Hallo lieve mensen, ik heb deze site vanmiddag gevonden. Wat een fijne plek is dit voor iedereen. Ik wil hier graag ook gebruik van maken, om even mijn hart te luchten. Ik ga proberen om het beknopt te houden...
Ik ben 23 jaar, en ik heb vooral de laatste paar jaar immens veel
stress gevoeld. Ik heb veel weggestopt, zoals traumatische ervaringen. Gevoelig meisje, dat eigenlijk heel snel volwassen moest worden en alles op haar schouders droeg. En ik geef nooit toe dat ik het zwaar heb, maar nu zal ik dat wel doen. Ik heb het moeilijk.
Mijn lichaam seint dat ik écht, écht liever mag zijn voor mijzelf... Ik besef de laatste paar dagen dat liefde en acceptatie naar mijzelf daadwerkelijk een centrale rol zal mogen spelen. Ik zeg 'mag' i.p.v. 'moet', en dat doe ik bewust.
Sinds een 1,5 week loop ik rond met hele vervelende buikklachten. 2 keer bij de huisarts geweest, bloed & urine gecheckt, echo gemaakt, alles was Godzijdank goed. Maar, ik merk dat ik door mijn verleden zeer snel in paniek schiet als het gaat over mijn gezondheid. Ik heb het sinds augustus vorig jaar al erg moeilijk, en mijn situatie nu met mijn gezondheid heeft er een schep bovenop gedaan. Ik verlies mijzelf in alle stress, paniek en
angst. Afgelopen 1,5 week heb ik dan ook heel slecht geslapen, en het is nu 03:33 terwijl ik dit schrijf. Ik kan niet slapen wegens duizeligheid.
Ik woon op mijzelf, maar deze dagen heb ik onderdak gevonden bij mijn familie. Gisteren ben ik onwel geworden in het ziekenhuis, en flauw gevallen... Gelukkig maar voor heel kort, en ik was heel snel omringd door artsen. Ik was vlak daarvoor 2 familieleden tegen gekomen, dus ik was niet alleen. Ik geloof niet in toeval, dus ik zie dit ook als een teken dat ik hier niet alleen voor sta.
Ik ben eigenwijs geweest en alles geprobeerd zelf op te lossen. Maar ik kan dit niet alleen. We hebben elkaar nodig. Ik heb duidelijke keuzes gemaakt voor mijzelf; ik ga hulp zoeken. Zowel in mijn nabije omgeving, als professionele hulp. Ik heb van mijn 12de tot 19de bij een
psycholoog gezeten, en ik wil terug. Ik mag terug. En, ik heb de keuze gemaakt om niet meer op mijzelf te wonen, zodat ik mijzelf wat verlicht.
Ik heb vroeger jaren last gehad van depersonalisatie en derealisatie, maar mijn psycholoog kende het niet... Ik ben geen voorstander van zelfdiagnose, en ik voel ook niet de behoefte om alles wat ik voel een naam te kunnen geven. Maar, ik voelde tekortkoming op het gebied van depers. en derea. Ook ben ik er van overtuigd dat ik al een
burnout heb gehad...
Het nare is dat afgelopen 1,5 week dus mijn fysieke en mentale klachten allemaal door elkaar gaan, en het een het ander veroorzaakt.
Ik stop hier mijn bericht. Ik kan namelijk nog meer delen, maar daarvoor is het nu niet het goede moment. Het is bijna 03:45, en ik heb slechts een uur kunnen slapen vannacht.
Ik wil jullie bedanken voor de fijne sfeer die hier heerst, waardoor ik mij zo vrij voel om dit hier even te delen. Ik wil ook miin dankbaarheid uiten voor de makkelijke toegankelijkheid.
Ik heb een lichtje branden in de kamer waarin ik lig, en ik ga proberen om mee te doen aan een ademhalingsoefening via Youtube. Ik zal morgen weer komen kijken op dit forum, en stiekem hoop ik dat ik een berichtje zal vinden onder mijn post.
Love
29-03-2025