om de moed erin te houden. Hopelijk helpt het een beetje om te weten dat iemand je situatie begrijpt!

Hoi Martin,

Kun je mij vertellen wat je in de afgelopen twee jaar hebt gedaan qua therapievormen? Ik heb het vermoeden dat daar voor jou misschien nog wat winst te behalen is (zeker als je zo blijft hangen in het fysieke klachtenverhaal) maar dan moet ik wel eerst het hele plaatje begrijpen.

Ben benieuwd,

Hallo anoniem,

Ik ben in behandeling bij psycholoog maar het helpt me niet echt verder. Systeem therapie ligt de nadruk op. Verder heb ik veel geprobeerd in het alternatieve circuit zoals hypnotherapie en haptotherapie. Maar niets helpt, het gaat een paar dagen soms twee weken beter en dan val ik weer in dat zwarte gat en voel me weer dagen zwaar ellendig. Op de betere dagen zijn de klachten te handelen, ze zijn er wel maar niet zo aanwezig. Op de slechte dagen weet ik niet hoe ik de dagen door moet komen. Er zit een soort van patroon in.

Hoi Y,

Dank voor je reactie. Dus jij zit ook al zo lang thuis....heb jij ook nog steeds zoveel klachten dan en wat zijn bij jou de klachten ? Ik denk soms dat ik iets mankeert en dat dit nooit kan door een burnout, vandaar mijn vraag.

Wat knap van je dat je de helft hebt afgebouwd. Ik heb eerder een burnout gehad en toen was ik vrij snel weer hersteld na ongeveer een maand of 9. Maar nu blijf ik er dus inhangen en lukt het me niet om eruit te komen. Soms denk ik dat ik de burnout nog steeds niet volledig geaccepteerd heb. Wat ik zeker niet kan accepteren is dat het me niet lukt om eruit te komen.

Misschien zijn het bij mij ook teveel prikkels en heb ik dat niet in de gaten. Je probeert maar "leuke" dingen te doen ondanks dat je liever op de bank blijft liggen. Maar vaak kun je ook niet op de bank gaan liggen als je een druk gezin hebt. Ik heb naast mijn dochtertje nog 3 zonen die al ietsje ouder zijn.

Het leven op dit moment is niet meer leuk in iedergeval en ik vraag me af of ik er ooit vanaf ga komen 😥 het wordt ook steeds moeilijker om erin te blijven geloven als het al zolang duurt.

Acceptatie is inderdaad heel moeilijk, ik heb daar ook nog altijd moeite mee. Ik heb ook nog dagelijks klachten, hoewel het wel echt vooruit is gegaan in die 2+ jaar.

Okt ‘22 had ik een absoluut dieptepunt met continu angst en dwanggedachten. Ik kon toen echt bijna niks, 5 minuten lopen was al zwaar en ik had veel paniekaanvallen. Ik heb CGT, ACT en EMDR therapie gehad. Allemaal waardevol maar alleen de EMDR heeft echt aanzienlijk de angst helpen verminderen.
Praattherapieën heb ik dus wel zo’n beetje “uitgespeeld” inmiddels want ik heb alle tools geleerd en toch zijn er nog klachten. Ik merk dat het beter met me gaat als ik activiteiten goed afwissel en tijd besteed aan hobby’s, stretchen en wandelen. Lekker podcast of luisterboek of muziek luisteren. Eigenlijk dus als ik niet teveel over mijn situatie nadenk, gaat het best aardig.

Ik heb echt heel veel klachten gehad, sommige heb ik nog steeds in meer of mindere mate. Hartkloppingen, hyperventilatie (teveel en oppervlakkig ademen), stijve stramme spieren, hoofdpijn, angst, neerslachtigheid, oorsuizen en een soort vaag sirene geluid horen (dat er niet was), derealisatie, dwanggedachten, duizeligheid, misselijkheid, niet kunnen inslapen, extreem moe zijn, veel huilen, buikklachten, overmatig zweten (van angst), nervositeit, heeeel veel piekeren, trillende spieren, rillerig zijn, moeite met evenwicht, altijd “aan” staan en schrikken van elk geluidje.

Nog steeds heb ik last van de hyperventilatie, hartkloppingen en stijve spieren en het overalert zijn. En ik ben dus heel prikkelgevoelig, ik kan niet teveel ondernemen in korte tijd. Vooral sociale situaties putten me enorm uit en maken dat mijn zenuwstelsel nog meer op hol slaat.

Het is een heel verhaal geworden maar als conclusie kan ik wel zeggen dat het echt vooruit gaat, alleen duurt het enorm lang en dat frustreert soms heel erg..

Kan me voorstellen dat het nog zwaarder is als je kinderen hebt om voor te zorgen, en waar je ook leuke dingen mee wilt doen. Misschien dat je daardoor ook meer druk voelt, wat weer stress oplevert?

Herkenbaar, ik worstel er ook al ruim 2 jaar mee. Ik krijg wel steeds meer het gevoel dat als het wat beter gaat, ik toch weer te snel/veel wil. Zoals vorige week ben ik met de auto, 40km rijden naar mijn broer geweest en daar gegeten. Voelde goed daar weer eens te zijn. Was erg moe savonds, kon mijn ogen niet openhouden en goed geslapen, maar daarna ging het na een paar dagen weer minder. Denk dat ik dan toch mijn opgebouwde reserve in een keer weer verbruikt heb. Las een keer je moet nog wat energie overhebben na een activiteit. Dat had ik dus wss niet. De klachten zijn wel minder dan in het begin, dus wel wat verbetering. Ik ben vooral bij het opstaan dan gespannen en voel me gauw misselijk en hoofdpijn waardoor ik dan geen zin heb om iets leuks te doen. Ben blij dat ik lees dat meerdere hier er lang overdoen. Ik heb dit wel meer gehad, maar is nooit als burnout benoemd. Heb ook wel therapieën gehad en heeft me wel inzicht gegeven. Maar nu heb ik sinds kort weer een therapeut, die toch aangaf dat net veel op een burnout lijkt. Ik vind dat ze bij therapie vaak gelijk naar de eventuele oorzaken willen gaan en aan het ontregelde stress systeem voorbij gaan. Waar door je niet kunt en dolgraag weer zou willen. Veel sterkte ermee allemaal en fijn dat we elkaar kunnen steunen. W.

Hallo Y,

Dankjewel voor je uitgebreide reactie, heel lief dat je de moeite neemt om zo te reageren. Als ik het zo lees komen onze verhalen heel erg overeen. Fijn dat het bij jouw beter gaat. Ik heb het idee dat ik er maar in blijf hangen en niet vooruit kom. Met kinderen heb je niet veel rustmomenten en mijn dochtertje is 5 en je wil geen vader zijn die de hele dag alleen maar op de bank ligt...

Soms is het ook leuk om samen weg te gaan, maar soms is het de hel en wil ik het liefste alleen maar huilen. Het kan zeker wat je zegt dat de druk daardoor hoger ligt. Bij mij ligt de lat sowieso altijd veel te hoog. Praat therapie helpt mij ook niet echt. Dus jij zou EMDR wel adviseren ?

Het frustreert idd enorm omdat je het liefste morgen weer de oude bent. Een BO is zwaar onderschat naar mijn mening. Waarschijnlijk ook door mijzelf....

Dank voor je reactie W. Ik denk dat je daar een punt hebt. Ik heb ook vaak het idee dat je dan weer over een grens gaat en dat het daardoor dan weer dagen slechter gaat. Alleen heb je het zelf niet in de gaten denk ik. Je wil zo graag en je hoofd wil ook wel, maar je lichaam niet door alle stress in je systeem. Het lijkt dan op een emmer die vol druppelt en dan overloopt. Tenminste anders kan ik het ook niet verklaren. Ik denk dat we zelf wellicht ook onze burnout onderschatten en niet serieus nemen.....

Hoi Martin,

Bedankt voor je antwoord over de therapievormen. Ik kan je aanraden om eens op zoek te gaan naar een pscyhotherapeut die lichaamsgericht werk doet. Ik zat in hetzelfde schuitje en bleef ook (vooral in het fysieke plaatje) maar terugvallen. Sinds ik die therapie ben opgestart gaat het met mij echt vele malen beter en heb ik veel meer vertrouwen in mijn lichaam gekregen (wat ook weer een positieve trend in heeft gezet op andere aspecten van het herstel). Het klinkt alsof er zaken vastzitten in je lichaam waardoor je blokkeert. Emotie werk kan ook helpen, zijn een paar draadjes hier die daarover gaan. Verhaal 1023 op dit forum bijvoorbeeld staan een hoop goede tips in.

Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat dit misschien uitkomst kan bieden!

Fijn om je zo een beetje te kunnen steunen Martin.
EMDR heeft met name geholpen voor mij met de angstklachten doordat ik de heftige gebeurtenissen (die leidden tot angstgedachten) heb kunnen verwerken.
Ik kan het wel aanraden, maar het intensief en je moet gerichte traumas kunnen benoemen. Dus momenten die je wilt verwerken. Bij mij was dat bijv. de allereerste paniekaanval, en het moment dat ik écht niet meer kon van pure angst en uitputting.

Voor de spanningsklachten helpen stretchoefeningen en wandelingen mij het beste. En af en toe een massage is ook fijn.

Ik begrijp heel goed je onmacht, het is niet uit te leggen hoe je je voelt aan mensen die het niet kennen. Laat staan aan een 5-jarige. Hopelijk kun je toch af en toe je rust pakken op de dag

Ik kan ergotherapie heel erg aanraden, en daarnaast ACT, en CGT
Icm veel rust en slapen. Accepteren en toegeven. Je dochter wil ook dat je beter wordt. Probeer korte leuke dingen te plannen met haar, aan de hand van je belastbaarheid

Aan iedereen veel sterkte met het herstel! Het gaat jullie lukken!

“Wat ik zeker niet kan accepteren is dat het me niet lukt om eruit te komen”

Als je blijft focussen op oplossingen dan ga je er komen. Dit zeg ik ook telkens tegen mijzelf om mij moed in te praten wanneer ik het moeilijk heb. Zo kun je niet-helpende gedachten vervangen door helpende gedachten die een positief effect hebben en een onderdeel zijn om te herstellen

En wat voor mij ook helpend is, is een wekker/timer aanzetten elk kwartier om te checken hoe ik me voel en wat ik op dat moment nodig heb om mij goed te (blijven) voelen

Martin, ik ben ook al 2 jaar bezig. Net als jij een lange aanloop gehad (7 jr!). Daar draait t dus om: heel kang roofbouw gepleegd = heel lang herstel. Voor mij goed heeft geholpen is juist stoppen met allerlei therapieën die meestal niet helpen. Je kunt niet sneller gaan dan je eigen proces. Je kunt dat eigenlijk ook niet versnellen, wel vertragen. Maar uk snap dat t met een jong gezin extra zwaar is, mijn kinderen zijn volwassen en t huis uit.
Belangrijk is om elke dag korte activiteiten te doen met tussendoor rustpauzes. Je moet elke dag een beetje energie overhouden om de accu op te laden. Zodra je bekaf af bent na een activiteit kom je dus "in het rood" en dat moet je zoveel mogelijk zien te voorkomen. Ook proberen helpende gedachten te hebben zoals 'ik kom er wel" , " ik ben sterk" etc ipv "wat heb ik een kutleven".
Ik heb een hele nuchtere psycholoog die meteen zei: "je moet het zelf doen" en dat is dus ook zo. Geloof in je eigen kracht, schep de voorwaarden voor herstel en koester elk klein stapje dat je zet.
C.

Hallo C,

Dank voor je reactie. Dat geloven in jezelf is volledig weg als je er al zolang in blijft hangen. Ik probeer mezelf ook constant moed in te praten, maar de voortdurende klachten blijven de overhand hebben waardoor ik steeds weer terugval in negativiteit. Dat me dat niet helpt weet ik ook wel, maar het lukt me niet om het te doorbreken....

Beste anoniem,

Je geeft aan dat je in hetzelfde schuitje zat als ik en dat je begin van dit jaar met een therapie begonnen bent. Mag ik vragen wat voor specifieke therapie je bent gaan volgen ?Had jij ook zoveel lichamelijke klachten ? Ik denk soms dat het niet kan zoveel klachten door een burnout....

Hoi Martin,

Dat mag je zeker vragen. Ik bleef ook vooral hangen in het fysieke plaatje. Veel klachten en daardoor ook het vertrouwen in mijn lichaam kwijt. Viceuze cirkel. Ik ben begonnen bij een lichaamsgerichte psychotherapeut n.a.v. een podcast van Brankele Frank die ook aangaf dat zij het lang in andere therapievormen heeft gezocht (meer het praatwerk) maar uiteindelijk de oplossing heeft gevonden in lichaamswerk. Je kunt eens googlen op "lichaamsgerichte psychotherapie" in jouw omgeving, zijn redelijk wat therapeuten werkzaam in Nederland en de meeste krijg je ook nog wel vergoed door de verzekering.

Een groot deel van mijn klachten werd veroorzaakt door het bijsturen van mijn lijf n.a.v de burn-out. Ik was gaan compenseren voor klachten die er allang niet meer waren, waardoor ik een hoop fysieke ellende in stand hield terwijl dit helemaal niet meer nodig was. Als je nog meer vragen hebt geef maar een gil!

Om je gedachten te doorbreken kan ik (ook) “afleiding” aanraden, je aandacht ergens anders op richten dan je klachten. Fijne en helpende afleiding die bijdraagt aan je herstel. Zie verhaal 1286 waar ik wat tips heb samengevat. In ACT en CGT leer je ook omgaan met dit soort zaken. Je kan de app “Poe” downloaden van Quora. Dat is een gratis AI chatgpt app die in het kort ACT of CGT kan toelichten aan je zodat je het kan toepassen alvast. Je kan dan bijvoorbeeld de vraag stellen: hoe pas ik CGT en ACT toe wanneer ik moeite heb om mijn klachten te accepteren of omdat ik nu nog geen vooruit merk met mijn herstel.

Ik kan je vertellen, Herstel kost tijd maar je bent op de goede weg! Blijf focussen op stappen en oplossingen die leiden naar herstel en dan gaat het goed komen! Ik beloof het je! En check goed welke dingen je klachten verergeren zodat je die tijdelijk elimineert

Ik weet als geen ander hoe je je voelt, deze tips deel ik met andere om er voor te zorgen dat mensen zvm de juiste tools krijgen om sneller te herstellen.

Succes Martin

Vooruit=vooruitgang

Ohja en misschien kan je hoop halen uit lichtpuntjes wanneer je je bijvoorbeeld ietsjes beter voelt doordat je, ik noem maar even wat, toe hebt gegeven aan rust nemen. Als je ini mini succesjes gaat boeken dan geeft dat steeds meer zelfvertrouwen en hoop. Blijf geduldig, het gaat jou lukken!

Beste anoniem,

Dank voor je uitgebreide reacties. Fijn dat je zo de moeite neemt om te reageren. Wordt zeer gewaardeerd. Ik ga met je tips aan de slag.

Groeten,
Martin

Graag gedaan! Volgens mij zijn er meerdere anoniemen in de reacties maar het gaat erom dat we elkaar helpen waar mogelijk en leren van elkaar. Zet m op!

Zeker weten. Denk dat er zelden iemand is geweest met een burnout die dit niet zo heeft ervaren. Dit is ook een van de meest voorkomende fysieke symptomen bij angst. En burnout en angst gaan eigenlijk altijd hand in hand.

Ik heb het precies zo omschreven tegen mijn dokter: "ik heb het gevoel alsof ik de hele dag op een boot staat die lichtjes op en neer schommelt." Zelfs als ik in bed lag leek het soms alsof het hele gebouw aan het deinen was op lage golven.

Na een maand of drie is dit gevoel bij mij compleet verdwenen. Wel nog af en toe duizelig maar echt dat deinende gevoel niet meer gehad.

Jazeker, hier heel veel mee te maken gehad. Grappige was dat ik vlak voor mijn uitval nog op een schip zat en het voelt precies zoals toen.

Absoluut, het was zelfs zo erg in het begin dat ik in een rolstoel zat. Ik ben nu 13 maanden bezig en de duizeligheid is veel en veel minder, kan vooral optreden als ik slecht geslapen heb of me te lang (>60 min) op iets probeer te concentreren. Waardeloos... hoop dat het ooit echt helemaal verdwijnen zal want het is vreselijk beperkend én niet zichtbaar voor anderen.. waardoor het begrip er soms niet is.

Absoluut, het was zelfs zo erg in het begin dat ik in een rolstoel zat. Ik ben nu 13 maanden bezig en de duizeligheid is veel en veel minder, kan vooral optreden als ik slecht geslapen heb of me te lang (>60 min) op iets probeer te concentreren. Waardeloos... hoop dat het ooit echt helemaal verdwijnen zal want het is vreselijk beperkend én niet zichtbaar voor anderen.. waardoor het begrip er soms niet is.

Yep, helaas ook een vervelende symptoom van stress! Bij iedereen uit het zich anders.
Tip: Dr. Yonit Arthur,The Steady Coach

Hallo anoniem.

Dit gevoel herken ik zelf ook zeker! Vooral als ik net uit een lift stap heb ik dit erg, is behoorlijk vervelend. Maar als je op dat moment er van bewust bent en rustig aan probeert te doen, bijvoorbeeld even stil staan, gaat het al vrij snel weer weg bij me.

Heel herkenbaar. Ben u zelf ruim anderhalf jaar verder en heb heel sporadisch nog dat ik wazig zie. Op gegeven moment had ik het idee dat m'n hersenen biet meer wisten hoe ze moesten lezen. Denk bijvoorbeeld aan kolommen of rijen tekst. Ook veel moeten knipperen om überhaupt scherp te kunnen zien..

Dat heb ik ook! Ik krijg steeds meer energie maar mijn zicht wil maar niet herstellen. Ik ben nu ruim een jaar aan het herstellen. Ik ben in het ziekenhuis uitgebreid onderzocht, maar ze konden niks vinden. De huisarts zegt dat het dan waarschijnlijk 'gewoon bij mij past'. Ik hoop dat het binnenkort weggaat. Hebben jullie al geprobeerd om minder activiteiten te doen waarbij de ogen zich moeten inspannen? Misschien dat ik dat ga proberen.

Ik heb hier ook erg last van na ander half jaar en dit maakt dagelijkse dingen zoals autorijden, naar de winkel gaan, etc. erg vermoeiend en een obstakel. Ik heb het idee dat mijn hersenen weer aan alles moeten wennen, alleen moet ik dit opbouwen, of rusten zodat dit weg gaat. Iemand hier ervaring mee?

Ik heb dit ook vooral met lezen en vooral dingen lezen wat onder elkaar staat en dan moeten doorlezen en ondertiteling van een film lezen vind ik vrij lastig, overigens heb ik vaak als mijn telefoon pak alsof alles draait en als ik was probeer te lezen ik het zelf hardop lees maar het blijft niet plakken. Zijn er mensen die dit hadden bij wie het over is gegaan?

Ik heb t ook, en t was bij de momenten van opleving die ik gehad heb (2x 1-2maanden) helemaal weg. Volgens mijn coach is het cognitieve stuk van de burnout het laatste wat weer bijtrekt, dus gewoon vertrouwen blijven houden!

Dankjewel voor je bericht. Wat bedoel je met opleving? Ben je daarna weer terug gevallen?

Fijn om te weten dat het cognitieve stuk het laatste is wat hersteld dan kan ik dat een beetje los laten

Heb ik ook... is denk ik de overprikkeling van je zenuwstelsel.

Ik ben ook nog snel duizelig, overprikkeld en heb sneller last van hoofdpijnen, zit er nu 1.5 jaar in.

Ik hoop dat dit nog helemaal wegtrekt, maar niemand kan dat bevestigen. Kwestie van tijd uitzitten.

Voor iedereen die dit leest, het brein neemt een loopje met je omdat je zenuwstelsel ontregeld is. Kijk eens bij Breinmedicijn of Breinfijn programma of Dr sarno en zo heb je er nog een aantal. Daar wordt zo prachtig uitgelegd hoe je brein je zo ziek kan maken en je eigenlijk voor de gek houdt.

Herkenbaar ik denk dat je al langer in een burn out zat dan je denkt sterkte

Respect Giacomo, wat jullie allemaal al hebben doorstaan! En je hoeft geen sorry te zeggen voor de lengte van je bericht.
" Maar ik kan gewoon niet meer….. de angst om mentaal af te glijden, denkende dat ik dit mezelf aan doe, vind ik nog het ergste."
Dit raakt me en is zo herkenbaar.
Maar misschien moeten we juist wat liever zijn voor onszelf inplaats van het verwijt dat we dit onszelf aanden.
Heel veel sterkte met alles, hopelijk brengt de medicatie en de hulp bij de piekerstoornis je snel wat rust! 🍀

Jeetje man , wat knap van jou dat jij dat allemaal geleverd hebt, je hebt echt super erg gestreden en alle ballen hoog gehouden. Dat laat echt zien dat je een heel sterk persoon bent. En je kan echt trots zijn op jezelf. Ik herken mezelf heel erg in jou verhaal ik heb zelf ook ADHD , slik geen medicatie omdat ik daar veel beter op functioneer , was altijd daardoor juist heel scherp en flexibel en kon snel schakelen nu sinds een paar maanden heb ik dit totaal niet meer. Maar mijn lichaam gaf al eigenlijk 2 jaar aan dat ik te veel had gedaan en over een grens ben heen gegaan doormate van wisselende pijntjes. Maar ik heb ook 2 kinderen en een eigen bedrijf met personeel en geen verzekering , dus loop ook al 2 jaar door met pijnlijke spieren en maagzuur ook 10 kg afgevallen alleen bleef maar doorlopen, nu heb ik ook die cognitieve klachten ik kan amper nog mailtjes lezen of appjes , wanneer ik mijn telefoon pak draait alles ook mijn korte termijn geheugen is helemaal soep onthoud echt 0.0 , ik werk nog wel maar eigenlijk gebeurd er heel weinig en kost alles super veel moeite , merk zelfs dat ik soms ook niet op woorden kan komen en en praat ook soms alsof ik dronken ben wanneer ik snel praat. Ook omdat ik sinds jongs af aan hypochonder ben, heb ik me ook al helemaal lekker gek gemaakt dat ik ms heb of fibromyalgie of hersenbloeding heb gehad in mijn slaap. Ik heb 3000 euro uit gegeven bij pre scan maar ze hebben helemaal niks gevonden behalve een beetje slijtage in mijn onderrug van iets wat ik al 10 jaar weet. Ik weet wel jezelf gek maken en dingen aanpraten ga je in geloven zeker wanneer je mentaal minder sterk bent als voorheen.


Het komt echt wel goed vriend geef het gewoon de tijd om te helen

Bedankt voor jullie reacties. Ja denk zeker dat ik er al langer in zat dan ik zelf doorhad….

Liever voor onszelf zijn: dat gaat gelukkig ietsje beter nu zo’n 2 weken verder. Uiteindelijk komen we er💪 maar wat een weg!

Jeetje @Tommy, wat klote zeg!! Thanks voor je bericht, tijd en rust idd. Jij sterkte en veel (hopelijk snel) beterschap

Bedankt voor jullie reacties. Ja denk zeker dat ik er al langer in zat dan ik zelf doorhad….

Liever voor onszelf zijn: dat gaat gelukkig ietsje beter nu zo’n 2 weken verder. Uiteindelijk komen we er💪 maar wat een weg!

Jeetje @Tommy, wat klote zeg!! Thanks voor je bericht, tijd en rust idd. Jij sterkte en veel (hopelijk snel) beterschap

Die brainzaps houden mij ook wakker, vreselijk! Ik lees dat je medicatie slikt, weet je dat de brainzaps daar ook van kunnen komen? Maar zeker ook van stress hoor, wat bij mij het geval is. Maar ik ken ook de brainzaps van afbouwen van medicatie. Verder wil ik je wijzen op het zelfhulpprogramma van Bureau Breinfijn waar heel mooi informatie wordt gegeven waarom je je zo voelt en waardoor dat komt. Voor veel mensen reduceert dit al veel klachten of geeft veel herkenning en vaak opluchting. Voor mij bracht het programma geen herstel, maar kanttekening is dat ik al 40 jaar zeer zware klachten ervaar en al alles heb geprobeerd en wel het idee heb dat de theorie achter bovenstaand zelfhulpprogramma eindelijk het pad is dat ik moet inslaan. Breinmedicijn is een ander zelfhulpprogramma dat een beetje hetzelfde idee is, maar met een iets andere insteek. Ook Dr Sarno was al een pionier op dit gebied. Kort samengevat heeft het allemaal met je brein te maken die weer terug moet naar een veilige modus en al die jaren al een loopje met je neemt. Als je het allemaal zal lezen, zal er veel duidelijk worden en achteraf is het eigenlijk ook logisch, geen rare zweefverhalen. Het is ongelofelijk wat het brein allemaal met je lichaam kan doen!

Nee geen boekentips. Maar wens je sterkte!
Ik wandel en fiets er veel.
Groet !

Over de kop van Brankele Frank geeft wel veel inzicht in een burn-out, met hierin ook een neurologische kijk op de situatie.

Qua ontspanning kan ik de Millenium Trilogie aanraden, van Stieg Larsson, mocht je die niet al gelezen hebben….

Ik ben net begonnen met Over de Kop (over burn out), veel goede reacties op gehoord en leest goed weg.

Hoi Roel,

Wat voor soort boeken vond je in het verleden leuk? Dan kunnen we misschien wat gerichtere tips geven :)

Ik ben helemaal weg van “De wereld: het boek” van de Speld en de Grote Podcastlas. De Grote Podcastlas is sowieso een aanrader, ze bespreken elke week een land op originele wijze. Gewoon te vinden op Spotify. Het boek ism de Speld is heerlijk, vol satire zoals waar de Speld om bekend staat.

Het helpt mij ontzettend om te lezen/luisteren naar dit soort luchtige informatie over de wereld, omdat het me uit mijn eigen wereldje van ellende haalt. Je leert er ook nog eens veel van.

Ik kan luisterboeken ook erg aanraden, voor als je bijv iets creatiefs aan het doen bent. Niks werkt voor mij zo goed om uit mijn hoofd te komen als iets doen met mijn handen en ondertussen een goed verhaal in mijn oren.

Sterkte!

Ik ben zelf dus redelijk zoekende, omdat ik al jaaaaaren niks meer heb gelezen. Als kind was ik altijd erg fan van de stripboeken en las ik zo nu en dan een fictie of non-fictie leesboek ernaast. Vandaar ook mijn brede vraag: ik sta open voor van alles :)

Hoi Roel,

Hierbij wat tips van boeken die ik fijn vond om te lezen en waarbij ik even afgeleid kon zijn van het ziek zijn. Misschien heb je er iets aan!

Leuke, makkelijk te lezen (feelgood) romans:
Lessen in Chemie - Bonnie Garmus
Het brievenspoor - Tracy Rees
Het geheim van Silvermoor - Tracy Rees
Het bloemeneiland - Tabea Bach
De 7 echtgenoten van Evelyn Hugo - Taylor Jenkins

Hele mooie romans (wel met een droevige kant):
Vers water voor de bloemen - Valerie Perrin
Ga als een rivier - Shelly Read

Nog op het lijstje:
Wat we achterlaten - Rebecca Yarros
Het achtste leven (voor Brilka) - Nino Haratischwili
Binnen de lijntjes - Mireille Versteeg

Ik heb de Lord of the Rings trilogie helemaal verslonden in de eerste maanden van mijn burnout. Heerlijk om even weg te duiken in een fantasie wereld. Moet je wel van houden natuurlijk!

Verder sluit ik me aan bij de suggestie Over De Kop, maar dit boek gaat wel over burnout en het proces. Als je echt eventjes afleiding zoekt misschien weer niet zo'n goed idee.

En als je echt even helemaal de ontspanning in wil duiken en weinig zware thema's kan verwerken dan is Nothing Much Happens een heerlijk boek (en heerlijke podcast serie ook). Bedtime stories voor volwassenen, gaat nergens over en dat is ook precies de bedoeling :)

Hoi Roel,

Ik ben inmiddels aardig ver in mijn herstel, de boeken van Charlotte Labee hebben mij echt ontzettend geholpen en inzichten gegeven. Daarnaast is Holistisch Helen van Dennis van Miltenburg ook heel interessant en heb ik daar qua traumaverwerking het meeste aan gehad.

Dag Roel,

Ik lees ontzettend veel. Voornamelijk detectives en thrillers.

De boeken die ik amusant vond om te lezen toen het heel slecht ging (want soms zijn thrillers dan te heftig) zijn de boeken van het Rosie Project (zijn er drie) van Graeme Simsion. Ik vond ze erg leuk.

Momenteel ben ik bezig aan de detectiveserie van van Veeteren van Hakan Nesser. Een van de betere detectives die ik heb gelezen.

Daarnaast de serie van Frieda Klein van Nicci en French. Hier kon ik helemaal in opgaan.

Vooral boeken ter ontspanning dus.

Veel leesplezier!

Alle Nederlandse boeken over burnouts negeren, bijna allemaal zijn onzin. Enige die ik écht zou kunnen aanraden zijn SOLK van Saskia de Bruin en misschien een boek van Martin Klaver over stressortherapie en de werking van het zenuwstelsel. Verder zou ik boeken als 'when the body says no' en de boeken van Dr sarno aanraden.

Taco! Naar jou was ik opzoek, hoe gaat het momenteel?

Bedankt allemaal voor jullie suggesties!

Ik heb inmiddels over de kop van brankele frank uitgelezen en jeetje wat een aanrader! Het leek wel alsof het boek perfect voor mij geschreven was en gaf veel inzicht in de biologische mechanismes en valkuilen waarin ik veel dingen herkende!

Als je ook last hebt van pijn door chronische spierspanning: De pijn de baas van Frits Winter (auteur is psycholoog). Was voor mij enorme eye opener: hoe je door je gedrag - jezelf blijven overbelasten/ blijven vechten - je klachten in stand houdt en in een vicieuze cirkel belandt.
C.

Ik wil ook wat vaker een boek kezen.
Ik heb jaren geleden de Da Vinci code in een weekend uitgelezen

“Emotionele gezondheid ; heel jezelf van binnenuit “ van Mohammed Boulahrir .

Is ook een doe-boek !

Groetjes

Anouk

Hoi Anouk,

Wat vond jij van het boek?

Ik lees veel positieve recensies, maar ook een die schrijft:

"Het sturen van energie naar je cellen, goed voor jezelf zorgen, positief zijn maar ook het kunnen genezen van kanker als je maar positief genoeg bent.
Hij vertelt over een vrouw die in coma kwam, een bijna doodervaring had en toen tot de conclusie kwam dat ze niet goed voor zichzelf zorgde.
Ze kwam bij, liet alle dokters versteld staan en was binnen no time helemaal genezen."

Dan vind ik dan weer mwah...

Ik heb vandaag ook het DARE boek van Barry McDonagh besteld. Zou een heel goed boek moeten zijn om paniekaanvallen en stress te verminderen en te overwinnen als ik de recensies mag geloven.

Ik zal binnenkort mijn review ervan geven en aanbevelen (of niet) als het inderdaad de moeite waard is!

Vermoeidheid de baas
Angst de baas

Voor ontspanning heb ik in de eerste maanden alle boeken van Sophie Kinsella gelezen (lekker luchtig, lachen en feelgood). Daarnaast groot fan van The Hunger Games trilogie (niet zo luchtig) en de Harry Potter-serie. Als je van fantasie houdt, is de Kraaien-serie van Leigh Bardugo een aanrader.

Ik kreeg als aanrader van mijn tante het boek: het lichaam liegt nooit van Ted Troost. Ik hem 'm op marktplaats gekocht voor bijna 25 euro incl verzendkosten. Ik heb 'm gister binnengekregen, maar het schijnt een heel interessant boek te zijn, wel heel oud, namelijk uit 1988. De nieuwprijzen van dat boek zijn ook gigantisch.

Ik heb t boek van Brankele Frank gelezen, top boek en niet zo serieus daar ga ik niet goed op. En het boek heen The body says no. Welke boeken helpen nog meer bij herstel

Ik heb t boek van Brankele Frank gelezen, top boek en niet zo serieus daar ga ik niet goed op. En het boek heen The body says no. Welke boeken helpen nog meer bij herstel

Als je alle boeken wilt lezen is je leven te kort.
Je zult dus moeten kiezen wat jou interesseert.
Ben je gelovig of juist iemand van de wetenschap? Of wil je een roman lezen? Horror, Science Fiction, Non fiction, educatief, kookboeken, biografieën? Je vraagt om onze boekentips, Okay ik persoonlijk ben een fan van Carl Sagan, Kip Thorne en Ian Mortimer (Medievel England) 📚.

Hoi,

Ik vind zelf het boek 'nooit meer de oude' fijn en het boek 'van een burn-out naar een onweerstaanbaar leuk leven'.

Verder ter ontspanning Jill Mansell luisterboeken😄

Mijn nieuwe bijbel: de burn-out reset. Ik zit in een burn-out en ik had gewild dat ik dit boek 5 maanden eerder had gehad.

Bij herstel ervaar je altijd terug val, het gaat nooit in rechte lijn. Maar je bent wel op de juist weg! Bedenk je vooral dat je niks MOET! Maar bedenk je waar wordt ik blij van? Wat kan ik vandaag gaan doen waar ik blij van wordt? Begin met kleine dingen, hond of kind knuffelen, buiten in de tuin etc. Moet ik echt afwassen en mijn kleren wassen of WIL ik dat graag? Wordt ik er blij van? Is het erg als ik het morgen doe of volgende week? Of kan ik het misschien een keer aan ander vragen? Kan ik misschien de halve vaat doen en daarna iets wat ik echt leuk vind? En daarna de ander helft weer. Ook is het goed om in je hoofd het woord moet te vervangen voor wil of mijn doel is. Let maar eens op hoe vaak je in een zin het woord moet gebruikt. Ik moet dit.....dat...zus...zo..... Voor je brein is dit woord een grote belasting/druk, want moet het echt? Wie zegt dat? Het woord mijn doel is of ik ga proberen of ik wil geeft een hele ander belading. Speel er eens mee.
Schrijven is ook een goede uitlaatklep. Lukt het je om niks te doen, schrijf het dan gewoon eens van je af, alsof je tegenover de arts zit of een goede vriend of familielid waar je het liefst alles aan zou willen vertellen. Het leuke bij opschrijven is dat niks te gek is. Vloeken, schelden, huilen, wanhopen, alles is toegestaan. Als je er wat langer mee oefent, kan je er soms achter komen waarom dingen niet lukken of dwars zitten. Dit zijn maar simpele breinoefeningen die best wel een impact kunnen hebben. Je brein neemt namelijk een loopje met je door je overactieve zenuwstelsel, deze moet weer terug naar de basis dat het weer veilig voelt in je brein en uiteindelijk ook je lichaam. Je bent immers niet zo geboren toch? Je hebt je vroeger beter gevoeld toch? Het is puur je brein, deze moet je als het ware weer her programmeren.

Hallo Ankie, enorm bedankt!

Hoi Eric,

Om verwarring te voorkomen, ik heb stukje bewustwording gepost. Wat mij helpt en hoe ik daar nu tegen aan kijk. Ieder zijn eigen proces, het is soms een hel. Maar het gaat goed komen, echt !!

Hou vol, groet Eric

Het zelfhulpprogramma van Bureau Breinfijn waar heel mooi informatie wordt gegeven waarom je je zo voelt en waardoor dat komt. Voor veel mensen reduceert dit al veel klachten of geeft veel herkenning en vaak opluchting. Voor mij bracht het programma geen herstel, maar kanttekening is dat ik al 40 jaar zeer zware klachten ervaar en al alles heb geprobeerd en wel het idee heb dat de theorie achter bovenstaand zelfhulpprogramma eindelijk het pad is dat ik moet inslaan. Breinmedicijn is een ander zelfhulpprogramma dat een beetje hetzelfde idee is, maar met een iets andere insteek. Ook Dr Sarno was al een pionier op dit gebied. Kort samengevat heeft het allemaal met je brein te maken die weer terug moet naar een veilige modus en al die jaren al een loopje met je neemt. Als je het allemaal zal lezen, zal er veel duidelijk worden en achteraf is het eigenlijk ook logisch, geen rare zweefverhalen. Het is ongelofelijk wat het brein allemaal met je lichaam kan doen!

Voor de duidelijkheid, nee ik maak ik geen reclame, ben niet de eigenaar, krijg geen aandelen! Toen ik het teruglas en commentaar kreeg bij een andere post, dacht ik ook even....hhmmm....zou zo wel kunnen lijken. Ik vond het destijds ook weggegooid geld omdat ik het eigenlijk allemaal wel wist, maar voor nieuwkomers de moeite waard om in ieder geval even in te lezen over de theorie erachter. Ik heb zo van meerdere zelfhulpprogramma's een combinatie gemaakt wat voor mij zou kunnen werken.

Wat een mooi bericht Eric en bedankt voor het delen van jouw inzichten. Heel fijn dat het beter met je gaat na de zware weg die je hebt afgelegd. Sterkte met het verdere herstel en op naar een gezonde toekomst!

Liefs N

Wat fijn Eric!
En fijn dat je dit deelt!

❤️elijke groet

Goed bezig Eric! Fijn om te lezen dat t beter met je gaat. 🍀
C.

Hoi Eric, na hoeveel maanden merkte jij dat het beter ging

Het is een heel langzaam, grillig proces van vallen en opstaan. Erg lastig om te vertellen wanneer het nu precies beter ging.
Ik heb mijzelf de tijd gegeven, zodat de druk van moeten herstellen minder wordt. Mijn psycholoog helpt mij herinneren hoe veel beter het elke keer gaat, ook al voelt dat op momenten niet zo. Ook mijn omgeving geeft mij terug dat ze mij zien groeien, steunen mij als alles weer even zwart is.

Misschien geen bevredigend antwoord ondanks dat ik de vraag heel goed snap en zeker herken! Het is ieders eigen proces, probeer de acceptatie en rust te vinden.

Ook voor jou zal t beter gaan, heus ! Hou vol xxx

Ben blij voor je Eric! En geeft ons ook weer moed.

Het ga je goed....

Corrine

Jazeker kan dit een symptoom zijn van stress/spanning/burnout. Het gekke is dat de meeste mensen denken dat de klachten er alleen zouden moeten zijn als je volop in de burnout of stress zit. Maar juist in de ontspanningsfase erna kunnen klachten zich uiten. Problemen met de spieren is een veelvoorkomend verschijnsel. Zelf heb ik veel last van spiertrekkingen/spasmes en speldenprikken. Ook vaak gespannen spieren, dat zullen velen wel herkennen. Herstel gaat nooit in een rechte lijn, terugval of moeite met dat laatste stukje is heel normaal. Dat wil niet zeggen dat je niet op de goede weg bent.

Heel herkenbaar. Ik loop sinds 15 maanden thuis met een zware burnout en daaroverheen een depressie. Wordt elke ochtend beroerd en gespannen wakker. Neem dan meteen 10 mg oxa in. Soms helpt het en soms niet. Ik slik het nu al zolang dat ik zelf denk dat get weinig meer doet maar het haalt toch net dat scherpe randje eraf. 1200 ga ik altijd even naar bed, serie kijken, slapen, gewoon even uitloggen. 1400 meestal weer wakker en dan weer een oxa erin. Deze structuur werkt voor mij goed al ben ik er nog lang niet.

Sterkte en je bent hierin echt niet alleen x

Hoi Gabrielle

Herken het ook, echt rotgevoel die onrust.
Mijn man is in december ‘22 overleden, is verschrikkelijk,door omstandigheden nu klein huisje, 5 maanden,en nu is het stil om me heen. Heb wel klein hondje,maar niet veel vriendinnen of zo. Dus hobby’s,maar ja….soms neem ik ook 0,5 mg oxazepan om het wat luchtiger of rustiger in me hoofd te hebben! Angstig, duizelig…etc.
En als jet het nodig hebt,is het niet anders ! Jezelf straffen hoeft niet…het helpt je toch!
Heb je vriendinnen of zo,? Hobby? Het is heel moeilijk…weet er alles van,nog heel veel huilen,kan het ook niet stoppen,dus laat ik ze lopen…moet er toch uit die pijn !
Je moet je weg vinden,duurt zeker lang,net zoals ik🙈🤔
Schrijf hier van je af,helpt mij ook !! Lees je 💪🏼

Hoi An en Corinne, gelukkig staan we er niet alleen in, ik kan het moeilijk loslaten, en dat is n gevecht, wat ook weer niet goed is en goed doet. Slik ook AD, slaapmedicatie etc. Psychologe kon me niet echt helpen.
Momenteel niet echt n hobby, heb ook negens zin in, alles is teveel.
Heb wel gelukkig lieve vriendinnen en 2 lieve dochters. We moeten hoop houden, er zit niks anders op.
Ben ook blij met dit forum, we staan er niet alleen in.
Xxx

Hoi Gabrielle

Nee…kan het ook niet loslaten 🤔ook de therapie was niks voorbij,of deed niet genoeg!
Juist het stille in huis breekt me op, dan hoor ik ; je gaat ook nergens heen, het komt niet naar je toe….etc. 🤷‍♀️ maar ik heb nog niet veel zin in iets! Huilen,angstig of zo,
Allemaal makkelijk gezegd, maar dat “ zetje “ is er nog niet.
Alles is een berg,moet het alleen doen….en dat is zo moeilijk. Hoe dan ! Ik houd hoop?..moet toch een keer beter worden. Ook zonder vriendinnen!

Hoi An,

Ik heb precies hetzelfde, ga wel op bezoek en krijg bezoek, maar ook hier heb ik vaak geen zin in. Het liefst zou je bij de hand genomen worden, maar we moeten het toch alleen doen. Mijn wandelmaatje zegt iedere keer na het wandelen ' het komt goed'. We moeten hoop houden An, we hebben allebei veel mee gemaakt en dat heeft tijd nodig.
Liefs Gabriëlle

Hoi Gabrielle

Idd…hoop ik ook op !
Lijkt me wel wat … zo’n buddy 🥲 en elke keer “ komt goed” horen!
Alles heb tijd nodig,maar zo slecht in. Wil te snel….en dan krijg ik een huilbui ….😭net zoals nu !! Wat een klotetijd !
Wel blij met de berichtjes🙏

Hoi An, niemand wil zich zo voelen, het heeft echt tijd nodig, ik heb ook geen geduld. Ik zeg nu tegen jou als buddy en tegen mezelf HET KOMT GOED!
Ik heb een briefje in de keuken hangen waarop staat accepteer de shit, houd vertrouwen en het komt goed! Dat lees ik heel vaak. Misschien een tip voor jou!
Groetjes 💪🏻

Hoi Gabrielle

Net gestofzuigd…even kijken hier, lees je verhaal,
En huilbui gelijk,en dan met name “het komt goed”😢
Ik zal dat briefje ook doen….
Lijkt wel kermis in me hoofd,puddingbenen, acceptatie is zo moeilijk, nooit gehad. Gewoon alles toelaten dan ? Hoe doe je dat 🙈
Ben blij met de berichten,🥲

sommige die ik spreek kijken me aan…van oh..wat erg dat je dat hebt ! Met name spontane huilbuien en iets van angstig zijn. Dus ga ik het ontwijken 🤷‍♀️pffff

Ook ik wordt welke ochtend heel gespannen wakker. Mijn hoofd gaat dan maar door en heb een knoop in mijn maag. Vaak wordt ik ook zodanig vroeg wakker dat het mijn slaap opbreekt. Ondertussen weet ik dat het vaak helpt om even iets kleins te eten, bijvoorbeeld een banaan met wat nootjes. Dan merk ik vaak dat 20 min later de spanning echt enorm daalt en val ik vrij snel weer in slaap. Dit werkt voor mij alleen als ik wakker wordt met zo'n knoop in de maag en een hongerig gevoel. Weet niet of dat gevoel herkenbaar is? Zo ja, dan is iets eten een poging waard denk ik.

Ook ik wordt welke ochtend heel gespannen wakker. Mijn hoofd gaat dan maar door en heb een knoop in mijn maag. Vaak wordt ik ook zodanig vroeg wakker dat het mijn slaap opbreekt. Ondertussen weet ik dat het vaak helpt om even iets kleins te eten, bijvoorbeeld een banaan met wat nootjes. Dan merk ik vaak dat 20 min later de spanning echt enorm daalt en val ik vrij snel weer in slaap. Dit werkt voor mij alleen als ik wakker wordt met zo'n knoop in de maag en een hongerig gevoel. Weet niet of dat gevoel herkenbaar is? Zo ja, dan is iets eten een poging waard denk ik.

Hoi Gabrielle ja herkenbaar hoor pffff ik ook elke ochtend 5 uur wakker en voel ik iets zoals deze hele week al spierpijn rond mijn middenribben en ja hoor dan denk ik eraan en heb het de hele ik neem tabletten in van Dokter vogel voor rust helpt weinig en ik verzorgde mijn man ook had een soort dementie kosokof ruim 7 jaar ook nu ruim 6 jaar geleden overleden en wat een stress kan een mens hebben hé zit nu anderhalf jaar in een burnout bha sterkte ook x

Hoi L.n.

Angstig en stressig zijn….weet er alles van.
Neem dan ,als het niet meer gaat halve oxazepan 🤷‍♀️soms is het nodig,maar andere dagen weer niet!
Alles alleen doen,en zijn,werkt ook niet echt mee.
En nu dat donkere weer komt….al helemaal niet leuk !

Hoi Ann iddi klote hé als je alleen ben wil mijn kinderen er niet telkens mee lastig vallen en maar piekeren is ook niet best voor het lichaam vanmiddag was mijn zus er even zei zit nog steeds niet in mijn vel wat duurt het toch lang nu 15 maanden en meteen huilen krop heel veel op sterkte Ann ook 😓

Hier ook herkenbaar. Worstel er al 2 jaar mee. Het wordt wel langzaam aan minder gelukkig, Vaak niet meer om 5 uur al gestrestst wakker worden. Maar ook wel weer terugvallen. Vraag me dan af of ik "teveel" gedaan heb. Ik vind dat lastig in te schatten. Toen ik dat eens tegen iemand zei, kreeg ik als antwoord: je doet al niet zoveel! Lekker helpend! Ook ik woon alleen en dan moet je toch wel alles zelf doen. Probeer al wel heel makkelijk te zijn, maar toch moeten er af en toe dingen. Ik heb ook moeite met de hulpverlening. Je krijgt al gauw het stempel "angststoornis" , maat dat dit een symptoom is van je ontregelde stresssysteem geloven ze vaak niet. Sinds kort ben ik met pensioen en dat is wel fijn. Nu geen ge truggel meer met arbo artsen, die je willen dwingen weer te werken en jij maar weer hun moet zien te overtijgen dat het nog niet lukt. Voelen jullie in de avond ook beter dan 's morgens? groet en sterkte ermee!

Nog een aanvulling op mijn verhaal. Ik gebruik ook wel eens oxazepam bij mindere dagen.

Tegen de avond voel ik me ook altijd wat beter. Dan heb ik altijd de hoop dat het de andere dag beter gaat, maar bij het opstaan overvalt het je weer. Ik kan ook al meer, maar de zin is er nog niet. Pak nog veel mijn rust. De laatste tijd ook weer somber 😣.
Gelukkig staan we niet alleen.

Hoi W ik moetnog 1 jaar werken maar ben wel een stapje terug gegaan hoor en is moeilijk uit te leggen aan de mensen ja hoor zeggen ze iedereen heeft tegenwoordig 1 burnout ja of ik er om vraag hé wist niet eens dat het bestond vroeger wel een depressie gehad na de bevalling van mijn oudste zoon dik anderhalf jaar en mijn dokter heeft me geadviseerd ondersteuning te nemen bij 1 arts en oxazepam durf ik niet te nemen gebruik ook nog veel andere tabletten voor mijn gezondheid en in de avond iet minder tot dat ik te bed ga weer malen pfffff word gek van mezelf pfffff😓

Hoi L.N.

Herken het…je kinderen niet lastig vallen…ze merken het aan mij wel dat ik veel huil en wat angstig ben.tranen lopen gewoon, duizelig ,soort angst🤷‍♀️. Komt wel goed …zeggen ze dan,en dat zal ook wel…maar zo eng!

@ W
Ik herken dat ook, wat anderen zegggen : ze weten niet wat het is….,maar het doet me wel wat…en niks goeds! Bah..
Lekker met pensioen ben je nu….. geen MOETEN meer,arbo…etc. Kun je wel goed tegen alleen zijn? Bij mij is dat een ramp nog….zo stil, jezelf vermaken, kletsen kan niet..tegen me hondje dan wel🥲 .
Net even 2 uurtjes me vriendin geweest, en nu weer stilte…pfff.hup ..gelijk huilbui!
De ochtenden zijn het ergst, neem dan wel 0.5mg oxazepan om niet angstig te zijn.malen,piekeren.soms helpt het ,bezig houden…maar geen 24 uur toch😢
Zo moeilijk.

@ Gabrielle

Ik denk ook altijd dat het de volgende dag beter gaat ,maar nee…..nog niet veel zin in iets,doe wat ik moet doen,zo geen zin in iets. Automatische piloot..lijkt het wel.
Donkere weer…bah zie er ontzettend tegenop!
Gelukkig hebben we wel elkaar hier!

Hoi An, ik ben vanuit de ziektewet naar mijn pensioen gegaan. Was dus wel gewend alleen te zijn. Woon ook alleen. Als je niet lekker in je vel zit, dan vind ik het ook vaak wel lastig. Soms ook wel fijn dat niemand iets van je wil. Normaal kan ik er goed mee overweg om alleen te zijn. Ga er dan ook graag op uit, maar nu zie ik vaak tegen dingen op. Ik heb wel 2 volwassen dochters en familie en vrienden. Die gelukkig wel regelmatig even wat van zich laten horen. Maar het begrijpen is moeilijker voor ze. Begrijp mezelf soms ook niet, voelt echt niet als mezelf. Maar vind het wel fijn hier te lezen dat ik niet de enige ben met soms aparte klachten. Zo heb ik smorgens vaak een drukkend gevoel op mijn borst, wat later vanzelf wel weer overgaat. Ook heb ik, als het minder gaat, vaak een misselijk gevoel. Vooral als ik wat actiefs ga doen. Groet en sterkte allemaal!

Hoi W

Sorry wilde ik even zeggen,dacht dat het “leuk “ zou zijn met pensioen gaan! En goed dat je het alleen zijn goed aankunt! Ik eigenlijk niet,maar ben nooit alleen geweest,man is nu 1,7 jaar niet meer. 35 jaar samen geweest…en nu 6 maanden in een klein huisje!
Dus ja…het is pittig!

En de druk op de borst zal ook de spanning zijn denk ik. neem je wel soms een oxazepan voor de rust?
En wat je zegt: het voelt niet meer hetzelfde als vroeger 🙈
We kunnen van ons afschrijven!

Ik zit 2 jaar in burnout. Spierspanning (en daardoor pijn) in bovenlijf en hoofd/kaken is mijn voornaamste klacht. Wel minder heftig maar zal nog wel even duren schat ik zo in. Ik heb een zeer lange aanloop gehad tot burnout helaas. Belangrijk is om goed te blijven bewegen (yoga, pilates), verder laat ik me regelmatig masseren. Ik wandel ook elke dag. Maar t is inderdaad een beproeving...
C.

Sterkte iedereen 🙏

Dankje C voor je reactie en idd een beproeving pffff sterkte ook en Dankje Newbee👍

Zelfde verhaal als C. Ook twee jaar, ook de klacht die nog het meest aanwezig is. Ook in borstgebied, bovenrug, zij en kaken. Ik volg nu lichaams gerichte therapie waarin we ons richten op slow release, dat heeft de laatste maanden best goed geholpen.

Heftige zaken zoals kraken of deep tissue massage werken bij mij niet, dat werkt juist alleen maar averechts want alles doet dan nog veel meer pijn voor een tijdje. Alsof het gebied die kracht helemaal niet aan kan nu.

Als de spieren zo lang al onder spanning staan dan is het ook beter om daar niet te snel de spanning van af te willen krijgen. Ik zweer wel bij mij spijkermatje.

Pijn kan trouwens wel ook een teken zijn dat er iets eindelijk aan het loslaten is. Zie het dus niet per se als iets slechts maar misschien ook gewoon iets waar je even doorheen moet voordat de spieren weer kunnen ontspannen.

Dankje Anoniem en een spijkerjasje dat lees ik wel meer misschien dat dat ook helpt moet er wel 1 kopen eerst en mijn spieren staan al heel lang onder spanning beterschap ook 👍

Heftige behandelingen (bv dry needling) prikkelen je zenuwen te veel, die dus al overgevoelig zijn. Dat is het probleem. Elke behandeling die te veel pijn doet is uit den boze. Ik houd het daarom bij yoga en pilates, stretching is sowieso heel goed voor een gespannen lijf. Stuitte onlangs op stress release exercise (SRE) op YouTube. Gewoon elke dag een paar minuten "trillen" om spanning los te laten. Ben daar nu mee begonnen en vind het wel fijn.
C.

Correctie: het is TRE, tension&trauma release exercises.
C.

Zal het opzoeken C en ja dry needling heb ik vorig jaar zoveel gehad nek armen schouders ook overbelasting en veel stress ik werk ook nog 52 jaar nu wel 1 stapje terug en de dood van mijn man niet kunnen verwerken viel plotseling van de trap 6 jaar geleden geen afscheid kunnen nemen alles was stuk in zijn hoofd 98 procent dus besloten met mijn gezin de stekker eruit te halen valt niet mee

Ik heb nog steeds wel last van sombere dagen en moet over 2 weken echo laten maken van mijn buik voor mijn gemoedsrust zegt de dokter dat 2 weken geleden dus al met al weer 1 maand stress en maar piekeren hé pfffff wat komt daar weer uit spanning spanning spanning is toch niet goed sterkte ook Anoniem en C 😓

Het zelfhulpprogramma van Bureau Breinfijn waar heel mooi informatie wordt gegeven waarom je je zo voelt en waardoor dat komt. Voor veel mensen reduceert dit al veel klachten of geeft veel herkenning en vaak opluchting. Voor mij bracht het programma geen herstel, maar kanttekening is dat ik al 40 jaar zeer zware klachten ervaar en al alles heb geprobeerd en wel het idee heb dat de theorie achter bovenstaand zelfhulpprogramma eindelijk het pad is dat ik moet inslaan. Breinmedicijn is een ander zelfhulpprogramma dat een beetje hetzelfde idee is, maar met een iets andere insteek. Ook Dr Sarno was al een pionier op dit gebied. Kort samengevat heeft het allemaal met je brein te maken die weer terug moet naar een veilige modus en al die jaren al een loopje met je neemt. Als je het allemaal zal lezen, zal er veel duidelijk worden en achteraf is het eigenlijk ook logisch, geen rare zweefverhalen. Het is ongelofelijk wat het brein allemaal met je lichaam kan doen!

Voor de duidelijkheid, nee ik maak ik geen reclame, ben niet de eigenaar, krijg geen aandelen! Toen ik het teruglas en commentaar kreeg bij een andere post, dacht ik ook even....hhmmm....zou zo wel kunnen lijken. Ik vond het destijds ook weggegooid geld omdat ik het eigenlijk allemaal wel wist, maar voor nieuwkomers de moeite waard om in ieder geval even in te lezen over de theorie erachter. Ik heb zo van meerdere zelfhulpprogramma's een combinatie gemaakt wat voor mij zou kunnen werken.

Heel mooi! En hier ook een hoop mooie momenten de laatste tijd. Ik geniet weer veel meer van kleine dingen, en wat is de herfst toch ook gezellig en prikkelvrij :)

Je bent goed bezig lotgenootje, ga zo door!

Het is niet DE oplossing, maar dit soort zaken delen helpt wel een beetje. Al deel je ze maar alleen met jezelf door ze op te schrijven.

Voorbeeld wat ook vaker gebruikt wordt zijn de 3 vragen van geluk.

1: Wat heb ik vandaag gedaan waar ik tevreden over mag zijn?
2: Wat heeft een ander gedaan wat me tevreden/gelukkig heeft gemaakt?
3: Wat is er vandaag nog meer gebeurd en hoe heb ik dat positief benut?

1: Ik heb weer eens wat opgeschreven wat ik eigenlijk dagelijk wil doen, maar er niet altijd van komt
2: Een collega heeft koffie voor me gehaald
3: Het viel me ineens op dat mijn bureau er al een tijdje netjes opgeruimd bij ligt. (Is wel eens anders 😇) en dat geeft me een rustig gevoel.

Ik doe bovenstaand echt veeeeelll te weinig. En de antwoorden hoeven echt geen wereldschokkende zaken te zijn.

Ik lees mee. Zit in hetzelfde schuitje

Het kan absoluut helpen, en er zijn genoeg mensen bij wie het echt heel veel positiefs heeft gebracht. Wel goed om de voor- en nadelen tegenover elkaar te zetten.

Persoonlijk heb ik ervoor gekozen om het niet te doen. Dit waren mijn afwegingen:

Con:
- Het is geen wondermiddel, je zal je best wat beter voelen maar anti-depressiva kent ook veel (fysieke) bijwerkingen. Ook moet je het opbouwen en die periode kan best zwaar zijn.
- Je kunt er afhankelijk van worden.
- Je pakt niet de diepere oorzaak aan

Pro:
- Voor sommige mensen is het precies het zetje dat ze nodig hebben om natuurlijk herstel in gang te zetten of te versnellen.

Voor mij persoonlijk speelt het ook een rol dat ik erg verslavingsgevoelig ben, en dat ik een heel fijn vangnet heb thuis met een partner die mij ontzettend veel ondersteuning heeft gegeven. Ik kan me voorstellen dat mensen die dat minder hebben ook meer profijt hebben van anti-depressive.

Ik zou zeggen: kijk of je voor jouzelf ook die overwegingen op een rijtje kan zetten, niemand hier kent de factoren die meespelen behalve jij zelf. Dat maakt het best moeilijk om advies te geven. Ik vind persoonlijk wel dat huisartsen te snel pushen voor anti-depressiva. Mijn huisarts heeft mij daarmee redelijk onder druk proberen te zetten, ook toen ik aangaf dat ik het niet wilde.

Het hangt denk ik af van hoe erg je klachten zijn. Ik had extreme angstklachten die mij totaal verlamde. Het was echt een lijdensweg en ik wilde alles aangrijpen wat ook maar een beetje verlichting kon bieden. Ik ben daarom begonnen met sertraline. Het heeft mij wel geholpen want mijn angstklachten zijn een stuk minder geworden, waardoor ruimte ontstond om aan mijn fysieke herstel te werken en de oorzaken van mijn burn out met therapie te aan te pakken. Het kan ook zijn dat mijn algehele herstel ervoor heeft gezorgd dat mijn angst minder werd. Het blijft altijd lastig om te beoordelen wat de medicijnen precies doen.

Wat ik persoonlijk het meest lastige vind is dat je niet goed weet welke klachten van je burn out komt en wat een bijwerking is van antidepressiva. Het vertroebelt de situatie een beetje. Daarnaast heb ik het opbouwen als zeer zwaar ervaren (achteraf veel te snel opgebouwd). Inmiddels heb ik een groot deel afgebouwd en dat is goed gegaan, maar gaf ook tijdelijk weer extra klachten.

Als je besluit te starten is mijn advies om heel rustig op te bouwen en de dosis zo laag mogelijk te houden. Zeker met angstklachten kan het een behoorlijke tijd duren voordat het effect optimaal is (tot wel 12 weken). Geef het de tijd en ga niet onnodig snel opbouwen. Daarnaast goed om te realiseren dat het geen wondermiddel is, maar wel kan helpen als steun in de rug.

Liefs N.

Hallo N,

Ik zit er ook aan te denken om met Sertraline te beginnen, maar ik was benieuwd welke bijwerkingen jij blijft ervaren op de lange termijn.

Slaap je hier bijvoorbeeld wel goed op?

Ik heb in het verleden Escitalopram gehad, waarbij als blijvende bijwerkingen zweethanden, gapen en wazig zien bleven.

Alvast bedankt voor je reactie, en uiteraard sterkte met je herstel ook. 🙏

Hoi A,

Ik slaap sinds de sertraline juist goed gelukkig. Ik vind het moeilijk om te beoordelen wat van de BO komt en wat bijwerkingen zijn. Ik heb ook last van wazig zicht (veraf kijken) en voel me wat vlakker wat ik ook niet perse fijn vind. Daarnaast heb ik veel last van derealisatie maar dat was er ook al voor de medicijnen.
Als je je dagen nog enigszins doorkomt zou ik er persoonlijk niet mee beginnen omdat je er ook weer narigheid bij krijgt (en afbouwen naar 0 kan ook een uitdaging zijn voor zover ik heb gehoord)…

Liefs N

En het opbouwen?

Bij het opbouwen kreeg ik een flinke toename van angst (wat al niet te doen was voordat ik begon). Ik had oxazepam in huis en daar moest ik flink wat van nemen. Ik begon meteen op 50 mg en achteraf was dat veel te hoog en had ik beter op 25 kunnen beginnen of zelfs 12.5. De toename van angst duurde ongeveer 2 a 3 weken, daarna stabiliseerde het wat en pas na langere tijd (toch wel een week of 10) werd het wat rustiger.

N.

Hoi anoniem
Dit herken ik zeker. Ben ook vaak moe en lusteloos, en als ik dan een goede dag heb dan heb ik veel ideeën en wil ook van alles gaan doen. Maar nu een kleine inspanning is al mijn energie weer op. Dit is echt heel frustrerend en je omgeving snapt jou dan ook niet. Hoor zo vaak dat moet je weer gaan opbouwen, maar hoe ?
Deze ziekte maakt je helemaal kapot omdat je niet begrepen word door mensen die dicht bij je staan.
Verlang ook zo naar mijn oude ik. Weer van dingen kunnen genieten en energie hebben om leuke dingen te doen.
Veel strekte met je herstel.

Groet Aswin

Hoi anoniem
Dit herken ik zeker. Ben ook vaak moe en lusteloos, en als ik dan een goede dag heb dan heb ik veel ideeën en wil ook van alles gaan doen. Maar nu een kleine inspanning is al mijn energie weer op. Dit is echt heel frustrerend en je omgeving snapt jou dan ook niet. Hoor zo vaak dat moet je weer gaan opbouwen, maar hoe ?
Deze ziekte maakt je helemaal kapot omdat je niet begrepen word door mensen die dicht bij je staan.
Verlang ook zo naar mijn oude ik. Weer van dingen kunnen genieten en energie hebben om leuke dingen te doen.
Veel strekte met je herstel.

Groet Aswin

Ik heb precies hetzelfde… en het doet me echt zo veel pijn. Gaat geen dag voorbij dat ik niet aan mijn oude zelf denk. Zit nu 1,5 jaar in BO. We moeten echt proberen om ondanks alles de hoop erin te houden.

Ha A,

Bedankt voor je reactie. Echt klote hé? Hoe komt t dat jij er al zolang in zit? Ben je wel verder in je herstel dan in het begin?

Het is echt verschrikkelijk… ik denk dat ik op het begin alle signalen genegeerd heb en gewoon te lang ben doorgegaan. Had ik maar op tijd ingegerepen en was ik maar op tijd begonnen met herstellen… ik ben wel verder in mijn herstel dan 1,5 jaar geleden, maar volledig herstel lijkt nog best wel ver. Bij mij was/is mijn burn out vooral mentaal erg zwaar. Hoop alsnog heel erg dat ik ooit gewoon weer lekker in mijn vel kan zitten. Hoop dat btw voor ons allemaal!!

Hoi ANONIEM,

Klachten aan de ribben zijn heel normaal bij een burnout. Dit kan meerdere oorzaken hebben maar de meest voorkomende verklaring is dat dit veroorzaakt wordt door chronische hyperventilatie. Mensen die onder grote stress staan ademen veel hoger en oppervlakkiger dan gezond is, dit geeft extra druk op het middenrif waardoor je pijnlijke uitstralingen kunt krijgen naar de ribben. Wat hiertegen helpt is om elke dag kalmerende ademhalingsoefeningen te doen. Dus niet dat snelle ademwerk, maar bijvoorbeeld box breathing of resonant breathing. Ook ademhalingsoefeningen die erop gericht zijn de Vagus Nerve te ontspannen werken goed.

Daarnaast kan het ook komen door spierspanning vanuit de nek en schouders. Dat hele gebied is met elkaar verbonden, en als jij je schouders constant onbewust aanspant door de stress dan kan dit gaan uitstralen naar de ribben.

Dan is er zelfs nog een verband tussen de heupen en de ribben. Mensen die heel veel onverwerkte stress en emotie met zich meedragen slaan dit vaak op in de heupen. Wanneer de heupen vastzitten moet het bovenlijf dusdanig gaan compenseren dat dit enorme druk op het bovenlichaam kan veroorzaken met spierspijn en pijnlijke ribben tot gevolg.

Pijn is soms ook een teken dat iets aan het loslaten is, dat hoeft dus niet altijd een slecht teken te zijn maar kan ook juist betekenen dat die regio tijdens de aanloop naar de burnout ZO erg onder spanning heeft gestaan dat het hele gebied nu eerst even heel beurs moet worden voordat het weer kan ontspannen.

Hip openers, ademhalingsoefeningen en spierontspanning d.m.v. bijvoorbeeld een spijkermatje. Dat zou ik in jouw geval even gaan uitproberen.

En vooral geen zorgen, dit komt heel veel voor bij burnout.

Ter info: je moet niet vergeten je account ook te verifiëren dmv van de mail die je krijgt naderhand nadat je een account hebt aangemaakt

Waar kan ik die code invullen op Telegram?

Wat is de link? Ik zie alleen een code die ik nergens kan invullen. Als ik die code ergens kan invullen staat er "gebruikersnaam niet gevonden".

Je moet de app downloaden die heet: Discord

Dan maak je een account aan via die app

Je kan deelnemen aan de Groepsapp ofwel server genoemd door die code in te voeren in de app. In de app zie je een + links boven. Die aan klikken, dan deelnemen aan server aanklikken en dan kan je die code daar invoeren

Vervolgens verifieer je je account via je de mail die je erna het ontvangen

Oh haha wat stom ik dacht telegram

We zijn al bijna met zn 10en 🙂. Iedereen is welkom en het is zeer laagdrempelig

Ik zie alleen een link die ik kan toevoegen geen code

@Anoniem daar kun je ook de code invullen. Ik was eerst ook in de war ;)

Leuke groep. Lekker joinen jongens

Erg blij dat deze groep nu bestaat. Helpt tegen het gevoel van eenzaamheid, mensen zijn enorm begripvol en het haalt ook want angsten weg over je fysieke klachten omdat anderen tegen hetzelfde aanlopen.

Hoi,

Ik wilde met de link mezelf ook toevoegen, maar krijg een melding dat de link is verlopen. Klopt dat?

Ik krijg inderdaad ook de melding dat de link is verlopen.
Wel een heel fijn initiatief dit.

De link: WYw5bsK3

Is er een nieuwe link want de laatst gestuurde is alweer verlopen helaas

Nieuwe link: 3M3YxyfW

Is deze groep nog actief? Is er toevallig een nieuwe link?

De groep is zeker nog actief.

Nieuwe link: q8NPgyGh

Ik zou ook graag lid willen worden maar lukt niet! Weer verlopen denk ik.

Helaas is de link maar 7 dagen geldig.

Nieuwe link: zDzGegwB

Ik krijg de melding dat mijn bericht niet kan worden bezorgd. Terwijl ik lid ben van de server en account geverifieerd heb.

Enig idee hoe dit op te lossen? Ga er vanmiddag mee verder, nu geen puf voor uit te zoeken 😐

Mag ik er ook nog bij? De link is helaas verlopen 🙈

Nieuwe link: 7myn3KxE

Nog een uitnodigingslink? De laatste is niet meer geldig

Nieuwe link: ntzjcVgW

Nieuwe link: ntzjcVgW

Ja heb ik ook en ook onregelmatig. Hoort er denk ik bij maar wat een hel!!

Ik heb ook de hele dagen door een verhoogde hartslag. Zo vreselijk vermoeiend. Maar mijn therapheut zegt dat het betekend dat je lichaam aan het verwerken is. Het hoort erbij ..

Ik heb 2x in zo'n soort relatie gezeten en heb regels gesteld, dat er niet meer dan 3 dagen gegamed mocht worden en dat we 4 dagen wat samen gingen doen. als als die dat niet kon en game belangrijker was dan mij ik weg ging, het zijn nu mijn exen.
maar ik moest leren dat mijn behoeftes net zo belangrijk zijn en ik moest lef krijgen om te zien dat ik wel van hem hield maar hem niet meer leuk vond. ik ben bij beide mannen op rustige en zonder ruzie weg gegaan door duidelijk te zijn in dat we uit elkaar gegroeid waren.

zoek jou kracht en de liefde voor jezelf en wat jij nodig hebt,
en zoek in je hart wat je echt wil en wat mogelijk is voor jou.
vrede hebben met hoe het nu is of ....

mijn burnout ben ik begonnen met een hoge hartslag, overbelasting na een stress periode was de uitslag.

Het helpt meestal om een appje te downloaden met ademhalings techniek of muziek op je oren. Ik zeg meestal als je echt diep in een hoge hartslag zit lukt het niet altijd hoor.

Veel sterkte en rust, wandelen is ook een optie maar ik weet niet op je dat alleen lukt.?
Focussen op een punt en de ademhaling komt meestal goed na een poosje rust.

Mijn hartslag gaat met vlagen ook omhoog. Paniekaanvallen en constant een naar gevoel in je buik. Herken je dat?

Dit herken ik zeker. In het begin ook nog hard en onregelmatig, nu vooral hard en snel. Het maakt me angstig dat ik een hartaanval of zoiets krijg en neerval. Ik heb twee jonge kinderen. Moet er niet aan denken...
Om gek te worden... Waarom heb ik mezelf dit aangedaan denk ik dan. Waarom heb ik het zover laten komen?

Ja dat ervaar ik ook! Als ik lig en rust zee goed hartritme maar vanaf ik iets wil doen gaat ie meteen' boven de 100....erg vervelend he

Heel herkenbaar… laatste tijd is mijn hartslag echt constant boven de 100 als ik dan dood stil lig gaat hij onder de 100 en dan probeer ik in slaap te vallen maar zodra ik dan beweeg klopt die mijn lichaam uit… ik kan er al dagen niet van slapen. Zodra ik in slaap ben gevallen en na paar uur wakker word en wil gaan zitten schiet die al naar 160 zweten trillen… herkent iemand dit?

Ik ben ondertussen al 3 maanden werkongeschikt door burnout. Ik heb mezelf jaren voorbij gelopen en sinds 3 maanden geleden ben ik gecrasht. Het ging weer even de goede kant op maar ik ben de laatse weken meer en meer klachten gaan krijgen. Niet slapen en in het midden van de nacht wakker schieten met paniekaanvallen en soms ook heftige nachtmerries en enorm zweten. Ook vaker last van een druk op de borst, wazig zien, duizeligheid,... Vaak denk ik dat ik een hartaanval zou krijgen maar ik ben al gecontroleerd aan het hart. Al meermaals bloed laten controleren... Niets aan te merken en perfect gezond. Ik word soms nog angstiger van de sensaties en dan gaat er veel ongerustheid door mijn hoofd dat ik toch maar iets mankeer aan mijn hart. Dit kan zo vies aanvoelen en mijn dokter zegt dat het de burnout is die daarvoor zorgt. Ik ben ergens wel opgelucht dat ik zeker niet de enige ben met deze klachten...

Ik herken dit. Ik was de eerste 2 maanden van mijn burn out aardig aan het herstellen, maar sinds afgelopen weekend ben ik flink over mijn grens gegaan. Ik merkte al dat mijn hartslag sneller omhoog ging. Maar sinds ik mijn grens over ben gegaan merk ik dat nog erger. Dat begon met een paniekaanval. Sindsdien onrustig en aldoor een hoge hartslag. Ik leg veel druk op mezelf om te herstellen en goed te slapen, waardoor dat juist niet lukt. Dan komen er gedachten naar boven als komt dit ooit nog goed als het niet lukt om te slapen.
Voor iedereen die dit leest, je bent dus niet de enige. Ik heb vandaag vooral gemerkt dat acceptatie van mijn situatie de weg is naar een rustiger leven. Heel veel succes aan iedereen om te herstellen

Ik herken dit. Ik was de eerste 2 maanden van mijn burn out aardig aan het herstellen, maar sinds afgelopen weekend ben ik flink over mijn grens gegaan. Ik merkte al dat mijn hartslag sneller omhoog ging. Maar sinds ik mijn grens over ben gegaan merk ik dat nog erger. Dat begon met een paniekaanval. Sindsdien onrustig en aldoor een hoge hartslag. Ik leg veel druk op mezelf om te herstellen en goed te slapen, waardoor dat juist niet lukt. Dan komen er gedachten naar boven als komt dit ooit nog goed als het niet lukt om te slapen.
Voor iedereen die dit leest, je bent dus niet de enige. Ik heb vandaag vooral gemerkt dat acceptatie van mijn situatie de weg is naar een rustiger leven. Heel veel succes aan iedereen om te herstellen

Eén van de belangrijkste symptomen van een burnout is dat je hartslag overdag en 's nachts nagenoeg hetzelfde en hoog is (rond de 100 slagen / min.). Dit betekent dat het remmende deel van je autonome zenuwstelsel geen invloed meer uitoefend. Vandaar ook de zware vermoeidheid. Je herstelt niet meer!

Maar Michiel,
Hoe kun je t lichaam weer geleidelijk aan laten herstellen. Ben al een jaar burnout en mijn lichaam is de ene dag redelijk en de andere is t angstig, zenuwachtig lichaam, buikpijn hoge hartslag omvallen voor je gevoel. Om moedeloos van te worden. Nu wonen hier ook elke weel 3 kids en om de week 6. Dus pittig is t wel. Toen we hierheen verhuisde begon t ook erger te worden.

Ik ga nu het proberen met Escitalopram om de angst en paniek te verminderen. Hopelijk vindt mij lichaam dan wat rust, kan ik weer slapen en kan het autonome deel weer iets doen. Verder oefeningen doen om je nervus vagus te stimuleren, gezond eten en goed verspreid voor een constante bloedsuikerspiegel.

Hallo Hille hoe gaat het nu met jou met esciralipram? Ben ik benieuwd naar
Ik ben er juist mee begonnen en efexor exell aan het afbouwen
En negeer je verhoogde hartsiag if ga je dan rusten
En welke iefeningen doe jij voor de bervud vagus te stimuleren

Ja zeker wel

Betekend een lage hartslag dat je aan het herstellen bent

Ja, Als je minder klachten ervaart, dus bijv minder snelle hartslagen in rust nu hebt dan voorheen, dan ben je aan het herstellen

Wat is een normale hartslag. Mijn hartslag is eigenlijk altijd stabiel tussen de 60 en de 90 in ruststand groetjes corien

Ja dat is een prima hartslag, maar ook is het goed om te voelen hoe je je erbij voelt. Je voelt aan je klachten en je hartslag of je ergens wel of geen last van hebt. Dat is een teken dat je rustiger aan moet doen.

Ze zeggen als je hartslag 5 slagen hoger is per minuut in rust dan normaal gezien wanneer je je goed voelt of voelde, wanneer je het meet in de ochtend, dat het verstandig is om extra rust in te lassen die dag.

Google op: overtraining overbelasting verhoogde rustpols

Maar wat ik zelf vooral aanraad is: niet te vaak meten, om stress te voorkomen, maar vooral bij jezelf nagaan, dagelijks meerdere keren op een dag: hoe voel ik me, welke klachten heb ik, en wat ga ik doen om de hinderende klachten te verhelpen. Dus bij jezelf nagaan hoe hinderend het is en wat je kan doen eraan om je klachten te laten afnemen (hoge/snelle hartslag in rust is slechts een symptoom van burn-out/stress/overbelasting)

Maar mijn hartslag is altijd redelijk stabiel geweest tijdens mijn burn out. Alleen in het begin niet en tijdens panic groetjes c

Dat is heel fijn dat het redelijk stabiel is! Als je cortisol/stress hormoon hoog is, dan stijgt ook je hartslag. Als je klachten hebt, of het nu paniekaanvallen zijn of lang achterelkaar last van snelle/zware hartkloppingen in rust of andere symptomen door de burn-out dan is dat een teken dat je meer rust moet nemen en vaste rustmomenten moet plannen op je dagen. Als je actief bent en daarna stopt en je merk dat je te lang nog hoge hartslagen blijft aanhouden erna in rust na je activiteit, die vervelend aan voelen dan is dat ook een teken dat je te veel hebt gedaan en je minder moet doen op een dag en meer rust moet plannen

Dankjewel voor je reactie. Ik denk dat ik dan op de goede weg zit. Ik voel me alleen nog zo slecht, erg moe, draaierig, wazig.. hoop dat het snel een x ophoudt en ik ook daadwerkelijk werk dat ik aan het herstellen ben

Hoelang ben jij bezig met herstellen en wat heeft jou nog meer geholpen x cori

Heel graag gedaan cori!
Ik ben ook nog herstellende maar merk vooruitgang zodra ik meer toegeef aan rust en slapen vooral! Ik vind het lastig om toe te geven maar weet dat het voor mij helpend is. Ik ben graag bezig en dat was ik vroeger ook maar ik was veel te hard bezig met van alles waardoor ik burn-out ben geraakt.
In verhaal 1373 en 1386 heb ik nog helpende tips in de reacties opgesomd waar je misschien wat aan hebt
Vooral accepteren en toegeven aan rust kan ik je meegeven

Ik bedoel 1286 :-)

En 1373 ;-)

Dankjewel voor jou reactie. Ik kan nu pas reageren. Je tips hebben me zeker geholpen. Hoe gaat het nu met je

Ik ben benieuwd of jullie de hoge hartslag ook in je hals voelen? Bij mij is deze ook goed zichtbaar wat het best angstig maakt.
Als ik bijvoorbeeld zit dan voel ik mijn hartslag wel rustiger worden, maar zodra ik dan opsta en ga lopen schiet meteen de hartslag omhoog wat ik dan weer in mijn hals voel.
Ook als ik ga slapen en ik lig met mijn oor op het kussen dan voel ik de hartslag in mijn oor kloppen. Ik heb hier al zeker ruim 1 jaar last van en dit is vrijwel continue.
Ga ik bijvoorbeeld fietsen dan schiet de hartslag nog meer omhoog maar ga ik daarna rusten dan zakt het weer maar het kloppen blijf ik voelen.
Hoort dit ook bij burnout?

Hoi Amber, mij heeft 20mg citalopram voornamelijk geholpen met:

Minder piekeren
Minder heftige emoties
Beter slapen
Omgaan met drukte ging me weer makkelijker af.

Beterschap

Ik zit op 10mg.. het helpt je ik zie het ook alleen maar als een steuntje in de rug. De overprikkeling is iets minder geworden. En de angst ook

Hoi Amber, mij heeft 20mg citalopram voornamelijk geholpen met:

Minder piekeren
Minder heftige emoties
Beter slapen
Omgaan met drukte ging me weer makkelijker af.

Beterschap

Hier 10mg escitalopram. Achteraf heel blij dat ik (toch) begonnen ben (na ca jaar). Sindsdien geen hele heftige dagen meer gehad en langzaamaan ging het steeds beter en kreeg ik m’n veerkracht terug. Ben nu (10 maanden later) vrijwel geheel hersteld. Alleen nog wat spanning/onrust rondom het ontwaken en het oorsuizen (mild) is niet helemaal weggegaan. Ben heel blij, was ook angstig dat ik er niet meer uit zou komen. Ik ben ook weer volledig aan het werk nu. In het voorkaar ga ik de AD weer afbouwen. Tip: vraag om druppels ipv tabletten, dan kun je heel rustig en op gevoel opbouwen.

Beste M.

Ik ben sinds 3 weken terug ook begonnen met escitalopram, eerst 4 dagen 5 mg, daarna elke dag 10 mg in de ochtend.

Ervaar op dit moment nog meer last van bijwerkingen dan gemak van de voordelen.

Hoe lang duurde het bij jou ongeveer voordat je echt verbetering merkte? En heb je veel last van bijwerkingen gehad?

Alvast bedankt voor je reactie.

Zie deze nu pas helaas. Ik begon bij 2,5 week het gevoel te krijgen dat het iets ging doen (wat twijfelachtig nog toen). Na 3-4 weken ging het steeds iet beter. En dat ging eigenlijk door tot 3 maanden, toen had ik het gevoel dat ik optimaal effect had van de medicatie. Ik vind het jammer dat ee zoveel negatieve berichten zijn iver AD. Ik ben er echt tevreden over. Heb ook vaak zo’n gelukzalig gevoel (wellicht ook vanwege blijdschap dat ik uit m’n burn-out ben nu). Ik word er dus totaal niet vlak van. Heb eigenlijk geen bijwerkingen (nou ja, eentje, orgasme lrijgen duurt wat langer - maar het lukt gelukkig wel ;). Verder kan ik niks bedenken….

Bedankt voor het delen van jullie, veelal positieve, ervaringen. Dit helpt me zeker in de keuze het dan denk ik toch maar te gaan proberen.

Sterkte en beterschap allemaal!

Liefs

Hey, zelf jaar op escitalopram gezeten (eerst 5mg toen 10mg) en ondertussen afgebouwd naar nul. Het werkte goed, maar mijn eetlust werd enorm. Ik ben 40kg aangekomen in 1 jaar. Achteraf spijt dat ik na de eerste 10kg niet geswitched ben naar een andere soort AD (misschien citalopram of sertraline). Het heeft wel goed geholpen in het herstel. Ik werd er wel extra moe van.

Hey Taco,

Fijn dat het je goed heeft geholpen, maar wat naar dat je er zo door bent aangekomen.. dat wil je natuurlijk niet. Ik hoor inderdaad vaker dat mensen er extra moe van worden. Merkte je wel dat je je energie uiteindelijk juist opbouwt?

Hier inmiddels 5,5 week onderweg met Escitalopram 10 mg, en waar de eerste 2-3 weken soms een hel waren, lijk ik nu eindelijk de nodige voordelen te gaan merken.

Meer rust in mijn hoofd, minder piekeren, beter slapen, alleen af en toe wel wat duf overdags nog.

Ik werk elke dag enkele uurtjes vanaf huis, en verder veel wandelen en fietsen, en af en toe licht sporten.

Ik heb t gevoel dat ik op de goede weg ben, en ben blij dat ik de keuze voor deze AD gemaakt heb…

Hopelijk volgt er nog meer verbetering, aangezien naar wat ik begrijp het wel 2-3 maanden kan duren voordat de werking optimaal is….

Hoi!

Anderhalf jaar geleden zat ik wel eens op dit forum, omdat het zo slecht met me ging, maar sinds oktober 2022 niet meer. Dat was rond dat ik m'n eerste dosis citalopram nam, dat overigens pas na een paar weken echt goed werkte. Ik dacht: ik kijk eens op dit forum of ik mensen kan helpen, en ik zag jouw berichtje.

Ik was zólang zó huiverig voor medicatie, er heerste bij mij zo'n groot taboe. Volledig ten onrechte uiteindelijk. Het is dé reden en dé doorbraak geweest voor mijn herstel. Het middel zorgt ervoor dat je minder in je hoofd zit en dat je gewoon dingen doet zonder er al te veel bij na te denken. Ik pieker tegenwoordig echt nog wel eens, maar zonder dat ik het weet filtert m'n hoofd de negatieve gedachten en een half uur later denk ik: 'huh, ik was toch aan het piekeren?', maar dat is dan gewoon automatisch weggegaan. Heel bijzonder.

Heel geleidelijk zijn door deze afname van angstgedachtes mijn fysieke klachten ook wat naar de achtergrond gedreven. Ze zijn er nog wel, maar ik heb nagenoeg mijn leven weer opgepakt en werk 20 uur per week en doe weer de sociale dingen waarvan ik nooit had gedacht dat ik ze nog kon. De overprikkeling is er wel, maar op de achtergrond, evenals mijn hoge adem.

Bijwerkingen zijn er bij mij nauwelijks geweest, maar het werkt voor iedereen anders! En de eerste weken zijn misschien wat onwennig, je hoofd werkt ineens heel anders dan normaal. Je zult eventjes geduld moeten hebben met oordelen of het wat voor jou is. Ik hoop dat het voor jou helpt, en geloof mij: het komt ECHT goed. One way or another. Ook al denk je dat het nooit goedkomt, dat komt het ECHT.

Heel veel succes! :)

Hey Bas,

Wat super voor jou dat je zulke stappen hebt gemaakt en er nu veel beter bij zit! En heel attent dat je bewust even checkte om te kijken of je iemand kon helpen. Blij dat je mijn berichtje zag :) Ik heb veel aan dit soort reacties.

Merk dat zelfs als ik afgelopen tijd af en toe denk; misschien toch maar proberen. Het toch door twijfel weer uitstel / uit m’n hoofd zet. En ik zit inderdaad ook veel in m’n hoofd, kan het wel enigsinds uit zetten door mezelf naar het hier en nu te halen. Maar bij alles wat ik wil doen, ervaar ik dat ik overal aan / over twijfel / pieker. Heel vermoeiend, en word er ook warrig van op een of andere manier. Geen simpele keuzes kunnen maken, kleinste taakjes voelen als een opgave, voornamelijk omdat m’n hoofd zo moeilijk doet / niet helder kan nadenken.

Je zegt dat je de klachten nog wel hebt, maar op de achtergrond. Bedoel je daarmee dat het wordt onderdrukt? Ik ben zelf ook een beetje bang dat als ik dat heb, en het vervolgens weer ga afbouwen op een gegeven moment, alles weer harder terug komt en ik dus helemaal niet zo hersteld blijk te zijn als ik dacht bijvoorbeeld. Hoe kijk jij hier tegenaan? Voel je nog wel goed de grenzen van je lichaam aan?

En thanks voor de bevestigende / bemoedigende woorden. Na zo lang erin ben ik soms de moed kwijt en voelt het soms inderdaad alsof het nooit helemaal meer goed gaat komen.

Liefs

Hey Amber,

Wat betreft je eerste alinea; super herkenbaar. Precies dit was mijn probleem ook. Het was eigenlijk dwangmatig in je hoofd zitten.

Wat betreft je tweede alinea: ik begrijp je angst. Vaak wordt bij burn-outs medicatie voorgeschreven om het herstel makkelijker te maken. Ik weet niet of je een therapie hebt, ik namelijk wel, en die therapie ging veel beter omdat ik citalopram nam. Ik kon inderdaad meer helder nadenken en had eindelijk door wat er tegen me gezegd werd. Eerst hoorde ik het wel, maar kwam het niet binnen. Had er minder een gevoel bij, omdat ik ZO in mijn hoofd zat. Het medicijn heeft me dus bij de therapie geholpen, en als je van het medicijn afgaat, kan het dus heel goed zijn dat je sterker bent dan dat je voor het medicijn was, waardoor het misschien helemaal niet zo hard terugkomt als waar je bang voor bent.

Daarnaast is citalopram een antidepressiva. Dat woord überhaupt is misleidend, want bij mij had het bijvoorbeeld niets met depressiviteit te maken. Maar dat terzijde! Een antidepressiva (en ik zeg nu wat mij is verteld en wil dus echt geen medisch advies geven) kan je vaak voor altijd gebruiken. Zo zie ik dat nu ook voor mezelf. Ik ben sinds 2019 nooit meer mezelf geweest voor mijn gevoel, maar sinds het medicijn ben ik weer mezelf. Ik zie dus momenteel totaal geen reden om het medicijn af te bouwen, mijn psycholoog en mijn arts dus ook niet. Ik ervaar er momenteel 0 hinder aan, alleen maar verbetering, dus dan hoeft het ook niet. Nogmaals, geen medisch advies vanuit deze kant, maar weet dat de mogelijkheid er zéker is om het niét af te bouwen. Misschien geeft dat je nog wat rust.

Eerlijk gezegd voel ik mijn grenzen juist beter aan dan hiervoor, omdat ik dichter bij mijn gevoel sta en (wat je al zei) meer in het nu leeft. Daardoor ben je ook bewust van je lichaam en kan je veel rationeler een keuze maken of iets te veel voor je is of juist niet. Daarnaast zijn de gevolgen van een keer een grens overgaan voor mij veel minder heftig geworden. Ik ben echt nog veelvuldig over grenzen gegaan en ik doe dat nog steeds, maar de dagen erna zit ik veel minder in mijn angstgedachtes waardoor mijn gevolgen ook veel minder heftig zijn. Nu pas merk ik hoe erg je gedachtes invloed hebben op je fysieke gesteldheid. Ik ben minder bezig met mijn klachten, ben er minder bang voor, waardoor je gewoon onbewust wat minder op focust en daardoor is het er simpelweg minder.

Tot slot wil ik nog zeggen dat het goed is (en waarschijnlijk doe je dat al) om het hier goed met een professional over te hebben. Ik ken je situatie niet en ik ben zeker geen medisch specialist, dus ga niet op basis hiervan een keuze maken. Mij is het na 3 jaar zwoegen eindelijk gezegd door een praktijkondersteuner: 'is medicatie niet iets voor jou?'. Daarna heb ik zelf de keuze gemaakt, samen met hem. Als dat bij jou ook het geval is, op deze manier, zou je het inderdaad de kans kunnen geven, dat is helemaal aan jou. Met behulp van een professional, die mij in het begin ook diazepam heeft gegeven om de eventuele bijwerkingen te verzachten, is het mij goed bevallen.

Laat maar weten of je nog vragen hebt.

Liefs,

Bas

Ik wil nog even zeggen dat ik niet in gewicht ben aangekomen,. Het hoeft dus niet. En ik kan wel wat schommelen met gewicht normaliter. Nu geen last van.

Hoe gaat het nu met jullie

Hoi Lisanne,

Wat een vervelend gevoel. Ik kan me hier wel iets bij voorstellen. Ik herken de gevoelens, echter komt dit (bij mij) niet door een lage hartslag maar door een gevoel van acute overprikkeling. Dit zorgt bij mij voor een gevoel van flauwvallen. Heb je je hartslag op zon moment wel eens gemeten? Ik ben benieuwd wat je hartslag op zon moment is. Jouw gevoel kan namelijk te maken hebben met overprikkeling, en niet met een lage hartslag. Het is heel begrijpelijk dat je met deze gevoelens denkt dat je hartslag of bloeddruk laag is. Maar dit hoeft niet zo te zijn.

Groeten

Ik had aan het begin een lage hartslag in rust, zo'n 45-50 in de avond terwijl m'n conditie niet zo mega goed was. Nu is die 70 in rust, veel gezonder. Herken het bijna flauwvallen ook wel.

Ik snap precies wat jullie bedoelen, erg vervelend. Ik heb ook een lage hartslag bij stress. Een schrikkerig gevoel of dat je hart ermee stopt. Een dof gevoel.

Heb dat ook vaak als ik oververmoeid ben en weer niet kan slapen, schrik dan zovaak voordat ik überhaupt in slaap val.
Herkennen jullie dit ook?

Ontzettend herkenbaar ik heb soms ook het idee vooral op momenten van opgejaagd gevoel of mijn hart heel traag gaat.

Voor mij ook erg herkenbaar! Ik merk het vaak pas op als ik even bewogen heb en dan ineens ga zitten dan voel ik het traag bonzen zeg maar en dan gaat het na een paar tellen weer goed. En ook wel eens als ik gewoon stress of ergens heen moet en me moet voorbereiden (want ik haat feestjes en druktes sinds ik een bo heb - vlug hoofdpijn en wazig door teveel prikkels) dan slaat die heel sloom voor een poosje tot dat ik weer rustiger word

Oh, heeft iemand hier nog last van? Ik heb zo raar gevoel op men borst en een mega lage hartslag. 40-60 hele tijd daar tussen en voel het ook op men borst, duizelig! Heb al keer uitgebreid onderzoek gehad, was alles goed qua hart! Maar eerst had ik hoge hartslag en nu al tijdje een hele lage! Wie o wie heeft dit maak me enorm druk!

Ja, herkenbaar. Volgens mij gebeurd dat gewoon doordat je in de vecht/vluchtmodus komt, en je hartslag onregelmatig gaat slaan.

Echt burn-out gerelateerd, en dus waarschijnlijk verdwijnt als het beter gaat.

Kan je een trage of lagere hartslag hebben in een burn out? Ik lees altijd dat mensen hartkloppingen hebben of dat hun hartslag heel hoog is, ik heb juist het tegen overgestelde

Ik heb dit ook wat betekend dit

Ik heb dit ook, een lage hartslag in rust. 50-60. En dan heb ik geen goede conditie.
Voel mezelf dan ook echt niet prettig en slap op de benen.
En bij inspanning, voornamelijk traplopen dan schiet m'n hartslag omhoog.
Ook heb ik met regelmaat een onregelmatige hartslag.

Dus een BO gaat ook gepaard met lage hartslag ?
Ik heb me hartslag nooit in de gaten gehouden ben al langer dan half jaar thuis sinds een paar dagen let ik erop hij zit tussen de 60 en de 80 als ik iets actiefs doe kan die wel rond de 100 schieten

Ik herken dit ook, ging jullie hartslag bij activiteit wel omhoog

Ik herken dit ook! Kan een overbelast zenuwstelsel samen gaan met een normaal of lage hartslag?

wat is jullie hartslag in rust mijne tussen de 60 en de 75

Goedemorgen,

Ik heb hier ook een tijd last van, sinds kort een apple watch en dit bevestigd het inderdaad.
Hartslag in rust rond 50 en af en toe zakt hij naar 42 en heb ik het gevoel flauw te vallen. Ook heb ik het idee dat mn hartslag niet boven de 130 komt tijdens sport. Is de burn-out gerelateerd? Maak mij er best zorgen om

Hoi M,

Ik heb mij in september 2022 ziek gemeld. Fysieke klachten begonnen al in februari dat jaar. Inmiddels heb ik het hele proces doorstaan, allerlei vreemde onverklaarbare fysieke klachten gehad, meerdere onderzoeken in het ziekenhuis (kwamen allemaal goed terug). Vreemde oplevingen van allergieën die ik sinds mijn kindertijd niet meer heb ervaren. Migraine aanvallen. Extreme hormonale klachten rondom mijn menstruatie (veel erger dan voorheen). Visuele klachten waardoor ik maandenlang nauwelijks televisie kon kijken en zelfs niet goed kon lezen. Altijd maar duizelig.

Nu ongeveer twee jaar na het ziek melden denk ik dar ik op ongeveer 80% zit van wat ik weer allemaal kan. Ik ga weer op vakantie, spreek weer met vrienden af, ben rustig werk aan het opbouwen binnen een nieuwe branche. Maar ik ervaar nog steeds weleens die fysieke klachten. Absoluut niet zo erg en overweldigend als in het begin, maar zeker als ik eventjes iets te veel heb gedaan wil de duizeligheid, hoofdpijn of zelfs de oogklachten weer een beetje toenemen.

Ik denk dat het best een tijdje duurt voordat je systeem weer helemaal in balans is, en ik denk dat het vooral voor vrouwen ook nog een extra probleem is dat de klachten ook je hormonen in de war schoppen. Ik ben 31 jaar oud, ben jij ook zo ongeveer van diezelfde leeftijd? Het schijnt dat dit ook een hele lastige periode is qua hormoonhuishouding, door stress wordt dit alleen maar erger. Er is mij wel streng afgeraden om daar iets tegen te doen (pil oid schopt het alleen maar nog verder in de war).

Ik heb erg veel troost gehaald uit het boek Hope and Help For you Nerves van Claire Weekes. Ook het boek Over de Kop van Brankele Frank wordt hier veelal aangeraden. Kan zeker helpen in het begrijpen van het proces en van de klachten.

Zijn er specifieke klachten die je beangstigend vindt? Misschien kan ik je daarover geruststellen.

Hoi M,

Ik herken me in jouw verhaal.
Ik zit zelf vanaf eind mei in een burn out, en de fysieke klachten heb ik denk ik al veel langer. ( In mei 2021 hyperventilatie voor het eerst , en daarna vaker terugkomen). Sinds dat ik echt geaccepteerd heb dat ik in een burn out zit, merk ik dat de klachten fysiek zijn toegenomen ( duizelig, hartkloppingen ,wazig zien, licht in me hoofd). Mentaal zit ik er nu ook best even doorheen. Ben nu ook begonnen met werken, en daarbij merk ik dat ik na het werken echt even moet afschakelen en niet meteen door moet gaan met alledaagse klusjes, want dan worden me klachten alleen maar erger.

Tussendoor denk ik dan wel es dat ik een erge ziekte heb, of dat ik iets aan me hart heb ofzo. Al die gedachtes zorgen er weer voor dat ik stress ervaar en als ware in een cirkel blijf hangen.

Mijn psycholoog zei afgelopen week tegen me dat als ik angst ervaar door deze ff fysieke klachten, de angst als ware moet aangaan/ accepteren zoals het nu is, en op te schrijven wat er door je heen gaat, en wat je eigenlijk op dat moment had gewild hoe je je voelde of ermee omging. Klinkt misschien niet meteen als een oplossing, maar door proberen niet in de paniekstand te schieten en te weten dat die ' kut' klachten er nu zijn en bijhoren, kan het misschien wel straks omslaan.

Hoop dat jij er iets aan hebt.

Ik wilde je even laten weten dat ik precies dezelfde klachten heb gehad en nu eindelijk aan het herstellen ben. Dit komt voornamelijk omdat ik niet meer bang ben voor ernstige ziektes (ms, parkinson enz). Ik kijk dus anders naar mijn klachten en zie ze allemaal als tijdelijk. Hierdoor geef ik mijn lichaam en brein een signaal dat ik veilig ben. Het zijn namelijk body mind klachten door een overprikkeld zenuwstelsel. Je brein geeft signalen af van gevaar terwijl er helemaal geen gevaar is. Als je gaat googlen, kom je er nooit goed vanaf (hersentumor, MS, ALS , noem maar op). Deze angst vergroot je pijnklachten doordat je er nog meer op gaat focussen. Een maand geleden las ik het boek a way out van Alan Gordon en dat was zo herkenbaar. Door mijn eigen hyperfocus op klachten en angst voor enge ziektes/doodgaan, werden mijn klachten alleen maar erger. Nu ik deze negatieve spiraal heb doorbroken merk ik dat ik met grote stappen vooruit ga. Veel klachten verminderen of verdwijnen doordat ik langzaam mijn brein aan het herprogrammeren ben. Het boek is echt een aanrader en heeft veel mensen geholpen (bekijk de reviews op amazon). Ook is er een gratis podcast op Spotify: tell me about your pain. Hierbij focussen ze vooral op pijnklachten maar kan een inleiding zijn betreft dit onderwerp. Maar het boek is de 25€ dubbel en dwars waard en ik zou willen dat ik het eerder had gelezen.

Nee, mij helaas niet, maar ik ben ook erg bang voor bijwerkingen, dus heb er maar een paar geprobeerd. Voordat je de juiste soort en dosis vindt, kan het best zijn dat je er een aantal zou moeten uitproberen. Maar dat kost wel tijd en afbouwen is ook niet altijd prettig. Ik hoor er ook positieve verhalen over, dus wellicht het proberen waard. En wat voor de een werkt, doet het de ander weer helemaal niks.

Hoi S

Ja ik heb er ervaring mee.
Ik vind het een goed programma, maar het is ook hard werken. (Aan jezelf) En daar ven ik nog steeds mee bezig.

Het is niet zo dat je een aan/uit knop aangereikt krijgt, of dat je in 2 weken overal vanaf bent

Mee eens, je moet er wel hard voor werken. Wat ik al eerder bij sommige verhalen heb geplaatst is dat bij Bureau Breinfijn heel mooi informatie wordt gegeven waarom je je zo voelt en dat je veel aha momenten zult ervaren. Voor veel mensen reduceert dit al veel klachten of geeft veel herkenning en vaak opluchting. Voor mij bracht het programma geen herstel, maar kanttekening is dat ik al 40 jaar zeer zware klachten ervaar en al alles heb geprobeerd en wel het idee heb dat de theorie achter bovenstaand zelfhulpprogramma eindelijk het pad is dat ik moet inslaan. Breinmedicijn is een ander zelfhulpprogramma dat een beetje hetzelfde idee is, maar met een iets andere insteek. Ook Dr Sarno was al een pionier op dit gebied. Kort samengevat heeft het allemaal met je brein te maken die weer terug moet naar een veilige modus en al die jaren al een loopje met je neemt. Als je het allemaal zal lezen, zal er veel duidelijk worden en achteraf is het eigenlijk ook logisch, geen rare zweefverhalen.

Geldklopperij Ankie lijkt wel de eigenaar sluik reclame

Haha was dat maar waar, als je goed gelezen hebt, zie je ook dat het mij niet geholpen heeft en ik ook naar een concurrent verwijs, dan zou ik niet zo goed zijn in mijn vak. Ik kom hier ook maar om afleiding te zoeken en dacht te helpen. Uiteraard mag je er zelf mee doen wat je wilt.

Wat ik merk dat als iemand een reactie geeft op een ouder bericht dit dan wel helemaal bovenaan komt te staan.

Ik mis vooral een zoekfunctie!
Nu zijn alle onderwerpen opgedeeld in meerdere pagina's waardoor je zelf alleen kan zoeken per pagina. Het zou fijn zijn als je kan zoeken naar een onderwerp op alle pagina's.

Wat ik merk dat als iemand een reactie geeft op een ouder bericht dit dan wel helemaal bovenaan komt te staan.

Ik mis vooral een zoekfunctie!
Nu zijn alle onderwerpen opgedeeld in meerdere pagina's waardoor je zelf alleen kan zoeken per pagina. Het zou fijn zijn als je kan zoeken naar een onderwerp op alle pagina's.

Wat ik merk dat als iemand een reactie geeft op een ouder bericht dit dan wel helemaal bovenaan komt te staan.

Ik mis vooral een zoekfunctie!
Nu zijn alle onderwerpen opgedeeld in meerdere pagina's waardoor je zelf alleen kan zoeken per pagina.
Het zou fijn zijn als je kan zoeken naar een onderwerp op alle pagina's.

Wat ik ook merk 😉 en wat mezelf ook soms gebeurt, is dat berichten vaak meerdere keren geplaatst worden. Dit komt volgens mij omdat de site/server zo traag is of zoiets, en dan krijg je een foutmelding, en klik je op vernieuwen, en nog eens . Of een moment later, en bingo.

Het duurt ook heel lang inderdaad voordat een bericht geplaatst wordt. Je ziet hem niet gelijk, maar een halfuur of een uur later staat die er wel opeens

Ik heb dit ook gehad tijdens mijn burn out die vorig jaar september begon, maanden lang ontzettend veel spier klachten ervaren maar magnesium heeft mij mij niet echt geholpen, ik slikte grote magnesium citaat pillen van de kruidvat, bij mij was het een kwestie van uitzitten en uiteindelijk gaat het over ookal ben je soms bang van niet omdat het zo lang duurt. Sterkte

Hi KB,

Ik slik ook een aantal maanden bysglycinaat bij voor mijn spierspanning en om een betere slaap te krijgen. Voel nog niet echt verschil eerlijk gezegd... slaap jij er snachts ook slecht door?

Groetjes

Hoi M.
Ik ben altijd al een moeilijke slaper geweest en slechter slapen was dan ook een signaal dat de burnout eraan zat te komen.
Ik zit nu vanaf eind augustus thuis en mijn nachten zijn heel wisselend. Ik heb temazepam in huis voor als het echt nodig is en verder neem ik dus magnesium en ook valeriaan.
Hoeveel magnesium neem jij per dag?

Hi KB,

Ik neem 150 gram maar merk er dus niet veel van haha.. hoopte ook dat het voor mij zou werken. Toch maar een spijkermat en meer ontspanningsoefeningen om de spanning te minderen.

Hoi M,

Ik slik op aanraden van de schrijver van het boek DARE (over angsklachten) een combinatie van calcium, magnesium en vitamine d. Allemaal in één pil. Volgens hem zijn dat de beste supplementen om te slikken als je langdurig last heb van angst en stressklachten. Daarnaast slik ik ook extra omega-3 supplementen (ik eet geen vis of vlees).

De pillen die ik slik zijn Cal Citraat+ Tabletten van Orthica, en gewoon visolie tabletten van de Etos.

Ik slikte ook lange tijd magnesium, maar blijkbaar zitten er zoveel verschillen in dat je het beste even kan laten doormeten bij een natuurarts. Dan weet je precies welke variant je nodig hebt en hoeveel. Ik slikte al jaren een variant die ik blijkbaar niet kan opnemen, dus jaren voor niks. Ook schijnen bij veel mensen voetenbaden met magnesium beter op te nemen dan oraal. Daarnaast is ijzer, vitamine D, vitamineB12 en omega-3 een tekort dat ook veel voorkomt. Dit zijn ook de stressvretende mineralen.

soms voeding of overbelasting kunnen meespelen voor de volgende dag bij mijn ervaring toch ik eet gezond en let op wat ik doe ik merk dat ik veel meer stabiel ben en mij een goed gevoel geeft dat ik mij lichaam het beste rust en energie geef ook op dage dat ik mij verveel somber (veel sneller piekeren) zorgt meer stress en geeft mij een slecht gevoel beetje bezig blijven zonder u te veel te belasten

Hey Sammy , ik heb dit 7 maanden op en af aan een stuk door gehad 2 weken voelde ik mij dan somber en dan weer een week beter en dan weer 2 somber . Het is vreselijk ik weet het maar na die 7 maanden ging ik mij elke week een stukje beter voelen en had ik weer hoop. Wat bij mij erg goed hielp als ik mij zo voelde was de natuur opzoeken ik kon niet ver wandelen maar dan ging ik op een dekentje in het bos zitten of op een bankje . Ik vermeed zoveel mogenlijk sociale media . Liefs S

ik heb precies hetzelfde zit ongeveer 8 maand burnout ik ben 7 maanden ellendig geweest en despressief aanhoudend met een rare verwardheid en totaal geen overzicht over wat ik deed ik kon nergens meer plezier in vinden en kon ook niks
door geen uithouding ik merk nu vershil iedere week en kan nu meer en meer helder nadenken momenteel veel wandelen in het stad voor het huis uit te zijn

Dan hebben jullie geluk
Mijn lichaam voelt alsof het niet meer wil. Ik ben kapot leeg duizelig uitgeput lethargisch.
Het is een ramp.....

Groet s

dat is de ergste fase van burnout eens je daar voorbij bent kan je meer genieten van het leven

Hoelang duurde dit bij jullie

Hier ook echt een emotionele achtbaan.

Dit heeft 7 maanden bij mij geduurd en heb er nu af en toe nog last van ben nu 1 jaar en 3 maanden verder.

Ging het na de eerste 7 maanden beter

Langzaam aan ging het na die 7 maanden beter

Ik sta op met angsten en hyperventilatie en paniek ben danang dat ik doodgaati
Ik gebruik 3x daags Diazepam en nog ssteeds paniekaanvallen zijn er meer mensen die dit hebben graag REACTie A Ub

Jazeker, helaas heeft de diazepam mij ook niet geholpen. Ik raad je wel aan zo snel mogelijk te stoppen met de diazepam als het toch niet helpt. Of voorzichtig afbouwen als je het al langer gebruikt. Deze medicatie is vaak erger dan de kwaal en kan zelfs je klachten doen verergeren. Ik heb me voordat ik eraan begon veel ingelezen en kreeg destijds ook veel waarschuwingen van gebruikers. Achteraf zo blij mee, want diazepam kan zeer verslavend zijn en afbouwen kan een hel zijn! Ik heb daarna ook nog een zwaarder kalmeringsmiddel gebruikt, ook kortdurend, deze werkte ook niet. Gelijk daarna gestopt met experimenteren met deze middelen. De artsen in Nederland schrijven het nog steeds te makkelijk voor en zijn niet bewust van de gevaren en de noodzaak van een afbouwschema. Voor meer informatie hierover kan je kijken bij benzobuddies. Om je verder te helpen buiten de medicatie verwijs ik je naar het zelfhulpprogramma van Bureau Breinfijn waar heel mooi informatie wordt gegeven waarom je je zo voelt en waardoor dat komt. Voor veel mensen reduceert dit al veel klachten of geeft veel herkenning en vaak opluchting. Voor mij bracht het programma geen herstel, maar kanttekening is dat ik al 40 jaar zeer zware klachten ervaar en al alles heb geprobeerd en wel het idee heb dat de theorie achter bovenstaand zelfhulpprogramma eindelijk het pad is dat ik moet inslaan. Breinmedicijn is een ander zelfhulpprogramma dat een beetje hetzelfde idee is, maar met een iets andere insteek. Ook Dr Sarno was al een pionier op dit gebied. Kort samengevat heeft het allemaal met je brein te maken die weer terug moet naar een veilige modus en al die jaren al een loopje met je neemt. Als je het allemaal zal lezen, zal er veel duidelijk worden en achteraf is het eigenlijk ook logisch, geen rare zweefverhalen. Het is ongelofelijk wat het brein allemaal met je lichaam kan doen!

Ja klopt allemaal. Alle klachten wat je gaat voelen is dood eng. I know. Gesprek met de huisarts zal fijn zijn. Ik ben nu bezig met herstellen en duurt lang. heel lang. je gaat hele moeilijke periode heen! En ik zeg je dit ,omdat dit gaat helpen. Ik heb niemand die mij hier door heen helpt ik hoop jij wel! En je kan het! je word niet gek! Je bent het waard! Liefde naar jezelf toe! Sterkte !!

Beste anoniem,

Was jij ook dag en nacht duizelig? Ik heb continue een licht en deinend gevoel in mijn hoofd. En dit al 3 maanden lang om gek van te worden...

Dankjewel!!

In de nacht ben ik nekt duizelig. Overdag wel vaak. Hoe meer je eraan denkt hoe erger het wordt. Dat merk ik wel.

Hi anoniem,

De elektrische schokjes herken ik, maar met name door het gebruik van antidepressiva. Ik heb ze ook 'brain zaps' horen noemen, mocht u erop willen googlen. Ik weet niet of u medicatie slikt, maar wellicht is het raadzaam de bijsluiters eens na te lopen. En zeker zou ik het bespreken met uw arts aanraden.

Heel veel sterkte

Dag allen,

Al jaren slik ik anti-depressiva en die ‘stroompjes’ die je voelt herken ik. Naar mijn gevoel zijn dat je hersenen die zoeken naar serotonine om je goed te laten voelen. Ik vind het een gerustellend idee. Op die manier weet je dat je hersenen aan het zoeken zijn naar herstel. Hopelijk geeft dit antwoord je juist een positief gevoel en helpt het! Sterkte! Het komt goed!

Hi ik heb het zelf ook elektrische schokjes soms meerdere in een uur de duur is enkele secondes.. heb zover ik weet geen burn out.
Maar sommige schokjes zijn best heftig dat het door trekt naar mijn vingers en ind je hart maak hierdoor wel een sprongetje.. zit in mijn meno pauze weet niet of het hiermee te maken heb.
Ga binnenkort toch ff langs de HA {hihi}

ik heb er sins een maand of 6 geregeld schokjes in mijn linker boven kamer heb geen stress of een burn out zelf in mijn slaap word gesteetds wakker van erg verlend.. .chemtrails zijn er veel laaste jaren is dat misschien een stofje dat iets veroorzaken kan .....

Het heet brainzap. Ik had het in het begin van de burnout heel heftig, zeg maar vuurwerk of bliksem niveau. Nu 2 jaar later (herstel gaat erg langzaam) is het verminderd naar het niveau van de electrische ontsteker van een gasfornuis.

Bij mij was het ook alleen in het begin van mijn burnout. Het gaat inderdaad weg .. denk dat ik het de eerste 5 maanden had. maar ben wel helaas nog niet beter na 16 maanden nu. Elke dag gespannen duizelig snel oververmoeid in mijn spieren en de overprikkeling zorgt ook weer dat ik gespannen en moe wordt vooral drukke plekken zoals een stad. Hou ik niet langer vol dan 45min. Dan voel ik al continu angst en gespannnenheid in me lichaam en daarnaast ook nog de duizeligheid.

Ik heb die schokjes in mn hoofd na corona. Dat kreeg ik 6 maand geleden, had eigenlijk geen klachten, alleen smaak kwijt en ik klonk verkouden maar was het niet. Heb nu oom sinds een maand of 2 een enorme piep dag en nacht in mn hoofd en ben soms als een malle zo moe. Geen idee waar t mee te maken heeft

Wel eens gedacht aan wat al die straling met u doet?!!
4G+ en 5G, zoekt u eens op Antenne.nl waar er, sinds de eerste lockdown, allemaal 'straalpalen' uit de grond zijn gestampt......
Microwave Disease, magnetronziekte, stralingsziekte etcetera........ Google dát maar eens!
O-micro(wave)-n......😉
Met name hoogsensitieve mensen hebben er het meest last van. Zij zijn het spreekwoordelijke 'kanariepietje in de mijnschacht.'
De rest van de mensheid volgt, over niet al te lange tijd, een mensenlichaam is hier niet op gebouwd.
ZEG NEE TEGEN 5G!!!!

Ja ik herken het, brainzaps, hersenschokken. Ik heb ze heel erg gehad. Zo erg dat ik niet in slaap kon komen ervan. Nu na 1,5 jaar zijn ze weg en af en toe als ik moe ben dan komen ze terug. Dan weet ik dat ik weer even rust moet houden. Het is een overprikkeling in het brein. Mede door angst en kan bijwerking van medicatie zijn. Mijn huisarts kende het niet. Ik heb het zelf uitgezocht. Hopelijk is het nu al minder.

Het begon bij mij ineens met een brok in mn keel en enorme misselijkheid wanneer ik in gesprek was met mensen, later kwamen er ook duizeligheid klachten en toen steeds vaker paniek erbij. Hierdoor ontwikkelde ik een sociale angst terwijl ik juist een “mensen mens” ben, altijd met mensen en ik werk met mensen, nu was ik letterlijk bang voor iedereen. Ik durfde niet meer naar de supermarkt etc. Naar de kroeg op zaterdag kon ik wel als ik van te voren maar alvast een paar drankjes had genomen. Dan was er niks aan de hand. (Ik weet dat dit niet de juiste methode is) Na 1 jaar vage klachten zei mn lichaam ineens stop en toen kon ik niks meer, toen begon de ellende. Ik heb maanden in de ziektewet gezeten. Inmiddels ga ik met de juiste hulp echt de goede kant weer op, de sociale angst is vrijwel verdwenen. Maar de moeheid blijft, na een werkdag ben ik volledig uitgeput terwijl ik dat eerst nooit had, ik moet dan eerst even slapen voor ik savonds plannen kan maken. soms heb ik het gevoel dat mn hoofd dof is, beetje dichte oren en mn hoofd voelt dan heel apart, alsof ik net uit bed stap en nog half moe ben, de duizeligheid is wel dagelijks een probleem, tijdens de duizeligheid zie ik ook zwarte stipjes vliegen en mijn zicht word heel wazig. Heb al meerdere oogtesten gedaan maar mn zicht was bovengemiddeld goed volgens de oogarts, dus daar ligt het ook niet aan. De paniek is gelukkig best onder controle maar die duizeligheid en het dove gevoel in mn hoofd is zo erg. En die moeheid de hele dag door. Soms als ik druk in gesprek ben dan heb ik veel spanning in mn gezicht en trekt mn mond soms ineens, ook trilt mijn linker ooglid af en toe, en kan ik mn handen vooral links soms moeizamer open en dicht knijpen. gaat dit ooit over? Zijn er meer mensen die zich herkennen in mijn verhaal? Graag zou ik in contact komen met meer lotgenoten.

Hallo.
Wat een opluchting dat ik je verhaal lees!!
Ik heb jaren lang precies hetzelfde schokjes in mijn hoofd. Ik heb nooit stil gestaan of ik tijdens een gestreste periode dit ervaren. Het is altijd wel dat ik als dit heb..heb ik ook een zere hoge bloeddruk.
Ik word nooit serieus genomen van mijn huisarts. Laatste een hoofd scan gemaakt voor epilepsie enz was niets te zien die kan zoiets verklaren.
Het is een k** situatie en niemand kan het begrijpen alleen als je het een keer voelt.
Het belemmert dagelijks.
Groetjes en sterkte

Is dit bij de meeste van jullie uiteindelijk weer weggegaan? Het wil bij mij nog steeds niet echt wegtrekken, soms is het er opeens een dag niet en dat is dan echt een verademing! Het komt echter altijd terug op de meest willekeurige momenten.

Hoi Jeroen bij mij was het maanden geleden elke dag wel last van mijn hoofd druk gevoel steken enz komt zegt de dokter ook van veel stress nu gaat het wat beter loop veel en probeer goed te ademen succes

Schok door mijn hoofd. Het begon bij mij toen ik corona had. Krijg het vaak als ik mijn haren ga wassen. Maar ook tijdens bijvoorbeeld mijn hikes door de natuur. Achter het stuur en een keer op de dansvloer.

Van de corona had ik amper ergens last van. Behalve heel moe, weinig reuk en bloed bij mijn ontlasting.

De schokken heb ik nu een aantal jaren en komen niet dagelijks maar soms wel meerdere keren op een dag. En eigenlijk naar mijn idee wel steeds regelmatiger.

Ik vind het ook eng.

Het begint altijd in mijn rechterschouder en gaat door via rechterkant van mijn nek tot achter mijn rechter oor. Het duurt maar een paar seconden.

Ik schrik er steeds van en moet dan altijd gillen van de schrik. Maar na een paar seconden is het weer voorbij. Al blijft er wel een vaag beetje stijf gevoel in de rechterkant van mijn oor/nek/gezicht.

Wat is dit?

Ik ervaar echt precies hetzelfde als:
Het begon bij mij ineens met een brok in mn keel en enorme misselijkheid wanneer ik in gesprek was met mensen, later kwamen er ook duizeligheid klachten en toen steeds vaker paniek erbij. Hierdoor ontwikkelde ik een sociale angst terwijl ik juist een “mensen mens” ben, altijd met mensen en ik werk met mensen, nu was ik letterlijk bang voor iedereen. Ik durfde niet meer naar de supermarkt etc. Naar de kroeg op zaterdag kon ik wel als ik van te voren maar alvast een paar drankjes had genomen. Dan was er niks aan de hand. (Ik weet dat dit niet de juiste methode is) Na 1 jaar vage klachten zei mn lichaam ineens stop en toen kon ik niks meer, toen begon de ellende. Ik heb maanden in de ziektewet gezeten. Inmiddels ga ik met de juiste hulp echt de goede kant weer op, de sociale angst is vrijwel verdwenen. Maar de moeheid blijft, na een werkdag ben ik volledig uitgeput terwijl ik dat eerst nooit had, ik moet dan eerst even slapen voor ik savonds plannen kan maken. soms heb ik het gevoel dat mn hoofd dof is, beetje dichte oren en mn hoofd voelt dan heel apart, alsof ik net uit bed stap en nog half moe ben, de duizeligheid is wel dagelijks een probleem, tijdens de duizeligheid zie ik ook zwarte stipjes vliegen en mijn zicht word heel wazig. Heb al meerdere oogtesten gedaan maar mn zicht was bovengemiddeld goed volgens de oogarts, dus daar ligt het ook niet aan. De paniek is gelukkig best onder controle maar die duizeligheid en het dove gevoel in mn hoofd is zo erg. En die moeheid de hele dag door. Soms als ik druk in gesprek ben dan heb ik veel spanning in mn gezicht en trekt mn mond soms ineens, ook trilt mijn linker ooglid af en toe, en kan ik mn handen vooral links soms moeizamer open en dicht knijpen. gaat dit ooit over? Zijn er meer mensen die zich herkennen in mijn verhaal? Graag zou ik in contact komen met meer lotgenoten.

Ik ben benieuwd hoe het nu met jullie gaat en wat je er aan kunt doen. Ik zit er nu al bijna een jaar mee en het lijkt maar steeds erger te worden. Het begon bij mij met migraine en toen duizeligheid alsof ik van de loopband afkwam. Maar nu sinds een halfjaar ervaar ik dus dagelijks de shokjes echt heel vervelend want ik wordt zo beperkt in mijn dagelijkse leven , dat ik nu ook al bijna een jaar in de ziektewet zit. Het is erg vermoeiend. Als jullie tips hebben hoor ik het graag!
Liefs x

Ja helaas bekend mee, die schokjes worden ook wal brainzaps genoemd. Onschuldig, maar zeer vervelend!
Tip: Dr. Yonit Arthur,The Steady Coach

Hier zelfde en nog meer symptomen (+ misselijk, darmklachten, tintelingen).
Sinds kort 10 mg oxazepam overdag. Voel me dan iets beter, gedurende 5 a 6 uur. De loomheid omarm ik in deze fase want ben 24 uur alert. Dan maar even niets en beetje ontspannen door het tabletje. Slapen op oxazepam lukt me trouwens niet, wel zopliclon.

Pas alsjeblieft op met alles waar een pam achter staat, dus de kalmeringsmiddelen ofwel benzodiapinen genaamd. Deze werken vaak maar van korte duur en dagelijks gebruik wordt eigenlijk niet aanbevolen. In Nederland schrijven de artsen het nog veel te makkelijk voor, maar ze zijn zeer verslavend. Er worden ook wel positieve verhalen gemeld en sommige mensen hebben het echt nodig, maar uiteindelijk zullen je problemen hoogstwaarschijnlijk alleen maar erger worden. Bij de meeste mensen werkt het de eerste weken/maanden prima, maar daarna heb je een steeds hogere dosis nodig om hetzelfde effect te verkrijgen en stoppen is een hel! Je mag nooit zomaar stoppen, tenzij kort gebruik, maar afbouwen vergt veel tijd en ellende. De meeste gebruikers geven aan er spijt van te hebben er ooit aan begonnen te zijn en dat de klachten nadien juist erger zijn dan waar je ze voor hebt gebruikt. Mensen die het bijvoorbeeld als slaapmiddel gebruikten zitten nu opgescheept met angstklachten en de lijst met lichamelijke en geestelijke klachten is zeer lang! Ik heb zelf ook 2 middelen uit deze categorie kortdurig gebruikt omdat ik wanhopig was en iets wilde proberen. Goddank had ik me vooraf al ingelezen en was ook al gewaarschuwd door andere gebruikers. Omdat er ook mensen waren die zeiden er wel baat bij te hebben en er voor kozen het dan maar levenslang te gebruiken, vond ik dat in feite ook geen probleem. Echter, merkte ik niet echt verschil als ik de pillen slikte, soms wel ietsje, maar ook bij iets hogere dosering (ik was immers voorzichtig) heb ik toch besloten er niet verder mee te experimenteren. Misschien als ik enorme verbetering bemerkte was ik er toch mee door gegaan. Dus deze keuze is geheel aan jezelf. Eigenlijk geldt dit voor alle medicatie in hetzelfde hoekje zoals AD, antipsychotica, epilepsie medicatie etc. Het wordt te gemakkelijk voorgeschreven en de artsen zijn niet bekend met de afbouwschema's die hiervoor nodig zijn. Voor meer info kan je kijken op benzobuddies.

Wat voor bijwerkingen had je? En wat gebruikte je? Ik heb ook last van bijwerkingen steken in mijn buik, patronen raar zien. Pijn aan de blaas steken onder de navel en ook tintelingen in mijn hand en vingers. Slikte trazadon 100 mg

Er staat beschreven dat ik propjes voel, maar dit morten plopjes zijn. Hetzelfde gevoel wat meerdere mensen weleens hebben dat hun ooglid trilt. Bij mij is dat dan in heel mijn lijf, maar dan vaak een enkele trilling, soms wel vaker achterelkaar.

Hoi Kim, ja ik herken helaas jouw klachten als echt horend bij n burnout. Ik heb ook wisselend spiertrekkingen van heel licht tot n flinke spiergroep. Al 1 jaar inmiddels. Voelt ook als stoom door stukjes spier heen op andere momenten. Kan overal zijn, vooral ledematen. Maar ook bil, schouder, lip, nek noem t maar. Als ik er minder op let.. wordt t minder en dooft het uit. Kan wel n avond of nacht of meer tijd aanhouden. 3 weken voor n vinger. Ik had ook n moeder met parkinsonisme dus herken je angst. En door stress en verbranden van je glycogeen in spier, vastzitten van spieren kan je spierkracht wel afnemen. Ook niet perse alarmerend. Ik ben helemaal doorgemeten plus EMG bij Neuroloog ook al zei die dat t niet nodig was. En inderdaad niets gevonden. Je lijf staat door de zenuwen onder.. hoogspanning. En de spieren willen dat kwijt. En door de burnout merk je iedere trilling makkeljjk op omdat je in de aan/alertheid stand staat. Je zenuwstelsel is ontregeld dit hoor helaas bij... gaat ook weer weg. Vraag ook eens aan n partner.. of die spiertrillingen hebben. Veel mensen hebben dit in rust... maar merken het door betere prikkel filters niet eens op. Hou je taai... komt goed! Probeer er niet te veel op te focussen.. en kijk maar ns of t dan minder wordt.

He Kim,

Ik maak op dit moment hetzelfde mee. Het belangrijkste is dat je eerst naar de neuroloog gaat om dingen uit te sluiten.

Als daar alles is gecheckt kan je dat in ieder geval loslaten.

Wat ik daarna zou adviseren is om magnesium in te nemen. Als je in een langere periode van stress zit plas je dit uit. Magnesium tekort kan allerlei vervelende klachten geven. Ook daarnaast een goede multivitamine te nemen en vooral rust te nemen.

Laat even weten hoe het is gegaan bij de neuroloog en wellicht kunnen we contact gegevens uitwisselen. Ik denk dat ik wat verder ben ik herstel en wil je graag meehelpen.

P.s. bij mij is ook alle begonnen na corona. Het lijkt wel vaker voor te komen nu.

Mvg Steve

Hi Kim, ik heb dit ook gehad (en nog wel eens), vaak ‘plopjes’ en trillingen in mijn bovenbenen en soms ook kuiten. Bij mijn ogen heb ik ook vaak trillingen. Ik heb dit echt gekregen sinds ik burn-out ben.

Fijn dat je naar een neuroloog kan, maar ik denk dat het bij de burn-out hoort. Maar als je het laat uitzoeken heb je in ieder geval zekerheid, ik snap dat je daar nu wel naar verlangd.

Bij mij is het nu na een half jaar wat minder, maar soms ineens is het er weer. Vaak na een wat drukkere dag en als ik dan naar bed ga komen de trillende benen weer opzetten. Ik ben dan net dokter Bibber 😂.
Heel raar gevoel. Ik masseer dan een beetje en dat helpt vaak wel.

Sterkte 🩷

@ anoniem, heel erg bedankt voor jouw uitgebreide reactie. Vervelend om te horen dat jij ook een ouder hebt verloren aan parkinson.
Ik herken wat jij schrijft over de plopjes in je nek, bil, schouder, lip etc. En ook dat anderen dat ook weleens hebben maar er minder allert op zijn. Het klopt ook dat ik alles op dit moment voel, iets wat een ander misschien niet eens waarneemt.
Het stelde mij wel meer gerust toen ik jouw reactie las, dat had ik net even nodig. Het klinkt ook logisch waarom deze klachten zich zo uiten.
Fijn dat er bij jou verder niks lichamekijks gevonden is.
Hebben ze bij jou nog iets gezegd over parkinson en erfelijkheid?
Groetjes Kim

@steve, bedankt voor jouw reactie en jouw tip mbt magnesium. Ik slik dit al jaren, een goed merk, ook tegen krampen (die ik overigens niet heb, maar dan zou het mogelijk ook tegen spiertrekkingen kunnen werken). Maar mogelijk werkt het nu minder door de stress in mijn lichaam. Ik heb ook last van nachtzweten, dus mogelijk heeft dat ook invloed op de opname van magnesium.
Ik zal laten weten hoe het bij de neuroloog is gegaan. Fijn om te lezen dat jij dingen herkent en mij wil helpen.
Groetjes Kim

@Suus, bedankt voor jouw reactie.
Fijn om te lezen dat je het herkent en ook fijn om te lezen dat het bij jou grotendeels weg is. En dat je kan herleiden waar het door komt als het weer komt opzetten.
Bij mij kan ik er nog geen peil op trekken. Op sommige dagen lijkt het iets minder of zijn de plopjes wat zachter, op andere dagen is het veel erger.
Jij ook nog veel sterkte.
Groetjes Kim

Rust kan heel goed helpen lijkt mij

Ik ben vd week naar de neuroloog geweest. Zij heeft mijn verhaal aangehoord en heeft mij daarna neurologisch onderzocht. Ze deed niks met de resultaten vd spierkrachtmeting van de fysio. Omdat ze niet wist hoe dit gemeten was en zij afgaat op haar eigen kennis en ervaring tijdens het onderzoek, wat ik ook begrijp. Ze kon ALS, Parkinson en MS uitsluiten. Een aantal van mijn klachten passen wel in dit plaatje, maar ze had dan tijdens het onderzoek andere dingen gezien. Dus daar was ik heel blij mee. Wat overblijft is het Benigne Fasciculatie Syndroom. Dit is goedaardig en daar passen alle spiertrekkingen en trillingen bij. Dit kan onstaan na corona of griep, wat ik net voor het ontstaan heb gehad. Maar het kan ook komen door angst. Wat ik heb gelezen.
De trillende hand zoals ik die heb past niet bij parkinson, maar is een fysiologische tremor. Dat is ook niks ernstigs.
Ik heb nog gevraagd voor een mri of een emg, maar dit vond ze echt niet nodig.
Een hele geruststelling. Ik merk dat de knop naar er is niks ernstigs nu voorzichtig omgaat. Ik heb maanden gedacht dat er iets ernstigs was, ook omdat de fysio, de therapeutisch masseur, de psycholoog, de osteopaat en alle mensen die ik erover sprak deze klachten niet herkende of wisten waar het vandaan kwam. En deze mensen werken toch vaak met mensen met hoge spierspanning en/of een burn out. Ik had verwacht dat het vaker voor zou komen.
Maar ik ben blij. Het is nog niet zeker of de spiertrekkingen weg zullen gaan, maar het is makkelijker te accepteren dat ze niet ernstig zijn. Daardoor is het ook makkelijker om er niet op te focussen.
Nu richten op mijn verdere herstel uit mijn burn out.

Hoi Kim ik zit er al meer dan 2 jaar in.. het gaat langzaam aan veel minder worden alle klachten.. ik kon helemaal niks meer door de hoge spierspanning angst brandende gevoel in me.spieren en overprikkeld brein. Vaak ook heel duizelig als ik liep nu heel lichtjes voel.ik het nog.. de spiertrekkingen heb ik ook gehad die zijn wel echt weg.. heb nu nog last van wat hogere spierspanning in bovenrug nek en middenrif.. soms ook kaken en last van licht nog steeds.. mri scan gehad. Maar bleek toch angst burnout te zijn. Het komt goed luister goed naar je lichaam en je emotie. Angst is een emotie. Je lichaam spant zich ook tijdens emotionele gevoelens aan.. vooral bij b.o is het weer leren ontspannen van je zenuwstelsel belangrijk

He Kim,

Goed gedaan, hopelijk kan dat je wat rust geven. Nu is het beginnen aan herstel. Ondanks dat dit een lange weg is kunnen heel veel dingen helpen waaronder slaap, supplementen en vooral tijd.

Misschien is het ook handig om een persoon te vinden die wat tips heeft en je verder kan helpen.

Op naar herstel! Succes Kim!

Steve

Bedankt voor de reacties.
@anoniem. Fijn dat de klachten bij jou minder zijn geworden. Ik heb er ook vertrouwen in dat dat bij mij ook gaat gebeuren. Ik ben enorm blij dat ik in ieder geval weer deels aan het werk ben. Ik geniet daar enorm van en dat geeft ook weer energie. Het voelt wel dubbel, want ik wil graag weer gewoon al mijn uren kunnen werken net als mijn collega's. Maar ik weet dat dat moment ooit weer gaat komen. Stapje voor stapje.
Ik heb de afgelopen maanden steeds beter naar mijn lijf en mijn emoties leren luisteren. Dat heeft mij al veel verder geholpen. Alleen angst voor erge ziektes speelt vaak op en die krijg ik moeilijker onder controle. En daarmee vererger ik mijn eigen klachten. Maar met hulp van de psycholoog, fysio somatische fysiotherapie en mijn omgeving gaat dat wel goed komen.
Het is niet zo dat ik door angst niks meer kan maar het beïnvloed wel mijn dag en dat wil ik niet meer.

@steve, bedankt voor jouw reactie. Het kost inderdaad rust en tijd. Daar ben ik het afgelopen jaar wel achter gekomen. Ik dacht eerst binnen een paar weken weer terug op het werk te zijn. En ook nu wil ik soms gewoon te snel, dus mijn lichaam roept mij regelmatig weer terug. Zo lastig om een goede balans te vinden. Zeker als je elke dag nog verschillende klachten hebt.
Jullie ook succes met het verdere herstel.

Groetjes Kim

Ik heb dit veel tijdens mijn hele burnout en ik weet onbewust dat dit wel bij een burnout hoort omdat je hele lichaam op is. En dan trillen er bepaalde ledematen. Mijn benen zijn altijd zo moe en ik moet daardoor meer zitten. Ook heb ik soms een week een trillend oog. Goede magnesium helpt daarbij en licht sporten. Maar het moet rustig aan beter worden en dat ik accepteren. Sterkte ook.

Ik heb dit ook, voornamelijk rond mijn ogen maar ook af en toe in mijn benen of armen. Al meerdere keren bij ziekenhuis geweest maar lijkt geen ernstige ziekte te zijn. Het blijft wel erg vervelend, vooral met slapen vind ik het lastig. Rust en goede slaap werken goed, helaas is het niet makkelijk om altijd goed te slapen. Ik zou willen dat hier een pil voor was maar dat is er niet. Sterkte allemaal.

Hoi Kim!
Wat goed dat de neuroloog die akelige ziektes bij jou heeft kunnen uitsluiten .
Ik heb namelijk hetzelfde ; die vervelende spiertrekkingen in armen, schouders vooral en soms benen , buik.
Ik ben deze week ook naar de neuroloog geweest (na lange wachttijd) maar dit was ook omwille van mijn migraine met aura . Ik heb haar ineens verteld over mijn spiertrekkingen . Ze weet dit aan gespannen spieren . Heb een EEG en SSEP test gekregen en die waren allebei goed .
Nu heb ik toch spijt dat ik geen EMG gevraagd heb want ik ben toch nog bang voor ALs als je zo gaat googelen ..welke testjes had de neuroloog bij jou gedaan ?
Voor mijn migraine heeft ze Ubixx en magnesium voorgeschreven en verder niets speciaal en er is nog een MRI gepland in augustus maar dit was voor de migraine . Over de spiertrekkingen was ze heel geruststellend en legde uit dat het komt door gespannen spieren en zenuwtjes die dan overstuur zijn.
Ik zit sinds Mei 2023 in een burn-out maar ben maar 5 weken thuis geweest en erna progressief gaan werken en al heel snel aan 4/5e en vanaf maandag weer full time . Ik probeer het van me af te zetten maar ik ben dan toch angstig dat het wel ALS ofzo is en dan worden de klachten ook alleen maar erger .
Veel beterschap nog allemaal

Groetjes

Anouk

Hier ook EMG onderzoek gehad nac de klachten die jij ook omschrijft. Neuroloog zei al dat het niet nodig was maar ik wilde toch graag voor zekerheid. Uiteindelijk is er niks uitgekomen. Vond het overigens geen fijn onderzoek. Goed om naar de neuroloog te gaan, maar als die zegt dat het niks is zou ik dat aannemen. Die mensen hebben er echt veel meer verstand van dan jij en ik

Ik heb nu ook een EMG gepland binnen 3 weken omdat ik dit vroeg .
Ik had dit via mail gevraagd en ze heeft gewoon een datum ingepland . Had er bij gezegd dat ik heel angstig ben.
Vraagje , voelden jullie die spiertrekkingen ook het beste savonds en ‘s morgens in bed in rust ?

Groetjes

Anouk

Hi, heel herkenbaar allemaal. Ik heb een b.o. gehad maar het gaat sinds een paar weken weer heel goed eigenlijk. Tijdens mijn b.o. wel af en toe spierplopjes gehad van tijdelijke aard. Sinds kort (nu het eigenlijk beter gaat) heb ik ze heel veel op vele plekken, met name in rust. Een poosje terug wel een MRI gehad wegens de vage klachten in mijn hoofd tijdens de b.o. hieruit kwam niets geks (MRI gericht op MS). En deze klachten zijn ook verdwenen. Wel gaf de neuroloog aan dat ik hyperreflexen heb. Dit laatste in combinatie met de nu fasculaties maakt dat ik weer erge angstklachten heb ontwikkeld voor ALS en eigenlijk de neuroloog wil bellen voor een EMG. Terwijl ik enerzijds ook denk het is BFS, nog (spier]spanning... maar toch blijft er een stemmetje influisteren 'wat als..'

Groet, Syl

Hi Syl ,

Als je al een MRI gehad hebt zou ik me toch geen zorgen maken anders hadden ze dit hier wel op gezien .
Het komt blijkbaar toch erg veel voor bij b.o. blijkbaar als ik het hier zo allemaal lees . Ik zit ook heel erg met die angst maar k denk net dat die angsten het ook veel erger maken . Wat is hyperflex ?
En ook herkenbaar hier dat het veel beter gaat met de burn-out en dat ik nu pas die spiertrekkingen krijg .

Anouk

Hi Anouk,

Op een MRI is dat niet zichtbaar geloof ik, wel bij MS. Hyperreflex is dat ik heel sterke reflexen heb (wanneer er met zo'n hamertje onder je knie wordt getikt).
Ik kijk het nog even een tijdje aan. :)
Wel bizar te merken dat het optreedt wanneer je qua b.o. het meeste wel achter de rug dacht te hebben.

Ik herken wel je reactie van “het zal wel BFS zijn” naar “Ohnee ik heb het “. Heel beangstigend, maar aangezien veel mensen met burn-out dit hebben , en andere rare neurologische klachten is de kans wel groot dat t bij b.o. hoort . Ik ben nu terug full time aan het werk maar ik heb vrees ik de fout gemaakt om veel te snel terug te beginnen . Ik ben maar 5 weken thuis geweest met zware hyperventilatie en paniekaanvallen in de piek van de burn-out , nadat dit min of meer onder controle was ben ik meteen terug gaan werken maar het was zeker nog niet weg . Na een paar maanden was het gevoel van ademnood door hv weg maar heeft nu dus plaats gemaakt voor vanalle andere klachten zoals jij ook omschrijft raar gevoel in hoofd , gevoel te gaan flauwvallen, draaierig, oorsuizen, tintelingen , spierpijn en nu dus die enge spiertrekkingen. Ik vrees dat het meer tijd nodig heeft om te herstellen en dat dit weer een kreet is van mijn lichaam , althans dat hoop ik want ik zit ook nog steeds met de angst maar ik probeer te kalmeren anders wordt t alleen erger ofzo . Misschien is het bij jou ook zo dat je denkt genezen te zijn maar toch nog niet ? Hoe gaat het op dit moment met de spiertrekkingen ?

Groetjes

Anouk

Ik herken wel je reactie van “het zal wel BFS zijn” naar “Ohnee ik heb het “. Heel beangstigend, maar aangezien veel mensen met burn-out dit hebben , en andere rare neurologische klachten is de kans wel groot dat t bij b.o. hoort . Ik ben nu terug full time aan het werk maar ik heb vrees ik de fout gemaakt om veel te snel terug te beginnen . Ik ben maar 5 weken thuis geweest met zware hyperventilatie en paniekaanvallen in de piek van de burn-out , nadat dit min of meer onder controle was ben ik meteen terug gaan werken maar het was zeker nog niet weg . Na een paar maanden was het gevoel van ademnood door hv weg maar heeft nu dus plaats gemaakt voor vanalle andere klachten zoals jij ook omschrijft raar gevoel in hoofd , gevoel te gaan flauwvallen, draaierig, oorsuizen, tintelingen , spierpijn en nu dus die enge spiertrekkingen. Ik vrees dat het meer tijd nodig heeft om te herstellen en dat dit weer een kreet is van mijn lichaam , althans dat hoop ik want ik zit ook nog steeds met de angst maar ik probeer te kalmeren anders wordt t alleen erger ofzo . Misschien is het bij jou ook zo dat je denkt genezen te zijn maar toch nog niet ? Hoe gaat het op dit moment met de spiertrekkingen ?

Groetjes

Anouk

Hoi Anouk,
Jij vroeg welke onderzoeken ik heb gehad bij de neuroloog? Ik heb alleen het basisonderzoek gehad. Daarbij gaf ze aan dat ze andere verschijnselen die bij ALS horen niet zag en dat mijn klachten dus horen bij BFS. Het krachtverlies in mijn rechterhand kon ze niet verklaren.
Ze vond geen reden voor verder onderzoek.
Dat was een geruststelling, maar liever had ik toch die onderzoeken gehad om het helemaal uit te sluiten. Ik heb sinds een aantal weken ook pijn in mijn handen en koppel dat dan al snel aan ALS, terwijl dat helemaal niet zo hoeft te zijn. Ik moet gewoon op de kennis vd neuroloog vertrouwen. Als ze had getwijfeld had ze wel meer onderzoeken gedaan. Van de pijn in mijn handen weet ze niet.
De spierschokken die ik dagelijks had zijn nagenoeg weg. De spiertrillingen zijn er nog wel maar op sommige dagen minder. Ik heb ze nog vooral in mijn benen, met name mijn kuiten.
Ik heb weer meer energie, het rare gevoel in mijn hoofd lijkt minder. Ik ben aan het opbouwen met werk vanaf november en ik zit nu op 75%. Stapje voor stapje. Dat voelt heel goed en ik ben enorm blij dat ik deze stappen al heb gezet. Aan het begin van mijn BO kon ik net het gezin draaiende houden en wist ik echt niet hoe ik weer moest gaan werken, ook al wilde ik dat heel graag. En nu lukt dat allemaal. Wel soms weer met een stapje terug, een hele dag moe en weinig kunnen doen, maar daarna gaat het wel weer.
Het lijkt, zoals jij zelf ook zegt dat je te snel weer begonnen bent met werken.
Succes met de verdere onderzoeken. Probeer je niet te veel zorgen te maken. Uit de eerste onderzoeken is niks gekomen.

Groetjes Kim
Ik denk

Hoi Anouk,
Jij vroeg ook nog wanneer ik de spiertrillingen het meest waarneem.
Ik heb ze de hele dag door in rust, dus als ik zit of lig. Dit kan in de auto zijn, of als ik aan tafel zit. Als ik lig heb ik er meer. Later in de avond neemt het bij mij af. Als ik 's nachts wakker wordt dan voel ik ze nooit en vaak begint het weer in de ochtend.
Ik merk wel dat als ik aan het werk ben het mij veel minder opvalt. Ik wissel daar ook veel van houding, dus dan ben ik minder vaak of minder lang in rust. En ik heb afleiding waardoor ik niet zo gefocust ben op mijn klachten. Dat probeer ik als ik niet werk ook niet te doen, maar dat is moeilijker. Het blijft zo'n raar gevoel die plopjes. Ik hoop wel dat het nog over gaat, ik heb het nu 5 maanden.

Hoi Kim !
Bedankt voor je reactie !
Zoals jij het omschrijft is echt exact zoals ik het ook heb .
De neuroloog heeft bij mij een EEG en SSEP test gedaan en dan zo de standaard dingen met een hamertje even gevoeld aan armen en benen . Op dat moment had ik de trekkingen enkel aan mijn armen en ze zei dat het kwam door spanning . Die week merkte ik op dat ik de trekkingen ineens over heel mijn lichaam had maar ik had me ook heel erg angstig al gemaakt in de weken voordien en dan die dan bij de neuroloog .In paniek mailde ik naar de neuroloog dat ik graag ook een EMG en een MEP test wilt omdat ik super angstig ben en me zorgen maakte . Ze heeft een afspraak ingepland ook al waren de andere testen goed en dit is ook bevestigd door mijn huisarts . K had misschien liever gehad dat ze gezegd had dat die testen niet nodig zijn ipv ze in te plannen want nu maak ik me meer zorgen hoewel ik ergens weet dat ik ook wel super veel stress heb en herstellende ben van een burn out … ook al weet ik dat het niet per se iets hoeft te betekenen.
Het is wel inderdaad zo dat als jouw neuroloog je gerustgesteld heeft dat je er van mag uit gaan dat je je geen zorgen hoeft te maken . Wat was het dan volgens jouw neuroloog die plopjes die je voelt ?

Lieve groetjes

Anouk

Hi Anouk, het gaat hier nog hetzelfde. Heb mijn klachten vandaag bij de neuroloog voorgelegd en hoor eerdaags wel of die wel/niet vindt dat er iets mee moet gebeuren.

Na 5 weken weer werken als je een burnout hebt lijkt mij ook echt veel te vroeg. Ik heb de gehele tijd doorgewerkt maar, in overleg, op een laag pitje + vanuit huis op eigen tempo. Dus dat kun je niet vergelijken met een 'gewone' baan.
Ik denk dat het ook een proces is met ups en downs. Toch een beetje hypochondriteit ontwikkeld denk ik deze periode door al die klachten die je ineens aanvliegen. Ook lees ik wel veel mensen met BFS die er al jaren mee lopen en er verder niks 'engs' achter zit. Dus daar probeer ik ook aan te denken.

Ja ik zit nu ook in die cirkel van hypochondrie en als je dan zo spiertrekkingen krijgt en leest online dat dat een teken van ALS kan zijn dan wordt je natuurlijk nog angstiger waardoor je zenuwstelsel nog minder kan herstellen en alles net erger wordt . Ik ben nu gewoon aan het wachten tot 9juli, dan heb ik die EMG en voor mij voelt het nu alsof ik in de wachtrij sta voor de elektrische stoel ofzo. Ik hoop gewoon zo hard dat het niks ernstigs is maar die gedachte dat het dat wel kan zijn geeft me veel paniek waardoor ik moeilijk kan ontspannen .
Het is natuurlijk wel een troost om te lezen dat veel mensen met een b.o. hetzelfde meemaken en dat de kans groter is dat het daarmee te maken heeft maar ja .
Hoe dealen jullie trouwens met de spanning op zo een dag van onderzoeken etc ?

Groetjes

Anouk

Hoi Anouk,
De neuroloog heeft bij mij aangegeven dat het BFS is. Ik had daar van te voren al over gelezen maar de angst dat het ALS zou zijn was bij mij ook heel groot. Ik heb daar ook maanden mee rond gelopen. De huisarts gaf in het begin aan dat ze dacht dat het door de hoge spierspanning kwam. Maar toen het na 2 maanden niet weg was en ik weer terugkwam heeft ze mij doorverwezen naar de neuroloog. Ik vond het omgaan met de onzekerheid ook erg moeilijk. In mijn burn out en ook in die periode gebruikte ik bachbloesem druppels van resque. Die zijn te koop bij de kruidvat en zijn op natuurlijke basis. Dat heeft mij in combinatie met ademhalingsoefeningen wel geholpen.
De afgelopen weken merk ik dat het beter gaat en heb ik de druppels niet meer nodig. De onrust en spierspanning in mijn mijn zijn ook sterk afgenomen. Alleen die spiertrekkingen blijven, dus ik hoop dat die ook nog weggaan de komende tijd.
Het is wat die burn out. Door de ziektes van mijn ouders en hun overlijden en mijn klachten van mijn burn out ben ik ook echt hypochonder geworden. Ik heb dit besproken met mijn psycholoog en ik heb daar ook cognitieve gedragstherapie voor gehad. Dus vaak probeer ik ook te kijken in hoeverre mijn angstige gedachten waar kunnen zijn. Waarom wel of niet. Wat helpt om anders te denken etc. Maar dat gaat met sommige gedachten makkelijker dan met andere.
Ik merk dat de gedachte aan ALS de meest angstige is omdat dat ziekteverloop heel erg is.
Ik hoop dat je de komende tijd wat kunt ontspannen tot aan het onderzoek.
Maar ik heb gemerkt in mijn BO dat er altijd wel iets is wat mij angstig maakte, zoals pijn op de borst, maanden maagzuur, blaasproblemen, tintelingen in mijn voet, erge hoofdpijn en duizelig, globus gevoel. Elke keer dacht ik dat ik iets ernstigs had. Maar deze klachten gingen ook weer weg, dus ook mijn angst. Maar die spiertrekkingen duren nu wel heel lang.
En elke keer dacht ik, als deze klacht over is, dan gaat het vast beter en dan kwam er weer een nieuwe klacht. Inmiddels weet ik ook dat BO heel veel klachten met zich mee kan brengen, zeker als je niet goed naar je lijf luistert en maar doorgaat.
Maar het gaat vast goed komen met ons.
Houd je mij op de hoogte?

Groetjes Kim

Hoi Kim, wat fijn dat je nog zo snel reactie hebt gekregen van je neuroloog . Heb je dan ook nog een EMG gekregen ? Of hoe heeft ze BFS geconstateerd ?
Jouw verhaal is heel herkenbaar bij mij, iedere keer denk ik “ik ga me nooit meer zo aanstellen en denken dat er iets ergs is” tot aan het volgende … en dit is inderdaad iets heel beangstigend. Jij kan het nu wel loslaten omdat je die bevestiging hebt gehad van de neuroloog Ik hou je op de hoogte

Anouk

Hoi Kim , Syl, en anderen

Hoe gaat het ondertussen?

Groetjes

Anouk

Wat een herkenbare klachten, ik moet in augustus naar de neuroloog.. ik maak mij ook veel zorgen. Continu spiertrekkingen en ik heb ook pijn, krachtverlies en ben totaal uitgeput.

Uitgeput ja , spiertrekkingen nog steeds … krachtverlies denk ik niet want k ben vandaag nog gaan kajakken (heeft ff goed gedaan ) en dat is toch zwaar en vermoeiend en dat is gelukt dus dan denk ik ik zal toch geen ALS hebben dan ? En toch nog steeds schrik voor ….. ik heb dinsdag een EMG gepland , ben wel zenuwachtig want de spiertrekkingen zijn er nog steeds hoewel ik denk dat ze een beetje minder zijn geworden … denk ik

Anouk, Jij vroeg nog of ik een EMG heb gehad en hoe de neuroloog de diagnose BFS heeft gesteld. Ik ben 1 keer bij de neuroloog geweest, zij vond verder onderzoek niet nodig. Ik heb dus geen EMG gehad. Na het basisonderzoek gaf ze aan dat het BFS moest zijn omdat ze het niet bij andere dingen vond passen.

Penn, vervelend dat jij ook spiertrekkingen hebt en krachtverlies. Waar merk jij krachtverlies?

Bij mij zijn de spiertrekkingen er nog steeds. De ene dag minder dan de andere dag. De spierschokken zijn nu grotendeels weg.
Dus ik heb wel goede hoop dat de spiertrekkingen ook weg zullen gaan.
Ik ben benieuwd wat de neuroloog bij jou gaat zeggen.

Anouk, veel succes met het onderzoek volgende week.

Liefs Kim

Hoi Kim,

Dankjewel voor je reactie .
Het is geruststellend om te lezen dat de neuroloog verder onderzoek niet nodig vond .

Ik hou je op de hoogte

Veel liefs

Anouk

Hi allemaal,

Bij mij is het mentaal wel een stuk beter omdat ik de angst voor ... even heb losgelaten. De spiertrekkingen zijn naar mijn idee ook wat verminderd. Ik heb wel begin aug een afspraak bij de neuroloog. Na inspanning wel een soort verzuringsgevoel in de benen/knieholtes. Geen krachtverlies of verminderd uithoudingsvermogen ofzo. Dus zolang dat niet ad orde is probeer ik ... ook van mij af te zetten zoveel mogelijk. :)

Hoi Syl,

Fijn om te horen . Aangezien de spiertrekkingen minder zijn geworden en je geen krachtverlies hebt zou ik me ook geen zorgen maken. Het komt goed !

Veel liefs

Anouk

Hoi lieve allemaal ,

Ik kom net van bij de neuroloog en heb een EMG gehad . Alles zag er goed uit .
Ik heb BFS . Ze heeft me gerustgesteld dat het zeker geen … is . Komt door stress of een virus en komt en gaat . Ze zag wel dat ik snel overprikkeld ben aan mijn zenuwen , wss door stress maar alles zag er gezond uit .

Ik ga het nu ook achter me laten . Ergens wist ik al dat het goed zat en dit was de laatste bevestiging.

Ik denk dat bij burnoutjes moeten aanvaarden dat deze ongemakken er nu eenmaal bij horen.

Veel succes en liefde allemaal

Anouk

Wat fijn voor jou Anouk, ik hoop dat je je snel weer de oude zult voelen, stapje voor stapje moeten we er toch uit zien te komen?

Take care

Fijn dat alles er goed uitzag.
En wat Penn zegt, stapje voor stapje !

Hoi Anouk,
Wat een goed nieuws dat het niks ernstigs is.
Heeft de neuroloog nog uitleg gegeven over BFS? Ik heb ook gelezen dat het kan komen door een virus of stress. Ik heb in december griep of corona gehad en daarna zijn de spiertrillingen begonnen.
Heeft de neuroloog ook haar verwachtingen uitgesproken of het over zal gaan?
Mijn neuroloog gaf bij mij ook aan dat het BFS is, maar ik had toen geen tijd meer om vragen te stellen.
Groetjes Kim

Hoi Kim,

Ja ze zei idd dat het kan komen na een virus of stress. Ik heb bij mijn weten geen virus gehad hoewel ik al weken ervoor bij de dokter liep voor een geïrriteerde sinus precies aan 1 kant … kan wie weet toch een virus zijn geweest . Stress is natuurlijk wel heel herkenbaar dus dat kan het evengoed zijn .
Ze zei dat als je eenmaal BFS hebt ontwikkeld dat je daar voor de rest van ke leven gevoelig aan blijft en dat dat dus gaat komen en gaan . Ze zei je gaat ze zeker nog voelen maar hoe minder aandacht je eraan geeft hoe minder je ze gaat voelen zei ze . Verder zei ze dat het absoluut geen kwaad kan en dat ik me daar geen zorgen om moest maken en dat heel veel mensen het hebben .


Veel liefs

Anouk

Ik kom even uit de meeleesstand. Ik lees veel herkenbare dingen. Hoe naar ook, het lucht me wel op.
Na de ziekte en overlijden van m'n broer hard doorgegaan. En nu al 3 maanden de ene na de andere klacht: trillen, tintelingen, en inderdaad die spiertrekkingen. Ook ik ben soms bang voor neurologische aandoening. Wordt er soms zo angstig van met hyperventileren aan toe.
Ik werk nog wel 32 uur. Maar als ik hier e.e.a. lees denk ik wel dat ik wellicht toch in een burn out aan het belanden ben.

Luister naar de signalen hoor.. je lichaam staat in het 'rood'.. niet gek na wat je meegemaakt hebt. Veel sterkte L.

Beste allemaal,

Ik ervaar de fasciculaties ook, en zoals iemand anders al eerder beschreef begonnen ze op een moment dat het met de burn out eigenlijk een stuk beter ging. Vandaag bij de neuroloog geweest voor een consult en EMG test, en niets naars aan de hand. Wel heb ik in de week voordat het begon een COVID vaccinatie gehad, daar heb ik ook wat verbanden over gelezen. Uiteindelijk komt en gaat het een beetje nu, en hoop wel dat het een stuk minder gaat worden!

Calvin

Beste allemaal,

Ik ervaar de fasciculaties ook, en zoals iemand anders al eerder beschreef begonnen ze op een moment dat het met de burn out eigenlijk een stuk beter ging. Vandaag bij de neuroloog geweest voor een consult en EMG test, en niets naars aan de hand. Wel heb ik in de week voordat het begon een COVID vaccinatie gehad, daar heb ik ook wat verbanden over gelezen. Uiteindelijk komt en gaat het een beetje nu, en hoop wel dat het een stuk minder gaat worden!

Calvin

Calvin ze spuiten het “vaccin” in je spier , en het MRNA verspreid zich door je hele lichaam en kleeft zich vast aan je cellen. er zijn op internet zat verhalen te lezen over vaccinatie schade, lees anders is het verhaal van magdalena dzambo op longshot.nl die had het ook heel kort na haar injectie.

Hallo iedereen, hier een man van 34 jaar met precies dezelfde klachten en ook een brandende pijn in de voeten. Het ergst als ik lig of gedoucht heb. Het lucht mij zo ontzettend op om te lezen dat dit bij een burnout kan passen. Ik maak mijzelf al weken gek met de gedachte dat het iets ernstigs kan zijn

Hi Anoniem,

Ik wilde je even laten weten dat ik precies dezelfde klachten heb gehad en nu eindelijk aan het herstellen ben. Dit komt voornamelijk omdat ik niet meer bang ben voor ernstige ziektes (ms, parkinson enz). Ik kijk dus anders naar mijn klachten en zie ze allemaal als tijdelijk. Hierdoor geef ik mijn lichaam en brein een signaal dat ik veilig ben. Het zijn namelijk body mind klachten door een overprikkeld zenuwstelsel. Je brein geeft signalen af van gevaar terwijl er helemaal geen gevaar is. Als je gaat googlen, kom je er nooit goed vanaf (hersentumor, MS, ALS , noem maar op). Deze angst vergroot je pijnklachten doordat je er nog meer op gaat focussen. Een maand geleden las ik het boek a way out van Alan Gordon en dat was zo herkenbaar. Door mijn eigen hyperfocus op klachten en angst voor enge ziektes/doodgaan, werden mijn klachten alleen maar erger. Nu ik deze negatieve spiraal heb doorbroken merk ik dat ik met grote stappen vooruit ga. Veel klachten verminderen of verdwijnen doordat ik langzaam mijn brein aan het herprogrammeren ben. Het boek is echt een aanrader en heeft veel mensen geholpen (bekijk de reviews op amazon). Ook is er een gratis podcast op Spotify: tell me about your pain. Hierbij focussen ze vooral op pijnklachten maar kan een inleiding zijn betreft dit onderwerp en kan je toepassen op allerlei klachten. Het boek is de 25€ dubbel en dwars waard en ik zou willen dat ik het eerder had gelezen.

Zet em op, het komt goed!

Hi Anoniem,

Ik wilde je even laten weten dat ik precies dezelfde klachten heb gehad en nu eindelijk aan het herstellen ben. Dit komt voornamelijk omdat ik niet meer bang ben voor ernstige ziektes (ms, parkinson enz). Ik kijk dus anders naar mijn klachten en zie ze allemaal als tijdelijk. Hierdoor geef ik mijn lichaam en brein een signaal dat ik veilig ben. Het zijn namelijk body mind klachten door een overprikkeld zenuwstelsel. Je brein geeft signalen af van gevaar terwijl er helemaal geen gevaar is. Als je gaat googlen, kom je er nooit goed vanaf (hersentumor, MS, ALS , noem maar op). Deze angst vergroot je pijnklachten doordat je er nog meer op gaat focussen. Een maand geleden las ik het boek a way out van Alan Gordon en dat was zo herkenbaar. Door mijn eigen hyperfocus op klachten en angst voor enge ziektes/doodgaan, werden mijn klachten alleen maar erger. Nu ik deze negatieve spiraal heb doorbroken merk ik dat ik met grote stappen vooruit ga. Veel klachten verminderen of verdwijnen doordat ik langzaam mijn brein aan het herprogrammeren ben. Het boek is echt een aanrader en heeft veel mensen geholpen (bekijk de reviews op amazon). Ook is er een gratis podcast op Spotify: tell me about your pain. Hierbij focussen ze vooral op pijnklachten maar kan een inleiding zijn betreft dit onderwerp. Maar het boek is de 25€ dubbel en dwars waard en ik zou willen dat ik het eerder had gelezen.

Zet em op, het komt goed!

Hi Anoniem,

Ik wilde je even laten weten dat ik precies dezelfde klachten heb gehad en nu eindelijk aan het herstellen ben. Dit komt voornamelijk omdat ik niet meer bang ben voor ernstige ziektes (ms, parkinson enz). Ik kijk dus anders naar mijn klachten en zie ze allemaal als tijdelijk. Hierdoor geef ik mijn lichaam en brein een signaal dat ik veilig ben. Het zijn namelijk body mind klachten door een overprikkeld zenuwstelsel. Je brein geeft signalen af van gevaar terwijl er helemaal geen gevaar is. Als je gaat googlen, kom je er nooit goed vanaf (hersentumor, MS, ALS , noem maar op). Deze angst vergroot je pijnklachten doordat je er nog meer op gaat focussen. Een maand geleden las ik het boek a way out van Alan Gordon en dat was zo herkenbaar. Door mijn eigen hyperfocus op klachten en angst voor enge ziektes/doodgaan, werden mijn klachten alleen maar erger. Nu ik deze negatieve spiraal heb doorbroken merk ik dat ik met grote stappen vooruit ga. Veel klachten verminderen of verdwijnen doordat ik langzaam mijn brein aan het herprogrammeren ben. Het boek is echt een aanrader en heeft veel mensen geholpen (bekijk de reviews op amazon). Ook is er een gratis podcast op Spotify: tell me about your pain. Hierbij focussen ze vooral op pijnklachten maar kan een inleiding zijn betreft dit onderwerp. Maar het boek is de 25€ dubbel en dwars waard en ik zou willen dat ik het eerder had gelezen.

Ze em op, het komt goed!

Hi Anoniem,

Ik wilde je even laten weten dat ik precies dezelfde klachten heb gehad en nu eindelijk aan het herstellen ben. Dit komt voornamelijk omdat ik niet meer bang ben voor ernstige ziektes (ms, parkinson enz). Ik kijk dus anders naar mijn klachten en zie ze allemaal als tijdelijk. Hierdoor geef ik mijn lichaam en brein een signaal dat ik veilig ben. Het zijn namelijk body mind klachten door een overprikkeld zenuwstelsel. Je brein geeft signalen af van gevaar terwijl er helemaal geen gevaar is. Als je gaat googlen, kom je er nooit goed vanaf (hersentumor, MS, ALS , noem maar op). Deze angst vergroot je pijnklachten doordat je er nog meer op gaat focussen. Een maand geleden las ik het boek a way out van Alan Gordon en dat was zo herkenbaar. Door mijn eigen hyperfocus op klachten en angst voor enge ziektes/doodgaan, werden mijn klachten alleen maar erger. Nu ik deze negatieve spiraal heb doorbroken merk ik dat ik met grote stappen vooruit ga. Veel klachten verminderen of verdwijnen doordat ik langzaam mijn brein aan het herprogrammeren ben. Het boek is echt een aanrader en heeft veel mensen geholpen (bekijk de reviews op amazon). Ook is er een gratis podcast op Spotify: tell me about your pain. Hierbij focussen ze vooral op pijnklachten maar kan een inleiding zijn betreft dit onderwerp. Maar het boek is de 25€ dubbel en dwars waard en ik zou willen dat ik het eerder had gelezen.

Zet em op, het komt goed!

Ik kan me helemaal aansluiten op het bovenstaande. Ik ben ruim 40 jaar zoekende geweest betreft mijn klachten en uiteindelijke overprikkeld zenuwstelsel. Ik moet nog heel hard werken hiermee en voor mij extra zwaar vanwege mijn 40 jaar lange ziektebeeld. Ik ken het bovenstaande boek niet, maar even snel de samenvatting gelezen en het doet me denken aan de zelfhulpprogramma's van bureau Breinfijn en Breinmedicijn. Deze hebben beide een iets andere insteek, maar uiteindelijk komt het op hetzelfde neer. Ik zie steeds meer zelfhulpprogramma's die richting uit gaan. En na 40 jaar is dit waar ik me eindelijk bij kan aansluiten en de vele aha momenten terugzie. Dr Sarno , weer een andere deskundige was hiermee al een beetje een pionier op dit gebied. Het punt is inderdaad om je brein weer dat seintje te geven dat het veilig is, je brein weer her programmeren en uit die vecht-vlucht modus te komen. Voor de een is het makkelijker op te pakken dan de ander, en ook ik ben nog zoekende naar de juiste methode, maar zeker de moeite waard!

Ik heb hetzelfde. Kan echt mijn hele verstoren en bederven. Word er zo onzeker en verdrietig van. Het komt ook zomaar, ook als je gewoon relaxed zit. Waar komt dit nou toch vandaag. Waar ik ook last van heb is veel hoesten en een benauwd gevoel na het avondeten. Ook zo vreemd...je wordt er toch gek van....

Hi Corrine,

Het is zo vervelend! We zijn gelukkig niet alleen. Heb je het al sinds het begin burn out en is het erger, gelijk gebleven of minder geworden?

Hi E.,

Weet je misschien ook wanneer dit voor het eerst begon? Je zegt dat het rond 4-5u dagelijks opkomt, dus dat tijdstip kan 'n aanwijzing zijn. Is er nog iets anders dat je opvalt op dat moment van de dag? 'n Emotie of iets anders?

Ik heb het al sinds het begin bijna 15 maanden geleden

Is er toen iets gebeurd, Corinne?

Kun je het evt nog linken aan eten? Iets met bloedsuikerspiegel of dat ook niet? Bij mij lijkt het vaak combinatie van overprikkeling en voeding.

Hi Marcel en anoniem,

Het enige wat ik zou kunnen bedenken is dat ik rond dat tijdstip best wel moe wordt en wat meer rust toelaat door de drukte van de dag. Ik ben moeder van een kleine van net 1 jaar dus het is hoe dan ook intens. Mijn burn out begon in de zwangerschap en heb hierna nooit echt rust kunnen pakken.

Ik geef ook nog redelijk full time borstvoeding dus soms komt duizelig zijn/slap voelen wel van dat, maar ik houd het nu echt in de gaten dat ik genoeg eet en heb geen soortgelijke hypos meer gehad (ik verbruik natuurlijk veel meer en soms was ik wat laks met eten).

Ik denk dus zelf dat het de overprikkeling en moeheid is naar het einde van de dag toe. Maar ik wil er gewoon helemaal vanaf. Maar hoe? :(

Ook ik ervaar hetzelfde als jou

Al ruim 10 maanden heel raar in mijn hoofd en bang ook Rare gedachten en derealisatie lijkt het op...bang een hersentumor te hebben of iets.
Ook geef ik ook full timr borstvoeding en is het allemaal enorm zwaar
Kan ik mss in contact met jou komen ik heb al vanalles en overal gezocht maar niks helpt

Het is niet zo dat wij even rust kunnen nemen met een baby'tje he

Ik heb hetzelfde. Ik ben vorig jaar maart thuis komen te zitten en inmiddels sinds november vorig jaar weer aan het opbouwen qua werk. Dagen gaan goed, dagen gaan slecht. Maar de duizelingen zijn eigenlijk nog nooit een dag weggeweest. Ik heb het idee dat mijn lichaam overprikkeld raakt. Ik probeer het te accepteren en werk er ook gewoon om omdat ik anders teveel in mezelf keer en ga doemdenken.

Ook denk ik dat het in fases gaat. De complete vermoeidheid ben ik kwijt en heel sporadisch ben ik na een dag werken en een avondje rusten die avond tegen een uur of 10 ook weer enigsinds hersteld.

Ik ben net begonnen met reintegreren en sinds een week weer veel last van duizeligheid. Ik zie het toch als een signaal wat aangeeft dat ik teveel heb gedaan en eerder rust moet pakken.

Hallo E,

Je verhaal is heel herkenbaar.
Zelf heb ik ook een burn out sinds mei ongeveer.

Had diverse klachten ( hyperventilatie al sinds 2021, maar dit jaar ook darmklachten, brok in me keel, hartkloppingen, paniek aanvallen) nu merk ik dat ik vooral nog veel last heb van duizeligheid/ licht in me hoofd , en dit lijkt erger te zijn geworden sinds ik iets meer uren aan het werk ben ( reïntegratie).

Merk dat ik ook nog overprikkeld ben.

D

Ik heb soms ook nog een duizelig/draaierig gevoel.
Wat bij mij helpt is goed op mijn houding letten. Dus ik laat mijn schouders zakken en probeer mijn lichaam te ontspannen. Ik merk dat ik dan vaak in een gespannen houding sta/zit.
En ook probeer ik dan meer naar mijn buik te ademhalen ipv te hoog.

Ik heb voor jullie een zeer helpvolle tip! Dr. Yonit Arthur-The Steady Coach.
Het is wel in het Engels, maar al haar filmpjes kunnen met ondertiteling in elke gewenste taal.
Zij is zooooo vooruit lopend op het gebied van duizeligheidskennis en de oorzaken. Ook geweldige tips en oefeningen. Ik heb in mijn 40 jaar duizeligheidservaring nog nooit zulke goede informatie en oefeningen gevonden als bij haar. Alle puzzelstukjes vallen op z'n plek en eigenlijk achteraf heel logisch hoe zij het uitlegt.
Hopelijk neemt een deskundige in Nederland snel haar kennis en vaardigheid over, dat ontbreekt hier echt naar mijn ervaring.

Hallo,

De overprikkeling is inderdaad een van de meest vermoeiende bijkomstigheden van een burn-out.

Ook ik ben benieuwd wat wijsheid is.

Toch zo veel mogelijk prikkels vermijden, of misschien toch ondanks dat het nog niet goed voelt heel langzaam wat meer prikkels proberen op te bouwen?

Wie heeft er tips?

Brainfog en hoofdpijn en overprikkeling is waardeloos... Elke dag opnieuw!

Ik ben 7 jaar extreem overprikkeld geweest, kan mezelf dus helaas wel expert noemen.
Al die tijd niet gewerkt, en tja inderdaad als een soort kluizenaar geleefd. Mezelf continue beschermend tegen geluid, schermen, licht etc. Altijd zo kort mogelijk in de winkel, OV was helemaal geen optie. Ik was eigenlijk bijna altijd thuis.
Het is lastig tips te geven, het is een moeilijk en onbegrepen probleem. Ik heb heel wat afgespeurd op internet en hulpverleners gesproken, niemand heeft mij kunnen helpen of begreep het eigenlijk echt is mijn ervaring. Ik heb zelf veel aan trauma heling gedaan, leren voelen, dingen verwerken dat was echt het enige wat (op lange termijn) hielp. Aarden, zo min mogelijk ‘hoofden’. Echt proberen contact met je lichaam te houden. Ook ging ik zo min mogelijk over mijn grens als ik mij overprikkeld voelde.
Inmiddels kijk ik weer ouderwets veel op m’n telefoon dus er is hoop 😅 alleen bijv lang film kijken of veel/harde muziek kan ik nog niet hebben.
Ik geloof niet in prikkels tegen beter weten in toch aangaan. Dat maakt t alleen maar erger is mijn ervaring. Medicatie heb ik nooit gebruikt maar ik geloof gelijk dat het helpt, het onderdrukt namelijk de boel. Maar voor mij reden om het niet te gebruiken. Hoop dat t enigszins helpt. Veel sterkte

Hallo Lynn,

Bedankt voor je reactie, maar betekent dit dat jij al 7 jaar in een burn-out zit? Want ik zit zelf inmiddels op een jaar, en voel eigenlijk nu al de druk van de Arbo en mijn werkgever, en leg een deel van die druk ook wel aan mezelf op eigenlijk.

Hoe gaat zoiets dan verder qua uitkering enzo, als je na 2 jaar nog niet hersteld bent?

Hoi Lynn, voelde jij je thuis wel fijn dan?
Ik voel me zo alleen, weet niet wat te doen, kom tot niks. Zit hier al 5 jaar in.
Voel me zo angstig
Zou intens graag vaker iemand bij me hebben met begrip. Die niet veel praat maar bij me is. Naast me staat. Samen iets in huis doen. Samen wandelen. Naar strand. Mijn naasten begrijpen er niets van. Kan niet huilen. Alleen bij oprechte aandacht, die zeldzaam is. Ik woon 035. Ko
Wat heb je aan traumaheeling gedaan?

Sorry Arjan, dat ik 't onder jouw vraag plaatste voor Lynn
Voel me nogal wanhopig

Vraagje heb jij met je overprikkeling ook van die tintelingen in het hoofd?
Hoort dat er ook bij?

Overprikkeling gaat meestal weg door je hersenen rust te geven. Heeel veel rust

Telefoon weg leggen, niet denken door bijvoorbeeld te staren op 1 punt of door je gedachten als wolkjes weg te zwaaien. In het donker liggen helpt ook, geen tv aan geen muziek. Niet forceren, dus niet je zelf overprikkelen als je klachten hebt. Bij klachten rusten of evt slapen

En: Of je gedachten “weg-swypen”. Dat doe ik door mijn hand van rechts naar links te zwaaien voor mij gezicht zodra er een gedachten opkomt en dan zeg ik tegen mezelf “weg”.
En inderdaad focussen op andere dingen zoals voelen en kijken, bijv voelen hoe je ligt, of kijken naar de Wolken of vogels.

Er gewoon “zijn”

Bedankt voor jullie tips.
Valt volgens jullie een e-book lezen ook onder prikkels die je moet vermijden? Een Zweedse puzzel, een podcast, etc?

Want als dat soort dingen ook niet of nauwelijks meer kan, wat kan je dan wel in vredesnaam doen om de dag door te komen?

Helemaal niets doen betekent bij mij piekeren, piekeren en nog meer piekeren….

Ik deed mediteren en wandelen buiten ( innoveerde dat kon)

Die dingen zijn voor mij belastend, je moet het zelf aanvoelen wat voor jou helpt

Je kan natuurwebcams kijken of lekker in de natuur zelf zijn. Google maar naar earthtv of webcamtaxi

En ik kan je het artikel aanraden “piekeren” van “depsycholoog” Google maar even

Het komt er meer:

Als je even terug nadenkt over je gedachten die je allemaal hebt gehad, dan weet je dat de gedachten die je had eigenlijk zo goed als nooit uit zijn gekomen. Ofwel: dat je voortaan je gedachten en piekeren echt minder serieus moet nemen voortaan. Er is geen gevaar, je hersenen bedoelen het goed en willen je beschermen maar jij weet vanaf nu beter

En afleiding zoeken helpt ook de dingen die ik scheef oa

En als je stress hebt: los je probleem op. Dus bijv: help ik ben bang dat ik in de schulden kom! Oplossing: ga je administratie bijwerken en ga kijken op welke zaken je kan besparen

Zorgen en piekeren maken heeft 0,0 zin, los ipv daarvan je problemen op

En: men lijdt het meest door het lijden wat men vreest

Hoe eerder je toegeeft aan rust hoe sneller je beter bent ☺️

Die dingen zijn voor mij belastend, je moet het zelf aanvoelen wat voor jou helpt

Je kan natuurwebcams kijken of lekker in de natuur zelf zijn. Google maar naar earthtv of webcamtaxi

En ik kan je het artikel aanraden “piekeren” van “depsycholoog” Google maar even

Het komt er meer:

Als je even terug nadenkt over je gedachten die je allemaal hebt gehad, dan weet je dat de gedachten die je had eigenlijk zo goed als nooit uit zijn gekomen. Ofwel: dat je voortaan je gedachten en piekeren echt minder serieus moet nemen voortaan. Er is geen gevaar, je hersenen bedoelen het goed en willen je beschermen maar jij weet vanaf nu beter

En afleiding zoeken helpt ook bijv de dingen die ik schreef of je kan fysieke dingen doen

En als je stress hebt: los je probleem op. Dus bijv: help ik ben bang dat ik in de schulden kom! Oplossing: ga je administratie bijwerken en ga kijken op welke zaken je kan besparen

Zorgen en piekeren maken heeft 0,0 zin, los ipv daarvan je problemen op

En: men lijdt het meest door het lijden wat men vreest

Hoe eerder je toegeeft aan rust hoe sneller je beter bent ☺️

*Of fysieke dingen doen ipv cognitieve dingen

Hi Arjan,

Enigszins fijn om te lezen dat er meer mensen kampen met die overprikkeling bij o.a. het televisie kijken of muziek luisteren, maakt het niet minder vervelend. Bij verschillende verhalen lees ik dat ze tijdens een burn-out niet veel meer kunnen dan tv kijken op de bank, wat ik totaal niet herken omdat dat mij juist helemaal niet lukt. Het typen van dit berichtje is ook wel de max voor vandaag qua scherm.

Ook die tintelingen herken ik deels, ik heb echter geen tintelingen in mijn hoofd maar in mijn handen en voeten bij de overprikkeling, en inderdaad valt er volgens mijn behandelaar niets aan te doen dan veel rust houden, mediteren, gezond eten en de problematische activiteiten maar zovele mogelijk te mijden.

Hoop dat het snel beter met je gaat!

Heb jij ook dat doffe hoofd , vol, mistig. Ik heb dat 24-7

Hallo Eddy,

Ja, daar heb ik inderdaad ook last van.
Was jij ook niet degene die destijds begonnen was met antidepressiva, en hier ook tegen een sloot aan problemen aanliep?

Ben jij er vanaf gekomen, en hoe is het verder met je?

En algemene vraag voor de experts, valt een rustig muziekje luisteren ook onder je hersenen prikkelen, of kan dat wel gewoon? Of moet je in principe alle beelden, geluiden etc helemaal zo veel mogelijk uitsluiten om van de overprikkeling en bijbehorende hoofdpijn af te komen?

Alvast bedankt voor jullie reacties, en sterkte allen🙏

Nou het enige wat voor mij werkt is in het donker liggen op een rustige plek/kamer of op een plek niet in de volle zon, zonder muziek en zo min mogelijk denken (hoe niet te piekeren en niet te denken had ik uitgeschreven aan je), of slapen. Je moet goed je grenzen kennen. Dus hoeveel tijd kan jij besteden aan dingen die je leuk vind maar wel belastend zijn icm afwisselende rust nemen
Muziek helpt mij niet. Maar je moet vooral bij jezelf nagaan hoe jij reageert op bepaalde dingen, dus je kan rustige (natuur)muziekjes luisteren om te proberen maar als je merkt dat je klachten toenemen dan is het dus een no go om te gebruiken als rust. Sommige kunnen het buitenlicht niet verdragen, maar andere wel, dus ook in de natuur bevinden zou ik kunnen aanraden, maar ook dan moet je goed checken of dit voor jou helpend is
Doordat je antidepressiva slikt voel je je grenzen niet meer aan, dit heeft dus in mijn geval in feite mijn ziekte verergerd. (Ik ben niet Eddy)
Veel rust, slapen en therapie is de key
Dus check goed wat voor jou helpt bij rust, luister goed naar je lichaam wat bepaalde activiteiten met je lichaam doen. Wissel rust af met korte activiteiten, je moet goed checken wat jij aan kan. Dus bijv: 2 uur rust afgewisseld met 5 min muziek luister of tv kijken. Als dat nog teveel is neem je 3 uur rust, en als dat nog te veel is dan maak je er 4 uur van bijv
Als je zvm toegeeft aan rust zal je eerder beter worden dus luister goed naar hoe je lichaam reageert en maak een vast schema voor elk dag. En je kan ook een timer aan zetten die elk kwartier afgaat om je eraan te herinneren om te checken bij jezelf hoe het met je lichaam gaat en wat je lichaam op dat moment nodig heeft, dus rust of een activiteit

Allemaal herkenbare verhalen. Wat bij mij helpt:
- kruiswoordpuzzels maken
- meditaties (bijv Joe Dispenza op YouTube of Michael Pilarczyk)
- in het donker fietsen (echt, heel rustgevend voor je ogen/hoofd)
- zwemmen: is ook tegelijk een goede ademhalingsoefening
- zo gezond en vers mogelijk proberen te eten
- Wim Hof ademhalingstechnieken. Vaak halen we te oppervlakkig adem, hij heeft goede technieken om dit te verbeteren.
- De dag beginnen met dankbaarheid en uit te spreken wat je graag wilt voor jouw geliefden en jouzelf.

Iedereen heel veel sterkte!

Ik heb alleen de neiging dat, als het weer eens wat beter gaat, meteen weer de grenzen op te zoeken en hier overheen te gaan (bijv naar een druk concert toe gaan of een drukke verjaardag).

Ikzelf heb zoveel zenuwpijn over me hele lichaam .
Zit in een angststoornis dat ik niet weet wat ik moet doen.
De pijn begint met zitten en liggen . Begint te branden in me lichaam van tenen tot me nek en armen .
Niets helpt, ook vaak een dood en verlamd gevoel in verschillende ledematen.
De dokters weten het ook niet meer , ben radeloos.
Je wordt van het kastje naar de muur gestuurd.
De pijn is 24/7 voelbaar
Dikke tong ,lippen en doof gevoel erbij in gezicht
🥴 oorsuizen in 1 oor .
Het is om gek van te worden.
Wie herkent dit?
Ben machteloos en radeloos

Hoi @arjan
Ik herken veel van jou klachten..
Ik word er moedeloos en wanhopig van.
Overprikkeling. Tintelingen. Dof hoofd. Hoofdpijn. Weet ik veel. Het is een ramp.
Ik heb anti dep gebruikt. Maar kreeg last van bijwerkingen heftig. Nu dus zonder.

Dag Arjan, ik weet niet of je dit nog leest na een half jaar. Maar afhankelijk van hoe lang je de Escitalopram hebt gebruikt, na stoppen kan dit vervelende ontrekkingsverschijnselen geven. Vooral bij mensen die toch al gevoeliger zijn door burnout. Tevens hangt het er van af of je hebt afgebouwd of zomaar CT ben gestopt.

Wazig gevoel, watten in hoofd, veel staren, afwezig voelen. Duizelig, deinend gevoel, onwerkelijk gevoel, licht in het hoofd.
Het is een mechanisme van je brein om je te beschermen; je bent overbelast geraakt en om nog verdere overprikkeling / overbelasting te voorkomen kan derealisatie optreden. Zie het als signaal dat je tot rust moet komen.
Heb het in drukke periodes ook vaak. Probeer prikkels te verminderen en ga lekker naar buiten, dat helpt

Hoi Art, tijdens mijn burnout heb ik ook zeker last van derealisatie gehad. Tijdens het wandelen bijvoorbeeld leek het net of ik er niet echt liep. Ik liep wel buiten maar de wereld om me heen was raar. Ook wel eens gehad dat ik net de deur uit was en dan dacht heb ik alles wel aan.. Als ik iets opschreef kon ik ook dat gevoel hebben dat ik het niet schreef. Apart hè en ook wel angstig. Later
kreeg ik druk op m'n hoofd en die maakte ook dat de wereld om me heen raar was. Nu aan het einde van m'n burnout is dat allemaal weg gelukkig. Wel heb ik nog steeds druk op m'n hoofd, maar dat wordt langzaamaan minder. Hoop dat dat ook nog helemaal over gaat. Wat merk jij?

Hoi Art, tijdens mijn burnout heb ik ook zeker last van derealisatie gehad. Tijdens het wandelen bijvoorbeeld leek het net of ik er niet echt liep. Ik liep wel buiten maar de wereld om me heen was raar. Ook wel eens gehad dat ik net de deur uit was en dan dacht heb ik alles wel aan.. Als ik iets opschreef kon ik ook dat gevoel hebben dat ik het niet schreef. Apart hè en ook wel angstig. Later
kreeg ik druk op m'n hoofd en die maakte ook dat de wereld om me heen raar was. Nu aan het einde van m'n burnout is dat allemaal weg gelukkig. Wel heb ik nog steeds druk op m'n hoofd, maar dat wordt langzaamaan minder. Hoop dat dat ook nog helemaal over gaat. Wat merk jij?

Ik heb eigenlijk alles wat Anoniem ook opnoemd. Daarnaast het idee alsof ik in een droom leef, heel gek allemaal. Na hoelang is het bij jou wat beter geworden?

Hoi Art,
Helaas herken ik deze klacht ook. Ik heb er inmiddels zo’n 8 a 9 maanden dagelijks last van. Soms heb ik het idee dat het iets minder is als ik heeeeel rustig aan doe. Ik ervaar het als een heel onwerkelijk gevoel, alsof ik er niet helemaal bij ben en de wereld langs me heen gaat. Daarnaast ook het gevoel dat ik niet verbonden ben met mensen om mij heen, bijvoorbeeld ook niet met mijn vriend. Heel naar, eng en gek gevoel. Aan het begin was het ook visueel. Licht kwam anders binnen en voorwerpen leken soms groter.
Ik hoop ook heel erg dat de derealisatie weg gaat bij ons.
Sterkte 🫶
Liefs N

Komt me ook heel bekend voor. In de behinfase van mijn burn out kwam geluid en licht en ook me eigen stem heel anders binnen. Ik wil graag weten wat er voor nodig is om dit te stoppen, hoelang kan dit duren?

Tips

Ik ben zelf ook benieuwd of meer mensen (continu aanwezige) derealisatie klachten herkennen en misschien tips hebben of geruststellende verhalen dat dit minder wordt als je verder bent hersteld. Het is zoiets naars…

N.

Ik heb het ook dagelijks, N. Wat voor klachten ervaar jij? Ik ben heel wazig in me hoofd alsof ik in een droom leef.. kan t niet anders uitleggen

Alsof ik droom

Denk ruim een jaar last van gehad als het niet langer was…..wanneer ik buiten liep was het alsof in in een luchtbel liep. Zo wanhopig dat ik iedereen maar gedag ging zeggen om maar het gevoel te hebben connectie te hebben met de buitenwereld. Zo’n eenzaam gevoel gaf het mij… niemand geen therapeut die zij dat dit erbij hoorde en hoe het heette totdat ik op dit forum er meer over las. Heb hier geen last meer van dus het gaat weg op den duur. Nu zou ik zeggen geef je er maar aan over, het is nu eenmaal zo niet tegen vechten wordt het nog erger

Ging het op een gegeven moment van zelf over

Ja het gaat vanzelf over. Ik heb huilend over straat gelopen zo’n onwerkelijk angstig gevoel. Je wil misschien controle hierover maar dit is naar mijn idee wat je lichaam zelf moet herstellen. Zorg wel goed voorjezelf goed eten, structuur, genoeg slaap maar op dat laatste heb je ook geen invloed, zelf zit ik weer in een periode van slecht slapen en dan lijkt het of je weer een stap terug doet. Wat een proces … mensen hebben er geen notie van, gewoon vaak niet uit te leggen

Trok het geleidelijk weg

Zolang je teveel blijft vragen van jezelf of dat externe dat doen, baas, bedrijfsarts, casemanager, het tweede spoor blijf je hangen …. Dit alles gaf mij zoveel druk dat ik maar niet uit die angsten en het vechten kwam . Achteraf denk ik dat ik veel duidelijker had moeten zijn maar op dat moment weet je het gewoon niet meer. Je hebt het gewoon nog nooit meegemaakt. Ik voelde me vaak alsof er een bus over me heen was gereden al m’n spieren deden pijn.
Ik zit nu in rustig vaarwater en voel me herstellen de angst /paniek het onrustige ben ik over het algemeen kwijt, maar heb vaak gedacht dit wordt gewoon mn dood. Ben er wel achter dat je lichaam heel veel aankan.
Het gaat zeker over ……..vertrouw in het eigen herstel van je lichaam, sterkte ik ben er ook nog niet

Leek het alsof jullie aan het dromen waren of wat? Want ik lees veel verschillende dingen over derealisatie

Ik had het idee dat ik in een soort luchtbel zat. In eigen wereld terwijl je opzoek bent om daar juist uit te komen. Vechten dus en dat werkt niet. Iedereen gaat door en zelf verdrink je bijna in eigen wereld, beangstigend allemaal. Ik heb heel diep gezeten nu 2,5 jaar verder en dit stukje van burn-out ben ik kwijt ……Het komt goed maar duurde lang, in mijn geval dan .

Ik heb er ook last van en dat gaat samen met chronische spanningshoofdpijn

Zou me niks verbazen als die spanningshoofdpijn voortvloeit uit angst, waardoor je spieren rondom je nek en hoofd gaan aanspannen…..met angst bedoel ik hoe je erover denkt. . Probeer het te accepteren zo van dit hoort er nu gewoon “even “bij, geef het geen podium in je hoofd want dan komt het almeer op de voorgrond. Sterkste hoor een dood vermoeiend proces.

Ja hoor, zeer herkenbaar. Echt een teken dat je zenuwstelsel overbelast is. Met rust neemt dit af maar is bij mij ook pas na enkele maanden herstel over gegaan. Nu krijg is hier alleen nog last van als ik te veel gedaan heb en dan plan ik meteen wat extra rust/zelfzorg in want is een zeer vervelend gevoel!

Veel moed!
Kat

Yup... high in the sky... al maanden.

Tintelingen in hoofd ook een bekend fenomeen? Heb dit vooral in achterhoofd. Zo raar. Ook nog steeds het idee dat ik in fight flight zit.
S

Ja heb ik ook gehad.

@anoniem
Het is dus wel weggegaan

Dit is heel erg herkenbaar en ik vind het een van de vervelendste klachten die ik door mijn bo heb. De eerste maanden had ik dit enorm vaak, nu zo'n 1.5 jaar later heb ik het gelukkig veel minder, alleen als ik weer wat te veel heb gedaan.
Als ik het aan kennissen moet uitleggen vergelijk ik het altijd met onderwater zwemmen met je ogen open; je ziet alles wel maar kan nergens op scherp stellen. Een kennis van me die ook een bo heeft gehad dacht zelfs dat er iets ernstig mis was met zijn ogen en is toen naar de oogarts gegaan. Die kon gelukkig niks abnormaals opmerken, wat lijkt te bewijzen dat het dus echt met overprikkeling te maken heeft.
Sterkte in ieder geval, en weet dat het met wat tijd vanzelf weer beter zal gaan! Bij mij werkt het vaak ook om te mediteren / ademhalingsoefeningen te doen.

Ja hoor hier ook

Al maanden, alsof ik een borrel op heb
Op een boot zit , als ik loop heb ik het gevoel dat ik zie, wat je ziet als iemand met een camera filmt en ondertussen loopt

Mijn beeld beweegt , hierdoor ben ik moe en soms ook lichtelijk misselijk

Ik dacht dat ik de enige was die dit ervaarde.

Een liefdevolle medicatie?

Meditatie gok ik. Maar dit klopt echt! Mij helpt dit ook enorm in mijn herstel. Als je hier meer over wilt lezen raad ik the way out van Alan Gordon aan. Zo goed en herkenbaar. Doordat je een andere kijk op je klachten krijgt, begin je te herstellen.

Dank voor de tips! Die zijn altijd welkom :)

Dankje wel! Ik ben via liefkleinleven nu. Weg van de pijn aan het lezen en het is echt een eye- opener. Dankjewel wel dat je dit hier wilde delen

Hey Tom,

Absoluut aan toegeven! Had ik dit maar sneller gedaan tijdens mij herstel ipv blijven vechten / bezig moeten blijven van mezelf. De vermoeidheid is, weet ik nu achteraf, een ‘goed’ teken. In die zin: je bent dus uit de ergste stress / aanstand en kunt nu gaan opladen. Luister naar je lichaam, super belangrijk.

Stertke,
Amber