Burnout - forum lotgenoten

Jazeker herkenbaar, heel vervelend! De truc is om er niet teveel op te letten, maar dat geldt voor alle klachten en dat vind ik ook erg lastig.

Dof hoofd telt dat ook

Duizeligheid etc kan vanuit spanning in je nek en schouders komen. Zelf ben ik hier een paar keer voor naar de fysio geweest en heb oefeningen gekregen om de boel soepel te houden. Dat heeft de klachten verminderd. Maar het is zéker niet weg.

Ik probeer het zoveel mogelijk te negeren. Het hoort er bij. Heel irritant. En ook beangstigend want het weerhoud mij er soms van om dingen in m’n eentje te ondernemen. Maar blijf in beweging. Iedere dag even wandelen, niet te lang in dezelfde houding zitten, rustige dingen doen.

Ja hier ook hoor. Naar gevoel, moeilijk te beschrijven. Duizelig regelmatig, concentratie niet goed. Daarbij net zoals bij Hilde, nekpijn en last van schouders. Maar m’n hoofd vind ik supervervelend. Een soort brainfog. Voor nek en schouders begin ik volgende week weer bij fysio. Dan voor goede doorbloeding zorgen. En aan je hoofd valt weinig te doen. Afleiden en negeren en dat is best een uitdaging. Dus eind van de dag doodmoe van dit alles.

Hier ook een raar hoofd. Ook duizelig soms lijkt net of ik flauw val. Ook druk op m.n hoofd. Ik loop hier ook voor bij de osteopaat die maakt me af en toe weer los. Merk dat het veel spanning is en als ik dat heb vind ik dat nog steeds lastig om te accepteren en proberen los te laten. Ik wandel ook en probeer afleiding te zoeken maar valt niet mee altijd.

Heb ik ook veel last van.. doet wel elke dag yoga oefeningen om het een beetje los te maken... maar in de loop van de dag bouwde de spanning toch weer op toch onbewust veel spanning

Hoi Monique, is dit ACT therapie? Therapieland ken ik wel, allemaal duidelijk uitgelegd. Kreeg ik tijdje terug via m’n praktijkondersteuner. Maar je klinkt positief en dan is het altijd goed. Wel goed ook dat ze dit in een groep doen. Vaak heb je veel aan elkaar. Was dat niet georganiseerd vanuit div praktijkondersteuners? Zouden ze vaker moeten doen. Zelf act therapie gedaan, maar was voor mij niks. Ook in een groep en dat vond ik wel weer fijn. Zelf ga ik morgen horen welke therapie ik krijg nav intake psycholoog. In ieder geval geen act. Ik wacht het maar af.

Maar fijn dat het wat voor jou doet en lekker mee doorgaan dus.En je energie komt vast gauw terug 🤞🏻

hey burnie, geen idee wat act therapie is. Inderdaad de praktijkondersteuners hebben dit gedaan, wellicht wel vanuit een ander therapie methode. Ben benieuwd wat je voor therapie mag doen.

Hoi Monique, ik krijg 8 sessies cognitieve therapie dus. Al eerder gehad van psycholoog van het werk toen. Ik ga het maar doen, veel meer is er gewoon ook niet. En wie weet krijg ik nog meer goeie en heldere inzichten. Ik laat me maar verrassen 😉 Vroeg nog wel hoe heb je dit alles genoemd in je rapportage, want je hebt niet 1 keer het woord burn out genoemd. Daarvan raakte ze een beetje in de war. Maar ik weet het wel natuurlijk. Als ze het een burn out noemen, dan wordt dat niet vergoed door zorgverzekeraars. Burn out bestaat eigenlijk niet volgens de zorgverzekeraars. Dus uiteindelijk zei ze ik heb psychosomatische klachten genoteerd. En dan wordt dit wel vergoed. Ik vind dat eerlijk gezegd jammer omdat ze dan niet komen tot een juiste behandeling voor burn out. En een burn out kent nog vele varianten van klachten, maar ook oorzaken. Het had ook iets met Amerika te maken, want daar spreken ze dat woord burn-out liever niet uit. Al met al word ik er een beetje mie en moedeloos van. Noem het beestje bij de naam zou ik zeggen en start met een behandelplan gericht op de klachten van die persoon.

Nou ik heb m’n frustraties weer even hier gedumpt 😉

Dus op naar 8 sessies cognitieve therapie.

Succes Burnie!!!

@burnie, wat fijn dat je de therapie gaat doen, succes daarmee.
Ik denk dat het niet echt uitmaakt wat de naam is die er genoteerd wordt. Als het maar werkt. Zo krijg je het vergoed, betekent niet dat ze tijdens de therapie de naam burn out niet noemen. Helaas hebben de therapeuten te maken met de zorgverzekeraars en wetgeving. Vind dat ook bullshit. De wachtlijsten zijn lang, vind je een andere route, krijg je dit bijna niet betaald. Ik zou denken dat lost dan toch ook wat wachtlijsten op als mensen ook andere routes kunnen nemen. Kun je meer kijken wat er bij je past.

Zo ben ik gisteren weer naar de cranioloog geweest. Zij werkt met mijn zenuwstelsel en ik vind het zo fijn!

Hoi anoniem. .... bij mij hetzelfde op een ochtend kon ik niet meer uit bed komen. Kon niet meer lopen kon echt niks meer heb me eigen nog nooit zo verschrikkelijk gevoelt . terwijl ik al heel wat heb meegemaakt in mijn leven... maar dit nergens geen grip meer op hebben..... Onbeschrijfelijk

Zie verhaal: Derealisatie (Verhaal 1600)

Op pagina 2 :-)

En super goed dat je in therapie gaat

Ben nu 11 dagen bezig met opbouw. vind het heel moeilijk die bijwerkingen...... en dan ook nog Bo klachten.. om gek van te worden... maar door eerder gebruik van ad weet ik dat het goed komt... dus er even doorheen gaan..... Al is het moeilijk.. Komt goed sterkte allemaal met dit gevecht

Herken dit! De wereld voelt ook anders de hele tijd

Ik vind meer dat ik zelf op een andere manier de dingen beleef. Eerst was ik altijd begaan met alles en iedereen en nu lijkt het wel of ik gevoelloos ben geworden. Normaal kon ik me beter inleven als mensen iets vertellen over wat hen bezighoudt en nu lijkt het wel alsof er een rem opzit die ervoor zorgt dat niet alles meer binnenkomt. Soort zelfbescherming.

Ja is zelfbescherming, je hersenen creëren hiermee rust in het hoofdje :-)
Komt vanzelf weer terug emotie naarmate je hersteld

Heb het zelfde eerst altijd met iedereen meeleven boei me nu niet meer ik denk zoek het allemaal maar uit.................... Moet ik ook

Lieve Manon,
Wat zwaar en verdrietig voor je. Ik herken alles wat je zegt, alleen hoefde ik niet over te geven. Maar ik hing wel boven de wc omdat ik het gevoel had te moeten overgeven.

Destijds was ik ook helemaal ingestort, mijn systeem was extreem overbelast geraakt. Ik heb het “geluk” gehad dat ik met spoed toegang kreeg tot de GGZ en medicatie (eerst oxazepam, daarna antidepressiva) kreeg die wat rust gaf. Een maand later kon ik beginnen met therapie. Het heeft mij heel erg geholpen om te weten dat je angst/paniek niets meer is dan gedachten, voortkomend uit een overload aan stress.

Wat ik toen had willen weten, wat ik nu wel weet: er is niks mis met je, je wordt niet gek. Je bent alleen compleet en totaal overbelast en uitgeput. Probeer het jezelf zo comfortabel mogelijk te maken, zorg dat je lekker warm bent (warmte geeft je systeem een gevoel van veiligheid). Misschien even proberen wat zacht en vloeibaar voedsel te eten, zoals fruit en yoghurt of kwark, dat gaat iets makkelijker met een droge mond.

Heb je steun vanuit je omgeving? Als het kan, laat je dan een beetje verzorgen, iemand die thee voor je zet, je knuffelt en naar je luistert kan onbewust al veel doen.

Verder zijn er veel oefeningen die laagdrempelig zijn en je zenuwstelsel wat kunnen kalmeren. Bijvoorbeeld jezelf omhelzen, met je armen kruislings, een hand op je schouder en de andere onder je andere oksel (containment hug heet t)
Jezelf een beetje wiegen kan ook fijn zijn.
Zachtjes en rustig wrijven over je armen of benen, je voeten lichtjes masseren.

Misschien kun je wat afleiding vinden in de vorm van iets creatiefs, zoals kleuren, knutselen of een handwerkhobby.
Maar alleen als je daar zelf behoefte aan hebt natuurlijk.

Probeer prikkels zo mogelijk een beetje te vermijden, je systeem staat nu zo ontregeld dat alles extra hard binnenkomt.

Het allerbelangrijkste: wat je nu meemaakt, gaat voorbij. Het wordt echt beter met de tijd en de juiste ondersteuning. Hopelijk geeft dat je wat houvast.

Ik wens je veel sterkte en stuur je een dikke knuffel ❤️

Ik heb wel een hele hoop klachten, lees mijn verhaal hier onder van anoniemevrouw29jaar.

Zeker herkenbaar Manon. Zo was het bij mij ook in het begin. Het gaat weer over, echt waar. Bij mij heeft het overgeven niet lang geduurd gelukkig. Wel was ik nog een tijd misselijk. Ik probeerde dan maar te eten wat lukte of waar ik zin in had.
Je moet er even doorheen, maar het wordt echt weer beter. Ik ben inmiddels ruim een jaar verder en het gaat eindelijk weer de goede kant op. Geduld, heeel veel rust en vertrouwen. Sterkte met alles!

Zo gingen de eerste weken bij mij ook en ik sluit me helemaal aan bij het verhaal van Y.
Misschien vraag je je nu vooral af of het ooit nog goedkomt, maar dat moment gaat er echt komen. Hopelijk helpen deze berichtjes je een beetje. Sterkte!

De huisarts kan je pilletjes geven tegen misselijkheid. Heb ik ook gehad. Daardoor kon ik gelukkig weer een beetje eten. Bij mij vlogen de kilo’s er ook vanaf de eerste paar weken.

Heel erg bedankt voor jullie ontzettend lieve berichten! En wat vreselijk dat jullie hier ook doorheen hebben moeten gaan...

In december ben ik al een keer bij de hartkliniek geweest voor een ecg en hartecho. Toen was alles goed. Mijn klachten waren toen ook precies minder en zijn ook twee maanden weggeweest.

Ze zijn nu weer vol terug. Dus net een telefonisch consult gehad en moet over twee weken komen voor een inspanningstest. Nu is mn paniek weer gepiekt uit angst dat ik toch iets aan mn hart heb.

Mijn klachten zijn dat ik eigenlijk moeilijk kan staan of iets kan doen zonder dat mn hartslag heel hoog wordt met hartkloppingen en een licht gevoel in mn hoofd.

Zijn er meer die dit hebben/gehad?

Ja zeker, ik noem het dan altijd “ik sta te tollen op mijn benen”. Niet meer zo extreem last van als toen, maar nog steeds als ik overbelast ben komen die klachten weer op.
Een soort deinend gevoel, onvast op je benen. En licht in je hoofd inderdaad.

Hoge hartslag had ik in het begin ook bij het minste of geringste. Is ook nog steeds een klacht die als eerste opspeelt als de stress weer toeneemt.

Eigenlijk heb ik al 2,5 jaar in meer of mindere mate hartkloppingen/versnelde hartslag, aantal keer laten nakijken en t was nooit iets. Heeeel vaak heb ik gedacht: ik ga flauwvallen. Is nooit gebeurd.

Goed dat je het laat onderzoeken, dat geeft hopelijk wat rust.

Ja zeker, herken dat heel erg hartkloppingen door BO/uitputting.... alleen veel rust en activiteiten afschalen helpt mij om mijn batterij weer op te laden

Een verschil is dat je bij hartproblemen voornamelijk last krijgt tijdens inspanning, terwijl je bij een burn-out ook last hebt wanneer je in rust bent (vanwege de hoeveelheid stress hormoon in je lijf).

Maar het is goed dat je het laat checken, al is het maar om voor jezelf een stukje spanning weg te nemen.

Bij mij is het dus ook voornamelijk tijdens staan en lichte activiteiten. Uiteraard ook als ik paniek voel. Ik ben gewoon zo bang dat ik iets ernstigs heb. M'n man wordt er inmiddels moedeloos van

Huisarts bellen, die kan het eea uitsluiten zodat je je geen zorgen meer hoeft te maken erna :-)
Zorgen maken lost niks op, dus zorg voor een oplossing van het probleem en dat is een diagnose of iets laten uitsluiten via huisarts. Als er niks is dan hoef je je geen zorgen meer te maken :-)

Ga eens op zoek maar een coach om je zenuwstelsel te resetten. Je maakt nu constant cortisol aan. Het REM en gaspedaal van je lichaam zijn compleet van slag. Begin met het aanschaffen van een moonbird voor ontspanning.

Heel veel rusten, ontspannen, slapen, geduld hebben, blijven eten!, en aan de slag met psycholoog en of psychosomatische fysio en of ergotherapeut, worden bijna altijd vergoed

Dit hoort erbij. Veel mensen hebben last om naar de supermarkt te gaan. Ik heb het ook vaak gehad dat ik zo snel mogelijk weg wilde uit de supermarkt. De ene keer lukt het prima, andere keer ruk. Het is blijven proberen en ook niet toegeven aan je angst en paniek. Het wordt echt beter!! Mocht je een mogelijkheid hebben om de boodschappen te laten bezorgen, zou ik dat ook lekker doen

Hoi M,

Ik meng mezelf even in dit bericht :-)

Ik ervaar wat A vermeld ook, overal en nergens. Ook op het schoolplein van mijn kids wat vreselijk is en hierdoor lukt ook dit mij niet meer. Word dit van zelf beter?

Klopt, niet alleen in de supermarkt kun je je slecht voelen, maar ook inderdaad op andere locaties, zoals schoolpleinen.

Je zenuwstelsel is gewoon heel erg overbelast waardoor alles heel gevoelig is. Naar mate je zenuwstelsel meer hersteld zul je merken dat je bepaalde dingen langer kunt, klachten gaan afnemen en uiteindelijk verdwijnen.

Veel rust nemen! Zelf heb ik na bijna een jaar ook nog wel moeite met bepaalde dingen, maar het gaat mij nu wel weer wat makkelijker af. Ook zelfs een periode gehad dat ik overal weer in de drukte kon zijn. 😁

Ik herken hetgeen je beschrijft ook. Met name als ik erg moe begin te worden, heb ik dit snel. Eigenlijk in alle situaties waar veel prikkels zijn. Dus niet alleen winkels, maar ook tijdens overleggen op het werk.

Na hoeveel maanden begint je zenuwstelsel een beetje te herstellen, moet ik dan denken aan 6 maanden?

Na 5/6 maanden kon ik eindelijk weer ontspannen, dat is al wel een goed teken dat je zenuwstelsel meer tot rust komt.

Verder gaat het echt met hele kleine stapjes. Ik ben nu 11 maanden verder en ik denk dat ik nog wel een paar maanden nodig heb om me elke dag weer 'normaal' te kunnen voelen. Ik zou zeggen uit mijn ervaring dat het al gauw 1 - 1.5 jaar kan duren..

Dankjewel voor je reactie. Wat fijn, ik merk nu ook wel dat ik me meer kan ontspannen met soms nog een slechte dag er tussen en dan vooral als mijn menstruatie moet starten😔.

Zijn er speciale dingen die jij hebt gedaan om je stelsel te reguleren of kalmeren?

Hoelang ben jij nu inmiddels onderweg?

Ik heb niet echt specifiek veel dingen gedaan, want als je weer teveel doet, dat is ook weer niet goed aangezien je dan minder rust pakt.

Ik slik verder magnesium bisglycinaat en vitamine D (bijna) dagelijks dit jaar. Verder in het begin 2/3 keer per dag ademhalingsoefeningen, eerst Wim Hof op YT, maar die is niet per sé geschikt voor mensen met bo. Nu gebruik ik af en toe de app meditation moments. Verder heb ik veel gewandeld in de zomer. Veel meer kun je niet echt doen naar mijn mening.

Verder af en toe ook gewoon lekker genieten. Ik ben zeker wel vaak over grenzen gegaan, maar je wilt ook wel een beetje leven.

Ik heb thuis gelukkig niet meer echt klachten, maar voel nog wel dat ik vrij zwak ben en meer herstel nodig heb. :)

Hoi A,
Dit hoort er helaas bij, maar gaat op een gegeven moment ook over. Ik ben zelf in eerste instantie naar een psycholoog gegaan voor deze angstklachten, en kwam pas later tot de conclusie dat die veroorzaakt werden door een ontregelend zenuwstelsel door BO. Bij mij gingen de angstklachten na ongeveer 4 maanden grotendeels over, maar dit kan bij iedereen anders zijn. Ik heb ontzettend veel gehad aan dagelijks mediteren en ademhalingsoefeningen zoals extended exhaling. Je kan ook op youtube zoeken naar vagus nervus calm down (oid) voor oefeningen om je zenuwstelsel te kalmeren. Na een tijdje besef je steeds meer dat er niets is om daadwerkelijk bang voor te zijn, en kun je jezelf sneller kalmeren. Succes en sterkte!

Ik heb wel eens mijn boodschappen laten staan, vinden ze geen probleem bij de kassa. Je kan zelfs zeggen dat je je portemonnee vergeten bent en later terug komt. Alleen dat idee geeft al enorm rust. Ook weglopen bij vergaderingen, feestjes, kerk, school etc. Jarenlang had ik mezelf geforceerd te blijven in zulke situaties met urenlang paniekgevoel tot gevolg,. Totdat ik merkte dat weggaan eigenlijk helemaal geen ramp is. Blijkt dat de meeste mensen het best begrijpen, vooral als je eerlijk bent of gewoon zegt sorry ik was even heel erg misselijk of kreeg enorme hoofdpijn. Dit kent bijna iedereen wel, dus begrip is vaak dichterbij dan je denkt. Bij ons is het probleem dat we allerlei doem scenario's gaan bedenken die in werkelijkheid reuze meevallen. Nu hoef ik af en toe nog maar even weg en ben ik dikwijls met 15 a 20 min. weer terug. Dit werkt zo bevrijdend! Je kan het allicht eens proberen.

Herkenbaar

Ankie
Is lees herkenning bij jou verhaal. Hier ook gisteravond een avond op school gehad. Ging ook even niet met me kreeg zoveel spanning toen ben ik even naar wc gegaan en poosje rondjes gelopen toen zakte het weer af en ben ik toch weet terug gegaan.
Maar nu komt de spanning eruit denk ik was 5 uur wakker en blijf erg in de spanning hangen nu moet denk veel emotie uit. Was weer voor het eerst sinds ruim een jaar dat ik 's avonds weg ben geweest. Dat vind ik nu wel lastig ben erg moe nu en m.n hoofd staat ook niet stil.
Hoop dat dit snel af zakt.

Heb ik ook laat nu mijn boodschappen thuisbezorgen. hoef ik daar geen stress over te hebben..... Al is het voor mijn gevoel een teleurstelling... waarom dit niet gaat...... er is een tijd geweest dat het wel ging maar momenteel weer terug naar af.., ik hoop dat ik het snel weer zelf Jan doen.. IK herken je symptomen... Hou moed ♥️

Ik heb dit ook nu 8 maanden Bo wanneer word het beter

Bij werd het beter na 10 maanden. Nu bijna helemaal weg!

Bij mij heeft de huisarts het destijds als diagnose bevestigd. Het begon met ‘surmenage’ (overspanning) en werd daarna omgezet in burn-out (omdat het door omstandigheden nog slechter ging en ik toen vrijwel niets meer kon).
In het boek ‘de burn-out reset’ staan overzichtelijke lijstjes en uitleg wanneer je het nog overspanning kunt noemen en wanneer het een burn-out is.
Ik hoop natuurlijk dat het overspanning is voor je, dan ben je minder ver van huis en herstel je sneller. Ik weet niet of dit je iets helpt, maar hoe dan ook: sterkte de komende tijd!

Huisarts en psycholoog geven diagnose

Ik heb precies hetzelfde… en het doet me echt zo veel pijn. Gaat geen dag voorbij dat ik niet aan mijn oude zelf denk. Zit nu 1,5 jaar in BO. We moeten echt proberen om ondanks alles de hoop erin te houden.

Ha A,

Bedankt voor je reactie. Echt klote hé? Hoe komt t dat jij er al zolang in zit? Ben je wel verder in je herstel dan in het begin?

Het is echt verschrikkelijk… ik denk dat ik op het begin alle signalen genegeerd heb en gewoon te lang ben doorgegaan. Had ik maar op tijd ingegerepen en was ik maar op tijd begonnen met herstellen… ik ben wel verder in mijn herstel dan 1,5 jaar geleden, maar volledig herstel lijkt nog best wel ver. Bij mij was/is mijn burn out vooral mentaal erg zwaar. Hoop alsnog heel erg dat ik ooit gewoon weer lekker in mijn vel kan zitten. Hoop dat btw voor ons allemaal!!

@A ik heb precies hetzelfde. Had ik maar eerder aan de rem getrokken en gaan herstellen. Waarom zo lang doorlopen? Signalen niets mee doen? Nu helemaal kapot thuis al een jaar en merk wel iets van verbetering maar heb nog wel enorme hoofdpijnen. 24_7 die maar blijven doorzetten echt verschrikkelijk. Hoe moet je nu vertrouwen blijven houden

Heb ik ook altijd onder de mensen....... Iedereen helpen.. dat is uiteindelijk ook de oorzaak van mijn burnout..... nu alleen maar binnen zitten en een beetje mijn huis op orde houden... en mijn hond uitlaten. bang dat ik weer moet praten tijdens het uitlaten..... ik ken mijn eigen niet meer terug.. verschrikkelijk en niemand ziet dit aan jouw.. sterkte

Je zult met de juiste handvaten mini stapjes vooruit maken en weer hoop en vertrouwen terug krijgen. Het sociale aspect zal dan ook weer verbeteren.
Het forum staat vol goede handvaten

Dit ervaar ik ook allemaal.. flitsen voor mijn oog onstabiel gevoel oorzuisen en vermoeide benen.

Als overprikkeling van het brein de oorzaak is, dan helpt alleen veel rusten, slapen en ontspannen en mindfulness. Focussen op je zintuigen. Liggen in een donkere kamer zonder geluid

Hallo Luna!

Ik ben ook door hsp in een burn-out gekomen. Ik wist alleen nog niet dat ik het had haha 🙃
Daardoor ook altijd grenzen over gegaan!
Succes met je herstel!

ja ik ook hsp en nu een burn out. Alle moeite nu om prikkels buiten te houden. Wat normaal al lastig is als je in een burn out zit maar voor een hsp-er wellicht extra lastig. Zelf heb ik hulp gezocht in het alternatieve circuit voor mijn zenuwstelsel. Dit heeft mij goed geholpen. Craniotherapie.

Hoi Luna,

Hier nog een HSP in een burn-out. ;) Herkenbaar, dat al tijden in de overleefstand en teveel zorgen en pleasen. En wat Liza zegt: al tijdenlang over grenzen gegaan. Daarbij een leuke maar erg intensieve baan, mantelzorg, een onverwachte scheiding.. Achteraf vind ik het niet zo gek dat ik onderuit ben gegaan. Vind het nog steeds wel een uitdaging om m'n HSP-zijn te accepteren en om meer rust in te (blijven) plannen. Ik wilde altijd even hard als andere collega's of vrienden, maar dat houd ik gewoon niet vol.
Ik zie de burn-out maar als een periode om veel te reflecteren en m'n lijf/grenzen beter te gaan leren kennen.

Sterkte allemaal!

Hier ook een HSP-er in hetzelfde schuitje.

Sterkte en ik lees mee ;), en waar nodig typ ik mee ;).

Bedankt voor jullie reacties 🙂
En toch fijn om te lezen dat er meer hsp lotgenoten zijn die in hetzelfde schuitje zitten.

Nu ik beter grenzen aan kan geven,merk ik wel dat sommige vriendschappen stuk lopen.
Zie het nu als een onderdeel van mijn proces in het loslaten.

Krijgen jullie hulp voor de burnout/therapie?
Zelf ben ik nog wat zoekende hierin,wat past bij me enz.

Hoe gaan jullie om met het sociale isolement wat een burnout vaak met zich mee brengt?

Hoi Luna, ik heb vanuit het bedrijf waar ik werkte een psycholoog voor een periode gekregen. Dat heeft in mijn begin periode wat geholpen. Verder veel over gelezen en uitgeprobeerd wat voor mij werkt en wat me aansprak. Een burn out coach niet geweest. Ik vind het door het grote aanbod lastig om de goeie en de juiste te kiezen. Voor nu heb ik een praktijkondersteuner bij de huisarts. Dit door lange wachttijden psycholoog.

Mijn sociale leven staat op een zeer laag pitje en ik zie bv 2 vriendinnen die het dichtste bij mij staan. De rest moet even wachten. Maar bij mij is er veel begrip voor mijn situatie nu en hopelijk blijft dat zo. En zo niet, dan weet je genoeg lijkt mij. Maar tegelijkertijd vind ik dat, naast mijn burn out klachten, het moeilijkste om mee om te gaan hoor, want ik wil ook zo graag weer genieten van alle leuke dingen van het leven. Dat zorgt soms ook voor ongeduld bij mij.

En je schrijft over je hsp en ik heb het zelf niet (alhoewel ik nooit van drukte hou) maar door mn burn out heel gevoelig voor bv geluid/drukte en daardoor begrijp ik nu zoveel beter wat een hsp-er meemaakt. Lijkt me daarom lastig voor jullie in combinatie met een burn out. Dan lijkt het mij dat het nog heviger is allemaal.

Heel veel sterkte in je proces

Hoi Luna,

Het geeft je het gevoel er niet alleen voor te staan, niet de enige te zijn.

Herkenbaar, ook hier zijn er verschillende "afgevallen", maar ik heb er steeds minder moeite mee, de juiste blijven over. Hoort inderdaad bij het proces, loslaten.

Ik ga 1x per week of 1x per 2 weken naar een psycholoog, en doe pmt ( psycho motorische therapie ). Helpt me zeker, maar ze sturen ook veel op zelf doen aan, wat prima is tot zover. Al is het alleen al om even lekker je verhaal kwijt te kunnen en te janken ;).

Ik heb een vrouw en 3 jonge kinderen, dus er is altijd wat te beleven in dat opzicht, vaak wat teveel ;). Het niet of weinig leuke dingen kunnen doen, niet kunnen plannen, dingen moeten afzeggen, of met de kinderen iets niet kunnen doen valt me wel zwaar.

Ik ben er eigenlijk de hele dag wel mee bezig of in mn hoofd of anders. En dat is erg vermoeiend en vervelend. En wat Burnie ook zegt je raakt je geduld wel eens kwijt.

Het ene moment gedij je lekker en denkt joh t komt wel goed, t andere moment denk je wanneer gaat het nou beter of komt het überhaupt weer goed. En dan is het oorlog in het hoofd ;).

Zet m.op!

Hoi Luna,

Ik meld me ook aan voor de HSP-club hier op het forum ;-).
Hoewel het bij mij ADHD blijkt te zijn.

Fijn dat je hier herkenning vindt! Denk dat we elkaar allemaal goed begrijpen. Gevoelig zijn is een kracht maar ook absoluut een uitdaging.

Herken helaas ook wat je zegt over veel verliezen mee hebben gemaakt. Dat hakt er extra in he, bij mensen als wij. Hopelijk kun je nu de tijd en ruimte vinden/krijgen om dit een plekje te geven.

Sterkte en liefs!

Heey daar , ik ben ook een hoogsensitief persoon en zware traumas vroeger jaren lang op werk vast gezeten waar ik niet ben uitgegaan heel giftige omgeving allee de mensen die niet oprecht en lief waren maar vals enzo ... als hoogsensitief komt alles heel hard binnen e wil je altijd te goed zijn voor een andere op alles vlakken.. voor jezelf voor anderen. Op mijn loopbaanbegeleiding was me dat eens super goed uitgelzgd .. het is een voordeel maar als je je zelf niet beschermt serieus nadeel... boeken lezen over die sensitief zijn helpt ... we trekken alles ons heel intens aan ... en te veel zorgen... heel diepe emoties .. maar te lang en te veel ..denk dat we het niet willen weten maar dat het nu toch zijn tol heeft geëist. En het verlies kan in alle vormen komen dat is ook zwaar ... zeker gaan spreken met iemand en er alles uit gooien ook opschrijven helpt en merken waar je bij weent dar klaarde veel op bij me ook. Grts knuffel el.

Hoi allemaal,

Ik heb veel herkenning en baat gehad bij de gratis meditaties en HSP podcasts van Irene Langeveld.

Fijne dag,

Het komt allemaal goed, echt !!

@ Eric, word altijd een beetje blij van jouw berichtjes. Dan geloof ik ook echt weer even dat het goed komt.

@ALLEMAAL...

Fijn om te horen Burnie, dankjewel !

Ik check zo af en toe het forum nog omdat het mij veel gebracht heeft in momenten van enorme onrust, wanhoop. Wil graag allen een hart onder de riem steken, juist omdat ik het allemaal ook zo intens heb meegemaakt !

Kan het niet vaak genoeg zeggen, hou vol !! Het komt goed, echt xxx

Liefs

Eric ik sluit me bij Burnie en de rest aan.

Je bent hier een soort van baken van hoop en voorbeeld hoe het ook kan.

Thanks Eric, dat had ik echt ff nodig om te horen vandaag! Blij dat het goed gaat met jou!

Bedank Eric 🙏🏼

En echt heel fijn dat je af en toe terug te vinden bent op het forum, zodat mensen kunnen lezen dat herstel mogelijk is!

En hoe meer succesverhalen hoe beter, net als die van KB, taco, William etc

Herkenbaar Luna, alles wat je schrijft.

Zit even in een dipje dus even niet veel tips maar wel veel herkenning qua hsp en sociaal isolement wat soms lastig is om mee om te gaan.

Ga zelf naar een psycholoog eens in de zes weken, wat wel wat helpt maar vind de gesprekken ook intensief. Doe ook veel zelf qua reflectie en verwerking (misschien weer een voordeel van hsp groot reflectief vermogen)

Uiteindelijk ervaar ik dat een combi van van alles wat voor mij werkt het beste werkt- acceptatie- de ups en downs accepteren, blijven zoeken en uitproberen en richten op wat wel werkt of helpt.

Goed bij jezelf blijven en naar jezelf blijven luisteren.

Een flinke uitdaging soms.


Liefs en sterkte

Wat voor mij helpt, is echt even bij je gevoel blijven. De spanning die nog in je lichaam zit, komt er vaak rond vier uur 's nachts uit. Heel vervelend, ik had daar de eerste maanden ook enorm last van. Maar naarmate ik meer tot rust kwam, en vooral wanneer het 's nachts gebeurde, zette ik een Yoga Nidra-sessie van vaak zo’n 40 minuten op. Door echt volledig bij mijn gevoel te blijven en alles te doorvoelen, viel ik vaak weer in slaap. Na een tijdje sliep ik ook steeds vaker gewoon door.

Je spanning zal eerst toenemen, maar houd vol het zal daarna afnemen!

Yoga Nidra is wel heel goeie tip, word ik overdag ook heel relaxed van. Ga ik proberen thanks!! T

Moonbird aanschaffen!!

Hoi T,
In t begin ook erg veel last van gehad en t gaat nu een stuk beter. Wat mij helpt/hielp: yoga nidra, delta waves binaural beats, heel bewust echt diep ontspannen proberen en op t gevoel focussen wat je hebt voordat je in slaap valt. Zo zwaar en lekker loom. En als t echt niet lukt even uit bed de cirkel doorbreken, wat journalen, thee drinken en in bed even een boek lezen.
Succes!

Het komt goed anoniem, dat is in ieder positief. Hoe lang het gaat duren kan niemand zeggen. Ik neem aan dat je wel al wat verhalen op dit forum hebt gelezen en anders toch even doen. Het is niet om je te ontmoedigen, maar meer je bewust te laten worden dat je er denk ik niet na 2 maanden vanaf bent. Maar wel goed dat je ondanks alles toch een stukje bent gaan wandelen, ook al voelde je je een babyhertje. Een klein stukje is al winst. Het zijn de kleine stapjes. En ik snap heel goed ook dat je het zat wordt dat thuiszitten. Zelf zit ik inmiddels 9 a 10 maanden in een burn out en nog een weg te gaan denk ik zomaar. Maar waar ik mee begon sluit ik ook mee, HET KOMT GOED!

Sterkte met alles en luister goed naar je lichaam

Heel herkenbaar. De eerste weken is het zwaar maar lijkt het makkelijker te accepteren dat je ziek bent. Maar na een tijdje ga je denken ‘Hoe lang gaat dit eigelijk duren?!? Waarom schiet het niet op? Wat kan ik doen om sneller te genezen??’. En dan ga je actief worden, omdat overal het advies staat dat je in beweging moet blijven om te ontspannen, en dan blijkt dat je lichaam en geest nog lang niet opgeknapt zijn. Zo ging het in ieder geval bij mij, en dat was een enorme klap in m’n gezicht. Begrijp me niet verkeerd, bewegen is goed, maar het moet wel ontspannend zijn voor je. Zo niet dan werkt het averechts.

In het begin kon ik enkel een rondje door de straat lopen om de hond uit te laten. Liep ik verder dan begon het me te duizelen en kreeg ik slappe knieën. Het heeft weken geduurd voordat ik eindelijk een rondje van een kwartier kon wandelen. Soms helpt het om met iemand samen te wandelen. Maar hou het kort. Liever twee keer een klein rondje dan 1 keer te ver gaan en vol stress terug naar huis moeten.

Heel herkenbaar ook. Ik sinds begin december thuis en het gaat de ene week/dag beter dan de andere. Ik probeer nu als het gaat om iig even buiten te zijn.
Voor mij is dat het lopen met de hond, soms 15 minuten of minder al een hele onderneming. Ik haal het meeste uit de korte stukjes gewoon om even uit t huis te zijn.

Accepteren dat er even niet meer in zit dan dat en genieten van het zonnetje helpen mij vooral.
Ik heb t geluk dat op een paar minuten lopen een bankje en een watertje is, waar ik dan ook wel zit om gewoon even naar de eendjes te kijken en te genieten van de zon(als die er is). Kleine lichtpuntjes van de dag als kleine stipjes op de horizon houden.

Heel veel sterkte en hou je taai!

Sinds kerst? Ik vrees dat je echt wat meer geduld moet hebben.. je herstelt niet zomaar van een burnout. Vandaar dat veel van ons er al heel wat langer in zitten. Kleine stapjes. Blij zijn dat je buiten bent, even in de zon bent. Genieten van kleine dingen.

Laat het er gewoon zijn het is niet anders probeer er het beste van te maken en er dingen van te leren ben inmiddels 35maanden onderweg

Veel toegeven aan rust en geduld hebben. You go this!

En: We go this! Zet m op mensen!

Ik krijg die vermoeidheid maar niet. Blijf naar gevoel in maag houden.brainfog. Aan stand. Hoe krijg je dat uit?

@Anoniem: er zijn meerdere soorten van burn-out. Waar bij de één vooral enorme vermoeidheid op de voorgrond staat, staat er bij de ander onrust op de voorgrond. Staat duidelijk beschreven in het boek ‘de burn-out reset’.

Hebben hier ook mensen last van een zeer beperkte eetlust, veel misselijk. Overgeven in de ochtend. Hierdoor begint mn gewicht ook aardig te kelderen. Ook heb ik veel last van trillen.

trilt je hele lijf , of alleen je benen ? Ik tril ook al heel lang, soms is het met afleiding over, of later op de dag zakt het af,,,,,,,het is er gewoon.

Ja Manon, ik heb wel moeite me eten. Gelukkig nog niet hoeven overgeven. Maar wel flink afgevallen.

Enige tip die ik heb ik door de dag heen kleine beetjes eten op vaste momenten. Voorbeeld van mezelf: ik ontbijt 9:00, tussendoortje om 11:30, eet warm om 13:30 (omdat dat ‘s avonds vaak niet lekker valt), 16:00 fruit, 18:30 brood, 20:30 tussendoortje. En ik probeer dan teveel suiker te vermijden maar ga voor gezond, volkoren, eiwitten etc. Daar hoef je minder van te eten om binnen te krijgen wat je nodig hebt.

Maar leg ook niet teveel druk op het moeten eten. Dat klinkt dubbel maar hoe meer druk er achter hoe meer spanning hoe minder eetlust. Als ik hoog in mijn stress zit kan ik na 1 hap al vol zitten.
Verwacht dus niet teveel van jezelf. Zit je enorm tegen een boterham aan te hikken, eet dan een cracker en een cup-a-soupje ofzo. En het hoeft echt niet altijd gezond. Liever iets dan niets. Dus een bakje vla 15 sec in de magnetron zodat de ergste kou er af is. Een warme chocomel. Liga koek. Plakje ontbijtkoek. Eierkoek.

Misselijkheid kan de huisarts je pilletjes voor geven. Die heb ik in het begin van mijn burn-out een tijdje geslikt. Metoclopramide. Werkt prima.

hoi manon, ik heb ook van die benen.
Wat mij goed helpt, nu dan, is activiteit afwisselen met absolute rust. Kan een kwartiertje zijn. Ik merk dat mijn benen mij als eerste aangeven dat ik even rust moet.
Ik lees nu het boek de burn out reset, aanrader, maar daar staat dit ook in vermeld. Ook magnesium slikken en langzaam weer opbouwen. succes met de ellende. Wordt wel langzaam beter!

Ik had een heel verhaal getypt maar het is niet geplaatst op 1 of andere manier...

Het trillen heb ik in mn benen en armen/handen. De ene keer wel erger dan de andere keer. Hoe meer gespannen ik me voel hoe erger het lijkt.

Het is nu 3 weken sinds ik compleet ben ingestort. Hiervoor al wel overspannen en te snel weer opgebouwd.

Kan fysiek steeds minder lijkt het. Vandaag ter afleiding even wat planten met de hand wat gesnoeid. Stelt fysiek niks voor. Tijdens het knippen gelijk een zere rug en daarna trillende benen etc en hoge spanning.

Vind het zo frustrerend.

Het overgeven is nu een paar keer gebeurt s morgens vlak na het opstaan nog voordat ik wat gegeten heb.
Zodra ik wakker wordt begint na een seconde of 10 de spanning door mn lijf te gieren met erge onrust en het rotte gevoel begint weer. De spanning zit dan zo hoog dat ik begin te kokhalzen wat resulteert in overgeven...

Verder klopt het inderdaad dat de spanning rondom eten steeds groter lijkt te worden. Voornamelijk bij het avondeten.

Ik ben sinds 2 dagen mijn medicijnen antidepressiva aan het ophogen. Dit slik ik al jaren op de laagste dosis. Nu op aanraden van de huisarts de dosis verhoogd. Hier knalt het allemaal niet erg op en lijkt de boel voor nu nog heftiger te maken.

Altijd voorzichtig zijn met medicatie. Magnesium en Omega van neolife is een goede aanrader. Ook een moonbird.n dat triggers de natuurlijke ontspanning.

Herken me heel erg in je verhaal. Ik ben al een jaar thuis, maar ben meer gaan wandelen en sporten dan ik zou moeten. November deels opgebouwd en een enorm terugval gemaakt. Nu ook niet meer in staat om dingej te doen. Ik kom met knikkende knieën de trap af en alles trilt. Wandelen lukt 10 mins maar ooke enron slappe knieën.

Probeer eiwitrijk te eten en structuur aan te houden. Elke dag 1 of meerdere eieren, gebakken, gekookt ... Probeer iets gezelligs te maken, al ist op een klein bordje. Het liefst eten op een zonnige plek in huis. Even diep zuchten voordat je gaat eten, weet je zenuwstelsel ook dat het veilig is. En een prikkel lood, dus zonder mobiel etc.

Zie verhaal Autorijden (Verhaal 1715)

Op pagina 1

Op pagina 2 excuses ik typte 1 en drukte al op enter perongeluk maar het is pagina 2

Hoi Kaneel, ik heb dat een keer eerder geschreven, ik durfde de eerste 5 a 6 maanden ook niet te rijden. Ook omdat mn nek helemaal vast zat hoor, dus kon onmogelijk opzij kijken. Niet zo handig in het verkeer. Daarna ben ik begonnen met kleine stukjes naar voor mij bekende plaatsen/plekken. En zo verder uitgebreid. En soms als ik ergens toch de weg niet weet, dan schiet wel de stress weer omhoog en probeer rustig te worden (desnoods even aan de kant) door goed te ademen. Want wat kan er tenslotte gebeuren. Dus ook hier kamille, met kleine stapjes.

Herkenbaar ik hèb het nu 8 maanden later nog steeds ik durf het niet alleen anti depressiva gaat hopelijk helpen

Probeer een paar minuten elke dag.
Dingen die je niet meer durft ga je ontlopen en wordt alleen maar erger. Wees mild voor je angst. Benoem Ik voel me angstig, maar het mag er zijn.

Beginnende postnatale depressie?

Hai, klinkt niet zo fijn allemaal.
ik neem aan dat je inmiddels met deze klachten bij je huisarts bent geweest???

Je bent in ieder geval uitgeput, dat is duidelijk. Praat er met je partner over en zoek hulp! Het lijkt mij heel belangrijk dat je nu tijdelijk ondersteuning krijgt bij huishouden en zorg voor je kinderen.

Hoi mede-29-jarige ❤️
Uit je verhaal maak ik op dat je voornamelijk klachten kreeg toen je zwanger raakte, begrijp ik dat goed?

Zelf weet ik sinds kort dat ik ADHD heb, en voordat ik de test aanvroeg heb ik me erin verdiept. Wat ik oa leerde is dat bij vrouwen vaak ADHD geconstateerd wordt op latere leeftijd, na een burnout of als ze hormonaal grote veranderingen doormaken. Zoals de overgang of dus wanneer ze een kind krijgen.

Nu wil ik natuurlijk helemaal niet zeggen dat dat bij jou het geval is, want dat zou wel heel kort door de bocht zijn, maar misschien is het wel iets dat je mee kan nemen in je zoektocht.

Veel sterkte en liefs gewenst!

Dit klinkt zeker als een burnout/overspanning of ergens op het spectrum als je t mij vraagt. ik herken al je klachten. Je zenuwstelsel is in ieder geval ontregeld. zorg goed voor jezelf… zoek hulp!

Een therapeut die bekend is met polyvagaaltheorie. Zoek zelf op ook, deze theorie heeft mij al zoveel “aha” momenten gegeven en heeft me letterlijk gered. Het zal je helpen begrijpen wat er met je gebeurt/hoe je zenuwstelsel werkt/hoe ermee om te gaan.

Succes en sterkte ❤️

Is Bijnieruitputting hetzelfde als een burn-out? Bijnieruitputting kan je laten testen via bloed en urine oa, maar dat geldt niet voor een burn-out zelf

Ja klachten herken ik, alleen niet de fascinaties, ik weet ook niet wat je daarmee bedoelt

Tegen piekeren of angst voor ziektes raad ik dit online artikel aan: Piekeren. Waarom je het doet (en hoe je ermee stopt)

En probeer zvm te delegeren zodat je je rust kan pakken en kan bijslapen

En een belletje naar de huisarts is zeer verstandig, voor eventuele diagnoses vanuit huisarts en/of psycholoog. Die kan dan het eea uitsluiten zodat je je geen zorgen meer hoeft te maken om ziektes

Het is natuurlijk helemaal logisch dat je uitgeput bent geraakt van max 2 uur slaap per dag maanden lang. Dus zvm taken delegeren en zvm bijslapen en rust nemen

Neem een coach in de armen om je zenuwstelsel te resetten. het gas en rempedaal van je zenuwstelsel zijn complete van slag. Een moonbird om mee te beginnen voor de ontspanning.
Sterkte, je kan zeker herstellen!

Ik heb hier ervaringen mee.
Een fijne behandeling waar er naar meer wordt gekeken dan het gedrag wat je laat zie. De osteopaat behandeld je lijf, de emo coach zorgt dat je je lijf weer gaat voelen en de doorslagcoch zorgt ervoor dat er echt naar je kern wordt gekeken.
Heeft mij erg veel geholpen. Het gaat verder dan een psycholoog. Waar je denk ik ook al geweest bent toch? Dat is namelijk de eerste stap.

Hallo Lau, ik ben even benieuwd of het ook wordt vergoed. Zo niet, wat zijn dan de kosten? Het klinkt namelijk wel positief. Groet, A.

Dankjewel voor je reactie, Lau! Ja, ik loop al een tijdje bij een therapeut, maar de afgelopen maanden heb ik het gevoel dat ik een beetje vastloop met haar. Alsof ik in oude patronen verval, maar dan in een nieuw jasje. Het voelt alsof we in herhaling vallen.

Mooi dat het jou zo goed is bevallen! Mijn enige angst is of het misschien te intensief is. Hoe ziet een typische week eruit? En hoe ver ben je gekomen in 12 weken? 12 weken klinkt lang, maar op de burn-out-tijdlijn is het zo voorbij, haha.

Oh ja, en heb jij in die 12 weken echt geen enkele terugval gehad?

Je zit in burnout omdat je een langere periode te veel stress hebt gehad. Deze stress kan verschillende oorzaken hebben en hypochondrie kan daar zeker aan bijdragen. Je steeds druk maken om mogelijke gezondheidsproblemen geeft natuurlijk constant een stress reactie en brengt de cortisol productie omhoog.

Hier dus mee aan de slag gaan kan je dus helpen minder stress te ervaren. Van de andere kant ervaar je hypochondrie en angsten ook een stuk erger door de burnout.

Als je je zorgen maakt kan je altijd de huisarts bellen. Daar zijn ze juist voor :-). Je dokter kan het dan uitsluiten dat er iets ernstigs is, waardoor je zorgen verdwijnen :-)

Herkenbaar hoor. Ik ben altijd wel wat hypochonder geweest, maar nu rijst het de pan uit. Door al die gekke BO symptomen. Laatst nog langdurig keelpijn en pijn bij slikken. Pijn aan de tong. Nou, dan denk ik dus aan kanker. HA heeft 2 keer gekeken, zelfs 2 verschillende HA's. Ze zien niks.
Ze denkt wel aan (te) gespannen keelspieren.
Is inderdaad dus wel overgegaan. Al komt het soms een klein beetje terug bij moeilijke periodes. Maar ik ben ook iemand die al zijn hele leven knarsetand 's nachts. (Daar heb ik een bitje voor)
Spanning die op de spieren slaat, is mij niet vreemd.

HA weet inmiddels ook wel, dat als ik kom, ik vooral geruststelling nodig heb. Mijn hart is onderzocht, wegens bonzen en kloppingen, bij de HA en later ook in het ziekenhuis, met filmpjes en zo'n fietstest.
Ik heb me erbij neergelegd dat ook dat "gewoon" de stress is.

Weet je al weer meer T?. Ik herken veel van jou klachten. Ook enorm hypochonder geworden door alle aanhoudende en vreemde klachten.

Komende maandag kan ik pas terecht bij de dokter ivm met drukte, heb ondertussen wel urine onderzoek gedaan en daar kwam niks uit. Ze dacht dat het een soa was, wat ik heel vreemd vond, maarja zij is de dokter en ik niet.

Ga dan ook maar gelijk alles aangeven waar ik last van heb of denk te hebben, en dan maar kijken wat er uit komt, voel me toch behoorlijk klote in mijn burnout dus kan dit er nu ook wel bij denk ik.

We gaan het beleven, denk dat het voor iedereen met een burnout goed is om voor de zekerheid het een en ander te laten onderzoeken, zodat als er niks uit komt de stres ook wat afneemt.

Groetjes,
T

Ja goed gezegd die laatste zin T! Goed bezig :-)! Niet blijven piekeren maar iets doen aan het probleem, dat is de oplossing

Ik weet niet of alles onderzoeken goed is ik heb het idee dat bij mij de overbelasting voor een deel veroorzaakt is door niet erkennen dat de pvergang heel veel klachten kan veroorzaken en daarom hele zkh doorgestuurd ben waar niets uit kwam. Geeft enorm veel stress.

Heb ik in het begin ook heel erg gehad. Je moet heel langzaam weer vertrouwen in je lichaam krijgen. Kleine stapjes. Verwacht niet teveel van jezelf.
Eerste weken van mijn burn-out kon ik amper een rondje door de straat wandelen zonder in paniek te raken. Boodschappen doen kon ik niet, verder dan 100 meter bij huis vandaan kon ik niet, bezoek ontvangen ging niet, zelfs douchen met de deur dicht durfde ik niet. Constant paniek of bang voor paniek.

Ik weet niet hoe lang je al in je burn-out zit, maar vermijd zoveel mogelijk situaties waarvan je in paniek raakt. Het heeft geen zin om jezelf te pushen tot je weer in paniek raakt. Dan blijf je enkel stress hormonen aanmaken terwijl je daar juist vanaf moet.

Hou alles klein. Sluit het positief af. Wandel naar de hoek van de straat en terug. Lukt dat, maak het de keer erna ietsje groter. Raak je in paniek, doe dan weer een stapje terug.

Heel erg herkenbaar! Ik zit nu 10 maanden in de burn-out en heb dit ook heel erg gehad. Ik heb het nog steeds wel maar wel een stuk minder. Wat Hilde hierboven beschrijft is precies wat ik ook had. De deur dicht met douchen vind ik herkenbaar..
heel gek, maar alles is eng en paniekerig. Ik was constant bezig met mijzelf afleiden door serie, TikTok, spelletje, tekenen noem het maar op. Dat is niet goed voor je weet ik nu want dan leer je niet meer alleen te zijn.
Ik doe het nu nog wel hoor als mijn vriend de hele dag weg is en de muren op mij afkomen, maar probeer meer nu een podcast te luisteren of een blokje om te gaan. Dit is soms niet meer dan 10 minuten maar dan ben je even uit je hoofd.

Het blijft een uitdaging maar het helpt ook om het te proberen accepteren. Laat die paniekaanval dan maar komen. Heel lastig maar wel helpvol’

En een andere vraag. Hoe zoek ik in dit forum (bijv. Eerdere topics over een specifiek onderwerp in relatie tot burn out?

Mijn eerste gesprek met de arboarts was ook telefonisch. Hierna een aantal keren een telefonische afspraak met een praktijkondersteuner van de arbodienst gehad en pas na een paar maanden kreeg ik een oproep voor een fysiek consult. Ik vond het zelf destijds wel fijn omdat ik toen echt nog geen puf had om naar het centrum van een grote stad te reizen. Weet niet of het vaak zo gaat, zal misschien ook per arbodienst verschillen.

Ik moest altijd vanaf het begin fysiek erheen, had er vaak ook helemaal geen puf voor. Het lijkt me juist heel fijn dat t telefonisch is, net wat laagdrempeliger en minder belastend

Super fijn juist! Ik ben de eerste keer fysiek geweest, maar vooral omdat ik er totaal geen puf voor had om t om te laten zetten via werkgever.
Mijn man is meegeweest zodat ik niet hoefde te rijden en lekker mn ogen dicht kon doen in de auto. De bedrijfsarts stelde zelf voor om mijn 2e gesprek telefonisch te doen zodat t minder belasting geeft. Dat is over een week en ik ben daar erg blij mee. Voelt laagdrempeliger en wat minder officieel ofzo

Was bij mij ook zo, eerste drie keer. Ik was zo uitgeput dat dit voor mij heel fijn was. Die ba vindt dat zelf ook wel lekker makkelijk natuurlijk. Totdat mijn werkgever hier achter kwam. Toen moest t fysiek.

Mij wilde ze de eerste keer fysiek zien maar ik heb aangegeven dat dat teveel was voor mij. Toen kon het gewoon telefonisch. Dat vond ik veel fijner. Ik vind het echt een gek systeem dat ze verwachten van mensen die niet naar werk kunnen dat ze wel naar zo kantoor kunnen komen voor een gesprek dat 9 van de 10 keer prima telefonisch kan.

ik moest fysiek naar een BA maar dat is een uur rijden, terwijl ik zelf ook in een grote stad werk en in een andere stad woon. Andere opties dus, wellicht. Maar helaas. Deze afspraak heb ik omgezet naar online om niet 1 uur heen en 1 uur terug te moeten rijden. Omdat ik tussentijds van werkgever ben veranderd, niet mijn werk zelf maar nu in dienst ipv via payroll, krijg ik een nieuwe afspraak.

Hoe lang zat er tussen jullie eerste en tweede afspraak?

Een maand. We hebben iedere maand telefonisch contact.

@Anoniem Bij mij zat er langer tussen, 6 weken geloof ik.

Bij mij 6 weken

Hoi Lavendel, ik denk dat je nog in het begin van je burnout bent. Ik had zelf de meest gekke klachten: obsipatie, conditie weg, keelpijn, raar gevoel in hoofd en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Het probleem is dat je jezelf niet meer vertrouwd en eigenlijk geruststelling wilt van anderen. De pijnlijke waarheid waar ik zelf achter kwam, is dat andere dit niet zullen geven inclusief burnout coaches. Niemand durft zonder onder zoek zomaar te beweren dat je iets niet hebt, omdat dit gewoon niet kan.

Je zou dit dus uit kunnen laten zoeken bij een dokter om 100% zeker te zijn. Uit ervaring weet ik wel dit is een korte termijn oplossing omdat je bij elke nieuwe klacht opnieuw die geruststelling zoekt.

Uiteindelijk zul je je over moeten geven aan je angsten. Wat mij erg geholpen heeft is de les dat je niet je gedachten bent. Jouw gedachten hoeven niet waar te zijn.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Dankjewel Herman, wat mooi verwoord.

Als de huisarts het heeft uitgesloten dat het iets ernstigs is dan kan je daar op vertrouwen :-)

Hoi lavendel,

Dit is voor mij zo herkenbaar, ik heb momenteel erg kast van spierspanningen en knikkende knieën. Ook voelen mn benen enorm zwak. Al meerdere keren bij de neuroloog geweest en ben nu weer bang dst er iets gemist is.

Ik denk dat ik op deze manier de burnout in stand hou. Maar heel moeilijk om die knop om te zetten

Bedankt voor de reacties en voor jullie allemaal heel veel sterkte.

He. Misschien oefenen van de psoas spier? Ik heb dit vandaag als tip gehad van de psycholoog. Ik ga ook oefenen...

Hoi Jeroen, ik had destijds van dat magnesium spier olie gekocht. Hielp wat. Verder spierontspanning oefeningen kunnen ook helpen.

Ik zit ruim 2 jr in burnout. En heb al die tijd al spierspanning in rug, schouders, kaken en gezicht. Is wel minder geworden. Beweging is de enige remedie. Ik wandel veel, 2x per week pilates. Ik laat me ook regelmatig masseren. Je zenuwstelsel gaat de spierspanning als normaal zien is mij ooit n keer uitgelegd door n arts (het "nieuwe normaal") Resetten kost meer tijd naarmate de aanlooptijd/de overbelasting langer heeft geduurd.

Gouden tip: healing back pain, Dr Sarno. Journallen over je emoties.

Ik zit op 10mg ^

Niemand?

Er staal veel verhalen hieronder waar je vast wat aan hebt over escitalopram en citalopram

Oa Opbouw AD (Verhaal 1734)
En
Ervaringen Citalopram (Verhaal 1815)

Hoi Herman, ik heb geen idee of dat zo werkt, dat je eerst naar hoogtepunt burn out gaat om daarna weer dezelfde weg terug gaat. Ik hoop het heel erg voor je dat het zo is en dat je ervan komt. Sterkte en ik duim voor je 🤞🏻

Blijf goed luisteren naar je lichaamsignalen, en pas je dagschema daar op aan. Hoe meer ze toe nemen hoe meer het een sein is dat je te veel deed en doet

Zit een beetje met hetzelfde. 20 maanden erin en ging een stuk beter. Nu sinds een week weer enorm opgejaagd; slecht slapen, ochtenden giert de cortisol weer door mijn lijf terwijl dit al lange tijd weg was en ik herkende van begin burn-out. Ik heb ook niet direct een aanleiding dus snap er weinig van. Maar weer veel rust nemen …

Hoi!

Ik denk dit te herkennen.
Ik voel me ook als in de fase voor de burn out, en heb ook de hele shit al doorgemaakt. Ik heb wel het idee dat dit bij het herstel hoort. Ik ben in ieder geval meer gaan doen, probeer weer mee te draaien en ervaar daarbij de spanningen, angsten etc. Mijn lijf reageert gewoon harder op een situatie dan vroeger. Maar ik ben wel weer zover dat ik in de situatie zit. Het is overigens wel frustrerend etc, want tav de klachten ben ik hyper alert... tis toch traumatisch geweest of nog steeds. Ik hoop dat de klachten dalen op het moment dat mijn lijf meer "onveilige situaties" heeft doorstaan. Gebeurt dat niet, dan is het waarschijnlijk allemaal te snel/te veel etc. Sowieso schakel ik nu ook terug en weer wat meer ontspanning inplannen.

Hoe gaat het nu bij jou?

Het blijft lastig dat je niet echt houvast hebt. Vorige week had ik zon beetje woensdag tm zaterdag echt super goede dagen.

Ik was vrij rustig, wat meer energie, naar spa geweest, wat gewerkt, gebarbecuet en zelfs twee keer een behoorlijk stukje op de mountainbike gefietst met aardig klimmen. Onderweg regelmatig gestopt en echt genoten van het uitzicht en van het feit dat het een stuk beter gaat. Bij dit laatste merkte ik dat mijn conditie gelukkig weer een stuk beter is dan 1,5 jaar terug toen kon ik ongeveer niet traplopen...

Maar..... Ik heb dit bewust toen niet gepost en zei ook al tegen me partner: ik weet dat het nu niet voorbij is, ookal voelt dat op het moment wel zo. Zondag was ik super moe maar nog wel in tuin gezeten, en vanaf maandag was het eigenlijk weer behoorlijk slecht. Vandaag ben ik vrij en probeer ik hieraan toe te geven.

Ik probeer dit als positief te zien. Als ik uitzoom zie ik echt wel dat ik me steeds vaker goed voel (tov elke dag slecht 1,5 jaar terug). Maar het blijft lastig dat je de ene dag voor je gevoel al op een 8 zit en daarna weer een 3. Waar sta je dan.

Nou, ik herken me volledig in je verhaal! Ik heb wel als ik terug kijk altijd wel een reden voor de dip (toch teveel gedaan, spannend gesprek, prikkels, teveel met kids gedaan etc). Heb je dat ook als je erover nadenkt?

Ik denk wel dat je herstel de goede kant op gaat en dat de terugvalletjes enorm frustrerend zijn. Heb ik ook last van.
Ik probeer mijn conditie ook weer op te bouwen. Nu een half uurtje fietsen in zone 2.

Hoi L, het is een beetje dubbel he. Als ik onze verhalen lees denk ik dat we aardig op weg zijn,maar je wilt er zo graag vanaf zijn.

Terugkijkend inderdaad misschien wel te veel gedaan maar ik denk dat we af en toe toch wat moeten proberen.

Ik ben zelf weer 3 dagen aan het werk. Somigge dagen is dat erg zwaar, andere dagen heb ik zelfs daarna nog wat energie over. En ook prive volop ontwikkelingen die positief zijn maar wel veel tijd en energie kosten. Waar ik nog wel veel bespaar is sociale contacten. Ik heb hier, op mijn oartner na, nog wat minder behoefte aan omdat ik daar nog net te moe voor ben. Tegelijkertijd kan ik ook wel genieten van iets simpels als een filmpje kijken zonder gekke paniekaanvallen.

Hoe ziet jouw sociale leven er momenteel uit?

U center, nooit van gehoord en revalideren, van een burn out bedoel je?

Ja ik weet dat het een traject is van 6 weken en kost aardig wat geld ik dacht een paar duizend euro

Volgens mij was het 5000 euro kan ik me herinneren

Maar moet je even nachecken de kosten, pin me er niet op vast het precieze bedrag, maar het is een Intensief traject van 6 weken. Dat ging voor mij ook helaas niet lukken, veel te kort en te zwaar en te duur

Is een psychosomatische fysio wat voor je? Icm een psycholoog en evt een ergotherapeut?En je kan het e-boek burn-out de reset kopen voor als begin met basis handvaten zodat je een opstapje hebt voor reguliere therapie erna zoals therapieën die ik hierboven benoemde die vaak vergoed worden en ook deels zonder verwijzing mogelijk zijn vanuit huisarts :-)

Overigens zelf het ebook niet gelezen, maar er staan (wat) goede dingen/handvaten in zoals ik begrijp nav de verhalen die er rond gaan, maar ook dingen die minder zijn en misschien wel niet van toepassing/relevant/ of helpend zijn

Heb het ebook aangeschaf, was nieuwsgierig! Enorm veel tekst, maar staan zeker bruikbare tips in die je kan gebruiken voor als opstap naar verder reguliere therapie!
Kortgezegd een korte samenvattingen om begin fase door te komen: veel slapen, rusten, korte activiteiten afwisselen met rust, luisteren naar je lichaamsignalen, ontspannen dmv ontspanningsoefeningen

En ik zou daar bij aanvullen dus de app “activiteitenweger” en 20-3-20 regel en dit forum lezen

Maar natuurlijk:

Wat houdt de 20-3-20 regel in? Heb je een goede dag, doe dan tot 20% meer dan je basisniveau. Op een slechte dag doe je 20% minder. Heb je 3 goede dagen achter elkaar waarbij je 20% meer aankon, dan kun je dat als het nieuwe basisniveau aanhouden met inachtneming van leefregels die de ergotherapeut meegeeft. Het kan wel een aantal weken duren voordat je 3 goede dagen elkaar hebt.

Als je Googlet vind je hem ook op de Pagina van postcovid helemaal onderaan de pagina de uitleg. Deze regel wordt zowel gebruikt voor burn-out als covid en dergelijke

Ps: ik doe zelf 7 dagen ipv 3, dit in overleg met mijn ergotherapeut

Op de postcovid website kan je helemaal onderin het kopje “ Hoe kun je energie/conditie opbouwen zonder steeds terug te vallen na corona?” uitklappen door op het plusje te drukken. Daar staat de uitleg waar ik het vandaan heb gehaald :-)

En met goede dagen bedoelen ze: dagen zonder zo min mogelijk klachten en een normaal herstel na een activiteit

Dus stel je doet de afwas en je moet daar 4 uur van bijkomen met hartkloppingen, dan is dat nog teveel op een dag en dan dien je de taak te elimineren of het aantal minuten te verkorten van de activiteit.

Correctie: En met goede dagen bedoelen ze: dagen met zo min mogelijk of zonder klachten en een normaal herstel na activiteiten. Uiteraard dien je activiteiten af te wisselen met rust.

Dus stel je doet de afwas en je moet daar 4 uur van bijkomen/herstellen waarbij je bijv lang last ervaart van hartkloppingen of andere klachten, dan is dat nog teveel op een dag en dan dien je de taak te elimineren of het aantal minuten te verkorten van de activiteit.

En houd je aan een vast dagschema, dan kan je het goed monitoren. De app: activiteitenweger, kan je hiervoor gebruiken

Heel herkenbaar je verhaal. Bij mij ook zo begonnen met dezelfde fysieke klachten en altijd gewoon zin in alles hebben maar je wordt tegengehouden door je lichaam.
Ook mijn huisarts zei destijds is geen long covid. Ik ben ook extreem moe tot niets meer kunnen.
Vitamines zoals B12 alles al geprobeerd.
B12 was aan de lage kant bij mij maar binnen de norm van NL. Kijk je naar de norm van andere EU landen dan was het te laag. Inmiddels is mijn B12 gestegen, maar ik heb ook ergens gelezen dat enkel B12 bloedwaarde onderzoek niet een compleet beeld geeft daar is uitgebreider specifiek bloedonderzoek voor nodig Dit is ook iets wat bij huisartsen onbekend is.
Ikzelf heb het boek ook. Voor mij niet heel veel onbekende dingen te lezen want ik heb al heel veel geprobeerd. Daarom zoek ik de bron van mijn klachten uit en dat lijkt nu meer naar Long Covid te wijzen dan Burnout omdat toen mijn klachten zijn begonnen.
Hoe lang zit jij al thuis? Heb je de extreme vermoeidheid elke dag of soms ook een dag normale vermoeidheid?

Hoi Anoniem, er zijn speciale B12 klinieken. Je kunt ze vinden op internet. Ik wist ook niet dat ze bestonden. Ik ben officieel vanaf mei vorig jaar in burn out. Daarvoor, begin 2024, al klachten. Hoofdpijn, nek en schouderklachten en extreem moe. En dan begint het hele circus van onderzoeken en wegstrepen. Dus ik ben er ook nog niet uit, maar zelf van het begin af aan het idee gehad dat het long covid is. Maar ja wie gaat mij zeggen en bewijzen dat dat het is. Het enige vervelende van dit alles is dat je op verschillende manieren moet omgaan met burn out of long covid. Bij burn out kun je na verloop van tijd wat starten met bewegen. Bij long covid moet dat juist weer niet. Dan kan dat juist averechts werken. Maar je hebt het boek, dus heb je dat op zeker gelezen.

En nee ik heb niet meer die extreme vermoeidheid meer. Wel m’n hoofd blijft vervelend doen. Verder ben ik niet fit hoor, maar heb niet de behoefte om bv de hele dag te willen slapen. Wel aan het eind van de dag moe door hoofd nek en schouders. Dus tja ik weet het soms ook niet meer. Er worden, vind ik, te vaak verkeerde diagnoses gesteld. Lekker makkelijk ervan zijn bij huisartsen. En misschien is dat wel een tekort aan kennis hoor, geen idee.

Sterkte met alles

Hoi Burnie,

Ja klopt die B12 klinieken heb ik ook van gehoord. De vraag is waarom ineens B12 tekort? Bij gezonde voeding moet je voldoende binnen krijgen.
Bij Long Covid kunnen de klachten ook even minder worden en daarna meer. Helaas wordt het label Long Covid ook bijna niet gegeven. Soms denk ik ook wel bewust want de groep die dat heeft is denk ik vele malen groter als waar ze vanuit gaan en daar zal een zorgverzekering niet blij mee zijn denk ik zomaar.
Als je klachten zijn begonnen net na Covid dan lijkt mij dat toch duidelijk? Of heb je al daarvoor veel stress ervaren dat kan natuurlijk ook? Ik heb ook wel horen zeggen dat Covid de druppel is geweest en dan Burnout, maar ik weet zelf niet zo goed wat ik daarvan moet vinden.
Bij beide is het zenuwsysteem ontregeld. De vraag is wel of er bij Lond Covid niet meer aan de hand is als alleen dat. Helaas gaan die onderzoeken erg traag vergeleken toen er ineens een vaccin nodig was kon er wel veel sneller gehandeld worden.

Jij ook veel sterkte en zou zeker gewoon je vitamines via bloedonderzoek laten testen dan heb je dat ook uitgesloten.

@ anoniem, het blijft een beetje zoeken (alhoewel ik niet echt ziek, maar het komt weer op mn pad door dat boek) Ik heb wel stress ervaren op mijn werk toen. Dus klinkt burn-out logisch. Maar soms moet je eea tegen het licht houden en dat ga ik nu iig doen om te kijken hoe de waarde is van B12. Uiteraard leg eea voor bij de huisarts over post covid. En dan zien we wel verder. En je hebt helemaal gelijk vwb de snelheid van het vaccin en de traagheid vwb behandeling post covid. Zal inderdaad wel een centen kwestie zijn.

Maar ik deel hier wel wat de uitkomsten zijn en ik heb de wijsheid natuurlijk niet in pacht. We gaan maar gewoon weer door om de klachten die ik heb het hoofd te bieden 🙄

@anoniem, b12 tekort kan komen doordat je lever, alvleesklier niet meer het stofje afgeeft aan de dunne darm om de voedingsstoffen uit je eten te halen. Dit was bij mij het geval, doordat de lever hard moest werken om mijn epilepsie medicatie te verwerken. Dit alles kwam er bij mij uit bij de kinesioloog. De HA en ziekenhuizen konden dit niet vinden.
Ik had toen meer tekorten, ferritine ook bv. geeft ook veel vermoeidheid.
die norm waarover gesproken wordt is binnen de wetenschap, geneeskunde een ding. Het blijkt dat veel vrouwen tekorten hebben die weggezet worden aan andere dingen, omdat er nog te weinig bekend is bij HA over de waardes. Een b12 kliniek zal je zeker de juiste weg op kunnen helpen.
@burnie Ik wist niet van long covid. interessant voor sommigen in de BO.
ik heb het boek besteld bij de bieb, maar wacht er nog op. als ik hem goed vind kan ik hem altijd nog bestellen.

Hoi Monique, je hebt helemaal gelijk, er is nog zoveel onduidelijk en huisartsen, iig de mijne, weten geen raad met zulke klachten en ook niet de kritische vragen die je stelt. Bijvoorbeeld, maagbeschermers zorgen er bv ook voor dat b12 minder goed wordt opgenomen. En goed dat je het boek gereserveerd hebt bij de bieb. Had ik ook gedaan maar duurde me te lang. Dus gekocht. En daar staat best veel in over COVID en de overeenkomsten met burn out. Ook over ME, chronische vermoeidheid en overeenkomst post covid. En tja veronderstel het blijkt toch post covid te zijn, dan zou een andere benadering nodig zijn. Anders werk je post covid weer tegen. Vandaar mn zorgen.

Maar vanmiddag naar huisarts om eea aan te kaarten. Wordt vervolgd 😉

Monique hoe is dat bij jou weer goedgekomen dan met B12? Was ik nog even nieuwsgierig naar.

burnie, ik heb via de kinesioloog druppels en homeophatische pillen gekregen om de lever te ondersteunen. Daarnaast alle tekorten die ik had, ik had nogal wat, aangevuld. dus zoals mijn kids zeggen mama slikt wel 28 pillen. Nou is dat overdreven, maar bij elkaar helpt het wel. Ik kreeg meer energie en de klachten zoals hartkloppingen, duizeligheid etc. gingen weg.
hoe was het bij de huisarts?

Hoi Monique, huisarts net van terug. B12 is vorig jaar nagekeken en was boven de 400. Dus dat sloot hij uit. Long covid kan het ook zijn, maar net als bij burn out heb je daar geen test voor. En sowieso voor beiden ook geen behandelplan. Ik heb het soms ook benauwd namelijk en word dan ook schor. Maar kan ook weer door stress komen. Al met al is het shit en kom je er niet uit. Hij adviseerde me om door te gaan met wat ik al deed. En naar psychosomatische therapeut is prima voor beiden, zo ook de psycholoog. Ik zei nog wel, ze waren zo snel met een vaccin uitvinden, maar iets vinden voor long covid duurt lang.

Maar wel fijn dat het jou iig met die klachten geholpen heeft. Wat een gevecht is het toch eigenlijk hè pffff. En we gaan gewoon weer door Monique met waar we mee bezig waren. Het spook genaamd burn out laten verdwijnen.

Vanuit de poli krijgen long covid een ergotherapie toegewezen icm fysio en een psycholoog

Long covid patiënten*

En dat raadt ik zelf ook aan bij mensen met een burn out, ik heb er veel baat bij! :-)

En zelf heb ik weinig vertrouwen in zulk soort klinieken met therapieën zoals kinesiologie omdat het niet wetenschappelijk bewezen is dat het werkt.... Google maar.

En online zijn er CVS testen te vinden zodat je dat kan uitsluiten. En onderin de verhalen is nog een verhaal wat ook gaat over long covid

Overigens ben ik ook geen voorstander altijd van AD. Omdat het soms/vaak even goed werkt als placebo. Op RTL z was hier ooit een geweldig docu over van een huisarts die hier onderzoek naar deed, wat beter werkte was juiste voeding en dagelijks zwemmen, dat was zon beetje de conclusie in een notendop.

Excuses voor mijn spellingsfouten :-)

Als iets niet wetenschappelijk bewezen is wil dat niet zeggen dat het niet werkt. Enkel dat er (nog) geen wetenschappelijk bewijst is of het wel of niet werkt. En daarbij komt dat ‘de wetenschap‘ geen constant iets is. Het is in beweging. Dus wat niet is kan nog komen, en wat er al is moet soms worden teruggeroepen.

Maar natuurlijk moet je bij alternatieve geneeskunde (net als bij reguliere geneeskunde) wel je gezonde verstand blijven gebruiken. Niet klakkeloos dingen aannemen.

En is iets een placebo effect? Mij best, zolang het maar helpt hou ik mezelf graag voor de gek 😄

Mee eens Hilde. Er is nog zoveel niet bewezen. Ik ga bv naar lymfe drainage massage. Ook niet bewezen dat dit wat voor je doet, maar hey ik vind het fijn en voel me daarna ook fijn. En zo zijn er genoeg dingen op te noemen die waarschijnlijk ook nooit worden bewezen. Lekker doen waar je zelf achter staat.

Bron Wikipedia: De Natural Standard heeft in samenwerking met het National Center for Complementary and Alternative Medicine en de medische faculteit van Harvard een onderzoek gepubliceerd waarin staat dat "toegepaste kinesiologie niet aangetoond heeft effectief te zijn voor het stellen van een diagnose of het behandelen van ziektes".
Ook is er onderzocht of er bij het herkennen van (in)tolerantie voor materialen in de mond, gebruikgemaakt kon worden van toegepaste kinesiologie; maar er bleek dat dit niet beter werkte dan willekeurig gokken.
Beoefenaars van deze behandelwijze geven soms ook voedingadviezen. Op 9 Februari 1988 is er wetenschappelijk onderzoek gepubliceerd naar toegepaste kinesiologie als middel om voedselallergieën te detecteren en daaruit zijn geen bewijzen voor enige effectiviteit gekomen.
Verscheidene belanghebbenden schrijven kritisch over het onderwerp "toegepaste kinesiologie" en wijzen erop dat het niet-wetenschappelijk is. De American Cancer Society schrijft bijvoorbeeld:
Available scientific evidence does not support the claim that applied kinesiology can diagnose or treat cancer or other illness.
Beschikbaar wetenschappelijk bewijs ondersteunt niet de bewering dat toegepaste kinesiologie (gebruikt kan worden) voor de diagnose of behandeling van kanker of andere ziekten.



Maar zeker waar, wetenschap staat nooit stil! Ben ik helemaal met je eens hoor

Ja in sommigen gevallen schreef ik maar voorzichtig ;-). Maar misschien ook vaker, het was een interessante docu ieg. Als het jou helpt dan helpt het! Of nu het nu placebo is of niet. Ik vind alleen persoonlijk dat AD heel makkelijk snel voor geschreven wordt terwijl er meerdere wegen naar Rome soms ook mogelijk zijn, in eerste instantie. Ik dacht ik deel het, voor mij was AD helaas geen prettige ervaring, dus ik wou er niet te lichtjes over doen maar ik ben alleen maar blij als het voor anderen wel prettig werkt!

Ik heb voor mijn werk eens samengewerkt met Amerikaanse wetenschappers die onderzoek deden naar mensen die claimen op afstand te kunnen genezen. Wel in dezelfde ruimte als de cliënt, maar zonder aanraking.
Ik ben behoorlijk skeptisch met zulke dingen, het is mij allemaal te zweverig. Maar de onderzoekers vertelde mij dat ze (tegen alle verwachtingen in) ontdekt hadden dat sommige mensen inderdaad op afstand invloed konden uitoefenen op hun meetapparatuur, en dat ze dat nog niet konden verklaren maar wel duidelijk konden zien in de metingen. Echt bizar. Dat deed me weer beseffen hoeveel wij nog niet weten.

Als het helpt of fijn is, dan is het helemaal top! Alleen, als je dingen ook kunt doen via de reguliere weg wat vergoed wordt, of op andere manieren die minder ingrijpend zijn, dan zou ik daar als eerst voor gaan, daarna kan je altijd nog van alles proberen en zou ik zeker ook doen!

Heel interessant Hilde! Maar ik zie het ook vaak voorbij komen op tv “healing” of wat ze ook in kerken doen. Zelf ook een healing gehad ooit met aanraking maar niet geholpen en zo nog meerde mensen gezien waarbij het helaas niet hielp. Waarom het bij (sommige) andere wel helpt? Geen idee! En net als bij placebo waarom het wel bij de een werkt en bij de ander niet, geen idee. Daar heb ik overigens niet naar gezocht nog. Maar het is een gecompliceerd iets, Het lichaam, en tegelijkertijd super interessant om te onderzoeken! Wel super stoer dat je hebt gewerkt met wetenschappers! Ben jaloers op je ;-)

Alles wat ik schreef, is geschreven vanuit eigen ervaringen en met een goed hart, soms moet je ook wat tegenlicht geven :-)

Waarom ik begon over AD was trouwens omdat iemand schreef uit verhaal 1732: “Op welke manieren kan je nog meer ontspannen naast medicatie en Mindfulness?Klinkt echt stom maar ik heb gewoon geen idee hoe ik kan ontspannen”

Maar de reageerde bedoelde meditatie i.p.v. medicatie, denk ik 😅 Daarom dacht ik dat die persoon meteen medicatie als een van de eerste opties zag i.p.v. eerst andere (natuurlijke) dingen geprobeerd te hebben.

Hoi anoniem, natuurlijk reageer je met een goed hart en vanuit je eigen ervaringen en ook je eigen onderzoek. Dat doen we volgens mij allemaal. En wat voor de 1 niet helpt kan juist bij een ander wel helpen. Ik denk dat je sowieso bij alternatieven geneeswijze je verstand moet blijven gebruiken, zo ook bij de reguliere geneeswijze hoor. Want wat je schrijft, er wordt te makkelijk iets voorgeschreven. Ook AD. En dat komt misschien ook uit een goed hart vanuit de huisarts hoor, ze weten niet goed wat een burn out is, maar willen misschien toch de patiënt helpen. Altijd verstandig 🤔?? Dat weet ik ook niet. Daarom, altijd het koppie erbij houden.

Hoi Burnie,

Snap je probleem helemaal ik heb hier ook al bijna 2 jaar vragen over. Het eerste jaar is heel veel onderzoek gedaan naar allerlei lichamelijke problemen. Maar geen enkel resultaat.
Heb ook meerdere boeken geluisterd en zet mij iedere keer weer tot denken.
In begin van burn-out was ik moe en had ik totaal nergens geen zin meer in. Na een jaar kwam de zin langzaam terug en nu heb ik vaak weer veel zin om dingen te ondernemen en te doen. Maar nu maar mijn lichaam me in de steek.
Ben bij kleine inspanning al heel snel moe. Werken lukt niet meer stukje wandelen na paar 100 meter heel moe in de benen.
Word er helemaal gek van weet niet wat ik moet doen om dit te laten herstellen.
De een zegt dit de andere weer heel iets anders. Allemaal goed bedoeld maar ik kan er niets mee.
Geeft ook veel onrust en frustratie omdat anderen het niet begrijpen en zeggen kom je moet het gewoon even opbouwen.
Huisarts weet het ook niet en artsen in het ziekenhuis verwijzen je naar allerlei therapieën waar ik nog nooit van gehoord heb.
Word er wel met de week slechter door want het begint stress te geven door het dagelijks malen.

Hoop dat je een oplossing vind het dat je kunt herstellen.

Groet Aswin

Dank je Aswin, dat hoop ik echt voor iedereen. En al die goedbedoelde adviezen lijkt mij ook lastig. Ik krijg ze gelukkig niet zo vaak, hou m’n kringetje bewust klein. En die mensen kennen me goed en weten heel goed dat ik inmiddels veel heb uitgezocht en dat ik nu, op dit moment, alleen nog maar dingen doe waar ik blij van word en die ik fijn vind. En omdat ik m’n kringetje bewust klein houdt krijg ik geen commentaar. En de anderen buiten dat kringetje zeg ik als ik weer opgeknapt ben, dan hoor je me weer. En dan hebben we wel wat app contact en dat is voor mij genoeg. Kost me teveel energie om alle ballen hoog te houden en iedereen tevreden te houden. Die tijd is sowieso geweest. Dat was ook mijn valkuil door te denken dat ik iedereen blij moest maken en voor moest zorgen. Dus dat heb ik iig geleerd door de burn out.

Dus aswin doe waar jij je goed bij voelt en je hoeft niemand verantwoording af te leggen.

Sterkte met jouw weg en het komt goed met je.

In jouw geval kan ik echt ergotherapie aanraden Aswin. Zit in basispakket 10 uren.

Maar goed dat is wederom een advies, wel iemand die er baat heeft en ook mensen met long covid.
Succes ieg met je zoektocht naar het juiste hulpmiddel! Wat je ook kiest, het is ieg iets!

“Het enige verschil is bij een burn out kan en wil je niet“. Niet mee eens zelf, ik wil juist wel, veel te graag, daarom ga ik steeds over mijn grens heen helaas.
Ik weet dat mensen met long covid last hebben van benauwdheid, dat herken ik zelf niet. Onderin is nog een verhaal over dit onderwerp uitgeweid.

In dat boek gaven ze dat zo door. En ik herken me er ook niet in als het burn out is, ik wil ook, maar mn lijf niet. Maar bij burn out komt wel vaak depressie erbij en ook paniekaanvallen. En beide heb ik niet en gelukkig ook, want dat lijkt me dubbel zo vreselijk. Ik heb het wel vaker benauwd en dan ook schor. En of dat nou bij burn out hoort, ik weet het niet . Wel bij long covid. Maar wat het ook is, zeker weten doe ik het waarschijnlijk nooit welke van de 2 ik heb. Uiteindelijk deal ik daar ook maar mee en het enige wat telt is dat ik ervan wil.

Hey Burnie topper,

Kom op he, t komt goed met jou.

Wat ik een beetje aan het leren ben is hoe meer je je er tegen verzet en hoe meer je er vanaf wil hoe erger het wordt.

Ik probeer de angst en paniek en alle andere ellendige klachten en gedachten "gewoon" te signaleren en over me heen te laten komen. Gaat het sneller van over dan vechten.

Hoegaatie verder vandaag?

Welterusten alvast

Hoi Gert, het gaat ook wel goedkomen. Maar komt door mn huisarts bezoek van gisteren. We hebben het erover gehad dat m’n burn out, of liever gezegd de eerste klacht vlak na covid is gekomen. En omdat ik het ook soms benauwd heb en dan ook schor word zei de huisarts dat het mogelijk long covid kan zijn. Je hebt niks aan die wijsheid natuurlijk omdat voor beide niks is behalve uitzitten.

En verder ging het vandaag hoor. Kon ineens naar lymfe drainage massage in de middag en geweest, dus dat was fijn. Laat in de middag met m’n man naar vis restaurant geweest. Vis was lekker, maar te druk, te luide muziek, dus teveel prikkel. Dus de vis naar binnen gewerkt en weer naar huis. Maarrrr wel lekker gegeten. Ach het is wat en weer uitgeprobeerd. Express om 17:00 uur gegaan, maar totaal niet in beeld dat het vakantie is. Dus half Nederland gaat naar het strand met de kids en na afloop vis eten. Hahaha dus druk!

En gaat het met jou een beetje? Goede dag gehad? Ik hoop het echt voor je.

Voor jou straks ook welterusten

En ik vind het zo knap hoe jij met je burn out omgaat. Mij lukt dat zeker niet alle dagen. En vaak leg ik me erbij neer en soms komt mijn vechtersmentaliteit weer naar boven. Zo zit ik m’n hele leven, en da’s inmiddels best lang 😉, in elkaar. Maar ik lees wat je schrijft hoor en dat zit dan weer in mn hoofd. Loslaten!! Ik doe mn best ☺️

@anoniem, ik ben eerst in de wetenschappelijke route geweest. Zij wisten het allemaal niet. Via mijn route in de alternatieve geneeswijze wel. Zij hebben geen diagnose gesteld, zeker niet van mijn burnout.
Maar wel van mijn tekorten die mij klachten gaven. Ik heb er baat bij. Niet alles wat vergoed wordt is ook goed voor je. Inderdaad je verstand blijven gebruiken. Hoewel ik me bij de alternatieve wijze meer gehoord voel, dat is ook veel waard. Ik geef een tip maar ieder moet zelf weten wat ermee te doen.
Daarnaast weet ik niet of wikipedia nou een wetenschappelijke bron is?

@burnie, wat fijn dat die drainage massage goed voor je werkt. Goed om te weten dat je B12 hoog is, kun je die weer afstrepen.

De bronnen worden weer door gelinkt naar waar het vandaan komt! Wikipedia deelt daarin de links weer. Wikipedia zelf is meer een verzamelaar ;-) Ik mag hier geen links naar de oorspronkelijke bronnen plaatsen. Maar je kan het zo googelen.
Ik vond het vooral apart dat je opeens veel tekorten hebt en veel pillen daar voor moet nemen, maar wat helpt dat helpt!
Fijn dat je je gehoord voelt!
Alle verhalen met ervaringen van iedereen zijn waardevol!
Aan jullie allen een virtuele knuffel en veel kracht toegewenst!

Hoi Burnie,

Ik snap het helemaal hoor. Dat gaat dan weer in / op je mind zitten. Logisch nu.

Wat fijn dat je daar naartoe kon, vast heerlijk. Ik heb gister shiatsu gehad, was ook heerlijk, viel bijna in slaap. Even een uurtje voor jezelf.

Ahh ja de vakantie is hier nu voorbij, maar nu heeft de andere helft natuurlijk vakantie. Gezellig druk dus... ahum ;). Maar net wat je zegt, je bent wel gegaan topper.

Gister was wel redelijk, dankjewel. Ik ben ook zo hoor, en makkelijker gezegd dan gedaan. Jij doet het ook super, wij allemaal. Maar het lukt mij ook niet alle dagen hoor.

Niet dat ik me anders voordoe hoor maar ik heb er ook dagen bij dan denk ik jeemig wat is dit toch allemaal. Wat mij vooral nekt op dat moment is angst en onrust en dan misselijk en stijf zijn.

Ik wens je een fijne dag. Ik ben alweer lekker vroeg wakker ( 6.00 )

Hoi Gert, dank je wel. Het komt ook wel goed, met hier en daar een dip. Angst gevoelens ken ik niet perse. Wel die onrust. Geen fijn gevoel.

Fijne dag en hopelijk zonder sores en ik was ook al vroeg wakker.

Hoi Burnie, Pas ten eerste op met zomaar teveel B12 slikken; laat vooral testen of je een tekort hebt, kan gewoon bij de huisarts. Een teveel kan namelijk juist schadelijk zijn.

Uit het boek van Brankele Frank (Over de kop) is duidelijk geworden dat een ontregeld zenuwstelsel een gevolg van een burn-out kan zijn. Post covid kan ook zorgen voor een ontregeld zenuwstelsel. En het is niet direct te herleiden met een onderzoek welke de oorzaak is.

Het lastige is: bij een burn-out denkt bijna iedereen - inclusief zorgverleners, zoals je huisarts - dat het iets psychisch is. Dat je huisarts zegt dat het een gebrek aan willen is, klopt simpelweg niet - dat is in heel veel gevallen helemaal niet aan de orde. Maar je zenuwstelsel staat zo op z'n kop dat je lichaam niet meer kan, en dat je constant in de stress zit. Ik vind het heel jammer (en ook frustrerend) dat dit niet gewoon algemeen bekend is.

Ik ben zelf recent bij een sportarts geweest en die heeft me de diagnose "post covid" gegeven. Zelf ben ik er nog steeds van overtuigd dat mijn klachten komen door een ontregeld zenuwstelsel door burn-out, maar ik ben allang blij dat ik nu hulp krijg bij mijn fysieke problemen. Ik merk ook dat in mijn omgeving nu ineens ook meer begrip is over het feit dat het iets fysieks is - iets wat ik al anderhalf jaar zeg, maar nooit echt geloofd wordt.

Goede aanvulling Ax. Overigens bestaat de diagnose “burn-out” nog niet eens zo heel lang, kun je nagaan

hoi ax, wat zijn de hulpzaken die je krijgt bij je ontregelde zenuwstelsel? helemaal met je eens dat het andersom ook kan, dus eerst fysiek en dan psychisch. net als omdraaien ook kan. fijn dat men in jouw omgeving meer begrip heeft,.

Het is gewoon puur een overbelasting van het brein, met alle fysieke gevolgen van dien en daarnaast natuurlijk ook mentale gevolgen die daar weer door kunnen ontstaan.

Hoi Ax, ja dat van B12 weet ik hoor. Morgen even bloed afnemen en dan weten we het zeker. Vorig jaar gedaan en was waarde over de 400, dus prima. Maar ik slik nu soms maagbeschermers en deze zorgen ervoor dat je minder goed B12 opneemt. Dus vandaar nu ook even nakijken.

Boek van Brankele Frank ook “gelezen” Was best ook technisch hoor, maar ook met wat humor.

En ja burn out of post covid blijft lastig welke het van de 2 is. En ben je met de 1 bezig, dan kan dat (mocht het toch de ander zijn) je herstel tegenwerken. Daarom ook naar de huisarts gegaan. Zijn advies was, en dat heb ik geloof ik al geschreven, door te gaan waar ik al mee bezig was. En beweging heb ik al een tijdje door te wandelen, te fietsen en Nederland in beweging. Naar de sportschool ga ik al 10 maanden niet.

Maar dank je wel voor het meedenken. Kan nooit kwaad om andermans ervaring te horen.

Dus jij focus je nu op post covid? Maar is sporten dan wel handig? Het is toch een tijdje terug duidelijk geworden dat je dan juist niet moet sporten/fitnessen. In het begin werd dat wel in gezet omdat men dat dit zou helpen. Uiteindelijk uitgekomen dat dit juist herstel tegenwerkt. Of is dat inmiddels weer veranderd, dat kan ook en heb ik dan gemist.

Maar zet hem op Ax 💪🏻, uiteindelijk komen we eruit

Hoi B12 kenners,
Na jullie verhalen over vit. B 12 te hebben gelezen, heb ik mijn B12 laten bepalen. Via een thuis bloed test. Mijn ha doet altijd erg moeilijk over zo iets en ik had daar geen zin in. Ha is ook erg van het zit tussen mijn oren. Mijn uitslag is: 161, licht verlaagd volgens de site. Ik ga dus nu extra B12 slikken en eens kijken of het wat doet. Ben benieuwd. Zal het laten weten.
Groet, W

@anoniem 161 is echt te laag. gelukkig kun je daar nu wat aan doen.

Als je de tweede test over een tijdje doet bij de huisarts en uitlegt dat je een tekort had en wilt checken of hij nu oké na meer vitamine b12 geslikt te hebben, dan zal hij vast niet tegenwerken je huisarts en dan weet je zeker dat je een betrouwbare uitslag hebt

Met: over een tijdje, bedoel ik minimaal 6 weken of langer. Het duurt een tijdje voordat je tekort is aangevuld, precies aantal weken weet je huisarts wel

Beste W, de waarde van mijn B12 was 459. 161 lijkt mij ook wat laag. Geen idee of je man of vrouw bent, want daar zit ook verschil tussen. Ik zou in jouw geval B12 innemen. En wat een rare huisarts. Hij betaalt de rekening toch niet. Maar goed een te lage B12 kan ook voor diverse klachten zorgen.

Terugkomend op jullie reacties: ik heb me enorm ingelezen over een ontregeld zenuwstelsel door chronische stress. Het is een lang verhaal om uit te leggen, ik zal een verkorte (versimpelde) versie geven.

Een gezond zenuwstelsel is in balans: je staat afwisselend "aan" en "uit", en dat weet te switchen per moment. Maar als je meer aan staat dan uit, bijvoorbeeld doordat je agenda te druk is, je veel piekert, je gewoon nooit een momentje even volledig rust pakt, dan raakt je zenuwstelsel uit balans. Dan pleeg je roofbouw op je energie, als een bankrekening waar je meer geld van afhaalt dan dat er binnenkomt. Dit kun je een tijdje volhouden, maar op een gegeven moment raakt het op.

Het lastige is, dat je dan vaak in een vicieuze cirkel terechtkomt. Je lichaam raakt namelijk steeds vermoeider, maar je gaat wel door. Hoe lost je lichaam dat op? Door stresshormonen aan te maken, want die zorgen ervoor dat je je alert en wakker voelt. Ze onderdrukken dus het gevoel van vermoeidheid.
Maar stress is gemaakt om je alert te maken voor potentiële gevaren. In de oertijd was dat: opletten of er een roofdier in de buurt is. Tegenwoordig zoekt je hoofd die gevaren ergens anders, namelijk in je grootste angsten. Bijvoorbeeld om afgewezen te worden, om het niet goed te doen, om te falen. Het gevolg van die extra aangemaakte stress is dus dat je hoofd tegen je blijft schreeuwen dat je door moet gaan, dat je absoluut niet rust moet pakken, terwijl je lichaam juist daar behoefte aan heeft. Lekker tegenstrijdig.

En dan komt die klap: de burn-out. Dat is het moment dat die energie "bankrekening" niet alleen op is geraakt, maar zelfs de min is ingegaan. Herstellen is dan niet gewoon "even rust pakken": het is cent voor cent de schulden afbetalen. Je herstelvermogen is naar de knoppen, je zenuwstelsel is de weg kwijt en weet niet meer hoe het in de rust moet komen. Dus zelfs als je op bed ligt, blijven je hoofd en lichaam overuren draaien.

Je zenuwstelsel kan zich herstellen. Maar het kost tijd, heel veel tijd. In het begin van je burn-out is het eigenlijk een kwestie van heel veel bijtanken - dus constant rust pakken wanneer je dat pakken kan. Kom je wat verder, dan is de afwisseling tussen rust en activiteit juist belangrijk. Activiteit waarbij je wel binnen je grenzen blijft, dus niet sporten, maar een wandelingetje - al is het maar één van 5 minuten. En daarna weer rusten, want je wilt je zenuwstelsel weer die afwisseling aanleren.

Ik kan hier pagina's over volschrijven haha, maar dat ga ik niet doen. Maar wat dit betreft is het mijns inziens dus echt niet heel anders dan de problematiek van post covid, wat ook op het zenuwstelsel slaat. Men denkt nog steeds dat een burn-out enkel psychisch is, maar dat is dus gewoon echt niet waar (als je deze hantering van burn-out gebruikt tenminste).

Goed uitgelegd Ax en duidelijk verhaal zo. Maarrr hahaha, wanneer weet je nou precies wat en hoeveel je kunt doen? Dat is en blijft lastig hoor. En ik weet de 20-3-20 regel en kan ook naar een ergotherapeut om dit in kaart te brengen, maar wil dit gewoon zelf kunnen en nog mooier op mn eigen lichaam kunnen vertrouwen. En dat laatste is op zichzelf al een ontdekkingsreis. Want je kunt wel stellen dat mijn zelfverzekerdheid met de grond gelijk is gemaakt. Ik moet mezelf weer een soort van uitvinden.

Enne van mij mag je pagina’s volschrijven hier hoor, altijd in voor goede en nuttige tips

Zit jij nog in je burn out, of ben je er inmiddels uit?

In Jip en Janneke taal uitgelegd: Als je meer doet dan je aankan krijg je klachten of blijf je klachten houden. Dmv een vaste dagelijkse routine, rust met activiteit afgewisseld, kan je het goed monitoren en ga je onder je niveau zitten tot dat je je beter voelt. Zodra je je beter voelt kan je weer heel rustig opbouwen.

@ anoniem, dank je wel voor je uitleg. Misschien ben ik niet zo heel bijdehand hoor, maar dat komt omdat, ook hier op het forum, rust houden op verschillende manieren wordt uitgelegd. Zo ook activiteiten. Want bedoel je bij rust, slapen, liggen, zitten met je ogen dicht, mediteren (of valt dit onder activiteit) En over welke activiteiten heb je het dan, wandelen, fietsen, of juist iets minder dan dat zoals was uithangen, vaatwasser leegruimen, douchen, telefoongesprek voeren. Daarom vind ik het altijd best vaag. Mijn psycholoog vroeg in het begin van mn burn out bv wat doe je zoal op een dag? Ik antwoordde, niks, want ik ben tot niets in staat. Ze vroeg douche je, ja natuurlijk zei ik. Nou zei ze dat is ook een activiteit. En dan over klachten. Ik heb de hele dag klachten, zoals druk op mn hoofd, piep in mn oor, regelmatig spanning nek. Wat doe je dan? Dus ik ben het deels met je eens dat er een balans moet zijn tussen de dingen die je wilt doen en om daarna zoals jij zegt rust te houden, maar dan zou ik wat specifieker zijn met wat jij dan een activiteit noemt. Want als ik even een puzzel doe, moet ik dan daarna rusten? En van mijn psycholoog kreeg ik toentertijd door om soms iets uit te proberen en te zien of dat goed gaat.

Ik stuur de reacties in drie delen anders komt het niet aan.
Want bedoel je bij rust, slapen, liggen, zitten met je ogen dicht, mediteren (of valt dit onder activiteit) Yes! Dit zijn rustgevend dingen die je opladen.

En over welke activiteiten heb je het dan, wandelen, fietsen, of juist iets minder dan dat zoals was uithangen, vaatwasser leegruimen, douchen, telefoongesprek voeren. Ja valt allemaal onder activiteiten, bezig zijn. Je kan dus ook een afwisselingen daarin weer maken qua cognitieve en fysieke acitiviteiten. In het beginsel zou ik vooral focussen op: rust-fysieke of creatieve activiteiten en weer rust erna en zo steeds elkaar afwisselend. Mijn rust pauzes zijn vaak 2 uur minimaal tussen de activiteiten. (Maar misschien volsta jij met een half uur rust tussendoor de activiteiten ook). Merk je/ik dat dat te weinig is qua rust dan dien ik dus af te schalen qua taken en meer rust te plannen.
Zodra je meer fysiek hersteld bent en merkt dat je overprikkeling af is genomen kan je beetje bij beetje cognitieve activiteiten toevoegen zoals lezen, tv kijken, gamen, muziek luisteren, podcasts in je schema. Als je elke dag een vast schema aan houdt weet je snel of je teveel doet of merkt dat het goed gaat en heeeeel rustig kan opbouwen. Maar een half uur stofzuigen is niet hetzelfde als een half uur de tafels afnemen met een stofdoekje. Dus zorg dat je dat goed evenveel taken doet op een dag met dezelfde intensiteit. Als je elke dag een half uur wandelt is dat gelijk aan een half uur winkelen bijv. Beetje creatief hierin zin. Ja douchen is ook een bezigheid.

Die klachten herken ik en komen door een overbelasting van je hersenen. Waarschijnlijk heeft long covid iets getriggerd erin bij jou. Zoals Eric zei: leven als een koe in de wei. Dat kan zijn: even je ogen dicht doen en in donkere kamer liggen, naar buiten kijken naar de vogels en wolken, slapen, ze hebben ook natuur webcams of filmpjes op YouTube voor als het uitzicht vanuit je raam begint te vervelen :-)

Alleen van eten en slapen en rusten krijg je energie. Alleen je moet heel nauw samenwerken met wat je ernaast aan kan qua bezigheid. Vandaar is een vast schema elke dag belangrijk. Mensen zeggen wel eens: ik krijg positieve energie als ik met vrienden afspreek, dat is niet fysiek maar mentaal en dat lijkt meer op enthousiasme dan dat je er fysiek van oplaadt. En bijv Yoga valt ook onder een activiteit. Maar bijv een bad nemen is niet intensief en beschouw ik als rust nemen

Ik vind puzzelen cognitief belastend, dus ik sla dat over maar misschien kan jij het wel aan. Ja dat is een bezigheid puzzelen want je zit erbij en je moet erbij nadenken. Je moet goed checken als je iets doet: hoe voel ik me naderhand? Opgeladen of juist meer overprikkeld? Dan kan je voor kiezen om het korter te doen voortaan op een dag of te elimineren.

De app activiteitenweger is ook handig hiervoor

Zo dat waren de berichten…. Toch gelukt om de reacties erin te krijgen uiteindelijk

De kans is groot dat ik je reacties niet lees want moet goed mijn rust pakken weer, maar ik hoop dat je er iets uit hebben kunnen halen. Ben van mening dat we elkaar allemaal heel goed aanvullen hier! Dus er zullen vast nog meer tips bij komen! Zet m op Burnie!

En yoga nidra en mindfullness valt voor mij ook onder rust en opladen

Heel fijn al je info anoniem en ik denk dat meer lezers hier wat aan hebben. Ik neem aan dat je yoga nidra en mindfulness als rust ziet als je dat thuis beoefent. Ikzelf ga naar een yoga studio om dit te doen. En daar zit ik dan uiteraard niet alleen.

Maar bedankt en ik snap dat het voor vandaag even genoeg is al dat geschrijf, maar wordt gewaardeerd.

Ja thuis, evt de oefeningen uitschrijven zodat je het kan lezen op jouw tempo.

Het gaat om de juiste balans alles rust/bezigheden

Graag gedaan burnie, en wie er nog meer wat aan heeft

Het advies qua afwisseling activiteiten/rust is niet zo eenvoudig te geven, omdat het echt per persoon afhangt wat je aankunt, en ook waar je in het proces zit. Maar ik heb het volgende geleerd:
Doe elke tijdseenheid een prikkelvrije pauzes van 15-20 minuten. Die tijdseenheid is afhankelijk van wat je aan kunt (voor mij is hij momenteel 1,5 uur). Die kun je bepalen door bij opstaan te timen hoe lang je zonder (heftige) klachten wakker kunt zijn; en dan houd je dat de hele dag aan. Ik zet er de wekker op gelijk. Je kunt verhogen met 10 minuten zodra je je 's avonds niet meer helemaal uitgeput voelt.
Dit houd je dus ook aan als je ergens naartoe gaat, als je gaat wandelen, maar ook als je heel weinig doet. En ook als je je nog niet moe voelt - júíst als je je nog niet moe voelt - neem je die pauze ook. Want op die manier train jij je zenuwstelsel voor de afwisseling tussen actief en rust.
En inderdaad, yoga nidra of meditatie valt ook gewoon onder rust.

ben midden in het boek en wat een fijn boek is het. Ik heb er zo veel houvast aan. snap ook wat ze schrijven en leest makkelijk weg. Ook valt t me op dat ik nu al zoveel baat heb bij het meer slapen dan dat ik deed. Je krijgt van uit de HA toch wel het advies niet te lang te slapen en nu laat ik het aan mijn lijf over. Automatisch slaap ik dan ongeveer 45 minuten, dus wat prima is.

Hoi Monique, ben blij dat je veel aan het boek hebt. En dat het je helpt om hier doorheen te komen. Zelf heb ik het boek ook, maar word er onrustig van. Ik heb de rare eigenschap om soms de negatieve dingen eruit op te pikken. Zie einde boek 🙄 Waarom doe ik dat? Dus het boek ligt voor m’n neus, maar echt lezen ho maar. Maar komt goed 😉

hey burnie, zou ook niet weten waarom je dat doet. Ik denk misschien niet zo waardoor het anders is. Wel naar lijkt me. ik moest zelfs enorm lachen om het recept voor een ultieme burnout, zo herkenbaar. Dat geeft me denk ik moed, dat ik niet alleen zo denk, of tegen de zaken aan loop. Het hoort bij het proces.
misschien hebben ze een luisterversie? hoewel dat misschien ook niet werkt voor jou.

@Burnie je zenuwstelsel zit constant in fight/flight. Dan ben je dus de hele tijd alert voor gevaren. Als je dan het boek leest, zie je niet de positieve dingen maar alleen de potentiële gevaren ;)

Ja slapen is zo Helend voor mij! En geef er ook aan toe als ik voel dat ik het nodig heb overdag

Je bedoelt het stuk mbt schildklier? Dat kan je laten testen dmv bloedonderzoek toch? Vaak doet een huisarts dat ook wanneer je al sowieso langs gaat voor checks voor vitamine tekort etc wanneer hij bekend is met je klachten

Hoi Pieter,

Elke terugval of andere klacht blijft een ding he? Ook ik ga dan twijfelen etc. Ik ga er vanuit dat je al dingen doet om je beter te voelen. Ga er maar vanuit dat dit werkt. Ook bij deze klacht. En anders adviseer ik je op een keer TRE te doen via YouTube. Kijken of je de spanning eruit krijgt en weer kan ontspannen. Zet 'm op!

Even pas op de plaats en meer rust en ontspanning plannen

Misschien heeft deze site tips voor je maagzuur: omaweetraad

Merk trouwens ook dat ik weer oneindig kan piekeren en m’n gedachten alle kanten op gaan. Terwijl dit al lange tijd helemaal niet meer aan de orde was.. soms snap ik er niks meer van :(

Veel/meer rust en ontspanning overdag plannen en afleiding zoeken en goed je belastbaarheid in de gaten houden en blijven focussen op je herstel
Kamillethee drinken voordat je gaat slapen.
En onthouden dat slecht slapen niet direct zorgt voor toename van burn-out.
Als slapen niet lukt zeg ik tegen mijzelf: als slapen niet lukt nu is rusten ook prima
En verder afleiding zoeken en misschien wat bewegen of kracht oefening doen zoals spieren aanspannen en ontspannen
En dutje overdag is ook optie

En dit online artikel, te vinden via Google, heeft mij geholpen tegen piekeren: Piekeren. Waarom je het doet (en hoe je ermee stopt)

Dank voor je tips! En het artikel. Denk idd onbewust dat ik bang ben om weer terug te vallen in ergere klachten en dat ik mezelf te veel druk op leg met moeten slapen

Graag gedaan! Ben blij dat iets heb kunnen betekenen.
Je bent bang dat je slecht slaapt en weer terugvalt, maar geloof me dat terugvallen gebeurt niet heel snel daardoor meteen.
En als je een vervelende nacht hebt gehad kan je altijd ff een uurtje of 2 uurtjes bij slapen weer, dat zeg ik ook altijd tegen mezelf

Bij slapen overdag bijv bedoelde ik

Je weet dat je eerder wel goed kon slapen dus geen paniek. Herstel is grillig! Ik zit nu ook weer in een fase dat ik slecht slaap (terwijl t eerder veel beter ging). Ik maak me daar niet meer druk over. Blijf bewegen en ga vooral elke dag naar buiten. Ademhalingsoefeningen ook goede manier om te ontspannen.

Bedtyme app werkt goed voor deze angst . Heeft me goed geholpen hiermee . Nu me een slechte nacht zet ik een koptelefoon op met wat rustige muziek of een podcast . Dan slaap ik toch wel weer een paar uur . De app is betalend ,maar mij heeft het echt wel geholpen .

Ik zit op week 3 escitalopram en bijwerkingen zijn ineens weer gekomen

Ik lees mee, hier nu twee weken op weg

Hoi

Ik heb nu paroxetine 20mg, sinds 4,5 weken, was eerst 10mg.
Is nu wel iets rustiger,maar nog niet geweldig.
Sterkte

Wat goed Liza en fijn dat je dat deelt. Weet zeker dat lezers dit misschien willen proberen na het lezen van jouw bericht. Kreeg je hoofdpijn na afloop, of ging je met hoofdpijn daarnaartoe? Wat had jij voor pijnklachten om te besluiten om dit uit te proberen? Misschien fijn om ons een beetje op de hoogte te houden. In ieder geval vind ik het fijn om te horen en mogelijk uit te proberen. Wie wil zich niet fijn voelen.

Dank je wel

Als je over een paar maanden een update doet, dan weten we pas echt wat je eraan hebt gehad. Ik weet dat ze EMDR geven bij trauma’s, zelf ook gehad, vond zelf niet bijzonder, een dagje alleen huilen helpt mij zoveel meer heb ik gemerkt. Het lijkt me niet dat het de burn-out oplost, maar hopelijk geeft het je wat verlichting qua angstgedachten!

Ja dat was ook mijn bedoeling! Het gaat de burn out zeker niet oplossen. Daar is veel meer voor nodig! Ik wil zeker later nog even een update geven..
bedoelde het goed haha.

De emdr die ik doe is niet gericht op trauma maar sinds kort doen ze ook voor angst en paniekklachten.
Ik had vooral erg last van paniekaanvallen en ik bleef hangen in een spiraal. Ook speelde mijn angststoornis van vroeger weer op.
Ik ging niet heen met hoofdpijn, maar dit kon wel komen zei ze. Het is niet ondraaglijk hoor en ik was ook heel zenuwachtig! Dus goed te doen.

Ik weet dat het niet alles oplost, alleen de paniek belemmerde mijn hele leven. Kan niet meer rijden, alleen zijn, lang wandelen, sporten noem het maar op. Het zou als veel stress en frustratie schelen als deze klachten minder worden.
Het is zeker niet voor iedereen weggelegd, maar doordat ik erg gevoelig ben werkt het wel goed zei mijn psycholoog.

Als je belemmert wordt door angstklachten vanwege ook en angststoornis dan is het fijn als die verdwijnen zodat je weer alles aan kan, of zo goed mogelijk. Alleen bij mij waren de paniek klachten juist een sein dat ik teveel deed. Ik krijgt therapie en medicatie om de symptomen te onderdrukken waardoor ik alleen maar achteruit ging, met alle gevolg van dien. Dus je moet goed voor jezelf weten, zijn de angsten gegrond of ongegrond. Daarmee bedoel ik dus, is er een goede reden dat je angsten hebt, is dat niet het geval dan zijn ze ongegrond.
Als ze ongegrond zijn dan denk ik dat het (zeker) mogelijk is dat je wat kan hebben aan EMDR.

Ja zou mooi zijn als je een update kan geven later weer voor anderen! Mocht je er aan denken nog. Positief en enthousiast zijn is sowieso al helpend bij het herstel, dus ik snap heel goed dat je post goed bedoel was hoor :-) daar twijfelde ik geen seconde aan!

Ik krijgt therapie = ik kreeg

Ik wil voorkomen dat anderen dezelfde “fout” maken als ik dus vandaar dat het belangrijk is om wat toelichting te geven. Ik wens mijn ergste vijand niet toe waar ik doorheen moest gaan, ik was alleen maar de symptomen aan het onderdrukken met therapie en medicatie, terwijl de klachten in mijn geval juist het sein was om op de rem te trappen. Helaas wist de therapeut niet dat ik een burn-out had, die diagnose bestond toen ook niet eens, dus kreeg ik maar wat diagnoses en therapieën die totaal niet aansloten en de klachten nog meer verergerden.
Maar in het geval van een angststoornis is het een (heel) ander verhaal weer :-), dan dien je juist niet te luisteren naar je angsten want er is geen reden om ergens bang voor te zijn, dan is het van belang om steeds met kleine stapjes dingen uit breiden, zodat je steeds meer vertrouwen krijgt in je kunnen waardoor vanzelf je angsten afnemen. En dan zou je iets kunnen overwegen als EMDR ernaast, ik hoop dat het je wat oplevert! Pas naderhand kan je zeggen of iets gewerkt heeft of niet, dat is met alles.

Hoe werkt zo iets dan vraag ik me af ? Denk je dan terug aan je paniekaanvallen?

Mooi gezegd anoniem! Het is inderdaad verschillend wanneer je dit kan gebruiken en altijd in overleg met je therapeut natuurlijk..

Andere anoniem ik moest inderdaad denken aan mijn eerste paniekaanval, omdat deze het ergste was en ik daar enorm van ben geschrokken. Ik dacht dat ik een tia had. Vervolgens moet je dat vertellen en bij mij kwam er meteen een lichamelijke reactie omhoog (benauwd, koud/warm, onrustig, pabiekerig) dan gaan ze je afleiden en moet je je focussen op een lampje in mijn geval. Hierdoor neemt dat gevoel af. Hele gekke gewaarwording maar toch bijzonder. Dat deden we een aantal keer en toen kon ik mij die aanval dus minder goed herinneren. alsof iets op puntje van je tong ligt maar je komt er niet bij 😂🤨 volgende sessie gaan we dan door.

Zorg dat je emdr altijd laat doen door een goedgeschoolde/erkende psycholoog

Hier ook emir gehad, sommige dingen zijn beter geworden maar fysiek ben ik een stuk slechter geworden. Kan haast niks meer. Benauwdheid, doodmoe. Volgens de psycholoog een uitwerking en die kan wel ff aanhouden. Moet er wel bij vertellen dat er een rits aan trauma's waren/ zijn.

Emir is natuurlijk emdr

Wat vervelend om te horen anoniem..
heb je wel meerdere sessies gedaan voor je die klachten kreeg? Ik had na de eerste keer wel een week last van deze klachten en heb gisteren m’n 2e sessie gehad. Maar het lijkt mij bijzonder dat je er dan juist meer last van krijgt..
het lichaam reageert soms gek op je hoofd dus dat zou kunnen! Hopelijk voel je je beter na verloop van tijd.

Klinkt wel heel erg als burnout. Ik vind het heel raar dat je huisarts je geen verwijzing voor psycholoog wil geven. Jij weet toch het beste wat je voelt? Dan zou ik in jouw geval naar de bedrijfsarts gaan. Hopelijk neemt deze arts je wel serieus! Ik was destijds zo uitgeput dat mijn huisarts meteen constateerde dat ik met mn laatste reserves bezig was. Laat het dus niet zo ver komen! Dan is de de weg terug alleen maar langer.

Ik snap ook niet waarom de huisarts mij steeds wegstuurt met mijn klachten. Loop nu ondertussen 2 jaar mee bij de huisarts en zodoende ook ondertussen 8 keer bloedonderzoeken gehad om te kijken of mijn vitamine waardes goed zijn en of mijn lichaam überhaupt wel goed functioneert.
Op TBC getest ivm met de kortademigheid, koorts en kuitkrampen. CT-scan gehad om te kijken of ik iets onder de leden heb of niet.
Alles is oke en ik ben kerngezond. Maar op de een of andere manier willen ze niet de diagnose van burn-out stellen.

Kreeg ik ook niet, omdat het ook toen zelfs nog niet eens bestond, burn-out als diagnose, maar ze hebben het bij mij SOLK genoemd. Je kan second opinion vragen bij andere huisarts.
Diagnose burn-out alleen wordt behandeling niet vergoed meen ik. Dus vandaar dat ze dan een andere stempel geven, bijv een stoornis die de oorzaak is van je burn-out, dat kan zijn een persoonlijkheidsstoornis, angststoornis, verslaving etc etc
en dan behandelen ze je vaak voor beiden alsnog. Ik hoop dat anderen nog aanvulling hebben op je vraag! En inderdaad overleggen met je bedrijfsarts! Heel veel succes 💪🏽

En bij een ergotherapeut kan je zonder verwijzing terecht en wordt 10 uur vergoed

En psychosomatische fysio kan dacht ik ook zonder verwijzing maar ik weet niet hoe het zit met vergoeding

Zonder verwijzing van de huisarts bedoel ik daarmee

Helemaal met je eens D, maar op dit forum komen veel van jouw klachten regelmatig voorbij.

Iknow!

Burnout is ook primair lichamelijk! Je komt in de problemen door je karaktereigenschappen (altijd maar doorgaan, pleasen, perfectionisme etc). Dat is het mentale stuk.

Dat is nogal een statement uit het boek..... op thuisarts lees ik juist:

Wanneer heb je een grotere kans op slaap-apneu?
Je hebt een grotere kans dat je slaap-apneu hebt in deze gevallen:

Je bent man.
Je hebt overgewicht.
Je bent op oudere leeftijd.

Vrouwen hebben voor de overgang bijna nooit slaap-apneu. Na de overgang hebben vrouwen vaker slaap-apneu. Net zo vaak als mannen.

En: Ja dagelijks hoofdpijn, vooral in de ochtend is een sein wat je altijd goed in de gaten moeten houden, en een link kan sein naar een ander lichamenlijke ziekte,bijv Iets met hart/hersenen/apneu etc! Goed dat je het hebt laten nachecken :-)
Maar dat apneu vaak de oorzaak van een burn-out is dat vind ik nogal een heftige statement. Maar goed dat kan je nagaan voor jezelf ook deels, wanneer en hoe is je BO ontstaan oa. Als je plotseling klachten hebt zonder dat er iets aan vooraf gegaan is dan kan je een BO uitsluiten

Hoi anoniem, ik geef weer wat ik heb gelezen en eerlijk gezegd schrok ik er ook van. Maar het staat er en wat ervan klopt weet ik natuurlijk ook niet en of dat wetenschappelijk is onderzocht laat ik ook maar in het midden. Ik ben vrouw en ben 67 en heb geen overgewicht, maar wel lichte slaapapneu gemeten. Maar zij stellen het zelfs nog harder in het boek en dat maar niet gedeeld. Daarom vind ik het lezen van zulke boeken lastig hoor. Word er altijd wat onrustig van. Er zijn op dit forum best wat mensen die veel uit dit boek halen. Uiteraard moet iedereen ermee doen wat ie wil. En wat ik al schreef, geen idee of dit wetenschappelijk onderzocht is.

Je valt wel in de categorie (vrouw op oudere leeftijd)
Het is en/of man zijn en/of overgewicht en/of op leeftijd. En na overgang hebben vrouwen dus evenveel kans op apneu als mannen.
En als je bijvoorbeeld niet overwerkt bent dan moet er dus een andere oorzaak zijn, en dat was dus bij jou ieg apneu blijkt dus.

Ja dagelijkse hoofdpijn klachten dienen heel serieus genomen te worden.

Heel fijn dat ze er achter zijn gekomen.
Als er geen bron vermelding van onderzoeken is gedaan voor zo’n statement dan is het lastig het voor waarheid aan te nemen

Dus kortgezegd als je als vrouw overgewicht hebt of op leeftijd bent dan maak je ook meer kans hierop. Evenveel als mannen die geen overgewicht hebben en niet op leeftijd zijn.

Ik weet dat zij slapen veel beter is ook i.p.v. rug slapen indien je snurkt wat voor apneu kan zorgen

Maar bedankt voor het delen van iets uit het boek :-) was ik benieuwd naar

En fijn dat je een klem krijgt i.p.v. zon apparaat! Ik wens je snel minder klachten toe :-)

🤞🏻ik hoop het ook

Gaat vast en zeker wat voor je doen :-)

Houdt ons op de hoogte :-)

En ik denk zeker dat er ook goede (basic) dingen staan in het Boek. Heb even ervaring gelezen van iemand die de methode had gevolgd. Dus vandaar mijn conclusie.

Hi Burnie, toevallig heb ik net ook een slaaponderzoek gehad (let wel op je eigen risico - peperduur ;)). Verwijzing via de huisarts omdat mijn slaap slecht blijft en ik in de nacht naar lucht snak/hap (en wakker word). Het kan dat dit vanuit het onderbewustzijn komt (zo klaar mee als het zo is!!), maar komt ook overeen met apneu. Ik wacht nu op de uitslagen.

Hoi M, hopelijk komt er wat uit zodat eea duidelijk is voor jou. Hier op het forum zijn veel mensen met slaapproblemen in combinatie met andere klachten en wie weet heeft dat ook hiermee te maken. Ik dacht ook van waarom stuurt ze maar zoiets, totaal nooit daaraan gedacht. En ook al heb ik niet veel stops, ze zijn er wel. Dus ik probeer dat op maat gemaakte bitje en ik zie het wel. Zo’n kap over mond en neus de hele nacht was voor mij echt niet te doen. En eigen risico goede tip. Alhoewel ik sinds mn burn-out snel er doorheen ben en dat zal dit jaar niet anders zijn. Ben voor de zorgverzekeraar geen goede klant meer 😉

Ik heb wel eens een tijd terug voor de grap een app gekocht voor mijn mobiel, die je geluid opneemt snachts zodat je kan horen of je snurkt. Handig voor mensen die alleen slapen. Ik was vooral toen benieuwd of ik veel praat in mijn slaap, maar snurken deed ik niet, en had ook geen last van wakker worden snachts.
Mijn klachten zoals vermoeidheid en overprikkelingen nemen ook af bij rust en slapen, en nemen toe bij overbelasting.
Verder nooit hoofdpijn.

Maar een check up, bij de huisarts, is altijd verstandig bij klachten voor als je twijfelt en niet zeker weet of je klachten van een BO komen of door ander onderliggende ziekte

Misschien heb je wat aan tips uit verhaal 1743

Ik heb precies hetzelfde, al ruim 2,5 jaar. Denk dat het dan toch nog zaak is om jezelf af te remmen, ook al voel je je goed. Ik weet van mezelf iig dat ik ook de neiging heb om dan “door te slaan”, omdat je eindelijk wel weer eens iets wilt kunnen ondernemen.

Herken t ook. 20 maanden onderweg maar nog steeds zo vaak weer slechte dagen. Word er soms moedeloos van. Heb het idee dat ik de goede dingen doe maar wordt toch steeds weer teruggefloten.

We willen wel , dat is al positief,,,maar het lukt nog niet !

Jazeker! Ik heb vooral spierpijn. Nu is het bij mijn been. Maar vaak ook buikpijn..

Ja nu vooral nek, schouder en hoofdpijn. Maar ook buikpijn en pijn op de borst. Sowieso gevoeliger voor kou en pijnprikkels.

Ja hele herkenbaar en vervelend. Ik heb veel last van mijn onderrug/bil door gespannen spieren aldaar.
Pijn in mijn gewrichten door spanning op de spieren en krampachtige houding.
Heel veel last van mijn kaken.
Fysio is fijn en wam bad of douche doe ik ook regelmatig. Daarnaast neem ik magnesium tabletten (voor het idee/gevoel)

Alle spieren doen pijn benen, armen, nek en bekken. Pfff 2 jaar onderweg…

Ja zeker herkenbaar

Ja hier ook

Heel herkenbaar! Ben pas bij de osteopaat geweest voor de pijn in m n rug tussen de schouderbladen. Ook stijve spieren in m n been, gespannen buik en soms op m n borst.
Hoort er allemaal bij. Lees je ook veel bij al de andere lotgenoten

Of belangrijkste tip ipv tips mag ook!
Nogmaals dank 🙏🏼

Dit zijn overigens de tips die ik nu zelf hanteer:

Helemaal elimineren is makkelijker dan iets met mate doen
Hypnose / affirmaties
Focus op Consequenties en redenen/motivatie om te stoppen
Gezonde Alternatieven zoeken
Hoe vaker je nee zegt tegen iets hoe makkelijker het wordt

En ik lees ook tips op forum: verslavingdebaas

Maar dat is vooral een forum voor middelen verslavingen, niet zozeer voor bijv social media of werkverslavingen. Vooral mijn social media verslaving houdt mijn burn-out vaak in stand…..

Wat een rot situatie zeg. Enig idee hoe je hier in terecht bent gekomen? Want zonder te weten waar het fout ging kun je moeilijk voorkomen dat het weer fout gaat.

Je kunt de huisarts vragen om een verwijzing naar een psycholoog. Maar daar staat meestal een aantal maanden wachttijd voor, dus zul je niet direct terecht kunnen. POH heb ik zelf ook niks aan gehad. Het is maar net wie je treft. Sommige mensen hebben wel een fijne POH.

Heb je naast huilen ook lichamelijke klachten? Of vooral psychisch?
Want even een andere richting; toen ik 6 jaar geleden met enorme somberheidsklachten naar een psycholoog verwezen werd is er tijdens de behandeling voor een depressie naar boven gekomen dat ik autisme heb. Hierdoor heb ik moeite met het verwerken van prikkels, waardoor ik sneller overweldigd raak dan ‘normale’ mensen. Dit uit zich in somberheid.
Het kan dus best zijn dat ze jou te snel het stempel ‘burn-out’ hebben gegeven.

Bij online psychologen kan je sneller vaak terecht dacht ik, dat zou kunnen als tussenoplossing bijv

@Hilde,

Bedankt voor je reactie!

Ik heb helaas een complexe historie wat betreft mijn mentale gezondheid.
Ik heb een aantal jaren geleden een ongeluk gehad waarna ik te snel weer ben gaan werken, wat uiteindelijk resulteerde in volledige uitval.
Ik ben destijds door meerdere psychologen en ook een neuropsycholoog in het ziekenhuis onderzocht. Op dat punt kreeg ik inderdaad de stempel ASS type 1, een lichte vorm van autisme, daarnaast via de niet reguliere geneeskunde de "diagnose" hoogsensitief persoon gekregen. Allemaal dingen die niet persee mee helpen om jezelf in deze maatschappij staande te houden.

Destijds ben ik door de neuropsycholoog "goedgekeurd" en ben ik verwezen naar een psycholoog omdat het "Sombere aspect" erg op de voorgrond stond. Toen kwam corona en heb ik me niet kunnen laten behandelen, in de tussentijd heb ik me redelijk staande weten te houden maar de laatste maanden ervaar ik veel onrust in mijn lichaam, een hoge hartslag ( deze is door de Cardioloog onderzocht ), duizeligheid, vermoeidheid, weinig toekomst perspectief en vooral heel veel huilen.

Ik hoop dat dit wat opheldering geeft en dat andere mensen dit misschien herkennen.

Ik heb vandaag overigens de huisarts gebeld omdat ik de laatste dagen alleen maar kan huilen, hopen dat ik nu eindelijk de hulp ga krijgen die ik nodig heb.

Oh gelukkig, ben ik niet de enige die ASS niveau 1 heeft gekregen die hier rondhangt :)

Ik denk dat je je geen zorgen hoeft te maken over het vele huilen. Laat het lekker eruit. Ik voel ook veel verdriet, maar ik kan er niet altijd bij, alsof ik er ook bang voor ben, dat het allemaal "te veel" is om te voelen. Daar ga ik specifiek aan werken binnenkort, onder begeleiding. Ook aan rouwverwerking. (Ik ben inmiddels een hoop kwijtgeraakt: ik ben geen leuke vader meer, geen toffe partner, mijn baan is foetsie, ik kan niet terug naar hoe het was of wie ik was)
Maar als ik het even toesta, huilen, lucht het me wel enigszins op. Gebeurt dat bij jou ook?

Je systeem is uit balans, dat kan zich op heel veel manieren uiten.

Sterke. Hopelijk heeft de HA iets zinnigs te zeggen.

Als het niet te belastend voelt is gedoseerd huilen heel fijn, ik kon het in begin van BO ook niet, maar nu wel en dat Lucht op en zorgt ervoor dat ik heel veel dingen kan verwerken. Dus dus is positief

Lieve K,
Wat rot dat ook jou dit is overkomen.
Veel huilen is helemaal niet erg, huilen = helen. En ontlading. Snap wel dat het erg vermoeiend is en niet leuk om zoveel te huilen. Maar neem het jezelf vooral niet kwalijk ❤️.
Er zijn veel tips qua emotie regulatie te noemen die misschien kunnen helpen, zoals je misschien ook leert in je app. Schrijven, bewegen, slaan in een kussen etc.
Voor nu zou ik, als je dat nog niet hebt, een creatieve hobby/uitlaatklep zoeken die je een beetje afleiding kan bieden.

Dat je weinig steun vanuit de HA ervaart, herken ik helemaal. Ze zeggen al gauw “neem maar even 2 weken rust” en dat is het dan.
Ik kan je een heel verhaal vertellen over mijn eigen ervaring, en hoe ik uiteindelijk toch in de GGZ beland ben, maar ik zou je nu vooral op het hart willen drukken om je rust te pakken waar dat kan. En als dat betekent dat je nu niet kan werken: so be it. Forceren heeft geen zin, dat werkt je alleen maar tegen.
Ik hoop ook dat je gauw betere hulp gaat krijgen 🍀

Ik heb zelf geen ASS (voor zover ik weet), wel ADHD dus ik begrijp goed hoe het is om mentale uitdagingen te hebben die mensen zonder “stoornis” niet hebben. Hoop dat het je een beetje steunt om te weten dat je hier herkenning kan vinden!

Veel sterkte hoor!

Mooi geschreven Y! :-)

Dankjewel Anoniem 🥰

Lieve Y.,

Bedankt voor je mooie, liefdevolle bericht !
Ik haal veel steun uit al jullie berichten, en ik herken me ook in veel situaties, wat ervoor zorgt dat ik me een stuk minder alleen voel.

Ik heb inmiddels een doorverwijzing gekregen voor de GGZ, en ik mag gaan starten met AD, Citalopram, ik heb deze eerder gehad en ik vind het nog wel spannend om er echt mee te starten.

Verder probeer ik inderdaad veel te rusten, elke dag een klein klusje te doen in huis, en verder ben ik aan het puzzelen geslagen, ik merk dat puzzelen, gewoon zo'n grote met 1000 stukjes me echt even uit mijn hoofd kan halen, dus daar ervaar ik wel wat rust van.
Wandelen vind ik nog lastig, vooral om alleen te wandelen, ook als ik muziek luister tijdens het wandelen merk ik dat ik nog steeds veel gedachten heb en niet van het buiten zijn kan genieten.

Nogmaals bedankt voor je mooie woorden, en alle kracht toegewenst op jouw pad !

Liefs,
K.

Wat fijn te horen K dat er ontwikkelingen zijn qua behandeling! Snap heel goed dat je t spannend vindt om met de AD te starten. Hopelijk gaat het je goed helpen en heb je niet al teveel bijwerkingen in het begin. Weet je al wanneer je ermee kan gaan beginnen?

Ook heel herkenbaar wat je schrijft over het wandelen. Wat mij helpt als ik niet uit mijn hoofd kan komen, is tijdens het wandelen te gaan tellen. Dan tel ik niet per se elke stap, maar bijvoorbeeld 1 cijfer per 2 stappen (zo komt het toevallig vaak uit). Als ik de 100 bereik begin ik weer bij 1. Misschien een heel stom trucje maar wie weet helpt het een beetje.
Echt genieten van het buiten zijn lukt me dan ook niet goed, maar in elk geval ben ik dan niet zo ontzettend aan het malen. En ik probeer dan in ieder geval 1x op te merken hoe de vogeltjes fluiten, als een kleine opsteker.
Dat genieten ervan, dat komt echt wel weer met de tijd!

Fijn dat je wel ontspanning vindt in het puzzelen :) goed idee, misschien ga ik dat ook wel weer eens doen ☺️.

Dankjewel ook voor jouw lieve woorden!

hier ook een zwemmend persoon in de burn out. Of tenminste zo voelt het soms. Nu heb ik sinds vrijdag het boek, the burn out reset, en ik had dit boek maanden eerder willen hebben. Zo duidelijk, kort, beschreven wat je kunt doen. En na een paar dagen merk ik al echt verschil. Eyeopeners stonden erin.

Ik gebruik mirtazapine alleen om te slapen, wat redelijk werkt. Niet altijd even goed moet ik er eerlijk bij zeggen. Ik slik een kwart van een pilletje van 15 mg. En dat gedaan om zo min mogelijk bijwerkingen te hebben, maar ook minder last er van te hebben als ik kan stoppen. Oxazepam heb ik geen ervaring mee en of dit vervangen kan worden door mirtazapine weet ik niet. Misschien toch verstandig om dit met je huisarts te bespreken.

Ik slik zelf ook 7,5 mg mirtazipine ook voor het slapen. ik heb zelf ook het idee dat het voor was rust zorgt, maar zoals mijn huisarts het zei: 7,5 mg is met name voor slaapproblemen en lichtelijk voor angst/depressieve klachren.

Ik heb het ooit in het verleden gebruikt toen ik een depressie had en erg slecht sliep/veel nachtmerries had. Ik werd alleen zo suf van de mirtazapine (dus zeker een sederende werking ;)) dat ik overdag vaak in slaap viel. Daar dus destijds weer mee gestopt. Verder geen ervaring met oxazepam. Afbouwen van mirtazapine gaf bij mij geen problemen.

Het heeft mij geholpen in een hele donkere periode in mijn leven!

Anti depressiva heeft mezelf hieruit geholpen

Dank anoniem. Ik slik al een hele tijd Lorazapam. Op de top 2,5 gram om te kunnen slapen. Nu nog 0,5 gram

Hoi Pieter, ik heb ook veel last van hoofd, nek en schouders en herken wat je schrijft of de prikkels. Kan me moeilijk concentreren en ben ook nog eens onhandig. En ook korte periode gehad waar ik nergens last van had. Moeilijk te snappen. Ik heb niks gedaan waardoor het nu weer wel zo is. Die eigenlijk steeds dezelfde dingen. Niks bijzonders dus. Heb ook zomaar het vermoeden dat je heel erg je best doet om het te snappen, had ik ook. Opgegeven, want het is niet te snappen. Ik deal er inmiddels mee en niet omdat ik dat fijn vind, maar omdat dit het iets meer rust in mn hoofd geeft. Maar ik lees ook in je verhaal dat je kleine stapjes maakt en dat is al winst. Ik vind dat gedoe met m’n hoofd ook super irritant. Het is zo wie ik niet ben. Maar vertrouw erop dat het ooit weggaat.

Sterkte

Dank voor je reactie Burnie. Ik doe mijn best om te herstellen en ik snap vaak niet waar het vandaan komt. Sommige klachten kan ik makkelijker accepteren en dat ebt sneller weg dan. Maar vooral de duizeligheid en de angst daardoor vind ik moeilijk. Het gekke is dat ik soms wel een uur in een restaurant kan zitten, maar niet ineens 5 minuten door de HEMA kan bijvoorbeeld. Je kunt natuurlijk ook denken, ga dan niet. Maar dat vind ik lastig en ik doe het ook om te kijken of het nu beter gaat. Soort van exposure houden en mijn brein aan prikkels blijven blootstellen. Dat hoor ik aan alle kanten dat dit goed is om te blijven doen ondanks klachten. Jij ook sterkte en hoop dat jij al verder bent.

Hoi Pieter, dat doe ik ook, gewoon uitproberen. Ik kom bv net uit een visrestaurant en we gingen om 17:00 uur omdat we dachten dan is het rustig. Niets was minder waar pfff. Drukte en ook nog eens muziek aan. Snel gegeten en weer weg. Dat was hem dus niet. Ga ik voorlopig even niet meer naartoe. En zo blijf ik uitproberen. En dat lijkt mij ook goed. Want blijf ík thuiszitten in stilte dan heb ik zomaar het vermoeden dat ik aan die rust gaat wennen. Maar dit restaurant was te. En wat is ver, (je vraag van of ik al verder ben) inmiddels 10e maand burn out en geen idee hoe lang dit gaat duren uiteraard. We gaan maar gewoon door in de hoop dat we er ooit vanaf zijn. Dat gun ik iedereen hier wel hoor.

Hoi Burnie, jammer is dat zeg van het restaurant. Maar al die drukte trekt je hoofd gewoon nog niet. Wat doe je doorgaans op een dag qua activiteiten? En kan je wel gewoon winkels in zonder overprikkeling/angst? En merk je wel vooruitgang in je klachtenpatroon?10e maand ook. Bedoelde vooral dat je hopelijk verder bent in je herstel. Weet ook echt niet wat wijsheid is. Ben normaal altijd heel actief met alles. Soms denk ik moet ik gewoon heel weinig gaan doen en schermen ook zoveel mogelijk weg. Is niet echt een leidraad voor zo lijkt het

Je zou een activiteiten weger kunnen gebruiken. Hebben ze een app van.
En bij klachten dus taken afschalen. Ook meer rust geven aan het hoofd en schermen uit.

En je zou ook tijdelijk boodschappen online kunnen laten bezorgen

Hoi anoniem, mijn activiteiten zijn vooral wandelen, met vriendin of alleen, soms ook nog stukje fietsen. Winkelen doe ik niet echt, maar soms 1 winkel in dat lukt aardig. Alhoewel ik er niet lang in wil rondlopen hoor. Bakker, slager lukt ook, maar supermarkt weer niet prettig. Ook ga ik sinds kort naar yogales. Klein groepje en heel erg rustig. Soms lunchen met m’n man, maar alleen doordeweeks. Legpuzzel ligt op tafel en die ik de hele dag door paar stukjes. Puzzelboekjes en verder natuurlijk huishoudelijke klusjes. Deze week m’n schilderles weer opgepakt. Nou anoniem dit is ongeveer m’n lijstje met activiteiten en het is een fractie van wat ik gewend was. Het is nu meer plannen en aankijken per dag wat ik aankan. M’n klachten lijken soms minder te worden, maar dat durf ik niet eens hardop te zeggen, bang dat ik een terugval krijg. En de ene dag is ook de andere niet hoor qua klachten. Soms denk ik weleens zit het nou gewoon tussen mn oren en moet ik het totaal negeren, of zijn de klachten echt en moet ik het serieus nemen. En die twijfel komt weer door psycholoog hoor. Je hoort vaak je moet er niet aan denken want dan is het er ook. En ik zeg weleens eigenwijs, als het er niet zou zijn dan hoef ik er ook niet aan te denken. Dussss

Mijn reactie was grotendeels gericht aan Pieter maar was ook een antwoord deels op jouw vraagstelling

Het is belangrijk dat je vast houdt aan schema rust/activiteit en dat je evenveel doet op een dag. Vandaar de activiteitenweger. Dus ook als je je een dag beter voelt, blijf je vast houden aan je schema. Want je dient je reservebatterij steeds meer op te laden. Tot dat je meerdere goede dagen hebt en dan kan je weer heel rustig opbouwen.
Als je de ene dag heel veel doet en de andere dag heel weinig dan kan je het niet goed monitoren
Als je over een aantal maanden terug kijkt dan kan je voor zelf nagaan wat verbeterd is tov een aantal maanden of half jaar of jaar, dat zou vertrouwen moeten geven. Vooral blijven focussen op oplossingen, het resultaat zul je merken over een tijd en dan krijg je steeds meer vertrouwen in je herstel :-)
Als je een vast schema hebt kun je beter opmerken waar het fout gaat, als je merkt dat “meer doen” ervoor zorgt dat je klachten steeds meer toenemen dan weet je dat het fysiek/cognitief teveel is wat je doet. Zo weet je dus of je tegen wordt gehouden door slechts onterechte gedachten of dat het een sein is van overbelasting.
Dat verschil moet je leren: houd ik mij zelf tegen of is het daadwerkelijk overbelasting?
Meten is weten, vandaar dat activiteitenweger daarin kan helpen, ze hebben een app ervan. En ook het stoplicht model. Dan breng je voor jezelf in kaart wat de begin signalen zijn van overbelasting en hoe de klachten qua vorm veranderen bij extreme overbelasting en wat je daarbij moet doen om de signalen af te laten nemen.
Dus bijv mijn begin signaal is verhoging bij overprikkeling, bij extreme overprikkeling is mijn signaal hartkloppingen, de oplossing is dan rust nemen bij mijn begin signaal al zodra ik verhoging krijg ipv wanneer het te laat is.

En je zult altijd met je lichaam moeten nauw samen werken, ook als je gezond weer bent, want anders kom je weer in een BO :-)

En supermarkt kan je tijdelijk online laten bezorgen, scheelt je tijd en prikkels :-)

En bij het opladen van je resevebatterij dien je onder je belastbaarheid te blijven, dat kan dmv de activiteitenweger en de 20-3-20 regel.

Als er geen sprake meer is van overbelasting dan betekent het dat je je zelf tegenhoudt, in dat geval dien je hele kleine stapjes voor uit te zetten, zodat je steeds meer vertrouwen krijgt in je kunnen.
Ik vind overigens de term die sommige psychologen gebruiken “tussen de oren” zo schadelijk…. Maar goed dat ter zijde :-)

Dank voor de reacties allemaal. Ik doe duidelijk veel te veel. Mijn klachten worden dan meer pijn in het hoofd, duizeliger, draaieriger etc.. ik doe eigenlijk elke dag wel 2 tot 4 uur dingen. Zit de nodige dagen in de week ook wel 30-60 minuten in de auto al. Maar moet dit echt gaan halveren. Het gaat ook alle kanten op vaak. Gister therapie (2,5 uur onderweg inclusief therapie), toen de supermarkt, toen naar 1,5 uur weg voor een visje aan het strand. Toen begon het al te duizelen allemaal. Daarna nog een kind van school gehaald. Uur later de bakker en toen andere kind opgehaald bij een vriendinnetje. Dat is veels te gek eigenlijk. Ik wil eigenlijk van alles en laat me niet meer echt tegenhouden door angst ook. Maar het zijn vooral de prikkels die veels te veel zijn dan.

Fijn dat jouw angst niet in de weg zit! Dan is voorlopig afschalen verstandig :-)

Ik herken het….. zo graag willen, moeite met rust nemen…. Dat is mijn grootste probleem nu. Maar ik weet dat ik steeds meer stapjes vooruit zal zetten als ik doorzet, met mijn ogen gericht op de horizon, een betere toekomst.
Ik heb twee keuzes: geen rust nemen en zieker worden of wel rust nemen en nog meer beter worden. Continue die discussie met mijzelf….. maar achteraf zal ik blij zijn als ik toch er aan toe heb gegeven.
Goed weekend en allen! En trust the process!

Ja ik had mijn reacties in delen geschreven maar was gericht aan burnie en Pieter :-)
En natuurlijk aan mensen die er ook wat voor zichzelf uit kunnen halen. Hoe meer helende zieltjes hoe meer vreugde

Goed weekend wederom 💛

Heb nog de nodige angst en angstgedachtes, vooral als je ergens naar toe gaat waar je veel angst hebt gehad. alleen doe eigenlijk alles wat ik van plan ben. Ben weleens 3 keer per dag in dezelfde supermarkt geweest om te kijken of de angst dan minder werd. Werd het niet, alleen je blijft maar prikkels binnen halen. Ben er ook weleens binnengelopen zonder angst/overprikkeling. Lijkt dus vooral de overbelasting te zijn. Des te meer rust ik neem des te beter de dingen gaan vaak en in de ochtend is het ook meestal beter. Denk dan logischerwijs minder prikkels al gehad. Maar moet echt gaan afschalen tot een niveau dat ik me veel beter voel maar eerst en dan weer verder kijken.

Goeie conclusie Pieter, daar sluit ik me bij aan!
En zodra het beter gaat in kleine stapjes weer opbouwen, niet te snel weer willen.

Wat ik deel is wat ik heb geleerd heb vanuit ergotherapie, psychologie, vanuit hier het forum en vanuit mijn eigen ervaringen. Geef dingen de tijd om te kijken of iets werkt voor je wat hier gedeeld wordt door iedereen. We zijn tegenwoordig altijd gewend meteen resultaat te zien van iets maar zo werkt het niet bij herstel, maar je merkt wel naarmate je meer hersteld, resultaat sneller zichtbaar is en de klachten steeds meer naar de achtergrond verdwijnen.

Hoi Pieter!

Ik zit nu op 12 maanden en heb ook met name last van overprikkeling. Lezen gaat nog enigszins (maar niet te lang achter elkaar) maar tv kijken, op de computer of muziek luisteren lukt mij nog geen kwartier zonder klachten te krijgen. Ik heb ook last van tintelingen en een brandend gevoel in mijn voeten en hoofdpijn tijdens de prikkelende activiteiten. Ik ben wel benieuwd hoe de overprikkeling zich bij jou uit en of de tintelingen zich bij jou ook opschalen met de prikkels. Ik heb er bijvoorbeeld geen last van als ik in een donkere kamer in bed lig.

Wat je beschrijft over dat het een tijdje beter gaat herken ik ook en is erg frustrerend. Een aantal weken terug ging het bij mij ook een paar dagen iets beter om daarna weer als sneeuw voor de zon te verdwijnen.

Groeten,
Timo

Brandend gevoel herken ik ook bij overprikkeling en zoveel meer klachten.
Lang in een donkere kamer bevinden zonder geluid werkt inderdaad tegen overprikkeling.
Gr anoniem

Korte reactie voor nu: maar ik kan alcohol zeker afraden. Het gaat je zoveel meer brengen. Ik ben ook helemaal gestopt en zou niks anders meer willen.
Wat is de oplossing: gezonde alternatieven zoeken zoals: sporten voor ontspanning

Dus vooraf voordat je iets gaat doen zoals naar een restaurant, even wat krachtraining, of meditatie muziek luisteren, yoga nidra doen bijv.
Alcohol is helaas geen duurzame oplossing.... Maar ik snap precies wat je allemaal schreef, been there done that, drink/rook nu 10 jaar niet meer :-)

En je zou ook valeriaan of valdispert kunnen proberen drinken dat is natuurlijk voor soms. Dus alleen voor als je iets gaat doen wat prikkels geeft.
Kamille thee kan dagelijks

En een minder druk restaurant bezoeken of doordeweeks gaan, scheelt ook drukte

Dankje voor de reacties!

Valeriaan word ik heel moe van.
Ik heb inmiddels een la vol supplementen. Grofweg kun je zeggen: Als erop staat dat het ontspant dan word ik heel moe. Als je er energie van moet krijgen word ik angstig.
Enige dat ik nog wel neem is CBD. In de vorm van een kopje hennepthee na het avondeten. Ter ontspanning. Maar als ik het de hele dag drink krijg ik hartkloppingen.

Ik luister overigens al de hele dag meditatiemuziek (ik noem het liever ambient), ik houd heel erg van muziek, maar beats verdraag ik niet meer. Meditaties, mindfulness, wandelen/fietsen in de natuur, spijkermatje, yoga, ik doe het natuurlijk allemaal al, hè.
Toch is een restaurant met drukke muziek en veel gasten niet te doen.

Misschien is even wat krachttraining wel een idee. Heb je dan 2 dumbbells ofzo? Dan raak je ook wat adrenaline kwijt.

Of even wandelen inderdaad, of even goed je spieren aanspannen en ontspannen want ivm je BO moet je echt goed oppassen dat je binnen je belastbaarheid blijft. Dus let goed op met sporten of krachttraining en luister naar je lichaam, je zou rustige tai-chi bewegingen kunnen doen
Even in bad liggen is fijn, of een spa moment, maskertje op of in bubbelbad
Doordeweeks zijn restaurants minder druk bezet en er zijn ook speciale oordoppen die muziek en geruis tegen houden maar waarbij je wel gesprekken kan voeren
Ja CBD kan helpend zijn maar houd het dan maar bij 1 kopje
Heel de dag muziek luisteren raad ik af. Je hersenen hebben rust nodig. Tegen overprikkeling werkt voor mij het best slapen en in een donkere ruimte liggen zonder geluid

Eerlijk gezegd is het juist belangrijk toe te geven aan die vermoeidheid en het wél te voelen, hoe hard dat ook klinkt. Want het onderdrukken en je grenzen overgaan is precies waarom je in een burn-out terecht bent gekomen. Om eruit te komen, is het belangrijkste dat je daarmee stopt. Daar komt ook een stuk acceptatie van de situatie zoals hij is bij kijken. En alcohol dempt dat.
Daarnaast zorgt alcohol ook voor aanmaak van cortisol, het stresshormoon. Je houdt met alcohol (en suiker trouwens ook, en cafeïne, zij het in verschillende maten) dus eigenlijk ook die onrust in stand.

Ja die oordoppen heb ik, maar die versterken mijn eigen stem, waardoor ik niet hoor hoe hard ik zelf praat... Niet aangenaam.
Qua restaurant doen we dat inderdaad al; een rustig moment uitkiezen. En heel vroeg gaan. Dit keer kon dat echter niet. Maar dank voor de tip, want ik was even vergeten dat het op die manier wel veel beter gaat.

Muziek is wel een beetje mijn redder, hoor. Er is hier zo veel herrie in de stad. Dan zet ik noise cancelling aan, en muziek. Thuis, in de tuin (er wordt hier de godsganse dag geklust), onderweg. Maar dan wel ambient, hè. Bijvoorbeeld zoiets open.spotify.com/track/32SWgNV0e1x440OPZFrDhr?si=BE3UNmBmTViIp6K04L3zVg
Of zelfs alleen het geluid van regen.

Daar komen de hersenen best bij tot rust. Toch? Het kan bijna niet anders, echte stilte is er hier niet, want met alleen noise cancelling hoor ik nog steeds van alles erdoorheen. En ik moet toch soms de stad door op de fiets. Bijvoorbeeld mijn dochter ophalen van school.

Op vakantie in Zweden, daar was het wel écht stil. Geeneens vliegtuigen. Zalig was dat.

Maar herkent iemand, dat je al van 1 biertje slecht kunt worden?

Ja white noise geluiden is wel fijn als je veel omgevingsgeluid hebt.

Mooi muziekje trouwens!

Of je kan ook even een koptelefoon opzetten zonder geluid een half uur of uurtje maximaal per keer, niet te lang achter elkaar anders wordt je weer gevoeliger juist voor geluiden erna. Ik heb zelf een 3m peltor koptelefoon, die zet ik op als ik zeer overprikkeld of als de Buren weer eens bezig zijn met boren

Fijn dat je zoveel rust ervaarde op vakantie, dat is positief! Wat vaker op vakantie gaan zou ik zeggen, Nederland hebben ze ook nog mooie rustige plekken

Ik werd na 1 wijn al niet meer goed tijdens mijn BO daarom definitief gestopt ermee 10 jaar lang sindsdien

*1 glas wijn

En wat ax zegt ben ik het helemaal mee eens! Dat is natuurlijk de basis, maar omdat je autisme hebt zal overprikkeling altijd wat sneller bij je ontstaan dus de tips die ik gaf kan je daarvoor gebruiken dan

Ik drink op dit moment ook geen alcohol. Een biertje kan ik heel erg waarderen maar het valt niet goed. Het herstel van alcohol duur langer en heb een soort natuurlijk afkeer.
Kan me wel voorstellen dat je alcohol wilt gebruiken om te ontspannen alleen dit is maar van tijdelijke aard werkzaam. De tips hierboven zijn super mooi. Ik heb geen autisme maar ben wel snel overprikkeld. Nu kies ik bewust voor om veel alleen te zijn en te wandelen in de natuur.

Succes met alles 🙏
Groet K (kamillethee)

Ik heb trouwens niet al 10 jaar een BO maar dat was wel het begin van mijn klachten, die ik negeerde jaren lang

Ja inderdaad in de natuur zijn overdag, strand , bos, weiland etc zijn rustgevend

Vandaag ben ik dus NIET op het terras met vrienden. Zij zijn er wel. En dat is K#T.

Want deze week heb ik zwaardere duizelingen kado gekregen. Dus ik durf echt geen alcohol aan te raken. Laat staan alle prikkels van een terras te incasseren.

Wat een ellende. Zo'n BO. Bah.

Ik lig alleen in de tuin. Met mijn duizelingen en hartkloppingen en een te druk hoofd.

Dikke knuffel branduit! Die tijd van terrassen komt voor jou terug! Goed dat je zo goed luistert naar je lichaam!

En alcohol raad ik sowieso af voor een gelukkiger leven, en al helemaal tijdens een BO. :-)

Ik ken het niet Chris. Werkt bij jou de medicatie niet of minder?

Groetjes kamillethee

Vooral veel focussen op rust en ontspanning en slapen

Ohh ja en regelmatig wordt ik emotioneel en moet ik huilen. Helpt soms iets. Ik weet dat het allemaal stomme gedachten zijn. Maar ze stoppen moeilijk

Ik herken en weet er helaas alles van. Echt een hele vervelende kwaal. Mij helpt het beste om er even over te praten met iemand die ik vertrouw. Of ik schrijf het op. Dus echt even alles opschrijven waar ik over pieker en mij zorgen over maak. Of ik kijk even tv en dan iets heel simpels.
Het is niet gemakkelijk. Bij mij is het ook een teken van dat ik te moe ben en meer moet rusten. Mijn hersens zijn gekneusd haha.

Succes 🙏

Groetjes kamillethee

Dagelijks (één of twee keer) een piekerkwartier waarin je alles van je afschrijft, wandelen, geregeld met iemand erover praten en mindfulness hielpen mij. Hoop dat er wat bij zit wat jou ook helpt. Sterkte!

Dit online artikel raad ik aan: Piekeren. Waarom je het doet (en hoe je ermee stopt)

En focussen op je zintuigen: wat hoor je, wat zie je, wat voel je, wat ruik je

Hoi Kaneel,
Ik slik ook AD escitaloptam (weet niet goed wat het verschil is hoor en waarom) sinds 6 weken. In het begin vond ik dat heel spannend en eng. Gelukkig heb ik doorgezet want het helpt mij echt. Ik ben niet meer somber- de grijze deken is weg. Het scherpe randje van de angst is en paniek is weg. Slapen gaat heel langzaam wat beter. Ik ben er nog niet maar dit helpt om het allemaal te kunnen dragen. Ik kan nog wel regelmatig piekeren en malen. Dat heeft tijd nodig.

Helaas moet ik een jaar wachten voor ik in behandeling kan. Een hele lange wachtlijst.
Ik heb veel steun aan dit forum en alle lieve mensen hier die je goed begrijpen.

Wat goed en dapper dat je een uitje hebt. Dat soort dingen lukken mij helaas nog niet. Ik ben snel overprikkeld maar ook nog moe.
Hopelijk zijn er leven mensen tijdens je uitje die jou een beetje kunnen steunen als het wel wat moeilijker gaat. Ik denk dat het bij dit soort dingen belangrijk is dat je je veilig en begrepen voelt.

Heel veel succes en plezier

Groetje Kamillethee

Online ggz therapie is vaak veel korter de wachtlijsten, dit zou je kunnen doen als tussenoplossing!

En dat kan ook vergoed worden

En dit online artikel heeft mij helemaal verholpen van piekeren: Piekeren. Waarom je het doet (en hoe je ermee stopt)

Ik noem ze wegtrekkers, ik heb ze vrijwel dagelijks. Waarschijnlijk even een kortsluiting in de hersenen. Het zweten en warm krijgen erna, is volgens mij meer de schrik. In het begin begon ik ook te zweten, maar tegenwoordig schrik ik er niet meer zo van.

Ja ik ben ook vrij zeker dat de zweetreactie de schrik is. Blijft een apart gevoel van bijna onwel worden en inzakken die dan plots uit het niets komen.

Ja ik heb dit ook!! Het gaat over, maar het duurt even.. sinds ik dat heb, is mijn slaap ook erg verslechterd. Ook hoor ik van mensen die dit ook hebben, dat zij veel slechter slapen. Ik slaap nu gelukkig weer beter als ik een beetje oplet ook met wat ik doe op een dag.

Ja ik heb het ook, voor mijn gevoel is het een uiting van stress die zorgt voor rare dingen

Ik heb zoiets ook ervaren,, ze noemden het korte abcessen.

Je hersenen zijn overbelast, je hebt teveel gedaan. Rust rust en nog eens rust en tv uitzetten en elk 2/3 uur even wat eten voor je bloedsuikerspiegel, luister goed naar je lichaam

Ik herken mijzelf zo in je verhaal.Ik vraag me nog steeds af waarom ze ons dit hele traject aandoen het is niet te behappen en het houdt je herstel tegen. Het voelde als de hel……ik heb geen tips alleen als ik dit weer zo zou krijgen zou ik nu veel duidelijker mijn grenzen aangeven. Ik vocht mijzelf een slag in de rondte om aan alle verwachtingen te voldoen de pleaser in mij ….nu nooit en nooit meer. Sterkte je staat niet alleen met dit gevoel

Ja hier precies zo. Zeker toen het nog slechter met me ging zat ik met zweethanden en een bonzend hart die afspraken te doen. Inmiddels iets minder maar nog steeds zenuwachtig altijd. Ook in privé. Heb ook veel afspraken afgezegd omdat ik me toch niet goed genoeg voelde etc dus focus nu vooral op herstel en mezelf.

Bij mij ook vreselijk angst vooraf al. Afgelopen zomer zelfs een vakantie naar het buitenland geannuleerd. Uit eten doe ik niet meer en met de feestdagen nam ik eerst een oxazepam in. Aanstaande maandag een begrafenis die ik echt niet af kan zeggen. Nu al spanning door mijn hele lijf. Gelukkig heb ik bij noodgevallen zoals deze oxazepam in huis. Alleen bij dit soort situaties slik ik deze zonder trek ik het zeker niet.
Sterkte ook voor jou. Het "schijnt" ooit over te gaan.

Hoi Marga

Sterkte maandag…maar toch knap dat je het durft ,het zal je helpen om de dag door te komen! Ook al is het met oxazepan.
Mijn H.a. Zegt dan: ga jezelf niet onnodig pesten, en als dit even helpt 🤷‍♀️.
Zelf weet ik ook wat het is met spanning en angst te leven. Emoties / huilen zomaar ,zijn bij mij ook heel sterk aanwezig,al ben ik er niet blij mee!. Dus 1x 5 mg. per dag,meestal zijn de ochtenden angstig,duizelig, drukhoofd etc. Wat me dan even helpt.
Sterkte lees je

Dank je wel An. Eigenlijk zeg ik het liefste af maar het is de man van mijn beste vriendin. Ik kijk uit naar maandagavond dan heb ik het gehad. Twee uurtjes heen in de auto zijn erger dan de twee uurtjes terug. Ik kijk al zolang op tegen dit moment dus ik ben blij als ik deze stap achter de rug heb.

Hoi Marga

Ga ervan uit dat maandag een rotdag (netjes gezegd) is, en erna zal je dat ook voelen.ondat je de spanning al zo lang hebt opgebouwd,en weer los kan laten.zover dat kan. Maar….je kan dat💪🏼

Als ik ergens tegenop zie ,of ziekenhuis afspraak / controle heb, heb ik zeker 2 dagen nodig om het wat los te laten. Ben al een stresskip, maar dan helemaal 🤷‍♀️
Lees je

Vantevoren zeggen tegen degene met wie je een afspraak hebt gemaakt, dat je die dag misschien niet oké bent, dat neemt de druk wat weg.

Ik plan ook heel weinig. De enigen die ik zie naast mijn man zijn mijn moeder en mn broer en met hen heb ik ook de afspraak dat ik t af zeg als t niet gaat. Morgen zie ik voor t eerst weer een vriendin sinds ik thuis zit sinds december. Ook met haar ditzelfde afgesproken. En van tevoren aangegeven dat ik ongeveer 45/60min kan handelen. Deze duidelijkheid geeft mij ook rust.

Maar ik ervaar die zweethanden, hoge hartslag, onrust enz. Ook voor andere afspraken bij huisarts, psycholoog, werkgever of bedrijfsarts. Heel naar en plan t daarom nooit de dagen na elkaar, liefst zoveel mogelijk verdeeld. Met mijn werkgever heb ik om die reden ook maar 1x per 3 weken contact.

Stel grenzen voor jezelf als je merkt dat je dit soort dingen heel lastig vindt. Ik deed dit ook niet en dat heeft me in deze situatie gebracht en je mag nu echt heel egoïstisch zijn in dit ziekteproces.
Heel veel succes

Mij helpt de gedachte dat ik altijd kan afzeggen. Altijd. Zelfs al sta ik al voor de deur. Zelfs als er kosten zijn verbonden aan het annuleren van een afspraak. Ik kan àltijd afhaken.
Is dat soms lastig voor de andere partij? Ja. Gaat het tegen al mijn principes in? Ja. En toch kies ik heel bewust voor mijn eigen gezondheid. En de ander moet bot gezegd daar maar even mee dealen.

Bedrijfsarts wilde mij op gesprek hebben. Ik heb aangegeven de reis niet aan te kunnen, poot stijf gehouden, en nu doen we het telefonisch. Had ik de reis aangekund? Misschien. Maar het had me een heleboel stress gegeven.

Tandarts afspraak heb ik 4x verplaatst voordat ik eindelijk een goede dag had en ging.
Fysio ook al 2x verzet waarvan 1x op de ochtend zelf (ja, die sessie moest ik betalen, maar het zij zo).
Afspraken met vrienden spreek ik altijd af dat we voor ze van huis vertrekken nog even checken of ik me goed genoeg voel voor bezoek.

Maar ik vraag ook bijna altijd of er iemand met mij mee wil gaan als ik ergens heen moet voor een afspraak. Vrienden, familie, kennissen.. het heeft mij verbaasd hoeveel mensen bereid zijn om je te helpen als je het vraagt. Laatst is bijv. een collega mee geweest met mij en de hond naar de dierenarts.
Of ik vraag iemand om stand-by te staan voor het geval ik onderweg niet goed word, zodat ze me op kunnen halen.

Ik ga uit van het ergste, verzin daar een oplossing voor, en dat geeft me rust.

En wat hier boven ook gezegd wordt, niet teveel plannen. 1 of 2 dingen per week is zat.

Goeie tip nog @Hilde van mensen mee vragen. Mijn man gaat ook overal met me naartoe. En als hij niet kan gaat mn moeder mee. Die steun vind ik zelf ook fijn, naast dat ik me dan kan concentreren op de afspraak zelf ipv ook nog de heen en terugreis zelf rijden/fietsen oid.

En je kan inderdaad alles afzeggen, al is t kort van tevoren. T is niet anders nu. Je moet jezelf (zeker in dit proces) echt even de allerbelangrijkste persoon in je leven maken zodat je kan gaan herstellen.

Hoi Marga, daar heb ik ook veel last van hoor. Moeite om afspraken te maken. Om die reden m’n kringetje klein gehouden en daardoor makkelijker omdat zij weten dat ik ook af kan zeggen. Het is even niet anders. De anderen heb ik app contact mee of telefonisch contact. En haken mensen af dan is dat maar zo. Ik ga nu voor mezelf, zover ben ik inmiddels wel. Sinds kort ga ik naar yogales en ook mn schilderen weer opgepakt na 10 maanden. Dan heb ik wel de zenuwen hoor, vooraf of achteraf. Maar heb ergens wel het gevoel dat de tijd rijp is daarvoor, dus blijf gewoon gaan. Afspraken met fysio, of met psycholoog gaat eigenlijk wel oké. Heb nu voor aanstaande maandag weer voor het eerst met vrienden een restaurant afspraak. Heb wel onder mijn voor afgesproken (klinkt onaardig, maar is zeker niet zo), dus doordeweeks en om 17:00 uur. Ook afgesproken me eigen vervoer, want mocht het teveel zijn, dan kunnen wij zelf naar huis en kunnen zij nog wat na tafelen. Dat zorgt dat ik niet zoveel stress heb vooraf. Dat helpt. Dus zoveel mogelijk duidelijkheid en veel rekening houden met je eigen behoeften. Is niet iets waar mensen met burn out goed in zijn 😉. Maar we leren het wel

Mooie tips burnie!

Ik slik nu ook valeriaan om de oxa nog even uit te stellen. Ik merk zeker wat rust en kalmte. Het is allemaal natuurlijk dus gewoon doen! Enige nadeel is dat het onwijs op m’n buik slaat. Maar liever dat af en toe en even wat rust toch?

Hoi Y.

Ik gebruik soms natuurlijk stress tabletten en daar zit valeriaan in.
Heb ook wel eens valeriaan thee gedronken. Ik merk daar niet zoveel van eigenlijk haha.
Ik weet dat cannabisolie en thee ook kan helpen. Heb daar nog geen goed onderzoek of ervaring mee. Moet ik nog even doen.

Onrust ken ik helaas ook. Ik zoom dan stap voor stap uit. Of ik ga even op de spijkermat liggen. Of ik schrijf even op waarom ik zo onrustig ben. Of ik ga even springen , dansen. Dan is de onrust even uit het lijf .

Meestal als ik veel wakker schrik komt dat door adrenaline en sta ik nog te veel aan. Dat moet dan eerst even zakken.

Succes Y.
Veel sterkte in deze periode ❤️
Kamillethee

Hoi Y

Nu met de ophoging naar 20 mg paroxetine sinds 4 weken ,(wat meer onrust / angstig) en ook niet elke dag 5 mg oxazepan zei de apotheek dat ik ook ipv.oxazepan ,valerian kan nemen, rust sterk staat erop.heb het ook nagevraagd bij hun,en het kan samen met Ad. Van mij. + cholesterol pil. Heb pas 1 valeriaan genomen,dus ff afwachten ,neem vanavond voor ik naar bed ga de 2e. 🤷‍♀️
Je mag 3xper dag 2 tabletjes staat erop ,maar dat wil eerst met 2 per dag kijken.
Ik hoop dat het je helpt 🙏

Hoi Y, wat balen dat je zoveel onrust ervaart.
Ik heb een tijd geleden valeriaan van Dormiplant gebruikt voor het slapen, dat heeft mij toen wel geholpen (of het was placebo effect 😊). Valeriaan kan volgens mij inderdaad niet zo veel kwaad, maar het kan met andere medicijnen vaak niet gecombineerd worden. Je zou ook eens kunnen kijken naar supplementen zoals magnesium of L Theanine.
Los hiervan mag je er op vertrouwen dat je het zonder dit ook red en dat je de spanning er mag laten zijn, hoe vervelend het ook voelt. Je hebt voor (nog) hetere vuren gestaan weet ik uit je eerdere verhalen. Je hebt mij met veel van jouw tips geholpen, hopelijk kan je deze er zelf ook weer bij pakken ❤️

Bedankt allemaal voor de reacties en de lieve woorden 🥰 en voor de tips. Spijkermatje en even de boel los schudden helpen voor mij idd ook goed!

Verder moet ik ontzettend veel huilen, vooral ‘s ochtends. Dus ergens is het wel al los aan het komen gelukkig. Tis gewoon zo rot hoe snel het weer zo om kan slaan. Deels wel omdat ik zelf te veel wil, maar vooral door omstandigheden waar ik niks aan kon doen. Maar goed, die veerkracht bouwen we stukje bij beetje wel weer op 🍀

Heb de valeriaan vanavond ingenomen maar merk niet echt verschil nog, morgen maar weer zien hoe t gaat. Ik had er ook niet al teveel hoop op gevestigd, ik probeer nu maar vooral de dagen door te komen met voldoende rust en wat beweging. En dan zien we wel weer hoe het loopt.

Liefs voor jullie!

Hoi Y.

Herken het ook wel die ochtenden, laat de tranen gewoon lopen,dat helpt ook.en de valerian heb ik van / met 750 mg , bij de apotheker overlegd,deze kan ik nemen ook met de Ad. En het kan met 2-3 dagen al wat rustiger zijn zij hij.🤷‍♀️. Ik neem 1 in de ochtend, en 1 in de avond.
Stukje voor stukje komt het weer goed toch? Vallen en opstaan, en geduld !
Liefs

Dankje An, fijn dat het bij jou icm je AD kan! Hopelijk geeft het je wat rust. En inderdaad, vallen en opstaan en geduld, we komen er wel 🥰

Het nadeel van valeriaan vind ik, dat als het niet voldoende werkt, ik daarna geen Oxazepam meer "erbovenop" durf te nemen.
Ik word er ook heel slaperig van. Dus voor overdag voor mij niet zo handig. Maar ik merk dus zeker wel een direct effect.

Ik zou overigens uitkijken met het idee "het is natuurlijk, dus what could possibly go wrong"... Ik heb net een minder fijne ervaring achter de rug met saffraan. Ik werd er manisch van en kwam in obsessie-tunnels terecht.

Oh dat is heftig zeg Branduit!
Ja ik denk ook niet dat het een duurzame oplossing is, je lichaam vraagt om rust en ontspanning, dat kan ook vaak op andere manieren dan (natuurlijke) medicatie. Door juist je lichaamsignalen te dempen is de kans groot dat je nog meer over je grens heen gaat, terwijl juist heel veel rust en bijv even kort bewegen om de adrenaline kwijt te raken het remedie is

Herkenbaar. Ik heb altijd het idee dat het een waarschuwing is van mijn lichaam dat ik nog niet volledig hersteld ben, en zodoende gedwongen rustig aan moet doen. Soms is het meer, soms minder, maar blijft altijd aanwezig.

Slik je medicatie? Daar kun je natuurlijk ook een beetje suf van worden.

Hoi Hans, bij mij ook hoor en ook al 10 maanden, waardeloos. Nou ik wen er niet aan hoor, maar probeer er niet altijd mee bezig te zijn. Dat is het meer. Maar ik sta ermee op en ga ermee naar bed 🙄.

Kan zeker wegtrekken naarmate je je beter gaat voelen! Het kan helaas ook weer terugkomen als je over je grenzen gaat. Heb er op t moment ook weer veel last van. Maar heb ook echt wel periodes gehad dat het veeel minder was.

Sterkte hoor! Vervelend symptoom is het!

Kunnen jullie dit symptoom omschrijven? Ik ben benieuwd of we het zelfde ervaren

Een druk op het hoofd waardoor er ook duizeligheid bij komt kijken. Lichte druk ook achter de ogen. Piep/suizen in oren, komt denk ik ook vanuit hoofd. Jeetje hoe leg je dat uit 😅 Alsof de hele dag m’n hoofd in elkaar wordt gedrukt door iemand. In het begin van m’n burn-out en eigenlijk al daarvoor had ik 24/7 hoofdpijn. Veel paracetamol geslikt in die periode om mn dag door te komen. En dit is overgegaan in de druk die ik nu voel. En ook de hele dag aanwezig. In de nacht geen last van, maar vroeg in de ochtend is het er weer en begint het hele circus weer opnieuw 🙄

Bij mij is het een gevoel van dat ik er ben maar ook niet. Alsof ik in een waas leef rn alles onscherp is.
Ik weet niet of dit een beetje logisch klinkt ?😂

Ik heb hier ook al langere tijd last van anoniem! Inderdaad het gevoel alsof je niet helemaal op de wereld bent en alles een beetje langs je heen gaat. Dit wordt ook wel derealisatie genoemd. Het komt vaker voor bij burn out en als je verder herstelt wordt deze klacht als het goed is ook steeds minder.

Na hoeveel maanden werd t bij jullie minder ?

Herkenbaar. Heb dit ook elke dag in meer of mindere mate. Wereld voelt raar aan. Als het erger is wordt ik ook duizelig/misselijk. Heb er vandaag ook weer last van. Maar ben vanmorgen al 2,5 uur weggeweest (bos/duinen en wandelen met twee kids en half uur restaurantje) en daarna kort rusten, maar toen weer 2,5 uur weggeweest (speelplein en broodje bij vrienden) en dat is veel te veel eigenlijk weer!! Moet echt de helft gaan doen wat ik van plan denk lange tijd. Zit er 10 maanden. Dit is mijn grootste klacht icm met die duizeligheid/misselijkheid

Mooi inzicht anoniem!

Mooi uitgelegd en best gek om te lezen dat iedereen het anders ervaart

Ik heb dit symptoom ook al vanaf het begin

Geregeld herkenbaar, ik heb ook de duizeligheid, misselijkheid, hoofdpijn, druk op ogen, soort band om voorhoofd, vaag gevoel in hoofd, soort van "snerp"

Sterkte iedereen!

Heeft er iemand helemaal geen last meer van inmiddels? Blijft een gek gevoel. De wereld voelt ook anders aan. Het is bij mij al wel minder dan een half jaar terug. Maar je gaat er ook door in je hoofd zitten en daar dan weer uitkomen is lastig. Zeker als je angstig wordt als je ergens bent.

Ik herken dit ook. Is het rusten vooral het antwoord op deze klacht/gewaarwoordig? Ik doe elke dag wel een paar keer. Is dit dan puur het brein wat nog overbelast is?

Ik bedoelde. Ik doe elke dag wel een paar uur wat actiefs buiten huis. Het hoofd voelt onhelder aan de hele dag inderdaad

Het is moeilijk uit te leggen aan mensen die dit niet ervaren. Ik noem het mijn dronken toestand zonder alcohol. Nu 1 jaar later heb ik soms bewustere momentjes, dat doet deugd.

En kwam dit vooral door rusten bij jou?

Dronken zonder alcohol klinkt inderdaad zk

Het trekt weg bij voldoende rust. Maar dat vergt geduld

En heel veel tijd…….

Zijn er mensen helemaal vanaf gekomen

Ja taco en Eric oa zie oude verhalen
En bij mij vermindert het ook naarmate ik meer rust heb maar het kost veel tijd

Fijn dat er dus een remedie is. Je gaat er ook van piekeren de hele tijd. Is continue een afweging van inspanning en ontspanning.. moeilijk hoor allemaal

Ja er zijn handvaten voor, lees goed de reacties van verhalen daar staan veel tips :-)

Ik heb het ook.. het gekke is dat als ik er niet aan denk ik het ook soms niet heb..

Beschrijving: je bent aanwezig maar hebt niet de volledige focus.. er zit een vermoeidheid achter je ogen wat met slaap en koffie niet weg te krijgen is. En op je slapen hangt een constante druk.
Mijn verklaring (uit een boek van B Frank. Over de kop, een aanrader!) er gaat meer bloed naar andere delen van je lichaam of er gaat niet genoeg naar het deel van je hersenen waar je zicht zich bevind. En het evenwichtsorgaan.

Ik zit 10 maanden in mijn burn out herstel. Bij mij gaat deze toestand vooral gepaard met slecht slapen. En ik slaap slecht als ik alcohol drink of laat sport/werk.
Zwaar sporten (hartslag hoger dan 140) is ook een stressor voor deze toestand. Zeker de dag erna.

Alle klachten worden minder, ik hoop dat deze ook wegtrekt. Het wordt wel minder en heb het niet de hele tijd.
Ter voorbeeld: in het begin liep ik een Gamma binnen en was bang om ( naast het feit iemand tegen te komen) flauw te vallen door de zweverigheid die ik had.
Nu voel ik me wel zweverig maar heb ik er wel meer grip op. Komt ook door acceptatie. Go with the flow.

Ik sport wel 2 a 3 keer in de week weer. Hardlopen op hartslag gemiddeld 150/155. 6 maanden terug liep ik de trap op en toen was ie ook 150/155 en nu kan ik 5km joggen op die hartslag. Zou denken dat dit goede vooruitgang is. Maar met deze klachten houdt het herstel wellicht wel tegen ook dan!?

Ik zou als je ziek bent/burn-out hebt niet gaan vasten. Je lichaam dient te herstellen

Ik ben inmiddels in de positie om te vasten gelukkig

Hoi hoi, gaat prima! Gelukkig niet echt een lange dag! Ik voel mij juist veel beter in de ramadan omdat ik dichter bij Allah sta. En meer gebeden verricht.

En hoe is met jou ?

Zeker weten en het gaat me goed af !!

Ik vind Ramadan normaal gezien al reuze knap, in een BO lijkt het me helemaal niet meevallen. Veel respect voor jullie ❤️ wens jullie een mooie maand toe

Vervelend dat het zo gelopen is. Maar je weet nu waar je grens ligt, en dat je er over bent gegaan.

Dat je lichaam flink van slag is na zo’n bezoek aan werk is begrijpelijk. Dat is behoorlijk intensief ook al zeggen we luchtig ‘even een bakkie doen’. Ik heb dat ook wanneer ik op werk ben geweest. Het zijn zoveel indrukken opeens. Bij thuiskomst lijkt eerst alles prima en wil ik nog van alles gaan doen, mijn hoofd staat nog ‘aan’. Maar als ik dan eenmaal ga zitten komt de enorme vermoeidheid, hoofdpijn, spierpijn etc.

Maar om dan de dag erna te gaan wandelen èn wat te gaan drinken was waarschijnlijk te enthousiast. Voorlopig dus toch een dagje rust inplannen na een ingrijpende gebeurtenis. Hoe vervelend het ook is. Wees trots dat je naar werk bent geweest en gun jezelf de tijd om te herstellen.

Sluit me aan bij wat Hilde schrijft, en daarnaast: op koffie drinken en groene thee drinken ga ik heel slecht, enorme fight flight reactie zelfs na paar slokjes, vandaar alleen maar decafe of theïne vrije thee

Ohja zo had ik het nog nooit bekeken. Ik reken altijd vanaf het moment dat ik in elkaar zakte. Maar inderdaad zijn daar maanden van waarschuwingssignalen aan vooraf gegaan. Maar misschien noemt men het dan nog ‘overspannen’ of ‘overbelast’?

Heel herkenbaar. Herstel verloopt hoe dan ook grillig. Ik moet de eerste nog tegenkomen die lineair hersteld is :)

Zeker, inderdaad, met stressvolle gebeurtenissen. Je systeem is weer snel van slag. Ik had eergisteren een uitvaart (inclusief autorijden door de spits rondom Utrecht), ik dacht het kon wel, maar vandaag heftige plotse duizelingen. Ik heb van schrik maar een Oxazepam genomen en ben gaan liggen.

Herkenbaar ja. Hier ging t ook een tijdje weer redelijk. Was rustig en kon kleine dingetjes doen. Vervolgens nu weer een week paniek, angst, heel slecht slapen; totaal opgejaagd.

Hoi L,

Hier ook herkenbaar. Na het arbeidsdeskundig onderzoek en de introductiegesprekken voor spoor 2 had ik ook een paar weken dat het wat minder goed met me ging door alle stress die het opleverde. Had weer meer lichamelijke klachten, stress, piekeren, somberheid, enz.
Ik moet wel zeggen dat het (ondanks dat ik dat hele spoor 2 maar gedoe vind) na een aantal weken weer afnam en m'n herstel weer langzaam wat vorderde. Nu probeer ik het spoor 2 maar als een noodzakelijk kwaad te zien en niet al m'n schaarse energie erin te stoppen.
Hopelijk verloopt het voor jou ook zo! Het herstellen gaat echt in golven, slechte en betere weken. Dus die betere weken komen er voor jou ook weer. Sterkte met alles! (En laat je niet gek maken door alle druk van buitenaf. Je kunt herstel niet afdwingen, het heeft tijd nodig). ;)

De welbekende golfbeweging 🙄, om gek van te worden. Gisteren na bijna een jaar weer naar schildercursus geweest. Waar gaat het over zou je zeggen. Er zitten nog 4 mensen rustig te schilderen, ik ook, even koffie pauze en kletsen. Voelde heel fijn om dat weer op te pakken en daar nergens last van. Maar met slapen (nou ja slapen) hartkloppingen, ook in de ochtend. Ik vind dat zo bizar. Maakt je zo onzeker om iets te ondernemen.

Het stelt me gerust om dit te lezen. Maar ook bizar hoe t lijf nu reageert op een gesprek, cursus, file etc.
@burnie, nou dat heb ik dus ook. Komt de reactie pas in bed.
@b dank voor het delen, fijn dat het erna weer beter ging. Ja dat spoor 2.. een wettelijk iets, maat of bijdraagt aan ons herstel..
@ brand uit, hopelijk gaat het vandaag alweer wat beter.
@anoniem voor jou ook het beste en hopelijk weer snel wat fijne momenten.

Ik zit nog niet in die fase maar ik kan het me helemaal voorstellen. Dat komt omdat ik de huidige gesprekken al zeer belastend vind. Ik krijg er veel stress van. Het voelt als verantwoording afleggen en ik schiet snel in de alles wil ik goed doen rol. Het triggert mijn controle verlies waar ik veel angst door kan krijgen. Wat ik nu doe is goed voorbereiden-alle op papier zetten en voorlezen. Maar lastig is het wel.
Ik wens je heel veel succes toe 🙏

Ja controle verlies...dat herken ik zeker. Dank je

Hartkloppingen is een sein dat je teveel van je lichaam hebt gevraagd en meer stappen terug moet zetten

Ja die hartkloppingen. Ik hoor vaak ook mijn hart kloppen in mijn oor als ik op mijn zij lig en inslaap wil vallen. Heel irritant….

Controle verliezen is een heel lastig gevoel.
Ik heb zo lang gevochten om alles van mijzelf bijelkaar te houden. Poh niet makkelijk .

K

Hele goede tip K! Voorbereiden is heel belangrijk

Hoi L, ik heb het zelfde. Totaal in de war en emotie. Linda

het is inderdaad zo apart, bijzonder, irritant, gek, vreemd etc. hoe je lijf reageert. Ik probeer, niet goed, dan te analyseren. Dat heb ik nu in de gaten en probeer dat los te laten. het zij zo. Maar dan de volgende keer weer iets doen..... gelukkig gaat t ook weleens goed, daar houd ik me dan maar aan vast. sterkte allemaal.

Hoi anoniem,

Nee ken ik niet. Kan je er wat meer over vertellen?
Groetjes kamillethee

Ik heb verschillende Nei sessies gehad in mijn burn-out proces . Liefs S

Heeft het je geholpen S?

Het heeft mij veel inzichten gegeven en het heeft mij zeker geholpen groetjes S.

S mag ik vragen bij wie je nei hebt gevolgt? Bedankt alvast

Lijkt sterkt op haptonomie?

*sterk

Ik heb zelf geen ervaring met haptonomie dus ik kan niet zeggen of het er op lijkt ik heb NEI therapie gevolgd bij iemand in Brabant

En daarbij heb ik NEI sessies bij haar gehad maar ook reiki behandelingen Liefs S

Nee inderdaad de behandel Methode is anders. Heb het ff gechekt op YouTube. Lijkt beetje spiritueel NEI

Het lijkt mischien spiritueel maar toch was het dat niet voor mij

Nei en reiki zijn beide technieken die wortelen in de new age. Dus ik zou daar persoonlijk van weg blijven. Je speelt met kanalen die je wellicht niet wenst open te zetten. Het lijkt allemaal ongevaarlijk, want het wordt net allemaal heel erg aangemoedigd, maar dat is het niet. Je kan niet meer van links naar rechts kijken zonder de new age invloeden te zien. Ik ken vele mensen die echt schade hebben opgedaan van diverse new age praktijken. Zelf ben ik ook doorheen de hele kermis gegaan als ik ziek werd... En dit heeft me meer schade gebracht dan me geholpen. God trok me hier radicaal uit.

Dat is jou beleving voor mij heeft het mij wel geholpen en inzichten gegeven het is voor iedereen anders ik dwing er ook niemand toe er word alleen naar mijn ervaring gevraagd Liefs S.

Ik zeg niet dat het niet helpt. Kan me zelfs heel erg goed voorstellen dat het helpt. Het gaat helemaal niet over mijn beleving. Maar over waar het vandaan komt, welke wortels het heeft. Toch even de lijntjes volgen vanwaar het zijn oorsprong heeft. En dan kan je alsnog de keuze maken om je er mee in te laten of niet.

Ik zeg niet dat dit NEI dit is, want kan er weinig over vinden, maar je moet inderdaad uitkijken voor selfmade of niet voldoende goed opgeleide tiktok instagram healers. BOOS heeft gisteren een mooie aflevering over gemaakt op YouTube. Overigens geloof ik ook niet dat er een God bestaat.

* maar je moet inderdaad uitkijken voor selfmade of niet voldoende goed opgeleide therapeuten, die je vaak ook voorbij ziet komen op tiktok en instagram, maar eigenlijk gewoon niet meer dan alleen onbekwame healers zijn en in sommige gevallen dus alleen zijn op het het geld

Zeker daar hebben jullie gelijk in doe goed onderzoek bij wie je zo iets gaat doen want er zitten helaas veel mensen tussen die eigenlijk niet weten wat ze aan het doen zijn maar toch de behandelingen uitvoeren en dan kan het zeker alleen maar verslechteren en dan word je er niet beter van daar ben ik het zeker mee eens Liefs S.

Goed gezegd S :-) (was overigens niet specifiek gericht aan jou maar gewoon voor iedereen)

Dat weet ik mijn reactie had ook anders gekund :) liefs S

Nee hoor was super vriendelijk je reactie :-)

Als je hele ernstige klachten hebt, en in staat bent therapie te volgen dagelijks, en in staat bent om prikkels aan te kunnen omdat je natuurlijk niet alleen daar bent, dan kan een opname helpend zijn. Maar je kan natuurlijk ook kijken of andere therapie zonder opname beter werkt, opties zijn te vinden onderin de verhalen

Bedoel je een opname gericht op burn out? Dat ken ik niet?
Ik ken alleen vanuit mijn werk opnames binnen de GGZ. Soms is dat nodig, soms past dat binnen de behandeling.

Ik denk dat je huisarts hier ook mee kan helpen.

Sterkte

K

Ja dat kan dan bijv onder de noemer/diagnose SOLK. Is niet specifiek burn-out helaas… maar kan helpend zijn bij klachten die overeen komen met die diagnose en ook bij burn-out voorkomen

En ik sluit me aan bij wat K zegt

Meestal rond 17:00 begin ik af te tellen tot ik naar bed mag. Rond die tijd zakt mijn energie, heb ik geen zin meer om iets te gaan doen, en voelt m’n lijf zwaar.
Ik woon alleen en heb daardoor weinig afleiding op die momenten, waardoor ik vaak blijf hangen in een neerslachtig melancholisch gevoel. Wanneer ik een tijdje bij vrienden/familie logeer merk ik dat zij mij uit dat gevoel kunnen trekken waardoor ik een fijne avond heb. In m’n eentje lukt dat niet.

In mijn geval heeft het vaak ook te maken met honger. Als ik niet genoeg eet word ik somber, en als ik somber ben eet ik niet genoeg. De tijd die jij omschrijft zou hier ook mee te maken kunnen hebben misschien? 18:00 toevallig avondeten en daarna voel je je beter? Of niet?

Voor mij is het zo, dat ik best met wat energie opsta, maar het dan toch weer op is wat later in de middag. Zeker als ik niet goed op mijn grenzen let.
Ik heb van een ergotherapeut geleerd om met een soort puntensysteem te werken. (Activiteitenweger)
Maar dat doe ik inmiddels redelijk automatisch. En vaak is het ook confronterend, het beetje dat ik eigenlijk zou moeten doen, tegenover wat ik dan toch weer allemaal doe. (Te veel punten uitgeven)

Een psycholoog zei bij mijn eerste burnout destijds: het is typisch een burnout als je 's ochtends best wat gedaan krijgt, maar ik de loop van de dag qua energie vastloopt.

Mijn brein maakt ook wel eens bokkensprongen als de energie op is. In mijn geval worden dan de angsten groter. Mijn lichaam wordt dan ook stroever en moeilijker en aanweziger. En daar kan ik dan ook bang van worden. Depressief, dat herken ik niet. Eerder een soort moedeloosheid. Dat het wéér niet gelukt is mijn energie goed te beheren.

Voor mij helpt altijd een middag dutje van 1,5 uur. Die dutjes nemen ook weer af zodra ik meer energie overhoudt per dag

En goede aanvulling branduit!

@Hilde: precies dat met t eten. Ik heb een man die chefkok geweest is en elke avond heerlijk voor me kookt en dat helpt mij dan ook ontzettend. Ik stort ook rond half 5/5u in. Na t eten voel ik me dan weer wat beter.

Verder merk ik ook dat hoeveel ik vooral smorgens doe heel belangrijk is voor hoe ik me smiddags voel. Doe ik teveel dan lig ik er rond 3/4u al vanaf. Rustige ochtend zorgt bij mij ook voor beter mn middag slaap (1,5/2u) kunnen doen. Niet dat ik altijd slaap, soms meer dommelen, maar ook dat lukt beter als ik smorgens niet teveel doe.

Ik herken dit ook erg eind van de middag. Ik word dan heel moe en slap en trillerig en krijg steeds brandende en rode wangen. Na het eten is er weer meer energie.

Wat bijzonder ik heb ook die brandende rode wangen. Wat zou dat zijn? Die krijg ik tegen het einde van de middag. Ik ben eigenlijk na 16u helemaal op. Het lukt me helaas nog niet om in de avond naar een rustig yoga klasje te gaan of om een hapje te eten in een restaurantje.

Kamillethee

Dat zou verhoging kunnen zijn, heb ik ook als ik overbelast ben / wanneer ik overprikkeld ben

Geeft niet K, dat komt weer wanneer je je iets beter voelt, het restaurantje etc

Verhoging en hartkloppingen zijn voor mij een sein dat ik mijn hersenen te overbelast heb en rust moet nemen

Wat een mooi idee. Voor mij zou dit nog veel te zwaar zijn maar er zijn hier zeker mensen die al wat verder in hun herstel zitten.

Zou ik ook heel waardevol vinden! Alleen voor mij is dat nu ook nog een brug te ver, te intensief nog. Maar mooi initiatief Aswin!

Hoi Aswin, leuk!! Altijd fijn om lotgenoten te zien/spreken. Ik denk dat dat helpt. Ooit act training gedaan en heb eigenlijk meer gehad aan de mensen die ik daar ontmoette, dan aan de training zelf. Maar blijft lastig organiseren. Want wat doe je op zo’n dag(deel). Praten? Misschien wandelen? Mindfulness/meditatie (moet je iemand voor uitnodigen) Ik zou het leuk vinden, maar denk ook gelijk waar dan en met hoeveel personen. En ook wat gaan we doen? Is het lunchen, of bv koffie drinken. Dat doe ik eerlijk gezegd nog niet eens met mn vrienden op dit moment. Maar het idee vind ik leuk en zou me met een rustig programma ook aanmelden.

Heel goed idee. Ik sluit me aan bij Burnie, indien rustig programma.

En wellicht ook bij Hilde en Y, weet niet hoe ik me dan voel. Lekker duidelijk he ;).

Gert

Hoi Gert en Burnie,

Het moet kleinschalig zijn dus niet een hele groep mensen denk ik.
Ik denk zelf als je 6 tot 8 Max hebt dat je dan iets van elkaar kunt leren. De lokatie moet een rustige plek zijn waar praten mogelijk is, zonder al te veel prikkels van buiten. Nederland heeft gelukkig mooie natuur dus dat zal wel te vinden zijn.

Denk dat je ook het heel simpel moet doen. Iemand uitnodigen daar sta ik zeker voor open. Maar dit zou dan voor mij iemand moeten zijn die zijn burn-out al overleefd heeft.

Maar het is maar een idee en als iemand hier iets aan toe wil voegen hoor ik het graag.

Groet Aswin

Hi allen,

Lijkt mij ook leuk en nuttig, maar ik kan dat nu helaas nog niet. Zit er nu 3 maanden in.

Misschien ergens in de natuur? Gewoon relaxte picknick? Natuur meditatie doen oid?

Hee Aswin en andere,

Het lijkt me heel leuk en bijzonder.
Ik denk ook dat dit echt heel helpend en steunend kan zijn.
Alleen op dit moment kan ik dat nog niet qua energie.
Het zou wel fijn zijn als iemand met kennis/kunde en ervaring ons zou kunnen begeleiden. Ik kan me voorstellen dat het ook best intens kan zijn.

Groetjes K

Hoi Finn ik hoop echt dat iemand jou antwoord kan geven. Want blijkbaar heb je veel meegemaakt en ik hoop heel erg dat je gaat zien dat er ook goeie mensen bestaan en dat je meer vertrouwen krijgt. En wat betreft trauma’s, ik denk dat mensen in hun leven allemaal te maken krijgen met trauma’. Er zullen er weinig zijn die dit niet hebben. En verwerken doen we allemaal op onze eigenwijze manier. En soms komt het weer bovendrijven en soms goed verwerkt en is het diep verstopt. En het hele leven zal vallen en opstaan worden. Misschien meer je therapeut vertrouwen en je meer bezig houden om van je burn out af te komen, dan komt de rest vanzelf goed denk ik.

Hopelijk gaat de zon voor je schijnen en niet teveel piekeren (makkelijker gezegd dan gedaan hoor)

Je zou Emdr therapie ernaast kunnen overwegen via je huidige psycholoog

Indien je therapeut geen psycholoog is, zou ik zeker een psycholoog aanraden! Het gaat hand in hand met elkaar. Burn-out vergt een multidisciplinaire benadering. Goed dat je zelf tot dit inzicht bent gekomen, dit had je therapeut moeten beamen.....

Hoi Finn,
Je zou eens kunnen kijken of schematherapie (SFT) iets voor je is. Ik ga hier over een paar maanden mee starten omdat ik ook aanloop tegen hardnekkige patronen die zijn ontstaan in mijn (niet altijd makkelijke) jeugd. Deze patronen hebben bij mij ook zeker bijgedragen aan het ontstaan van mijn BO en het moeizame herstel hiervan. Lang niet alle psychologen zijn opgeleid om SFT te geven, dus als je dit zou willen doen is het wel belangrijk om een psycholoog te vinden die hierin gespecialiseerd is.
Veel sterkte met jouw proces!

Och beste Finn,

Ik sluit me aan bij de andere reacties, heb daar niets aan toe te voegen, weet er ook te weinig van.

Wat ik wel goed kan is je sterkte wensen, veel steun en herstel, hier op het forum vind je iig steun, warmte, herkenning en erkenning.

Groetjes Gert

Hoi Finn, je hebt waarschijnlijk juist een burnout door (o.a.) dit trauma. Het gaat hand in hand. Zo ervaar ik het in ieder geval. Ik heb een depressieve bipolaire ouder die emotioneel onvolwassen is en altijd het slachtoffer was. Ik moest altijd me druk maken om haar niet van slag te maken (wat onmogelijk was). Als volwassene ben ik dus een people pleaser geworden. Ik kan niet tegen afwijzing/niet begrepen worden (ironisch genoeg juist wat ik het meeste ervaar in deze burnout). Ook ik vraag me wel vaak af wat nou het “trauma” is en wat de “burnout”. Maar het is vervlochten in elkaar.

Wat ik wel kan zeggen, is dat ik zelf 1 specifieke heftige traumareactie (freeze) heb op een specifieke trigger. Dat is in mn burnout ontstaan en had ik voorheen nooit zo extreem. Maar naarmate ik langzaam herstel, merk ik ook dat die traumareactie iets minder intens wordt of minder lang duurt, of ik kan mezelf beter reguleren.

Dus ik denk dat de burnout mijn triggers intenser maakt, en herstellen van mn burnout lost ook grotendeels die extreme reacties op triggers op. Tegelijkertijd houdt mijn trauma me langer in burnout, want als ik getriggerd wordt stagneer ik of val ik terug.

Een trek en duw spel. Maar er is vooruitgang. Het is een gekke trauma-burnout puzzel die je moet leggen 😂 hopelijk helpt dit je

En ja hulp hierbij is fijn en nodig lijkt me. Ik doe zelf lichaamsgerichte psychotherapie. Als mn belastbaarheid nog iets hoger is en de intense traumareacties blijven, dan overweeg ik EMDR/hypnose/brain spotting datsoort dingen.

En ik lees het boek “the secret language of the body” tip via dit forum gehad haha. Ik vind t een aanrader. Veel praktische oefeningen.

Ik ben ook ontelbaar vaak teruggevallen omdat in een poging te people pleasen, mensen niet kwijt te raken. Mn eigen grenzen helemaal niet begrijpen. Allemaal door trauma.

Dus nee je bent niet hardleers!!! Sorry voor alle aparte berichten 🫠

Wat een mooi topic.
Ik moet je eerlijk zeggen dat mijn burn out zeker voorkomt uit onverwerkt trauma.
Te lang doorgaan, niet verwerken of rouwen, patronen, grenzen negeren, altijd aan staan en in de overleef stand.
Ik ga in trauma therapie. Helaas is er een wachtlijst van 9 maanden.

K

Veel yoga nidra is een goeie idd! En inner child / inner refuge meditaties.

Paar van mijn favorieten:
youtu.be/ 7_bAQi0Yr68?si=ilp8sczVbkwYR6wP

youtu.be/ 4SfKvRKN1xM?si=TjxgNjouq8mwzCip

En wellicht schrijven. Probeer JournalSpeak methode. Emoties uiten door schrijven kan soms opeens ook heel intens/diep/opluchtend werken


En soms gewoon stilstaan bij wat je eigenlijk voelt in je lijf.

Enn laatste: eckhart tolle’s teachings op YT. Veel geleerd van hem over de observer worden van je eigen mind/emoties/gedachtes. Je er minder mee identificeren. Bewuster worden van je gedachtepatronen. Wat denk je eigenlijk allemaal op een dag? Is dat helpend? Hoe beïnvloedt dat weer wat je in je lijf voelt?

Bewust worden van wie of wat eigenlijk een positief effect heeft op wat je in je lijf voelt en wie/wat een negatief effect

Minder in je hoofd, meer in je lijf

Dit was mijn brain dump

En psycholoog kan je hierbij helpen

En=een

Een hele zachte yin yoga les vind ik ook fijn.
Op dit moment kies ik er bewust voor om veel alleen te zijn. Ik heb tijd nodig om te reflecteren en stil te staan bij alles wat me is overkomen.
Waarom heb ik het zover laten komen en ben ik alle grenzen overgegaan. Dat is een proces wat zelf moet uitpakken en opruimen. Niet makkelijk hoor.

Heel veel succes

K

Ik had wat info gevonden op internet en zag erg veel gelijkenissen met ergotherapie en therapie vanuit psycholoog. Maar heb de methode niet gevolgd. Kostte iets van 100 euro per uur, paar jaar terug vertelden ze…..

* gelijkenissen met deze methode en ergotherapie/therapie vanuit psycholoog

En had ook hun boek gekocht: gek op stress
Maar daar had ik niet zoveel aan. Vond veel algemene informatie. Dan raad ik eerder een fysio of psychosomatische fysio aan

Ik denk overigens wel dat je er wat aan als je overspannen bent en in de begin fase zit. Maar dan moet je portemonnee goed gevuld ook zijn, maar goed, er zijn alternatieven die vaak vergoed worden

*Wat aan hebt

Je kan artikelen/blogs lezen op hun site onder het kopje “artikelen”.

En bij naderinzien als ik de artikelen weer terug Lees denk ik: Ohja toch blij dat ik nu ergotherapie volg.

Ik heb het boek hierover, de burnout reset. T wordt ingedeeld in 3 fasen en per fase staat uitleg hoe in te vullen, wat stappen zijn naar de volgende fase, hoe om te gaan met bedrijfsarts enz. Ik heb daar wel veel aan en begreep ook al dat CSR coaching zelf prijzig is.

Oh 🤯 ik heb het boek ook. Niet de link nog gelegd met CSR. Ben ook nog niet echt begonnen. Heb het einde wel doorgenomen ☺️ over B12 tekort en de overeenkomsten burn out en long covid. Las hier ergens op dit forum over filmpje waarin goed uitgelegd werd wat burn out was. Diegene had er een geschreven link bij gedaan. Dus vandaar kwam ik op deze site terecht. Op dat filmpje overigens wordt ook uitgelegd dat er 2 soorten burn outs zijn. Interessant 🤔 filmpje/video heet Waarom raken gezonde mensen burn out.

Maar als ik genoeg energie heb duik ik wel in dat boek. Vandaag niet iig.

Ik heb veel boeken gelezen, maar vond het boek: de burn out reset het meest waardevol. Je krijgt in elke fase van de burn out handige tips en leert veel over hoe een burn-out nou eigenlijk werkt. Ook gaf het mij inzichten dat ik op sommige vlakken juist niet goed bezig was, hoewel ik dat wel dacht. Ik sportte bijvoorbeeld 3x in de week fanatiek terwijl dat voor je burn-out zeker in het begin niet goed is. Ook vertelt een van de schrijfsters haar verhaal naar herstel wat weer veel herkenning gaf.

Dit is waarom je in zee moet gaan met mensen die goed opgeleid zijn, zie YouTube:

Psychose, trauma en valse beloftes: hoe een retreat jou ziek kan maken | BOOS S012E01

Wat ik dus lees ook is dat csr mensen vaker naar een dure b12 kliniek overhaalt, wees opgepast mensen.

Begin bij de reguliere zorg en doe goed je onderzoek

Hallo!
Heel erg herkenbaar. Ik word ook vaak erg boos op mijn partner. Ik ben van mijzelf ook niet een boos persoon. Ik probeer nu de momenten op te schrijven dat ik boos ben en wat ik dan voel. Vaak komt de boosheid weg uit frustratie, angst of onzekerheid. Het is dan vaak ook niet persoonlijk gericht op je partner maar die is dan in de buurt. Mijn vriend en ik hebben hier fikse ruzies over gehad afgelopen tijd, maar ik probeer nu vaak kwetsbaar te zijn en probeer dan te zeggen wat er is. Ook geeft hij mij even de tijd om af te koelen.

Ik heb ook met deuren staan slaan en gooide het liefst alles om in huis. Zo’n boosheid had ik zelf ook nog nooit ervaren.

Ik hoop dat je er wat aan hebt!

Dank je wel om dit te delen met me
Heel herkenbaar.
Ik was nooit boos.

En ja herkenbaar... Ik heb al vaak met deuren geslaan en dingen gegooid sinds de BO. :( en dit heb ik nog nooit ervaren.
Het is inderdaad niet persoonlijk gericht. Alles behalve zelfs. Maar zoals je schrijft die is dan in de buurt, veilige haven, waarbij ik dit dan durf uiten.

Goede tip om die momenten eens te gaan opschrijven. Ga ik eens wat mee doen. Zo komt er misschien iets helder te liggen wat ik aankijken mag.

Het is ook zo tegenstrijdig. Want die boosheid neemt alle energie weg, van het weinige dat er is. En het is niet dat ik nu even kan gaan hard rennen om het eruit te laten. Ik ga dan wel meestal wandelen, maar dan wandel ik zo snel en lang door de kwaadheid dat ik uitgeput thuis kom en nog meer kwaad ben door de uitputting.

Nou, ik neem er eens een schriftje bij. En kijk wat me dat brengt.

Groetjes

Ik zou het in proporties toe laten. Paar keer per dag stil staan bij je emoties en doorvoelen voor korte periode. En een psychloog is raadzaam voor als je er niet uit komt, die kan handvaten geven en de oorzaak vinden ervan. En er voor zorgen dat je wat milder en met meer begrip gaat kijken naar zaken

Als je normaal nooit boos was.. heb je het misschien heel je leven (onbewust) onderdrukt. Uit je boosheid! Lekker blijven stampen! Of naar lichaamsgerichte therapie. Daar schop ik ook altijd boosheid eruit.

zie verhaal 32. Ja verstandig dat je therapie gaat volgen

En blijf de tips opvolgen uit de rest van de verhalen

Klinkt allemaal als een burn-out. Dat kan inderdaad heel heftig voelen. Alsof er iets mis is met je hart. Bonken en stekend gevoel in de borst. Benauwdheid en duizelig. Heel eng. Heeft bij mij ook maanden geduurd voordat het minder werd. En hoe drukker je je er om maakt, hoe erger het wordt. Lastig hè.

Hebben ze tijdens bloedonderzoek ook de werking van je schildklier gecheckt? Een traag werkende schildklier kan ook deze klachten veroorzaken. Maar meestal is dat een van de eerste dingen die de huisarts uitsluit.

Hoe dan ook, heel veel sterkte.

Dank jullie voor jullie reacties ! Ik ga zeker al jullie raad opvolgen.. ja alle waarden goed ben bij 2 verschillende dokters geweest plus spoed ... en cardioloog .. ze vinden niks alles ziet er goed uit wat ik echt gek vind. Maar bon. Merci voor jullie reacties.



Als je dat hebt die hartkloppingen kan je wel nog zwemmennen fitnessen of doen jullie dat niet ? Grts el

Als jij ontspant van die dingen kan dat zeker. Maar als je klachten erger worden nadat je die dingen hebt gedaan is het een teken dat je teveel doet. Je kunt niet doorgaan in het tempo waarmee je in de burn-out terecht kwam. Je moet afremmen en je lichaam de tijd geven om te herstellen. Dat betekend niet per se dat je de hele dag op de bank moet gaan liggen, maar je moet rust in je hoofd zoeken. Want de klachten komen voornamelijk uit je hoofd, en niet uit je lichaam.

Hier op het forum kun je veel tips lezen hoe mensen dit aanpakken. Maar ondanks dat is het even zoeken wat werkt voor jou, want iedereen is anders.

Sterkte en probeer echt te accepteren dat er geen snelle manier is, geen pilletje of ingreep, om hier vanaf te geraken.

Dan heb ik juist nog 1 vraagje. Intense huilbuien die op echt inzinkingen lijken en dan weer gek lachen niet altijd dat lachen maar soms maar voor al veel diepe huilbuien dat diep van binnen komt voel me dan net een kapot kind .. hoort dat daar ook bij ..laatste vraag :) en dankje enorm voor de info grts

Ja dat herken ik ook intense huilbuien als iets tegen zit maar dat lucht op en vervolgens ga ik op zoek naar een oplossing voor mijn probleem :-)

Ja hier ook hoor, en soms gewoon vanuit het niets, intens verdriet.
Wat je schrijft klopt, een gebroken kind, want je bent ook gebroken. Je lichaam is op van de spanning en je emoties gaan alle kanten op. Alles is van slag. Probeer rust en regelmaat te vinden. En laat die emoties maar komen en weet dat ze ook weer weg gaan.

Dankje :) voor jou van het zelfde . Knuffel 🤗

Heb je al gehoord van "hartcoherentie". Dat is je ademhaling bewust inzetten om jouw hart tot rust te brengen, om je stress te doen zakken, en om dus rust in jezelf te vinden.
Probeer eens deze elke dag. 4 of 5 tellen inademen/ 4 of 5 tellen stil / 4 of 5 tellen uitademen / 4 of 5 tellen stil. Buikademhaling, dat wil zeggen dat je buik in en uit gaat bij de ademhaling.

of het ritme 4-7-8
4 tellen in.... 7 tellen houden...8 tellen zachtjes uit

of
youtu.be/fb89Ybl1IU4

Groetjes

Zal ik eens checken 👍 :) ! Tis echt erg vannacht dat ik dat ik ging sterven pak slaap pillen had 1 meer genomen omdat ik echt eens wou slapen na een uur en half wakker... ondanks de zware vermoeidheid was zo blij dat ik eens zou kunnen slapen.

En dan wakker geworden moest naar toilet maar 2 keer volledig ineen gestuikt. Met schudden en al .. die pillen smijt ik weg !

Allee ben dankbaar da ik er nog ben alleszins. Ben nog aant zoeken naar een juiste psycholoog 1 die ouder is want ze lijken ofwel niks te weten of geen zin te hebben echt zo weggesneden geld en weet nu nog niks van diagnose. Heb nog 1 optie binnenkort een afspraak mee en niet te over duur ... dus ik hoop da ik eindelijk keer bevestiging krijg .. of kennen psychologen niks van burn out .. want nu na 2 verschillende personen krijg ik het gevoel omdat ik een energiek persoon ben en we maar een uur hebben om te praten... denken ze da ik ni doodop ben maar ze moeten me zien kruipen ..ze zien natuurlijk altijd een betere versie een vrouw wil er altijd op haar best uit zien.... pff zo frustreren na al die tijd ik zeg het ook letterlijk ik ben dood op ik kan niet meer ik slaap niet ... maar ik wil wel .. maar zo weer elke keer opnieuw bij iemand anders gaan is nog veel vermoeiender.

Btw thx voor de tips ga eens kijken op you tube :) groetjes

Ik heb zelf een coach, het is fijn om gesprekken met haar te voeren maar zij geeft aan een burn out gehad te hebben en was na 5 maanden weer aan het werk. dus heb vaak het idee dat ik er wat dieper in zit dan zij

Hoi Johan, ik denk dat Robbert Houtman wel een soort van gespecialiseerd is in burnout herstel. Ik ben hem tegengekomen via zijn blog over burnout. Google maar naar isamu psychologen blog. De blogs zelf zijn ook al enorm fijn om te lezen.

Ik heb voor mijn burn-out betere ervaring met een ergotherapeut, maar voor andere zaken zoals piekeren bijv kan ik een psycholoog aanraden. Het een vult het andere aan. Psychosomatische fysio is ook een goede aanvulling. Ik zou vooral iets zoeken wat bij jou in de buurt zit, of online therapie kan ook

CSR even opzoeken. Gespecialiseerd in Burnout. Heb ook hun boek aangeschaft dat onlangs uitkwam. Succes!

Dat wordt helaas niet vergoed, en er zijn betere alternatieven zoals hierboven benoemd

Ja heb ik ook en ook onregelmatig. Hoort er denk ik bij maar wat een hel!!

Ik heb ook de hele dagen door een verhoogde hartslag. Zo vreselijk vermoeiend. Maar mijn therapheut zegt dat het betekend dat je lichaam aan het verwerken is. Het hoort erbij ..

Ik heb 2x in zo'n soort relatie gezeten en heb regels gesteld, dat er niet meer dan 3 dagen gegamed mocht worden en dat we 4 dagen wat samen gingen doen. als als die dat niet kon en game belangrijker was dan mij ik weg ging, het zijn nu mijn exen.
maar ik moest leren dat mijn behoeftes net zo belangrijk zijn en ik moest lef krijgen om te zien dat ik wel van hem hield maar hem niet meer leuk vond. ik ben bij beide mannen op rustige en zonder ruzie weg gegaan door duidelijk te zijn in dat we uit elkaar gegroeid waren.

zoek jou kracht en de liefde voor jezelf en wat jij nodig hebt,
en zoek in je hart wat je echt wil en wat mogelijk is voor jou.
vrede hebben met hoe het nu is of ....

mijn burnout ben ik begonnen met een hoge hartslag, overbelasting na een stress periode was de uitslag.

Het helpt meestal om een appje te downloaden met ademhalings techniek of muziek op je oren. Ik zeg meestal als je echt diep in een hoge hartslag zit lukt het niet altijd hoor.

Veel sterkte en rust, wandelen is ook een optie maar ik weet niet op je dat alleen lukt.?
Focussen op een punt en de ademhaling komt meestal goed na een poosje rust.

Mijn hartslag gaat met vlagen ook omhoog. Paniekaanvallen en constant een naar gevoel in je buik. Herken je dat?

Dit herken ik zeker. In het begin ook nog hard en onregelmatig, nu vooral hard en snel. Het maakt me angstig dat ik een hartaanval of zoiets krijg en neerval. Ik heb twee jonge kinderen. Moet er niet aan denken...
Om gek te worden... Waarom heb ik mezelf dit aangedaan denk ik dan. Waarom heb ik het zover laten komen?

Ja dat ervaar ik ook! Als ik lig en rust zee goed hartritme maar vanaf ik iets wil doen gaat ie meteen' boven de 100....erg vervelend he

Heel herkenbaar… laatste tijd is mijn hartslag echt constant boven de 100 als ik dan dood stil lig gaat hij onder de 100 en dan probeer ik in slaap te vallen maar zodra ik dan beweeg klopt die mijn lichaam uit… ik kan er al dagen niet van slapen. Zodra ik in slaap ben gevallen en na paar uur wakker word en wil gaan zitten schiet die al naar 160 zweten trillen… herkent iemand dit?

Ik ben ondertussen al 3 maanden werkongeschikt door burnout. Ik heb mezelf jaren voorbij gelopen en sinds 3 maanden geleden ben ik gecrasht. Het ging weer even de goede kant op maar ik ben de laatse weken meer en meer klachten gaan krijgen. Niet slapen en in het midden van de nacht wakker schieten met paniekaanvallen en soms ook heftige nachtmerries en enorm zweten. Ook vaker last van een druk op de borst, wazig zien, duizeligheid,... Vaak denk ik dat ik een hartaanval zou krijgen maar ik ben al gecontroleerd aan het hart. Al meermaals bloed laten controleren... Niets aan te merken en perfect gezond. Ik word soms nog angstiger van de sensaties en dan gaat er veel ongerustheid door mijn hoofd dat ik toch maar iets mankeer aan mijn hart. Dit kan zo vies aanvoelen en mijn dokter zegt dat het de burnout is die daarvoor zorgt. Ik ben ergens wel opgelucht dat ik zeker niet de enige ben met deze klachten...

Ik herken dit. Ik was de eerste 2 maanden van mijn burn out aardig aan het herstellen, maar sinds afgelopen weekend ben ik flink over mijn grens gegaan. Ik merkte al dat mijn hartslag sneller omhoog ging. Maar sinds ik mijn grens over ben gegaan merk ik dat nog erger. Dat begon met een paniekaanval. Sindsdien onrustig en aldoor een hoge hartslag. Ik leg veel druk op mezelf om te herstellen en goed te slapen, waardoor dat juist niet lukt. Dan komen er gedachten naar boven als komt dit ooit nog goed als het niet lukt om te slapen.
Voor iedereen die dit leest, je bent dus niet de enige. Ik heb vandaag vooral gemerkt dat acceptatie van mijn situatie de weg is naar een rustiger leven. Heel veel succes aan iedereen om te herstellen

Ik herken dit. Ik was de eerste 2 maanden van mijn burn out aardig aan het herstellen, maar sinds afgelopen weekend ben ik flink over mijn grens gegaan. Ik merkte al dat mijn hartslag sneller omhoog ging. Maar sinds ik mijn grens over ben gegaan merk ik dat nog erger. Dat begon met een paniekaanval. Sindsdien onrustig en aldoor een hoge hartslag. Ik leg veel druk op mezelf om te herstellen en goed te slapen, waardoor dat juist niet lukt. Dan komen er gedachten naar boven als komt dit ooit nog goed als het niet lukt om te slapen.
Voor iedereen die dit leest, je bent dus niet de enige. Ik heb vandaag vooral gemerkt dat acceptatie van mijn situatie de weg is naar een rustiger leven. Heel veel succes aan iedereen om te herstellen

Eén van de belangrijkste symptomen van een burnout is dat je hartslag overdag en 's nachts nagenoeg hetzelfde en hoog is (rond de 100 slagen / min.). Dit betekent dat het remmende deel van je autonome zenuwstelsel geen invloed meer uitoefend. Vandaar ook de zware vermoeidheid. Je herstelt niet meer!

Maar Michiel,
Hoe kun je t lichaam weer geleidelijk aan laten herstellen. Ben al een jaar burnout en mijn lichaam is de ene dag redelijk en de andere is t angstig, zenuwachtig lichaam, buikpijn hoge hartslag omvallen voor je gevoel. Om moedeloos van te worden. Nu wonen hier ook elke weel 3 kids en om de week 6. Dus pittig is t wel. Toen we hierheen verhuisde begon t ook erger te worden.

Ik ga nu het proberen met Escitalopram om de angst en paniek te verminderen. Hopelijk vindt mij lichaam dan wat rust, kan ik weer slapen en kan het autonome deel weer iets doen. Verder oefeningen doen om je nervus vagus te stimuleren, gezond eten en goed verspreid voor een constante bloedsuikerspiegel.

Hallo Hille hoe gaat het nu met jou met esciralipram? Ben ik benieuwd naar
Ik ben er juist mee begonnen en efexor exell aan het afbouwen
En negeer je verhoogde hartsiag if ga je dan rusten
En welke iefeningen doe jij voor de bervud vagus te stimuleren

Ja zeker wel

Betekend een lage hartslag dat je aan het herstellen bent

Ja, Als je minder klachten ervaart, dus bijv minder snelle hartslagen in rust nu hebt dan voorheen, dan ben je aan het herstellen

Wat is een normale hartslag. Mijn hartslag is eigenlijk altijd stabiel tussen de 60 en de 90 in ruststand groetjes corien

Ja dat is een prima hartslag, maar ook is het goed om te voelen hoe je je erbij voelt. Je voelt aan je klachten en je hartslag of je ergens wel of geen last van hebt. Dat is een teken dat je rustiger aan moet doen.

Ze zeggen als je hartslag 5 slagen hoger is per minuut in rust dan normaal gezien wanneer je je goed voelt of voelde, wanneer je het meet in de ochtend, dat het verstandig is om extra rust in te lassen die dag.

Google op: overtraining overbelasting verhoogde rustpols

Maar wat ik zelf vooral aanraad is: niet te vaak meten, om stress te voorkomen, maar vooral bij jezelf nagaan, dagelijks meerdere keren op een dag: hoe voel ik me, welke klachten heb ik, en wat ga ik doen om de hinderende klachten te verhelpen. Dus bij jezelf nagaan hoe hinderend het is en wat je kan doen eraan om je klachten te laten afnemen (hoge/snelle hartslag in rust is slechts een symptoom van burn-out/stress/overbelasting)

Maar mijn hartslag is altijd redelijk stabiel geweest tijdens mijn burn out. Alleen in het begin niet en tijdens panic groetjes c

Dat is heel fijn dat het redelijk stabiel is! Als je cortisol/stress hormoon hoog is, dan stijgt ook je hartslag. Als je klachten hebt, of het nu paniekaanvallen zijn of lang achterelkaar last van snelle/zware hartkloppingen in rust of andere symptomen door de burn-out dan is dat een teken dat je meer rust moet nemen en vaste rustmomenten moet plannen op je dagen. Als je actief bent en daarna stopt en je merk dat je te lang nog hoge hartslagen blijft aanhouden erna in rust na je activiteit, die vervelend aan voelen dan is dat ook een teken dat je te veel hebt gedaan en je minder moet doen op een dag en meer rust moet plannen

Dankjewel voor je reactie. Ik denk dat ik dan op de goede weg zit. Ik voel me alleen nog zo slecht, erg moe, draaierig, wazig.. hoop dat het snel een x ophoudt en ik ook daadwerkelijk werk dat ik aan het herstellen ben

Hoelang ben jij bezig met herstellen en wat heeft jou nog meer geholpen x cori

Heel graag gedaan cori!
Ik ben ook nog herstellende maar merk vooruitgang zodra ik meer toegeef aan rust en slapen vooral! Ik vind het lastig om toe te geven maar weet dat het voor mij helpend is. Ik ben graag bezig en dat was ik vroeger ook maar ik was veel te hard bezig met van alles waardoor ik burn-out ben geraakt.
In verhaal 1373 en 1386 heb ik nog helpende tips in de reacties opgesomd waar je misschien wat aan hebt
Vooral accepteren en toegeven aan rust kan ik je meegeven

Ik bedoel 1286 :-)

En 1373 ;-)

Dankjewel voor jou reactie. Ik kan nu pas reageren. Je tips hebben me zeker geholpen. Hoe gaat het nu met je

Ik ben benieuwd of jullie de hoge hartslag ook in je hals voelen? Bij mij is deze ook goed zichtbaar wat het best angstig maakt.
Als ik bijvoorbeeld zit dan voel ik mijn hartslag wel rustiger worden, maar zodra ik dan opsta en ga lopen schiet meteen de hartslag omhoog wat ik dan weer in mijn hals voel.
Ook als ik ga slapen en ik lig met mijn oor op het kussen dan voel ik de hartslag in mijn oor kloppen. Ik heb hier al zeker ruim 1 jaar last van en dit is vrijwel continue.
Ga ik bijvoorbeeld fietsen dan schiet de hartslag nog meer omhoog maar ga ik daarna rusten dan zakt het weer maar het kloppen blijf ik voelen.
Hoort dit ook bij burnout?

Goedeavond, is er nog iemand actief uit deze groep? Ik ben na een lange aanloopperiode compleet ingestort. M'n voornaamste klacht is een compleet ontregeld hart. Hoge hartslag met overslagen en zodra ik alleen al opsta vliegt m'n hartslag omhoog. 'S morgens na het opstaan is dit het ergste.

Ook heb ik door deze klachten ontzettend veel onrust en angst in m'n lijf die ik maar moeilijk onder controle kan krijgen.
Heb twee maanden geleden een holteronderzoek, ecg, echo en bloedonderzoek gehad. Hier kwam niets uit. Maar toen waren de klachten er ook veel minder.

Zijn er meer mensen met deze symptomen?

Ja dat hoort bij burn-out ivm te hoog cortisol, heb ik helaas ook.

Blijf de tips opvolgen uit vorige verhalen om uit je BO te komen

Ja heb ik ook en vooral in de ochtend, maar soms ook hele dag. Heel vervelend en vermoeiend en het maakt ook niet echt uit wat je doet, rust of wel iets doen. Komt indd door hoge cortisol in de ochtend. Maar hoe dan ook heel vervelend.

Sterkte

Bij mij neemt het toe zodra ik mijzelf nog meer overbelast, en met rust neemt het af gelukkig maar kost gewoon veel tijd voordat je iets merkt van het rust nemen

Hebben jullie ook last van veel hartoverslagen?

Ja dat hoort bij burn-out ivm te hoog cortisol, heb ik helaas ook.

Het is niet dat als je een dutje doet dat het dan meteen weg is, het kost heel veel rust en geduld kan ik je vertellen uit ervaring

Na een paar helse dagen vol paniek gaat het weer wat beter. Meer rust in m'n lijf en hartslag iets lager. Vond het dus wel goed om een rondje te gaan wandelen. Had verwacht hiervan op te knappen. Maar heb me zo belabberd gevoeld tijdens het wandelen. Heel wazig in m'n hoofd, loodzware benen en benauwd. Het was een rondje van 2,5 km dus zoveel stelde het niet voor.

Is dit ook normaal tijdens een burnout?
Ze zeggen dat bewegen goed is maar zo voelde het totaal niet.

Niemand?

Dat Is lang 30 minuten lopen bij een burn-out, ik zou kortere afstanden leggen. Een ergotherapeut of fysio kan je helpen bij een stappenplan

Mijn coach en eigenlijk iedereen zit te pushen om te gaan wandelen. Dit ging tot voor kort ook prima. Maar nu ging het echt niet. Heb nu ook het gevoel dat m'n benen gewoon niet meer willen als ik even opsta van de bank.

Het lijkt ook alsof ik geen vermoeidheid kan voelen nog, heel raar. Aan de ene kant voelt m'n lichaam moe maar ik sta ook constant stijf van de spanning.
Hartslag schiet sinds vanmiddag ook bij het minste of geringste weer torenhoog bij de minste beweging met de daarbij behorende constante overslagen.

Ook vind ik het heel moeilijk dat ik op zulke momenten m'n kinderen heel moeilijk om me heen kan verdragen. De meest simpele vragen of gesprekken geven me enorm veel stress.

Is dit allemaal herkenbaar aan het begin van een burnout?

Ja zeker heel bekend

Heey manon ? Hoe is het nu met jou?? Met mij kunnen ze ook niks vinden het blijft maar duren ik dacht eerst dat het weg was maar mijn hart borst zo hard dag en nacht zonder kalmeer midellen gaat het niet een beetje weg wat ik echt stront vervelend vind ik ben het zo beu ben 32 ! .. ik was aant sporten , nieuwe job alles ging goed. Ik heb wel bloedarmoede gehad maar alles is stabiel foto's genomen bloedwaarden.


Is dit bij jou ook zo ? ?



Je wordt er zot van hee ... zo gezond dit klopt echt niet en geen 1 van die huisartsen die verder wil gaan .. ik vind het zo raar al veel zware dingen in mijn leven mee gemaakt maar toch. Waarom zou het nu anders zijn.


Hoe is het bij jou lukt het een beetje ? Ik zit er mee in want ik weet hoe erg het is we willen gewoon weer kunnen door gaan e we pijzen ons zot is dit het nu echt internet afzoeken naar cures ..haah een welgemeende knuffel laat eens weten hoe het met het hart en zo is ? Grts el heb jij ook geen geduld zoals ik🙊

Hoi El, met mij gaat het ook nog niet zo goed helaas.

In November kreeg ik erge last van een hoge hartslag en hartkloppingen tijdens staan. Hiervoor naar huisarts gegaan en een 24 uurs holter gekregen. Hier kwamen geen bijzonderheden uit. Vervolgens bij de hartkliniek geweest voor een ecg en hartecho. Ook hier geen bijzonderheden. Toen ik bij de hartkliniek was waren m'n klachten al een stuk minder.

Hierna ben ik een poosje klachtenvrij geweest. Totdat ik drie weken geleden zwaar verkouden werd. Hierna is het weer volop terug gekomen. In rust gaat het wel goed maar zodra ik ga staan vliegt m'n hartslag omhoog. Hoe actiever en hoe langer ik sta hoe hoger de hartslag.

Heb weer een verwijzing naar de hartkliniek gekregen. Maar huisarts denkt dat stress de boosdoener is. Heb ook heel veel onrust in m'n lijf. Zit veel tegen paniek aan.

Uit bloedonderzoek is ook niks gekomen.

Ik weet ook niet meer wat ik ermee aan moet. Wil zo graag weer m'n oude ik zijn. Vind het ook heel vervelend voor m'n gezin.

En ik heb inderdaad heel weinig geduld... dit komt ook omdat je niet weet hoe lang dit nog gaat duren. Soms heel bang dat het niet meer goedkomt en dat ik opgenomen moet worden oid...

Vreselijk die strijd in jezelf de hele dag

Hoi Manon en El,

Even een virtuele knuffel voor jullie allebei.

Herkenbaar allemaal, iedereen hier op dit forum denkt en leefden voelt met jullie mee.

Zet m op

Hoi Gert,

Bedankt voor je lieve woorden.

Heb jij zelf ook vergelijkbare klachten (gehad)?

Aan het begin zeker, en nu af en toe nog bij soms zwaardere voor zover mogelijk, maar ook lichte inspanning.

De zware benen bij wandelen en benauwdheid heb ik nog regelmatig. Maar soms ook tijd niet. Ik denk dat meerdere daar last van hebben hier.

Zet.m op

Hoe lang zit jij al in je burnout Gert?

Als ik te lang sta en daar bedoel ik mee langer dan 5 minuten ( verschilt per keer) wordt ik ook een beetje trillerig.

Heb eind vorig jaar toen ik deze klachten voor de 1e keer had getwijfeld of het misschien POTS kon zijn. Symptomen komen overeen. Alleen zijn deze klachten ook even weggeweest. En nu dus weer volop terug.

Vind het zo lastig om te bepalen of het door de stress/burnout komt of dat er iets anders aan de hand is.

Misschien is de gratis app van vgzmindfulness wat voor je. Zelf ook, vooral in de ochtend, last van hartkloppingen. Ik doe dan de oefening hartcoherentie. Is een gesproken begeleiding. Er staan meer prettige oefeningen op hoor. En wie weet ken je de app wel, geen idee.

Ik ben een meisje van 22 ik zit heel erg in de stress maar heb zulke rare lichamelijke klachten heeft dit allemaal met stress te maken? In de avond als ik in bed lig ben ik heel angstig en dan ga ik extra op me hartslag letten en als ik dan in slaap wil vallen dan heb ik een heel raar gevoel in me lichaam alsof ik niet goed door kan ademen en als ik me inspan dan gaat me hartslag echt heel hoog. Ik maak er best wel zorgen over omdat ik nog zo jong ben. Heeft dit echt allemaal met stress en burnout te maken?

Ja dat kan zeker komen door stress. Maar stress hoeft geen burn-out te zijn. Overspannen zijn of paniekaanvallen horen ook allemaal in die categorie. Maar al die dingen beginnen met teveel ‘gewone’ stress.

Misschien met je huisarts overleggen of je eens met iemand kunt praten over je stress en hoe je er beter mee om kunt gaan. Voordat je klachten erger worden. Want ze zullen niet vanzelf weg gaan.
Je moet of zelf aan de slag en zorgen dat je minder stress in je leven hebt, of als je niet weet hoe dan hulp zoeken.

Sterke ❤️ met 22 jaar jong is het niet leuk om al zo’n gevoel te hebben. Maar de huidige maatschappij legt zoveel druk op de jeugd dat ik vrees dat je niet de enige bent. Dikke knuffel!

Bedankt hilde ik denk dat ik al te lang gewacht heb loop er al heel lang mee rond heb zoveel lichamelijke klachten me spieren steken van alle kanten en ben constant gespannen heb vorig november trombose en longembolie gehad wat weer extra angst geeft ik ben al met de huisarts bezig ik wil naar een kliniek toe omdat ik al allerlei hulp geprobeerd heb maar het werkt me niet

Ik heb regelmatig een benauwd gevoel op me borst en dat ik dan naar adem hap via me mond is dit stress of heeft die met angst, hyperventilatie of paniekaanval te maken en als die benauwdheid dan opkomt heb ik gevoel dat me hart even stil staat. Ik ben bang dat dit een ernstige ziekte is.

Als je je zorgen maakt kan je altijd de huisarts bellen

Het voelt alsof er een deel in mijn hersenen ineens gewoon weer functioneert maar me dat heel veel angst en emotie oplevert

Ik ben me gaan verdiepen in de Polyvagaal Theorie en de werking van het zenuwstelsel, dus vanuit daar beredeneerd:
Het kan zijn dat je zenuwstelsel overschakelt van een freeze-toestand naar de fight or fight-toestand. In Freeze ben je zo overweldigd dat je emoties gedempt worden, daar kan ook de brainfog vandaan komen.

In fight or flight is de ergste overweldiging wat weggezakt en kun je gaan ervaren en voelen dat er vanalles door je heen ‘raast’. Angst en paniek kunnen daar zeker onder vallen.

Je kunt je zenuwstelsel weer als het ware trainen om te ontspannen, dat zal natuurlijk wel wat tijd kosten. Maar er zijn veel gerichte oefeningen. Zoek eens op Nervus Vagus oefeningen, op youtube is veel te vinden.
Verder helpt mild bewegen goed bij angst en paniek. Je hoeft niet heel intensief aan de slag te gaan, maar wandelen, schudden, rustig joggen op je plaats, zwaaien met je armen en benen kunnen helpen je lijf wat te kalmeren.

Ik heb ook een angststoornis gehad waarbij ik niet meer alleen durfde te zijn etc., dus het zou denk ik wel kunnen dat dit zich bij jou ook aan het ontwikkelen is. Zou er zeker mee naar de HA gaan als je er veel last van hebt.
Zelf heb ik vele paniekaanvallen gehad, dacht ik dat ik gek werd etc. Het goede nieuws: je wordt echt niet zomaar gek, je klachten kunnen echt minder worden en overgaan. Het zijn super zware rotklachten, maar in wezen gebeurt er niks met je. Het is echt een soort schijnbeweging.

Veel sterkte hoor, ik weet hoe zwaar het is!

Y. Wat voor soort oefeningen deed jij? En doe je dat dagelijks ?

Schudden met je lijf, armen zwaaien, benen los schoppen (in de lucht of tegen een kussen), tappen/kloppen op je lijf, dansen/bewegen op muziek, rondom je oren masseren, wrijven over je lijf (bijv benen), je voeten een beetje masseren, neuriën en zingen.
Specifieke oefeningen met een naam: containment hug, butterfly hug. Alternate nostril breathing (om en om uit 1 neusgat ademen). Het schudden is ook te vinden als je zoekt naar Qigong.

Ik doe sinds ongeveer een half jaar deze oefeningen, toen ik zelf de ernstigste angst had kende ik deze theorie nog niet. Meestal doe ik ‘s ochtends 15-30 minuten, en ‘s avonds voordat ik ga slapen schud ik altijd even 5 minuten en doe in nog wat stretches. Veel oefeningen kun je liggend in bed of zittend op de bank ook prima doen

Herkenbaar

Hoi anoniempje, wat rot dat je ook in een burnout bent beland. Maar fijn dat je het forum hebt gevonden, hopelijk heb je er steun aan.

Het is wel mogelijk om te gaan reïntegreren voordat je in behandeling bent, maar ik zou het niet per se aanraden. Stel je gaat weer wat uren werken (op termijn) en dan komt behandeling erbij, dan kan het ineens heel veel worden. Als je dan weer moet afschalen van werk, is dat geen fijne ervaring. Ik heb zelf ook een hele tijd lang alleen maar gefocust op reïntegreren en therapie, waardoor ik helemaal niet aan leuke dingen toe kwam en ook niet echt ontspande of goed herstelde.

Ik ben destijds begonnen met reïntegreren na een maand of 7/8, eerst 2x 2 uur per week, later volgens mij 3x 2 uur en uiteindelijk moest ik naar 3x3 uur. Achteraf gezien zat er steeds te weinig tijd tussen het opbouwen en was het überhaupt te snel allemaal, ik zit momenteel volledig thuis met een WIA-uitkering. Qua reïntegratie is mijn verhaal dus helaas geen succesverhaal.
Wel wilde ik het met je delen om aan te geven dat het echt belangrijk is dat je niet te snel, te veel wilt, daar lopen veel mensen met BO tegenaan (ook hier op het forum).

Ik zou het weer beginnen met werken nog even als je laatste prioriteit proberen te zien op dit moment. Belangrijkste nu is tot rust komen, laten bezinken wat je is overkomen.

Natuurlijk klopt het wat je zegt: een BO is voor iedereen anders, en misschien werkt het voor jou juist wel goed om nog deels aan het werk te blijven, dan moet je daarin zeker je gevoel volgen.

Ik hoop dat je gauw terecht kunt voor behandeling, en ik wens je veel sterkte en rust toe! Hier op het forum zijn we heel actief om elkaar te steunen dus als je nog ergens benieuwd naar bent, zien we het vast verschijnen :)

Hi Anoniempje, welkom op dit forum.
Na 7 maanden ben ik begonnen met werken vanuit huis. 3x 2 uurtjes per week. Op dat niveau zit ik nu een maand.

Het belangrijkste is dat je werk niet ten koste gaat van je herstel. In een burn-out zijn al je reserves en energie opgebrand. Deze moet je langzaam weer gaan opbouwen. Wanneer je na een tijdje weer wat energie hebt is de valkuil om deze te gaan inzetten om te werken. Zo hou je namelijk geen energie over om aan je herstel te werken.

Laat je niet pushen door uitspraken als ‘re-integratie is onderdeel van je herstel’. Of ‘hoe langer je uit het werkproces bent hoe moeilijker het is om weer terug te komen’. Dit legt allemaal onnodige druk op je. Iedere burn-out is anders, ieder mens is anders, en wat voor de ene energie geeft is voor een ander juist uitputtend.

Je vraag over de psycholoog is denk ik opgelost met de antwoorden van re-integratie na minimaal een half jaar. Dat zijn ongeveer dezelfde wachttijden als bij een psycholoog.
In de tussentijd kun je soms wel terecht bij de POH.

Kortom, rustig aan. Echt rustig aan. Er is zéker in de begin fase van een burn out weinig concreets dat je kunt doen om je situatie te verbeteren behalve rust en regelmaat. Echt even voor jezelf kiezen. Liefst zó weinig prikkels dat je je gaat vervelen. Je lichaam gaat allerlei signalen afgeven die kant nog wal raken. Er zit geen logica in. Probeer daar niet te veel over te piekeren maar hou vast aan een rustig dagschema.

Veel sterkte en lees hier wanneer je daar energie voor hebt.

Y en Hilde,

Bedankt voor jullie reactie. Het delen van jullie ervaring en het geven van tips. Dat waardeer ik enorm, dat jullie daar de tijd en de moeite voor hebben genomen! Dat voelt als een warm welkom op dit forum :)
Ik denk dat mijn “valkuil” is dat ik graag de controle wil houden en wil weten waar ik aan toe ben. Dus mijn gedachten kort gezegd: vorige week burn out geconstateerd bij de HA, nu “even” rusten en geef me alvast maar een schema wat ik wanneer moet doen zodat ik weet waar ik aan toe ben”
Nu ik dit zo op schrijf klinkt dat natuurlijk achterlijk.. en toch voelt het zo.

Haha Anoniempje, helemaal niet gek dat je zo denkt. Sterker nog, ik was ook precies zo. Je wil gewoon concrete oplossingen vinden, schema’s en handvatten krijgen, weten wat je moet doen en dan weer verder.

Ervaring heeft me geleerd dat het niet zo werkt, maar ik denk dat deze zoektocht onderdeel is van het acceptatie proces. Ik denk dat iedereen hier wel een keer een terugval heeft gehad omdat ze teveel te snel deden. Hoort er bij. Dus niet gek als je het nu nog niet los kunt laten en op zoek gaat naar wat jou helpt om te herstellen. Maar hou in je achterhoofd dat het uiteindelijk gewoon lang gaat duren. Wees daar niet al te teleurgesteld over 😊

@anoniempje, geen zorgen, ook het willen hebben van controle is herkenbaar, heb er heel wat therapie sessies aan gewijd 🤪

Dat is echt een van de lastigste elementen van een BO: dat het zo onvoorspelbaar is en daarmee niet controleerbaar. Een hele goede tip van Hilde om je niet gek te laten maken door alle signalen die je lijf gaat geven, en een fijne dagroutine aan te houden.

En inderdaad, hou er rekening mee dat het lang kan gaan duren. Heb je voor jezelf een beetje een idee wat er aan je BO vooraf is gegaan? Was het vooral je werk of ook andere omstandigheden?

Wat balen, Jaap. Denk je gezond bezig te zijn, is het teveel van het goede.

Misschien eens naar de fysio? Het nieuwe jaar is weer begonnen en vanuit je zorgverzekering krijg je meestal wel een paar sessies vergoed.

hoi jaap
ik heb ook ineens veel last van mijn benen waardoor sporten, wat wel lukte tot nu toe, niet meer gaat. Geen energie en zulke zware benen nu. denk dat ik een terugslag heb gehad en dat weegt nu op mijn benen.
ikzelf heb een stap terug gedaan in wat ik deed, heel langzaam merk ik meer verschil de goede kant op. Wellicht een idee?

Hi Jaap,

Ik heb sinds het begin van mijn BO last van spanning in benen en onderrug. Heel vervelend want hierdoor kan ik niet goed bewegen. Ik wandel wel, maar zodra ik last krijg, is het advies om te stoppen. Zelf heb ik psychosomatische fysio gedaan en begin ik binnenkort met lichaamsgerichte psychotherapie. Verder doe ik yoga nidra, yin, spijkermatje, neem ik massages.. maar helaas heb ik de oplossing ook nog niet.

Hoi Jaap,

Voor mij ook herkenbaar. Ik heb bij vlagen veel last van spierverzuring. Wordt daar snachts van wakker en alleen wat bewegen helpt. Maar spierspanning en peesproblemen spelen bij mij verder ook op. Beide kanten schouders en lage rug en heup links.
Rekken, masseren, lichte yoga vormen die vooral mobiliseren lokaal, wat lichte gerichte oefeningen en gedoseerd bewegen en vooral weer minder doen is wat mij helpt. Als ik weer meer last heb, doe ik teveel helaas. Dun lijntje he met wat gaat.

T heeft er ook mee te maken dat BO zorgt voor vermindering van werken van immuunsysteem, door toename cortisol en adrenaline. Hierdoor stijgt ontstekings gevoeligheid en daarnaast speelt de algehele toename van spierspanning mee. Je lijf heeft meer moeite met dit oplossen dan normaal.

Hey

Ja ik heb hier enkele maanden heel veel last van gehad. Ik werd s'nachts telkens enkele malen wakker van de pijn in mijn onderbenen. Was vooral een drukkend onrustig gevoel. Ik ben een aantal keer in die maanden in de zetel gaan slapen omdat de pijn me bezig hield en ik mijn partner niet wakker wou maken. Intussen kan ik zeggen dat dat nu al maanden weg is...

De spanning zit bij mij op andere plekken in mijn lichaam.

Dus dat je spanning voelt in die lichaamsdelen is helemaal te wijten aan de burnout.

Groetjes
Sofie

Hier lijkt het ook het geval. Klachten heel erg afgenomen maar heel emotioneel en angstig. Heb heel veel gejankt de laatste dagen terwijl dat tijdens mijn burn-out amper ging. Daarnaast heb ik nu ineens ook slapeloze nachten. En angst om te gaan slapen dus ben al meteen weer volledig in paniek

Hoe weten jullie dat je burn out al bijna weg is? @ Olivia, jij schrijft zelfs aan het einde van mijn burn out. Persoonlijk zie ik jullie huidige klachten nog niet als “rest” klachten. Maar sowieso vind ik het een interessante vraag hoor van hoe weet je dat je burn out vrij bent. Ik heb begrepen, en corrigeer me als ik het fout heb, dat burn out een onderdeel van je leven blijft. Dat je gevoeliger bent om er weer in te geraken.

Voor jullie hoop ik dat jullie gelijk hebben en snel van jullie klachten waar jullie nu mee te maken hebben afkomen 🤞🏻

Is het niet zo dat je een andere fase van je herstel in gaat? Nu je lichaam een beetje bekomen is van alle stress hormonen en de complete uitputting, nu gaat je hoofd alles verwerken. Want wat je hebt meegemaakt is niet niks.
Daarnaast is huilen ook een manier om te ontladen. Best kans dat waar voorheen spanning zich lichamelijk uitte het zich nu mentaal uit. Wees dus voorzichtig met jezelf ‘genezen’ verklaren, want de spanning zit nog in je lijf. Het uit zich nu alleen anders.

Wanneer komt die uitputting dan?

De fysieke klachten ontstaan door uitputting. Dat hoeft niet te betekenen dat je de hele dag moe bent, maar je lichaam is ontregeld omdat het veel te lang ‘aan’ heeft gestaan en je reserves zijn uitgeput/op zijn.
En zo ook met emoties. Kijk maar naar kinderen, als die moe zijn of overprikkeld gaan ze vaak huilen. Huilen is een hele primaire reactie op allerlei lichamelijke ongeregeldheden. Niet enkel verdriet.

Ik heb er ook laatste dagen last van terwijl ik voor heen weinig kon huilen.

Ja dat is een goed teken!

Ik bedoel: huilen is een goed teken zodra dat weer lukt.

Ja ?

Ja :-) als je hersenen te overbelast zijn dan sluiten ze vaak delen tijdelijk even af, onder andere je emoties bijv. Zodra je hersenen meer ruimte weer hebben doorvoel je je emoties beter, dat zorgt ervoor dat je weer meer kan huilen

Hoi Skip, interessante vraag en ik snap je volledig.

Ik heb deze neiging om alles perfect te doen ook, maar wanneer ik er in doorsla, ook met de gezonde dingen, dan belemmert dit mijn herstel alsnog. Wanneer ik mezelf bijvoorbeeld forceer om yoga nidra te doen, omdat ik "moet rusten zodat ik zo snel mogelijk weer herstel" terwijl ik eigenlijk nog te onrustig ben voor yoga nidra, dan werkt dit vaak averechts. Dus ik denk dat zolang je gewoon vooruit blijft gaan en jezelf niet forceert of bestraffend motiveert om dingen te doen, dat je goed bezig bent.

Zelf ben ik al behoorlijk lang bezig met herstellen, al 2.5 jaar, en deze drang om "perfect" te herstellen is voor mij wel echt een barrière tot herstel. Mede ook omdat ik in mijn hoofd constant zoek naar wat ik nu "moet" doen. Hoewel ik hier inmiddels wel beter mee om kan te gaan.

Hopelijk kan je hier iets mee!

Mijn mening is altijd: Zolang dingen jouw niet belemmeren in je dagelijks functioneren en je er blij van wordt dan is het geen probleem om te zijn zoals je bent.

Misschien simpel gedacht, maar toepasselijk voor een heleboel dingen.

Genoeg mensen sporten fanatiek en vinden hier plezier en ontspanning in. Je kent je eigen valkuil, teveel willen, dus hou dat in de gaten en blijf eerlijk naar je leven kijken en naar je lichaam luisteren of het nog gaat zoals het zou moeten.

Ha Bart,Ja, ik herken heel erg wat je zegt. De drang om "perfect" te herstellen heb ik enorm. Ik vind het dan ook erg moeilijk, omdat het logisch voelt om altijd het meest optimale te willen doen. Hoe is dit voor jou een barrière geweest in je herstel? En hoe ga je er nu mee om?

Die anonieme was ook van mij (skip).

Ha Hilde, Ja, ik vind het erg moeilijk om te bepalen wat ik nou leuk vind. De meeste dingen die ik leuk vind, zijn nu ook destructief, haha. Beetje tussen wal en schip beland nu.

Ik herken heel erg wat Bart zegt. Ben ook al net zo lang bezig als hij. Ik moest altijd van mezelf elke dag wandelen, liefst minimaal een kwartier. Een hele tijd moest ik van mezelf elke dag schrijven, terwijl ik er geen klap aan vond en het me ook helemaal niet hielp. Ik schreef alleen maar op hoe ik me die dag voelde en bleef daardoor veel te veel ermee bezig. Ben daar inmiddels al een hele tijd geleden mee gestopt.

Het is een lang proces geweest maar nu toe ik dingen voornamelijk omdat ik ze fijn vind (yoga, ontspanningsoefeningen etc). Elke dag even een wandelingetje, dat was ooit een moetje maar nu kijk ik er altijd naar uit. Als het de hele dag regent sla ik over.
Soms doe ik een lange wandeling, soms 1 korte of soms 2 of zelfs 3 korte als het lekker weer is en ik er zin in heb.

Maar die neiging om heel veel herstelwerk te doen omdat het moet van jezelf, ken ik. Het kost veel tijd en oefening om dat een beetje los te kunnen laten en echt te gaan handelen vanuit waar je behoefte aan hebt.
Ik zeg het soms hardop tegen mezelf: waar heb ik nu zin in?
Of als ik merk dat ik weer doorsla zeg ik: stop, je MOET helemaal niks. Mij helpt dat wel een beetje :)

Skip je vroeg hoe mijn drang om dingen perfect te doen een barrière voor mijn herstel is. Het is een barrière omdat ik probeer(de) te herstellen op dezelfde manier waarop ik leefde voor mijn burnout. Enkel dingen doen op wilskracht, omdat ik denk dat het goed zou zijn of moet, in plaats van omdat ik het ècht wilde doen. Zo moest ik van mezelf naar de sportschool, want ik moest fit worden. Ik moest ook trainen na een hele lange en drukke werkdag, en wel zeker 5x in de week. Ik moest een rijk sociaal leven hebben en geen enkele uitnodiging afslaan, etc... Dit levert gewoon heel veel stress op en vraagt teveel energie. Ik was (en ben dat nogsteeds vaak) het contact met het gevoel van iets echt willen (of absoluut NIET willen) helemaal kwijt. Soms heb ik dat gevoel nu weer, en dan is de truc om er op te vertrouwen.

Bijvoorbeeld, vandaag wil ik gewoon echt niet wandelen, ik voel me te moe. En dan erop te vertrouwen dat dit okè is, dat ik ook wel herstel zonder die wandeling. Dus eigenlijk er op leren vertrouwen dat je lichaam het wel weet, en dat je daar naar mag luisteren. In plaats van enkel luisteren naar de interne slavendrijver in je hoofd (zo noem ik hem maar haha)

Ik sluit me verder ookaan bij wat Hilde en Y ook zeggen! Zolang je er plezier aan ontleent en jezelf niet overvraagt dan is het goed. En inderdaad zoals Y. ook zegt, ik moest ook elke dag van mezelf wandelen, ongeacht hoe ik me voelde, daar kijk ik nu toch anders naar.

Succes en veel sterkte allemaal!

Heel herkenbaar.

Waar ik ookbtegenaan loop is dat ik met teveel dingen tegelijk bezig ben en het overzicht kwijt raak.

En waardoor sommige dingen dus ook niet goed werken voor herstel.

Gert

Heel herkenbare verhalen.
Ik ervaar op dit moment niet in balans zijn, door intergratie en spoor 2. Ik wil gewoon rust. Inplaats van je moet dit en je moet dat.

Alles wat je teveel doet is niet goed, dus wordt je daar bewust van, vraag je van te voren af, voor je iets doet, wat het je oplevert. En luister nauw naar je lichaam.
Perfectie bestaat helemaal niet. Laat het los
Geniet van de reis en je zult zien dat je resultaten blijft boeken.
Ga terug naar de kernwaarden die voor jou belangrijk zijn, daar valt bijv onder gezond zijn en gelukkig zijn. Handel daarnaar.
Wees kritisch naar je gedachten, vaak hebben we leugens in ons hoofd. We denken iets te willen maar eigenlijk willen het helemaal niet van binnen. Bijv: ik wil nu zvm cognitieve afleiding hebben want dan voel ik me gelukkig, maar dat is een leugen, ik weet dat ik mij ook gezond wil voelen waardoor ik mij weer gelukkiger zal voelen dus wat ik nu nodig heb is niet afleiding maar rust.
Denk heel goed na wat voor jou belangrijk is, kies je voor perfectie of je gezondheid, en luister nauw naar je lichaam, die geeft aan wanneer het te ver gaat

En stel jezelf dus ook de vraag: wil ik dit wel echt?

Perfectie/prestatiedrang bedoelde ik

Overigens even uitleg; soms zijn je gedachten leugens, daar bedoel ik mee, je zit vast in je oude gedachten patronen. Je prestatiedrang heeft je ooit vast erg geholpen, en je hersenen denken dat dat nu nog steeds de oplossing is, maar nu zie je bewust in dat het je niet overal brengt waar je echt wilt zijn. Het vergt bewustwording om uit je vastgeroeste gedachtenpatronen te stappen. Sta even stil zodra je iets wilt doen en stel je zelf de vragen die ik hierboven heb benoemd.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt

Gefeliciteerd An. Een hele mooie dag en veel liefs 🥳🎊

Gefeliciteerd An, hopelijk een goede dag en dat je mag genieten van deze dag.

Gefeliciteerd An, we komen er samen wel

Van harte gefeliciteerd An!🎉 Hopelijk heb je een fijne dag vandaag, veel liefs

Happy birthday!!

Gefeliciteerd An! Hoop dat je ondanks alles een fijne verjaardag hebt!

Gefeliciteerd! Ik wens je een hele fijne verjaardag!

gefeliciteerd an, fijne verjaardag!

Hoi Burnie, Monique
Fijn dat jullie aan me gedacht hebben….doet me toch wel goed❤️
Dank jullie wel😃 straks afleiding als kinderen en enkele familie komt. Maar heb wel dat ik onrustig ben, en wat trillen ,in de benen. Zenuwachtig. Maar toch vind ik het wel leuk dat ze komen….hoe krom is dat! Zo onvoorspelbaar 🙈
Drukte straks om me heen, maar ook wel leuk. Toch even 5 mg oxazepan genomen…wil geen huilbui dan 🤷‍♀️. Komt goed…..💪🏼

An topper van harte gefeliciteerd met je verjaardag!

Probeer lekker te genieten.

Van ❤️e gefeliciteerd An. Een fijne dag toegewenst! 🌺🌺🌺

Hoi An, gisteren gezellig geweest? Hoop dat je het ondanks alles een fijne dag hebt gehad.

Hoi Burnie

Allereerst bedankt voor alle felicitaties ❤️al kennen wij elkaar niet 🥰

Het was wel gezellig, gelukkig maar kleine huilbui 🤷‍♀️,maar dat vonden de kinderen ook niet erg. Op zo’n dag voel je dat je leven heel anders is. ( man weg, alleen wonen ) etc. dat blijft moeilijk.
Ben ook verwend met bloemen,en cadeau bonnen.was wel leuk gisteren.
Net even kleine huilbui….en doorgaan.
Lees je graag !

Lieve An, ik leef mee met je, alhoewel ik dat verlies van een echtgenoot niet ken. Maar het lijkt mij verschrikkelijk iig. Maar wel lief dat je kinderen er waren en je lekker hebben verwend. En An, je hebt het toch maar gedaan, je verjaardag vieren en daar mag je best trots op zijn. Koester dat en als de tranen komen vandaag, lekker laten lopen. Dat is misschien de ontlading. En geniet na van zo’n fijne dag als gisteren.

We zijn leeftijdgenootjes en we hadden dit zelf niet bedacht om op onze leeftijd hier doorheen te moeten. Maar An, we gaan dit fiksen, we hebben voor hetere vuren gestaan. Ik wel in ieder geval. De zon schijnt buiten al, maar binnen gaat ie ook weer schijnen ☀️

En nu zit ik ons allebei moed in te praten hè 😉 Want tjongejonge wat is het moeilijk.

Mooi geschreven burnie’

Topper An, toch weer meegepakt en genoten. Goed hoor en laat het inderdaad maar gebeuren vandaag. Lief van jou Burnie, heel mooi!

Hoi Burnie, Gert

Gelukkig weten mijn kinderen ook dat het soms overloopt 🤷‍♀️
En dat is niet erg ook zeggen ze! Soms heb ik het ,dat ik denk :is dit het nou ? Het zal weer goed komen met me…..🙏huilen ,angstig zijn ,is al wel wat minder door de Ad. We hebben allemaal van die dagen…pffff
En zoals Burnie zegt : dat hebben wij niet bedacht….nee zeker niet 🙈 we gaan / moeten door💪🏼

Liefs

Gefeliciteerd Ann en een fijne dag met je gezin

Hoi LN

Dank je wel !
Gaat het goed met je? Tijdje niet gelezen?!

Liefs

Dankzij Daantje123

Alle berichten worden verwijderd van de trol zo te zien, die zich voordoet als daantje123, snorlax, mar en nu anoniem oa.

Ik zou diverse redenen kunnen verzinnen waarom sommige onderwerpen gesloten zijn. Je zou het aan de beheerders kunnen vragen welke je misschien weer open wenst middels een reactie hier?

Helaas is forum topic “eenzaamheid” ook gesloten zie ik.... ik hoop dat ze forum topic “burn-out” wel open houden 🙏🏼

Dan kan een trol ervoor zorgen dat alles gesloten zou kunnen worden? Lijkt me raar (en sneu gedrag van zo een trol)

Relatieproblemen, Stemmingswisselingen, Verslavingen vind ik wel onderwerpen die hier wel thuishoren (en waren ook best actieve onderwerpen)

Maar goed, ik ben hier sowieso al veel minder. Volgende mij is Burn-out nu ongeveer het enige onderwerp dat erg actief is. Hoop voor iedereen dat dat zo blijft !

Voor verslavingen heb je een veel beter forum: verslavingdebaas. Kan je googlen.

Ja ik hoop ook dat dit topic blijft, het is enorm waardevol!

Hoi Jeroen,
Heel herkenbaar voor mij dit probleem.
Ik zit nu een jaar in een burn-out en heb de afgelopen 6 weken voor het eerst mezelf goed gevoeld. Daarvoor was het 14 dagen goed 5 dagen slecht.
Ik was zo blij dat je idd de narigheid vergeet en alles weer gaat doen. Gemiddeld 7 km wandeling maken met de hond iedere dag en alle andere activiteiten die bij het leven horen. Nu sinds vrijdag terug bij af. Vreselijke moeie benen die constant onder spanning lijken te staan, misselijk, geen eetlust dus gewoon belabberd. En het erge is dat ik het waarschijnlijk zelf heb veroorzaakt. Mijn poh zegt : als het goed gaat moeten de alarmbellen afgaan en goed op de rem trappen. Iedere keer wordt ik boos op mezelf dat ik zo dom bezig ben maar m'n hoofd wil zo graag de oude zijn.
Ik hoop dat jij ook uiteindelijk de manier vind om dit te kunnen voorkomen. Ik ga het weer voor de zoveelste keer proberen. Dit is iedere keer zo'n tegenvaller. Succes Groetjes Marga

Wauw, dat is echt toevallig! Ik deed precies hetzelfde: ik ging meteen een week lang elke dag wandelen, want ja, ik voelde me toch goed? Ik sliep ook goed.

En toen... opeens zit ik nu al twee weken met enorme spierspanning in mijn benen die maar niet weggaat, slecht slapen, oorsuizen, etc.

Heel knap van je, Marga, dat je het weer gaat proberen! Ik moet er zelf ook weer aan geloven. Soms heb je het idee dat het alleen maar slechter gaat. Het voelt elke keer als zo’n enorme teleurstelling, met meteen de angst: kom ik hier ooit nog uit?

Maar ja, dank voor je reactie, en succes!!

Zeven maanden is nog niet heel lang maar de hele hevigheid is dan wel van je burn-out. Ik denk dat je daarom hoe dan ook goede en slechte weken gaat hebben. Ongeacht wàt je die dagen doet.
Op goede dagen probeer ik vooral te genieten van alle dingen die goed gaan. Probeer positiviteit en motivatie op te bouwen. En de dingen te doen waar ik op slechte dagen niet aan toe kwam.

Dat gezegd hebbende snap ik best dat het geen goed idee is om er keihard tegenaan te gaan wanneer je je even beter voelt.
Ik doe zelf op goede dagen een beetje hetzelfde als op slechte dagen, maar dan langer of vaker. Dus in plaats van 30 minuten wandelen doe ik een uurtje. Ipv snel boodschappen halen bij de supermarkt om de hoek wandel ik naar de grotere supermarkt een eindje verderop. Ik probeer die dag een half uurtje te fietsen ipv een kwartier. Spreek een keer extra af dat iemand een bakkie komt doen hier.

Ik merk dat ik die dagen ook minder behoefte heb aan rust momenten maar ik probeer wel m’n dagschema aan te houden. Dus op vaste tijd opstaan, ontbijten, lunchen, eten klaarmaken etc. Dat voorkomt dat ik de hele dag door blijf draven.

Ja wat ik doe is een vast schema aanhouden dagelijks wat ik aankan, en bewust stil staan voordat ik iets doe en mijzelf af te vragen: wat levert het mij op als ik nu ga doen wat ik wil doen?
Als je weet dat het je niks oplevert maar alleen maar narigheid, dan kan je kiezen om iets rustgevends te doen, een gezonder of beter alternatief te kiezen.
Heeft echt met bewustwoording te maken

Bewustwording bedoel ik

Met betere alternatieven bedoel ik dus dingen verzinnen die rustgevend zijn maar leuk. Bijv een Spa dag, lekker in de tuin liggen of zitten, sterren kijken, in bad liggen… er zijn vast nog meer opties!

Hoi Jeroen en andere lezers,
Na bijna 3 jaar lukt het mij nog steeds niet de balance te vinden. In het begin wel moeite met de hulpverlening die ik had. Wat dus niet heeft mee gewerkt en ook nog natuurlijk de arbo, die aan het pushen is. Ik ben nu bij een psychosomatische fysio. En ademde veel te hoog, wat dus het zenuwstelsel prikkelt. Oefen er nu mee. Maar laatst kwam er gezellig visite en dan vergeet ik het en ga er dan enthousiast en druk pratend in. Gevolg weer stappen terug. Meer stress, vroeger wakker.Is dus zo lastig! Zeker als je een enthousiast iemand bent en het fijn vindt als er weer eens iemand komt. En dan moet gaan nadenken over rustig praten, op je ademhaling letten en dan ook nog af en toe even afstand nemen. Herken het zeker dat als je je beter voelt, je weer zo graag wil en snel de grens overgaat zonder het op dat moment te merken.

Sterkte ermee! En lieve groet aan alle lotgenoten hier, W

Ik kan jou ergotherapie aanraden anoniem voor je balans. Als je burn-out verdwijnt adem je vanzelf weer normaal zoals vroeger, waarbij je niet meer daarop hoeft op te letten. Je adem is te hoog omdat je hersenen overprikkeld/overbelast zijn, niet andersom.

Ja W, zó herkenbaar met die visite! Ik vind het ook altijd gezellig en ik ga ook in m’n enthousiasme veel te snel praten en over m’n grenzen.
Tegenwoordig probeer ik in eerste instantie de visite te laten praten. Vragen te stellen. Zo kan mijn lichaam even acclimatiseren, goed ademen en wennen aan gezelschap.
Daarnaast ben ik heel streng voor mezelf en zeg visite van tevoren al dat het max een uurtje kan. Soms loopt het iets uit, maar het gebeurt ook dat visite zelf na een uur zegt ‘We gaan want ik zie aan je dat je moe wordt.’ Zo lief en goed, maar erg confronterend. Ik wil zo graag die gezelligheid vasthouden.

Lief dat je vrienden je helpen je grenzen te bewaken

Dit verhaal sluit er goed bij aan: Wat gaan jullie anders doen? (Verhaal 1678)

Wat fijn dat het beter gaat met je, Patrick. Het accepteren van de situatie en actief bezig zijn met je eigen herstel door rust en ontspanning te zoeken kan een enorm verschil maken.

Ik denk dat iedereen die in een burn-out zit de drang voelt om ‘iets’ concreets te willen doen waardoor ze zich beter gaan voelen. Het onvoorspelbare en ongrijpbare van een burn-out maken het extra frustrerend.

Super dus dat jij een stukje controle hebt terug gepakt door structuur aan te brengen in je herstel. Goede tips! Dank voor het delen.

Ja heb ik ook als ik veel stress ervaar, vooral de linkerkant. Dus niet echt last van de borst zoals bij menstruatie idd, maar echt een soort spierpijn eronder. Denk ook dat t door onbewust aanspannen komt.

Ingewikkeld dat we het woord ‘borst’ hebben als één van de twee borsten maar ook als woord voor ‘borstkas’. Dat zou in de Nederlandse taal toch beter geregeld moeten worden.

Hoe dan ook, nee ik ervaar geen pijn in de borsten zelf. Wel in de borst(kas) onder m’n borsten. Steken vooral. Meestal links. Of een trekkend gevoel. Dat zijn de spieren tussen je ribben en rond je borstkas die gespannen zijn. Als dit vervelend is wil een warme kruik nog wel eens helpen de spieren te ontspannen. Ook buikademhaling is een goede manier om je borstspieren wat rust te geven.

Maar echt steken in de borsten zelf herken ik niet.

Bedankt voor jullie reacties! Hoe weten jullie dat het de borstkas eronder is en niet de borst zelf? Bij mij voelt het ook soms als een trekkend gevoel inderdaad van een spier, maar de steken voel ik wel diep in de borst (dus inderdaad dichter bij je borstkas dan bij je huidoppervlak maar ik zou toch zeggen dat het in mn borst zit)

Het geeft me een opluchtend gevoel dat er in ieder geval vergelijkbare klachten zijn bij sommige van jullie. De hypochonder in mij was al weer bezig. (Heb t expres niet gegoogled 😜)

Haha heel goed dat je niet ging Googlen. Volgens dokter Google heb je vaak nog een paar weken te leven 🫣

Waar het precies vandaan komt is lastig te zeggen. Het zit allebei in hetzelfde gebied natuurlijk. Maar aangezien steken in de borstkas en rond het hart vaak voorkomen bij een burn-out lijkt het mij dat het daar aan gerelateerd is. Ik vond dit in het begin een heel eng gevoel want dacht iedere keer aan een hartaanval. Maar het zakte vanzelf weer.

Ik ben natuurlijk geen dokter dus als nooit met 100% zekerheid zeggen dat het niet iets anders is. Maar grote kans dat het van de burn-out komt.

Toch goed dat je even naar de dokter gaat. Al is het maar voor je eigen gemoedsrust.

Zo herkenbaar, het (willen) Googlen en ik ben hier ook nog wel eens met spoed mee naar de huisarts gegaan omdat ik dacht aan een hartaanval. Nu kan ik er inmiddels om lachen gelukkig 🤪
Zij vonden het totaal niet erg dat ik kwam en begrepen wel dat ik geruststelling nodig had.
Dus als je het onderzocht wil hebben, zeker gaan als dat helpt met je gemoedsrust.

Wat mij hiermee wel helpt is wat minder onderuitgezakt zitten, af en toe bewust even de handen/armen ontspannen ook tijdens bijv het wandelen. Elke dag even de armen op en neer zwaaien en yoga oefeningen. Sinds ik meer bewust bezig ben met mijn houding, en het losschudden van m’n lijf, heb ik aanzienlijk minder spierpijn. Wie weet heb je hier wat aan :)

Bedankt meiden! Inderdaad soms is het gewoon fijn om gerust gesteld te worden en dingen uit te sluiten bij huisarts. Dus dat ga ik doen deze week. Maar vaak genoeg denk ik ook bij klachten “dit komt door mn burnout” en dan ga ik weer verder met mn leven. Een hele stap voor een hypochonder al zeg ik t zelf 🙈

Zeker een hele stap!! Mag je trots op zijn! 💪🏻
Ik heb daar zeker 1,5 jaar over gedaan voordat ik een beetje zo kon denken en het op z’n beloop kon laten. Heel logisch ook he want je schrikt je soms rot van al die stomme klachten

Hee Aswin, even een dikke virtuele knuffel voor jou! Ik zit ook weer in een flinke dip, in juni ben ik al 3 jaar bezig met herstel. Ik heb precies dezelfde valkuil: te vroeg weer willen/moeten van mezelf. Keer op keer 🙃.
Dus ik snap heel goed je frustratie en ik denk ook vaak: hoe heb ik het nou weer zo ver laten komen. Ik denk dat jij ook een doorzetter bent die zó graag verder wil. Hele mooie eigenschappen maar het is moeilijk om er balans in te vinden.

Je kent het verhaal inmiddels wel: pak je rust, hopelijk leren we steeds een beetje beter om minder eisen aan onszelf te stellen. Vergeet niet wat je allemaal al geleerd en overwonnen hebt. Hoe dan ook: we komen er wel!

Sterkte hoor en liefs!

Heel erg balen! Sterkte! Zelf ook 20 maanden onderweg en 2 mislukte re-integratie pogingen verder, die overigens al binnen het eerste jaar waren. Daarna heb ik gezegd dat ik pas ga werken als ik me daar ook echt goed voor voel. Het is nu nog steeds vallen en opstaan en met 2 jonge kinderen thuis is het soms al moeilijk genoeg om je rust te krijgen, laat staan dat daar nog werken bij komt. Probeer wederom goed naar je gevoel te luisteren en de signalen die je krijgt! Ik denk dat je niet van voor af aan hoeft te beginnen maar het een terugval is? Hoelang was je alweer aan het werk? En merkte je dus eigenlijk al wel aan je lijf dat het teveel was?

Dankjewel Y voor je lieve woorden. Ben blij dat via deze site mensen mij begrijpen.
Veel mensen om mij heen begrepen mij al niet en dit zullen ze wel helemaal niet begrijpen.

Wens jou ook veel sterkte met je herstel.

Groet Aswin

balen ashwin, veel sterkte met het juiste spoor te vinden!

Hoi Aswin, klink heftig hoor en natuurlijk heb ik geen idee hoe het is om een 2e keer erin te komen. Wat ik wel weet is dat de eerste keer al heftig is laat staan een 2e keer. En ik kan wel tegen je zeggen laat iedereen maar denken, maar heb het idee dat dit jou juist heel erg raakt dat onbegrip. Wat ik hoor en wat ik iig zelf heb ervaren bij een terugval tijdens de burn out is dat je niet zo diep gaat als het begin en dat herstel wat sneller gaat. Je hebt alles al in huis wat je er inmiddels over weet.

Heel veel sterkte en hopelijk gaat het weer snel goed met je. En je niet meer laten leiden door je grote verantwoordelijkheidsgevoel. En zeker niet om aan verwachtingen van anderen te voldoen. Jij voelt het beste wat wel en niet kan.

Sterkte Aswin!

Ik heb vernomen dat sommige mensen die een goeie terug val hebben er wel snel boven op waren de tweede keer. Je weet nu wel dat rust the key is. Hopelijk voel jij je over een paar dagen/weken weer een stuk beter!

Groet Olivia

Heb ik ook gehad Aswin! Blijf duidelijk je grenzen communiceren en bewaken! En zet m op met rust nemen! You got this!
En nee je bent niet stom!

En ik heb even een verhaal gekopieerd voor je, waar je misschien wat aan hebt:

Advies van lotgenoten nodig (Verhaal 59)

(uit forum topic: PTSS)

Hallo Christa,

Ik herken je verhaal, maar ik heb vanaf de eerste dag dat ik ziek geworden voet bij stuk gehouden. 

Ik heb mijn verhaal heel duidelijk op papier gezet in combinatie met de papieren van de behandelende instantie.

Ik ben helemaal gek gemaakt 2 jaar lang door een arbodienst en een bedrijfsarts, ik kreeg steeds te horen dat mijn verhaal en de constatering van de behandelend team niet belangrijk was. Zij zouden wel even beslissen wat er moest gebeuren kwa reïntegratie en dat zij hier verstand van hadden en ze de regels moeten volgen.

Deze regels hebben maar met één ding te maken, iemand hoe dan ook zo snel mogelijk weer aan het werk krijgen want dat komt hun financieel goed uit. Ik heb zelfs wel eens gehoord dat ze een bonus hiervoor krijgen. 

De tips die ik jou kan geven vanuit mijn ervaring is houdt voet bij stuk, laat je niet van de wijs brengen, blijf het uitleggen en herhalen. 

Een andere tip is noteer alles, elk moment. Van slapen tot de reactie die het losmaakt, schrijf het uit en lees het iedere keer vol.

Ik heb na verschrikkelijke jaren met een bedrijfsarts en een arbodienst en vervolgens 2 jaren, waarvan één op één wachtlijst bij het UWV nu uiteindelijk een volledige afkeuring. 

Volhouden, Volhouden en nog eens... dat is de enige remedie en je verhaal volhouden.

Heb je nog vragen over mijn verhaal, stel ze gerust.
Pieter
14-01-2025


Groet en sterkte en succes!
Anoniem

En misschien is een ergotherapeut wat voor je om terugvallen te voorkomen. Die kan bijvoorbeeld samen kijken met jou naar de 20-3-20 regel.

Wat houdt de 20-3-20 regel in? Heb je een goede dag, doe dan tot 20% meer dan je basisniveau. Op een slechte dag doe je 20% minder. Heb je 3 goede dagen achter elkaar waarbij je 20% meer aankon, dan kun je dat als het nieuwe basisniveau aanhouden met inachtneming van leefregels die de ergotherapeut meegeeft. Het kan wel een aantal weken duren voordat je 3 goede dagen elkaar hebt.


En verder natuurlijk echt bewust blijven van de consquenties als je meer wilt doen dan je aankan, even goed stil staan bij wat je wilt doen en afvragen wat er gebeurt als je meer doet op het moment dat je meer wilt doen maar eigenlijk zou moeten stoppen.

En focus op de voordelen van rust nemen, zodra je rust neemt. Dat motiveert

Hey Aswin,

Wat ontzettend rot om te lezen dat je weer terug bij af bent. Ik voel de frustratie en het verdriet in je woorden, en ik herken dat gevoel maar al te goed. Je hebt zo hard gewerkt en dan voelt het alsof alles voor niets is geweest – maar weet dat dat niet zo is. Je hebt inzichten opgedaan die je uiteindelijk gaan helpen om hier beter uit te komen, ook al voelt het nu misschien niet zo.

Je bent absoluut niet “stom” geweest. De druk – zowel van buitenaf als van binnenuit – is enorm, en het is zo verleidelijk om toch weer meer te doen dan goed voor je is. Dat is geen zwakte, dat is menselijk. Het feit dat je dit nu deelt, laat juist zien hoe goed je je bewust bent van de valkuilen en dat je anderen wilt helpen die misschien in dezelfde situatie zitten.

Ik vind het heel sterk dat je nu voet bij stuk houdt en opnieuw kiest voor rust en herstel, ondanks de druk om door te gaan met spoor 2. Hoe gaat het nu met je, nu je je weer ziek hebt gemeld? Krijg je steun van je omgeving of voel je je daar ook alleen in?

Ik herken die strijd met re-integratie en het gevoel dat je telkens moet vechten om gehoord te worden. Hoe ga je nu om met de gesprekken met de arbeidsdeskundige en coach? Heb je iemand die je kan helpen om jouw standpunt krachtig neer te zetten? Ik merk zelf dat het soms helpt om letterlijk dingen op papier te zetten en bij gesprekken steeds terug te komen op wat je nodig hebt, in plaats van wat anderen van je verwachten.

Je bent niet alleen in dit, en ik hoop dat je hier de steun vindt die je nodig hebt. Dank je wel voor je openheid, dat is waardevol voor zoveel anderen hier.

Groetjes K (kamillethee)

Hoi Aswin,

Verwijt je zelf niets, er niets meer menselijks dan dit.

Het komt goed, echt, en iedereen hier is er voor jou

Hoi Gert,

Ja dat weet ik gelukkig en daar heb ik ook heel veel steun van. Hier word je begrepen en dat vind ik het moeilijkste aan deze ziekte.
Kan me goed afsluiten van veel mensen maar mijn ouders en kinderen niet en dat vind ik juist zo lastig. Ze snappen niet hoe ik me vaak voel en hoe ik na een kleine inspanning moe kan zijn.
Ze zien me meestal als ik me wat beter voel en dan probeer ik ze weer uit te leggen dat het weer een moment opname is.
Maar ik blijf positief en hoop dat er een dag komt dat ik weer kan gaan genieten.
Als het zover is gaan we een feest geven op het leven en hopen dat we er allemaal goed doorheen zijn gekomen.

Fijn weekend

Groet Aswin

Hoi K van de Kamillethee,

Dank je wel voor je lieve woorden dat doet me goed 🙏.
Ja ik schrijf tegenwoordig heel vaak mijn gevoelens op zodat ik ze een ander kan laten lezen omdat ik erover praten vaak lastig vind.
Dit is wel precies het tegenovergestelde van voor mijn burn-out, toen kon ik altijd alles goed verwoorden en schreef ik bijna nooit iets op.

Ik heb sinds deze week een coach (psycholoog) die me hopelijk gaat helpen.
Waar ik nu wel weer tegen aanloop is dat deze niet vergoed wordt en ik zelf alles moet betalen. Want volgens de richtlijnen van het ziekenfonds moet ik hulp krijgen bij een ggz instelling. Daar ben ik al geweest heb daar al meerdere gesprekken gehad met 2 soms 3 deskundigen ? Maar dat waren voor mij echt gesprekken waar ik totaal niks mee kon. Vind niet dat er goed en serieus naar me werd geluisterd en als ik over burn-out begon dan werd er meteen over heen gesproken en had last van angstaanvallen. Kom me er totaal niet in vinden en het gesprek was ook meer een gesprek tegen een laptop waar hun dan de vragen van voorlazen.
Dan kun je die ik naar mijn email sturen dan vul ik ze thuis wel in.
Dus dit heb ik naar 3 maanden stopgezet.
Maar zal wel via mijn CZ dat die gesprekken 450,- kosten en nog voor 45 minuten Max.
Kan slecht tegen dingen die met onrecht y

Hoi K was nog niet klaar.

Volgens mij worden er heel veel mensen rijk die in de medische wereld zitten en niet zo heel veel voor hoeven te doen.
Met dit geld kun je via andere wegen veel andere mensen helpen bij hun ziekte die niet via de reguliere weg gaat.

Ik ben 2 jaar geleden getest of ik ADHD had. Dit speelde al jaren doet mijn hoofd maar nooit iets mee gedaan totdat mijn leidinggevende zei daar moet je eens op testen. Zijn partner had ook ADHD. Toen bij huisarts aangemeld en dit kon via de praktijkondersteuner gedaan worden. Nou mooi dacht me aangemeld, paar weken moeten wachten voor een oproep. Heb toen 6 alleen met hem gesproken en 2 keer met mijn moeder erbij over mijn jongere jaren.
Nou uitslag was heel duidelijk er was zeer duidelijk te zien dat ik een vorm van overprikkeld brein.

Nou komt het mooie aan het verhaal, hun doen alleen vooronderzoek E-nummer kon ik doorverwezen naar een officiële kliniek voor ADHD. Me aangemeld bij ADHD centraal maar dat was ook kansloos want er waren voor dat jaar heen plekken meer. Na enkele telefoontjes hoorde ik dat er wel plek was maar het budget wat er met de zorgverzekering was alles al verbruikt,

Dan ben je al heel wat maanden verder maar zonder enig resultaat weer verder zoeken.
Ben toen bij Iris Zorg terechtgekomen en die komen ook mensen ADHD testen.
Mooi moest wel 2,5 maanden wachten maar ben dan toch door veel gesprekken met spelletjes en puzzels doen getest. Ook mijn moeder is enkele keren op gesprek geweest.
Nou toets alles klaar nog 6 weekjes wachten voor de uitslag en dan was de grote dag daar.

Ik met goede moet erheen omdat nu eindelijk duidelijkheid zou komen.
Maar na 5 minuten wist ik al oké dit was toch niet mijn ding.
Uitslag volgens hun geen ADHD symptomen maar wel gevoelig voor angst en piekerstoornis.

Ik heb ze nog verteld dat ik dat wel een beetje kan hebben in verband door de burn-out.

Maar de dames van rond de 25 hadden daar toch een andere mening over.

Nou dat was mijn ADHD test jaar. ( 13 maanden) overgedaan.

Zag even later nog op mijn CZ dat het onderzoekje bijna 9000, - gekost heeft:
Ben je alles bij elkaar 1,5 jaar verder en dan weet je nog niks.

Waarom word de gezondheidszorg zo duur !!!!

Heb helaas vaker in de gezondheidszorg dingen meegemaakt waar je bij denkt dit kan toch een stuk goedkoper.

Vind het gewoon zo jammer dat vaak ouderen de dupe zijn dat er verkeerd met het geld word omgegaan.
De ouderen die nu vaak zorg nodig hebben is wel de generatie geweest waardoor wij het zo goed hebben. Dus denk ook eens aan hun wij hebben het goed door hún generatie.

Maar goed ik zal positief blijven en me regelmatig hier steun krijgen maar ook proberen te geven.

En hoop dat jij na nog vele kamillethee glazen dat je ook weer op de betere hand bent en weer kunt genieten van de leuke dingen van het leven.

Groet Aswin

Oja ook alle anderen bedankt voor jullie steun 🙏

Groet Aswin

Hoi Aswin, de zorg heb ik ook geen hoge pet van op hoor. Herken ook veel uit jouw verhaal. Huisarts gaat wel wat mee met wat ik evt wil voor onderzoek, maar weet niks over burn out, of wil er niks van weten. Hij zegt nog net niet dat het tussen mn oren zit. Afgelopen donderdag naar intake psycholoog geweest en anderhalf uur vragen op me afgevuurd gekregen en aan het eind zei hij, ja ik zie wel een behandelplan in jouw “klachten”. Ik heb al eerder geschreven dat ze er een andere naam aan moeten geven omdat de zorgverzekeraar behandeling burn-out niet vergoeden. Dus dan krijg je bv stempel gedragsproblemen. Daar nog gezegd waarom is er niet zoiets als een lotgenoten groep die bij elkaar komen. Dan heb je mensen bij elkaar die elkaar begrijpen en ook elkaar kunnen steunen. Dat is ook goedkoper lijkt mij. Dan heb je in 1 uur misschien wel 8 mensen bij elkaar ipv 8x een uur een gesprek. Vond hij wel goed idee maar werd niet, of nog niet gedaan. Het blijft een gezoek Aswin naar de juiste zorg voor je burn out en zelf zie ik nog steeds niet iets goeds wat eruit springt. Of ze beroven je van je spaargeld, of reguliere zorg is waardeloos, want die krijgen hun geld toch wel. Het blijft een gezoek en voelt vaak ook heel oneerlijk allemaal. Waarschijnlijk en dat verwacht ik ook, krijg ik de na de uitslag nav intake gehoord te hebben, een cognitieve gedragstherapie aangeboden. Want meer is er gewoon niet, dus ik verwacht er ook niet veel van.

Zou toch mooi zijn als mensen in een burn-out bv 1 keer per maand een dag (of meer) bij elkaar komen met tips, oefeningen (bv meditatie) en een groepsgesprek kunnen hebben en dat dit vanuit ggz wordt georganiseerd. Ik denk dat je daarmee meer mensen helpt. Maar ja dan krijg je weer dat gedoe met de zorgverzekeraars die burn out niet (of niet willen) erkennen.

Hopelijk vind je toch iets wat bij jou past en deel het hier ajb. Zet hem op hè Aswin en volhouden. Het komt goed en schrijf hier van je af. Ik ook nooit gedaan, was meer van het kletsen. Maar dit opschrijven vergt net wat minder energie bij mij.