Burnout - forum lotgenoten

Hallo Anissa,

Ik herken wat je zegt, voelt, bedoeld. Ik worstel daar momenteel ook mee. Met ups en downs. Ik denk dat het een beetje bij een burnout hoort als ik het zo ervaar en lees, maar ben geen dokter.

Je bent dusdanig ontregeld bij een burnout dat ook je gevoelens en gedachten alle kanten op gaan. Ik heb ook een gezond gezin, fijne relatie, ben verder gezond, maar het is er ook. Heel naar en vooral eng.

Als je het niet vertrouwd wellicht contact opnemen met je huisarts, psycholoog, enz. Maar ik denk dat het bij je herstel hoort, ik had het eerder ook niet, is iets van de laatste maanden. Goed in de gaten houden, maar vooral niet meer aandacht aan schenken dan nodig, dat helpt ook.

Zet hem op Anissa je komt er weer uit.

Dank voor je reactie Gert. Ik hoop dat het snel beter wordt inderdaad. Hoelang zit jij al thuis? Ga jij lichamelijk wel vooruit? Slaap jij oké?

Slikken jullie medicatie?

Graag gedaan. Daar kun je vanuit gaan, probeer je niet teveel op je gedachten te focussen. Ik zit nu ruim een jaar in mn burnout. Ik ga lichamelijk en geestelijk wel vooruit, maar soms ook achteruit. Het is een proces van vallen en opstaan. Wisselt, laatste weken minder, vaak vroeg wakker, 3 of 4u in de nacht. Maar daarvoor prima. Zal.wel weer komen.

Ik heb voor nood lorazepam 1mg, verder, nog, niets.

Wat ben je lekker positief Gert! Fijn. Ik zal hier vaker rond kijken op de site

Je kunt hier zeker wijzer worden en je ei kwijt!!

Sterkte!!

Beste Anissa ik zit helaas in een soortgelijke situatie. Lichamelijk voel ik me bijna weer 100%, maar ben aan het einde van mijn burn out helaas zwaar depressief geworden. Zo depressief dat de kleinste dingen mij niet eens meer lukken… iom de huisarts ben ik begonnen met anti depressiva, zit pas op dag 4 dus behalve de vervelende bijwerkingen merk ik nog niks. Hoop heel erg dat dit me zal helpen aangezien dit echt mijn laatste hoop is.

Hoi A.

Wat naar voor je.

Hou vol, het kan wel even duren, stop niet te snel, switch niet te snel.

Er moet een medicijn zijn wat jou hier doorheen helpt, echt. Is het deze niet is het de volgende wel.

Zet.m op

Wat naar voor je, wat voor medicijn gebruik je? En wanneer besloot je dat dit niet door de burn out kwam maar je echt in een depressie zat?

@Gert, dankjewel voor je lieve woorden! Ik ga proberen om het vol te houden aangezien ik veel positieve verhalen heb gehoord over dit medicijn. Hoop zo erg dat het me uit deze donkere gat kan halen zodat ik mijn leven weer kan oppakken.

@Anoniem, ik heb nu de citalopram omdat deze AD volgens mijn huisarts de minste bijwerkingen geeft. Ik ben zelf erg gevoelig voor medicatie, maar tot nu toe gaat het wel okay! Heb last van wat vermoeidheid en droge mond, en ik merk dat de depressie wat erger is geworden, maar dit hoort er ook bij. Het gaat eerst wat slechter en na ongeveer 3 weken moet je verbetering merken. Ik merkte dat het echt depressie is aangezien ik mezelf niet meer terug herken… ben de hele dag door in een slechte bui en werkelijk niks of niemand kan me meer boeien. Was eerst bijv. heel ambitieus en sociaal, maar dat kan ik nu helaas niet meer zeggen. Het klinkt misschien heel gek maar het voelt alsof “het licht” in mijn hoofd gewoon is uitgedoofd en ik alles nu door een zwarte bril zie. En natuurlijk als je dag in en dag uit zo moet leven komen er ook hele donkere gedachtes in me op… wat ik vroeger absoluut nooit had.

Zie verhaal 1589 en 1581 alvast :-) hopelijk kan je je vinden in deze verhalen en reacties met tips

Hoi Anoniem,
Deze vraag komt heel veel voorbij op het forum dus je bent zeker niet de enige die dit meemaakt! Het is inderdaad heel moeilijk en verdrietig. Ik weet er ook alles van.

De intrusieve gedachten worden echt minder naarmate je stress afneemt. Mijn voorbeeld: in t begin was ik 24/7 bang om mezelf iets aan te doen, echt volledig angstig en in paniek. Dat is inmiddels allang helemaal weg.

Derealisatie is -in mijn optiek- omdat je in de freeze toestand van je zenuwstelsel zit. Het beste werkt voor mij mindfulness en bewegen. Milde beweging, buiten wandelen, yoga, stretchen en dansen. Heen en weer bewegen op muziek, jezelf “vasthouden”, knuffelen met jezelf / een pluche knuffel / een huisdier / een ander persoon. Jezelf kriebelen, bijvoorbeeld zachtjes met je nagels over je armen (als je dat fijn vindt).
Kortom contact maken met je lichaam, zodat het kan gaan ervaren dat het veilig is.

Zoek vooral ook eens naar Nervus Vagus oefeningen of de Polyvagaal Theorie.

Veel sterkte hoor!

Veel goede tips van Y.!

Ik ben me ook steeds meer in het zenuwstelsel aan het verdiepen, en het gevoel van derealisatie schijnt een soort laatste redmiddel te zijn, je zenuwstelsel gaat zeg maar nog voorbij de freeze-modus, het gevaar lijkt nu zo ernstig (voor het ontregelde zenuwstelsel, niet in werkelijkheid) dat je het maar beter "niet meer bewust kunt meemaken". Soort overlevingsmechanisme.

Als je zenuwstelsel weer meer in balans komt, gaan deze gevoelens en gedachten ook weer weg.

In het boek "the secret language of the body" staan veel oefeningen om je zenuwstelsel weer in balans te krijgen, en wetenschappelijke onderbouwing. (Gaat over polyvagaal theorie en nervus vagus ook)

Richt je op je lichaam.

Bedankt voor de fijne goeie tips!

Hoi Ellis

Kan je helaas niet het juiste medicijn geven om goed te herstellen.
Maar je vraagt of het ooit beter wordt ?

Daar kan ik wel iets positiefs over zeggen. Ik zit nu 1,5 jaar in mijn burn-out en ik merkte dat ik rond de 10/12 maand langzaam iets beter ging.
Iets minder onrustig, even uurtje winkelen, zin om iets leuks te doen en voelen dat het veranderd.

Dat was een fijn gevoel, helaas ben ik weer terug gevallen door omstandigheden. Moet werk veel werken om financieel rond te komen en blijven wonen waar ik nu woon. Het frustrerende hiervan is dat je voelt dat het weer de verkeerde kant op gaat. Ben nu ook weer op zoek naar hulp hiervoor, want ik wil dit niet weer laten gebeuren.

Dus als je rust kunt houden en niet teveel inspanning hebt.m, zal het op een gegeven moment beter moeten gaan.

En iedere dag positief beginnen en hopen dat het 1% beter als gisteren gaat. Dan moet het vanzelf een keer goed gaan.

Succes en veel sterkte met je herstel.

Groet Aswin

Springen, schudden etc kan helpen om de spieren te helpen ontspannen.

Hoi Ellis,

Hier een klein beetje positiviteit ;).

Je hoeft je geen zorgen te maken, je komt hier weer uit. Je verhaal leest als een eigen ervaring en denk voor veel mensen hier.

Het gaat niemand snel genoeg, iedereen vind het naar, eng, verdrietig, bah! Maar hoe sneller je wilt hoe langzamer het gaat, probeer dat te onthouden. Er staan hier verschillende verhalen vol met tips, houvast, herkenning. Doe er je voordeel mee en blijf vooral vragen en vertellen hoe je je voelt.

Komt goed .

Ik sluit me aan bij de anderen. Zelf al 1.5 jaar onderweg en gaat nu wel een stuk beter dan de eerste paar maanden, met name het minder in en in slecht voelen (uitgeput etc). Ik kan cognitief nog steeds weinig maar met weinig prikkels kom ik de dagen vrij goed door zonder me zo slecht te voelen. 4 maanden is relatief kort nog. Uiteindelijk gaat het beter worden, maar kan wel ‘even’ duren!

Mooi gezegd Gert,

Vraagje Gert ben jij ook al weer aan het werken of gedeeltelijk ?

Iedereen maak er een mooie dag van 🙏

Groet Aswin

Herkenbaar Tessa, ook voor jou zet hem op!

Hoi Aswin,

Nee ik ben niet aan het werk, ook niet gedeeltelijk. Ik ben vooral met mezelf aan het werk, het andere werk hoe weinig ook kan ik gewoon niet hebben.

Komt vast wel weer.

Hoi Gert misschien een te persoonlijke vraag je hebt kinderen begrijp ik.
Hoe kunnen jullie dit financieel opvangen.
Voor mijn gevoel moet ik werken om te kunnen overleven maar misschien doe ik dingen fout. Ik verlang zo naar rust maar weet niet hoe ?

Groet Aswin

Hoi Aswin,

Mijn partner heeft een baan, en ik krijg een ziektewet uitkering van het uwv.

Ik ben zelfstandig ondernemer geweest, maar kreeg de burnout binnen het half jaar dat ik begonnen was en ziek werd.

Was ik na een jaar burnout geraakt had ik nergens recht op. Nu kon ik terugvallen op m'n oude rechten die ik de afgelopen 25 jaar had opgebouwd. Verder nooit ziek geweest.

Wat ik wel heel vreemd vind is dat ik eigenlijk niets hoor van het uwv, ze hebben letterlijk 2x gebeld in al die tijd, 1x aan het begin en 1x om medische gegevens op te vragen.

Ik heb zelf meerdere keren contact proberen te zoeken, met vragen, enz. Wil binnenkort wel een keer een gesprek om misschien uurtje per week vrijwilligerswerk te proberen om te kijken hoe dit gaat en voor mn ritme. Dit ook gemeld hoe dit aan te vangen. Geen reactie.

Zal wel wat meer horen als ik bijna einde ziektewet ben en richting wia traject ga, wat ik natuurlijk niet hoop. Maar is het zo dan is het zo, hoeft niet levenslang te zijn.

Wij moeten er ook flink op letten, krijgen ook geen kinderopvangtoeslag meer, 70 procent van laatst verdiende loon, maar redden het net. Teren wel elke maand wat in op het spaargeld maar het zij zo. Blij dat we wat buffer hebben.

Maar maak me, logischerwijs, net als jij, wel zorgen over de toekomst. Past ook bij onze klachten, maar zou ik zonder BO ook hebben.

Hoi allemaal,

Fijn om deze reacties te lezen. Het geeft iets van steun om te weten dat je niet alleen bent. Ondanks dat ik een lieve familie en vriendengroep heb, merk ik vaak dat er toch onbegrip is - puur doordat men gewoon niet weet wat het inhoudt. Ik denk dat het ook lastig is om voor te stellen als je het zelf niet hebt meegemaakt.

Veel dank voor het hart onder de riem. Jullie ook allemaal succes en sterkte met het herstel. Fijn dat deze plek er is zodat we ervaringen kunnen delen!

Komt allemaal goed Ellis. Het is voor jezelf al moeilijk voor te stellen soms, laat staan voor een ander.

Succes!

Ja onbegrip is erg zwaar als je een burn-out hebt. Je bent steeds de anderen uit te leggen wat je voelt. Het voelt soms dat jezelf moet bewijzen dat je ziek bent. Bij veel ziektes begrijpen mensen dat je ziek bent maar nu hebben ze geen idee wat er aan de hand is. Dat kan erg frustrerend werken.
Het niet begrepen worden.

Daarom ben ik ook zo blij dat dit forum er is.
Hier kun je makkelijker je gevoel delen met anderen en word je ook begrepen.

Fijne avond nog
Groet Aswin

Hoi Anoniem,

Herkenbaar en een normaal, en vooral goed proces als je het mij vraagt. Teken dat je "het" toe gaat laten en in een volgende fase van herstel komt.

Klopt, is heel naar en gaat met ups en downs. Probeer je er aan over te geven, hoe naar ook. Hier op het forum kun je herkenning erkenning steun en info vinden. Schroom niet te vragen, hoe gek ook, alles komt hier voorbij ;).

Sterke!

Ik had dit heel erg in het begin van mijn burn out. Aan toegeven en veel rust nemen

Inderdaad, laat het vooral eruit, en geef toe aan de vermoeidheid. Dat is een teken dat je niet meer op stresshormonen door je dag heen gaat. Dat is een goede ontwikkeling.

Ik schrok altijd ervan als ik me weer vermoeider begon te voelen, maar eigenlijk is het juist goed.

Ik heb dit traject van flight flight naar heel erg vermoeid al een paar x gehad, meer mensen die dit vaker ervaren?

Bedankt allemaal dit stelt mij gerust!

Heel herkenbaar die grote vermoeidheid, het huilen. Het moet er allemaal uit.
En ja, het gaat in golven, soms iets minder moe en dan dacht ik joepie, ik ben er om daarna weer heel moe te zijn maar de golven worden steeds minder lang en minder diep!

Fijn die herkenning, had je ook last van angst klachten?

Veel rust, slapen en geduld hebben. Zie meest recente verhalen met verdere tips.
Gezonde tussendoortjes zijn, fruit, volkoren brood met gezond beleg. Kwark en yoghurt

En noten ook

En met gezond beleg bedoel ik alleen hartig beleg

En groente

Hoi anoniem,
Ja het wordt echt beter! Ik ben ook nog niet volledig hersteld maar ik ben 2,5 jaar geleden BO geraakt en inmiddels ben ik echt weer een stuk opgeknapt. Ik heb medicatie en therapie gehad en daarnaast zelf enorm veel aan heling gedaan. Het beste werkt naar buiten gaan en bewegen. Je lijf schudden, losmaken. Rekken en strekken, zingen, dansen, wandelen.
Het duurt ontzettend lang en het is een rot proces maar het wordt echt beter <3

Als voorbeeld ik ben laatst voor het eerst sinds 2 jaar naar de stad geweest op een zaterdag. Ik heb 3 winkels gehad, kleren gepast, tussen de boeken geneusd. Daarna een taartje gegeten met mijn zus en toen weer lekker op de fiets naar huis. Nou dit kon ik vorig jaar, of zelfs een half jaar geleden, echt niet. Nu ging het prima en had ik er niet eens dagen lang last van daarna.

Qua tussendoortjes heb ik niet echt tips, ik vergeet vaak tussen maaltijden door iets te eten 😅 en dan vraag ik me af waarom ik zo gaar ben haha

Hoi Anoniem,

Het wordt beter, het gaat met vallen en opstaan maar het wordt beter. Ik heb gister een erg slechte dag gehad, vandaag een vrij goede, waar het aan ligt, zeg het maar ;).

Je verhaal, klachten, wanhoop, zijn zo herkenbaar. Maar wat Y zegt, het wordt beter. Voor jou, voor Y zoals ze aangeeft, en voor mij vast ook.

Ik eet op vaste tijden, goed ontbijt, lunch, avond eten. Soms als ik een slechte dag heb en misselijk ben wat minder, maar blijf eten. Ik neem tussendoor vaak een bakje thee, een mandarijn appel blauwe bessen oid en soms natuurlijk ook wel een koekje ;).

Koffie ben ik mee gestopt, na 20 jaar en 10 bakken per dag, was wel even afkicken. Nu aan de thee, maar zonder theiine. En voor het slapen een bakje puka slaapthee.

Zet m op!

Hoi Y,

Fijn om weer wat van je te lezen. Mooi dat t goed gaat, heel goed.

Je bent de burnout onder andere van je af aan het schudden, ga ik.ook even naar kijken. Zo schudden en shaken lukte me vroeger wel met een borrel op, maar nu haha ;). Tre ken en doe ik wel.

Mag ik vragen wat voor medicatie en sterkte jij had en welke therapie soort?

Schudze en fijne avond

Hoi Allemaal,
Bedankt voor jullie tips en fijn om te horen dat het beter gaat worden, helpt me enorm om dit te lezen! 😊

Ik moet ook maar eens meer gaan wandelen buiten, zingen, rekken, los schudden en strekken en meer fruit eten misschien wordt het dan ook veel beter bij mij, bedankt!

Groetjes Anoniem

Zet m op!

Hoi Anoniem,

Herkenbaar! Ik zit in maand 8 en heb ook nog last van de duizeligheid maar wordt heel langzaam een beetje beter. Al is mijn hoofd helemaal niet helder. Ik heb een vast schema van de dag en met eten en tussendoor heb ik mn fruit en noten om te pakken. In het begin had ik ook helemaal geen eetlust, dus ben blij dat dat ook weer is teruggekomen.

En wandelen iedere dag, als is het maar een kwartiertje, ik kom altijd beter terug dan ik begon. Iedere middag rusten.. en veel water / thee drinken.

Hoi Gert,
Dankjewel voor je reactie!
Natuurlijk mag je dat vragen. Ik ben in oktober ‘22 zo extreem angstig geworden dat ik 4x 10mg oxazepam slikte dagelijks. Toen kreeg ik sertraline (antidepressiva), dat opgebouwd tot 100 mg per dag waardoor ik de oxazepam binnen een paar maanden kon afbouwen.
De sertraline heb ik geleidelijk aan af kunnen bouwen, heel lang op 50mg blijven hangen. Sinds deze week slik ik nu nog 25 mg per dag maar dit gaat eigenlijk prima, dus ik ga over een paar weken de laatste stap nemen en dan ben ik ervan af. Het op- en afbouwen van medicatie was altijd erg zwaar, ik ben zo’n geluksvogel die dan alle bijwerkingen krijgt die op de bijsluiter staan.

Qua therapie heb ik eerst cognitieve gedragstherapie gehad en daarna Acceptance & commitment therapy (ACT). Ik heb ook EMDR gehad een paar maanden. Het heeft me allemaal echt wel wat gebracht, vooral het weten wat angst inhoudt en waar het vandaan komt.

Maar ik liep vast op lichamelijke spanning, en daarmee mentale klachten. Inmiddels weet ik sinds kort ook dat ik ADHD heb. Daar ook 3 maanden medicatie voor geprobeerd maar dat leverde zoveel nare bijwerkingen op, dat ik er maar weer mee ben gestopt.

Het beste werkt voor mij echt ontladen, bewegen. Ik ben klaar met therapie, het is afgerond. Ik ken alle tools en weet hoe ik ze in moet zetten. Praten helpt maar tot op zekere hoogte, vind ik. Ik heb nog steeds dagelijks spanningsklachten en ben snel overbelast, maar voldoende beweging maakt voor mij zoveel verschil. Ik merk dat ale ik fysiek genoeg ontlaad, mijn hoofd niet zo vol raakt.
Doe ik een dag minder fysieke activiteit, dan slaap ik gelijk slechter, ben ik futlozer en neerslachtiger. Het schudden heb ik een paar maanden geleden opgepakt en ineens maakte ik weer stappen vooruit. Ik zweer er nu dus bij :)
En zingen en dansen doet ook veel voor mij persoonlijk.

Ik doe nog wel cupping therapie met name om de spieren los te maken. Daarbij komen in mijn geval ook veel emoties los, dus weer wat ontlading.

Nou een heel verhaal weer maar mochten er nog vragen zijn waarmee ik kan helpen, blijf ze gerust stellen :)
Sterkte allemaal!

Vraagje bedoelen jullie met duizeligheid licht gevoel Je hoofd ik ervaar namelijk niet echt duizeligheid maar meer licht gevoel en daarbij veel geeuwen is dat herkenbaar ?

Hoi Y, super bedankt voor je reactie.

Haha heel verhaal inderdaad maar dat heb ik ook altijd hoor. Je typt zomaar een eind weg ;).
Je kunt het in elk geval altijd snappend en duidelijk beschrijven dat leest fijn.

Hier kan ik wel wat mee, ga het straks even goed lezen. Bij mij ADD geconstateerd, zelfde verhaal qua medicatie. Werd er niet beter op. Maar dat ontladen en vol overprikkeld hoofd is zoo herkenbaar. Bewegen helpt inderdaad!

We houden contact hier, wellicht komen er weer wat vragen, en andersom natuurlijk ook goed hé als je vragen hebt.

@anoniem, ja het licht in je hoofd gevoel is heel herkenbaar. Ik heb dat ook meer gehad dan echt het duizelige of draaierig zijn.

@Gert goh wat toevallig dat je ADD hebt, dan zullen we vast veel van elkaars uitdagingen begrijpen! We houden zeker contact, ik vind het altijd fijn om ergens een reactie van je te lezen. Ik vind je positief overkomen en knap dat je altijd anderen ook probeert op te beuren!

Bedankt Y, was dat licht gevoel bij jouw er met vlagen bij mij is het vooral in de middag dan is het er ineens en bij jouw ?
Nog tips om er snel vanaf te zijn hoe ging jij ermee om maakte jij je dan ook angstig dat het je hart was etc ik heb dat namelijk wel denk gelijk het ergste en vind het dan heel moeilijk die knop om te zetten

Groetjes Alma

@ alma, als je piekert kan ik het online Artikel: “ Piekeren. Waarom je het doet (en hoe je ermee stopt) “ aanraden.
Het heeft tijd nodig om uit je BO te komen dmv veel rust, slapen en ontprikkelen, maar de klachten zullen verdwijnen als je blijft focussen op het herstellen van je BO

Bedankt ik ga hier zeker wat mee doen groetjes Alma

Succes en heel veel sterkte!

Hoi Y,

Nou inderdaad, heel toevallig! Jazeker, ik herken zeker je verhalen, klachten, waar je tegenaan loopt.

Dat is insgelijks, ook jij doet erg je best om je duidelijk te maken, op een fijne en begripvolle manier. En ga zo door met je herstel! Ik denk dat met positief proberen te blijven iedereen er het meeste baat bij heeft.

Groetjes Gert

Hoi Y,Gert,LN.

Ik hoop ook dat ik ooit weer erom kan lachen…maar nu nog niet🙈
Het angstig zijn in de ochtend al vind ik verschrikkelijk,alleen, kermis in me hoofd,hartkloppingen,duizelig, op het moment wat minder huilen,maar ertegenaan zitten. Trillen van binnen ,angstig….pfff
Is het nou een Bo, of depressie….ik weet het niet meer. Heb het “alleen “ zijn nu veel impact ? Wanneer weet je dat? Zit niet de hele dag op de bank,hou me bezig.🤷‍♀️Lees het graag!

Als je overwerkt bent dan is het vaak een BO. Als je merkt dat je buitenshuis minder piekert dmv activiteiten en je daardoor juist beter voelt, dan dat blijven doen vooral.
Het huilen toe laten. Is belangrijk.
De rest van de tips is bekend bij je en blijf geduld houden. Je bent niet in 1 dag beter, geef het meer tijd. Wees lief en begripvol naar je lichaam toe.
Hele Fijne zondag toegewenst

Hoi anoniem…alweer

Bo krijg je bij te veel werken toch?
Heb nooit naar me eigen gekeken, veel meegemaakt,nooit alleen geweest , wat een ramp kan het zijn. Net even op de bank gelegen, (moe) maar dat hielp niet echt. Even met de hond uit ,denk ik! Overal tegenop zien,
Sorry voor het vele zeuren,…maar pfff ik doe me best

Ja of als je teveel fysiek of cognitief hebt gedaan, dus bijvoorbeeld je brein teveel overprikkelen dmv teveel lezen, tv kijken, teveel muziek luisteren, 24/7 op je mobiel zitten, drugs gebruik, prestatiedruk, hoge werkdruk, nooit rust nemen om maar iets te noemen etc. Maar sommige mensen kunnen ook mentaal BO zijn, ik weet alleen niet of dat ook een BO daadwerkelijk is of een depressie. Zou je eens moeten googlen wat een depressie echt precies inhoudt en of je je daar in herkent of juist niet. Als je je niet herkent dan zou het een BO kunnen zijn. Een psycholoog geeft de juiste diagnose.
Toegeven aan moeheid is belangrijk ook!
Voor jou is het fijn steun te ontvangen dus ik begrijp je.

Hoi anoniem…

Ik doe alles een beetje op de automatische piloot…denk ik.
Ben niet meer zo enthousiast als vroeger over alles,ergens op verheugen of zo .
Had gekeken op de “depressie “ maar dan interesseert je niks meer,..dus er is hoop voor mij 😏 misschien is het een lichte depressie!. Zo ben ik wat moe,en zo niet…
Ben zo blij met jullie 🥲

Nog ven toevoegen….langdurige stress wel nu -+3 jaar dat voelde ik toen ook wel..maar mijn man zij toen nog….dat kan niet..gewoon doorgaan.(eigen zaak,nooit Vakantie,( 3 weken even op de camping) man werd ziek,àlles regelen met me de kinderen,en zelf ook ziek geweest….
Dus ja ,er is heel veel te werken . Rust en acceptatie kende ik niet.
Nu het alleen zijn nog ,maar nooit verwacht dat je zo hard kan vallen.

@Alma,
Ja zeker bij mij kwam het ook met vlagen. Vaak eind vd middag want dan ben ik moe en heb ik al trek voor het avondeten.
Ik ben heel vaak heel bang geweest om flauw te vallen (is nooit gebeurd) en ook dat het iets aan mijn hart was, omdat ik ook heel veel last heb gehad van hartkloppingen.

Misschien helpt het om op het moment dat je je licht in je hoofd voelt, even ergens houvast te zoeken (bijv even je hand tegen de muur), een keer diep adem te halen en je aandacht naar je voeten te verplaatsen. Even voelen hoe je voeten op de grond staan en dat je niet zomaar omvalt. Of even rustig om je heen kijken, oriënteren en bewust stilstaan bij wat je ziet. Eigenlijk mindfulness dus. Je verplaatst je aandacht door je zintuigen te gebruiken. Daardoor kan de lichtheid in je hoofd wat minder eng aanvoelen, vind ik.

Of gewoon weer even gaan zitten en dan weer tot jezelf komen.
In elk geval is het heel herkenbaar en ook de angst die erbij komt kijken!
Sterkte hoor!

@An ik weet niet precies welke naam het beste bij je situatie past (BO, overspannen, depressie, angst), bij mezelf heb ik me dat ook heel lang afgevraagd. Eigenlijk doet het er niet heel erg toe hoe het heet: je zenuwstelsel is ontregeld geraakt en dat moet gaan herstellen. Zo te lezen door een opeenstapeling van factoren in je leven. Tijd, rust, geduld, emoties doorvoelen en stress ontladen is de sleutel.

Knap dat je jezelf zo bezig probeert te houden en positief probeert te blijven, dat valt echt niet mee. Echt alle begrip voor jou hoor, ik heb ook gestaan waar jij nu staat en weet hoe zwaar het elke dag is.
En het is geen zeuren, hier is een plek waar je je verhaal mag doen en steun mag zoeken. We gunnen het je allemaal, denk ik zo, dat je hier geruststelling kan vinden.

Knap dat je jezelf zo bezig probeert te houden en positief probeert te blijven, dat valt echt niet mee.

Hoi An,

Ik sluit me volledig bij Y aan.

Jij zeurt helemaal niet. Jij zoekt antwoorden, houvast, herkenning, zekerheid, warmte, op je eigen manier. Doen we hier allemaal.

Ik denk zelf dat alles wat jij hebt meegemaakt in de laatste jaren, het moeten missen van je lieve man, hoe je geleefd hebt, hoe je gewerkt hebt, hoe je leven eruit zag en hoe dat in 1 keer 100 graden gedraaid is, er nu allemaal uit komt.

En dat is heel naar, eng, machteloos, bah! Maar het is lichamelijk en geestelijk gezien een normale menselijke reactie. Je weet alleen niet wat je er mee aan moet, heel normaal, heel logisch, heel herkenbaar. Maar daar ga jij je weg in vinden, zeker weten.

Heb je een BO, depressie, angststoornis, wat dan ook, ik weet het niet, misschien van alles wat, net als ik zelf misschien? Ik denk de ene dag sus de andere dag zo. Helpt niet en maakt ook niet uit, en wat Y ook zegt, je zenuwstelsel is overbelast en daardoor ontregeld. Komt goed.

Hou vol, zet hem op.

Dat zou ook kunnen hoor An, dat het een lichte depressie en BO is
Blijf altijd hoop hebben en je kunt erop vertrouwen dat het goed komt!

Hoi Y, Anoniem,Gert,

Is idd. Heel veel ,maar probeer altijd de “afleiding “ te hebben ,om maar niet de angst of duizelige ,piekeren te hebben. Maar dat lukt dus niet zo erg!

@ y, je zegt knap dat ik dat doe, maar iedereen ( familie etc.) afleiding moet je doen,dus vandaar dat ik me bezig hou! Maar pfff.

@Gert idd. Van alles naar niks.niemand in de buurt om de arm om je heen te hebben,en die zegt: huil maar,komt goed.
Heb me kinderen wel in de buurt,maar ja…dat wil je ook niet elke x zeggen!
Zenuwstelsel….wat moet je dan doen .? Rust, slapen, ? Lukt ook niet altijd .

@anoniem daar hou me maar aan vast ,….dat het met tijd ,rust,goedkomt. Ik zie het nu nog niet 🤷‍♀️🙏

Bedankt voor de oppepper! Als ik dit niet had ……🙏

Afleiding zoeken is helemaal niet erg, zeker niet als je nog zoveel klachten hebt. Je hoeft echt niet 24/7 met herstelwerk bezig te zijn. Afleiding in de vorm van ontspannende activiteiten draagt ook bij aan je herstel.

In mijn diepste dal was ik mezelf ook constant aan het afleiden met woordzoekers, legpuzzels etc. Nu vind ik die afleiding ook nog steeds in hobby’s. Er komen steeds meer momentjes dat je even NIET piekert en er komen ook echt momenten waarop je je piekergedachten makkelijker los kunt laten. Ze verdwijnen steeds meer naar de achtergrond.

Als voorbeeld: 2 jaar terug was ik doodsbang dat ik gek zou worden en mezelf iets aan zou doen. Die gedachten spookten continu door mijn hoofd. Mijn man moest de messen in de schuur opbergen vanwege mijn extreme angst.
Die gedachten werden steeds minder en nu heb ik ze al heel lang helemaal niet meer.

Om maar aan te geven dat dingen écht kunnen slijten en beter worden. Ik ben er het levende voorbeeld van ;)

Hoi Y,

Wederom een boel herkenning in je reactie. Ik zit er een beetje tussen in qua herstel denk ik.

Ik zoek ook veel afleiding, maar laat het ook steeds vaker maar wat komen, en dan valt het vaak iets mee, en gaat het ook weer over. De puzzelboekjes, tekenen, enz kan ik wel dromen.

Aan het begin, en soms op heel slechte dagen nog herken ik je doodsangst om gek te worden, jezelf iets aan te doen, je messenverhaal, het lijkt wel 1 op 1 te lopen op veel vlakken ;).

Wat bij mij heel erg was en soms nog terug komt is het bang zijn voor de dood, niet de pijn of niet de manier waarop maar dat het zo is. Raar he. Instrusies lijken wat rustiger laatste tijd, zijn beetje inspiratieloos denk ik ;) ;).

We komen dr wel,.ook.jij An en iedereen. Ik heb warempel bijna 3 redelijk goede dagen achterelkaar. Niet te hard zeggen, zeggen we ook altijd als de kinderen lekker slapen, goh wat zijn ze stil, en dan,.ja hoor ;).

Zet m op

Hoi Y.

Is ook heftig geweest dan bij / met jouw. Ja ,die gedachten staan bij mij ook niet stil,niet zoals bij jou,maar evengoed word ik er gek van. Daarom soms 5 mg oxazepan,dan is het wat rustiger in me bol. Had jij oxazepan ook ?
Vertrouw er dan ook op dat het tijd nodig heeft. Maar oh…zo moeilijk. Dus ik zal nog regelmatig support nodig hebben 😢
Alweer…..dank je / jullie wel !

Hoi An,
Ja zeker ik heb 3 maanden lang elke dag oxazepam geslikt. In het begin zelfs 4 x 10mg op een dag. Ik kreeg toen antidepressiva en dat nam de werking over waardoor ik oxazepam af kon bouwen. De rust die de medicatie gaf, had ik ook echt nodig. Dus wederom heel herkenbaar. En niks mis mee he dat je dat af en toe nodig hebt.
Ik ben nu aan het laatste “restje” antidepressiva bezig, nog 1 stapje afbouwen en dan ben ik voor t eerst sinds ruim 2 jaar weer helemaal medicijn-vrij. Dat kan dus ook echt weer, dat je zo opknapt dat je ‘t uiteindelijk niet meer nodig hebt. Hopelijk een opbeurende gedachte :)

Blijf vooral support zoeken, samen is het makkelijker dan alleen <3

Hoi Y.

Bij 2x 5 mg oxazepan zeg ik tegen mezelf al…..nee niet meer 🙈
Maar dat valt niet mee.
Net zoals vanochtend….je voelt al gelijk dat het weer zo’n dag is!
Brood eten ,bakkie erbij,dan even me verslaving met de hond uit.

Dan ben je al bibberig,druk in je hoofd,buikpijn/ darmen door stress denk ik.veel boeren in de loop van de ochtend….etc. 11 uur toch maar 5 mg,en dan gaat het weer even. Wat is dat toch. Heb niet veel om handen,maar hou me bezig. S’middags even op de bank,niet echt slapen. Tv kijken,spelletje , diamant painting.ook niet altijd zin in. Dus zo’n dag is best lang. Maar dit is altijd de ochtend..dan denk ik ,ik wen er wel aan dat het NU zo is,maar valt niet mee. Dan angstig…: omdat het niet over gaat.
Heb wel 10 mg antidepressiva paroxetine,maar misschien niet voldoende . 20 mg was een jaar geleden teveel,dus terug naar 10 mg. Kan niet zeggen dat het veel helpt…denk ik🤔 of het is omdat ik nu zo ben. 🤷‍♀️andere Ad.. Ha. Zegt dat het dat niet is.zie zoveel soorten….angstig, wat luchtiger / rustiger worden in me hoofd….🙈

Wat gebruik jij dan…als ik vragen mag ?
Vind het heel wat. Support is goed !
Liefs

Zeker weten !! Niet bang van worden maar rustig op gaan reageren.
Gewoon denken dat het komt door een ontregeld zenuwstel want je lichaam is adrenaline aan het verbranden.

Hallo ja hoor hier dus ook .ziek kapot moe .tot niks komen. Kort londje enz enz .

Ha,

Dit heeft te maken met cortisol niveau die in de ochtend het meest hoog is. Dit zakt na mate de dag af vandaar dat je die gevoelens hebt! Niks geks

@ Aswin, Je zei nee tegen iets en daarmee ja tegen je gezondheid! Heel goed! Hoe eerder je beter bent hoe sneller je weer wat kan betekenen voor andere. Leg uit aan ze dat het niks te maken heeft met willen, maar met dat het te maken heeft met het niet kunnen vanwege je BO.
Je kan altijd je waardering blijven uitspreken voor/naar/aan de vrienschappen die je hebt door in contact te blijven en zelf niet het contact te laten verwateren. Dat kan zijn: een appje door interesse te tonen, kaartjes of kadootje geven met verjaardagen etc. De beste vrienden blijven over. Misschien ook accepteren dat het mogelijk is dat je vrienden kwijt zult raken. Ik zeg altijd tegen mijzelf ook: als ik al mijn vrienden kwijt zou raken dan waren het geen echt vrienden. Je wilt toch ook alleen het allerbeste voor jezelf? En tegelijkertijd onthouden dat sommige mensen nou eenmaal niet weten hoe ze om moeten gaan met mensen die ziekte hebben. Dus blijf ook begripvol zelf naar hun toe. Het heeft echt te maken met elkaar leren begrijpen, leg heel goed je situatie uit en niet boos worden op elkaar.

En ik hoop dat suus wat heeft gehad aan mijn tips en het online artikel over piekeren. 🙏🏼

@suus Gert An Aswin , ben ik iemand vergeten!? Ik wens jullie een hele fijne rustig zondag toe en dat we elke dag mini-stapjes vooruit mogen maken, zowel mentaal, cognitief als fysiek. Blijf geduld houden. Ik kan helaas niet op iedereen apart reageren ook omdat ik me heb voorgenomen minder op het forum te zitten, het lukt me niet alle verhalen bij te houden, maar in gedachten ben ik bij jullie en stuur ik jullie positieve kracht toe en zal ik sporadisch iets blijven sturen om jullie een hart 💛 onder de riem te steken ✨✨✨✨✨
Rodha

Ps:,Je kan ze ook altijd nog na appen je vrienden met: ik baalde dat ik er niet bij kon zijn, ik kijk weer uit naar het moment dat ik weer gezond ben en dat alles straks weer normaal is, als vanouds met jullie mijn vrienden

PS2: als vanouds maar wel met een verbeterde versie van jezelf waarbij je je grenzen altijd blijf bewaken.

Ps3: @suus dit online artikel bedoelde ik: “ Piekeren. Waarom je het doet (en hoe je ermee stopt) “

@ Gert: ik ben gek op grapjes, lachen is gezond :-) En nee, gisteren weer veel te veel cognitief gedaan, erg teleurgesteld in mijzelf, maar vanaf vandaag mijzelf weer herpakken en meer gemotiveerd rust te nemen voortaan

Hoi Rodha, ik weet dat nee zeggen goed voor me is. Bij vrienden zou ik er ook niet echt een probleem mee hebben maar het is vaak naar mijn ouders of kinderen waar ik nee tegen zeg. Mijn begrijpt het soms een beetje maar mijn ouders niet. Kan ze het ook niet kwalijk nemen en heb ze wel eens verteld wat een burn-out is of ze een keer op deze site willen kijken. Maar ze snappen niet echt wat ik mankeer. Ze zijn nu allebei wat ouder en hebben zelf ook wat lichamelijke klachten dus wil ze er niet al te veel mee lastig vallen.
Probeer maar niet te reageren anders blijf je hier hangen en je wilt wat afstand nemen van hier.

Fijne zondag en hoop dat je snel mag herstellen.

Groetjes van mij 🙏

Ps het scrollen begon ik al als een ontspannend moment te vinden. Even lekker scrollen zonder bij na te denken. 😂😂

Ik vind allemaal best je mag ook op het oude verhaal reageren 🤣 als jij scrollen leuk vindt🤭 ik ben heel ongeduldig altijd dus dat is mijn probleem weer hahaha. Maar dit verhaal zal vast ook wel weer veel reacties aantikken straks.
Mijn ouders snappen het ook niet hoor! Denk dat het de leeftijd is ja…..

En Ik denk dat andere ook vast en zeker nog aanvulling hebben op jouw reactie!

Tot horens! take care

Hahah dit wordt ook weer een heel scroll verhaal ;). Aswin heel herkenbaar, mijn ouders waren hier vanochtend ook op de koffie.

Er wordt niet eens naar gevraagd. Ik neem het ze niet kwalijk, praten over emoties of angsten werd bij ons vermeden.

Niet bewust, was er gewoon niet of gaat wel weer over joh. Is een generatie en ik neem ze niks kwalijk.

Het heeft er alleen wel aan bij gedragen dat ik op die vlakken geworden ben zoals ik ben en het er nu wel uitkomt bij mij. Had graag wat anders geleerd. Wat ik doe is het stoppen en met mijn eigen kinderen het anders doen ;).

En ik leer ook opnieuw. Redelijk zware les, maar goed ;).

Je doe je goed Gert om het met je eigen kinderen anders te doen.
Maar waar ik nu met mijn ouders heb is dat hun mij niet begrijpen en ze hebben zelf ook de nodige mankementen nu en ik kan er niet voor hun zijn zoals ze het graag zouden willen.
Dat doet me veel pijn omdat mijn ouders ook voor mij altijd hebben klaargestaan. Ben enigs kind dus dat zal ook nog wel meespelen denk ik. Wil het wel maar het lukt me gewoon niet.
Ben me ook steeds aan het verontschuldigen en probeer uit te leggen wat er allemaal in mij omgaat. Dit gaat 24/7 door mijn hoofd heen en kan het geen plek geven.
Had ik 10 jaar geleden maar beter naar hun geluisterd dan was dit allemaal niet gebeurd. Of wel ik weet het soms ook niet meer.
Maar ik probeer positief te blijven want ik wil nog graag opa worden.
Fijne avond allemaal.

Groet Aswin

Ha die Aswin, dat is het enige wat ik er aan kan doen om het een positieve draai te geven. Hun leren te praten, bij ons te komen als er wat is, het gevoel geven zichzelf te mogen zijn, goud waard voor de rest van je leven.

Ik begrijp heel goed wat je bedoeld, zeker. Je wilt wel maar kan simpelweg niet, en dat is lastig uit te leggen als je ouders je problemen niet begrijpen. Wat ook weer te begrijpen is, snap jij het nog ;). Heel vervelend, zo'n cirkel.

Maar door alleen maar te malen, en te denken had ik maar dit had ik maar dat, help je jezelf niet, en je ouders al helemaal niet. Probeer eens te denken, wat kan ik wél doen of wie kan me wél helpen om iets voor je ouders te doen, hoe klein ook. Dat gaat je helpen en een beter gevoel geven. Je bent nergens schuldig aan.

Ik weet niet of ik meteen heel spiritueel ben geworden. Ik was het altijd al wel, op mijn manier. Eckhart Tolle ken ik wel. The Power Of Now. Maar hij kan ook wel heel vaag worden soms, dat ik hem echt niet meer goed volg, beetje te veel in zijn eigen jargon praat.
Maar hoe ik tegen onze westerse doorgedraaide maatschappij aankijk is wel aan het veranderen. Nu ik er even buiten sta.
Hoe alles maar beter, sneller en efficiënter moet. Hoe alles eenheidsworst moet worden. Het is walgelijk en pervers. Waar is de menselijke maat?
Ik verwacht ook het beste van mijn kinderen, als ik niet uitkijk. Dat ook zij gaan meepresteren. Worden ze daar gelukkige, prettige, stabiele medemensen van? Waarop je kunt bouwen, als maatschappij? Als vriend? Als collega? Als ik ze dezelfde mallemolen in stuur? Ik denk het niet.

Of het spiritueel is weet ik niet maar alles gebeurt met een reden en Burn out heeft mijn kijk op het leven veranderd. Werk is maar werk, ik leef nu meer in het moment en geniet van de kleine dingen ook heb ik meer connectie met de natuur en energieen

Beste lotgenoot heel herkenbaar ik ga in de ochtend vrij goed en halverwege de middag stort ik soort van in begin dan te geeuwen en heb heel licht gevoel in hoofd en dat maakt me dan weer angstig.
Dan moet ik echt ff bijkomen en me rust pakken en dan zakt het wel weer weg en dan gaat de avond eigenlijk best wel weer goed ?
Herken je dit ?

Je vergeeft in de ochtend waarschijnlijk je energie-punten en dan gaat je lijf in de middag aangeven dat het moe/op/leeg/overprikkeld is. Heel herkenbaar. Elke middag houd ik leef en lig ik voornamelijk op de bank te rusten.

Ja heel herkenbaar in de avond dat het dan weer beetje beter gaat. Vind dat zo gek
Zou inderdaad kunnen dat ik dan in de ochtend te veel wil doen al vindt ik soms al dat ik zo weinig doe op een dag. Ppffff zo moeilijke doseren he

Heel herkenbaar. Hier exact zo. Lastig he

Dat lichte gevoel in hoofd is dat herkenbaar ? Wat doen jullie er tegen

Rust rust rust en rust kan ik meegeven

Sluit me aan bij bovenstaande. Uit boek de burn-out reset haalde ik de tip om in fase 1 en 2 van je burn-out iedere middag nog 2 uur een siësta te houden. Daar houd ik me sindsdien weer aan. Voorheen werd ik ook vaak heel moe al in de middag, maar omdat ik op andere sites las dat slapen overdag niet goed zou zijn deed ik dat niet meer. Dat blijkt dus niet waar te zijn, als je maar een ritme houdt en je nachtrust er niet onder lijdt. Ik heb die 1,5 a 2u rust overdag echt nog nodig en val heel vaak wel even in slaap. En anders lig ik lekker (zonder mobiel en prikkels). Zo houd ik de dag vol en dan ga ik rond een uur of 21:30u-22u weer naar bed.

Ja ik herken precies wat je schrijft! Ja goeie bevestigende tip Doornroosje! Zo helend die siësta tijdens een BO. Ik wou dat ik dat had geweten toen in de begin fase van mijn BO.
Als je BO verbeterd zul je zien dat je drang naar siësta’s ook minder wordt en je langer doorslaapt in de nacht ook. Ja inderdaad zonder mobiel en zonder prikkels.
Ik was nogal kort in mijn reactie maar goed dat jij het zo duidelijk beschreven hebt

Bedankt allemaal voor de reactie’s
Heb ook een tijd wel kunnen slapen ‘s middags nu lukt het niet altijd meer maar gewoon even rusten en niks doen is ook wel een goed idee ja

Blijf hoop houden, richt je op de lichtpuntjes en oa Taco en Eric, die inmiddels hersteld zijn, hebben hieronder in de verhalen hun verhaal geschreven, daar moet je je aan vasthouden.
Luister goed naar je lichaam, rust rust en nog een rust, veel slapen en ontprikkelen en geduld hebben.

En Ik kan dit ook beamen vanuit mijn eigen ervaring

En gedachten zijn vaak geen feiten. Je denkt dat het niet goedkomt meer misschien, maar dat betekent nog niet dat dat een feit is. Probeer het naast je neer te leggen en je gedachten minder serieus te nemen
Zorg voor ontspannende afleiding en blijf gefocust op oplossingen die leiden tot herstel

Hoi Suus
Ik snap je helaas helemaal. Dit gevoel heb ik ook steeds vaker, vooral omdat het allemaal zo lang duurt.
En wat ook een van de grootste problemen is dat niemand je begrijpt. Je bent steeds aan iedereen uit aan het leggen wat je voelt en denkt en daar wordt je zo verdrietig van.
Maar blijf hoop houden en dat het ooit weer de goede en positieve kant op gaat.
Wens je veel succes en sterkte met je herstel.
Groet Aswin

En ook het verhaal/de reactie van William gaf mij hoop

@Taco en Eric: hebben jullie blijvende schade overgehouden aan de burnout?

@Aswin: dankjewel, lief. Hoe lang zit jij er al in?

Je kan altijd zoeken naar de namen via je webbrowser, dan kan je de verhalen lezen.

Dit is wat Eric schreef 27 dec oa:


“ Wauw, ik merk langzaamaan zo'n ontspanning ! Het gaat echt over en ik zie het als een cadeautje. Ben er nog niet, maar op de goede weg... Wat een bewustwording, in februari is het drie jaar geleden dat ik opgebrand raakte.

Hou vol allemaal, het komt goed! Echt...
Eric“

En wederom: men lijdt het meest door het lijden wat met vreest :-) blijf hoop houden, die positieve kracht kan je goed gebruiken voor je herstel. Je zal beter worden.

Wat men vreest*

Hallo Suus,

Wat vervelend dat je dag een nare wending heeft genomen.

Ook voor mij is het heel herkenbaar, zo ineens is het er weer. Maar gelukkig zijn er, zoals je zelf zegt, ook betere momenten. Probeer daar aan te denken. Die komen steeds meer.

Het gevoel van onbegrip en machteloosheid hebben we hier allemaal. Ook het mensen leuke dingen zien doen, lachen, enz, ik ben er soms jaloers op. Maar gun een ander dat ook, dat krijgen wij ook weer, want het is ook zo geweest.

Doorbijten Suus, zet m op, hoe moeilijk ook.

Ik leef met je mee.

Hoi even korte reactie op jouw vraag?
Ik zit nu 1,5 jaar in.
Maar wat met burn-out het lastige is, is het herstellen ervan.

Heb je een lichamelijke ziekte die vastgesteld is. Kun je vaak goed herstellen.
Maar met een burn-out is het lastiger omdat je niet goed weet hoe je moet herstellen.
Iedereen probeert van alles en bij de een lukt dit en bij de ander weer niet. En die constante druk van je omgeving en de overheid maakt het ook niet makkelijker. Omdat je niet kunt zeggen ik heb een gebroken been. Het is niet zichtbaar.

Ben op het moment weer tegen allen en iedereen aan het schoppen uit frustratie. Weet dat het niet goed is maar word er soms zo moedeloos van.

Groet Aswin

@Gert:
Dankjewel. Door mijn maagklachten ben ik - voor mijn gevoel - gewoon weer terug bij af en dan komt alle angst weer in 1x terug.
Mijn burnout is begonnen met maagklachten en 10 kg gewichtsverlies, ik ben als de dood dat dat nu weer komt. De angst is zo sterk, die neemt alles over. Ik vond het begin van mijn burnout zo traumatisch, dat ik nu bijna niet meer kan relativeren. De rust zal wel weer een beetje terugkomen als de maagklachten weg zijn 🤦🏻‍♀️

@Aswin:
Oh jij ook 1,5 jaar, dan zitten we een beetje op dezelfde tijdslijn.
Ik voel ook die druk, en eenmaal betergemeld voor je werkgever is betergemeld voor de buitenwereld terwijl je nog herstellende bent.

Ik merk dit ook goed aan mijn familie: je bent toch aan het werk, dus het zal wel goed gaan.
En het probleem burnout is voor hun opgelost.

Ik snap je frustratie, ik heb hem ook, alleen hoe langer we gefrustreerd blijven hoe langzamer we herstellen. Ik ben gisteren maar een heel eind gaan wandelen als afleiding, dat helpt een beetje.

Bedankt en sterkte allemaal ⭐️

Hallo Suus,

Je verhaal is zo ontzettend herkenbaar. Ik zit al 2.5 jaar in deze ellende en vraag me ook steeds vaker af of ik hier ooit nog uit ga komen. Het wordt steeds moeilijkere om nog te geloven in een goede afloop. Soms gaat het even wat beter en dan klap ik van het ene op het andere moment weer terug in dat zwarte gat. Klim ik er weer uit en vervolgens herhaald het hele ritueel zich weer. Om moedeloos van te worden. Het lukt me gewoon niet om eruit te komen. Soms denk ik dat ik blijvende hersenschade heb overgehouden aan deze ellende.

Een oplossing heb ik helaas niet, maar ik leef met je mee. Je bent zeker niet de enige...

Ik vind het knap dat je wel lekker kunt lunchen met een vriendin. Houdt dat vast. Ik zit nog dieper. Ik ben mn hele identiteit kwijt en daarnaast mn werk, mn hobbies, ik ben totaal ingestort. Een verkeerde baan, het verlies van een dochter (geen contact) heeft me totaal kapot gemaakt.

Hoi Suus, Daan, Ashwin,

Ik ga ook richting de 1,5 jaar ( nov '23 ) . Heel herkenbaar Suus, ik heb dat met angstklachten die dan ineens weer opsteken.

Zoals bang dat niet meer overgaat, bang voor de dood, bang voor van alles en nog wat, intrusieve gedachten. Dat neemt het bij mij dan ook over, soms snel soms langzaam.

Ik heb afgelopen 2 dagen goede dagen gehad, mn partner zei zelfs goh je gaat lekker he. Maar vandaag helemaal niet ok. Zo vanuit het niets is het er weer, bam.

Ben er misselijk van. Ik hoop dat ik het weer wat kan draaien en toch een leuke dag heb.

Ashwin heel herkenbaar dat je je afzet, maar geloof mij, op dat moment ben je het voor je gevoel het even kwijt, maar het komt als een boemerang terug. Probeer te focussen op iets positiefs. Ga ik vandaag ook weer proberen.

Daan kop op, we moeten er met z'n allen doorheen, maar wat is het zwaar he. Laten we elkaar wat her en erkenning geven op dit forum.

Of we moeten met z'n allen een keer samenkomen, maar weet niet of dat een hele positieve middag wordt haha ik bedoel het grappig hoot ;) ;).

Groetjes Gert

Hi Daan en Gert, we zitten een beetje in hetzelfde schuitje allemaal. En ergens heel fijn dat jullie herkennen wat ik heb en vice versa.
Laten we elkaar steunen op onze donkere dagen…

Vandaag ga het weer beter… ik heb gisteren lang gewandeld en daarna gemediteerd, eigenlijk afleiding is de grote truc.

Ik hoop dat jullie vandaag ook een beetje afleiding kunnen vinden en uit je hoofd kunnen komen.
Ik ga vandaag een grote pan kippensoep maken, ben ik tenminste weer even uit dat ‘doemdenk’ hoofd van mij… ja je moet wat toch?

@Daan: dat van die hersenschade denk ik ook vaak. Maar ik probeer nog steeds te geloven dat we er goed uit gaan komen, misschien met wat butsen en krassen, maar we komen eruit 💪

Ik heb veel tips geschreven over angstgedachten uit het artikel: “piekeren”
Van De psycholoog punt NL
Je kan het ook googlen zelf. Heeft mij enorm geholpen, al mijn angstgedachten zijn weg omdat ik mijn gedachten niet meer als feiten beschouw, ook al bedoelen ze het vaak goed

De website is zonder het woordje: van

En anders is natuurlijk een psycholoog een optie mogelijk vanuit therapiepsycholoog of via reguliere weg. Die kijkt dan met je mee naar oa helpende gedachten en afleiding om geen gehoor te geven aan je negatieve gedachten, of juist de gevoelens er te laten zijn. Het zijn allemaal trucjes die helpend zijn voor je herstel

Hoi Suus.

Dat denk ik ook. Veel herkenning over en weer.
Dat is het minste wat we kunnen doen.

Fijn dat het vandaag weer beter gaat, bij mij is het een beetje andersom. Je hebt helemaal gelijk, afleiding en of er uit!

Ik ga straks ook even wandelen, het is lekker weer. Oh dat klinkt goed, ik heb vrijdag een pan kippensoep gemaakt, er waren hier een paar in de lappenmand. Wel veel vermicelli erin he ;).

Veel plezier met maken en alvast eet smakelijk.

Hoi allemaal
Zo gaat het goed en word je er weer vrolijk van.
Maar een paar uur later kan zo allemaal anders zijn en dan denk je waarom gebeurt dit weer.
Heb zelf vrijdag ochtend een gesprek gehad met een arbeidsdeskundige over spoor 2.
Zit nu in mijn 2 jaar en is de werkgever dit verplicht te doen.
Was een heel aardige vrouw maar ik zei meteen dat er geen spoor 2 komt voor mij.
Werk nu bijna 40 jaar, heb hierbij 3 werkgevers gehad en dan willen ze dat ik iets anders ga doen.
Ik snap het volkomen maar ik werk maar 15 uur per week (5x3). Mijn directe leidinggevende heb ik een goed contact mee ook de bedrijfsarts geeft me veel hulp en steun. En dan zou ik toch eventueel ergens anders moeten gaan werken. Terwijl ik me niet altijd goed voel.
Werk ook nog steeds voor mezelf en dit doe ik zo al 20 jaar. Nooit problemen gehad en nu zou ik verplicht worden om ergens anders te gaan werken.
Zei tegen haar dat ik me uiterste best doe en dit me weer veel stress geeft.
En dat is nou net iets wat ik probeer zo min mogelijk te hebben.
Zo krijg je het gevoel dat je gestraft wordt voor al die jaren werken.
Maar je heb ik weer iets waar ik me druk om kan maken. Wanneer houd deze onzin op.
Zo dat lucht op.
Fijne avond allemaal

Groet Aswin

Een van de therapeuten van hier had een mooie tip op deze website hierover gegeven. Die kan je terug vinden bij tips onder het onderwerp burnout. Het woord arbo-arts kan je vervangen voor arbeidsdeskundige.

Hoe om te gaan met je arbo-arts

Wanneer je in de ziektewet belandt vanwege je burn-out, krijg je vrijwel altijd te maken met de arbo-arts. De arbo-arts wil je meestal graag weer aan het werk hebben. Ik wil graag wat tips met je delen voor jouw gesprek met je arbo-arts. Wat ik vaak zie is dat mensen in een burn-out slecht grenzen aan kunnen geven en de buitenwereld graag laten zien dat ze veel aankunnen. Dat is vaak de reden dat ze burn-out zijn geraakt. Wanneer je net in de ziektewet zit, kan je dus nog met moeite grenzen aangeven en is het nog lastig jezelf om jezelf volledig te laten zien. Laat nou net de arbo-arts één van de eerste mensen zijn die jou ziet in zo'n periode en jou weer aan het werk wil. Je ervaart hierdoor extra druk, terwijl je net aan jezelf had toegegeven dat je dat niet meer wil. Het vraagt veel van je, maar het is zo belangrijk dat jouw therapeut of een nabij persoon jou helpt om in zo'n gesprek heel specifiek aan te geven wat jouw behoeften en grenzen zijn, wat je wel en niet ziet zitten. En laat maar zien hoe moe en uitgeput je bent, hoe verward je bent en hoe je het even niet meer weet. Stap niet in je oude valkuilen.
Een arbo-arts is vaak niet therapeutisch geschoold, dus zal niet snel door je buitenkant heen kijken. Laten die ontmoetingen een leerervaring voor je worden om jezelf meer te laten zien en aan te geven wat je nodig hebt zodat jij de tijd krijgt die je nodig hebt om volledig tot herstel te komen.
Lydia Therapie Klundert - Moerdijk

Het enige wat ik dus zelf persoonlijk kan geven als tip is dus ook: wees heel duidelijk in je grenzen wat je wel en niet aankan. En doe je zelf niet gezonder voor dan je bent. En je wordt niet gestraft, ze kijken alleen naar mogelijkheden om mensen toch te kunnen laten werken. Je mag trots op jezelf zijn met zoveel arbeidsjaren en je werkgever ook! Het zijn eenmaal de protocollen waarom het zo loopt, heeft niks te maken met jou persoonlijk

Even voor de duidelijkheid het is niet mijn bedrijfsarts of mijn werkgever die dit wilt maar volgens mij het uwv.

Wat mij ook best irriteert is als je op zoek gaat naar een burn-out coach of therapeut. Dan kom je van alles tegen op internet. Ze hebben het allemaal zelf meegemaakt en daardoor willen ze anderen graag helpen. Maar je kunt er geen een telefonisch bereiken en overal word meteen over de vergoedingen gesproken.
Heb zelf al wat meegemaakt in mijn leven.
Dit doet me denken aan al die mensen die je in Afrika van je verslaving af willen helpen. Allemaal mensen met een verleden maar het bij iedereen wel om geld.
Als ik hier ooit uit kom en anderen kan gaan helpen zal ik daar nooit 1 euro aan willen verdienen.
Want onze maatschappij draait veel te veel om geld.
Sorry het is mijn dag niet.

Groet Aswin

Ik weet het niet of dat vanuit uwv was 2de spoor. Maar het heet de wet van poortwachter.

Het is gewoon een wettelijke verplichting bedoel ik hier mee te zeggen

Dat is ook mijn toekomst: gratis/vrijwillig mensen helpen zodat ze nooit hoeven mee te maken wat ik heb meegemaakt. Maar je moet ook begrijpen dat mensen ook brood op de plank moeten hebben, ook al zouden ze graag gratis willen helpen.
Kan je via je huisarts op zoek naar een psycholoog evt? Als je meerdere DSM diagnoses hebt kan je vast via de reguliere weg aan de slag

Morgen weer een nieuwe dag, met hopelijk meer positiviteit voor jou

Take care

En die verslavingskliniek in Afrika werd dacht ik (deels of geheel) vergoed via basisverzekering. Afhankelijk van de verzekering

En ohja: Je gaat hier uit komen!

@ Aswin:
Ben je je baaldag een beetje doorgekomen? Ben je nog naar buiten gegaan?

Vervelend voor je dat je zo die druk hebt van je werkgever/spoor 2-traject. Ik snap dat je daar helemaal niet op zit te wachten en dat dat allemaal nog meer stress geeft.
Waarschijnlijk ben je op een punt gekomen dat je door je financiële reserves heen bent? Anders zou ik zeggen, neem ontslag en neem een jaar rust.
Ik denk persoonlijk als niemand achter je broek aan zit, je pas echt tot rust komt en je dus een grote stap in je herstel zult maken. Maar goed, ik weer niet wat mogelijk is.

@Gert:
Hoe gaat het bij jou vandaag? Jij had ook een mindere dag he?
Heb jij nog een goede afleidingstip behalve wandelen?
En sorry, maar ik ben niet van de vermicelli hahahahaa

Hoi anoniem,

Bedankt voor je reactie want ik lees nu dat ik me wel heel negatief uit. Mijn excuses hiervoor.

Ik weet dat er ook goede psychologen zullen zijn. Die wel vanuit hun eigen ervaring andere kunnen helpen.
Maar wat er mee bedoel te zeggen dat iemand met een burn-out heel moeilijk aan een juiste hulpverlener komt.
Mijn huisarts die heeft een andere beeld van mij en kan/wil me ook niet helpen met een goede diagnose en behandeling.
Ben vorig op advies van haar doorverwezen naar pro persona GGZ en heb daar mijn klachten neergelegd.
Maar ik voelde me niet gehoord en ze begrepen niet waar ik tegen aan liep.
Heb na enkele gesprekken gevraagd wat mankeert ik nu eigenlijk. Wat is er met mij gebeurd.
Ik kreeg daar geen antwoord op, waardoor ik er geen geloof meer in had.
De psychiater waar ik enkele gesprekken mee heb gehad,die heeft me verschillende medicatie voorgeschreven. Hierbij voelde ik me net een zombie. Dus ben er meteen mee gestopt.
Wil wel graag de persoon blijven die er voorheen was.

Hoi Suus,

Mwoah vandaag niet heel lekker inderdaad, ik voel het vaak al als ik wakker wordt.

Ben wel even wezen wandelen met de 2 jongsten, was wel lekker, frisse neus! En even lekker warme douche. Is wel wat beter geworden, maar het angstige en onrustige gevoel blijft.

Ik ga vaak even wat in huis doen, proberen te lezen, tekenen, puzzelboekje(lekkere simpele woordzoeker), vooral niet proberen te Googlen en weer een boek te kopen over burnout haha, lekker even muziek luisteren of meditatie, eft ( tappen) , TRE trillen, of even proberen te slapen.

Haha ;), is het verder wel gelukt en heeft ie wel gesmaakt? Vaak is het een dag erna nog lekkerder.

En hoe voel jij je verder in de loop van de dag? Het betere dan gisteren een beetje weten te behouden?

Groetjes

Als je ontslag neemt en een jaar later toch gebruikt wilt maken van de wia, 70% van je laatst verdiende loon, dan valt dat loon weg als hij een jaar niet heeft gewerkt en dan is je uitkering dus ook veel lager, met 15 uur Pw werken schat ik op zo’n 900 euro per maand minder bruto. Dus je moet voor jezelf afwegen of je een aan jaar rust voldoende hebt om weer te kunnen werken vervolgens

Tenminste dat dacht ik, maar ik zou het nog even als ik jou was van te voren goed checken hoe dat zit in het geval van zelf ontslag nemen.

Nee hoor Ashwin geen excuses, ik snap je frustratie! :-)
Ik herken jouw frustratie ook met vinden van juiste hulp. Ik loop nu bij een ergotherapeut. Ook veel verschillende therapeuten gehad hiervoor. Als ik beter ben kan ik alles vertellen wat ik heb doorlopen maar nu gaat dat niet met mijn burn-out omdat ook ik moet toegeven aan rust helaas
Soms is de burn-out een combi van iets anders. Bijv gedragsproblemen zoals verslaving, of autisme of depressie etc, of je krijgt de stempel SOLK, dus gekoppeld aan een van dsm-5 diagnoses kan je behandeld worden samen met burn-out
Als je ontevreden bent over je huisarts kan je vast een second opinion vragen bij andere huisarts die je wel kan en wilt helpen. Het is goed zoeken naar de juiste therapeut, geef ik 100% toe maar ze zijn er wel. En gelukkig bestaat dit forum met ook tips, daar heb ik ook veel aangehad, dus op de tips op deze website naast het forum

Bij mij was de BO oa het gevolg van te veel werken en een veel te hoge werkdruk, had een mentale/cognitieve baan (veel achter pc en bellen). Alle klachten die iedereen op dit forum schreef heb ik ook gehad of nog steeds. Mijn hersenen heb ik volledig overbelast. Nu is het mijn plicht om rust te blijven geven aan mijn hersenen en lichaam. Ik merk dat dit helpend is. Ook veel slapen en ontprikkelen geeft mij rust. En samen met mijn ergotherapeut werk ik aan mijn belastbaarheid. En daarna ga ik aan de slag met een psycholoog om te werken aan mijn gedragsproblemen zodat ik een burn-out kan blijven voorkomen voortaan.
Hopelijk heb je hier iets aan.
Ik ben weer een lange tijd offline van dit forum, rust is mijn sleutel tot succes. Maar ik hoop dat ik een klein beetje helpend ben geweest voor andere

Hoi anoniem,
Je zegt een second opiinion aanvragen bij een andere huisarts. Nou dat heb ik ook geprobeerd maar er zijn gewoon te weinig huisartsen op dit moment. Ik wil al jaren weg bij deze huisarts.
Maar is onmogelijk al veel afwijzingen gehad.
Hiervoor heb ik een huisarts bijna 30 jaar gehad. Daar bouw je dan een band mee op .
Dit is nu niet mogelijk onze idee over veel onderwerpen liggen ver van elkaar af.
Weet dat zei professioneel moet zijn maar loop nu al 3 jaar tegen veel dingen op waarover wij van mening verschillen. En heb me nooit door haar gesteund gevoelt bij mijn klachten.
Mijn bedrijfsarts en een arts uit het ziekenhuis hebben geprobeerd om met haar te overleggen over een plan van aanpak.

Ik snak nu ook weer naar rust maar het is echt onmogelijk om minder te gaan werken. Na 1,5 jaar zijn de buffers bijna leeg. En ik weiger om me bij de gemeente te melden en dan moet werken en via hun in contact te komen met de voetselbank.

Goed dat het er is maar niet voor mij zijn genoeg andere mensen die betoon hard nodig hebben.

Wens je al het goede en hoop dat Je door rust weer van het leven kunt genieten.

Ben gelukkig een volhouder dus ik blijf hoop houden.
Groet Aswin

Dat heb ik ook helaas, wil ook weg bij mijn huisarts maar overal een patienten stop in deze buurt….
Kan je evt kijken buiten je buurt? Of contact opnemen met je verzekering of zij je kunnen helpen? Ik zie ook een online huisarts “Arene” is dat wat?
Blijf goed je grenzen aangeven bij de arbeidsdeskundige en vooral bij de Arbo arts ook! En soms kan het ook helpen om je in te schrijven bij een vakbond zoals fnv zij kunnen ook veel betekenen hierin. Of zoek op Google naar: ziek melden tijdens tweede spoor. Hopelijk heb je hier iets aan.
Als je voedselbank nodig hebt ooit dan is dat maar zo, gewoon je overheen zetten, hulp vragen en krijgen is juist goed, maakt niet uit waar het om gaat. Voedselbank is niet levenslang. Ook jouw burn-out niet.

Dank voor je woorden! Bij mij zit het vooral in doorzetten met rust nemen, vind het heel heel moeilijk!

Blijf denken in mogelijkheden en oplossingen, blijf kracht putten uit mensen die ook stappen vooruit zetten. Zij zijn jouw en mijn voorbeeld! Heb vertrouwen dat het goed komt! En zorg dat je fijne afleiding hebt

Dit gaat je lukken! Heel veel succes! En wens je het beste toe!

Als ik (meer) herteld ben kom ik weer terug naar het forum.

Groetjes

Hoi Suus, Gert, iedereen …

Weer een k.dag, lees veel wandelen ,afleiding zoeken, werkt maar gedeeltelijk bij mij. Woon alleen,kletst niemand ,doe diamant painting,maar de gedachten (druk in je hoofd zijn ) gaat er niet mee weg. 🤷‍♀️ dan soort van angstiggevoel, huilen,…wat is dat toch? Droge mond, iets zweten….
Kennissen, vriendinnen heb ik eigenlijk niet ,omdat ik/ wij altijd gewerkt hebben.man is nu 2 jaar overleden. Zelf wordt ik 67 in maart.heb wel Ad 10 mg paroxetine,maar….toch weer een psycholoog ? Zo aan het piekeren dat je er hoofdpijn van krijgt,duizeligheid,trillend lijf / benen,

Heb het wel met de Ha. Besproken, maar die zegt: je hebt veel meegemaakt,nooit alleen geweest,nu dus wennen….,afleiding.
Als mijn kinderen even komen, is het wat rustiger in me hoofd,afleiding dus. Maar dat is maar 2 uurtjes of zo! En dan ?
Hoe doen jullie dat dan?
Wat een ellende 🙈 sorry

Hoi An

Het piekeren ken ik maar al te goed dat is een van mijn grootste klachten. Ik ben niet alleen heb nog een partner maar voel me wel vaak alleen.
Mijn hoofd piekert bijna 20 uur per dag over bijna alles wat je maar kunt bedenken.
Dit probleem had ik jaren voor ik een burn-out kreeg. Ben altijd op zoek geweest om mijn brein tot rust te krijgen.
Het probleem is dat ik altijd aan sta alles zie en overal oplossingen voor heb.
Vaak vraag ik aan anderen zien jullie dat ook.
Het antwoord is dan ja……..
Ik ben dan al bezig met een oplossing aan het zoeken of iets wat er mee te maken heeft.
Mijn vrouw zegt vaak dat ik 2/3 stappen verder ben als de persoon zelf.
Mijn hoofd is altijd bezig.
Nu ik dit aan het tikken ben twijfel ik of hier wel goed aan doe.
Even terugkomen op jou vraag.
Kan ik je wel tips geven wat mij soms helpt.
Ik luister naar boeken die me interesse hebben. Kan dan helemaal met mijn brein in een verhaal zitten. Een spelletje memorie werkt bij mij ook heel goed. En wat ik graag doe is puzzelen daar kan ik helemaal in op gaan.
Hoop voor je dat je tot rust komt.
Want de hele tijd piekeren is slopend.

Groet Aswin

Ik heb veel gehad aan het artikel: “piekeren”
Van de website (aan elkaar): De psycholoog punt NL.
Verder als je veel in je hoofd zit: cognitieve activiteiten zvm overslaan, en focussen op fysieke en creatieve activiteiten. En goed gefocust zijn op deze activiteit.
Ook mindfulness kan helpend zijn. VGZ app kan je hier voor downloaden
Yoga / meditatie
Focussen op je zintuigen, wat zie je, wat ruik je, wat voel je, wat hoor je
Antidepressiva kan ook helpend zijn. Ene werkt beter dan de andere
Op YouTube natuurwebcams kijken
De vogels en wolken volgen
Voldoende slapen
Therapie middels psycholoog

En sommige hebben ook baat bij visolie en magnesium.
Gezonde voeding is nummer 1

En zorgen dat je gezond leeft, dat is de basis

En je emoties toelaten middels huilen

En je kan je gedachten weg zwaaien in je hoofd. Als er een gedachten in mij opkomt dan zwaai ik hem weg naar links in mijn hoofd. Net zoals bij tinder :-). En dan zeg “doei!” Tegen de gedachten :-)

Ipv FNV als vakbond is CNV ook optioneel (die is goedkoper zag ik qua inschrijfkosten) dat wilde ik nog als laatst delen. Scheelt weer 100 euro per jaar zag ik

Ik heb veel gehad aan het artikel: “ Piekeren. Waarom je het doet (en hoe je ermee stopt) ” Je kan het googlen. Dacht even zo vermelden dan is het wat makkelijker te vinden.
Verder als je veel in je hoofd zit: cognitieve activiteiten zvm overslaan, en focussen op fysieke en creatieve activiteiten. En goed gefocust zijn op deze activiteit.
Ook mindfulness kan helpend zijn. VGZ app kan je hier voor downloaden 
Yoga / meditatie 
Focussen op je zintuigen, wat zie je, wat ruik je, wat voel je, wat hoor je 
Antidepressiva kan ook helpend zijn. Ene werkt beter dan de andere
Op YouTube natuurwebcams kijken 
De vogels en wolken volgen 
Voldoende slapen 
Therapie middels psycholoog

Ging wat mis met lay-out:

- Ook mindfulness kan helpend zijn. VGZ app kan je hier voor downloaden 

- Yoga / meditatie 

- Focussen op je zintuigen, wat zie je, wat ruik je, wat voel je, wat hoor je 

- Antidepressiva kan ook helpend zijn. Ene werkt beter dan de andere

- Op YouTube natuurwebcams kijken 

- De vogels en wolken volgen
- 
Voldoende slapen 

- Therapie middels psycholoog

Hoi Aswin, anoniem

Ik zal eens kijken bij VGZ…/ you Tube !

Als ik afleiding heb,zoals afspraak tandarts,etc. of even naar action moet,heb ik er veel minder last van. Is toch raar? Maar weer thuis…..moet ik me echt bezig houden.
Piekeren is zeker niet fijn….gewoon eng. Terwijl het “maar” gedachten zijn….! En niet-echt is.
Dank….

Goed dat je inziet dat het maar gedachten zijn en vaak geen feiten
Fijn dat de afleiding buitenhuis voor je piekeren helpend is, nu ook binnenshuis implementeren. Fijne ontspanning en Rust afwisselen met elkaar
Veel sterkte 🍀🙏🏼

Hoi Suus,

Hoe ging het vandaag?

Groetjes

En An en Ashwin en iedereen, ook jullie vergeet ik niet hoor. Morgen weer een nwe dag, we horen elkaar weer.

“ JONG EN OPGEBRAND, VREEMD? OF TOCH NIET!? “ een goed artikel ook wat te vinden is op Google over het over-gestimuleerd brein, meer als herkenning ook

Goedemorgen of middag
Ik ben al heel wat uurtjes wakker.
Hoor hier vaak lotgenoten zeggen dat ze veel kunnen slapen, maar dat lukt mij totaal niet.
Ga al wat later naar bed en dan na 3/4 uurtjes weer wakker en sta ik meteen aan.
En dan begint de dag weer met piekeren en nog eens piekeren.
Het heeft gelukkig een voordeel je haalt het maximale uit een dag.
Sterkte allemaal weer met deze mooie koude dag
Groet Aswin

@Gert:
Hi, ben ik weer, gisteren heb ik gewerkt en dat was gelijk een fijne afleiding, maar ik kom dan wel kapot thuis en dan begint het piekeren gelijk weer.

Omdat mijn maagklachten terug zijn van weggeweest zit ik ineens heel veel in mijn hoofd, het maakt me verdrietig en onrustig. En meneertje angst komt dan weer om de hoek kijken: '' ahhh, zie je wel, je bent weer terug bij af'. Wat niet zo is, maar mijn gedachtes zijn vaak lekker deprimerend.
Vervolgens ben ik de hele avond mijn eigen gedachtes aan het tegenspreken dat het slechts tijdelijk is en dat herstel nooit een stijgende lijn is etc etc, maar onrustig maakt het me wel.

Vanmorgen om 05:00 uur al wakker, meditatie op Youtube aangezet en nog een beetje liggen soezen...
Vandaag weer wat werken... pffffffffffffff zo'n dag zeg maar.

Hoe gaat het bij jou?

@Aswin:
Ben je ook een nacht burgemeester aan het worden?
De cortisol houdt ons wakker helaas... ik kan je 's nachts zo vertellen wat de wortel van 7512.36 is haha.
Heb je vandaag nog wat op de planning staan?

Sterkte vandaag allemaal, het zonnetje komt door, zo maar eens een frisse neus halen.

@An
Hi An, sorry ik zie je berichtje nu pas, er staan zoveel reacties onderhand...

Piekeren is killing he... ik ben veel video's aan het kijken van Nick de Waard op Youtube, ik heb ook zijn cursus gevolgd, en dit trekt me er wel doorheen. Misschien heb je hier ook wat aan?
Piekeren levert je niks op, en je gedachtes zijn vaak niet echt, we weten het allemaal, maar soms neemt het je over, ik weet er alles van.

Ik heb maar 1 grote truc en dat is afleiding: dit kan zijn wandelen, maar ook een leuke serie kijken, even spelen met het hondje, met vriendinnen afspreken, even naar een (rustige) winkel, je favoriete muziek luisteren en meezingen, ontspanningsoefeningen, meditatie, iets koken waar je blij van wordt, fietsen/licht sporten als je wilt, puzzelen, tekenen, beetje speuren op dit forum, wat maar ook in je straatje ligt.
Ik doe elke dag wat anders, maar net waar ik zin in heb.

Als ik dat niet doe ben ik binnen no-time een heel somber en verdrietig stukje mens, dat probeer ik echt te voorkomen.

Hoi Suus

Die video’s kijk ik ook regelmatig,het helpt wel, maar pfff.
Die afleiding doe ik ook ,maar alles doe je alleen en geen aanspraak.dus gaan je gedachten ook aan de haal 🙈.
Daarom ook steeds bezig,want ik wil me zo niet voelen/ soms angstgevoelens. Dan huilen weer, echt in golven !
Heb jij ook iets van anti depressieva,? Als het echt niet gaat,neem ik 5 mg oxazepan,dan is het wat rustiger in me hoofd🤷‍♀️
Maar 24/7 kun je volgens mij niet bezig zijn toch?
Lees je graag !

Ha die Suus,

Fijn dat je gister wat afleiding hebt kunnen vinden in je werk, even wat anders.

Ja herkenbaar, je durft eigenlijk ook niet aan de rust toe te geven he, bang dat je weer aan de hobbel gaat, maar je hebt het wel nodig na een dag werken.

Dat is eigenlijk heel logisch, je baalt ervan, het is iets wat je niet wilt, en geen invloed op hebt op dat moment. En dan komt heel herkenbaar meneer angst en het piekeren weer om de hoek kijken. Ik kan het wel uittekenen, heel vermoeiend.

Naar he, zo vroeg wakker. Ik ken het, als ik niet snel weer in slaap kan komen ga ik eruit, anders ga ik ook aan de hobbel in het hoofd. Of even tappen of ademhalingsoefeningen doen. Maar uit bed.

Gister ging het wel ok, met de 2 jongste eruit geweest, en alles daaromheen qua zorg, druk genoeg pff haha. Vandaag weer dat fijne onbestemde angstige gevoel in het lijf en buik. Vanochtend bij de psycholoog geweest, en net stukje gewandeld op het strand. Zo lekker naar huis en even in de rust, nodig!

Zet m op Vandaag!

Hoi Ashwin,

Heel herkenbaar, gaat nu gelukkig iets beter. Probeer elke dag een zelfde slaapritme aan te houden, je breekt er wel weer doorheen.

Ik ging vaak de was opvouwen oid, soms lukte het om daarna weer te slapen, we hebben nogal veel was haha.

Ook voor An zet m op vandaag

Hoi Gert Suus An en iedereen zo herkenbaar ik pieker mezelf ook weer eens gek bha ik heb alles wel gehad van de burnout nu 17 maanden en heb nu weer onregelmatige stoelgang soms wel 3 keer achter elkaar soms hard denk dan wat is dit nu weer maar wel in bed hoop dat ik morgen wel weer kan poepen pffff sorry en sterkte ook iedereen 😓👍

@LN, het online artikel: “ Piekeren. Waarom je het doet (en hoe je ermee stopt) ” heeft mij onwijs veel geholpen, heb echt bijna nooit meer het piekeren of angstgedachten sindsdien.
Als je burn-out afneemt zal je stoelgang ook weer normaliseren. Is gewoon een klacht die erbij hoort en ook weer weggaat uiteindelijk :-)

Dankje Anoniem zal het opzoeken 👍

Ik had het zelf ook heel erg in beginfase van burn-out de stoelgang, maar dat is weer verdwenen na een tijd, het ging samen met verhoogde stress namelijk, wat bij mij afgenomen was uiteindelijk waardoor de stoelgang ook weer normaliseerde

Dankje Anoniem voor je antwoord ik kreeg dit in December ben nu ook bij praktijk ondersteuning voor mijn angsten pfffff

Fijn dat je extra hulp hebt!

Hallo Suus,
Wat naar voor je dat je vandaag gewoon echt niet lekker zit. Het is denk ik heel mooi dat je wel heel graag weer beter wil worden. Maar ik hoop dat je daarin niet te streng voor jezelf bent . Ik ken je niet Maar ik heb ook een burn out en weet dat alles zeggen en daadwerkelijk doen echt super moeilijk is. Je wil zo graag even door die zure appel bijten en je gewoon weer je oude zelf voelen. Diegene die alles aankon. Maar dat gaat niet want zodra je dat weer doet gaat het geheel mis. Als ik je kon helpen en je angst van je weg had kunnen nemen had ik het gedaan,maar helaas kan ik dat niet. Ik hoop dat je ziet hoe ongelofelijk sterk je al bent door je verhaal te vertellen en je gevoel te uiten. En veel mensen zullen je niet begrijpen, dat maakt het ook zo moeilijk. Je wil gewoon erkenning en het gevoel dat je gehoord wordt. Ik hoop dat ik je misschien een klein beetje steun heb kunnen geven. Weet dat je hartstikke sterk bent en dat je keihard aan het knokken bent. Wees niet te streng voor jezelf. You got this. Ik sta achter je en moedig je aan.

Dankjewel, Anouk, lief!

@Gert:
Hoe was het bij de psycholoog gisteren?
En wat is tappen precies?

Iedereen bedankt voor alle reacties, het zijn er onderhand zoveel, ik kan jullie niet allemaal beantwoorden, maar heel erg bedankt!! Fijne dat we elkaar allemaal kunnen steunen zo.

Hoi Suus,

Goed gesprek gehad, wil altijd alleen op voorhand van alles zeggen en vragen maar loopt altijd anders ;). Het lucht altijd op, heb er vandaag wel last van, maar is herkenbaar.

Kijk eens op YouTube Nick Ortner Tapping, heb er weer een film momentje bij ;). Hoe gaat het verder nu met je?

Steun over en weer is inderdaad erg fijn hier.

Groetjes

Hallo allemaal An, Gert, Anouk, Suus, Ln …..

Paar vragen even
Veel van ons lopen bij een psycholoog of therapeut. Maar merken jullie dat dit ook echt werkt en helpt.
Ben zelf ook weer op zoek naar hulp maar vind het moeilijk om de juiste persoon te vinden.
En wat ik moeilijk vind de dag indeling.
Weet dat je met rust kunt herstellen maar naar een jaar is bij mij het punt aangebroken dat ik toch echt weer moet gaan werken, terwijl dit niet echt prettig voelt. Maar de sociale en financiële druk word steeds groter en dat maakt me weer angstig.
Ben nu bang dat het niet gaat lukken om te herstellen en blijf ik weer hangen.
Wil zo graag dat alles weer wat positiever was dat zou me erg helpen met mijn herstel.
Probeer er toch een positieve dag van te maken en wens jullie ook een mooie dag toe.
Groet Aswin

Ja heeft mij veel inzichten gegeven, zowel psycholoog als ergotherapeut. Het is goed zoeken maar ze zijn er.
Vaste routine is heel belangrijk. Rust afwisselen met activiteiten icm de “20-3-20 regel” zie Google.
Kan je niet over naar de WIA? Of second opinion aanvragen bij andere arbo arts of arbeidsdeskundige. Zie een van de recente verhalen waarbij iemand ook vragen stelde over het 2de spoor.
Blijf denken in oplossingen als je paniek krijgt
Ik wens jou een rustige en ontspannende dag toe met prettige afleiding

Hi Aswin,

Ik heb een sessie of 6 gehad bij de praktijkondersteuner GGZ van de huisarts, een aantal gesprekken met de bedrijfsarts + psycholoog van werk, en ik heb een online cursus gehad omgaan met angst en stress & meditatie (heb ik zelf gevonden).

Niks bleek hét wondermiddel, maar ik heb wel overal kleine beetjes uit kunnen halen. Uiteindelijk hebben al die kleine beetjes geholpen + het stuk acceptatie dat je leven na de burnout beter anders kunt inrichten (maar dat kwam bij mij ook pas na een jaar).

Bij de één duurt het nou eenmaal langer dan bij de ander, maar ik kan me heel goed voorstellen dat je het helemaal zat bent.
Ik kwam er pas later achter: je moet niet teveel doen, er eigenlijk niet teveel mee bezig zijn.
Ik ging als een gek mediteren en stress release oefeningen doen, dan ben je je dus nog steeds aan het verzetten/vanuit controle (stress) van alles aan het doen.

Eigenlijk moet je zo min mogelijk doen in zoveel mogelijk tijd, beetje lanterfanten, wel naar buiten elke dag, gewoon liggen op bed, soms even een half uurtje voor je raam staan en naar buiten kijken, wandelingen maken, ik vond het vooral een proces van wachten tot het beter voelde.

En zo - beetje bij beetje - ging het beter. Maar zeker de therapie niet overslaan of vroeg stopzetten, je merkt alleen niet gelijk resultaat, het is een beetje 'trust the process'.

Sterkte Aswin

Ja goed geschreven suus! Ik kan dit helemaal bevestigen

Hi Gert,

Bedankt voor de tip; ik ga vanavond eens kijken op Youtube.

Ja die gesprekken zijn intensief he... ik hoop dat je vandaag een beetje kunt opladen.
Ik nam vaak een blaadje met vragen mee zodra ik naar de pshyg ging, ik vergat altijd alles zodra ik daar binnen zat, dat heeft mij toch geholpen, misschien heb je er wat aan.

Met mij gaat het redelijk, maag is nog onrustig, ik probeer niet in paniek te raken.
Grrrrrrrrrr

Hoi allen

Vandaag ook weer zo’n dag…
Dingetjes in huis gedaan,met De hond uit…etc. Toch weer dat angstige gevoel,wat duizelig.piekeren?….zoals ik hier lees.
Het is weer druk in me hoofd,al zeg ik tegen mezelf dat het niet echt is! Maar….tjonge…angstig..en waarvoor? Zoals jullie weten,sinds 8 maanden alleen, dan vliegt het me weer aan, me hoofd draait overuren. Hobby doe ik, elke dag is anders🙈
Afleiding….toch wel moeilijk.vind het ook lekker op de bank 🤷‍♀️soms ook even ogen dicht doen helpt ,maar….

Maar dan weer piekeren.word er zo moe van.helpt dan een psycholoog? Soms neem ik 5 mg oxazepan,scherpe randjes weg, maar pfffff
Lees jullie

Hoi Suus
Ik begrijp heel goed wat je schrijft.
Dit heb ik ook tot eind. December veel gedaan en toen ging het stapje voor stapje soms een klein beetje beter.
Maar in januari ben ik zowel voor mijn werkgever als voor mezelf het werken weer gaan oppakken en weer aan het opbouwen. Dit was niet echt wat ik wilde maar het is meer noodzakelijk.
Ik werk al 15 jaar voor 15 uur bij mijn werkgever. En de rest altijd voor mezelf. Dit was in begin altijd een uurtje of 30 maar door omstandigheden op de laatste jaren 50/60 uur.
Dit heeft me ook gesloopt en daarom ben ik in de burn-out terecht gekomen.
Maar nu de financiële druk groter word zal ik wel moeten weer meer te gaan werken. En ik kan niet voor mezelf dit wel te doen en voor mijn werkgever niet.
Omdat ik voor mezelf werk is wia geen optie.
Ik weet dat ik in een lastig parket zit en dit jaren geleden anders had moeten regelen. Maar dit is achteraf zoals met zoveel dingen.

Ben nu opzoek naar een goede psycholoog of coach die me kan helpen bij die
dagelijkse dingen waar ik tegen aan loop.
Begin de dag meestal positief en de ene dag loopt dan beter als de ander.
Verlang wel heel erg hoe het ooit was.
Zie vaak mensen om me heen genieten van de simpele dingen van het leven en denk dan dat wil ik ook weer kunnen.
Fijne dag vandaag

Groet Aswin

Als je niet vrijwillig verzekerd was voor ziekte over je eigen werk, dan krijg je alleen wia 70% over het deel van je loon van je werkgever en de rest aangevuld met toeslagen tot het sociaal minimum en dan nog de normale toeslagen zoals huur en zorgtoeslag. Ik denk dan je dan uitkomt op 1400 netto dacht ik, maar dat kan je heel goed narekenen, tools zijn online te vinden, zoals berekenhet en belastingdienst
Goed dat je op zoek gaat naar ondersteuning ook! En hopelijk heb je ook iets aan de tips die eerder zijn gegeven
Je leert van de BO, deze lessen neem je weer mee voor de rest van je leven zodat je een beter leven zult krijgen. Door mijn BO sta ik veel sterkter ook in het leven en ben een nog beter mens geworden, het heeft mij veel gebracht ook. We kunnen alleen maar leren van dingen en kijken of er ook voordelen zijn te vinden in nadelige situaties, dat noemen ze veerkracht.
Jij gaat ook weer uiteindelijk genieten, blijf hoopvol

@an: ja volgens mij had ik die tip ook aan je meegeven, therapie middels psycholoog kan ik zeker aanraden bij angst

Hoi Aswin ik zit nu bij een praktijk ondersteuning ze luisterd goed naar me zit er 1 uur heb heel veel mee gemaakt in mijn leven en ze zei als je angsten hebt schrijf het op en zeg tegen jezelf morgen overdag kijk ik erop terug vandaag weer heen geweest heb alles wel gehad van de burnout nu 17 maanden pffffff nu dus weer last van mijn stoelgang het is die angst die maakt je stapel gek slecht slapen in de nachten werk wel minder nu 9 uurtjes per week en rust wel veel op de bank mediteer en doe yoga nidra dat geeft een beetje rust en probeer mijn hobby tekenen weer op te pakken sterkte ook en iedereen hé

Hoi Suus,

Kijk maar eens even, ben benieuwd wat je er van vind en of het wat voor je is.

Inderdaad, vooral ongemerkt zwaar vind ik, en dan achteraf. Dat is een goede tip, eigenlijk ook heel logisch. Maar als het zo chaotisch in je hoofd is... ;).

Ik heb niet echt kunnen opladen, heb vandaag een erg slechte dag. Laat gaan slapen en slecht geslapen vanwege onze tweeling die ziek is, en vandaag ook eigenlijk de hele dag hebben gehuild.

Dan zit mijn filter op een gegeven moment zo vol, dat ik niet weet waar ik het zoeken moet. Hoofdpijn, oorsuizen, misselijk, overgeven, angst, gevoel van terug bij af, paniek, doodmoe, klaar mee, je kent het wel.

Morgen hopelijk beter. Fijn dat het met jou redelijk gaat, en dat je maag / buik niet erger zijn geworden ondanks dat het nog onrustig is. Nee dat is het beste, keep calm. Fijn dat t je lukt.

Fijne avond

Aswin An Ln ook ik lees en leef met jullie mee hoor. En reageer en denk mee waar ik kan ;).

Hoi Gert, Suus, en iedereen

Ben bij de Ha. Geweest,ff praten over dat angstgevoel hebben,huilen, alleen zijn….etc. Geen psycholoog,
Vrijwilligerswerk doen zegt hij, je bent eenzaam. 🤷‍♀️….en dan gaat alles over? Kan wel op de bank zitten ,tv,kijken,lezen, huilen, ook vaak piekeren, etc. Vaak lamgeslagen gevoel….zo van : laat maar 😢
Moet ik altijd “bezig” zijn?
Vind het moeilijk om iets geschikts voor mij te vinden. Lijkt wel of ik er nog niet (nu 8 maanden) aan toe ben🙈. Heb me hobby,maar wat is leuk. En daar word ik dan weer angstig, wat is dit toch…en zoals ik nu ben…hoe help ik anderen daarbij? Zomaar huilbui,angstig zijn…..
vriendin neemt me weleens mee,en dan heb ik weinig last van angst,druk hoofd,malen etc. Maar dan weer thuis…is het er weer
Gaat het wel over dit🙈 vind dit zo’n eng gevoel…wil ditties zijn/ hebben….

Lees jullie

Even correctie….moet staan :
Wil dit niet zijn ! Kan het niet anders beschrijven …..

Hoi An
Zo heftig om te lezen wat je Huisarts zegt.
Heb het zelfde probleem met mijn huisarts.
Je word niet serieus genomen vind ik. Mijn huisarts stuurde me ook overal heen maar is allemaal mislukt. Nu heb ik naar 1,5 jaar eindelijk dat ze me een verwijzing naar een psycholoog die ook burn-out klachten behandeld.
Maar dit heeft heel veel moeite gekost een longarts mijn bedrijfsarts hebben dit aan haar geadviseerd.
Ik geloof wel dat het over gaat maar dan moet je wel de juiste hulp krijgen van iemand die jouw klachten kent.
Zou toch nog een gesprek met je huisarts aangaan en vertel hem of haar ook over deze site.
Fijne dag en succes ermee.
Groet Aswin

Geweldig nieuws Aswin! De aanhouder wint inderdaad.

Hoe bedoel je die snap ik niet

Hoi Anoniem ,Gert, Suus,

Ik zal morgen nog eens bellen over eventuele andere psycholoog of zo. Omdat ik ook alleen woon,nu ,denkt hij dat het ook een stukje “eenzaamheid “ kan zijn. Nu ook weer ff huilbui,, word er zo moe van!

Hoi An
Ja daar kan ik niet over oordelen. Maar weet wel dat ik sinds mijn burn-out ook heel snel huil.
Voor mijn burn-out kan ik me niet echt herinneren dat ik echt gehuild heb.
Nu ben ik soms net een klein kind die huilt.
Maar we blijven positief en hopen dat morgen een leukere dag is als vandaag.

Groet Aswin

Hoi…dat hoop ik ook.🤔
Heb jij dat angstig zijn,overal tegenop zien ook dan? Alleen zijn ,het vliegt me dan zo aan. Gedachten zijn niet echt…zeg ik tegen mezelf,maar zo eng !

Ja dat heb ik ook. Terwijl ik wel een partner heb.
Sinds mijn burn-out staat mijn relatie erg onder druk. We hebben samen veel meegemaakt en altijd ons er door heen geslagen. Maar nu zijn we uit elkaar aan het groeien.
Weet dat ik hier ook een groot deel schuld aan ben maar voel me soms zo onbegrepen en machteloos.
Zit veel in de auto ivm mijn werk en zit dan continu te piekeren over de toekomst. En hierdoor word ik weer heel onrustig en verdrietig.
Het ergste vind ik dat ik er geen grip op heb. Ik denk er zoveel over na dat ik precies weet wat we goed en fout doen en hoe het wel moet. Maar als ik iets probeer dan is het al mislukt voor ik het weet.
Ik was altijd iemand waar je op kon bouwen en nu ben ik man die alles en iedereen uit de weg gaat om geen confrontaties te hoeven aan te gaan.
Waar is mijn oude IK !

Wens jullie allemaal een fijne avond
Groet Aswin

@ anoniem: Aswin schreef dat hij eindelijk na 1,5 jaar een verwijzing had voor een psycholoog dus ik schreef daarom: “Geweldig nieuws Aswin! De aanhouder wint inderdaad.”

De aanhouden wint betekent: dat iemand doorzet met iets om iets toch te slagen/lukken.

*toch te laten slagen/lukken

@ aswin: Accepteren, loslaten dat je niet alles onder controle hebt, blijven focussen op de dingen waar je wel grip hebt en op je herstel en alles wat daar voor nodig is en weten dat er een mooie toekomst voor je klaar ligt, ben ik 100% van overtuigd, je wilt niet terug naar je oude ik want dan kom je terug in de burn-out, je wilt juist een betere versie van jezelf worden

@an, ik denk dat je wel wat ondersteuning kan gebruiken of het nu een psycholoog is of rouwtherapeut, al is het maar iemand die je kan geruststellen of onze tips kan bevestigen over gezonde levenstijl/mindset of misschien nog meer tips heeft. Accepteren is vooral nummer 1 en geduld hebben en zorgen dat je zo gezond mogelijk leeft. Bij mensen met een burn-out gaat hem om mensen die heel graag willen maar niet meer kunnen door cognitieve overbelasting van de hersenen. Bij een depressie gaat het om mensen die mentaal niet de kracht hebben om iets te doen. De tips die je hebt gehad zijn niet een snelle oplossing, het kost tijd om je weer beter te voelen. Blijf doorzetten

Hoi anoniem,

Bedankt voor je lieve woorden en tips.
Klopt ben altijd een controle man geweest. Altijd leidinggevende geweest, veel voor anderen gedaan, altijd ergens de regie over willen hebben.
Dus nu heel moeilijk om dingen los te laten.
Mijn partner is tegenovergestelde van mij en zie ik vaak dingen verkeerd gaan en dan wil ik in grijpen.
Dat geeft weer spanning tussen ons, terwijl ik weet dat ze er niets aan kan doen. Haar manier van leven is altijd heel anders geweest.
Wat ik het lastige vind is dat ik veel dingen weet hoe ik het moet doen. Maar op slot sla als ik het wil doen. Blijf ik hangen in mezelf en dan trek ik me weer terug. En ga ik weer piekeren en komt de stress weer om de hoek kijken.

Groet Aswin

Graag gedaan Aswin!
Ik ben geen goede relatie ervaringsdeskundige maar wat ik wel weet is dat communicatie key is en elkaar leren begrijpen, en de behoefte naar elkaar uitspreken en compromissen daar in sluiten. Als jullie elkaar begrijpen snap jullie beter dat alles vanuit goede bedoelingen komt.
Blijf dit ook aan haar communiceren! Je intenties zijn goed lees ik! En je psycholoog zal je vast ook leren hoe om te gaan met controle.
Het enige wat ik mezelf altijd zeg is: focus alleen op de dingen waar je wel wat aan kan veranderen, de rest is echt leren accepteren en er niet mee bezig zijn en aan denken. Om maar iets te noemen als vb: het heeft geen zin om langdurig verdrietig te zijn dat het koud en donker weer is, maar wat ik wel zelf kan doen is er iets moois van maken, lichtjes/kaarsen in huis branden, muziek aan, thee drinken, spelletjes doen, of desnoods even te overwinteren ergens waar het warmer is. Je kan het weer niet veranderen maar soms wel de situatie verbeteren of jezelf afleiden.
Misschien helpt het om dingen uit te schrijven als plan, voordat je iets uit voert, maar misschien doe je dat al. En geef dingen tijd, het hoeft niet meteen vandaag te gebeuren.

En: wat ik ook altijd zeg tegen mezelf is: ik doe mijn best en dat is goed genoeg.
Wat er ook gebeurt: onthoud dat je toekomst er beter uit gaat zien. Waarom? Omdat jij daar voor gaat zorgen. Je werkt aan je herstel, je weet bijvoorbeeld wat voor soort mensen je om je heen wilt hebben (voortaan), je gaat er alles aan doen om gelukkig te worden. Je zult leren wat wel en niet belangrijk is. Je leert van dingen. Alles is een les, nooit achteruit kijken, alleen vooruit kijken en alleen focussen op wat je wel kunt veranderen. Je wereld vergaat niet als er dingen fout gaan, want er zijn weer alternatieven die het opvangen en vaak zelfs betere. Ik heb dit geleerd ook van de filmpjes van Marczell klein, hij motiveert mensen en is succes coach op YT en insta. Misschien heb je er ook wat aan, je moet wel even doorheen kijken door sommige dingen, sommige dingen zijn oppervlakkig maar veel dingen ook weer niet, die echt dienen als motivatie

Onthoud alles is perceptie, het is maar hoe je er naar kijkt naar dingen, het leven ook minder serieus nemen helpt soms ook, laten we soms ook er even om lachen ook als het ff niet lukt zoals we willen.

Het komt goed!

Hoi Anoniem,
Dankjewel voor je goede woorden. Ik neem het allemaal in me op.
Zal ook eens op Google kijken naar Marczell Klein.

Ik denk dat jij ook een goede coach zou zijn. Weet niet of je het al bent. En ik weet dat je anoniem bent maar vraag me gewoon af wie je bent een man of vrouw.
Maakt in principe niets uit maar ben gewoon nieuwsgierig wie deze wijze woorden schrijft.

Nogmaals dank.

Fijne avond

Groetjes van mij (Aswin)

Ik heb letterlijk alles geleerd tijdens mijn burn-out! Het zijn allemaal losse puzzeltjes die samen een geheel vormen
En alles ook opgeschreven zodat ik het niet hoef te onthouden
Ik ben nog lang niet hersteld, maar ben op de goede weg, en vind ook fijn dat ik hier herkenning heb gevonden en ook bevestigende tips, screenshots van gemaakt ook zodat ik de tips altijd kan teruglezen. Ook wil ik voorkomen dat andere in een nog zwaarder BO terecht komen als ik ben gekomen. Als ik beter ben kan ik mensen vrijwillig bijstaan, in de vrij uurtjes
Fulltime Coach zijn is voor mij niet weggelegd :-) Ik weet nu door mijn burn-out dat ik geen mentale/cognitieve job meer wil en dat geld minder belangrijk is dan gezondheid. Zonder gezondheid is heel weinig mogelijk ben ik er helaas achter gekomen…
maar dank je wel dat je iets heb aan wat ik schreef!
Ik ben een dame. En ik moet zeggen dat het positief in het leven staan erg aanstekelijk werkt op mij ook. Dus hopelijk ook vanuit mij naar andere

Fijne avond
Aswin

Of zoals Adèle op het eind (laatste paar minuten) zei in het YouTube filmpje “One Night Only with Adele in High quality and the Full Concert”:

you cant control bloody anything so just go with it and have a laugh en enjoy all off it

(Mocht iemand van dit verhaal en vanuit deze reacties behoefte hebben om nog dingen te delen, dan is het misschien beter denk ik om een nieuw verhaal te starten/openen, anders is het zo ver scrollen steeds met +100 reacties vanuit dit verhaal) Was maar even een gedachte

Hoi Anoniem,

Ben blij om te lezen dat je stapje voor stapje uit je burn-out komt, dat geeft mij weer hoop.
Ik schrijf ook veel op om soms terug te lezen hoe ik me gevoeld heb.

Nu ik weet dat je een dame bent ga ik en je maar zien als een Engel 👼.

Als je hersteld bent en anderen wilt helpen, daar heb ik heel veel waardering voor.
Dat je het niet als coach voor geld wild doen snap ik heel goed. Geld is zeker minder belangrijk dan gezondheid, maar geld kan je wel wat meer rust en geluk geven. Zijn helaas veel mensen die wekelijks stress hebben door geld problemen. Dat vind ik erg als mensen die gewoon werken en niet meer rond kunnen komen.

En fijn dat er nog mensen zijn zoals jij die anderen helpen zonder dat daar iets tegen over staat.

Groet Aswin

Ja focus en geduld hebben. Dat rust nemen is voor mij heel moeilijk…. Dus ik ben druk bezig om te kijken hoe ik gemotiveerd blijf….
Ik zou het geweldig als ik straks hier kan Roepen: ik ben hersteld!
Dan kan ik nog meer hoop geven aan andere.
Ja als schrijven/bijhouden voor jou fijn is, vooral doen!

Dat is heel lief! Ik het vind mooi te lezen hoe iedereen hier elkaar ook steunt en helpt, dus ik ben niet het enige engeltje kan ik je vertellen ;-)

Ja je moet wel goed rond kunnen komen! Maar ook goed om kunnen gaan met uitgaven, ik weet nu dat rijk zijn in geld niet nodig is. Een huis is een huis. Een auto een auto. Een tweedehands auto van een normaal merk rijdt net zo goed als een Porsche. En een auto heb je vaak niet eens nodig, als je het OV neemt
Een vaste baan icm iets voor jezelf als zzp is denk ik een goede richting om wat extra’s bij te verdienen. Net als jij deed. Maar dan moet ik mezelf niet overwerken natuurlijk. En de uurtjes die overblijven kan ik besteden aan mezelf en vrijwilligerswerk. Zo gaat het er een beetje uitzien hoop ik. Je moet ergens naar toe werken natuurlijk!
Hopelijk heb jij ook je dromen inzichtelijk, en hopelijk weet je wat je voor jezelf ook wilt in de toekomst qua baan en wat voor jou het beste zou zijn, zodat je een burn-out voorkomt voortaan

Ik had me daarnaast zelf ook voorgenomen om niet meer of zo min mogelijk op het forum te zitten om meer rust te nemen, maar wederom weer mislukt… ik ga weer een poging wagen om er minder op te zitten :-). Maar ik kom altijd weer terug

En Ps: ik schreef altijd vanuit de naam anoniem, maar ik zal er volgende keer Rodha onder zetten of in de toekomst. Was meer vanwege luiigheid dat ik er geen naam onder zette :-). Komen zoveel anoniemen bij dat we elkaar niet meer kunnen onderscheiden.
Ik wens een ieder nog steeds een goed herstel toe en en heel fijn ontspannend weekend toe!

Fijn om deze interactie te volgen Aswin en Rodha, hier hebben we allemaal wat aan. Aan de warmte en begrip. Fijn weekend

Toppertje ben je Gert!
Gr Rodha

En in de toekomst ben ik vaker te vinden op het forum weer. Voor nu heel soms. Hopelijk hebben we allemaal over een half jaar weer wat meer stappen gezet!
Rodha

Thanks Rodha jij ook en iedereen hier! Zet m op en tot spreeks! ;)

Dank je wel Gert! En Fijn weekend ook aan Aswin!
Gr Rodha

Hoi Rodha

Fijn om nu je naam te weten. Weet ik wie mij al die wijze woorden schrijft. Weet dat ik een aparte naam heb maar die van jou is ook niet standaard.

Gert jij een fijne dag gehad ?

Wens jullie allebei een fijne avond.
Groet Aswin

Lief weer van je! Nee nee dit is mijn nickname…. Aswin ben ik vaker tegengekomen, ik dacht alleen dat je het zo schreef: Aswyn 👼
En dank je wel :-)
Gr Rodha

Hallo allemaal,

We / jullie schrijven Suus helemaal weg haha ;) Grapje! Hoop dat 't met Suus ook goed gaat.

Gister een goede dag gehad Aswin, en jij?

Groetjes

Goedemorgen Gert, Rodha, Suus, An,
Heb gisteren een goede dag gehad. Omdat ik tegen een aantal verplichtingen nee heb gezegd. En aan mezelf heb gedacht. Wilde graag thuis zijn en even niets moeten.
Maar nu voel ik me daar weer schuldig over en dan begint het piekeren weer. Mensen verwachten vaak iets van je en dan kun je het niet waarmaken en dan begint de onrust.
Vind het lastig om iemand te zijn die ik even niet ben. Sommige mensen om je heen begrijpen het niet en dat maakt het iedere keer zo lastig.

Maar wens iedereen een fijne zondag toe.
Groet Aswin

Je zei nee tegen iets en daarmee ja tegen je gezondheid! Heel goed! Hoe eerder je beter bent hoe sneller je weer wat kan betekenen voor andere. Leg uit aan ze dat het niks te maken heeft met willen, maar met dat het te maken heeft met het niet kunnen vanwege je BO.
Je kan altijd je waardering blijven uitspreken voor de vrienschappen die je hebt door in contact te blijven en zelf niet het contact te laten verwateren. Dat kan zijn: een appje door interesse te tonen, kaartjes of kadootje geven met verjaardagen etc. De beste vrienden blijven over. Misschien ook accepteren dat het mogelijk is dat je vrienden kwijt zult raken. Ik zeg altijd tegen mijzelf ook: als ik al mijn vrienden kwijt zou raken dan waren het geen echt vrienden. Je wilt toch ook alleen het allerbeste voor jezelf? En tegelijkertijd onthouden dat sommige mensen nou eenmaal niet weten hoe ze om moeten gaan met mensen die ziekte hebben. Dus blijf ook begripvol zelf naar hun toe. Het heeft echt te maken met elkaar leren begrijpen, leg heel goed je situatie uit en niet boos worden op elkaar.
En ik hoop dat suus wat heeft gehad aan mijn tips en het online artikel over piekeren. 🙏🏼
@suus Gert An Aswin , ben ik iemand vergeten!? Ik wens jullie een hele fijne rustig zondag toe en dat we elke dag mini-stapjes vooruit mogen maken, zowel mentaal, cognitief als fysiek. Blijf geduld houden. Ik kan helaas niet op iedereen apart reageren ook omdat ik me heb voorgenomen minder op het forum te zitten, het lukt me niet alle verhalen bij te houden, maar in gedachten ben ik bij jullie en stuur ik jullie positieve kracht toe en zal ik sporadisch soms iets blijven sturen om jullie een hart 💛 onder de riem te steken ✨✨✨✨✨
Rodha

Je kan ze ook altijd nog na appen je vrienden met: ik baalde dat ik er niet bij kon zijn, ik kijk weer uit naar het moment dat ik weer gezond ben en dat alles straks weer normaal is, als vanouds met jullie mijn vrienden

Sporadisch en soms is het zelfde 🤣🤭 LOL
Nogmaals Gr Rodha

Om te voorkomen dat het een te veel gescroll wordt en de tips die ik en andere hebben gegeven daardoor moeilijker terug te lezen zijn, maak ik een nieuw verhaal aan voor jullie!

Ik herken me in veel van jouw klachten

En magnesiumcitraat zou beetje kunnen helpen tegen spierkramp in kuiten.
Maar je klachten zijn vooral klachten van fight fligt dus probeer te focussen op het herstel van je BO

Heel herkenbaar pffff sterkte ook

Zeker herkenbaar dit en je gewrichten niet slapen ontlasting dat lees je hier zo weinig met een Burnout zag wel dat wat mensen hier ook last van hebben en maag klachten hoort bij de Burnout ik gebruik vitamines b 12 en magnesium tabletten en slecht slapen weet er alles van klote piekeren wat zullen we morgen weer hebben pffffff succes ook Anoniem en sterkte iedereen die dit heeft 😥

Beste allemaal zo herkenbaar al die vervelende klachten is gewoon bloed irritant en maakt je steeds angstig en daardoor krijg je steeds meer klachten is gewoon visuele cirkel waar je in zit.
Probeer echt je rust te pakken en die pijn onder borstbeen heb ik ook af en toe maar dat is gewoon een gespannen middenrif ademhalingsoefeningen kunnen echt helpen geloof me

Heb je toevallig ook licht gevoel in je hoofd ik heb dat meerdere keren per dag is echt vervelend maar gelukkig zakt het wel elke keer

Hou vol

En nog aanvullend de vraag, als ik na de 2 jaar wachttijd niet hersteld ben, krijg ik dan hoe dan ook een transitievergoeding, ongeacht of ik naar de WW of WIA ga?
Ik werk al ruim 20 jaar bij mijn werkgever, dus dit zou een zeer welkome aanvulling zijn op mijn financiële onzekere toekomst…

Alvast bedankt voor jullie expertise….

Ik heb geen advies behalve dat een vakbond zou kunnen helpen om in te schakelen zoals CNV, zij kunnen je vast en zeker helpen!! Dus ik zou die contacten als ik jou was, dan hoef en je het niet alleen aan te gaan

*Dan hoef je het niet alleen aan te gaan

Of De vakbond FNV

Bedankt, maar misschien ook nog reactie van iemand die dit traject al achter de rug heeft, en inmiddels een WIA uitkering heeft?

Alvast bedankt…. 🙏

Ja ik heb het traject achter de rug maar meer dan dit advies kan ik niet geven omdat ik niet weet wat de consequenties zijn als je voet bij stuk houdt. Ik weet alleen dat je recht hebt op een transitievergoeding, als je na twee jaar ziektewet/ziek zijn op je werk, in de wia terecht komt. WW weet ik niet.
Hopelijk is er iemand die je verder op dit forum kan helpen die dat wel heeft gedaan (voet bij stuk houden) zonder externe hulp van een vakbond :-) Maar ik had het liever met gedaan, achteraf gezien.
Heel veel Succes!

Dwars door je klachten heen een poging doen toch te werken, daar heeft niemand wat aan. Als dat je herstel tegengewerkt, moet je dat niet doen.

Als je bedrijfsarts niet ziet dat werken nu niet lukt, terwijl jij aangeeft dat je op alle fronten op bent, dan zit je niet met hem op dezelfde lijn. Hij had moeten adviseren even niks te doen en te rusten.
Je kunt via hem een second opinion aanvragen. Dat is wettelijk geregeld. Dan gaat een andere bedrijfsarts je situatie onafhankelijk beoordelen.
Jouw bedrijfsarts is en blijft pushy, dat is ook zijn rol, helaas. Bij mij dreef me dat ook tot wanhoop. Jij hebt jezelf waarschijnlijk onder zijn druk dieper je burn-out in gewerkt. Ik kan hier heel kwaad om worden, want bij mij was het precies zo. Ik zit inmiddels in de WIA, maar dat ging niet zonder slag of stoot.
Ik had gelukkig een hele begripvolle manager en HR, waarbij ik terecht kon met klachten over de bedrijfsarts. Op enig moment bleek dat hij toestemming moest hebben van de werkgever om een of ander vinkje uit te zetten, in zijn tools/verslagen. Of hij dacht dat ik weer volledig kon terugkeren in mijn functie, ofzoiets. Want als hij dat uit zet, geeft dat voor de werkgever gevolgen, en de meeste werkgevers willen dat niet. Toen hij eenmaal wist dat het uit mocht (van mijn werkgever), werd hij een stuk relaxter, begripvoller en meegaander. Ik ben toen bij wijze van 2e spoor bij een zorgtuinderij gaan werken. 2 keer 2 uur per week. (En dat doe ik nog steeds)

Ik vindt het verschrikkelijk dat je hier doorheen moet, net als ik heb gemoeten. Jij hebt rust nodig, maar krijgt vooral veel stress van deze toestand. Met terugwerkende kracht vond ik mijn bedrijfsarts gewoon een slecht functionerende oetl*l.

Om terug te komen op je vragen. Ben je aangesloten bij FNV of een andere organisatie die je hier hulp bij kan bieden, want die heb je nodig. Vaak heeft de gemeente ook vrijwilligersorganisaties die kunnen helpen. Hier in Utrecht heb je het buurtteam en U-Centraal, die heel behulpzaam zijn en de laatste heeft zelfs arbeidsrecht advocaten die lezingen geven. Ook is er Samen Veerkrachtig. (Landelijk volgens mij)

Je hebt in ieder geval wel door dat de situatie zoals hij nu is, niet ideaal is voor het traject richting WIA. Dat ben ik met je eens. Zoek (professionele) hulp hierbij.

Bij ontslag komt altijd een transitievergoeding kijken (tenzij je ontslag zelf initieert, doe dat nooit!), het maakt niet uit of je richting WIA of WW gaat. Met 20 jaar op de teller zal dat inderdaad een aardig bedrag zijn.
Ook met vragen hieromtrent kunnen de genoemde organisaties je helpen.

Sterkte.

Ik durfde niet voet bij stuk te houden, bang voor de consequenties, met als gevolg dat ik nog zieker werd.

Hopelijk kunnen andere op dit forum je verder helpen met je vragen 🙏🏼

Maar ook van die transitievergoeding moet je goed checken op internet. Want de regels zijn veranderd of gaan veranderen dacht ik

Branduit, hartelijk dank voor je uitgebreide reactie, ik denk dat ik toch het 2e spoor maar ga volgen, misschien voor maximaal een uur in de week ofzo, dat zal ik vast nog wel overleven.

Het risico op het niet krijgen van mijn WIA uitkering is me toch te groot als ik voet bij stuk ga houden….

Ik heb verder geen FNV mogelijkheid ofzo, maar zal eens kijken hoe dit bij onze gemeente geregeld is….

Als Je lid wordt zou je gebruik mogen maken van de vakbond dacht ik.

Ja, die transitievergoeding krijg je wel. Maar houd er rekening mee dat dit inkomsten zijn. Wel per gemeente anders.

P.S. ipv voet bij stuk houden kun je beter een second opinion vragen.

Op het forum van de topic “ PTSS “ kwam ik deze reactie tegen bij verhaal 59. Misschien heb je daar ook wat aan:

Ik herken je verhaal, maar ik heb vanaf de eerste dag dat ik ziek geworden voet bij stuk gehouden.

Ik heb mijn verhaal heel duidelijk op papier gezet in combinatie met de papieren van de behandelende instantie.

Ik ben helemaal gek gemaakt 2 jaar lang door een arbodienst en een bedrijfsarts, ik kreeg steeds te horen dat mijn verhaal en de constatering van de behandelend team niet belangrijk was. Zij zouden wel even beslissen wat er moest gebeuren kwa reïntegratie en dat zij hier verstand van hadden en ze de regels moeten volgen.

Deze regels hebben maar met één ding te maken, iemand hoe dan ook zo snel mogelijk weer aan het werk krijgen want dat komt hun financieel goed uit. Ik heb zelfs wel eens gehoord dat ze een bonus hiervoor krijgen.

De tips die ik jou kan geven vanuit mijn ervaring is houdt voet bij stuk, laat je niet van de wijs brengen, blijf het uitleggen en herhalen.

Een andere tip is noteer alles, elk moment. Van slapen tot de reactie die het losmaakt, schrijf het uit en lees het iedere keer vol.

Ik heb na verschrikkelijke jaren met een bedrijfsarts en een arbodienst en vervolgens 2 jaren, waarvan één op één wachtlijst bij het UWV nu uiteindelijk een volledige afkeuring.

Volhouden, Volhouden en nog eens... dat is de enige remedie en je verhaal volhouden.

Heb je nog vragen over mijn verhaal, stel ze gerust.
Pieter
14-01-2025

Pieter is alleen actief op het topic “ PTSS “

Heel heel herkenbaar.
Ik zit momenteel ook in die fase. Eerst de angstige fase. Hier heb ik op z'n tijd nog last van maar minder. Ook de angst en paniekklachten kan ik beter hendelen. Inmiddels ook in de extreme moeiheids fase. Kan 's ochtends al dood en dood op zijn. En geen normale moeiheid maar intense moeheid wat niet te omschrijven is. Ik heb ook dagen dat het top gaat en ik weer veel doet. Andere dagen is het dikke drama en kom ik amper uit me bed. Ook overal pijntjes dan hoofdpijn dan spierpijn, dan slappe benen, dan doodmoe, dan weer depri zijn. enz. enz. dit heb ik inmiddels al 4 maanden. Kortom heel heel herkenbaar.

Ha Lieke,

Bedankt voor je reactie. Hoe stom het ook is, toch is het ook fijn om herkenning bij elkaar te vinden. Wat vreselijk hè, die burn-out. Hopelijk kunnen we elkaar via deze weg een beetje supporten!

Klopt allemaal,

Het gevoel dat je nooit echt wakker word. Hersenen die het gewoon niet doen. Zelfs wandelen voelt raar. Alsof je niet 100% in je lichaam zit, duizelingen, slecht zien, deinen.
Ik zou ook wel met mensen in contact willen komen die langdurig met een burnout te maken hebben. Als mensen daarvoor open staan

Klopt allemaal,

Het gevoel dat je nooit echt wakker word. Hersenen die het gewoon niet doen. Zelfs wandelen voelt raar. Alsof je niet 100% in je lichaam zit, duizelingen, slecht zien, deinen.
Ik zou ook wel met mensen in contact willen komen die langdurig met een burnout te maken hebben. Als mensen daarvoor open staan

Klopt allemaal,

Het gevoel dat je nooit echt wakker word. Hersenen die het gewoon niet doen. Zelfs wandelen voelt raar. Alsof je niet 100% in je lichaam zit, duizelingen, slecht zien, deinen.
Ik zou ook wel met mensen in contact willen komen die langdurig met een burnout te maken hebben. Als mensen daarvoor open staan

Ha Lieke,

Bedankt voor je reactie. Hoe stom het ook is, toch is het ook fijn om herkenning bij elkaar te vinden. Wat vreselijk hè, die burn-out. Hopelijk kunnen we elkaar via deze weg een beetje supporten!

Hoi Vere,

Precies dat ergens geeft het in het hoofd toch een beetje rust als je hoort dat andere met de zelfde problemen kampen.
@Frank dat als je wandel alles zo raar is herken is ook. De ene keer kan ik wandelen en gaat het goed terwijl de andere keer inderdaad je soort van niet leeft, maar wel loopt met alle andere bijkomende klachten.

Het is allemaal zo herkenbaar en ik vind het fijn om ervaringen van anderen te lezen. Vooral mensen die de piek van de burnout voorbij zijn. Ik zit er nu precies een jaar in. Talloze onverklaarbare lichamelijke klachten gehad die elke keer weer verdwenen. Elke keer als er weer 1 klacht verdween kwam weer een andere tevoorschijn. Google maakte het me ook niet makkelijk want ik heb mezelf verschillende diagnoses gegeven in het afgelopen jaar en dat zorgde weer voor volledige stress. Klachten duurden vaak een paar dagen tot een week. Het is vicieuze cirkel maar ik kom langzamerhand uit. Na de zomer ging het super goed met me en ik dacht weer dat ik de wereld aankom. Verviel weer in oud gedrag en kreeg weer een enorme terugval. Ik baalde zo enorm en vond het weer moeilijk om te accepteren dat ik een paar stappen terug moest zetten. Zolang ik geen lichamelijke klachten heb gaat het ook goed met mn mentale gesteldheid. Ik blijf erin geloven dat ik ooit de oude wordt. Jullie ook!

Het is allemaal zo herkenbaar en ik vind het fijn om ervaringen van anderen te lezen. Vooral mensen die de piek van de burnout voorbij zijn. Ik zit er nu precies een jaar in. Talloze onverklaarbare lichamelijke klachten gehad die elke keer weer verdwenen. Elke keer als er weer 1 klacht verdween kwam weer een andere tevoorschijn. Google maakte het me ook niet makkelijk want ik heb mezelf verschillende diagnoses gegeven in het afgelopen jaar en dat zorgde weer voor volledige stress. Klachten duurden vaak een paar dagen tot een week. Het is vicieuze cirkel maar ik kom langzamerhand uit. Na de zomer ging het super goed met me en ik dacht weer dat ik de wereld aankom. Verviel weer in oud gedrag en kreeg weer een enorme terugval. Ik baalde zo enorm en vond het weer moeilijk om te accepteren dat ik een paar stappen terug moest zetten. Zolang ik geen lichamelijke klachten heb gaat het ook goed met mn mentale gesteldheid. Ik blijf erin geloven dat ik ooit de oude wordt. Jullie ook!

Wat jij schrijft Sarah klinkt zo bekend. De periodes met talloze lichamelijke klachten die zich constant afwisselen vreselijk is het. Ook ik heb in de 5 maanden dat ik het heb al meerdere keren gedacht dat ik een bepaalde ziekte had. Zodra die klacht over was verviel die angst, maar kwam het volgende. Zoals je schrijft een vicieuze cirkel waar je in zit. Ik heb dus wel als ik lichamelijke klachten heb dat mijn mentale gesteldheid dan ook minder wordt puur door het bang maken over de lichamelijke klachten en het beredeneren ervan vreselijk!
Hoe ga jij hiermee om?

Hoi Lieke,
Ik vind het zo fijn om te horen dat je je herkent in mijn verhaal! Het is precies zoals jij het omschrijft. Mijn mentale gesteldheid lijkt gekoppeld aan mijn lichamelijke klachten en ik vind het nog steeds een struggle om er mee om te gaan. Wanneer het minder met me gaat probeer ik erover te praten of een wandeling te maken. Ik merk dat door het bewegen mijn donkere gedachtes wat minder worden. Ook heb ik aan mijn omgeving gevraagd of ze me overtuigend kunnen vertellen dat ik niet ernstig ziek ben en dat het weer over gaat. Dat ze me moeten herinneren aan de start van mijn burnout. Toen was het vele malen erger. Daarnaast probeer ik hoe moeilijk het ook is mijn symptomen niet te googlen en tegen mezelf te zeggen dat ze vanzelf weer overgaan. Dat ik het gewoon rustig aan moet doen. Alhoewel het heel raar klinkt verdwij en de klachten mega snel als ik echt overtuigd ben van mijn woorden. Op momenten dat ik er niet echt in geloof en te veel bezig ben met dat ik ernstig ziek ben blijven de klachten iets langer hangen. Heeft waarschijnlijk te maken met de stress die ik op mezelf afroep.

Wanneer is dat omslagpunt naar die vermoeidheid? Ik blijf maar.een actieve stand 'aan stand' houden. Hoe en wanneer kun je dat omslag punt eens verwachten?
Ik zit nu 4 maanden in de burnout hel

Nou eddy precies de zelfde vraag
Ik blijf maar trillen onrustig angst paniek
Wat een hel
Ik kom niet eens buiten

Die vermoeidheid blijft waarschijnlijk je hele burnout. Alleen wordt deze op ten duur minder hevig. Ook ik heb hier last van. Ook de angsten zijn heel bekend. @anoniem ook ik kan soms heel moeilijk naar buiten. De paniek overheerst dan enorm.

@ Lieke en Vere jullie verhalen zijn echt mijn verhaal. Dat bang zijn voor ernstige ziektes, angst/paniek, je down voelen, derealisatie enz. heb ik allemaal ook

Ik zit nu vanaf begin december al thuis met een burnout, ik liep op het laatst op mn reserves,en was totaal op! Slaap al jaren slecht, en elke dag werd een gevecht.
Ik had op het laatst veel huilbuien om het minste of geringste, was oververmoeid en uitgeput.
Ben nu 2maanden verder, maar nog steeds moe moe moe,sommige dagen zijn goed te doen, de volgende dag kun je maar zo weer een natte dweil zijn. Echt onverklaarbaar en moeilijk uit te leggen aan mensen hoe je je voelt,maar vervelend is het wel.
Je wil van alles maar hebt er stomweg de energie niet voor

Ik zit er al 2jaar en 6 maanden in.. zit nu ook in de vermoeidheid fase. Wel helpt wandelen en doe eindelijk weer low impact 20 min trainen en daarna stretchen helpt tegen de spierspanning ik kon het de eerste 2 jaar niet. Merk dat de spanning en angst inderdaad langzaam aan echt minder word.. zelf heb ik wel 5mg citalopram. Kan eindelijk weer wat meer drukte aan zonder het gevoel te hebben angstig of out te gaan.. zo blij mee.. nu alleen de duizeligheid spierspanning in nek schouders ogen nog en mijn energie .. hopelijk is dit de laatste fase

@ dit @ geldt voor een ieder van jullie die geageerd heeft op de vraag. Wat ben ik blij met jullie antwoorden en onze gedeelde noemer vermoeidheid. Ik heb nu 11 maand een burnout. De angst en de paniek zijn bijna weg, het slaapprobleem en de vermoeidheid is er nog steeds. Ik ga iedere dag 2 uur naar bed om te rusten en 's avonds lig ik vanaf half 7 voor dood op de bank. Iedere morgen als ik opsta scan ik mijn lijf en weet dan al of het een goede of een slechte dag gaat worden. Alles kost energie en moet ik weer van bijkomen. Op goede dagen probeer ik kalm aan te doen om zo een reserve op te bouwen. Wandelen durf ik niet omdat mijn benen voelen als elastiek en ik hier onzeker en ontmoedigd door raak. Ik lijk wel een kluizenaar. Ik vermijd het ontvangen van bezoek omdat het praten en luisteren mij teveel energie kost. Lezen en tv kijken doe ik nauwelijks want ook dit kost nog steeds energie. Toch zie ik een lichtpuntje als ik mij vergelijk met 11 maanden geleden maar ik besef ook dat ik er nog lang niet ben.
Sterkte allemaal.
Groet, Henriette

@henriette ook ik wandel niet. Mijn benen zijn ook elastieken en als ik het doe krijg ik pure paniek. Die slappe benen in combinatie met de angst en de rare wereld zorgen daar voor.
De wereld ziet en voelt gewoon anders angstig en raar.
Heb jij dat ook?

@Lieke, ik heb precies hetzelfde. Ik wamdel ook niet vanwege de slappe benen, mijn duizeligheid en mijn onscherpe zicht. Het isoleert en beperkt mij enorm maar mijn tank met energie is leeg vandaar al deze verschijnselen. Ik probeer het te accepteren en vertrouw erop dat het met veel rust wel weer goed komt. Dat neemt niet weg dat ik er na 11 maand isolement wel jlaar mee ben echter de natuur bepaalt het tempo van het herstel en niet ik.
Groet, Henriette

@Henriette, ik vind het ontzettend knap hoe jij er in staat dat accepteren vind ik nog heel moeilijk. Ik vecht nog tegen de klachten en gaat het goed dan probeer ik mezelf ook weer de forceren. Knap hoe jij het doet!

Hebben jullie ook een dof gevoel in je hoofd. Dat doet me elke dag weer op de feiten drukken van oja het is nog steeds stuk daarboven. Voelt zo raar. Een soort van watten of spanningshoofdpijn.
Hopelijk gaat dat nog eens weg. Net als die vervelende middenrif schokken af en toe. Zal wel door de cortisol komen en het samenspannen van spieren in dat gebied. Geen idee..

Voel me zo waardeloos.
Wordt het ooit echt beter?
Of hebben we met zn allen een levenslange chronische ziekte.?
Lijkt er wel op.

Groet.
Eddy

@Lieke, je zegt knap, nou zo voelt het niet. Net als voor jou, is iedere dag een worsteling en een gevecht met mijzelf om de moed erin te houden. Dat forceren is heel herkenbaar, op de dagen dat je je goed voelt pak je alles weer aan om te kunnen genieten van het normale leven echter ik heb al 3 terugvallen gehad en ben nu heel voorzichtig geworden en vermijd veel dingen om mijn energie te sparen. Vandaag heb ik weer een mindere dag met veel hoofdpijn nadat ik gisteren een goede dag had en goed voor mijzelf heb gezorgd en niet over mijn grens ben gegaan maar dat toch weer opstaan met hoofdpijn. Zeg jij het maar waar het weer vandaan komt, ik weet het niet maar ik probeer het te accepteren en niet tegen te vechten. Het is zoals het is.

@Henriette, we zitten echt in het zelfde schuitje en het voelt vreselijk. Ook ik heb vandaag een rotdag. Weet amper hoe ik naar bijvoorbeeld de keuken moet komen. voel me alsof ik gewoon ziek ben en je 0.00 krachten meer heb. Ik vind het knap dat jij het accepteert ook al vind je het zelf niet knap dat is het wel. Ik maak het mezelf heel moeilijk door te vechten en toch dingen te doen ook al kan mijn lichaam niet. Ik leer van je om toch te accepteren en echt de rust te pakken hoe rot het ook voelt. Ik voel me nu heel opgejaagd, dood moe, overal spierpijn, slappe benen, pijntjes in heel het lichaam en echt het leven bij het moment.

@eddy, dat doffe gevoel heb ik ook alsof je soort van een storing heb in je hersenen. Het is een heel heel raar gevoel. Die klachten verdwijnen geloof me. Bij mij is het een periode van 4 weken gewoon weggeweest en nu is het er ook weer. Ik denk dat wij hier zeker van af komen, maar dat we hier voorlopig echt nog mee moeten dealen. Ik vind het ook heel moeilijk en heb momenten dat ik denk hoe moet ik ooit zo verder. Maar dat is de negatieve spiraal. Het komt goed!

@Lieke, Ik heb 9 maand gevochten en kon mij niet overgeven aan het feit ik een BO had. Ik zag het als falen. Het naar bed gaan 's middags zag als iets wat erbij hoorde maar niet langer dan 30 minuten en dan stond ik alweer op denkend: ik moet wat doen, ik moet bezig zijn, ik wil bezig zijn, ik wil herstellen, ik moet herstellen totdat ik inzag dat bedtijd geen bedtijd is maar hersteltijd is. Ik gaf na 9 maand eindelijk toe dat ik een BO had en dat mijn lijf moest herstellen en dat kan alleen met rust. Ik hoop dat het je lukt door er anders naar te kijken en minder streng te zijn voor je zelf. Liefs.

@Henriette, bedankt voor je bemoedigende woorden. Ik ga me best doen om mezelf over te geven aan de klachten. En te accepteren. Vandaag lukte dit ik moest even iets halen en normaal doe ik dit lopen nu had ik zulke zere benen en voelde me zwaar rot dus ben ik met moeite op de fiets gestapt (was maar 2 min fietsen) en het is gelukt. En heel gek maar vanmiddag voelde ik me beter. In de zin mijn benen doen minder pijn en dat voelt goed. Ook al zijn de rest van de klachten er nog wel helaas. 1 die weg is, is al een klein lichtpuntje. Voor hoelang het weg is weet ik niet, maar moet hier blij mee zijn.

@Lieke, wat goed van je en fijn om te horen dat je het ziet als lichtpuntje. De kunst is nu om er morgen weer een rustdag van te maken zodat je tank langzaam weer bijvult. Ik heb geleerd dat je hersenen 1 tot 2 dagen later reageren op drukte en de ergotherapeut heeft als advies meegegeven na iedere inspannende dag volgt weer een rustdag. Daar probeer ik me dan ook maar weer aan te houden. Onderschat ook fietsen niet. Je hersenen krijgen via je ogen heel veel prikkels te verwerken die je weer kunnen vermoeien. Ik ben benieuwd hoe je je morgen voelt.

@lieke wanneer was het omslagpunt naar de vermoeidheid. Wanneer merkte je dat?

@ Henriette, vannacht was een ramp. Ik was heel duizelig en ontzettend afwezig. Het leek alsof ik op een andere planeet was/niet bestond doodeng. Pas rond een uur of 3 kon ik de slaap vatten, maar helaas korte slaapjes met veel dromen. Nu voel ik me ook rot wat dof raar in me hoofd @eddy zoals jij beschreef, is zo zo eng raar gevoel alsof je in je hoofd vastzit ofzo.
M'n benen trillen en ziet de dag gewoon niet zitten elke stap is er 1 teveel kan elk moment janken.

@eddy dat zijn bij mij periodes. Ik begon met de intense moeihoed, toen dat wat minder werd begonnen de lichamelijke klachten en dat wisselt zich constant af. Vorige week had ik die intense moeheid en nu weer die afwezigheid dof gevoel in hoofd, veel lichamelijke klachten en af en toen (zoals woensdagmiddag) die intense moeheid.

Ik ben nu ook zo bang dat ik een erge ziekte heb ofzo, die afwezigheid en dat rot gevoel in me hoofd is zo zo zo zo eng en naar.

Hey lieke

Rot hé hou vol hoor
Alles wat hier op het forum geschreven is is zo herkenbaar
Alles wisselt zich af zo denk je weer even te kunnen slapen en zo staar Alles weer aan

Dat duizelige heb ik ook heel lang gehad
Ik ben van ellende een keer onder de koude douche gaan staan meteen was het duizelige weg
Dit heb heel vaak herhaald het hielp iedere keer
Ben nu niet meer duizelig maar enorm trillen wordt er gek van

Mira ik heb constant maag krampen en steken
Wie heeft dat ook

@Lieke en Eddy, niet opgeven!!!! Probeer minder streng te zijn voor jezelf en neem de dag zoals deze is. Ik praat echt uit ervaring. Pak je rust op de bank of in bed. Als je geest niet rust dan rust in iedergeval je lijf nog. Het woord Burnout is maar een woord en geen emotie. De emotie hangen wij er zelf aan. Kijk niet terug in de trant van wat heb ik gemist en o jee wat dom van mjj maar leef vandaag in het nu. Maak een lijstje waarop je iedere dag iets zet wat goed is gegaan. Bijvoorbeeld: ik kon zonder pauze de was ophangen, ik heb vannacht maar 2 paniekaanvallen gehad ipv 4 oid. Begin klein. Je krijgt er weer zelfvertrouwen door maar ook zeker vertrouwen in je lichaam en geest.

@ Henriette, bedankt voor je bericht! Ik ga zeker proberen om de dingen die goed gingen eens op te schrijven dat lijkt me een goeie. Ik houd me erg bezig met de negatieve dingen inderdaad.
Ik zit al heel de ochtend o ik voel me zo rot en o wat voelt me hoofd vreselijk, ik ben duizelig en kan amper staan enz. enz.
En ja het voelt zwaar rot, maar ik denk dat het niet echt meehelpt om van de klachten af te komen. Voor me gevoel zit ik nu in standje overleven en daar wil ik vanaf.

@Lieke, wat enorm vervelend dat je zo voelt maar geef je eraan over. Dit moet eruit en leidt uiteindelijk tot je herstel. Niet vechten maar probeer te accepteren. Ga lekker liggen en zeg tegen jezelf: dit is hersteltijd, hier word ik uiteindelijk weer beter van. Liefs van mij.

Hoi Lieke wat herkenbaar dit ook ik slaap soms heel slecht en bij mij begon het vorig jaar begin mei de burnout had haptotherapie gedaan ging goed stap voor stap helaas kan ik nu niet terecht vanwege familieomstandigheden en zei heeft nu een ziekte en heb ook vaak een zere nek en straalt uit naar mijn hoofd vorig jaar ook fisio dry needling gehad hielp wel en gaat nu wel iets beter maar het is echt zoals ze zei tegen mij 2 stappen vooruit 1 terug ik werk wel al die tijd dat leid af pieker dan niet zoveel en loop veel met de hond je sta er niet alleen voor denk daar aan 👍

Ondanks alle ellende blij dat er meer mede lotgenoten zijn die een dof gevoel in hun hoofd hebben. Bij mij voelt het in de middag of er watten in mijn hoofd zitten. Een heel naar en angstig gevoel. Ik kan dan ook geen prikkels berdragen.Tot nu toe nog elke middag gehad dus vraag me af of en wanneer dit weg trekt. Heeft iemand deze klachten gehad die ook weer verdwenen zijn?

Even voor topic opener: verkeer me in dezelfde fase. Vond de eerste terugval zo verdrietig. Want die fijne dagen laten je weer even proeven van waar je heen wil hé.
Een mooi uitgangspunt is voor mij : zolang je al roofbouw pleegde op je lichaam, zolang zal je ook intensief bezig moeten zijn met je herstel. Een burnout is niet over een nacht ontstaan. Daarin heb je waars al veel eerder signalen gehad. Daar begint de belasting dus.
En eigenlijk moeten we altijd goed voor onszelf blijven zorgen. Preventief rust en ontspanning inbouwen, gezonde voeding. Niet alleen wanneer de klachten weer opspelen. Maar daar hebben we waarschijnlijk wel een handje van.😊

Wanneer merkten jullie het omslagpunt naar de vermoeidheid fase ipv die angstige fase? Is dat met wakker worden of treed dat binnen geleidelijk op de dag.
Hoe weet je dat je eindelijk die fase kunt ingaan?
Hoor het graag.
Moet je daar nog iets voor doen of laten en of zijn er tips?

Hoor het graag
Groet
Eddy

Veerre
Wanneer bereikte je het punt van de vermoeidheid. Na hoeveel maanden?
En hoe heb je je overgegeven aan de rollercoaster elke dag?

Groet eddy

Zoveel herkenbare berichten!
In het begin van mijn burnout ook gekke klachten gehad, spierspasmen, slappe benen. Ik werd elke nacht om 3.30u wakker en kon niet meer slapen, ondanks dat ik uitgeput was. En als ik naar buiten ging kwam alles heel hard binnen en viel de chaos in mijn hoofd pas echt op. Ik weet nog dat ik tijdens een wandeling dacht, "Het lijkt wel alsof ik psychotisch word." Maar het zijn allemaal gevolgen van een ontregeld stresssysteem en uitgeput lichaam.
Wat mij geholpen heeft is om toch naar buiten te gaan, de natuur in, al was het maar voor een kwartiertje. Ook al voelt het niet ontspannend. Het is wel goed voor je hersensysteem. En rusten, echte rust. Geen prikkels van social media, filmpjes, tv... je hersenen zijn al compleet overprikkeld en hebben rust nodig. In plaats daarvan ben ik in de weer gegaan met plantjes stekken, een beetje in de tuin werken, tekenen, schilderen... met m'n handen bezig zijn en waar ik niet teveel over moet nadenken. Dit heeft goed geholpen! Het gaat nu na 6 maanden eindelijk wat beter en ga ik rustig aan beginnen met reïntegreren. Een half uurtje per week maar en eens zien hoe dat gaat.
Het is een hel als je er middenin zit, maar het helpt echt om je klachten te kaderen als uitputting, je hebt roofbouw gepleegd op je lichaam. Je bent lichamelijk ziek geworden, het zit echt niet allemaal tussen de oren!
De sleutels voor mij: Rusten , doseren, en heeeel laagdrempelig in beweging komen zodra het lukt
Groet tamar

Eddy

@tamar.heftig jouw verhaal. Wanneer werden jouw klachten minder? Pas na 6 maanden dus? Had je ook angstklachten? Wat voor spierspasmen had je.op welke plek?
Wel stoer dat je gaat reïntegreren. Succes..wat was dat met die psychose ideeen toen je buiten liep?

Hebben jullie ook van die vervelende wat als gedachten?
Wat als ik flauwval, gek wordt?
Nog het meest irritant. Naast alle andere vervelende klachten. Zoals brainfog, hoofdpijn, dof hoofd etc.

Kan iemand mij hier eindelijk eens haarfijn uitleggen hoe je van de onrust en aanstand eindelijk eens in de vermoeidheid stand terecht komt? Mijn lichaam heeft een actieve modus qua zenuwstelsel en zo ben ik dus gewoon de lul. Voor altijd in de stress stand dus. Godver...
Iemand tips?

Hoi Eddy,

De gedachten wat als ik flauwval en wat als ik gek word, wat als het toch iets ergs is enz enz. De vervelende lichamelijke klachten: Raar hoofd, rare wereld (brainfog), idee hebben dat je niet bestaat, hoofdpijn, intense moeheid, slappe benen, duizelig, zere ogen, angst en paniek enz. Is heel heel heel herkenbaar! Ik kan niet eens een rondje lopen door de angst en paniek. Mijn lichaam blokkeert. Elke dag sta ik zo aan dat ik het idee heb van de wereld af te zijn. vreselijk is het.

Hoi anoniem
Hoe houd jij vertrouwen?

@lieke
Hoe gaat het inmiddels met jou?
Het is stil.
Hoe is jouw proces

Groet
Edwin

Hallo allen
Is het mogelijk dat je na bijna 5 maanden nog steeds in de angstige fase zit?
Het zou toch minder moeten worden?
Vermoeidheid nog weinig van te merken. Heel af en toe tussen door even.
Voor de rest lekker aan staan en een dof hoofd.. ben het zo zat..
Iemand een verklaring?

@eddy dat is de vicieuze cirkel, van stress krijg je klachten en van de klachten krijg je angst, van de angst krijg je weer stress en zo gaat het maar door. Angsten overwinnen en de stressklachten laten zijn voor wat ze zijn, en ja dit is enorm moeilijk.

Check even filmpje op youtube van Nick de Waard - stress verminderen en bijkomende angst overwinnen

@eddy ik zit momenteel in een iets wat beter fase. De lichamelijk klachten zijn er nog heel erg de paniek, moeheid, vooral de rare wereld is heeeel erg doodeng gewoon. Alleen kan ik het allemaal beter aan. Van de psycholoog heb ik geleerd jij bent de baas over je gedachten. Je lichamelijke klachten kan je niks aan veranderen, maar hoe ga je er in mee. Zo had ik vandaag heel de dag (zoals elke dag) een rare wereld. Ineens kreeg ik een dof hoofd, hoofdpijn, en angst voor allerlei lichamelijk klachten, maar ik ging gewoon door met waar ik mee bezig was hoe rot ook. Ik dacht oké ik heb dit maar mijn gedachten zijn niet reëel. De klachten zijn er en zijn vreselijk, maar hoe meer je je gedachten kan beheersen hoe minder de angst terugkomt volgens de psycholoog. Dus daar hou ik me aan vast. ik voel me nog vreselijk hoor qua klachten vooral die rare wereld nekt me maar ja we kunnen dit!!

Hoi Lieke
Rare wereld herken ik en ook dat doffe enge kak hoofd. Lijkt zo op een software storing in de hersenen. Is natuurlijk de disbalans qua de neurotransmitters en de brainfog. Maar wat voelt het eng.
Ik durf ook veel minder als voorheen.
Vroeger gewoon een festival of een concert. Ik moet er nu niet aan denken.
Ook relaxed vissen aan de waterkant zal nu anders aanvoelen. Ik ben echt mezelf kwijt. Ik vind het zo fucking eng. Mag ik dat zeggen? Ze zeggen ja acceptatie.. zal wel moeten ja. Ik zal proberen jouw strategie toe te passen.
Ik zou wel eens willen weten wanneer dit allemaal voorbij is. Ik hoor van niemand hier een positief verhaal.

@eddy, precies dat en is doodeng alsof je niet leeft en vast zit in je hoofd. Niks in je lichaam werkt mee drama. Ik denk dat ht een kwestie is van uitzitten en proberen de gedachten de baas te worden. Ik zie er vaak ook doorheen maar ja veranderen kunnen we het niet.

In juli zit ik er 2 jaar in. Soms gaat het wel iets beter maar kan gewoon uit het niets veranderen. En waardoor, geen idee. Probeer elke dag te wandelen. Vanochtend was ik gaan wandelen en voor mijn idee niks aan de hand. Ging daarna op de bank liggen en voelde me plotseling uit het niets super slecht. Misselijk, maagklachten, keel vol met slijm, branderige tong, branderig gevoel in mijn lichaam. Zomaar uit het niets. Zijn er mensen die dit herkennen. Gewoon ogenschijnlijk uit het niets slecht gaan voelen.

Wanneer dan die vermoeidheid?

@vere hoe is het
Heb je nog een update qua de burnout?
Andere ook.
Ik had vandaag enorme spierspanning.
Ik ben er mee gaan liggen..heel erg vervelend. Ook een raar hoofd.
Ik word wanhopig van deze klote ziekte.
Wat een hel.
Hoe houden jullie hoop?

Ik herken ook echt alles wat jullie hier schrijven. Zit zelf 7 maanden in een BO. Kon ook de eerste maanden niet plaatsen wat ik had, maar uiteindelijk heeft de psycholoog verteld dat ik een BO heb. En achteraf gezien kon ik ook niet langer doorgaan op deze manier met leven hoe ik mijn leven lijden. Had nooit rust, ging altijd door, stilzitten kon ik niet, verjaardagen plande ik maanden van te voren, weekenden die overvol waren elk weekend weer, huishouden wat ik iedere dag grondig deed, werk (overwerk) en ga zo maar door. Toen ik verplicht moest “rusten”, terwijl ik niet eens wist wat dat was. Hoe moet ik nou rusten, terwijl ik nooit rust heb?? Dat was een enorme strijd met veel onrust. En juist toen ik ging rusten, dus knutselen, lezen, wandelen kreeg ik zoveel klachten erbij. Het begon bij flauwvallen, wazig zien, iedere dag hoofdpijn en nog aantal klachten en toen ik begon te rusten werd het een hele waslijst. Kreeg paniekaanvallen, angsten, kwam nergens meer. Durfde geen eens meer alleen naar de supermarkt. En nu 7 maanden later…. Ik ben er zeker nog niet, maar het lukt mij heel goed om te rusten, vind het heerlijk. Lege Weekenden in mijn agenda. Of als ik iets heb staan en weet nu al dat ik er geen zin in heb, dan zeg ik af. Kan weer dingen doen die ik leuk vind en waar ik energie van krijg. Eerste maanden lag ik veel op de bank te huilen, maar kan nu steeds iets meer. En ben ik klachtvrij? Nee, zeker niet! Spierspanning, kaakklemmen, vaak opgezette buik en krampen, en nog een hoop maar zoals ik bij veel lees wisselt het bij mij ook iedere dag af met iets anders. Ik kan het beter accepteren.

Mij helpt het enorm om te wandelen, te bewegen waardoor ik in avond beter slaap. Ben klein begonnen met 10 min iedere dag en nu wandel ik 40 min iedere dag. Ik zet een meditatie aan en kan echt genieten van de natuur. En schrijf iedere dag 3 dingen op waar ik blij van word, zodat ik niet alleen de slechte dingen zie en voel.

Ik geloof erin dat het goed komt! Het heeft alleen echt tijd nodig en geduld. Uiteindelijk worden we als we beter zijn de beste versie van onszelf en kunnen we deze nare periode achter ons laten! Ergens brengt ons dit ook weer richting iets moois.

Hoi allen. Ik lees niks over verhalen van mensen die eruit zijn.
Bestaan die uberhaubt wel.
Of is het een chronische hel?
Ik hoor graag van jullie.

@sarah
Hoe diep was jouw burnout?
Qua klachten?
Hoe lang duurde het voordat het beter ging ?
Welk moment voelde je dat?
De vermoeidheid?.meer rust?
Hoor het graag
Eddy

Het is normaal, ook al lijkt het niet zo. Ik dacht Burnout na lange zoektocht easy come. . . easy go, het heeft gewoon tijd nodig ik ben nu 4 jaar en enkele maanden verder (best lang hé) en kan er nu om lachen om die Burnout.

Lekker Kurt, ik zit bijna 2 jaar in Burnout. Heb alles goed geregeld om mij heen om het helemaal uit te zingen. Voel mij veelal nog wel kut, vreselijk vermoeid, slecht slapen.
Maar kom maar op, ik lach om die Burnout.

Inwendig trillen ook bekend?
Dit verdwijnt ook weer ?

Het kan soms dat je uit je ritme gehaald wordt. Vervolgens weer kijken of je dat ritmr vervolgens weer een beetje kunt oppakken of aanpassen.

Best heftig! Ik kan er idd ook wat gelijkaardige symptomen uithalen , precies ofdat het zenuwstelsel overbelast is.

Het is een reminder voor me om dit zeker niet te laten aanslepen en ermee aan de zlag te gaan.

Wat een intense symptomen. Zelf heb ik geen lichamelijke klachten, behalve spanning in mijn lijf. Hebben jullie ook last van depressieve gevoelens? Die zijn voor mij het meest intens… En de overprikkeling.

Ik zit nu een maand thuis met burn-out klachten. Volgens mij psygoloog heb ik burn-out vindt het lastig om het te accepteren. Probeer me rust te vinden en het te om armen. Ene moment heb ik iets meer energie dan de anderen keer.

Hoi hoi allen
Even een update ik zit zelf sinds twee dagen eindelijk in de uitputting stand. Na 5 maanden fight freeze. Eerst dacht ik oh wat fijn eindelijk de vermoeidheid. Maar niet kunnen verwachten hoe gesloopt die vermoeidheid aanvoelt. Ik lig uitgeput op bed of op de bank. Ik kan niks meer. Bizar hoe zwaar dat aanvoelt. Fight freeze was erger maar dit is weer een nieuwe ervaring. Aan de ene. Kant wel goed dat we nu eindelijk deze fase hebben bereikt
Nu gaan opbouwen. Hoe ervaren jullie dat?

He,
Ik nam bewust even afstand van dit forum, het kostte me toch wat teveel energie om actief te zijn. Ik dacht, laat ik eens een update posten na 2 maanden. En nog antwoord geven op eerdere vragen. :-)
Inmiddels ben ik voorzichtig aan het opbouwen met werk. Met hele kleine stapjes, ik begon met een half uurtje per week en zit nu aan 2x3 uur. Ik moet blijven oppassen, goed doseren steeds, regelmatig pauze nemen en mn hoofd leeg maken door te wandelen, bezig te zijn in de tuin, schilderen... met mn handen bezig zijn en weinig met mn hoofd.
En ontprikkelen is zo belangrijk! Ik heb sociale media verwijderd van m'n mobiel en leg mijn mobiel ook vaak weg in een la, zodat ik hem niet uit gewoonte weer erbij pak... Geen tv kijken, dat ging ook niet trouwens... maar nu doe ik dit ook amper.
Het is eigenlijk teveel om op te noemen wat ik uit deze periods geleerd heb. Het hele proces is er eentje van vallen en opstaan. In het begin, toen de stress nog heel erg hoog zat en ik me geen raad wist met de onrust, hielp het om prikkels te beperken. Ik probeerde vooral rustgevende activiteiten te doen, bv wandelen en schilderen. Uiteindelijk kwam m'n stresssysteem wat tot bedaren en stond de vermoeidheid op de voorgrond. De enige remedie was: rusten, rusten, rusten. Toegeven aan mijn slaapbehoefte, maar zonder dat ik mijn ritme ging omgooien (als je 's nachts niet meer kunt slapen doordat je overdag teveel slaapt... moet je overdag minder slapen :-) ) En wel dingen blijven doen, bv een keertje stofzuigen, maar dit wel in 4 fases met steeds rustpauze tussendoor. 1 activiteit per dag, voor de rest rustgevende dingen doen (opnieuw, wandelen, schilderen, met plantjes bezig...) En dit bouwde ik rustig uit. Ik haalde uiteindelijk weer sociale contacten aan, maar nog heel beperkt (bv max een uurtje) omdat het te vermoeiend was. Steeds naar mijn lichaam blijven luisteren. En leren de signalen herkennen van mijn lichaam en hoofd als ik een grens bereikt had (voor mij wordt oogcontact bv opeens indringend en in m'n hoofd wordt het onrustig, dan ben ik wel al een grens over gegaan... de tekenen daarvoor zijn subtieler)
Wat een verhaal alweer.. Als psycholoog is dit ook persoonlijk een leerzame ervaring, want dit helpt me straks als ik weer psychotherapie ga geven ook om anderen beter te helpen. En ik hoop ook dat er mensen zijn hier die zaken herkennen en er hoop uit putten.
Groetjes Tamar

@Eddy je vroeg eerder nog naar mijn spierspasmen en of ik ook angstklachten had. Ik had zoveel spanning in m'n lijf, regelmatig begon er een spier te trillen of echt te schokken. Dit had ik vooral in mijn buik en benen. En vooral in bed als ik wilde slapen, of als ik probeerde te rusten viel dat op. Ik heb veel hyperventilatie gehad en onrust, andere angstklachten kon ik onder controle krijgen maar dat was waarschijnlijk vooral omdat ik het doorhad wanneer mijn gedachten een loopje met me namen. Daardoor kreeg ik bv geen paniekaanval, want ik kon mezelf geruststellen doordat ik wist dat wat ik voelde in mijn lichaam, gewoon burn-out klachten waren en er niets ergs ging gebeuren (al voelde het soms wel zo!)
Dat ik bang was dat ik psychotisch werd had ik helemaal in het begin, mijn gedachten schoten alle kanten op en gingen zo snel dat ik ze niet kon volgen (gedachtenvlucht wordt dat ook wel genoemd). Dat was heel eng, het voelde alsof ik niet meer de baas was in mijn eigen hoofd en de controle ging verliezen. Dat is gelukkig niet gebeurd...

Wat fijn om te lezen dat je eindelijk minder onrust ervaart en nu de moeheid kan beginnen toelaten. Leg de lat maar heel laag voor jezelf, alles met pauzes doen, al heb je maar 5 minuten iets gedaan, als je voelt dat je weer moet rusten; rust dan. Het is wel goed om niet helemaal niets te gaan doen. Ga vooral naar buiten als het weer het toelaat. Al is het maar een rondje van 5 a 10.minuten, als meer nog niet lukt dan is dat zo. Dus leg de lat echt laag. De spanning zal af en toe zeker terugkomen. Ik heb dat deze week opeens ook weer gehad, omdat ik toch een beetje over m'n grens ben gegaan. Het herstel gaat nóóit in een rechte lijn omhoog. *Zucht*....was het maar zo he.

Groet
Tamar

Wanneer de uitputting?
Na hoeveel maanden?

Ik hoor hier altijd de verhalen van uitputting..ik ben daar nooit gekomen. Alleen maar fight flight hoofdpijjnen en overprikkelinflg

Dan ben je nog niet zo ver, maar je moet het zo zien. Als je nog steeds in die aan modus zit moet je ook rust pakken, dat lukt in het begin helemaal niet. Maar je moet echt stress prikkels weghalen, daarom wordt er bijna altijd bij een BO gestopt met werken, maar neem ook zeker sociale prikkels weg als dat je herstel in de weg staat. Ik heb na maanden dat ik eindelijke accepteerde dat het angst/BO was. Een aantal weken helemaal niks gedaan, niet gewerkt, gestopt met sporten, geen sociale activiteiten. Beetje bij beetje werd mijn nachtrust beter en na een maand of 4 merkte ik af en toe dat ik sochtend niet meteen op kon springen vanuit bed met dat racende hart, maar dat ik nog wat duf zat te gapen. Hehe.. mijn lichaam kon zich dus weer toegeven aan vermoeidheid. Inmiddels is dit per dag anders, maar de goeie dagen nemen langzaam de overhand van de slechte en ik doe bijna weer alles wat ik eerst deed. Alleen intensief sporten doe ik nog niet.

@Eddy, Ik zie dat je hier vaak vraagt wanneer de uitputting komt. Ik haal daar een beetje uit dat je voorzelf deze "aandoening" wilt plannen... stap 1 naar herstel is accepteren dat hier helemaal niets aan valt te plannen... het is echt stap 1 : accepteren en je eraan overgeven, zolang je dat niet doet duurt het alleen maar langer.

Mooi verhaal maar er klopt geen hout van vere

Ik merk niks van die vermoeidheid. Die komt helemaal niet. Ik houd een dof hoofd. voel me Honds beroerd elke dag en elke dag herhaalt dat zich weer. Een deja vue gevoel dus.
Herstel nul komma nul en geen vermoeidheid.
Bullshit dus!!

Wanneer komt die vermoeidheid dan....ik blijf maar in de hyper stand.

Ja daar heb je geen antwoord op he

Antwoord was al gegeven lees ik:

“Ik zie dat je hier vaak vraagt wanneer de uitputting komt. Ik haal daar een beetje uit dat je voorzelf deze "aandoening" wilt plannen... stap 1 naar herstel is accepteren dat hier helemaal niets aan valt te plannen... het is echt stap 1 : accepteren en je eraan overgeven, zolang je dat niet doet duurt het alleen maar langer”

Dus er was wel een antwoord gegeven nogmaals hierop.

Mijn aanvulling: Bij iedereen is dat anders, hangt af hoe zwaar je BO onder andere is en wat je doet en hebt gedaan aan je herstel bijv. En zo zijn er nog meerdere factoren

Daarnaast: Ik kan 100% bevestigen wat K.S. schreef. Het is jouw recht om andermans tips en ervaringen bullshit te vinden. Maar ik denk niet dat het je helpt in je herstel, en laten we een beetje vriendelijk blijven tegen elkaar

Helemaal mee eens, laten we een beetje vriendelijk blijven. Dat je ziektebeeld of verloop niet strookt met die van een ander betekend niet dat het bullshit is. Ik begrijp je frustratie, onzekerheid, angst, onmacht helemaal, maar uit het of op een andere manier, gebruik die energie anders. Iedereen heeft het beste met elkaar voor. Sterkte!

Goed gezegd Gert!
En inderdaad buiten dat om: Veel sterkte gewenst aan iedereen!

Zo bedoelde ik het ook niet. Het is meer de frustratie. Niet persoonlijk

Mijn lichaam weigert om uit de fight flight stand te komen. Alle prikkels zoveel mogelijk weg genomen. Rust nemen. Geen werk. Op tijd naar bed. Gezond eten. Maar toch blijft het een hsl trein van binnen. Ik word wanhopig. Waarom stopt het niet dat akelige gevoel in je onderbuik. De brainfog, de hoofdpijn en de angsten. Was dit maar nooit gebeurd allemaal. Ik kan wel huilen. Een leven van lijden 24-7

Voor altijd vast in een amygdala hijack. Fight flight. Hoe kan dit in hemelsnaam. Ben ik echt de enige. Waarom is het lijf niet een keer doodop? Hoe kan die survival mode maar aanhouden? Ik ben gesloopt. Ik wil dat het stopt. wat een klote dna heb ik meegekregen. Ik kan het leven niet aan.

Hoi Anoniem,

Dat had ik ook niet verwacht hoor, ik snap je frustratie helemaal. Ook ik wordt er gek van. Het zal vaker gezegd of gevraagd zijn,

- Hoe meer verzet, hoe erger de klachten.
- Heb je mensen om je heen in Je directe omgeving ( partner, gezin, familie, vrienden? ) waar je het kwijt kunt?
- Heb je overdag wat afleiding?
- Krijg je professionele hulp en of medicatie?

Je bent momenteel het perspectief een beetje kwijt, wat ik wederom ook wel eens heb en heel erg begrijp. Misschien kun je aan mijn genoemde punten wat doen, wat mee doen, aan sleutelen.

Probeer ipv te zeggen ik wil dat het stopt, te zeggen wat zou ik nog meer kunnen doen om het wat draaglijker te maken op de helse momenten. Als je het anders formuleert sla je minder op hol.

Sterkte. Je komt er uit

@anoniem goed dat je het ff nader toelicht, dan begrijpen we het beter, ik heb ook heel lang in de fight flight gezeten. Bij mij was het zo erg dat ik zelf Snachts moest gaan wandelen. Ik vind het heel moeilijk om van een afstand nu te zeggen welke opties er zijn, die je nog niet hebt gedaan. Maar wat ik wel weet is dat het dus tijd kost.
Is magnesium tabletten of visolie iets voor je? Hoe regeert je lichaam op oefeningen als spieren aanspannen en daarna weer ontspannen. Dus zorgen dat je een beetje die energie kwijt kan, vervolgens afwisselend met zoveel mogelijk rust. Ligt niet aan je DNA, wij herkennen ons in jou! Blijf gefocust op herstel en oplossingen, zeg dat ook tegen jezelf als je in een dipje zit, en leidt jezelf af.
Rodha

Hoi Rodha / anoniem

Ik gebruik ook magnesium en visolie. D3, en B12. Maar heb wel sinds gisteren dat ik aan het trillen ben van binnen. Soms maar even,maar kan ook langer aanhouden. Wat is dat dan? Vind dat best eng, word dan angstig, dan ga ik met de hond lopen, is dat dan angstig zijn of zo? Heb niet veel aanspraak,dus is de cirkel weer rond🤷‍♀️aan piekeren ,hobby doen, maar pfffff
Herkenbaar ? En hoelang duurt dat.?
Lees je graag !

Het heeft alleen zin om D3 en b12 te slikken als je een tekort hebt denk ik. Of heb je het in overleg gedaan met de Huisarts?
Lukt het je ook om te stoppen met roken? Want dat houdt je cortisol in stand ook.
Is vrijwilligerswerk iets voor je? En een hobby waarbij je mensen leert kennen? Bijvoorbeeld schilderen?
Ook is er een topic “eenzaamheid” waar ze ook een Facebook groep gaan starten, zo zou je ook in contact kunnen komen met meer mensen.
Ik denk dat je wat extra hulp kan gebruiken voor je piekeren/paniek vanuit een psycholoog
Rodha

En zoals ik aangaf ook: de tips die we geven zijn geen snelle oplossing, het is geduld hebben.

Fijn weekend lieve mensen

Hoi Rodha

Rook er 5 ,🤷‍♀️
Vitamines d3 ,en b12 door de Ha. Gehad.

Iets houd me tegen om vrijwilligerswerk te doen, wat?🤷‍♀️
Heb wel een ritme, maar het alleen zijn / wonen is nog een ding!
Geduld…..ook aan werken.

Als jij roken liever wilt blijven doen dan is dat jouw eigen keuze, maar het heeft gewoon een nadelige invloed op je herstel en angst. Geloof me maar. You will thank me later
Je kan ook starten met een hobby, of een half uur vrijwiligerwerk per week? Je hoeft echt niet de lat meteen zo hoog te leggen hoor :-)
Blijf vertrouwen houden! Zet m op! En blijf doen wat nodig is om beter te worden. Eenzaamheid los je niet op door thuis alleen te blijven als dat jouw eenzaamheid verergerd blijkbaar. Ik kan zelf wel alleen zijn en ervaar geen eenzaamheid, maar blijkbaar heb jij dat wel, dus raad ik je aan om je te omringen met lieve mensen
Heel Goed weekend An
Rodha

Of misschien heb je fijne buren die misschien af en toe kopje thee bij je kunnen drinken? Als je contacten legt komt het vanzelf allemaal goed, maar je moet wel iets voor doen. En de tv aanzetten met wat stemmen horen van mensen werkte voor mij ook altijd fijn als ik me eenzaam vroeger voelde. Maar sinds ik een kat heb, heb ik het niet meer

Zo herkenbaar deze verhalen hier nog 1 sterkte allemaal

Ik wandel elke dag 40 min (heb dit langzaam opgebouwd) en dat werkt goed voor me. Aan het begin was ik ook op erna maar nu gaat het prima. Beweging is juist goed, je mitochondrien (de cellen die energie maken) kunnen juist meer energie vrijmaken bij beweging. Rustig bewegen = herstellen.
Wandelen, yin yoga, qi gong. Als het teveel is kan je misschien minder lang bewegen en het opbouwen.

Fietsen is misschien al too much dus!

Fietsen is misschien al too much dus!

Hi,

Ook ik kon in het begin niet veel. Heb heel veel gewandeld en yin yoga gedaan. Soms was wandelen al te veel. Inmiddels ben ik aan het opbouwen en kan ik lichte krachttraining doen en loop ik hard (2 min hardlopen, 1 min wandelen en dat dan 6 keer). Fietsen gaat nu ook weer goed.

Toch nog goed naar je lichaam luisteren en niet te snel willen. Ook blij zijn met alle kleine stapjes die je maakt. Ik liep 40 km per week hard en kan nu 1,7 km met bovenstaand schema. Dan ben ik echt wel kapot. Dat is natuurlijk nog lang niet waar ik wil zijn, maar ik ben zo blij dat ik alweer iets kan. Hetzelfde met wandelen.. ik kon maar 500 meter wandelen in het begin, nu loop ik best gemakkelijk 5/6 km zonder pijn of vermoeidheid. Het komt echt goed! 🙏

Na 16 maanden zit ik op een kwartier wandelen zonder klachten - op een goede dag. Naar je lichaam luisteren is de belangrijkste les van een burnout en dat geldt ook voor bewegen. Aanrader: het boek De Burn-Out Reset. Die leggen haarfijn uit wat verstandig is in welke fase van je burnout. Maar belangrijkste bron van info is je lijf.

Dank!
Ik vrees toch dat ik mijn normale BO patroon ook gebruik voor de lat met bewegen. Een soort van moeten en verder willen...
Ik wandel ook prima een half u tot 45 min. En vaak ook nog 2 korte blokjes om. Dat trekt mijn lijf goed. Maar zodra ik fiets of zwem, dan wil t niet meer van harte. Toch maar ff niet doen of korter of minder snel willen. En ook niet stapelen van activiteiten. Ach willen we ook zo graag weer beter zijn... soms doe je dan ook contra productieve dingen helaas.

Heel herkenbaar M. Ik racefietste al snel 60-90 min intensief en nu is 10 km rustig aan al een dingetje. Stelt me wel gerust dat dit dus erbij hoort.

Ook anoniem en Ax bedankt!

Als er nog meer mensen zijn met info in minuten en bewegen dan hoor ik het graag. Het helpt denk ik om mijn irrationele gedachte en verwachting bij te stellen...

Grt L

Je zou kunnen bewegen met een hartslagmeter. Je kan googlen hoe dat precies werkt in combinatie met trainen. “Train met een hartslagmeter”. Dat geeft een beeld of je jezelf overtraind of niet.

En ik zou het bij wandelen houden. De “20-3-20” regel kan je daar ook bij toepassen ga ik van uit. Die kan je googlen ook

*Voorlopig bij wandelen houden

“20-3-20 regel”

En een fysiotherapeut of ergotherapeut zou je kunnen helpen met een schema opstellen bijv als je er zelf niet uit komt

Mooi stuk Juul,

Ik kan ook niet langer dan 2 uur iets doen (1,5 jaar geleden in BO beland) Eigenlijk is 1 tot 1,5 uur al 'genoeg'

Hier ben in het erg mee eens wat je schrijft:

'Terwijl wat een BO nodig heeft, is rust, acceptatie, er mogen zijn, geen afwijzing maar een liefdevolle benadering. Herkennen jullie dit of zijn jullie het hier mee eens? Ikzelf veroordeel mijn BO want hij beperkt me. Terwijl hij me juist wil beschermen tegen ingebakken mechanismen.'

En onzekerheid leren verdragen oe ja daar ben ik ook mee aan het oefenen, is nog niet altijd makkelijk hè.

Veel rust geduld en vertrouwen gewenst.

En liefs

Liesie

Je dient je hersen-batterij op te laden, dat kan alleen door minder uit te geven dan je hebt. Iemand schreef ook een tijd terug over 60% verbruiken van je totale capaciteit. Goed je belastbaarheid in kaart dus brengen en daar onder blijven zodat je je batterij kan opladen.
Blijf gefocust op oplossingen en ontspannende afleiding welke niet cognitief is . Lezen en schrijven is belastend voor de hersenen, dus ik raad eerder fysieke en creatieve dingen aan (zie verhalen en reacties hier onder). Maar goed het is ook testen voor je zelf, wat werkt wel en wat niet.
Misselijkheid niet, iets staat me bij dat ik het wel heb gehad maar dat waren niet mijn ergste klachten, maar ik heb wel tal van andere symptomen gehad of die ik nog steeds heb. Elk lichaam is anders. Jouw klachten klinken als een stress symptoom, het signaal dat je teveel hebt gedaan
Liefs en heel veel sterkte met je herstel 🍀

Mooi stuk Juul.

Heel herkenbaar, goed verwoord.

Ook hier veel sterkte met je herstel!

En ps: uit de vorige reacties op pagina 1 kwam ik er al 12 tegen met mensen die ook last hebben van misselijkheid

Dus met 60% zit je dan op 1 uur 10 minuten. Zodra de klachten zijn afgenomen kan je weer rustig opbouwen middels de “20-3-20 regel” die kan je opzoeken op internet. Een ergotherapeut of psycholoog kan je hier ook bij helpen als je er niet uitkomt

Ik ga de 20-3-20 regel meteen even googelen zo, bedankt! En op 60% blijven....ja een hele goede ook, want ik geef en doe altijd veel te veel. Ik wíl te veel, te groots. Grote les!
Het 'doel' in het herstel is toch om overprikkeling te VOORkomen? Want dan activeert het zenuwstelsel in een stressrespons?

En creatieve dingen doen, is ook een goede. Ik lees veel (hou daar echt van) of verdwijn als verdoving en voor de fun in series of een film.

Mijn ergotherapeut zei dat bewegen de tegenhanger is van een vol hoofd en een vol hart (veel emoties). Ik neem me dat vaak voor om meer te gaan bewegen, maar het is geen hobby😇

En nog een gekke vraag misschien, maar als jullie 'rust moeten houden', wat doen jullie dan? Liggen en naar het plafond staren? Slapen? Hier zit bij mij soms zo'n weerstand op: wéér liggen....

Liggen net ooglapje op en als ik teveel ga piekeren en rust niet kan vinden: reiki muziek luisteren op youtube of een geleide meditatie doen (ik vind een paar slaapmeditaties van commit happiness erg fijn) ook van youtube

Verhaal 1580 staan tips met rustgevende activiteiten ook die niet overprikkelend zijn

Ja ook de 20-3-20 regel kan je toepassen voor je overprikkeling, dus voorkomen dat je overprikkeld raakt

“ JONG EN OPGEBRAND, VREEMD? OF TOCH NIET!? “ een goed artikel ook wat te vinden is op Google over het over-gestimuleerd brein

Ja het doel is om je overprikkelende hersenen rust te geven, en te voorkomen dat je overprikkeld raakt. En je lichaam rust te geven. Klachten zijn een signaal dat je te veel over je grens heen bent gegaan

En verhaal 1162 incl de reacties staan ook tips met activiteiten

Dank je Liesie en Anoniem🙏🙏

Heel herkenbaar in de ochtend gaat het vaak oké maar in de middag pijnlijke middenrif, heel licht gevoel in hoofd en dat maakt me dan weer angstig en moe en geeuwen elke dag hoop ik opnieuw dat het niet gebeurd maar tot heden gebeurd het eigenlijk elke middag en de avond gaat dan weer goed

Je niet fijn voelen en de onzekerheid mbt je gezondheid zijn lastig he Anoniem. Het komt goed, we proberen maar om positief te blijven!

Groetjes Juul in dit geval;)

Hier hetzelfde 6 maandejnny

Vraag me af of het gevoel ooit over gaat.

Ik heb het ook. Na een jaar

Hoi lotgenoot hier ook 4
Maanden thuis met een burn out laatste weken nemen de klachten toe denk in het begin meer op automatische piloot doorgegaan.
Ik snap wat je bedoeld qua gevoel wat ik zelf ervaar is vaak in de middag ineens heel licht gevoel in me hoofd en veel geeuwen en erg afwezig zijn herken je dit toevallig ook ?

Veel sterkte gewenst en besef je bent niet alleen

Veel rust, veel slapen, ontprikkelen zie tips uit verhaal en reacties 1587. En geduld hebben

Elke dag ook brainfog een dof hoofd. Kapot overprikkeld. Kan zoiets uberhaubt ooit genezen. Totaal doorgedraaid geweest. Veels te veel en veels te veel stress , prikkels. Wat doe je jezelf aan.. stomme lul ook. Van een gezonde vent naar een kapot mens. Psych patient..

Als blijft focussen op rust zal je herstellen. Mijn klachten nemen ook steeds meer af. Blijf vertrouwen houden en heb geduld

Welke klachten heeft of had u heer Anoniem?

Welke niet bedoel je 🤭
Het aller ergste als klacht was dat mijn hersenen in brand stonden, dat gevoel. Dat is oa volledig weg. Ik kan je een lijst geven maar omdat schrijven belastend is lukt dat nu nog niet, dus mijn reacties probeer ik zo kort mogelijk te houden en ben heel weinig op het forum. Maar veel klachten nemen af of zijn weg. Ben er nog lang niet, omdat ik rusten gewoon heel moeilijk vind, maar hopelijk geeft dit jou hoop.

En je zelf niet uitschelden ;-) dat verdien je helemaal niet

Ik heb een dof hoofd zo eng. Alsof ik niet mezelf ben. Een retard. Zo dom. Terwijl ik hbo geschoold ben. Het is zo kapot in het hoofd. Kan wel huilen. Altijd normaal gewerkt. En nu zo kapot gegaan.

Je hebt je zelf overwerkt, net als ik.
Blijf gefocust op alles wat helpt voor je herstel, dus de tips die in de verhalen worden gegeven oa en op deze site verder
Rust en geduld hebben, het is een proces van wachten/geduldig zijn

En je emoties toe laten dat is belangrijk

Heel veel sterkte gewenst Fred! Zet m op!

Wat bedoelt u met hersenen in brand? Kunt u nog een paar vb noemen? Ik ben ook verward geweest en heb een soort absence gehad heel kort. Nu veel brainfog 24_7 en hoofdpijnen gemengd
Dank heer Anoniem

Ja het voelde alsof mijn hersenen in brand stond, net als of je huid verbrand is, maar dan je hersenen
Hallucineren had ik, komt bijna nooit meer voor
Derealisatie is ook helemaal weg
Verward is helemaal weg
Onderstaande heb ik nog wel maar neemt af met rust. Ik vertik het alleen vaak rust te nemen…. ( Vind rust nemen heel moeilijk maar ik moet nu blijven doorzetten):
Hersenmist / Brainfrog
Concentratie problemen
Moeite met lezen en schrijven
Dit waren een paar voorbeelden

Het is dus mogelijk beter te worden, maar je moet er wel wat voor doen (in mijn geval dus passief zijn). Zoals iemand ook zei: trust the process

En ik las ook van iemand hieronder die ook vaak last had van flauwvallen dus je bent niet de enige ook.

Dusja echt rust rust rust, geen cognitieve activiteiten doen (zie tips in andere verhalen ook) en slapen en geduld hebben. En voor de afwisseling kan je fysieke en creatieve dingen doen die niet te zwaar zijn

Nogmaals heel veel succes bij herstel 🍀🍀🍀 en leer van de tips die in de verhalen en ik op deze website worden gegeven, enorm waardevol zijn ze

Hallucineren? Wauw wat hoorde u of zag u? Ik heb dat niet gehad. Wel verward. Ook eng.
Het hoofd voelt gewoon niet goed. Vind het doodeng. Wat een ellende.
Wat voor werk deed u.

Ben u anoniem nooit bang voor blijvend letsel als een gehandicapte?

Beste heer Anoniem
Hoe voelt de brain fog bij u

Ik heb echt een dof hoofd vol watten. Voelt heel naar. Je voelt het ook echt.

Gebruikt of gebruikte u nog anti dep oid?
Of helpt dat niks.

Stemmen en zag van alles…. alleen als ik heel overprikkeld ben heb ik het weer, dan heb ik teveel muziek geluisterd bijv en gelezen ervoor. Ik ben nog steeds erg overprikkeld maar hallucineren is echt een uitzondering geworden, alleen als ik echt te bont weer heb gemaakt, eigen schuld dus….
Ik zat veel achter pc en telefoon met werk
Nee niet bang voor blijvende schade, dat komt omdat ik stapjes vooruit ga, maar het is blijven doorzetten, dat vind het moeilijkste, dus het kost tijd, maar ik heb er volle vertrouwen in dat het goed komt
Als ik voor 90 of 95% herstel ben ik ook tevreden hoor, ik weet zeker dat het gaat lukken. De verhalen van mensen die hier hersteld zijn, incl mijn stapjes vooruit, daar haal ik mijn hoop uit en icm alle tools die ik heb geleerd sta ik heel positief nu in het herstel, waarvan ik er ook een paar heb gedeeld hier op forum
Fijne avond Fred, ben mijn rust pakken, hoe moeilijk het ook is voor mij

Ik heb ook 0 angstgedachten sinds ik het online artikel “ Piekeren. Waarom je het doet (en hoe je ermee stopt) “ heb gelezen.
Hopelijk heb er iets aan

Succes Fred nogmaals ☺️!! Als ik het kan, herstellen, kan jij het ook!

Bij brainfrog, kan ik niet meer denken, inderdaad zo’n watten gevoel
AD hielp mij niet tegen brainfrog.
Verhaal 1580 heb ik tips geschreven tegen overprikkeling/brainfrog en 1587
Rustige kamer liggen in donker met slaapmasker vind ik altijd fijn ook

Heeft u wel anti dep gebruikt of niet.

Ja had ik beantwoord: “AD hielp mij niet tegen brainfrog”

Hopelijk zijn er nog meer mensen die zich herkennen in jouw verhaal/verhalen en verder reageren op je post ☺️🙏🏼

Op pagina 3 van dit forum heeft spiraaltje ook wat geschreven met tal van reacties, die ook herkennen wat jij hebt.

Had u ook last van fight flight anoniem

Hoe stoppen

Gewoon elke dag weer dat niet je voelen zoals het hoort. Zenuwstelsel van slag.hoe lang duurt zoiets. Heel lang. Ik mis de normale homeosthase verschrikkelijk

Zie tips in deze reacties, die gelden ook voor fight flight

Ik heb echt zo een eng dof hoofd. Hele rare brain fog. Voelt dof en trekkerig. Gewoon nooit meer dat normale gevoel in het hoofd. Ik zou niet eens meer weten hoe dat voelt.

Hoi,

Ik ben ook aan het herstellen, nu maand 7, maar herken dat gevoel van dof/brainfog hoofd. Had ook heel veel last van duizeligheid waar het allemaal mee begon. Kon ook niet nadenken of praten was heel moeizaam. Gelukkig gaat alles heel langzaam een beetje beter. In het begin kon ik niet geloven dat dat ooit nog goed zou komen. Maar nu geloof ik dat wel, al zal het een lange weg zijn.

Ik heb veel tips geschreven over angstgedachten uit het artikel: “piekeren”
Van De psycholoog punt NL
Je kan het ook googlen zelf. Heeft mij enorm geholpen, al mijn angstgedachten zijn weg omdat ik mijn gedachten niet meer als feiten beschouw, ook al bedoelen ze het vaak goed

En anders is natuurlijk een psycholoog een optie mogelijk vanuit therapiepsycholoog of via reguliere weg. Die kijkt dan met je mee naar oa helpende gedachten en afleiding om geen gehoor te geven aan je negatieve gedachten, of juist de gevoelens er te laten zijn. Het zijn allemaal trucjes die helpen zijn voor je herstel

De website is zonder het woordje: van

En ik lees dat het bij 90% van de mensen voorkomt, dus niks geks. Je gedachten niet al te serieus nemen, ze willen je beschermen maar vaak staat het veel te strak afgesteld. Blijf altijd logisch nadenken. Neem even een pauze en bedenk je dan dat gedachten maar gedachten zijn, net als programma op een tv. Het komt en het gaat weer.

Programma’s en die vervelende reclames ;-)

Bedankt

Heel graag gedaan, veel succes en sterke!

Sterkte*

Hoi, ik heb wel vaak gedachten dat al het andere in het leven nooit gaat lukken.

Intensieve gedachten bedoelt u

Intrusieve bedoelt u

Hoi Juul, ja vind ik een hele goede vraag. Hier denk ik de laatste tijd ook regelmatig over na. Hetzelfde geldt voor CVS/ME, wat eigenlijk hetzelfde is als long-covid.

Ze geven inderdaad aan dat het verschil zou zijn dat mensen met een burn out ook niet meer willen, maar wat is "willen"? Ik denk dat het probleem bij zowel mensen met long covid, cvs en burnout is dat iets "willen" wordt verward met je verplicht voelen om iets te doen. Deze verplichting komt dan weer voort uit bijvoorbeeld een strenge innerlijke criticus, een trauma of dwanggedachten.

Weet niet of dit klopt uiteraard, maar dat is mijn theorie. Voor mij is een deel van de les van deze burnout ook onderscheid leren maken tussen wat ik nou echt wil, en wat mijn automatische piloot mij verplicht te doen. Zo heb ik het eerste anderhalf jaar van mijn burnout bijvoorbeeld elke ochtend een rondje gelopen, ongeacht hoe ik me voelde. Want dat zou goed zijn voor mijn herstel, dus "wilde" ik het. Lees: ik voelde me verplicht. Want ik moest uiteraard zo snel mogelijk herstellen. Uiteindelijk ontdekte ik dat juist dit gedrag mijn herstel in de weg zit.

Nu gaat het beter maar doe ik soms nog steeds dingen die eigenlijk contraproductief zijn voor mijn herstel. Soms betrap ik mezelf opeens, kom ik weer bij zinnen ofzo en vraag ik me af wat ik in hemelsnaam aan het doen ben hahaha.

Toevoeging: uittwaar

Nog een kleine toevoeging: uiteraard willen we ook allemaal weer de dingen doen die we leuk vonden, dus blijf je die soms ook proberen. Ook al is het eigenlijk te veel voor je. Ik denk dat dit ook bijdraagt. Je "wilt" dan wel, maar als je echt goed aanvoelt wat je lichaam vraagt dan weet je dat je het niet echt wilt. Dat is mijn ervaring tenminste.

Goede. Ik loop met hetzelfde beeld. En ik ben het met je eens dat ook met een BO je gewoon wil. Das nou net 1 van onze valkuilen... willen ondanks dat t lijf sputtert.

Ik ben nu 9 maand onderweg en heb me fysiek al sterker gevoeld dan nu. Ook bij kwam de vraag is het long covid? Uiteindelijk ben ik gaan terug denken aan het ontstaan vd problemen en dat was toch echt stress. Dus dan denk ik BO, met dat elk virus meespeelt, en mijn lijf gewoon hapert. Dat frustreert me zeer zeker, omdat het ook al beter is gegaan. Toch teveel doen, virus, tijd vh jaar... je weet t nooit helemaal.

Je krijgt bij allebei ook t zelfde advies. Rusten en inspannen ver onder je oude niveau en met een lage hartslag. De sportartsen hebben hier een richtlijn voor.

Maar eens ik twijfel ook nog steeds, bij elke vermoeidheid.. is het toch geen long covid, me of Pem...

Take care

Maar is een burnout niet ook een ontregeld zenuwstelsel? Ik wil ook graag maar mijn lichaam niet. Volgens mij geven BO en longcovid dezelfde klachten. Maakt het dan nog uit wat je hebt? In beiden gevallen moet je het zenuwstelsel kalmeren.

Ik denk inderdaad ook dat het niet uitmaakt wat je hebt, de aanpak is hetzelfde. Je kan dus ook tips voor mensen met Long Covid gebruiken denk ik.

Via long COVID sites heb ik de “20-3-20 regel” gevonden op internet, die ik toepas voor mijn BO. Mijn ervaring is dat mensen met een BO veel te graag willen en daardoor over hun grens heel erg zijn gegaan fysiek/cognitief (niet mentaal) dus hun hersenen hebben overbelast. Ik wil nog steeds heel graag maar mijn lichaam en hersenen zijn dermate cognitief en fysiek overbelast dat het niet mogelijk is.
Ik heb ook een CVS behandeling gehad voor mij BO omdat er geen BO behandeling bestond via die behandelaar maar dat heeft mijn BO alleen maar heel erg verergerd. Dus dat raad ik echt af voor een BO. Voor long covid zou het dus schijnbaar wel helpen.
Wat ik wel aanraad is ergotherapeut en een psycholoog die gespecialiseerd is in BO en in bijvoorbeeld een andere diagnose die ervoor heeft gezorgd dat je in je BO terecht bent gekomen, bijvoorbeeld autisme of bijv een verslaving om maar iets te noemen.
Ik zie veel gelijkenissen dus maar het enige wat ik niet heb is longklachten zoals covid. Ik heb ook nooit covid gehad. Was al BO voordat covid bestond.
Als je mentaal niet wilt en daardoor niet kan, ook al kan je iets fysiek wel dan is dat eerder een depressie.

Je moet het zien als volgt; als je een spier overbelast, heeft het rust nodig. Doe je dit niet dan krijg je een blessure en kan je het helemaal niet meer gebruiken zolang je geen 100% rust langdurig geeft aan de spier.
Hersenen zijn spieren, alles is eraan gekoppeld. Als je geen rust plant loop je dus een blessure op ofwel overprikkeld, en als je daar ook niet naar luistert, raak je BO.

Ik heb weinig verstand van long covid dus kan daar weinig over schrijven. Maar wel over BO zoals ik heb gedaan. Als je longcovid hebt gehad weet ik niet of je klachten van long covid komen of dat het een BO is…. Maar als je doorgaat met wat je deed tijdens een BO en geen rust neem dan nemen je klachten alleen maar toe kan ik je vertellen

Dus kortgezegd het enige verschil is dat ik niet kortademig ben met mijn BO, en mensen met longcovid wel. (Ik weet namelijk 100% dat ik geen covid heb gehad). Alleen ik heb wel hyperventilatie gehad aan begin van mijn BO maar dat voelt anders dan kortademig. Ik had al voor corona een BO daarom weet ik dat het geen longcovid is.

En de hyperventilatie ging samen met enorme paniek aanvallen. Dat lees ik ook niet terug bij long covid

“Onze eerste reactie is dan om te proberen het lichaam bij het hoofd
te trekken, dus om tóch door te gaan. Dat kost heel veel energie”
Dat is gelijk aan de CVS behandeling die ik had gehad. Opbouwen ook al heb je klachten. Helaas verergerde dit mijn BO klachten met alle gevolgen van dien…..

Ohja en boodschappen laat ik bezorgen, dat scheelt veel

Is de angst nu weg?

Voor een groot deel wel maar heb nog een lange weg te gaan

Bewegen is het beste medicijn vind ik! Je lijf schudden en trillen, zo voer je de stress af. Wandelen, regelmatig even strekken.
Als je de puf ervoor hebt: zwemmen of dansen (als dat je ding is). Zoek op youtube naar shaking exercise en je komt er een paar tegen. Vooral ‘s ochtends en voor het slapengaan vind ik het zelf fijn. Even de nacht of de dag van je af schudden.

Veel/voldoende eiwitten is belangrijk voor de hersenen
Vis twee keer per week bij voorkeur vette vis zoals haring of zalm, sardientjes etc
En thee zonder theïne drinken.
Gezonde producten spreekt voor zich, dus producten met langzame koolhydraten. Taartjes en suikers zvm overslaan
Nootjes eten
Decafe wel
Alcohol no go
Zoet beleg overslaan

Nootjes eten wel *

Goedkoopste manier om voldoende/extra eiwitten binnen te krijgen is dmv kwark trouwens

En als vette vis soms te duur voor je is kan je ook visolie slikken, maar een heel visje is nog beter dan een visolie capsule

Ohja en mediterraans dieet zo noemen ze het is dus heel gezond

Fruit mag wel, twee x per dag max

Maximaal 220-300 gram vis eten per week overigens

Suikers overslaan bedoel ik snelle suikers zoals koekjes, frisdranken etc

Ohja: en niet vasten of afvallen of diëten tijdens je burn-out. Je herstel gaat voor

En geen drugs, energiedrankjes of sigaretten consumeren. Zo dat waren al mijn tips 😅. Sorry dat het allemaal losse antwoorden zijn geworden

Drugs en energie drank is helemaal men ding niet . En ja eten blijven doen . Ook al heb ik helemaal geen honger op de moment .

Als je geen honger hebt is niet erg, alleen je moet het verschil weten tussen geen honger of geen trek. Je kan ook bijhouden of je aan je Kcal komt dmv de app van Voedingscentrum: mijn Eetmeter

(Hoef je niet dagelijks in te vullen, kan ook eenmalig, maar geeft goed beeld of je voldoende kcal eet en voldoende voedingsstoffen binnen krijgt)

Probeer jezelf niet teveel te stressen met wat je wel en niet mag eten of calorieën tellen.

Hou gewoon aan: 3 x per dag goed eten, ongeveer vaste tijden, routine, voldoende eiwitten en vetten. Zoveel mogelijk onbewerkt.

Als je veel suiker/koolhydraten/ tussendoortjes neemt stress je je lichaam onnodig. Probeer dus om niet 6x per dag te eten En heel erg te jojo’en met je suikerpieken. Dat wil je voorkomen. Dat jojoen heeft namelijk ook invloed op je stresshormonen die je juist in balans wil brengen

Als je toch graag een tussendoortje neemt, zorg dan dat het iets is met eiwitten/vetten.

Als je elke twee/drie uur wat eet waarvan 3 grote maaltijden, dan zit je goed en voorkom je lage bloedsuikerspiegels. Dit vertelde mijn Dietist.
En gewoon luisteren naar je lichaam, als je honger hebt gewoon eten. Gezond voedsel is al benoemd hierboven
Gezonde tussendoortjes zijn; kwark, yoghurt, fruit, groenten, volkoren brood met hartig beleg oa

Is dit dezelfde anoniem?

Iedereen kan schrijven als anoniem, dus is niet eendezelfde persoon

Wat bij mij heel erg hielp is om gewoon dingen te doen waar je juist bang voor bent. Met het idee in je hoofd van hoe erg is het als er iets fout gaat, de wereld vergaat niet. Hoe vaker je dingen doet waar je bang voor bent hoe makkelijker het word.

Ik vind angst tijdens burnout een lastige. Ik heb zelf ervaren dat angst soms ook een signaal van je lichaam is dat zegt: dit is teveel! Stop! Echter moet je soms ook dingen blijven proberen, in kleine stapjes. Probeer het op te breken. Probeer bij angstgedachtes te leren dat jij niet je gedachtes bent, niet al je gedachtes zijn waar. En probeer dus het verschil te gaan herkennen tussen “dit is teveel voor me” of “ik ben gewoon bang terwijl ik dit wel kan”

Verder heb ik tijdens lichaamsgerichte therapie geleerd en ervaren dat angst ook kan komen doordat je emoties onderdrukt (onbewust). Bij mij was het vaak boosheid die ik niet goed kon uiten en wat dan in angst veranderde. Ik heb echt bizarre sessies meegemaakt waarin ik boosheid uitte dmv oefeningen waarna ik opeens veel minder angst en overprikkeling had na zo’n sessie! Ik zou iedereen lichaamsgerichte psychotherapie gunnen, heeft mij zo geholpen.

Ja heb ik ook! Hoort bij overprikkeling/burn out. Als ik minder overprikkeld ben is mijn zicht veel beter weer.

Als je nou heel de dag door evenveel slecht voor een langere tijd dan kan je altijd even je huisarts bellen. Maar als je merkt dat het toeneemt bij overprikkeling en afneemt bij veel rust of bijvoorbeeld wanneer je opstaat dan is de kans groot dat het van je Burn-out/overprikkeling komt

Evenveel slecht ziet*

Ik heb dit ook. Het is al wel minder geworden naar mate de stress afneemt. Maar als ik een aantal uur heb gewerkt, begint het ook weer. Ik sta dan gewoon even op en wandel. Bij ondertiteling zou ik deze gewoon lekker uitzetten of een boek lezen.

Prachtig nummer! Inderdaad treffend en ontroerend. Eens!

Ter info: je moet niet vergeten je account ook te verifiëren dmv van de mail die je krijgt naderhand nadat je een account hebt aangemaakt

Waar kan ik die code invullen op Telegram?

Wat is de link? Ik zie alleen een code die ik nergens kan invullen. Als ik die code ergens kan invullen staat er "gebruikersnaam niet gevonden".

Je moet de app downloaden die heet: Discord

Dan maak je een account aan via die app

Je kan deelnemen aan de Groepsapp ofwel server genoemd door die code in te voeren in de app. In de app zie je een + links boven. Die aan klikken, dan deelnemen aan server aanklikken en dan kan je die code daar invoeren

Vervolgens verifieer je je account via je de mail die je erna het ontvangen

Oh haha wat stom ik dacht telegram

We zijn al bijna met zn 10en 🙂. Iedereen is welkom en het is zeer laagdrempelig

Ik zie alleen een link die ik kan toevoegen geen code

@Anoniem daar kun je ook de code invullen. Ik was eerst ook in de war ;)

Leuke groep. Lekker joinen jongens

Erg blij dat deze groep nu bestaat. Helpt tegen het gevoel van eenzaamheid, mensen zijn enorm begripvol en het haalt ook want angsten weg over je fysieke klachten omdat anderen tegen hetzelfde aanlopen.

Hoi,

Ik wilde met de link mezelf ook toevoegen, maar krijg een melding dat de link is verlopen. Klopt dat?

Ik krijg inderdaad ook de melding dat de link is verlopen.
Wel een heel fijn initiatief dit.

De link: WYw5bsK3

Is er een nieuwe link want de laatst gestuurde is alweer verlopen helaas

Nieuwe link: 3M3YxyfW

Is deze groep nog actief? Is er toevallig een nieuwe link?

De groep is zeker nog actief.

Nieuwe link: q8NPgyGh

Ik zou ook graag lid willen worden maar lukt niet! Weer verlopen denk ik.

Helaas is de link maar 7 dagen geldig.

Nieuwe link: zDzGegwB

Ik krijg de melding dat mijn bericht niet kan worden bezorgd. Terwijl ik lid ben van de server en account geverifieerd heb.

Enig idee hoe dit op te lossen? Ga er vanmiddag mee verder, nu geen puf voor uit te zoeken 😐

Mag ik er ook nog bij? De link is helaas verlopen 🙈

Nieuwe link: 7myn3KxE

Nog een uitnodigingslink? De laatste is niet meer geldig

Nieuwe link: ntzjcVgW

Is de groep nog actief? De link werkt in ieder geval niet meer :(

De groep is nog actief!

Nieuwe link: cGe4awHG

Hoi Mar, de link "cGe4awHG" is verlopen staat er. Is er een nieuwe?

Is er nog een nieuwe code?

Nieuwe: hFDP5Ys7

Aanrader deze chat!

Bestaat deze chat nog?

Ja echt een hele fijne chat

Hoi anoniem. Deze chat bestaat nog! x7J6T34r

Helaas code is verlopen. Is er een nieuwe code?

Ben ook erg geïnteresseerd, mocht iemand nog een nieuwe link kunnen maken graag :)

Link: xSSPyHtP

Kom er niet in...

Is het inmiddels gelukt?

Zo niet: Hier nogmaals de code: xSSPyHtP

Als het goed is, staat aan de linkerkant een + teken en kun je aan een server deelnemen.

Mag ik de nieuwe actuele code zodat ik ook kan deelnemen?😊

Nieuwe link: xSSPyHtP

Dank je wel!

Zou graag ook een kijkje willen nemen. Helaas pakt hij de link niet. Bedankt!

Nieuwe link: ZQGj8bug

Zij begrijpen jou niet en jij hen niet…. Als ze hetzelfde zouden hebben meegemaakt zouden je vast beter begrijpen. Vergeef het ze. Ik ben zelf ook een nog beter mens geworden door mijn BO (empathischer en behulpzamer), soms moet iets meemaken om te kunnen veranderen. Hier op dit forum begrijpen wij jou wel! Je bent niet alleen. Liefs en heel veel kracht toegewenst 🍀

Hier wat uitleg erover vanuit AI:

Het kan erg teleurstellend zijn als vrienden soms er niet voor je zijn tijdens een moeilijke periode, zoals ziekte. Er zijn verschillende redenen waarom dit kan gebeuren:

1. Onwetendheid: Vrienden weten misschien niet hoe ze moeten reageren of wat ze kunnen doen om te helpen.

2. Eigen drukte: Iedereen heeft zijn eigen leven en verantwoordelijkheden, en soms zijn vrienden druk bezig met hun eigen problemen.

3. Communicatie: Misschien hebben ze niet goed begrepen dat je hun steun nodig hebt. Soms kan een open gesprek over je behoeften hen aanmoedigen om er voor je te zijn.

4. Emotionele afstand: Sommige mensen vinden het moeilijk om met ziekte en lijden om te gaan, wat kan leiden tot afstand.

5. Verlies van contact: Soms kunnen vriendschappen verwateren, vooral als je lange tijd afwezig bent of als jullie levens in verschillende richtingen gaan.

Het kan helpen om je gevoelens te delen met je vrienden, zodat ze beter begrijpen wat je doormaakt. Als je merkt dat sommige vrienden niet de steun bieden die je nodig hebt, is het misschien ook goed om te kijken naar andere sociale kringen of steunnetwerken.

Hoi Anouk,

Wat vervelend voor je dat je je zo naar voelt.

Het is voor mij en velen hier heel herkenbaar, helaas. Het onbegrip kun je ze niet kwalijk nemen, maar frustreert wel.

Ik heb soms het gevoel dat ik de hele dag of wel dagen kan gebruiken om mensen te vertellen wat ik voel, beleef, doormaak om het duidelijk te maken. Kan het wel uitschreeuwen soms.

Wees gerust, er komen ook weer goede dagen, het voelt nu niet zo maar vertrouw er op. Van mij en veel anderen hier krijg jij de er en herkenning die je soms even zoekt.

Zet m op en lucht je hart

Dankjewel Gert

Echt super lief. Het lucht op dat er mensen zijn die het erkennen. Ik zal me best doen op hoop het beste ook voor de rest van alle mensen hier.

Ik kwam er tijdens mn burnout achter dat autorijden een van de meest intensieve dingen is die je maar kan doen. Je moet multitasken, concentreren, continu keuzes maken, anticiperen, en je hebt een hoge verantwoordelijkheid.

Allemaal nie handig als je n burnout hebt. Ik heb het maanden niet gedaan en bouw nu langzaam op.

Ja autorijden is een drama, en dat voor iemand die altijd graag autoreed en het juist ontspannend vond..

Wanneer ging je opbouwen anoniem?

Gedachten zijn maar gedachten en hebben weinig effect op de realiteit. Ofwel: wat je denkt zijn geen feiten. Je hersenen bedoelen het goed maar 99,9% van de gevallen is de uitkomst positiever dan je angstgedachten.
Denk even terug hoe vaak je angstgedachten had, die niet zijn uitgekomen, dan zul je zien dat dat er veel zijn.
Dus je kan vanaf nu je gedachten meer loslaten en minder serieus nemen. Met lijdt het meest door het lijden wat men vreest

Met lijdt= men lijdt

Die benauwdheid is zeer waarschijnlijk chronische hyperventilatie door chronische stress. Hier heb ik zelf ook veel last van. Heel vervelend maar gelukkig niet iets met je hart. Uiteraard ben ik geen arts maar hopelijk stelt dit je iets gerust.

Beste Herman

Bedankt voor je reactie? Heb jij dat benauwde gevoel continu of als je echt afgeleid bent is het voor je gevoel weg.
Ik heb het voornamelijk als ik zit en erover denk of pieker etc en dan weer ga lopen googlen etc.
As maandag gelukkig afspraak huisarts om voor zekerheid dingen uit te sluiten al zei de assistente dat dit zeer herkenbare burn out klachten zijn maar snapt en het ook goed vind dat ik wel aan de bel trek.
Als jij je benauwd voelt voel je dan ook af en toe pijnlijke arm of drukkend gevoel borst of nek etc

Beste a, ik heb precies het zelfde ervaren en dit was indd chronische hyperventilatie. Verdiep je eens in buteyko ademhaling, dit heeft mij voor 90procents van mijn sociale angst, paniek en chronische hyperventilatie “genezen”

Op deze website onder het kopje “forum tip” helemaal onderaan deze website vind je veel tips voor je burn-out.
Als je werkt aan je burn-out dan verdwijnen je klachten

Bedankt voor jullie reacties

Zie verhaal 1162 incl reacties

mindfulness, VGZ app kan je hier voor downloaden
Yoga / meditatie
Focussen op je zintuigen, wat zie je, wat ruik je, wat voel je, wat hoor je
Op YouTube natuurwebcams kijken
De vogels en wolken volgen

Bij een burn-out zou ik cognitieve activiteiten afraden: dus niet lezen, gamen, puzzelen, luisterboek/podcast/muziek luisteren, schrijven, veel kletsen, tv kijken . Het brein is al overgestimuleerd. Dus je moet je brein rust geven.

Zvm rust nemen, slapen en focussen op fysieke en creatieve activiteiten waardoor je uit het hoofd komt is het beste om wel te doen.

Ik gebruik Altijd zelf de app “ Poe “ . Dat is een AI app waar je vragen aan kan stellen zoals: welke creatieve of fysiek activiteiten zou ik kunnen doen? (Moet je er erachter schrijven na de vraag: “graag antwoord in Nederlands”. Want soms geeft hij het antwoord in Engels als eerst.
Deze app kan je op je telefoon downloaden

AI geeft als eerste opties;
Er zijn tal van creatieve activiteiten die je kunt doen! Hier zijn enkele ideeën:

Schilderen of Tekenen: Gebruik acrylverf, aquarel of potloden om je ideeën op papier of canvas vast te leggen.

Fotografie: Ga op pad en maak foto's van je omgeving, of experimenteer met macrofotografie.

Handwerken: Probeer breien, haken of naaien. Maak bijvoorbeeld een sjaal of een tas.

Koken of Bakken Experimenteer met nieuwe recepten of creëer je eigen gerecht.

Creatief met papier: Probeer scrapbooking, origami of kaarten maken.

Mozaïek of Beeldhouwen: Gebruik klei of andere materialen om sculpturen of mozaïeken te maken.

Diy-projecten: Maak zelf meubels of decoraties voor je huis.

Ps: Zelf vind ik schilderen op nummer leuk, en tekenen in volwassen kleur boeken.

En als je wel cognitieve activiteiten wilt doen, zorg dan dat je het beperkt doet op de dag, je wilt niet je burn-out in stand blijven houden namelijk

Ik zal het dan idd meer over een Creatieve boeg gooien . En slapen lukt niet zo goed , dus dat is op de moment nog niet de oplossing . Maar met de tijd zal dit wel weer beter lopen denk .

Dagelijks schrijven. Zo hou je je proces bij, kan je je uiten. Check bijv de JournalSpeak methode. Of gewoon schrijven zonder methode 😜.

Afhankelijk van je niveau uiteraard maar: natuurdocus, simpele luchtige boeken, fotoboeken. Mindfulness. De natuur aanschouwen, erover schrijven of natekenen of fotograferen. Kleurboeken, mandalas.

Ik zou zeggen kijk uit met gamen en sporten. Beter wandelen of yoga of qi gong.

Naarmate je meer rust overdag ondervindt zal het slapen ook steeds beter gaan, vergt geduld

En het klinkt een beetje alsof je heel de tijd iets te doen moet hebben. Doe je ook genoeg niks? Gewoon liggen met je ogen dicht. Voelen wat er te voelen valt.. meditatie, visualisatie, of gewoon bestaan, uit t raam staren.

Schrijven is voor mij juist wel belastend/overprikkeld omdat het je hersenen aanzet tot denken, maar fijn dat het voor jou wel werkt anoniempje! Het is dus voor jezelf testen wat voor jouw brein wel rust geeft en wat niet, houdt dat bij (ja op papier of op je mobiel, zodat je dat ieg niet hoeft te onthouden meer, sommige dingen ontkom je natuurlijk niet aan om het uit te schrijven)

Ja precies zoals anoniem zegt: ook vaker niks doen juist. In het hier en nu zijn. Goed gezegd anoniem!

Ja smiddags probeer ik even een dutje te doen . Voor men raam zitten en kijken naar de natuur en of mediteren . Ik ga nu een paar sessie bij een coach volgen om mindfulness aan te leren . En ja stilzitten is niet makkelijk voor mij . Maar het begint wel stilaan te lukken .

Ja is ook moeilijk rust nemen….. waren we maar wat luier hahah. Moeten we meer leren

En wbt sporten kan ik bevestigen wat anoniempje zegt

Dat is moeilijk te zeggen zo van een afstand, heb je een psycholoog of ergotherapeut die met je mee kijkt naar je belastbaarheid? Dat kan ik ten zeerste aanraden. Als het vaak voorkomt dat je slechte dagen hebt zou ik zeggen dat je sowieso een stap terug moet nemen. Je kan googlen naar de 20-3-20 regel, als je er niet uit komt dan zou ik professioneel hulp inzetten

Ja ik heb een psycholoog. Ik zit er nog maar 2 weken in . Dus de dagen zijn voornamelijk slecht . Had gisteren eigenlijk eens een betere dag . Niet super veel gedaan . Goed in slaap gevallen in de avond ( wat ook niet makkelijk gaat normaal ) , maar dan om half 5 wakker geworden met een stress gevoel dat heel de dag weer aanwezig was

Wat goed van je!
Ja “de 20-3-20 regel” kan ik aanraden, kan je op Google vinden
Ook onderin in deze website vind je het kopje “forum tips” met heel veel tips hij het onderwerp “burn-out”
Je moet geduld hebben bij een burn-out, niet te snel willen :-) lief voor je hersenen en lichaam zijn en icm je therapie gaat het zeker goed komen waarbij de slechtere dagen steeds minder zullen worden

Bedankt

En verhaal 1162 staan ook goede tips in!
Graag gedaan en er zullen vast nog meer mensen op je reageren :-)

Top bedankt voor de tip .

☺️👌🏽

Veel mensen hebben last van duizeligheid tijdens BO. Ik ook gehad. Logisch dat je met Auto rijden er meer last van hebt, had ik ook

Dusja niet vreemd dat je dus wagenziekte hebt nu

Bedankt Michelle 🍀

Fijn Michelle !

Bedankt, ik heb gelijk een spijkermat besteld, had hier al wel eens vaker goede verhalen over gehoord….

Ben benieuwd!

Hi A.,

Echt de moeite waard! Het is even wennen in het begin, maar daarna moet je een timer zetten omdat je erop in slaap valt. Inmiddels heb ik ook het kussen besteld, fijn voor nek/schouders.

Hopelijk heeft het voor jou dezelfde werking!

Michelle

Hi Michelle,

Jep, ik heb inderdaad ook gelijk de mat en het kussen besteld via Bol.com, van het merk Flowee, is dat wat?

Ik hoop het, want dat lichaam van mij staat zo gespannen als een strijkplank :)

En als het kussen eventueel mijn dagelijkse hoofdpijn wat zou kunnen verlichten, dan zou het helemaal een wereldaankoop zijn….

Hi A.,

Zelf heb ik ook de mat en het kussen van Flowee, dus helemaal top! :) Hoofdpijn weet ik niet, maar wie weet! :)

Oh en @A., probeer echt een keer een afspraak te maken bij een psychosomatische fysio of somatische oefeningen op te zoeken. Ik ben nu een aantal keer geweest en het helpt echt tegen spierspanning!

Hi Michelle,

Bedankt voor de tip, ik loop momenteel al bij de osteopaat en doe aan haptotherapie, hopelijk gaat dit mij al wat verbetering geven.

Ik ga wel even zoeken op YouTube op somatische oefeningen, alles wat een beetje kan helpen is meegenomen! 👍

Thanks!

Dag Michelle,

Dank je wel voor de tips!

Werkt de spijkermat?! En wat doet het precies?

Groet!

Hi K.,

Dit is wat de website van Flowee zegt:

Voordelen van een Spijkermat.
Een spijkermat stimuleert de aanmaak van endorfine en oxytocine en vermindert spanning in de spieren.

De voordelen van een spijkermat op een rijtje:

✓ Betere nachtrust
✓ Betere ontspanning
✓ Meer energie
​✓ Verlichting bij pijnklachten
✓ Verlichting bij stijve en vastzittende spieren
✓ Betere doorbloeding van de spieren
✓ Betere afvoering van afvalstoffen
✓ Aanmaak van endorfine en oxytocine
✓ Verlichting van hoofdpijn
✓ Inzetbaar bij reumatische klachten & fibromyalgie
✓ Inzetbaar bij burn-out en stress
✓ Hulpmiddel bij autisme & ADHD (ook bij kinderen)

Ik heb zelf behoorlijk last van mijn rug en spieren. Door de spijkermat wordt de doorbloeding beter en ontspannen de spieren. Hierdoor val ik makkelijker in slaap en heb ik minder last van mijn rug 😊

Hi Michelle,

Dankjewel voor alle tips.

Ik heb ook als grootste klacht nog de duizelingen (licht in het hoofd of soms gewoon zwevend voelen) vooral aan het einde van de dag. Dit is nu zo’n jaartje. Hoe gaat dat bij jou, hoe zijn die klachten en wat doe jij daar zelf tegen?

Mooi lijstje!
Geen burn out hier. Wel overspoelingen en een hoofd dat veel aan staat. Gaat wel langzaam beter.
Ik moet bekennen dat ik nu in bed lig met mijn telefoon, en het lijstje lees ..
Ook punt 2 van "voor het slapen gaan" 😊

Hi Newbee,

Herkenbaar, ik grijp ook nog te vaak naar mijn telefoon. Ook voor het slapen gaan/bij wakker worden. Maar het helpt echt als je het niet doet. :)

Groetjes,
Michelle

Michelle

Ben nu even druk. Ik stuur vanavond wel een reactie 😁

Dank je wel Michelle!

Net erop gelegen, 15 minuten, maar voel nog niet echt dat het ontspannen was. Vooral prikkelende huid nu erna. Moet je het opbouwen met de spijkermat totdat het ontspannend is?

En over EFT-tapping. Wat is je ervaring daarmee? Ben je dit zelf gaan doen via YouTube?

Groet,

K.

Hi K.,

In het begin is het ook minder ontspannend. Je moet het even een aantal keer doen voordat je het ontspannen gevoel krijgt. Dat is mijn ervaring. :)

EFT tapping doe ik inderdaad via Youtube, maar je kan ook een EFT therapeut in de arm nemen voor vast een beter resultaat. :)

Groetjes,
Michelle

Reageer om dit draadje voor K. weer omhoog te krijgen!

De tips zijn top alleen t piekeren t t elke keer weer wat anders .en t gaat de hele dag door soms denk ik geen piekeren maar constant denken . Herhalingen bv ik ben moe. Afleiding gaat t gewoon door . Ook net of je iemand je klachten verteld en dat steeds herhaald

Hoi Sheeba,

Je gedachten uitzetten gaat ook bijna niet. De momenten dat ik lekker in mijn vel zit i
Zijn de gedachten veel minder, maar als er meer spanning is dan plop, daar zijn ze weer. Irritant, en vermoeiend

Dat klopt idd merkte ik vandaag. T is er wel hoor .maar minder .heb dan wel weer op zo ietsje betere dag dat ik dan weer niet kan stoppen met vanalles doen .dan een soort drukke onrust moeilijk om dan rust te vinden . Want heb nog niet iets waar ik rust in vind want bij alles gaat wel t denken door ...t bewust ervan dan hihi. Zo raar iets. Meeste zeggen malen en piekeren maar ik vind t gewoon denken . 9k piekeren hoor .gaat al weer paar keer door me heen hoe zal t morgen gaan? Zal ik een beetje slapen ...ok aan die vragen heb je niks maar ze komen toch op... Steeds weer

Herkenbaar.
Een soort van angst voor de angst, dus ga je jezelf maar afleiden..
Kan even werken maar ol de lange termijn is dat niet de oplossing.

Maar ja, in mijn hoofd weet ik het allemaal zo goed ! 😊🤔

Vaak wordt t bij mij niet begrepen .wat denk je dan ... Ja hierover waar ik in zit. Ja maar is t piekeren. .ja ook .bang voor de volgende dag ,hoe kom ik hier uit.wat moet ik toch .ben t zo zat enz. Maar t denken is weer anders .heb nog een burn out gehad . En dan ga ik met me denken helemaal daar heen wat deed ik toen .herinneringen.
Ook als ik een gesprek heb met hulpverlener dan ben ik alles in me hoofd al aan t vertellen aan der . Maar ook denken over t denken .
Of herhalende zinnen woorden
Of zo maar een liedje ( die ik dan niet gehoord heb)
Maar ook over t fenomeen burn out depressie overspannen
Mijn burnout lijkt wel een hele opsessie ben er de hele dag mee bezig .....ben benieuwd of andere dit nu ook herkennen . Probeer t zo uitgebreid te beschrijven .maar t is haast niet uit te leggen

Zodat 'ie weer even bovenaan staat, voor iedereen die wat aan dit lijstje heeft.

Bij een burn-out zou ik cognitieve activiteiten afraden: dus niet lezen, puzzelen, luisterboek/podcast/muziek luisteren, schrijven, veel kletsen, tv kijken . Het brein is al overgestimuleerd.

Zvm rust nemen, slapen en focussen op fysieke en creatieve activiteiten waardoor je uit het hoofd komt is het beste om wel te doen

Ik gebruik Altijd zelf de app “ Poe “ . Dat is een AI app waar je vragen aan kan stellen zoals: welke creatieve activiteiten zou ik kunnen doen? (Moet je er erachter schrijven na de vraag: “graag antwoord in Nederlands”. Want soms geeft hij het antwoord in Engels als eerst.

Deze app kan je op je telefoon downloaden

En tegen piekeren kan ik dit online artikel aanbevelen: “ Piekeren. Waarom je het doet (en hoe je ermee stopt) “

En zo gezond mogelijk leven is de basis. Koffie, alcohol en roken is een no-go. Ga voor duurzaam herstel

Een trauma is een emotionele of psychologische reactie op een schokkende, stressvolle of gevaarlijke gebeurtenis. Het kan ontstaan na ervaringen zoals een ongeluk, natuurramp, geweld of verlies van een dierbare. Trauma's kunnen zich op verschillende manieren uiten, zoals angst, stress, nachtmerries of herbelevingen van de gebeurtenis. Een minder leuke ervaring kun je uiteindelijk wel aan de kant zetten. Je gaat verder met je leven. Maar bij een trauma, houd het probleem jou in de greep.

Ik denk dat je erachter moet komen wat jouw overlevingsmechanismen zijn. Welke overtuigingen en gedragingen heb je ontwikkeld, om je jeugd te overleven, maar dienen je nu niet meer? (People pleasen, perfectionisme, workaholic, uitstellen, je klein maken en niet opvallen, of juist een blaaskaak zijn, een helper zijn, pas goed genoeg zijn als je zus en zo doet, veel kritiek op jezelf hebben, of juist anderen overal de schuld van geven).

Ik denk dat iedereen in meer of mindere mate trauma heeft ervaren in zn jeugd. Als je een bijv boze of afwezige vader had kan dat zijn sporen hebben achtergelaten in je. Ook als je niet enorm bent mishandeld/misbruikt. Het kan subtiel zijn.

Ik wist zelf voor mijn burnout niet dat ik op emotioneel vlak veel tekort ben gekomen. Ik dacht dat mijn jeugd prima was. Dat was het ik veel opzichten ook, maar door een emotioneel onvolwassen ouder toch t een en ander tekort gekomen.

Ik heb veel gehad aan info rondom:
Trauma in t lichaam: Gabor Mate / peter levine / bessel van der kolk (ze hebben allemaal boeken of youtube filmpjes)
Codependency (veel op youtube van bijv the breathwork coach, hij heeft veel gratis tools op zn site ook)
Het boek “adult children of emotionally immature parents”

Je kan in je eerste 3 jaren van je leven bijv ook getraumatiseerd zijn, terwijl je t je niet herinnert. of als 1 van je ouders trauma draagt kan je t ook gedeeltelijk geerfd hebben in de vorm van een gevoeliger zenuwstelsel, sneller stress ervaren dan anderen.

Hopelijk heb je hier wat aan!

Hier nog wat wijsheid uit boek van gabor maté over hoe je weet of iets trauma is of niet.
But how will we know if we have experienced trauma or not? The Myth of Normal explains that an event is traumatizing only if it makes us psychologically (or physically) more limited than before in a way that persists.

Everyone experiences trauma differently, and it's difficult to predict how a person may respond or react. But one of the most common signs can include persistent fear, anxiety, depression, emotional numbness, avoidance of triggering topics or activities, flashbacks, nightmares, and physical symptoms such as headaches or stomach aches.

myndlift. com /post/6-lessons-we-learned-from-the-myth-of-normal

Het is niet altijd even makkelijk om dat te weten . Zelf heb ik een jeugd vol leugens en geweld gehad . En heb dit altijd als normaal bezien . Tot ik emdr ben begonnen , dan ben ik er volledig onderdoor gegaan . Dit heb ik dan 5 jaar geleden kunnen verwerken . Nu met men burnout vraag ik me af of er toch nog een stuk niet verwerkt is en dat men drang naar perfectie daar mogelijks toch nog iets mee te maken heeft. En trauma hoeft niet altijd geweld of misbruik te zijn . Het niet jezelf mogen zijn of weinig liefde krijgen in je jeugd kan al genoeg zijn om op latere leeftijd problemen met zich mee te brengen .

Heb vertrouwen Ferdinand !
Hoe zwaar het ook is op dit moment, HET KOMT GOED !!!!

Hou vol !!

Heel herkenbaar. Zelf 1.5 jaar erin en begin nu de laatste weken te merken dat het de goede kant op gaat en soms ook een dag of dagen die gewoon weer normaal voelen. Komt goed!

Klinkt wel erg positief. Maar die hoofdpijn 24_7 is echt niet leuk. Heb ook een moment van absence gehad dus. Ik begin de hoop te verliezen. Ik heb het gewoon kapot gemaakt.

Burn-out is lang proces maar herstel is zeker mogelijk! Dus blijf werken aan herstel (veel rust/slapen/ontprikkelen) en blijf vertrouwen houden.

Hoi Ferdinand,

Heel naar voor je, en herkenbaar.

Je hebt zeker jezelf niet kapotgemaakt, je lichaam protesteert alleen heel erg en dan zijn dit de signalen en klachtenbdie je krijgt.

Zoals de andere reageerders ook zeggen, het komt goed, ik heb ook zo diep gezeten, ben er nog lang niet, maar er zit wel verbetering in.

Houd hoop en lucht je hart, ook op dit forum.

Groetjes Gert

Hoi Gert.
Waarom voelt het dan helemaal kapot. Zelfs de hersenen voelen raar aan. Totaal doorgebrand. Zo voelde ik me nooit. Ik mis mn oude ik.

Hoi Cor,

Geen idee waarom, het is voor iedereen verschillend denk ik.

Mijn hersens voelen ook anders aan, gaan tintelingen doorheen, vooral aan de achterzijde. Ik kom ook moeilijker op woorden, en ben vergeetachtig, tinnitus.

Maar als ik dat lees en vanuit mijn omgeving verneem, is dat niet iets abnormaals. Wel heel naar, laten we dat vooropstellen.

Ik voelde me ook nooit zo, en mis ook m'n oude ik. Denk daar heel vaak aan. Maar ik wil op heel veel gebieden ook m'n oude ik niet meer worden, omdat ik dan na verloop van tijd weer in deze situatie kom als ik beter ben geworden.

We moeten heel langzaam ook op zoek naar, en een weg vinden naar je nieuwe ik. Dat gaat niet vanzelf, maar met vallen en opstaan. Net als je klachten.

Ook jou wens ik veel sterkte Cor, en we weten elkaar te vinden.

Dank je wel Gert. Je hebt helemaal gelijk.
Alleen je zenuwstelsel helemaal aan gort voelt niet erg fijn. En idd je oude ik is niet goed alleen bedoel ik mijn oude ik met genieten van hobbies. Zoals snoekvissen en volleyballen.
Ik kon daar echt van genieten..
Ik mis vooral het vissen in de natuur. Dat was mijn lust en mn leven. Hoe kun je als mens dat jezelf aandoen. Ook vooral zwaar om weer te herstellen. Haast onmogelijk

Hoi iedereen

@Gert ,
Ben nu 66 jaar, en lees hier regelmatig.ook wat jij ,en Suus, schrijft.herken er veel in,nu dus even wat minder weer bij Suus, het ging zo goed met haar…en daarom hou ik me vast aan deze site ,dat het iedereen kan overkomen. Sterkte Suus .

Sinds 8 maanden woon ik alleen,wat ik erg zwaar vind 🤔.heb veel meegemaakt,man nu 2 jaar missen.altijd gewerkt,nooit stilgestaan bij : alleen zijn,( nooit geweest) , vriendinnen,( nooit gehad) nu wel 1…gelukkig! Angstig wat,met vlagen zomaar.
Bibberende benen,gaat van alles door me hoofd,

Heb nu 1 jaar ,10 mg paroxetine,helpt wat…denk ik .
Bij angstgevoel zie ik overal tegenop,duizelig,draaierig,door de stress …denk ik. Ga ik lopen met me hondje,even weg.
Heb al therapie gehad,emdr, maar hielp maar even.
Nu hoor ik van kennissen: tja,het hoort bij je, ik huil ook regelmatig zomaar,angstgevoel etc. Ben ik dan gek?
Ook nog niet veel zin om ergens heen te gaan,zoals drukte ,.
En dan hoor ik: ja…maar je moet er wel wat voor doen,ergens heen…..iets doen.heb hobby’s,maar je bent toch alleen !
Of een andere A.d.? Andere Psycholoog ? Pfff of zo laten?
Ik weet dat ik het zelf moet doen,maar zo fijn als ik het even hier kwijt kan!

Hoi Cor,

Ik snap je helemaal hoor.

Als je zo ontregeld bent dat je van links én rechts niet meer weet bij wijze van spreken. Niks klopt meer in je doen en laten, in je gevoel, in je emoties, in je energie.

Maar het komt weer terug, ook je hobby's. Ik snap dat je daar naar terug verlangd. Herkenbaar. Is het nu een idee om andere hobby's te zoeken die wel kunnen, bijvoorbeeld tekenen, kleuren, ( ik pak gewoon kleurplaten van de kinderen haha ;), iets met LEGO, ik noem maar wat.

1 ding, je hebt het jezelf niet bewust aangedaan, laten we dat vooropstellen. Het ene lichaam trekt eerder en harder aan de rem dan de andere, bij mij heeft het ook lang geduurd voor het licht uit ging.

Maar er brandt heeel in de verte weer een klein flikkerend lampje, vandaag gaat hij wat aan en uit omdat het wat waait in het hoofd, maar er is iets. En dat gaat bij jou ook gebeuren Cor.

Ik geloof het voor mezelf vandaag ook niet, maar gister en eergisteren waren best goede dagen. Dus het kan wel, en dat geloof ik voor jou ook.

Dit geldt ook voor jou An Ferdinand en iedereen die meeleest en meeleeft

Hoi Ferdinand, Al jouw klachten lijken pp de mijne en dat geeft mij de overtuiging dat het waarschijnlijk toch bij een burnout hoort. Ik ben 64 jaar en altijd een harde werker geweest. Nooit ziek, altijd vrolijk en nu zo onzeker, boos en emoties die er maar zijn. Van de ene dag op de andere ingestort. Collega's hebben het zien aankomen en hebben me ook gewaarschuwd. Maar nee joh dat zou mij niet overkomen. En dan een burnout. Tsja geen idee wat dat precies inhield. Een vermoeid lichaam toch. Nou nee, het is zoveel meer en ook ik vraag me iedere dag af of ik ooit normaal zal worden. Goeie dagen heb ik gelukkig ook. En dan zo goed dat ik denk dat ik weer beter ben. Tot zo'n gemene terugval waar ik dan niks van snap. Dan heb ik rustig gedaan en dan komt hij toch. Ik wens jou ook ontzettend veel kracht om dit door te komen. 1 ding heb ik geleerd. Ik weet nu wat een burnout is en gun het niemand. Breek liever allebei m'n benen en armen dat geneest eerder.

Ik kan een ergotherapeut of psycholoog aanraden die je belastbaarheid goed in kaart brengt en laat zien wat je kan je doen om deze te verbeteren.
Vaste routine is de key
Afschalen bij klachten
Een heel heel rustig opbouwen als het weer beter gaat

Hey M.,

Ik ben ondertussen 16 maanden op weg en bij mij is het begonnen met maagklachten, ik ben weken misselijk geweest, 10 kg vermagerd, uiteraard ook de grote vermoeidheid gehad en andere symptomen.
Ik heb omeprazole, pantoprazol tot 80mg geprobeerd. Soms dacht ik "ja, het is beter", maar kwam altijd snel terug.
Ik heb ook die gastroscopie gehad, zelfs NMR van mijn buik want er moest toch iets te vinden zijn dat ik me zo ellendig voelde, maar zoals bij jou: niets te vinden.
Ik ben bij een maag/darm specialist terecht gekomen en die heeft me gezegd dat ik functionele dyspepsie heb, dit gaat gepaard met o.a. misselijkheid maar ook maagpijnen. Er is een grote link ook met stress.
Wat men hierbij voorschrijft is een lichte dosis antidepressiva. Dit heeft mij vooral geholpen om terug te kunnen slapen en eten, mijn maaglast is er soms nog steeds maar het gaat al stukken beter met mij. Ik ben 2 maand geleden gestart met werken omdat mijn maag zowat mijn enigste probleem nog was en ik het helemaal gehad had met thuis zitten...ik voelde de laatste weken toch geen verschil of ik meer of minder rustte en het was de beste beslissing want ik heb nu net een week achter de rug waar ik geen maaglast heb gehad...gisteren was het even terug in milde mate maar vandaag heb ik een rustdag ingelast want ik moet blijven luisteren naar mijn lichaam en het is zo vlug gebeurd om terug even die grenzen over te gaan...blijft een moeilijke.
Hopelijk helpt het jou als je eens zoekt op de term "functionele dyspepsie" en herken je jezelf daarin...

Groetjes,

Probeer hypnotherapie tegen maagklachten / PDS

Dankjewel S. Ik heb het opgezocht en ik herken wel gedeeltes. Soms lijkt het ook alsof ik een maagzweer heb, waar ik maar niet vanaf kom.
Heel vervelend allemaal.

Ik heb hetzelfde en zit er inmiddels al 2.5 jaar in... mijn voornaamste klachten zijn maag- en darmklachten. Soms gaat het goed en bij het geringste beetje stress gaat het weer mis. Veel maagzuur, boeren, krampen, veel plassen enz. Dit heeft ook weer z'n weerslag op mijn geestelijke gesteldheid. Slecht slapen, onrustig, paniekerig, depressief. En zo is het cirkeltje weer rond. Het doorbreken lukt mij nog steeds niet.

Ik heb dit ook... deze irritante maagpijn - en nog snel een moe hoofd - blijven me achtervolgen helaas.
Bij mij helpt zo min mogelijk koffie drinken, geen alcohol, geen zoutjes, geen chocolade, nou ja het bekende lijstje.
Maar helemaal weggegaan is het bij mij ook niet.

Hoi even korte reactie op jouw vraag?
Ik zit nu 1,5 jaar in.
Maar wat met burn-out het lastige is, is het herstellen ervan.

Heb je een lichamelijke ziekte die vastgesteld is. Kun je vaak goed herstellen.
Maar met een burn-out is het lastiger omdat je niet goed weet hoe je moet herstellen.
Iedereen probeert van alles en bij de een lukt dit en bij de ander weer niet. En die constante druk van je omgeving en de overheid maakt het ook niet makkelijker. Omdat je niet kunt zeggen ik heb een gebroken been. Het is niet zichtbaar.

Ben op het moment weer tegen allen en iedereen aan het schoppen uit frustratie. Weet dat het niet goed is maar word er soms zo moedeloos van.

Groet Aswin

Foutje bij verkeerde verhaal

Ik herken mijzelf zo in je verhaal.Ik vraag me nog steeds af waarom ze ons dit hele traject aandoen het is niet te behappen en het houdt je herstel tegen. Het voelde als de hel……ik heb geen tips alleen als ik dit weer zo zou krijgen zou ik nu veel duidelijker mijn grenzen aangeven. Ik vocht mijzelf een slag in de rondte om aan alle verwachtingen te voldoen de pleaser in mij ….nu nooit en nooit meer. Sterkte je staat niet alleen met dit gevoel

Ja hier precies zo. Zeker toen het nog slechter met me ging zat ik met zweethanden en een bonzend hart die afspraken te doen. Inmiddels iets minder maar nog steeds zenuwachtig altijd. Ook in privé. Heb ook veel afspraken afgezegd omdat ik me toch niet goed genoeg voelde etc dus focus nu vooral op herstel en mezelf.

Bij mij ook vreselijk angst vooraf al. Afgelopen zomer zelfs een vakantie naar het buitenland geannuleerd. Uit eten doe ik niet meer en met de feestdagen nam ik eerst een oxazepam in. Aanstaande maandag een begrafenis die ik echt niet af kan zeggen. Nu al spanning door mijn hele lijf. Gelukkig heb ik bij noodgevallen zoals deze oxazepam in huis. Alleen bij dit soort situaties slik ik deze zonder trek ik het zeker niet.
Sterkte ook voor jou. Het "schijnt" ooit over te gaan.

Hoi Marga

Sterkte maandag…maar toch knap dat je het durft ,het zal je helpen om de dag door te komen! Ook al is het met oxazepan.
Mijn H.a. Zegt dan: ga jezelf niet onnodig pesten, en als dit even helpt 🤷‍♀️.
Zelf weet ik ook wat het is met spanning en angst te leven. Emoties / huilen zomaar ,zijn bij mij ook heel sterk aanwezig,al ben ik er niet blij mee!. Dus 1x 5 mg. per dag,meestal zijn de ochtenden angstig,duizelig, drukhoofd etc. Wat me dan even helpt.
Sterkte lees je

Dank je wel An. Eigenlijk zeg ik het liefste af maar het is de man van mijn beste vriendin. Ik kijk uit naar maandagavond dan heb ik het gehad. Twee uurtjes heen in de auto zijn erger dan de twee uurtjes terug. Ik kijk al zolang op tegen dit moment dus ik ben blij als ik deze stap achter de rug heb.

Hoi Marga

Ga ervan uit dat maandag een rotdag (netjes gezegd) is, en erna zal je dat ook voelen.ondat je de spanning al zo lang hebt opgebouwd,en weer los kan laten.zover dat kan. Maar….je kan dat💪🏼

Als ik ergens tegenop zie ,of ziekenhuis afspraak / controle heb, heb ik zeker 2 dagen nodig om het wat los te laten. Ben al een stresskip, maar dan helemaal 🤷‍♀️
Lees je

Ik een bericht geschreven maar toen kreeg ik naderhand te lezen: dit bericht komt binnenkort online. Dus geen idee wanneer het er staat maar het is onderweg

Volgens mij was het net iets te lang….

Even korte samenvatting ervan: ik ervaar het ook bij vrouwen, het niet vragen naar mij of doorvragen. Ze willen vooral heel graag alleen hun eigen verhaal delen. Ik vergeef het ze, als ze wisten hoe het voelde, een Burn-out, dan zouden ze er anders in staan. Ze begrijpen niet goed wat ziek zijn is. Ik ben zelf ook in positieve zin nog meer veranderd door de BO
Hier op dit forum heb je steun van man en vrouw, ik merk geen verschil hier.
Ik ben weinig online maar er zullen vast nog meer hier mensen herkenning vinden in jouw verhaal

Ik begrijp ergens wel wat je zegt. Ik heb over het algemeen ook meer empathische reacties van vrouwen. Maar ook inderdaad het idee dat zowel mannen als vrouwen het niet echt begrijpen als ze zelf niet met een burn-out te maken hebben gehad.
Tegelijk zijn er wel een paar mannelijke collega’s die me hebben verrast sinds ik thuis zit. Zij sturen geregeld een appje of bellen hoe het met me gaat.
Dus het zal natuurlijk ook aan de persoon liggen.
Zomaar een gedachte: zouden mannen eerder de neiging hebben om een burn-out als psychisch of aanstellen te zien en vrouwen minder snel?

Ik denk dat het per man verschilt. Maar ook per vrouw. Maar misschien dat het “iets meer zorgzame” net ff wat meer vanuit het moeders-instinct zit bij vrouwen dan mannen. Mannen zijn toch altijd wel wat krachtiger in doen en laten.
Heeft ook met onwetenheid te maken bij man en vrouw. En ik denk ook niet dat velen denken dat we ons aanstellen

Dank voor jullie reacties.

In mijn omgeving (en ik denk dat dit biologisch vaak zo is) praten mannen minder over gevoelens en verwachten dit dan blijkbaar ook niet van mij. Dit zijn ook niet de types waar ik ellendige verhalen mee deel maar ik beperk me tot uitleggen wat er aan de hand is in de hoop begrip te krijgen waarom ik niet kom/eerder naar huis ga, even geen alcohol hoef etc.

Pijnlijk te constateren maar eigenlijk is hier gewoon geen begrip voor. Van vrouwen ervaar ik dit meer.

Elk mens is ook anders heb ik opgemerkt tijdens mijn ziekte, de een is nou eenmaal empathischer dan de ander.
Ik heb wel eens gehad dat ik vertelde dat er iemand overleden was aan mijn kant, haar reactie was meteen: ik ben gisteren naar een pretpark geweest! Dus ja ik sta ook soms met stomheid geslagen. 😅 en geloof me ik kan nog zoveel meer rare voorbeelden opnoemen tijdens mijn ziekte. Per persoon echt dus wel verschillend. Ik heb volgens mij alleen vrouwelijk vrienden, maar heel empatisch zijn is soms lastig voor hen, puur omdat ze zich niet verplaatsen in de ander en het niet begrijpen
Hier op dit forum vind ik het fijn te lezen de steun aan elkaar, ongeacht man of vrouw

Dus ofwel, hier begrijpen wij elkaar wel beter gelukkig, het is soms even zoeken om de juiste mensen te treffen maar vind fijn dat ze hier sowieso wel te vinden zijn op dit forum

En aansluitend: ik praat ook heel weinig zo goed als niet over mijn burn-out met andere, waarvan ik weet welke minder of niet empatisch zijn, om te voorkomen dat ik teleurgesteld raak doordat ze niks zeggen, erover heen praten, niet doorvragen, of iets zeggen waar je totaal niks aan hebt bijv.
Tegelijkertijd probeer ik het goede voorbeeld te geven, hoe het wel moet

Ik generaliseer voor t gemak even. Uiteraard verschilt t per persoon.

Mannen hebben een andere conditionering meegekregen dan vrouwen. Vrouwen zijn van nature empathischer als overlevingsmechanisme. Als je niet fysiek sterker bent kan je maar beter emotionele voelsprieten ontwikkelen. Voelen hoe de ander zich voelt om zich daarop aan te kunnen passen. Daarnaast mogen meisjes vaak zachter zijn. Jongens mogen niet huilen en het is stoer om niet te emotioneel te zijn. Dus vroeg stomp je jezelf al af als jongen.

Een burnout is enorm confronterend voor degene zelf. Maar ook voor de mensen om je heen (man of vrouw). Dit is alleen vaak onbewust bij die mensen omdat zij niet gedwongen worden, door een burnout, om eens goed naar hun eigen patronen te kijken. Wij, de burnout groep, worden daar vaak wel toe gedwongen en zien op ten duur misschien wel beter hoe de wereld en mensen in elkaar zitten dan de “gezonde groep”.

Vrouwen gaan dus misschien juist voor je zorgen. Als onderdeel van hun eigen overlevingsmechanismes/patronen. Mannen lopen er misschien sneller van weg omdat ze niet weten wat ze ermee aanmoeten. Het raakt 100% iets in zichzelf maar vaak geheel onbewust. Zij mochten zelf misschien niet hulpbehoevend/emotioneel instabiel zijn vroeger en nu jij dat opeens bent is dat dus maar lastig.

Ja inderdaad andere anoniem, heb je mooi beschreven.
Vroeger (lang lang geleden) waren mannen veel aan het jagen. Dat zit in het dna nog steeds. Emotioneel zijn en jagen ging niet samen. Dus ik denk dat dat er nog een klein beetje ingebakken zit bij sommige :-)

Hoe lang ben je al bo? Ik had echt niet slapen vooral aan het begin als je nog volledig in overlevingsmodus zit. Nu slaap ik nog niet zo diep, vaker wakker en soms een keer een nacht nauwelijks maar naarmate ik verder kom in het herstel gaat dit wel beter, ik denk bij jou ook.

De angst om niet te slapen werkt in ieder geval tegen je. Probeer te beseffen dat een mens echt heel lang zonder slaap kan, en plan activiteiten die je hebt zo veel mogelijk in de middag.

Op een gegeven moment wordt slapen een werk woord en dat is nou precies wat je niet meer doen. Het enige wat je zelf kan doen ik gewoon lekker liggen en je niet bemoeien met je slaap dat regelt je lichaam vanzelf. Heb er op dit moment vrede mee zoals het is, het wordt zeker beter is ook mijn eigen ervaring. Zelf was ik indertijd aan de slaappillen gegaan maar is moeilijk om weer vanaf te komen. Ik ben ook naar een slaapcoach geweest en die gaf aan overdag meer rustmomenten te nemen ( plat liggen) van ongeveer 20 min. Ook dit om beter te slapen

Ja ik heb deze nacht men laatste pilletje genomen . En slapen is idd een werkwoord nu . Het enige dat ik nog even ga nemen is trazodone . Deze zorgt ervoor dat als ik ,ik gwn langer kan slapen . Soms lukt het me wel om rustig te liggen . Denk dat het iets is dat gwn een tijd nodig heeft . Bedankt Eef .

Aan Herman . Ik zit er nu anderhalve maand in . Best wel een hevige klop voor me . Vooral omdat het van de ene op de andere dag er ineens was . Er waren ntrlk al wel wat tekenen ervoor , maar die heb ik dus genegeerd . Daarom dat ik er nu inzit

Hi Tom,

1,5 maand is vrees ik nog kort. Inmiddels ben ik 10 maanden op weg en is mijn slaap alsnog slecht. Wel beter dan het begin maar nog steeds lang niet hoe het was. Maar precies wat Eef zegt, je moet het proberen te accepteren. Dus als je wakker ligt, ontspan en rust je wel uit. Er tegen vechten maakt het alleen maar erger.

Hi Tom,

Ik heb ook erg last van die gedachtes. Wat mij heeft geholpen is het werkboek slaapprotocollen van de ggz (Protocollen voor de ggz - Verbeter je slaap). Hier leer je met je gedachtes over het moeten slapen om te gaan.

Succes!
Timo

M , bedankt voor de reactie . Dat is idd wat ik probeer te doen . Het is de angst en de hartkloppingen die het niet makkelijk maken . Maar dat zal ik ook maar even moeten accepteren . Of toch proberen .

Bedankt Timo . Ik zoek het even op

Al die boeken zorgen er voor dat je in je gedachten nog meer met slaap bezig bent…. Ik heb ze ook gelezen. Heb het idee dat ik toen de hele dag aan het voorbereiden was om ‘s nachts te kunnen slapen. Ik maakte het veel te groot wilde alle adviezen opvolgen nou echt waar hoor het best advies voor mij was “ bemoei je niet met je slaap dit regelt je lichaam zelf” . Nou ik kan alleen maar zeggen, als je het gaat lezen doe het dan een half uurtje en niet langer, kijk ‘s nachts niet op je wekker ….. ooit komt het goed het hoort er nu gewoon even bij. Met mij gaat het beter maar de angst kijkt soms nog om de hoek, zeker als ik afspraken heb staan, trusten voor straks…

Dank je Eef , ik dacht ook al dat ik er idd minder mee moet bezig zijn . Maar door de burnout pieker ik veel . En ntrlk veel over men slaap . Voorlopig pak ik trazodone om men slaap toch wat te verbeteren . En mss moet ik dat voorlopig maar even accepteren en het medicijn me laten helpen . De wekker staat al een paar weken omgedraaid . Accepteren dat het wss de burnout is dat me angstig maakt . En ja het opzoeken hoe het op te lossen maakt het idd niet beter . Heb jij hier zelf ook mee gezeten , die angst om niet te kunnen slapen ?

Ja ik heb ook met die angst gezeten, slapeloze nachten of nachten van een paar uurtjes. Ik slaap nu met oordoppen wat beter

Hoi Tom herkenbaar slapeloze nachten pffff zit er nu bijna 18 Maanden in de Burnout en soms stappen vooruit en jawel nu weer stapje terug ik pieker veel in de nacht en heb last van angststoornissen pffff en gebruik nu van Dokter Vogel overdag voor de angsten en voor het slapen gaan ook van Dokter Vogel 1 tablet is een natuurproduct want ik gebruik ook nog andere medicijnen de dokter zei even wachten er mee voor de tabletten heb vroeger een flinke depressie gehad na de bevalling van mijn kind en bijna 2 jaar erover gedaan om van er af te kikken sterkte ook 👍

Bedankt voor het delen Eef

Dank voor het delen LN. Ja die angsten zijn niet makkelijk . Vooral als ze in de avond aanwezig zijn .

Kopje kamille thee kan ik aanraden,
Veel rust nemen overdag en evt slapen, ontprikkelen
Je gedachten minder serieus nemen vooral
Afleiding zoeken
Veel ontspannen overdag
En twee uur van te voren voordat je wilt slapen alvast wat ontspannen en niet teveel meer doen fysiek en cognitief. Tv uitzetten en mobiel
Oordoppen slapen
Niet naar je klok kijken

Herkenbaar beemerke hier precies hetzelfde zo moe werd je hiervan veel bij de dokters geweest ziekenhuizen pffffff heb alle lichamelijke klachten wel gehad van de Burnout nu 18 maanden erin ging effe beter weer 1 stap terug bha wat duurt dit toch lang ben normaal vrolijk ben totaal mezelf niet meer nu weer last van de stoelgang dat lees je hier niet veel ik wandel wel veel en werk niet meer zoveel maar dat lijd me wel af wacht het maar weer af sterkte ook 👍

Zo herkenbaar ! Ik zit er al 2.5 jaar in en het gaat nog steeds met veel vallen en opstaan. Als ik je verhaal zo lees heb je je burnout nog niet echt geaccepteerd en ben je steeds nog op zoek waarom je je zo naar blijft voelen. Ik heb dit ook lange tijd gehad (hele dag Googlen) en probeer het nu te accepteren dat het door de burnout komt. Je lichaam is compleet ontregeld en het heeft veel tijd nodig om te herstellen. Ik zat meer dan 10 jaar in een overlevingsmodus voordat ik me uiteindelijk ziek gemeld heb. Daardoor duurt het herstel ook zo lang vrees ik. Hoe lang zit je in je burnout ?

Ja deze klachten heb ik ook allemaal vanuit de BO
Veel rust, slapen en ontprikkelen kan ik aanraden

Het toelaten, en ook afleiding zoeken

Heel herkenbaar heel lastig afleiding te zoeken gedachten komen steeds weer terug en kortademigheid en angst dat ik iets mankeer enz het is echt heel irritant

Ik heb ik een van de meest recente verhalen tweemaal geschreven hoe je angstgedachten kan oplossen Anoniem
Maar de strekking is; men lijdt het meest door het lijden wat men vreest

Hoi Alma,

Ik zelf heb in tijden van spanning last van hyperventilatie en dus ook meer sinds mijn burnout.
Naast vermoeidheid en duizeligheid is dit mijn meest voorkomende klacht.

Ik zou zeker even uitsluiten of het niet iets anders is maar zo niet, dan is het heel vervelend maar niet gevaarlijk. Met meer ontspanning zou de ademhaling ook beter moeten worden.

Op youtube staat een goede oefening van kees schilder. Ik kan geen link delen maar hij heet: ADEMHALING -OEFENING TEGEN STRESS EN HYPERVENTILATIE EN EEN BETER IMMUUN-SYSTEEM.

Ik heb ook last van extreme vermoeidheid in conbinatie met hartkloppingen en gewoon geen puf. Het is juist goed als je dit na een tijdje voelt. Dat betekent dat je niet meer op stresshormonen leeft. Voel de vermoeidheid, luister ernaar. Ga liggen. Bij mij ebt het langzaam weg trouwens, hoe beter ik me voel. Het schommelt een beetje.

Super bedankt voor jullie reacties hier kan ik zeker wat mee

Beste beide maar tijdens zo’n benauwd gevoel halen jullie je dan ook van alles in je hoofd dat je wat mankeert met je hart etc etc en zo ja hoe schakel je dat dan weer uit in je hoofd want die gedachten blijven maar terugkomen wordt er gek van

Gedachten zijn maar gedachten en hebben weinig effect op de realiteit. Ofwel: wat je denkt zijn geen feiten. Je hersenen bedoelen het goed maar 99,9% van de gevallen is de uitkomst positiever dan je angstgedachten.
Denk even terug hoe vaak je angstgedachten had, die niet zijn uitgekomen, dan zul je zien dat dat er veel zijn.
Dus je kan vanaf nu je gedachten meer loslaten en minder serieus nemen. Met lijdt het meest door het lijden wat men vreest
En afleiding zoeken
En oplossingen zoeken voor je problemen ipv er over gaan piekeren

Met lijdt= men lijdt

Dag Olivia,
Die gedachten zijn intrusies. Ik heb hier ook last van gehad op sommige momenten tijdens men burn-out. Vooral
In begin of als ik een terugval had vaak wanneer ik COVID of griep ofzo had. Ik probeerde er zo weinig mogelijk aandacht aan te besteden, mezelf steeds te zeggen dat het maar gedachten zijn en dat het er even bijhoort maar ook altijd weer over gaat.
Maar erg lastig en beangstigend soms!
Veel moed!

Kathleen

Hoi Olivia, ik heb hier zelf ook ervaring mee (en de meesten hier ook wel) en heb er een tijdje geleden een topic aan gewijdt omdat ik een geruststellende tekst tegenkwam. Ik zal het hier even copy-pasten voor je:

In de laatste fase van je herstel komt het bij sommige mensen voor dat angstklachten opeens keihard naar boven komen terwijl je je fysiek eigenlijk wel weer beter voelt. Dat is heel verwarrend en vermoeiend, maar dat hoort erbij. Je lichaam probeert je terug de veilige stand in te trekken na de shock van de burnout. Ik heb veel periodes gehad waarin ik nagenoeg geen angst had maar mijn lichaam aan alle kanten piepte en kraakte, en ook andersom. Nu zo tegen het (hopelijk) einde van mijn herstel is mijn lichaam bijna weer normaal, maar zit ik ook weer wat hoger in de spanning.

Een mooi stukje uit een boek dat mij erg heeft geholpen (DARE - Barry McDonagh, ziet de tip hier vaker voorbij komen).

"I feel intrusive thoughts act like a barometer of your anxiety levels. They manifest at the lower ends of the anxiety scale. They're often the first thing to show up before bodily sensations and are also the last thing you'll notice when you're close to a full recovery. When people tell me they have everything else under control except for their intrusive, anxious thoughts. I know this is a sign they're making good process and are very close to a full recovery."

Concluderend: laat je niet bang maken door de angst, hoe contradictief dat ook klinkt :) waar veel mensen de neiging hebben om te denken: "Oh nee ik viel me weer paniekerig, het gaat weer fout." Is het vaak juist: "het gaat veel beter en ik kan meer, maar mijn lichaam denkt dat het nog onveilig is en moet even weer wennen aan de hoeveelheid prikkels die het opeens weer te verwerken krijgt." Het signaal dat het echt weer te veel is komt vaak eerder fysiek binnen dan mentaal.

Hoop dat het jou ook kan geruststellen. Succes!

…….

Hoi Olivia, Kathleen, en natuurlijk Y ;).

Wat naar voor je Olivia .

Ik heb hier momenteel ook veel last van. Ik heb het eerder nooit gehad, niet aan het begin.

Het is iets van de laatste 6 tot 8 weken. Ik dacht dat ik de enige was, durfde er daarom niks over te posten.

Ik vind het het meest nare en vervelende van alle klachten als ik eerlijk ben, heb intrusies over inderdaad de mensen om je heen die je meest dierbaar zijn. Voel me dan erg schuldig.

Ik ben er een beetje bang voor aan het worden, als ik maar geen intrusies krijg, kijk soms weg..maar goed als ik onder andere Y haar verhaal lees krijg ik straks ook de intrusie dat het er niet meer is ;) ;) gelukkig maar.

Zet m op allemaal, ik ben weer wat opgelucht.

Als het je zoveel angst geeft stop er dan lekker mee als jij dat zo voelt. Er zijn zoveel andere anticonceptie opties (spiraal? Staafje? Daysy?) of laat manlief het na zoveel jaar op hem nemen door er een knoopje in te leggen 😂. Mocht je het écht willen overwinnen kan je misschien hypnose ofzo proberen.. maar dit gaat me aan t hart eerlijk gezegd! Laat een vent niet bepalen of je wel of niet die pil neemt. Het is jouw lichaam! Het is een gedeelde verantwoordelijkheid die niet alleen bij jou zou moeten liggen

Ik sluit me helemaal aan bij bovenstaande reactie. Naar dat je trouwens last hebt van angst voor allerlei ziekten. Maar ik word eerlijk gezegd ook wel gefrustreerd als ik lees hoe niet empathisch je man reageert op iets wat voor jou zo naar is. Jij bent al jaren bereid de pil te slikken, en nu gaat hij moeilijk doen over condoomgebruik? Ik vind het echt onbegrijpelijk dat vrouwen altijd mogen opdraaien voor alle ongemakken op het gebied van anticonceptie (en zwangerschap en bevallingen op de koop toenemen).
Dus misschien eerst eens een goed gesprek met je man en zijn beroep doen om een beetje begrip?
Sterkte met alles!

Jullie hebben gelijk… ik had denk ik deze bevestiging even nodig. Ik reed op weg naar huis en dacht ‘ik ben ook eigenlijk gek ook’…

Ik denk dat ik gewoon bang ben dat hij me straks verlaat voor dit, omdat het bij hem toch wel altijd draait om wat hij wilt. Pffff angsten laten je verkeerde keuzes maken.

Lieve hypochondertje, boze vrouw hier. Het is allemaal niet makkelijk! Uiteindelijk als hij jou hierom zou verlaten zou je misschien better off zijn. En je zou het sowieso overleven! Handel niet uit angst maar vanuit wat jij voelt dat belangrijk voor jou is, wat voor jou klopt.

Veel succes, sterkte, liefs (ik ben ook hypochonder, ook getraumatiseerd, en mijn vriend verliet me tijdens burnout. En ik leef nog! Haha)

Hoi Boze vrouw en Hypochondertje,

Als dat voor hem een reden is om jou te verlaten verdien je 100x beter. In een gezonde relatie heb je naar mijn idee toch het beste met elkaar voor en steun je elkaar.
Dit geeft alleen nog maar een extra stressfactor erbij (die je nou eenmaal niet kunt gebruiken tijdens een BO).
Ik maak me ook veel druk over allerlei kwalen en dat blijft soms lastig.

En zo te horen zitten we allemaal wel gedeeltelijk in hetzelfde schuitje. Ik kreeg tijdens m’n burn-out ook een scheiding die ik niet zag aankomen. En zelfs na dat alles voel ik dat ik er wel weer uit ga komen.

Sterkte en liefs voor jullie beiden

Helemaal eens ook met de wijze woorden van nog een vrouw! Veel liefs terug! We komen hier allemaal uit ❤️

Dankjewel boze vrouw en nog een vrouw.

Ik ben even mijn notities van het begin van mijn burnout gaan teruglezen en daar zag ik staan als opdracht aan mezelf: minder pleasen.
Nou, dat is duidelijk dus nog niet gelukt 😬
Ik doe het voor hem, niet voor mezelf, uit angst om alleen achter te blijven oid. Zo stom eigenlijk. Want alleen zijn kan ook best prima zijn.

En inderdaad nog een extra stressfactor erbij, is wel het laatste wat we nodig hebben.

Voor jullie ook veel sterkte, burnout is een zware tijd ♥️

Klinkt alsof je in een niet heel gezonde relatie zit… ik had ook zo’n man (inmiddels ex). Er zijn echt betere partners voor je, durf voor jezelf te kiezen.

Dankjewel Anoniem, ik heb gisteravond besloten te stoppen met de pil en heb alle moed verzameld om het manlief mede te delen. Ik was hier gewoon zenuwachtig voor, dat zegt genoeg. Hij was er niet blij mee (volgens hem voelt hij dan minder), maar ik ben echt op m'n strepen gaan staan. Nu voelt dat heel goed, de 'nieuwe ik' heeft even gewonnen van de 'oude ik'.

Gefeliciteerd!! Dit is ook goed voor je herstel. Hypochondertje 2.0 worden!

Dank trotse vrouw ♥️

Heel goed Hypochondertje!💪

Hi Newbee, dankjewel 🙏
Hoe kijk jij hier nou tegenaan als man als je dit leest?

Waarom laat je geen spiraal (Mirena) plaatsen? Zitten veel minder hormonen in.

De Mirena heeft ook risico’s en bijwerkingen ondanks dat er minder hormonen inzitten

Zijn er andere dames die, sinds ze in burnout zijn, haar anticonceptie niet meer durft te nemen dan wel hypochonder zijn geworden?

Wat een eikel !

Hoi Hypochondertje.
Nou hoe kijk ik daar tegenaan (als man.. 😉)

Ik denk dat het in het algemeen als partner vaak lastig is om je goed te kunnen invoelen in de ander wanneer je zelf zulke "problemen" niet hebt. Maar ik denk wel dat je dat als partner moet proberen (dus los van man of vrouw)

Hij denkt waarschijnlijk, vrouw pak jezelf even op. Er is niets aan de hand, maar jij denkt alleen maar dat er vanalles aan de hand is. En mogelijk heeft hij 100% gelijk. Alleen werkt dat zo niet. Dus door zo te reageren wordt het vaak alleen maar erger.

Ik denk dat het goed is dat je de stap hebt genomen. Of het puur medisch wel of niet nodig was, daar kan over gediscussieerd worden. Maar ik denk dat het belangrijk is voor jezelf om die stap voor jezelf te nemen ipv alleen maar aan de ander te denken. Dat kan een goede beslissing zijn richting herstel.

Is dat DE stap? Waarschijnlijk niet, maar het kan zeker een begin zijn.
De tijd zal het leren hoe dat voor hem gaat zijn. Invullen voor de ander heeft weinig zin (en is zo gebruikelijk ook 😋)

Dankjewel Anonieme man

Oh die anonieme man was ik.
Vergeten de naam erbij te zetten

Hi Hypochondertje, ik vind het helemaal niet raar dat je de pil niet meer vertrouwd als je vermoedelijk hierdoor 2x in het ziekenhuis bent beland. Blijkbaar is de pil/de hormonen niet voor jou.
En een spiraal of Implanon hebben net zo goed hormonen, ik zou dat niet eens proberen.

Condooms of het koperspiraal blijven dan over, de Daysy hoor ik wisselende verhalen over (toch veel rode dagen), maar ik zou gewoon lekker kiezen waar jij je het beste bij voelt.
En als je man/partner het daar niet mee eens is, is het niet de juiste partner voor jou. Sorry dat ik het zeg, maar een partner moet je steunen niet tegenwerken.

Ik kan het weten want mijn ex-partner was een narcist en die had hier ook een handje van. Zolang hij maar blij was... het voelde voor mij ook heel onnatuurlijk om voor mezelf te kiezen, ik was helemaal geprogrammeerd in de stand van pleasen en niet in de zelfliefde stand.

Je kunt het Hypochondertje, volhouden en ga maar eens proberen met zelfliefde xx

Tijdens een burnout zijn je hormonen in de war, de pil of een ander hormoonhoudend medicijn zal dit nog verder in de war schoppen.
Dus lijkt me sowieso niet verstandig om hieraan te beginnen als je nog in je burnout zit.

Mag ik even zeggen dat ik het een supergoede stap van je vindt dat je het wel gezegd hebt?? Minder mensen pleasen is hartstikke moeilijk, en je hebt toch maar even voor jezelf gekozen 💪 En dat je het spannend vond is niet meer dan logisch, maar het is echt een overwinning dat je dat gedaan hebt. Waarschijnlijk is dat pleasen ook de reden dat je in een burnout gekomen bent. Dus wat een knappe stap in de goede richting!

En ja, jammer dan voor je man. Vaak vinden partners het lastig als hun partner door hun burnout leren voor zichzelf op te komen. Het verandert iets aan de dynamiek binnen de relatie, en de partner was er toch aan gewend geraakt dat zijn/haar wil wet was. Soms kan dit betekenen dat je toch niet meer zo goed bij elkaar blijkt te passen; soms kan het ook gewoon een periode wennen zijn voor beide partijen aan deze nieuwe dynamiek. Maar het belangrijkste is dat jij voor jezelf leert kiezen, wat voor effect dat ook op je relatie gaat hebben, en daar heb je een enorme stap in gezet. Ga zo door! 💪

Hypochondertje

@Ax: dankjewel, mooie woorden 🙏🥰

Ik weet wel zeker dat ik door het pleasen in mijn burnout terecht ben gekomen.
Het voor mezelf opkomen voelt dan ook nog heel onwennig, zoals Suus het omschrijft klopt het precies!

Mijn partner heeft dominante trekjes helaas, en alles in mij wil er tegenin. Nu is het eindelijk gelukt, hopelijk kan ik dit blijven vasthouden.

@hypochondertje heel goed! En wees niet te streng voor jezelf als het een keer niet lukt. Stap 1 is bewustzijn en stap 2 is uitvoeren, en die twee lopen ook heel regelmatig door elkaar. Betekent niet dat als het een keer niet lukt, dat het je nooit weer gaat lukken; het is een proces om je patronen te doorbreken en dat is hartstikke lastig. En kleine stapjes zijn óók stapjes. Sterker nog, vele kleine stapjes maken uiteindelijk grote stappen :) Dus wees lief voor jezelf, zowel in je keuzes als in je denken!

Dankjewel Ax! Je geeft me moed... heb je ook in dit proces van voor jezelf opkomen gezeten?

@hypochondertje zit er nog steeds in, zij het op een heel andere manier. Maar ik ben ook een pleaser en leer nu ook meer voor mezelf te kiezen. Daarnaast ben ik iemand die heel graag anderen helpt, maar vergeet dat ik daar dan zelf bijna aan onderdoor ga. En ik vind het nog steeds lastig, maar ik blijf ervoor knokken. Ik wil nooit weer in een burnout belanden en ik heb ook geen zin meer om mezelf niet te zijn; je eigen meningen en voorkeuren onderdrukken kost bergen aan energie. Dus blijf ik me hierin ontwikkelen, met vallen en opstaan!

Ik vraag me dit precies zo af.
Het blijft maar door zeuren

Na 6 maanden, maar dan wel met veel rusten en mediteren

Twee a 3 maanden, maar dat voel je zeker niet per dag. Nu ongeveer 85 weken verder kan ik zeggen, 1 procent per week. En nog steeds merk ik vooruitgang.

Ik kan eigenlijk alles weer,maar met mate. Zowel fysiek als geestelijk. Ga ik over de grens dan geeft mijn lichaam dat exact weer aan en neem ik gas terug. De klachten die ik in alle hevigheid had komen dan in zeer lichte mate terug en dan weet ik genoeg.

Er is in mijn geval nu heel goed mee te leven. Ik geniet meer van alle dingen die ik kan die eerst zo vanzelfsprekend waren.

De belangrijkste les was voor mij, eerst voor mezelf zorgen/kiezen.

Twee a drie maanden..zes maanden... Ik zit er een jaar in en het is nog steeds drama....dus fijn als mensen zo snel herstellen

Ligt een beetje aan hoe lang je onderweg bent geweest naar je burnout toe (je aanloop). Hoe langer je aanloop is geweest, hoe langer je herstel. Je herstel is ongeveer 1/3 van je aanloop.

Hallo Rosa. Ik zou me er zo min mogelijk van aan trekken. Heel veel mensen zullen je niet begrijpen. Heb ik hier ook last van en hoe. Het is misschien wel belangrijk om naar je huisarts te gaan .en deze klachten niet zo maar aan je voorbij laten gaan.de vermoehijd kan namelijk ik zo erg worden je dadelijk helemaal niks meer kan .en je dadelijk een vermoehijd heb en een depressie. Gezien door de vermoehijd ook dat kan.maar blijf zeker door gaan op zoek naar je klachten. Evt met een terapie. En je schamen? Echt niet nodig. Het is jouw leven en jij moet je er goed in voelen en niet iemand anders .op dit forum en op internet kan je tevens ervaring op doen. Hoe anderen er mee om gaan .en kunnen je tevens de goede kant opsturen uit hun eigen ervaring. Geef het nooit op en ga er voor. Elke dag is een andere dag.hoop je hier een beetje iets aan hebt. En hoor graag hoe het verder met je gaat .

Hoi Rosa.

Wat naar voor je dat je je zo voelt. Ik en iedereen hier leven en voelen met jou mee.

Ik kan het me voorstellen en begrijp hoe je je voelt, ook ik zit er middenin, al een lange tijd.

Loop ook tegen veel onbegrip aan van zowel mensen om me heen als iets verder af. Maar weet je Rosa, probeer het te laten zijn.

Je kunt het ze tot zover ook niet kwalijk nemen, ze weten niet, gelukkig, wat het is. Focus je op jezelf en op je herstel en op enkele die meer begrip hebben. Zonder diegene die het minder hebben teniet te doen.

Er gaat licht komen, zeker voor jou, voor iedereen. Je voelt je wel, maar bent niet alleen. Ook al is dit digitaal, ik hoop dat je de steun voelt.

Gert

Hoi Rosa,
Weet je zeker dat het geen long covid is?

Hey Gert en Anoniem en Eef,
Heel erg bedankt voor deze lieve en helpende reacties!
Wat fijn (hoe akelig het voor andere is) maar om te weten dat je niet de enige bent. Ik wist nog maar kort dat dit bestond maar het helpt enorm! Ik vind het moeilijk om me niks aan te trekken van anderen. Ik wou verpleegkundige worden en ik focus me enorm op het alsnog helpen en er zijn voor andere omdat dat het enige is waarbij ik nog een beetje mee kan doen aan de maatschappij naar mijn gevoel.
Geen idee of dit ook herkenbaar is?

Ik ben al een aantal keren naar de huisarts geweest voor bloedonderzoekjes van vitamines en lever-alvleesklier waarden ect. Alles was elke keer goed. Op en duur zeggen ze al vanzelf dat ik er maar niet op moet hopen dat er iets uitkomt omdat t toch wel goed zal zijn. Wel denk ik vaak van het kan toch niet dat t alleen een burnout is. Ik heb wel covid gehad. Maar mijn klachten veranderen elke paar maanden. De ene keer heb ik elke avond hoofdpijn de andere keer wordt ik misselijk en nu lig ik telkens ziek in bed met keelpijn en koorts. Het is telkens gewoon een manier dat mijn lichaam verteld dat het genoeg geweest is (denk ik). En ik las hier ook al dat het dan ook draait om acceptatie. Al zou je zo graag willen dat er meer is wat verholpen kan worden.

Hallo Rosa. Weet je ik ben schrijver van je eerste bericht. Ook ik zit met extreeme vermoehijd. Tot gewoon niks meer kunnen als slapen. Ook ik heb van alles laten na zien, ook wat bloed prikken betreft. Maar uit ervaring en behandeling kompt het maar op een ding uit. In mijn geval dan .welke terapie je evt ook ondergaat.
Rust
Regelmaat
Naar buiten
En je niet afzonderen
Met te veel rustig slapen. Worden de klachten aleen maar nog erger. Houd dit in je hoofd. Het zal niet makkelijk gaan worden. Maar nooit op geven .dozeer je energie. Denk niet dat alles op een dag moet. Wat betreft niet luisteren naar andere. Bedoel ik.dat je idd weinig begrip zal krijgen van evt vrienden en omgeving. Maar zo is dat nu eenmaal. Mensen die het niet mee maken. Zeggen gewoon stel je niet aan of wat dan ook.maar het gaat hier om jou leven en jou klachten.!!!!.hier op het forum zijn echt wel mensen die je zeker begrijpen. Blijf ook niet te veel zoeken naar je klachten en doe er wat mee.te veel zoeken werk ook niet. Dat is mijn eigen ervaring ook gedaan. Schrijf elke dag eens op wat wel gaat Schrijf elke dag iets op wat je als positief heb ervaren. Gaat het vandaag niet kijk dan naar morgen. Hoe het dan met je gaat. En probeer zo langzamerhand naar boven te klimmen. Leg dus geen druk op dingen die jij vindt dat moet. Morgen is er weer een dag .het is vallen en op staan. En hopelijk zal je langzamerhand er uit klimmen. Maar daar is tijd voor nodig. Houd dit evt in je hoofd en zoek ook eens een terapuet. Mvg anoniem

Hey anoniem,

Heel erg bedankt voor je reactie! Ik ga wat doen met je tips, ze zijn erg helpend!

Beste Mariëlle,

Je verhaal is mij o zo bekend. Thuis ook met manlief en 2 kindertjes. Hier nu inmiddels ruim een jaar onderweg. Ook weer bijna op volledige uren maar gewoon gesloopt na een dag werken. En dan de dagen erna thuis bijkomen en oppassen met wat ik onderneem. Het lijkt soms wel of mijn lichaam en geest beide reageren op: oh ik moet weer… (werken) en dan kan ik m’n handen vol hebben aan mezelf reguleren, laat staan de werkdag met alle input en hectiek nog.

Ik sta momenteel wel op het punt te gaan solliciteren. Kijken of er een baan/werkgever is waar er minder onderbreking en onrust is. Spannend vind ik het wel, maar ik kom maar niet echt verder in m’n herstel. Het voelt als een onhandig dilemma… want herstel ik niet omdat mn huidige baan in de basis gewoon teveel van me vraagt of kan ik mijn huidige baan niet aan omdat ik simpelweg nog niet voldoende hersteld ben?? Lastige keuze maar heb besloten toch rond te gaan kijken voor werk met iets minder prikkels, wisseling en mentale belasting.

Ik heb wel een coach die me binnenstebuiten heeft gekeerd wbt trauma en overtuigingen etc. Dat was fijn en enorm helpend. Aanrader om iemand te hebben die langszij komt en je handvatten kan geven! Nu in de afrondende fase.

Nou, misschien heb ik je niet perse een antwoord op jouw vraag gegeven, maar hopelijk vind je de herkenning al fijn te lezen. Ik ben benieuwd wat jouw volgende stap gaat zijn!

Heel veel sterkte en liefs, we doen dit niet alleen!

L.

Ook ik ben sinds kort met ademhalingsoefeningen begonnen (met fysio) en was voor aankomende weken nog op zoek naar fijne Buteyko oefeningen. Dus deze timing is perfect!

Verder ben ik sinds ademwerk niet meer duizelig en kan ook veeel beter tegen prikkels. Hoor het graag als je nog andere tips hebt.

Dat is fijn om te horen en geen dank! Wat mij dus ook nog heel erg heeft geholpen de afgelopen weken zijn de Vagus Nerve oefeningen die het parasympathisch zenuwstelsel geruststellen zodat je uit je stress modus komt en tegen je lichaam zegt dat er niks aan de hand is en je in de relax stand komt.

Hier een paar oefeningen die voor mij bijna altijd werken:
youtube.com/watch?v=TnbRcO43CD8&list=PL825pxrljf88zwytNfCjwkD1mJMCb0Cd1&index=8
youtube.com/watch?v=LnV3Q2xIb1U&t=705s
youtube.com/watch?v=L1HCG3BGK8I&list=PL825pxrljf88zwytNfCjwkD1mJMCb0Cd1&index=6&t=467s
youtube.com/watch?v=zUx5kLFyx-M&list=PL825pxrljf88zwytNfCjwkD1mJMCb0Cd1&index=5&t=602s

Groetsjes

Tom H

Mij heeft 1,5 jaar lang ademhalingstherapieen incl buteyko niet geholpen tegen een burn-out. Was voor mij echt verspilling van tijd.
Ik begreep ook uiteindelijk dat chronische hyperventilatie een symptoom is, en geen oorzaak is van de burn-out. Als je aan je burn-out werkt zullen de klachten/symptomen ook vanzelf verdwijnen. Het kan zijn dat je je misschien soms wat rustiger voelt erdoor maar het lost de burn-out niet op

Misschien indd niet de oplossing maar verzachten kan het wel, bij mij is die nare moeheid nog niet weg maar denk wel dat ik zo de goede richting op ga, in ieder geval wel met een fijner en rustiger gevoel en ik denk dat dat wel nodig is om uit je burn-out te komen.

Tom

Dat is mooi dat het jou verlichting brengt tijdens je burn-out :-)

Thanks Tom! @anoniem, het zal niet iedereen helpen. Maar ik heb voornamelijk lichamelijke klachten waar ik dan te veel om stress/hyperfocus op heb. De kern heb ik inmiddels aangepakt en pas ik ook toe, maar de stress rondom rare sensaties is voor mij lastiger om aan te pakken. Daar helpen dit soort oefeningen enorm bij. :) Voor iedereen werkt een andere aanpak.

Ik begrijp je, dan ervaar je het als stress-relief voor je angst(gedachten)klachten ipv dat het je burn-out oplost zoals de titel van dit verhaal zegt , dat is mooi dat het bij jullie werkt voor ontspanning en afleiding. Ik kan alleen maar hopen dat het voor jullie wel indirect invloed heeft op jullie burn-out herstel. Ik moest even een tegengeluid ook geven maar fijn dat het jullie verlichting geeft :-)

Ik denk dat je alle soort oefeningen moet zien als een stuk van de puzzel. Ademhaling/yoga/meditatie/EFT tapping etc kunnen allemaal echt heel veel positieve impact hebben op je burnout. Maar als je naast een tijger zou gaan tappen/ademen zou je alsnog gestresst zijn omdat je lichaam (terecht) gevaar ziet. Dus… die oefeningen zijn top! Maar combineer ze voor langetermijn herstel met therapie, met begrijpen waar jouw chronische stress vandaan komt. (Welke overtuigingen/gedrag etc)

Ja precies. Ja als je bijv door yoga je ontspannender voelt waardoor je bijv makkelijker in slaap valt dan heeft dat natuurlijk een gunstig effect op je burn-out maar als je daarnaast te weinig rust wilt nemen, of te weinig slaapt wilt nemen dan houdt je je burn-out nog steeds in stand en is het dweilen met de kraan open.
Dus als je dingen doet die voor jou bijdragen aan ontspanning dan is dat mooi maar om uit je burn-out te komen dien je ook veel te rusten, te ontprikkelen en te slapen en therapie te volgen zodat je werkt aan de oorzaak van je burn-out. Ik heb gewoon geen goede ervaring met ademtherapie. Maar fijn dat er andere zijn die er wel baat bij hebben. Yoga, meditatie en mindfulness kan ik wel aanraden als je in de begin fase zit van je burn-out.
Dus dit sluit zo goed als aan wat P zegt. Voor mij is dit belangrijk te delen om te voorkomen dat jullie burn-out erger wordt zoals bij mij was geworden. Als ik wist wat ik nu weet was het nooit zo erg geworden. Ik ben weinig online dus reacties lees niet altijd maar wens ieder een spoedig herstel toe en heel veel kracht! Liefs Anoniem

Aanvullend: “Als je te weinig rust wilt of kan nemen houd je je burn-out in stand, bedoelde ik”. In mijn geval zat ik in spoor 2 in de beginfase van mijn burn-out en moest ik verplicht blijven werken, Mijn lichaam had veel veel meer rust nodig merkte ik maar moest werken, de burn-out nam alleen maar toe daardoor. Achteraf gezien had ik veel meer voor mijzelf moeten opkomen en moeten aangeven dat werken gewoon echt niet ging. Maar ik was bang ook om daardoor mijn baan direct te verliezen, en ik had ook weinig kracht om voor mijzelf op te komen. Dus ook al wil je meer rust nemen voor je burn-out, dan moet het wel mogelijk zijn. Het is een complexe situatie de burn-out, en er zijn meerdere (multi-disciplinaire) oplossingen nodig om uit je burn-out te komen. Duidelijke communicatie en voor jezelf opkomen is 1 onderdeel als je te maken hebt met 2de spoor bijv. Nogmaals veel sterkte aan iedereen en hopelijk heb ik iets voor nu kunnen betekenen met mijn tips. Hopelijk komt de dag snel dat ik meer beter ben. Stapje bij stapje beter worden, wij allemaal hier

......trouwens ook nog heel veel stress en angsten gehad in deze periode.

Vorige bericht ook van mij....Petra dus......ben ff niet zo scherp op moment.....sorry

Ik herken jouw verhaal Petra. Waar ik normaal gesproken de dagen rustig doorbreng, is dat met de feestdagen anders. Blijkbaar heb ik tijdens deze dagen ook weer extra veel energie verbruikt en ben ik over mijn grens gegaan. Hierdoor ervaar ik momenteel ook meer duizeligheid, een watten gevoel in het hoofd en ben ik weer sneller overprikkeld. Je bent zeker niet terug bij af, maar moet nu wel weer even aan jezelf denken. Dat ga ik ook doen. Hopelijk verdwijnen deze extra klachten na een paar weekjes rust dan vanzelf weer. Hoe lang zit jij momenteel in een burn-out?

2 jaar geleden is alle ellende begonnen. Was behoorlijk wat jaartjes aan het doordraven geweest. Heb al heel veel geleerd deze afgelopen 2 jaar en ben ook heus al heel erg vooruit gegaan. Weer wat activiteiten kunnen oppakken waar ik heel blij mee ben. Maar die grenzen hé......dat vind ik zo moeilijk......je zit er zo weer overheen. Wat stress en angsten over wat fysieke dingetjes en de feestdagen erbij.......en hoppa daar val ik weer stukje terug. Nu dus maar weer een poosje pas op de plaats maken.

Ook hier nu echt een dipje na alles. Ik heb ook echt wel genoten van alles wat wel kon. Maar merk toch ook de reserves onbewust benut zijn... nu weer snel moe, angstiger etc. Hopelijk met een aantal rustige weken weer vooruit...

Ik ben blij dat de onrustige, drukke en structuurloze periode van feestdagen voorbij is. Ik moet dan over mijn grenzen, omdat ik anders mijn gezin en familie te veel teleurstel. B.v. lange stukken autorijden. (Mijn vrouw rijdt niet)
Ik vind ook vaak dat ik van alles wel weer moet kunnen, maar dat zijn allemaal gedachtes, en gebruik mijn gevoel dan weer niet of te weinig.
Ja dan gaat het mis.
Het is enorm lastig, grenzen voelen, maar ook grenzen aangeven en voor jezelf opkomen. Keuzes maken, vaak moeilijke.

Vooraf en tijdens de feestdagen had ik weer veel meer hartkloppingen. Dat vind ik echt vervelend. Die zijn gelukkig de laatste paar dagen weer weggetrokken. Nu wel nog veel duizelingen. En heel hypochonder. Meer angsten. Voor de feestdagen ging het veel beter.

Ik zou willen dat de duizelingen ook een keer eventjes weg gingen, al was het maar voor een enkele dag, zodat ik weet dat het kán.

Hoi Aswin,

Ik en alle andere meelezers en lotgenoten leven en voelen met je mee.

Je verhaal is heel herkenbaar, je voelt je zo machteloos. Je weet het op een gegeven moment niet meer.

Ik heb ook het gevoel dat ik steeds verder van alles wegraak, alles wat ik heb opgebouwd, uit m'n handen glipt.

En gelukkig soms ook betere dagen, en gelukkig soms ook hoop, maar die druk van buitenaf, verwachtingen, en onzekerheid is killing.

Sterkte en houd hoop.

Hai Aswin, ik begrijp je zo goed!!! Ook altijd gewerkt, 43 jaar, en dan zo hard vallen is bijna niet te begrijpen en te verwerken, niemand wil zo´n leven toch. Hoe komen we hier nou toch uit...ik start 28 januari met schematherapie. Ik hou vol, maar vraag niet hoe.

Liefs,
Corrine

Hoi Aswin,
Dankjewel dat je je verhaal zo open met ons deelt. Zoals Gert al zegt: we leven en voelen met je mee!

Ook ik begrijp heel goed je dilemma. Het ‘moeten’ geeft zoveel meer stress en het is al helemaal rot als je omgeving dan ook nog zo reageert. Ze bedoelen het vast goed, maar je hebt niks aan dat onbegrip. En juist de mensen die zulke doorzetters zijn, altijd hun best doen etc. komen vaak uiteindelijk zichzelf helaas tegen.

Het is gewoon ook allemaal zo dubbel. Je bent ziek en hebt rust nodig, maar dan kom je in de ziektewet en WIA rompslomp met als gevolg alleen maar meer stress. En dat je dan jarenlang een goede werknemer bent geweest, amper ooit ziekgemeld… is extra zuur als je dan nu zulke klappen te verduren krijgt.

Mensen begrijpen echt niet hoe het is om dit mee te maken, hoe elke dag de kleinste dingen een uitdaging kunnen zijn. Hoe je lijf zich zo anders gaat gedragen, hoe je je elke dag zo rot kan voelen. Hoe je uitgeput kan zijn maar toch helemaal ‘aan’ staat van de stress.
Ik hoop maar voor die mensen die het een beetje beu beginnen te raken dat je zo lang ziek bent, dat ze nooit in jouw schoenen hoeven komen te staan en de strijd hoeven te leveren die jij levert.

Ik wens je veel sterkte en alle goeds!

Aswin wat rot,
Geen idee wat er precies mogelijk is voor je, maar je gezondheid staat op 1, blijf daar voor vechten, en voor het kunnen nemen van de o zo nodige rust om te voorkomen dat je terugvalt en ervoor te zorgen dat je lijf en hoofd kunnen herstellen. Veel kracht en sterkte gewenst!

Het gevoel van verwijderd raken van alles is herkenbaar, maar ook ergens de weg naar binnen, naar weggestopte emoties en gevoelens ruimte geven, meer rust en herstel, althans dat is mijn ervaring.

Zolang er maar wel een aantal mensen (al is het er 1) om je heen als dichtbij en veilig blijven voelen, dat gun ik een ieder van ons!

Sterkte!

Hoi Aswin

Wilde me hier even bij aansluiten,goed verwoord Y.
Sterkte

En mooi wat jullie zeggen ook over in elke dag toch iets positiefs te zien. Voor mij zijn het ook de 'kleine fijne haalbare' dingen en momenten die me op de been houden.

Denk in mogelijkheden en oplossingen, denk aan je gezondheid, dit zou op 1 moeten staan. En begrijp ook dat het voor mensen moeilijk is om te begrijpen hoe een burn-out voelt, dus vergeef het ze
Hier ben je niet de enige, wij begrijpen je.
Hopelijk heb je iets aan de tips die hier gegeven worden op dit forum van iedereen
Ik heb veel bewondering voor je doorzettingsvermogen en het vergt veel moed om een verhaal als deze te schrijven, heb veel respect voor je bericht
Ik wens je een goede balans toe tussen werk en herstel
Het zijn vaak de kleine dingen die ons toch vrolijk kunnen maken
Zet m op!

Dankjewel voor jullie lieve reacties. Dat doet me goed en geeft me hoop dat het goed gaat komen.
Door dit forum heb je het gevoel dat iemand je begrijpt.
Los van de klachten ben ik ook vaak naar mijn omgeving aan het vechten omdat die niet begrijpen wat er in mij omgaat.
Wens iedereen veel sterkte en beterschap.
Groet Aswin

Ik zou het beschrijven, voor/aan de normale man, als ongeveer een enorm zware/heftige langdurige kater. Misschien dat andere zich er dan wat beter bij zouden kunnen voorstellen hoe het voelt. Je kan ze ook verwijzen naar forums als dit als ze geïnteresseerd zijn naar hoe het voelt. Of misschien dat je info kan delen met ze, wat op internet staat evt. De filmpjes met mensen met long Covid, wat veel weg heeft van een burn-out op de longklachten na, die zou je ook kunnen delen met je omgeving
Maar besef dat het voor niet zieke mensen lastig is om precies te voelen wat jij voelt, dus vergeef het ze. Het heeft echt te maken met elkaar leren begrijpen en begrip hebben voor elkaar. Leg uit dat het niks te maken heeft met willen maar dat het te maken heeft met kunnen.
Blijf gefocust op je herstel en gezondheid, dan komt het goed!
Heel veel Succes en sterkte aan jou en iedereen

Hoi Aswin,

Wow, jouw verhaal is zo herkenbaar ik zou het zelf geschreven kunnen hebben. Heb me ergens september 2021 ziek gemeld en wilde veel te snel weer aan het werk (schuldgevoel, verantwoordelijkheidsgevoel, gevoel van falen, stel je niet aan, je kent het wel). Forceerde het reïntegreren met als gevolg jaar later rond juli weer volledig ziek melden (zat toe op 7 uur per dag). Door het geforceerd reïntegreren had ik mezelf nog zieker gemaakt dan ik al was. Spoor 2 doorlopen en na twee jaar de WIA in. Ik zit inmiddels al meer dan een jaar in de WIA. Heb voor mezelf het idee dat ik het nog steeds allemaal niet accepteer. Het is ook zo moeilijk als je altijd (te) hard gewerkt hebt en niemand ooit voor mogelijk hield dat juist jij in een burnout terecht zou komen. Heb nog steeds veel lichamelijke klachten en soms gaat het wel ietsje beter maar vervolgens zit ik weer in no time in dat zwarte gat. Als donderslag bij heldere hemel. Ook het verhaal van de omgeving herken ik heel erg. BO is gewoon zwaar onderschat en alleen mensen die in hetzelfde schuitje zitten of hebben gezeten weten wat je echt doormaakt.

Een oplossing heb ik helaas ook niet, maar luister naar je lichaam. Wat niet gaat, dat gaat niet. En ik snap je argument van geld op de plank helemaal, maar door blijven gaan en verwachten dat je op een dag wakker wordt en alles voorbij is gaat helaas niet gebeuren. Sterkte ik leef met je mee !

Nog nooit van gehoord. Maar als het eerste wat ik erover lees het volgende is, zou ik lekker terughoudend zijn. ;)

‘ De werking van Ashwaganda is niet wetenschappelijk onderzocht voor menselijk gebruik.
Op 5 maart 2024 publiceerde het RIVM een risicobeoordeling waarin het instituut adviseerde om geen middelen te gebruiken waarin Ashwaganda verwerkt is.’

Ashwaganda kan cortisol verlagen maar dat kan ook lange termijn impact hebben op je libido. Ik zou t niet doen. CBD olie is beter en heeft geen bijwerkingen (maar niet combineren met andere medicijnen). Zorg wel dat je goede kwaliteit hebt. Als het een potje van 10€ is is het geen goeie.

Niet doen
Ik heb dit genomen op advies van Charlotte lager consulente
Ik eindigde met een lever ontsteking

Huisarts zei dat dit middel nog al discutabel is..
ik moest er meteen mee stoppen

Hoi Michelle,
Bedankt voor je advies!
Hoe kwam je erachter dat je lever ontsteking had?
Kreeg je klachten? Of via bloedonderzoek?

Ik slik het al een tijdje en voel me er goed bij wat dat betreft.

Wie heeft dit ooit doorleeft en overleefd en kan er lachend op terug kijken?

Zie verhaal 1534 van Eric.

Sterkte E. Het valt allemaal niet mee. Momenteel zit ik voor mijn gevoel ook weer in een gigantische dip. Maar hou vol!!!! Je bent niet alleen ook al lijkt dit in jouw omgeving.

Groetjes

Hoi E
Wat je zegt…blijft een ramp.ook ik voel me zo…nergens zin in,alles zo’n berg !angstig…hou vol !

Lieve E., ik krijg tranen in mijn ogen als ik jouw berichtje lees, zo herkenbaar en niemand die je echt kan vertellen hoe en wat.

Ik heb deze vraag, een tijdje geleden, ook voorgelegd aan mijn psycholoog, die zei: heb vertrouwen dat je lichaam in staat is zichzelf te herstellen (en hiermee dus ook je zenuwstelsel).
Er bestaan geen medicijnen die een burnout direct kunnen herstellen, alleen medicijnen die klachten kunnen verminderen, je lijf kan het allemaal zelf mits jij de goede omstandigheden creëert, zoals rust en geen stressfactoren om je heen.

Ik moest het vergelijken met een zware griep: je kunt paracetamol en neusspray nemen tegen die ergste klachten, maar uiteindelijk herstelt je lijf vanzelf.

Ik heb hier al mijn hoop op gevestigd, en als ik per week kijk, zie ik geen verschil/vooruitgang, maar wel 3 maanden weer wel. Het gaat gewoon tergend langzaam allemaal. En zeker als je in het begin of je dieptepunt van je burnout zit, is je wereld heel donker. Maar het komt goed echt, alleen heb geduld.

Ik hoop dat je hier toch wat aan hebt.

Suus heeft helemaal gelijk! Ik kan dit helemaal bevestigen. Ook zou je kunnen kijken naar je belastbaarheid dmv een psycholoog en/of ergotherapeut.
Heel veel Rust/slapen/ontprikkelen en geduld hebben is stap 1

Hoi allemaal,

E., ik snap je zo goed. Heb t ook allemaal meegemaakt. En ben er ook nog niet helemaal uit hoor. Maar het gaat de afgelopen tijd vooruit en ik begin mijn oude vrolijke zelf terug te zien, soms met momenten maar gister zelfs een hele dag. En ik voelde zowaar iets wat op rust leek. Ik ben dat ook al ruim 2,5 jaar niet meer gewend. Stapje voor stapje begint het te komen. Geef de moed niet op!
Vanochtend heb ik zelfs een kamer opgeruimd met spullen die ik na mijn verhuizing van vorig jaar nog niet eerder had kunnen opruimen. Ik had er gewoon ineens de puf voor.

Echt, ik zit al lang op dit forum dus ik val misschien in herhaling, maar ik kom van een mega diep dal 2 jaar geleden. En dat ik nu weer kan zingen en dansen en lachen, is hopelijk een teken van hoop voor wie het nu even niet ziet zitten!

Veel sterkte allemaal.