Burnout - forum lotgenoten

Gefeliciteerd Taco!
Wat ontzettend fijn om te lezen.
Hopelijk blijf je dit Forum wel steunen met jouw ervaring en tips. Ik heb daar namelijk al heel veel aan gehad. Dank daarvoor.
Geniet Taco, geniet 🍀

Hoi Taco, wat fijn om dit te lezen! Wat heeft ervoor gezorgd dat je nu jezelf als echt "hersteld" kunt classificeren? Ben ik wel benieuwd naar. Ik zit zelf voor mijn gevoel in de eindfase van het herstel maar vraag me af of er een punt komt dat ik ook het gevoel heb: ik ben er uit.

Goed bezig en bedankt voor al je tips en ervaringen hier!

Super Taco, fijn om weer wat van je te lezen. Ik ben zoals je weet hetzelfde traject ingegaan, hier heb ik ook enorm veel aan gehad, helaas toch nog wel een hele forse terugval gehad van bijna 2 maanden laatst... er gebeurde ook net teveel privé naast de verwerking. Ik hoop dat je zo nu en dan nog in blijft checken of het forum!

Hi Wouter,

Wat vervelend te horen. Hoe komt het dat je een terug val hebt gehad? Ben je er nu wel weer uit?

Goed zeg Taco gefeliciteerd met je herstel en bedankt dat je het wilde vertellen op de site je kan dus helemaal herstellen top genieten nu he 👍👍

Hi Taco,

Dank voor het delen van je bemoedigende woorden en tips en wat fijn dat het goed met je gaat. Ik heb al vaker berichtjes van je voorbijzien komen en ze triggeren me wel. Ik loop zelf al enige tijd (nu precies een jaar) met lichamelijke klachten en heb sinds 3 maanden cognitieve gedragstherapie wat zeker al heeft geholpen. Er is een gegeneraliseerde angststoornis vastgesteld. Echter, blijf ik een beetje hangen en blijf ik last houden van af en toe hartkloppingen en spanning in nek en keel en daardoor een dichtgeknepen keel gevoel. Denk je dat de methodes die jij hebt toegepast kunnen helpen om die stress uit het lichaam te halen? En wat betreft de Facebookgroep, is het de groep met de paarse afbeelding?

Dank alvast voor je reactie!

Groetjes,
Amber

Hallo Taco,

Wat een overwinning dat je volledig hersteld bent, top!

Heb jij ook zo veel last van overprikkeling gehad tijdens je burn-out? En is dit door het verwerken van je emoties dan ook daadwerkelijk weg gegaan??

Alvast bedankt voor je reactie.

De overprikkeling komt doordat je zenuwstelstel over belast is. Rusten rusten en nog meer rusten zodat je hersenen zich kunnen herstellen

Tja, rusten, wat houdt dat nou precies in.

Want als ik de hele dag niets doe, kom ik in een dwangmatige piekerstand terecht ofzo, en het lukt me niet om daar uit te komen.

Ben inmiddels 15 maanden onderweg, waarvan ik circa 8 maanden wel gereïntegreerd heb.

Ben ook aan t stunten geweest met anti-depressiva, wel gebruiken, toch weer stoppen, toch weer beginnen, en mijn hoofd en lichaam snappen er allebei niets meer van ofzo.

Ik denk dat ik toch maar een afspraak bij een psycholoog moet gaan maken, aangezien ik inmiddels wel besef dat ik hier zelf blijkbaar niet uit ga komen.

Ik wandel en fiets wel dagelijks, en doe wat lichte huishoudelijke zaken thuis, maar heb niet het gevoel dat er ook maar iets van een stijgende lijn in zit….

Iemand tips?

Wat vervelend om te horen. Daag je jezelf wel genoeg uit? Heb je wel eens geprobeerd wat meer te doen dan dat je nu doet?

Bij mij gaat het met vallen en opstaan. Kan ook nog redelijk weinig maar ik probeer elke dag wat meer te doen om vervolgens weer een paar dagen terug te vallen. Dit blijf ik herhalen en mezelf uitdagen.

Hoi Taco,
Wat ben je precies anders gaan doen? Hoe heb je doorvoeld? Hopelijk bezoek je nog eens dit forum

Hoi Taco,
Wat ben je precies anders gaan doen? Hoe heb je doorvoeld? Hopelijk bezoek je nog eens dit forum

Aan A. : bij overprikkeling is veel rust nemen belangrijk.

Tips Bijvoorbeeld: Wat voor mij het beste helpt is een rustige kamer liggen met niet te veel of zo min mogelijk licht, en bijvoorbeeld staren op 1 punt. Of je gedachten in je hoofd weg zwaaien als ze voorbij komen. Je gaat dus dan niet mee in de inhoud van de gedachten. Je moet
het een beetje zien als het “weg swipen” net als bij tinder.
Als dat niet helpt kan je ook altijd nog lekker de natuur in, beetje mensjes kijken bijvoorbeeld. Als je bijvoorbeeld niet veel buiten kan komen dan kan ik natuur of steden Webcams aanraden die je kan vinden op Google of YouTube
Als je nog fysiek fit bent, kan ik creatieve dingen aanraden zoals schilderen of tekenen bijvoorbeeld of inderdaad het huishouden doen
Of lekker in een hangmat liggen met een zacht natuur muziekje als je merkt dat dat voor jou fijn werkt
En slapen is ook heel helend, dus vooral (extra) aan toe geven
Het belangrijkste is accepteren en toegeven aan rust
En ook emoties toe laten, dus huilen bijvoorbeeld, het doorgaan en doorvoelen van emoties, Laat jij de emotie toe, dan zegt de emotie: ‘Dan laat ik jou los.’.
Verder kan ik ergotherapie aanraden, ACT en CGT
Laat een wekkertje elk kwartier afgaan, en check hoe je je voelt op dat moment, en wat je lichaam nodig heeft. Rust? Honger? Sociaal contact?
Luister naar het fluisteren van je lichaam zodat het niet hoeft te schreeuwen en geef wat het nodig heeft

Take care iedereen 🙏🏼!!!!

Ps: Of naar buiten kijken en de wolken of vogels volgen als je teveel aan het denken bent, dat is ook een optie
En als je met problemen zit, zorg dat je een oplossing vindt voor het probleem zodat je er niet meer over hoeft te piekeren
En bij angstgedachten “Gedachten zijn maar gedachten en hebben vaak weinig effect op de realiteit” ofwel: vaak komen je angstgedachten niet uit, dus je kan ze vanaf nu dus ook minder serieus nemen

Liefs en take care lieve mensen

PS2: of kaarsje aansteken of openhaard kijken op YouTube en focussen daarop
Mindfull focussen op je andere zintuigen zoals kijken, ruiken, proeven, voelen, luisteren etc zodat je minder denkt/piekert
Massage kan ook, of een (bubbel)bad nemen

Hoi, zeker herkenbaar, al is bij mij alles ‘pas’ begonnen eind augustus met een paniekaanval. Ik heb mijn kinderen in co-ouderschap en heb bijvoorbeeld al momenten als ik weet dat ze komen. Terwijl ik dat juist ook heel fijn vind nog steeds!
Ik moet geloof ik nog door heel wat heen, maar hoop met je mee dat dit in ieder geval geen blijvende nawerking zal zijn..

Hoi L,
Heel herkenbaar, ik ben inmiddels een jaar ziek en had alleen in het begin last van paniekaanvallen. Maar sinds een paar weken zijn ze terug, heftiger dan ooit. Ik kan door de paniek eigenlijk m’n werk niet meer uitvoeren. Ik kan je niet geruststellen met hoe lang het duurt, maar het is in ieder geval heel herkenbaar!

Ik vind dat je bedrijfsarts en werkgever veel te veel druk op je leggen als ze je na 6 maanden weer aan de slag willen hebben terwijl je een intensieve therapie volgt en ook nog veel last ondervindt van de burn-out.

Als iemand aan mij vraagt: "hoe gaat het met je?" dan zeg ik tegenwoordig: "kan beter."

Heeft geen nut om er over te liegen uit schaamte of beleefdheid, door eerlijk te zijn creeer je uiteindelijk ook meer begrip.

Ik wens je veel sterkte en zou je toch aanraden het gesprek aan te gaan met de bedrijfsarts dat je hier echt nog niet klaar voor bent en dat het ook te veel is naast de intensieve therapie. Als deze niet luistert kun je eventueel een second opinion aanvragen. Nog meer stress over dit proces werkt uiteindelijk ook alleen maar averechts.

Ik wens je heel veel sterkte! We zijn allemaal zoekende hier, maar ik kan je vertellen dat het echt beter wordt, en dat je juist ook veel moois gaat vinden in dit proces, dingen die je waarschijnlijk nooit had verwacht!

Hoi Anoniem,
Dankjewel voor jouw reactie.
Voel steun uit jouw woorden over de bedrijfsarts. Ik ga er eens op broeden...
En ik neem je "Kan beter"-antwoord mee. Hoop dat we allebei van "Kan beter" naar "Gaat beter" gaan, in ons eigen tempo.

Hai!

Vervelend die druk vanuit je werk en arts. Dit zou anders moeten gaan.

Ik zeg altijd ‘wisselend’. Meestal krijg ik dan geen wedervraag haha.

Hoi,

Ik heb dit geprobeerd en vond het wel echt ok. Vooral de psycho-educatie en het zoeken naar dieper liggende patronen die aan de basis liggen van je burn out. Het heeft me vooral heel bewust gemaakt van bepaalde zaken die me helpen relativeren, aan te pakken,…
Je kan het na aanschaf ook nog een jaar gebruiken en ik heb het ook een tweede keer doorlopen op betere momenten omdat je er dan nog meer uitneemt.

Veel succes!

Hoi Marcel,

Ik vond het een fijn programma in het begin van mijn burnout, het is natuurlijk geen wondermiddel en ik heb inmiddels de meeste van de tips in meer detail behandeld met mijn haptonoom. Maar het gaf mij wel een kleine boost in het begin. Zeker omdat ik in die periode eigenlijk niet de deur uit wilde gaan vanwege de hevigheid van de klachten op dat moment.

Ik vond het wel redelijk prijzig voor wat je krijgt, maar dat komt denk ik omdat ik zelf al redelijk bekend was met een hoop van de mindfulness technieken.

Conclusie: het was fijn om even wat omhanden te hebben in de periode dat ik zo overprikkeld was dat ik nauwelijks tv kon kijken of een boek kon lezen. Zeker geen wondermiddel, verwacht niet dat het je burnout gaat 'fixen' maar het kan zeker een zetje in de goede richting geven.

Ik heb persoonlijk vooral heel erg veel gehad aan de app Insight Timer. Daar staan honderden meditaties op die gericht zijn op het omgaan en/of omlaag brengen van angst, overprikkeling en oververmoeidheidsklachten. Veel goede ademhalingsoefeningen ook, als je zoekt op vagus nerve krijg je veel meditaties die gericht zijn op het kalmeren van het zenuwstelsel. Elke dag 1 of meerdere van dat soort meditaties doen geeft een enorme rust en zorgt dat je ook over een langere periode beter om leert gaan met stress. Mocht je op zoek zijn naar iets in die trant dan zou ik persoonlijk liever die app in duiken, de meeste meditaties zijn daar gratis.

Hi Marcel, ik heb hem ook gevolgd, de cursus geeft vooral inzichten en een soort van geruststelling dat je niet gek aan het worden bent en zeker zult herstellen.

Ze gaan best diep in op het stuk hoe je in je burnout bent terechtgekomen. Na 3-4 maanden heb ik deze vragen weer eens doorgenomen, ook mijn aantekeningen weer bekeken, het is een extra houvast tijdens deze moeilijke tijd.

Verwacht niet als je klaar bent met deze cursus dat dan ook je burnout weg is, dat kost echt veel meer tijd.

Goedemiddag An,

Valt allemaal niet mee hé? Daarom naar gewoon even een berichtje van mij. Lekker weertje hé? Ga je vanmiddag nog iets doen of kun je lekker even buiten gaan zitten in het zonnetje? Goed dat je je ❤️ lucht. Helaas heb ik geen oplossing maar vaak doet een berichtje al goed.

Sterkte An, fijne dag 🍀

Goedemiddag An,

Valt allemaal niet mee hé? Daarom naar gewoon even een berichtje van mij. Lekker weertje hé? Ga je vanmiddag nog iets doen of kun je lekker even buiten gaan zitten in het zonnetje? Goed dat je je ❤️ lucht. Helaas heb ik geen oplossing maar vaak doet een berichtje al goed.

Sterkte An, fijne dag 🍀

Hoi..dank je wel ..
Nee ,valt zeker niet mee. Met het hondje ff gelopen,was wel lekker.
Wat doe jij op zo’n dag .? Of mag ik dat niet vragen.?
Ik ben 66 jaar nu, het is zo stil !

Ik ben buiten wat op gaan ruimen omdat het nu nog lekker weer was.
Soms ga ik wat lezen maar heb ook de momenten die jij hier beschrijft.

Hoi An, ik herken me helemaal in je verhaal. Heb na 7 jaar intensieve zorg om mijn man mij helemaal verloren. Hij is in dec.'23 gestorven. Kreeg erna veel lichamelijke klachten, en zit ook al een tijdje in een burnout. De ochtenden zijn vreselijk, veel onrust en ik heb nergens zin in. Heb wel lieve vriendinnen en familie. Maar voor nu weet ik ook nog niet hoe ik uit deze ellende moet komen. Heel veel sterkte, Gabje

Hoi Gabje en medelotgenoot

Gabje :
me man is 8 december ‘22 overleden,eigen bedrijf gehad,dus altijd gewerkt en 1 vriendin. Alles regelen,mijn zoon heb het overgenomen.en dan .door omstandigheden nu klein huisje,en alleen zijn. Nooit gehad ,na 35 jaar alleen. Dus ja….wat een ramp,hobby wel,maar ja 🤷‍♀️klein hondje,maar die zeg niks🥲. Het vliegt me aan iedere ochtend,en dan de tranen.puddingbenen,duizelig, nergens zin. Dus ja….ik hoop ook dat het wat minder word🙈,want dit is zo eng !malen ,piekeren, druk in het hoofd…

Medelotgenoot: heb maar een hele kleine tuin/ plaatsje voor 2 stoelen en tafel.
Vraag me altijd af waar al die tranen vandaan komen.heb wel veel meegemaakt,ziek geweest,controles zieken huisbezoek,gaat nog steeds goed hoor,maar die angst voor ? zit er ook nog in! Soms wel 5mg oxazepan,en dan is het even wat luchtiger of zo🤷‍♀️kan moeilijk dingen loslaten,therapie gehad, maar had er niet veel aan.zal aan mij liggen!
Diamant painting,lezen,tv, I-pad doe ik.
Zomaar huilbuien,en kan dan niet stoppen! En daarna weer even gewoon🤷‍♀️word er wel doodmoe van. Hoe gek is dat ?
Kinderen wil ik ook niet altijd lastig vallen.ben ik nu de enige ? Pfff vind het zo moeilijk, wat kun je anders doen ?
Dank voor de reacties !,

Hoi An, ik vind het ook erg moeilijk, leef met je mee. Heb mezelf jaren weg gecijferd, en weet ik me geen raad met mezelf. Pieker veel, weet dat dat niet helpt. Heb gewoon nergens zin in. Mijn psychologe kon me ook niet helpen. En alle stress is me op de bekkenbodem geslagen, kan moeilijk zitten, erg pijnlijk, zorgt voor nog meer stress. Ik heb momenteel geen hobby's.
We hebben elkaar en dit forum, we gaan dapper door en hoop houden.
Liefs Gabje

Hoi Gapje

Ja, herken het ook. Altijd bezig voor een ander, jezelf wegcijferen. Nu moet ik voor mezelf opkomen,en valt het niet mee. Vooral huilbuien,alles nog plekje geven,maar pfff. Hou vanjezelf…zeggen ze? Nooit aan toe gekomen.hoe dan? Tijd is nu aan mezelf,maar is heel moeilijk. Zeker omdat ik nooit alleen geweest ben,is het zoooo stil,en niemand die ff kletst. Als je er goed tegen kan,is het mooi,maar anders🤷‍♀️🙈piekeren doe ik ook wel,maar hou me ook bezig met lezen,en diamant painting.misschien ook wat voor je? Even afleiding…al valt het niet mee! Lees je graag weer!

Hoi An,

Dat lijkt mij ook heel moeilijk om je partner te verliezen en dan alleen te zijn. Heb je een buurtapp of misschien is er een groep op Facebook waar je een oproep kan plaatsen om andere mensen te leren kennen? Bij ons in de buurtapp vragen ze weleens of mensen mee gaan wandelen oid.
Of misschien is er een wijkcentrum waar je naartoe kan die dingen organiseren?
Ik weet natuurlijk niet of je dat lichamekijk of geestelijk aankan op dit moment. Maar zo zou je wel in contact kunnen komen met andere mensen en zo evt meer vrienden kunnen maken.

Liefs Kim

Hoi Kim

Heb wel buren,en soms kletsen we even ,laat mijn hondje veel uit,en maak daarbij ook even een praatje. Wijkcentrum ook geweest , even leuk, maar nog niet echt mijn ding. Je gaat toch weer naar huis en bent alleen 🤷‍♀️.
En het is net altijd huilen,en dat het me aanvliegt. Maar ook zo van: bij een rotdag…even de arm om je heen.
Wil van alles,…maar zo geen zin / fut voor.
Kermis in mijn hoofd, geen paniek of zo,maar onrustig.
Overal tegenop zien…etc.
Ben jij ook alleen,en wat doe jij dan op de dag? Als ik vragen mag🤔

Beetje structuur is fijn. Voor mij; een goed ontbijt, kop koffie en dan Nederland in beweging ik kan dit nu 2 x achter elkaar doen. Je hebt het idee dat je met een groepje aan het sporten bent. Probeer het eens An. Het kan op eigen tempo.

Hoi Eef

Zal eens kijken op de tv, toch?

Kun jij goed alleen zijn…?
Soms vind ik het wel heel moeilijk !🤷‍♀️
Stilte…pfff

Hoi Eef

Beetje ritme heb ik ook wel,en zal eens kijken op de tv toch?

Heb je ook hobby’s?
Ik hou me wel bezig, maar soms is het toch heeeel stil,al zet ik dan de tv aan.en dan vliegt het me weer aan. Piekeren,huilen….etc. Word er zo moe van !

Ik herken die onrust heel erg. Ik wist ook niet meer wat ik leuk vond…. Moest leuke dingen doen pffff wist het echt niet meer en vond in die periode ook niks echt leuk. Advies met angst … ga in beweging op een gegeven moment was ik de hele dag in beweging, totaal geen balans, ik zakte alleen maar dieper. Totdat ik voor mij de juiste therapie vond , psychosomatische therapie waarbij ik uitleg kreeg hoe het brein werkt dat het heel normaal was wat voor uitwerking het had op zowel fysiek als mentaal gebied. Accepteren dat je hier op DIT moment inzit, je komt er weer uit en heeft tijd nodig. Heel veel tijd. Dat accepteren is zo moeilijk maar ….dat is wel het begin van je herstel. Maar oh je bent op die slechte momenten zo bang dat het niet meer goed komt. Geen sociale contacten meer aankan een vreselijke ziekte hebt, zoveel pijn in je lijf hebt en denkt is dit mijn toekomst, zo’n eng wereld beeld hebt etc
Ik heb vaak ook geen zin in Nederland in beweging maar als je het toch doet geeft het toch iets van plezier erin en beweging is gewoon goed voor je. Dus morgen gewoon beginnen en daarna een lekker bak koffie/ thee …… nou sterkte maar weer en geef het de tijd An

Hoi Eef

Onrust,angstig,….loop veel met de hond,wel met puddingbenen,eng gevoel wel! Maar doe het wel.
En ja…accepteren..nooit goed in geweest.niet zeuren….neem maar pilletje zei me man altijd,en bij huilen zei hij…stel je niet aan,! Hij kon lief ,maar ook hard zijn. Dus altijd weggedrukt. Dus ja….ik weet niet beter dan doorgaan alsmaar🤷‍♀️nu vind ik alles eng !
En idd. alles op de automatische piloot..sinds ik alleen woon,nu 5 maanden . idd. Komt het nog goed??
,ben ik ziek? Wat heb ik? Duizelig van piekeren…
Veel huilen ,stel dat…oh jee🙈niemand zegt wat ( opbeuren) pfff zo verschrikkelijk!
Na ziekttijd zo’n 2 jaar van me man, na 35 jaar samen zijn,nu dan het huisje…..en nu pas verwerken ? Hoe dan?

zal morgen ff kijken op de tv.
Lees je graag weer !

Hoi An,
Jij vroeg mij wat ik zoal doe de hele dag. Mijn situatie is niet echt te vergelijken met jouw situatie. Ik ben 44 en heb een man en drie kinderen. Ik heb sinds mei 2023 een burn out nadat ik jaren voor mijn zieke ouders heb gezorgd en na hun overlijden maar door ben gegaan en niet heb gerouwd. Ik heb in mijn burn out emdr gevolgd om de nare ervaringen rondom het ziekteproces en het overlijden te verwerken
. Dat heeft mij geholpen. In nov ben ik weer langzaam begonnen met opbouwen van werk en sinds twee weken zit ik op mijn uren, 33,5 uur. Wat best veel is naast een gezin en sociale contacten. Ik heb nog steeds lichamelijke klachten en moet ook regelmatig rust nemen.
Dus ik heb ook net als jij een rouwproces doorgemaakt, maar het is toch anders als je je ouders verliest of je man. Ik ben nooit een hele dag alleen thuis. Dat lijkt mij ook echt niet fijn zoals in jouw situatie.
Wel goed dat je naar het buurtcentrum bent geweest. En het klopt dat je daarna weer alleen thuis komt. Maar ik hoop dat je kan genieten van de kleine dingen als een praatje met iemand anders en de dingen die wel goed gaan.
En als de psycholoog jou niet kan helpen dan is het misschien goed en nodig om een andere te zoeken? Ik heb ook cognitieve gedragstherapie gevolgd. Helpende gedachten tegenover negatieve gedachten zetten even kort gezegt.

Liefs Kim

Hoi Kim

Dan is jou situatie zeker anders, maar evengoed erg !
Ben blij voor je dat je dan toch weer dingen kunt oppakken .Pas wel goed op dat het niet teveel word/ is !

Rouwen en alleen zijn is wel een hel ! Dat voel je pas als je ervoor staat! Soms ben ik met een momentje al blij als ik loop🤷‍♀️en daarna de tranen die dan lopen…maar het is wat het is !? toch ? Zal eens vragen bij de h.a. Of er nog iets van therapie moet komen, maar uiteindelijk moet IK er toch uitkomen ! Pfff dank je wel

Hi Bart,

Ik zit nu zelf sinds twee maanden thuis en werk op een lager pitje door de klachten die ik ervaar. Ik twijfel soms heel erg of ik overspannen ben, een burn-out heb of een angststoornis. Ik heb last van hartkloppingen, pijn in de borst, steken, twee keer paniekaanval gehad, maar niet uitgeput. Mag ik vragen wat voor klachten jij ervaarde?

Net begonnen Had eerst mirtazipine Mocht er niet mee auto rijden Heb het 2 jaar gebruikt ,nu dit proberen dank voor je schrijven positiev

Ik ervaar plotsinge misselijkheid duizeligheid en angst en alsof ik dan gewoon of flauwval of doodga.
Druk op mijn hoofd en alles erbij.

Ja is heel normaal. Heb ik zeker in de eerste drie maanden van de burnout regelmatig gehad. Ik heb toen zelfs mijn fitbit verstopt omdat ik zo gek werd van de hele tijd maar zien dat mijn hartslag opeens omhoog schoot. Gaf me alleen maar angst.

Heeft te maken met adrenaline dumps dacht ik, dat is een veel voorkomend symptoom bij burnout. Gaat vanzelf weer over en niks om je zorgen over te maken. Je hart kan veel aan. Het is ook een beetje een viceuze cirkel want het geeft jou stress wanneer de hartslag zomaar omhoog gaat, maar die stress zorgt ervoor dat je hart nog harder gaat kloppen. Tijdens het sporten kom je weleens in een hartslag van 150-190 terecht. Dat heb je dan niet door, maar je hart kan een hoop opvangen hoor, zeker als je 26 bent.

Zoals mijn arts zei toen ik het aan hem uit probeerde te leggen: als jij echt een voelbare gevaarlijke aandoening had aan je hart dan had je hier nu niet meer gezeten. Dat klinkt een beetje grof, maar was voor mij wel een geruststelling haha.

Ik heb trouwens ook veel last gehad van maagzuur door de stress, zeker 's nachts. Dat gevoel wordt ook vaak verward met hartproblemen. Heb jij weleens dat je wakker wordt met zo'n hoge hartslag? Je zou dan eens een rennie oid kunnen proberen. Bij mij heeft dat in die periode erg geholpen.

Dankjewel voor je reactie! Ik betrap mezelf erop dat ik ook steeds op mijn horloge kijk haha. Die moet maar even af ja.
Ik heb ook steeds wat maagzuur inderdaad, maar in de nacht is m’n hartslag heel rustig en constant.
Ik zit nu ongeveer 6 maanden in mijn burn out maar had dit nog niet eerder gehad. Maar fijn dat er herkenning is!!

Hier ook herkenbaar. Ik krijg ook een super vol hoofd alsof m’n hoofd vol zit met stress wat er niet is

Ja hoort erbij. Ik heb t alleen de eerste maanden gehad, ook vaak snachts. Je hele systeem is ontregeld dus niet druk over maken.
C.

Ja klopt Snachts inderdaad. Na hoeveel maanden gaat alles een beetje beter

Moeilijk te zeggen wanneer het weer een beetje beter gaat. Het wisselt enorm, maar ik denk over het algemeen dat na 6 maanden alles wel weer wat beter gaat. Je zult uiteraard na die periode nog wel klachten hebben, maar ze gaan dan wel wat meer afnemen. Nu na 10 maanden had ik de afgelopen 2 weken weer last van die hartkloppingen, maar minder intens gelukkig, maar wel vervelend.

Bedankt voor je bericht en wanneer wordt het mentaal beter

Ook wel na 6 maanden, maar je grenzen zijn nog enorm klein. Als je over je grens gaat, merk je dat in het begin heel snel. Dat maakt een burnout ook heel lastig en daarom is iedereen hun ervaring anders. Mentaal was ik na 6/7 maanden best prima, maar heb dus na 10 maanden ook nog weleens een raar hoofd.. Zelfs nu zitten er nog weleens rot dagen bij. Ik hoop dat ik binnen een jaar kan herstellen, maar vaak duurt het gemiddeld wel 1.5 jaar denk ik..

Ik heb net even de site van Hans doorgelezen en BMR is echt iets anders dan BSR. Bij body stress release worden er kleine impulsen gegeven aan spieren zodat deze kunnen ontspannen. Helpt erg om in de relax stand te komen, maar het is geen therapie. Wat BMR volgens mij wel is.

Hoi Ilse,
Wat rot voor je. En heel erg herkenbaar. Wat je schrijft heb ik ook allemaal meegemaakt. Nog steeds is de ademhaling niet helemaal rustig bij mij, maar verder gaat het echt veel beter. Heb je hulp, als in therapie of een praktijkondersteuner om mee te praten?

Wat mij heel erg heeft geholpen is afleiding zoeken in creatieve hobby’s en het luisteren naar luchtige luisterboeken. Haken is leuk en vrij eenvoudig te leren (veel filmpjes op youtube en boeken zoals haken voor dummies)
En elke dag in ieder geval 5 of 10 minuten wandelen (afhankelijk van wat je kan). Heb je iemand die met je mee zou kunnen? Of misschien kan je afspreken dat je met iemand belt terwijl je naar buiten gaat?

Ik durfde ook niet alleen te zijn, dat was verschrikkelijk moeilijk. Maar dit kan echt over gaan! Ik ben heel veel alleen omdat mijn man fulltime werkt en ik moest stoppen met werken. En ik vind dat totaal niet meer eng, vind t zelfs wel fijn. Hopelijk geeft dit je een beetje moed.

Verder is de beste tip ook gelijk de moeilijkste: probeer het op zijn beloop te laten. Weet dat je veilig bent, een paniekaanval is een signaal dat je gas terug moet nemen. Meer niet. Ook je ademhaling kan zich weer gaan herstellen met voldoende rust. Leg jezelf niet te veel druk op.

Ik heb zelf een spijkermat, daar lig ik graag op om lichamelijk wat tot rust te komen. Het is even wennen maar inmiddels kan ik er zelfs op in slaap vallen.

Nou een heel verhaal maar hopelijk heb je er wat aan. Ik ben al ruim 2 jaar aan het herstellen en ik kan je zeggen: wees lief voor jezelf, leg de lat niet te hoog (ben ik ook nog aan t leren) en onthoud dat het écht beter wordt!

Veel sterkte!

Hoi Lieke, dit heeft alles te maken met het zenuwstelsel dat in sympatische staat verkeerd, alle symptomen en klachten zijn helaas logisch. Google er maar op

Hoi Lieke,
Ik hier helaas ook enorm veel last van, al jaren. Door hoge spierspanning in m.n. bovenlijf (bovenrug, schouders, kaken, hoofd) ook chronische pijn/hoofdpijn door deze spanning. Komt idd door zenuwstelsel dat in verhoogde staat van alertheid verkeert, gaspedaal staat te diep ingedrukt (zoals hierboven genoemd). Spanning is afgelopen jaar wel iets afgenomen en wisselt ook per dag. Ik wandel elke dag, doe (kleine) boodschappen per fiets, 2x per week pilates in groep, alles om iig zoveel mogelijk te bewegen. Verder is het een kwestie van accepteren, hoe moeilijk soms ook. Mijn zenuwstelsel is fors ontregeld dus zal ook hele tijd duren voordat dit normaliseert.
C.

Dank voor jullie reacties. Ik hoop dat het bij mij iets minder ontregelt is.. heb namelijk wel veel energie om alles weer op te pakken. In het begin was ik ook nog wel eens bang voor spierziektes maar dat is inmiddels wat weg getrokken. Dus toch door op de weg die ik ben ingeslagen met somatische oefeningen. Hopelijk snel verbetering.

Groetjes,

Ervaren sommige van jullie ook alsof de benen opgezwollen en zwaar zijn? Kan het bijvoorbeeld dat je meer vocht vast houdt door stress?

Bij mij blijft de spierspanning ook het meest lang aanhouden en het belemmert me zo enorm in het dagelijks leven.. vooral sporten gaat inderdaad niet.

Eva

Benen verhaal lijkt ook (hopelijk) mijn laatste fase te zijn. En ik heb het allemaal gehad. Tintelingen, extreem vermoeid en toch niet kunnen slapen, hyperventileren, paniekaanvallen, spiertrekkingen, bezoekjes bij de neuroloog, klachten in handen, nek, rug en borst. Allemaal is het zo goed als weg wat resteert is spierpijn en steken in de bovenbenen en rond de knie met zware benen, inmiddels 8 weken verder en lijkt wat minder te worden.

Wat mijn herstel enorm heeft bevorderd is het stoppen met zorgen maken dat het wat ergers is en minder gaan werken, ik ben uiteindelijk slechts een paar weken helemaal uitgevallen. Maar doe het nu nog maar op 50%. En blijf vooral ook gedoseerd bewegen wanneer mogelijk.

Hi K.S.

Vervelend om te horen dat ook deze klachten bij jou blijven hangen. Is het ook zo begonnen? En slaap je er ook onrustig door? Heb je ook het gevoel gehad dat ze licht opgezwollen waren?

Ik zit sinds mei in een BO, ga per november weer rustig reïntegreren. Had alleen gehoopt dat deze klacht ook nog zou verdwijnen en ik weer een beetje zou kunnen sporten.

Groetjes,

Hi Eva,

Mijn benen zijn niet opgezwollen volgens mij. Wel slaap ik onrustig. Dat maakt het ook weer lastig om volledig te herstellen.

Ik ben soms ook op zoek naar positieve verhalen waarbij het over gaat/beter wordt.

Hi allemaal

ik heb precies het zelfde klachten patroon begonnen in de zomer van 2022, na een voedselvergiftiging en corona bestemming , begon met slappe knieen toen pijnlijke enkels en knieen en hoge spierspanning in mijn benen, later is dat ook in mijn rug en polsen gaan zitten , het breide steeds meer uit ook in handen etc, ben mezelf toen ook echt heel erg druk gaan maken dat ik ZIEK zou zijn of dat ik DOOD zou gaan, ik heb een eigen bedrijf en 2 kinderen dus ik thuis zitten lukt niet, nu 2 jaar later met ups en downs zijn de pijnklachten elke keer gaan verschuiven, maar sinds 8 weken heb ik BRAINFOG erbij kan geen mailtjes meer doorlezen en wanneer ik een appje lees of beantwoord draait alles, het voelt echt als derealisatie, ik hoop echt dat bij jullie de klachten snel helemaal over gaan en dat jullie niet zoals ik na 2 jaar nog steeds doorsukkelen met steeds nieuwe wisselende klachten.

Dit is ook precies de manier hoe het bij mij begon. Kortsluiting of de sensatie alsof je hersenen als een soort handdoek worden uitgewrongen. Gevolgd door een heftige paniekaanval.

Heel herkenbaar Roel
Hoe voel je je inmiddels?
Eng he!
Bizar hoe dat kan ineens he
Best eng.

Bij mij ook

Hebben jullie er daarna nog last van gehad

Anoniem..niet meer die sensatie zelf maar wel gewoon het klote voelen..na een ene naar nog steeds een grote ellende.

Ik kan wel huilen..
Als ik die bewuste dag de laptop van werk dicht gelaten had en me ziek gemeld.had dan was ik nog op tijd geweest..helaas.

Ja maar dat is echt een doen gedachte. Ik ging de avond voor ik bijna flauwviel van een burn out nog op stap. Geen idee wat er de volgende dag zou gebeuren.

Alles gebeurd met een reden, en ook wij komen hier sterker uit! Je hersenen zijn gewoon overprikkeld en daarom voelt je hoofd zo raar aan.

Heel veel rusten, ontprikkelen, om de 1,5 uur gaan liggen en je hersenen laten rusten door 20 min prikkel vrij te gaan liggen of te mediteren.

Begin hiermee en je gaat echt een enorm verschil merken

Dat doe ik al.
Ben alleen een jaar verder en het voelt nog steeds waardeloos .
Ik ben toendertijd ook met bier drinken gestopt en kreeg daar dus ook heftige detox op soort van delirium volgens mij.. Ik kreeg dus eerst de kortsluiting en daarna de detox. Ik wilde de troep mn lichaam uit hebben met de crash. Was niet de beste timing. Hersenen hebben dus dubbele klap gehad. Ik ben de lul.

Dat doe ik al.
Ben alleen een jaar verder en het voelt nog steeds waardeloos .
Ik ben toendertijd ook met bier drinken gestopt en kreeg daar dus ook heftige detox op soort van delirium volgens mij.. Ik kreeg dus eerst de kortsluiting en daarna de detox. Ik wilde de troep mn lichaam uit hebben met de crash. Was niet de beste timing. Hersenen hebben dus dubbele klap gehad. Ik ben de lul. Weg plezier in het leven. Ik merk ook nu na een jaar nog steeds weinig echte vooruitgang..vandaag precies een jaar geleden dat de crash ik het hoofd ontstond. Fijne herinnering not!

Hey,

Ja ik heb het nog 2x ervaren. Één keer tijdens het wandelen alsof ik een soort klap op mn hoofd kreeg en voor 2 seconden wegviel. Daarna stevige spanningshoofdpijn. Het andere moment weet ik niet eens meer.

Heftig @roel
Hoe gaat het nu?
Ik zit al een jaar in ziekte wet..
Ben ook best bang om nooit meer beter te worden.
Voel me elke dag ellendig. Mis het gezond zijn..doet echt pijn.

Ik heb vaak last van een tik bij m’n slaap.

Ik spanningshoofdpijn , tintelingen in hoofd en angst. Angst voor levenslang gehandicapt te blijven met deze handicap. Dag in dag uit.
Dat dit je leven is geworden.
Psych patient.

Vraagje hebben jullie dit al eens laten onderzoeken via ct of mri scan
Wat kwam eruit?

Groet spiraal

Het heeft tijd nodig maar blijf focussen op wat anoniem schreef aan tips, en je zult beter worden, alleen niet meteen vandaag, dus blijf hoop houden want het gaat goed komen
Ik weet er alles van, en ik kan dit allemaal bevestigen

Aanvullend: Veel rust nemen, slapen en therapie volgen

Ja, zo is het bij mij ook begonnen. Ik zat bij mijn moeder in de tuin en dacht mijn god wat gebeurt er met mijn hoofd. Kortsluiting idd. Rust nemen en zoveel mogelijk prikkels vermijden! Sterkte.

Ik neem rust genoeg maar blijft hoofdpijn houden. Dof hoofd. Ik heb ook nare detox gehad. Was gestopt met bieren.komt er nog bovenop. Dubbel plezier
Groet S

Elke dag je zo beroerd blijven voelen.
Druk op het hoofd. Hoofdpijn, overprikkeld,
Hoe kan dit nou ooit. Beter worden
Voel me elke dag verschrikkelijk.

Stond middenin het leven.
Groet.s

Heel goed dat je gestopt bent met bier drinken. Vanaf nu zal het beter worden maar dat heeft veel tijd nodig dmv heel veel rust nemen. Ze hebben ook een gratis spreekuur van stichting Brijder/Parnassia , kan je altijd vragen stellen ivm je vervelend Detox die je hebt gehad

Hoi anoniem
Ik hoop het.
Ik ben een jaar inmiddels in deze ellende nu en voel me allerminst goed. Wat een hel. zo moe , het gevoel om met elk dingetje zo dood neer te vallen, Waar hoofd, slappe benen.
Elke dag opnieuw.
Het is een grote nachtmerrie

S

Ik ben ook lang onderweg naar er is licht aan het eind van de tunnel

Hoe lang anoniem?
Werk je alweer ?
Of in wia.

lang, zal het aantal jaren niet vermelden maar ik ben stapjes vooruit aan het zetten daarom dat ik nu eindelijk in staat ben om te delen dat het goed kan komen voor iedereen, dat je moet blijven doorzetten tot je beter bent, want ook jou gaat het lukken

Rust, slapen en therapie is de oplossing

Nee helemaal afgekeurd

Lang, ik zal het aantal jaren niet benoemen maar ik kan eindelijk zeggen dat ik met mini stapjes vooruit ga, en ben nu ook in staat eindelijk om te delen aan andere dat herstellen voor jullie ook mogelijk is. Blijf focussen op je herstel, het gaat goed komen

Veel rust veel slapen en de juiste therapie is de oplossing

Ik ben volledig afgekeurd

Het lijkt alsof mijn berichten niet aankomen dus ik probeer het nog eenmalig:

Lang, maar ik kan eindelijk zeggen dat ik met stapjes vooruit ga, en ben nu ook in staat eindelijk om te delen aan andere dat herstellen voor jullie ook mogelijk is. Blijf focussen op je herstel, het gaat goed komen

Veel rust veel slapen en de juiste therapie is de oplossing

Ik zit in de wia

Ik probeer een reactie plaatsen maar het lijkt alsof het niet aankomt

Lang, maar ik kan eindelijk zeggen dat ik met stapjes vooruit ga, en ben nu ook in staat eindelijk om te delen aan andere dat herstellen voor jullie ook mogelijk is. Blijf focussen op je herstel, het gaat goed goed komen

Veel rust veel slapen en de juiste therapie is de oplossing

Ik zit in de wia

Mijn berichtjes komen niet meer aan dus ik kan helaas niet op je reageren 😔

Hebben jullie ook dat irritante dat je maar vast blijft zitten in fight flight? Ik heb dit nooit gehad. Ik merk het met ademhalen gewoon..voelt als een adrenaline ademhaling..
Zou zo graag eens willen dat dat stopt..
Groet s

Ja ook gehad!! Hoort er allemaal bij bij de burn-out

had niet verwacht dit te lezen dacht dat ik de enigste was lijkt juist alsof het alle dopamine/serotine dumpt en geen rem op is en erna een dikke dip van ervaart het zelfde met paracetamol bij mij blijf er lang op bollen voel mij er echt goed van klachten trekken weg dagen tot ik die klik in mijn kop krijg zodra ik mij lichtjes overbelast of iets verkeerd eet vloeit de klachten beter dat ge stabiel blijft gezond eten en geen verslavende middelen weet dat het soms moeilijk is in dagen dat ge ellendig zijt

Anoniem Roel
Hebben jullie ook dat doffe hoofd?
Brainfog of zo? Dan weer helse hoofdpijnen?

Ja hersenmist dagelijks, hoofdpijn als ik extreem overbelast ben. Allemaal seinen van overprikkeld brein en een signaal om nog meer rust in te lassen

Is het mogelijk om ooit weer jezelf terug te vinden? Het oude fijne.gevoel terug te krijgen?
Het voelt allemaal.andersz.raar,.vreemde.wereld
, zo naar.

Herkenbaar mensen?

@anoniem is dat doffe hoofd met hoofdpijn en brainfog ook weggegaan?
Duurde dat lang?

Groet s

Dat kan lang duren brainfrog, van een paar uur tot een paar weken of maanden bijv, afhankelijk hoe erg overbelast je bent.
Ik heb nog steeds dagelijks maar het neemt af met veel rust nemen

Hoe stop je de fight flight. Mijn lijf staat vast erin.
Zijn er mensen die dit hebben weten te herstellen. Zodat de vermoeidheid eindelijk kan komen.

S

Bij te veel adrenaline / flight flight kan ik aanraden:
- kamille thee
- Wandelen
- Spieren aanspannen en ontspannen
- Heel veel rusten (niks doen)
- Veel slapen
- In de natuur zijn
- !Therapie
- Meditatie muziek / mediteren
- Luister naar je lichaam wat het nodig heeft
- Gezond eten (volkoren/niet teveel suiker/vis/noten/pinda’s oa)
- Ze hebben ook valeriaan
- Blijf focussen op je herstel en het zal uiteindelijk beter worden

Gr Rodha

Visolie heeft ook een antidepressiva-en-rustgevende eigenschappen , in totaal 1000-2000 mg omega3 vetzuren per dag mag je hiervan slikken, dat kan je doen indien je geen viseter bent en geen liefhebber bent van vette vis zoals zalm/haring

En kamille of valdispert/valeriaan zou een uitkomst kunnen bieden

Gr Rodha

@anoniem
Heb jij ook van die tintelingen in je hoofd? Ik heb ze in het achterhoofd.
Zo raar gevoel.
Gaan die ook weg ooit?

Groet

S

Hebben jullie ook van die tintelingen in het hoofd? Ik heb van die rare tintelingen.
Gaat dit ooit weg?
Wie heeft dit gehad?

S

Ik heb ook vreemde tintelingen in mijn hoofd en spanningshoofdpijn. Ik heb daarbij altijd het gevoel alsof er een blokkade van spanning aan de rechterkant van mijn nek/keel zit. Ik heb iedere dag de gedachte dat er meer aan de hand is, waardoor ik in paniek raak. Ik wil geen MRI scan doen, omdat ik weet dat het vooral angst is. Ik ben vorige week begonnen met re-integreren, maar misschien was dit toch geen goed idee. Ik vraag me af wanneer ik me weer beter voel.

Ik snap het gewoon niet. Ik werk al 6 maanden niet en heb voor mijn gevoel geen stress. Waarom houden die klachten dan aan....

Ik heb heel veel soorten symptomen, en ook diverse gehad door overprikkeling. Bij elk persoon kan dat ook verschillen

Heel veel succes met toepassen van de tips S, je moet veel geduld hebben, het komt goed als je blijft focussen op je herstel

Gr Rodha

Ik heb diverse symptomen, en ook diverse gehad. Bij elk persoon is dat natuurlijk ook anders

Veel succes bij toepassen van de tips S! Je moet veel geduld hebben maar als je blijft focussen op herstel dan komt het goed en zullen de klachten afnemen

Gr Rodha

Anoniem wat voor therapie

psycholoog, ergotherapie, of als je aanvullend verzekerd bent; psychosomatische fysiotherapie, of psychomotorische therapie kan ook. Maar als eerst zou ik via de huisarts een verwijzing vragen voor een psycholoog en/of ergotherapie

Hallo Ra,

Ik herken goed wat je zegt. Ook ervaring (helaas) met paniekaanvallen en hartkloppingen. Ik heb wel dat ik er ook meer op ga letten als ik het ook heb dus probeer hier altijd afleiding in te zoeken, niet altijd mogelijk want je voelt het echt zitten. Maar misschien een tip. Op den duur probeer ik het ook altijd wat te negeren, want je kan er toch niet veel aan doen. En zolang je je hart voelt klopt die hè 😉😅

Ja herkenbaar snelle hartkloppingen ! Dat is voor mij het sein dat ik over mijn grens ben gegaan en meer rust nemen

Je zenuwstelsel is overgeactiveerd dus je hebt snel n hoge hartslag (net zoals bv snel zweten). Is eigenlijk niets om je zorgen over te maken. Vooral niet op gaan focussen. Je ademhaling vertragen werkt ook om je hartslag omlaag te krijgen.

Hi, heel herkenbaar. In het begin van mijn burn out bleef mijn hart heel lang sneller (echt flink snel) kloppen en heel naar. Nu na 1,5 jaar heb ik ook nog steeds af en toe last van hartkloppingen. Veel minder en nooit heel lang. Even een snelle overslag. Gaat sowieso gepaard met vermoeidheid bij mij. Het zenuwstelsel heeft flink wat te voortduren gehad.

Goede ademhaling oefeningen en hart coherentie oefeningen helpen bij mij.

Ik heb bijna dezelfde klachten gehad. Ik ben nu zo’n 7 maanden verder sinds de diagnose.
Mediteren en met name de bodyscan meditatie heeft me in het begin veel geholpen naast de cognitieve gedragstherapie en EFT (emoties beter herkennen).
Ik ga van top tot teen langs m’n lichaam, merk het gevoel op en dan laat ik het gaan en ga naar het volgende.

Verder aan vitamine D ben ik begonnen, omdat ik nauwelijks buiten kwam, en het wordt ook geadviseerd aan alle Nederlanders in het algemeen.
Vit D tekort schijnt onder andere vermoeidheid te veroorzaken.

Magnesium was me eerder geadviseerd door het re-integratie bedrijf. Eerst dat afgehouden, omdat ik goed at. Echter toch begonnen, vanwege enorme knopen in mijn nek en schouders en enorme uitputting na een therapie-sessie of een nieuwe activiteit.
Lees goed de bijsluiters en de bijwerkingen!

Heb ik ook

Hallo,

Ik ben nu 6 weken na mijn crash van burn-out en bij mij is dit ook één van de klachten. Ik ben zo moe dat mijn ledematen zo zwaar aanvoelen en beven. Nu is het iets beter na dat de adrenaline al een paar weken weg is. Maar ik voel het minste stressje dat ik deze niet meer aan kan. Wat hevig allemaal é.

Liefs

Mn lichaam is op ben zo bang

Ik heb nu 5 jaar geleden een erge burnout gekregen met al de klachten van dien !nog steeds heb ik last van mijn benen als ik een paar honderd meter gewoon loop naar de supermarkt ze worden heel zwaar en het voelt alsof ik niet verder kan Pfffff slurpt energie dus echt gaan wandelen kan ik niet krijg ook tintelingen in mijn voeten en nogal eens gummie benen (trillerig) niet prettig ,ik begreep niet dat dit nog steeds de nasleep van de Burnout is maar ben wel blij dat ik zover ben dat ik weer gewoon kan leven !!sterkte allemaal LIEFS Josephine

Wat je vermeld is ongelooflijk .ik heb juist dezelfde symptomen..en soms geen stap meer vooruit te zetten.Ik werkte gisteren mijn eerste dag .ik ben thuisgekomen en direct geslapen.tot savonds en dan nog eens tot 6uur smorgens de vermoeidheid is erg in mijn benen. Grtjs

Heftig allemaal, je leest vaak 'supermarkt' voor mij is dit ook elke keer weer een opgave! Zeg nu tegen mijzelf 'rustig je hebt alle tijd van de wereld'. En van tevoren een duidelijk lijstje maken op volgorde van looproute.
Misschien een tip: ik loop sinds kort met een 'leenhond', zijn baasje is vanwege rugklachten nu niet mobiel. Kijk, alleen lopen in het bos is fijn maar met een enthousiaste hond lopen is dubbel zo leuk. En het voelt goed om een ander te helpen. Ben altijd heel sportief geweest, amateurwielrenner geweest en het fietsen gaat redelijk qua energie maar nog wel het gevoel van 'grip' missen op je lichaam. Dit uit zich o.a. in dove tenen/voeten. Las hier ook over je grenzen heen gaan. Heb dit helaas ook vaak gedaan, sprinten met een duizelig hoofd etc. Het is zo moeilijk om je gedeisd te houden he. Zodat die batterij langzaamaan weer opgeladen kan worden.

Jaa heel herkenbaar, dat heb ik ook!

Heel herkenbaar!.
In de beginfase na burn-out gebruik je elk opgeslagen/opgeladen energie (=reserve-energie/noodenergie) voor elk stressmoment.
Na 3 a 4 maanden van bijkomen en herstellen is je noodbatterij en
standaardbatterij al wat verder opgeladen. Dan ga je ook langzaamaan meer bewegen. Waarschijnlijk ga je dan niet je reserve-energie gebruiken zoals in de laatste periode voor de burn-out of beginfase na burn-out, maar de energie van je standaardbatterij (= de energie als je al wat beter in balans bent).
Onder invloed van stress voel je je zware benen niet of nauwelijks (= je bent roofbouw aan het plegen op je lichaam).
Maar na maanden van herstel merk je dat pas. Vandaar de zware benen en algemene vermoeidheid.

Heel sterkte toegewenst aan alle burnies en veel succes met het herstelproces.


ps

Ik ben nu 6 maanden verder na de burn-out, ik wil wel weer gewoon leven, maar het lichaam nog niet.
Dus een tip, LUISTER GOED NAAR JE LICHAAM!!!.

Wat is het verschil tussen overspannen en een bo?
Hoe lang duurt een griep?

Hoi Anna,

Ik vraag mezelf dat soms ook af. Ik ben zelf ook een jaar bezig (en vooral mentaal heel diep gegaan) en hoewel ik ook verbetering merk zal ik nog flink wat tijd nodig hebben om me weer helemaal goed te voelen. Soms maakt het me onzeker dat ik al zo lang bezig ben en twijfel ik of ik wel de juiste dingen doe om te herstellen.
Tegelijkertijd heeft iedereen natuurlijk zijn eigen verhaal qua aanlooptijd, oorzaken, werkt elk lichaam anders en is ieders sociale situatie anders. Het is daarom heel moeilijk om de duur van je herstel met een ander te vergelijken. Ik denk dat we moeten proberen te vertrouwen op ons lichaam en onszelf de tijd gunnen die nodig is om te helen ❤️‍🩹

Veel sterkte en liefs, N

Ik kan me persoonlijk echt niet voorstellen dat iemand binnen zes maanden herstelt van een burnout. Ken ook niemand in mijn omgeving bij wie het zo snel is gegaan. Iedereen is er toch wel minimaal een jaar zoet mee geweest. De meeste gaan snel richting anderhalf, twee jaar voordat ze weer met vertrouwen een beetje hun normale leven kunnen oppakken.

Denk zelf ook dat dat meer onder het kopje overspannenheid valt. Er is alleen zo weinig onderzoek en de diagnose is vaak zo onduidelijk dat dit mogelijk ook in medische adviezen door elkaar is gehaald.

Daarnaast is het misschien een poging tot het creeren van optimisme bij de patient? Mijn persoonlijke ervaring is dat het alleen maar averechts werkt. Je ziet het hier ook veel, mensen lezen hier voor het eerst dat er zo veel anderen zijn die al één, twee soms zelfs drie jaar bezig zijn en dat kan enorm geruststellen. Het laatste dat je nodig hebt bij burnout herstel is tijdsdruk.

Ik denk dat de algehele adviezen, diagnose en informatievoorzieningen op de schop moeten als het gaat over burnout. Het is niet voor niks dat dit forum extreem actief is en iedereen hier behoefte heeft aan herkenning en uitleg. De medische specialisten en online informatievoorzieningen schieten hierin echt zwaar te kort. Ik lees hier regelmatig overeenkomende symptomen waarvan mijn eigen huisarts niet eens wist dat dit met burnout te maken had (waardoor ik hele lange tijd toch nog dacht dat er wel iets fysieks ernstigs aan de hand was en de vage diagnose van stressklachten niet kon geloven).

Ik ben zelf nu bijna twee jaar onderweg en het gaat met horten en stoten. Eigenlijk gaat het heel goed want ik kan bijna alles weer, maar ik voel me nog steeds weleens beroerd en de fysieke spierklachten zijn ook nog steeds niet weg. Maar als ik naar het hele proces kijk kan ik wel met zekerheid zeggen dat ik bij elk halfjaar enorm vooruit ben gegaan. Ik verwacht eerlijk gezegd dat ik over een halfjaar wel weer grotendeels de oude zal zijn. Dan ben ik dus 2,5 jaar verder in totaal.

Volgens mij is het zelfs zo dat om het een burn-out te kunnen noemen de klachten minimaal 6 maanden moeten aanhouden. Anders is het idd meer het voorstadium van een burn-out, overspannen dus.
Hier ook al 13 maanden onderweg.. gaat ook beter maar ben er ook nog echt niet.

Thanks voor jullie reacties. Ik denk inderdaad dat de duur van een bo wel minimaal een jaar aanhoudt en je er dan nog niet bent aangezien een terugval zo op de loer kan liggen..

Het is 6 maanden herstellen …… ik ben al een tijdje onderweg maar in therapie land willen ze me maar wat graag hún therapie verkopen, schandalig om toch al een heel kwetsbare groep dit voor te spiegelen.

Klopt! Als je in therapie gaat dan wordt er zovaak mooi weer gespeeld. Ik vertrouw therapeuten om die reden ook niet meer. Het is natuurlijk goed als je een heel eind bent in je herstel dat je weet hoe je een tweede bo kunt voorkomen. Maar ik denk persoonlijk dat het bij de grootste groep niet nodig is en tijd het beste medicijn is. Daarnaast ook wetende dat 80 uur werken of wat je ook deed om in een bo te komen niet de manier is.

Als je matige trauma hebt en precies het juiste doet via een programma is het mogelijk, maar wat is volledig herstel? Ik ben op vakantie in mijn eentje op Sardinie maar had nog even een flareup vorige week en moet nog actief met trauma bezig.

Ik heb geen therapie ervaring, maar ik betwijfel of ze zo graag zoveel willen verkopen, want ze zitten al behoorlijk vol.

Een burn-out komt meestal niet ineens opzetten maar is een ophoping van vaak heel veel jaren.
Herstel heeft vaak veel tijd nodig (en je zult op de.lange termijn ook dingen
anders moeten (leren) doen

Ik denk dat het vooral een proces van bewustwording is. Ik heb schematherapie gedaan om inzichten te krijgen in mijn patronen, hoe denk ik over mijzelf in bepaalde situaties. Heeft inzichten gegeven. Verder weet ik door bewust worden dondersgoed waar mijn burnout vandaan komt. Dat geeft, ondanks dat het nog vaak een HEL is, wel een soort van rust.
Ik probeer stil te staan bij mijn gevoel, echt voelen en dan de gedachten erbij proberen los te laten. Het zijn maar gedachten, vaak uit angst of schaamte. deze zijn niet helpend maar daar moet je je wel eerst bewust van worden. Irreële angsten en schaamte zijn zo ondermijnend. Radicale acceptatie dat het is zoals het nu is.
Yoga, meditatie en vooral ademhalingsoefeningen doen mij goed. Kan eindelijk weer wandelen en zwemmen, buiten bewegen doet goed.
Ik ben al ruim twee jaar bezig maar ga de goede kant op. Ik gebruik medicatie, schaam ik mij niet meer voor. Ik ga deze in goed overleg pas afbouwen als ik een poosje stabiel ben, met ondersteuning van mijn huisarts en psycholoog. Ik behoud de regie hierin.

Het komt goed lieve mensen, hou vol ! xxx

Hallo Marco,

Wat een ellende met die antidepressiva hè.
Ik zit zelf sinds juni vorig jaar thuis met een burn-out, maar 3 maanden later al weer gaan re-integreren, meer vanuit verveling en schuldgevoel dan dat het zo goed met me ging.

Vanaf oktober 23 ben ik gestart met Escitalopram, en heb dit gebruikt t/m afgelopen maart.

Daarna ben ik helaas per mei weer volledig stil komen te vallen in re-integratie, in de periode ervoor heb ik een zeer complex project begeleid voor t werk, en dus gestopt met SSRI.

Per eind mei toch weer de keus gemaakt om te beginnen met AD, echter leek het de 2e keer niet meer te werken zoals voorheen.

Ik ben dus circa 5 weken geleden weer gaan stoppen, maar voelde me vorige week zo slecht dat ik toch weer een paar dagen gebruikt heb.

Maar aangezien ik merkte dat ik opnieuw door alle bijwerkingen van het opbouwen heen moet, heb ik na 5 dagen gebruik toch weer besloten om er mee te kappen, en heb nu al mijn voorraad in de afvalbak geflikkerd.

Het zal de komende maanden wel zwaar worden, maar ik laat het maar over me heen komen, wil niet meer afhankelijk zijn van medicatie, en ik was de bijwerkingen als wazig zien, zweethanden, gespannen kaken etc ook helemaal beu.

Ik heb me laten inschrijven bij de psycholoog, want ik wil nu blijvend en op natuurlijke wijze herstellen, hoe moeizaam die tocht ook gaat zijn.

Achteraf gezien wou ik dat ik nooit aan die AD begonnen was, aangezien je je grenzen ermee niet goed kan aanvoelen, en er wat mij betreft veel duidelijker gewezen moet worden op hoe moeilijk het is om er weer vanaf te komen als je eenmaal begonnen bent.

Sterkte in de keuze die jij gaat maken, en wens je een goed herstel! 🙏

Je bent niet nutteloos als je zorgt dat je beter wordt. Als je meer of teveel doet dan je aankan blijf je ziek, daar zou je eerder iemand mee teleurstellen dan wanneer je je focust op zelfzorg. Maar je omgeving heeft er in beide gevallen vast begrip voor
Hoe meer je focust op rust hoe sneller je beter wordt en weer stapjes vooruit kan zetten

Er is echt licht aan het eind van de tunnel als je beter luistert naar je lichaam



Ik heb zelf ook geen goede ervaringen met antidepressiva. Het is geen oplossing voor de burn-out zelf maar het is een symptoombestrijding in mijn optiek in het geval van burn-out. Als je wil afbouwen raad ik je aan om heel rustig af te bouwen, ze hebben ook AD in druppels.
Daarbij wil ik wel zeggen dat het misschien voor de een wel werkt AD en voor de ander niet, maar ik heb geen goede ervaringen mee omdat het niet de oorzaak oplost van de burn-out en je je grenzen inderdaad niet meer voelt, die je juist nodig hebt om niet verder je burn-out te verslechteren. Heb half jaar citalopram gehad en zou het nooit meer zelf nemen…
Vraag je zelf af hoe je terecht ben gekomen in je burn-out, los dit op, focus op rust en slapen en therapie en dan ga je er komen.

Dit gedeeltelijke stukje hier onder, wat ik in mijn vorige reactie aan je schreef, was bedoelt onder een ander bericht van iemand dus die is niet van toepassing op jou of je reageerders ☺️ Excuses hahah. Het onderste gedeelte van mijn vorige reactie was wel voor jou bedoelt Marco


“ Je bent niet nutteloos als je zorgt dat je beter wordt. Als je meer of teveel doet dan je aankan blijf je ziek, daar zou je eerder iemand mee teleurstellen dan wanneer je je focust op zelfzorg. Maar je omgeving heeft er in beide gevallen vast begrip voor
Hoe meer je focust op rust hoe sneller je beter wordt en weer stapjes vooruit kan zetten

Er is echt licht aan het eind van de tunnel als je beter luistert naar je lichaam”

Ik herken dit wel. Heb zelf ook afgebouwd maar ben na een paar weken weer begonnen omdat ik dacht dat ik gek ging worden. Zoveel klachten niet normaal meer. Huisartsen schrijven maar voor, maar hebben totaal geen idee in welke hel je terecht komt als je af wilt bouwen. Ken verschillende mensen die er ook niet meer vanaf komen. Op Engelstalige websites vindt je veel meer info over de ellende bij afbouwen en weer opbouwen.

Mij was het dus wel gelukt uiteindenlijk met behulp van AD in druppel vorming, maar ik heb het heeeeeeel traag gedaan het afbouwen

Of je pilletjes prakken en verdelen in kwartjes of nog kleiner verdelen dat kan ook indien ze geen druppels hebben (van citalopram hadden ze het wel)

Visolie heeft ook een antidepressiva-werking , in totaal 1000-2000 mg omega3 vetzuren per dag mag je hiervan slikken, misschien kan je dat er naast doen indien je geen viseter bent.

En kamille of valdispert/valeriaan zou een uitkomst kunnen bieden, weet niet of dat mag samen met AD

Het is heel belangrijk dat je gaat voor een duurzame oplossing, dus heel veel rust, veel slapen, therapie (oplossing verzinnen voor de problemen en de oorzaak verhelpen van je burn-out) en stress tips heb ik zojuist ook onder een andere post “Nooit meer dat fijne ouderwetse gevoel” hier geplaatst. AD lost zelf niet het probleem op van een burn-out maar helpt alleen om symptomen te verlichten dat is alles, het verhelpt je burn-out zelf niet dus de kans is groot dat je oorspronkelijke klachten dus weer terug komen zodra je stopt met AD.

X
Rodha

Nou een heerlijke glas goede wijn op zijn tijd doet me heel goed en vind je bericht behoorlijk ongepast.

Ik zal eenmalig op u reageren,

ik heb het met de allerbeste intenties geschreven

Ik kon het niet meer laten om dit te schrijven omdat zoveel mensen er aan onder door zijn gegaan, ik kan voor hun de tijd niet meer terugdraaien, hoe verschrikkelijk hun leven is geworden door het gebruik van deze middelen is niet met woorden te beschrijven. Deze mensen zijn of overleden inmiddels of lijden een ernstige ziekte erdoor, waardoor het leven ondragelijk geworden is. Ik schrijf dit met een traan en hoop dat niemand ooit dit hoeft mee te maken. De verkopers van met name drugs hebben geen idee wat ze andere aanrichten en familieleden, voor hun telt het geld. Het doet mij zoveel verdriet en pijn. Ik kon het niet meer vanaf de zijlijn aanzien en moest het bericht posten

Misschien had ik het wat beter en netter kunnen verwoorden, ik wilde u echt niet kwetsen.
Sorry mevrouw of meneer. Ik wens u een heel prettig leven toe, dat is juist waar het allemaal om gaat.

Ook naar andere mensen excuses, ik had het te hard geschreven, wordt alstublieft niet boos, het is met allerbeste bedoelingen geschreven

Hoi anoniem,
Ik heb dit ook heel erg gehad, intrusieve gedachten. Heel eng en naar. Maar het is veel voorkomend bij ernstige stressklachten!
Heb er therapie voor gehad en dat kan ik aanraden. Een psycholoog gaat hier niet van opkijken, in tegendeel: zij zien dit ongetwijfeld vaker. Ik zou het dus zeker bespreken met je psycholoog, het is niks om je voor te schamen!

Zelf ben ik er vrijwel helemaal van af gekomen. Alleen af en toe als de stress piekt schiet er nog wel eens een nare gedachten door mn hoofd. Maar die kan ik inmiddels veel beter loslaten.

Hopelijk heb je hier wat aan. Sterkte!

Bedankt voor je reactie. Heb jij dit heel je burn out gehad? Ik zit er nu inmiddels een half jaar in en heb het idee dat de stress minder is en ik meer kan ontspannen dus snap niet goed waar dit vandaan komt. Wellicht omdat het de tijd van de maand is

Hoort er allemaal bij, ik heb weleens gelezen dat je brein in fight & flightmodus dit soort gedachten automatisch uitstuurt om te zorgen dat je nog meer op je hoede bent, en dat brein kan in die modus niet meer filteren tussen echt gevaar en laag risico situaties. Het zal ook vaak opkomen bij specifieke dingen, veel mensen met angstklachten zijn bijvoorbeeld bang voor messen, dan schiet opeens de gedachte omhoog: "wat als ik mijn vriend nu zou neersteken?". Dat ga je natuurlijk helemaal niet doen. En wist je dat veel mensen met hoogtevrees helemaal niet bang zijn om te vallen, maar om te springen? Zoals mijn psycholoog aangaf: het feit dat je er bang voor bent laat juist zien dat je dat absoluut niet wil. Vaak zijn die gedachten ook gelinkt aan angst voor gekte, alsof je in een vlaag van verstandsverbijstering iets zou doen wat je helemaal niet wil. Zo werkt dat niet. Hoe naar intrusieve gedachten ook zijn, het zijn geen wensen. Het komt voort een buitenproportionele drang naar controle die vaak ontstaat bij angstklachten. Lees het boek DARE van Barry McDonagh. Die besteedt hier ook veel tijd aan, heel verhelderend en geruststellend.

Gewoon met je psycholoog bespreken. Bijna elk mens krijgt te maken met intrusieve gedachten, en heel veel mensen ook met gewelddadige of seksueel getinte intrusieve gedachten. Schamen we ons allemaal voor, maar het is niks uitzonderlijks.

Ik had het 2 jaar terug voor het eerst, heel heftig. Was constant bang om mezelf iets aan te doen, durfde niet meer langs een spoor te lopen en de messen moesten in de schuur opgeborgen worden. Ik durfde niet met mijn nichtje (destijds een baby) alleen te zijn uit angst haar iets aan te doen. Terwijl ik juist super gek op haar was en ben.
Mij is idd ook verteld dat juist omdat ik daar zo bang voor was, het betekende dat ik dit absoluut niet echt wilde doen. En dat klopt ook.

Het is heel geleidelijk steeds minder geworden maar ik heb er dus echt wel een paar maanden flink last van gehad voordat ik er een beetje mee om kon gaan. Nu beperkt het me niet meer en komt er slechts af en toe nog eens zo’n gedachte naar boven.

En ik geloof zeker dat je hormonen hierin een rol kunnen spelen, ik voel me ook elke maand rond de menstruatie weer een week slechter. Dat merk ik echt al 2 jaar elke maand, kan er de klok op gelijk zetten.

Ik vind het knap dat je hier je vraag hebt durven stellen, hopelijk worden deze vervelende gedachten voor jou ook minder.

Ja, heel herkenbaar. Dagen waarop ik me down/somber voel en dagen waarop ik best opgewekt/vrolijk ben. Op de mindere dagen zorg ik voor voldoende afleiding: wandeling met de hond, naar de bieb, boodschap op de fiets, zo komt de dag wel weer om. En slaap is ook een factor: heb ik maar 4 uur geslapen dan vind ik t sowieso al moeilijk om met zo weinig energie de dag door te komen. Na een goede nacht voel ik me een stuk beter.
C.

Dankjewel voor je reactie en je advies💕maar heb jij dan ook echt die depriesieve gevoelens of voel je je gewoon een dag kut ik denk dat daar wel een verschil in zit

Nee niet depressief maar gewoon kut inderdaad. Ik denk ook altijd: morgen gaat t weer beter (en dat is ook vaak zo). Maar mood swings horen echt heel erg bij burnout. Zeker in de beginfase, je hebt geen beschermende schil meer zeg maar. Alle emoties liggen heel dicht aan de oppervlakte. Dat wordt gaandeweg weer beter.
C.

Dus ik wordt niet depressief? Ben daar zo bang voor heb nog nooit iets van depressie of andere psychische klachten gehad sinds de burn out komt alles op me af

Ik kan natuurlijk niet voorspellen of jij depressief gaat worden. Deze gevoelens komen wel veel voor bij burnout omdat je natuurlijk door een heftig proces gaat. Beste remedie tegen depressie is vaste dagstructuur aanhouden en vooral ook naar buiten gaan, de natuur in. Een positieve mindset (vertrouwen dat alles weer goed komt en je hier sterker uitkomt) is wel belangrijk.
C.

Hoort er allemaal bij. Je darmen zijn je 2e brein en is dus ook helemaal van slag.

Sterkte

Hoelang zit je in je bo? Ik heb sinds een paar weken dat het eindelijk weer beter is. Sinds september '23 begonnen bij mij de problemen en ging het bergafwaarts.

Sinds eind mei.

Wat gaat er nu beter bij jou?
Ik moest voorheen ook vaak naar de wc en merk nu sinds een paar dagen dat ik niet direct in de ochtend hoef berekend dit dat me darmen aan het herstellen zijn

Ik hoef niet gelijk 's ochtends na het opstaan. Geen diaree meer elke dag. Voor mijn bo had ik veel verstopping, helaas is dat nu wel weer terug.. ik weet niet wat ik fijner vind hahaha. In ieder geval denk ik wel dat mijn darmen weer naar het oude patroon zijn gegaan.

Ik heb ook sinds mijn Bo geen normale ontlasting gehad. Meer diarree/waterachtig

Hi Kelly, ik ervaar hetzelfde de afgelopen paar weken. Ik heb geen tips helaas maar dacht misschien doet het je goed dat je niet de enige bent..

Hi Kelly,

Ik heb dit ook al een week en begin me weer een beetje zorgen te maken.

Het begint meestal in de ochtend en rond een uur of 15:00/16:00 is het weg.

Heeft iemand tips/ervaring hiermee?

Heel herkenbaar!

Gewoon duidelijk blijven uitleggen dat je heel graag wil, maar dat je rustig aan moet doen met je energie, júist in deze fase. Wat mij helpt is om het initiatief wat meer in eigen handen te nemen, aan te geven dat je ontzettend zin hebt om mensen weer te zien en dat je het zelf zal initieren wanneer je daar weer de energie voor hebt.

Het zal nooit makkelijk worden vrees ik, ik heb er ook last van. Maar ik merk vooral dat ik tegenwoordig nee kan zeggen zonder me schuldig te voelen. Ik heb nu vaak juist dat ik trots ben dat ik voor mijzelf op ben gekomen en naar m'n lichaam heb geluisterd.

Er heeft oprecht nog nooit iemand boos of teleurgesteld gereageerd als ik nee zei of een afspraak wou verzetten, de enige die daar moeilijk over deed was ikzelf (richting mijzelf).

Dus geen exuses verzinnen of dingen aangaan waar je helemaal geen energie voor hebt, gewoon duidelijk uitleggen wat de situatie is en ik kan je verzekeren dat iedereen dat echt wel begrijpt!

Het is natuurlijk fijn en lief dat iedereen je graag weer wil zien maar het blijft een proces met pieken en dalen, je bent niet in een klap weer helemaal de oude die zo weer het voorgaande leventje instapt (en maar goed ook want die oude jij kwam ook in een burnout terecht).

Wat goed dat het verder zo veel beter gaat. Ik hoop dat het reintegreren soepel verloopt en het klinkt alsof je je al heel goed bewust bent van je grenzen. Goed bezig!

Dankjewel voor je fijne reactie! Daar kan ik wat mee.

Geef aan dat je al je energie nodig hebt voor je werk en dat er daaromheen dus niet zo veel mogelijk is. Inderdaad: wees gewoon eerlijk. Ook mijn ervaring dat niemand daar boos om wordt. En als dat zo is laat je dat bij hen. Ik ben inmiddels ook de sociale schaamte wel voorbij en zet mezelf/mijn herstel nu op de eerste plaats.
C.

Hoi Arthur,

Dit is een vraag die heel moeilijk te beantwoorden is. Om te beginnen is dit natuurlijk persoonlijk, zit er nog een hormonaal element aan (bij vrouwen werkt het allemaal net even iets anders) en heeft het fysieke element natuurlijk ook invloed op de mentale gesteldheid (en andersom).

Voor mij begon het voornamelijk psychisch. Kreeg last van nachtmerries, verhoogde angst, paniekaanvallen, emotionele uitbarstingen etc. Dat ging uiteindelijk over in het hele fysieke plaatje van duizeligheid, spierzwakte, maagklachten, oogproblemen, enorme spierspanning etc. Toen de fysieke klachten weer wat minder werden kwam de angst opeens weer wat meer bovendrijven. Mijn persoonlijke ervaring is dus: eerst vooral psychisch, dan vooral fysiek, en tijdens het herstel daarvan verschoof dit weer even terug naar psychisch wat inmiddels ook weer steeds beter gaat (nu 2 jaar verder ongeveer). Heb wel af en toe nog fysieke klachten maar stuk minder.

Maar zoals gezegd, dit is heel erg persoonlijk.

Ik slik ook citalopram. Bij mij ben ik in 1 keer aan de 20 gezet met daarnaast 6 weken lang oxazepam. Ik ging afbouwen, dat is nu weer stil gelegd. Maar ik heb druppelvorm gekregen. Iedere 3 weken zou ik 2 mg afbouwen. Ik zit nu op 18mg. Misschien kan je dat ook voorleggen bij je arts? Dan heb je er minder last van. Het is wel normaal om klachten te krijgen, zolang het maar wel te doen is

Hoi Eric,

Dank voor je reactie. Dus ben jij nu aan het afbouwen ? Ik heb ook geprobeerd om af te bouwen met druppels maar dat ging niet goed, vandaar nu weer verder opbouwen. Heb jij die oxazepam erbij genomen en hielp dat ? Ik moet van psychiater nu elke week met een druppel omhoog en ben dus in drie weken naar 17.5 mg gegaan. Vanaf volgende week zou ik dan op 20 mg zitten. Had jij ook zoveel lichamelijke klachten bij het opbouwen ?

Wat knap Corrinne dst je dat weer hebt gedaan!
We moeten weer wennen aan dingen doen. Ons lichaam reageert meteen. Maar dit xijn weer "nieuwe" situaties dus kost het weer meer energie. Ik ervaar dit zelf ook ook op mijn werk. Denk dan dat ik weer terug bij af ben. Maar we moeten denk ik onze weg weer even vinden.
Fijne zondag en een liefde- en energievolle knuffel.
Groetjes

Corinne, laat de moed niet zakken. Je hebt gewoon weer hersteltijd nodig. Ik heb vanmiddag drie famileleden op de lunch gehad. Veel (hard) gepraat door elkaar heen dus. Daarna 1 uur op bed, barstende koppijn en overprikkeld. Ik moet dan dus de rest vd middag daarvan bijkomen. Maar ik ken de patronen inmiddels. Twee jaar geleden had ik dit nooit kunnen doen. Dus probeer t positief te bekijken. Je moet vaak een "prijs" betalen voor activiteiten die je doet en die dan net te veel zijn. Je lijf geeft dus heel goed de grenzen aan. Ik baal er ook vaak van dat ik na 2 jaar nog zo weinig kan maar ik ga wel vooruit, daar gaat het om. Ik heb nu ook meer begrip/compassie voor mijn lijf of zo, ik heb jarenlang roofbouw gepleegd dus nu behandel ik mijn lijf met de aandacht/liefde die het verdient. Deze paar vervelende dagen gaan ook weer voorbij...
C.

Dank jullie wel voor de bemoedigende woorden, doet me goed.

Lieve Corrine, als ik een euro kreeg voor elke keer dat ik dacht "Oh nee ik ben weer helemaal terug bij af." en vervolgens een week later weer duidelijk verder was in mijn proces, dan... nou was ik niet rijk maar had ik in elk geval redelijk wat euro's verzameld ;)

Dit is heel normaal. Het belangrijkste is dat je je niet laat ontmoedigen. Ik heb nog steeds weleens dagen dat ik er helemaal niet lekker inzit, en weet je wat: dan is dat maar even zo. Wat mijn burnout mij heeft geleerd is dat je je nou eenmaal weleens slecht voelt. Ook zonder burnout trouwens.

En wat vooral belangrijk is om te onthouden: je rot voelen voelt altijd rot, dat is niet meer of minder rot, dat is gewoon ROT. Maar als je je steeds beter gaat voelen dan valt die mindere dag vaak wat zwaarder omdat het verschil veel groter is met de goede dagen. Had je in het begin zes slechte dagen en één goede dag, dan raakte je gewend aan het slechte gevoel en was het even een fijne break wanneer je je een dag beter voelde. Hoe meer die balans verschuift, hoe zwaarder de slechte dagen opeens voelen. Het is ook een signaal dat dat niet meer de norm is! En dat is eigenlijk wel heel positief toch?

Kop op, pak je rust en ga weer door. Een beetje liefde en zelfcompassie kan geen kwaad bij zo'n mindere fase, dus mocht je van mediteren houden dan zou ik een beetje in die hoek kijken.

Sterkte❤️

Ik voel me ook al langere tijd ‘wazig’ in mijn hoofd en dit is nog geen dag voorbij gegaan. Geen idee wat het is en waardoor het komt

Hoi A,
Ik weet precies wat je bedoelt want ik ervaar dit gevoel ook al een maand of 8 dagelijks. Heel naar en eng is het. Alsof je helemaal niet verbonden bent met jezelf en je omgeving en inderdaad alsof alles langs je heen gaat. Het is volgens mij hersenmist of derealisatie, wat beiden voorkomt bij burn out. De oplossing heb ik helaas ook niet, behalve jezelf kalmeren door te bedenken dat deze klacht niet zomaar uit de lucht is komen vallen, maar een gevolg is van enorme overprikkeling van je hersenen. Als we verder herstellen zal dit hopelijk ook steeds minder worden. Sterkte 🩷
Liefs N

Hi,
Ik heb inmiddels ook al een jaar klachten. Het gaat ook zoveel beter met mij, maar ik heb voornamelijk nu ook dat rare gevoel in mijn hoofd. Het wordt wel steeds iets minder weer naar mijn idee. Vertrouw er maar op dat het overgaat!

Hi Tommy,

Ik zag je reactie al op mijn berichtje, maar ik heb dus echt precies dezelfde klachten. Heel vervelend als je wel energie hebt, maar je door je lichaam wordt tegen gehouden.

Fibromyalgie is een lichamelijk burnout. Dus dat zou kunnen. Ervaar je ook veel spierspanning? Uit je berichtje lees ik dat je niet veel rust neemt. Je polsen/handen kunnen komen doordat je met vuisten/t-rex handen slaapt (stress reactie). Mij heeft het geholpen om met een brace te slapen zodat je deze niet kan buigen. Ook ontspanningsoefeningen helpen voor het slapen gaan (yoga nidra, meditatie, ademhalingsoefeningen).
Duizeligheid kan komen door een oppervlakkige ademhaling. Dit kan je checken door je ademhaling te checken via boltscore (youtube). Ademhalingsoefeningen. Helpen om deze weer wat rustiger te krijgen .

Zelf ben ik ook pas 32 en begrijp ik je gevoel heel erg. Wel denk ik dat je nu flink overprikkeld bent en je echt rust momenten in moet gaan bouwen. Bij mij gaat het nu wat beter, maar het duurt echt lang.

Groetjes,

Hoi Tommy,
Ik kan je uit de droom helpen: dit gaat niet over als jij geen gas terugneemt. Je bent jezelf al heel lang aan t overbelasten. Ik spreek uit ervaring want ook jarenlang met spierspanning, veel pijn en slaapproblemen gelopen. Kortom, op een gegeven moment kom je in een situatie dat je alle klachten normaal gaat vinden en gewoon maar doorgaat. Je functioneert dan dus op adrenaline. Op die manier put je jezelf volledig uit. Bij mij heeft dat 7 jaar geduurd, toen een complete "breakdown". Nu 2 jaar verder en een stuk beter maar gaat nog wel 1-2 jaar duren schat ik zo in.
Ga eens naar je huisarts en bespreek je
klachten. Nb: Fibromyalgie begint trouwens ook heel vaak na een periode van overbelasting.
C.

Ik herken veel in je verhaal Mijn man zit al ruim 2.5 jaar thuis is ook helemaal op. Kan ook niets meer vroeger actief werkte 60 uur per week. Concentratie 0 Geheugen 0 weggaan kost zoveel energie dat ik zelf liever thuis blijf omdat hij op is daarna. De winkel is idd een vreselijk gebeuren en zo kan ik nog heel veel opnoemen Auto rijden fietsen alles is vreselijk
Zweet hutst over zijn lijf bij enige inspanning radeloos ben ik ervan

Als je klachten, of sommige daarvan, gaan verminderen (ook al is dat maar een beetje) is dat een teken van herstel. Bijv toename van energie, betere slaap, lagere spierspanning etc. Dat je blijft hangen of een terugval krijgt is heel normaal. Herstel is nooit een recht opgaande lijn, is een grillig proces. Houd een redelijk vaste dagstructuur aan (met voldoende beweging in de buitenlucht) en ga
niet zitten navelstaren. Je lijf heeft een zelfhelend vermogen, vertrouw daarop.
C.

Hi David,

Hoe meer je er focus op legt, hoe erger het wordt. Heb je een smartwatch? Mijn advies, doe deze even af. In het begin van mijn burnout was ik ook obsessief bezig met mijn hartslag, wat mijn hartslag niet ten goede kwam. Een hoge hartslag hoort echt heel erg bij stress en komt ook weer goed. Inmiddels kan ik mijn sporthorloge weer om en zie ik dat mijn hartslag weer normaal is.

Het komt goed, succes! :)

Hoi David,

Ik herken dit heel erg. Bij mij is dat nu precies zo. En de reactie van de smartwatch is een goede. Die geeft vaak meer stress.

Het schijnt normaal te zijn dat je hartslag hoger is bij stress. Vaak is je ademhaling sneller en je hartslag dan ook hoger.

Tip: probeer een aantal keren per dag rustig te gaan zitten om rustig te ademen. 2x zo lang uit als in. Bij mij helpt dit. Succes.

Hoi David,

Het is helaas normaal. Je zenuwstelsel bestaat uit het sympatische deel, dat zorgt voor alertheid (je hebt dan ook verhoogde hartslag), en het parasympatische deel, dat zorgt dat je in de rust komt. Bij een gezond iemand zijn deze twee in evenwicht, als een wipwap.

Je komt in een burnout als je langdurig te veel in de actie hebt gezeten en vooral onvoldoende hebt gerust: je sympatische deel wordt overactief en de wipwap raakt steeds meer uit balans (je raakt overspannen). Tot hij op een gegeven moment breekt: de burnout.

Als je wipwap gebroken is, weet je lichaam niet meer hoe het in rustmodus moet komen. Het sympatische deel van je zenuwstelsel is constant actief: je staat dus steeds in een modus van alertheid, en daardoor heb je een hoge hartslag. Het is daarom heel belangrijk om voldoende rust te pakken, regelmatig echt alle prikkels eraf en zo je parasympatische zenuwstelsel weer te leren z'n werk te doen.

Naarmate je verder herstelt, ga je ontdekken dat je hartslag steeds vaker weer rustiger word, maar helaas is dit een langdurig proces.

Wat fijn voor je. Heb ik voldoende aan alleen het boek lezen of word ik dan toch steeds verwezen naar een CSR coach.
Ik heb een afspraak bij een CSR coach gehad en was daar niet zo van onder de indruk. Veel wist ik al en had het gevoel dat zij een verkooppraatje afdraaide.


Groet Eric

Hoi Ax,

Ik heb zelf geen ervaring met een CSR coach, heb alleen het boek. Dus kan hoe dan ook aanraden om het boek aan te schaffen, want er zit uitleg in en advies. Misschien dat de coaching niet voor iedereen is, en misschien dat je ook de klik miste met deze specifieke coach - dat kan natuurlijk ook. Ik had het boek in ieder geval graag eerder gehad en eerlijk gezegd had ik ook graag de coaching gehad, want dat had bij mij wel wat angst weggenomen over allerlei lichamelijke klanten en fenomenen.

Hi Anoniem,

Dit heb ik helaas al 5 maanden. Ik heb het idee dat het komt doordat ik mijn spieren teveel aanspan (voornamelijk snachts). Probeer voor het slapen gaan wat somatische oefeningen te doen. Hierdoor kunnen je spieren ontspannen. Hopelijk is het ook helpend voor jou.

Groetjes,

Hi Eva,

Heb jij ook dan die plotselinge intense pijn door je hele arm gehad? Algemene spierpijn ben ik wel mee bekend maar dit was echt een first voor mij.

Ik kreeg 8 maanden na mijn uitvallen opeens uit het niets migraine aanvallen met aura... Zonder enige aanleiding, nooit eerder gehad. Was na drie weken weer over. Zolang je wel gewoon goed gecheckt bent door de dokter denk ik dat het weer een kwestie is van accepteren en doorgaan. Zo heb ik ook opeens pijnsteken in mijn zij gehad een paar weken, een soort van kramp uitval in mijn linker kuit.. De lijst is lang.

Burnout herstel voelt soms een beetje als een bingo kaart met "welk beangstigende onverklaarbare symptoom zal er deze week weer bijkomen." haha.

Mocht je je echt zorgen maken dan kun je natuurlijk altijd even met je huisarts bellen, maar ik denk dat de meesten van ons hier wel vergelijkbare klachten hebben gehad. Ook nieuwe dingen die later in het herstel opeens verschijnen.

Ja hoor, of in mijn voeten of steken in mijn rug. Heel bizar he? Wat een rollercoaster is het. Lijkt inderdaad wel een bingokaart wat Anoniem omschrijft.. We komen er wel! :)

Hi Agnes,

Ik heb deze klachten ook. Zelf noem ik het altijd "geknetter in mijn oren" en dus geen geklik, maar jouw woordkeuze resoneert voor mij ook wel. Ik heb ook last van mijn oren.. een verzuurd gevoel van binnen en soms doet dit ook pijn. Ook jeukt het soms. Het geknetter in mijn oren is mijn allereerste klacht geweest 1,5 jaar geleden, toen lag ik nog niet helemaal uit de running. Destijds bij de kno-arts geweest en die kon niks vinden. Een jaar geleden viel ik wel echt helemaal uit en kwamen ook de oorpijnklachten erbij (en 100 andere klachten). Die waren de eerste 4 maanden vrij heftig en daarna zakten ze, op het geknetter na want dat is altijd gebleven. Sinds een maand of 2 beginnen mijn oren weer meer te irriteren terwijl andere klachten echt wel minder worden. Is er een pijl op te trekken? Totaal niet. Een antwoord op jouw vraag hoe dit kan heb ik dus niet... maar wilde je iig een beeld schetsen van hoe die klachten bij mij verlopen...

Ik heb trouwens ook heel veel last van mijn kaken. Kaken/oren worden erger als ik me ergens op probeer te concentreren en dat is dan vooral visueel. Ik probeer dus weer te matigen met visuele prikkels. Luisterboek ipv leesboek bijvoorbeeld.

Herkenbaar. Heb in het begin van de burnout ook allerlei dingen geprobeerd met allergie pillen, neusdouche om de oren door te spoelen, oordruppels. Niks hielp. Bleek achteraf dat het spierspanning was die die druk en pijn in de oren veroorzaakte. Vooral mijn linkeroor voelde eigenlijk permanent verstopt en deed vaak ook pijn. Ook vaak een piep in het oor en soms van die rare klik geluidjes.

Mijn kaken deden ook ontzettend veel pijn. Ben naar een TMJ specialist geweest en die gaf aan dat het kwam door nachtelijk tandenknarsen, verkeerde werkhouding door de spanning (spande mijn schouders veel te veel aan) en het klemmen van de kaken overdag. Gezien jij 's ochtends weinig last hebt denk ik dat nachtelijk knarsen misschien geen probleem is, maar allicht dat je door de dag heen je tanden vastklemt.

Ik vind de videos van Rachel Richards Massage op Youtube hier heel fijn bij. Bijvoorbeeld de video genaamd: Relieve Jaw Pain and Tension with TMJD Self-Massage. Je kunt ook eens in jouw buurt een massage boeken en vragen of ze zich kunnen richten op de Trapezius spier. Dat is een hele grote spier in je schouder en nek die vaak kaak en nekpijn veroorzaakt. Ook een van de eerste spieren waar mensen vaak hun spanning en emotie in opslaan. De kaak staat daarnaast ook symbool voor woede. Zijn er dingen in jouw leven gebeurd die jou nog steeds heel kwaad maken? Kun je een outlet vinden om die woede toch los te laten? Dat klinkt misschien wat zweverig, maar het heeft mij wel geholpen om die energie kwijt te raken door een tijdje te gaan hardlopen toen ik daar weer wat meer energie voor had. Opgeslagen woede is uiteindelijk ook gewoon energie die niet kan stromen. Je kunt heel basaal eens af en toe in een kussen slaan, of dus een fysieke activiteit zoeken om die energie weer kwijt te raken.

Daarnaast heeft een spijkermatje mij goed geholpen. Je kunt zelfs speciale spijkermat kussens kopen maar die vind ik persoonlijk iets te heftig. Mijn nek is soms zo gevoelig dat dat een beetje te hard gaat. Een normale spijkermat werkt meer op de schouders en rug.

Ook een fijne: Jaw Yoga by Kieferfreund op de app Insight Timer. Geleide meditatie waarin je langzaam wordt geinstrueerd in het ontspannen van de kaak. Zeker de moeite waard om eens te proberen voordat je pijnstilling neemt in de avond. Misschien dat dit wel net zo effectief is.

Het is volgens mij redelijk normaal dat er tijdens de herstelfase opeens nieuwe klachten opduiken en sommige klachten weer verdwijnen. Zou je daar geen zorgen over maken. Ik heb zelf na 2 jaar nog steeds wel last van mijn schouder en nek maar de kaak spanning komt alleen nog opzetten als ik het wat drukker heb. De oorpijn is zo goed als verdwenen.

Hoop dat je wat hebt aan mijn tips! Dit zijn dingen die ik over een periode van maanden heb geleerd dus zou zeker niet alles in één keer tegelijk gaan toepassen.

Succes!

Heeft een van jullie ook opgezette klieren gehad achter het oor of in de hals?

Ik heb sinds de burnout een opgezette klier in mijn nek, ook duidelijk voelbaar. Is naar gekeken, de huisarts heeft het onderzocht maar niks aan de hand. Stress tast nou eenmaal het immuunsysteem aan dus dat zal de verklaring zijn. Is bij mij ook nooit meer weggegaan.

Hi, wat vervelend dat je dit ook hebt moeten ervaren. Wat ik lees uit jou verhaal, is dat je nog in de fight modes zit. Je bent constant gespannen voor wat er kan gaan gebeuren ( maar hoogst waarschijnlijk niet zal gebeuren).

Wat mij goed heeft geholpen om daar uit te komen is om te leren ontspannen en heel veel te rusten. Mijn hersenen waren heel erg overprikkeld en daardoor ontwikkelde ik angsten en spanning in me lichaam.

Mediteren. Wandelen, heel veel rusten (niks doen) heeft mij hier heel erg bij geholpen. Ik rust na langer dan een half jaar nog steeds dus je moet echt je tijd ervoor nemen

Hoi Mei,

Ik kan je het boek DARE van Barry McDonagh hierover aanraden. Ik denk dat bijna iedereen met een burnout uiteindelijk hier tegenaan loopt. Uiteindelijk is dat onderdeel van de paniekcirkel: je gaat situaties vermijden uit angst voor de paniekaanval maar de paniekaanval kan op elk willekeurig moment opkomen dus jouw wereld wordt op die manier steeds kleiner.

Het belangrijkste is dat je jouw zenuwstelsel weer in de ruststand krijgt, dit doe je door veel uit te rusten. Wanneer dat allemaal weer wat meer in balans is dan kun je stapsgewijs je wereld weer wat vergroten.

Dit is een beetje trial en error (zoals je ook in het boek kan lezen) en het is belangrijk om daarin wel goed naar je lichaam te luisteren zonder dat je élk signaal ziet als een reden om weer naar huis te vluchten. Het is een moeilijke balans, we kennen het allemaal. Ik heb twee maanden gehad dat ik bijna de deur niet meer uit durfde te gaan uit angst voor een paniekaanval. Nu ga ik gewoon weer op vakantie met het vliegtuig en gaat dat (m.u.v. een klein beetje paniek hier en daar) gewoon weer goed.

Rust, tijd en vertrouwen. Accepteer dat het erbij hoort, besef je dat niemand ooit is overleden aan een paniekaanval, hoe vreselijk het ook voelt. Veel mediteren, rustig wandelen, qigong yoga om een beetje in beweging te blijven en gezond eten. Dat zijn de dingen die je nu kunt doen. Mocht je behoefte hebben aan meer tips dan hoor ik het graag.

Het is vooral heel normaal waar je doorheen gaat. Het zal eerder abnormaal zijn als je dit niet zo ervaart met de burnout. Uiteindelijk kom je echt weer uit de paniekcirkel. Succes!

Oh en nog een concrete tip die mij altijd heel goed helpt om direct uit de paniekcirkel te komen. Download de app Insight Timer en zoek op de meditatie: Vagus Nerve Meditation van Chibs Okereke.

Dit is een ontzettend goede en fijne meditatie om vanuit je hoofd weer even terug in je lichaam te landen.

Bedankt voor jullie reacties. Ik weet dat het overgaat (ooit) maar zo voelt het niet maar dat weten jullie ook als geen ander.

Ik zou dolgraag willen wandelen maar alleen durf ik dit ook niet. Ik moet ook vermelden dat ik non stop hoofdpijn heb en mezelf draaierig voel. Hoge spierspanning etc etc.

Ik ga me voor nu storten op het leren ontspannen maar dit is echt enorm lastig!

Ik ga ook zeker kijken of meditatie wat voor mij is, bedankt!

Hoi Mei,

De reden dat ik bijna twee maanden het huis niet durfde te verlaten was omdat ik zo ongelofelijk duizelig was dat ik bang was dat ik zou flauwvallen buiten. Het enige dat daartegen hielp was om gewoon heel erg veel rust te nemen thuis. Dat is normaal in de beginfase van de burnout. Ik zou je dan ook aanraden om je voor nu gewoon over te geven aan dat gevoel en niet boos op jezelf te worden dat simpele dingen even niet lukken. Probeer wel thuis een beetje in beweging te blijven. Gewoon af en toe de benen een beetje strekken, Yin Yoga iets in die richting. Lage intensiteit maar het is ook niet goed om alleen maar in je bed te liggen. Doe het natuurlijk wel met mate en binnen de grenzen van je lichaam.

De duizeligheid heeft te maken met verstoorde hormonen. Je zit vast in de flight modus zoals anoniem hierboven ook aangeeft. Je lichaam is allerlei systemen aan het aanzetten omdat het in de hoogste staat van paraatheid vastzit, en in een burnout kun je daar echt wel een paar weken in blijven hangen (soms zelfs maanden).

Ik kon persoonlijk ook moeilijk slapen in die periode en meditatie was daarin voor mij echt de uitkomst. De Insight Timer app is fijn, ook kun je Deeprelax proberen, dat zijn Nederlandse, zeer toegankelijke ontspanningsmeditaties.

Je zult merken met de meditatie dat de spierspanning ook wat gaat zakken en hopelijk de draaierigheid ook. Eet je wel genoeg? Ik kon in deze periode bijna niet eten van de misselijkheid en ellende en denk dat ik daarom ook extra duizelig was. Dronk ook veel te weinig water.

Geef je er vooral aan over. Als je lichaam even niet wil bewegen dan doe je dat gewoon niet. Maar het is wel belangrijk dat je een beetje uit je hoofd komt. Dan kan meditatie echt een hele goede tool zijn om mee te starten.

Een mooi gedicht uit de meditatie die ik je hierboven aanraadde:

The Mountain:

If the mountain seems too big today
then climb a hill instead;

If morning brings you sadness
it’s okay to stay in bed.

If the day ahead feels heavy and your plans feel like a curse,
There’s no shame in rearranging,
don’t make yourself feel worse.

If a shower stings like needles
and a bath feels like you’ll drown;
If you haven’t washed your hair for days,
don’t throw away your crown!

A day is not a lifetime.
A rest is not defeat.
Don’t think of it as failure,
Just a quiet, kind retreat.

It’s okay to take a moment
From an anxious, fractured mind.
The world will not stop turning
While you get realigned!

The mountain will still be there
When you want to try again
You can climb it in your own time,
Just love yourself till then!

Heel veel sterkte❤️

Hi Sammy,

Waarschijnlijk doe je dan echt teveel. Je moet echt kijken hoe je lichaam reageert op activiteiten zoals werk en sporten. Mischien kan je beginnen met een van de 2?

ben gestopt met alles al even geleden omdat het niet gaat ik wil wel heel graag terug activiteiten kunnen uitoefenen

Wat voor verwardheid

heb geen overzicht wat ik doe totaal geen concentratie en slecht geheugen eigenlijk heel mijn brein die maar 30% werkt

Ik had daar ook veel last van in t begin. Nu nog steeds als ik overprikkeld ben kan ik eigenlijk niet goed functioneren. Dan moet ik echt rust nemen dat is het enige wat helpt

Knap dat je dit deelt! En het is nooit te laat...
En iedereen om je heen is normaal, wat is normaal hé? We weten niet wat er allemaal bij een ander achter de voordeur gebeurt (gelukkig 😉)
Het is voor ons allen moeilijk maar we proberen elkaar te steunen. Hopelijk komt er iemand met het antwoord op jouw vraag.

Sterkte Anoniem poppetje!
En hopelijk kun je weer snel snoekvissen 🍀

Over antidepressiva kan ik zeggen, je kan het een paar maanden proberen maar als je merkt dat het niet werkt dan zou ik ermee stoppen daarna.
Als je vaak over je grenzen heen gaat en niet goed luistert naar je lichaam en daardoor burn-out bent geraakt dan raad ik psychologie of ergo therapie aan, icm veel slapen en rust nemen. En dan zou ik eerst kijken in jouw geval hoe dat gaat zonder medicatie.
Als je in een depressieve sleur zit kan ik je wel antidepressiva aanraden (ik heb goede verhalen gehoord over fluoxetine)
Ik heb op deze website bij de afdeling “forum tips” onder het onderwerp “depressie” tips geschreven, de titel heet “Mijn 54 tips”. Deze tips zijn van toepassing op depressie, angst en burn-out
Om beter te worden moet je geduld hebben, blijf focussen op alleen vandaag en je zal er komen, ik beloof het je. Je bent niet alleen en de enigste met een burn-out (gelukkig en helaas). Heel veel mensen kampen met problemen, elk huisje heeft z’n kruisje
Elke dag stel je zelf de vraag: wat ga ik vandaag doen om er voor te zorgen dat ik ga herstellen, en voer dat uit
Er is licht aan het eind van de tunnel, echt waar!!
Het is heel belangrijk dat je de juiste therapie vindt, want je moet aan de oorzaak werken en de problemen oplossen.
Aan S En medelotgenoot en andere mensen, veel sterkte

X
Rodha

En Bij te veel adrenaline kan ik aanraden:
- kamille thee
- Wandelen
- Spieren aanspannen en ontspannen
- Heel veel rusten
- Veel slapen
- In de natuur zijn
- !Therapie zoals ik schreef
- Meditatie muziek
- Luister naar je lichaam wat het nodig heeft
- Gezond eten (volkoren/niet teveel suiker/vis/noten/pinda’s oa)
- Ze hebben ook valeriaan
- Blijf focussen op je herstel en het zal uiteindelijk beter worden
- (Ik weet niet of ik nog meer tips heb maar dit is even het belangrijkste denk ik voor nu)

X
Rodha (Ik ben weinig online)

En PS2: Antidepressiva kan ook bijwerkingen geven in het begin, dus ik zou als ik jou was het op de natuurlijke weg eerst blijven proberen door te zetten

Als je een angststoornis hebt, depressie hebt of ptss hebt kan ik het aanraden, maar als je angstklachten hebt en depressief bent door een burn-out dan zou ik het proberen als ik jou was nog even uit te stellen. Omdat je door AD moeilijk je grenzen aanvoelt was het voor mij niet bevorderend voor mijn burn-out. De angstklachten waren namelijk juist het sein van een overbelast brein. Als je dat sein niet meer voelt en nog meer overbelast raakt dan neemt je burn-out dus toe. Weliswaar kan door toenamen van angstklachten ervoor zorgen dat je slechter bijv slaapt wat ook niet bevorderend is voor je burn-out, dus kan in dat geval het misschien wel helpend zijn. Het is een beetje het kip of het ei verhaal.

Maar proberen kan altijd dat is geheel aan jou. Alleen ik zou zeggen probeer het nog zo lang mogelijk op de natuurlijk manier aan de hand van mijn vorige tips. In sommige gevallen schrijven ze ook Benzo’s voor maar dat is maar voor een korte periode of voor soms omdat het verslavend anders wordt

X
Rodha

Hoi Arthur,

Dit gaat zeker weg. De eerste 6 maanden zijn sowieso afzien. Je zult daarna merken dat je steeds meer goede dagen hebt. Ik zit er inmiddels een jaar in en ervaar ook nog wel wat mindere momenten, maar zeker niet meer zoals het begin

Heb het 1 jaar lang elke dag gehad en eigenlijk bijna niet merkbaar is het minder geworden.

Nu na anderhalf jaar heb ik het af en toe nog. Bij vermoeidheid en spanning.

Hou vol, het zal beter worden na verloop van tijd. Al denk je misschien nu dat het nooit beter zal worden, dat had ik ook.

Sterkte en geduld toegewenst ❤️

Beloven jullie dat het beter wordt?😭

Ja dat wazig zien heb ik vooral als ik overprikkeld ben, en dat neemt af bij voldoende rust, geef het de tijd je herstel

En de tintelende gevoelens in het hoofd? Kan dat ook weg?
Duurt het langste zeker?

Groet.s

Hoi Gabrielle
Ja ik herken dat ook :
Mijn man is in de december 2022 gegaan ,L.kanker,na 1,5 jaar ziek zijn.
Nu is het nog overleven door allerlei problemen,huis verkocht,eigen bedrijf gehad….etc. Nu sinds 5 maanden klein huisje,….en alleen 🙈 altijd gewerkt in het bedrijf …en nu niks meer ,druk leven gehad,geen vriendengehad ,omdat ik altijd werkte. Nu kom ik me eigen tegen. Veel huilen ,duizelig, draaierig etc.

Dus herken alles wel,psycholoog had ik ook niet veel aan,dus soms halve oxazepan,dan voelt het wat luchtiger of zo.🤷‍♀️ heb ook A.d. 10 mg paroxetine,dat zal ook wel helpen,denk ik.
Heb ook dagen dat ik denk : hoe dan? Nergens zin in,loop dan met me hondje,diamant painting,lezen soms, dus vul me dag wel,maar echt moeilijk! Heb 2 kinderen die regelmatig komen,maar je wil ze ook niet met alles belasten.dus ja…..pfff

We moeten door,maar makkelijk is anders. Accepteren kan ik ook nog niet,maar hou vol !! Elke dag is er 1 ,stap voor stap.
Heb je wel hobby’s? Of vriendinnen

Hoi grabrielle herkenbaar ik heb mijn man ruim 5 jaar verzorgd had ook een soort van dementie en ik kreeg vorig jaar de klap de burnout wist niet wat me overkwam hij viel van de trap en alles gebroken in zijn hoofd 2 procent werkte nog wij de kinderen en Schoondochters besloten de stekker eruit te halen na 1 week geen afscheid kunnen nemen lag in coma ben nu 6 jaar weduwe was ook mijn eigen ik kwijt veel therapie gehad enz dokters enz zit nu bij stilte meditatie 1 keer per week kom je beetje tot rust zit sinds met vorig jaar in de burnout gaat nu iets beter wandel veel met de hond en heb gelukkig hobby's tekenen en schilderen heb nog wel wat lichamelijke klachten nu weer bij mijn blaas de rest heb ik echt alles gehad wat je van burnout kan krijgen pffff wat een hel is dat zeg maar probeer positief te blijven stap voor stap hé succes ook 👍

Hebben we allemaal hier last van denk ik😂

Sterkte Anoniem!

Maar misschien zijn er die al verder zijn en dat zij ons tips kunnen geven.

Tips heb ik onder een aantal andere berichten hieronder vaak geschreven, als je Googlet op “piekeren” en “depsycholoog” vind je een geweldig artikel, die mij helemaal van angstgedachten heeft verholpen

De titel van het artikel heet: “ Piekeren. Waarom je het doet (en hoe je ermee stopt) “

Dankjewel, ik ga ermee aan de slag

Boeken: Over de Kop - Brankele Frank, DARE - Barry McDonagh, Hope and Help for your Nerves - Claire Weekes kunnen hier allemaal goed bij helpen. Ook kun je proberen om specifieke burnout of somatic tracking meditaties te doen. Op de app Insight Timer staan een hoop somatic tracking meditaties.

Daarnaast kan lichaamsgerichte psychotherapie hier ook goed bij helpen.

En uiteindelijk is het belangrijkste dat je je zenuwstelsel weer in de ruststand krijgt, dan zakken de angstgedachten vanzelf en neemt het vertrouwen weer toe. Dit kun je doen door te mediteren, ademhalingsoefeningen te doen, rustig te bewegen en vooral veel rust te nemen.

Sterkte!

Graag gedaan ☺️ Veel sterkte!

Helaas heb ik dit ook heel erg. Is het geen draaierig drukkend gevoel in mijn hoofd waarbij ik denk aan een hersentumor, dan is het wel een gevoel van knobbels en bobbels in mijn borsten (Ik heb 2 fibroadenomen, goedaardige tumoren in borsten, maar toch blijf ik me daar bij vlagen zorgen over maken. Dan is het weer dat ik denk dat ik door die wazigheid en droge mond misschien suikerziekte heb. Om gek van te worden..

Lang, maar ik kan eindelijk zeggen dat ik met stapjes vooruit ga, en ben nu ook in staat eindelijk om te delen aan andere dat herstellen voor jullie ook mogelijk is. Blijf focussen op je herstel, het gaat goed goed komen

Veel rust veel slapen en de juiste therapie is de oplossing

Ik ben volledig afgekeurd

Ik heb t ook sinds kort zwaar in de ochtend

misschien niet overbelast geraakt?

Nee maar het is wel een sein dat ik overprikkeld ben zodra ik duizelig ben

Houdt de duizeligheid aan gedurende de dag of is het alleen 's ochtens? Mijn klachten lijken nu het donkerder wordt ook weer te verergeren.

Hoort erbij Arthur, je zult nog veel van dit soort golven meemaken maar als het goed is worden de goede momenten steeds frequenter en langer! Het is nou eenmaal een hobbelig proces.

Laat je niet ontmoedigen en luister vooral naar je lichaam. Als je rust nodig hebt dan is dat maar even zo, de energie komt wel weer terug.

Succes!

Het pad van herstel is grillig. Goede dagen met wat meer energie gevolgd door mindere dagen met weinig energie. Ga vooral niet navelstaren en je afvragen waarom dit nu weer gebeurt. Luister gewoon naar je lijf. Op de mindere dagen meer rusten/kalm aan doen (maar ook niet niets doen). Er komen echt weer betere tijden!
C.

Herkenbaar, zeker .Ben ruim twee jaar verder. Nu merk ik dat het langzaam rustiger wordt 's nachts. Ik droom ook weer. Dat heb ik zo lang niet gedaan. Het zal te maken hebben met verwerken van emoties. Ik heb alle shit in mijn leven nu wel eens overdacht en besproken, gedroomd en doorgepiekerd.
Ben nog kwetsbaar dus door een voorval kan ik zo weer gaan piekeren. En door teveel te doen overdag, ook leuke dingen , kan ik zo weer een nacht slecht slapen.

Houd vol, ook dit gaat voorbij...

Ja ik droom ook alleen als ik zulke onrustige nachten heb. Waarschijnlijk overprikkeld? Wat doe jij dan om rustiger te blijven soms denk ik dat ik gek ga worden omdat ik me hoofd niet stil kan zetten helaas

Ja, hoort heel erg bij burnout. Ik heb er nu ook veel minder last van (na 2 jaar). Je brein staat steeds "aan" ook als je niet piekert. Wat mij wel hielp is naar buiten gaan, wandelen en bewust waarnemen wat je ziet en hoort. Of even stukje lezen. Zoals Eric ook zegt, houd vol, het wordt echt beter!
C.

Ja ik herken het heel erg! De natuur is helpend en dan vooral focussen op het kijken van bijv de wolken of vogels

Accepteren dat het er is. Afleiding zoeken en proberen rustig te blijven onder de onrust. Anders oxazepam

Ik heb dit ‘s nachts heel erg

Lijkt mij spierspanning die je beschrijft. Wazig zien kan inderdaad ook door stress komen. Duizeligheid is ook symptoom v burnout. Maar als je je echt zorgen maakt, moet je huisarts hier wel voor openstaan vind ik. Want piekeren over je klachten geeft ook weer stress.
C.

Dank je wel voor je reactie. Ik ben inderdaad al snel bang voor een hersentumor. Maar gezien ik bekend ben met angsten en spanning gooien ze het bij de huisarts logischerwijs al snel daarop.
Huisarts heeft wel wat testjes gedaan zoals pupilreflex, ogen dicht vinger naar neus, lopen op rechte lijn, staan balans met ogen dicht etc. Dat ging goed. Toch vind ik het drukkende gevoel eng., maar ik weet ook dat dat juist weer spanning in de hand kan werken.

Ik had dit zelf kunnen schrijven toen ik 2 maanden in mijn burn-out zat.

Heb dit 1 jaar elke dag gehad, de ene dag iets minder dan de ander. Ook 1 plek in (voelt als op) mijn hoofd en dan voornamelijk mijn linker oog en soms beide. Draaierig, het gevoel van omvallen ben ik nu wel zo goed als kwijt.

En die angst is ook herkenbaar, heb wel een neuroloog bezocht en mankeerde niets, op mijn burn out na dan.

Nu na anderhalf jaar nog af en toe, voornamelijk bij spanning.

Zoals ik het lees, maar ik ben geen dokter, heb je ook die verschijnselen die ik had en is het een kwestie van geduld, rust en een ander levensritme zoeken.

Sterkte en beterschap

Bedankt voor je reactie Andre. Het is voor mij geruststellend om te horen dat je de klachten herkent. Ik heb zelf best wel last van hypochondrie, en de lichamelijke klachten die je van stress/angst/spanning kunt ervaren zijn daarin zeker niet helpend.

Ben jij helemaal gestopt met werken destijds of gedeeltelijk blijven werken?

Bedankt!

Hoi andre

Hoe hoop gehouden.
Hoe heb je hoop gehouden dat het wegging?

Hoor het graag

Wil je niet te snel ? Ik herken dat van alles willen oppakken maar eigenlijk is het teveel. Heel irritant maar rust dat wil wel zeggen voor mij, een vast dagritueel met ook beweging buiten zonder teveel verplichtingen. Ik zit zelf op de meer dan 2 jaar, het gaat langzaam vooruit . Maar het pushen van jezelf en de druk die je voelt van de maatschappij moet je echt loslaten. Zelfs therapeuten kunnen je druk geven…. In het begin zei een therapeut tegen mij ‘“ik gun je zo mijn therapie want je kunt er in 4 maanden afwezen”. Ik heb heel lang het gevoel gehad dat ik aan het verdrinken was dat ik aan het knokken was om bovenwater te blijven maar dat omstandigheden,uitspraken van begeleiders op werk je weer terug duwde, ook omdat je je mentale weerbaarheid totaal kwijt bent. Wat heb ik veel afgehuild in die tijd. Heel veel sterkte en stop met vechten als dat ook jou triccer is. Wees goed voor jezelf!

Dank je wel Eef, ik weet dat ik ook te hard voor mezelf ben maar ik ben het gewoon zo zat om te vechten om overeind te blijven.

Ik heb een tijdje psychosomatische therapie gevolgd. Eigenlijk is dat vooral uitleg over hoe het brein werkt, gewoon nuchtere therapie. Dat vechten heb ik daardoor toch los durven laten en zoals ik meerdere op het forum hoor er je er maar in laten “zakken”. Dat betekend niet dat je moet gaan zitten piekeren maar dat je het gewoon maar toe moet laten . Ik ben zelf heel lang aan het analyseren geweest, hoe kom ik eruit, hoe komt dit en dat, wat voel ik nu weer??? etc etc …… en dat is gewoon stress voor je lijf . Andere denkpaadjes maken in je brein kost tijd en je pieker gedachten herkennen ook maar het komt goed maar door te blijven vechten en echt ook ik heb dat vreselijk gedaan en nog wil ik grotere stappen maken dan ik aan kan

Net wakker en meteen piekeren pfff maar lees ook net jouw reactie. Ik laat het maar gewoon gebeuren. Hoop dat ik het volhou.. dank je wel weer en ik hoop een relaxte dag voor ons allebei....

Goedemorgen,

Ik herken dit gevoel zeker. Te snel willen gaan ondanks dat ik het idee heb geen reet te doen. Vooral het loslaten in mijn hoofd vind ik moeilijk. Gisteren een oefening van Nick de Waard gedaan. Schrijf een piekergedachte op en pluis in tien stappen hoe het van kwaad naar erger, ergst kan lopen. Vervolgens dezelfde piekergedachte en nu hoe het steeds in tien stappen een stukje beter gaat. Ik vond het verhelderend dat ik dus vaak het doemscenario naar voren haal.
Ik zit nu ruim twee jaar in deze situatie. Voel mij nu, 's ochtends vaak rot, eenzaam en hulpeloos. Maar weet dat als ik de tijd neem het goed komt. Stapje voor stapje.

Hou vol, Eric

Dank je wel Eric. Het is de valkuil, je nutteloos voelen en dan toch proberen met dat kleine beetje energie teveel te doen. En je wilt je omgeving ook niet elke keer teleurstellen. Ik spreek daarom weinig af terwijl voor mijn burnout ik overal voor te porren was....

Hoi Corrine

Lees net weer even bij jou,maar wil je een hart onder riem steken. Jij hebt me toen ook best wel opgebeurd met je woorden, ( misschien weet je het nog).
Ik ken zeker de frustratie….we moeten het toelaten,en niet weglopen.maar dat is heel moeilijk,zeker als je zo nooit geweest bent. Ik herken dat,huil ook veel,nergens zin, soms angst.TIJD geven…maar pffff zoooooo moeilijk !
De Huisarts zei: het komt weer goed ! Je moet je toch ergens aan vasthouden! Stap voor stap !!! Ik probeer het en doe mijn best….jij ook !

Bij klachten: stappen terug zetten/afschalen tot het weg is de klachten en dan rustig opbouwen weer
Google: 20-3-20 regel

En gedachten zijn maar gedachten en komen bijna nooit uit, dus neem je angstgedachten minder serieus. Men lijdt het meest door het lijden wat men vreest (heb al veel geschreven over piekeren hier op dit forum, dus kan je terugvinden)

Sterke ❤️

En: Je bent niet nutteloos als je zorgt dat je beter wordt. Als je meer of teveel doet dan je aankan blijf je ziek, daar zou je eerder iemand mee teleurstellen dan wanneer je je focust op zelfzorg. Maar je omgeving heeft er in beide gevallen vast begrip voor
Hoe meer je focust op rust hoe sneller je beter wordt en weer stapjes vooruit kan zetten

Er is echt licht aan het eind van de tunnel als je beter luistert naar je lichaam

Weer een hele slechte dag. Heel misselijk en zo intens verdrietig....weet het gewoon niet meer....heb genoeg vrienden maar die val ik ook niet meer lastig en zeker niet met dit mooie weer. Die zijn allemaal leuke dingen aan het doen en zitten niet te wachten op een jankende depressieve vriendin. Kortom....

@Corrinne

🌺🌺🌺 voor jou!
De dag duurt nog even en hopelijk geeft dit bericht een kleine glimlach op je gezicht!

Niemand op dit forum zal zeggen dat het makkelijk is en ieder (her) kent deze dagen.
En dan zijn we er voor elkaar!!

Jank nog even lekker, snuit je neus en kom dan gaan we er toch proberen om er iets van te maken. Ik las dat je al met heel veel dingen bezig bent, complimenten hoor! Het gaat helaas allemaal niet zo snel als wij willen.

En misschien hopen sommige vrienden wel dat je even laten weet als ze nodig zijn.
Want we weten:
Wat je denkt dat anderen van je denken,
denk je zelf ❤️

Dag Corrine, een liefdevolle groet van een medelotgenoot

Wat lief..dank je wel medelotgenoot! 😇

Hoi medelotgenoot, Corrine

Ook ik geef je een arm om je heen als het zou kunnen, een moeilijke tijd. 😥
Het kost heel veel energie….weet er alles van. Hou vol !

Ik vind het ook zwaar. En dat is het ook. Elke dag weer. Nergens meer van kunnen genieten maakt het leven een soort onleefbaar. Ik ben onderhand 18 maanden onderweg en door te lezen van andere ervaringen weet ik dat het nog wel een tijd zo zwaar kan blijven. Ik probeer zoveel mogelijk naar mijn lichaam te luisteren. Niet te veel doen op een dag.
Vooral rustige activiteiten zoals wandelen of een meditatie. Verder ben ik heel selectief met wie ik afspreek. Als ik me veilig voel, dan kan ik juist huilen bij de persoon. Stel jezelf centraal en maak het jezelf zo aangenaam mogelijk. We moeten door! Take care x

Dank je wel anoniem voor je bevestigende woorden en tips, het is heel waardevol dat we dit delen met elkaar

Zo herkenbaar, in ene keer duizelig, hartoverslagen, extreme vermoeidheid. Waarom en hoe dan? Wat een eindeloos gevecht wat niet te winnen valt.

Sterkte!!!

Dit heb ik ook!! Zit al anderhalf jaar met een burn out en het gaat echt veel beter dan een jaar geleden. Dan heb ik een periode dat het kei goed gaat en ga dan toch te snel denk ik waardoor ik ook ineens duizelig ben, rugpijn, druk op de borst en ga zo maar door. Ik vraag me dan ook vaak af of het ooit nog goed komt.

Jup. Heel herkenbaar. Ik ben ook al een jaar verder en heb dit nog steeds, zelfs al gaat het over het algemeen wel echt beter. Maar het is voor mij een duidelijk signaal dat ik er nog niet ben, en dat ik nog steeds veel rust moet pakken.

JA hier ook last van. Ineens bam voel ik me slecht

Dit heb ik ook inderdaad. Soms blijft het best een paar dagen hangen ook, of zelfs een week, met daarin weer kleine schommelingen. En dan opeens weer een aantal dagen beter.

Hebben jullie ook dat overdag overprikkeld raken vooral 's nachts naar boven komt? Om 2/3 uur wakker worden met een opgejaagd gevoel en dan lang wakker zijn.

Hoi ja hier ook dat gevoel helaas. Vanmorgen ging het goed toen ik wakker werd en na een paar uur ging in een keer het kaarsje weer uit. Dan wordt ik ook soort van duizelig onrustig en hele moeie benen. Al voel ik 'm.n eigen ook echt wel wat beter worden zit er nu ruim een jaar in.
Al die rare vreemde klachten maken je soms ook weer zo onzeker klopt dit allemaal wel en hoort dit allemaal bij een burnout...
Sterkte iedereen hoor

Ik krijg vaak plotseling verhoging v spierspanning (die al hoog is) en hoofdpijn. Ook vaak zweten uit t niets. Ik neem dan weer even rust (op de bank) en focus op ademhaling.
C.

En daarbij nog een vraag. Wie heeft er al wel eens de hele nacht wakker gelegen van het piekeren?

Ik heb oxazepam genomen. Zelfs die helpt niet. Nu aan de thee. Het is 02:53

hoi Eric, ik herken dit verhaal heel erg goed. zit in dezelfde situatie. En laat ik een ding zeggen, het ligt niet aan jouw. Ik ben er achter gekomen dat de werkgever en arbo geen enkel ie hebben hoe ze hier mee om moeten gaan. ik zit/zal in een toxic werksfeer en reeds 1.5 jaar thuis. ik heb zelf via mijn interne netwerk een tijdelijk klus geregeld en zag direct verbetering. Maa uit de huidige omgeving komen lukt heel moeilijk. Heb ook pammetjes gebruikt.

Sinds een paar weken heb ik door wat boeken te lezen zoals "Over de Kop" en "Activeer je Nervus Vagus" en de "HeartMath" app merk ik een wereld van verschil.

Zodra je je brein weer op de rit krijgt denk je helder, kun je beter beslissingen nemen en krijg je de kracht om afscheid te nemen van je huidige werkgever en inzicht voor een beter job.

ik ben zelf reeds begonnen met het schrijven van een afscheidsbrief aan mijn huidige werkgever, zo kan ik het los laten en verder gaan. help mij erg goed (maar brief is nog niet helemaal af. maar begin is er ;-) Alleen al dat helpt.

Ja ik weer je staat er alleen voor aangezien je werkgevever en arbo echt niks doen. Maar een trotst, hier in dit forum zitten lotgenoten die je helpen. ook jij staat veel sterker.

hoi Eric, ik herken dit verhaal heel erg goed. zit in dezelfde situatie. En laat ik een ding zeggen, het ligt niet aan jouw. Ik ben er achter gekomen dat de werkgever en arbo geen enkel ie hebben hoe ze hier mee om moeten gaan. ik zit/zal in een toxic werksfeer en reeds 1.5 jaar thuis. ik heb zelf via mijn interne netwerk een tijdelijk klus geregeld en zag direct verbetering. Maa uit de huidige omgeving komen lukt heel moeilijk. Heb ook pammetjes gebruikt.

Sinds een paar weken heb ik door wat boeken te lezen zoals "Over de Kop" en "Activeer je Nervus Vagus" en de "HeartMath" app merk ik een wereld van verschil.

Zodra je je brein weer op de rit krijgt denk je helder, kun je beter beslissingen nemen en krijg je de kracht om afscheid te nemen van je huidige werkgever en inzicht voor een beter job.

ik ben zelf reeds begonnen met het schrijven van een afscheidsbrief aan mijn huidige werkgever, zo kan ik het los laten en verder gaan. help mij erg goed (maar brief is nog niet helemaal af. maar begin is er ;-) Alleen al dat helpt.

Ja ik weer je staat er alleen voor aangezien je werkgevever en arbo echt niks doen. Maar een trotst, hier in dit forum zitten lotgenoten die je helpen. ook jij staat veel sterker.

Hoi Eric,
Herkenbaar. Ik heb na 1 jaar mijn baan opgezegd omdat ik door de druk van werkgever/arboarts extra stress kreeg. Bovendien vond ik het werk al lang niet meer leuk en ging het om een kleine parttime baan. Dat heeft mij enorm veel rust gegeven. Maar niet iedereen kan dat doen natuurlijk. Als je werk een stressfactor is zou ik inderdaad overwegen om een andere weg in te slaan: moet je geen 2e spoortraject in? Dat wordt aan t eind vh 1e jaar al ingezet.
Mbt slapen: ik heb ook het eerste jaar halve nachten wakker gelegen (soms sliep ik maar 3 uur). Heb slaapmedicatie gebruikt (die gebruikte ik al jaren), inmiddels grotendeels afgebouwd. Neem medicatie als t nodig is, je slaap is heel belangrijk, en je komt er echt wel weer vanaf.
C.

Dank voor de reacties. Ik voel me radeloos. Moet wel actie ondernemen. Vandaag wezen werken ondanks het weinige slapen. Voelde me verdrietig worden en duizelig. Hoge hartslag. Niet goed. Eerder naar huis gegaan. Heb het idee dat mijn werkgever wacht tot ik zelf weer aan de bel trek zodat het haar niks gaat kosten.

Eric, het gaat om jouw gezondheid. Het is mijn ervaring dat het de werkgever weinig interesseert hoe het met jou gaat. Alles is erop gericht je zo snel mogelijk weer aan het werk te krijgen. Geef bij de arbo arts aan dat het niet gaat en dat je weer minder uren wil werken. Zo krijg je wat meer rust in je hoofd en kun je alles meer in perspectief plaatsen.
C.

Hy Eric

Zoals hierboven geschreven, ook in mijn geval interesseerde het mijn werkgever niets hoe het met mij ging als ik maar zo snel mogelijk kwam werken.

Had het geluk dat de ARBO arts “aan mijn kant stond” en mij begreep.

Na 30 jaar eindelijk de stap durven nemen en een andere baan genomen. En ik weet natuurlijk niet hoe het in jou geval is. Maar als het enigszins mogelijk is dan zou ik voor een andere baan gaan kijken. Zoals ik het lees zit je in een vicieuze cirkel en ga je er zo niet uitkomen

Voor het slapen gaan gebruikte ik droomsap wat je online kunt bestellen. Ik ben geen voorstander van medicatie in wat voor vorm dan ook. Maar niet slapen hielp mij nog minder…


Sterkte

Dank voor de reacties.

Ik heb aangegeven bij de bedrijfsarts dat het niet meer lukt. Ik word weer terug gebracht naar minder uur. En een andere locatie. En in de tussentijd moet ik een nieuwe baan gaan zoeken. Heeft iemand daar ervaring mee hoe dat zou kunnen gaan? Of dit verbetering bied of dat het toch zwaar blijft om te werken?

Je contract laten verlagen is nadelig als je evt in de WIA terecht komt. Sommige bedrijven zijn niet verzekerd en moeten dus die WIA betalen. Je krijgt dan een percentage van je laatste loon. Met een kleiner contract dus minder. Dus beter je helemaal ziek melden vóór je baas zoiets flikt.

Als je ziek bent moet je je ziek melden, en misschien kan je het uwv bellen of online checken hoe het het tweede spoor traject eruit ziet
Ik zou geen andere baan aannemen als je niet in staat bent om te werken
Ik heb het allemaal meegemaakt dit maar ik was toen nog deels in staat om te werken tijdens tweede spoortraject, ook al verergerde dit mijn klachten. Het is als een waas voor mij als ik eraan terug denk, ik weet niet zo goed hoe het nou verliep uiteindelijk maar ik weet wel dat ik ook te maken had met de Arbo arts, dus het is heel goed dat je daarmee afstemt wat jij wel aan kan
Je contract met aantal uren moet je sowieso niet laten aanpassen want in de wia krijg je 70% van je laatst verdiende loon, van afgelopen 3 maanden meen ik. Je kan wel zonder contract-wijziging afstemmen met je baas om minder uren te werken tijdens je re-integratie
Als je jezelf nog wel acht te kunnen werken dan is wisselen van baan wel het overwegen waard
Ik hoop dat er meer mensen zijn die antwoord hebben op jouw vraag. Het is voor mij zo lang geleden, maar zorg dat goed je goed afstemt met je re-integratiebureau en Arbo arts…. En houd je aan de gemaakte afspraken

Aanvullend: dus heel goed nauw samenwerken met de Arbo arts en je re-integratie bureau en je baas om te bepalen welke mogelijkheden er voor jou liggen aan de hand van je belastbaarheid en je aan die gemaakte afspraken houden. Wees heel heel duidelijk in wat voor jou wel of niet gaat en blijf dit communiceren
Alleen jij weet wat je aan kan, ik raad aan om de allermakkelijkste baan te kiezen als je denkt dat je in staat bent om te werken ergens anders

Dank voor de reacties.

Ik heb wel gesolliciteerd bij verschillende bedrijven. Maar echt nog geen idee hoe of wat. Mijn therapeut zegt dat ik tot nu toe moet blijven reïntegreren bij mijn huidige werk. Welliswaar op een andere locatie. Wat voor minder stress zorgt. En dat ik dat moet blijven opbouwen en dan de overstap moet maken. Eind oktober spreek ik de arboarts. Ga ik vragen wat zijn advies is hierin.

Waar ik heb gesolliciteerd vind ik heel leuk. Maar ik weet dat ik gewoon nog niet goed genoeg ben om zo’n stap te maken. En om nou te vertellen dat je ziek bent.. Zal ook geen goed doen.

Goed bezig Eric!

Luister goed naar je lichaam(signalen)

Succes !!!

Hi Eddy,

Ik heb dit nu een week denk ik, lijken wel tintelingen op het hoofdhuid, waardoor je bijna moet krabben. Weet niet of je hetzelfde voelt/ervaart.

Dit is een maand geleden begonnen met een soort druk bij m’n voorhoofd boven mn rechteroog, dat is nu gelukkig weg.

Heel gek maar ik voel het als ik eraan denk of echt stil zit. Bij het wandelen heb ik nauwelijks last.

Ja door t haasten altijd. Nu ook bewuster bezig met voedingen en de effecten die t om je lichaam en geest heeft. Wat wij Kopen in de winkel zit vol met e nummers en chemische troep wat je lichaam kapot maakt

Jup. Nog steeds enorm veel moeite, want mijn lichaam snakt naar snelle energie en suiker/vet/cafeïne levert dat. Op betere dagen gaat het gezond eten best goed, maar op matige dagen ben ik alleen maar op zoek naar manieren om die onrust weg te eten (wat overigens nooit werkt).

Nee :-)

Ik bedoel nee, ook voordat ik burn-out raakt at ik zeer gezond, volkoren fruit groente noten vis etc :-)

Ik eet redelijk gezond alleen zo behoefte altijd naar chocola pfff

Ik krijg alleen wel meer behoefte aan suiker als ik overprikkeld ben en mijn suiker wat lager is, dan moet ik snel eten anders krijg ik hypo achtige klachten, ik heb geen diabetes, maar dit komt ook voor bij burn-out outs en overprikkeling

Hoi Liesje,

Ja, ik ben daar mee bezig. Nog niet zo lang, maar heb al een paar keer een ontlading gehad. Het voelt voor mij als een logische verklaring. Namelijk dat de symptomen van de BO ons beschermen tegen de heftige gevoelens die zijn onderdrukt. Dat maakt de symptomen voor mij ook ‘grijpbaarder’ - niet gelijk minder heftig. Je pelt als het ware steeds laagjes af van je beschermingsmechanismen.
Hopelijk heb je hier wat aan. Het is het onderzoeken waard!

Dankje Sanne, klinkt als 'goed' dat er dingen loskomen? Zou je, als je wil, me willen laten weten hoe je het ervaart als je wat verder bent ik ben heel benieuwd overweeg deze therapie ook namelijk. Succes sterkte en dankjewel!

Nog een vraagje is dat body mind release waar je mee gestart bent Sanne of body stress release?

Hoi Sanne en Liesje.

Ik ben ook geïnteresseerd. Is dat die Body Mind Release waarbij je in 7 trainingen tools aangereikt krijgt... van Hans huppeldepup?

Het spreekt mij vooral aan omdat hij het heeft over je energie weggeven. Dat heb ik ongeveer mijn hele leven op bijna alle vlakken gedaan. Nu helemaal OP !

Het best, Eric

Ja, die bedoel ik Eric! Het klinkt zo goed en ook bijna als 'to good to be true:)'

En Eric, nu dan tijd om jezelf te geven wat je nodig hebt, veel sterkte!

Dankjewel Liesje!

Ik heb contact gelegd om meer hierover aan de weet te komen.

Jij ook sterkte Liesje, allemaal sterkte en kracht !!

Ik doe de Body Stress Release........werkt hetzelfde. Er komt mentaal heel veel naar boven.....dingen die ik al dacht verwerkt te hebben komen weer naar boven en dan besef je .....was dus nog helemaal niet verwerkt. Fysiek gebeurt er ook heel veel. Ik kan nu hier de hele werking van BSR gaan neerschrijven maar het is veel duidelijker dat als je interesse hierin hebt gewoon even kijkt op de site van BSR.....daar wordt heel duidelijk uitgelegd wat je kunt verwachten. Het is geen spiritueel gebeuren en je hoeft er ook niet in te geloven. Laat het allemaal maar op je afkomen en zie wat er gebeurt. Een leuke bijkomstigheid is dat het in de aanvullende verzekering ook bij een heleboel verzekeraars deels wordt vergoed. Mijn ervaring is zeer positief.

Ik ben hier op 24 mei mee gestart (andere methode maar komt op hetzelfde neer) en kan inmiddels weer veel meer leven en ben minder aan het overleven. Hele grote shift en ik zou dit iedereen aanraden, de weg naar herstel is zeker ingezet.
Lees voor uitgebreidere informatie mijn reactie onder:
Overgangsfase herstel (Verhaal 1072)
En ook de verhalen van Roos en Taco (zoekfunctie gebruiken) en mijn reacties hieronder voor meer informatie!
Er zijn veel verschillende vormen en benamingen maar ze leiden allemaal tot hetzelfde.

Hoi liesje,

Ben jezelf inmiddels gestart en hoe is jouw ervaring?

Ik heb ook last van een raar gevoel in mijn hoofd. Zweverig, afwezig. Wazig zien. Heel vervelend. Ze zeggen dat het wel wegtrekt. Dat hoop ik dan maar.

Weet niet of jii nou bij mij hebt gereageerd. Verhaal 117..
Maar zo niet, hoe is de BO bij jou ontstaan? Qua symptomen/ klachten...wat kwam als eerste? Of zijn dit vanaf het begin de symptomen geweest? Die je beschrijft?
Herken je ook het gevoel dat steeds alles je teveel is? Voor als je iets wil doen, waarbij er mensen om je heen zijn etc...

Vermoeidheid vooral soms duizelig als ik te veel deed en heb nog een tijdje last gehad van maagzuur. Dat waren de eerste symptomen. Voor mij is ook echt alles te veel raak snel gespannen en ergens heen gaan waar veel mensen zijn ontwijk ik voor nu kan niet zo goed tegen al die prikkels. Maar hopelijk gaat de psycholoog mij straks helpen met opbouwen van prikkels.

Ik ben de man van verhaal 108. De vermoeidheid kan plotseling toeslaan van de ene seconde op de andere. Het is vooral een alles omvattende mentale misselijk makende vermoeidheid. Niet het soort vermoeidheid die je ervaart na een lange werkdag. Het zweverige afwezig zijn heb ik ook ervaren. Het uitte zich vooral tijdens autoritten. Het leek of ik er helemaal niet was en het koste me enorm veel moeite om me te focussen op het autorijden. Het was eigenlijk de meest vermoeiende activiteit die ik kon doen.

Verkeerd verhaal nr dit moet 74 zijn

Het betert stilletjes aan. Ik heb er enkel nog last van als ik vooral mentaal vermoeid ben ( lange autorit, werken met beeldschermen of drukte).

Ik heb/had hetzelfde.

Het spaghetti benen gevoel is gelukkig wel weer weg. Ben alleen wel echt 10 maanden non stop duizelig… en op goede dagen valt het dan iets mee. Heb zelf ook echt een ton aan vreemde klachten.

de sleutel tot herstel is Rust en Berusting. En niet proberen als een raket uit de burn-out te komen, zo ben je er ook niet in geraakt..

Vooral die chronische fight flight
Het is slopend.
Zwaar de sjaak.
Ook die adrenaline rushes pff
Lichaam.staat.vast in fight flight

Vooral de duizeling en duizeligheid maakt me angstig en nog vermoeider. Blijft een strijd...

Heb het hier ook, maar het is verminderd.

Begonnen met voeten en handen soms armen, maar heb nu betere dagen waarbij ik het soms nog eens handen heb, onprettig gevoel is het. Net of zenuwstelsel overbelast is

He Sonja,
Ik heb dat ook gehad. Spierspasmen in m'n buik en benen. En om een of andere reden een spastische duim. Heel vreemd, maar het is een uiting van hoge spierspanning door een stresssysteem dat helemaal in overdrive zit. Met rust zou het na verloop van tijd helemaal weg moeten gaan. Bij mij duurde dat een maand of 4 nadat ik volledig thuis kwam te zitten en rust nam.
Groet Tamar

En Sonja, is het all wat beter met de tintelingen?

Groeten

Hallo Sonja

Ik ben nu 15 maanden verder en functioneer weer op 85 a 90%.

De tintelingen zijn zeer herkenbaar en vooral bij moeheid of spanning nog steeds soms aanwezig. Ook bij het opstaan voel ik me nog vaak lamlendig maar eenmaal opgestart gaat het prima.

Het duurt dus lang de tintelingen en zijn dus nooit helemaal weggeweest. Maar bij mij is het nu ongeveer 20% (intensiteit van de tintelingen) dan van wat het was in het begin.

Hoi!
Ik heb sinds 6 maanden tintelingen in mijn handen en voeten (en inderdaad ook spiertrekkinkjes is mijn armen (vooral elleboog) en benen (met name dijbeen)). De tintelingen komen bijna meteen wanneer ik mij focus op een computer- of televisiescherm (zelfs hele saaie tv) of mij mentaal overbelast en lijkt met een 6 maanden rust helaas niet te verminderen. Is dit iets wat jullie herkennen en hebben jullie nog eventueel tips voor mij? Ik begin een beetje wanhopig te worden dat het niet meer weg gaat.

Ja zo herkenbaar. Ik had vanaf het begin van mijn BO alleen prikkels op mijn kruin. Nu na 9 maanden voel ik opeens ook tintelingen in mijn gezicht en vingertoppen. Zo gek hoe de symptomen zich verplaatsen.

Die tintelingen/steekjes bij m’n kruin had ik ook. Gek he

Hoi Sonja, Marre, Tijmen, of iemand anders met tintelingen in ledematen,

Ik hoop dat een van jullie dit leest; is het inmiddels beter en wat heeft concreet geholpen naast rust nemen?

Als je dit al dénkt ben je al over je grenzen heen!
Dus: ziek melden. Neem jezelf serieus!!
Sterkte 💪🏼

Ik heb me ziekgemeld toen ik realiseerde dat ik de 8 uur per dag werken niet meer redde.

M’n psycholoog vroeg: “hoeveel uur denk je dat je zonder problemen kan werken met genoeg pauzes?”
Toen ik 3-5 uur zei, dacht ik: “oké ik kan niet doen waar ik voor betaald word.” En was de beslissing duidelijk.

Begrijp je gevoel zo goed

Hoi,

Het moment dat ik moest besluiten om mij ziek te melden was het moment dat ze thuis 112 wilde bellen; ik had hevige hartkloppingen, alsof mijn hart uit mijn borstkast zou springen..
De realisatie kwam dat ik al maanden signalen van mijn lijf had gemist..
Kortom; meld je OP TIJD ZIEK!
Ik deed dat dus te laat en zit nu nog midden in de burnout..
Neem jezelf serieus.
Sterkte 😘

Wat met een partner die zich niet ziek wilt melden? Die te veel verantwoordelijkheidszin heeft en vind dat ze zou overdrijven als ze zou stoppen met werken? Wachten tot het te laat is lijkt me geen optie...

De laatste jaren steeds oververmoeid van mijn werk gekomen. De weekends dienden steevast om bij te slapen ondanks het feit dat ik 7 jaar geleden 4/5 begon te werken veranderde er niet veel aan de situatie. Vorig jaar in de zomer een groot project gedaan op het werk daarna 3 weken verlof genomen om te slapen. In het najaar enkele kleinere maar complexe projecten gedaan rond de middag was ik fysiek en mentaal al doodmoe.Slapen deed ik niet meer. Alle dagen diaree voor ik naar het werk ging meestal 2x naar de wc. Al jaren last van lage rug, nek, schouderpijnen die nog begonnen te verergeren. In maart kon het echt niet meer, een week verlof genomen.....om te slapen. Doodmoe, er waren dagen dat ik amper het bed uitkwam. De week erop terug gaan werken. Niet meer kunnen slapen, s'nachts opstaan om over te geven. Misselijk worden van vermoeidheid overdag. De twee laatste dagen dat ik gaan werken ben stond ik s,ochtend op weg naar mijn werk met mijn fiets in de hand over te geven misselijk van vermoeidheid. De volgende maandag ben ik niet meer gaan werken...

Ik te laat. Veel lichamelijke klachten genegeerd. Ook de geestelijke zoals geen motivatie, kort lontje, uitgeblust, moe.

Dus pas toen ik letterlijk omviel van de duizeligheid.

Hoe langer je wacht met het werken aan herstel, hoe moeilijker het is en hoe langer het duurt.

Dus doe het op tijd, schaamte en schuldgevoel, daar had ik last van en die hielden mij tegen. Dat was een slecht plan

Ik veels te laat. Pas na een kortsluiting in mn hoofd.
Signalen gemist al een jaar lang.
Nu al een jaar thuis en nog steeds drama

Spiraal

Ik ben geen arts. Maar ik heb een vermoeden dat de klachten (zoals je zelf in de tijdslijn al een beetje laat doorschemeren) een gevolg zijn van de paniekaanvallen en spanning.

Wanneer je daar aan kan werken, dan denk ik dat de andere klachten vanzelf minder worden.

Zie mijn verhaal bij de post van David. Sterkte en super vervelend dat we dit moeten doormaken..

Lieve Meg,
Ik herken jouw klachten allemaal. Het gevoel van niet helemaal op de wereld te zijn en het idee hebben dat alles om je heen onecht is heb ik ook al maanden. Dat is voor mij ook de meest vreselijke en beangstigende klacht. Dit wordt ook wel derealisatie genoemd. De website van Mind Young legt dit goed uit. Ik heb deze klachten ook gekregen nav een periode met bizarre angstklachten en paniekaanvallen. Het schijnt vaker voor te komen bij extreme angst en stress (en trauma). Het is niet gevaarlijk en eigenlijk zelfs een beschermingsmechanisme van je brein, maar het blijft heel eng en vervelend. Ik heb ook nog niet helemaal uitgevonden wat hier tegen werkt, maar fysieke afleiding waarbij je je zintuigen prikkelt lijkt het beste te werken. Bijvoorbeeld tuinieren (met je handen in de aarde), iets knutselen of zwemmen (koud water op je huid voelen). Daarnaast kan mediteren, lezen of schrijven fijn zijn om wat uit je hoofd te komen en te ontspannen. Kortom: probeer om zoveel mogelijk uit je hoofd te komen, iets te vinden om de focus te verleggen en niet teveel aandacht te geven aan het rare gevoel (ik weet het, dit is een onmogelijke opgave, maar ik blijf het proberen). Zodra de stress minder wordt zal dit rare gevoel uiteindelijk ook minder worden. Daarnaast hoop ik dat je een fijne psycholoog hebt die je kan ondersteunen in dit proces. Op dit forum wordt ook veel gesproken over lichaamsgerichte therapie, daar zou je ook nog naar kunnen kijken.
Veel sterkte en liefs 🩷

Ik kan ook een orthomoleculaire therapeut aanraden, die heeft ook ervaring met dit soort klachten en kijkt weer anders dan een gewone huisarts naar klachten.

Meg, dit klinkt inderdaad als hele forse stress en spanningsklachten met derealisatie. Zoek een goede therapeut/psycholoog die je hierbij kan begeleiden. Alles draait nu om leren te ontspannen. Dat kun je op verschillende manieren doen: massage, ademhalingsoefeningen, wandelen, fietsen etc. Bewegen, het liefst in de natuur, is ontzettend belangrijk. Je klachten zullen dan op een gegeven moment toch moeten afnemen. Heb vertrouwen in het zelfhelend vermogen van je lichaam: het komt uiteindelijk weer goed.
C.

Hoi Eric ik zit er al vanaf vorig jaar mei in en af en toe gaat het redelijk 2 stappen vooruit en 1 terug en wil ook mijn eigen ik weer terug en duurt lang hé maar probeer positief te blijven lees dat sommige ook lang in een burnout zijn en wandel veel en je bent goed bezig hoor het gaat niet een twee drie over de een maanden de ander langer dan 1 jaar hou ook vol hé sterkte 👍

Ik ben al bijna 2 jr bezig. 7 jaar met klachten gelopen. Mezelf compleet uitgeput. Maar ik ga vooruit, langzaam en met kleine stapjes. Idd 2 stappen vooruit, 1 terug. Uiteindelijk komt het goed. Bij iedereen.
C.

Hoi Eric,

Ik zit nu ruim 2 jaar met BO. Weet ook waardoor het komt inmiddels, te lang, te veel, te weinig met andere woorden geen balans.
Ik probeer van alles maar berust ook in het feit dat het tijd nodig heeft. Ik wil mijn oude ik NIET terug. Ik wil leren van deze situatie, meer waarde hechten en tijd besteden aan de dingen die echt waardevol zijn in het leven.
Op het moment voel ik mij weer even moedeloos. Het ging even goed en ik merk dat ik dan weer meer van mijzelf moet. Weer mijzelf teveel opleg, dit blijven leermomenten. Ik kan dat nog niet. Ga dan weer slecht slapen en het hoofd staat niet stil. Gevoel van tekort schieten naar iedereen en mijzelf, verwijten, het komt nooit meer goed.
Ik ga dit gevoel vandaag maar omarmen, het mag er zijn en berust mij daarin.

Het komt goed, vast en zeker... Sterkte allemaal !! xxx

Hier nog steeds moe moe moe. Loop nu 15 maanden thuis en merk dat als ik maar een klein uitstapje maak daar meteen 2 dagen voor moet boeten. Afgelopen maandag was ik even gaan liggen en werd een uur later wakker met een torenhoge hartslag, duizelig, misselijk en paniekaanvallen. Gelukkig kwam de huisarts meteen langs. Controles waren goed, wel hoge bloeddruk en hartslag maar dit is normaal bij een paniekaanval. Vandaag alleen maar op de bank gelegen. Zo moe, en ik heb er zo geen zin meer in. Slik al antidepressiva en 2 x 10 mg oxazepam en nog voel ik me klotuh. 😪

Hoi Corrine

Het is zwaar…,maar hou vol meis 🤔moet toch 1x beter worden,! Het is zeker eng, weet er alles van.
Welke A.d heb je dan? Ander soort misschien proberen. ?

Ik ben alleen samen met mijn hondje,geeft me wel afleiding.maar ja …je blijft alleen.ook daarom veel huilbuien,duizelig hoofdpijn,, soms ook 0,5 mg oxazepan,dat helpt even.

heb je een hobby? Of aanspraak.?
Hou vol….💪🏼 moet ik ook….😬

Hoi Eric,

Inmiddels 7 mnd thuis maar wel weer mijn werk aan het opbouwen. Vaak nog moe, angstig en vedrietig maar merk zeker verandering met de beginfase. Mediteren sinds een paar weken weer opgepakt.
Onze "oude" ik heeft er voor gezorgd dat we nu zo zitten.
Misschien moeten we nu gaan beginnen met te zijn wie we echt zijn en stoppen met over onze grenzen te gaan
Het is goed zoals je bent!!!!
Hopelijk heb jij ook weer goede momenten?
Dan doe je het dus goed maar gaat het misschien niet zo snel als we zouden willen of zijn de stapjes kleiner 😉

Sterkte Eric 🍀

Hoi allen

Goede momenten zijn er wel,maarnog niet geweldig .
Nu 6 maanden zowat in me huisje met hondje,maar alleen zijn is nu wel heftig. Probeer met hobby’s mijn dag te breken,wandelen met me hond,lezen, etc. Maar toch wel angstig soms weer. Omdat ik altijd mensen om me heen had,en nu….pffff. Hoe doen anderen dat toch?😥duizelg,hoofdpijn,paniekerig niet echt ,maar zo onrustig..pff. Soms dan halve oxazepan ,dan gaat het.
niet veel vriendinnen of zo…altijd gewerkt,1,5 jaar me man verloren…dus ja,,,veel meegemaakt. Veel huilen, zomaar, al loop ik buiten🤷‍♀️ ben k nou zo verkeerd bezig.?
Waarom lukt dat niet ? Wil die enge gedachtes niet : stel dat,of Piekeren over alles bang zijn ,maar loop vast of zo? Eet goed, boodschap doen, soms toch een sigaret door de stress ….pfffff en als er dan iemand komt,ben ik afgeleid en dan gaat het wel, tot ik weer alleen ben. Nooit zo geweest , even me hart luchten ( alweer) lees jullie graag !

Lieve An. Lieve allemaal,

Hang in there! Het kost tijd, moeite, tranen, energie. Maar met de juiste hulp komen we er uiteindelijk wel!

Thanks Eric 💪🏽!!

Hoi Eric, dank je..

Therapie deed niet veel bij mij🤷‍♀️,zoals ik al schreef…
Hoe doen anderen dat , hou me bezig, vaak zomaar huilen, angstgevoel….pfff ik doe me best….

Hoi Eric,

Zit al 3 jaar in deze ellende. Tussentijds na 1 jaar geprobeerd te reïntegreren maar daarna weer volledig uitgevallen omdat het niet ging. Na antibiotica kuur volgende klap gekregen en inmiddels dus al 3 jaar verder 😥. Ben eind april begonnen met afbouwen ad omdat ik dacht dat mijn lichamelijke klachten daardoor wellicht in stand werden gehouden. Sindsdien is het in stroomversnelling bergafwaarts gegaan zodat ik nu overweeg om weer te gaan opbouwen met de ad. Zit nu op 50 % van de oorspronkelijke dosis maar heb me nog nooit zo slecht gevoeld als de laatste weken/maanden.

Ha Marco,

Ik zou dan toch weer op gaan bouwen. Blijkbaar ben je er nogsteeds niet uit. En je zo slecht voelen is natuurlijk ook echt niet goed. Ik zit zelf nu aan de 18mg citalopram. Eerst 20mg. Het ging een paar weken geleden wat beter waardoor we zouden gaan afbouwen. Maar nu wil ik dat echt niet. Voorlopig hierop blijven of weer terug naar 20mg. Ik denk soms ook dat de ad me klachten geeft. Maar als je goed nadenkt dan zijn het stressfactoren in je omgeving en niet de medicatie. Zo is het bij mij in ieder geval.

Hoi Eric , ik had 1 jaar en 2 maanden geleden nooit kunnen denken dat ik mij op de dag van vandaag weer eens een keer goed zou kunnen voelen ik ben er nog niet helemaal boven op maar oh wat voel ik mij als een heel stuk beter dan aan het begin en ik kan weer genieten van dingen wat ik in het begin helemaal niet kon . Ik heb alles holistisch aangepakt reiki, NEI therapie , en supplementen . Het was echt zoeken naar wat bij mij paste en wat mij kon helpen . Groetjes Fr

Goed, ik ga morgen beginnen aan een solo trip voor 2 weken 💪🏻 bijna weer 100% hersteld.

Na twee vrij ontspannen weken, zak ik weer even diep in een dip. Slecht slapen en moedeloos overdag.

Weet echter dat het ook het proces is van vallen en opstaan. Twee stappen vooruit , één terug.
Daar houd ik mij dan aan vast.

All the best, Eric xxx

Hoi L.N, Eric Corrine…en anderen natuurlijk

Hoe gaat het met jullie?

Hier is het op en af. Kan nog niet echt wennen aan “alleen “ zijn. Hou me bezig,klein huisje,dus zo klaar met schoonmaken.het vliegt me regelmatig aan. Duizelig zijn,hoofdpijn, nog veel huilen zomaar, ff 5 minuten of zo,en dan weer ff weg🤷‍♀️heb hobby’s,maar niet 24 uur. Ga ik weer piekeren…hoe dan,waarom heb ik dat….etc. Weer even angstgevoel, moedeloos soms.
Heb veel meegemaakt zoals iedereen,maar pfff.
Ene kant wil ik van alles,maar op visite gaan ,al is het familie,zie ik ontzettend tegenop.waarom ? Zou toch leuk moeten zijn🤷‍♀️ moe,veel huilen zomaar door stress ? Veel huilen zie ik niet zoveel…in de berichten .soms halve oxazepan,dan is het ff wat luchtiger. Hoe doen jullie dat ?
Moest het (weer )kwijt .

Heb ik ook. Sta op met hoofdpijn en ga er mee naar bed. Pcm neem ik alleen als t heel erg is. Ik heb n zware burnout met n lange aanloop (7 j) en heel hoge spierspanning in mn schouders, nek en hoofd (ook kaken). Dus ja, het is dus die spierspanning die zich via je hoofd uit. Ik heb er mee leren leven nu, maar het is wel zwaar. Maar die spierspanning moet ooit wel gaan zakken dus daar houd ik me aan vast. Ik heb sowieso al meer energie dan 1,5 jaar geleden.
C.

Ik heb ook die spierspanning en ben ook steeds aan het kaakklemmen. Wat ellendig dit. Mijn aanloop is ook ongeveer 7-8 jaar… bedankt voor je reactie.

Ik klem niet maar als mn schouderspieren en nekspieren hard zijn, dus aanspannen, doen mijn kaakspieren ook mee. Die spierspanning wisselt heel erg, kan opeens heel hoog worden zonder aanleiding, dat is dus die ontregeling. Ik heb er ook nog n spasme linker mondhoek bij door n overprikkelde facialis zenuw. Ellende dus. Maar ja, alles went.😫
C.

Ik heb ook heel vaak hoofdpijn. In periodes bijna dagelijks, soms ook periodes minder. Bij mij ook door spierspanning volgens mij, en overprikkeling, waar ik niet echt een pijl op kan trekken. Ik doe yoga speciaal voor nek/schouders, soms een massage, rek/strekoefeningen direct na het opstaan, laag kussen en het hangt bij bij ook wel af van de houding waarin ik zit. Veel met m'n hoofd voorover zitten, zoals bij bv lezen en tekenen, helpt zeker niet. Ik neem niet altijd pijnstilling want ben dan bang voor medicatie-afhankelijke hoofdpijn, maar als het heel erg is wel.

Ik laat me ook 1x per 2 weken masseren. Gewoon voor de ontspanning, en ik kom er al 5 jaar dus masseuse is bijna vriendin geworden😝 Als ik er heen ga met hoge spierspanning krijg ik juist weer extra hoofdpijn door de massage door stimulatie doorbloeding.
C.

Beste Sandra,
Dit had ik ook, bij mij bleek dat de spieren in mijn nek/schouders vast waren gaan zitten door de stress. Toen ik hiervoor naar de fysiotherapeut ging werd mijn hoofdpijn veel minder!

Ik heb dit ook 24_7
Hoe is het bij jullie? Ook hele dagen?
Ik word er wanhopig van.
Ik heb ook een zware burnout.
Denk wel eens definitief kapot
Aanlooptijd heb ik geen idee bij.
Dacht 1.5 jaar..maar dan ook hard gevallen
Groet s

Migraine komt ook mede door slaaptekort.
Misschien ook iets van slaapmiddelen bij de HA vragen, anders raak je hellemaal uitgeput.

Ik herken dat wel….ik heb het zelfs als ik in rust ben, vaak in 1 arm, schoot bij mij eerst ook allerlei ziektes door mijn hoofd( bijv MS), maar denk echt dat het erbij hoort…

Ik heb het in rust in mijn voet,vnl rechts maar ook beetje links. Soms ook in mijn handen. Het wisselt heel erg. Soms paar dagen last van en dan weer niet. Voet is er eigenlijk continu. Heb jij het ook na inspanning?
Het lijkt wel alsof mijn lijf alle kracht kwijt is en alles snel teveel is ofzo.

Ik heb terug val van mijn burn out trillen en beven handen en voeten dat hoort erbij zeg men accepteren dan maar

Daar heb ik ook last van word soms trillend wakker soms is t minder dacht ook eerst aan engevziektes had t al voor diagnose hurn out dokter zegt toch echt t zijn bij jou de zenuwen word er soms niet goed vam vooral ook als iemand het ziet wat tril jij mijn broep als kapster lukt ook bijna niet meer ök minder kracht hoop zo dat het op een dag ineens weg is

Vervelend Linda. Er gebeuren allemaal rare dingen in het lijf als het hoofd overbelast is. Alles wordt aangestuurd vanuit het brein. Bij mij merk ik het vooral in minder goed kunnen lopen, heb aan mijn linkerkant minder gevoel dan de rechterkant. En uiteraard spoken er dan allerlei enge ziektes door je hoofd. Merk dat ik heel erg moet uitkijken om niet over mijn grenzen heen te gaan, heb altijd heel veel gesport en wil dit graag weer. Moet een tandje lager en dat is zo moeilijk..

Je zal er vast al op letten, maar wie weet helpt het. Genoeg water drinken en voldoende en gevarieerd eten om je energie, vitamines en mineralen in balans te brengen/houden.

Op mijn slechte dagen drink ik zo weinig dat ik ga trillen.

Ja, zeker herkenbaar. Bij mij gaat het gepaard met een extreem opgefokt gevoel. Als je b.v. bijna een aanrijding had, dan giert de adrenaline door je lijf en tril je ook.
Dat gevoel, maar dan vaak en lang, het trillen bijna de hele dag.
Ik drink veel vocht, met name (niet zwarte) thee en slik alle vitamines en mineralen die zouden moeten helpen, maar niets werkt echt.
Ook krachtverlies, snel moe (eigenlijk op).
Ik denk (niet onderbouwd door een echte arts) dat het in de combi bijnier/schildklier zit. Maar ik heb het nog niet laten onderzoeken omdat die onderzoeken mij nog meer angsten opleveren en dan zit ik weer in de vicieuze cirkel

Ja heel erkenbaar.Bij mij begint het gelijk als ik wakker wordt en daarna kan ik niet meer slapen.Het gaat hele dag door....al 14 maanden. Alle therapieen en gesprekken helpen niet.Dat is toch geen leven vooral als je alleen woon.
Sterkte allemaal
Ed

Hoe gaat het nu @ed

Ja hoor, dat is normaal. Heb ik ook gehad, of paniek.
Nu wazig zien, en afwezig voelen .raar gevoel in lichaam, heb jij dat ook?

Ik hoor van mensen uit mijn omgeving die ook een burnout gehad hebben zeggen dat dat gevoel wel 1 jaar kan duren maar met herstellen wel minder word. Maar ik heb inderdaad ook raar gevoel in me hoofd. Vandaag was et wat minder met wandelen maar nog altijd aanwezig hoop ook dat et gauw wegtrekt.

Herkenbaar
Is wel minder maar vooral de hoofdklachten het grootste probleem.
Dof hoofd, hoofdpijnz brainfog.
Een grote ellende en dat 24-7.
Groet

S

Okay, ik heb inwendige aambeien, soms voel ik druk als ik een windje moet laten. Ook na fietsen kan ik soms een raar gevoel hebben daar. Maar bij mij staat het los van burn-out. Kwam het misschien vanuit je onderrug?

Dit komt mogelijks van je bekkenbodemspier, ikzelf heb deze klachten recidiverend. Je voelt precies een prop als je zit of soms steken van de anus tot in het geslachtsdeek

Dit heet spastische bekkenbodem, google maar even. Goed op te lossen met kinesitherapie, die wel wat minder aangenaam is.

is het overgegaan?

ik heb het nu ook, maar dokters hebben geen ernstige oorzaak gevonden gelukkig. waarschijnlijk door stress ofzo denk ik dan, ik hoop wel dat het overgaat

Het is niet over, maar ik ga naar een gespecialiseerde bekkenbodemcentrum. Waarschijnlijk is het overspanning in dit gebied samenhangend met andere spanningen in lichaam

Ik heb deze klachten nu al zo'n negen maanden, vreselijk vind ik het. Komt ook door de stress, en de burnout. Zou het vanzelf overgaan als de onrust weg is?
Ik hoop het.

Hoi ik heb dit nu ruim 3 weken veel druk op de blaas veel plassen pffff dokter geweest urine goed en hij kon niks vinden inwendig onderzoek gehad geen verzwakking nou hopelijk is het de stress en gaat het over 1 keer heb alle lichamelijke klachten wel gehad van de burnout 15 maanden lang nu sterkte ook👍

En Gabrielle ook sterkte ermee wat een rot gevoel hé

Hallo!

Dat voelt vast niet fijn.. ik herken het zware gedeelte van je hoofd wel. Bij mij komt dat weg uit hoge spierspanning in nek en schouders. Hierdoor voelt het alsof ik mijn hoofd rechtop moet houden anders valt die eraf. Weet niet of het hetzelfde bij jou is, maar zou best weg kunnen komen uit stijve spieren eromheen.

Bij twijfel altijd even je huisarts inschakelen!

Groetjes en sterkte

Brainzaps zijn dat

Check op youtube head symptoms - trey jones

Ja heb ik helaas ook bij overprikkeling

testosteron aanmaak verstoord?

goed trainen vooral gewichtheffen, meer eiwit eten en meer zonlicht binnenkrijgen.

Mogelijk is je probleem (in 'n ander licht bezien) wijsheid van je lichaam, Jeroen. In en na 'n crisis kan het lichaam de levensenergie vasthouden door behoud en opbouw van vooral het zenuwstelsel. Sex is 'n aanslag op die levensenergie.
Duik 's met 'n open geest in "semen retention". Daar is op YouTube heel veel over te vinden.
Maak je geen zorgen. Het lichaam weet wat het doet en herstelt de balans uiteindelijk vanzelf.

(..vasthouden door.. = ..vasthouden voor..)

Ik was 20 toen ik een burn out kreeg en na 2,5 kreeg ik eindelijk weer een ochtend erectie en teken van leven. Ondertussen krijg ik hem aardig weer op gang maar heeft even geduurd.

Ik vroeg mijzelf ook af hoe het in godsnaam mogelijk is op deze leeftijd. Heb destijds ook een wat geïrriteerde eikel gehad wat mij zorgen baarde, maar ook dat is na mate de stress minder werd verholpen.

Wat bij mij hielp is niet teveel over nadenken, die komt wel weer op gang. Wees lief voor jezelf het is zoals het is. Ben inmiddels 24 en nogsteeds dagelijks last van klachten, maar gelukkig kan ik hem weer de hand schudden.

Hi, hoe zijn de klachten nu?

Ik kan de volgende podcastaflevering hierover aanraden: premature ejaculation, screen time & disconnection from the body van Chris Bale.

Ik kan de volgende podcastaflevering hierover aanraden: premature ejaculation, screen time & disconnection from the body van Chris Bale.

Dat is de nasleep van de burn-out. Dit zal uiteindelijk ook herstellen, blijf gefocust op je lichaam signalen en neem rust waar nodig

Hi Amber,

Bij mij begon BO met spierspanning en pijn in bovenbenen. Inmiddels gaan al veel dingen beter maar blijft de klacht in mijn benen ook. Zou het niet zo zijn dat je eerste klacht ook als laatste verdwijnt? Ik hoop het maar want het is inderdaad vervelend als je niet of weinig kan lopen/sporten.

Groetjes,

Hoi Michelle.
Bij mij begon het ook met spierspanning en pijn in benen, kon ineens niet meer lopen. Het lopen wat ik deed zag eruit als een robot. Het heeft een poosje iets beter gegaan.....maar ja.....dan kom je in dat gevaarlijke stukje van het gaat goed met me dus ik kan weer van alles. En dan krijg je weer een terugval in de BO.
Toen ging het lopen ook weer slechter met weer meer pijn in knieeen en spieren die weer vastzitten alsof ze in een bankschroef zitten. Of het zo is dat de klacht waar het als eerste mee is begonnen ook als laatste weer weg gaat.......weet het niet maar zou kunnen. Wat ik ook wel eens denk na de terugval die ik kreeg.....het is bij mij wel de methode om mij langzamer aan te laten doen want ik weet van mijzelf ook als ik nu goed zou kunnen lopen ....ja.....dan zou ik toch weer veel meer gaan doen en van het leven genieten. Nu sta ik weer compleet op stil. Laten we hopen dat deze klacht van ons snel weer beter mag gaan en dat we helemaal weer hersteld zijn uit de BO. En dan het leven weer oppakken maar op een andere wijze dan voorheen.....met een stuk zelfbescherming. Groetjes, Amber

Korte reactie:

Blijf gefocust op het oplossen van de burn-out

Stel je zelf voor alsof je door een tunnel rijdt, blijf doorrijden/doorzetten met het focussen op je herstel tot je bent waar je wilt zijn, you will see the light at the end of the tunnel

Zie ook “mijn 54 tips” onder het kopje depressie bij de tips op deze Website

X
Rodha

Hoi Ax,

Zelf ben ik ongeveer net zo oud als jij, en heb dezelfde uitdagingen. Inmiddels zit ik 2 jaar in mijn burnout. Daarnaast is mijn partner ook al bijna 3 jaar ziek (chronische vermoeidheidssyndroom).

Ik wil niet zeggen dat ik niet meer worstel met het probleem dat je noemt, maar wel minder dan eerst. Ik zit niet meer op social media omdat dit het doemdenken voor mij vaak triggert. Dit hielp mij in ieder geval enorm.

Verder klinkt het heel flauw maar het enige wat je kan doen is accepteren dat ook die hopeloze gedachten soms komen. En er niet teveel aandacht aan te schenken voor zover dat gaat. Het is normaal om soms even in de put te zitten met alle klachten die je ervaart. Maar ook daar kom je wel doorheen, een mens kan echt heel erg veel aan. Belangrijk is ook om te onthouden welke vooruitgang je al hebt gemaakt, en, ja nog een cliche, te genieten van de kleine dingen. Een lekker ontbijt, een kleine wandeling in het zonnetje, of gewoon even een rustig moment.

Nogmaals je kan die hopeloze gedachten niet verbannen, ze zullen soms komen. Maar probeer ze niet teveel aandacht te schenken, je kan proberen positieve dingen te denken maar als dit te kunstmatig voelt dan kan je ze misschien het beste gewoon laten gaan.

Hoop dat je hier wat mee kunt!

Hoe komt t dat je niet verder komt ?
Sommige mensen vliegen er doorheen en sommige zijn na drie jaar nog geen stap verder

Hi Ax,

Ik herken me erg in de woorden die je schrijft. Ik ben 34 en heb ook het gevoel dat ik van alles wil onderzoeken en creëren om het fundament van de rest van mijn leven neer te zetten. Mensen om me heen zie ik dit doen, en zelf lig ik al een heel jaar helemaal uit de running. Ik kan bijvoorbeeld niet langer dan 20 minuten autorijden, en soms denk ik dat ij wel weer ietsje langer aan kan, en dan kan dat dus wéér niet. Vanmiddag toevallig na een tijdje weer geprobeerd. Zo frustrerend en zo hopeloos word ik ervan... en ja, hoe blijf je dus accepteren dat je hierin zit en niet depressief wordt? Ik heb het antwoord niet... behalve dan dat ik enige verlichting vind in de gedachte dat het leven veel grootser en intelligenter is dan ikzelf, en dat mijn huidige toestand onderdeel is van een plan dat ik met mijn verstand niet kan bevatten, maar wat wel juist is en klopt. Maar poeh he... :-) wat een rit.

Heel veel liefs voor jou

Hi M,

Ikzelf kan na een jaar in de burn-out nog nauwelijks een verjaardag aan. Toevallig een paar weken geleden voor het eerst 2 uurtjes geweest, overdag, buiten.
Mijn voornaamste klacht is ook vanaf het begin al duizeligheid. Dit duidt op ernstige overprikkeling van de hersenen en is een teken dat je 90% van de prikkeltoestroom naar je hersenen stil moet gaan leggen en moet rusten. Een duidelijk signaal van je lichaam dat meerdere verjaardagen in een weekend echt veel te veel is.
Tips om met de duizeligheid om te gaan... kijk, je kan het proces niet versnellen. Maar je kan jezelf wel helpen door bijvoorbeeld ademhalingsoefeningen en yoga nidra. Zelf gebruik in de app Insight Timer ervoor, heel fijn! Ook lekker liggen en luisterboeken luisteren via Storytell werkt goed. En veel wandelen buiten, en dan de aandacht steeds weer naar je voeten brengen, dat kan echt rust geven als je duizelig bent. Want met de aandacht bij je voeten voel je wat meer stabiliteit.

Veel sterkte!

Hoi Willemijn,

Dankje voor je reactie en tips, Ik ga de app bekijken en hopelijk na veel rust wordt de duizeligheid minder. 😊

Groetjes M.

Na een stressvolle deadline op werk ben ik wakker geworden met een vaag hoofd.
Ik heb al maanden een vaag hoofd/ duizelig. Niet af en toe maar de hele dag door. Alsof mijn ogen niet snel genoeg mee kunnen met de kijkrichting en soms maakt het mij misselijk. Sommige noemen dit wellicht hersenmist

Ik heb inmiddels na een spontane leverontsteking een buikecho gehad waar alles in orde is. Ik krijg nu een verwijzing voor een neuroloog.

Ongelofelijk als dit mogelijk is van een overprikkeld zenuwstelsel.

Ik ben overigens nog nooit ziek geweest en echt een werkpaard. Nu heb ik nergens puf voor.

Ik veroordeelde ook mensen met een burn out, tot dat je het zelf hebt.

Ik wilde het even delen, wellicht herkent iemand zich hierin

Ik was na een halfjaar volledig van mijn duizeligheid af. Ik weet niet precies hoe, maar ik deed veel ademhalingsoefeningen via meditation moments en Wim Hof heb ik ook veel gedaan. Verder zowat elke dag wandelen. Ik heb wel gelezen dat duizeligheid voortkomt uit een verkeerde ademhaling. Dus misschien heb je hier iets aan!

Hi Willemijn,

Volgens mij heb ik je vaker hier voorbij zien komen over deze klacht en ook op een post van mij.

Misschien heel persoonlijk maar zou je open staan voor 1 op 1 contact? Misschien via Instagram of Facebook. Ik denk dat wij heel veel dezelfde klachten hebben en soms voel ik mij zo klote door die duizeligheid. En heb gewoon iemand nodig die hetzelfde voelt om mijzelf niet raar te vinden of bang dat ik iets ergs heb. Ik hoor het wel van je!

Willemijn heeft gelijk. Duizeligheid is een symptoom van overprikkeld zijn / een overprikkeld en overbelast brein hebben bij burn-out.
Rusten door in de natuur te zijn, slapen en therapie zijn de oplossing hiervoor. En luisteren naar je grenzen oa dus zorgen dat je een vast schema hebt op een dag en als dat te veel is dan afschalen en daarna weer rustig opbouwen
In het geval van piekeren kan ik het artikel “piekeren” aanbevelen van “depsycholoog” die op Google terug te vinden is. Ik heb sindsdien nooit meer angstgedachten gehad
Als je blijft focussen op herstel zal je uiteindelijk beter worden, dat beloof ik jullie omdat ik dat kan beamen

Hi Ax,

Ik heb ook last van slaapproblemen tijdens mijn burnout. Wat voor mij erg hielp is een werkboek (protocollen voor de GGZ - Verbeter je slaap). Zelf zat/zit ik ook vast het de gedachte dat ik beter herstel als ik beter slaap, wat funest is aangezien je daardoor alleen maar slechter gaat slapen. Ook zijn er andere initiatieven, zoals the culture of sleep (audio oefeningen), die ACT gebruikt om anders naar je slaap te kijken en zo hopelijk weer wat vertrouwen erin krijgt. Zelf heb ik een lichte dosis antidepressiva om ook die constante gedachtes die je beachrijft tijdens de nacht enigszins te beteugelen onder het mom dat dit the lesser evil is.

Hoop dat je er wat aan hebt.

Hoi Ax,
Hoort er helemaal bij. Eerste jaar was slapen bij mij een drama. Drie uur nodig om in ye slapen, om 4.00 wakker, weer 2 uur wakker liggen, heel drukke dromen. Wakker worden met gespannen kaken, hoofdpijn (heb sowieso heel hoge spierspanning in bovenlijf). Heb ook 5-6 nachten per week slaapmedicatie gebruikt, nu na 2 jaar grotendeels afgebouwd.
Mijn slaap is nu inmiddels echt wel verbeterd, ik slaap sneller in en ook weer sneller door. Nog steeds niet normaal maar ook niet meer zo extreem slecht. Dus houd moed, het wordt echt beter (bedenk dat je zowel neurologisch als hormonaal ontregeld bent).
C.

Zo herkenbaar. Ik zit inmiddels 1.5 jaar in een burnout en slaap sinds 8/9 maanden verschrikkelijk, terwijl ik voor mn burnout makkelijk 8 uur slaap pakte zonder 1 keer op te staan. Nu sta ik standaard tussen 3 en 4 en duurt het lang voordat ik weer in slaap val. Op hele slechte dagen sta ik al rond half 2 op. Het is niet zo slecht als in het begin omdat ik nu ook dagen heb dat ik 5/6 uur doorslaap. Ik merk dat dat meteen mn humeur van de dag bepaalt. Maar ik vind dat een hele goede tip Tijmen bedankt! Ik ga de protocollen even inlezen omdat ik inderdaad zo overtuigd ben dat mn slaap mn herstel in de weg zit terwijl ik het misschien ook anders in kan zien.

Hoi Ax,

Ja dit is enorm herkenbaar. Voor mij waren slaapproblemen ook eigenlijk hèt symptoom in de aanloop naar mijn burnout. Ik had hier al zeker 10 jaar in toenemende mate last van voordat ik uitviel. Ik zag mijn problemen dan ook als een slaapprobleem.

Inmiddels zit ik twee jaar in mijn burnout en het slapen gaat vaker beter, maar ook vaak genoeg nog slecht. Ik word ook vaak wakker tussen 1 en 3 uur en lig dan tussen de 1 en 4 uur wakker. Vaak ga ik wel even uit bed. Andere keren slaap ik wel maar word ik heel vaak kort wakker. Het is elke keer weer een verrassing.

Wel merk ik dat ik langzaamaan van mijn burnout herstel, gemiddeld gezien. Slecht slapen is vervelend maar het hoort er wel bij soms. Weet dat je niet meer hoeft te zoeken naar dè oplossing voor goed slapen. Zelf was ik altijd aan het analyseren wat ik "fout deed", maar dit kan je zelden helemaal achterhalen en levert veel stress op. Het belangrijkste is dat je overdag en 's avonds zo min mogelijk stress ervaart. En ook dat kan je weer niet forceren. Loslaten betekent rust, maar is makkelijker gezegd dan gedaan weet ik inmiddels 🙃.

Succes, het komt goed ook al voelt het soms even niet zo!

Hoi Henk,
Bedankt voor je bericht, geeft hoop inderdaad. Ik ben nu 2 jaar onderweg, ben nog niet eens halverwege mijn herstel. Maar ik ga wel vooruit (ook al is het dan zeer traag). Verwachte herstelduur 2-3 jaar gemiddeld. Psych gaf ook al aan dat ik rekening moest houden met "restschade" maar ben met 70-80% al blij! Het moeilijke van bo vind ik de eenzaamheid, en t gevoel dat je aan de zijlijn staat. Maar ik houd de moed erin, en heb geaccepteerd dat t nu is zoals het is. Heb genoeg dingen in mijn leven om dankbaar voor te zijn🙏🏻en weet dat het goed gaat
komen.
C.

Geef niet op Henk, je hebt duidelijk nog veel trauma opgeslagen van vroeger waardoor je vecht en vluchtstand vrij snel aan gaat. Ook jij kan 100% herstellen als je dat diepe deel aan gaat kijken. Succes!

Bedankt voor de positieve woorden. Mijn 'knap'-moment was minder heftig; ik heb aan de bel getrokken toen ik mijn werkdagen nog maar tot 1 uur volhield. Daarna wel nog eerst door een dieper dal gegaan voor ik weer opkrabbelde.

Nu een jaar later gaat het gelukkig wel weer wat beter, al ben ik er echt nog niet. Toch vind ik de berichten dat mensen tot 80% komen en daar stokken, confronterend. Ik zou graag daar weer willen zitten (want daar ben ik nog lang niet), maar als 28-jarige de rest van mijn leven op 80% van mijn energieniveau blijven hangen, dat vind ik wel heftig...

Hoe ga jij daarmee om, Henk? Of anderen die hetzelfde ervaren?

Beste Ax,

Kijk, ik ben inmiddels 66 jaar oud. Toen de burnout zich manifesteerde was ik 62.
In de regel heeft iemand van 28 nogal wat meer veerkracht dan iemand van 62.
En er is geen mens gelijk. En iedere burnout is ook weer anders heb ik wel geleerd.
Belangrijk is om naar jezelf te kijken en jezelf te leren kennen.
Ga je niet met een ander vergelijken. Jij bent jij en het is jouw worsteling. En jij komt er weer uit. Moed houden en positief blijven.

Groeten van Henk

Hoi Ax,
Ben t eens met Henk. Toen ik een zware burnout kreeg (na jarenlange pijnklachten en slaapproblemen door zeer hoge spierspanning) was ik 59. Nu ben ik 61. Inderdaad is op die leeftijd je energieniveau lager dan dat van een 28-jarige. Maar iedereen is anders, en herstelt anders en in zijn/haar eigen tempo. Zeker als je nog zo jong bent kun je er van uitgaan dat je 100% herstelt. Zeker als je geen hele lange aanloopperiode hebt gehad voorafgaand aan je burnout (dus heel lang roofbouw hebt gepleegd op je lichaam).
C.

Ik vind die percentages ook altijd lastig te interpreteren. Als voor mijn BO 100% was dan wil ik daar niet meer naar terug. Ik stond alleen maar aan, nam de rust niet om te genieten. Sociale leven verwaarloosd, niet meer op vakantie. Alleen maar werken onder hoge spanning en hard trainen. Uitgeput in slaap vallen. Dat was meer dan 100% anders had ik mijzelf niet opgebrand.
Ik ga voor duurzaam herstel met mee kwaliteit op alle levensvlakken. Voor mij is het een loodzwaar maar nodig leerproces om dit te bereiken. Een bewustwordingsproces waarbij alle emoties voorbij komen. Deze mogen er zijn, gevoeld worden en een plek gegeven worden.
Ik zeg dit nu terwijl ik mij toch erg naar voel, eenzaam en stuurloos. Accepteren blijft een dagelijkse uitdaging. De ochtenden zijn voor mij t ergst.

Hou vol allemaal xxx

Bedankt voor jullie reacties. Ik hoop inderdaad dat mijn lichaam veerkrachtig is en verwacht dat ik hieruit ga komen. Ik ben het met jou eens, Eric, dat de burnout ook een eyeopener is. Ik heb me in een jaar tijd ontwikkeld op een manier waar ik eigenlijk wel heel trots op ben, zeker in een periode die (zoals we allemaal weten hier) ongelooflijk zwaar is.

Ik ben er dan ook nog steeds van overtuigd dat ik hier sterker uit ga komen. Niet meer de oude ik, maar een veerkrachtigere, ontspannener versie van mezelf die zichzelf beter begrijpt. Ik heb nu al geleerd om mijn piekergedachten minder de overhand te laten krijgen, om inderdaad meer rustmomenten in te bouwen en om beter mijn grenzen aan te geven. Mede daardoor en door een ADHD diagnose is mijn zelfbeeld verbeterd, ik begrijp nu beter waarom bepaalde dingen mij niet of moeizaam lukten en hoe ik in een burnout terecht ben gekomen.

Misschien is het inderdaad oké om niet naar de volle 100% te gaan, als je veel beter leert om je energie zo in te zetten dat het beter bij je past. Minder dingen doen die je uitputten (zoals enorm veel druk op jezelf leggen) en meer dingen doen waar je blij van wordt. En inderdaad de nodige momenten van rust inbouwen.

Ik hoop echt in de toekomst naar een duurzame manier van leven te gaan. Gezien mijn energieniveau nu nog niet eens op 50% zit, is het eerst nog zaak om te herstellen.

Hoi Lindor, 

Ik heb sinds april 2024 te maken met een burnout. En ben (daarvoor al) gediagnosticeerd met een gegeneraliseerde angststoornis. Die angst en somberheid kan ik mij in vinden. Vandaar dat ik reageer.

Ik volg zelf cognitieve gedragstherapie bij een psycholoog die ik had gezocht voor mijn angststoornis. Ook mindfullnes komt tijdens therapie veel aan bod.

Ook praat ik heel af en toe met een holistisch coach waar ik al een paar jaar naartoe ga. Dus gesprekken met mensen waarmee ik een klik voel, die kennis hebben over mijn problematiek en daar handige en bruikbare tips en tools over kunnen geven. Ga binnenkort kijken voor een burnoutcoach bij mij in de buurt.

Verder lig ik elke dag 30 minuten op een spijkermatje van flowee (werkt bij stress, hoofdpijn, slaapproblemen, stijve rug en nekspieren en helpt mij om meer in mijn lijf te gaan zitten ipv in mijn hoofd.

Ik wilde dit laatste er toch even bij zetten. Want ondanks dat het 95 procent van de tijd te doen is. De angst en sombere gedachten zijn te behappen. Maar als ik een periode te veel van mezelf vraag merk ik dat de angst, somberheid en depressieve gedachten enorm toenemen en heel overweldigend zijn. En dat ik dan ook de gedachte heb, ik wil dit niet meer voelen. Dat zijn hele duistere en labiele dagen voor mij. Dan neem ik wel medicatie die ik van de huisarts voorgeschreven heb gekregen (voor mijn angststoornis) alprazolam. Ik zit na een jaar nogsteeds op een lage dosering 0,25. Die voor mij 20 tot 24 uur werkt. Ik slik ze absoluut niet elke dag, alleen wanneer ik dat echt nodig acht. Dus je hoeft deze medicatie ook niet af te bouwen zoals bijv. Antidepresiva. Ook heb ik weinig tot geen last van bijwerkingen behalve dat je er suf van wordt en dus niet mag autorijden. Ik vind het heel erg fijn om de optie te hebben om mijn hoofd even 'uit' te kunnen zetten. En een opluchting dat ik het in huis heb.

Ik hoop dat je het niet als falen ziet als je uiteindelijk toch wel de (weloverwogen) stap zou maken naar een bepaalde vorm van medicatie. Ik zie het zeker als een keuze waar goed over nagedacht moet worden, maar ook als een vorm van mildheid, compassie en liefde naar jezelf. Want de angst en somberheid van echt een tol op je eisen. Ik heb ook altijd het uitgangspunt, als het zonder medicatie te doen is doe ik het zonder, maar soms geef ik mezelf even een dagje rust als dat nodig is.

Ik respecteer je keuze om het helemaal zonder te willen doen! Maar zie het alsjeblieft niet als falen :) je bent ook al van heel ver gekomen lees ik! Heel veel succes met het verdere proces!

Liefs,

Ik ben nu anderhalf jaar verder en kan bijna alles weer. Heb zeker nog wel af en toe een kleine terugval en het is natuurlijk wel heel erg zwaar geweest, maar ik heb ervoor gekozen om helemaal geen medicatie te slikken. 

Het enige dat ik af en toe slik is een natuurlijk supplement (van A.Vogel) als ik moeite heb in slaap te komen. En ik heb heel kort in de beginfase drie nachten oxazepam gebruikt omdat ik een enorm slaaptekort had door de stress.

Ik heb dit zo gedaan omdat ik persoonlijk het gevoel heb dat je er echt helemaal doorheen moet, maar ik heb wel de luxe van een enorm fijn en veilig vangnet. En wegens angstklachten eerder in mijn leven kon ik mij er denk ik net iets beter bij neerleggen dan mensen die voor het eerst paniekaanvallen krijgen.

Het is helemaal aan jou, er zijn genoeg mensen die heel veel baat hebben bij medicatie. Ik heb het voor mijzelf ook nooit helemaal uitgesloten, maar ik heb ook nooit het punt bereikt waarop ik dacht "ik kan dit niet zonder." Het is ook belangrijk om te begrijpen dat medicatie niet een soort wondermiddel is dat ineens alles oplost, er zijn veel bijwerkingen en je zult ook gewend moeten raken aan een dosis / uittesten wat wel of niet werkt etc.

Wil je vooral mee geven dat het dus wel mogelijk is om het zonder te doen, maar dat is uiteindelijk ook afhankelijk van een hoop persoonlijke factoren!

Afsluitend: het klinkt alsof je heel erg goed bezig bent en juist vooruit gaat! Dat er momenten zijn waarop je denkt aan medicatie is ook vrij normaal, het is ook gewoon helemaal niet leuk om je zo te voelen. Toch zou ik voor nu vooral vasthouden aan het feit dat je al zo vooruitgaat.

Succes en heel veel sterkte.

Hoi Lindor,

De eerste weken/maanden van een burnout zijn terror, is mijn ervaring (en als ik hier lees, die van velen). Ik kon me niet voorstellen dat ik me ooit weer goed ging voelen en het voelde echt als overleven. En dat is best lang, om te overleven.

Het probleem met een burnout is dat het eigenlijk het allerlaatste signaal van je lichaam is dat je huidige manier van leven gewoon niet meer kan. Letterlijk alle reserves zijn op, er is niks meer om op terug te vallen, en helaas gaat die extreme vermoeidheid gepaard met een enorm depressief gevoel. Het grootste verschil met een depressie was voor mij echter dat ik op de dagen dat ik nét iets meer energie had, ook minder somber was. Kortom: de somberheid, de angsten, de paniekaanvallen, kwamen allemaal voort uit de burnout.

Ik kon gelukkig vrij snel terecht bij een psycholoog en ben toen gestart met Acceptance and Commitment Therapy. Zeker geen quick fix, want ik moest daarvoor allerlei vaardigheden leren terwijl ik in het diepste dal van mijn leven zat. Echter heeft het mij enórm geholpen. Deze therapie (afgekort ACT) is erop gericht om ruimte te geven aan nare gevoelens in plaats van ze te onderdrukken en weg te stoppen, om de nare stem in je hoofd die je het gevoel geeft niet goed genoeg te zijn niet langer serieus te nemen en om je leven in te vullen met dingen die jij leuk en belangrijk vindt. Je oefent (o.a. met behulp van mindfulness) meer in het hier en nu te leven, naar je lijf te luisteren en je grenzen aan te geven. Erg geschikt dus voor iemand die in een burnout terecht is gekomen, want juist dat is hetgeen wat je compleet negeert waardoor je je lichaam overvraagt.

Ik ben nu een jaar verder en ben zonder medicatie een stuk verder in mijn herstel. Ik heb nog vele stappen te gaan, maar die enorme somberheid en depressieve gevoelens heb ik gelukkig niet meer. Wat mij enorm heeft geholpen om te weten wat de 'juiste' manieren waren om rust te pakken, was me in een burnout verdiepen. Dit heb ik gedaan door het boek 'Over de kop' van Brankele Frank te lezen (ze heeft ook een podcast waarin ze het beknopt uitlegt, als het lezen van een boek te heftig is). Daarin legt ze uit wat er fysiek allemaal in je lijf gebeurt en waaróm je je nu voelt zoals je je voelt. Het heeft voor mij in ieder geval een aantal angsten weggenomen en me ook beter doen inzien wat ik moest doen om weer vooruit te komen.

Heel veel sterkte.

Als ik het zo hoor zou ik t lekker zonder doen! Met medicatie voel je nog steeds emoties, je zet t zeker niet uit. Ik zou zeggen als je huidige staat dragelijk is, houden zo. Medicatie is geen holy grail en het werkt niet voor iedereen. Ook kan afbouwen zwaar zijn. Dus als t niet nodig is, waarom zou je t doen?

En je mag geen cbd gebruiken icm AD

Liefs,
P

Wil er nog aan toevoegen dat je somber en depri en boos en wanhopig voelen ook bij burnout hoort. Probeer die gevoelens er te laten zijn.. ik ben zelf +1 jaar onderweg en wat mij het meest heeft geholpen is lichaamsgerichte psychotherapie. Dit heeft me meer gebracht dan GGZ therapie.. en ik slik geen AD oid.

Emoties voelen en uiten is zo belangrijk voor je herstel en wat ik dus vooral doe bij die lichaamsgerichte therapie. Iemand anders schreef er op dit forum ook een mooi item over “emoties uiten werkt echt!” Heette t volgens mij

Liefs
P

Hoi P,

Ik volg Acceptance and Commitment Therapy (ACT), maar volgens mij zit er heel veel overlap met PMT. Ook ik heb geleerd (en leer nog steeds) om ruimte te geven aan mijn emoties en veel beter naar mijn lichaam te luisteren. Ten slotte is dat ook hetgeen waardoor je in een burnout raakt: je negeert zo lang je lijf en je leeft zo lang op je reserves dat hij het niet langer trekt.

Wat een fijne berichten allemaal! Hierdoor krijg ik toch weer wat meer power om door te gaan en inzicht in me eigen weg hierin.
Ook fijn alle tips, en alle verhalen te lezen hoe jullie je hier doorheen bikkelen!

En je hebt echt gelijk zolang je niet afhankelijk bent of het idee hebt ik kan nog zonder medicatie moet ik dat idd blijven doen. Ik lees nu toevallig het boek van Brankele Frank - op z’n kop over wat een burn out inhoudt en wat het met je hersenen doet. Echt interessant door er meer over te lezen, wordt m’n paniek minder. Ik dacht dat ik de enige was die bang was om gek te worden of verlies van de realiteit. Maar nu ik rustiger ben, meer ontspan worden de klachten ook beetje bij beetje minder. Hoe ging dat bij jullie?

Na hoelang werden die gevoelens van somber, depri en warrig hoofd minder?


Ik doe zelf Accupuntuur maar merk nu na vijf behandelingen dat ik de dagen er na echt een wrak ben, ik heb niet het idee dat dit de bedoeling is dus ik ga tijdelijk stoppen kijken of ik me goed blijf voelen.

Nou ik wacht jullie reactie af en wens jullie een fijne avond, en een goede nachtrust! ❤️🙏🏼

Hoi Lindor,

Bijzonder wat je zegt over de acupunctuur. Ik merk zelf dat elke behandeling sinds mijn burn-out een enorme klap veroorzaakt aan mijn systeem. Acupunctuur, osteopaat, massage, kraken bij de chiropractor, oefeningen bij de fysio. Het maakt eigenlijk niet uit wat ik doe, ik krijg altijd een enorme klap en voel me daarna twee, drie dagen een wrak. Ik kan zelfs na het gebruik van een spijkermatje soms zo'n heftige reactie hebben.

Ik denk dat dit misschien te maken heeft met een overactief zenuwstelsel, en ook zijn sommige mensen wat gevoeliger lichamelijk gezien. Ik heb zelf ADHD en weet dat ik daardoor sensorisch en lichamelijk een stuk gevoeliger ben dan de gemiddelde mens.

Maar dit is voor mij juist ook een reden geweest om helemaal geen medicatie te slikken tijdens dit proces, zelfs een simpele slaappil kan er bij mij al voor zorgen dat ik drie dagen het gevoel heb alsof ik een kater heb.

Volg je therapie? Bij mij heeft lichaamsgerichte psychotherapie heel veel goeds gebracht (dat is veel rustiger en zachter dan de meeste behandelvormen die ik hierboven noem). En dagelijks een bodyscan / yoga-nidra meditatie heeft er bij mij ook voor gezorgd dat mijn zenuwstelsel een stuk minder gevoelig staat afgesteld. Ik merk dat de angstklachten, gevoel om gek te worden etc. steeds minder wordt naarmate mijn systeem verder tot rust komt.

Sterkte!

Hi Anoniem,

Bedankt voor je reactie. Gek he dat ik me elke keer zo voel na Accupuntuur, ik ga er denk ik mee stoppen.. weet niet of dat de goede keuze is. Wat vervelend ook dat jij overal zo op reageerd. Hoelang zit jij inmiddels in je Bo? En hoe gaat het nu met jou in vergelijking met het begin?


Ik doe inderdaad ook mediteren en elke avond een bodyscan, dit helpt zeker ontspannend.en wat je zegt klopt inderdaad dat alle klachten steeds minder worden na mate er meer wordt gerust. Alleen een balans vinden daarin vindt ik nog wel lastig

Het is ook moeilijk hoor! Ik ben nu ongeveer 20 maanden verder, ga richting een WIA uitkering maar ben in grote lijnen wel weer de oude. Ik ben na een jaar al ziek uit dienst gemeld (wegens een grote ontslagronde bij mijn bedrijf) dus de stap om weer te gaan werken zal wel even een grote zijn, maar vergeleken met bijvoorbeeld een halfjaar geleden ben ik echt een totaal ander persoon.

Daar heeft vooral ook gewoon veel tijd overheen moeten gaan, dat is uiteindelijk ook het beste advies dat je hier terugleest. Geef het tijd, accepteer het en luister echt naar je lichaam!

Als je lichaam zo heftig reageert op acupunctuur dan zou ik zeker overwegen om daar mee te stoppen. Het raakt waarschijnlijk iets dat te snel moet loslaten voor waar jij nu klaar voor bent. Het boek van Brankele is geweldig, en ik kan je ook DARE (Barry McDonagh) en Hope and Help for your Nerves (Claire Weekes) aanraden. Die gaan wat specifieker over angstklachten, maar binnen het burn-out proces kan dat ook heel erg leerzaam en geruststellend zijn om te lezen allemaal.

Klinkt alsof je goed bezig bent!

Ik beschouw mijzelf als 80-90% hersteld, zonder medicatie.
Wel ben ik zoveel mogelijk low-tox gaan leven en gebruik ik bij tijd en wijle bepaalde supplementen (zoals vitamine D!) van een kwalitatief goed merk (dus geen drogisterij merken). Ben Yoga gaan doen, en dat blijf ik ook doen.
Ik merkte na ongeveer 6 maand verbetering van mijn klachten. Dit is met ups and downs steeds meer verbeterd. Ik heb in die eerste maanden wel eens gedacht dat het nooit weg zou gaan, gedacht dat ik wellicht een ziekte had etc.
Het enige wat ik nog merk is dat ik minder kan handelen qua drukte / werkstress etc als voorheen. Ik lees wel eens dat men dit na jaren nog heeft dus wellicht is dat stukje wel blijvend. Ik heb ook een lichtelijke ziekte angst ontwikkeld in die periode maar dat gaat inmiddels ook alweer stukken beter.

Houd moed en gun jezelf de tijd.

Hier inmiddels 3 weken geleden gestopt met Escitalopram, maar het is werkelijk waar een hel waar je dan doorheen gaat.

Geïrriteerd, gespannen, hoofdpijn, oorsuizen, hersenschokjes, onrust en weet ik wat niet al meer.

En aangezien het opbouwen ook al een hel was, zou ik er wel eerst 10x goed over nadenken voordat je aan een anti-depressiva begint.

Natuurlijk herstel is altijd beter dan met een hulpmiddel, daar ben ik inmiddels zelf ook wel achter.

Maar ik ga nu doorzetten met stoppen, hopelijk verminderen al die afbouw verschijnselen zo snel mogelijk… 🙏

Wat heftig zeg. Hoe lang heb je de medicatie gebruikt?
Wat is de reden dat je wilt of gaat stoppen?
Is het dan zo dat je angsten en klachten verminderd zijn door de medicatie en nu je gaat afbouwen neemt alles weer toe? Om vervolgens weer weg te zakken? Of vervolgens op je eigen manier weer door de burn out te komen?

Dan hebben de medicatie toch geen werking dan tijdelijk de klachten onderdrukken?

Jep, het is inderdaad vrij heftig.

Ik heb het medicijn circa een half jaar gebruikt, het helpt wel iets tegen de overprikkeling, minder piekeren en iets meer sociaal zijn (makkelijker kunnen praten over je klachten).

De reden dat ik gestopt ben is omdat ik wilde uitsluiten dat mijn onophoudelijke hoofdpijn misschien hierdoor veroorzaakt werd, en het feit dat de bijwerkingen zoals overmatig zweten, wazig zien, droge mond en veel gapen ook geen pretje waren.

Ik heb de afgelopen 3 weken al ongeveer 141.000 keer op het punt gestaan om toch weer te beginnen, maar ik ga nu hoe dan ook doorzetten, en dan maar zien hoe het gaat zonder hulpmiddelen…..

Hai Sammy, ik ben nu 15 maanden thuis en nog steeds doodmoe. Slaap nog steeds elke middag een uur of 2 uur en in de avond lig ik om 2030 op bed. Kan heel weinig en ben zo snel door mijn energie heen. Word hier ook zo verdrietig van.

Sterkte!!!

Ik kan het voor mezelf niet beter verwoorden als dat jij het voor jezelf doet. De symptomen en klachten zijn ongeveer gelijklopend. Ook ben ik een pleaser en kan geen nee zeggen. Heb gans mij carriere inmiddels al 40 jaar lang mijn gezin op de tweede plaats gezet. Daarenboven ben ik een perfectionist en controlefreak kan het niet hebben dat medewerkers er een janboel van maken en doe het daarom bijna allemaal zelf. Corrigeer stilzwijgend de fouten van anderen enz....Ben nu al 8 maanden thuis zou dol graag gaan werken enkel en alleen al om mijn sociale kontakten. Buiten de werkvloer had ik in mijn vroegere leven geen vrienden of kennissen. Achteraf bekeken was ik echt niet goed bezig en waarschijnlijk moest ik morgen terug gaan werken zou ik juist hetzelfde doen.Ondertussen heeft mijn vrouw me verplicht mijn pensioen aan te vragen met ingang van 1 mei 2022. Waarschijnlijk komt het met mij niet meer goed voor die datum. Bij de minste tegenslagen ga ik soms te keer als een gek en als ik een paar uur in de tuin gewerkt heb ben ik volledig uitgeput. Ik hoop dat het nog goed komt.Dingen waar ik vroeger alle weekends naar uitkeek heb ik in die 8 maanden niet gedaan het was steeds een steile berg die ik moest beklimmen en aan de voet ervan gaf ik al forfait.....

Beste Pros,

Interessant om te lezen en ook helaas erg herkenbaar. Ik vind het knap dat je het zo lang hebt volgehouden. Ik ben eind 30 en heb er ongeveer 12 jaar werkervaring op zitten. Nu al klaar mee. Als ik burn-out verhalen lees van jonge mensen die nog studeren, dan denk ik dat het bij mij nog wel meevalt en dat ik het ook lang heb volgehouden. Tegelijkertijd moet ik nog zo lang tot pensioen haha. Als ik jouw leeftijd was, zou ik mij persoonlijk ook lekker gaan richten op pensioen. Die afweging is voor iedereen anders, ik lees in jouw verhaal dat het sociaal contact op het werk toch wel fijn en misschien ook wel heel belangrijk voor jou was. Dat maakt het verhaal toch wat anders. Ik ben een introverte persoon die niet zo gek veel met mensen heeft. Ik kan heel goed alleen zijn. Sterker nog, dan ben ik op mijn best. De mensen die ik ken, daar zijn de banden dan vaak ook wel heel sterk mee. Oppervlakkige kennissen/vrienden heb ik niet in mijn leven.

Eén van de tips die mijn eerste psycholoog mijn gaf is mij vooral onder de mensen te begeven. Ik begrijp die tip wel, want een mens is van nature een sociaal wezen, maar aan de andere kant heb ik altijd van "me time" gehouden. In mijn burn-out des te meer. Jaren geleden had mijn moeder ook een burn-out (achteraf is ze daar achter gekomen), ik begreep haar gedrag toen ook helemaal niet. En maakte zelfs grapjes over waarom ze nou zo moe was, en dat ik me daar niks bij kon voorstellen. Tja, nu zit ik er zelf in en dan denk ik wat een stomme opmerkingen van mij destijds. Maar het geeft me ook perspectief, want ik weet dus uit ervaring dat het erg lastig kan zijn om je voor te stellen wat iemand voelt en vooral waarom. Het is niet altijd fair om anderen te verwijten dat ze niks begrijpen van de situatie waarin je zit als je een burn-out hebt. Het is ook gewoon een vrij bizar iets waar je als gezond persoon die nooit een burn-out heeft gehad geen goed beeld van kúnt hebben.

Dat volledig uitgeput zijn waar je over schrijft herken ik heel erg. Ik had vorige week een voor mijn doen echt wel okee week. Deze week is weer helaas zwaar. Gisteren wezen wandelen en na 30 minuten thuisgekomen ging het op zich. Eenmaal op de bank enorme vermoeidheid en ook wel somberheid. Ik sliep pas om half 3 en werd ergens rond 13 uur wakker. Niet eens lekker geslapen, dus bizar eigenlijk dat ik bijna 11 uur in bed heb gelegen en nog niet echt lekker ben uitgerust. Vanavond maar eens kijken hoe het gaat.

Sterkte

Beste lawyer.
Zich in het begin weer onder de mensen begeven is een moeilijk iets. Ik ben verschillende keren met mijn vrouw gaan boodschappen doen en steeds kreeg ik het na enkele minuten zo erg op mijn heupen dat ik terug in de wagen ging zitten. Ook chaos schrikte me af, wanneer ik me in gezelschap bevond en er werdt wat door elkaar heen gepraat stak die allesomvattende vermoeidheid na enkele minuten reeds de kop op. Dit alles is in de loop der maanden fel verbeterd. Slapen doe ik nu uitstekend maar nooit langer dan zes uren, maar waar ik vroeger doodmoe opstond na 12 a 13 uren slaap ben ik nu wel uitgerust. Ik ben al gans mijn leven laat gaan slapen en doe het nu nog met als enig verschil vroeger lag ik ganse nachten wakker, en nu slaap ik als een roos. Maar elke avond stort ik in enkele seconden tijd volledig in van vermoeidheid en ben soms bang dat ik niet in bed ga geraken...zeer bizar gevoel

Hey, ik herken je mezelf in je verhaal. Heb ook angst gehad om door te draaie of gek te worden. Ik kan alleen zeggen dat je veel rust moet nemen zodat je hersenen en cortisol omlaag gaan zodat je beetje bij beetje jezelf weer kan worden

Hoi!

Ik herken mezelf heel erg in jouw verhaal! Ik ben gediagnosticeerd met een gegeneraliseerde angststoornis en zit sinds april thuis met een burnout. Ik zit de laatste tijd met precies dezelfde soort angstklachten, wat als ik mentaal volledig afglij? Wat als het nooit meer goedkomt? Ook sinds de burnout hele sombere en depressieve gedachten en beelden. Mijn angst draait vooral om het verliezen van controle over mezelf, mijn gedachten, gedrag.

Ik merk dat de , angst, sombere en depressieve gedachten veel meer aanwezig zijn als ik mezelf overvraag, dus als ik veel te veel aan het doen ben wat mijn zenuwstelsel nog niet aankan. Dus een stap terug doen in bezigheden kan wellicht helpen.

Ook slik ik op recept van de huisarts Alprazolam, de laagste dosering 0,25. Die nam ik al vanwege mijn angststoornis, maar ik merk dat het ook tijdens mijn burnout soms heel fijn is om mijn hoofd even 'uit' te kunnen zetten, want het is indd ontzettend vermoeiend. Ik slik die medicatie zeker niet elke dag, voordelen zijn dus dat je geen afbouw proces hebt, weinig bijwerkingen behalve dat je een beetje suf wordt en dus niet mag autorijden. De lage dosering werkt voor mij 20 tot 24 uur. Het is zeker niet de oplossing, maar voor de hele heftige dagen is het voor mij echt een hele fijne remedie om mezelf rust te gunnen. En het geeft me al een beetje rust dat ik weet dat ik het in huis heb.
Verder loop ik bij een psycholoog en krijg ik cognitieve gedragstherapie. (Voornamelijk voor mijn angststoornis)

Verder probeer ik nu te focussen op de dingen die wel kunnen. En dat zijn hele kleine activiteiten. Maar voor is het ook een hele zoektocht, dus ik ben heel blij dat dit forum bestaat! Maar weet dus dat je niet de enige bent die deze gedachten en angsten ervaart.

Hoi!

Ik herken mezelf heel erg in jouw verhaal! Ik ben gediagnosticeerd met een gegeneraliseerde angststoornis en zit sinds april thuis met een burnout. Ik zit de laatste tijd met precies dezelfde soort angstklachten, wat als ik mentaal volledig afglij? Wat als het nooit meer goedkomt? Ook sinds de burnout hele sombere en depressieve gedachten en beelden. Mijn angst draait vooral om het verliezen van controle over mezelf, mijn gedachten, gedrag.

Ik merk dat de , angst, sombere en depressieve gedachten veel meer aanwezig zijn als ik mezelf overvraag, dus als ik veel te veel aan het doen ben wat mijn zenuwstelsel nog niet aankan. Dus een stap terug doen in bezigheden kan wellicht helpen.

Ook slik ik op recept van de huisarts Alprazolam, de laagste dosering 0,25. Die nam ik al vanwege mijn angststoornis, maar ik merk dat het ook tijdens mijn burnout soms heel fijn is om mijn hoofd even 'uit' te kunnen zetten, want het is indd ontzettend vermoeiend. Ik slik die medicatie zeker niet elke dag, voordelen zijn dus dat je geen afbouw proces hebt, weinig bijwerkingen behalve dat je een beetje suf wordt en dus niet mag autorijden. De lage dosering werkt voor mij 20 tot 24 uur. Het is zeker niet de oplossing, maar voor de hele heftige dagen is het voor mij echt een hele fijne remedie om mezelf rust te gunnen. En het geeft me al een beetje rust dat ik weet dat ik het in huis heb.
Verder loop ik bij een psycholoog en krijg ik cognitieve gedragstherapie. (Voornamelijk voor mijn angststoornis)

Verder probeer ik nu te focussen op de dingen die wel kunnen. En dat zijn hele kleine activiteiten. Maar voor is het ook een hele zoektocht, dus ik ben heel blij dat dit forum bestaat! Maar weet dus dat je niet de enige bent die deze gedachten en angsten ervaart.

Hoi Devin,

Dankjewel dat je de moeite neemt om jouw verhaal te delen en zo uitgebreid te reageren! De voorbeelden van je angstgedachten is inderdaad precies wat ik ook ervaar. Hoe vervelend ook voor jou, ik vind het wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met deze klachten, want het voelt soms zo eenzaam. Dankjewel voor je tips! Zelf heb ik inderdaad ook een tijd oxazepam gebruikt en inmiddels een lage dosering antidepressiva, wat ook niet de oplossing is maar nu wel een klein beetje helpt. Wat zijn activiteiten die voor jou fijn zijn om te doen en wat uit je hoofd en angst te komen?

Liefs

Hoi!
Ik snap helemaal dat je het fijn vindt om ondanks dat het heel vervelend is, blij bent niet de enige te zijn :)

Hmmm dingen die ik doe op een dag zijn:
- tekeningen maken voor volwassenen
- yahtzee! (Of hoe je dat ook spelt)
- films en series kijken
- fictie boeken lezen (ook non-fictie, maar dat kost wel vaak meer energie en kan mijn angst of humeur sterker beinvloeden, dus die lees ik zeker niet in de avond voor het slapengaan)
- wandelen (rond 20 minuten)
Sudoku, filipine en zweedse puzzels.
- puzzelen (ga ik binnenkort mee beginnen)

Ik was een paar weken geleden alweer begonnen met zwemmen en krachtsport, om vervolgens heeeeel veel somberheid en depressieve gedachten te krijgen. Dus heb toen even een flinke stap terug gedaan, want de staat van mijn mentale gezondheid was zeer labiel te noemen. En ik ben daar nogsteeds zoekende in. Ik merk dat ik als ik heeeel goed naar mijn lichaam luister, wat ik nog niet altijd doe, zijn mijn angst en somberheid een stuk minder en beter te behappen. Dan heb ik de energie om met die angst samen te werken, uit te nodigen en te accepteren.

Ik ga trouwens binnenkort een verzwaard deken proberen bij het slapengaan, zou goed werken bij angst en slaapproblemen. En ik lig sinds kort elke dag 30 minuten (voor het slapengaan) op een spijkermatje van flowee, werkt heerlijk ontspannend, kom er sneller door in slaap (in plaats van 2 uur 45 minuten) en je zit door de lichamelijke sensatie niet zo in je hoofd, maar meer in je lijf. Werkt bij stress, hoofdpijn, stijve spieren, slaapproblemen. Dus vandaar besteld en tevreden tot nu toe. Dus ik ga hem misschien ook overdag proberen als rustmoment.

Naast je eigen grens ontdekken en aanvoelen helpt het mij ook enorm om mijn grens aan te geven bij familie en vrienden. Ik zeg vaker iets af of verplaats iets. Of ik bel met ze ipv echt afspreken, kost even minder energie.

Jeetje wordt erg lang dit maar een laatste ding wat mij echt enorm helpt soms, is om festival oortjes (alpine of loops earplugs bijv.) in te doen als ik in gezelschap zit of in een andere omgeving met veel prikkels, het lijkt echt alsof je even in je eigen veilige bubbel zit ofzo. Ik vond het echt een verrijking toen ik daar achter kwam.

In alles ben ik ook nog zo zoekende, loop ook nogsteeds tegen mezelf en mijn grens aan. Wil zo veel, maar kan het simpelweg gewoon nog niet aan. Maar komt wel!! Een nijlpaard eet je ook niet in één keer op, dat doe je ook hapje voor hapje. Met welk hapje ben jij nu bezig?

Hoi!
Ik snap helemaal dat je het fijn vindt om ondanks dat het heel vervelend is, blij bent niet de enige te zijn :)

Hmmm dingen die ik doe op een dag zijn:
- tekeningen maken voor volwassenen
- yahtzee! (Of hoe je dat ook spelt)
- films en series kijken
- fictie boeken lezen (ook non-fictie, maar dat kost wel vaak meer energie en kan mijn angst of humeur sterker beinvloeden, dus die lees ik zeker niet in de avond voor het slapengaan)
- wandelen (rond 20 minuten)
Sudoku, filipine en zweedse puzzels.
- puzzelen (ga ik binnenkort mee beginnen)

Ik was een paar weken geleden alweer begonnen met zwemmen en krachtsport, om vervolgens heeeeel veel somberheid en depressieve gedachten te krijgen. Dus heb toen even een flinke stap terug gedaan, want de staat van mijn mentale gezondheid was zeer labiel te noemen. En ik ben daar nogsteeds zoekende in. Ik merk dat ik als ik heeeel goed naar mijn lichaam luister, wat ik nog niet altijd doe, zijn mijn angst en somberheid een stuk minder en beter te behappen. Dan heb ik de energie om met die angst samen te werken, uit te nodigen en te accepteren.

Ik ga trouwens binnenkort een verzwaard deken proberen bij het slapengaan, zou goed werken bij angst en slaapproblemen. En ik lig sinds kort elke dag 30 minuten (voor het slapengaan) op een spijkermatje van flowee, werkt heerlijk ontspannend, kom er sneller door in slaap (in plaats van 2 uur 45 minuten) en je zit door de lichamelijke sensatie niet zo in je hoofd, maar meer in je lijf. Werkt bij stress, hoofdpijn, stijve spieren, slaapproblemen. Dus vandaar besteld en tevreden tot nu toe. Dus ik ga hem misschien ook overdag proberen als rustmoment.

Naast je eigen grens ontdekken en aanvoelen helpt het mij ook enorm om mijn grens aan te geven bij familie en vrienden. Ik zeg vaker iets af of verplaats iets. Of ik bel met ze ipv echt afspreken, kost even minder energie.

Jeetje wordt erg lang dit maar een laatste ding wat mij echt enorm helpt soms, is om festival oortjes (alpine of loops earplugs bijv.) in te doen als ik in gezelschap zit of in een andere omgeving met veel prikkels, het lijkt echt alsof je even in je eigen veilige bubbel zit ofzo. Ik vond het echt een verrijking toen ik daar achter kwam.

In alles ben ik ook nog zo zoekende, loop ook nogsteeds tegen mezelf en mijn grens aan. Wil zo veel, maar kan het simpelweg gewoon nog niet aan. Maar komt wel!! Een nijlpaard eet je ook niet in één keer op, dat doe je ook hapje voor hapje. Met welk hapje ben jij nu bezig?

Hoi iedereen

ook ik herken me hierin !

Even kort: ben 66 jaar,heb na 35 jaar mijn man verloren,sinds 1,5 jaar alleen in een klein huisje. Ik dacht dat het wel zou meevallen….maar niks is minder waar. Nooit alleen geweest,en nu niks meer. Ook na 11 jaar mijn hondje verloren,Sinds kort.was 11. Nu 4 weken. 🙈
En omdat ik slecht tegen alleen zijn kon,daarom toch weer kleine hond genomen. Even mee naar buiten,iemand om je heen…dat zal wel helpen.wil me zo ook niet meer voelen.angstig,gen paniek, heel veel huilen nog, pijn in je hoofd,nek ,druk in me hoofd,van alles gaat erdoor heen! Pfff,puddingbenen, onrust,zo moe van,gespannen,soms halve oxazepan 0,5 mg. Het is zo eng en stil ..het alleen zijn. Heb wel hobby’s,maar niemand zegt wat uiteraard🤷‍♀️kinderen wil ik ook niet altijd belasten. Ben ik nou gek aan het worden! Ook met de Ha. Overgehad,die zegt ook dat ik nog zoveel moet verwerken,en dan ook nog alleen in
Huisje woon ,nu 5 maanden.lijkt wel of het nu pas begint !
Moest het even kwijt….😭

Ik ben inmiddels een jaar verder in mijn burnout. In het begin had ik ook enorm veel last van angstgedachten (en dat dan de hele dag door). Ik heb gelukkig vrij snel psychologische hulp gekregen (Acceptance and Commitment Therapy) en dat heeft me geholpen om die gedachten minder serieus te nemen (maar dat heeft me wel veel tijd gekost).

Daarnaast is het belangrijkste: rust rust rust. Want het is die extreme vermoeidheid die de angst in stand houdt. Maar een hele dag op de bank liggen, gaat ook niet helpen. Daarom is het heel belangrijk om te kijken wat voor dingen jij kunt doen die je hoofd een beetje los kunnen laten. Voor mij was dat legpuzzels maken, tekenen, soms luchtige boeken lezen (al triggerde dat soms ook wel weer dingen), puzzelboekjes, korte wandelingetjes of zelfs lego bouwen: vooral fysiek iets doen, dus. Daarnaast zette ik om de anderhalf uur een wekker en dan deed ik een "dutje" van een kwartier. Dan gingen mijn gedachten weliswaar met me aan de haal, maar dan had ik in ieder geval ook fysiek even een pauze gehad. Ik deed dan wel eens een mindfulness-oefening en op een gegeven moment heb ik een soort ademhalingsapparaatje gekocht, zodat ik me kon focussen op het 'mee ademen' met dat ding. Ik wist namelijk ook niet meer hoe ik rustig moest ademen.

Ik ben er nog zeker niet, maar uiteindelijk hebben deze methoden mij wel geholpen om stappen te zetten en mijn angst is over het algemeen wel echt significant afgenomen. En daarmee voel ik me ook weer wat meer mezelf, in plaats van het slappe, depressieve, emotionele aftreksel dat ik in het afgelopen jaar grotendeels ben geweest. Wat een pittige tijd, zeg.

Heel veel sterkte.

Lieve allemaal,

Wat ben ik blij met jullie uitgebreide reacties en tips, dat doet me echt heel goed. Zo te lezen hebben jullie ook flink wat voor je kiezen (gehad). Erg knap hoe jullie bezig zijn met jullie weg naar herstel 🩷 Een aantal van jullie tips neem ik zeker mee. @Ax, is het apparaatje van Moonbird?

Zelf ben ik bijna een jaar bezig, met in de wintermaanden het allerdiepste dal (verwijzing crisisdienst, veel medicatie, alleen maar ellende). Sinds het voorjaar klim ik gelukkig langzaam wat op, maar helaas nog een lange weg te gaan. Aanvullend op jullie tips, wat mij een beetje helpt:

- Zwemmen in natuurwater
- Tuinieren (bloemen en groenten zaaien) en kamerplanten stekken
- Schrijven
- Voetenbadje
- Met een kopje thee in de zon zitten
- In het park op het gras liggen en het gras voelen
- Op een spijkermat liggen (ook lekker om je voeten op te zetten terwijl je bijvoorbeeld aan het lunchen bent)
- Meditaties en podcasts van Nanne van der Leer (Lief Leven)
- Bodyscan meditaties
- Magnesium Bisglycinaat voor het slapen gaan (misschien is het placebo, maar ik merk dat ik sneller in slaap val)
- ‘Je bent je angst niet, je ervaart het. Probeer het er te laten zijn en van een afstandje te bekijken, dan kan het langzaam loslaten’
- ‘Ik ben niet stuk, mijn systeem is nu alleen van slag’

Veel sterkte allemaal ✨

Liefs Nien

Hoi…Ax

Ik diamond Painting, lees,tv,spelletje I-pad.
Heb niet veel vriendinnen of zo,nooit tijd voor gehad,altijd gewerkt. Nú alleen,kan om alles huilen,alles op de automatische piloot of zo.
Ik st op en voel de k.dag al aankomen, zit niet 24 uur op de bank,maar van binnen ben ik dan aan het trillen,duizelig, wazig! Ik vind dat zo eng,en door de angst wordt het erger of zo! Heb nu dan dat kleine hondje, Marvins het zo erg.
Heb wel therapie gehad,heb iets geholpen,maar zodra ik stress ervaar….pffff beren op de weg! Hoezo dan?
1,5 jaar me man nu weg,dus ben zo’n 2 jaar met hem bezig geweest,zelf nog ziek geweest,gelukkig gaat het goed,maar dat hakte er wel allemaal in. Ga ik dan nu opkrabbelen? Wil me zo niet voelen. Dus nu soms 1of 2 x per dag halve oxazepan,dan is het even wat rustiger! In me hoofd. Verschrikkelijk 😥 heel soms geen halve oxa nodig,dan is het even redelijk,maar kan zo omslaan!
Bedankt voor je reactie !

@Nien yes heb de Moonbird. En ik heb echt ervaren dat het wat helpt, dus ben er wel blij mee. Heb maandenlang gehad dat ik alleen maar nadacht over 'hoe moet ik ademen', en daar helpt het bij. Bovendien merk ik ook echt dat ik weer wat makkelijker in slaap val, al is het natuurlijk geen wondermiddel.

@An het trillen, duizelig en wazig herken ik enorm. Doodeng om ineens dingen bij je lichaam te ervaren die je nooit eerder ervaren hebt, en het is ook aan niemand uit te leggen die het nooit heeft meegemaakt. Misschien helpt het om te weten dat het 'normale' symptomen van een burnout zijn (al is er niks normaals aan een burnout) en dat het ook écht minder wordt naarmate je meer herstelt. Inmiddels lukt het me meestal om bepaalde klachten als 'herkenningspunten' te zien dat ik weer mijn grenzen heb overschreden (en helaas gebeurt dat nog vaak).

Diamond Painting is ook een goeie, inderdaad. Ik heb zelf ervaren dat ik veel sneller overprikkeld raakte als ik iets met een scherm deed, dus dat heb ik geprobeerd zoveel mogelijk te vermijden, zeker in die eerste heftige maanden. Je hebt ook kleurboeken voor volwassenen die heel fijn zijn, en er zijn zelfs 'mindfulness' puzzelboeken. Dat zijn dan puzzels dat je van getal naar getal lijnen moet trekken en zo.

Ik weet ook dat de dagen in het begin verschrikkelijk lang waren, en tegelijk waren de nachten ook heel vermoeiend omdat slapen zo moeizaam gingen. Ik kan alleen maar zeggen dat het echt beter wordt, maar dat het een verschrikkelijke tijd is om doorheen te gaan. Heel veel sterkte.

Hoi Ax

Ben blij met wat je schreef…dat het ECHT overgaat 🙏 en idd. Je kan het niet uitleggen,zo eng. Sommigen kijken me aan of ik niet spoor . Dus ja…dan zeg ik niks meer.
Daarom dus soms de halve oxa .
Al duurt het lang,ben tenminste niet gek en dat het (gewoon) B.o. is. Ook zegt men vaak : ach ..ben je gek,hadden ze vroeger ook geen last van ! 🤷‍♀️🙈

Kleurboek heb ik ook,maar vind ze vaak te druk ! Bij action winkel in Houten. En de puzzels van getal naar getal zal ik ook naar kijken. Heb ze nog niet gezien 🤔 heten die dan mindfulness . ?
Dank je wel alvast

Hoi An,

Dat mensen geen begrip kunnen opbrengen, blijf je houden, helaas. Mijn manier is om me in deze tijd alleen te omringen met mensen die op z'n minst hun best doen om het wel te begrijpen, en de rest maar gewoon te laten (makkelijker gezegd dan gedaan).

Ik heb zelf geïnvesteerd in een wat beter kleurboek die meer bij me past, je hebt er een heleboel soorten. En heb me zelfs een tijdje vermaakt met kleurboek voor kinderen, omdat die wat simpeler zijn. Qua puzzelboeken: Denksport heeft sowieso 'Mindful Kleuren' en een 'Mindful Puzzelen' boekjes. En heb zelf daarnaast ook drie edities van 'Lijnpuzzels' van Denksport gekocht, dat is dat lijntje trekken tussen getallen. Bij mij lagen ze allemaal te koop bij de Primera.

Hoi Ax

Ik zal even kijken bij Primera ! Dank je wel!

Lees niet zoveel dat mensen veel huilen tijdens de B.o. of overspannenheid. ? Vaak als ik ergens aan denk,of tegenop zie , of een afspraak heb voor iets ,soort van angstig voor….van alles🤷‍♀️ is dat ook normaal.? Duizelig ,het is druk in me hoofd,met van alles ,en kan het niet echt benoemen 🙈gespannen zijn…etc. Vind dat zo erg🙈 lijkt soms of er iets boven me hoofd valt ? Bah…..echt zo eng,en niemand die ff zegt : komt goed ! 😥 sorry voor het klagen .

Ten eerste: dit hele forum is erop gericht om je ei kwijt te kunnen. Het is dus absoluut niet klagen.

In mijn ervaring: ik huilde aan de lopende band, soms met aanleiding, soms ook volledig zonder. Nu een jaar verder huil ik nog steeds af en toe zonder duidelijke reden, maar in het begin was het ongeveer de helft van de tijd.

En ook al die enorm vage fysieke klachten horen bij een burnout. Je zenuwstelsel bestaat uit twee delen: een actief deel en eentje die zorgt voor rust. Die twee horen in balans te zijn, als een soort wipwap. Maar als je te lang chronische stress hebt, gaat het actieve deel overheersen en uiteindelijk breekt de wipwap. Het deel dat voor rust moet zorgen, werkt dan eigenlijk niet meer.

En daardoor is je lichaam dus constant stresshormonen in je lichaam aan het pompen (waardoor je gespannen bent), terwijl je letterlijk al je reserves opgemaakt hebt. En dat zorgt ervoor dat eigenlijk elke prikkel er één te veel is.

Fysiek merk je dit doordat je je dus constant nerveus voelt, je hoofdpijn hebt en je wazig/duizelig voelt, en dat je gedachten overuren maken (je staat immers altijd 'aan').

Daarnaast zorgt een knak van die wipwap er ook voor dat je hersenen ietsje anders gaan werken: het deel dat voor je emoties zorgt, wordt groter/actiever, en het rationele deel juist kleiner/minder actief. Kortom, je emoties gaan alle kanten op en je kunt het veel minder goed relativeren. Daar horen alle angstige gedachten bij.

Ik kan je beloven dat met voldoende rust het beter wordt, ook al duurt het lang. En het is ook heel erg belangrijk om op een gegeven moment hulp te krijgen om iets te veranderen in je manier van werken/denken/doen, want je bent op een bepaalde manier in een burnout terechtgekomen en je wilt voorkomen dat het nog eens gebeurt. Maar goed, dat is echt de tweede stap, als je al weer een heel klein beetje meer energie hebt.

Ik heb zelf het boek "Over de kop" van Brankele Frank gelezen. Zij legt uit wat een burnout nou eigenlijk is, welke processen er in het lichaam plaatsvinden als je chronische stress ervaart en waarom je je nu voelt zoals je je voelt. Vond het erg verhelderend (en soms wat confronterend) en het heeft me geholpen om beter te begrijpen waarom ik me zo ellendig voelde, en ook waarom ik in eerste instantie in een burnout terecht ben gekomen.

Hoi Ax

Dank je wel voorde opbeurende woorden!
Doet me ff goed! Hoewel ik nu alweer een huilbui heb tijdens je bericht lezen.🤷‍♀️
Ben altijd wel emotioneel ,zeker na alle ellende,maar nu…pfff. Gelukkig lees ik nu van jou dat er meer mensen zijn, maar je ziet ze natuurlijk niet.
Ik zal ok eens kijken naar dat boek,misschien is het wat voor mij!
En soms een oxazepan soms 2x 0,5 mg per dag,is net even de zet die ik nodig heb om het rustiger te hebben.
Afgelopen week was het 1x halve oxa,en nu ff niet.
Ik weedom niet hoe dat werkt in mijn hoofd,maar dan is het net ff beter voor 3-4 uur.zeker als ik een afspraak heb,met iets . Vind het zo erg dat ik zo ben. Sommigen zeggen : je hebt het nog niet geaccepteerd…alleen zijn,niemand zegt iets, je k.t. Voelen,afleiding zoeken….etc.ik word er zo moe van,en soms dus nergens zin.ik hoop dat het niet heel lang duurt.
Standaard zakdoekjes in me tas…of angstig zijn is niet wat ik wil…..
Hoe heb jij dat dan gedaan in het begin met huilen ,angst?
Ik weet niet of je alleen leeft,maar vind dit echt pittig,om zelf hier door te komen. Pff

Lees je graag weer!

@An

Ik lees je reacties steeds. Ik wil je even heel veel kracht en sterkte toewensen. Je doet het toch allemaal maar.
Overlijden man, verhuizing, overlijden hondje...
En huil maar An, dat mag!
En de reacties van de sommige mensen....ach soms weet men gewoon niet wat men moet zeggen. 😉
Maar gelukkig hebben we dit forum 🙏
En hier kan en mag je gewoon je ❤️ luchten.
Een dikke knuffel An en het komt goed!!

Een medelotgenoot

@An wat naar om te horen dat je zoveel onbegrip merkt in je omgeving, zeg. :( Dat huilen is vermoeiend, hè? Maar weet wel dat het mag en logisch is en dat het juist heel goed is als je ruimte geeft aan je eigen emoties.

Helaas geldt voor veel mensen die nooit in een depressie of burnout hebben gezeten, dat ze geen idee hebben hoe het is en daardoor ook moeite hebben om begrip op te brengen. Vaak komen ze met goedbedoelde adviezen en meningen, die maar in veel gevallen voel je je daar alleen maar slechter door. 'Als zij zeggen dat ik er overheen moet zijn, waarom ben ik dat dan nog niet?' Dat soort dingen. Het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar probeer dat soort opmerkingen van je af te laten glijden. Hun mening doet er niet toe; zij weten niet wat jij doormaakt. Ik vergelijk het vaak met dat iemand die nog nooit achter het stuur heeft gezeten, jou advies geeft over hoe je het beste kunt autorijden.

Ik ben zelf iemand die alles enorm analyseert en uitzoekt. Dus toen ik net thuis kwam te zitten met een burnout, was ik alleen maar bezig met: wat moet ik doen om hier zo snel mogelijk weer uit te komen? Ik deed elke dag minstens één mindfulness-oefening, ik ging meteen naar de huisarts voor een doorverwijzing naar de psycholoog, ik deed ademhalingsoefeningen... En hoewel het allemaal goede stappen waren, kwam ik er vrij snel tijdens mijn eerste therapiesessies achter dat ik dat allemaal alleen maar deed om mijn emoties te onderdrukken. Dus leerde ik met bepaalde oefeningen om meer ruimte te geven aan mijn emoties, iets wat echt lastig is maar wel heel belangrijk. Kortom: huilen mag, je verdrietig/teleurgesteld voelen mag.

Ook in mijn angsten probeerde ik heel erg de controle te zoeken, door bijvoorbeeld symptomen van mijn lijf te googlen of zelfs ChatGPT te vragen of het normaal is ttv een burnout. Inmiddels heb ik ontdekt dat dit gedrag - het zoeken naar bevestiging dat je angsten niet echt zijn, naar controle - ook juist averechts werkt.

Kortom, ik begon pas verbetering te merken toen ik mijn emoties de ruimte leerde geven en ik niet constant op zoek was naar bevestiging tegen mijn angsten, maar die piekergedachten niet al te serieus leerde nemen. Maar ik heb hier wel hulp bij gehad, d.m.v. Acceptance and Commitment Therapy. Ik kan het iedereen met angstgedachten aanraden, want inmiddels lukt het mij steeds beter om mijn piekergedachten naast me neer te leggen. Maar het heeft me ook wel tijd en energie gekost om dat te leren, en dat doet het nog steeds.

Het belangrijkste is om jezelf rust te geven en ruimte te gunnen aan je emoties. Fysiek ben je op, mentaal ben je op, en het kost tijd om verbetering te merken. Maar die verbetering komt, echt waar. En hoewel het herstel enorm grillig is, is er een stijgende lijn.

Heel veel sterkte.

Dankjewel Ax voor je laatste bericht. Ik herken veel van mezelf in wat je geschreven hebt. Ik wil ook altijd meteen begrijpen en weten wat ik ervaar, waarom ik dat ervaar en hoe het weer weg te krijgen. Ook letterlijk doorschieten in het willen herstellen en dat dan proberen te versnellen door alles heel 'goed' te doen. Laat dat nou net één van de patronen zijn die mij in een burnout hebben gejaagd. Ik betrap mezelf er meer op dan ik toegeven wil. Dat patroon loslaten wordt nog wel een dingetje, maar ik kom er uiteindelijk wel. Maar ik word af en toe zo moe van mezelf. Die behoefte aan controle, terwijl je eigenlijk dondersgoed weet dat je nergens echt controle over hebt.

Jouw bericht heeft mij weer even met mijn neus op dit feit gedrukt en daar dank ik je voor. Ik wens je veel succes met je proces!

En An en Nien! Ook veel succes! We komen er wel!

@Devin ik denk persoonlijk dat het me nooit gaat lukken dat patroon volledig los te laten. Ik heb recent een ADHD-diagnose gekregen en heb me daar ook weer volledig in gestort, om volledig te begrijpen wat er dan is en hoe ik ermee kan dealen. Op zich niet verkeerd, maar ik schiet er in door.

Maar bewustwording is een enorme stap, want dan kun je jezelf op dat soort momenten een beetje afremmen. Ik ben blij dat ik daar bij jou bij heb kunnen helpen; ik ben zelf enorm blij dat mijn psycholoog me af en toe weer even op de rem weet te trappen.

In mijn therapie wordt het onderscheid gemaakt tussen 'pijn' en 'lijden'. De pijn is datgene wat werkelijk naar is: het hebben van een burnout, het verlies van een dierbare, een ontslag. Maar ook kleinere dingen, zoals een tijdelijke blessure, een aanvaring met je partner, of pijn omdat je je teen keihard stoot. Lijden is hoe je de pijn probeert te bestrijden; altijd positief proberen te blijven, controle terug te zoeken, pijnstillers te nemen, situaties te vermijden.

Maar de pijn zelf is al pittig genoeg, en mag er ook zijn. Want als je die pijn niet toelaat, blijft het in je systeem, blijft het altijd sluimeren. Stel dat je gevallen bent van je fiets (pijn), en je durft daarna niet meer te fietsen (lijden), dan heb je jezelf daarmee te pakken. Of je verliest je dierbare (pijn), maar je mag van jezelf niet te lang rouwen (lijden), waardoor je het nooit goed verwerkt, het verdriet onderhuids blijft zitten en je in een neerwaartse spiraal terecht komt.

En in ons geval: je zit in een burnout (pijn) en je gaat op zoek naar alle mogelijke manieren om er zo snel mogelijk uit te komen (lijden), waardoor je dus niet de rust krijgt die je nodig hebt en alleen maar verder in je burnout zakt. Het is allemaal logisch en eenvoudig op papier, maar in de praktijk zo moeilijk om uit te voeren omdat de pijn ervaren gewoon écht niet leuk is.

Ax, super herkenbaar allemaal!

ACT lijkt veel op het online programma dat ik gevolgd heb (en nog soms doe)

Ook de pijn/lijden schema's heb ik diverse keren gemaakt.
Waar ik steeds maar tegenaan loop is al het geleerde toe te passen. De momenten dat ik me goed voel, dan kan ikbgenirten va een kopje koffie in de zon, of een film onder een dekentje in de winter.

Maar als de stress/spanning/angst (ik denk dat het allemaal een beetje hetzelfde is) toeneemt, dat ga ik analyseren, lijden, strategieën inzetten etc.

Juist tijdens de goede periodes kan je veranderingen maken. Maar juist dan doe ik niks (ook vorm van vermijden misschien)

Hoi medelotgenote,Nien

Zie nu je reactie..keek eroverheen🤷‍♀️dank voor de positieve reactie !
Onkruid vergaat niet zei mij moeder altijd…en dat klopt ook wel,,maar wat je zegt..zo zwaar! En veel onbegrip. Maar ach…gewoon doorgaan. En zeer zeker veel huilen en angstig voor zomaar iets. Natuurlijk zit ik nu ook sinds 5 maanden in een klein huis,alleen,maar altijd mensen om me heen gehad. En nu …STIL, niet ff kletsen of wat ook. Wel blij met me hondje ,al praat ze niet😌 toch wat afleiding….
Nog niet ergens zin ,diamant painting doe ik als ik zin heb,maar nog ver te zoeken! Pfff
Lees jullie graag weer !

Hoi Newbee,

Vergeet niet dat het ook veel moeilijker is om je tot zoiets te zetten als je je goed voelt, want dan wil je gewoon lekker genieten van het moment. En dat is ook gewoon heel terecht en juist heel mindful!

En dat je die strategieën inzet als het minder gaat, lijkt me ook logisch. Ik denk ook niet dat je er helemaal vanaf gaat komen, maar je bewust zijn dat je dat weer aan het doen bent is een hele grote en belangrijke stap. Mijn gedachten denderen altijd als een soort sneltrein door mijn hoofd; het analyseren is al gebeurd voor ik er überhaupt iets mee kan. Maar het feit dat ik dat weet, betekent dat ik in ieder geval af en toe even een stapje terug kan zetten. Even een mindfulness oefening doen, even iets doen wat mijn gedachtenstroom vermindert (lezen, film kijken, wandelen, etc.). En zo toch net iets gezondere coping mechanismen inzetten, alle beetjes helpen.

Hoi Ax

Ja ik snap dat het brein zo werkt, maar wat ik vaak tegen anderen zeg, geldt natuurlijk ook keihard voor mij.

"Als je doet wat je altijd deed, dan krijg je wat je altijd kreeg."

Ik ben ervan overtuigd dat wanneer ik meer probeer om de kleine stapjes te maken die nodig zijn, dat ik op de lange termijn verandering ga zien.

Mindfulness oefeningen zijn goed als je ze doet omdat je het prettig vindt. Wanneer je ze doet om de spanning van dat moment weg te krijgen, dan zet je het in als strategie. En dat is wat velen doen (ik niet uitgezonderd)
Je gaat afleiden, vermijden, verdoven, controle proberen te krijgen. Hel menselijk, maar op de lange termijn levert het weinig op.
Dus ik wil leren om in kleine situaties de spanning er laten zijn, en door terug te kijken op situaties, ook voor mezelf te leren, war gebeurde er nou en waarom had ik daar last van? Want een ander heeft bij exact dezelfde situatie ergeen of veeeel minder last van.

En dan bedoel ik de kleine situaties, niet e grote overspoelingen, want dan kan je weinig anders dan uitzingen.
Maar bv iemand kruipt voor in de winkel. Noem maar even een klein ding. Ik kan daar thuis nog boos over zijn of last van hebben, terwijl iemand anders dat na 10 seconden al kwijt is. Dus zijn/haar emmer vult hierdoor niet, maar mijn emmer loopt weer iets voller. Niet veel, maar wanneer er veel kleine dingen gebeuren, dan kan dat op een bepaald moment tot een "overspoeling leiden wanneer er wat groters gebeurt. Als ik kan leren door met die kleine zaken anders om te gaan heb ik voor de grotere zaken meer "ruimte", naast dat ik daar op termijn ook beter mee om kan gaan.

Hopelijk is het een beetje duidelijk wat ik bedoel 😊 (een van de problemen is dat ik me veel te weinig uit, dus krop alles op en de spanning neemt daardoor alleen maar toe))

Hoe gaat het nu met je ?

Hoi Newbee,

Ja zeker mee eens! Dit komt ook in mijn therapie voor. In het begin (en eigenlijk nog steeds) moest ik mijn eigen 'regels' noteren en die leren doorbreken. En dat konden in het begin hele kleine dingen zijn. Zo was één van mijn problemen dat ik het mezelf eigenlijk niet waard vond om een plekje in de maatschappij in te nemen. In het groot uitte zich dat in zelfbeeldissues, maar in het klein uitte zich dat bijvoorbeeld in dat ik bij de zelfscankassa zo snel mogelijk mijn boodschappen scande omdat er anders iemand op moest wachten in de rij. Of als je iemand passeerde op het voetpad, dat ik áltijd degene was die opzij stapte.

Door dat soort kleine regeltjes heel bewust te doorbreken, creëerde ik bij mezelf de bereidheid om mijn eigen patronen ook op grote schaal te doorbreken. Want hoewel het niet mogelijk is om je gedachten te sturen (want die komen en gaan, daar heb ik geen controle over), kon ik mezelf wel in mijn ácties laten zien dat ik het waard was. En dat onbehaaglijke gevoel dat ik erbij kreeg als ik stoïcijns aan dezelfde kant van het voetpad bleef doorlopen, mocht er zijn. Normaliter zou ik dat gevoel willen onderdrukken door toch aan de kant te gaan, maar dat deed ik nu dus niet.

Een jaar later heb ik mezelf er recent op betrapt dat ik bij de zelfscankassa gewoon boodschappen deed, en pas toen ik klaar was zag dat er een hele lange rij stond. Het was iets heel kleins maar voelde als een grote overwinning. En ik merk ook dat ik wat minder confrontaties uit de weg ga, omdat ik het mezelf tegenwoordig waard vind. 

Ik ben het trouwens met je eens dat mindfulness ook weer een copingsmechanisme kan zijn om die gevoelens te onderdrukken. Ik doe zelf echter dan wel heel bewust een oefening die gericht is om het ruimte geven aan de onprettige gevoelens. Die doe ik juist als ik merk dat ik weer voor dat gevoel wil vluchten (:

Hoi allemaal

Heb even weer gelezen en herken veel van jullie: hoe kom ik hier vanaf.?
Klein huisje, je bent zo klaar met huishouden doen! Dat doe ik in de ochtend,en dan …komt het op me af,piekeren..weer even huilbui zomaar,heb me hondje is afleiding,even naar de winkel…tv,spelletje,diamant painting.
Ik heb bij Ax gelezen datje het “moet laten gebeuren” dat probeer ik ook. Maar wel verdomd moeilijk.duizelig,droge mond ,moe,kermis in me hoofd. 
Bezig blijven,maar kan niet 24 uur per dag toch. Laat de tranen en wat angstig zijn ,maar gewoon toe! Is dat ook een deel beter worden? Therapie heb ik niet veel aan gehad,omdat ik toen midden in de shit zat.man weg,huis zoeken,zelf nog ziek was, etc. Heb niet zoveel vriendinnen die zoveel meegemaakt als ik,dus ze begrijpen het niet altijd . Ze zeggen wel : ga wat doen,je moet eruit,in me eentje?,vrijwilligerswerk etc. Pfff maar zo nog geen fut voor!🤷‍♀️ nu hoop en denk ik dat ik het ook red….maar het duurt wat langer om eruit te komen. Op mijn eigen tempo🙈🤷‍♀️ lees jullie graag 🤔

Jep erg herkenbaar, maar sinds mei in een burnout is het ook nog lang niet stabiel naar mijn ervaring. Ik begon ook na 4 maanden met werken. Alle heftige klachten kwamen weer terug en lag na werk alleen maar in bed, zo overprikkeld. Maar merkte wel dat ik enigszins eraan ging wennen en het na een paar weken weer afzwakte. Nu 8.5 maand verder en merk echt verschil in heftigheid. Helaas ben ik er nog niet, maar het wordt beter met de tijd, kleine stapjes met af en toe terugvallen die ook uiteindelijk gaan afnemen in heftigheid en tijdsduur.

Bedankt voor je reactie!

Lijkt erop dat je lijf toch nog niet helemaal hersteld is. Dat je hartslag zo snel omhoog schiet komt omdat je autonoom zenuwstelsel overprikkeld is, het is heel snel geactiveerd zeg maar. Heeft heel veel tijd nodig voordat dit weer normaliseert. En 6 mnd in een burnout is relatief kort. Maar ik weet natuurlijk niet hoe lang je aanloopperiode naar die burnout is geweest. (Hoe langer de aanloopperiode, hoe langer het herstel). Als je nog steeds fysieke klachten hebt en snel vermoeid bent bij inspanning zit je dus nog in je herstelproces. Geef het tijd...met een gemiddelde burnout ben je al snel een jaar bezig. Dus vooral niet te snel willen gaan.
C.

Oprecht bedankt voor je mega helpende reactie!
Liefs

Hey!

Afgezien dst ik jij weer aan het werk bent en ik niet. Ervaar ik dezelfde dingen.

Mijn hartslag kan op sommige momenten vooral met het warme weer en inspanning ook hoog blijven voor een tijdje. Maar het zakt altijd weer naar normaal. Soms erg lastig en angstaanjagend aangezien ik ook hypochonder ben maar ik leer er mee te leven. Inderdaad de negatieve gedachtes aan de zijkant schuiven.

Maar ik begrijp heel goed de frustratie. Meerdere onderdoeken heb ik al gehad.. maar nee dat is allemaal gezond. Ik heb daarbij ook bij opbouw van spanning of orikkels. Maar daar tegen over juist ook in ontspanning last van overslagen en schrokken vanuit het middenrif.

Het zal nog even duren, extra rust nemen en er tegen aan.

Groetjes

Zoek een goede psycholoog/coach die je kan begeleiden. Het is heel belangrijk dat je je activiteiten langzaam aan opbouwt. Je moet jezelf niet overbelasten maar ook niet onderbelasten. Gaat om de juiste mix van inspanning, ontspanning en afleiding. Die balans vinden is ontzettend moeilijk en ondersteuning hierbij kan goed helpen om je op t juiste pad te krijgen zodat je lichaam weer richting herstel kan gaan. En ja, dat betekent dus ook een leven zonder al te veel stress en prikkels.
C.

heb gelukkig al recent hulp en heb mijn eerste kennismaking gedaan bij een psycholoog, die balans vinden is voor mij inderdaad moeilijk en soms weet ik het pas de volgende dag pas, zal het wat rustig aanhouden hoop gewoon snel de oude te worden.

Hoi Sammy,
Die balans vinden is voor iedereen moeilijk, gaat met vallen en opstaan. Dat leer je ook door over je grenzen te gaan, dan te constateren dat je weer meer klachten krijgt, waarna je dus weer voorzichtiger wordt. Maar goed dat je hulp krijgt! Houd moed, je komt er wel.
C.

Ik ben trouwens circa 6 weken geleden gestopt met Quetiapine (om te slapen), en 1,5 week geleden na afbouwen gestopt met Escitalopram, omdat ik wil uitsluiten dat mijn hoofdpijn misschien daardoor veroorzaakt wordt.

Die hoofdpijn klachten ervaar ik al een jaar lang ofzo, maar tot nu toe heeft het stoppen met beide medicaties niet geleid tot enige verbetering….

Beste A., ik heb dit ook, ik word er helemaal gestoord van! Sommige dagen voelt het alsof mijn hoofd tussen een bankschroef zit, andere dagen heb ik migraine en dan ineens ben ik 2 dagen hoofdpijn-vrij en dan begint weer vanaf voor af aan. Mijn nek doet ook chronisch zeer, ik doe regelmatig oefenen en heb een massagegun gekocht, maar bijna elke dag komt die hoofdpijn weer.

Ik ben naar de fysio geweest voor spanningshoofdpijn, ik ben gemasseerd en gekraakt, maar het heeft maar even geholpen.

Ik weet niet of je een man of vrouw bent, maar bij mij wordt het rond de menstruatie nog allemaal 10x erger.

Ik heb ook de oplossing niet behalve, paracetamol, ibuprofen en migrainetabletten van de huisarts.

Ik zit nu een jaar in de burnout, werk wel weer, maar het gaat nog niet van harte 🤦🏻‍♀️

Hallo Suus,

Ik ben een man, dus heb geen last van de maandelijkse problemen zeg maar. 😉

Ik was van de week bij de Osteopaat geweest die mijn kaken en nek behandeld heeft, de dag erna was het zowaar een dagje iets minder slecht, maar de dag erna weer ruk.

Enige wat bij mij tijdelijk verlichting lijkt te geven is een migrainemasker (of icepack), welke ik dan een minuut of 20 op mijn hoofd doe.

Als jij al sommige dagen ervaart zonder die hoofdpijn ben je in elk geval een stapje verder dan ik, ik heb 3 maanden geleden mijn re-integratie neergelegd omdat ik eerst (nagenoeg) klachtenvrij wil worden.

Het vreemde is dat ik fysiek op zich best oké ben, maar mijn klachten zich met name concentreren op hoofdpijn en overprikkeling….

Iemand anders nog ervaringen of tips?

Hoi,
Hier ook elke dag hoofdpijn, al sinds ik in burnout zit, bijna 2 jaar nu. Komt door hoge spierspanning in rug, schouders, kaken wn hoofd. De hoofdpijn neemt wel toe als ik teveel doe bv te lang achter Pc, te langdurige sociale contacten etc. Je zenuwstelsel is overprikkeld dus je kunt er eigenlijk niet veel tegen doen behalve accepteren dat het nu zo is. Ik laat mezelf 2x per mnd masseren (mn bovenrug en schouders) en doe laag-intensieve sport zoals pilates. Verder wandel ik elke dag. Kortom, probeer zoveel mogelijk te ontspannen.
C.

Tja, acceptatie, deels heb ik mijn situatie wel geaccepteerd, maar er zijn ook meerdere momenten per dag waarop ik denk: gaan die klote klachten nou nooit een keer over??

Ik wandel en fiets ook dagelijks rustig, en voor de rest kleine huishoudelijke taken enz.

@Suus, welke migraine tabletten gebruik jij? En helpen deze naar tevredenheid?

Bedankt wederom.

Hi A., ik gebruik rizatriptan (alleen op recept verkrijgbaar), ze werken snel, mits je ze snel inneemt, dus bij de eerste klachten. Ze zijn wel slecht voor je maag, dus je kunt ze niet dagelijks gebruiken. Voor de rest leef ik nu dagelijks op paracetamol, ook niet top, maar je moet wat.

Overigens pas gaan werken als je volledig klachtenvrij bent, is een mooie gedachte maar ik denk niet realistisch. Een burnout heeft een ontzettende nasleep die jaren kan duren. Ik had ook die gedachte: eerst klachtenvrij en dan aan het werk, maar dan ga je thuis wel meer piekeren.

Suus, bedankt voor je reactie.

Ik ben zelf vorig jaar juni in mijn burn-out beland, maar ben in september vanuit een soort schuldgevoel en verveling al weer gaan re-integreren, ondanks dat ik nog best een hoop klachten had.
Vanaf oktober gestart met Escitalopram, en daar half maart vanwege bijwerkingen toch weer mee gestopt.

Het lastige is dat tijdens mijn re-integratie ik een zeer ingewikkeld project heb begeleid (wel dmv thuiswerken), en dat dit me ook weer een hoop stress heeft opgeleverd, waardoor ik eind mei helaas weer mijn werk heb moeten neerleggen.

Het is wel best lastig inderdaad om de dagen door te komen zonder de afleiding van het werk, echter ben ik bang dat met re-integreren door mijn klachten heen ik het weer erger maak.

Volgende week start mijn 2e spoor traject ook, dus ik wil eerst dit even afwachten.

Mag ik vragen wat voor werk jij precies doet?
En doe je nu een soort van light variant van je normale werkzaamheden?

Alvast bedankt wederom.

Hi A., ik doe administratief werk, met veel cijfers, voor mijn burnout werkte ik fulltime (40 uur), nu gemiddeld 32 uur, meer uren red ik niet. Ik ben in september 2023 uitgevallen, en ben in feb 2024 weer gaan opbouwen. Ik moet nu wel veel pauzes tussendoor nemen, anders red ik het niet. In de weekenden ook vaak extra uurtjes plat. om te ontprikkelen.

Wat jammer dat je tijdens re-integratie een ingewikkeld project hebt moeten leiden, ik was dan denk ik ook compleet weer ingestort. Ik denk dat deze ervaring jouw weer heel angstig heeft gemaakt om het überhaupt weer eens te proberen, wat heel logisch is. Ook onhandig van je werkgever om je zo'n klus te geven terwijl je aan het opbouwen bent.

Ik ben begonnen met makkelijke klusjes, later steeds langer en intensiever qua concentratie, tussendoor ook korte vakanties genomen want dan werd het me weer even teveel allemaal.
Ik werk niet meer zo hard als vroeger, ik zeg het eerlijk, je moet dat ook niet meer willen, die oude verzie is immers overspannen geraakt. Maar ik heb nog dagelijks klachten: dan weer hoofdpijn, dan weer duizelig, dan weer emotioneel en dan ineens weer een dag niks aan de hand. Het is heel grillig nog, sterkte ermee!




Ik denk dat

Ik had ook een tijdje met hoofdpijn te maken, vooral in het begin van mijn burnout. Het ging na 4 maanden wel weer beter, maar toen ging ik weer aan het werk. Het kwam toen met allemaal andere klachten keihard terug. Nu weer 4 maanden later heb ik perioden dat ik er last van heb. Echter was ik ook 2/3 maanden mijn (heftige) hoofdpijn kwijt tot ik weer een terugval kreeg en een week lang weer even last kreeg van hoofdpijn. Nu is het wel weer beter geworden maar mijn hoofd doet nog wel raar.

Hoe houd jij dit onder controle Anna, of is het vanzelf weggegaan tijdens je terugval?

Ik heb ook nog dagelijks een raar hoofd: gevoel wat watten erin, niet goed kunnen lezen soms, duizelingen, niet scherp zijn, geluiden doen zeer aan mijn oren, heb jij dit ook?

Hoe ik het onder controle houd is moeilijk te zeggen. Soms gebeurt het gewoon, maar vaak met een wandeling trok het weg. Duizelingen had ik ook veel last van, maar dat is nu ook sinds 2/3 maanden voorbij. Ik kan weer beter tegen geluiden en prikkels. Af en toe (vooral met een terugval hoe klein of groot die ook is) komt de overprikkeling wel weer even terug. Watten in mijn hoofd ervaar ik ook niet meer.

In principe is het meest storend bij mij dat ik niet in slaap kan komen en onrust in mijn lichaam met spanningen/angsten. Ik heb mijn werk nu ook voor een week afgezegd omdat ik al een week niet in slaap kan komen. Voor de rest gaat het wel de goeie kant op, maar het is moeilijk en onzeker. Nu ben ik 8 maanden aan het herstellen, waarbij ik ook veel te snel (na 4 maanden) een nieuwe baan aannam met 32 uur. Dit resulteerde uiteraard in een flinke terugval. Uiteindelijk voelde het na 6 á 7 weken oke, maar toen moest ik in rust van mijn leidinggevende. 2.5 week heb ik thuis gezeten en ben ik met vakantiewerk gestart voor 3 dagen per week, waarbij ik nu 2.5 maand werk inmiddels. Met dit alles heb ik gemerkt dat het mij enerzijds goed doet, maar anderzijds twijfel ik of ik niet beter nog eventjes thuis kan blijven en lekker herstellen. Maargoed. In ieder geval ga ik naar mijn idee wel de goede richting op, maar het duurt allemaal zooooolang.

Hi Anna, het duurt zeker lang. Ik heb ook gedacht aan een andere baan, maar ik heb er de energie nog niet voor. Sowieso alles wat mij stress/onrust geeft, resulteert gelijk in knallende hoofdpijn, dus ik houd me zo rustig mogelijk.

Ik kom ook lastig in slaap, met als gevolg dat ik in de ochtend weer gebroken wakker word. Ik probeer soms te mediteren, korte filmpjes te kijken om even uit mijn hoofd te komen.
Veel sterkte met je herstel, het is een pittige periode dit.

Mijn vriend viel het op dat mijn klachten richting en tijdens mijn menstruatie extremer zijn, dus zeker herkenbaar.

Hoi Mimi,

Ik herken het. Elke keer voel ik me een stuk beter en als dan de menstruatie om de hoek komt kijken, krijg ik weer allemaal klachten. Het lijkt alsof je ineens weer een terugval krijgt. En je raakt dan ook weer snel vermoeid en inderdaad ook duizelig..

Hi meid,

Ik heb hier zelf ook heel veel last van (toevallig dus ook afgelopen week). Lijkt me heel normaal aangezien je hormoonhuishouding sowieso al uit balans raakt tijdens een BO en tijdens de tijd van de maand dit alleen maar erger wordt. Ik zou je niet te veel druk maken want vergeet ook niet dat door de hitte het (vrouwelijk) lichaam ook weer ontregeld kan raken. Lijken me normale passend klachten voor een (vervelende) menstruatie!

Liefs

Wat vervelend. De meeste mensen hebben inderdaad ook last van maag en darm klachten. De stress slaat vaak daar naartoe. Je moet kijken waar je stress vandaan komt en dan aanpakken. Dan zal je merken zodra je rustiger bent, minder stress ervaart in je lichaam de klachten ook geleidelijk af zullen nemen.

Makkelijk gezegd dan gedaan, i know maar daar start het echt

Ja heel herkenbaar mazimo hier nog 1 ben al 14maanden in een burnout bij mij slaat het ook op mijn maag darmen heb nu 5 goede dagen gehad probeer veel te wandelen en er maar niet aan te denken vandaag weer last van mijn maag wat krijg je daar een stress van hé en echo gemaakt van mijn buik was gelukkig ook goed en veel bij de dokter geweest probeer er maar wat van te maken sterkte ook 👍

Hoi L.N.,

Ik heb ook soms dagen dat het redelijk gaat en dan denk ik dat ik uit het dal aan het klimmen ben om vervolgens weer keihard terug te vallen. Heb ook al veel bij de dokter gelopen en verschillende onderzoeken gehad waar niks uitkomt....en toch blijf ik me zo ellendig voelen. Wordt langzaam echt radeloos omdat het al zolang duurt. Ben ook vreselijk emotioneel en zou het liefste de hele dag huilen maar meestal lukt het niet eens om te huilen. Slaap ook weer slechter de laatste tijd en wordt heel vroeg wakker en kan dan niet meer slapen.

Nou Mazimo , ik zit ook ruim twee jaar met mijn burnout. Ik ervaar vooral vermoeidheid, uitputting. Als ik maar iets teveel doe slaat t stresssysteem weer op hol. Ben daar angstig voor geworden wat resulteert in veel niks doen. Maar ook dat geeft weer stress... leegte, vereenzaming en uitzichtloosheid spelen mij nu even parten.
Vandaag maar weer even stevig accepteren en berusten in de gedachte dat t goed komt.

Vast en zeker!!!!

Hoi Eric,

Vraag jij je nooit af of het ooit wel goed komt ? Ik sta nu op het punt dat ik me dat serieus afvraag aangezien het maar blijft voortduren. Elke keer als ik denk het gaat ietsje beter krijg ik weer een klap. Ik heb eerder een burnout gehad en toen was ik er vrij snel weer uit na een maand of 9, maar nu lukt het me maar niet en ik weet niet waarom....

Ik heb hetzelfde. Hebben jullie ook dat doffe hoofd? Ik word er bang van..
Het begint uitzichtloos te worden

Hoi mazimo ja dat herken ik ook emotioneel gisteren kon ik ook wel janken weer zo'n klote dag ben wel gaan wandelen met de hond die moet er toch uit hé en toen maar weer te bed waarom toch telkens weer die terug val denk je dat je eindelijk uit die dal bent pfffff wat duurt dit toch lang hé en slaap ook slecht dat piekeren maakt het er ook niet beter op probeer maar vol te houden sterkte 👍

Als ik het zo allemaal lees moet ik denk ik maar een coachingsbureau opzetten

Nou Taco zal dat zeker doen coachingbureau opzetten als dat de mensen kan helpen Top 👍

P.S Taco dan wel gratis een heleboel mensen willen helpen kost wel veel geld en dat vind ik hier heel veel steun en kost niks ik probeer ook mensen te helpen hierzo we sleuren elkaar doorheen 👍

Nou Taco krijg te horen dat formulier is niet goed ingevuld staat hierzo uw reactie is te kort pffffff maar ik hoop dus dat jij mensen kunt helpen zoals ik probeer te doen en voor niks zit bij zoveel mensen op 1 site ze vragen allern maar ....geld daar draait het tegenwoordig om beetje jammer wij kunnen dit ook op zoeken hé op internet Google soms wordt je daar niet vrolijk van hopelijk nu genoeg in getypt hierzo 👍

Hoi Mazimo,

Jawel, ik weet dat ik hier uit ga komen. Hoor dat ook van verschillende mensen om mij heen die in hetzelfde schuitje hebben gezeten. Dat sterkt mij.
Het is alleen belangrijk, voor mij dat ik de juiste beslissingen neem. Destructieve patronen en overtuigingen leer herkennen en proberen te veranderen. Die kunnen zoals Taco er wat in blijft hameren ontstaan zijn door dingen uit het verleden. Ik heb schematherapie gedaan. Maar ook mijn lichaam door veel te hard te werken en daarbij op hoog niveau te sporten, de lat veel te hoog te leggen en te weinig aan herstel denken, compleet naar de klote geholpen. Adrenalinejunkie.
Ik ervaar een enorme klote tijd al twee jaar lang maar weet dat ik eruit kom...

Jij / jullie ook !!!

Groet Eric

Ik zit al bijna twee jaar in een burnout en heb ook veel last van mijn darmen. Schijnbaar een veel voorkomend probleem. Bij mij is het ook nog eens erger geworden na een antibiotica kuur begin van dit jaar. Naast mijn darmklachten nog veel meer lichamelijke klachten en daarnaast ook veel psychische klachten. Vraag me ook af hoe lang dit nog gaat duren en begin me langzaam af te vragen of ik er ooit nog uit ga komen uit deze ellende.

Mazzimo wat naar
Sterkte.
Heb jij ook dat rare gevoel in je hoofd?

Hoi Eddy,

In mijn hoofd valt mee. Soms heb ik wel hoofdpijn en van die rare elektrische schokken in mijn hoofd. Wel heel erg last van oorsuizen. Bij mij uit het zich vooral ook met darmklachten en in mindere mate maagklachten. Mijn darmen zijn helemaal van slag en gaan tekeer als een gek. Daarnaast een heel onrustig gevoel de hele dag. Alleen als ik bijvoorbeeld op de bank lig voel ik me minder onrustig.

Brainzaps die zijn naar idd
Ik heb. 24-7 hoofdpijn en een dof gevoel. Zo naar. Ik heb de brainzaps ook gehad.
Soms wel eens bang om te moeten accepteren dat het is zoals het is en misschien wel blijft zo voor altijd. Ik begin de hoop wel eens op te geven. Hoe houdt jij. Hoop en wat zijn jouw klachten.

Hoi allemaal,
Ik ben ook al meer dan 2 jaar bezig en nog altijd veel klachten. Volgende week keuring UWV en dan de WIA in. Bij mij komt het denk ik door teveel “moeten” (qua reintegratie, therapie afspraken of mezelf teveel pushen) dat ik zoveel klachten hou. Maar ik heb vermoedelijk ook ADHD dus sta op de wachtlijst voor onderzoek. Dat kan ook een reden zijn dat mijn grens zo snel bereikt is.

Maar de bekende valkuil van tóch steeds te snel over je grenzen gaan, is denk ik de boosdoener in veel gevallen. Logisch ook want je wilt zo graag weer dingen doen…

Iemand gaf hier eens de tip om het boek ‘SOLK’ te lezen, ik weet niet meer wie. Maar dat vond ik een fijne tip, zeker het lezen waard. Sterkte allemaal en “gelukkig” herkennen we elkaars verhaal en kunnen we elkaar zo een beetje steunen.

Hoi Eddy,

Het is moeilijk om hoop te houden als je je al zolang zo slecht voelt. Dit is mijn tweede burnout, de eerste keer was ik er na een maand of 9 volledig uit. Nu zit ik er al bijna 3 jaar in en kom er maar niet uit, met name door die lichamelijke klachten die maar aan blijven houden. Het is echt vreselijk. Bij mij zijn het vooral maag- en darmklachten. Verder veel oorsuizen maar daar kan ik wel mee leven. Zelfs met de depressieve gevoelens kan ik beter overweg dan met die maag- en darmklachten. Ik denk dat daar alles begint en ik vervolgens in een vicieuze cirkel terecht komt. Soms gaat het een week redelijk goed en vervolgens ben ik weer terug bij af.....zo frustrerend allemaal. Hoofdpijn heb ik niet altijd maar af en toe. Zo heeft iedereen een andere zwakke plek in zijn/haar lichaam !

Hallo Y,

Welke klachten ervaar jij dan voornamelijk ? Zijn het meer lichamelijke klachten of psychische klachten ?

Ik voel me soms een week wat beter en dan val ik weer terug in het zwarte gat. Duurt dan een paar dagen en dan klim ik er weer uit om vervolgens na een week me beter te hebben gevoeld weer in het gat te vallen. En dan begint het weer opnieuw.....en ik kom er maar niet achter wat de triggers zijn. En zo modder ik inmiddels al 3 jaar door 😥

Hoi maximo wat je net schrijft heb ik precies het zelfde ging echt 5 dagen goed vanochtend ook nog toen zelfs veel bloemen gebracht naar oudere ben namelijk ook vrijwilliger van de Zonnebloem vind ik dankbaar werk nu al 17 jaar het was zieken dat vandaag en zei tegen een vrijwilliger gaat goed nu nou vanmiddag dus weer last van mijn maag durf bijna niet meer te zeggen dat het goed gaat sterkte ook 👍

Hebben jullie dat ook, dat je je prima voelt en dan plotseling uit het niets super slecht met last van lichamelijke klachten en huilen ? Maar dan bedoel ik ook echt gewoon van de ene op de andere seconde. En ik heb echt geen idee wat het triggert. Vandaag ook, voelde me OK en plotseling rond 15.00 uur gewoon uit het niets super slecht 😭

Wat ontzettend vervelend.. ik herken mij wel, deels in je verhaal. Vorig jaar herfst stond er ook een ambulance bij mij voor de deur. Het bleek een paniekaanval en oververmoeidheid. Daarna verder door gegaan, maar ik raakte steeds vermoeider. Last van steken in hart regio, vaste, pijnlijke ribben. Spierspanning rug. Yoga opgepakt. Bij drukte kon ik slecht de nacht ingaan doordat ik draaierig wakker werd. Heel naar. Overprikkeling?

Eind mei sloeg alles ineens in op mijn spieren, spierkramp, spiertrekkingen, enorm zware armen en benen. Benauwdheid. Heel eng, alsof ik vast zit in eigen lichaam.

Neuroloog heeft vorige week ALS uitgesloten. Volgende week mri gepland.
Verder nog verwezen naar de reumatoloog..
En psychologe wachtlijst, gericht op behandelen psychosomatische klachten.
Hypochondrie.

Ik probeer mijn angsten aan de kant te zetten maar lichamelijk is er zoveel gaande, dat dit onmogelijk is momenteel.. ik word er erg down van. Weinig zicht op de toekomst zeg maar.. proberen te vertrouwen dat er betere tijden komen? Maar hoe en wanneer is onduidelijk..dit stipt mijn onzekerheid aan, omdat mijn lichaam al zovaak hapert. Ik al veel ziekteverzuim erop heb zitten..

Heel veel sterkte en laten we hopen op betere en gezonde tijden lieve mensen!

Hallo David,
Je bent nog hartstikke jong en hebt gewoon een gezond lijf. Probeer niet meer te focussen op je klachten/lichaam maar ga dingen doen en zoek afleiding in bv wandelen of sporten. Je kunt ook naar een fysiotherapeut gaan die psychomotorische oefeningen met je doet. Heb je geen begeleiding van een psycholoog? Die kan met jou je gedachten onderzoeken en je laten zien dat die irreëel zijn. Sowieso lucht praten altijd op.

Hoi anoniem.

Ik ben met alles al maanden bezig.

De spierspanning en pijn komt constant terug foor de fysio.

Met de psycholoog ben ik druk bezig, om mn lichaam weer te vertrouwen en die angst controle te krijgen. Maar dit gaat niet

Wandelen doe ik ook al maanden, maar vaak dan krijg ik last van mn bovenrug en kaakspieren. Ook omdat ik vaak nadenk of slles nog goed gaat.

Hallo David,

Wat vervelend en spannend allemaal hé?
Hopelijk helpt het dat je dit bericht hebt gepost. Ikzelf haal veel uit de berichten en reacties die hier geplaatst zijn. En ja, de angst om mijn gezondheid speelt ook bij mij een rol.
Ik las dat je een paar goede weken hebt gehad, eigenlijk toch een teken dat het gelukkig ook kan, maar heb je misschien teveel gedaan?
In jouw laatste reactie zeg je;
"Maar het gaat niet", maar het gaat dus wel, denk maar aan de goede weken.
Het gaat helaas in kleine stapjes en we moeten doseren. Is moeilijk maar gaat ons lukken. We steunen elkaar!
Er zijn gelukkig ook heel veel berichten van medelotgenoten waarmee het weer beter gaat. Gelukkig delen ze hun tips ook met ons.
Sterkte David 🍀

Hi David, zo herkenbaar! Ik ben sinds eind juni ziek (fysiek en mentaal ingestort, kort gezegd) en ik ben gisteren na een goede twee weken ook weer in elkaar gestort. Steeds als ik denk stappen te maken, klap ik harder terug. Alsof er een laagje dieper open gaat waar nog veel pijn zit. De onzekerheid in mijn lijf en hoofd vind ik ook frustrerend. Op papier doe ik alles goed om beter te worden, maar waarom lukt het dan niet? Ik heb mijn antwoord nog niet gevonden, maar het helpt me nu wel een beetje om vast te houden dat de afgelopen weken dus wél beter waren dan de tijd daarvoor. Momentum blijven houden en kijken waar je vandaan komt kan even helpen om het in perspectief te zetten, maar het echt voelen is een tweede. Ik hoop dat je langzaamaan wat meer vooruitgang gaat boeken, al zou sneller altijd fijner zijn natuurlijk.

Hoi medelotgenootje

Bedankt voor je reactie.

Ik vind het een erg lief en fijn berichtje!
Het is ook wel een kwestie van positief er naar kijken, dir geeft energie en nieuwe kracht.

Inmiddels toch wat lekkere dagen achter de rug. Af en toe wat gespannen. Maar heb heerlijk wat kilometers gemaakt met de hond in de natuur. Dit leid mij wel echt af van alle stress.

Ik merk wel dat mijn hartslag best snel kan stijgen en dan ook ijft hangen, voornamelijk in dit warme weer. En ook een reeks n hartoverslagen gekregen. Maarja morgen weer een “checkup” bij de huisarts.

Groetjess!

Wat fijn om te horen David!

Hopelijk was de check up ook weer oké?

En jou bericht doet mij dan weer goed, net op een moment dat het weer wat minder gaat.

Groetjes 🍀

Hey medelotgenoot,

Gelukkig was alles weer helemaal goed. En was er niks geks op t merken.

Fijn dat de berichten zo onderling allemAl wel steunt geeft.

Nog steeds gaat het goed, ik ben lekker bexig met van alles en nog
Wat. Vind het alleen jammer dat het lijkt alsof de vermoeidheid nu plotseling komt. En ik dingen niet voel aan komen zoals vroeger.


Maar he hou je vast aan de positieve kant en de dingen die goed gaan. Dat geeft ook weer een beetje energie.

Groetjess!

Hoi David, klinkt herkenbaar. Misschien ben ik de fases wat sneller doorgegaan. Maar ik ben 28 dus ook niet de leeftijd om alleen maar binnen te zitten. Het begon bij mij ook in Maart, klachten die mij enorme angst gaven, meer bij de huisarts en in het ziekenhuis geweest als de 27 jaar ervoor. Wat ik uit jou verhaal haal en wat logisch is, is dat je te snel weer wilt.

Voor je kan herstellen moet je er echt aan toegeven. Doe je dat niet kan ik je vertellen wordt het alleen maar erger. Ik heb een periode van 6 weken echt rustig aan gedaan en niet gewerkt. Dat werd getriggerd door een ziekenhuisbezoek..

Hou je vast aan dat je gezond bent en dat met tijd en rust het weer goed komt. Ik ben nu een maand of 3 door mijn dieptepunt en weer heel veel dingen aan het doen die eerst niet konden.

Sterkte! En haal geruststelling uit de berichten die je hier leest!

Hi David,

Ik herken me heel erg in jouw verhaal. Ik ben ook 25 jaar en ben in maart in een BO beland. Ook ik heb echt gedacht dat ik dood zou gaan van de spanning en stress, dat mijn lichaam het niet meer aan kon. Echt een vreselijk gevoel. Ik herken me ook heel erg in de klachten die je omschrijft. Ik heb ook vaak gedacht dat me lichamelijk iets heel erg mankeerde maar nu het weer wat beter met me gaat kan ik herkennen dat het echt met de spanning en stress te maken had. Echter heb ik wel nog steeds last van een hoge hartslag en hartoverslagen. Voornamelijk op momenten dat ik gespannen ben. Dit kan akelig voelen maar hoort er wel bij..
Je bent niet alleen en het komt goed! Het heeft alleen ontzettend veel tijd nodig om lichamelijk en mentaal te herstellen na zo’n intense klap van stress en spanning.

Hey C

Bedankt voor je berichtje!

Ik heb voornamelijk een hoge hartslag na inspanning. Sporten/wandelen. Dan kan ik echt 2 uur oo de bank liggen en nog steeds een hartslag van 90-110 hebben. Dit geeft mij dan toch onbewust extra stress waardoor ik erin blijf hangen denk ik?

Vandaag weer bij de HAP geweest.
Sinds vrijdag avond na mijn zaalvoetbalwrdstrijd toch een hoge hartslag gehouden.

Bloeddruk was 158/90 (stress)
Hartslag 105 maar wel regelmatig.

Inmiddels is die wel gezakt naar de 88 maar vind het erg vervelend en dat maakt me dan toch weer angstig.

Ik heb ook erg mooie dagen dat ik rust ervaar en door de dag heen een rust hartslag heb van 70 tot ik weer druk bezig ga.

Heb jij dat ook?

Vind het fijn voor je om te horen dat jij het kan blijven relativeren aan stress.. ik heb niet meer sltijd door wanneer ik stress heb.. gok ik?

Groetjes!

Het lijkt wel of mijn berichtjes niet binnen komen dus ik probeer het nog een keer: Geef je lichaam voldoende/meer herstel/rust! Ik heb zelf ook heel erg last van hoge hart hartslagen ook na inspanning en in rust vanwege mijn burn-out. Ik heb te weinig toegegeven aan rust waardoor mijn burn-out heel extreem is geworden. Waardoor ik vaak zelfs door de hoge hartslagen niet in slaap kom.

Dus ik raad je aan om zoveel mogelijk te rusten en eventueel te slapen. Google eens op: hoger hartslag of rusthartslag + overtraind of overtrainingssyndroom. En zorg dat je daarna weer rustig opbouwt.

Hoger = hoge

Ps: als je niet voldoende/meer toegeeft aan rust dan worden de klachten alleen maar erger. Bij mij zo erg dat ik vaak 4 uur lang in de nacht hele hoge hartslagen heb en met moeite in slaap kom, en daarnaast ook krachtverlies in ledematen. Als je luistert naar het fluisteren van je lichaam dan hoeft het niet te schreeuwen, voortkomen is beter dan genezen. Als ik dit eerder had geweten was het niet zo verschrikkelijk uit de hand gelopen bij mij, daarom probeer ik andere er voor te behoeden omdat ik dit niemand wens

Veel sterkte lieve mensen!

*Niemand toewens

PS2: En met krachtverlies bedoel ik dat ik 4 jaar lang helemaal niet meer kan lopen.Als ik alle tools had gehad die ik nu heb en de juiste therapie had gehad dan was het nooit zo ver uit de hand gelopen.Luister naar je lichaam signalen, geef je lichaam wat het nodig heeft, dus niet negeren de signalen. Ik ben weinig online dus de kans is klein dat ik reacties lees maar hopelijk hebben jullie iets gehad aan mijn tip.
Heel veel sterkte iedereen! Focus op oplossingen, dont give up!

De ochtenden heb je vaak meer onrust omdat in de nacht alleen je onbewuste brein actief is, en niet je bewuste brein. Vandaar dat je soms ook de meest bizarre dromen hebt.

En herkenbaar is de angst voor de angst ook. Je weet niet wat er de volgende ochtend gaat gebeuren, maar door de gedachte er aan is de kan groter dat het ook gaat gebeuren.

Klopt de kans is zeker groot dat ik me weer zo voel de ochtend.
Maar ja de zenuwen de avond ervoor krijg ik ook niet weg
Dat is er .probeer t te veranderen met te denken we wachten t wel af ..maar ja dat werkt natuurlijk niet ..ik denk dat t beste is die ochtend te accepteren .er gewoon door heen gaan .en t minder rot en eng gaan vinden .

Hoi Katja,

Dit is helaas logisch, s'ochtends maakt het lichaam het meeste cortisol aan om wakker te worden (stresshormoon). Wat helpt is om te starten met een ochtendmeditatie die voor jou goed voelt via YouTube o.i.d. daarnaast helpt het ook om 3 dingen te benoemen waar je dankbaar voor bent, zo komt je lichaam weer wat meer tot rust en sta je niet op met die cortisol piek

Hoi Katja,

Helaas heel herkenbaar. Ik word altijd veel te vroeg wakker rond 05.00 uur en idd ook heel onrustig. Heb daarnaast ook veel last van lichamelijke klachten, vooral maag- en darmklachten en oorsuizen. Wordt er helemaal gek van. Zit nu al jaren in deze ellende en kom er maar niet uit 😥

Hoi Mandy

Echt precies dit herken ik zo. Al kan ik het in de avond bijna altijd wel van me afzetten. Slik ook medicatie om te slapen. Anders wordt het helemaal niks. Maar dan is het 5uur en schik ik vaak wakker. Man en kids slapen dan nog. Wat me al onrust geeft, want wil ook lekker doorslapen en rustig wakker worden.

Maar elke ochtend die onrust voelen en dan zoveel prikkels gelijk om te verdagen. Ik vond het zwaar.

Jij al iets van tips hiervoor gekregen. Want het is toch echt die angst voor angst en de stress.

Liefs

Hoi Katja (sorry had verkeerde naam net)

Echt precies dit herken ik zo. Al kan ik het in de avond bijna altijd wel van me afzetten. Slik ook medicatie om te slapen. Anders wordt het helemaal niks. Maar dan is het 5uur en schik ik vaak wakker. Man en kids slapen dan nog. Wat me al onrust geeft, want wil ook lekker doorslapen en rustig wakker worden.

Maar elke ochtend die onrust voelen en dan zoveel prikkels gelijk om te verdagen. Ik vond het zwaar.

Jij al iets van tips hiervoor gekregen. Want het is toch echt die angst voor angst en de stress.

Liefs

Hoi allen

Ik herken dit ook, onrust,druk in je hoofd (kermis), veel huilen, stres.
Zit sinds 4 maanden alleen in me huis,na 1,5 jaar mijn man verloren,altijd mensen om me heen gehad,en nu stil! Nu is ook nog mijn kleine hond sinds 14 dagen overleden🙈 nog meer huilen.
Mijn kinderen zeggen …neem weer een kleine hond,maar voelt nog zo k.t. Niks meer omhanden! Wil van alles,maar kan me nergens toe zetten. Duizelig,draaierig,moe, voel me zielig soms🤷‍♀️…wat is dit? Ben nooit zo geweest! En nu is alles teveel. Wel heel veel meegemaakt…, maar dan nog!
Besluiteloos over alles: moet ik dat wel doen,overal beren op de weg…..Word er niet goed van.veel korte huilbuien,ga wel naar buiten,maar zonder hondje is er niks aan!
Zit op de bank,tv, spelletje ,hobbyen,
Neem soms halve oxazepan,om wat rust in m hoofd te krijgen.dat werkt wel even zo’n 3-4 uur.pffff
Herkenbaar?

Hoi allemaal
Ik heb net het tegenovergestelde ik wil nooit slapen en ben dan altijd erg blij als ik slaap en weer wakker word de klok rond 6 uur staat.
Kan me dag weer beginnen. Vaak veel ideeën maar naar een is mijn energie al weer op en sta ik weer op de overlevingsstand.
Daarom ben ik ook niet uitgerust. En dat begint je wel te slopen. Het zit tussen mijn oren maar het lukt me niet om van het bed te kunnen genieten.
Succes ermee allemaal

Groeten Aswin

Hoi Liesie, ik heb ook het pakket van camp-burnout gekocht, het geeft goede inzichten, ben er blij mee!

Maar helpt het echt?

"Uiteindelijk moet je het werk zelf doen", zoals mijn psycholoog na een aantal maanden fijntjes opmerkte (ben nu bijna 2 jaar bezig). En dat is dus ook zo. Boeken, blogs, andere info op internet etc. waren voor mij wel een welkome aanvulling op mijn gesprekken bij de psycholoog omdat het me inderdaad ook waardevolle inzichten gaf, herkenning van klachten en theoretische kennis. De kunst is om dat te gaan toepassen, dat is een lange en eenzame weg van vallen en opstaan en leermomenten. De kracht ligt in jezelf, in het eindeloos geduld hebben met jezelf (je wisselende emoties en je "wisselende" lijf). En jezelf belonen voor de kleine stapjes die je zet op weg naar herstel.
C.

Wat benoem je dat mooi anoniem. Ik zit nu zelf 14 maanden in burnout alle kleine stapjes helpen van wie dan ook. Maar je moet er zelf uitkomen hoe moeilijk en eenzaam dat zeker is. Ben er nog echt niet maar als ik terug kijk zie ik wel wat ik tot nu bereikt heb. En dat zijn echt kleine stapjes. Vind dit forum ook echt fijn om zoveel herkenning te lezen. Soms denk ik echt klopt dit allemaal wel bij een burnout maar daar vind ik hier de antwoorden weer.

Hoi Anja,

Het probleem is dat jouw zenuwstelsel op dit moment zo actief is dat de kans heel groot is dat intensief sporten alleen maar paniekaanvallen zal triggeren. Je cortisol en adrenaline gehalte is waarschijnlijk inderdaad te hoog en moet zakken.

Zou je eens kunnen kijken naar minder intensieve vormen. Bijvoorbeeld Yin Yoga? Een lange wandeling op rustig tempo? Of misschien kijken naar meditatie om dat gat voor nu te vullen (Yoga Nidra)?

Je kan het altijd proberen om te sporten, maar ik ben het wel eens met je huisarts. Het zal je herstel ook niet bevoorderen als je je lichaam te veel belast nu. Je spieren kunnen in deze staat bijvoorbeeld ook veel minder goed herstellen.

Hi Anja,

Er zijn meedere posts op dit forum wat betreft dit onderwerp, heb daar zelf ook een aantal keer op gereageerd. Zeker de moeite waard om even te lezen.

In principe voel je op een gegeven moment zelf wel weer aan of je genoeg energie hebt om weer een beetje te sporten. Als je nog veel last hebt van paniekaanvallen denk ik niet dat dat nu al zo ver is, aangezien deze voornamelijk voortkomen als jij qua stress op een heel hoog level zit. Is dan waardevoller om op hele lage intensiteit te gaan wandelen of fietsen of iets dergelijks (wellicht zwemmen als je je echt heel erg kan inhouden) en de rest van je energie te gebruiken om ontspannende activiteiten te doen die je hoofd van de situatie afhalen (lezen, puzzelen, bordspel).

Te vroeg te intensief sporten en je krijgt de rekening gegarandeerd gepresenteerd, ik spreek uit ervaring. Dus neem je tijd en probeer je ontspanning of emotionele uitlaat tijdelijk bij iets makkelijkers te vinden.

Bedankt voor jullie reacties!

Yoga nidra heb ik inderdaad al eens geprobeerd, maar vond dit toen niet passend bij mij. Ik kan het wel weer even een nieuwe kans geven! Bedankt voor de tips beide!
En met zwemmen kan ik het altijd even proberen, mijn conditie is toch zo erg gezakt dat ik niet hard kan gaan.

Hoi Anja,

Ik bedacht me later dat ik nog een andere tip heb: Qigong yoga. Is langzame yoga waarbij je wel constant in beweging bent. Als je behoefte hebt aan een uitlaatklep en wat meer beweging dan bij meditatie dan zou je dit eens kunnen proberen.

Op Youtube staat een goede introductie. Qigong for beginners van Yoqi Yoga and Qigong.

Ik hou persoonlijk ook van iets meer actieve vormen van sport (Ying yoga is voor mij te traag) en qigong vond ik in het begin van de burnout erg fijn.

Pilates is ook fijn en laag intensief. Online op YouTube of in een groepsles.
C.

Lopen in het bos is het beste wat je kunt doen.. je leert je zenuwstelsel ook zich weer te reguleren.. ik doe nu na 3 jaar weer wat aerobics

Heb zelf in het begin van mijn burnout getennist en daardoor mijn meniscus gescheurd. Een ongeluk zit in een klein hoekje, maar de hoek is een stuk groter ttv een burnout. Maar ik herken je struggle: ik mis het zo om me een beetje fit te voelen, en wandelen/fietsen komt me de neus uit. Ben zelf net 28 🥲

Ik doe regelmatig mee met Nederland in Beweging (kun je ook op npo terugkijken). Het klinkt oubollig maar het is best een fijne manier om een beetje aan je spieren en conditie werken. Vaak zijn de oefeningen in verschillende gradaties uit te voeren, en ik pak altijd de zwaarste.

sinds juni '23 thuis met een BO. ben zelf ook een intensieve sporter (fietsen, (downhill) mountainbiken, padel, cycle yoga enz.) Sinds de BO dit blijven doen.

Wat heb ik geleerd. padel is goed voor je brein, maar zodra het spelletje te fanatiek begint te worden krijg het brein er last van. maar beginners level is goed te doen. Downhill mountainbiken gaat ook goed aangezien je je focus 100% er bij moeten hebben. maar neem genoem pauze (letop; dit is een exterm sport waar je wel reeds in getrained moet zijn qua vaardigheden.

Ik merkte altijd voor de BO ook dat ik een rush nodig heb. Na deze sporten voel ik me goed. moe, voldaan, en dag er na niet zoveel last. dingen die plezierig zijn helpen bij de BO.

In april in 6 weken van AMS naar ROME gefiets. voor de trip flink aan de pammetjes gezetten. maar na 3 dagen na de start er mee gestopt. en dat ging goed. de rust op de fiets maar toch weer de uitdaging van de Alpen en andere bergen overwonen te hebben hiep heel goed. aanrader voor de actieve sporter.

In july 3 weken door USA op de motor (veel focus nodig voor het brein) maar omdat je 1 ding erg goed moet doen hielp me dat ernorm. daarna 3 weken downhillen in whistler. begin ging goed, maar 3 weken was voor lijf toch net iets te veel achteraf.

kortom het zoeken naar juiste balance qua sporten is voor iedereen anders. enige echt tip is focus, in de zone raken was goed voor mijn brein.

ben ik nu uit de BO, nee, nog lang niet. want zodra ik thuis was verviel ik in oude patronen. Ik denk dat het hebben van een doel, zingeving kan helpen hierbij. Maar ben ook zelf hier nog op zoek na, ook qua werk. wil nl aan de slag. positief werkt bij herstel heb ik reeds ervaren.

Ray

Ik heb ook last van schokken door mijn bovenlichaam. Vooral op het moment dat ik ‘s avonds in bed lig. Ik vroeg me al af of het iets met burn out te maken kon hebben. Ik ben nu een half jaar thuis en het wordt wel iets minder nu. Van zenuwpijn heb ik geen last, wel van een ‘raar’ gevoel in mijn handen en erg koude voeten de eerste maanden. Al een jaar last van hevige spierpijn vooral in de benen.