Burnout - forum lotgenoten

Nog nooit van gehoord. Maar als het eerste wat ik erover lees het volgende is, zou ik lekker terughoudend zijn. ;)

‘ De werking van Ashwaganda is niet wetenschappelijk onderzocht voor menselijk gebruik.
Op 5 maart 2024 publiceerde het RIVM een risicobeoordeling waarin het instituut adviseerde om geen middelen te gebruiken waarin Ashwaganda verwerkt is.’

Ashwaganda kan cortisol verlagen maar dat kan ook lange termijn impact hebben op je libido. Ik zou t niet doen. CBD olie is beter en heeft geen bijwerkingen (maar niet combineren met andere medicijnen). Zorg wel dat je goede kwaliteit hebt. Als het een potje van 10€ is is het geen goeie.

Beste A., ik heb hetzelfde, en zet ook de 10.000 stappen per dag. Ik merk als ik dit minder doe, mijn klachten juist erger worden. Ik zit dan meer in m’n hoofd, wat meer spanning geeft met als gevolg meer lichamelijke klachten (bijvoorbeeld maagzuur, zere darmen, hoofdpijn, zere nek en schouders etc.).

Ik ben een tijdje naar de sportschool gegaan, maar de harde muziek, felle lampen en gesprekken met anderen (gaat toch gebeuren) overprikkelde mij juist meer.

Het buiten zijn en het liefst alleen of met mijn hondje houdt me letterlijk op de been.
Frisse lucht doet ook echt wonderen voor je zenuwstelsel.

Ik heb dit ook. Zet dagelijks 10.000 stappen maar nog wel last van mentale en lichamelijke problemen.

Blijf bewegen! Veel burnout coaches zullen ook zeggen dat je eerst fysiek moet herstellen en dat mentaal volgt. Bewegen in de natuur, mindful zijn, mediteren zal helpen het cognitieve aspect weer op te bouwen.

Ik denk dat mentaal sterker worden ook helpt zodat de fysieke klachten minder worden. Ik heb vaak te veel pijn in benen en voeten om te wandelen en ben dan weer bang dat ik het fysiek ga forceren.

Morgen

Dit heb ik ook gehad. En ja alles kost energie. Dus ik heb fysiek verminderd, zodat mentaal beter ging. Nu ik weer wat werk, merk ik dat fysiek weer minder is. Nu zoeken naar een balans tussen mentaal en fysiek. Ik kreeg de tip om vooral fysiek over te houden, zodat lichaam kon herstellen. Ik had de neiging om fysiek dan maar te doen wat kon... maar doseren en rusten bracht me toch verder. En toen deden mijn hersens ook weer geleidelijk mee.

Ik kon aant begin ook prima wandelen, maar 5 min tv of pc was teveel.

Maar t blijft zoeken. Soms zak ik ook door het ijs (teveel doen) en dan toch weer rusten en minder doen. Lichaam herstelt wel weer wat sneller.

Helpt deze ervaring je?

Zwaar marga. Ik herken veel van jouw verhaal. Ik ben inmiddels al een jaar onderweg en ben er nog steeds niet. Het is een hel waar je in beland en het is heel moeilijk om weer jezelf terug te vinden. Ik heb poh gedaan. Cgt, act. Nu momenteel een traject waar ook adhd is geconstateerd. Ik ben ten onder gegaan aan werk en prive. Ik had een mooi leven en mis enorm hoe ik was. Misschien wel voor altijd weg.

Houd de moed erin, Marga en Harry. Het is niet voor altijd, echt niet. Therapie kan wel helpen (en dan met name bij een goede psycholoog, in mijn ervaring heb je niet genoeg aan de poh). En dan gaat het met vallen en opstaan, maar uiteindelijk komen we er weer ;)

In mijn eigen ervaring is alleen praattherapie (zoals CGT) niet voldoende bij burnout maar moet je dmv lichaamsgerichte therapie meer bewustzijn gaan creëren rondom wat je eigenlijk opgebrand heeft, wat je in je lichaam voelt. Vastzittend stress/emoties/traumas eruit ademen/huilen/trillen/bewegen/schreeuwen/schrijven. Minder in je hoofd zitten. Je er niet alleen uit proberen te denken/praten. Denk aan haptonoom, PMT, lichaamsgerichte psychotherapie, een manueel therapeut, BSR.

Ik zou in de weken dat je je goed voelt en beter lijkt, proberen om nog rustig aan te doen en niet van 0 naar 100 te gaan. Langzaam, wekelijks, kleine stapjes zetten (meer activiteiten oid). Zodat je echt duurzaam herstel kan ervaren en niet weer wegzakt. Een terugval krijg je (in mijn ervaring) als je gewoon teveel doet op een dag/week of vervalt in oude patronen die niet dienend zijn (voorbeeld: people pleasen)

Hoi Thom,

Ik heb jaren chronische hyperventilatie gehad. Ik had toen echter nog geen burnout. Ik kwam er vanaf door ademhalingsoefeningen. Eerst liggend oefenen, dan zittend en dan staand/lopend.
4 sec in, 7/8 sec uit via je mond alsof je fluit. Kijk wat haalbaar is. Zorg in ieder geval dat je langer uitademt dan inademt. Leg een hand op je buik en borst. Leer om tijdens de oefening (en hopelijk dus op ten duur in je dagelijks leven) je borst niet omhoog te laten komen. Vooral door je buik ademen en dus niet oppervlakkig ademen. Probeer dit elke dag paar min te doen! Ik doe dit trouwens tijdens mn burnout ook weer. Niet meer voor de hyperventilatie maar voor angst/stress. Het is ook gewoon een manier om tegen je lichaam te zeggen: we zijn relaxed en veilig. Hopelijk heb je hier wat aan!

Ik heb dit geleerd van een fysio waar ik in t begin dan naartoe ging om het te oefenen. Al denk ik dat je er zelf ook wel uit kan komen.

Hi Thom,

Ik heb het ook. Zo raar dat je altijd normaal kunt ademenen en er opeens niks meer van snapt. Bij mij komt het voornamelijk in de nacht voor, maar dat komt doordat ik overdag niet goed adem. Ik heb inmiddels een ademhalingscoach (fysio) en ik kreeg de opdracht om 3 keer per dag '5 sec in, 5 sec uit en 5 sec vasthouden (alles door de neus)' te doen. Net als P. hierboven zegt vertraagd dit je ademhalingsfrequentie waardoor je uiteindelijk de gehele dag langzamer gaat ademhalen. Bij mij tot nu toe nog weinig progressie (ben 3 weken bezig), dus ik vrees voor een lang proces.

Sporten is al helemaal lastig omdat ik te bewust ben van mijn ademhaling. Hopelijk snel wat verbetering..

Nee, bij mij was er wel echt een aanloop. Heel vermoeid, erg emotioneel etc. Dat was bij jou dus niet? Gewoon uit het niets?

Vermoeid ben ik altijd wel geweest, emotioneel achteraf gezien wel, vaak verdrietig uit het niets. Maar ik had geen burn out aan zien komen. De dag ervoor ben ik nog op een verjaardag feestje geweest tot in de late uren.

Bij mij begon het pas echt toen ik eraan toe gaf en wat rust nam. Een paar weken ervoor had ik nog 15km hardgelopen, iets wat na het toegeven er echt niet meer in zat. Desondanks was er wel een aanloop, waar ik s avonds te overprikkeld was om tv te kijken of een gesprek te voeren bijvoorbeeld.

Vlak voor mn burnout ben ik ook nog op een festival geweest. Moet er nu niet aan denken. Denk inderdaad ook wat Timo zegt, zodra je je eraan toegeeft merk je dat veel dingen te veel zijn. Je kunt erg ver komen puur op wilskracht;)
Veel sterkte!

Hi Susan, ik had het ook, ik was ineens misselijk, bizar moe en veel aan het overgeven. Ik dacht dat ik een griepje had, maar dit griepje ging maar niet over.
Pas na maanden kwam ik erachter dat ik een burnout had.
Allerlei ziektes hebben destijds mijn gedachten gepasseerd: tig bloedonderzoeken gedaan, maar natuurlijk niks te vinden.

Voor mijn gevoel zat ik helemaal niet tegen een burnout aan, hierdoor ben ik ook bijzonder bang dat het nog eens gebeurd, ik kan het lastig inschatten/aan zien komen.

Heel herkenbaar, M. Ik zag het ook totaal niet aankomen. Hoe ga jij daar nu mee om? Ben je inmiddels hersteld en wat doe je ertegen om niet terug te vallen?

Nu, terugkijkend heeft mijn lichaam mijn jarenlang signalen gegeven dat ik het rustiger aan moest doen maar op zo’n moment sta je er gewoon niet bij stil. Hoe kijk jij daar tegen?

Ik zag het ook niet aankomen van de een op andere dag kreeg ik een paniek aanval en Bam je leven staat stil

Hoelang zit jij inmiddels thuis? En gaat het nu wel beter met je?

Dit had ik ook van de een op de anderen dag hele erge paniek aanvallen en ik wist niet wat er met me gebeurde was zo eng. Liefs S

Hi Anoniem, ik ben voor de wet hersteld, maar zeker nog dagelijks aan het opkrabbelen. Ik werk nu 2 maanden weer mijn 'oude uren' - na 1.5 jaar - maar ik heb echt nog wel klachten en soms nog een terugval, ik denk dat dit de nasleep is?

Achteraf gezien heb ik veels te lang doorgewerkt, mezelf uitgeput. In die betreffende tijd was ik hard voor mezelf: 'gewoon doorgaan, je bent nog jong (38 jaar), hoezo moe en rust nemen?', nu probeer ik wel meer rustmomenten in te plannen in mijn week, maar heel eerlijk: die angst dat het monster (de burn-out) terugkomt of nooit meer helemaal weggaat, heb ik nog elke dag.

Sommige mensen zien hun burn-out als een cadeautje, maar dat heb ik echt nog niet, ondanks dat de burn-out mij wel veel inzichten heeft gegeven.
Ik heb er nu nog vooral last van, maar ik begreep dat een hoop mensen een behoorlijke nasleep hebben, dus ik probeer me er niet te druk om te maken.

Mijn motto is nu: het is vanzelf gekomen, ik heb er van alles aan gedaan en van geleerd, dus het zal wel vanzelf weer weggaan.
Mijn burn-out heeft een lange aanloop gehad, dus herstel ook denk ik dan maar :)

Hoi M,

Ik zit nu 1 jaar thuis en voor mijn gevoel nog steeds dezelfde klachten en extreme vermoeidheid als aan het begin. Hoe snel verdween de vermoeidheid voordat je weer energie had om te werken? Kan dat ook ineens heel snel gaan? Ik heb ook al van alles gedaan en geleerd wat natuurlijk ook energie heeft gekost.

Hoi Susan,

Volledig herkenbaar! Van de een op de andere dag in de ellende. Daarvoor 3 keer per week sporten, lekker steppen met vrienden etc. Bizar.

Leven als een koe in de wei. Veel rusten, liggen met je ogen dicht op de bank. Afgewisseld met even bewegen. Vervelen, wel elke dag even sociaal contact. Goed naar lichaam luisteren, het hoofd wil van alles.
Ik ben door de hele hel die burnout heet heen gegaan maar ben op de weg terug. Mijn herstelsysteem, fight/ flight modus vindt de balans weer. Door heel veel rust tegenover járenlange overbelasting van lichaam en geest te zetten. Wauw, ik merk langzaamaan zo'n ontspanning ! Het gaat echt over en ik zie het als een cadeautje. Ben er nog niet, maar op de goede weg... Wat een bewustwording, in februari is het drie jaar geleden dat ik opgebrand raakte.

Hou vol allemaal, het komt goed! Echt...

Hadden jullie ook toen je er midden in zit het idee er nooit meer uit te komen? Na welke tijd ging het beter en kon je het wat positiever inzien?

Goede vraag. Dat zou ik ook graag eens willen weten

Ik heb vaak gedacht, toen ik op de bodem zat, hoe komt dit ooit goed? Nu gaat het zoveel beter en weet ik dat er licht is aan t eind van de tunnel. Dat geldt ook voor jullie allemaal, écht waar. En ik vind de uitspraak van Eric een mooie: “leven als een koe in de wei” dat is inderdaad een beetje wat je moet doen!

Het idee en gevoel er nooit meer uit te komen, is heel herkenbaar. Ik heb zelfs een moment gehad dat ik dacht dat het leven geen zin meer had, wat doe ik hier nog als iedereen om mij heen doorgaat. Direct heb ik mijn psycholoog, familie en vriendenkring van deze gedachte op de hoogte gebracht. Het is niet zo dat ik daadwerkelijk een einde wilde maken aan mijn leven, maar ik schrok wel van deze gedachte. Uitspreken van deze gedachte naar mijn dierbare, behalve mijn dochter uiteraard, heeft lucht gegeven. Ik ben geen persoon die makkelijk hulp vraagt, maar doe het alsjeblieft. Je bent sterk als je hulp vraagt. Let erop om van beter worden niet weer een opgave, werk te maken, dat is ook niet helpend. Accepteren dat het nu zo is, lastig hoor, maar echt essentieel. Rust, slapen (lastig in t begin), op de bank liggen, vervelen en dat bewust zijn, beetje bewegen en eraan toegeven. Pas toen dit mij lukte, voelde ik langzaam meer energie. Ik wandel, zwem en roei nu weer rustig aan en dit geeft vertrouwen . Ga na elke activiteit rusten, dikke siësta om te merken weer verfrist wakker te worden. Blij weer met de dag. Morgen zie ik wel weer verder.

"Als je minder denkt, kun je veel meer dan je dacht "

Het komt goed, echt !! xxx

Dag, Ik krijg hypnotherapie en ben erg enthousiast. Omdat je aan de slag gaat met je onderbewuste ga je op een heel ander niveau (dan bijv cognitieve gedragstherapie) aan de slag met bijv angst. Bovendien geeft het mij inzichten over mijzelf die ik door gewoon te praten nooit had kunnen krijgen. Sterkte bij je verdere herstel.

Bedankt voor je reactie anoniem! ik zet hypnotherapie op mn wishlist 😂

Hoe leren zij je zenuwstelsel te kalmeren? Kan je tips geven

Via lichaamsgewichten oefeningen. Deze zorgen ervoor dat opgehoopte stress en spanning, die zich vastgezet heeft in je lichaam, loskomt. Het zijn eenvoudige oefeningen, die een groot effect hebben. In het boek staan al heel wat oefeningen beschreven, waar je mee aan de slag kan.

Ik bedoelde dus: via lichaamsgerichte oefeningen.

Dankjewel, ik zie dat het boek op Storytel staat en ga hem eens luisteren.

Bedankt, ik heb het boek aangeschaft en inmiddels het 1e hoofdstuk gelezen, ik ben benieuwd… 👍

Is dat het zelfde als somatische oefeningen ?

youtube.com/watch?v=zUx5kLFyx-M Probeer dit eens voor de mensen die zich heel gestrest of opgejaagd voelen. Ik word hier zo chill van en slaap ook beter.

Nou, het zal wel aan mij liggen, maar ik heb die nervus vagus oefening van bovenstaande YouTube link nou 3x gedaan, maar merk echt totaal geen verschil met hoe ik me voelde voordat ik aan die oefening begon.

Misschien dat het aan de enorme hoeveelheid spanning die ik meedraag in mijn lijf ligt, of anders is die oefening gewoon onzin?

Iemand andere ervaringen?

Hoi C, als je niet merkt dat je gaat gapen, dat je mond waterig wordt, of dat je op een andere manier meer ontspanning voelt, dan is dat helemaal niet raar maar juist best logisch als je diep in je burnout zit. Dan heb je gewoon meer van de oefening nodig. Dagelijks doen. (En beetje kijken welke oefening voor jou werkt, er zijn er duizenden. Havening/butterfly tapping/EFT tapping vind ik fijne) Je bent niet kapot, je hebt gewoon meer veiligheid/ontspanning nodig in je systeem, wat tijd, geduld en vertrouwen nodig heeft. Ik heb op wanhopige momenten soms wel een half uur zo een oefening zitten doen omdat ik toch niks beters te doen had. Soms hielp het, soms ook niet in het moment. Maar op lange termijn heeft het me wel geholpen.

Hoi Suus,

Dat klinkt zeker herkenbaar. Ik ben de afgelopen maanden extra blij met m’n noise cancelling oordopjes. Die doe ik dan ook vaak in als ik boodschappen doe, kook, de vaat opruim of ga stofzuigen. Anders is het geluid te overweldigend. Met dopjes scheelt het een hoop. Ook met veel muziek merk ik dat die te druk is. Ik probeer maar te denken dat het er voor nu bij hoort, en dat ik op den duur wel weer (deels) zonder kan.

Welk merk dopjes heb jij Lou?

Hoi Suus,
Ik heb in ear oordopjes van JBL met een noise cancelling functie erop.

Ok, dank!

Ik ben nog niet helemaal hersteld van de burnout maar ik heb wel heel erg diep gezeten, met extreme angst. Niet meer alleen durven zijn, me niet meer veilig voelen in mijn eigen hoofd. Dat was de hel. Maar daar ben ik uitgekomen, ik heb CGT, ACT en EMDR gehad en antidepressiva. Allemaal op hun eigen manier wel zinvol, maar op den duur was ik wel een beetje “uitgepraat”. Ik ben van die extreme angst wel afgekomen en ik ervaar nu vooral nog lichamelijk veel stressklachten. T heeft zich flink opgebouwd vanbinnen. Maar dat verschrikkelijk diepe dal ligt in het verleden.

Het meest helpend voor mij is wandelen, stretchen, huilen, slapen, knuffelen met anderen, bewegen (yoga, dansen, schudden). Creatieve bezigheden doen mij ook veel goed. Tekenen, haken, knutselen.
Dit helpt mij om voor stapje het gevoel meer toelaten en doorvoelen, weer vertrouwen in mezelf en mijn lichaam op te bouwen.
Ademhalingsoefeningen kunnen ook fijn zijn maar mij lukt dat niet als ik hoog in mijn stress zit. Voor anderen heeft dat juist weer wel veel effect dus zeker het proberen waard.

Mediteren en schrijven heb ik geprobeerd (op den duur vond ik daar geen rust meer in, werd het meer een soort klusje) en ik heb allerlei “hulpmiddelen” in huis. Ik vind mijn spijkermat en verzwaard oogmasker fijn om te ontprikkelen. Ik heb een infraroodlamp omdat ik het soms zo intens koud heb en omdat ik veel spierpijn heb, die gebruik ik ook regelmatig. En een warmtekussen, dat is onmisbaar geworden voor mij.

Veel sterkte en hopelijk heb je hier wat aan!

Hoi Y..
Even een vraag…
Kort verteld…
Ben nu 2 jaar alleenstaande, door ziekte man, zelf ook veel ziek geweest, nu 8 maanden in een huisje,na 35 jaar samen geweest ,nu alleen. Zo stil, doe wel dingen,hobby’s, tv,
Maar het breekt me soms, alleen zijn🤷‍♀️veel huilen daardoor.angstig, duizelig,etc. Ik weet dat er veel mensen zijn die alleen zijn,maar pffff. Neem dan 5 mg oxazepan,dan is het wat minder erg dat angstig en piekeren . Heb wel ook therapie gehad,maar helpt niet meer .ik moet het toch zelf doen….
Kom ook buiten,heb een kleine hond, maar 🙈 maar komt dit nog goed !?
Kan bij de kinderen ook alles kwijt, maar ik wil ze niet belasten ! Nooit nagedacht over vriendinnen of zo,wij waren aan het werk ,eigen zaak, nu ben ik alleen,had dit nooit verwacht en over nagedacht .! Wil niet zielig zijn,maar soms…..
Ad. Heb ik 10 mg paroxetine,helpt wel wat…denk ik .en nu de feestdagen weer…🙈bedankt voor het lezen!

Lieve An,
Wat voel ik met je mee, als ik zo lees wat je hebt meegemaakt en waar je nu doorheen gaat.
Het kan echt goed komen, maar het zal tijd kosten. Ik kan me zo indenken dat het heel erg wennen is om na 35 jaar met je partner te zijn, alleen te komen staan.
Ik zou zeggen probeer toch af en toe je hart bij iemand te luchten. Ik zeg tegenwoordig vaak: ik heb geen advies of hulp nodig maar ik zou graag even hardop uitspreken wat er in mijn hoofd omgaat. Dat kan al veel brengen.

Ik ben ook veel alleen omdat ik nu niet werk en mijn man wel fulltime. Vaak, als ik er mentaal de ruimte voor heb, zet ik een luisterboek of podcast aan en ga ik lekker creatief aan de slag. Dat kan wat afleiding bieden. Even verdwijnen in een luchtig verhaal.

Even bewegen, je lijf los schudden, kan helpen met de angstgevoelens. Je maakt daarmee als het ware ook wat stress los dus het kan soms ook wel wat emotie losmaken. Als je dat nog te spannend vindt, zou ik het eerder bij mild stretchen en rustig wandelen houden.
Beweging (kan ook poetsen, even de trap oplopen etc zijn) helpt in mijn ogen het beste. En frisse lucht en daglicht.

Het kan echt beter worden. Ik nam op mijn dieptepunt 4x 10 mg oxazepam per dag, daarnaast toen de antidepressiva opgestart.
De oxazepam heb ik in kleine stapjes uiteindelijk helemaal af kunnen bouwen omdat het niet meer nodig was.
Ik had enorme angstgedachten, zag overal gevaar en onveiligheid in. Dat is weg. Mijn lijf voelt zich nog niet altijd 100% veilig, maar mentaal weet ik dat er geen echte dreiging is. En dat maakt dat de lichamelijke onrust beter te verdragen is.
Als ik nu bedenk hoe ik er 2 jaar geleden bij zat als een gebroken, bang vogeltje, dan voelt dat echt als een ander persoon dan hoe ik me nu voel.

Je hebt ook therapie gehad dus je zal dit vast weten, maar: gedachten zijn echt niet waar. Angst is verschrikkelijk, maar het is eigenlijk niet reëel. Je zenuwstelsel is flink ontregeld en daarom ervaar je dit allemaal. En logisch he als je zoveel hebt meegemaakt!

Sterkte hoor en hopelijk heb je hier wat aan.

Hoi Y
Wat je schrijft over : bang en angstig vogeltje… herken ik.
Had best een zware overgang ,ben 66 jaar, nu soms nog opvliegers,en ging altijd maar door.
En dacht : het word zwaar na mijn man, maar dit…zal het nu allemaal pas loskomen. ? Is dat dan het zenuwstelsel of ?
En ik ben nooit alleen geweest, nooit bij stilgestaan!

Loop ook regelmatig met mijn hond,.ook praat ik wel met anderen,zeker als ik een huildag heb.
Het kan me dan zooooo aanvliegen,stilte…en niemand die even een arm om je heen doet,of zegt….komt wel weer goed! 🤷‍♀️

Begrijp nu wel : het is niet zomaar over weer. En dat blijkt wel !
Maar ben er zo slecht in ….geduld.? Wat is dat? Dus ja 🙈.
in de ochtend is het zwaar,alleen zijn, eten, niet ff kletsen of zo..,dus dan 5 mg oxazepan . Scherpe randjes weg, nou…je kent het wel!
Bedankt voor je bericht,en ook ik hoop dat het beter word,al zie ik dat nu nog niet🙏🤔

Geduld is echt het moeilijkste wat er is, herken dat heel erg! Ik geloof zelf wel dat het kan dat emoties en stress op een later moment eruit komen. Net als mensen die ziek worden wanneer ze vakantie hebben. Mijn psychiater heeft dat ook weleens gezegd.
Als je altijd maar doorgaat kan het er bijv uitkomen als je rustiger aan gaat doen. Weet niet of daar wetenschappelijk bewijs ofzo voor is, maar ik ervaar het zelf wel altijd zo.

Bijvoorbeeld: afgelopen maanden heb ik het heel druk gehad met de WIA procedure waardoor ik nu sinds een paar weken weer meer klachten ervaar en er komen nu weer emoties en vermoeidheid los. Heb moeten doorzetten in die periode en nu er weer rustiger vaarwater is, komt er weer vanalles in beweging.

En ik deed ook nooit echt veel dingen alleen. Altijd liefst samen met iemand op pad en dingen ondernemen. Dan is het zeker wennen om ineens veel alleen te zijn.
Niet helemaal vergelijkbaar met jouw verhaal natuurlijk maar ik begrijp wel heel goed dat je het lastig vindt.
Maar wat je zegt geduld hebben is moeilijk, je wilt je gewoon weer beter voelen..

Hoi Y

Gelukkig is het nu weer wat rustiger voor je met de WIA !
En hoefde je het niet alleen te doen. 💪🏼
Heb jij ook hobby’s?
Zit nu op de bank, tv aan, met me hond. En nu….🤔 het vliegt me aan (weer) wat een ramp…..laat de tranen lopen, accepteren denk ik dan maar.🤷‍♀️ maar….duizelig,wazig, wat een ramp kan dit zijn!
Dank je voor je bericht .

Ja ik heb leren haken en dat doe ik nu elke dag wel even. Tv kijken lukt mij niet goed, dan ben ik snel overprikkeld en afgeleid en wordt mijn lijf onrustig.
Ik heb allerlei creatieve hobby’s geprobeerd maar haken vind ik het leukst. Heel makkelijk te leren ook door filmpjes op Youtube bijvoorbeeld. En je hebt je hoofd erbij nodig dus ik ga er wel minder van piekeren.

Het schijnt ook goed voor de hersenen te zijn om met je handen bezig te zijn, dus ik kan het zeker aanraden.

Ik begrijp het helemaal het is echt verschrikkelijk naar! Al die rotklachten. Mijn psycholoog zei in t begin dat ik moest proberen er niet teveel op te focussen maar dat is haast niet te doen. Die klachten zijn zo aanwezig 😅.

Hoi Y

Is zeker niet te doen….niet focussen 🤷‍♀️heb nu ook weer angstgevoel,duizelig,piekeren…🙈word er niet goed van😟
Ik hou me wel bezig ,maar huilbui staat nader dan wat anders! Voel me ook trillerig van binnen. Heb tv aan, maar…..pfff lijkt wel kermis in mijn hoofd , waarom dan?
Haken doe ik ook wel, al kan ik het niet zo goed. Moet niet te ingewikkeld zijn.
Lukt jou het altijd om NIET te piekeren ?
Neem zo maar even 5 mg oxazepan…
Bedankt…..

Nee het lukt zeker niet altijd om niet te piekeren, op mindere dagen steekt dat weer wat meer de kop op. Dan ga ik gewoon even iets doen om mijn gedachten te verzetten en dan gaat het weer vanzelf over. Maar dat lukte in het begin totaal niet hoor, dat heeft echt tijd nodig

Hoi….ben ik weer 🙈
Mijn kinderen waren er vanmiddag, even weer huilbuiltje , dan heb ik aanspraak natuurlijk ,was even weer leuk,en daarna weer stil…….maar ja🤷‍♀️ was even weer blij.
Piekeren…daar zeg je wat. Heeft tijd nodig…maar…hoelang duurt zoiets dan? Ik leid me ook af met piekeren,ook tegen angstig zijn.
Maar zo geen geduld.! Ook mede doordat ik dan ff wat angstig of zo ben. Duizelig, vol hoofd, denken 🙈 alleenstaand nu…maar zo heftig,dat je nu zo ben / wordt. Ik hoop dat het niet lang duurt!
Nooi verwacht !
Dank je wel (weer) voor je antwoord 🙏 ik wil niet zeuren…maar blij met het berichtje !

Hoi ja ik heb echt heel diep gezeten voor toch een aantal maanden ik heb 5 maanden lang erg donkere gedachtes gehad en zelf dagen dat ik er niet meer wilde zijn enorme angste heel veel paniek aanvallen en enorm veel slapeloze nachten. Na 7 maanden werd het stilletjes aan wat beter bij mij . Ik heb veel Emdr gehad en slik supplementen . Ik zit nu 1,5 jaar thuis en het gaat veel beter maar ik ben er nog niet helemaal soms heb ik nog wel eens een rot dag maar dan weet ik dat ik mijn rust moet pakken en mijn gedachtens moet proberen te verzetten .

Hoi S

Dat is ook heftig…herken wel wat van jou.
Heb je ook A.d. of iets?

Bij mij is het echt het angstige,huilen zomaar ,alleen.. Duizend gedachten die door me hoofd gaan,en niet alles kan benoemen. Kermis in me hoofd etc. Heb hobby’s,dus Niet altijd,want als ik 5 mg oxazepan neem is het even weer rustiger. Verder doe ik ook de boodschappen en zo,huis schoonmaken, etc. Het is vooral het alleen zijn.geen aanspraak en zo. Heb wel 10 mg paroxetine,helpt wat…denk ik.
en als mijn kinderen of een kennis er even is,dan gaat het weer.dus ben ik afgeleid,dat helpt .

Dus zegt mijn huisarts nu: laten we overleggen bij de Psychiater of hij / zij een andere aanpak weet.🤷‍♀️ vraag dan aan hem of hij me gek vind…nee natuurlijk,maar soms heb je een andere A.d. nodig,
Kan geen kwaad.🙈
Misschien heb ik een verkeerd beeld van zo’ n arts, ben toch niet gek of zo!…denk ik dan. Maar wil deze strijd niet meer, : angstig,huilen, het is geen paniek of zo, en wil ook geen zombie worden….pfff of voor advies of zo
Ik ben niet de enige…maar het voelt zo !
Lees je !

Het is niet erg als er een psychiater bij gehaald wordt, dat kan je juist helpen. Ik heb ook eerst een half jaar zelf aangemodderd totdat de angst zo heftig werd dat ik via crisisdienst ook bij de psychiater kwam. Oxazepam kon ik afbouwen omdat ik AD (sertraline) kreeg die wat rust in mijn hoofd gaf. Een psychiater kan je hierin goed ondersteunen.

Ik had ontzettend veel weerstand tegen medicijnen, vond het doodeng en wilde er zsm van af om het op ‘eigen kracht’ te doen. Maar het is ook oke als je wel medicijnen neemt als vangnet. Dus er hoeft geen schaamte te zijn. Iedereen moet het zelf bepalen, er is geen goed of slecht.

Mijn ervaring is dat het met die AD destijds voor het eerst wat rustiger werd in mijn hoofd.
Je begint altijd met een lage dosering dus je wordt niet zomaar een zombie. En je kunt je bijwerkingen (als je die hebt) altijd bespreken met je behandelaar. En als de angst afneemt kun je ook altijd in overleg met je arts/psychiater stapsgewijs kijken of je wat kan afbouwen.

En nee je bent niet gek, dit kan iedereen overkomen helaas. Ik had ook nooit mentale problemen gehad, altijd overal goed doorheen gekomen. Dan is het wel schrikken als je ineens naar psychiaters en psychologen moet.

Denk vooral rustig na over wat voor jou goed voelt en weet dat er geen schaamte hoeft te zijn als je in de GGZ terechtkomt

Hey An , ik heb er voor gekozen om alles op een natuurlijke manier te doen om dat in mijn omgeving veel nare ervaringen heb gezien met AD . Toch twijfelde ik vele keren om het toch te gaan gebruiken maar uiteindelijk niet gedaan. Ik heb vreselijke dagen gehad maar heb het allemaal toegelaten het moest hoe dan ook uit mijn lijf heb maanden gehuild en geschreeuwd dat ik niet meer wilde maar heb goede hulp gehad van mijn psycholoog en met natuurlijke supplementen ben ik er langzaam boven op gekomen. Het was een zware weg met ups en downs maar gelukkig gaat het nu beter en tuurlijk als ik te veel doe heb ik ook nog lastige dagen maar dat gaat naar een dag of 2 weer over daar kon ik op het begin van mijn burn-out alleen nog maar van dromen. Het komt goed echt waar bij de een wat sneller als bij de andere iedereen heeft een ander proces . Liefs S

Zo fijn om zulke verhalen te lezen..

Hoi Y

Sertraline werkte bij mij niet,kon er niet tegen. Dus eerst paroxetine van 20mg, maar even later terug naar 10 mg, (echt zware hoofdpijn ervan ) ik hoop nog steeds dat die 10 mg paroxetine wel WAT doet. Zoals vandaag echt een k.t. Dag gehad,huilen ,alleen zijn, draaierig,slappe benen etc, dus vandaag 2x 5 mg genomen.🤷‍♀️nu is het weer rustiger. Maar …man, man…..echt in grote golven…dat je denkt ; ik verzuip in ellende 🙈
En morgen kan het zo weer / hoop ik beter gaan. Maar juist dat…ik zo moeilijk.
En wat je zegt : rustiger in me hoofd ,en wat luchtiger / minder angstig. Wil ik 🤷‍♀️misschien moet ik idd, iets meer oxazepan slikken nu ik zo ben. Het helpt wel om minder drukte in me hoofd te hebben dan.
De H,a . Zegt altrecht in Utrecht ,maar dan moet ik met de auto,en neem ik geen tablet daarvoor in…..hij zou overleggen met de psycholoog, moet ik nog horen .schaam me er ook niet echt voor,maar wil gewoon wat minder angstig zijn voor alles,en minder druk hoofd. Vangnet zou dan oxazepan zijn, ik denk maar zo: als je het niet meer nodig hebt, pak je ook geen tabletje lijkt me toch? Vind het fijn om hier over te praten !

@ S

Wat zijn die natuurlijke supplementen dan?
Hoelang duurt het nu van jou dan ?
Zoals je misschien wel gelezen hebt,is er veel gebeurd,en nu sinds kleine 8 maanden alleenstaande met mijn Hondje. Geeft me veel steun.al weet ze het niet echt ( pup 6 maanden) nooi alleen geweest.
Knap zoals je het doet💪🏼 ik hoop ook dat het ooit wel beter word, en hou me vast aan wat jullie zeggen….het komt goed,al voelde het vandaag zeker niet zo !
Nogmaals als je hier berichten krijgt ….dank je daarvoor…doet goed !

Hey An , de natuurlijke supplementen die ik gebruik zijn aanvullende vitamine en minerale die ik te kort kwam zoals magnesium , zink , jodium , visolie en ik slik saffraan als vervanger voor AD . Liefs S

@an hoe lang het bij mij uit eindelijk heeft geduurd dat ik echt uit die diepe dalen kwam dat heeft toch echt dik 8 maanden geduurd . Ik ben nu 1,5 jaar bezig en heb soms nog moeilijke momenten maar wel veel minder heftig als toen . Liefs S

Ik vraag mezelf ook heeeel vaak af of het nog ooit goed komt..
Zit al 2 jaar thuis. Jaren lang de stress onderdrukken en ineens was het daar..
Hier bijna dagelijks het gevoel van angst icm opgejaagd gevoel.
Emdr, cgt gehad.. medicatie..
Wanneer houdt dit op..

Hoi Leonie

Emdr heb ik gehad,maar zat toen zo in de stress met van alles dat het niet veel hielp.🤷‍♀️ en heb dan wel 10 mg paroxetine,het helpt wel wat…denk ik. 🤔 dus soms ,als het me echt aanvliegt neem ik 5 mg ,per dag ,dat helpt dan even. Soms drie dagen niet,en soms wel. Veel huilen heb ik ook,soms maar kort,en dan weer langer. Leuk vind ik het zeker ,maar kan geen knop omzetten …dus ja😥

Heb je ook medicatie?
Heb je wel hobby’s, afleiding, of woon je alleen?
Sinds 8 maanden alleen, dus pittig.en herken de angst….
Daarom vind ik dit forum ook een steun : je bent niet gek, anderen hebben het ook, en wat moet ik dan? Gewoon iemand om raad vragen of zo is goed !
Sterkte…ik lees je !

Ik kwam er tijdens mn burnout achter dat autorijden een van de meest intensieve dingen is die je maar kan doen. Je moet multitasken, concentreren, continu keuzes maken, anticiperen, en je hebt een hoge verantwoordelijkheid.

Allemaal nie handig als je n burnout hebt. Ik heb het maanden niet gedaan en bouw nu langzaam op.

Dag Olivia,
Die gedachten zijn intrusies. Ik heb hier ook last van gehad op sommige momenten tijdens men burn-out. Vooral
In begin of als ik een terugval had vaak wanneer ik COVID of griep ofzo had. Ik probeerde er zo weinig mogelijk aandacht aan te besteden, mezelf steeds te zeggen dat het maar gedachten zijn en dat het er even bijhoort maar ook altijd weer over gaat.
Maar erg lastig en beangstigend soms!
Veel moed!

Kathleen

Hoi Olivia, ik heb hier zelf ook ervaring mee (en de meesten hier ook wel) en heb er een tijdje geleden een topic aan gewijdt omdat ik een geruststellende tekst tegenkwam. Ik zal het hier even copy-pasten voor je:

In de laatste fase van je herstel komt het bij sommige mensen voor dat angstklachten opeens keihard naar boven komen terwijl je je fysiek eigenlijk wel weer beter voelt. Dat is heel verwarrend en vermoeiend, maar dat hoort erbij. Je lichaam probeert je terug de veilige stand in te trekken na de shock van de burnout. Ik heb veel periodes gehad waarin ik nagenoeg geen angst had maar mijn lichaam aan alle kanten piepte en kraakte, en ook andersom. Nu zo tegen het (hopelijk) einde van mijn herstel is mijn lichaam bijna weer normaal, maar zit ik ook weer wat hoger in de spanning.

Een mooi stukje uit een boek dat mij erg heeft geholpen (DARE - Barry McDonagh, ziet de tip hier vaker voorbij komen).

"I feel intrusive thoughts act like a barometer of your anxiety levels. They manifest at the lower ends of the anxiety scale. They're often the first thing to show up before bodily sensations and are also the last thing you'll notice when you're close to a full recovery. When people tell me they have everything else under control except for their intrusive, anxious thoughts. I know this is a sign they're making good process and are very close to a full recovery."

Concluderend: laat je niet bang maken door de angst, hoe contradictief dat ook klinkt :) waar veel mensen de neiging hebben om te denken: "Oh nee ik viel me weer paniekerig, het gaat weer fout." Is het vaak juist: "het gaat veel beter en ik kan meer, maar mijn lichaam denkt dat het nog onveilig is en moet even weer wennen aan de hoeveelheid prikkels die het opeens weer te verwerken krijgt." Het signaal dat het echt weer te veel is komt vaak eerder fysiek binnen dan mentaal.

Hoop dat het jou ook kan geruststellen. Succes!

Tintelingen herken ik zeker, de laatste week voor ik uitviel door mijn burnout had ik vooral tinteling in de vingers, duizelig, misselijk, modderig hoofd, maar nog steeds onwijs AAN. Dat weekend ben ik ingestort. Ik zit nu al ruim een jaar thuis, poging tot reïntegratie op werk niet gelukt. Ik lees uit je verhaal niet of je nog aan het werk bent, maar ik zou zeker aanraden deze symptomen serieus te nemen en rust te pakken. Sterkte <3
T

Hoi,

Ik weet niet wanneer dit bericht geplaatst is, misschien is het allang niet meer aan de orde. Ik vind deze klachten ook klinken als klachten die kunnen voortkomen uit Hyperventilatie. Ik heb zelf een ademhalingscursus tegen hyperventilatie gedaan en dat heeft me enorm geholpen!

Groetjes,
Marjon

Claudia, jouw klachten komen zo overeen met mijn klachten. Het constant licht zijn in je hoofd en last van me nek en schouders. Ik wordt er zo beroerd van en krijg er een onbehaaglijk gevoel van. Het gevoel van houd het dan nooit op. Heb jij inmiddels alles alweer op de rit ben heel benieuwd.

@Sebastiaan helaas nog veel last van een duizelig /deinend gevoel. Ben een jaar verder maar er lijkt geen eind aan te komen pfffffff.

Gelukkig wel meer energie. Slaap weer beter en kan inmiddels weer 5 km wandelen en er daadwerkelijk van genieten
Ik hoop dat het nog beter gaat worden want dit beperkt enorm.

Hoi claudia,
Geen idee wanneer dit bericht geplaatst is maar ben bebieywd hoe het nu gaat en hoe lang de klachten, vooral het duizelig/deinen geduurd heeft?

Hoi,

Grotendeels herkenbaar. Heb ook een burn-out en loop ook met de vraag of de klachten die ik ervaar daar nou wel onder vallen, omdat ik dit nergens echt terug zie/lees. Inmiddels 9 maanden, energieniveau is grotendeels terug (met ups en downs) maar Duizeligheid / wazigheid Blijft vooral aanhouden. Zodra ik in prikkelrijke omgevingen kom, lijkt het ‘filter’ in mijn brein als het ware niet goed meer Te werken waardoor alles intens binnenkomt. Terwijl je hoofd normaal onderscheid maakt tussen belangrijke en onbelangrijke informatie, komt bij mij alles als ‘belangrijk’ binnen waardoor ook je concentratievermogen niet goed is. Een gesprek voeren op een plek met omgevingsgeluid kan ik niet meer bijvoorbeeld. Soms word ik al duizelig van gewoon een gesprek/praten uberhaubt. Ben ook echt bang dat dit misschien niet meer helemaal over zal gaan, want ben bovenop ook HSP en altijd al gevoelig geweest voor prikkels. Nog iemand zich hierin herkent?

Hallo Amber, de klachten die je schetst heb ik allemaal. Soort van error je kop in drukkere omgevingen. Ook geen geluiden door elkaar kunnen verdagen. Het zal er allemaal bij horen denk ik.

Zo herkenbaar jou/jullie verhalen en klachten
Ik heb sinds 4 maanden veel last van licht in mijn hoofd,gevoel alsof ik op een boot zit... hartkloppingen tintelende handen en vingers, Exceem op mijn handen,nu ook ogen rood en geïrriteerd, einde van de dag stort ik in... inmiddels ook medicijnen van de huisarts gekregen,om de spannings boog wat na beneden te halen,ik werk nog wel maar een stuk minder(ik heb een eigen salon aan huis)

Heel herkenbaar! Ik ben nu 9 maanden bezig en het gaat steeds een beetje beter.... maar ik ben echt zeker 6/7 maanden duizelig geweest. Nu heb ik nog erg last van lichaamlijke klachten voornamelijke trillen/beven van. Echt een rot gevoel want het beheerst op het moment mn leven.

Vorig jaar na 2 dierbare die overleden zijn geen contrct verlening en financieel niet echt top in een burn out gekomen na 2mmd medicijnen gekregen kon niet meer slapen zonder oxzepam nu nog steeds aan annti depresieva t ging beter beter gemeld uwv dat moest van hun maar sinds week weer klachten trilllen en beven blijft zeer vervelend om paar welen gesprekkenn met poh ggz gaat t ooit nog over pff

Hi!

Weet niet wanneer je bericht geplaatst is, maar ik ben ook enorm duizelig geweest tijdens mijn burn-out. Ik had het gevoel alsof ik de hele dag dronken was of op een bootje stond inderdaad. Mijn duizeligheid is stukken minder geworden toen ik een wandelcoaching traject ben gestart. Nu word ik vooral duizelig als ik stress ervaar of teveel van mijn lichaam vraag. Eigenlijk een signaal dat ik over mijn grens ben gegaan. En vergeet niet wat slaap en rust met je lichaam doet, dat is het beste medicijn.

Sterkte!

Hoi allemaal, ik herken het zeker ook heel erg, dat deinende gevoel alsof je op een boot staat.
Lianna je geeft aan een wandelcoach, ga je dan in het begin korte stukken want ik kan echt nog niet zo lang/ver lopen.
Ondanks dat het beter gaat hou ik deze klachten vooral ook met stilstaan, in rij winkel etc. Hebben jullie dat ook?

gr Kim

@marjon welke ademhalingscursus heb je gedaan

Beste lotgenoten.

Helaas is dit mijn 3e zware burn out. Dom dom dom. Maar oke de klachten welke ik hier lees komen mij allen bekend voor. Hebben jullie ook de klacht van staren(je staat ergens en kan dan wel een kwartier stil staan staren in het niets, door de dag heen best veel. Hoor het graag

Weet niet van wanneer deze berichten zijn maar hebt het ook...
Bij allerlei bewegingen een soort duizelig gevoel..alleen draait het niet.
Constant een "zwaar" hoofd..
En met lezen op de tel alsof soms iets vertraagd binnenkomt door mijn ogen.
Ook scrollen soms lastig mee kijken met mijn ogen.
Met lopen een beetje een onzeker gevoel..
Slaap wel goed maar word elke dag zo onzeker wakker, hoe de dag nu weer zal zijn.
Iemand met deze ervaringen ook al aan de betere hand?

Heb sinds een paar weken een burn-out. Dacht dat het een zware griep was, Bloed onderzocht, niets aan de hand. Ook een zwaar hoorfd, of licht in t hoofd. Slaap wel goed. Weet ook wel waardoor t komt--te hard werken, fysiek werken, ben 57-uitzendkracht- de overgang die nog meespeelt, Kids de deur uit- single. Ik ging altijd maar door--niet zeiken doorgaan..Nu zegt m,n lichaam, doe t zelf maar.. Ook de druk van Moeten- anders financieel verzuipen. Gelukkig nu hulp van een goede vriend op dat vlak. Maar mijn God-wat ben ik moe!

Ik heb al 8 maanden een gevoel een strakke band om mijn hoofd
Te hebben en constante duizeligheid .Wat kan ik daar aan doen

Ik herken ook veel van al deze klachten.. de duizeligheid en gespannen nek die helemaal na je ogen toeslaat plus kaken en keel is et ergste.. zit nu 7 maanden al thuis met burnout.. ik denk dat dit echt een uitputtingsverschijnsel is vanuit je hersens.. en heb et gevoel dat dit nog wel 1,5 tot 2 jaar kan duren (liever niet natuurlijk) maar zo accepteer ik de duizeligheid. Lief zijn voor jezelf.. kijk weinig tv. Njet te veel op je telefoon.. gun je hersenen rust in deze periode. Elke dag wandelen helpt ook al voel je je niet goed. Ademen helpt als je schrikt van het gevoel l. En langzaam komen we er wel weer.

Ik herken het duizelig trillen beven

Ik herken veel van je klachten, tintelingen in mijn voeten heb ik ook, soms trekken die door naar mijn benen.. en heb ik het gevoel alsof er duizend miertjes overheen lopen. Ook heb ik een soort koud gevoel met name op mijn voorhoofd. Voelt ook wel als een soort band. In een keer Duizelig worden. Wordt er gek van. Zit al 2 jaar in een burn out... en het gaat met ups en downs

Ik ben nu 15 maanden thuis met een burn-out en de eerste 9 maanden werd ik vooral beperkt door duizeligheid. Hoort er echt bij, maar is vreselijk vervelend omdat het je ook belemmert om ‘actieve rust’ te nemen, zoals mij werd geadviseerd.

Nu ruim 1,5 jaar in een burn-out. Het gaat steeds iets beter. Had ik nooit verwacht. Kwam van heel ver: druk op de borst, paniekaanvallen, dagelijks zware hoofdpijn, tintelingen in armen en benen, handen en voeten, allergische reacties op dingen waar ik nooit allergisch voor was/ben, slapeloosheid, moe moe moe, zere tong, zere maag, etc.
Het uit zich bij iedereen anders. Helaas valt het vaak toch allemaal onder een burn out.
Iedere dag wandelen heeft me enorm geholpen, zoals iemand hier ook al schreef. Ookal was dat het enige wat ik op een dag kon, ik ging.
Nu vooral nog moe en last van te veel prikkels. Die prikkels trek ik op goede dagen wel, op slechte niet.
Maar…. Het gaat steeds wat beter en daar ben ik echt blij mee. Ookal geloof je daar niet in, het wordt ooit beter. Hou vol.

Hoi Claudia,
Ik herken al je klachten. Ik kamp al een jaar met dezelfde ellende. Afgelopen maanden heb ik wel wat progressie gemaakt, door meer te gaan bewegen. Ik denk dat ik nu weer 75% van mijn energie terug heb. Paar maanden geleden was ik na 1 km wandelen al uitgeput. En nu ben ik weer voor 80% aan het werk (als docent.) Ik zou heel graag weer voor 100% willen werken en leven, maar ik merk aan alles dat mijn lijf daar nog niet aan toe is. Vooral wanneer ik mentaal teveel energie uitgeef komen de duizeligheid en de gevoelloze voeten weer heel heftig opzetten. Dat maakt mij vaak onzeker, maar tegelijkertijd besef ik me dat het een signaal is waar ik naar moet luisteren.
Jouw bericht is al oud, maar het is voor mij een geruststelling dat er andere mensen zijn met dezelfde klachten dan ik. Dus dank voor je openheid.

Ik herken alles! Duizeligheid noemen ze een a-typische klacht, maar lees het heel veel hier, bij mij spelen hormonen door vervroegd in de overgang ook nog mee.
Sterkte!
Iemand ervaring met duizeligheid en hoe het verloop was? Ik ben al 4 maanden nonstop duizelig

Hoi ,ook sinds paar jaren tegenslagen gehad (dierbaren verloren,dochter paar zoeken huisbezoeken ,werk die heel veel stress bezorgde,…druk van het leven en altijd blijven doorgaan maar op een bepaald moment leefde ik op men reserves en een serieuze klop gehad sinds een maand geleden .ik heb ook last van trillen en beven vooral
Paniek en angstaavallen,ook veel gedacht dat ik erge ziektes heb en
Al ct scan laten nemen maar zagen
Niks,zal nog een darmonderzoek ook laten doen
,ook veel hartkloppingen en darmklachten.zweetaanvallen,vooral bij het opstaan smorgens het ergste.ook heel moe.soms
Het gevoel ook dat je in elkaar gaat stuiken omdat lichaam en mentale niet meer samenwerken ,maar het gebeurd dan toch niet …zijn er mensen die dit ook ervaren?heb hulp gezocht en nu medicatie nemen maar deze werken maar na paar weken …elke dag is een gevecht …groetjes Kenny

Hallo, 2maand geleden ben ik ook in een burn out beland. Het begon met tintelingen in mijn armen en een paar dagen daarna begon de ellende. Pijnen die constant versprongen over heel mijn lichaam, zenuwtrekkingen ogen, darmklachten, keelpijn, kaakpijn, nek-schouder, vermoeid, angst en paniekerig,.. en dit terwijl ik ervoor nooit wat had. Zijn er nog mensen die dit hebben meegemaakt?

Hier hetzelfde
Ik zit al 8 maanden op een soort boot
Tintelingen
Zenuwen
Moe

Yoga
Oogmeting
Knarsplaatje
Personal training
Fysio
Bloedonderzoeken
Nu alleen nog scan van hoofd

Fijn te lezen dat ik niet de enige ben
Dat had ik nodig

ik ben hier trouwens nu 6 dagen geleden mee begonnen maar merk nog niet veel

Hallo het is een antidepressiva. Deze zijn pas,merkbaar na 6 weken. 10 mg is niet veel zeggen ze je kan de evt bijwerkingen even onderdrukken als ze er al zijn met diazepam. Niet te veel en te lang. Raadpleeg hier voor is de arts mvg anoniem

Ik slik zelf ook dit middel, na 3 weken merk je als het goed is wel wat. Dit middel is erg veilig, hoef je je geen zorgen over te maken

Ik ga hier vanaf morgen ook mee beginnen, eerste 4 dagen 5 mg per dag, en daarna door met 10 mg per dag.

Hoop dat ik hiermee het dwangmatige piekeren en de onrust kan doorbreken, en hopelijk als gevolg hiervan ook de lichamelijke spanning zal afnemen.

De mogelijke bijwerkingen de eerste paar weken probeer ik maar voor lief te nemen, heel veel slechter zal het ook vast niet worden.

Nog andere mensen die ervaring met dit medicijn hebben?

Hoi,

Ook ik ben hier nu net twee dagen mee begonnen. Tot nu toe merk ik naast sufheid niet heel veel van de bijwerkingen. Mijn vader gebruikt deze ook en heeft nergens last van.

Hier inderdaad ook erg duf en suf, en last van wazig zicht, ben vanochtend pas begonnen met 5mg.
Ik ga sowieso wel doorzetten, want veel reacties die ik op de website mijnmedicijn lees zijn best positief
Heb zelf ook wat klachten richting sociale fobie en depressie waar het ook voor voorgeschreven wordt, dus ik ben hoopvol…
Zal mijn ervaringen hier binnenkort laten weten….

Ik slik nu 10mg 8 weken ongeveer. Weinig last van bijwerkingen gehad, alleen hoofdpijn. Geen toename onrust of spanning. Na 2,3 weken voelde ik onrust al wat minder worden. Ik pieker ook minder. Ik durf niet te zeggen dat ik er echt door op knap, maar ik kom de dagen beter door omdat ik minder onrust ervaar. Dus het is zeker het proberen waard!

Hier even een tussentijdse update, na 4 dagen 5mg genomen te hebben, vandaag voor het eerst 10mg in de ochtend genomen.

De bijwerkingen zijn best wel heftig, alsof al mijn spanningsklachten verdrievoudigd zijn.

Hopelijk zal dit snel wat afnemen, maar was al geïnformeerd dat bij her opbouwen het eerst even slechter kan gaan voordat het (hopelijk) beter wordt…..

De dag vandaag schrijven ze voor alles antidepressiva en lijkt het wel het wondermiddel van big pharma. Bij stress relaterende aandoening heeft het weinig nut als hiernaast geen zuiver depressie is vastgesteld. Sipralexa is trouwens werkzamer bij majeure depressie ! Sertraline daarnaast is werkzamer bij angst! Bij hevige spanningen zullen de bijwerkingen ook steeds heviger zijn waardoor je dan ook weer stress krijgt ( vizieuze cirkel dus. Doe je het toch blijf een tijdje op een lage dosis en laat je niet overhalen te verhogen wanneer je al heftige bijwerkingen hebt . Dat is de hel en helpt je niet ! Ik ben eindelijk de juiste psychiater tegengekomen die mij echt helpt ! Ik bouw sertraline geleidlijk af en voel mij veel beter. Daarnaast neem ik Sedistress , omega 3 , vit B12 en magnesium . Vergeet niet we zijn allemaal anders maar dit is mijn ervaring

Hoi!

Anderhalf jaar geleden zat ik wel eens op dit forum, omdat het zo slecht met me ging, maar sinds oktober 2022 niet meer. Dat was rond dat ik m'n eerste dosis citalopram nam, dat overigens pas na een paar weken echt goed werkte. Ik deed dit met begeleiding van een arts. De eerste weken/maanden nam ik ook diazepam erbij om de bijwerkingen te dempen. Die bijwerkingen voelde ik dan ook nauwelijks. Ik dacht: ik kijk eens op dit forum of ik mensen kan helpen, en ik zag jouw berichtje.

Ik was zólang zó huiverig voor medicatie, er heerste bij mij zo'n groot taboe. Volledig ten onrechte uiteindelijk. Het is dé reden en dé doorbraak geweest voor mijn herstel. Het middel zorgt ervoor dat je minder in je hoofd zit en dat je gewoon dingen doet zonder er al te veel bij na te denken. Ik pieker tegenwoordig echt nog wel eens, maar zonder dat ik het weet filtert m'n hoofd de negatieve gedachten en een half uur later denk ik: 'huh, ik was toch aan het piekeren?', maar dat is dan gewoon automatisch weggegaan. Heel bijzonder.

Heel geleidelijk zijn door deze afname van angstgedachtes mijn fysieke klachten ook wat naar de achtergrond gedreven. Ze zijn er nog wel, maar ik heb nagenoeg mijn leven weer opgepakt en werk 20 uur per week en doe weer de sociale dingen waarvan ik nooit had gedacht dat ik ze nog kon. De overprikkeling is er wel, maar op de achtergrond, evenals mijn hoge adem.

Bijwerkingen zijn er bij mij nauwelijks geweest, maar het werkt voor iedereen anders! En de eerste weken zijn misschien wat onwennig, je hoofd werkt ineens heel anders dan normaal. Je zult eventjes geduld moeten hebben met oordelen of het wat voor jou is. Ik hoop dat het voor jou helpt, en geloof mij: het komt ECHT goed. One way or another. Ook al denk je dat het nooit goedkomt, dat komt het ECHT.

Heel veel succes! :)

Hoihoi,

Ik pak nu ook 4 weken 10 mg en nu sinds 2 weken 20 mg. Mijn bijwerkingen in het begin viel niet veel op. Ik was wel elke dag beetje misselijk buikklachten. 3 uur Na inname jeuk op mijn bovenrug en slapen voelde onrustig. Ik maakte vooral zelf veel paniek erom als ik al het kleinste voelde. Doodsgedachtes werden even erger. Ook een rare bijwerking maar het tot een hoogte punt komen lukt bijna niet meer. Geslachtsgemeenschap voelt ook vreemd aan jammer genoeg. Hopen dat het snel terug komt. Nu sinds ik heb opgehoogd zijn alle angst gedachtes gelukkig weg. Geweldig middel alleen op seksueel gebied is het erg jammer natuurlijk. Ook nu nog vaak moe maar denk dat dit gauw weg gaat! Voel me zoooveel beter. Het is het zo waard! I promise.
Zal niet meer reageren op berichten. Kom nooit op deze site. Succes !

Vandaag begonnen met citalopram 10mg voor de eerste 2 weken voor mijn depressie klachten, zoals voor de slaapproblemen en minder eetlust. Dus 10mg citalopram en 10mg temazepam voor angst en slaapstoornissen.

Zijn de lichamelijke klachten afgenomen sinds gebruik van medicatie? Mijn spieren zijn zo verkrampt, veel verzuring. Ik denk door mijn angststoornis.. ik ben eerst doorverwezen naar de neuroloog, maar ook gesprek met psychiater eind augustus.. ik slik nu soms halve oxazepam.

Ik zou graag willen weten of citalopram zo gevaarlijk is

Vanwege paniekaanvallen heb ik citalopram voorgeschreven gekregen.
Ik heb therapie gevolgd, o.a emdr om van de aanvallen af te komen. Daarnaast slikte ik dagelijks een halve oxa. De oxa gaf mij niet voldoende rust en had het idee dat dit een placebo effect gaf. Ik wilde niet mijn dagdagelijkse bezigheden/werk nog laten beïnvloeden door paniek en dus de stap naar de huisarts genomen om te kijken wat er nog meer mogelijk is tegen de aanvallen.
Weg met de oxa en gestart met citalopram.
Wat een verademing na een aantal weken. Wakker worden zonder onrust te voelen. Zonder angst weer in de auto of naar een winkel gaan. Minder piekeren en gedachtes kunnen laten varen…

Bijwerking die ik ervaarde, was met name in het begin hevige opvliegers, alsof mijn lijf in de fik stond.
Mijn gewicht is iets toegenomen. Daarnaast heb ik iets meer last van migraine-aanvallen.

Maar dankzij citaprolam heb ik wel mijn spontane leven weer terug, zonder angst.

Hallo Bianca,

Wat fijn om te horen! Mag ik vragen welke dosis, en hoe lang het heeft geduurd voordat je weer echt goed in je vel zat?

Alvast bedankt.

Ook ik ben hier benieuwd naar, ik twijfel om er zelf ook aan te beginnen namelijk….

Hi Bart,

Ik zit nu zelf sinds twee maanden thuis en werk op een lager pitje door de klachten die ik ervaar. Ik twijfel soms heel erg of ik overspannen ben, een burn-out heb of een angststoornis. Ik heb last van hartkloppingen, pijn in de borst, steken, twee keer paniekaanval gehad, maar niet uitgeput. Mag ik vragen wat voor klachten jij ervaarde?

Net begonnen Had eerst mirtazipine Mocht er niet mee auto rijden Heb het 2 jaar gebruikt ,nu dit proberen dank voor je schrijven positiev

Ik ervaar plotsinge misselijkheid duizeligheid en angst en alsof ik dan gewoon of flauwval of doodga.
Druk op mijn hoofd en alles erbij.

Hi Bart, ik ben zelf een man van 47 die een leven lang tegen depressie en negatieve gedachten heeft gevochten. Ook ik was altijd anti medicatie. Maar ik ben nu sinds eind 2023 ook met Citalopram begonnen en sluit me geheel aan bij je ervaringen. Mijn leven en die van mijn omgeving is er een stuk leuker en gezelliger op geworden.

Ik ben superblij voor je dat jij het ook zo ervaart en dat je dit hebt gedeeld.

R. 16-12-2024

Hallo Ray,

Mag ik vragen welke dosis jij gebruikt, en hoe lang het duurde voordat je de positieve effecten van dit middel kon ervaren?

En heb je veel last (gehad) van bijwerkingen?

Alvast bedankt voor je reactie…

Onderzoek de polyvagaal theorie. Om uit freeze te komen kan je het beste veiligheid creeren, je lichaam laten weten dat t veilig is. Hele rustige oefeningen (restorative yin yoga) of vagus nerve oefeningen, neuriën, yoga nidra van ally boothroyd op youtube zijn alllemaal goed maar 1 specifieke heet “inner resource” in die meditatie ga je naar een veilige plek in jezelf, knuffels of aanraking van mensen die je vertrouwt. Warme drankjes, rust nemen, onder een deken gaan liggen, in een warm bad.. niks “moeten”. Je moet niks en je hoeft jezelf niet te fixen. Houd vertrouwen in jezelf en in je lichaam om wanneer het er klaar voor is weer uit de freeze stand te komen ❤️

Freeze is geen burnout soort voor zover ik weet, maar een staat van je zenuwstelsel die uiteraard wel vaak voorkomt bij mensen met burnout.

Succes 🍀

Hoi anoniempje dank voor je reactie. Inderdaad staat van het zenuwstelsel.. ben jij hier ook bekend mee als in je het dit mee gemaakt. Mag ik vragen hoelang het bij jou duurde voor je je weer een beetje normaal voelde? Alle tips die je net gaf neem ik van harte en de meeste doe ik al. Ik merk alleen dat mijn emoties in de freeze stand zitten had jij dit ook ?

Hoi Susan,
Toevallig schreef ik laatst hier op de site ook over de Polyvagaal theorie in Verhaal 1464 ‘Tip voor wie zich onzeker voelt’. Sluit me helemaal aan bij de reactie hierboven.

Ik heb afgelopen maanden ook heel erg in freeze gezeten, toen zaten de emoties helemaal vast en nu komen ze weer los. Veel huilen maar laatst ook voor het eerst in tijden keihard kunnen lachen. Blijf in beweging en sterkte ❤️

Hi Susan,

Ik heb meerdere periodes gehad van weken dat ik in freeze zat. Lichamelijke freeze, niks meer voelen, emotionele freeze idd ook (soms was dat wel lekker omdat ik dan in ieder geval geen angst voelde). Hoe dan ook, het ging alle kanten op en ik moest leren om mn zenuwstelsel te reguleren door de tips hierboven. Ik heb denk wel 7 maanden last ervan gehad, en juist na rock bottom in maand 6 ben ik eruit gekomen omdat ik van die rock bottom periode opeens heel veel leerde over mezelf. In mijn geval was ik eigenlijk heel onzeker over mijn kunnen, niet veilig in mezelf. Iets “clickte” opeens waardoor ik vanaf dat moment, op de bodem, juist een bodem heb gelegd voor in mezelf vertrouwen, veilig zijn bij mezelf.

Hope this helps! Trouwens “rocken” hielp toen ook wel eens. Gewoon op je buik liggen en je heupen heen en weer bewegen. Op een gegeven moment herkende ik welke oefeningen me er wel eens uit haalde.

Dankjewel dus door dagelijks dat soort oefeningen te doen reguleert je zenuwstelsel zich als ik het goed begrijp? Hoe lange tijd heeft dit nodig als je dit dagelijks 15 min doet en daarnaast nog mediteerd of yoga doet

En trouwens mijn lichaamsgerichte psychotherapeut heeft me ook heel vaak uit de freeze (en ook ernstige overprikkeling en andere ellende) gehaald dmv oefeningen, co-regulatie, emoties releasen (bio energetica, somatic experiencing etc) Als ik 1 ding moet noemen dat me in heel deze burnout het meest geholpen heeft is het zijn therapie.

Een ontregeld zenuwstelsel kan 100 redenen hebben en het is een puzzel die je moet leggen. Er is geen tijd die je eraan kan geven.
1. Gebruik de tools/trucjes en doe wat voor jou werkt, luister naar je lichaam. Na welke activiteiten en mensen voel je je slechter en welke beter?
2. Werk aan dieper liggende overtuigingen. Want als je alleen 1 toepast schiet je ook makkelijk terug in een onveilige staat ( freeze/fight flight) omdat je je in de basis gewoon onveilig voelt. Doe dit met een therapeut!
3. Probeer de situatie de accepteren en niet teveel opzoek te zijn naar de snelste weg of oplossing. Dat werkt averechts heb ik gemerkt. Wees lief voor jezelf. Jouw lichaam heeft tijd nodig om zich te herstellen. Misschien kan je er ook met nieuwsgierigheid naar kijken. Ipv “hoe gaat dit zsm weg?” Stap voor stap onderzoeken wat jouw lichaam in deze staat heeft gebracht.

Extra tips: routine is belangrijk als je al zo ontregeld bent. Eet 3 x op ongeveer vaste tijdstippen. Elke dag ongeveer zelfde tijd naar bed. Dat geeft je lichaam ook weer zo’n gevoel van veiligheid.

Super bedankt voor jou reactie. Ik ga het allemaal mee nemen en hoop de volgende keer hier te kunnen plaatsen dat het beter gaat!

Dat gun ik je zo! En het gaat je lukken.

Heb je je laten vaccineren ? En zijn daarna je klachten begonnen ?

Ik heb na de 2e vac. ineens vastzittende spieren in mijn nek en schouders gekregen en vermoeidheid wat toen langzaam minder werd, maar pas 1.5jaar daarna kreeg ik pijn in voet en knie en nu dus al een jaar burnout.

Zoek even op long covid & mind body benadering. Ken veel mensen die Hiermee geholpen zijn! Werkt overigens ook voor burn-out klachten en andere onverklaarbare chronische klachten.

Kan best. Ze waarschuwen ook op op de website over vaccinatieschade

Ik herken me heel erg in de twijfel of het nu long-COVID of een burn-out is. Zit ook al bijna een jaar met vermoeidheidsklachten, waarvan sommige echt verbeterd zijn en andere klachten, voornamelijk de hoofdklachten, aanblijven. Ik heb me erbij neergelegd dat ik er nooit achter zal komen wat het precies is, de symptomen en behandelingen lijken bij beiden namelijk veel op elkaar. Ben je al bij een ergotherapeut of psychosomatische fysio geweest? Daar ben ik nu sinds een paar weken ook mee gestart. Wie weet helpt het weer wat.

Ja ik ben ook bij psychosomatische oefentherapie.
Hopelijk gaat het wat opleveren.

Er zijn heel veel mensen met vaccinatie schade Google eens op thelongshot die schrijven er ook veel over , ik maak me er zelf namelijk ook veel zorgen over want je ziet toch een hoop Oversterfte en “burn out” pandemieen in landen waar de mensen voor een groot deel gevaccineerd zijn. Laten we hopen dat het ooit nog over gaat

Hoi Samantha,
Het is niet echt te zeggen hoe lang dit kan duren. Het kan ook komen en gaan, afhankelijk van veel factoren (hoeveel stress/druk je ervaart, of je goed slaapt en eet etc).

Derealisatie treedt vaak op als je zenuwstelsel in ‘freeze’ stand verkeert. Het is een mechanisme van je lijf om je te beschermen tegen nog verder “gevaar” (overbelasting).

Wat kan helpen is milde beweging, buitenlucht, ritme en regelmaat, gezond eten, knuffelen (dit wordt echt onderschat) met een dierbare of een huisdier of een knuffelbeest. Maak het jezelf comfortabel, met bijvoorbeeld lekker warme kleren of een dekentje.
Wat ik zelf ook heel fijn vind is af en toe een voetenbadje met wat magnesiumvlokken erin. Is ook goed voor de spieren en slaap.

Vooral niet teveel van jezelf vragen. Niet te intensief sporten, maar alles rustig aan. Soms letterlijk een tandje terugschakelen: langzamer lopen, eten, praten, ademhalen.

Er zijn ook specifieke oefeningen die kunnen helpen, die zou je kunnen opzoeken. Ik noem er een paar:
- butterfly hug
- containment hug
- tapping / kloppen op je lichaam
- zachtjes een beetje schudden of trillen met je lichaam

Sterkte hoor!

Dankjewel voor je reactie. Ik heb het idee dat ik al best veel toe pas. Ik doe ook somatische oefeningen sinds kort.. welke vormen van derealisatie had jij en na hoelang trok het weg?

Vooral een heel vol hoofd, afwezig gevoel en soort tunnelvisie. Duizelig, draaierig, instabiel op mijn benen staan. Suf voor me uit staren en niet in beweging kunnen komen. Loodzwaar gevoel in heel mijn lijf waardoor van de bank af komen echt onmogelijk leek. Als ik buiten liep, voelde ik me heel vreemd en ook onzeker. Bang om door mijn benen te zakken (is nooit gebeurd natuurlijk).

Ik heb t een beetje met periodes, als ik te lang weer teveel op mijn bordje heb.
De laatste tijd had ik het 3 maanden lang maar toen liepen er allerlei procedures waardoor ik niet aan rusten toekwam. Sinds een paar weken gaat het weer beter. Ik ben ook weer heel consequent elke dag oefeningen gaan doen en daar begin ik nu de vruchten van te plukken.

Hopelijk trekt t bij jou ook snel een beetje weg!

Wat voor oefeningen doe jij?

Ik doe elke dag Yoga with Adriene op youtube en ‘s ochtends en ‘s avonds mijn lichaam los schudden. Soms met een filmpje of soms gewoon op muziek.
Verder af en toe even bewust diep ademen en regelmatig even schouders optrekken, rug en heupen bewegen. Voor mijn heupen vind ik de figure 4-houding fijn of een pigeon yoga pose.
Soms ook kloppen of “kneden” op mijn lichaam (armen zachtjes knijpen of een voetmassage bij mezelf). En elke dag even wandelen.

Dit wordt mijn 3e BO kerst en ik ga elk jaar gewoon zo lang ik het volhoud. Het eerste jaar heb ik het wel alleen 1 dag met mijn eigen familie gevierd.
Ik heb een grote schoonfamilie dus dat is intensiever dan met mijn eigen familie maar iedereen vindt het altijd al leuk dat ik het kom proberen. Meestal is het ook maar max 2 uurtjes hoor.
Gewoon doen wat voor jou goed voelt!

Hoi Roos,

Wat super om te lezen dat je er uit bent gekomen, en op eigen kracht dan wel! Ik (en Taco, als ik jou hierbij mag betrekken) zijn ook op een soortgelijke manier bezig, naar binnen gaan, zo diep mogelijk, en alles loslaten, ik heb ook hele hevige opkomende spanningen, klappertanden, intense huilbuien en andere sensaties sinds ik voor het eerst naar binnen ben gegaan. Inmiddels al een paar "releases" verder en ik begin het ook te merken aan mijn energie en gemoedstoestand. Wel zitten er nog hele pittige dagen tussen (gister bijvoorbeeld) waarbij mijn lichaam alles eruit gooit en al mijn klachten verergeren, heftig proces. Ik begin steeds meer inzichten te krijgen, mini traumas te verwerken en verbanden te leggen waar ik echt iets aan heb. Ik geloof hier echt in en het voelt goed, iets wat ik met de psychologen niet heb kunnen bereiken! In Verhaal 1087 en 1023 wordt hier ook over gesproken, op een andere manier dan wel. Thanks voor het delen Roos

Hoi Roos, hoe gaat t nu met je? Doe je nog dagelijks TM? Ik ga mede door jouw bericht beginnen met TM in het nieuwe jaar. Heb er helemaal zin in!

Wat is het uitleg aub

Kijk op de website van transcendente meditatie, je kan wekelijks gratis zoom meetings bijwonen waar ze je alles uitleggen. Het is een vorm van meditatie waarbij je middels een mantra het denken overstijgt. Dat geeft diepe rust/ontspanning schijnt. (dus nog niet ervaren maar wel zeer benieuwd)

Ik kan beamen dat 10 min qigong (gewoon via youtube) echt een verschil maakt!

Is dat t beetje t zelfde als meditatie of yoga nidra ?

Nee het is een combi van bewegen mindfullness en ademhaling

Zeker weten. Denk dat er zelden iemand is geweest met een burnout die dit niet zo heeft ervaren. Dit is ook een van de meest voorkomende fysieke symptomen bij angst. En burnout en angst gaan eigenlijk altijd hand in hand.

Ik heb het precies zo omschreven tegen mijn dokter: "ik heb het gevoel alsof ik de hele dag op een boot staat die lichtjes op en neer schommelt." Zelfs als ik in bed lag leek het soms alsof het hele gebouw aan het deinen was op lage golven.

Na een maand of drie is dit gevoel bij mij compleet verdwenen. Wel nog af en toe duizelig maar echt dat deinende gevoel niet meer gehad.

Jazeker, hier heel veel mee te maken gehad. Grappige was dat ik vlak voor mijn uitval nog op een schip zat en het voelt precies zoals toen.

Absoluut, het was zelfs zo erg in het begin dat ik in een rolstoel zat. Ik ben nu 13 maanden bezig en de duizeligheid is veel en veel minder, kan vooral optreden als ik slecht geslapen heb of me te lang (>60 min) op iets probeer te concentreren. Waardeloos... hoop dat het ooit echt helemaal verdwijnen zal want het is vreselijk beperkend én niet zichtbaar voor anderen.. waardoor het begrip er soms niet is.

Yep, helaas ook een vervelende symptoom van stress! Bij iedereen uit het zich anders.
Tip: Dr. Yonit Arthur,The Steady Coach

Hallo anoniem.

Dit gevoel herken ik zelf ook zeker! Vooral als ik net uit een lift stap heb ik dit erg, is behoorlijk vervelend. Maar als je op dat moment er van bewust bent en rustig aan probeert te doen, bijvoorbeeld even stil staan, gaat het al vrij snel weer weg bij me.

Ja hoor hier idem
Al 7 maanden dit gevoel. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed

Ik heb dit ook! Sinds een paar weken een drukkend gevoel op me oren en constant duizelig alsof alles ik niet echt recht kan lopen. Het schommelt….

Hebben jullie dan ook een raar gevoel rondom je neus? Ik merk dus zelf dat ik allemaal sensaties bij mijn neus voel (alsof het strak staat) en dat dan in hand gaat met de duizeligheid.

Ja, dit is heel herkenbaar. Je lichaam is bezig jou te beschermen vanwege stress en bijkomende paniek en angst. Ik durfde heel veel dingen ook niet meer alleen te doen. Mijn vrouw ging overal mee naar toe en als ik toch alleen op pad moest was ik voortdurend in mijn hoofd bezig met adressen onderweg waar ik wel kon aanbellen om tot rust te komen (veiligheidsgedrag). Als je meer rust kunt vinden en je gedachten kunt stoppen (elders op dit forum staan hierover genoeg adviezen en tips) gaat dit gevoel zeker weg. Maar het kan ook zomaar voor een moment weer terugkomen, is mijn ervaring. Het is zeker ook goed om toch weer alleen dingen te gaan doen. Door te vermijden versterk je de angst en daarmee het onwerkelijke gevoel. Een korte wandeling buiten van 10 minuten om mee te beginnen kan al helpen. Ik weet nog dat ik met trillende benen en voor mijn gevoel een zwalkende pas en nat van het zweet een wandeling naar een winkel hier verderop in de straat maakte. En ook dat kan ik nu doen zonder al die sensaties. Stel je lichaam gerust en houdt moed. Het kost tijd, maar het gaat over. Sterkte en succes!

Hoelang duurde dat bij jou harry

Weet ik niet meer precies. Flink wat maanden, ik denk zo'n 10. Met dagen dat het wat beter ging en dagen die bizar waren van onwerkelijkheid. Ik weet wel dat het heel klein begon, maar steeds langer per dag ging duren.

Bedankt! Weet je ook waardoor het ontstaat? En ik hoef me geen zorgen te maken, is het gewoon iets wat past bij een burn out?

Ja, past zeker bij een burnout, overspannenheid, overprikkeling. Gaat bij mij ook gepaard met paniekaanvallen. Geduld, geduld, geduld. Dat is juist zo moeilijk op te brengen, want ik wil er graag nu van af. Maar het zal goed komen! Ooit zullen we weer die persoon zijn die we ooit waren. Die gedachte houd ik vast.

Hoi ja ik krijg dit ook na te veel stress, opwinding maar ook door hele kleine gebeurtenissen. Ik heb chronische spanningshoofdpijn en dat gaat samen met een onwerkelijk gevoel en wazig zicht, slapene ledermaten. Ik kom er maar niet uit omdat ik bang ben dat ik iets aan mijn hersenen krijg, zo lijkt het soms. Dan ineens word mijn arm of been ongevoelig of begint te prikkelen of ik raak totaal de controle kwijt over mijn ademhaling. Heb hierdoor vaak paniek aanvallen en zit helemaal klem hierdoor

Hoi Chantal,

Ik zit met hetzelfde. Handen en voeten gaan tintelingen en ik ga "aan" in een gesprek, schouders gespannen en ademhaling hoog. Ik heb het vooral met mensen die ik niet goed ken en collegas, maar eigenlijk niet met mensen die ik vertrouw en goed ken. Ik kan je vertellen dat het beter gaat na lang rusten, dwz dat dit punt eerder na een minuut kwam en nu naar een half uur ofzo. Dus het kan echt wel overgaan, maar het kost mij in ieder geval wel veel tijd en rust.

Hoop dat het voor jou ook snel beter gaat!

Ik zit ook vaak hoog in mijn adem tijdens een gesprek en vind dat erg vermoeiend.
Toen ik dit eens benoemde bij de haptonoom, vroeg zij me of ik me bewust was van de energie van mijn gesprekspartner. Dat heeft mij wel de ogen geopend: ik paste mijn energie altijd onbewust aan aan degene die tegenover me zat. Een voorbeeld: laatst kwam er een vriendin langs voor een kop thee en vanaf het moment dat ze binnen was, kwam er in hoog tempo een (heel goedbedoeld) vragenvuur op me af. Ik gaf in datzelfde tempo antwoord op alle vragen tot ik merkte dat ik hoog ademde, een hoge hartslag kreeg en allerlei spieren aanspande.
Bij mensen die van zichzelf een rustige energie over zich hebben, heb ik dit veel minder. Ook herken ik wel wat Timo schrijft dat het minder voorkomt bij mensen die ik goed ken.
Ik ben nu aan het leren om dit in gesprekken te herkennen en in mijn eigen energie te blijven en me dus niet aan de ander aan te passen.

Ik herken dit. Ik ben een tijdje helemaal gestopt met gesprekken voeren omdat t gewoon niet ging. Ik zou als tip willen geven om je over te geven aan je beperkingen en praten gewoon even te laten en t langzaam opbouwen. Het komt wel weer!

Ja herkenbaar voor mij! Kan soms uit t niets komen dan… Soms ‘fladder’ ik een paar weken achter elkaar door t leven, doe zelfs dan wat extra dingen zoals shoppen ofzo en dan ineens.. plep, daar ga ik weer! Dan lig ik er helemaal af, elk geluidje teveel, overprikkeld to de max en enorm vermoeid… een gevoel van ‘laat me met rust!’. Is tot nu toe wel echt de tendens die past bij herstellen van Burn out bij mij. Tenminste, op hoe ik het nu na een jaar heb beleefd. Elke keer ga ik dan toch weer over mijn grens, hetzij snel, hetzij heel geleidelijk aan waardoor ik toch weer die dip ervaar.

Daarnaast ga ik me laten testen op adhd/add. Want ik had als jong meisje al hollen of stilstaan… ben heel benieuwd of daar ook een link ligt. Dat het niet alleen herstellen van BO is maar ook een deel hyperfocus en energiemanagement wat nog niet in balans is.

Wat ik in ieder geval heel erg helpend vind, is erkennen dat ik een dip ervaar, en er niet teveel van vinden. Er geen oordeel over hebben en ook niet alles gaan doen om het te laten verdwijnen. Het beste helpt mij om dan heel veel rust te nemen en te gaan voelen. Wat voel ik in mijn lichaam? En welke emoties zijn er? Verder gezond eten (suikers minderen) en ontspannen door in bad te gaan of creatieve kleine projectjes te doen die behapbaar zijn.

Heel veel sterkte en succes, het valt niet mee hè? Maar we komen er wel! Houd moed!

L.

Ik herken dit! Heb lang geprobeerd te “reden” te vinden, maar ook als ik heel gecontroleerd leef en elke dag ongeveer evenveel inspanning lever heb ik soms gewoon nog steeds last van extreme vermoeidheid en kan ik de hele dag alleen maar liggen. Het doet ook bijna pijn, een intense fysieke vermoeidheid. Ik denk dat je lichaam gewoon opnieuw balans moet vinden, je hebt meer energie maar je lichaam weet nog niet helemaal hoe het te managen. Bij mij wordt het door de maanden heen trouwens wel steeds minder. Dus soms is het maar een dag ipv een week bijvoorbeeld.

We komen er wel!

Hi Amber,

Yes, dat heb je ook. Het is nu wel iets minder maar blijft een dingetje. Bij mij komt het denk ik dood spierspanning, dus veel stretchen (yin yoga) en aanspannen/ontspannen helpt.

Kan je omschrijven wat je precies voelt en wanneer? Zelf heb ik ook heel veel last van m’n benen en voeten.

Lastig te omschrijven Eef. Pijn is vaak savonds.....als ik benen op bank heb liggen of in bed. Een soort irriterend,licht pijnlijk,schrijnend gevoel van binnenuit. Daarnaast heb ik ook veel last van spieren aan achterzijde benen,maar dat is een verhaal apart. Dat is spierspanning.....gaat momenten wat beter en als ik dan weer iets teveel loop dan is het er weer. Ik wordt behandeld voor deze spierspanning......maar het is een hele lange weg allemaal.

Hoi Amber, wat jij omschrijft heb ik precies hetzelfde al ruim 2,5 jaar, bij mij voelt het als prikkend vooral in rust en de achterkant van mn benen voelt ook heel onaangenaam, voelt ook als spierspanning heel naar gevoel, pijnlijk. Ik merk dat wanneer ik maar iets van spanning krijg of dit nu positieve spanning is of negatieve spanning maakt niet uit het is elke dag aanwezig. ‘s nachts als ik geslapen heb heb ik er geen last van. Probeer het te negeren. Het slechte slapen werkt bij mij ook niet mee. Mag ik je vragen welke behandeling jij hebt voor je spierspanning?

Ik heb ook wisselend pijn in mijn kieën. Onder mijn voeten ook tijdens het lopen.
Maar ook pijn in mijn vingers.

Ik ben onder behandeling bij Tapa in Zwolle. Werken daar op diepe spierspanning. Google maar eens op hun site dat is duidelijker dan dat ik het kanuitleggen. Toen ik daar begon kon ik nauwelijks meer lopen. Dat is nu al een heel stuk verbeterd.

Oké dankjewel ik ga het lezen
Groetjes, Eveline

Hoi amber dat heb ik ook . Ik 12 mnd bo, mijn spierspanning , ook benen en voeten, laat ik nu behandelen met Shiatsu therapie, massage. Hier door gaat het bij steeds beter. Groetjes Linda

Ik doe juist meer aan mezelf nu ik zoveel thuis zit

Nee Tom jij bent zeker nuet alleen. Ik heb dat ook. Ik heb ontzettend veel moeite om uit bed te komen. Het helpt om mijn zoon naar school te brengen. Dan moet ik mij douchen en wat opmaken. Ik ben maar 10 procent van de persoon die ik was. Het leren accepteren is het moeilijkste. En er zijn dagen bij zoals vxndaag dat hey mkj echt niet gaat. Dus jij bent zeker niet de enigste...

Hi J,

Klein detail... Er zijn 1,3 miljoen Nederlanders die burnout zijn.

En nee, niemand had ooit verwacht dat ik zou instorten en ook ik heb mensen gesproken waarvan ik dacht 'huh? Jij ooit burned-out geweest?'. Het is eigenlijk gewoon een hele burgerlijke ziekte als je het zo bekijkt.

Accepteren dat je burn-out bent is sowieso stap 1. Dus leg je daar nou maar gewoon bij neer. Misschien is koppigheid wel een van je valkuilen ;-)

Cheers,
Frank

Hoi J,

Ik zou zeker niemand hier aanraden om zijn blogs te lezen. Sterker nog eigenlijk moeten die blogs verwijderd worden. Acceptatie is belangrijk maar sorry het helpt echt niet om blogs te schrijven waarin je een graf fotografeerd en thriller horror verhalen verteld . Ik vraag dus ook echt af of hij wel duizend procent hulp heeft gezocht opallerlei vlakken in die 6 jaar. Maar goed mijn mening lees dit niet als je bezig bent met je herstel!!

Lotte, je haalt eruit wat je eruit wilt halen natuurlijk.
Zo was het voor mij wel een "eye-opener" om te lezen dat niets doen bij mij geen niets doen was. Ik keek TV en had terwijl nog mijn telefoon in de hand, en dacht dat ik goed aan het rusten was op die manier (ik ben toch geen klusjes aan het doen?). Nee, rusten is alle prikkels laten varen en gewoon bestaan. Zo heb ik herontdekt hoe rust eigenlijk hoort te voelen want anders bleef ik gewoon non-stop opgejaagd.

Ik heb ook veel blogspot can kakikhebeenburnout gelezen. Dan ging et weer de goede kant op dan ging hij weer bergaf. Ik herken in beide wat jullie zeggen soms maakte het mij ook heel erg emotioneel alsof.het mijn verhaal was en aan de andere kant gaf die inderdaad goeie tips zoals het ontprikkelen en niks doen. Ik heb de eerste jaar ook veelste veel continu op me tel gezeten en gezocht welke ziekte ik had .. en voelde me altijd opgejaagd gespannen pijnlijke ogen noem maar op. Daarin begrepen dat je voor je herstel complete rust nodig hebt

Die blog moet je laten liggen, allemaal nutteloze meningen van die man die hij voordoet als feiten, helemaal van het padje af.

Ik merk ook dat ik soms onrustig word als ik die blog van kakikhebeenburnout lees.. bijvoorbeeld dat stuk dat hij gaat verhuizen, ik lees dat hij alles alleen heeft gedaan. Ik zou daar echt veel meer hulp bij vragen, zeker als je in een burnout zit.
Sommige blogs van die man vond ik wel leerzaam en heb ik echt wat aan gehad. Het echt rusten inderdaad. Ik ga nu 3 keer per dag een halfuur liggen in donkere slaapkamer. Mn ademhaling en hartslag komen dan tot rust. Ik merk echt dat sinds ik dit doe, ik beter slaap in de nacht. Nu heb ik ongeveer 1 slechte nacht per week.
Maar acceptatie doet zoveel inderdaad! Ik zeg het nu ook steeds meer naar andere mensen. Vaak benoem dat ik 3x per dag in een donkere kamer lig en dan komt er wel meer begrip merk ik.

Blog kak ik ben burnout is fake en een hoax

@anoniem, is dat zo ja? Is dus gewoon broodje aap?
Ik heb ook mn twijfels bij sommige dingen hoor, uit die blog.

Hi Marko,

Ja, ik had het ook. Is echt een teken van een overprikkeld zenuwstelsel en komt heel veel voor bij burnout. Wat het erger maakt, is dat je in paniek raakt. Probeer het te zien als iets tijdelijks en iets wat niet gevaarlijk/blijvend is. Hierdoor nemen de klachten uiteindelijk af. Bij mij hielp het om tegen mezelf te zeggen: ik lig veilig in mijn bed. Deze sensatie is maar tijdelijk en er is niks mis met mij of mijn oren. Dit gaat ook weer over.

Hopelijk kan het jou ook helpen.

Groetjes

Ik heb het ook nu al 10 maanden. Zit nu 11 maand thuis.
De hartkloppingen in mijn oor en hals heb ik ook. Ik denk al ruim 2 jaar last van. Het wordt vaak erger als ik mij ga bewegen.
De oorsuizen ben ik inmiddels redelijk aan gewend alsof het erbij hoort, maar die hartkloppingen geeft mij toch wel vaak een stress gevoel omdat het vrijwel continue aanwezig is.

Hoi, ik heb hier zelf ook last van gehad in de eerste twee maanden van mijn burnout. Oorsuizen, alsof ik contstand harde wind hoorde. Dit werd gelukkig steeds minder heftig en na twee maanden ging het weg. Maar de paniek bij de gedachten dat die suizen voor altijd zouden blijven kan ik mij nog goed herinneren, komt goed! Veel rusten!

Groetjes

Ik heb geleerd dat 80% van je zenuwbanen van je lijf naar je hoofd gaan en 20% de andere kant op. En dat flight flight dus ook vaak wordt veroorzaakt door signalen van je lijf naar je hoofd, ook al komt dat door stress gerelateerde sensaties. Is dus een negatief feedback meganisme dat lastig te doorbreken is en ook niet met alleen maar nadenken op te lossen. Probeer ondanks flight of flight weer in je lijf te komen (meditatie/wandelen/yoga/somatic tracking als je al wat verder durft te gaan) zodat je lijf rustiger wordt en dan volgt vaak ook je brein! Kan al zo simpel zijn als je concentreren op een plek in je lijf waar het wel comfortabel is al is dit je rechtervoet. Of bodyscans waarbij je je spieren een voor een ontspant helpt mij ook vaak als ik niet eens doorheb wat ik allemaal aanspan.

Ik vind het schudden van mijn lijf helpend, de energie van fight or flight komt dan een beetje in beweging. Kan lekker op je eigen manier en tempo, muziekje erbij. Er zijn ook filmpjes op Youtube, als je zoekt op shaking exercise

Bewandeld hebben. Bedoelde ik

Dag Harry, zie mijn post hierboven, ik heb het ook. Ik heb geen MRI gedaan want in het begin van mijn burn-out heb ik heel veel artsen gezien (ik had maag-darm problemen) en daardoor wil ik nu geen arts meer zien, het kwam allemaal even 'm'n neus uit'. Misschien ook yoga voor jou?

Dag Harry,
Heb je al is jouw bloeddruk gemeten? Een te hoge of lage bloeddruk kunnen ook hoofdpijn veroorzaken.

Hoi Harry, mag ik vragen wat voor pijn jij voelt ook omdat ik zo’n ontzettende pijn heb gehad in m’n lichaam zit er nog, maar een stuk minder en behapbaar

Gewoon trillerig, een symphatische overbelasting, fight flight etc. Gewoon een lichaam uit balans. Rotgevoel. Bah. Zou daar graag weer eens vanaf willen.

Ja oké, ja mentaal en fysiek gaat hand in hand. Dan denk ik anders dan dat het bij mij het geval was de pijn dan. Bij mij sloeg de angst vooral op m’n spieren van benen, rug, nek hoofd. Dit had ik dag in dag uit en deed heel veel pijn zat gewoon in vicieuze pijn cirkel…. Ik heb veel gehad aan psychosomatische therapie…. Vrij nuchtere therapie die veel uitleg geeft over hoe het brein werkt en hoe je het min of meer weer kan resetten… maar gewoon de uitleg en het gevoel oké dat ik me zo voel met zoveel pijn dat komt voor uit die fight en flight modes waar je in zit deed me al goed. Sterkte met je herstel Harry

Hoe kwam je uit de fight flight Eef?

Op therapie leer je dat je zenuwstelsel weer tot rust moet komen deze regelt fysieke processen in je lichaam.En het zenuwstelsel zal ook heel langzaam met vallen en opstaan weer tot rust komen, dat is echt zo

Accepteren dat het NU zo is
Jezelf geruststellen of juist grappen wat je lijf nu weer voor klacht heeft bedacht , klinkt raar maar je maakt het minder beladen
Meer momenten van rust nemen
Niet piekeren over je fysieke klachten of een moment van de dag waarop je je piekergedrag helemaal los mag laten gaan dus je bewaard je piekeren voor dat moment. Piekeren =stress voor je lichaam
Wandelen en lichaamsgerichte oefeningen die stress doen verminderen
Minder schermtijd
Genoeg slaap gezond eten

Het is wel fijn om therapie te volgen omdat je vaak ook weer geruststelling nodig hebt en om anders te leren denken, andere paden bewandelen ik volgde psychosomatische therapie

Als ik het niet meer trok van angst etc dan ging ikzelf maar onder de douche staan dat hielp mij ook op dat moment

Sterkte hoor!!

Ik heb geleerd dat 80% van je zenuwbanen van je lijf naar je hoofd gaan en 20% de andere kant op. En dat flight flight dus ook vaak wordt veroorzaakt door signalen van je lijf naar je hoofd, ook al komt dat door stress gerelateerde sensaties. Is dus een negatief feedback meganisme dat lastig te doorbreken is en ook niet met alleen maar nadenken op te lossen. Probeer ondanks flight of flight weer in je lijf te komen (meditatie/wandelen/yoga/somatic tracking als je al wat verder durft te gaan) zodat je lijf rustiger wordt en dan volgt vaak ook je brein! Kan al zo simpel zijn als je concentreren op een plek in je lijf waar het wel comfortabel is al is dit je rechtervoet. Of bodyscans waarbij je je spieren een voor een ontspant helpt mij ook vaak als ik niet eens doorheb wat ik allemaal aanspan.

Hey, sinds een jaar geleden wordt ik soms ook gedesoriënteerd en angstig wakker (vaak ook zonder nachtmerrie er voor). Soms zo gedesoriënteerd dat ik in het donker uit mijn bed wandel (wat me alleen angstiger maakt wanneer ik besef dat ik gewoon ineens in mijn slaapkamer sta ipv in mijn bed lig). Ik neem zelf geen antidepressiva en probeer nog uit te zoeken waardoor het exact ontstaat. Ik vermoed wel door een mentale onrust of stress. Ik heb een tijdje ook veel last gehad van nachtmerries waar ik zwetend, en soms ook gedesoriënteerd, van wakker werd. Deze nachtmerries zijn gelukkig bij mij nu veel verminderd doordat ik minder stress en angst ervaar dan toen.

Hoi An, ik lig ook op de bank met n flinke verkoudheid.
Gelukkig is mijn hoofd ff rustig, ik laat het op me afkomen. Fijn dat je toch ook redelijke dagen hebt. Maar het alleen zijn is idd niet leuk. Is bij jou geen buurtcentra waar je mensen kunt ontmoeten en waar activiteiten plaatsvinden? Zelf heb ik daar nu geen behoefte aan. Zijn teveel prikkels voor mij.
Hoop op den duur weer wat vrijwilligerswerk te doen, doet ook goed.
Maar alles op zijn tijd, hou je goed An!
Liefs Gabje

Hoi An, ik lig ook op de bank met n flinke verkoudheid.
Gelukkig is mijn hoofd ff rustig, ik laat het op me afkomen. Fijn dat je toch ook redelijke dagen hebt. Maar het alleen zijn is idd niet leuk. Is bij jou geen buurtcentra waar je mensen kunt ontmoeten en waar activiteiten plaatsvinden? Zelf heb ik daar nu geen behoefte aan. Zijn teveel prikkels voor mij.
Hoop op den duur weer wat vrijwilligerswerk te doen, doet ook goed.
Maar alles op zijn tijd, hou je goed An!
Liefs Gabje

Hoi An, ik lig op de bank met n flinke verkoudheid. Dus momenteel niet zo lekker.
En dan is alleen zijn al helemaal moeilijk.
Maar goed, ik lig lekker, heb het warm en n dak boven mijn hoofd.
Fijn dat je toch al redelijke dagen hebt. We zullen er toch iets van moeten maken.
Is er bij jou geen buurtcentra in de buurt waar ze activiteiten doen? Zelf heb ik daar nog geen behoefte aan. Teveel prikkels nog.
Deze tijd vh jaar geeft mij wat meer rust, gek he?
Hou je goed, liefs Gabje

Sorry dat mijn reactie zo vaak geplaatst is.

Hoi Gabje
Ik heb het na de griepprik gekregen ,4 dagen erna had ik dit. Ben dus niet de Maar dat hoesten….pfff

Nee..zeker niet leuk ..alleen zijn, ben wel naar zo’n buurtcentra geweest,maar is nog niet mijn ding. 🤷‍♀️
Doe lezen,diamant painting,spelletjes.
Kun je goed tegen alleen zijn/ wonen?

Soms heb ik dat ook dat er 2 dezelfde antwoorden staan! Ach….🤷‍♀️ groetjes

@ Hoi Corrine, ik hoop dat je het leest!

Ik lees je niet ?! Gaat het wel goed ?
Is het nu wat beter ?

Hier is het ook vaak gespannen zijn om al kleine dingen. Duizeligheid ,hoofdpijn etc.
Neem dan toch halve oxa. Pff

Beterschap An!🌺

Hoi Gabje,L.N.
Hoesten word gelukkig al wat minder

Hoe is het ?
Herkennen jullie dat ook…enkele dagen dacht ik dat het iets beter was,en nu heel toch weer huilen,wat angstig,piekerig etc. Gelijk van slag. Blijft klote natuurlijk dat het alleen zijn nog niet in me zit,…maar pffff
En dan die huilbuien en angst …helpt ook niet echt! Nergens zin..
Sorry voor het klagen even !

Hoi An, ik heb het ook moeilijk momenteel, het allemaal alleen doen is niet leuk. Ben momenteel somber, weet ook afentoe niet hoe ik verder moet. Ben gevoelig voor depressie, en dat erbij kan ik nu echt niet hebben. We hebben heel wat te verwerken samen, je moet je wel vasthouden aan dat je soms al betere dagen hebt. Ik zou willen dat ik die al had. Het weer werkt nu ook niet mee. Hou je goed, liefs Gabje

Hoi Gabje

Maar waarom zoveel huilen en paniekerig?
Ik weet ook dat het lang kan duren,maar het alleen zijn,en stilte om me heen….pfff ,hoe doe je dat? Piekeren ,wat duizelig of zo,net of je dronken ,dus weer naar buiten 🤷‍♀️🙈
heb wel tv aan voor geluid. Word er zo moe van. Hou me wel bezig, maar ….

Hoe maak jij je dag dan? Hobby ?
Heb je helemaal niemand meer om je heen,?
Misschien wonen we wel in de buurt,🤷‍♀️ konden we samen dingen doen!
Heb je antidepressiva of zo ? Om het wat beter aan te kunnen?
Het kost zoveel energie om je staande te houden….dus ja veel drukte in me hoofd.
Zit nu sinds half april in dit huisje, nooit alleen geweest, en nooit bij stilgestaan dat het zo pittig is.
Ik heb paroxetine 10 mg,helpt wel wat,met soms halve oxa.voor de scherpe randjes.! Van de H.a.

Ik hoop je te lezen ,gedeelde smart is halve smart….zeggen ze toch🙏💪🏼

Hoi An, in het alleen zijn moeten we onze weg vinden, heb net ook op het forum van rouw gekeken, dan zie je toch dat we echt niet alleen zijn met dit euvel. Ik heb n dochter in Engeland wonen en een dochter in de buurt. Die is net geweest met mn kleinzoon.
Ik slik 30mg paroxetine al vele jaren.
De radio staat bij mij ook altijd aan.
Hobby's heb ik niet echt momenteel, heb nergens zin in. Wandel wel 5x per week met n buurvrouw, en doe de dingen die nodig zijn. Ik woon in Heerlen (Zuid Limburg).
Zeker gedeelde smart is halve smart.

Hoi An met mij gaat het nu redelijk naar het ziekenhuis geweest echo voor buik gelukkig goed pfffff ik denk ook altijd aan het ergste hoor en ook af en toe somber en zit nu ook bij een praktijk ondersteuning ik heb PSST hoop niet kunnen verwerken wat ik in mijn leven heb mee gemaakt en wandel wel veel en probeer het positief in te zien ik mediteer 1 keer per week met een groep stilte daar zitten ook mensen die wat mankeren denk wel dat je de goede kant op gaat zo te lezen en straks komen de feestdagen weer aan dan is het gemis van mijn man het ergste zal jij ook hebben maaar de Zoons Schoondochters en kleinkinderen sleuren me er wel weer doorheen sterkte hé 👍😘

Hoi Gabje, L.N.

Gabje ik heb ook bij het rouwen gekeken, we zij. Zeker niet
De enige…

Gelukkig heb je nog 1 dochter dichtbij, die je ook steun geeft. Jammer dat we ver weg zitten, ik zit in Houten.
Soms denk ik ook of ik wat meer paroxetine moet doen,maar bij mij viel verhogen naar 20 mg toen niet mee,dus sta ik nog steeds op 10 mg. 🤷‍♀️ met soms oxa 5 mg.
Echt zin in iets.? …nee ook niet, meer op de automatische piloot.bezig houden…ga hier heen of ga dit doen ,hoor ik ook van anderen,maar zo moeilijk…word er zo moe van dat het me zoveel energie kost.wat mankeer ik toch…denk ik dan! angstig dan, veel huilen, kinderen wil ik ook niet steeds lastig vallen.dus ben heel blij met deze site,kun je toch even van je afschrijven. 🙈

@ L.N.
Gelukkig is het goed dan met buik.zit er ook veel stress bij?dat doet ook veel met je .
Verwerken moet ik ook nog heel veel,maar valt toch niet mee. Mijn man was altijd : doorgaan en niet zeuren..
Dus ja …ik wist nooit beter,maar nu….lijkt het wel of ik er OOK MAG ZIJN. Huilen was er nooit bij….Misschien daarom
Dat ik nu zo ben.duizelig,hoofdpijn,angstig,alleen zijn,
altijd van het ergste uitgaan.
En straks feestdagen….liefst verstop ik me in bed, maar dat zullen de kinderen niet leuk vinden.

Maar ik kan en mag huilen, me klote voelen ,(voor alle shit kon dat niet) als ik bij hun ben.
Ach….komt wel goed toch🙏😥 zo blij dat wij hier kunnen appen ,! Hoor / lees jullie graag weer .🤣

Ja An dat zei mijn man ook altijd wij waren kermisreizigers altijd mensen om je heen en vrolijk en is idd stress van mijn buik gaat overal in zitten ook ik haf veel last van duizeligheid nek schouders arm alles wat ik zo lees heb ik wel gehad hoort denk ik bij een burnout en ook huilen hoor lucht op en PSST ik heb vroeger ook een ernstig ongeval gehad coma en een doodervaring gehad zie die tunnel nog voor mij was toen 11 jaar en nog meer mee gemaakt maar dat zet ik het niet op dat moet ik allemaal verwerken ook dus van mijn man die viel van de trap tia en geen afscheid kunnen nemen en de Zoons ook niet nooit meer bij gekomen na 1 week met overleg met de kinderen stekker eruit 2 procent werkte nog maar .....vind het moeilijk dat ik uit eindelijk zijn dood bepaal 😓 maar we moeten verder en jij ook An 👍

Hoi L.N.

Dat duizelige,nek en schouders..heb ik ook. Hoofdpijn,of alles rondom je bovenlijf vastzit. Huilen ook , je word er niet blij van.
En zo te lezen heb jij ook veel meegemaakt,en nog steeds.
Het valt niet mee,angstig zijn…..pff

De 19e een MRI weer van het hoofd,en nu al in de stress,terwijl ik verder geen klachten heb ….denk ik! Maar als je eenmaal een stresskip bent….alle enge dingen weer in me hoofd….bah…
Lees je !

Hoi…L.N.

Had net getypt…zeker verkeerd gedaan. 🤷‍♀️
Ja..het is niet leuk,zeker met stramme spieren,hoofdpijn, duizelig lijkt of alles vastzit in me bovenlijf. Onrustig,angstig…

En ja…jij hebt ook zat meegemaakt,en nog ! Valt niet mee!

Controle op de 19e van me hoofd,(MRI) nu al weer aan denken….
Brrr, geen klachten ,maar toch.je moet er weer doorheen!
Stresskip …kan het niet helpen. En dan weer de tranen. Gelijk het ergste denken, terwijl ik me goed voel🙈
Lees je !

Krijg het niet voor elkaar,wilde reageren op L.n. Op nr.1386
maar ik zie niet het antwoord wat ik getypt heb !

Hoi An jij hebt ook veel mee gemaakt en snap dat je bang bent van de MRI scan zo ben ik ook haal dan alles in mijn hoofd pffff duizeligheid heb ik af en toe nog probeer me rustig te houden dan met ademhalen en veel druk bij mijn slaap nog en bovenlijf gaat nu ook redelijk hou vol ook hé je doet het goed denk dat je de goede kant op gaat lees je weer 👍

Hoi L.N.

Ja...wat een ramp is dit
Neem jij dan ook wat oxazepan of zo om even rust in je hoofd / angst/ huilen te hebben ? Helpt dan wel 3 uurtjes of zo. Ook nog niet ergens bij vrijwilligers werk gekeken. Als je je zo onrustig /stressig en huilerig bent is dat ook niks toch?! Wil wel wat doen buitenshuis , maar als een berg tegenop zien dus. Heb geen buddy/ kennis of zo dat het wat minder heftig lijkt 🤔pff
Als ik me druk maak...ergens heen moet afspraak, dan wel duizelig/ dronken gevoel !
Blij met de berichtjes.

Hoi An ik lees Je bericht nu en ik heb pilletjes van Dokter Vogel geeft mij rust natuurproduct en doe vrijwilligers werk bij de Zonnebloem dankbaar werk en ja ik teken veel en schilder nu even op 1 laag pitje wandel met de hond en probeer weer te genieten van de natuur en heb geen buddy maar wel wat kennissen waar ik mijn ei kwijt kan die weten hoe ik ben en huilen mag hé dat lucht alleen maar op niet ....opkroppen lees je weer hou vol probeer ik ook 👍

Hallo An, goed dat je van je afschrijft op dit forum. Snap je gepeins. Ik heb een man naast me die in de diepte van deze hel steeds weer zei “ het komt goed met je”. Maar ook iemand waar ik naar toe kon als ik volkomen verstijfd van paniek was of wat ik meer deed kon appen. Hij was zelf hoe zeg je dat ervaringsdeskundige en kon heel goed op me inpraten. Tis wat allemaal. Jij hebt dat niet op dit moment, misschien omdat je niemand wil belasten en ik moet zeggen er zijn er niet veel die het echt snappen ( begrijpelijk). Sterkte An,weet dat er heel veel zijn die het zwaar hebben, ook al lijkt iedereen weer gezellig de feest maand in te gaan. Het is soms niet wat het lijkt.

Hoi Eef
Leuk je weer even te appen,spreken🙂

Nee …heb geen man of zo die dat zegt🤷‍♀️ wel een vriendin ,en die helpt me wel,maar ze heb een heel ander leven . Psychisch stabiel,zeg maar. Ze kan goed tegen alleen zijn,heb geen psychische issuis ..zeg maar. Dus vaak snapt ze niet dat een huilbui zomaar komt. Of wat depri ben. Burn out …staat ze me aan te kijken🙄 of ik gek ben.
Piekeren,en dan weer hoofdpijn daarvan, dus wil nu iets van borduren of zo knopen🤷‍♀️ het niet kunnen kletsen ,of arm om je heen,zo van : kom op meid….dat mis ik heel erg. Maar ja ..zoals je zegt,er zijn veel mensen die dat hebben!
Maar hier appen vind ik leuk,en bedankt voor je berichtje.

Hoi Eef,

Nee ,er zijn er heel veel die er ook last van hebben. Dus ben niet de enige🤷‍♀️ maar het alleen zijn is k.t.

Kerstmaand …moet ik ook niet aan denken !

Hoi Gabje,L.N. Eef, en anderen natuurlijk

Hoe is het bij jullie?

Hebben jullie dat ook : ineens huilen,heel onrustig, hoofd maakt overuren,van alles door je hoofd,piekeren, maar kan het niet altijd benoemen. Wel angstig wat, met name : stel dat,hoe straks met kerst, geen drukte willen,en toch niet alleen willen zijn….etc.
Mijn vriendin ( de enige die ik heb) zegt dan: dan moet je ook ergens aan denken / reden hebben om te huilen, of ik me eigen zielig vond? Vroeg ze?🤷‍♀️. Ik zeg dan ..emmer loopt over🤷‍♀️ na 5 minuten of zo gaat het weer.
Veel meegemaakt, begin december is mijn man 2 jaar weg, + daarna nu 6 maanden alleen wonen, dus ja…pittig. Ga wel naar buiten,maar als ik dan b.v. Naar buurtcentrum kijk dan vind ik het zo’n berg waar ik overheen moet. Zoals laatst: naar een bingo gegaan,kwam huilend binnen van de stress…waarom? hebben me wel opgevangen…,maar vond het zo erg. Dat ik dat had. was blij dat ik toch gegaan ben, maar was daarna zo moe…..iss dit ook herkenbaar? Dat alleenstaand…kan het nog niet loslaten of zo. 🙈
Ben ik nou zo gestoord?
Pfff, ik lees jullie graag…

Hoi Eef,L.N. Gabje…en anderen

Ben naar de buurtcentra voor bingo geweest…als een berg tegenop gezien🤷‍♀️door stress natuurlijk huilen zomaar,
Vertelde het aan mee vriendin : huilen, zegt ze komt alleen omdat je ergens aan denkt. Zegt ze vaak tegen mij. Zei is psychisch heel sterk….( ik dus niet nu) 🤷‍♀️
Het komt in golven bij mij….
Zoals de kerst, mijn man begin december 2 jaar weg. Half jaar nú alleen wonen.vliegt me zomaar aan,dan huilen,duizelig , piekeren,overal tegenop zien….alles is teveel….hopeloos voelen..
Hier van me afschrijven helpt gelukkig ook, maar ook blij met de reacties.!

Hoi An, ik ben ook al 2 wkn aan het hoesten, gister koortsig. En dan voel ik me ook alleen. Ik mis ook erg de arm om mij heen. Mijn eetlust is weg, voel me down.
Ik heb ook allang n vervelende klacht, heb veel spanning op de bekkenbodem, kan slecht zitten en dat belemmerd enorm.
Vorige week wel drie uitjes gehad, maar die doe ik met moeite, ben dan wel trots dat ik het gedaan heb.
Goed dat je naar de bingo bent gegaan 👏🏻.
Ja de decembermaand is voor ons nu niet de leukste maand, het is dan een jaar geleden dat mijn man is overleden, de tijd van vorig jaar roept veel bij mij op.
Ik zie ook tegen alles op, de kleinste dingen vind ik al teveel.
We zijn niet alleen, sterkte An

Hoi Gabje,
Het hoesten is nu wat minder gelukkig…
Bij mij is het ook niet geweldig met eten, ja ..ik eet, maar niet zoals vroeger. Automatische piloot zeg maar ,!

Bekkenbodem…kun je er niks aan laten doen? Lijkt me verschrikkelijk als je niet goed kunt zitten🙈🤔of komt het door alle spanningen? Heb je therapie ?

De feestdagen zijn ook bij mij iets dat van mij niet hoeft. Ook nog regelmatig huilbuien, en wat angstig of zo…ik denk weer overal aan,pfff.
Overal tegenop,en zo besluiteloos, niks willen, maar ook niet alleen willen zijn ! Even schrijven helpt mij ook.
Tot snel…sterkte jij ook !

Hoi LN, Gabje..
Had al gereageerd,maar komt er niet te staan 🙄vind deze indeling helemaal niks!
@LN
de MRI hoofd gehad gisteren en het was (weer) goed. Over 6 maanden weer. Pfff wat een stress…altijd het ergste denken…🙏

Hoi Gabje :
Bekkenbodem..heb je daar therapie voor? Lijkt me erg pijnlijk om dan niet te kunnen zitten😟
En voor de bingo…tja wel veel duizelig,puddingbenen, huilen Gehad.is dar dan wel goed…? Die stress🤷‍♀️weet het soms niet!
En ja…feestdagen…moet er net aan denken. Aan je man denken ,..
Deze tijd is zo zwaar…ik weet het ! Ook heel veel huilen,en overal tegenop zien nergens zin in….maar…we moeten wel.🙈

Hoi An, ik ben in behandeling bij een bekkebodemfysiotherapeute, het belemmert me enorm, de stress is op dat gebied geslagen. Ben gister weer bij de dokter geweest, heb n longontsteking, ben uitgeput en dat maakt me nog neerslachtiger. Je moet het maar allemaal accepteren maar dat valt vies tegen. Heb ook nergens zin in, alles is teveel.
Fijn dat de mri goed was.
We gaan dapper verder, zal wel moeten.
Liefs

Hoi Gabje
Ik hoop dat je bekken weer snel beter gaat.😟
Wat erg…Heb je antibiotica gehad…Of zo ? Het valt ook allemaal niet mee….accepteren is heel moeilijk,zeker als je zoveel al meegemaakt hebt. Weet er alles van! Alles zelf moeten doen als je je al zo klote voelt. Wees lief voor jezelf zeggen ze…maar hoe dan?
Toch doorgaan….en schrijf hier van je af! 🤔 sterkte meis….

Hoi Gabje,Eefje,LN,

Hoe gaat het ? Wat doen jullie als je zo’n verschrikkelijk gevoel hebt van binnen? Onrustig,huilerig, piekeren? Heb wel hobby’s,maar niet altijd zin n.
Hou me wel bezig, droge mond door de zenuwen of zo🤷‍♀️. 6
maanden verder, (alleen wonen dus) hoe lang duurt zoiets ? Heb mezelf nog niet gevonden ….ik lees het graag !

Hoi An, ik heb ook n flinke dip, de antibiotica slaat aan, ik denk dat alle ellende eruit komt. Ik probeer deze periode te accepteren, hoe moeilijk me dat ook valt. Ik heb stressvolle jaren gehad en dat gaat niet een twee drie uit je systeem. Ik pak veel mn rust, doe meditaties, wandel. De dagelijkse dingen doen kosten me al moeite. Er tegen vechten heeft geen zin.
Maar het blijft n heel rot gevoel, ik begrijp je goed. En alleen is maar alleen. We moeten hier samen doorheen, hebben geen andere keus. Liefs

Hoi Gabje..
Ben blij dat je medicijn aanslaat.🙏 zo te horen heb jij ook veel meegemaakt,net als ik. Wat doe jij per dag dan,hobby’s om je af te leiden?

Maar hoe doe je dat ..accepteren?
Doe wel dingen ,maar blijft door me hoofd spoken, tegen het huilen aanzitten,dan maar hobby /of lezen doen,maar ….zomaar ff duizelig,en dan ga ik alweer denken.zo van: stel dat,of kan dat wel,…etc.
Rusten doe ik ook ,s’middags ff 45 minuten op de bank liggen,met de hond lopen,en bij een huilbui laat ik het gewoon gebeuren…dat is toch accepteren 🤔soort angstig of zo denk ik🤷‍♀️
Sorry voor het klagen…ben zo nooit geweest ,en nu…stresskip om alles 🙈
Liefs

Hoi An, momenteel heb ik geen hobby's, kan me er niet toe zetten. Ik lees, en luister veel naar podcasten op de telefoon. Ik ben ook n stresskip geworden, afgelopen jaren is teveel gebeurd. Heb het gevoel dat ik op slot zit. Zou graag eens flink willen huilen, of schreeuwen, zelfs dat lukt niet. Accepteren is moeilijk, maar ik probeer het.
Klagen mag, vooral hier kan dat.
Liefs

Hoi Gabje

Denk ik ook weleens : ik zit op slot….in me hoofd wil ik ook dingen doen….doe ik even dit,of ga dan naar de markt of zo….uiteindelijk doe ik het niet🤷‍♀️ wat is dat ? Je zegt het goed… op slot zitten ..en hoe eruit komen. .? Met tijd…verwerken …hoop ik . Maar eng is het wel. Het is vaak geen paniek,maar heel erg onrustig,en dan huilen🤷‍♀️.niemand om je gerust te stellen,…nou..daar weet je alles van.daarom vind ik dit wel goed om je te uiten!
Jammer dat je niet goed kunt huilen,😟lucht op…althans bij mij dan,tranen komen zomaar op waar ik ook ben .daar ben ik ook niet echt blij mee, maar ja,kan er geen rem op zetten.
Accepteren is ….zijn zoals je bent..denk ik🤔,maar pfff we doen ons best! Lees je graag !

Hoi Gabje

Hoe gaat het met de longontsteking.? Ik hoop dat het wat beter is!🤔 hoe is het verder ?

Herken jij het ook ,dat als je opstaat in de ochtend al voelt dat het zo’n rotdag ,angstige dag en duizelig wordt ?
En natuurlijk niemand zegt : “het komt goed” vind het moeilijk dan om dingen / naar een winkel of zo ,te doen,omdat je al zo angstig ben. Lijkt wel of je soort van lamgeslagen bent . Alles lijkt wel een berg…waar je niet overheen komt. 🙈
En kennissen zeggen dan: ga naar buiten,doe wat….etc zoveel vriendinnen,maar 1, heb ik niet. Zo moeilijk….🤷‍♀️ komt het ooit goed 🙈 lees je weer …hoop ik !

Hoi An, het gaat iets beter, morgen controle huisarts.
Ja, ik herken dat in de ochtend, krijg dan ook niks door mn keel. Ben nog niet vooruit te branden. Ben wel weer aan de wandel met een buurvrouw, zij is mijn grote steun.
Vooruit te branden ben ik ook nog niet, elk klusje is me teveel. Stel veel uit 😣. Heb ook weer n gesprek aangevraagd met n rouwcoach. Het is gewoon veel, burnout van veel stress, rouw, en dan verder moeten, maar hoe? Ik doe wat ik kan, het is ook nu bijna 1 jaar geleden van mijn man, alles komt weer boven.
Probeer het ook dag voor dag te nemen.
Hou je taai, liefs

Hoi Gabje

Ik hoop dat de controle goed was. En goed dat je met de buurvrouw gaat lopen weer. Is leuk toch?
Ook niet veel zin, maar doe het nodige schoonmaakwerk,en dan…lezen of zo. Zo’n dag duurt best lang dan hé .?
Ga wel naar de winkel,of hond uitlaten, maar je doet àlles alleen.
En dat heb ik overschat . Stilte..
Gisteren naar de bingo in buurthuis geweest, met 5 mg oxazepan ,ging wel redelijk, tranen in me ogen, niks gewonnen🙂 maar het kost je zoveel energie, veel vrouwen hebben dit natuurlijk ( alleen zijn ) maar het duurt wel lang voor je het verwerkt ,of weer aankunt. Dus gewoon laten gaan die tranen…dat doe ik ook,!
Mijn man is in december 8e, dan 2 jaar weg. Klotemaand vind ik het, doe jij nog wat aan kerst .?
Jammer dat we niet in de buurt zitten denk ik🤔 woon in Houten .

Liefs,lees je graag

Hoi LN, Eefje

Hoe gaat het nu bij jullie?

Zien jullie ook zo tegen de feestdagen op?
Hoelang hebben jullie dat duizelige al,is het gewoon stress? Huilen ook wel regelmatig, loop ik buiten met de hond, ineens een huilbui ….zo moedeloos van.
Vanmiddag komen de kinderen even,dat is weer leuk,…maar als ze dan weggaan,huilbuien….🤷‍♀️vind het zo erg !

Liefs

Hoi Ann ja de feestdagen komen er weer aan het gaat redelijk met mij vanmorgen bloedprikken in het ziekenhuis voor aankomende maandag voor mijn hart daar word het onderzocht heb daar af en toe wat druk op en heb sinds 3 dagen weer last van plassen pfffff ben daar ook al in het ziekenhuis geweest echo vet vervelend als je te bed ga en heb veel stress nog steeds huil ook af en toe in bed duurt allemaal zo lang denk je dat je er bijna bent met de burnout na ruim 15 maanden wandelen doe ik wel veel met de hond hoor je 👍

Hoi LN

Tja.. de feestdagen..ik vind er niks aan🤷‍♀️.
Ik duim voor het onderzoek ! Ook door stressklachten 🤔? Net als je buik ?

Duurt zeker lang …huilen gaat hier op en neer. Angstig wat, door alleen zijn. Word er zo moe van!

Succes maandag ,ik lees je weer !

Hoi….

hoe is het met iedereen,? LN, Eefje,Gabje

Soms zit ik gewoon tegen m’n hondje te praten, en zelfs te huilen.🤷‍♀️ het alleenstaande….is wel echt een hel! Zo is het enkele dagen redelijk, maar ook wel heeeeel erg klote.veel huilen, stilte, duizelig ook,bibberig in de benen. Heb wel hobby’s,maar geen 24 uur .En dan zie ik de kleine vorderingen niet meer, zoals mijn vriendin zegt. Geduld heb ik niet 🙈 komt het ooit goed….? Vraag ik dan? Tuurlijk wel….zegt ze dan! 🙏
Kerst heb ik ook niet echt zin in,kerstboom etc. Nooit zo geweest …ben de enige niet…denk ik dan maar !
Lees jullie ….

Voor mij hetzelfde hoor An, de ene dag redelijk de volgende dag weer heel zwaar. Fysieke en mentale ongemak zijn elkaars kameraden denk ik. Maar ja An we moeten er wat van maken. Dus probeer iets te vinden waar je een beetje van kan genieten een voeten behandeling, kappertje, een lekker geurtje, of iets wat bij jou past, verwen jezelf een beetje An. Niet blijven zitten in oude makkelijke kleding op de bank. Ook niet uren zitten piekeren en dat is lastig omdat het op een gegeven moment zo’n patroon is geworden, maar sta jezelf dat niet toe. Maar misschien doe je dat ook allemaal niet An.
Ik denk dat er heel veel mensen tegen de feestdagen opzien en al helemaal mensen die zitten zoals wij. Mensen die aan mij vragen hoe het gaat zeg ik vaak “ach ja ieder heeft zo z’n dingen “ en stel dan al heel snel de vraag “ hoe is het met jou?”gewoon omdat ik mezelf naar beneden haal en energie verlies door steeds m’n verhaal te vertellen. Houd moed An ik ben de laatste die zal zeggen dat dat makkelijk is, liefs

Hoi Eef

Ik doe zeker wel dingen…zoals de kapper ,heb net vanmorgen een broek gekocht weer, die strakke broeken hoef ik niet meer,maar eentje die lekker zit.dus ja …blij mee. Het is niet iedere dag alleen maar stress of angstig gelukkig,maar het zijn golven 🤷‍♀️ zo’n golf is zo angstig….maar ik ga zeker door!
Afgelopen zondag,de 8e was de sterfdag van mijn man,nu 2 jaar weg.dat heb me 2 dagen gekost om het meer weer los te laten,
Met huilen, angstig,duizelig.
En nee, heb geen kerstboom staan,wel kleine dingen,zoals je bij A.h. Kunt kopen🤷‍♀️ prima zo.
Ik zeg dat ook …het gaat wel….als iemand wat vraagt…anders lopen de tranen weer!
Doe jij nog wat met de feestdagen? Of niet ?
Had je nu. Antidepressiva ? Kan het niet meer terug vinden.🤷‍♀️ hobbyen zeggen ze tegen mij…maar niet ieder uur toch.?
We appen weer !?

Goed bezig An….Ik doe niets aan de feestdagen. Ben wel iemand die van gezelligheid houd nou ja wie niet maar zoek naar dingen die ik/ wij fijn vinden….thermoskannetje met chocomel, ontbijtkoek en ergens op een bankje bij strand zoeken en lekker mensen kijken en de natuur in maar niet op een druk terras,heb ik niet zoveel plezier in. Zelf wilde ik niet aan de antidepressiva maar arts vond mij ook niet echt depressief had wel veel last van angst en onrust spierspanning, gebruikte slaapmedicatie, wist vaak niet waar ik het zoeken moest etc maar is stukke minder en precies wat jij zegt, het zijn golven nu. An jij hebt dubbelop en in de rouw en burn-out dus neem de tijd er maar voor. Liefs

Hoi Eef

Ik begrijp dat je niet helemaal alleen zit🤔?
Dat je nog iets van aanspraak hebt?
En ja… de kinderen /en de rest van de familie willen 1e kerstdag vanaf 16 uur of zo met dobbelen wat doen,maar zo geen zin in.
Wat jij doet lijkt me wel wat…gewoon …niks doen. Maar ja🤷‍♀️ben dan bang voor zomaar een huilbui, of zoiets….staat ook niemand op te wachten…denk ik dan. Maar alleen zijn is dan ook niet geweldig.pfff blij als het weer over is allemaal.

Ik heb ook Ad,paroxetine 10 mg, doet wel wat …maar helemaal weg is het natuurlijk niet. De angst ,onrust, en drukte voor dingen,zoals de kerst, daar neem ik dan 5 mg oxazepan voor en dat haalt de scherpe randjes even weg.
En juist accepteren van alles …daar ben ik niet goed in. Hoelang nog….
Lees je graag weer

Hi Lh,

Ik herken je klachten heel erg goed helaas. In het begin van mijn BO kon ik amper een boodschappentas dragen en nog geen 500 meter lopen (ik liep 30 km per week hard.
). Inmiddels is het wel weer iets beter, maar nog lang niet waar ik hoop te zijn.

Ik heb als ik iets optil wat net te zwaar is(10kilo) ik dit wel op het moment kan tillen maar een of twee dagen erna compleet uitgeput ben. Lijkt op inspanningsintolerrantie maar of dat ook bij burnout voorkomt weet ik niet?

Bedankt!

Ik vraag me dit precies zo af.
Het blijft maar door zeuren

Na 6 maanden, maar dan wel met veel rusten en mediteren

Twee a 3 maanden, maar dat voel je zeker niet per dag. Nu ongeveer 85 weken verder kan ik zeggen, 1 procent per week. En nog steeds merk ik vooruitgang.

Ik kan eigenlijk alles weer,maar met mate. Zowel fysiek als geestelijk. Ga ik over de grens dan geeft mijn lichaam dat exact weer aan en neem ik gas terug. De klachten die ik in alle hevigheid had komen dan in zeer lichte mate terug en dan weet ik genoeg.

Er is in mijn geval nu heel goed mee te leven. Ik geniet meer van alle dingen die ik kan die eerst zo vanzelfsprekend waren.

De belangrijkste les was voor mij, eerst voor mezelf zorgen/kiezen.

Hi Vincent,

Om deze reden loop ik niet hard. Ik merk dat dit toch nog te belastend is. Zelf word ik of direct na het hardlopen extreem moe of de dag erna. Dus toch sporten waarbij ik minder hoog in mijn ademhaling/ hartslag zit en minder adrenaline opbouw; wandelen, lichte krachttraining, zwemmen. Ik vind het ook niet de leukste sporten maar toch liever dat dan die vermoeidheid.

Het is heel simpel: intensief sporten kost je lijf heel veel energie. Dus daar betaal je de volgende dag de prijs voor....
C.

Dat is het te zwaar Vincent, komt later wel weer. Even rem erop en evt. wat minder intensiefs proberen.
Je moeheid is eigenlijk een halt (bescherming) van je lichaam: tot hier en niet veder.

Ik vind sowieso dat alle low impact sporten beter bij het herstel passen dan de high impact sporten, maar dat zijn vaak wel de saaiere sporten, mee eens...

Iemand tips?

Hoi Suus,

Enige wat ik kan zeggen n.a.v. jouw verhaal is dat je te snel hebt opgebouwd. 36 uur is nog wel veel als ik zo jouw klachten lees. Ik hoop dat je ruimte hebt om misschien wat te kunnen afschalen. Rust, rust en nog een rust is heel belangrijk. Sportschool zou ik inderdaad nog even vermijden want dat kan erg werken op je stressysteem.

Ik kan af en toe wat vakanties tussendoor nemen, maar ook dan heb ik gewoon nog klachten, ook als ik vrij ben.

Soms denk ik, dit is gewoon wat het is, en het wordt niet meer dan dit, ik zit al een paar maanden in deze 'stand'. Geen verbetering, geen verslechtering.
Maar om nou zo oud te worden... elke dag voelt toch een beetje als uitzitten en overleven met een paar goede dagen ertussen.

Het gaat over wanneer jij je patronen aankijkt, je kindtrauma's, je emotionele tekortkomingen, terug in je lichaam komt, die angst en emoties gaat doorvoelen van vroeger, gaat bijsturen naar wat je écht wilt en waar je écht blij van wordt en je connectie met je authentieke jij kan maken. Dooremmeren zoals je dat al 30 jaar deed in het leven is gewoon geen optie meer, dan blijven klachten hangen. Burnout is een wake up call.

Dag Taco, ik probeer te snappen wat je zegt.

Ik heb ook therapie gehad en snap inmiddels waardoor ik een burn-out ben beland.
Ik heb hieraan gewerkt: ik durf nu nee te zeggen en ga niet meer met toxische mensen om. Ik heb een doel voor de toekomst en daar werk ik naar.
Ik ben uit 'selfcare' structureel minder gaan werken, heb een andere (lichtere) functie op werk gekregen en probeer liever voor mezelf te zijn.
Voor mijn gevoel heb ik hiermee oude patronen doorbroken en ben ik op de goede weg.

Vertel me, wat vergeet ik dan?

Knap dat je uberhaubt kunt werken met die hoofdpijnen.

Het helpt me ook enigszins: hoe meer afleiding, hoe beter. Als ik thuis ben en alleen maar ga zitten peinzen over de burn-out en al die vervelende klachten die erbij horen, krijg ik huilbuien en paniek. Wat nog meer klachten geeft… 😞

Snap ik. Ik heb ook van die hoofdpijnen. Verschrikkelijk. Ik ben ervoor naar de neuroloog gegaan.. krijg binnenkort een mri.

Hoi suus,
Ik zit 2 jr in bo, heb al 2 jaar ook iedere dag hoofdpijn. Is bij mij puur spierspanning, zit in mijn hele bovenlijf. Ik heb ook regelmatig een piep in mijn oren gehad, vooral als ik heel moe was. Nu bijna niet meer gelukkig. Ik kan je aanraden om yoga of pilates te gaan doen. Kan gewoon thuis. Koop een yogamatje en ga aan de slag (op YouTube vind je veel materiaal). Met name yin yoga is heel goed om te ontspannen! Stretchen is sowieso goed voor de spanning in spieren.
Ik denk dat je moet accepteren dat je nog niet helemaal hersteld bent. Je gaat hier echt wel uitkomen maar het is gewoon een langzaam proces. En periodes van stilstand horen er ook bij. Blijf vertrouwen hebben in je lijf, "go with the flow".

Dankjewel C., je geeft me een beetje moed ♥️

Dag Suus,

Onze verhalen hebben veel met elkaar gemeen. Ook ik ben intussen weer aan mijn volledige uren bezig wat voor de buitenwereld staat voor 'hersteld'. Echter heb ik nog geen dag meegemaakt die me zonder moeite is afgegaan. Ik heb 6 maanden thuis gezeten en heb vervolgens een jaar moeten opbouwen naar de uren die ik nu maak. Met een beetje geluk voel ik me in de avonden weer relatief oke en heb ik wat energie om te wandelen of te sporten.

De weekenden moet ik ervoor waken de balans te houden, anders krijg ik de werkdagen erna de rekening gepresenteerd. Over het algemeen zijn de dalen minder diep, maar ze zijn er wel. Het is een proces en ik probeer er zoveel mogelijk van te leren, tegelijkertijd probeer ik ook niet teveel stil te staan bij alles wat niet lukt of niet gaat.

Ik denk dat we goed op weg zijn en ik raad je aan terug te kijken naar de eerste fase van je BO en wat je toen allemaal moest laten. Dat is de manier voor mij om progressie te merken.

Hi Maikel,

Ik herken wat je schrijft, en precies wat je zegt: je bent voor de wet/buitenwereld 'hersteld/beter gemeld', maar ondertussen ben je nog aan het opkrabbelen.

Heel eerlijk: ik ben ook nog geen dag zonder moeite doorgekomen. De oude ik (die we niet meer willen zijn, maar wel goed voelde) heb ik niet meer gevoeld sinds mijn burn-out.
Het onbezorgd in slaap vallen, in diepe rust doorslapen, uitgerust wakker worden etc. heb ik nog niet en dat gevoel van je onbezorgde leventje leven verlang ik zó erg naar.

Het jammere is dat mijn herstel echt in een 'slakkentempo' gaat, althans dat vind ik dan zelf, waardoor je af en toe je progressie niet meer ziet.

Ik probeer ook vaak te reflecteren aan de beginperiode toen ik alleen maar kon huilen en in bed kon liggen, bijna 100 klachten had en iedere week bij de huisarts zat omdat ik dacht dat ik weer een vreselijke ziekte had.
Dat is gelukkig niet meer, maar klachtenvrij is het ook niet.

Soms is mijn geduld gewoon op, en dan slaat de paniek weer even toe en komt er een huilbui omhoog. Want ik ben pas 40 jaar, maar voel me het dubbele qua wat ik aan kan.

Burn-out vergt veel geduld, heel veel geduld, ohja en dat was nou precies niet mijn sterkste punt :)

Nog even ter aanvulling, het aller belangrijkste om uit freeze/fight/flight te komen is dat je je weer veilig gaat voelen in je lichaam en je hoofd. Wat je zeker in het beginstadium doet is heel angstig worden van al je klachten. Deze zijn allemaal stuk voor stuk normaal, er is niks kapot maar je hebt door de opgebouwde stress neurale paden aangelegd die steeds opzoek zijn naar sensaties en je brein voorspelt en creëert nu zelfs deze sensaties. Je wilt dus proberen nieuwe neurale paden aan te leggen, dit kun je doen door op een andere manier naar je sensaties te kijken (nieuwsgierig, ga ze volgen of positief, bedankt voor het signaal, of gewoon neutraal) en nieuwe ervaringen op te doen. En ben nieuwsgierig naar wanneer de sensaties zijn ontstaan (misschien wel jaren geleden) en of daar misschien een goede reden voor was. Het kan ook heel goed zijn dat het iets was wat nu helemaal geen rol meer speelt, maar je hebt mentaal en fysiek gewoon even de verkeerde afslag genomen. Je kunt hier van terugkomen! En zoek ook afleiding door weer te gaan sporten en bewegen en dingen te gaan doen, en denk daarbij “ik ondersteun mijn lichaam en mijn geest” ipv “onee ik kan dit niet aan straks krijg ik weer een terugval”. Je sensaties zullen afnemen of in ieder geval kan je er in eerste instantie beter mee omgaan en dit zal je hoofd en je lijf veel rust geven! En blijf echt geloven dat het beter wordt! Er is niks wat je meer zal helpen dan je angst verminderen en goede hoop houden.

Hoi Y,

Dankjewel voor het delen van deze informatie. Ik lees vaker berichten en reacties van je op dit forum en ze zijn voor mij altijd enorm helpend 🙏

Ik vind het knap hoe je over je eigen proces kan schrijven en hoe je anderen helpt met jouw inzichten. Ik heb het idee dat je al heel ver bent gekomen in je herstel. Het laatste stuk gaat je ook helemaal lukken 💪

Volgens mij zit er veel overlap in onze burn out, afgaande op eerdere berichten van jou. Ik heb na een hele heftige paniekaanval in november 2023 de meest vreselijke angsten ontwikkeld en ben uiteindelijk bij de crisisdienst beland. Ik kon helemaal niks meer en durfde niet meer alleen te zijn. Na een hele ellendige periode met veel medicatie ben ik inmiddels gelukkig mentaal in wat rustiger vaarwater gekomen. Ik ben nu bezig met een EMDR traject en dat gaat me hopelijk nog wat verder helpen. Nu zit ik denk ik nog in het ‘rood’. Ik ervaar namelijk nog veel derealisatie, somberheid en heb erg veel last van overprikkeling. Ook merk ik dat ik het vertrouwen in mijn lijf (en dan met name mijn hersenen) behoorlijk kwijt ben en dat ik erg alert ben op alles wat er in mijn hoofd gebeurt. Herken je dat? Heb je misschien nog tips om het vertrouwen in je lijf langzaam wat te vergroten?

Liefs N.

Hi N.,

Voor mij begint het vertrouwen nu weer toe te nemen. Dit komt voornamelijk doordat ik tegen mezelf zeg dat alles tijdelijk is en ik niet in gevaar ben of een enge ziekte heb. Hierdoor ben ik veel rustiger en nemen klachten af. Slecht slapen? Achja, dan morgen maar even liggen. Brainzaps? Ach het gaat wel over. Spierpijn? Dan maar een rustige wandeling. Duizelig? Blijkbaar even liggen en voor me uitstaren en ontprikkelen. Blij zijn met alle kleine stappen die je maakt en kleine dingen die lichaam kan. Ipv: ik heb maar 1 rondje kunnen lopen want ik heb pijn > wat een fijn rondje zonder regen en mooie herfstkleuren. Een andere mindset helpt zo bij herstel heb ik gemerkt. Accepteren en lief zijn voor jezelf. :)

Hoi N., dankjewel voor je lieve bericht! Echt heel fijn om te horen dat je je gesteund voelt en herkenning vindt in mijn verhaal. Wat jij schrijft over jouw situatie, komt inderdaad bijna 1 op 1 overeen met wat ik heb meegemaakt. De crisisdienst, verschrikkelijke paniek etc, allemaal herkenbaar. Ik zit ook nog vaak in rood hoor, al wisselt oranje en rood elkaar wel steeds meer af. En ik snap nu beter waarom ik dan in rood ben terechtgekomen (iets met grenzen…)

Het weer leren vertrouwen op je lichaam is voor mij ook heel moeilijk geweest, en nog steeds als ik erg veel stress ervaar kost het moeite om positief te blijven denken.
Als ik heel erg in de freeze stand zat (of zit), heb ik last van evenwichtproblemen en dissociatie. Elke dag als ik dan een rondje ging wandelen, was ik angstig omdat ik me zo raar voelde en in het begin dacht ik echt dat het niet zou lukken om thuis te komen. Eigenlijk is het pas de laatste maanden dat ik daar wat realistischer in ben geworden. Het is me nog altijd gelukt om thuis te komen, ben nooit flauwgevallen of wat dan ook.
Dus eigenlijk is het vooral doordat ik het allemaal zo vaak heb ervaren, dat ik nu denk: ja het zal wel hoor, ik heb t altijd doorstaan dus dat zal nu ook wel weer lukken.

Wat daarbij het meest heeft geholpen, is toch blijven gaan. Elke dag een rondje buiten, soms 10 minuten, soms 45. En ik ben weer gaan fietsen, vond ik doodeng omdat ik nogal oppervlakkig adem en tijdens het fietsen al helemaal. Maar op den duur begon ik te merken dat ik wel na het bewegen wat verlichting voelde.
Hetzelfde met yoga, door het vaker te doen werd ik minder onzeker. Maar wat ook heel erg hielp, zijn wat simpelere stretch oefeningen. Het hoeft geen fancy yoga houding te zijn als het maar fijn voelt.

En weet je, de grootste les die ik heb geleerd is: als ik me echt heel onzeker, angstig of onveilig voel, dan is het ook oké als ik niet probeer om uit mijn comfortzone te komen. Dan mag ik “lekker” dissociëren, huilen en mezelf zielig vinden. En dan zeg ik tegen mezelf: morgen weer de schouders eronder (of niet, maakt ook niet uit). Maar dat haalt de lading er een beetje af voor mijn gevoel. Ik heb echt moeten leren dat je oncomfortabel of “slecht” voelen niet erg is, je hoeft niet 24/7 blij of comfortabel te zijn.

Nou een heeel verhaal weer, en dit komt allemaal voort uit 2,5 jaar afzien en ploeteren, keihard vallen en weer opstaan. Als je nog weinig vertrouwen voelt, dan komt dat echt nog. Als je mij 2 jaar geleden had gezegd dat ik nu deze inzichten had, had ik het echt niet geloofd. Toen dacht ik dat ik gek werd. Maar het wordt met tijd echt beter.

Veel sterkte iedereen die hiermee worstelt <3

Oh en dit bedenk ik me ook vaak: als je een griepje hebt ben je toch ook niet zo bang (nu met stressklachten misschien wel, maar stel je voor dat je gewoon gezond bent en een griepje krijgt). Dan denk je: he vervelend een griepje, goed uitrusten en voor mezelf zorgen en dan knap ik wel weer op. En verder besteed je er waarschijnlijk helemaal niet zoveel aandacht aan. Ik had altijd heel erg de neiging om te willen verklaren waar klachten vandaan kwamen. Maar dat doe je met griep ook niet, dan denk je waarschijnlijk; oh ik zal wel een virusje hebben opgepikt. En ook daar denk je dan verder niet zoveel over na.

Hallo Y,

Bedankt, ook ik lees jouw reacties altijd met veel interesse.

Ik heb 2 vraagjes nog:

Heb jij ook zo veel last van overprikkeling, en hoe ga jij hier mee om t.o.v. sociale contacten?

En jij hebt het over medicatie, mag ik vragen welke, en helpt jou dit?

Alvast bedankt weer en sterkte allen!

Hoi G.,
Dankjewel, fijn dat je er wat aan hebt!
Ja ik heb ook veel last van overprikkeling, dat is de voornaamste reden dat ik nog weinig kan ondernemen. Ik denk zelf dat dat vooral komt omdat je zo alert op alles bent, dat je brein niet goed in staat is om te filteren. Alles komt 3x zo hard binnen en dat kost veel energie. Soms kan elk geluidje al teveel zijn. Ik hou ook erg van winkelen en naar de stad gaan maar dat is nu ook echt te intensief, ik ga max naar 2 winkels en dan is het wel weer genoeg. Veel te veel te zien en te horen om me heen.

Zelf vind ik het ook moeilijk om grenzen te stellen, bijv eerder weggaan van een sociale activiteit. Met vaak toch wel overprikkeling als gevolg.
Wat mij helpt ontprikkelen is ook weer buiten wandelen, even bewegen of soms op m’n spijkermat liggen met een verzwaard oogkussen. Even helemaal prikkelarm.

Qua medicatie:
2 jaar geleden kwam ik in de GGZ terecht met ernstige en constante angst en paniek. Toen slikte ik 4x per dag oxazepam en kreeg ik sertraline (antidepressiva). De oxazepam heb ik na een paar maanden afgebouwd. Dat was heel zwaar en ik zou het persoonlijk nooit meer willen gebruiken.
De sertraline slik ik nog steeds, ik had op den duur als max 100mg en nu zit ik op 50mg. Dit heeft me wel goed geholpen om weer wat rust te ervaren in mijn hoofd. Nu heb ik het vooral nog als soort onderhoud totdat ik me echt weer minder gestresst voel.

Afgelopen oktober ben ik ook gestart met concerta, medicatie bij ADHD. Ik ben getest op ADHD en ik heb nog geen uitslag, maar die medicatie slaat wel aan. Geeft ook meer rust in het hoofd maar voornamelijk op symptomen die ik achteraf eigenlijk altijd wel heb gehad. Dus dat is denk ik niet per se de burnout maar het zal elkaar vast beïnvloeden.

Kortom de medicijnen hebben mij wel geholpen, maar het op- en afbouwen vielen me zwaar en ik heb altijd de hoofdprijs aan bijwerkingen in het begin. Achteraf ging het altijd een paar weken na een wijziging in dosering weer wat beter, dan was m’n lichaam eraan gewend.

Hopelijk gaat t met jou ook snel wat beter! Laat het gerust weten als je nog iets wilt weten.
Toen ik zelf net burnout was had ik heel veel behoefte aan herkenning dus ik ben blij dat ik dat misschien nu een beetje aan anderen kan bieden.

Hartelijk dank voor je uitgebreide antwoord, wordt gewaardeerd.

Ik zit zelf inmiddels 1,5 jaar in mijn burn-out, dus ben me voorzichtig aan het neerleggen bij het feit dat ik voor een WIA aanvraag zal moeten gaan.

Is dat bij jou inmiddels afgerond? En is dat zonder al te veel horten en stoten gegaan? Ik heb namelijk zelf te maken met een bedrijfsarts die de ernst van mijn problemen niet helemaal lijkt te begrijpen, en maak me dus wel zorgen of mijn WIA aanvraag t.z.t. goedgekeurd zal worden. Sowieso brengt alles mij een hoop stress qua afspraken met Arbo en 2e spoor, heb liever dat ze me gewoon met rust laten 🙈

Alvast bedankt voor je reactie…

Oh ja heel herkenbaar, verschrikkelijk al die afspraken. Zo NIET helpend.

Op zich was alles bij mij met de WIA wel soepel gelopen, ik vond de afspraken wel intensief en het was een spannend traject, maar ik trof gelukkig vriendelijke en begripvolle mensen bij UWV. Alle verzamelde documentatie was ook in orde (verslagen bedrijfsarts, inspanningen spoor 2 etc). Uitslag kon ik me ook wel in vinden (66% afgekeurd, niet permanent).

Dus ik dacht nu eindelijk even wat rust te hebben… kreeg ik vorige week ineens in een brief van UWV te lezen dat mijn werkgever bezwaar heeft gemaakt tegen de WIA uitslag. Geen idee waarom dus dat gaf ook meteen weer stress, zucht. Werkgever gebeld om verhaal te halen (ze hadden mij niks laten weten), UWV gebeld om vragen te stellen. Ook telefonisch vind ik ze erg behulpzaam. Over UWV heb ik eigenlijk niks te klagen gehad, behalve dat het een half jaar duurde voordat de keuring plaatsvond.

Snap helemaal dat je gewoon met rust gelaten wilt worden! Ik denk vaak: als ik gewoon een tijdje met rust was gelaten, had ik waarschijnlijk al meer stappen in herstel kunnen zetten.
Maar ook begrijpelijk natuurlijk dat er regels zijn. Gewoon vervelend om doorheen te moeten. Sterkte!

Hallo Y,

Wat raar dat jouw werkgever bezwaar heeft gemaakt tegen jouw WIA goedkeuring, hier hebben zij toch helemaal geen negatieve effecten van als werkgever?

Heb jij trouwens bij die WIA goedkeuring nog voorwaarden staan, bijvoorbeeld dat je binnen een half jaar weer 600 euro per maand moet verdienen of iets dergelijks?

Of heb je gewoon een WIA goedkeuring die 2 jaar lang gebruikt mag worden?

En nogmaals dank voor je uitgebreide antwoorden 👍

Ja het kan zijn dat een werkgever eigen risicodrager is, dan betalen ze mee aan de WIA. Dat is mijn werkgever niet, maar schijnbaar kan hun premie voor de arbeidsongeschiktheidsverzekering van alle werknemers omhoog gaan op het moment dat iemand een uitkering van 35-80% krijgt. Hoe dan ook een geldkwestie voor hun, maar voor mij gaat t om mijn levensonderhoud dus dat geeft wel weer wat stress.

Als je tussen de 35-80% afgekeurd wordt, is het (volgens mij bijna altijd) een WGA en die is niet duurzaam, dwz dat je niet voor altijd afgekeurd bent. En dus zit er inderdaad een soort grens aan.
Ik krijg nu een loongerelateerde uitkering tot ergens in april. Op dat moment wordt er idd gekeken of ik al de helft verdien van het theoretische bedrag dat ik nog zou moeten kunnen verdienen volgens UWV. In mijn geval rond de €700 per maand. Als ik dat nog niet verdien, gaat de uitkering omlaag (dan wordt het een percentage van het minimumloon).

Hoe lang je vervolgens recht hebt op dat percentage van het minimumloon, weet ik even niet. Kan me niet herinneren dat ze daarover gezegd hebben of er een limiet aan zit.

Lastig he steeds die soort deadlines.
Heel begrijpelijk en logisch dat ze er zijn, maar het helpt niet zo mee in het herstelproces.
Schijnbaar werd er vroeger nogal makkelijk misbruik gemaakt van de WAO en daarom zijn de regels aangescherpt met de komst van de WIA.

Graag gedaan hoor fijn om een beetje te kunnen helpen!

Hallo Y,

Ik had nog een vraagje.
Heb jij na het ontslag na 2 jaar ziektewet ook een ontslagvergoeding ontvangen?

Ik werk ruim 20 jaar bij mijn werkgever, dus mocht ik dat krijgen, zou dit financieel een behoorlijke meevaller zijn, gezien de onzekere toekomst….

Bedankt weer!

Hoi G,

Je werkgever is verplicht je een transitievergoeding uit te betalen als ontslag volgt na 2 jaar ziekte (dit kan via een VSO of via een ontslagvergunning van het UWV). Je werkgever kan de transitievergoeding in de meeste gevallen van het UWV terug krijgen.
Op de site van de rijksoverheid en het UWV kan je hier meer over vinden.
Ik werkte zelf in HR voordat ik ziek werd dus met dit soort dingen vind ik het een voordeel dat ik weet waar ik recht op heb.

@Y en M, dank nog voor jullie eerdere reacties!

N.

Hoi, ik herken dit zeker. Als ik in slaap dreig te vallen, schrik ik en lijk inderdaad te hyperventileren. Dit zorgt ervoor dat ik soms heel erg weinig slaap per nacht. Van de ha heb ik 10 mg pilletjes oxazepam gekregen. Die helpen voor het slapen goed maar neem ik slechts incidenteel omdat het bijwerkingen geeft de dag erna.

Hi Ro,

Heel vervelend inderdaad. Inmiddels weer een paar dagen verder en ik merk dat het minder wordt. Ademhalingsoefeningen lijken dus toch wat te helpen. 3 x per dag 5 min, 5 sec in, 5 uit en 5 vast. Misschien ook wat voor jou?

Dit heb ik ook inderdaad, het wordt wel langzamerhand wat minder intens.

Yup, zit op maand 6 en zelfde. Bekend fenomeen helaas…. Vraag me wel af wanneer dat afkalft

Is heel normaal door de cortisol in je lichaam. Deze is inboet ochtend het hoogst. Wanneer je gaat herstellen zal je merken dat t steeds beter gaat in de ochtenden en dat je steeds rustiger wordt

Ik zou GABA supplementen niet gebruiken, voedsel kan net zoveel voor je doen, want zoals magnesium, mangaan,B6,B12 en taurine zijn cofactoren die helpen met het omzetten van glutamine dat dan GaBA vormt.

Ik doe al een tijdje onderzoek omdat ik snel overgestimuleerd raak en niks kan verdragen en dus ook een chronische depressie, OCD, fybromyalgie, PDS, PTSS heb, ben een wandelend mysterie want chemische medicatie helpt niet, behalve diazepam die wat dempt. Vanuit dit punt ben ik ook gaan onderzoeken. Over drie maanden weet ik meer, nu ik weer dierlijk voedsel en alle vitaminen binnenkrijg die ik al JAREN chronisch tekort kwam...

Gaba werkt als het goed is niet of nauwelijks omdat het de bloed hersen barrière niet doorkomt. Je kan beter citroenmelisse gebruiken. Dat werkt merkbaar beter

Ik heb goede ervaringen met pharmaGABA (dat is een natuurlijke variant van gaba die beter opgenomen wordt).

Ik neem elke ochtend 100 mg en ik heb het idee dat dit ervoor zorgt dat ik minder snel overprikkeld / gestresst raak. Bij veel stress gedurende de dag neem ik nog een extra capsule.

Via iherb kun je gaba (en andere supplementen) voordeliger bestellen.

Hallo Aly,

Ik ervaar inderdaad precies hetzelfde.
Mijn hoofd kan momenteel helemaal niets aan, en ik ben al van slag na 20 minuten een gesprek voeren of tv kijken of wat voor activiteit dan ook.

Zit zelf sinds juni 23 thuis, en ben in september al weer begonnen met re-integratie, terwijl ik nog totaal niet hersteld was.

Mei 24 ben ik weer helemaal ingestort, en ben sinds 2 maanden toch weer een uur per dag aan het werk, maar ik merk dat mijn hoofd daarna al explodeert van de pijn.

Verder ook veel last van duizeligheid, spierspanning, slecht slapen, piekeren, angst, onrust en ga zo maar door…

Het 2e spoor is echter wel belangrijk, want anders is de kans groot dat bij je eventuele WIA aanvraag ze zullen zeggen dat je niet hebt meegewerkt.

Ik ga in elk geval regelmatig naar de huisarts, om daar mijn klachten zo goed mogelijk te laten documenteren, zodat ik dit over een half jaar kan gebruiken bij mijn WIA aanvraag.

Het is een strijd om alles draaiend te houden, als je hoofd zo weinig kan……

Voor mij helpt het om belanghebbenden te laten zien dat ik echt mijn best doe met de situatie.
Spoor b en de bedrijfsarts laat ik zien dat ik mij inzet voor een goed herstel en dat ik re-integratie cursussen volg, een psycholoog zie (EMDR), mijn dag en weekplanning aanpas om te zien of dat helpt.
Zelf zit ik sinds oktober 23' thuis en lukt een re-integratie ook gewoon nog niet, maar laten zien dat ik mijn best doe helpt enorm. (Natuurlijk heeft iedereen een andere invulling en grenzen hierop, ik geef alleen mijn perspectief)

Bedankt voor jullie reactie!

Hallo,

De overprikkeling is inderdaad een van de meest vermoeiende bijkomstigheden van een burn-out.

Ook ik ben benieuwd wat wijsheid is.

Toch zo veel mogelijk prikkels vermijden, of misschien toch ondanks dat het nog niet goed voelt heel langzaam wat meer prikkels proberen op te bouwen?

Wie heeft er tips?

Brainfog en hoofdpijn en overprikkeling is waardeloos... Elke dag opnieuw!

Ik ben 7 jaar extreem overprikkeld geweest, kan mezelf dus helaas wel expert noemen.
Al die tijd niet gewerkt, en tja inderdaad als een soort kluizenaar geleefd. Mezelf continue beschermend tegen geluid, schermen, licht etc. Altijd zo kort mogelijk in de winkel, OV was helemaal geen optie. Ik was eigenlijk bijna altijd thuis.
Het is lastig tips te geven, het is een moeilijk en onbegrepen probleem. Ik heb heel wat afgespeurd op internet en hulpverleners gesproken, niemand heeft mij kunnen helpen of begreep het eigenlijk echt is mijn ervaring. Ik heb zelf veel aan trauma heling gedaan, leren voelen, dingen verwerken dat was echt het enige wat (op lange termijn) hielp. Aarden, zo min mogelijk ‘hoofden’. Echt proberen contact met je lichaam te houden. Ook ging ik zo min mogelijk over mijn grens als ik mij overprikkeld voelde.
Inmiddels kijk ik weer ouderwets veel op m’n telefoon dus er is hoop 😅 alleen bijv lang film kijken of veel/harde muziek kan ik nog niet hebben.
Ik geloof niet in prikkels tegen beter weten in toch aangaan. Dat maakt t alleen maar erger is mijn ervaring. Medicatie heb ik nooit gebruikt maar ik geloof gelijk dat het helpt, het onderdrukt namelijk de boel. Maar voor mij reden om het niet te gebruiken. Hoop dat t enigszins helpt. Veel sterkte

Hallo Lynn,

Bedankt voor je reactie, maar betekent dit dat jij al 7 jaar in een burn-out zit? Want ik zit zelf inmiddels op een jaar, en voel eigenlijk nu al de druk van de Arbo en mijn werkgever, en leg een deel van die druk ook wel aan mezelf op eigenlijk.

Hoe gaat zoiets dan verder qua uitkering enzo, als je na 2 jaar nog niet hersteld bent?

Hoi Lynn, voelde jij je thuis wel fijn dan?
Ik voel me zo alleen, weet niet wat te doen, kom tot niks. Zit hier al 5 jaar in.
Voel me zo angstig
Zou intens graag vaker iemand bij me hebben met begrip. Die niet veel praat maar bij me is. Naast me staat. Samen iets in huis doen. Samen wandelen. Naar strand. Mijn naasten begrijpen er niets van. Kan niet huilen. Alleen bij oprechte aandacht, die zeldzaam is. Ik woon 035. Ko
Wat heb je aan traumaheeling gedaan?

Sorry Arjan, dat ik 't onder jouw vraag plaatste voor Lynn
Voel me nogal wanhopig

Vraagje heb jij met je overprikkeling ook van die tintelingen in het hoofd?
Hoort dat er ook bij?

Overprikkeling gaat meestal weg door je hersenen rust te geven. Heeel veel rust

Telefoon weg leggen, niet denken door bijvoorbeeld te staren op 1 punt of door je gedachten als wolkjes weg te zwaaien. In het donker liggen helpt ook, geen tv aan geen muziek. Niet forceren, dus niet je zelf overprikkelen als je klachten hebt. Bij klachten rusten of evt slapen

En: Of je gedachten “weg-swypen”. Dat doe ik door mijn hand van rechts naar links te zwaaien voor mij gezicht zodra er een gedachten opkomt en dan zeg ik tegen mezelf “weg”.
En inderdaad focussen op andere dingen zoals voelen en kijken, bijv voelen hoe je ligt, of kijken naar de Wolken of vogels.

Er gewoon “zijn”

Bedankt voor jullie tips.
Valt volgens jullie een e-book lezen ook onder prikkels die je moet vermijden? Een Zweedse puzzel, een podcast, etc?

Want als dat soort dingen ook niet of nauwelijks meer kan, wat kan je dan wel in vredesnaam doen om de dag door te komen?

Helemaal niets doen betekent bij mij piekeren, piekeren en nog meer piekeren….

Ik deed mediteren en wandelen buiten ( innoveerde dat kon)

Die dingen zijn voor mij belastend, je moet het zelf aanvoelen wat voor jou helpt

Je kan natuurwebcams kijken of lekker in de natuur zelf zijn. Google maar naar earthtv of webcamtaxi

En ik kan je het artikel aanraden “piekeren” van “depsycholoog” Google maar even

Het komt er meer:

Als je even terug nadenkt over je gedachten die je allemaal hebt gehad, dan weet je dat de gedachten die je had eigenlijk zo goed als nooit uit zijn gekomen. Ofwel: dat je voortaan je gedachten en piekeren echt minder serieus moet nemen voortaan. Er is geen gevaar, je hersenen bedoelen het goed en willen je beschermen maar jij weet vanaf nu beter

En afleiding zoeken helpt ook de dingen die ik scheef oa

En als je stress hebt: los je probleem op. Dus bijv: help ik ben bang dat ik in de schulden kom! Oplossing: ga je administratie bijwerken en ga kijken op welke zaken je kan besparen

Zorgen en piekeren maken heeft 0,0 zin, los ipv daarvan je problemen op

En: men lijdt het meest door het lijden wat men vreest

Hoe eerder je toegeeft aan rust hoe sneller je beter bent ☺️

Die dingen zijn voor mij belastend, je moet het zelf aanvoelen wat voor jou helpt

Je kan natuurwebcams kijken of lekker in de natuur zelf zijn. Google maar naar earthtv of webcamtaxi

En ik kan je het artikel aanraden “piekeren” van “depsycholoog” Google maar even

Het komt er meer:

Als je even terug nadenkt over je gedachten die je allemaal hebt gehad, dan weet je dat de gedachten die je had eigenlijk zo goed als nooit uit zijn gekomen. Ofwel: dat je voortaan je gedachten en piekeren echt minder serieus moet nemen voortaan. Er is geen gevaar, je hersenen bedoelen het goed en willen je beschermen maar jij weet vanaf nu beter

En afleiding zoeken helpt ook bijv de dingen die ik schreef of je kan fysieke dingen doen

En als je stress hebt: los je probleem op. Dus bijv: help ik ben bang dat ik in de schulden kom! Oplossing: ga je administratie bijwerken en ga kijken op welke zaken je kan besparen

Zorgen en piekeren maken heeft 0,0 zin, los ipv daarvan je problemen op

En: men lijdt het meest door het lijden wat men vreest

Hoe eerder je toegeeft aan rust hoe sneller je beter bent ☺️

*Of fysieke dingen doen ipv cognitieve dingen

Hi Arjan,

Enigszins fijn om te lezen dat er meer mensen kampen met die overprikkeling bij o.a. het televisie kijken of muziek luisteren, maakt het niet minder vervelend. Bij verschillende verhalen lees ik dat ze tijdens een burn-out niet veel meer kunnen dan tv kijken op de bank, wat ik totaal niet herken omdat dat mij juist helemaal niet lukt. Het typen van dit berichtje is ook wel de max voor vandaag qua scherm.

Ook die tintelingen herken ik deels, ik heb echter geen tintelingen in mijn hoofd maar in mijn handen en voeten bij de overprikkeling, en inderdaad valt er volgens mijn behandelaar niets aan te doen dan veel rust houden, mediteren, gezond eten en de problematische activiteiten maar zovele mogelijk te mijden.

Hoop dat het snel beter met je gaat!

Heb jij ook dat doffe hoofd , vol, mistig. Ik heb dat 24-7

Hallo Eddy,

Ja, daar heb ik inderdaad ook last van.
Was jij ook niet degene die destijds begonnen was met antidepressiva, en hier ook tegen een sloot aan problemen aanliep?

Ben jij er vanaf gekomen, en hoe is het verder met je?

En algemene vraag voor de experts, valt een rustig muziekje luisteren ook onder je hersenen prikkelen, of kan dat wel gewoon? Of moet je in principe alle beelden, geluiden etc helemaal zo veel mogelijk uitsluiten om van de overprikkeling en bijbehorende hoofdpijn af te komen?

Alvast bedankt voor jullie reacties, en sterkte allen🙏

Nou het enige wat voor mij werkt is in het donker liggen op een rustige plek/kamer of op een plek niet in de volle zon, zonder muziek en zo min mogelijk denken (hoe niet te piekeren en niet te denken had ik uitgeschreven aan je), of slapen. Je moet goed je grenzen kennen. Dus hoeveel tijd kan jij besteden aan dingen die je leuk vind maar wel belastend zijn icm afwisselende rust nemen
Muziek helpt mij niet. Maar je moet vooral bij jezelf nagaan hoe jij reageert op bepaalde dingen, dus je kan rustige (natuur)muziekjes luisteren om te proberen maar als je merkt dat je klachten toenemen dan is het dus een no go om te gebruiken als rust. Sommige kunnen het buitenlicht niet verdragen, maar andere wel, dus ook in de natuur bevinden zou ik kunnen aanraden, maar ook dan moet je goed checken of dit voor jou helpend is
Doordat je antidepressiva slikt voel je je grenzen niet meer aan, dit heeft dus in mijn geval in feite mijn ziekte verergerd. (Ik ben niet Eddy)
Veel rust, slapen en therapie is de key
Dus check goed wat voor jou helpt bij rust, luister goed naar je lichaam wat bepaalde activiteiten met je lichaam doen. Wissel rust af met korte activiteiten, je moet goed checken wat jij aan kan. Dus bijv: 2 uur rust afgewisseld met 5 min muziek luister of tv kijken. Als dat nog teveel is neem je 3 uur rust, en als dat nog te veel is dan maak je er 4 uur van bijv
Als je zvm toegeeft aan rust zal je eerder beter worden dus luister goed naar hoe je lichaam reageert en maak een vast schema voor elk dag. En je kan ook een timer aan zetten die elk kwartier afgaat om je eraan te herinneren om te checken bij jezelf hoe het met je lichaam gaat en wat je lichaam op dat moment nodig heeft, dus rust of een activiteit

Allemaal herkenbare verhalen. Wat bij mij helpt:
- kruiswoordpuzzels maken
- meditaties (bijv Joe Dispenza op YouTube of Michael Pilarczyk)
- in het donker fietsen (echt, heel rustgevend voor je ogen/hoofd)
- zwemmen: is ook tegelijk een goede ademhalingsoefening
- zo gezond en vers mogelijk proberen te eten
- Wim Hof ademhalingstechnieken. Vaak halen we te oppervlakkig adem, hij heeft goede technieken om dit te verbeteren.
- De dag beginnen met dankbaarheid en uit te spreken wat je graag wilt voor jouw geliefden en jouzelf.

Iedereen heel veel sterkte!

Ik heb alleen de neiging dat, als het weer eens wat beter gaat, meteen weer de grenzen op te zoeken en hier overheen te gaan (bijv naar een druk concert toe gaan of een drukke verjaardag).

Ikzelf heb zoveel zenuwpijn over me hele lichaam .
Zit in een angststoornis dat ik niet weet wat ik moet doen.
De pijn begint met zitten en liggen . Begint te branden in me lichaam van tenen tot me nek en armen .
Niets helpt, ook vaak een dood en verlamd gevoel in verschillende ledematen.
De dokters weten het ook niet meer , ben radeloos.
Je wordt van het kastje naar de muur gestuurd.
De pijn is 24/7 voelbaar
Dikke tong ,lippen en doof gevoel erbij in gezicht
🥴 oorsuizen in 1 oor .
Het is om gek van te worden.
Wie herkent dit?
Ben machteloos en radeloos

Hoi @arjan
Ik herken veel van jou klachten..
Ik word er moedeloos en wanhopig van.
Overprikkeling. Tintelingen. Dof hoofd. Hoofdpijn. Weet ik veel. Het is een ramp.
Ik heb anti dep gebruikt. Maar kreeg last van bijwerkingen heftig. Nu dus zonder.

Dag Arjan, ik weet niet of je dit nog leest na een half jaar. Maar afhankelijk van hoe lang je de Escitalopram hebt gebruikt, na stoppen kan dit vervelende ontrekkingsverschijnselen geven. Vooral bij mensen die toch al gevoeliger zijn door burnout. Tevens hangt het er van af of je hebt afgebouwd of zomaar CT ben gestopt.

Hoi Arjan ik herken het helemaal. Ik heb een raar soort hoofdpijn..dof gevoel. Overprikkeling ook..lijkt wel hersenschade. Heb jij wel eens een mri scan overwogen?!ik ga het wel doen. Maak me zorgen.

Man man, het wordt ook geen steek beter met die klote overprikkeling en hoofdpijn.

Gisteren met 5 mensen familie (bij wie ik me totaal op mijn gemak voel) een klein sinterklaas diner gedaan van 2 uurtjes.

Van te voren al een Oxazepam genomen, en zelfs dan is het circa 45 minuten klachtenvrij vol te houden, en daarna kan mijn hoofd niets meer hebben qua prikkels, en slaat mijn hele lichaam ook vast in een gespannen stand. Met dus weer die knallende koppijn erbij.

Ga ik hier ooit nog van af komen? Wordt er totaal moedeloos van eerlijk gezegd….

Hoi Arjan. Gedver wat een ellende. Wat vervelend en een hel. Ik kon gisteren nog wel Sinterklaas vieren in gezelschap van familie met een klein gezelschap. Maar nu de dag erna weer mega hoofdpijn. Die heb. Ik bijna 24_7 elke dag.
Ben ook moedeloos aan het worden. Ben bang nooit meer beter te worden .
Te veel klappen op het koppie gehad. Had een leuk leven. Nu een gebroken persoon met veel pijn en lijden. Vind het leven niet zo leuk meer.
Werk jij alweer? Ik niet. Al een jaar in ziektewet en bezig met tweede spoor. Verplicht. Nog helemaal niet aan toe

Arjan jij bent ook al lang onderweg met deze ellende toch. Wanneer ben jij uitgevallen en waardoor gekomen?

Heb jij nog hulp. Therapie of iets?

Hallo,

Ja, ik ben mei 2023 uitgevallen, maar ben zelf ook zo dom geweest om binnen 2 maanden al weer te gaan re-integreren.
Heb begin dit jaar op 25 uur per week thuiswerken gezeten, en heb in het voorjaar het moeilijkste project ooit gedaan voor mijn werk, wat natuurlijk enorm veel stress heeft opgeleverd.

Tevens ben ik meermaals begonnen en gestopt met antidepressiva, tot mijn angst en spanning een paar weken geleden zo erg werd dat ik nu toch weer aan het opbouwen ben van Escitalopram.

Oftewel, een aaneenschakeling van verkeerde keuzes sinds ik in mijn burn-out ben geraakt, en nu alle gevolgen van dien met 2e spoor verplichtingen, Arbo gezeik, terwijl ik niks kan hebben momenteel.

Ik ga over 2 weken met een psycholoog aan de slag, hopelijk gaat dat me nog iets brengen….

Hey Arjan. Jouw verhaal klinkt als mijn verhaal.
Ik ben ook met psycholoog in de weer pas net.
Zit een heel team achter. Ik heb ook 24_7 hoofdpijnen en overprikkeling. ik ga een mri laten doen. Maak me ernstige zorgen.

Heb jij trouwens ook dat die hoofdpijnen bijna 24-7 elke dag wel er zijn?

Jep, helaas heb ik ook 24/7 hoofdpijn, en met name een prikkende hoofdpijn bovenop mijn hoofd, die echt verschrikkelijk voelt. Ik zit er ook aan te denken een doorverwijzing naar de neuroloog te vragen, al is het misschien enigszins tegen beter weten in…..

Wat bedoel je met tegen beter weten in Arjan? Ik kan wel janken. Ik heb zoveel signalen gehad. Waarom niet eerder geluisterd. Nu straks voor altijd pijnlijden. Wat een leven .hoe is het bij jou ontstaan? Alleen werk of ook prive zoals bij mij.

Jij herkent dus het irritante gevoel dat je niet meer weet wanneer je voor het laatst je helder en fijn voelde in het hoofd? Erg he. Waarom het tegen beter weten in trouwens qua neuroloog?

Jep, volledig herkenbaar.

En tegen beter weten in omdat ik naast de hoofdpijn en overprikkeling nog tal van andere klachten ervaar, zoals een gespannen middenrif, hyperventilatie, gespannen kaken, nek en schouders, slecht slapen, en ga zo maar door…

Dus als het alleen de hoofdklachten waren, was ik misschien meer overtuigd geweest van een hersenziekte oid…..

Hoe kom jij de dagen door Arjan? Wat voor werk deed je voor ziek worden? Ik hoorde je praten over tweede spoor. Hoe loopt dat? Ik zit er ook midden in. Ben er helemaal niet aan toe.wordt er best moe van al die verplichtingen. Wat een slaven wereld. Werken werken kutzooi meemaken ziekworden en straks dus doodgaan zonder te genieten van je pensioen. Genieten is trouwens al kapot gemaakt.

Ben je samen met iemand of ben je alleen. Kun je wel slapen?

Klote Arjan. Al die klachten. Lijkt me knap waardeloos. Ik herken het. Ben je nooit wanhopig dat het voor altijd is. Bij mij ben ik er wel bang voor. Loop er al een jaar mee. Ook helemaal verrot.

Ik stond middenin het leven en hield van een concert op zijn tijd. Lekker vissen met snoek vangen. Gewoon genieten. Nu is alles kapot

Heb jij ook die fight flight gevoelens. Soort van oppervlakkige ademhaling..gevoel van het is niet ok? Ik kom daar niet vanaf . Dag in dag uit.

Doe je meditaties? Of andere oefeningen? Wat is trouwens jouw core issue van instorten!

Mijn overprikkeling gaat al beter. Alleen nog een raar dof hoofd. Achterhoofd vooral. Hopelijk trekt dat weg. Een soort van paresthesie lijkt het

Arjan wel heftig dat je voor een etentje oxa nodig hebt. Hoe vaak gebruik je die dingen?
Hoe zijn jouw ervaringen met anti dep?
Die hoofdpijnen zijn irritant he. Ik kan wel janken..mijn hersenen hebben jammer genoeg ook te veel klappen gehad.. ik ga maandag naar neuroloog we gaan het zien.

Heb. Je nooit huilbuien of wanhoop dat deze hel levenslang is.? Ik heb dat wel..zo frustrerend

Arjan heb jij ook last van schokken in je middenrif ? Van de adrenaline

En aanvullend nog de vraag, aangezien ik begreep dat het UWV nogal grote achterstand heeft, kan het zijn dat je na 2 jaar ziekte eerst automatisch naar WW gaat, tot het moment dat UWV eindelijk plek heeft voor een keuring om te kijken of je afgekeurd wordt?

Ik maak me nogal zorgen om dit hele traject, dus vandaar mijn vragen.

Dank!

Hoi A,

Ik heb sinds kort de WIA uitkering, ik ben voor 66% afgekeurd. In maart 2024 aangevraagd want in juni 2024 was ik 2 jaar ziek. Begin oktober kon ik terecht dus een half jaar vertraging.

Mijn advies is om zo goed mogelijk je verhaal doen en doe je vooral niet beter voor dan je denkt! Als jij zegt ik kan niet werken maar ik doe wel thuis vanalles, dan denkt UWV oke dus dan kan je ook wel wat werk doen. Geef heel duidelijk je beperkingen aan. Als jij bijv overdag nog extra slaapt, benoem dat vooral. En benoem wat er gebeurt als je over je grenzen gaat, dat je dan alleen maar verder van huis raakt. Neem iemand mee naar de gesprekken en schrijf desnoods van tevoren wat dingen op die je wilt zeggen.

Ik had onlangs mijn eerste afspraak met mijn begeleider want ik moet nog wel naar reintegratie blijven toewerken. Ik heb aangegeven dat ik echt OP ben en tot zeker februari rust wil. Dat respecteerde ze en ik hoef nu pas in februari weer erheen. In de tussentijd hoef ik eindelijk even niks. Dus geen werk, WW of sollicitatieplicht.

Er blijft wel een bepaalde druk want als ik in april nog geen €700 pm kan verdienen (= de helft van wat ik nu nog theoretisch zou kunnen verdienen volgens UWV) gaat de uitkering flink omlaag. Maar dat is mijn situatie he, bedrijfsarts zei dat ze omdat ik nog jong ben (ik word 30) niet voor langere duur gaan.

Hopelijk heb je hier wat aan. Veel sterkte en succes, laat je niks aanleunen en laat je niet gek maken!

Hallo Y,

Hartelijk dank voor je uitgebreide antwoord, hier heb ik wat aan 👍

Nog even een aanvullende vraag, heb jij tijdens je burn-out ook het 2e spoor moeten volgen?
Voor mij loopt dat op dit moment, maar ik voel me totaal niet in staat om al ergens een andere functie of iets te proberen, al zou het maar een uur per dag zijn.

Het probleem is een beetje dat mijn bedrijfsarts de ernst van mijn situatie niet helemaal lijkt te begrijpen, terwijl ik extreem veel klachten ervaar, en mijn hoofd niets aan kan….

Alvast bedankt voor je reactie

Ik zit in een vrijwel identieke situatie als Y. Enige verschil is dat bij mij alles net een maandje later loopt en ik op 60% afgekeurd zit (dus in mei weer ongeveer 600 euro moet gaan verdienen).

Het proces van de WIA aanvraag verliep heel soepel en het contact vanuit het UWV is daarbij heel duidelijk en vriendelijk verlopen. Ik ben inmiddels begonnen bij een coach en er is (behalve de tijdsdruk van de datum in mei) veel ruimte voor duurzaam herstel.

Tweede spoor is bij mij persoonlijk nooit aan de orde geweest omdat mijn contract vrijwel direct afliep na het ziekmelden en mijn werkgever besloot deze niet te verlengen vanwege de burnout (niet erg sympathiek, ik weet het).

Ik heb me vooraf een beetje zorgen gemaakt om de overgang van ziektewet naar WIA (en de duur van dit proces) maar uiteindelijk ging het snel, soepel en heb ik ook geen financiele problemen ondervonden. De kans dat ze dit afwijzen is voor mijn gevoel zeer klein als jij daadwerkelijk thuis zit met burnout klachten en beperkingen.

Zolang je genoeg goodwill toont en laat zien dat je echt actief bezig bent met je herstel (en actief kan in dit geval ook passief zijn door genoeg rust te nemen) is het UWV een prettige helpende hand en hoef je je nergens zorgen over te maken.

Succes!

Dank je wel voor je uitgebreide reactie ook 👍

Ja ik heb het 2e spoor wel doorlopen. Mijn werkgever nam een coachingbedrijf in de arm en ik moest om de 2-3 weken digitaal met de coach aan de slag. Vaardigheden en interesses bespreken, sollicitatiebrief/CV/motivatiebrief schrijven en solliciteren. Terwijl ik eigenlijk alleen maar wilde huilen omdat ik zo graag mijn eigen werk weer wil kunnen doen.

Omdat ik in het onderwijs werkte en vanwege zomervakantie pas iets later met 2e spoor kon beginnen, moest ik wat “inhaalwerk” doen wat neerkwam op 8 sollicitatieactiviteiten per maand ipv 4. Ik was er ook eigenlijk totaal niet toe in staat maarja, het moest. Ik ben gelukkig “maar” 2x op sollicitatiegesprek uitgenodigd en daar heb ik ook wel gewoon eerlijk gezegd dat ik maar 6 uur arbeidsgeschikt was destijds. Je wordt dan natuurlijk afgewezen (gelukkig) maar het heeft wel een hoop stress opgeleverd. Ook als ik dan een mailtje of telefoontje als reactie op een sollicitatie kreeg, schrok ik me rot elke keer. Mijn coach zei steeds: misschien kan je wel ergens een soort onbetaalde werkervaringsplek krijgen en kan je ander werk proberen. Maar dat had ik ook echt totaal niet gekund als het zover was gekomen.

Het is toch ook eigenlijk bizar dat je tijdens het proberen te reintegreren op je eigen werk ook nog ergens anders nieuw zou moeten gaan kijken als je compleet gesloopt bent door je BO. Mijn therapeut was kwaad toen ze hoorde wat er allemaal van me werd verwacht, haha.

Succes hoor! Gelukkig gaat dat 2e spoor ook weer voorbij.

Voor mij is het 2de spoor op dit moment, 1,5j na uitval een mogelijke uitweg op een re-integratie van werk dat ik mentaal niet aankan. Heb een kleine transitie gemaakt binnen mijn sector en heb mijn plek gevonden, maar moet het, zoals het nu lijkt, toch tijdelijk opgeven. Dit doordat het lijkt alsof ik tegen een muur aanloop zodra ik ~8u of meer per week werk. Voelde alsof mijn burn-out terugkwam en mijn hoofd tussen een bankschroef zat.
Vanuit daar is het mooi om spoor b aan te spreken op alternatieven zoals bij een Gamma of Hornbach of zoiets te werken. Even mentaal te rusten om praktisch toch uren op te kunnen bouwen.

Reactie op mezelf, aangezien nieuwe onderwerpen blijkbaar op de allerlaatste pagina terecht komen….

Iemand?

Hi C., ik lees met je mee, heb hetzelfde probleem.

Hoi C, ik gebruik zelf pregabaline sinds ongeveer een half jaar. Het heeft wel geholpen met minder snel overprikkeld raken, en ook met een rustiger lichaam hebben.

Voor mij is het wel een belangrijk onderdeel in mijn herstel denk ik. Wanneer ik er mee stop lukt het me niet om genoeg tot rust te komen.

Wel zijn er ook nadelen: ik ben ongeveer 8 kilo aangekomen (hoewel dat natuurlijk ook door minder lichaamsbeweging en de constante honger die ik sinds de burnout voel komt), daarnaast is mijn geheugen nog een stukje slechter geworden.

Mocht je er echt niet uit komen zonder medicatie dan kan je zoiets zeker proberen. Misschien is het al voldoende om zo nu en dan een slaapmiddel in te nemen, wanneer je bijvoorbeeld al aanvoelt dat je te erg "aan" staat wanneer het bedtijd is. Ik heb ook SSRIs geprobeerd maar hier sliep ik slechter door.

Conclusie: mocht je er niet uit komen zonder dan kan je het zeker proberen.

Jazeker, ziektewet is gewoon doorbetaald krijgen, dat is allemaal geen probleem. Pas na 2 jaar kan je werkgever je ontslaan via het UWV, dan ga je een WIA traject in en mag je ook gewoon spaargeld hebben. Is de WIA op of kom je er niet voor in aanmerking dan kan je alsnog WW krijgen (ik geloof 1 maand per gewerkt jaar tot maximaal 6 maanden). In de WW mag je ook gewoon spaargeld hebben. Mocht je vervolgens 'goedgekeurd' worden en loopt je WW af, dan zou je in de bijstand komen en pas in de bijstand telt spaargeld mee. Als je afgekeurd zou worden dan weet ik niet wat de regels zijn.

Ik herken de hoofdpijn wel. Niet elke dag maar wel vaak. Heb het niet laten onderzoeken.

Dag Roos ,

Ik herken het , sinds ik in mijn burn-out zit vaker migraine en duizelig en ook vaker hoofdpijn. Ik heb de angst voor hersenbloeding etc ook gehad dus ik weet wat je doormaakt . Ik heb laatst bij de neuroloog een EEG gehad en als je dan een bloeding ofzo hebt gehad zouden ze dat hebben gezien . Het was helemaal goed ookal heb ik echt momenten gehad dat ik dacht dat ik iets kreeg door de migraine en duizeligheid (heb oogmigraine) ik heb die angst van me afgezet want ik weet nu dat dit echt hoort bij burn-out en dat je niet mag onderschatten wat dat allemaal met je lichaam kan doen aan symptomen. Probeer tot rust te komen met mediatie ofzo , zodat je toch al uit die fight flight modus komt .


Je kan dit !

Anouk

Dankjewel Anouk, na hoeveel tijd werd dit minder bij jou?

Hoi

Het werd eigenlijk minder vanaf het moment dat ik me er niet meer op ging focussen .
Probeer eens te mediteren . Dankbaarheidsmeditaties en Google eens “Dr Joe Dispenza” . Dit heeft mij heel goed geholpen . Mindset doet meer dan je denkt .

Anouk

Ik mediteer al, maar dat helpt maar eventjes. De aanvallen komen soms een paar keer per dag. Soms migraine en soms een heel knellend gevoel op mijn slapen, alsof mijn hoofd tussen een bankschroef zit, spanningshoofdpijn denk ik.

Ik ben bij de huisarts geweest en die heeft me doorverwezen naar een neuroloog voor een intake, wel 6 weken wachten 🤪

Ik heb dit ook elke dag
Het is slopend. Hoofd in bankschroef gevoel. Spanningshoofdpijn. Probeer er niet op te letten maar het is echt niet leuk meer. Wanneer stopt die ellende eens?
Binnenkort maar weer naar de ha.

Roos hoe gaat het nu? Weer je al meer omtrent de mri scan? Kun je wat goed nieuws brengen daaromtrent.

Ik heb het ook Roos... hoe gaat het nu bij jou?

Ik heb het ook. Hoe gaat het nu met je?

Ter info: je moet niet vergeten je account ook te verifiëren dmv van de mail die je krijgt naderhand nadat je een account hebt aangemaakt

Waar kan ik die code invullen op Telegram?

Wat is de link? Ik zie alleen een code die ik nergens kan invullen. Als ik die code ergens kan invullen staat er "gebruikersnaam niet gevonden".

Je moet de app downloaden die heet: Discord

Dan maak je een account aan via die app

Je kan deelnemen aan de Groepsapp ofwel server genoemd door die code in te voeren in de app. In de app zie je een + links boven. Die aan klikken, dan deelnemen aan server aanklikken en dan kan je die code daar invoeren

Vervolgens verifieer je je account via je de mail die je erna het ontvangen

Oh haha wat stom ik dacht telegram

We zijn al bijna met zn 10en 🙂. Iedereen is welkom en het is zeer laagdrempelig

Ik zie alleen een link die ik kan toevoegen geen code

@Anoniem daar kun je ook de code invullen. Ik was eerst ook in de war ;)

Leuke groep. Lekker joinen jongens

Erg blij dat deze groep nu bestaat. Helpt tegen het gevoel van eenzaamheid, mensen zijn enorm begripvol en het haalt ook want angsten weg over je fysieke klachten omdat anderen tegen hetzelfde aanlopen.

Hoi,

Ik wilde met de link mezelf ook toevoegen, maar krijg een melding dat de link is verlopen. Klopt dat?

Ik krijg inderdaad ook de melding dat de link is verlopen.
Wel een heel fijn initiatief dit.

De link: WYw5bsK3

Is er een nieuwe link want de laatst gestuurde is alweer verlopen helaas

Nieuwe link: 3M3YxyfW

Is deze groep nog actief? Is er toevallig een nieuwe link?

De groep is zeker nog actief.

Nieuwe link: q8NPgyGh

Ik zou ook graag lid willen worden maar lukt niet! Weer verlopen denk ik.

Helaas is de link maar 7 dagen geldig.

Nieuwe link: zDzGegwB

Ik krijg de melding dat mijn bericht niet kan worden bezorgd. Terwijl ik lid ben van de server en account geverifieerd heb.

Enig idee hoe dit op te lossen? Ga er vanmiddag mee verder, nu geen puf voor uit te zoeken 😐

Mag ik er ook nog bij? De link is helaas verlopen 🙈

Nieuwe link: 7myn3KxE

Nog een uitnodigingslink? De laatste is niet meer geldig

Nieuwe link: ntzjcVgW

Is de groep nog actief? De link werkt in ieder geval niet meer :(

De groep is nog actief!

Nieuwe link: cGe4awHG

Hoi Mar, de link "cGe4awHG" is verlopen staat er. Is er een nieuwe?

Is er nog een nieuwe code?

Nieuwe: hFDP5Ys7

Heel heel herkenbaar.
Ik zit momenteel ook in die fase. Eerst de angstige fase. Hier heb ik op z'n tijd nog last van maar minder. Ook de angst en paniekklachten kan ik beter hendelen. Inmiddels ook in de extreme moeiheids fase. Kan 's ochtends al dood en dood op zijn. En geen normale moeiheid maar intense moeheid wat niet te omschrijven is. Ik heb ook dagen dat het top gaat en ik weer veel doet. Andere dagen is het dikke drama en kom ik amper uit me bed. Ook overal pijntjes dan hoofdpijn dan spierpijn, dan slappe benen, dan doodmoe, dan weer depri zijn. enz. enz. dit heb ik inmiddels al 4 maanden. Kortom heel heel herkenbaar.

Ha Lieke,

Bedankt voor je reactie. Hoe stom het ook is, toch is het ook fijn om herkenning bij elkaar te vinden. Wat vreselijk hè, die burn-out. Hopelijk kunnen we elkaar via deze weg een beetje supporten!

Klopt allemaal,

Het gevoel dat je nooit echt wakker word. Hersenen die het gewoon niet doen. Zelfs wandelen voelt raar. Alsof je niet 100% in je lichaam zit, duizelingen, slecht zien, deinen.
Ik zou ook wel met mensen in contact willen komen die langdurig met een burnout te maken hebben. Als mensen daarvoor open staan

Klopt allemaal,

Het gevoel dat je nooit echt wakker word. Hersenen die het gewoon niet doen. Zelfs wandelen voelt raar. Alsof je niet 100% in je lichaam zit, duizelingen, slecht zien, deinen.
Ik zou ook wel met mensen in contact willen komen die langdurig met een burnout te maken hebben. Als mensen daarvoor open staan

Klopt allemaal,

Het gevoel dat je nooit echt wakker word. Hersenen die het gewoon niet doen. Zelfs wandelen voelt raar. Alsof je niet 100% in je lichaam zit, duizelingen, slecht zien, deinen.
Ik zou ook wel met mensen in contact willen komen die langdurig met een burnout te maken hebben. Als mensen daarvoor open staan

Ha Lieke,

Bedankt voor je reactie. Hoe stom het ook is, toch is het ook fijn om herkenning bij elkaar te vinden. Wat vreselijk hè, die burn-out. Hopelijk kunnen we elkaar via deze weg een beetje supporten!

Hoi Vere,

Precies dat ergens geeft het in het hoofd toch een beetje rust als je hoort dat andere met de zelfde problemen kampen.
@Frank dat als je wandel alles zo raar is herken is ook. De ene keer kan ik wandelen en gaat het goed terwijl de andere keer inderdaad je soort van niet leeft, maar wel loopt met alle andere bijkomende klachten.

Het is allemaal zo herkenbaar en ik vind het fijn om ervaringen van anderen te lezen. Vooral mensen die de piek van de burnout voorbij zijn. Ik zit er nu precies een jaar in. Talloze onverklaarbare lichamelijke klachten gehad die elke keer weer verdwenen. Elke keer als er weer 1 klacht verdween kwam weer een andere tevoorschijn. Google maakte het me ook niet makkelijk want ik heb mezelf verschillende diagnoses gegeven in het afgelopen jaar en dat zorgde weer voor volledige stress. Klachten duurden vaak een paar dagen tot een week. Het is vicieuze cirkel maar ik kom langzamerhand uit. Na de zomer ging het super goed met me en ik dacht weer dat ik de wereld aankom. Verviel weer in oud gedrag en kreeg weer een enorme terugval. Ik baalde zo enorm en vond het weer moeilijk om te accepteren dat ik een paar stappen terug moest zetten. Zolang ik geen lichamelijke klachten heb gaat het ook goed met mn mentale gesteldheid. Ik blijf erin geloven dat ik ooit de oude wordt. Jullie ook!

Het is allemaal zo herkenbaar en ik vind het fijn om ervaringen van anderen te lezen. Vooral mensen die de piek van de burnout voorbij zijn. Ik zit er nu precies een jaar in. Talloze onverklaarbare lichamelijke klachten gehad die elke keer weer verdwenen. Elke keer als er weer 1 klacht verdween kwam weer een andere tevoorschijn. Google maakte het me ook niet makkelijk want ik heb mezelf verschillende diagnoses gegeven in het afgelopen jaar en dat zorgde weer voor volledige stress. Klachten duurden vaak een paar dagen tot een week. Het is vicieuze cirkel maar ik kom langzamerhand uit. Na de zomer ging het super goed met me en ik dacht weer dat ik de wereld aankom. Verviel weer in oud gedrag en kreeg weer een enorme terugval. Ik baalde zo enorm en vond het weer moeilijk om te accepteren dat ik een paar stappen terug moest zetten. Zolang ik geen lichamelijke klachten heb gaat het ook goed met mn mentale gesteldheid. Ik blijf erin geloven dat ik ooit de oude wordt. Jullie ook!

Wat jij schrijft Sarah klinkt zo bekend. De periodes met talloze lichamelijke klachten die zich constant afwisselen vreselijk is het. Ook ik heb in de 5 maanden dat ik het heb al meerdere keren gedacht dat ik een bepaalde ziekte had. Zodra die klacht over was verviel die angst, maar kwam het volgende. Zoals je schrijft een vicieuze cirkel waar je in zit. Ik heb dus wel als ik lichamelijke klachten heb dat mijn mentale gesteldheid dan ook minder wordt puur door het bang maken over de lichamelijke klachten en het beredeneren ervan vreselijk!
Hoe ga jij hiermee om?

Hoi Lieke,
Ik vind het zo fijn om te horen dat je je herkent in mijn verhaal! Het is precies zoals jij het omschrijft. Mijn mentale gesteldheid lijkt gekoppeld aan mijn lichamelijke klachten en ik vind het nog steeds een struggle om er mee om te gaan. Wanneer het minder met me gaat probeer ik erover te praten of een wandeling te maken. Ik merk dat door het bewegen mijn donkere gedachtes wat minder worden. Ook heb ik aan mijn omgeving gevraagd of ze me overtuigend kunnen vertellen dat ik niet ernstig ziek ben en dat het weer over gaat. Dat ze me moeten herinneren aan de start van mijn burnout. Toen was het vele malen erger. Daarnaast probeer ik hoe moeilijk het ook is mijn symptomen niet te googlen en tegen mezelf te zeggen dat ze vanzelf weer overgaan. Dat ik het gewoon rustig aan moet doen. Alhoewel het heel raar klinkt verdwij en de klachten mega snel als ik echt overtuigd ben van mijn woorden. Op momenten dat ik er niet echt in geloof en te veel bezig ben met dat ik ernstig ziek ben blijven de klachten iets langer hangen. Heeft waarschijnlijk te maken met de stress die ik op mezelf afroep.

Wanneer is dat omslagpunt naar die vermoeidheid? Ik blijf maar.een actieve stand 'aan stand' houden. Hoe en wanneer kun je dat omslag punt eens verwachten?
Ik zit nu 4 maanden in de burnout hel

Nou eddy precies de zelfde vraag
Ik blijf maar trillen onrustig angst paniek
Wat een hel
Ik kom niet eens buiten

Die vermoeidheid blijft waarschijnlijk je hele burnout. Alleen wordt deze op ten duur minder hevig. Ook ik heb hier last van. Ook de angsten zijn heel bekend. @anoniem ook ik kan soms heel moeilijk naar buiten. De paniek overheerst dan enorm.

@ Lieke en Vere jullie verhalen zijn echt mijn verhaal. Dat bang zijn voor ernstige ziektes, angst/paniek, je down voelen, derealisatie enz. heb ik allemaal ook

Ik zit nu vanaf begin december al thuis met een burnout, ik liep op het laatst op mn reserves,en was totaal op! Slaap al jaren slecht, en elke dag werd een gevecht.
Ik had op het laatst veel huilbuien om het minste of geringste, was oververmoeid en uitgeput.
Ben nu 2maanden verder, maar nog steeds moe moe moe,sommige dagen zijn goed te doen, de volgende dag kun je maar zo weer een natte dweil zijn. Echt onverklaarbaar en moeilijk uit te leggen aan mensen hoe je je voelt,maar vervelend is het wel.
Je wil van alles maar hebt er stomweg de energie niet voor

Ik zit er al 2jaar en 6 maanden in.. zit nu ook in de vermoeidheid fase. Wel helpt wandelen en doe eindelijk weer low impact 20 min trainen en daarna stretchen helpt tegen de spierspanning ik kon het de eerste 2 jaar niet. Merk dat de spanning en angst inderdaad langzaam aan echt minder word.. zelf heb ik wel 5mg citalopram. Kan eindelijk weer wat meer drukte aan zonder het gevoel te hebben angstig of out te gaan.. zo blij mee.. nu alleen de duizeligheid spierspanning in nek schouders ogen nog en mijn energie .. hopelijk is dit de laatste fase

@ dit @ geldt voor een ieder van jullie die geageerd heeft op de vraag. Wat ben ik blij met jullie antwoorden en onze gedeelde noemer vermoeidheid. Ik heb nu 11 maand een burnout. De angst en de paniek zijn bijna weg, het slaapprobleem en de vermoeidheid is er nog steeds. Ik ga iedere dag 2 uur naar bed om te rusten en 's avonds lig ik vanaf half 7 voor dood op de bank. Iedere morgen als ik opsta scan ik mijn lijf en weet dan al of het een goede of een slechte dag gaat worden. Alles kost energie en moet ik weer van bijkomen. Op goede dagen probeer ik kalm aan te doen om zo een reserve op te bouwen. Wandelen durf ik niet omdat mijn benen voelen als elastiek en ik hier onzeker en ontmoedigd door raak. Ik lijk wel een kluizenaar. Ik vermijd het ontvangen van bezoek omdat het praten en luisteren mij teveel energie kost. Lezen en tv kijken doe ik nauwelijks want ook dit kost nog steeds energie. Toch zie ik een lichtpuntje als ik mij vergelijk met 11 maanden geleden maar ik besef ook dat ik er nog lang niet ben.
Sterkte allemaal.
Groet, Henriette

@henriette ook ik wandel niet. Mijn benen zijn ook elastieken en als ik het doe krijg ik pure paniek. Die slappe benen in combinatie met de angst en de rare wereld zorgen daar voor.
De wereld ziet en voelt gewoon anders angstig en raar.
Heb jij dat ook?

@Lieke, ik heb precies hetzelfde. Ik wamdel ook niet vanwege de slappe benen, mijn duizeligheid en mijn onscherpe zicht. Het isoleert en beperkt mij enorm maar mijn tank met energie is leeg vandaar al deze verschijnselen. Ik probeer het te accepteren en vertrouw erop dat het met veel rust wel weer goed komt. Dat neemt niet weg dat ik er na 11 maand isolement wel jlaar mee ben echter de natuur bepaalt het tempo van het herstel en niet ik.
Groet, Henriette

@Henriette, ik vind het ontzettend knap hoe jij er in staat dat accepteren vind ik nog heel moeilijk. Ik vecht nog tegen de klachten en gaat het goed dan probeer ik mezelf ook weer de forceren. Knap hoe jij het doet!

Hebben jullie ook een dof gevoel in je hoofd. Dat doet me elke dag weer op de feiten drukken van oja het is nog steeds stuk daarboven. Voelt zo raar. Een soort van watten of spanningshoofdpijn.
Hopelijk gaat dat nog eens weg. Net als die vervelende middenrif schokken af en toe. Zal wel door de cortisol komen en het samenspannen van spieren in dat gebied. Geen idee..

Voel me zo waardeloos.
Wordt het ooit echt beter?
Of hebben we met zn allen een levenslange chronische ziekte.?
Lijkt er wel op.

Groet.
Eddy

@Lieke, je zegt knap, nou zo voelt het niet. Net als voor jou, is iedere dag een worsteling en een gevecht met mijzelf om de moed erin te houden. Dat forceren is heel herkenbaar, op de dagen dat je je goed voelt pak je alles weer aan om te kunnen genieten van het normale leven echter ik heb al 3 terugvallen gehad en ben nu heel voorzichtig geworden en vermijd veel dingen om mijn energie te sparen. Vandaag heb ik weer een mindere dag met veel hoofdpijn nadat ik gisteren een goede dag had en goed voor mijzelf heb gezorgd en niet over mijn grens ben gegaan maar dat toch weer opstaan met hoofdpijn. Zeg jij het maar waar het weer vandaan komt, ik weet het niet maar ik probeer het te accepteren en niet tegen te vechten. Het is zoals het is.

@Henriette, we zitten echt in het zelfde schuitje en het voelt vreselijk. Ook ik heb vandaag een rotdag. Weet amper hoe ik naar bijvoorbeeld de keuken moet komen. voel me alsof ik gewoon ziek ben en je 0.00 krachten meer heb. Ik vind het knap dat jij het accepteert ook al vind je het zelf niet knap dat is het wel. Ik maak het mezelf heel moeilijk door te vechten en toch dingen te doen ook al kan mijn lichaam niet. Ik leer van je om toch te accepteren en echt de rust te pakken hoe rot het ook voelt. Ik voel me nu heel opgejaagd, dood moe, overal spierpijn, slappe benen, pijntjes in heel het lichaam en echt het leven bij het moment.

@eddy, dat doffe gevoel heb ik ook alsof je soort van een storing heb in je hersenen. Het is een heel heel raar gevoel. Die klachten verdwijnen geloof me. Bij mij is het een periode van 4 weken gewoon weggeweest en nu is het er ook weer. Ik denk dat wij hier zeker van af komen, maar dat we hier voorlopig echt nog mee moeten dealen. Ik vind het ook heel moeilijk en heb momenten dat ik denk hoe moet ik ooit zo verder. Maar dat is de negatieve spiraal. Het komt goed!

@Lieke, Ik heb 9 maand gevochten en kon mij niet overgeven aan het feit ik een BO had. Ik zag het als falen. Het naar bed gaan 's middags zag als iets wat erbij hoorde maar niet langer dan 30 minuten en dan stond ik alweer op denkend: ik moet wat doen, ik moet bezig zijn, ik wil bezig zijn, ik wil herstellen, ik moet herstellen totdat ik inzag dat bedtijd geen bedtijd is maar hersteltijd is. Ik gaf na 9 maand eindelijk toe dat ik een BO had en dat mijn lijf moest herstellen en dat kan alleen met rust. Ik hoop dat het je lukt door er anders naar te kijken en minder streng te zijn voor je zelf. Liefs.

@Henriette, bedankt voor je bemoedigende woorden. Ik ga me best doen om mezelf over te geven aan de klachten. En te accepteren. Vandaag lukte dit ik moest even iets halen en normaal doe ik dit lopen nu had ik zulke zere benen en voelde me zwaar rot dus ben ik met moeite op de fiets gestapt (was maar 2 min fietsen) en het is gelukt. En heel gek maar vanmiddag voelde ik me beter. In de zin mijn benen doen minder pijn en dat voelt goed. Ook al zijn de rest van de klachten er nog wel helaas. 1 die weg is, is al een klein lichtpuntje. Voor hoelang het weg is weet ik niet, maar moet hier blij mee zijn.

@Lieke, wat goed van je en fijn om te horen dat je het ziet als lichtpuntje. De kunst is nu om er morgen weer een rustdag van te maken zodat je tank langzaam weer bijvult. Ik heb geleerd dat je hersenen 1 tot 2 dagen later reageren op drukte en de ergotherapeut heeft als advies meegegeven na iedere inspannende dag volgt weer een rustdag. Daar probeer ik me dan ook maar weer aan te houden. Onderschat ook fietsen niet. Je hersenen krijgen via je ogen heel veel prikkels te verwerken die je weer kunnen vermoeien. Ik ben benieuwd hoe je je morgen voelt.

@lieke wanneer was het omslagpunt naar de vermoeidheid. Wanneer merkte je dat?

@ Henriette, vannacht was een ramp. Ik was heel duizelig en ontzettend afwezig. Het leek alsof ik op een andere planeet was/niet bestond doodeng. Pas rond een uur of 3 kon ik de slaap vatten, maar helaas korte slaapjes met veel dromen. Nu voel ik me ook rot wat dof raar in me hoofd @eddy zoals jij beschreef, is zo zo eng raar gevoel alsof je in je hoofd vastzit ofzo.
M'n benen trillen en ziet de dag gewoon niet zitten elke stap is er 1 teveel kan elk moment janken.

@eddy dat zijn bij mij periodes. Ik begon met de intense moeihoed, toen dat wat minder werd begonnen de lichamelijke klachten en dat wisselt zich constant af. Vorige week had ik die intense moeheid en nu weer die afwezigheid dof gevoel in hoofd, veel lichamelijke klachten en af en toen (zoals woensdagmiddag) die intense moeheid.

Ik ben nu ook zo bang dat ik een erge ziekte heb ofzo, die afwezigheid en dat rot gevoel in me hoofd is zo zo zo zo eng en naar.

Hey lieke

Rot hé hou vol hoor
Alles wat hier op het forum geschreven is is zo herkenbaar
Alles wisselt zich af zo denk je weer even te kunnen slapen en zo staar Alles weer aan

Dat duizelige heb ik ook heel lang gehad
Ik ben van ellende een keer onder de koude douche gaan staan meteen was het duizelige weg
Dit heb heel vaak herhaald het hielp iedere keer
Ben nu niet meer duizelig maar enorm trillen wordt er gek van

Mira ik heb constant maag krampen en steken
Wie heeft dat ook

@Lieke en Eddy, niet opgeven!!!! Probeer minder streng te zijn voor jezelf en neem de dag zoals deze is. Ik praat echt uit ervaring. Pak je rust op de bank of in bed. Als je geest niet rust dan rust in iedergeval je lijf nog. Het woord Burnout is maar een woord en geen emotie. De emotie hangen wij er zelf aan. Kijk niet terug in de trant van wat heb ik gemist en o jee wat dom van mjj maar leef vandaag in het nu. Maak een lijstje waarop je iedere dag iets zet wat goed is gegaan. Bijvoorbeeld: ik kon zonder pauze de was ophangen, ik heb vannacht maar 2 paniekaanvallen gehad ipv 4 oid. Begin klein. Je krijgt er weer zelfvertrouwen door maar ook zeker vertrouwen in je lichaam en geest.

@ Henriette, bedankt voor je bericht! Ik ga zeker proberen om de dingen die goed gingen eens op te schrijven dat lijkt me een goeie. Ik houd me erg bezig met de negatieve dingen inderdaad.
Ik zit al heel de ochtend o ik voel me zo rot en o wat voelt me hoofd vreselijk, ik ben duizelig en kan amper staan enz. enz.
En ja het voelt zwaar rot, maar ik denk dat het niet echt meehelpt om van de klachten af te komen. Voor me gevoel zit ik nu in standje overleven en daar wil ik vanaf.

@Lieke, wat enorm vervelend dat je zo voelt maar geef je eraan over. Dit moet eruit en leidt uiteindelijk tot je herstel. Niet vechten maar probeer te accepteren. Ga lekker liggen en zeg tegen jezelf: dit is hersteltijd, hier word ik uiteindelijk weer beter van. Liefs van mij.

Hoi Lieke wat herkenbaar dit ook ik slaap soms heel slecht en bij mij begon het vorig jaar begin mei de burnout had haptotherapie gedaan ging goed stap voor stap helaas kan ik nu niet terecht vanwege familieomstandigheden en zei heeft nu een ziekte en heb ook vaak een zere nek en straalt uit naar mijn hoofd vorig jaar ook fisio dry needling gehad hielp wel en gaat nu wel iets beter maar het is echt zoals ze zei tegen mij 2 stappen vooruit 1 terug ik werk wel al die tijd dat leid af pieker dan niet zoveel en loop veel met de hond je sta er niet alleen voor denk daar aan 👍

Ondanks alle ellende blij dat er meer mede lotgenoten zijn die een dof gevoel in hun hoofd hebben. Bij mij voelt het in de middag of er watten in mijn hoofd zitten. Een heel naar en angstig gevoel. Ik kan dan ook geen prikkels berdragen.Tot nu toe nog elke middag gehad dus vraag me af of en wanneer dit weg trekt. Heeft iemand deze klachten gehad die ook weer verdwenen zijn?

Even voor topic opener: verkeer me in dezelfde fase. Vond de eerste terugval zo verdrietig. Want die fijne dagen laten je weer even proeven van waar je heen wil hé.
Een mooi uitgangspunt is voor mij : zolang je al roofbouw pleegde op je lichaam, zolang zal je ook intensief bezig moeten zijn met je herstel. Een burnout is niet over een nacht ontstaan. Daarin heb je waars al veel eerder signalen gehad. Daar begint de belasting dus.
En eigenlijk moeten we altijd goed voor onszelf blijven zorgen. Preventief rust en ontspanning inbouwen, gezonde voeding. Niet alleen wanneer de klachten weer opspelen. Maar daar hebben we waarschijnlijk wel een handje van.😊

Wanneer merkten jullie het omslagpunt naar de vermoeidheid fase ipv die angstige fase? Is dat met wakker worden of treed dat binnen geleidelijk op de dag.
Hoe weet je dat je eindelijk die fase kunt ingaan?
Hoor het graag.
Moet je daar nog iets voor doen of laten en of zijn er tips?

Hoor het graag
Groet
Eddy

Veerre
Wanneer bereikte je het punt van de vermoeidheid. Na hoeveel maanden?
En hoe heb je je overgegeven aan de rollercoaster elke dag?

Groet eddy

Zoveel herkenbare berichten!
In het begin van mijn burnout ook gekke klachten gehad, spierspasmen, slappe benen. Ik werd elke nacht om 3.30u wakker en kon niet meer slapen, ondanks dat ik uitgeput was. En als ik naar buiten ging kwam alles heel hard binnen en viel de chaos in mijn hoofd pas echt op. Ik weet nog dat ik tijdens een wandeling dacht, "Het lijkt wel alsof ik psychotisch word." Maar het zijn allemaal gevolgen van een ontregeld stresssysteem en uitgeput lichaam.
Wat mij geholpen heeft is om toch naar buiten te gaan, de natuur in, al was het maar voor een kwartiertje. Ook al voelt het niet ontspannend. Het is wel goed voor je hersensysteem. En rusten, echte rust. Geen prikkels van social media, filmpjes, tv... je hersenen zijn al compleet overprikkeld en hebben rust nodig. In plaats daarvan ben ik in de weer gegaan met plantjes stekken, een beetje in de tuin werken, tekenen, schilderen... met m'n handen bezig zijn en waar ik niet teveel over moet nadenken. Dit heeft goed geholpen! Het gaat nu na 6 maanden eindelijk wat beter en ga ik rustig aan beginnen met reïntegreren. Een half uurtje per week maar en eens zien hoe dat gaat.
Het is een hel als je er middenin zit, maar het helpt echt om je klachten te kaderen als uitputting, je hebt roofbouw gepleegd op je lichaam. Je bent lichamelijk ziek geworden, het zit echt niet allemaal tussen de oren!
De sleutels voor mij: Rusten , doseren, en heeeel laagdrempelig in beweging komen zodra het lukt
Groet tamar

Eddy

@tamar.heftig jouw verhaal. Wanneer werden jouw klachten minder? Pas na 6 maanden dus? Had je ook angstklachten? Wat voor spierspasmen had je.op welke plek?
Wel stoer dat je gaat reïntegreren. Succes..wat was dat met die psychose ideeen toen je buiten liep?

Hebben jullie ook van die vervelende wat als gedachten?
Wat als ik flauwval, gek wordt?
Nog het meest irritant. Naast alle andere vervelende klachten. Zoals brainfog, hoofdpijn, dof hoofd etc.

Kan iemand mij hier eindelijk eens haarfijn uitleggen hoe je van de onrust en aanstand eindelijk eens in de vermoeidheid stand terecht komt? Mijn lichaam heeft een actieve modus qua zenuwstelsel en zo ben ik dus gewoon de lul. Voor altijd in de stress stand dus. Godver...
Iemand tips?

Hoi Eddy,

De gedachten wat als ik flauwval en wat als ik gek word, wat als het toch iets ergs is enz enz. De vervelende lichamelijke klachten: Raar hoofd, rare wereld (brainfog), idee hebben dat je niet bestaat, hoofdpijn, intense moeheid, slappe benen, duizelig, zere ogen, angst en paniek enz. Is heel heel heel herkenbaar! Ik kan niet eens een rondje lopen door de angst en paniek. Mijn lichaam blokkeert. Elke dag sta ik zo aan dat ik het idee heb van de wereld af te zijn. vreselijk is het.

Hoi anoniem
Hoe houd jij vertrouwen?

@lieke
Hoe gaat het inmiddels met jou?
Het is stil.
Hoe is jouw proces

Groet
Edwin

Hallo allen
Is het mogelijk dat je na bijna 5 maanden nog steeds in de angstige fase zit?
Het zou toch minder moeten worden?
Vermoeidheid nog weinig van te merken. Heel af en toe tussen door even.
Voor de rest lekker aan staan en een dof hoofd.. ben het zo zat..
Iemand een verklaring?

@eddy dat is de vicieuze cirkel, van stress krijg je klachten en van de klachten krijg je angst, van de angst krijg je weer stress en zo gaat het maar door. Angsten overwinnen en de stressklachten laten zijn voor wat ze zijn, en ja dit is enorm moeilijk.

Check even filmpje op youtube van Nick de Waard - stress verminderen en bijkomende angst overwinnen

@eddy ik zit momenteel in een iets wat beter fase. De lichamelijk klachten zijn er nog heel erg de paniek, moeheid, vooral de rare wereld is heeeel erg doodeng gewoon. Alleen kan ik het allemaal beter aan. Van de psycholoog heb ik geleerd jij bent de baas over je gedachten. Je lichamelijke klachten kan je niks aan veranderen, maar hoe ga je er in mee. Zo had ik vandaag heel de dag (zoals elke dag) een rare wereld. Ineens kreeg ik een dof hoofd, hoofdpijn, en angst voor allerlei lichamelijk klachten, maar ik ging gewoon door met waar ik mee bezig was hoe rot ook. Ik dacht oké ik heb dit maar mijn gedachten zijn niet reëel. De klachten zijn er en zijn vreselijk, maar hoe meer je je gedachten kan beheersen hoe minder de angst terugkomt volgens de psycholoog. Dus daar hou ik me aan vast. ik voel me nog vreselijk hoor qua klachten vooral die rare wereld nekt me maar ja we kunnen dit!!

Hoi Lieke
Rare wereld herken ik en ook dat doffe enge kak hoofd. Lijkt zo op een software storing in de hersenen. Is natuurlijk de disbalans qua de neurotransmitters en de brainfog. Maar wat voelt het eng.
Ik durf ook veel minder als voorheen.
Vroeger gewoon een festival of een concert. Ik moet er nu niet aan denken.
Ook relaxed vissen aan de waterkant zal nu anders aanvoelen. Ik ben echt mezelf kwijt. Ik vind het zo fucking eng. Mag ik dat zeggen? Ze zeggen ja acceptatie.. zal wel moeten ja. Ik zal proberen jouw strategie toe te passen.
Ik zou wel eens willen weten wanneer dit allemaal voorbij is. Ik hoor van niemand hier een positief verhaal.

@eddy, precies dat en is doodeng alsof je niet leeft en vast zit in je hoofd. Niks in je lichaam werkt mee drama. Ik denk dat ht een kwestie is van uitzitten en proberen de gedachten de baas te worden. Ik zie er vaak ook doorheen maar ja veranderen kunnen we het niet.

In juli zit ik er 2 jaar in. Soms gaat het wel iets beter maar kan gewoon uit het niets veranderen. En waardoor, geen idee. Probeer elke dag te wandelen. Vanochtend was ik gaan wandelen en voor mijn idee niks aan de hand. Ging daarna op de bank liggen en voelde me plotseling uit het niets super slecht. Misselijk, maagklachten, keel vol met slijm, branderige tong, branderig gevoel in mijn lichaam. Zomaar uit het niets. Zijn er mensen die dit herkennen. Gewoon ogenschijnlijk uit het niets slecht gaan voelen.

Wanneer dan die vermoeidheid?

@vere hoe is het
Heb je nog een update qua de burnout?
Andere ook.
Ik had vandaag enorme spierspanning.
Ik ben er mee gaan liggen..heel erg vervelend. Ook een raar hoofd.
Ik word wanhopig van deze klote ziekte.
Wat een hel.
Hoe houden jullie hoop?

Ik herken ook echt alles wat jullie hier schrijven. Zit zelf 7 maanden in een BO. Kon ook de eerste maanden niet plaatsen wat ik had, maar uiteindelijk heeft de psycholoog verteld dat ik een BO heb. En achteraf gezien kon ik ook niet langer doorgaan op deze manier met leven hoe ik mijn leven lijden. Had nooit rust, ging altijd door, stilzitten kon ik niet, verjaardagen plande ik maanden van te voren, weekenden die overvol waren elk weekend weer, huishouden wat ik iedere dag grondig deed, werk (overwerk) en ga zo maar door. Toen ik verplicht moest “rusten”, terwijl ik niet eens wist wat dat was. Hoe moet ik nou rusten, terwijl ik nooit rust heb?? Dat was een enorme strijd met veel onrust. En juist toen ik ging rusten, dus knutselen, lezen, wandelen kreeg ik zoveel klachten erbij. Het begon bij flauwvallen, wazig zien, iedere dag hoofdpijn en nog aantal klachten en toen ik begon te rusten werd het een hele waslijst. Kreeg paniekaanvallen, angsten, kwam nergens meer. Durfde geen eens meer alleen naar de supermarkt. En nu 7 maanden later…. Ik ben er zeker nog niet, maar het lukt mij heel goed om te rusten, vind het heerlijk. Lege Weekenden in mijn agenda. Of als ik iets heb staan en weet nu al dat ik er geen zin in heb, dan zeg ik af. Kan weer dingen doen die ik leuk vind en waar ik energie van krijg. Eerste maanden lag ik veel op de bank te huilen, maar kan nu steeds iets meer. En ben ik klachtvrij? Nee, zeker niet! Spierspanning, kaakklemmen, vaak opgezette buik en krampen, en nog een hoop maar zoals ik bij veel lees wisselt het bij mij ook iedere dag af met iets anders. Ik kan het beter accepteren.

Mij helpt het enorm om te wandelen, te bewegen waardoor ik in avond beter slaap. Ben klein begonnen met 10 min iedere dag en nu wandel ik 40 min iedere dag. Ik zet een meditatie aan en kan echt genieten van de natuur. En schrijf iedere dag 3 dingen op waar ik blij van word, zodat ik niet alleen de slechte dingen zie en voel.

Ik geloof erin dat het goed komt! Het heeft alleen echt tijd nodig en geduld. Uiteindelijk worden we als we beter zijn de beste versie van onszelf en kunnen we deze nare periode achter ons laten! Ergens brengt ons dit ook weer richting iets moois.

Hoi allen. Ik lees niks over verhalen van mensen die eruit zijn.
Bestaan die uberhaubt wel.
Of is het een chronische hel?
Ik hoor graag van jullie.

@sarah
Hoe diep was jouw burnout?
Qua klachten?
Hoe lang duurde het voordat het beter ging ?
Welk moment voelde je dat?
De vermoeidheid?.meer rust?
Hoor het graag
Eddy

Het is normaal, ook al lijkt het niet zo. Ik dacht Burnout na lange zoektocht easy come. . . easy go, het heeft gewoon tijd nodig ik ben nu 4 jaar en enkele maanden verder (best lang hé) en kan er nu om lachen om die Burnout.

Lekker Kurt, ik zit bijna 2 jaar in Burnout. Heb alles goed geregeld om mij heen om het helemaal uit te zingen. Voel mij veelal nog wel kut, vreselijk vermoeid, slecht slapen.
Maar kom maar op, ik lach om die Burnout.

Inwendig trillen ook bekend?
Dit verdwijnt ook weer ?

Het kan soms dat je uit je ritme gehaald wordt. Vervolgens weer kijken of je dat ritmr vervolgens weer een beetje kunt oppakken of aanpassen.

Best heftig! Ik kan er idd ook wat gelijkaardige symptomen uithalen , precies ofdat het zenuwstelsel overbelast is.

Het is een reminder voor me om dit zeker niet te laten aanslepen en ermee aan de zlag te gaan.

Wat een intense symptomen. Zelf heb ik geen lichamelijke klachten, behalve spanning in mijn lijf. Hebben jullie ook last van depressieve gevoelens? Die zijn voor mij het meest intens… En de overprikkeling.

Ik zit nu een maand thuis met burn-out klachten. Volgens mij psygoloog heb ik burn-out vindt het lastig om het te accepteren. Probeer me rust te vinden en het te om armen. Ene moment heb ik iets meer energie dan de anderen keer.

Hoi hoi allen
Even een update ik zit zelf sinds twee dagen eindelijk in de uitputting stand. Na 5 maanden fight freeze. Eerst dacht ik oh wat fijn eindelijk de vermoeidheid. Maar niet kunnen verwachten hoe gesloopt die vermoeidheid aanvoelt. Ik lig uitgeput op bed of op de bank. Ik kan niks meer. Bizar hoe zwaar dat aanvoelt. Fight freeze was erger maar dit is weer een nieuwe ervaring. Aan de ene. Kant wel goed dat we nu eindelijk deze fase hebben bereikt
Nu gaan opbouwen. Hoe ervaren jullie dat?

He,
Ik nam bewust even afstand van dit forum, het kostte me toch wat teveel energie om actief te zijn. Ik dacht, laat ik eens een update posten na 2 maanden. En nog antwoord geven op eerdere vragen. :-)
Inmiddels ben ik voorzichtig aan het opbouwen met werk. Met hele kleine stapjes, ik begon met een half uurtje per week en zit nu aan 2x3 uur. Ik moet blijven oppassen, goed doseren steeds, regelmatig pauze nemen en mn hoofd leeg maken door te wandelen, bezig te zijn in de tuin, schilderen... met mn handen bezig zijn en weinig met mn hoofd.
En ontprikkelen is zo belangrijk! Ik heb sociale media verwijderd van m'n mobiel en leg mijn mobiel ook vaak weg in een la, zodat ik hem niet uit gewoonte weer erbij pak... Geen tv kijken, dat ging ook niet trouwens... maar nu doe ik dit ook amper.
Het is eigenlijk teveel om op te noemen wat ik uit deze periods geleerd heb. Het hele proces is er eentje van vallen en opstaan. In het begin, toen de stress nog heel erg hoog zat en ik me geen raad wist met de onrust, hielp het om prikkels te beperken. Ik probeerde vooral rustgevende activiteiten te doen, bv wandelen en schilderen. Uiteindelijk kwam m'n stresssysteem wat tot bedaren en stond de vermoeidheid op de voorgrond. De enige remedie was: rusten, rusten, rusten. Toegeven aan mijn slaapbehoefte, maar zonder dat ik mijn ritme ging omgooien (als je 's nachts niet meer kunt slapen doordat je overdag teveel slaapt... moet je overdag minder slapen :-) ) En wel dingen blijven doen, bv een keertje stofzuigen, maar dit wel in 4 fases met steeds rustpauze tussendoor. 1 activiteit per dag, voor de rest rustgevende dingen doen (opnieuw, wandelen, schilderen, met plantjes bezig...) En dit bouwde ik rustig uit. Ik haalde uiteindelijk weer sociale contacten aan, maar nog heel beperkt (bv max een uurtje) omdat het te vermoeiend was. Steeds naar mijn lichaam blijven luisteren. En leren de signalen herkennen van mijn lichaam en hoofd als ik een grens bereikt had (voor mij wordt oogcontact bv opeens indringend en in m'n hoofd wordt het onrustig, dan ben ik wel al een grens over gegaan... de tekenen daarvoor zijn subtieler)
Wat een verhaal alweer.. Als psycholoog is dit ook persoonlijk een leerzame ervaring, want dit helpt me straks als ik weer psychotherapie ga geven ook om anderen beter te helpen. En ik hoop ook dat er mensen zijn hier die zaken herkennen en er hoop uit putten.
Groetjes Tamar

@Eddy je vroeg eerder nog naar mijn spierspasmen en of ik ook angstklachten had. Ik had zoveel spanning in m'n lijf, regelmatig begon er een spier te trillen of echt te schokken. Dit had ik vooral in mijn buik en benen. En vooral in bed als ik wilde slapen, of als ik probeerde te rusten viel dat op. Ik heb veel hyperventilatie gehad en onrust, andere angstklachten kon ik onder controle krijgen maar dat was waarschijnlijk vooral omdat ik het doorhad wanneer mijn gedachten een loopje met me namen. Daardoor kreeg ik bv geen paniekaanval, want ik kon mezelf geruststellen doordat ik wist dat wat ik voelde in mijn lichaam, gewoon burn-out klachten waren en er niets ergs ging gebeuren (al voelde het soms wel zo!)
Dat ik bang was dat ik psychotisch werd had ik helemaal in het begin, mijn gedachten schoten alle kanten op en gingen zo snel dat ik ze niet kon volgen (gedachtenvlucht wordt dat ook wel genoemd). Dat was heel eng, het voelde alsof ik niet meer de baas was in mijn eigen hoofd en de controle ging verliezen. Dat is gelukkig niet gebeurd...

Wat fijn om te lezen dat je eindelijk minder onrust ervaart en nu de moeheid kan beginnen toelaten. Leg de lat maar heel laag voor jezelf, alles met pauzes doen, al heb je maar 5 minuten iets gedaan, als je voelt dat je weer moet rusten; rust dan. Het is wel goed om niet helemaal niets te gaan doen. Ga vooral naar buiten als het weer het toelaat. Al is het maar een rondje van 5 a 10.minuten, als meer nog niet lukt dan is dat zo. Dus leg de lat echt laag. De spanning zal af en toe zeker terugkomen. Ik heb dat deze week opeens ook weer gehad, omdat ik toch een beetje over m'n grens ben gegaan. Het herstel gaat nóóit in een rechte lijn omhoog. *Zucht*....was het maar zo he.

Groet
Tamar

Wanneer de uitputting?
Na hoeveel maanden?

Ik hoor hier altijd de verhalen van uitputting..ik ben daar nooit gekomen. Alleen maar fight flight hoofdpijjnen en overprikkelinflg

Dan ben je nog niet zo ver, maar je moet het zo zien. Als je nog steeds in die aan modus zit moet je ook rust pakken, dat lukt in het begin helemaal niet. Maar je moet echt stress prikkels weghalen, daarom wordt er bijna altijd bij een BO gestopt met werken, maar neem ook zeker sociale prikkels weg als dat je herstel in de weg staat. Ik heb na maanden dat ik eindelijke accepteerde dat het angst/BO was. Een aantal weken helemaal niks gedaan, niet gewerkt, gestopt met sporten, geen sociale activiteiten. Beetje bij beetje werd mijn nachtrust beter en na een maand of 4 merkte ik af en toe dat ik sochtend niet meteen op kon springen vanuit bed met dat racende hart, maar dat ik nog wat duf zat te gapen. Hehe.. mijn lichaam kon zich dus weer toegeven aan vermoeidheid. Inmiddels is dit per dag anders, maar de goeie dagen nemen langzaam de overhand van de slechte en ik doe bijna weer alles wat ik eerst deed. Alleen intensief sporten doe ik nog niet.

@Eddy, Ik zie dat je hier vaak vraagt wanneer de uitputting komt. Ik haal daar een beetje uit dat je voorzelf deze "aandoening" wilt plannen... stap 1 naar herstel is accepteren dat hier helemaal niets aan valt te plannen... het is echt stap 1 : accepteren en je eraan overgeven, zolang je dat niet doet duurt het alleen maar langer.

Ja ik heb dit ook. Ik heb soms het gevoel alsof de haren uit mijn kruin worden getrokken. Ik heb het niet de hele dag door, maar vaak als ik juist al wat meer gedaan heb of wat spanning heb ervaren. Ik heb er een massage oefening voor gekregen voor mijn nek en hoofd. Maar heb er nog geen echte oplossing voor kunnen vinden. Misschien acupunctuur ofzo.

Vreselijk! Heb ik ook! Ik lig mijn hoofd zo veel te masseren dat mijn vingers, polsen en armen er pijn van doen.
Ik heb ook constant gesuis in mijn hoofd/oren.
Ik verdraag bijna niets van buitenaf.
Sterkte 🙏🏻

Heb ik ook. Zo. Vervelend

Ik voel me ook al langere tijd ‘wazig’ in mijn hoofd en dit is nog geen dag voorbij gegaan. Geen idee wat het is en waardoor het komt

Hoi A,
Ik weet precies wat je bedoelt want ik ervaar dit gevoel ook al een maand of 8 dagelijks. Heel naar en eng is het. Alsof je helemaal niet verbonden bent met jezelf en je omgeving en inderdaad alsof alles langs je heen gaat. Het is volgens mij hersenmist of derealisatie, wat beiden voorkomt bij burn out. De oplossing heb ik helaas ook niet, behalve jezelf kalmeren door te bedenken dat deze klacht niet zomaar uit de lucht is komen vallen, maar een gevolg is van enorme overprikkeling van je hersenen. Als we verder herstellen zal dit hopelijk ook steeds minder worden. Sterkte 🩷
Liefs N

Hi,
Ik heb inmiddels ook al een jaar klachten. Het gaat ook zoveel beter met mij, maar ik heb voornamelijk nu ook dat rare gevoel in mijn hoofd. Het wordt wel steeds iets minder weer naar mijn idee. Vertrouw er maar op dat het overgaat!

Hoi hoi ik heb ook dat rare gevoel en dat doffe hoofd. Het is een hel. Wil zo graag dat het weggaat

Lees mee ik bennzelf erg angstig en geen focus

Inmiddels weer wel, maar heeft echt maanden geduurd.
Ik heb in het begin wel eens in mijn auto gezeten en niet meer wetende hoe ik hem moest besturen/bedienen... dat was helemaal in het begin van mijn burn-out. Het komt vanzelf...

Bedankt anoniem dat geeft mij hoop!!

Hier eenzelfde ervaring. Eerst lukte kleine stukjes al niet zonder paniek en inmiddels lukt de snelweg ook weer. Gingen wel maanden overheen, maar ik ben blij dat ik het weer kan. Dus herkenbaar en het komt inderdaad weer. Sterkte!

Dit herken ik. Eng is het he ik durf niet eens te lopen buiten knap dat je het wel doet! Ik denk dat dit derealisatie is dit komt omdat ons brein en zenuwstelsel helemaal op is. Herkennen andere dit?

Ik herken het ik heb vooral een heel dof hoofd.. soort van derealisatie en overprikkeling.harry

Hoi Harry, ik denk dat de meesten hier dit gevoel herkennen. Een soort brainfog of het gevoel dat er iets niet is zoals het hoort te zijn. Al deze sensaties zijn normaal en horen bij je zenuwstelsel dat uit balans is. Vertrouwen dat het beter wordt en accepteren wat nu is (je ademhaling, je onrustige gevoel, het doffe gevoel in je hoofd) . Probeer het te laten zijn zoals het is en je zal merken dat als dat lukt het niet zo eng is als je nu denkt! Je hoeft je geen zorgen te maken!

Ben jij dezelfde anoniem als van de mirtezapine?

Nee niks gebruikt hier! En ben na een half jaar (met forse lichamelijke en mentale klachten, niet slapen, paniekaanvallen, enorme brainfog en derealisatie) inmiddels weer voor meer dan 50% aan het werk, 4x per week aan het sporten en normale sociale activiteiten aan het ondernemen! Gaat heus niet elke dag vanzelf (ben nog wel heel veel mee bezig met hoe ik me elk moment van de dag voel, misschien iets teveel) maar overall wordt de basis steeds beter.

Wel snel weer aan het werk. Dat lukt mij niet

Geeft niet! Ieder z’n eigen weg en ik weet ook niet of ik burn out was of vooral zwaar overspannen. Maar ik wil ermee zeggen dat ik ook heel diep heb gezeten en vooral door vertrouwen (dat komt ook weer terug door juist dingen als sporten en “normale” sociale dingen weer op te pakken, op een manier die past) merk dat het beter wordt, en niet door alleen uitrusten en zoveel mogelijk niks doen. Juist door af en toe iets te doen terwijl je je niet goed voelt en dan tóch blij zijn dat je hebt gedaan en zien dat dat kan.

Ik herken je verhaal helemaal, ben zelf inmiddels ook een jaar weer aan het opbouwen en dat gaat nog elke dag niet vanzelf en dus met klachten. Ook ik twijfel of ik nu wederom gewoon teveel stug doorga of naar mijn lichaam moet luisteren.

Al hoor ik ook van mensen die in hetzelfde schuitje hebben gezeten dat het erbij hoort. Erg lastig.

Hoi Anoniem,

Ik ben ook al maanden aan het re-integreren en dat gaat tot nu toe ook gepaard met veel klachten. Ik heb vrijwel wekelijks migraine en pak ieder virus op dat er voorbij komt. Ik worstel met dezelfde vragen: ga ik te snel? Hoort dit erbij? Vind het ook maar ingewikkeld om daar zelf een weg in te vinden.

Na dagen piekeren ben ik tot realisatie gekomen dat er niks anders is dan vertrouwen en accepteren, hoe moeilijk deze situatie ook is. Ja ik hoor ook van mensen om mij heen dat het erbij hoort en dat je weer opkrabbelt. Maar misschien toch goed voor ons om te kijken wat we teveel doen of welke kleine aanpassing we kunnen maken voor ons herstel. Ik ben tot de conclusie gekomen dat het erbij hoort maar dat ik ook zeker weer te veel heb gewild en eigenlijk ging ik dan te snel. Ik leverde er flink op in naast mn werk. Het is een hele ingewikkelde weg en we gaan hier vast uitkomen. De enige keuze is met goede moed en vertrouwen weer verder in dit herstel. Ik heb voor mezelf een nieuw schema gemaakt en kijk hoe ik toch meer prikkel arme momenten gedurende dag kan gaan inplannen. En beter te langzaam dan te snel voor een duurzaam hetstel

Voor mij volledig herkenbaar.
Naast de gebruikelijke hoofdpijn in het voorhoofd en bij de slapen, heb ik ook een zeer aparte hoofdpijn, een soort van pijnlijke kippenvel op de hoofdhuid bovenop, net het gevoel alsof er met naalden in wordt geprikt ofzo.

Pijnstillers helpen totaal niet, enige wat soms een beetje helpt is een icepack.

En heb ook extreem veel last van overprikkeling, een half uur tv kijken is me al te veel, wat een ellende…. 😕

Ik herken het helemaal anoniem. Hersen schade is het. Kan niet anders

Hier bood Mirtazapine de uitkomst

Wat doet mirtezapine

@anoniem hoofdpijn elke dag?

Nee geen boekentips. Maar wens je sterkte!
Ik wandel en fiets er veel.
Groet !

Over de kop van Brankele Frank geeft wel veel inzicht in een burn-out, met hierin ook een neurologische kijk op de situatie.

Qua ontspanning kan ik de Millenium Trilogie aanraden, van Stieg Larsson, mocht je die niet al gelezen hebben….

Ik ben net begonnen met Over de Kop (over burn out), veel goede reacties op gehoord en leest goed weg.

Hoi Roel,

Wat voor soort boeken vond je in het verleden leuk? Dan kunnen we misschien wat gerichtere tips geven :)

Ik ben helemaal weg van “De wereld: het boek” van de Speld en de Grote Podcastlas. De Grote Podcastlas is sowieso een aanrader, ze bespreken elke week een land op originele wijze. Gewoon te vinden op Spotify. Het boek ism de Speld is heerlijk, vol satire zoals waar de Speld om bekend staat.

Het helpt mij ontzettend om te lezen/luisteren naar dit soort luchtige informatie over de wereld, omdat het me uit mijn eigen wereldje van ellende haalt. Je leert er ook nog eens veel van.

Ik kan luisterboeken ook erg aanraden, voor als je bijv iets creatiefs aan het doen bent. Niks werkt voor mij zo goed om uit mijn hoofd te komen als iets doen met mijn handen en ondertussen een goed verhaal in mijn oren.

Sterkte!

Ik ben zelf dus redelijk zoekende, omdat ik al jaaaaaren niks meer heb gelezen. Als kind was ik altijd erg fan van de stripboeken en las ik zo nu en dan een fictie of non-fictie leesboek ernaast. Vandaar ook mijn brede vraag: ik sta open voor van alles :)

Hoi Roel,

Hierbij wat tips van boeken die ik fijn vond om te lezen en waarbij ik even afgeleid kon zijn van het ziek zijn. Misschien heb je er iets aan!

Leuke, makkelijk te lezen (feelgood) romans:
Lessen in Chemie - Bonnie Garmus
Het brievenspoor - Tracy Rees
Het geheim van Silvermoor - Tracy Rees
Het bloemeneiland - Tabea Bach
De 7 echtgenoten van Evelyn Hugo - Taylor Jenkins

Hele mooie romans (wel met een droevige kant):
Vers water voor de bloemen - Valerie Perrin
Ga als een rivier - Shelly Read

Nog op het lijstje:
Wat we achterlaten - Rebecca Yarros
Het achtste leven (voor Brilka) - Nino Haratischwili
Binnen de lijntjes - Mireille Versteeg

Ik heb de Lord of the Rings trilogie helemaal verslonden in de eerste maanden van mijn burnout. Heerlijk om even weg te duiken in een fantasie wereld. Moet je wel van houden natuurlijk!

Verder sluit ik me aan bij de suggestie Over De Kop, maar dit boek gaat wel over burnout en het proces. Als je echt eventjes afleiding zoekt misschien weer niet zo'n goed idee.

En als je echt even helemaal de ontspanning in wil duiken en weinig zware thema's kan verwerken dan is Nothing Much Happens een heerlijk boek (en heerlijke podcast serie ook). Bedtime stories voor volwassenen, gaat nergens over en dat is ook precies de bedoeling :)

Hoi Roel,

Ik ben inmiddels aardig ver in mijn herstel, de boeken van Charlotte Labee hebben mij echt ontzettend geholpen en inzichten gegeven. Daarnaast is Holistisch Helen van Dennis van Miltenburg ook heel interessant en heb ik daar qua traumaverwerking het meeste aan gehad.

Dag Roel,

Ik lees ontzettend veel. Voornamelijk detectives en thrillers.

De boeken die ik amusant vond om te lezen toen het heel slecht ging (want soms zijn thrillers dan te heftig) zijn de boeken van het Rosie Project (zijn er drie) van Graeme Simsion. Ik vond ze erg leuk.

Momenteel ben ik bezig aan de detectiveserie van van Veeteren van Hakan Nesser. Een van de betere detectives die ik heb gelezen.

Daarnaast de serie van Frieda Klein van Nicci en French. Hier kon ik helemaal in opgaan.

Vooral boeken ter ontspanning dus.

Veel leesplezier!

Alle Nederlandse boeken over burnouts negeren, bijna allemaal zijn onzin. Enige die ik écht zou kunnen aanraden zijn SOLK van Saskia de Bruin en misschien een boek van Martin Klaver over stressortherapie en de werking van het zenuwstelsel. Verder zou ik boeken als 'when the body says no' en de boeken van Dr sarno aanraden.

Taco! Naar jou was ik opzoek, hoe gaat het momenteel?

Bedankt allemaal voor jullie suggesties!

Ik heb inmiddels over de kop van brankele frank uitgelezen en jeetje wat een aanrader! Het leek wel alsof het boek perfect voor mij geschreven was en gaf veel inzicht in de biologische mechanismes en valkuilen waarin ik veel dingen herkende!

Als je ook last hebt van pijn door chronische spierspanning: De pijn de baas van Frits Winter (auteur is psycholoog). Was voor mij enorme eye opener: hoe je door je gedrag - jezelf blijven overbelasten/ blijven vechten - je klachten in stand houdt en in een vicieuze cirkel belandt.
C.

Ik wil ook wat vaker een boek kezen.
Ik heb jaren geleden de Da Vinci code in een weekend uitgelezen

“Emotionele gezondheid ; heel jezelf van binnenuit “ van Mohammed Boulahrir .

Is ook een doe-boek !

Groetjes

Anouk

Hoi Anouk,

Wat vond jij van het boek?

Ik lees veel positieve recensies, maar ook een die schrijft:

"Het sturen van energie naar je cellen, goed voor jezelf zorgen, positief zijn maar ook het kunnen genezen van kanker als je maar positief genoeg bent.
Hij vertelt over een vrouw die in coma kwam, een bijna doodervaring had en toen tot de conclusie kwam dat ze niet goed voor zichzelf zorgde.
Ze kwam bij, liet alle dokters versteld staan en was binnen no time helemaal genezen."

Dan vind ik dan weer mwah...

Ik heb vandaag ook het DARE boek van Barry McDonagh besteld. Zou een heel goed boek moeten zijn om paniekaanvallen en stress te verminderen en te overwinnen als ik de recensies mag geloven.

Ik zal binnenkort mijn review ervan geven en aanbevelen (of niet) als het inderdaad de moeite waard is!

Vermoeidheid de baas
Angst de baas

Voor ontspanning heb ik in de eerste maanden alle boeken van Sophie Kinsella gelezen (lekker luchtig, lachen en feelgood). Daarnaast groot fan van The Hunger Games trilogie (niet zo luchtig) en de Harry Potter-serie. Als je van fantasie houdt, is de Kraaien-serie van Leigh Bardugo een aanrader.

Ik kreeg als aanrader van mijn tante het boek: het lichaam liegt nooit van Ted Troost. Ik hem 'm op marktplaats gekocht voor bijna 25 euro incl verzendkosten. Ik heb 'm gister binnengekregen, maar het schijnt een heel interessant boek te zijn, wel heel oud, namelijk uit 1988. De nieuwprijzen van dat boek zijn ook gigantisch.

Ik heb t boek van Brankele Frank gelezen, top boek en niet zo serieus daar ga ik niet goed op. En het boek heen The body says no. Welke boeken helpen nog meer bij herstel

Ik heb t boek van Brankele Frank gelezen, top boek en niet zo serieus daar ga ik niet goed op. En het boek heen The body says no. Welke boeken helpen nog meer bij herstel

Als je alle boeken wilt lezen is je leven te kort.
Je zult dus moeten kiezen wat jou interesseert.
Ben je gelovig of juist iemand van de wetenschap? Of wil je een roman lezen? Horror, Science Fiction, Non fiction, educatief, kookboeken, biografieën? Je vraagt om onze boekentips, Okay ik persoonlijk ben een fan van Carl Sagan, Kip Thorne en Ian Mortimer (Medievel England) 📚.

Hoi,

Ik vind zelf het boek 'nooit meer de oude' fijn en het boek 'van een burn-out naar een onweerstaanbaar leuk leven'.

Verder ter ontspanning Jill Mansell luisterboeken😄

Mijn nieuwe bijbel: de burn-out reset. Ik zit in een burn-out en ik had gewild dat ik dit boek 5 maanden eerder had gehad.

Beste A (hierboven), bedankt voor je tip van het boek De Burn-Out Reset. Ik ben er een aantal dagen geleden in begonnen en ben heel erg blij met dit boek! Ik had het boek ook graag eerder in m’n burn-out gelezen. Fijne uitleg, tips en een hoop (h)erkenning.

Heeft iemand het boek al gelezen van Saskia de Bruin - weg van de pijn?

Ik ben benieuwd naar je ervaring met spoor 2? Ik moet binnenkort ook spoor 2 traject doorlopen maar heb geen idee wat ik kan verwachten terwijl ik ook nog eens weinig energie heb.

Hallo remco, ik 1 jaar bo, werk 3 keer 3 uur . En mag nu spoor 2 doen. Huidige werk past niet meer. Ik ben nog herstellende, en heb ook veel last van prikkels, concentratie, dof hoofd,hoofdpijn, en in bubbel zitten, en vermoeidheid. Ik weet ook niet hoe spoor 2 werkt, maar sta er open voor, hoort ook bij herstel.

Hoi Remco,
Ik heb hier pas toevallig op een ander bericht ook over gelezen en gereageerd maar kan het niet meer vinden.

Ik heb het 2e spoor ook helemaal moeten doorlopen terwijl ik eigenlijk niet eens kon werken. Ik kreeg een coach aangewezen waarmee ik elke 2-3 weken digitaal contact had.

Het was best intensief, ben zelfs 2x op sollicitatiegesprek geweest (waar ik de puf vandaan haalde, geen idee). Ik bleef ook maar denken: het is niet dat ik alleen mijn eigen werk niet meer kan, maar ik kan nu even helemaal niks van werk.

In het begin van 2e spoor had ik ook heel veel weerstand, ik wou alleen maar huilen omdat ik mijn eigen werk zo miste (ik ben niet zozeer uitgevallen enkel door werk, maar daarnaast veel andere omstandigheden). Dus ik begrijp helemaal hoe je je voelt. Het heeft mij ook echt tegengewerkt in het herstel. Spoor 1, spoor 2, de WIA- procedure en dat allemaal terwijl ik therapieën volgde. Gevolg: ik kwam totaal niet aan rust en herstel toe. Een tip die ik je kan geven is dus als spoor 2 veel van je vraagt, zet dan iets anders even op een lager pitje om je energie te verdelen.

Tijdens 2e spoor moet je sollicitatieactiviteiten doen, dit kunnen ook netwerkgesprekken zijn, mailcontact, belcontact, linkedIn berichten plaatsen, webinars van UWV volgen over werk. Probeer dus te zoeken naar activiteiten die niet te belastend zijn. Een netwerkgesprek heb ik ook wel eens via mail gedaan, gewoon een soort interview vragen getypt en ik kreeg de antwoorden terug.

Mij hielp het om 1 vast moment in de week aan spoor 2 te besteden. Je hebt natuurlijk geen invloed op wanneer je reacties krijgt op sollicitaties, maar voor jezelf geeft het misschien rust als je weet: dat ene uurtje per week besteed ik daaraan.

Sterkte en succes en onthoud vooral: ook dat spoor 2 gaat een keer voorbij 😅

Nog even specifiek op je vraag: het is een beetje afhankelijk van je situatie denk ik, of je daadwerkelijk bij een ander bedrijf moet gaan kijken. Bij mij is het zo ver niet gekomen, omdat ik in de 2 gesprekken heb aangegeven maar 6 uur arbeidsgeschikt te zijn op dat moment en ja dan volgt natuurlijk de afwijzing.

Kijk heel goed of een functie bij jouw huidige beperkingen past!
Als het goed is, stelt de arbeidsdeskundige na een jaar een functioneringsprofiel van je op en daar worden je beperkingen in meegenomen. Dus op het moment dat een functie bijv van je vraagt om snel te kunnen schakelen, en jij kan dat nu niet, dan kun je dat aangeven dat het om die reden niet past. Als je het maar kan verantwoorden. Dat was wel het voordeel van een coach hebben: ik kon dit soort dingen met haar overleggen.
Dus het kan zijn dat je reageert op een (in eerste instantie passende) vacature, je wordt gebeld en dan blijkt dat er functie eisen zijn waar je niet aan kan voldoen. Dan zou dat reden genoeg moeten zijn om de functie toch “af te wijzen”. Belangrijk is dus dat je dat goed kunt verantwoorden en onderbouwen.

Verder dus vooral proberen het jezelf zo makkelijk mogelijk te maken, binnen de kaders van wat je verplichtingen zijn in spoor 2.

Hoi Remco,

Hier nog iemand die moet gaan starten met spoor 2. Het geeft mij tot nu toe ook erg veel stress (ik werk 2x 3u aangepast werk, maar dat is momenteel eigenlijk nog teveel: erg veel klachten). Bij mij werd het zo gebracht: spoor 1 heeft prioriteit omdat ik er vooralsnog wel vanuit ga dat ik hopelijk weer in mijn eigen functie kan re-integreren. Spoor 2 is wel verplicht, maar zou dan onderaan prioriteitenlijstje staan, solliciteren is niet per se verplicht in mijn geval, maar ik moet er wel geregeld even naar kijken/inzet tonen. Alleen dat al vreet energie, maar goed.
Ik probeer het maar op me af te laten komen en me vooral te richten op spoor 1 en mijn herstel, daar gaat voor nu al genoeg energie in zitten.
Ik hoop dat het bij jou de stress wat zal zakken op den duur, succes en sterkte!

Bedankt allemaal voor de reactie's! Heel fijn om van anderen de ervaring ook mee te lezen!

Sterkte allemaal!

Herkenbaar, Harry. Alsof je de hele dag in een andere wereld leeft. Derealisatie heet het dacht ik. Ik zit er ook nog middenin... sterkte ermee

Ik herken het gevoel helaas ook. Ik heb er al maanden last van. Derealisatie is het inderdaad en dit schijnt wel veel voor te komen bij burn out. Voelt heel naar en soms ben ik bang dat dit gevoel nooit meer weg gaat (en die angst helpt niet mee).

met bloed bij ontlasting altijd naar dokter !!

Bloed bij ontlasting is niet typisch burnout, dus ik zou daar zeker verder op laten onderzoeken.
Het kan ook gewoon een bloedvat of aambei zijn.

Oververmoeid, veel slapen, slijm bij hoesten, veel boeren herken ik wel van mijn eigen burnout, overigens ook het hypochonder worden. Ik heb ook vaak gedacht dat ik de ergste ziektes had.
Maar nogmaals, bloed in ontlasting moet je niet negeren.

Zeer herkenbaar, begon bij mij 1 jaar geleden met spierpijn vooral in rug en rond de borst door alles teveel aanspannen. Ben de hele trein doorgegaan, spiertrekkingen tintelingen, niet slapen, hyperventilatie noem het maar op. Dat is allemaal voorbij op wat spiertrekjes na, maar merk dat de spierpijn weer terug is. Al gaat deze nu ook wel weer snel weg omdat ik nu wel weet waardoor het komt. Denk dat het allerbelangrijkste die strijd in je hoofd is, daarop kan ik alleen maar zeggen doe het jezelf niet aan. Blijf positief, pak je rust waar nodig, niet gaan googlen en probeer zo min mogelijk te piekeren (zoek afleiding).

Ja! Bij mij begon het met enorme spierpijn en depressieve gevoelens, toen evenwichtsstoornissen en nu tandenklappen en hyperventilatie. Ik denk dat het komt doordat je hard aan het werk bent en veel dingen dus wat beter gaan. De stress komt dan ergens anders tot uiting, maar gaat ook weer eerder weg. Zo heb ik "slechts" 3 weken last gehad van het tandenklappen en is dat nu ook weer verdwenen. Wel bizar om te merken wat stress met je lijf doet, maar tegenwoordig zie ik het ook als een leuke uitdaging om de klacht weer te laten verdwijnen. Dit probeer ik vanuit de overtuiging dat het allemaal body-mind klachten zijn. Verkeerde gevaarsignalen van het brein, die zorgen voor allemaal vervelende klachten. Maar er is niks met je, je hebt geen chronische ziekte, het is allemaal tijdelijk. Ik heb een maand geleden het boek the way out van Alan Gordon gelezen en dat heeft me heel erg geholpen om dit beter de begrijpen. Daardoor heb ik denk ik 80% van mijn klachten weten te verminderen. Misschien kan het jou ook helpen om de angst/paniek te verminderen (en daarmee je klachten :))

Hoi, dankjewel voor je antwoord. Bij mij zit het opeens heel erg in het inslapen en eerst was het doorslapen een probleem. Kan gewoon bijna de hele nacht wakker liggen. En die dagen daarna zijn echt vol heftige emoties, aan staan en paniek. Echt zo van geschrokken. Voelt echt als een dip. Zit dan ook weer na 5 maanden aan de oxazepam. Wil sterk zijn, maar vind dat niet slapen te intens, dus toch kijken of ik tijdelijk een ander slaapmiddel kan gebruiken.

Hoelang zit jij in een burn-out en hoe gaat t nu?

Hi,

Momenteel zit ik 8 maanden in BO. Ik had eerst ook moeite met doorslapen en nu ook met inslapen. Ik probeer ademhalingsoefeningen te doen voor Ik ga slapen en lig vaak op mijn spijkermat. Wat mij helpt is lief zijn tegen mezelf. Dus ipv frustratie over niet slapen, zeggen: ik slaap niet, maar ik lig wel en rust uit. Morgen kan ik ook een dutje doen om me wat beter te voelen. Slaapmedicatie zou tijdelijk ook een optie kunnen zijn. Of wellicht valeriaan druppels?

Dankjewel. Altijd fijn die herkenning. Bizar dit proces!

Ik noem ze wegtrekkers, ik heb ze vrijwel dagelijks. Waarschijnlijk even een kortsluiting in de hersenen. Het zweten en warm krijgen erna, is volgens mij meer de schrik. In het begin begon ik ook te zweten, maar tegenwoordig schrik ik er niet meer zo van.

Ja ik ben ook vrij zeker dat de zweetreactie de schrik is. Blijft een apart gevoel van bijna onwel worden en inzakken die dan plots uit het niets komen.

Ja ik heb dit ook!! Het gaat over, maar het duurt even.. sinds ik dat heb, is mijn slaap ook erg verslechterd. Ook hoor ik van mensen die dit ook hebben, dat zij veel slechter slapen. Ik slaap nu gelukkig weer beter als ik een beetje oplet ook met wat ik doe op een dag.

Ja ik heb het ook, voor mijn gevoel is het een uiting van stress die zorgt voor rare dingen

Ik ben nog lang niet in de overgang, maar ik merk wel altijd flinke toename in klachten rond de menstruatie. Dus ik zou mij zeker kunnen voorstellen dat de overgang en burnout effect op elkaar kunnen hebben. Sterkte hoor!

Hier BO en 50 jaar. Ik ben gestart met hormonen in de hoop dat het gaat helpen. Genoeg verhalen van vrouwen waarbij overgang meespeelde of zelfs hoofdoorzaak was van de klachten.

Ja heel erg last van gehad in het begin van mn BO, nu al ruim een jaar niet meer. Komt helaas heel veel voor bij burnout. Super naar om mee te maken.. hopelijk kom je er gauw van af. Sterkte!

Hoi Anja,

Ik heb ook nierstenen i.c.m. een urineweg infectie gehad tijdens mijn herstelperiode en dit heeft bij mij ook een terugslag ingeleid. Ik voel me inmiddels wel weer een stuk beter. Was bij mij niet helemaal duidelijk of de antibiotica of de infectie/pijn zelf de klachten en malaise veroorzaakten. Wel zijn er natuurlijk veel studies over de darmflora en mentale gezondheid. Wat ik je kan aanraden is om even een tijdje probiotica te slikken en goed op je dieet te letten om je darmen weer op weg te helpen. Veel vezels, je kunt eventueel algenpilletjes of spirulina bijslikken, veel yoghurt en gefermenteerd voedsel tot je nemen.

Het is natuurlijk balen, maar liever een kleine terugval dan een nierbekkenontsteking want zonder antibiotica heb je daar een verhoogd risico op en dan ben je nog veel verder van huis. En vergeet ook niet dat de angst voor de aanvallen (die afgrijselijk pijnlijk zijn) waarschijnlijk ook wat mentale ellende heeft veroorzaakt waardoor je ook weer fysieke angstsymptomen kan gaan veroorzaken.

Sterkte, doe het even rustig aan en het enige dat helpt is om even te accepteren dat dit nu gewoon is wat het is. Je kan er niks aan veranderen, je lichaam heeft de fysieke en mentale rust nodig. Wat mij veel heeft geholpen in die periode zijn immune booster meditaties of meditaties die gericht zijn op het accepteren van fysieke klachten. Dat gaf mij veel rust.

Anja, ik wil nog even toevoegen aan mijn reactie hierboven. Werk opbouwen na 5 maanden vind ik persoonlijk best snel, zeker als er echt een transitie van overspannenheid naar burnout is geweest. Ik heb zelf anderhalfjaar thuis gezeten voordat ik weer een klein beetje dingen kon gaan ondernemen. Als je zegt dat je went aan de klachten bedoel je dat deze minder worden of dat je er letterlijk aan went dat de klachten er zijn?

Nierstenen hebben binnen de alternatieve geneeskunde een vrij krachtige betekenis. Dit kan duiden op onverwerkte emoties of energie die niet op een correcte manier kan stromen. Ik vind het zelf allemaal een beetje zweverig, maar in mijn geval leek het qua timing toch wel verbonden te zijn aan iets waar ik mij onbewust erg tegen af aan het zetten was omdat het niet goed voelde intuitief gezien. Zou het misschien ook een signaal kunnen zijn van je lijf dat het allemaal te snel gaat? Ons lichaam weet vaak sneller wanneer iets niet werkt dan ons bewuste brein. Dat dit is gebeurd en dat je daardoor een terugval ervaart kan misschien ook even een moment van reflectie inleiden.

Ik hoop dat dit niet te opdringerig is. Het hoeft natuurlijk helemaal niks te betekenen, maar ik heb de afgelopen twee jaar wel geleerd dat het belangrijk is om de signalen van je lichaam te herkennen en ook te luisteren naar wat ze je wil vertellen.

Heel veel sterkte.

Ik raad ook aan om probiotica te starten. Bij mij ging het herstel ontzettend goed en snel (flink aan het sporten na circa 5 maanden) toen ik plots een maagontsteking kreeg. 2 weken ontzettend zware antibioticakuur gekregen en nog een maand maagbeschermers doorgeslikt. Ik hield veel klachten eraan over na de kuur, tot het extent dat het leek dat de kuur totaal niet was aangeslagen. Maar na een test leek de veroorzakende bacterie weg te zijn. Toch hield ik voor nog 2 tot 3 maanden klachten totdat ik ook begon met probiotica slikken en mijn eigen kefir maken. Sindsdien is mijn maagsituatie en energielevel weer rustig aan het verbeteren.

Dag G,
Heel erg bedankt voor je reacties! Erg zinvol en zeker niet opdringerig! :) Het is een goede spiegel die ik af en toe nodig heb en tot nadenken stimuleert, dus bedankt daarvoor!

Ik neem de laatste week elke dag wat probiotica, hopelijk kan het men maag-darmsysteem wat herstellen. Ik eet doorgaans gezond en zeker nu aangevuld met yoghurt,…. ik heb altijd veeeel te weinig gedronken (twee glazen op een dag ofzo), en zeker ook mee aan de basis van de nierstenen, zei de dokter. Het feit dat het net nu gebeurt, link ik idd ook aan de burn-out, hoewel ik ook niet meteen in van van het zweverige maar ik heb me ineens tijdens de klachten de bedenking gemaakt dat mijn lichaam me iets wil zeggen. Ben sindsdien ook nog meer gefocust op mijn rustmomenten, ademhalingsoefeningen, dingen waar ik blij van wordt,…
Ik ga de meditaties gericht op het fysieke zeker ook eens proberen.

Wat ik bedoel met de klachten bij het werken is dat de klachten afnemen naarmate ik werk. In begin was ik na 2 uur overprikkeld, hoofdpijn,… deze klachten heb ik nu niet meer omdat ik niet verder opgebouwd ben en men lichaam (en geest) terug de ruimte wil geven om aan een nieuwe balans te komen. Ik wil eerst verder rust vinden alvorens ik verder aan opbouwen zou denken, dus probeer daar echt te luisteren naar men lichaam. Daarnaast is mijn job ook altijd hetgeen geweest waar mijn hart ligt en altijd ontzettend graag gedaan heb (en doe). Het is vooral men perfectionisme in men werk en privé, icm te veel uren werken dat me de das om gedaan hebben.
Ik heb een geweldig begripvolle werkgever waarvan ik alle ruimte krijg om men agenda/uren/… te bekijken.

Voor jou ook nog een goed verder herstel van de nierklachten! Het is idd een pijn dat niet te omschrijven is!
Bedankt voor je zinvolle reacties!

Anja

Hoi Anja,

Nou dat klinkt eigenlijk allemaal zeer positief, wat fijn dat je zo'n begripvolle werknemer hebt en werk doet waar je veel voldoening uithaalt.

Het verhaal over het water drinken komt mij ook bekend voor. Ik dronk voorheen eigenlijk alleen maar koffie, heel af en toe een kopje thee en misschien 1 glas water per dag. Inmiddels zit ik aan 1,5 tot 2 liter per dag omdat ik een grote fles heb gekocht die ik overal mee naartoe sleep, sindsdien ook geen niersteenaanval meer gehad. Ook het verhaal over perfectionisme klinkt bekend overigens, dat heb ik echt los leren laten en dat geeft ook een enorm gevoel van vrijheid :)

Ik hoop dat je darmflora weer snel in balans komt en je kan het misschien ook benaderen als een kleine break om weer een beetje hersteltijd aan je lichaam te gunnen. Daar is het ook een mooi seizoen voor.

Succes met je herstel! Er staan veel mooie meditaties op Insight Timer die binnen de eerder genoemde categorie vallen.

Bedankt! Jij ook nog veel succes!

Ja hier ook een terugval toen ik antibiotica nodig had. Het voelde als een pittige dit keer. De tendens van terugval en opkrabbelen snap ik inmiddels en kan er goed mee omgaan, maar tijdes de antibiotica leek de dip wel echt dieper, langer en pittiger. Alsof ik een extra zetje kreeg de afgrond in 🤥Probiotica bij genomen, goed op mijn voeding gelet en floradix erbij gedronken. K kan nu zeggen dat ik er na 1-1,5 maand gelukkig weer uit ben. Darmpjes ook weer blij en de infectie verdwenen. Én niet onbelangrijk; mijn grenzen nog weer beter leren kennen. Dus al met al een herkenbaar verhaal van jou! Sterkte en succes ermee❤️

Bedankt anoniem, voor je verhaal! Ik ben idd ook helemaal ‘gewend’ aan de ups en downs tijdens het herstelproces en kan dit meestal ook echt accepteren/relativeren want na elke ‘down’ komt ook altijd een ‘up’, en dat geeft me altijd hoop, rust en vertrouwen. Nu na de antibiotica is de terugval veel groter wat het accepteren moeilijker maakte. Nu gaat het wel steeds wat beter dus ook hier komen we weer uit 😏!
Jij ook nog veel succes in je herstel!

Hoi A,

Ik denk dat er weinig mensen zijn die geen depressieve episodes krijgen tijdens een burnout. Het is volgens mij een van de meest voorkomende symptomen juist. Belangrijk om te begrijpen dat dit te maken heeft met de burnout. Zodra jij je fysiek beter gaat voelen en je zenuwstelsel tot rust komt ga je je mentaal ook beter voelen. Bij mij komt het af en toe nog eventjes bovendrijven, vooral voor de menstruatie. Maar vergeleken met een jaar geleden zijn de depressieve gevoelens echt veel minder.

Ook goed om na te gaan: ben je somber omdat je veel dingen wil doen maar dit nu niet lukt? Of heb je nergens zin in en wil je ook niks doen buiten de deur. Dat verschil is ook goed om te erkennen want bij mensen met een burnout is het over het algemeen vooral het eerste (maar bij vlagen ook wel het tweede).

Vaak gaat een burnout en/of een depressie samen met een groot geheim. Dit geheim kent niemand maar brengt jou in grote problemen. Dat kan bijvoorbeeld een verslaving zijn waar niemand van weet of een geheime relatie waar je spijt van hebt. Ik merk in mijn praktijk dat er toch vaak een onderliggend probleem is, maar het duurt vaak lang voordat de persoon met de waarheid naar buiten komt. Vooral een seksverslaving of een gokverslaving komen veel voor. Men denkt dat er geen begrip zal zijn als je het opbiecht.

@Anoniem @Hans ik denk dat dit heel gek gaat klinken, maar ik voel echt dat er iets in mijn hoofd/hersens gewoon zwaar achteruit is gegaan. Ik voel me zo traag/soms dom/ongemotiveerd en heb hierdoor ook totaal geen zin in sociale contacten. Omdat ik me zo voel trek ik me ook vaak terug en word ik nog depressiever… echt zo zwaar.

Hoi,

Ik ben ook net gestart met reïntegreren. En ik ervaar dan ook weer meer klachten. De zin/energie is er wel, het doen gaat bij mij ook wel, maar ergens houd ik wel de spanning en angst vast. En dan ja hoor, twijfel, stress, angst etc. Doe ik hier wel goed aan.
Volgens mijn psycholoog is mijn lijf hyper alert op elk stress signaal en slaat het aan. Ik ga er nu maar vanuit dat het een fase is... herkennen mensen dit?
Grt L

Ik herken het. Zelf 4 maanden burn out. Ik denk dat ik het vertrouwen is op dat het weggaat. Zolang je weet dat alles echt is en dat al realiseerd word je niet gek.

Derealisatie. Is normaal tijdens een burn out. Heb er zelf ook veel last van gehad (nog steeds als ik teveel doe)

Heb je er nog veel last van of is het nu nog met vlagen? Zo ja hoe lang heeft dat geduurd?

Wel veel minder dan voorheen. Had er heel veel last van.. nu bijna 7 maanden thuis. Ik rust heel veel en probeer prikkels te vermijden merk dat dat wel echt goed werkt

Ik heb precies hetzelfde… en het doet me echt zo veel pijn. Gaat geen dag voorbij dat ik niet aan mijn oude zelf denk. Zit nu 1,5 jaar in BO. We moeten echt proberen om ondanks alles de hoop erin te houden.

Ha A,

Bedankt voor je reactie. Echt klote hé? Hoe komt t dat jij er al zolang in zit? Ben je wel verder in je herstel dan in het begin?

Het is echt verschrikkelijk… ik denk dat ik op het begin alle signalen genegeerd heb en gewoon te lang ben doorgegaan. Had ik maar op tijd ingegerepen en was ik maar op tijd begonnen met herstellen… ik ben wel verder in mijn herstel dan 1,5 jaar geleden, maar volledig herstel lijkt nog best wel ver. Bij mij was/is mijn burn out vooral mentaal erg zwaar. Hoop alsnog heel erg dat ik ooit gewoon weer lekker in mijn vel kan zitten. Hoop dat btw voor ons allemaal!!

@A ik heb precies hetzelfde. Had ik maar eerder aan de rem getrokken en gaan herstellen. Waarom zo lang doorlopen? Signalen niets mee doen? Nu helemaal kapot thuis al een jaar en merk wel iets van verbetering maar heb nog wel enorme hoofdpijnen. 24_7 die maar blijven doorzetten echt verschrikkelijk. Hoe moet je nu vertrouwen blijven houden

Dit hoort erbij. Veel mensen hebben last om naar de supermarkt te gaan. Ik heb het ook vaak gehad dat ik zo snel mogelijk weg wilde uit de supermarkt. De ene keer lukt het prima, andere keer ruk. Het is blijven proberen en ook niet toegeven aan je angst en paniek. Het wordt echt beter!! Mocht je een mogelijkheid hebben om de boodschappen te laten bezorgen, zou ik dat ook lekker doen

Hoi M,

Ik meng mezelf even in dit bericht :-)

Ik ervaar wat A vermeld ook, overal en nergens. Ook op het schoolplein van mijn kids wat vreselijk is en hierdoor lukt ook dit mij niet meer. Word dit van zelf beter?

Klopt, niet alleen in de supermarkt kun je je slecht voelen, maar ook inderdaad op andere locaties, zoals schoolpleinen.

Je zenuwstelsel is gewoon heel erg overbelast waardoor alles heel gevoelig is. Naar mate je zenuwstelsel meer hersteld zul je merken dat je bepaalde dingen langer kunt, klachten gaan afnemen en uiteindelijk verdwijnen.

Veel rust nemen! Zelf heb ik na bijna een jaar ook nog wel moeite met bepaalde dingen, maar het gaat mij nu wel weer wat makkelijker af. Ook zelfs een periode gehad dat ik overal weer in de drukte kon zijn. 😁

Ik herken hetgeen je beschrijft ook. Met name als ik erg moe begin te worden, heb ik dit snel. Eigenlijk in alle situaties waar veel prikkels zijn. Dus niet alleen winkels, maar ook tijdens overleggen op het werk.

Na hoeveel maanden begint je zenuwstelsel een beetje te herstellen, moet ik dan denken aan 6 maanden?

Na 5/6 maanden kon ik eindelijk weer ontspannen, dat is al wel een goed teken dat je zenuwstelsel meer tot rust komt.

Verder gaat het echt met hele kleine stapjes. Ik ben nu 11 maanden verder en ik denk dat ik nog wel een paar maanden nodig heb om me elke dag weer 'normaal' te kunnen voelen. Ik zou zeggen uit mijn ervaring dat het al gauw 1 - 1.5 jaar kan duren..

Dankjewel voor je reactie. Wat fijn, ik merk nu ook wel dat ik me meer kan ontspannen met soms nog een slechte dag er tussen en dan vooral als mijn menstruatie moet starten😔.

Zijn er speciale dingen die jij hebt gedaan om je stelsel te reguleren of kalmeren?

Hoelang ben jij nu inmiddels onderweg?

Ik heb niet echt specifiek veel dingen gedaan, want als je weer teveel doet, dat is ook weer niet goed aangezien je dan minder rust pakt.

Ik slik verder magnesium bisglycinaat en vitamine D (bijna) dagelijks dit jaar. Verder in het begin 2/3 keer per dag ademhalingsoefeningen, eerst Wim Hof op YT, maar die is niet per sé geschikt voor mensen met bo. Nu gebruik ik af en toe de app meditation moments. Verder heb ik veel gewandeld in de zomer. Veel meer kun je niet echt doen naar mijn mening.

Verder af en toe ook gewoon lekker genieten. Ik ben zeker wel vaak over grenzen gegaan, maar je wilt ook wel een beetje leven.

Ik heb thuis gelukkig niet meer echt klachten, maar voel nog wel dat ik vrij zwak ben en meer herstel nodig heb. :)

Hoi A,
Dit hoort er helaas bij, maar gaat op een gegeven moment ook over. Ik ben zelf in eerste instantie naar een psycholoog gegaan voor deze angstklachten, en kwam pas later tot de conclusie dat die veroorzaakt werden door een ontregelend zenuwstelsel door BO. Bij mij gingen de angstklachten na ongeveer 4 maanden grotendeels over, maar dit kan bij iedereen anders zijn. Ik heb ontzettend veel gehad aan dagelijks mediteren en ademhalingsoefeningen zoals extended exhaling. Je kan ook op youtube zoeken naar vagus nervus calm down (oid) voor oefeningen om je zenuwstelsel te kalmeren. Na een tijdje besef je steeds meer dat er niets is om daadwerkelijk bang voor te zijn, en kun je jezelf sneller kalmeren. Succes en sterkte!

Ik heb wel eens mijn boodschappen laten staan, vinden ze geen probleem bij de kassa. Je kan zelfs zeggen dat je je portemonnee vergeten bent en later terug komt. Alleen dat idee geeft al enorm rust. Ook weglopen bij vergaderingen, feestjes, kerk, school etc. Jarenlang had ik mezelf geforceerd te blijven in zulke situaties met urenlang paniekgevoel tot gevolg,. Totdat ik merkte dat weggaan eigenlijk helemaal geen ramp is. Blijkt dat de meeste mensen het best begrijpen, vooral als je eerlijk bent of gewoon zegt sorry ik was even heel erg misselijk of kreeg enorme hoofdpijn. Dit kent bijna iedereen wel, dus begrip is vaak dichterbij dan je denkt. Bij ons is het probleem dat we allerlei doem scenario's gaan bedenken die in werkelijkheid reuze meevallen. Nu hoef ik af en toe nog maar even weg en ben ik dikwijls met 15 a 20 min. weer terug. Dit werkt zo bevrijdend! Je kan het allicht eens proberen.

Herkenbaar

Ankie
Is lees herkenning bij jou verhaal. Hier ook gisteravond een avond op school gehad. Ging ook even niet met me kreeg zoveel spanning toen ben ik even naar wc gegaan en poosje rondjes gelopen toen zakte het weer af en ben ik toch weet terug gegaan.
Maar nu komt de spanning eruit denk ik was 5 uur wakker en blijf erg in de spanning hangen nu moet denk veel emotie uit. Was weer voor het eerst sinds ruim een jaar dat ik 's avonds weg ben geweest. Dat vind ik nu wel lastig ben erg moe nu en m.n hoofd staat ook niet stil.
Hoop dat dit snel af zakt.

Lieve Sara,

Heel veel rusten kan ik jou als tip mee geven. Je hersenen zijn overbelast en zien momenteel alles als “gevaar”.

Hoi Sara,
Ik sluit me aan bij wat hierboven is gezegd

En ik hoop je een hart onder de riem te steken: ik kon op mijn dieptepunt ook niks, durfde niet alleen te zijn. Mijn vader kwam mij halen als mijn man naar zijn werk ging en bracht me thuis als mijn man thuis was.
Durfde nergens heen en niks te doen zonder iemand erbij. Het was verschrikkelijk zwaar. Maar dit is helemaal goedgekomen, met de juiste behandeling en ondersteuning ben ik dat weer op gaan bouwen en deed ik steeds meer zelf.

Nu ben ik heel vaak alleen want mijn man werkt fulltime en moet ook regelmatig naar het buitenland voor zijn werk. En ik vind het helemaal niet meer erg, ik geniet er juist soms wel van. Ik doe alles weer gewoon alleen, naar winkels, afspraken, fietsen, wandelen etc.
Dus ja het kan echt goedkomen.

Heb je goede behandeling? Ik had crisishulp toen het zo slecht ging en kreeg therapie en medicatie (antidepressiva). De medicatie gaf wat rust. Maar het had vooral tijd nodig en het hielp ook om te leren wat angst inhoudt (namelijk niks anders dan een beschermingsmechanisme van je brein). En dat je gedachten slechts gedachten zijn.

Veel sterkte!

Voor Y.

Ik zit in hetzelfde als Sara wat fijn je verhaal hoe lang heeft het geduurd? En ben je nu ook hersteld?

Voor geruststelling kan je even zoeken naar het Bureau Breinfijn waar heel mooi informatie wordt gegeven waarom je je zo voelt en waar het vandaan komt. Voor veel mensen reduceert dit al veel klachten of geeft veel herkenning en vaak opluchting. Voor mij bracht het programma geen herstel, maar kanttekening is dat ik al 40 jaar zeer zware klachten ervaar en al alles heb geprobeerd en wel het idee heb dat de theorie achter bovenstaand zelfhulpprogramma eindelijk het pad is dat ik moet inslaan. Breinmedicijn is een ander zelfhulpprogramma dat een beetje hetzelfde idee is, maar met een iets andere insteek. Ook Dr Sarno was al een pionier op dit gebied. Kort samengevat heeft het allemaal met je brein te maken die weer terug moet naar een veilige modus en al die jaren al een loopje met je neemt. Als je het allemaal zal lezen, zal er veel duidelijk worden en achteraf is het eigenlijk ook logisch, geen rare zweefverhalen.

Voor de duidelijkheid, nee ik maak ik geen reclame, ben niet de eigenaar, krijg geen aandelen! Toen ik het teruglas en commentaar kreeg bij een andere post, dacht ik ook even....hhmmm....zou zo wel kunnen lijken. Ik vond het destijds ook weggegooid geld omdat ik het eigenlijk allemaal wel wist, maar voor nieuwkomers de moeite waard om in ieder geval even in te lezen over de theorie erachter. Ik heb zo van meerdere zelfhulpprogramma's een combinatie gemaakt wat voor mij zou kunnen werken.

Hoe lang duurt deze fase?

Hoi J herkenbaar hoor ik zit nu 15 maanden in 1 burnout gaat nu redelijk eindelijk en heb heel veel angsten gehad nu af en toe ook hoor en je bent niet gek hoort erbij sterkte ook👍

Nee het is helemaal niet gek, een burn-out kan dingen in je lichaam en hersenen zo veranderen waardoor je meer piekert en minder kunt relativeren. Dat is dus ook een veelvoorkomend symptoom. Het leven ziet er ook nog eens opeens anders uit, opeens aan huis gekluisterd, weinig afleidingen (en bij mij opeens veel minder sociale contacten). Dat is ook even wennen. De praktijkondersteuner heeft mij meteen doorverwezen naar een psycholoog toen ik net in een burn-out kwam voor mijn angsten, dus misschien kun je daarover ook eens om advies vragen mocht je dat prettig vinden. Veel sterkte.