Burnout - forum lotgenoten

Hoi Jessie, ik heb zelf geen last van duizeligheid, maar wel andere klachten aan mijn hoofd zoals moeilijk kunnen scherpstellen, hersenmist en derealisatie en dat lijkt in het donker soms ook erger te zijn. Gelukkig komt het voorjaar eraan en worden de dagen weer wat langer ☀️

Herkenbaar, Harry. Alsof je de hele dag in een andere wereld leeft. Derealisatie heet het dacht ik. Ik zit er ook nog middenin... sterkte ermee

Ik herken het gevoel helaas ook. Ik heb er al maanden last van. Derealisatie is het inderdaad en dit schijnt wel veel voor te komen bij burn out. Voelt heel naar en soms ben ik bang dat dit gevoel nooit meer weg gaat (en die angst helpt niet mee).

Maatschappelijk onbegrip maakt het nog erger.

Hoi Harry ik zit nu 1,5 jaar in mijn burn-out en ik was voor mijn gevoel herstellende maar door de maatschappelijke druk voel ik dat het nu weer slechter gaat.
Iedereen heeft mooi praten doe dit doe dat maar er moet ook geld verdiend worden om te kunnen overleven. En daar heb ik nu weer last van. Zou ook het liefst àlles erbij neer gooien en aan mezelf te gaan werken maar zou niet weten hoe ik dat moet doen.
Ik weet dat ik in verleden veel fout heb gedaan maar daar kan ik nu niets meer aan veranderen.
Iedere dag weer die sociale druk die boven je schouders hangt daar word ik gek van en voel me daar alleen in en niemand die mij begrijpt.
Hoop voor iedereen dat er weer wat rust komt voor n het leven.
Sterkte
Groet A.K

Begrijp je heel goed. Snap dat ook. Die sociale druk van je moet dit of dat. Tweede spoor druk nu op mn dak

Hopelijk wordt 2025 het beste jaar ooit!

Dat gun ik jou van ❤️e Newbee

En voor iedereen verder hier ook!!
(Al gaan de eerste dagen van het jaar hier moeizaam..
Last weer van spanningen hier die periodiek terugkomen. Ene keer wat minder en korter, dan weer langer en heftiger. Zoals nu.

Om het verhaal iets completer te maken. Het begon met tintelen van alle ledematen. Bloedonderzoek kwam niks naar voren. Bij de neuroloog is uitgebreid onderzocht en ook hier kwam gelukkig niks naar voren. Wel heb ik achteraf gezien jaren geleefd in stres en zijn er ook veel andere raakvlakken die wijzen op een burn-out.

Hi Michael,

Ik heb dit ook heel erg gehad, het was weer weg en is nu weer een beetje terug. Op welke momenten van de dag is het bij jou het ergst? Bij mij in de ochtend (doordat ik nog te veel spanning in mijn lijf heb zitten) en in de avond (lijkt meer overbelasting). Probeer eens te kijken naar hoe je slaapt. Ik maakte vaak vuisten van mijn handen waardoor ik mijn handen (en armen) in de nacht te veel heb belast. Hiervoor helpen ontspannende oefeningen voor het slapen gaan. :)

Hoi M,

Dankjewel voor je reactie. Dat ik hier niet de enigste in ben voelt toch een beetje als een opluchting. Momenteel gedurende de dag. Soms links wat meer, soms rechts wat meer. Het lijkt erop als ik mijn handen (te)veel
gebruik dat het met overbelasting te maken heeft. Toevallig ook last gehad van koude handen? Bedankt voor de tip!

Ja gebruik je hem vaak?

Voelt als een spijkermat even ontspannend

Goed voor reguleren van zenuwstelsel

Ik denk dat we onszelf in onze maatschappij veel te veel druk opleggen en niet meer goed weten hoe te ontspannen. Ik heb nu sinds ik ziek ben geworden hobby’s die vroeger heel normaal waren. Voorheen deed ik nooit iets creatiefs, ging af en toe eens wandelen. Nu hebben dat soort dingen prioriteit gekregen maar helaas was daar wel een burnout voor nodig.

Ja dat is het beste zo min mogelijk cognitief bezig zijn tijdens ontspannen maar focussen op creatieve dingen bijv of andere fysieke dingen. Dat is iets wat we tegenwoordig amper doen, iedereen zit namelijk op z’n pc, achter/voor de tv, lezen, social media, hoge werkdruk, hersenen draaien overuren…..

Hoelang zit je in een bo? Ik heb na 9 maanden nog wel last van snelwegen, precies zoals jij beschrijft. Verder kan ik ook gewoon autorijden op normale wegen, maar snelwegen zijn de hel.

Eigenlijk is het gewoon telkens weer proberen, net zoals lopen toen je een baby was.

Nu bijna 8 maanden!
Ja echt vervelend hè…
Wel fijn dat er herkenning is

Ik weet dat veel mensen er last van hebben, niet allemaal. Het is met periodes wel beter geweest. Ik vertrouw erop dat het wel weer komt naar mate je verder hersteld. Het scheelt soms wel dat er iemand naast zit wat zorgt voor meer veiligheid. Blijven proberen!

Hi Dana, ik had dit ook, ik ben dit op gaan bouwen: dus eerst een paar keer 10 min., dan 15 min etc. Maar pas verhogen als de voorgaande stap comfortabel is geworden.
De snelweg is multitasken (zwaar voor je zenuwstelsel) en vaak vroeg op de ochtend, dan is de cortisol nog lekker hoog en komt er eerder paniek omhoog. Drink ook geen koffie in je auto… maar rustig muziekje op en kachel aan, dat heeft mij wel geholpen.

Hoi tries,

Sinds 2 maanden een burn out. (Na achteraf gezien lange tijd van stres) Bij mij begon het ook met tintelen van armen en benen. Wel ondertussen bij de neuroloog geweest die dit soort ziektes heeft kunnen uitsluiten. Nu vooral veel last van de armen en handen. Met ook een soort branderige zeurende pijn.

Volgens de huisarts. Moet ik vooral veel rust hebben en ontspanning opzoeken in welke vorm dan ook. Nog aan het uitzoeken hoe ik dat het beste kan doen. Het zijn hele vervelende klachten.

Ik heb ook tintelingen in mijn handen en voeten en ook na lang rust nemen zie ik nog geen verbetering. Wel alles uitgesloten bij de neuroloog, maar het voelt best uitzichtloos

Hi mensen,

Ook ik had dezelfde symptomen. Mij heeft het boek "the way out" heel erg geholpen. Hierin worden mind body klachten uitgelegd en krijg je praktische tips. Als je angst blijft houden voor ziektes als MS, zullen je klachten alleen maar verergeren. Het begint bij accepteren van je klachten, jezelf zeggen dat ze niet gevaarlijk zijn en van tijdelijke aard. Dat het ook weer over gaat en dat er niks mis/kapot met je is. Dit helpt mij heel erg met relativeren en ik merk dat mijn klachten enorm zijn afgenomen.

Ik had deze klachten ook die zijn bij mij begonnen een paar weken na de COVID vaccinatie, nou lees ik ook dat longcovid / vaccinatie schade en “burn out “ qua klachten een hele grote overlap hebben met elkaar, zijn er nog andere mensen die burn out klachten na het vaccin hebben gekregen ? Of dat aan elkaar linken ?

Hoi Tony,

Wat vervelend voor je, niks aan he.

Heel herkenbaar allemaal.

Je zegt nu heb ik nogsteeds klachten, na 5 maanden, maar probeer het nogsteeds weg te halen.

Probeer je er aan over te geven, daar wordt je rustiger van. Je weet niet hoelang het duurt, maar het gaat goedkomen.

Angst voor de dood heel herkenbaar, ik had het alleen als kind al, niet zozeer om dood te gaan, maar wél dat het onontkoombaar is. Bij mij komt dat nu af en toe weer voorbij, voor m'n burnout jaren niet.

Zal ook komen doordat alles ontregeld is inderdaad, zoals je zenuwstelsel.

Neem je tijd, is het enige devies.

Zet m op

Dank je wel voor je bericht, Gert. Het valt me allemaal erg zwaar. Ik heb net een huis gekocht, ben uitgevallen op werk, en de Arboarts pusht me om te re-integreren terwijl ik er nog niet klaar voor ben. Dit maakt het voor mij ontzettend moeilijk.

Voorheen sportte ik zes keer per week, maar nu kan ik helemaal niets meer. Dat maakt me erg moedeloos en ziek van alles.

Graag gedaan Tony, ik weet hoe je je voelt kerel.

Als jij er nog niet klaar voor bent dan moet je dat ook aangeven.

Als het nog niet kan, kan het niet. Dan ben je straks nog verder van huis, dat kun je zo ook aangeven natuurlijk. Of ze er wat mee doen is een 2e, maar wees gewoon eerlijk.

Alles voelt ook als een probleem, dat snap ik, huis gekocht, uitgevallen, niet meer sporten. Je leeft je leven even niet meer. Dat is inderdaad heel zwaar.

Het gekke is ik zeg tegen jou van alles, en snap jou ook echt, en steek je ook een hart onder de riem, maar tegen mezelf ben ik veel minder mild en zeker, gek he.

Ik denk dat het nooit meer goed komt( heb vandaag dan ook een slechte dag ;) Maar zonder gekheid, het komt weer goed, alleen zien we dat nu even niet.

We zijn uit balans, lopen op een koordje in plaats van rijden op een grote brede snelweg met een vluchtstrook, maar die vluchtstrook is even weg. Om maar een metafoor te noemen.

Hier thuis is het ook moeilijk. Ik heb 3 dochters, 1 van 9, een tweeling van bijna 2, en een fijne partner. Zij heeft het minstens zo zwaar als ik dat heb, daar ben ik me bewust van. En de kids voelen het ook. Ik voel me daar, onterecht natuurlijk, schuldig over. Maar ik kan er verder ook niet zoveel aan veranderen op dit moment.

We moeten elkaar maar steunen en positief blijven, dat geldt ook voor jou Tony

Hoi Tony, ik heb mij toen op laten jutten door Jan en alleman en daarnaast ook alle administratie die ik omtrent mijn uitval en later re-integratie moest bijhouden, UWV, bedrijfsarts, leidinggevende, iemand van het tweede spoor, case manager….. hier had ik veel meer een halt aan moeten roepen, maar niet gedaan. Ben door blijven vechten om aan alles te voldoen. Dit traject is gewoon niet te doen . Als ik jou zo lees dan wil ik alleen maar zeggen kies echt voor jezelf en heb daar geen schuldgevoel over.

Hallo Tony, ik herken je strubbelingen met arboarts. Ben zelf weer veel te snel aan het integreren gegaan waardoor ik maanden later helemaal in elkaar geklapt ben. Ik heb de situatie dus sterk verergerd waardoor ik nu al meer dan een jaar in de WIA zit. Denk aan jezelf en laat je niet forceren, wat niet gaat dat gaat niet. Forceren betekent grote kans dat je straks een extra klap gaat krijgen en nog verder van huis bent. Sterkte !

Heel herkenbaar. Geef me de vijf. Ik zit met dezelfde problemen. Inmiddels een jaar.al.het is een ramp

Zo is het Gert positief blijven en hopen dat het goed komt!!!

Sta jij ook nog in de uitputtingsfase ?

Toevallig vandaag bij de arbo geweest en die geven aan “herstel tijdens werk” Ik snap niet hoe je kan herstellen op het werk terwijl ik in mijn prive situatie niet eens kan functioneren ??

Hier boven was mijn reactie trouwens vergeten mijn naam erbij te zetten

Tony

Hoi Tony,

Ik heb 17 januari ook een gesprek mbt 2e spoor, maar ga dan ook aangeven dat dat geen zin heeft nu.

Ik begrijp het wel, en ook de achterliggende gedachte wel, maar ik zie het nut er niet van in op dit moment. Ik heb al moeite me überhaupt staande te houden zonder dit soort dingen.

Maak me er ook niet zo druk om, de enige baan die ik nu heb is goed voor mezelf zorgen en beter worden.

Het komt goed Tony, het is ook "goed" geweest. Het wordt alleen wel anders, en ik denk zelfs beter.

Ik zit in alle.fases tegelijk denk ik soms haha.. Zo slecht als het gister was, zo'n stuk beter is het vandaag weer, kan ik niet aan wennen ;).

Hoe ga jij vandaag?

Hey Gert,

Ik heb sinds twee dagen een beetje koorts. Ik las dat dit te maken kan hebben met je cortisolniveau. Als dat lager is, kun je ziek worden, wat eigenlijk een goed teken schijnt te zijn. Maar de vermoeidheid voel ik niet echt, terwijl ik al vijf maanden “aan” sta. Het is dus gewoon afwachten. Ik word er wel een beetje moedeloos van.

Hoi Tony
Koorts kan ook te maken hebben met een (griep)virus. Je weerstand is gedurende een burn-out nou eenmaal verlaagd, je bent vatbaar om van alles op te pikken.
Verder las ik in het boek ‘de Burn-Out Reset’ dat er 2 soorten burn-out zijn: 1 waarbij je moeilijk tot rust komt en overactief blijft (piekeren, angstig, onrustig) en 1 waarbij de vermoeidheid en het niet op gang kunnen komen vooral op de voorgrond staat. Wie weet helpt / verklaart dat wat.

Verder lees ik dat je 5mnd in je burn-out bent. Bij mij bleven alle klachten die je beschrijft nog wel tot 10-11 maanden aanwezig. Dat verschilt echt per persoon. Maar conclusie: het wordt beter. Ik ben inmiddels 13 maanden onderweg en kan nu eindelijk zeggen dat het (heel langzaam) de goede kant op gaat. Blijven vertrouwen (hoe lastige vaak ook) :) en veeel rust nemen, weinig prikkels. Dan pas komt je lichaam op den duur ook weer tot rust.
Sterkte!

Bedankt voor je bericht!
Het heeft me geholpen om weer wat vertrouwen bij te tanken. Wat ik ook lastig vind, is dat ze de diagnose paniekstoornis geven, terwijl ik vóór de overlevingsstand helemaal geen angstklachten had. Gelukkig heb ik ook geen last van paniekaanvallen. Het lijkt wel een vicieuze cirkel zo. Daarnaast helpt het pushen van de arboarts niet echt bij mijn herstel, ben ik bang.

Hoi Tony dat zou zo maar eens kunnen. Ik ben ook veel vaker verkouden, spierpijn, vaak koortslip enz. Had ik normaal nooit.

Een paniek of angststoornis volgt vaak tijdens of na een burnout. Bij mij is het wel degelijk een angststoornis geworden. Wat de vorige reageerder ook zegt, je hebt 2 soorten, ik zit denk ik ook in soort 1.

Fijn dat je geen paniekaanvallen hebt, ik snap je gevoel van in een vicieuze cirkel te zitten, erg herkenbaar. Natuurlijk helpt dat gepush niet, maar dat zien ze op een gegeven moment wel in dat het jou niet helpt.

Zet m op Tony!

Hoi Daan,

Heel herkenbaar.

Ik heb vanuit het niets goede dagen, en dan de dag erna, of 2 dagen erna weer heel slecht voor een aantal dagen.

Als je je al niet top voelde, maw het een beetje aan voelde komen, was het wellicht beter geweest niet te gaan. Maar dat is achteraf en heb je nu niks meer aan.

Je baalt nu en bent er klaar mee, dat snap ik, ik ben er ook elke dag klaar mee. Maar voor vandaag hoe meer je je verzet en baalt hoe slechter je je gaat voelen. Laat het voor nu zo zijn morgen voel je je vast beter.

Zet m op, Groetjes Gert

Hoi Daan, zeker herkenbaar. Je wil zo graag weer wat leuks doen en achteraf is het kennelijk weer teveel geweest.
Worstel er ook al 2,5 jaar mee. En daar baal je idd flink van.
Als ik het verhaal van Eric lees (1534) is rust en nog eens rust en doseren echt het belangrijkste.

Groet en Sterkte!
W.

Ik probeer op slechte dagen toch wel in mijn routine te blijven, doe dan wel rustiger aan. En wat betreft die leuke dingen al dan niet doen: je moet blijven doseren inderdaad, anders beland je weer in een terugval. Maar ik ben er ook verschrikkelijk klaar mee na 2 jaar. Het "spontane leven" is er niet meer, je moet over alles nadenken (als ik dit doe, kan ik dat niet...). Maar als ik me slecht voel bedenk ik iedere keer weer hoe veel slechter ik er 2 jaar geleden aan toe was, dat helpt!

Hoi Gert, dank voor je reactie. Ik voel me ook vaak zomaar uit het niets vreselijk slecht. Kan dan ook niet erachter komen wat de triggers zijn. Bij mij lijkt het een patroon te zijn van 10 tot 12 redelijke dagen en dan 4 tot 5 vreselijke dagen met heel veel lichamelijke klachten. Ik snap er echt niks meer van...

Als ik om 5 uur wakker word voel ik mij soms zo verschrikkelijk rot. Ook als er geen duidelijke reden voor is. Na een paar uur zakt het af.

Daan, je moet het ook niet meer willen snappen, ik ben daar mee opgehouden, is zinloos. Kost alleen maar veel energie. Herstel is grillig, gaat met ups en downs. Het enige dat ik vooral na 2 jaar geleerd heb is dat je maar tot op zekere hoogte invloed hebt op je herstel. Als je jezelf teveel hebt belast - over bv een periode van paar dagen of paar weken - moet je ervoor zorgen dat je weer extra rust inbouwt, zgn hersteltijd. Van daaruit ga je weer verder met je normale dagpatroon. Bij overbelasting reageert mijn lijf ook met extra spierspanning, en vooral pijn. Ik herken nu wel de patronen.

Hallo C, dank voor je reactie. Ik probeer ook tegen mezelf te zeggen dat ik gewoon teveel gedaan heb en probeer het te accepteren, maar het lukt niet echt. Blijf me steeds maar afvragen waarom ik me nu weer zo voel en wat de oorzaak is. Google is dan mijn beste vriend hoewel ik weet dat dat me niet gaat helpen. Heb vooral last van maag- en darmen, oorsuizen, slijmvorming in mijn keel, steekjes in mijn hoofd, vermoeidheid, depressief. Wordt er gek van om zo te leven. Na een paar dagen slecht voelen gaat het dan weer beter en dan begint de ellende weer van vooraf aan. Vraag me ook constant af of ik hier ooit nog uit ga komen wat ook niet echt helpt.

Hallo Hans, ik wordt ook rond 5 uur wakker. Ben dan misselijk, veel slijm in mijn keel, vreselijk oorsuizen, darmen die tekeer gaan als een gek en een steen op de maag (voelt ook echt zo). Heb jij ook last van lichamelijke klachten ? Bij mij trekt het niet echt weg, maar misschien ook omdat ik er constant mee bezig ben...

Het is ook heel moeilijk om geen normaal lijf/geen normaal leven meer te hebben. Maar probeer er niet tegen te vechten. Dat maakt het erger. Ik heb nu ook weer n paar slechte dagen met erge hoofdpijn, oorsuizen, overal spierpijn. Maar ik heb twee best wel goede weken achter de rug. Daar focus ik dan op.

Sorry, mijn tekst plaatste ik perongeluk hier

Hoi Daan, Ik heb verder geen klachten met darmen etc. Ik weet niet zeker of ik een burnout heb. Ik heb nog een aantal andere aandoeningen waardoor ik soms niet meer weet wat waar vandaan komt. Zodoende ben ik ook vaak misselijk door mijn medicijnen tegen o.a. cholesterol, maar soms ook wel van wat stress. Oorsuizen had ik vroeger vaak, toen ik op school gepest werd. Bedoel je met roofbouw misschien een fantastische baan? 😜 Hey Daan, doe kalm aan he?

Hoi Hans, stress is nooit goed uiteraard. Ik dacht een fantastische baan te hebben. In 23 jaar bedrijf van niks opgebouwd tot marktleider. Werkte of het mijn bedrijf was. Toen het even niet zo goed met mij ging door de roofbouw kreeg ik stank voor dank. Een bloemetje was nog teveel 😤

Hoi Daan,

Herkenbaar. Hier nu soms 3 a 4 goede en dan 1 of 2 slechte dagen.

Wat C ook zegt, focus op de goede dagen.

Je went sneller aan de goede dan aan de slechte helaas ;).

Bij mij kwam het vanmiddag ineens bam en daar ging ik weer.

Ik heb vooral ook in de ochtenden last. En soms dus ook enorm misselijk wakker worden, hoofdpijn, onrustig. Oorsuizen en hart in oor horen kloppen ben ik inmiddels aan gewend, weet ik iig dat ie klopt;)

Ik slaap meestal wel ok, maar ga er wel direct uit als ik me zo voel, anders weet ik het wel.

Zet m op he.

Als jij straks hersteld bent Daan, dan lach je om het werk wat je had, en weet je wat wel belangrijk is, geloof mij.

Ik ben er nog lang niet, maar werk, geld, oid ik kijk er al heel anders naar.

Niet belangrijk, buiten het feit dat je moet kunnen leven.

Bovenstaande reactie was van Gert

Dank voor je reacties Gert. Ik vind het zo verdomde moeilijk om die slechte dagen door te komen... op de betere dagen probeer je weer vanalles te doen en ben je die slechte dagen snel vergeten. Maar als je in die slechte dagen zit kun je je die betere dagen niet meer voorstellen. Vreemd is dat hè

Vraag me soms af of ik ooit nog wel hieruit ga komen. Zit er nu al zolang in. Kom ook niet echt achter de triggers waarom ik elke keer zo terugval. Dit is mijn tweede burnout, maar de eerste keer was ik er rond 9 maanden weer uit. Nu lukt het me niet om het te doorbreken.

Hoi Daan,

Geen probleem kerel ik leef met je mee.

Ik ook, ik heb er vandaag ook 1. Ik moet altijd oppassen me niet mee te laten slepen door de o nee stel dit wanneer stopt het ik wil dit niet gedachtes, want dan is het hek van de dam.

Klopt dat is heel apart. Ik had laatst zo'n goede dag ik denk ik ben d'r weer gohh zo blij, en dan doe ik ook van alles en teveel zo blij ben ik dan. Je bent het inderdaad snel weer vergeten.

Daan jij komt er uit, ook al geloof ik dat van mezelf vandaag ook niet, maar je / we komen eruit. Gister geloofde ik het wel, dus het moet zo zijn haha ;). Ik hou de humor er maar wat in.

Het is voor mij de eerste en hopelijk laatste keer. Mijn triggers waardoor ik er ingekomen ben zijn, geen nee kunnen zeggen, add hebben, pleasen, andere mensen op 1 zelf op plaats 100, altijd volgas, moeilijk echt praten, piekeren, sowieso al wat angstig van vroeger / huis uit, jong gezin met 3 kinderen, eigen bedrijf moeten verkopen door de burnout, net een echt mens dus ;)

En aanvullend nog de vraag, aangezien ik begreep dat het UWV nogal grote achterstand heeft, kan het zijn dat je na 2 jaar ziekte eerst automatisch naar WW gaat, tot het moment dat UWV eindelijk plek heeft voor een keuring om te kijken of je afgekeurd wordt?

Ik maak me nogal zorgen om dit hele traject, dus vandaar mijn vragen.

Dank!

Hoi A,

Ik heb sinds kort de WIA uitkering, ik ben voor 66% afgekeurd. In maart 2024 aangevraagd want in juni 2024 was ik 2 jaar ziek. Begin oktober kon ik terecht dus een half jaar vertraging.

Mijn advies is om zo goed mogelijk je verhaal doen en doe je vooral niet beter voor dan je denkt! Als jij zegt ik kan niet werken maar ik doe wel thuis vanalles, dan denkt UWV oke dus dan kan je ook wel wat werk doen. Geef heel duidelijk je beperkingen aan. Als jij bijv overdag nog extra slaapt, benoem dat vooral. En benoem wat er gebeurt als je over je grenzen gaat, dat je dan alleen maar verder van huis raakt. Neem iemand mee naar de gesprekken en schrijf desnoods van tevoren wat dingen op die je wilt zeggen.

Ik had onlangs mijn eerste afspraak met mijn begeleider want ik moet nog wel naar reintegratie blijven toewerken. Ik heb aangegeven dat ik echt OP ben en tot zeker februari rust wil. Dat respecteerde ze en ik hoef nu pas in februari weer erheen. In de tussentijd hoef ik eindelijk even niks. Dus geen werk, WW of sollicitatieplicht.

Er blijft wel een bepaalde druk want als ik in april nog geen €700 pm kan verdienen (= de helft van wat ik nu nog theoretisch zou kunnen verdienen volgens UWV) gaat de uitkering flink omlaag. Maar dat is mijn situatie he, bedrijfsarts zei dat ze omdat ik nog jong ben (ik word 30) niet voor langere duur gaan.

Hopelijk heb je hier wat aan. Veel sterkte en succes, laat je niks aanleunen en laat je niet gek maken!

Hallo Y,

Hartelijk dank voor je uitgebreide antwoord, hier heb ik wat aan 👍

Nog even een aanvullende vraag, heb jij tijdens je burn-out ook het 2e spoor moeten volgen?
Voor mij loopt dat op dit moment, maar ik voel me totaal niet in staat om al ergens een andere functie of iets te proberen, al zou het maar een uur per dag zijn.

Het probleem is een beetje dat mijn bedrijfsarts de ernst van mijn situatie niet helemaal lijkt te begrijpen, terwijl ik extreem veel klachten ervaar, en mijn hoofd niets aan kan….

Alvast bedankt voor je reactie

Ik zit in een vrijwel identieke situatie als Y. Enige verschil is dat bij mij alles net een maandje later loopt en ik op 60% afgekeurd zit (dus in mei weer ongeveer 600 euro moet gaan verdienen).

Het proces van de WIA aanvraag verliep heel soepel en het contact vanuit het UWV is daarbij heel duidelijk en vriendelijk verlopen. Ik ben inmiddels begonnen bij een coach en er is (behalve de tijdsdruk van de datum in mei) veel ruimte voor duurzaam herstel.

Tweede spoor is bij mij persoonlijk nooit aan de orde geweest omdat mijn contract vrijwel direct afliep na het ziekmelden en mijn werkgever besloot deze niet te verlengen vanwege de burnout (niet erg sympathiek, ik weet het).

Ik heb me vooraf een beetje zorgen gemaakt om de overgang van ziektewet naar WIA (en de duur van dit proces) maar uiteindelijk ging het snel, soepel en heb ik ook geen financiele problemen ondervonden. De kans dat ze dit afwijzen is voor mijn gevoel zeer klein als jij daadwerkelijk thuis zit met burnout klachten en beperkingen.

Zolang je genoeg goodwill toont en laat zien dat je echt actief bezig bent met je herstel (en actief kan in dit geval ook passief zijn door genoeg rust te nemen) is het UWV een prettige helpende hand en hoef je je nergens zorgen over te maken.

Succes!

Dank je wel voor je uitgebreide reactie ook 👍

Ja ik heb het 2e spoor wel doorlopen. Mijn werkgever nam een coachingbedrijf in de arm en ik moest om de 2-3 weken digitaal met de coach aan de slag. Vaardigheden en interesses bespreken, sollicitatiebrief/CV/motivatiebrief schrijven en solliciteren. Terwijl ik eigenlijk alleen maar wilde huilen omdat ik zo graag mijn eigen werk weer wil kunnen doen.

Omdat ik in het onderwijs werkte en vanwege zomervakantie pas iets later met 2e spoor kon beginnen, moest ik wat “inhaalwerk” doen wat neerkwam op 8 sollicitatieactiviteiten per maand ipv 4. Ik was er ook eigenlijk totaal niet toe in staat maarja, het moest. Ik ben gelukkig “maar” 2x op sollicitatiegesprek uitgenodigd en daar heb ik ook wel gewoon eerlijk gezegd dat ik maar 6 uur arbeidsgeschikt was destijds. Je wordt dan natuurlijk afgewezen (gelukkig) maar het heeft wel een hoop stress opgeleverd. Ook als ik dan een mailtje of telefoontje als reactie op een sollicitatie kreeg, schrok ik me rot elke keer. Mijn coach zei steeds: misschien kan je wel ergens een soort onbetaalde werkervaringsplek krijgen en kan je ander werk proberen. Maar dat had ik ook echt totaal niet gekund als het zover was gekomen.

Het is toch ook eigenlijk bizar dat je tijdens het proberen te reintegreren op je eigen werk ook nog ergens anders nieuw zou moeten gaan kijken als je compleet gesloopt bent door je BO. Mijn therapeut was kwaad toen ze hoorde wat er allemaal van me werd verwacht, haha.

Succes hoor! Gelukkig gaat dat 2e spoor ook weer voorbij.

Voor mij is het 2de spoor op dit moment, 1,5j na uitval een mogelijke uitweg op een re-integratie van werk dat ik mentaal niet aankan. Heb een kleine transitie gemaakt binnen mijn sector en heb mijn plek gevonden, maar moet het, zoals het nu lijkt, toch tijdelijk opgeven. Dit doordat het lijkt alsof ik tegen een muur aanloop zodra ik ~8u of meer per week werk. Voelde alsof mijn burn-out terugkwam en mijn hoofd tussen een bankschroef zat.
Vanuit daar is het mooi om spoor b aan te spreken op alternatieven zoals bij een Gamma of Hornbach of zoiets te werken. Even mentaal te rusten om praktisch toch uren op te kunnen bouwen.

Het UWV doet meestal niet zo moeilijk; je kunt zelfs steun krijgen als je het niet eens bent met je baas of de bedrijfsarts van een UWV-deskundige. Herhaaldelijk heeft de regering door de jaren heen laten weten dat mensen niet te snel afgekeurd mogen worden. Met veel ellende tot gevolg. Het hele systeem moet hoognodig op de schop! Mijn tip: vraag, indien nodig, om een second opinion bij een andere bedrijfsarts. Ik hoop voor iedereen dat dit snel verandert.

Ik ben net in WIA terecht gekomen. Contact met UWV was overwegend positief. Wat wel belangrijk is, is dat je met de bedrijfsarts op dezelfde pagina zit. Hij gaat namelijk ook een rapportage schrijven voor UWV. Als je het niet met hem eens bent, kun je voordien een second opinion aanvragen, direct via hem/haar zelf. Dat is wettelijk geregeld.
Ik heb ook een paar keer FNV gebeld voor hulp in mijn traject, en om zorgen te bespreken. (Ben je lid?)

Maak je niet druk over de achterstanden. Als ze te laat aan jouw dossier toekomen, krijg je een voorschot op de WIA, die je niet hoeft terug te betalen, mocht je toch geen WIA toegekend krijgen.

Vraagje: wie kan vertellen voor hoeveel procent iemand arbeidsongeschikt is? Niemand vertelde mij dat.

Wat mij goed helpt is shaking, dus het schudden van je lijf en ledematen. Ik ben daar een paar weken geleden consequent mee aan de slag gegaan en ik merk wel verbetering

Weet je een goede begeleidingsvideo voor het shaken, misschien? Ik moet er telkens een beetje om lachen als ik het iemand zie doen. (Wat ook ontspant 😅)

Voor de OP: is een spijkermatje nog een idee? Deze helpt mij regelmatig om schouders en rug te ontspannen.
Ik doe ook wel eens met mijn coach TRE (tension release exercices), om wat langere termijn spanningen mijn lichaam uit te krijgen. Met wisselend succes. De ene keer ben ik echt wat kwijt, ook emotioneel, de andere keer niet.

TRE heeft overigens wel raakvlakken met shaken. Uiteindelijk begin je bij TRE ook te trillen, maar dan niet uit vrije wil.

Ik heb zelf goede ervaringen met TRE.

Wel wisselend, maar dat is met veel oefeningen zo.

Soms kom je er lekker in, soms niet.
Ga het zo toevallig weer even proberen.

Shakeze en een fijne avond.

Welke TRE oefeningen bestaan er allemaal? Ik ken alleen die van Nick de Waard

Massage

Massage helpt mij heel goed. Linda

BSR! Body stress release. Is een lichte behandeling met je kleren aan, hele lichte drukpunten, erg ontspannend en fijn als een massage misschien nog veel te intens is voor je. En t is heel anders dan massage hoor. Zoek maar eens op wat het precies is.

Emoties releasen. Door te schrijven (journalspeak methode) of lichaamsgerichte therapie (schreeuw t eruit, huil t eruit, schop t eruit)

TRE oefeningen van bijv nick de waard is prima.

Ik heb het eerst bij m'n psycholoog gedaan, die heeft het me geleerd.

Maar ik had even gekeken bij Nick de Waard, zelfde oefeningen.

Rustig beginnen

Ik ben nog niet helemaal hersteld van de burnout maar ik heb wel heel erg diep gezeten, met extreme angst. Niet meer alleen durven zijn, me niet meer veilig voelen in mijn eigen hoofd. Dat was de hel. Maar daar ben ik uitgekomen, ik heb CGT, ACT en EMDR gehad en antidepressiva. Allemaal op hun eigen manier wel zinvol, maar op den duur was ik wel een beetje “uitgepraat”. Ik ben van die extreme angst wel afgekomen en ik ervaar nu vooral nog lichamelijk veel stressklachten. T heeft zich flink opgebouwd vanbinnen. Maar dat verschrikkelijk diepe dal ligt in het verleden.

Het meest helpend voor mij is wandelen, stretchen, huilen, slapen, knuffelen met anderen, bewegen (yoga, dansen, schudden). Creatieve bezigheden doen mij ook veel goed. Tekenen, haken, knutselen.
Dit helpt mij om voor stapje het gevoel meer toelaten en doorvoelen, weer vertrouwen in mezelf en mijn lichaam op te bouwen.
Ademhalingsoefeningen kunnen ook fijn zijn maar mij lukt dat niet als ik hoog in mijn stress zit. Voor anderen heeft dat juist weer wel veel effect dus zeker het proberen waard.

Mediteren en schrijven heb ik geprobeerd (op den duur vond ik daar geen rust meer in, werd het meer een soort klusje) en ik heb allerlei “hulpmiddelen” in huis. Ik vind mijn spijkermat en verzwaard oogmasker fijn om te ontprikkelen. Ik heb een infraroodlamp omdat ik het soms zo intens koud heb en omdat ik veel spierpijn heb, die gebruik ik ook regelmatig. En een warmtekussen, dat is onmisbaar geworden voor mij.

Veel sterkte en hopelijk heb je hier wat aan!

Hoi Y..
Even een vraag…
Kort verteld…
Ben nu 2 jaar alleenstaande, door ziekte man, zelf ook veel ziek geweest, nu 8 maanden in een huisje,na 35 jaar samen geweest ,nu alleen. Zo stil, doe wel dingen,hobby’s, tv,
Maar het breekt me soms, alleen zijn🤷‍♀️veel huilen daardoor.angstig, duizelig,etc. Ik weet dat er veel mensen zijn die alleen zijn,maar pffff. Neem dan 5 mg oxazepan,dan is het wat minder erg dat angstig en piekeren . Heb wel ook therapie gehad,maar helpt niet meer .ik moet het toch zelf doen….
Kom ook buiten,heb een kleine hond, maar 🙈 maar komt dit nog goed !?
Kan bij de kinderen ook alles kwijt, maar ik wil ze niet belasten ! Nooit nagedacht over vriendinnen of zo,wij waren aan het werk ,eigen zaak, nu ben ik alleen,had dit nooit verwacht en over nagedacht .! Wil niet zielig zijn,maar soms…..
Ad. Heb ik 10 mg paroxetine,helpt wel wat…denk ik .en nu de feestdagen weer…🙈bedankt voor het lezen!

Lieve An,
Wat voel ik met je mee, als ik zo lees wat je hebt meegemaakt en waar je nu doorheen gaat.
Het kan echt goed komen, maar het zal tijd kosten. Ik kan me zo indenken dat het heel erg wennen is om na 35 jaar met je partner te zijn, alleen te komen staan.
Ik zou zeggen probeer toch af en toe je hart bij iemand te luchten. Ik zeg tegenwoordig vaak: ik heb geen advies of hulp nodig maar ik zou graag even hardop uitspreken wat er in mijn hoofd omgaat. Dat kan al veel brengen.

Ik ben ook veel alleen omdat ik nu niet werk en mijn man wel fulltime. Vaak, als ik er mentaal de ruimte voor heb, zet ik een luisterboek of podcast aan en ga ik lekker creatief aan de slag. Dat kan wat afleiding bieden. Even verdwijnen in een luchtig verhaal.

Even bewegen, je lijf los schudden, kan helpen met de angstgevoelens. Je maakt daarmee als het ware ook wat stress los dus het kan soms ook wel wat emotie losmaken. Als je dat nog te spannend vindt, zou ik het eerder bij mild stretchen en rustig wandelen houden.
Beweging (kan ook poetsen, even de trap oplopen etc zijn) helpt in mijn ogen het beste. En frisse lucht en daglicht.

Het kan echt beter worden. Ik nam op mijn dieptepunt 4x 10 mg oxazepam per dag, daarnaast toen de antidepressiva opgestart.
De oxazepam heb ik in kleine stapjes uiteindelijk helemaal af kunnen bouwen omdat het niet meer nodig was.
Ik had enorme angstgedachten, zag overal gevaar en onveiligheid in. Dat is weg. Mijn lijf voelt zich nog niet altijd 100% veilig, maar mentaal weet ik dat er geen echte dreiging is. En dat maakt dat de lichamelijke onrust beter te verdragen is.
Als ik nu bedenk hoe ik er 2 jaar geleden bij zat als een gebroken, bang vogeltje, dan voelt dat echt als een ander persoon dan hoe ik me nu voel.

Je hebt ook therapie gehad dus je zal dit vast weten, maar: gedachten zijn echt niet waar. Angst is verschrikkelijk, maar het is eigenlijk niet reëel. Je zenuwstelsel is flink ontregeld en daarom ervaar je dit allemaal. En logisch he als je zoveel hebt meegemaakt!

Sterkte hoor en hopelijk heb je hier wat aan.

Hoi Y
Wat je schrijft over : bang en angstig vogeltje… herken ik.
Had best een zware overgang ,ben 66 jaar, nu soms nog opvliegers,en ging altijd maar door.
En dacht : het word zwaar na mijn man, maar dit…zal het nu allemaal pas loskomen. ? Is dat dan het zenuwstelsel of ?
En ik ben nooit alleen geweest, nooit bij stilgestaan!

Loop ook regelmatig met mijn hond,.ook praat ik wel met anderen,zeker als ik een huildag heb.
Het kan me dan zooooo aanvliegen,stilte…en niemand die even een arm om je heen doet,of zegt….komt wel weer goed! 🤷‍♀️

Begrijp nu wel : het is niet zomaar over weer. En dat blijkt wel !
Maar ben er zo slecht in ….geduld.? Wat is dat? Dus ja 🙈.
in de ochtend is het zwaar,alleen zijn, eten, niet ff kletsen of zo..,dus dan 5 mg oxazepan . Scherpe randjes weg, nou…je kent het wel!
Bedankt voor je bericht,en ook ik hoop dat het beter word,al zie ik dat nu nog niet🙏🤔

Geduld is echt het moeilijkste wat er is, herken dat heel erg! Ik geloof zelf wel dat het kan dat emoties en stress op een later moment eruit komen. Net als mensen die ziek worden wanneer ze vakantie hebben. Mijn psychiater heeft dat ook weleens gezegd.
Als je altijd maar doorgaat kan het er bijv uitkomen als je rustiger aan gaat doen. Weet niet of daar wetenschappelijk bewijs ofzo voor is, maar ik ervaar het zelf wel altijd zo.

Bijvoorbeeld: afgelopen maanden heb ik het heel druk gehad met de WIA procedure waardoor ik nu sinds een paar weken weer meer klachten ervaar en er komen nu weer emoties en vermoeidheid los. Heb moeten doorzetten in die periode en nu er weer rustiger vaarwater is, komt er weer vanalles in beweging.

En ik deed ook nooit echt veel dingen alleen. Altijd liefst samen met iemand op pad en dingen ondernemen. Dan is het zeker wennen om ineens veel alleen te zijn.
Niet helemaal vergelijkbaar met jouw verhaal natuurlijk maar ik begrijp wel heel goed dat je het lastig vindt.
Maar wat je zegt geduld hebben is moeilijk, je wilt je gewoon weer beter voelen..

Hoi Y

Gelukkig is het nu weer wat rustiger voor je met de WIA !
En hoefde je het niet alleen te doen. 💪🏼
Heb jij ook hobby’s?
Zit nu op de bank, tv aan, met me hond. En nu….🤔 het vliegt me aan (weer) wat een ramp…..laat de tranen lopen, accepteren denk ik dan maar.🤷‍♀️ maar….duizelig,wazig, wat een ramp kan dit zijn!
Dank je voor je bericht .

Ja ik heb leren haken en dat doe ik nu elke dag wel even. Tv kijken lukt mij niet goed, dan ben ik snel overprikkeld en afgeleid en wordt mijn lijf onrustig.
Ik heb allerlei creatieve hobby’s geprobeerd maar haken vind ik het leukst. Heel makkelijk te leren ook door filmpjes op Youtube bijvoorbeeld. En je hebt je hoofd erbij nodig dus ik ga er wel minder van piekeren.

Het schijnt ook goed voor de hersenen te zijn om met je handen bezig te zijn, dus ik kan het zeker aanraden.

Ik begrijp het helemaal het is echt verschrikkelijk naar! Al die rotklachten. Mijn psycholoog zei in t begin dat ik moest proberen er niet teveel op te focussen maar dat is haast niet te doen. Die klachten zijn zo aanwezig 😅.

Hoi Y

Is zeker niet te doen….niet focussen 🤷‍♀️heb nu ook weer angstgevoel,duizelig,piekeren…🙈word er niet goed van😟
Ik hou me wel bezig ,maar huilbui staat nader dan wat anders! Voel me ook trillerig van binnen. Heb tv aan, maar…..pfff lijkt wel kermis in mijn hoofd , waarom dan?
Haken doe ik ook wel, al kan ik het niet zo goed. Moet niet te ingewikkeld zijn.
Lukt jou het altijd om NIET te piekeren ?
Neem zo maar even 5 mg oxazepan…
Bedankt…..

Nee het lukt zeker niet altijd om niet te piekeren, op mindere dagen steekt dat weer wat meer de kop op. Dan ga ik gewoon even iets doen om mijn gedachten te verzetten en dan gaat het weer vanzelf over. Maar dat lukte in het begin totaal niet hoor, dat heeft echt tijd nodig

Hoi….ben ik weer 🙈
Mijn kinderen waren er vanmiddag, even weer huilbuiltje , dan heb ik aanspraak natuurlijk ,was even weer leuk,en daarna weer stil…….maar ja🤷‍♀️ was even weer blij.
Piekeren…daar zeg je wat. Heeft tijd nodig…maar…hoelang duurt zoiets dan? Ik leid me ook af met piekeren,ook tegen angstig zijn.
Maar zo geen geduld.! Ook mede doordat ik dan ff wat angstig of zo ben. Duizelig, vol hoofd, denken 🙈 alleenstaand nu…maar zo heftig,dat je nu zo ben / wordt. Ik hoop dat het niet lang duurt!
Nooi verwacht !
Dank je wel (weer) voor je antwoord 🙏 ik wil niet zeuren…maar blij met het berichtje !

Hoi ja ik heb echt heel diep gezeten voor toch een aantal maanden ik heb 5 maanden lang erg donkere gedachtes gehad en zelf dagen dat ik er niet meer wilde zijn enorme angste heel veel paniek aanvallen en enorm veel slapeloze nachten. Na 7 maanden werd het stilletjes aan wat beter bij mij . Ik heb veel Emdr gehad en slik supplementen . Ik zit nu 1,5 jaar thuis en het gaat veel beter maar ik ben er nog niet helemaal soms heb ik nog wel eens een rot dag maar dan weet ik dat ik mijn rust moet pakken en mijn gedachtens moet proberen te verzetten .

Hoi S

Dat is ook heftig…herken wel wat van jou.
Heb je ook A.d. of iets?

Bij mij is het echt het angstige,huilen zomaar ,alleen.. Duizend gedachten die door me hoofd gaan,en niet alles kan benoemen. Kermis in me hoofd etc. Heb hobby’s,dus Niet altijd,want als ik 5 mg oxazepan neem is het even weer rustiger. Verder doe ik ook de boodschappen en zo,huis schoonmaken, etc. Het is vooral het alleen zijn.geen aanspraak en zo. Heb wel 10 mg paroxetine,helpt wat…denk ik.
en als mijn kinderen of een kennis er even is,dan gaat het weer.dus ben ik afgeleid,dat helpt .

Dus zegt mijn huisarts nu: laten we overleggen bij de Psychiater of hij / zij een andere aanpak weet.🤷‍♀️ vraag dan aan hem of hij me gek vind…nee natuurlijk,maar soms heb je een andere A.d. nodig,
Kan geen kwaad.🙈
Misschien heb ik een verkeerd beeld van zo’ n arts, ben toch niet gek of zo!…denk ik dan. Maar wil deze strijd niet meer, : angstig,huilen, het is geen paniek of zo, en wil ook geen zombie worden….pfff of voor advies of zo
Ik ben niet de enige…maar het voelt zo !
Lees je !

Het is niet erg als er een psychiater bij gehaald wordt, dat kan je juist helpen. Ik heb ook eerst een half jaar zelf aangemodderd totdat de angst zo heftig werd dat ik via crisisdienst ook bij de psychiater kwam. Oxazepam kon ik afbouwen omdat ik AD (sertraline) kreeg die wat rust in mijn hoofd gaf. Een psychiater kan je hierin goed ondersteunen.

Ik had ontzettend veel weerstand tegen medicijnen, vond het doodeng en wilde er zsm van af om het op ‘eigen kracht’ te doen. Maar het is ook oke als je wel medicijnen neemt als vangnet. Dus er hoeft geen schaamte te zijn. Iedereen moet het zelf bepalen, er is geen goed of slecht.

Mijn ervaring is dat het met die AD destijds voor het eerst wat rustiger werd in mijn hoofd.
Je begint altijd met een lage dosering dus je wordt niet zomaar een zombie. En je kunt je bijwerkingen (als je die hebt) altijd bespreken met je behandelaar. En als de angst afneemt kun je ook altijd in overleg met je arts/psychiater stapsgewijs kijken of je wat kan afbouwen.

En nee je bent niet gek, dit kan iedereen overkomen helaas. Ik had ook nooit mentale problemen gehad, altijd overal goed doorheen gekomen. Dan is het wel schrikken als je ineens naar psychiaters en psychologen moet.

Denk vooral rustig na over wat voor jou goed voelt en weet dat er geen schaamte hoeft te zijn als je in de GGZ terechtkomt

Hey An , ik heb er voor gekozen om alles op een natuurlijke manier te doen om dat in mijn omgeving veel nare ervaringen heb gezien met AD . Toch twijfelde ik vele keren om het toch te gaan gebruiken maar uiteindelijk niet gedaan. Ik heb vreselijke dagen gehad maar heb het allemaal toegelaten het moest hoe dan ook uit mijn lijf heb maanden gehuild en geschreeuwd dat ik niet meer wilde maar heb goede hulp gehad van mijn psycholoog en met natuurlijke supplementen ben ik er langzaam boven op gekomen. Het was een zware weg met ups en downs maar gelukkig gaat het nu beter en tuurlijk als ik te veel doe heb ik ook nog lastige dagen maar dat gaat naar een dag of 2 weer over daar kon ik op het begin van mijn burn-out alleen nog maar van dromen. Het komt goed echt waar bij de een wat sneller als bij de andere iedereen heeft een ander proces . Liefs S

Zo fijn om zulke verhalen te lezen..

Hoi Y

Sertraline werkte bij mij niet,kon er niet tegen. Dus eerst paroxetine van 20mg, maar even later terug naar 10 mg, (echt zware hoofdpijn ervan ) ik hoop nog steeds dat die 10 mg paroxetine wel WAT doet. Zoals vandaag echt een k.t. Dag gehad,huilen ,alleen zijn, draaierig,slappe benen etc, dus vandaag 2x 5 mg genomen.🤷‍♀️nu is het weer rustiger. Maar …man, man…..echt in grote golven…dat je denkt ; ik verzuip in ellende 🙈
En morgen kan het zo weer / hoop ik beter gaan. Maar juist dat…ik zo moeilijk.
En wat je zegt : rustiger in me hoofd ,en wat luchtiger / minder angstig. Wil ik 🤷‍♀️misschien moet ik idd, iets meer oxazepan slikken nu ik zo ben. Het helpt wel om minder drukte in me hoofd te hebben dan.
De H,a . Zegt altrecht in Utrecht ,maar dan moet ik met de auto,en neem ik geen tablet daarvoor in…..hij zou overleggen met de psycholoog, moet ik nog horen .schaam me er ook niet echt voor,maar wil gewoon wat minder angstig zijn voor alles,en minder druk hoofd. Vangnet zou dan oxazepan zijn, ik denk maar zo: als je het niet meer nodig hebt, pak je ook geen tabletje lijkt me toch? Vind het fijn om hier over te praten !

@ S

Wat zijn die natuurlijke supplementen dan?
Hoelang duurt het nu van jou dan ?
Zoals je misschien wel gelezen hebt,is er veel gebeurd,en nu sinds kleine 8 maanden alleenstaande met mijn Hondje. Geeft me veel steun.al weet ze het niet echt ( pup 6 maanden) nooi alleen geweest.
Knap zoals je het doet💪🏼 ik hoop ook dat het ooit wel beter word, en hou me vast aan wat jullie zeggen….het komt goed,al voelde het vandaag zeker niet zo !
Nogmaals als je hier berichten krijgt ….dank je daarvoor…doet goed !

Hey An , de natuurlijke supplementen die ik gebruik zijn aanvullende vitamine en minerale die ik te kort kwam zoals magnesium , zink , jodium , visolie en ik slik saffraan als vervanger voor AD . Liefs S

@an hoe lang het bij mij uit eindelijk heeft geduurd dat ik echt uit die diepe dalen kwam dat heeft toch echt dik 8 maanden geduurd . Ik ben nu 1,5 jaar bezig en heb soms nog moeilijke momenten maar wel veel minder heftig als toen . Liefs S

Ik vraag mezelf ook heeeel vaak af of het nog ooit goed komt..
Zit al 2 jaar thuis. Jaren lang de stress onderdrukken en ineens was het daar..
Hier bijna dagelijks het gevoel van angst icm opgejaagd gevoel.
Emdr, cgt gehad.. medicatie..
Wanneer houdt dit op..

Hoi Leonie

Emdr heb ik gehad,maar zat toen zo in de stress met van alles dat het niet veel hielp.🤷‍♀️ en heb dan wel 10 mg paroxetine,het helpt wel wat…denk ik. 🤔 dus soms ,als het me echt aanvliegt neem ik 5 mg ,per dag ,dat helpt dan even. Soms drie dagen niet,en soms wel. Veel huilen heb ik ook,soms maar kort,en dan weer langer. Leuk vind ik het zeker ,maar kan geen knop omzetten …dus ja😥

Heb je ook medicatie?
Heb je wel hobby’s, afleiding, of woon je alleen?
Sinds 8 maanden alleen, dus pittig.en herken de angst….
Daarom vind ik dit forum ook een steun : je bent niet gek, anderen hebben het ook, en wat moet ik dan? Gewoon iemand om raad vragen of zo is goed !
Sterkte…ik lees je !

Hoi… Y, Leonie, anoniempje,Eef …etc

Hoe gaat het met jullie ?

Bezig houden,doe nu wat met haken ,om maar niet te piekeren. Lukt dus niet altijd🤷‍♀️ ook de feestdagen ,donker weer, vind ik moeilijk wel….
Zal toch niet alleen zijn hierin🤔 wat doen jullie dan ?

En de nodige huilbuien weer !
Lees jullie ?!

Hoi ,
Hoe moet je ,als je alleenstaande bent, 8 maanden nu, met het angstige omgaan? Heb hobby’s, heb tv aan, lees ook wel, . Ga wel ook naar buiten met me hondje,maar zit dus niet alleen maar op de bank !
Het vliegt me aan, het is dan niet echt een paniekaanval,angstig en droge mond,vol hoofd met van alles,wat er doorheen gaat,huilen dan ,draaierig, etc.
Niemand die wat zegt…..Kerst…..pfff ga de 1e kerstdag wel naar de familie,als je moet huilen zegt me zoon dat het niet erg is🙈 maar zie er zo tegenop ! Ene kant geen drukt willen,en andere kant wel. Pfff hoe gek is dat dan! Elke dag ook zomaar wel huilen,als ik ergens aan denk ook, dus zeggen kennis nu : ga dan niet denken…hoef je ook niet te huilen….🤷‍♀️😥 …afleiding 24/7 ?
Hoe dan ! ? Dan maar 5 mg oxazepan soms als het teveel word.

hoe doen jullie dat? Vast bedankt 😥

Beste Cor,

Zelf ben ik zo'n 9 jaar lang zwaar overspannen (of noem het burnout) geweest, dat is echt lang, ik heb de bodem zeker geraakt en jarenlang gedacht, hoe kom ik hier ooit uit. Mijn (mooie, leuke, energieke) leven is voorbij. Ik ben verder dan welke burnout ook geweest. Ik was een kasplantje. Alle klachten gehad die op dit hele lotgenoten site staan heb ik gehad en toch...nu...kan ik zeggen...heel voorzichtig...dat ik nagenoeg helemaal hersteld ben.

Weet: het brein is niet kapot, alleen ontregeld. Weet: fysiek mankeer je niets, de klachten zijn een gevolg van de ontregeling. Als de ontregeling ontregeld wordt, hersteld alles en ben je weer beter.

Ik heb geen medicatie gehad (achteraf ben ik daar blij om, maar kan ook niet beweren dat het me wellicht had kunnen helpen voor een periode🤷‍♂️).

Wat mij uiteindelijk vooral heeft geholpen is het meest saaie, maar ware antwoord, en dat is rust, rust, rust geven aan het brein. Maar dat is niet zo makkelijk als het overuren draait en van slag is. Dus je moet door een periode heen waarbij je wél veel rust (slapen, rusten vooral door dingen te doen met je handen) en prikkelarm leven, weinig mobiel, tv, computer, maar géén vooruitgang bemerkt, het is alsof de zon nog achter de wolken zit.
Telkens ging ik in zo'n periode toch weer teveel doen (omdat het zo saai en lang duurde, ik ontmoedigd raakte, me afvroeg of dit wel werkt), maar de laatste keer hield ik vol..en begon ik langzamerhand merkbaar steeds vaker te huilen...daar begon het herstel van het ontregelde brein...huilen en daar aan toe geven, net zolang (weken) totdat de mist in mijn hoofd heel langzaam verdween en daarmee ook het onregelde zenuwstelsel 'plat ging liggen' na jarenlange onrust in m'n lijf....en toen was ik erweer...ook al moest ik alles heel beperkt blijven doen voor een tijd lang.

Je kunt allerlei (burnout) cursussen doen , psychologen bezoeken (heb ik ook gedaan), meditatie, yoga, ademhalingsoefeningen doen, trainingen volgen, boeken lezen met 1001 tips etc.etc. Het geeft wel wat inzicht en soms ook, net zoals dit lezen, wat herkenning en daardoor vertrouwen, maar bottemline komt het hierop neer (is mijn ervaring):

neem rust voor je brein (ps. dus niet alleen op de bank hangen, wel bewegen, lichamelijke oefeningen, met je handen wat doen, creatief bezig zijn etc.)..net zolang totdat je ontregelde brein en zenuwstelsel weer terug zijn bij waar het was voordat je langzamerhand steeds meer ging doen dat je brein en lichaam aankunnen.

Het is een simpel eenvoudig (maar moeilijk uit te voeren) advies, maar het enige advies dat je werkelijk beter gaat maken bij 'opgebrand zijn'

Sterkte bij je herstel!

Hallo Cor/William
Het klopt helemaal wat William schrijft. Rust is de enige mogelijkheid om te herstellen. Ik vecht hier ook dagelijks mee want er moet geld verdiend worden waarvoor ik me vaak over mijn eigen grens heen ga. En ik weet dat het niet goed is maar toch doe ik het om te kunnen overleven in deze rare maatschappij.
Ik verlang ook zo naar de rust maar weet niet hoe ik het moet doen.
Sterkte A.K

De psycholoog kan er een andere diagnose/label aan hangen waardoor het wel vergoed wordt. Dat gebeurt vaak (psycholoog wil ook geld verdienen 😉).

Wat C zegt klopt inderdaad. Soms kan een huisarts een reden voor doorverwijzing bedenken (anders dan burn-out want dat wordt niet vergoed). In mijn geval werd een psycholoog geadviseerd door de arboarts. Dit krijg ik door mijn werkgever vergoed, daar ben ik heel blij mee. Soms kan dat een idee zijn, om te vragen naar die mogelijkheid. Anders had ik ook nooit een psycholoog kunnen betalen (ik ben alleenstaand).

Als burn-out niet wordt vergoed, wordt het dus ook niet erkend! En daar wordt IK nou pissig van.

Hoi J herkenbaar hoor ik zit nu 15 maanden in 1 burnout gaat nu redelijk eindelijk en heb heel veel angsten gehad nu af en toe ook hoor en je bent niet gek hoort erbij sterkte ook👍

Nee het is helemaal niet gek, een burn-out kan dingen in je lichaam en hersenen zo veranderen waardoor je meer piekert en minder kunt relativeren. Dat is dus ook een veelvoorkomend symptoom. Het leven ziet er ook nog eens opeens anders uit, opeens aan huis gekluisterd, weinig afleidingen (en bij mij opeens veel minder sociale contacten). Dat is ook even wennen. De praktijkondersteuner heeft mij meteen doorverwezen naar een psycholoog toen ik net in een burn-out kwam voor mijn angsten, dus misschien kun je daarover ook eens om advies vragen mocht je dat prettig vinden. Veel sterkte.

Helemaal eens met bovenstaande, het is je zenuwstelsel dat ontregeld is en deze klachten geeft. Hoewel het vaak zo voelt, gek wordt je zeker niet, het is je brein die een loopje met je neemt.

Hoe lang duurt deze fase?

Lang😵‍💫 ik heb het al een jaar en het sloopt een mens

Hoi J

Herken het zeker🙈 neem ,als het echt niet gaat 5 mg oxazepan, van de H.a. Niet ideaal…maar het helpt!

@anoniem , ben jij de zelfde die mij ook wel vaker antwoord / of vraag heeft gegeven? Weet nooit welke het is, er zijn meerdere “anoniem “🤷‍♀️
Lees het graag ! Blij met de steun hier !

Hoi J, ik herken wat je zegt. Ik begreep maanden na het begin van mijn burnout pas dat angst vaak ook een signaal van je lichaam is wat zegt: je doet teveel! Angstiger zijn tijdens burnout is normaal. Je amygdala is hyperactief (een stukje in je brein wat ook wel het angstcentrum genoemd kan worden).

Dus gedeeltelijk hoort het erbij, maar gedeeltelijk kan je het ook een beetje sturen. Ik merkte dat ik paniekaanvallen kreeg in t openbaar. Het leek wel pleinvrees en ik probeerde mezelf juist exposure therapy te geven door t toch elke x aan te gaan. Achteraf gezien was dat niet zo slim. Ik moest gewoon thuis gaan zitten en herstellen. Al die prikkels waren gewoon teveel.

Elke situatie is natuurlijk anders maar wat mij hielp is begrijpen dat angst bij burnout hoort, en dat routine en zeker in eerste fase thuis zitten en rusten ook helpt om met de angst om te gaan. Hoe beter ik me voel hoe minder al die angst en paniekklachten worden (ze zijn eigenlijk al grotendeels weg!)

Dus er is hoop, het komt goed met jou!

Hoi Harry, ik zit in hetzelfde schuitje als jij. 2,5 jaar bezig en nog steeds vast in fight or flight.
Er zijn wel momenten dat het wat beter gaat en de dalen worden steeds minder diep. Op dagen als vandaag (baaldag) vraag ik me ook echt af of er ooit nog verbetering komt. Andere dagen sta ik er weer positiever in.
Maar het is een lange adem he… (ironische woordkeus want ademen lukt ook niet zo goed).

Niet echt een reactie waar je wat aan hebt maar wou even laten weten dat ik je begrijp. Sterkte!

Hoi Harry en Y, ook ik ken dit gevoel maar al te goed. Wat een zwaar en ondankbaar proces is het toch. Iets waar we absoluut niet voor hebben gekozen maar wat we wel voor onze kiezen krijgen. Uiteindelijk zullen we denk ik moeten vertrouwen op het helende vermogen van ons lichaam, want het kan en zal echt beter worden. De angst dat het nooit meer beter wordt werkt alleen maar tegen, maar hoe je deze gedachten los kan laten weet ik ook niet goed. Mij helpt het vaak wel om mijn herstel te zien als een lijn en iedere dag te zien als een stapje verder op die lijn (en dus dichter bij beter worden). Sommige dagen zit je misschien in een ‘kuil in de weg’ en vervolgens loopt de weg weer langzaam wat omhoog.
@Y, je hebt mij al vaak geholpen met fijne inzichten en adviezen en je bent volgens mij een enorm sterke vrouw. Vergeet niet uit welk diep dal je bent geklommen en dat het echt tijd nodig heeft om daarvan te herstellen. Is er iets wat je vandaag zou kunnen doen om je maar 1% beter te voelen? Leg de lat laag voor jezelf en laat die shit gevoelens er maar zijn… misschien is morgen weer een betere dag ✨

Ik zit er een jaar in en idd ook de fight flight.
Ik mediteer me suf. Probeer gezond te eten en te slapen. Maar mn lichaam is helemaal kapot en doorgedraaid. Raar gevoel in hoofd ook..
Het is een klote ziekte. Ook snachts een oppervlakkige adrenaline ademhaling en dat doffe hoofd erbij. Ik mis hoe ik was. Zo klote als je verkeerd met stress omgaat.. volgens mij blijft mn lichaam in deze stand. Vind het wel fijn . Nou ik niet. Allang niet meer..kan wel huilen

Hoi Harry , Y, N
Sorry dat ik hier even wat neerzet🤷‍♀️

Ik haal hier ook veel steun uit de berichten,ook zeker van Y.
Woon alleen sinds 8 maanden,weduwe sinds net 2 jaar. Vind het angstig zijn, veel huilen, ook nu met de feestdagen, heel moeilijk.
Vol hoofd , overal tegenop zien, zoals bezoek ,leuk doen terwijl je stressig en angstig word.(Kerst) Mensen zien het niet aan je , dus soms 5 mg oxazepan dan. Huilen is ook vaak dagelijks even, piekeren , gaat van alles door je hoofd…….zo moe van! Vooral in de ochtend is het klote ! …..

Sterkte An. Ik leef met je mee. Op laten we elkaar hier wat steunen

Hoi Allen, ook ik heb dit al 2 en half jaar. Lijkt het iets beter te gaan en dan plop weer een stap terug. Ik ben net met ACT therapie begonnen. Best inspannend. En in die weken had ik ook nog iets anders waar ik graag naar toe wilde. Je wordt thuiszitten zo beu. Maar ik had er wel rekening mee gehouden dat het me zou kunnen opbreken, maar nu dat idd zo is, voelt dit toch echt weer K. Hoop dat het morgen met Kerst iets beter gaat. En dan idd maar een oxa nemen om met mijn kinderen en kleinkinderen toch wat te kunnen genieten. Jullie allemaal sterkte en fijn te weten dat ik niet de enige ben. Groet, Wilma

Lieve allemaal,
Allereerst fijne kerstdagen gewenst en alvast voor ons allen hopelijk een beter 2025!

N.: dankjewel voor je lieve woorden, ze raken me echt en geven weer wat steun. Zo fijn om te lezen dat anderen iets aan mijn reacties hebben. Ik vind het zo rot dat we soms allemaal het gevoel hebben het wiel zelf opnieuw uit te moeten vinden. Zelf ervaar ik ook veel steun aan berichten van anderen! Daarom blijf ik terugkeren naar het forum.
En An: ik merk aan je berichten dat je heel graag het goede wilt doen voor jezelf, dat vind ik knap! Het is een zoektocht en het is ontzettend zwaar, maar je doet je best en dat is meer dan genoeg.

Ik hoop dat jullie allemaal de komende dagen (weken) goed doorkomen. Vorig jaar had ik het zelf na de feestdagen weer even taai, dus dit jaar heb ik me voorgenomen extra lief voor mezelf te zijn en mezelf straks als t allemaal achter de rug is, lekker zoveel mogelijk te ontzien.

Voor nu allemaal het beste gewenst <3

Hoi allen

Heb een verschrikkelijke dag…moet zo naar familie met me kinderen…15 man. Maar heb nu al de hele ochtend : duizelig,angstig voor ? ,hartkloppingen,huilen ,bibberende benen..hoofdpijn etc.
Komt dit nu weer omdat ik me zo druk maak voor de kerst? Even op de bank gelegen, naar helpt niet. Ik wil niet de hele dag me zo voelen….help….hoe dan?
Dan maar oxazepan 5 mg ? Helpt me vaak om de randjes eraf te krijgen…,ben ik daar alleen in? Hoe gaan jullie ermee om? Wil ook niet de hele dag alleen zijn,dus vandaar .alleenstaande sinds 8 maanden🤷‍♀️
Vast bedankt

Hoi An, kan goed hoor dat dit komt omdat je je druk maakt. Ik ga zo ook naar mijn schoonfamilie en ondanks dat ik weet wat ik aankan, ben ik ook zenuwachtig. Het is ook gewoon niet leuk om diegene te zijn die eigenlijk niet fit genoeg is.

Ik zou echt zeggen push jezelf niet teveel, ga zo lang je zelf wil/kan. En je mag ervan balen he als het niet helemaal gaat zoals je wilt. Ik ga vanavond vast ook een potje janken omdat ik het jammer vind dat ik als enige eerder naar huis moet. Morgen weer een dag, overmorgen weer… en over een poosje denk je al helemaal niet meer aan vandaag. Sterkte en hopelijk kan je een klein beetje genieten.

Hoi An,

Heel herkenbaar. Ook net terug van kerst vieren met familie.

Van te voren al druk maken kan het wel, enzovoort. Maar ik ben / we zijn wel gegaan.

Ik zit ruim een jaar nu overprikkeld/burnout thuis. Vorig jaar zat ik er als een zombie bij met kerst, nu toch aanzienlijk beter.

Maar wel enorm overprikkeld, ondanks oordopjes en optijd weggaan ivb onze jonge kinderen ( ook een lekkere prikkelbron trouwens ;).

Hier heb ik weer 2 a 3 dagen flink last van. Maar dat is dan zo, al praat ik morgen waarschijnlijk wel anders.

Ik hoop dat het bij jou een beetje gegaan is, het is allemaal wat he, ik kan me heel goed voorstellen hoe je je voelt.

Wat voor mij heel zwaar is zijn de angstaanvallen/paniek, bij de gedachte komt het wel weer goed enz je kent het wel.

De gekste gedachten vliegen voorbij, denk ook wel eens goh wat knap dat je 't kan bedenken ;).

Zet m op, sterkte!

Hoi Gert en Y

@Y Nou….heb het weer gedaan ! Weliswaar met 5 mg oxazepan,maar heb het gedaan. Nu doodop ,net weer thuis.
Het ging redelijk voor mij!

Ik zal eraan denken : volgende dag beter
Kleine huilbui en wat stil zelf, maar de meesten zagen het niet geloof ik! Die waren te druk met kletsen….🥲

@ Gert , wat je zegt …de angst voor ? Red ik het wel, drukte, angstig….is een verschrikking, maar toch gegaan.💪🏼anderen snappen het niet, voel me dan ook zo dom ! Jonge kinderen krijg je ook veel prikkels van lijkt me
Maar als je vroeg naar huis kan door de kids,is dat wel weer een + toch?
Gekke gedachten zijn op zo’n moment heel erg….ik ken dit zeker.

Ben blij dat ik hier niet de enige in ben die het nu zwaar vind. Ben 66 jaar ,en dit heb ik nooit verwacht. Maar heel blij met de berichtjes dat ik er. Niet alleen voor sta. Qua gevoel met dit.
Ben dus wel blij met jullie, omdat jullie het snappen !
Bedankt …en lees jullie graag ,

Nou An en Gert, we mogen trots op onszelf zijn! Ik ben ook maar 2 uurtjes gebleven, grote gezellige schoonfamilie met veel (kleine) kids dus qua prikkels was het op den duur genoeg. Maar heb wel echt kunnen genieten. Wat Gert zegt herken ik ook: het ging al beduidend beter dan vorig jaar. En het jaar daarvoor moest ik het overslaan dus zo zie je maar: vooruitgang. Van dag tot dag zie je het vaak niet, maar op lange termijn is het er zeker.

@An, als je nu de komende dagen wat meer klachten hebt dan weet je hoe het kan komen. Hopelijk stelt dat je dan wat gerust.

Fijn om te lezen dat het toch allemaal vrij positief was, ondanks de omstandigheden :)

Nou, jullie zijn niet de enigen idd hoor, ik heb me vooraf ook al dagen lang druk gemaakt over de kerst, dit heeft gewoon te maken met het feit dat je zenuwstelsel ontregeld is.

Ik heb het uiteindelijk 4 uur vol kunnen houden, maar heb wel zwaar vals gespeeld met 10 mg Oxazepam en zelfs een tramadol pijnstiller tegen mijn eeuwige hoofdpijn. 🙈

Vandaag voel ik me idd slecht, maar heb geen activiteiten vandaag, dus probeer heel rustig weer een beetje bij te komen…..

Sterkte allemaal 🙏

Hoi An en Y,

We mogen zeker trots zijn. Zijn wel gegaan, weer een overwinning.

Fijn dat het bij jullie ook gelukt is, ondanks de vermoeidheid en overprikkeling.

Ja An, dat is dan wel weer een voordeel, haha. We kunnen optijd weg. Al met al 3 uurtjes geweest.

Klopt Y, dat is weer een plus ten opzichte van vorig jaar. Vandaag zoals verwacht niet goed, onrustig geslapen, veel gedachten, meer emotioneel.

Maar ik weet waar het van komt.

Zeker An, ik snap dat, je zoekt houvast, her en erkenning, mensen die je begrijpen. Dat heb ik ook, en Y en vele anderen, wellicht, ook.

Is heel normaal. Ik heb een heel gezin en familie om mee heen, maar toch voel je je soms alleen en niet begrepen.

Ik durf het ook niet altijd te zeggen, bang m'n vrouw teleur te stellen of ongerust te maken, terwijl dat iets is wat ik zelf denk niet zo is.

Voor vandaag iedereen een fijne 2e kerstdag.

Groetjes Gert

Hoi Gert

Ik heb dat vandaag ook weer, moe ,huilerig, emotioneel,alleen zijn weer…..
Ook niet veel zin in iets, op de bank hangen zeg maar.
Druk hoofd, kermis in me hoofd🤷‍♀️.
Ga zo maar spelletje doen,of lezen. Of zo.

Maar als je een groot gezin hebt, is afleiding goed,maar niet altijd.(te druk om je heen ) dat zal je vrouw ook weten. Heb je dan een hobby? Of zo?

🙈Het angstgevoel komt ook zomaar opzetten,ff huilbui ,en weer door. Zo raar. Dus dan even naar buiten met de hond,maar niet de hele dag toch!
Ik hoop dat je deze dag ook weer snel door kom…..ik lees je 🙏

Hallo An,

Het is heel begrijpelijk na zo'n dag als gister, hier is het niet anders.

Klopt, maar vaak is het ook teveel, het is erg lastig om rust te vinden / te pakken. Er gebeurd altijd wel wat.

Ik zoek het meer buitenshuis, sporten, wandelen, als dat lukt. Helpt wel, ook om van je nare gedachten af te komen op dat moment.

Dat heb ik ook, zo is het er niet, en dat heb je niet door omdat je niet in het hier en nu leeft, en zo is het er ineens, erg lastig.

Daar gaan we vanuit, hoop ik voor jou ook.

Uiteindelijk komt het wel goed denk ik, maar dat kost heel veel tijd..

Groetjes Gert

Hallo A,

Goed dat je toch bent geweest. Noem het geen valsspelen, noem het voorzorgsmaatregelen ;).

Lekker rustig bijkomen vandaag.

Groetjes

Hallo Allen, ook ik heb vals gespeeld op 1e Kerstdag om kerst met mijn gezin(kinderen en kleinkinderen) samen te zijn. Ik heb ook oxazepam genomen. Haalt de scherpe kantjes ervan af en kon er zo toch meer van genieten. Ook al hoefde ik niets te doen gelukkig. Wel op tijd naar huis. Maar vandaag niets gedaan, geen fut en zin. En maak me maar geen illusie dat het morgen al weer beter zal gaan.
An. ik lees dat jij 66 bent. Ik ben 67. Ik heb het 8 jaar geleden ook gehad, maar nu lastiger. Soms denk ik wel eens omdat ik niet meer zo heel jong ben, het allemaal langer nodig heeft om te herstellen. Heb jij dat ook?
Sterkte allemaal met het bijkomen!
Groeten, W.

Hoi W.
Ik heb dat angstige, vaak ook in de ochtend 🤷‍♀️ben natuurlijk alleen,dus niks te kletsen.dan .wel mij. Hondje uitlaten en zo, maar dat zenuwachtige of zo ,puddingbenen ,zeggen ze dan, is ook niet leuk. Zeker als ik nog naar de winkel moet,neem ik dan soms 5 mg oxazepan,dat helpt me dan net . Ik weet dat ik uit moet kijken daarmee,maar pfff. Neem er nooit meer dan ( 2x5 mg op een dag,en soms ook paar dagen niet….dus ach….

Lijkt idd. Dat je naar mate je ouder word,meer tijd nodig hebt.maar ja….je kan er toch niks aan doen. Was je 8 jaar geleden overspannen of zo dan? Heb je dan antidepressiva of zo ? Of is het zonder iets overgegaan? Neem je ook geregeld oxazepan voor de rust in je hoofd,en of angstig zijn?

Ik heb vaak korte huilbuien,vind het niet leuk omdat het zomaar kan opzetten. Mijn vriendin zegt dan : waarom moet je huilen,dat kan je wegdrukken,dat is een keuze. ..nou…ik kan dat niet ! Voel me dan zo 🙈.mijn kinderen zeggen dan: laat maar lopen….vind dit echt niet leuk ! Als ik hier zo lees ,hebben anderen daar minder last van. Waarom ik dan zoveel? Piekeren daarover weer. Sinds 8 maanden in dit huis,maar. Tjonge……heftig. Dit hebben we weer gehad….
Lees je graag !

Hoi An, in 2010 zelfde klachten gehad, werd als angst paniek stoornis gezien, dus alles tussen mijn oren. Ben anti depressiva gaan gebruiken. Mijn was toen ruim 1 jaar geleden overleden. Daar toen wel met een psycholoog gesprekken over gehad. Toen ook af en toe 10mg oxazepam gebruik op hun aanraden. Is op een gegeven moment weer beter gegaan. Achteraf had ik toen op mijn werk meer verantwoordelijkheid gekregen. En denk dat de angst toen een symptoom van overspannen was. In 2014 was ik bijna gestopt met AD en naar een nieuwe werkplek. Weer dezelfde klachten, weer alleen tussen mij oren gezocht. Meer naar depressie kant deze keer. Weer AD en oxa en schematherapie deze keer. Na ongeveer 1,5 jaar wel weer oké. Ging nu langere tijd goed. Tot 2022 na corona weer dezelfde klachten. Nu wel als BO gezien.Ws te enthousiast teveel weer gewild. Met veel spanning toch door gezet naar een coach via het werk, maar was te snel en teveel, werd erger. Toen toch weer via de HA naar andere hulp, maar hoe ik ook probeerde uit te leggen, dat mijn lichaam ontregeld is. Kwamen ze weer met angst stoornis en traumatisch verleden. Daar ga je dan toch een soort in geloven. Tot pas geleden eindelijk een psychiater eindelijk zei: Dat is een ontregeld zenuwstelsel. En vooral rust,rust,rust! (Zie verhaal van Eric) En naar de psychosomatische fysio voor ademhaling. Als ik nu echt ergens heen wil gebruik ik een oxa of als ik smorgens erg veel spanning voel eentje. En begin nu echt te denken dat heeel weinig doen en vervelen het beste is. Wat best lastig is.Als ik langer ergens geweest ben of wat doe, dan krijg ik weer meer klachten. Groeten en sterkte! W.

Oeps, lang verhaal geworden, w.

Hoi W.

Nou…dan heb je ook veel moeten doorstaan. !
Maar je hebt nu nog wel AD. en soms Oxazepan ?

Dat heb ik dus ook met 10 mg.paroxetine ,haalt niet alles weg,…maar ja ,soms even 5 mg oxazepan.
Mijn man is nu , 8 december 2 jaar weg, altijd (35 jaar ) samen geweest,àlles afwikkelen,en nu 8 maanden in een klein huisje.alleen zijn. Het is een ramp, sommige dagen gaat het ,maar soms angstig,en veel huilen. Piekeren, moe en geen zin in iets.heb wel hobby’s.
Ik gebruik in de ochtend als ik al gespannen ben,ook 5 mg oxazepan. Het is niet anders🤷‍♀️
Ontregeld zenuwstelsel,betekent dat dat je teveel op je bordje hebt/ had ? En te lang doorgelopen hebt?
Lees je weer ?!

Hoi An., google maar eens op ontregeld zenuwstelsel.
Vaak idd door te veel stress, waardoor je lichaam "aan" blijft staan, ook als er niets is.
Gr, W.

Hoi W.

Heb het gezien…en wat een ellende. Komt nooit meer goed….dat zit ook in me hoofd. Zeker de ochtenden. / middag.
Korte huilbuien, onrustig, wat wazig zien, duizelig 🤷‍♀️

Sta begin januari weer voor ct-scan,en de uitslag daarvan….kan nu al in de stress schieten,al voel ik me wel goed! Angst voor…
Rook wel iets, sigaretten..schuldig voelen🙈

“Aan staan” hoelang dan ?…..hou me zo rustig mogelijk, maar….
Gr.

Herkenbaar, ochtenden zijn vreselijk.
Naar wat ik begrepen heb is in de ochtend je cortisol op zijn hoogst, waardoor je dus extra onrust, spanning en negativiteit ervaart….

Om het nog maar niet te hebben over de fight flight. De adrenaline ademhaling. De algehele.malaise. het hele.lichaam.uit balans.
Wie is hier ooit uitgekomen?

Sterkte!
Zie verhaal 1534 van Eric.
Groetjes een Medelotgenoot

De meeste mensen hebben hier in gezeten en dit zo ervaren in het begin van de burn out. Waarschijnlijk allemaal met de gedachte van dit komt nooit meer goed, ik kan me niet voorstellen ooit te herstellen, of ooit weer te kunnen werken, op een dag opstaan en me goed voelen, of ooit weer te kunnen genieten van iets. Toch is een burn out tijdelijk, mits je aan jezelf werkt. Veel rust neemt en naar je lichaam leert luisteren.

En dan komt er de ellende nog bij van bedrijfsartsen en de belachelijke werkwijzes van uitkeringsinstanties. Als ik niet al uitgeput was dan nu wel. WIA, toeslag, bijstand en WW. En oh ja, u kunt wel weer gedeeltelijk aan het werk hoor.

Dat is hoe het gaat. Met ups en downs. Helaas is herstel geen linear proces. Hou je vast aan de dagen en momenten dat je je wél lekker(der) voelt of iets meer energie hebt. En weet dat er ook mindere dagen zullen zijn. Dat is onvermijdelijk, het hoort erbij.

Hoi Dave, heel herkenbaar.

Voor mij ook erg lastig.

De goede dagen geven je hoop en laten je denken, ik ben d'r weer.

Afgelopen zaterdag en zondag had ik zulke dagen. Ma en di erg naar. Vandaag weer iets beter.

Het probleem is alleen dat je sneller went aan de goede dan aan de slechte dagen ;).

Ik denk dat ik op die momenten ook teveel doe.

Het komt goed. Groetjes Gert

Heel herkenbaar. Heb soms goede weken en dan weer hele depressieve weken. Het heeft mij geholpen om mijn nare gedachtes (bijv het hoeft van mij niet meer of ik haat alles/iedereen) te zien als een symptoom. Net als hoofdpijn of een andere klacht. Het is een symptoom van dat je lichaam gewoon nog niet helemaal hersteld is/zich niet lekker voelt. Dus ik bén niet die nare gedachten en ze zullen met de tijd ook weer verminderen/weggaan. Focussen op je in je lichaam fijner/veiliger voelen zorgt ook dat die gedachtes beter worden.

Ik hoop het zo erg. Ze zeggen hierboven ook dat het aangeeft dat je bijna hersteld ben ik hoop dat dat het is

Dit hoort erbij. Go with the flow! Ik probeer op slechte dagen te relativeren en "om te denken": focus op de vooruitgang, dus op de goede dagen. Aan elke slechte dag komt weer een einde, kun je dan weer achter je laten...

Zo probeer ik er ook mee om te gaan. Alleen dat neerslachtige moet ook ophouden toch? Ik zit er momenteel 7 in, de ene dag beter dan de ander en zeker een groot verschil met het begin. Maar het blijft enorm lastig

Aanvulling in diezelfde post over mijn gevoel er nooit meer uit te komen, dit is t voor de rest van mijn leven. Al die gedachten gaan weg, heus.

Het idee en gevoel er nooit meer uit te komen, is heel herkenbaar. Ik heb zelfs een moment gehad dat ik dacht dat het leven geen zin meer had, wat doe ik hier nog als iedereen om mij heen doorgaat. Direct heb ik mijn psycholoog, familie en vriendenkring van deze gedachte op de hoogte gebracht. Het is niet zo dat ik daadwerkelijk een einde wilde maken aan mijn leven, maar ik schrok wel van deze gedachte. Uitspreken van deze gedachte naar mijn dierbare, behalve mijn dochter uiteraard, heeft lucht gegeven. Ik ben geen persoon die makkelijk hulp vraagt, maar doe het alsjeblieft. Je bent sterk als je hulp vraagt. Let erop om van beter worden niet weer een opgave, werk te maken, dat is ook niet helpend. Accepteren dat het nu zo is, lastig hoor, maar echt essentieel. Rust, slapen (lastig in t begin), op de bank liggen, vervelen en dat bewust zijn, beetje bewegen en eraan toegeven. Pas toen dit mij lukte, voelde ik langzaam meer energie. Ik wandel, zwem en roei nu weer rustig aan en dit geeft vertrouwen . Ga na elke activiteit rusten, dikke siësta om te merken weer verfrist wakker te worden. Blij weer met de dag. Morgen zie ik wel weer verder.

"Als je minder denkt, kun je veel meer dan je dacht "

Hou vol lieve mensen, het komt goed ! xxx

Hallo Erik,

Wat fijn om te horen dat je weer beter bent geworden.
Werk jij inmiddels ook al weer, of wordt dat de volgende stap?

En die rustmomenten die jij noemt, luisterde je dan een muziekje of een podcast ofzo, of echt volledige stilte?

Want ik merk namelijk dat mijn hoofd doorslaat in piekeren als het volledig stil is…

En heb jij ook veel yoga/ mediteren/ etc gedaan, of gewoon puur alleen maar aan t rusten geweest?

Bedankt voor je antwoord alvast….

Heel fijn om te horen Eric, ik ben heel blij voor je en het stemt me hoopvol.

Fijne dag vandaag. Groetjes Gert

Wat een fijn bericht! Fijn voor jou Eric!
En dit bericht geeft weer hoop!
Geniet ervan Eric en bedankt voor het delen.
Groetjes een medelotgenoot

Ik werk niet, zit in de WIA. Heb vreselijke moeite gehad om ook dat te accepteren. Vrijwilligerswerk geprobeerd, want ik moest erbij horen. Werken, functioneren.
Uiteindelijk rust en ruimte om mij heen kunnen creëren, duurzaam herstel als enige inzet. Dan pas kan ik weer denken aan werk.

In t begin luisterde ik naar rustige muziek, ook omdat ik veel piekerde. Maar uiteindelijk komt het lichaam en het hoofd alleen tot rust als je NIETS doet. Liggen op de bank, met je ogen dicht. Heel lastig in t begin !!

Yin yoga nidra heeft mij ondersteund bij het bewust worden van mijn gedachten, mijn gedachtestroom. Ik mediteer 's ochtends en 's avonds. Ik heb veel ademwerk gedaan. Goed leren ademen, door je neus. Je middenrif gebruiken, dat is je grote ademhalingsspier. Nu kijk ik uit naar de momenten van meditatie en ervaar ik veel meer rust.

Dit is mijn weg, mijn proces van bewustwording en rust vinden. Probeer jezelf niet teveel in de weg te zitten, heel lastig allemaal !!

Maar het komt allemaal goed.

Dankje, Eric. Soms word je er inderdaad moedeloos van. Ik wil zo graag van mijn duizelingen af. Mijn (ex) manager gaf me nota bene de beste tip: hij zei je wil zo veel, en ook zo veel niet (symptomen), het enige wat je kunt doen is: accepteren. De hakken uit het zand.
Laat dat nu ook het moeilijkste zijn, om te doen.
Maar het geeft wel de meeste rust, als het lukt.

Zodra ik weer een beetje energie terug voel, ga ik het als een idioot uitgeven. Proberen even te leven als vanouds, even proeven aan een normaal bestaan. Even weer energie voor een hobby die al maanden stil ligt.
Maar terug naar oud dat gaat helemaal niet. Dat heeft me gebracht waar ik nu ben. Ook een lastige om te accepteren.
Dus vaak weer de deksel op de neus.
Met energie wordt ook geregeld mijn hoofd heel druk, hebben jullie dat ook?

Ik ben ook dikke 2 jaar onderweg. Net in de WIA. (Traject vol stress)
Ik wil zo veel, maar kan weinig. Het hele gezin lijdt eronder. Oók als ik mijn grens overga om hen tegemoet te komen. Zo lastig.

Ik heb ook een diagnose ASS erbij gekregen, en ik zit (te) veel in mijn hoofd, ik probeer het cognitief op te lossen, zoek veel informatie op.
Ik heb moeite mijn grenzen aan te voelen. En ook, als ik ze al voel, ernaar te handelen.

De laatste tijd helpt yoga om uit het hoofd te komen. Dat ontspant. Vaak is er ook een kleine meditatie bij. Heerlijk. Ik weet al jaren dat meditatie mij goed doet, maar toch blijft het lastig een goede effectieve manier en plek ervoor te vinden. Vaak doe ik een meditatie liggend, begeleid (Spotify), maar dat haalt het niet bij het effect van gewoon zitten en jezelf begeleiden. En dan echt even de stilte te ervaren, al is het maar 2 seconden. Welke techniek gebruik jij?
Yoga komt voor mij het dichtste bij meditatie, omdat je er zo van in het hier en nu komt.

Rustige muziek draai ik ook heel veel en vaak. Maar écht rustig. Ik heb er ook stukjes tussen met alleen regengeluid, en die vallen niet eens zo heel erg op 😅

Bij mij komt de echte ontspanning nog even niet. De duurzame, die onder je huid gaat zitten. Ik heb nog veel zorgen en angsten, bijna dagelijks. En symptomen, echt de gekste dingen. Maar ook alweer anderhalve maand geen Oxazepam gehad.

Ik hoop vanaf januari weer in een ritme te komen. Ik ga wel 2 ochtenden in de week naar een tuinderij, al een half jaar, waar ik op mijn eigen tempo en voorwaarden mag meehelpen/werken. Ik heb daarvoor een indicatie van de gemeente gekregen, via het buurtteam. Dat is wel een uitdaging, ik ga al snel weer "rennen" en me te veel inzetten. En ook daar voel ik mij grenzen niet goed aan. Maar het is een prachtige omgeving. Een oefentuin. Lekker buiten.

Ik heb het vooralsnog niet lastig met de WIA. Verbazend, maar wel fijn. Ik vind het wel soms een beetje vreemd qua identiteit, wie ben ik eigenlijk als ik geen baan meer heb?

Uhm ik vergeet dus telkens mijn naam erbij te zetten, omdat je op dit forum niet bent ingelogd. BrandUit dus ⬆️

Wat goed om te horen Eric dat het beter gaat met jou ik zit nu 16 maanden in een burnout valt niet mee heb ook wel redelijke dagen en dan weer terugval en mediteer nu veel yoga nindra tithaanse muziek rustgevend met de fluit en de natuur op de achtergrond wandelen met de hond en nog geen zin in mijn hobby tekenen ik pieker ergggg veel denk dan aan de vele ziektes pfffff en voel van alles en ga veel op de bank liggen rusten ik hoop dat ik ooit weer eens mezelf kan zijn en dat ik er ook weer ben voor andere mensen doe wel vrijwilligers werk bij de Zonnebloem maar blij voor jou en iedereen sterkte met alles 👍

Hoi BrandUit,

Ik zou graag met je delen wat en hoe ik het allemaal doe, het uit willen schreeuwen wat helpt en niet helpt. Maar omstandigheden en persoonlijke aard zijn van invloed op je eigen herstel.

Radicale acceptatie en veel rust, rust en rust. Afgewisseld met gedoseerd, bewegen. Creëer je momenten van rust. Voel wat je gedachten/ angsten met je lichaam doen. Probeer dan diep in te ademen een aantal keer en word je bewust van je ademhaling. Ga je ademhaling tellen en laat de angst/ gedachten gaan. Durven te voelen was een openbaring voor mij. De focus op de ademhaling een manier van omgaan met deze gevoelens. En bewustwording, wie ben ik nu eigenlijk. Loodzware maar, voor mij noodzakelijke reis.

Hou vol iedereen, het komt goed xxx

Hallo Eric,

Fijn om te horen dat er vooruitgang in zit.
Heb jij ook met een psycholoog gesproken, en weet jij of dit verlangd wordt bij je WIA aanvraag?

Sterkte allen! 🙏

Hallo Eric,

Wat een fijn bericht om even te lezen. Ik ben wel benieuwd of je weer aan het werk bent. Zo niet, hoe heb je het voor elkaar gekregen om de tijd te krijgen om te herstellen? Bij mij ligt er namelijk veel druk op de reïntegratie, terwijl ik zelf aanvoel dat ik de rust nodig heb die jij beschrijft.

Bedankt voor het delen Eric! Fijne bevestiging dat dit de juiste methode is

PS2: echt super waardevol deze info, moet er bijna traantje van laten! Ben hoopvol en blij voor jou dat je de goede kant opgaat

En Een shoutout aan deze website, waar we onze ervaringen en tips kunnen delen met elkaar! Heel waardevol, dank daarvoor 🙏🏼☺️
Dat het nog zo lang mogelijk mag blijven bestaan zodat we elkaar kunnen blijven helpen. Iedereen verdient een gezond en gelukkig leven! Ook aan iedereen bedankt voor alle tips en ervaringen! ☺️🙏🏼

Hallo Cor,

Hoe lang gebruik jij de AD inmiddels?
Ik ben zelf bezig met Escitalopram op te bouwen, zit nu op 5,5 week ongeveer, maar merk ook nog niet heel veel verbetering, maar heb wel veel bijwerkingen.

Ik las wel eens ergens dat het soms ook 2 tot 3 maanden kan duren voordat je echt verbetering merkt, dus ik ga nog even doorzetten…

Ik heb geen anti dep. Heb een keer een week. Of twee gebruikt maar door bijwerkingen gestopt. Maar nu zonder is het ook een ramp.
Mega hoofdpijnen. Druk op hoofd. Etc.
Het voelt gewoon kapot voor altijd.
Wat zijn ervaringen van andere mensen hier?
Ik zit nu een jaar in de shit.
Ik mis het normaal zijn enorm..
Ik weet niet eens meer hoe dat aanvoelt.

Ik denk echt dat als je begint met je lichaam aanvoelen en rust pakt en je zenuwstelsel reguleert op dagelijkse basis je echt stapjes vooruit gaat.

Hoi A. Hoe zwaar burnout ben jij? Qua klachten? Hoe hard neer gegaan?

Als ik je verhaal zo lees zou ik je het boek ‘de burn-out reset’ willen aanbevelen. Hierin las ik o.a. dat therapie pas zin kan hebben als je lijf meer tot rust is gekomen. Ik denk dat het bij jou nu juist teveel onrust zou geven als ik je klachten lees.
In het boek staan per fases tips die mij tot nu toe wel hebben geholpen. Ik ben er ook nog lang niet, maar slaap inmiddels wel weer redelijk goed en heb op sommige dagen wat minder onrust. Dus als positief: het wordt zeker beter! Maar vooral accepteren dat je lichaam en geest heel veel rust nodig hebben, en vooral even niets moeten. Dan pas gaat er ruimte ontstaan voor herstel.
Wie weet heb je er wat aan, sterkte met alles!

Bedankt voor je reactie @G! Wat fijn dat het ietsje beter gaat, dat geeft mij ook hoop! Dat niks moeten is nog lastig met een omgeving die vind dat ik vanalles moet. Maar goede tips dankjewel

Dat kan ik me goed voorstellen hoor, de omgeving begrijpt het vaak ook niet meteen en daardoor kun je (had ik eerst in ieder geval nog wel veel) nog aan allerlei verwachtingen willen voldoen. Maar dat gaat gewoon even niet. Je lichaam zegt het gewoon eigenlijk al zelf. Proberen te accepteren en blijven vertrouwen dat het goed komt. Herstel kost tijd en je hebt vaak al maanden tot jaren roofbouw gepleegd, dat is niet zomaar hersteld (helaas) ;)
En graag gedaan hoor!

Hoi Ella,
Zo te lezen zit je nu heel diep, net als ik twee jaar geleden. Mijn psycholoog snapte dat ik lange gesprekken niet aan kon. Ik had twee keer per maand n gesprek van 30 min. Daar moest ik dan de rest vd dag van bijkomen. Het komt echt weer goed, geloof me! Maar de kunst is juist dingen te LATEN en niet te doen. Ik heb de eerste 5 mnd heel veel gerust op de bank, tussendoor deed ik wat kleine dingetjes in mn huishouden. Na die eerste 5 mnd kreeg ik weer wat meer energie. Nu, na 2 jaar (aanloop naar burnout van 7-8 jaar gehad!) ben ik er nog niet maar het gaat echt stukken beter. Kan weer paar uurtjes per week werken naast t huishouden maar doe t nog steeds rustig aan.
Acceptatie van je huidige situatie is heel belangrijk, dat is dus ook n proces.
Het herstel gaat echt met mini stapjes maar je zult zien dat als je eenmaal in een stijgende lijn zit, je lijf dat herstel ook oppakt. Voor nu moet je echt zo min mogelijk doen want je lijf en hoofd willen alleen maar rust.

Heeft u ook dat doffe hoofd? Wordt er gek van. Verdwijnt ook maar niet. Ik heb een mri gedaan maar kwam niks uit. Ik weet niet eens meer hoe normaal aanvoelt .

Hoi g
Ik heb het boek gisteren ook besteld ben heel benieuwd of het me wat gaat helpen. Zit nu 1.5jaar in een burnout. En 't gaat echt wel beter al maar blijf nog zoveel spanning in m.n lijf houden de ene dag meer als de andere. Hoop uit dit boek nog wat te leren. En harry een dof zwaar hoofd heb ik ook helaas. Merk wel als ik meer spanning heb heb ik daar ook meer last van. Als ik een goede dag heb voel ik dat ook minder.

Hoi Ella, ik ben in het begin ook op aanraden van mijn omgeving op mijn tandvlees naar een coach gegaan. Had nog geopperd even te wachten, maar nee moest het toch maar doen. Achteraf denk ik dat het me alleen maar tegen heeft gewerkt en nu na ruim 2 jaar worstel ik er nog mee. Maar ieder geval is anders. Sterkte ermee!

Ik herken ook wel iets hierin. Ik ben nog niet zo lang thuis, maar de druk van (snel) moeten herstellen voel ik ook al. Maar in mijn hoofd werkt dat precies verkeerd. Ik ben nog in de fase van "ontspanning vinden" (is al héél moeilijk) en ik moet echt nog veel uithuilen ofzo...
Sterkte en succes! Ik kijk mee hier.
Lieve groet, een andere W

Als je zo diep zit dat een gesprek teveel is (Ive been there) raad ik je aan om voorlopig alleen te focussen op rusten, juist geen actie ondernemen. Energiereserve opbouwen. Dus liggen zonder prikkels, meditatie, yoga nidra, beetje bewegen als dat kan, yin yoga, binaural beats luisteren (zijn kalmerend). En je overgeven. Je wil juist nu vast graag hulp en actie maar je hebt er de belastbaarheid nog niet voor. Ga liggen, ga zeer rustig aan doen, en dan merk je dat het elke weer ietsje beter zal gaan. Als je een lichaamsgerichte therapeut in je buurt hebt zou ik dat aanraden, daar hoef je niet veel te praten. Zij kunnen je met zeer zachte oefeningen/co regulatie helpen om meer veiligheid en rust in dat systeem te krijgen (althans in mijn ervaring)

En qua hoop: het wordt echt beter. Luister naar je lijf en niet haasten. As je je herstel wil versnellen moet je juist vertragen. Als therapie teveel is dan is dat ff zo. Stap 1 is bijkomen, rust, veiligheid. Daarna kan je aan je patronen/gedrag werken wat je heeft opgebrand, met een therapeut

O en laat je niet te gek maken door advies van anderen, zeker niet als zij zelf nooit een BO hebben gehad… je hebt je eigen kompas. Je gaat leren te luisteren naar de signalen van je lichaam en die te eren.

Hoi Anoniem

Heb de verhalen gelezen, en vraag me af : leer je dan accepteren omdat ik veel moet huilen ,angstig duizelig, alleenstaande ben sinds 8 maanden.. ?
Zo is het redelijk,en zo een huilbui in de winkel wat geen uur duurt,maar minuten.ik voel het ook aan,
Laten gebeuren? Is dat dan accepteren? Nooit zo geweest..en heb zeker veel meegemaakt ! Lees graag je bericht !
Hopeloos voel ik me zeker…

Hoi Chantal,

Ik zit met hetzelfde. Handen en voeten gaan tintelingen en ik ga "aan" in een gesprek, schouders gespannen en ademhaling hoog. Ik heb het vooral met mensen die ik niet goed ken en collegas, maar eigenlijk niet met mensen die ik vertrouw en goed ken. Ik kan je vertellen dat het beter gaat na lang rusten, dwz dat dit punt eerder na een minuut kwam en nu naar een half uur ofzo. Dus het kan echt wel overgaan, maar het kost mij in ieder geval wel veel tijd en rust.

Hoop dat het voor jou ook snel beter gaat!

Ik zit ook vaak hoog in mijn adem tijdens een gesprek en vind dat erg vermoeiend.
Toen ik dit eens benoemde bij de haptonoom, vroeg zij me of ik me bewust was van de energie van mijn gesprekspartner. Dat heeft mij wel de ogen geopend: ik paste mijn energie altijd onbewust aan aan degene die tegenover me zat. Een voorbeeld: laatst kwam er een vriendin langs voor een kop thee en vanaf het moment dat ze binnen was, kwam er in hoog tempo een (heel goedbedoeld) vragenvuur op me af. Ik gaf in datzelfde tempo antwoord op alle vragen tot ik merkte dat ik hoog ademde, een hoge hartslag kreeg en allerlei spieren aanspande.
Bij mensen die van zichzelf een rustige energie over zich hebben, heb ik dit veel minder. Ook herken ik wel wat Timo schrijft dat het minder voorkomt bij mensen die ik goed ken.
Ik ben nu aan het leren om dit in gesprekken te herkennen en in mijn eigen energie te blijven en me dus niet aan de ander aan te passen.

Ik herken dit. Ik ben een tijdje helemaal gestopt met gesprekken voeren omdat t gewoon niet ging. Ik zou als tip willen geven om je over te geven aan je beperkingen en praten gewoon even te laten en t langzaam opbouwen. Het komt wel weer!

Klinkt als hyperventilatie.
Probeer in het gesprek van uit je buik te ademen. Je zult voelen dat het veel beter gaat.

Probeer eens Vagus Nerve oefeningen. Heeft mij echt heel veel rust gegeven, kan je zo vinden op YouTube.

Boek The Secret language of the body (waar ook nerveus vagus oefeningen inzitten) is echt heel helpend. Ik ben eindelijk uit mijn survivalmodus en voel opnieuw rust in mijn lijf. Het HEAL programma van de auteurs is helemaal top. Ben het nu aan het volgen en ik voel me na een paar weken helemaal anders. Hiervoor heb ik maanden verschillende dingen geprobeerd, die allemaal weinig tot niet hielpen.

Ha Harry,

Ik gebruik het inderdaad als vervangen voor de oxa’s. Ik wordt er rustig en relax van. Zorg er wel voor mocht je er voor kiezen het je gebruiken dat je het van goede kwaliteit haalt. Dutch healing heb ik de mijne van. Top product

Ik gebruik die van ncy essentials. Heb me laten vertellen dat in zwitserland het gereguleerd wordt en je dus betere kwaliteit koopt zonder dat er bijv nog veel thc in zit. Het is geweldig, kan helpen tegen slapeloosheid/angst/stress. Het is kalmerend voor je zenuwstelsel. Niet zomaar combineren met andere medicatie.

In CBD hoort geen THC te zitte

Ik neem CBD druppels van nordic oil. Merk dat ik er relaxed van word en ipv van na 2/3 uur pas moe word en in slaap val(Komt ook door ADD) ik nu binnen anderhalf uur in slaap val.

In cbd olie hoort idd geen thc te zitten maar dat is soms wel zo omdat het moeilijk is het eruit te filteren. Daarom dus een potje kopen van goede kwaliteit ;)

Ik heb er ook goede ervaringen mee

Hoi Samantha,
Het is niet echt te zeggen hoe lang dit kan duren. Het kan ook komen en gaan, afhankelijk van veel factoren (hoeveel stress/druk je ervaart, of je goed slaapt en eet etc).

Derealisatie treedt vaak op als je zenuwstelsel in ‘freeze’ stand verkeert. Het is een mechanisme van je lijf om je te beschermen tegen nog verder “gevaar” (overbelasting).

Wat kan helpen is milde beweging, buitenlucht, ritme en regelmaat, gezond eten, knuffelen (dit wordt echt onderschat) met een dierbare of een huisdier of een knuffelbeest. Maak het jezelf comfortabel, met bijvoorbeeld lekker warme kleren of een dekentje.
Wat ik zelf ook heel fijn vind is af en toe een voetenbadje met wat magnesiumvlokken erin. Is ook goed voor de spieren en slaap.

Vooral niet teveel van jezelf vragen. Niet te intensief sporten, maar alles rustig aan. Soms letterlijk een tandje terugschakelen: langzamer lopen, eten, praten, ademhalen.

Er zijn ook specifieke oefeningen die kunnen helpen, die zou je kunnen opzoeken. Ik noem er een paar:
- butterfly hug
- containment hug
- tapping / kloppen op je lichaam
- zachtjes een beetje schudden of trillen met je lichaam

Sterkte hoor!

Dankjewel voor je reactie. Ik heb het idee dat ik al best veel toe pas. Ik doe ook somatische oefeningen sinds kort.. welke vormen van derealisatie had jij en na hoelang trok het weg?

Vooral een heel vol hoofd, afwezig gevoel en soort tunnelvisie. Duizelig, draaierig, instabiel op mijn benen staan. Suf voor me uit staren en niet in beweging kunnen komen. Loodzwaar gevoel in heel mijn lijf waardoor van de bank af komen echt onmogelijk leek. Als ik buiten liep, voelde ik me heel vreemd en ook onzeker. Bang om door mijn benen te zakken (is nooit gebeurd natuurlijk).

Ik heb t een beetje met periodes, als ik te lang weer teveel op mijn bordje heb.
De laatste tijd had ik het 3 maanden lang maar toen liepen er allerlei procedures waardoor ik niet aan rusten toekwam. Sinds een paar weken gaat het weer beter. Ik ben ook weer heel consequent elke dag oefeningen gaan doen en daar begin ik nu de vruchten van te plukken.

Hopelijk trekt t bij jou ook snel een beetje weg!

Wat voor oefeningen doe jij?

Ik doe elke dag Yoga with Adriene op youtube en ‘s ochtends en ‘s avonds mijn lichaam los schudden. Soms met een filmpje of soms gewoon op muziek.
Verder af en toe even bewust diep ademen en regelmatig even schouders optrekken, rug en heupen bewegen. Voor mijn heupen vind ik de figure 4-houding fijn of een pigeon yoga pose.
Soms ook kloppen of “kneden” op mijn lichaam (armen zachtjes knijpen of een voetmassage bij mezelf). En elke dag even wandelen.

Ik kreeg nek oefeningen van de fysiotherapie
Alles piept en kraakt maar ik ben minder “ deinend”

Wat voor oefeningen? Heeft het te maken met je nek

Hoi, dit is herkenbaar.
Helaas heb ik dit nog steeds na 2 jaar. Wel in mindere mate maar nog steeds forse hoofdklachten. Mijn BO begon 2 jaar geleden ook met hoofd oog en oorklachten. Dof hoofd wattengevoel, niet helder, volle gevoel in het hoofd en soms zo'n drukkend knellend gevoel alsof ik 100 kilo op m'n hoofd heb zitten en het gevoel dat mijn hoofd tussen 2 platen wordt geplet.

Hoop dat dit nog weggaat, lees overige ervaring van ander mee.

Ja hoor hier idem
Geef het tijd.. ik heb een mri gehad van mijn hoofd.. ik wist het zeker
Ik heb neuropathie, een tumor of beginnend ms of zo

Niks gevonden.. ontspan..

Michelle wat neem jij er voor in? Ik ben het zo zat. Ik had een fijn leven. Ik kan wel janken. Die pijn elke dag. Die overprikkeling. Alles bah..het is een ramp

Het wordt echt beter opvoer moment dat je in de rust stand komt. Dat doe je door je zenuwstelstel te reguleren. Online is er veel over te vinden. Daar zijn manieren en oefeningen voor. Het boek burn out reset staan super handige tips.

Dit wordt mijn 3e BO kerst en ik ga elk jaar gewoon zo lang ik het volhoud. Het eerste jaar heb ik het wel alleen 1 dag met mijn eigen familie gevierd.
Ik heb een grote schoonfamilie dus dat is intensiever dan met mijn eigen familie maar iedereen vindt het altijd al leuk dat ik het kom proberen. Meestal is het ook maar max 2 uurtjes hoor.
Gewoon doen wat voor jou goed voelt!

Pfoe ja deze vind ik lastig. Grenzen over wordt het sowieso, maar probeer het te beperken door regelmatig tussendoor op bed te gaan en minimaal een kwartier prikkelvrij te liggen. Dat helpt wel om alles vol te houden. En inderdaad, niet te lang blijven en vooral ook niet te laat maken. Geef je lijf de tijd om te ontprikkelen voor je naar bed moet.

Ik wil wel echt proberen om niet (teveel) over grenzen te gaan, maar zoals ik hierboven lees is dat denk ik voor mij ook net als voor veel mensen lastig. Ik probeer niet te lang te gaan en me geregeld even terug te trekken (in een andere kamer, oordoppen voor de zekerheid mee, even naar buiten..). En naderhand heel lief zijn voor mezelf, iets makkelijks met eten, weinig prikkels en veel rusten.
Succes en sterkte voor iedereen die hierin zoekt voor de komende dagen!

Denk je dat het ooit over gaat A?

Alles afgezegd
Huisje in de bossen geregeld
Ik kies voor mezelf
Iedereen begreep het..
zo niet.. dan niet liefdevol..
ik laat het

Ik kies dit jaar ook voor mezelf, kerst is er volgend jaar wel weer en weet dat ik er zo niet van kan genieten. Vind het altijd wel heel gezellig en na 2 biertjes lijkt het wel als of ik klacht vrij ben maarja hoe erg is het om kerst een keertje over te slaan

Zeker weten. Denk dat er zelden iemand is geweest met een burnout die dit niet zo heeft ervaren. Dit is ook een van de meest voorkomende fysieke symptomen bij angst. En burnout en angst gaan eigenlijk altijd hand in hand.

Ik heb het precies zo omschreven tegen mijn dokter: "ik heb het gevoel alsof ik de hele dag op een boot staat die lichtjes op en neer schommelt." Zelfs als ik in bed lag leek het soms alsof het hele gebouw aan het deinen was op lage golven.

Na een maand of drie is dit gevoel bij mij compleet verdwenen. Wel nog af en toe duizelig maar echt dat deinende gevoel niet meer gehad.

Jazeker, hier heel veel mee te maken gehad. Grappige was dat ik vlak voor mijn uitval nog op een schip zat en het voelt precies zoals toen.

Absoluut, het was zelfs zo erg in het begin dat ik in een rolstoel zat. Ik ben nu 13 maanden bezig en de duizeligheid is veel en veel minder, kan vooral optreden als ik slecht geslapen heb of me te lang (>60 min) op iets probeer te concentreren. Waardeloos... hoop dat het ooit echt helemaal verdwijnen zal want het is vreselijk beperkend én niet zichtbaar voor anderen.. waardoor het begrip er soms niet is.

Yep, helaas ook een vervelende symptoom van stress! Bij iedereen uit het zich anders.
Tip: Dr. Yonit Arthur,The Steady Coach

Hallo anoniem.

Dit gevoel herken ik zelf ook zeker! Vooral als ik net uit een lift stap heb ik dit erg, is behoorlijk vervelend. Maar als je op dat moment er van bewust bent en rustig aan probeert te doen, bijvoorbeeld even stil staan, gaat het al vrij snel weer weg bij me.

Ja hoor hier idem
Al 7 maanden dit gevoel. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed

Ik heb dit ook! Sinds een paar weken een drukkend gevoel op me oren en constant duizelig alsof alles ik niet echt recht kan lopen. Het schommelt….

Hebben jullie dan ook een raar gevoel rondom je neus? Ik merk dus zelf dat ik allemaal sensaties bij mijn neus voel (alsof het strak staat) en dat dan in hand gaat met de duizeligheid.

Ja dat heb ik bij de kapper
Zelfs alsof ik mijn gezicht niet voel
Nekoefeningen van fysio lijken ten helpen

Hi Lh,

Ik herken je klachten heel erg goed helaas. In het begin van mijn BO kon ik amper een boodschappentas dragen en nog geen 500 meter lopen (ik liep 30 km per week hard.
). Inmiddels is het wel weer iets beter, maar nog lang niet waar ik hoop te zijn.

Ik heb als ik iets optil wat net te zwaar is(10kilo) ik dit wel op het moment kan tillen maar een of twee dagen erna compleet uitgeput ben. Lijkt op inspanningsintolerrantie maar of dat ook bij burnout voorkomt weet ik niet?

Bedankt!

Yes moeie handen en armen

Ja alleen geen hoofdpijn
Kwam niks uit scan
Nek oefeningen fysio lijken te helpen

Ik heb precies wat jij beschrijft ook gehad en heb het nu al een tijdje niet gehad. Het wordt idd steeds minder. Die extreme vermoeidheid is niet gek! Je lichaam moet opnieuw leren energie te doseren.

Niemand?

Ja ik ken het wel. Ook als ik bijvoorbeeld in een stilstaande trein zit of met de auto bij t stoplicht. Vgm gewoon een teken dat ik dan in fight/flight zit en mijn systeem het niet lekker vind om stil te staan. Helpt mij wel om dat proberen er in te zakken. Dus juist dieper te ademen, naar voeten of zitvlak toe ademen dat soort oefeningen. Weer leren dat wachten en stilstaan prima is.

Nee, bij mij was er wel echt een aanloop. Heel vermoeid, erg emotioneel etc. Dat was bij jou dus niet? Gewoon uit het niets?

Vermoeid ben ik altijd wel geweest, emotioneel achteraf gezien wel, vaak verdrietig uit het niets. Maar ik had geen burn out aan zien komen. De dag ervoor ben ik nog op een verjaardag feestje geweest tot in de late uren.

Bij mij begon het pas echt toen ik eraan toe gaf en wat rust nam. Een paar weken ervoor had ik nog 15km hardgelopen, iets wat na het toegeven er echt niet meer in zat. Desondanks was er wel een aanloop, waar ik s avonds te overprikkeld was om tv te kijken of een gesprek te voeren bijvoorbeeld.

Vlak voor mn burnout ben ik ook nog op een festival geweest. Moet er nu niet aan denken. Denk inderdaad ook wat Timo zegt, zodra je je eraan toegeeft merk je dat veel dingen te veel zijn. Je kunt erg ver komen puur op wilskracht;)
Veel sterkte!

Hi Susan, ik had het ook, ik was ineens misselijk, bizar moe en veel aan het overgeven. Ik dacht dat ik een griepje had, maar dit griepje ging maar niet over.
Pas na maanden kwam ik erachter dat ik een burnout had.
Allerlei ziektes hebben destijds mijn gedachten gepasseerd: tig bloedonderzoeken gedaan, maar natuurlijk niks te vinden.

Voor mijn gevoel zat ik helemaal niet tegen een burnout aan, hierdoor ben ik ook bijzonder bang dat het nog eens gebeurd, ik kan het lastig inschatten/aan zien komen.

Heel herkenbaar, M. Ik zag het ook totaal niet aankomen. Hoe ga jij daar nu mee om? Ben je inmiddels hersteld en wat doe je ertegen om niet terug te vallen?

Nu, terugkijkend heeft mijn lichaam mijn jarenlang signalen gegeven dat ik het rustiger aan moest doen maar op zo’n moment sta je er gewoon niet bij stil. Hoe kijk jij daar tegen?

Ik zag het ook niet aankomen van de een op andere dag kreeg ik een paniek aanval en Bam je leven staat stil

Hoelang zit jij inmiddels thuis? En gaat het nu wel beter met je?

Dit had ik ook van de een op de anderen dag hele erge paniek aanvallen en ik wist niet wat er met me gebeurde was zo eng. Liefs S

Hi Anoniem, ik ben voor de wet hersteld, maar zeker nog dagelijks aan het opkrabbelen. Ik werk nu 2 maanden weer mijn 'oude uren' - na 1.5 jaar - maar ik heb echt nog wel klachten en soms nog een terugval, ik denk dat dit de nasleep is?

Achteraf gezien heb ik veels te lang doorgewerkt, mezelf uitgeput. In die betreffende tijd was ik hard voor mezelf: 'gewoon doorgaan, je bent nog jong (38 jaar), hoezo moe en rust nemen?', nu probeer ik wel meer rustmomenten in te plannen in mijn week, maar heel eerlijk: die angst dat het monster (de burn-out) terugkomt of nooit meer helemaal weggaat, heb ik nog elke dag.

Sommige mensen zien hun burn-out als een cadeautje, maar dat heb ik echt nog niet, ondanks dat de burn-out mij wel veel inzichten heeft gegeven.
Ik heb er nu nog vooral last van, maar ik begreep dat een hoop mensen een behoorlijke nasleep hebben, dus ik probeer me er niet te druk om te maken.

Mijn motto is nu: het is vanzelf gekomen, ik heb er van alles aan gedaan en van geleerd, dus het zal wel vanzelf weer weggaan.
Mijn burn-out heeft een lange aanloop gehad, dus herstel ook denk ik dan maar :)

Hoi M,

Ik zit nu 1 jaar thuis en voor mijn gevoel nog steeds dezelfde klachten en extreme vermoeidheid als aan het begin. Hoe snel verdween de vermoeidheid voordat je weer energie had om te werken? Kan dat ook ineens heel snel gaan? Ik heb ook al van alles gedaan en geleerd wat natuurlijk ook energie heeft gekost.

Hoi Susan,

Volledig herkenbaar! Van de een op de andere dag in de ellende. Daarvoor 3 keer per week sporten, lekker steppen met vrienden etc. Bizar.

Leven als een koe in de wei. Veel rusten, liggen met je ogen dicht op de bank. Afgewisseld met even bewegen. Vervelen, wel elke dag even sociaal contact. Goed naar lichaam luisteren, het hoofd wil van alles.
Ik ben door de hele hel die burnout heet heen gegaan maar ben op de weg terug. Mijn herstelsysteem, fight/ flight modus vindt de balans weer. Door heel veel rust tegenover járenlange overbelasting van lichaam en geest te zetten. Wauw, ik merk langzaamaan zo'n ontspanning ! Het gaat echt over en ik zie het als een cadeautje. Ben er nog niet, maar op de goede weg... Wat een bewustwording, in februari is het drie jaar geleden dat ik opgebrand raakte.

Hou vol allemaal, het komt goed! Echt...

Hadden jullie ook toen je er midden in zit het idee er nooit meer uit te komen? Na welke tijd ging het beter en kon je het wat positiever inzien?

Goede vraag. Dat zou ik ook graag eens willen weten

Ik heb vaak gedacht, toen ik op de bodem zat, hoe komt dit ooit goed? Nu gaat het zoveel beter en weet ik dat er licht is aan t eind van de tunnel. Dat geldt ook voor jullie allemaal, écht waar. En ik vind de uitspraak van Eric een mooie: “leven als een koe in de wei” dat is inderdaad een beetje wat je moet doen!

Het idee en gevoel er nooit meer uit te komen, is heel herkenbaar. Ik heb zelfs een moment gehad dat ik dacht dat het leven geen zin meer had, wat doe ik hier nog als iedereen om mij heen doorgaat. Direct heb ik mijn psycholoog, familie en vriendenkring van deze gedachte op de hoogte gebracht. Het is niet zo dat ik daadwerkelijk een einde wilde maken aan mijn leven, maar ik schrok wel van deze gedachte. Uitspreken van deze gedachte naar mijn dierbare, behalve mijn dochter uiteraard, heeft lucht gegeven. Ik ben geen persoon die makkelijk hulp vraagt, maar doe het alsjeblieft. Je bent sterk als je hulp vraagt. Let erop om van beter worden niet weer een opgave, werk te maken, dat is ook niet helpend. Accepteren dat het nu zo is, lastig hoor, maar echt essentieel. Rust, slapen (lastig in t begin), op de bank liggen, vervelen en dat bewust zijn, beetje bewegen en eraan toegeven. Pas toen dit mij lukte, voelde ik langzaam meer energie. Ik wandel, zwem en roei nu weer rustig aan en dit geeft vertrouwen . Ga na elke activiteit rusten, dikke siësta om te merken weer verfrist wakker te worden. Blij weer met de dag. Morgen zie ik wel weer verder.

"Als je minder denkt, kun je veel meer dan je dacht "

Het komt goed, echt !! xxx

Bedankt Eric voor jouw verhaall. Dit geeft mij moed.

Ik sluit me bij Marga aan, fijn om een bemoedigend verhaal te lezen, goed dat je het deelde Eric.

Tintelingen herken ik zeker, de laatste week voor ik uitviel door mijn burnout had ik vooral tinteling in de vingers, duizelig, misselijk, modderig hoofd, maar nog steeds onwijs AAN. Dat weekend ben ik ingestort. Ik zit nu al ruim een jaar thuis, poging tot reïntegratie op werk niet gelukt. Ik lees uit je verhaal niet of je nog aan het werk bent, maar ik zou zeker aanraden deze symptomen serieus te nemen en rust te pakken. Sterkte <3
T

Hoi,

Ik weet niet wanneer dit bericht geplaatst is, misschien is het allang niet meer aan de orde. Ik vind deze klachten ook klinken als klachten die kunnen voortkomen uit Hyperventilatie. Ik heb zelf een ademhalingscursus tegen hyperventilatie gedaan en dat heeft me enorm geholpen!

Groetjes,
Marjon

Claudia, jouw klachten komen zo overeen met mijn klachten. Het constant licht zijn in je hoofd en last van me nek en schouders. Ik wordt er zo beroerd van en krijg er een onbehaaglijk gevoel van. Het gevoel van houd het dan nooit op. Heb jij inmiddels alles alweer op de rit ben heel benieuwd.

@Sebastiaan helaas nog veel last van een duizelig /deinend gevoel. Ben een jaar verder maar er lijkt geen eind aan te komen pfffffff.

Gelukkig wel meer energie. Slaap weer beter en kan inmiddels weer 5 km wandelen en er daadwerkelijk van genieten
Ik hoop dat het nog beter gaat worden want dit beperkt enorm.

Hoi claudia,
Geen idee wanneer dit bericht geplaatst is maar ben bebieywd hoe het nu gaat en hoe lang de klachten, vooral het duizelig/deinen geduurd heeft?

Hoi,

Grotendeels herkenbaar. Heb ook een burn-out en loop ook met de vraag of de klachten die ik ervaar daar nou wel onder vallen, omdat ik dit nergens echt terug zie/lees. Inmiddels 9 maanden, energieniveau is grotendeels terug (met ups en downs) maar Duizeligheid / wazigheid Blijft vooral aanhouden. Zodra ik in prikkelrijke omgevingen kom, lijkt het ‘filter’ in mijn brein als het ware niet goed meer Te werken waardoor alles intens binnenkomt. Terwijl je hoofd normaal onderscheid maakt tussen belangrijke en onbelangrijke informatie, komt bij mij alles als ‘belangrijk’ binnen waardoor ook je concentratievermogen niet goed is. Een gesprek voeren op een plek met omgevingsgeluid kan ik niet meer bijvoorbeeld. Soms word ik al duizelig van gewoon een gesprek/praten uberhaubt. Ben ook echt bang dat dit misschien niet meer helemaal over zal gaan, want ben bovenop ook HSP en altijd al gevoelig geweest voor prikkels. Nog iemand zich hierin herkent?

Hallo Amber, de klachten die je schetst heb ik allemaal. Soort van error je kop in drukkere omgevingen. Ook geen geluiden door elkaar kunnen verdagen. Het zal er allemaal bij horen denk ik.

Zo herkenbaar jou/jullie verhalen en klachten
Ik heb sinds 4 maanden veel last van licht in mijn hoofd,gevoel alsof ik op een boot zit... hartkloppingen tintelende handen en vingers, Exceem op mijn handen,nu ook ogen rood en geïrriteerd, einde van de dag stort ik in... inmiddels ook medicijnen van de huisarts gekregen,om de spannings boog wat na beneden te halen,ik werk nog wel maar een stuk minder(ik heb een eigen salon aan huis)

Heel herkenbaar! Ik ben nu 9 maanden bezig en het gaat steeds een beetje beter.... maar ik ben echt zeker 6/7 maanden duizelig geweest. Nu heb ik nog erg last van lichaamlijke klachten voornamelijke trillen/beven van. Echt een rot gevoel want het beheerst op het moment mn leven.

Vorig jaar na 2 dierbare die overleden zijn geen contrct verlening en financieel niet echt top in een burn out gekomen na 2mmd medicijnen gekregen kon niet meer slapen zonder oxzepam nu nog steeds aan annti depresieva t ging beter beter gemeld uwv dat moest van hun maar sinds week weer klachten trilllen en beven blijft zeer vervelend om paar welen gesprekkenn met poh ggz gaat t ooit nog over pff

Hi!

Weet niet wanneer je bericht geplaatst is, maar ik ben ook enorm duizelig geweest tijdens mijn burn-out. Ik had het gevoel alsof ik de hele dag dronken was of op een bootje stond inderdaad. Mijn duizeligheid is stukken minder geworden toen ik een wandelcoaching traject ben gestart. Nu word ik vooral duizelig als ik stress ervaar of teveel van mijn lichaam vraag. Eigenlijk een signaal dat ik over mijn grens ben gegaan. En vergeet niet wat slaap en rust met je lichaam doet, dat is het beste medicijn.

Sterkte!

Hoi allemaal, ik herken het zeker ook heel erg, dat deinende gevoel alsof je op een boot staat.
Lianna je geeft aan een wandelcoach, ga je dan in het begin korte stukken want ik kan echt nog niet zo lang/ver lopen.
Ondanks dat het beter gaat hou ik deze klachten vooral ook met stilstaan, in rij winkel etc. Hebben jullie dat ook?

gr Kim

@marjon welke ademhalingscursus heb je gedaan

Beste lotgenoten.

Helaas is dit mijn 3e zware burn out. Dom dom dom. Maar oke de klachten welke ik hier lees komen mij allen bekend voor. Hebben jullie ook de klacht van staren(je staat ergens en kan dan wel een kwartier stil staan staren in het niets, door de dag heen best veel. Hoor het graag

Weet niet van wanneer deze berichten zijn maar hebt het ook...
Bij allerlei bewegingen een soort duizelig gevoel..alleen draait het niet.
Constant een "zwaar" hoofd..
En met lezen op de tel alsof soms iets vertraagd binnenkomt door mijn ogen.
Ook scrollen soms lastig mee kijken met mijn ogen.
Met lopen een beetje een onzeker gevoel..
Slaap wel goed maar word elke dag zo onzeker wakker, hoe de dag nu weer zal zijn.
Iemand met deze ervaringen ook al aan de betere hand?

Heb sinds een paar weken een burn-out. Dacht dat het een zware griep was, Bloed onderzocht, niets aan de hand. Ook een zwaar hoorfd, of licht in t hoofd. Slaap wel goed. Weet ook wel waardoor t komt--te hard werken, fysiek werken, ben 57-uitzendkracht- de overgang die nog meespeelt, Kids de deur uit- single. Ik ging altijd maar door--niet zeiken doorgaan..Nu zegt m,n lichaam, doe t zelf maar.. Ook de druk van Moeten- anders financieel verzuipen. Gelukkig nu hulp van een goede vriend op dat vlak. Maar mijn God-wat ben ik moe!

Ik heb al 8 maanden een gevoel een strakke band om mijn hoofd
Te hebben en constante duizeligheid .Wat kan ik daar aan doen

Ik herken ook veel van al deze klachten.. de duizeligheid en gespannen nek die helemaal na je ogen toeslaat plus kaken en keel is et ergste.. zit nu 7 maanden al thuis met burnout.. ik denk dat dit echt een uitputtingsverschijnsel is vanuit je hersens.. en heb et gevoel dat dit nog wel 1,5 tot 2 jaar kan duren (liever niet natuurlijk) maar zo accepteer ik de duizeligheid. Lief zijn voor jezelf.. kijk weinig tv. Njet te veel op je telefoon.. gun je hersenen rust in deze periode. Elke dag wandelen helpt ook al voel je je niet goed. Ademen helpt als je schrikt van het gevoel l. En langzaam komen we er wel weer.

Ik herken het duizelig trillen beven

Ik herken veel van je klachten, tintelingen in mijn voeten heb ik ook, soms trekken die door naar mijn benen.. en heb ik het gevoel alsof er duizend miertjes overheen lopen. Ook heb ik een soort koud gevoel met name op mijn voorhoofd. Voelt ook wel als een soort band. In een keer Duizelig worden. Wordt er gek van. Zit al 2 jaar in een burn out... en het gaat met ups en downs

Ik ben nu 15 maanden thuis met een burn-out en de eerste 9 maanden werd ik vooral beperkt door duizeligheid. Hoort er echt bij, maar is vreselijk vervelend omdat het je ook belemmert om ‘actieve rust’ te nemen, zoals mij werd geadviseerd.

Nu ruim 1,5 jaar in een burn-out. Het gaat steeds iets beter. Had ik nooit verwacht. Kwam van heel ver: druk op de borst, paniekaanvallen, dagelijks zware hoofdpijn, tintelingen in armen en benen, handen en voeten, allergische reacties op dingen waar ik nooit allergisch voor was/ben, slapeloosheid, moe moe moe, zere tong, zere maag, etc.
Het uit zich bij iedereen anders. Helaas valt het vaak toch allemaal onder een burn out.
Iedere dag wandelen heeft me enorm geholpen, zoals iemand hier ook al schreef. Ookal was dat het enige wat ik op een dag kon, ik ging.
Nu vooral nog moe en last van te veel prikkels. Die prikkels trek ik op goede dagen wel, op slechte niet.
Maar…. Het gaat steeds wat beter en daar ben ik echt blij mee. Ookal geloof je daar niet in, het wordt ooit beter. Hou vol.

Hoi Claudia,
Ik herken al je klachten. Ik kamp al een jaar met dezelfde ellende. Afgelopen maanden heb ik wel wat progressie gemaakt, door meer te gaan bewegen. Ik denk dat ik nu weer 75% van mijn energie terug heb. Paar maanden geleden was ik na 1 km wandelen al uitgeput. En nu ben ik weer voor 80% aan het werk (als docent.) Ik zou heel graag weer voor 100% willen werken en leven, maar ik merk aan alles dat mijn lijf daar nog niet aan toe is. Vooral wanneer ik mentaal teveel energie uitgeef komen de duizeligheid en de gevoelloze voeten weer heel heftig opzetten. Dat maakt mij vaak onzeker, maar tegelijkertijd besef ik me dat het een signaal is waar ik naar moet luisteren.
Jouw bericht is al oud, maar het is voor mij een geruststelling dat er andere mensen zijn met dezelfde klachten dan ik. Dus dank voor je openheid.

Ik herken alles! Duizeligheid noemen ze een a-typische klacht, maar lees het heel veel hier, bij mij spelen hormonen door vervroegd in de overgang ook nog mee.
Sterkte!
Iemand ervaring met duizeligheid en hoe het verloop was? Ik ben al 4 maanden nonstop duizelig

Hoi ,ook sinds paar jaren tegenslagen gehad (dierbaren verloren,dochter paar zoeken huisbezoeken ,werk die heel veel stress bezorgde,…druk van het leven en altijd blijven doorgaan maar op een bepaald moment leefde ik op men reserves en een serieuze klop gehad sinds een maand geleden .ik heb ook last van trillen en beven vooral
Paniek en angstaavallen,ook veel gedacht dat ik erge ziektes heb en
Al ct scan laten nemen maar zagen
Niks,zal nog een darmonderzoek ook laten doen
,ook veel hartkloppingen en darmklachten.zweetaanvallen,vooral bij het opstaan smorgens het ergste.ook heel moe.soms
Het gevoel ook dat je in elkaar gaat stuiken omdat lichaam en mentale niet meer samenwerken ,maar het gebeurd dan toch niet …zijn er mensen die dit ook ervaren?heb hulp gezocht en nu medicatie nemen maar deze werken maar na paar weken …elke dag is een gevecht …groetjes Kenny

Hallo, 2maand geleden ben ik ook in een burn out beland. Het begon met tintelingen in mijn armen en een paar dagen daarna begon de ellende. Pijnen die constant versprongen over heel mijn lichaam, zenuwtrekkingen ogen, darmklachten, keelpijn, kaakpijn, nek-schouder, vermoeid, angst en paniekerig,.. en dit terwijl ik ervoor nooit wat had. Zijn er nog mensen die dit hebben meegemaakt?

Hier hetzelfde
Ik zit al 8 maanden op een soort boot
Tintelingen
Zenuwen
Moe

Yoga
Oogmeting
Knarsplaatje
Personal training
Fysio
Bloedonderzoeken
Nu alleen nog scan van hoofd

Fijn te lezen dat ik niet de enige ben
Dat had ik nodig

@Claudia er is een lijst met ruim 70 fysieke symptomen van een burnout. Inmiddels ga ik er bij alles wat gek voelt in mijn lijf maar vanuit dat het door m'n burnout komt - wel zo makkelijk 🥲

Hoi Suus,

Dat klinkt zeker herkenbaar. Ik ben de afgelopen maanden extra blij met m’n noise cancelling oordopjes. Die doe ik dan ook vaak in als ik boodschappen doe, kook, de vaat opruim of ga stofzuigen. Anders is het geluid te overweldigend. Met dopjes scheelt het een hoop. Ook met veel muziek merk ik dat die te druk is. Ik probeer maar te denken dat het er voor nu bij hoort, en dat ik op den duur wel weer (deels) zonder kan.

Welk merk dopjes heb jij Lou?

Hoi Suus,
Ik heb in ear oordopjes van JBL met een noise cancelling functie erop.

Ok, dank!

@Suus jup, bekend symptoom van een burnout. Vaak ook een teken dat je rust moet pakken, voor mij iig wel. Dus die huishoudelijke klusjes laten liggen en drukte op straat vermijden. Het is je lichaam die smeekt om prikkelvrije rust

Beste A., ik heb hetzelfde, en zet ook de 10.000 stappen per dag. Ik merk als ik dit minder doe, mijn klachten juist erger worden. Ik zit dan meer in m’n hoofd, wat meer spanning geeft met als gevolg meer lichamelijke klachten (bijvoorbeeld maagzuur, zere darmen, hoofdpijn, zere nek en schouders etc.).

Ik ben een tijdje naar de sportschool gegaan, maar de harde muziek, felle lampen en gesprekken met anderen (gaat toch gebeuren) overprikkelde mij juist meer.

Het buiten zijn en het liefst alleen of met mijn hondje houdt me letterlijk op de been.
Frisse lucht doet ook echt wonderen voor je zenuwstelsel.

Ik heb dit ook. Zet dagelijks 10.000 stappen maar nog wel last van mentale en lichamelijke problemen.

Blijf bewegen! Veel burnout coaches zullen ook zeggen dat je eerst fysiek moet herstellen en dat mentaal volgt. Bewegen in de natuur, mindful zijn, mediteren zal helpen het cognitieve aspect weer op te bouwen.

Ik denk dat mentaal sterker worden ook helpt zodat de fysieke klachten minder worden. Ik heb vaak te veel pijn in benen en voeten om te wandelen en ben dan weer bang dat ik het fysiek ga forceren.

Morgen

Dit heb ik ook gehad. En ja alles kost energie. Dus ik heb fysiek verminderd, zodat mentaal beter ging. Nu ik weer wat werk, merk ik dat fysiek weer minder is. Nu zoeken naar een balans tussen mentaal en fysiek. Ik kreeg de tip om vooral fysiek over te houden, zodat lichaam kon herstellen. Ik had de neiging om fysiek dan maar te doen wat kon... maar doseren en rusten bracht me toch verder. En toen deden mijn hersens ook weer geleidelijk mee.

Ik kon aant begin ook prima wandelen, maar 5 min tv of pc was teveel.

Maar t blijft zoeken. Soms zak ik ook door het ijs (teveel doen) en dan toch weer rusten en minder doen. Lichaam herstelt wel weer wat sneller.

Helpt deze ervaring je?

Even stukje theorie om je vraag te beantwoorden. Je zenuwstelsel bestaat uit twee delen, het "rust" deel en het "actieve" deel. Je wilt eigenlijk dat die twee in balans zijn en moeiteloos kunnen afwisselen. Maar in een burnout is dat systeem "gebroken", waardoor het actieve deel overactief is en je rustdeel het niet meer goed doet.

Met bewegen - ook wandelen - activeer je het actieve deel van je zenuwstelsel. Je lichaam reageert altijd precies hetzelfde: of je nou actief wordt door stress, of door beweging: hij geeft adrenaline en cortisol af. En dat terwijl je je lichaam juist moet leren om ook weer in die rustmodus te komen, en om die cortisol waarden naar beneden te halen.

Wandelen is goed voor je, maar wel met mate (zeker in de beginfase van een burn-out). Je wilt daarin eigenlijk geen grenzen overgaan, want ja, wandelen kost dus ook energie (want die actieve modus kost energie). Dus hoewel het helpt om je hoofd leeg te maken, gaat het wel ten koste van je herstel.

Zwaar marga. Ik herken veel van jouw verhaal. Ik ben inmiddels al een jaar onderweg en ben er nog steeds niet. Het is een hel waar je in beland en het is heel moeilijk om weer jezelf terug te vinden. Ik heb poh gedaan. Cgt, act. Nu momenteel een traject waar ook adhd is geconstateerd. Ik ben ten onder gegaan aan werk en prive. Ik had een mooi leven en mis enorm hoe ik was. Misschien wel voor altijd weg.

Houd de moed erin, Marga en Harry. Het is niet voor altijd, echt niet. Therapie kan wel helpen (en dan met name bij een goede psycholoog, in mijn ervaring heb je niet genoeg aan de poh). En dan gaat het met vallen en opstaan, maar uiteindelijk komen we er weer ;)

In mijn eigen ervaring is alleen praattherapie (zoals CGT) niet voldoende bij burnout maar moet je dmv lichaamsgerichte therapie meer bewustzijn gaan creëren rondom wat je eigenlijk opgebrand heeft, wat je in je lichaam voelt. Vastzittend stress/emoties/traumas eruit ademen/huilen/trillen/bewegen/schreeuwen/schrijven. Minder in je hoofd zitten. Je er niet alleen uit proberen te denken/praten. Denk aan haptonoom, PMT, lichaamsgerichte psychotherapie, een manueel therapeut, BSR.

Ik zou in de weken dat je je goed voelt en beter lijkt, proberen om nog rustig aan te doen en niet van 0 naar 100 te gaan. Langzaam, wekelijks, kleine stapjes zetten (meer activiteiten oid). Zodat je echt duurzaam herstel kan ervaren en niet weer wegzakt. Een terugval krijg je (in mijn ervaring) als je gewoon teveel doet op een dag/week of vervalt in oude patronen die niet dienend zijn (voorbeeld: people pleasen)

Aanvulling op Anoniempje: ook ACT is heel geschikte therapie. :)

Hoi Thom,

Ik heb jaren chronische hyperventilatie gehad. Ik had toen echter nog geen burnout. Ik kwam er vanaf door ademhalingsoefeningen. Eerst liggend oefenen, dan zittend en dan staand/lopend.
4 sec in, 7/8 sec uit via je mond alsof je fluit. Kijk wat haalbaar is. Zorg in ieder geval dat je langer uitademt dan inademt. Leg een hand op je buik en borst. Leer om tijdens de oefening (en hopelijk dus op ten duur in je dagelijks leven) je borst niet omhoog te laten komen. Vooral door je buik ademen en dus niet oppervlakkig ademen. Probeer dit elke dag paar min te doen! Ik doe dit trouwens tijdens mn burnout ook weer. Niet meer voor de hyperventilatie maar voor angst/stress. Het is ook gewoon een manier om tegen je lichaam te zeggen: we zijn relaxed en veilig. Hopelijk heb je hier wat aan!

Ik heb dit geleerd van een fysio waar ik in t begin dan naartoe ging om het te oefenen. Al denk ik dat je er zelf ook wel uit kan komen.

Hi Thom,

Ik heb het ook. Zo raar dat je altijd normaal kunt ademenen en er opeens niks meer van snapt. Bij mij komt het voornamelijk in de nacht voor, maar dat komt doordat ik overdag niet goed adem. Ik heb inmiddels een ademhalingscoach (fysio) en ik kreeg de opdracht om 3 keer per dag '5 sec in, 5 sec uit en 5 sec vasthouden (alles door de neus)' te doen. Net als P. hierboven zegt vertraagd dit je ademhalingsfrequentie waardoor je uiteindelijk de gehele dag langzamer gaat ademhalen. Bij mij tot nu toe nog weinig progressie (ben 3 weken bezig), dus ik vrees voor een lang proces.

Sporten is al helemaal lastig omdat ik te bewust ben van mijn ademhaling. Hopelijk snel wat verbetering..

Dag, Ik krijg hypnotherapie en ben erg enthousiast. Omdat je aan de slag gaat met je onderbewuste ga je op een heel ander niveau (dan bijv cognitieve gedragstherapie) aan de slag met bijv angst. Bovendien geeft het mij inzichten over mijzelf die ik door gewoon te praten nooit had kunnen krijgen. Sterkte bij je verdere herstel.

Bedankt voor je reactie anoniem! ik zet hypnotherapie op mn wishlist 😂

Onderzoek de polyvagaal theorie. Om uit freeze te komen kan je het beste veiligheid creeren, je lichaam laten weten dat t veilig is. Hele rustige oefeningen (restorative yin yoga) of vagus nerve oefeningen, neuriën, yoga nidra van ally boothroyd op youtube zijn alllemaal goed maar 1 specifieke heet “inner resource” in die meditatie ga je naar een veilige plek in jezelf, knuffels of aanraking van mensen die je vertrouwt. Warme drankjes, rust nemen, onder een deken gaan liggen, in een warm bad.. niks “moeten”. Je moet niks en je hoeft jezelf niet te fixen. Houd vertrouwen in jezelf en in je lichaam om wanneer het er klaar voor is weer uit de freeze stand te komen ❤️

Freeze is geen burnout soort voor zover ik weet, maar een staat van je zenuwstelsel die uiteraard wel vaak voorkomt bij mensen met burnout.

Succes 🍀

Hoi anoniempje dank voor je reactie. Inderdaad staat van het zenuwstelsel.. ben jij hier ook bekend mee als in je het dit mee gemaakt. Mag ik vragen hoelang het bij jou duurde voor je je weer een beetje normaal voelde? Alle tips die je net gaf neem ik van harte en de meeste doe ik al. Ik merk alleen dat mijn emoties in de freeze stand zitten had jij dit ook ?

Hoi Susan,
Toevallig schreef ik laatst hier op de site ook over de Polyvagaal theorie in Verhaal 1464 ‘Tip voor wie zich onzeker voelt’. Sluit me helemaal aan bij de reactie hierboven.

Ik heb afgelopen maanden ook heel erg in freeze gezeten, toen zaten de emoties helemaal vast en nu komen ze weer los. Veel huilen maar laatst ook voor het eerst in tijden keihard kunnen lachen. Blijf in beweging en sterkte ❤️

Hi Susan,

Ik heb meerdere periodes gehad van weken dat ik in freeze zat. Lichamelijke freeze, niks meer voelen, emotionele freeze idd ook (soms was dat wel lekker omdat ik dan in ieder geval geen angst voelde). Hoe dan ook, het ging alle kanten op en ik moest leren om mn zenuwstelsel te reguleren door de tips hierboven. Ik heb denk wel 7 maanden last ervan gehad, en juist na rock bottom in maand 6 ben ik eruit gekomen omdat ik van die rock bottom periode opeens heel veel leerde over mezelf. In mijn geval was ik eigenlijk heel onzeker over mijn kunnen, niet veilig in mezelf. Iets “clickte” opeens waardoor ik vanaf dat moment, op de bodem, juist een bodem heb gelegd voor in mezelf vertrouwen, veilig zijn bij mezelf.

Hope this helps! Trouwens “rocken” hielp toen ook wel eens. Gewoon op je buik liggen en je heupen heen en weer bewegen. Op een gegeven moment herkende ik welke oefeningen me er wel eens uit haalde.

Dankjewel dus door dagelijks dat soort oefeningen te doen reguleert je zenuwstelsel zich als ik het goed begrijp? Hoe lange tijd heeft dit nodig als je dit dagelijks 15 min doet en daarnaast nog mediteerd of yoga doet

En trouwens mijn lichaamsgerichte psychotherapeut heeft me ook heel vaak uit de freeze (en ook ernstige overprikkeling en andere ellende) gehaald dmv oefeningen, co-regulatie, emoties releasen (bio energetica, somatic experiencing etc) Als ik 1 ding moet noemen dat me in heel deze burnout het meest geholpen heeft is het zijn therapie.

Een ontregeld zenuwstelsel kan 100 redenen hebben en het is een puzzel die je moet leggen. Er is geen tijd die je eraan kan geven.
1. Gebruik de tools/trucjes en doe wat voor jou werkt, luister naar je lichaam. Na welke activiteiten en mensen voel je je slechter en welke beter?
2. Werk aan dieper liggende overtuigingen. Want als je alleen 1 toepast schiet je ook makkelijk terug in een onveilige staat ( freeze/fight flight) omdat je je in de basis gewoon onveilig voelt. Doe dit met een therapeut!
3. Probeer de situatie de accepteren en niet teveel opzoek te zijn naar de snelste weg of oplossing. Dat werkt averechts heb ik gemerkt. Wees lief voor jezelf. Jouw lichaam heeft tijd nodig om zich te herstellen. Misschien kan je er ook met nieuwsgierigheid naar kijken. Ipv “hoe gaat dit zsm weg?” Stap voor stap onderzoeken wat jouw lichaam in deze staat heeft gebracht.

Extra tips: routine is belangrijk als je al zo ontregeld bent. Eet 3 x op ongeveer vaste tijdstippen. Elke dag ongeveer zelfde tijd naar bed. Dat geeft je lichaam ook weer zo’n gevoel van veiligheid.

Super bedankt voor jou reactie. Ik ga het allemaal mee nemen en hoop de volgende keer hier te kunnen plaatsen dat het beter gaat!

Dat gun ik je zo! En het gaat je lukken.

Heb je je laten vaccineren ? En zijn daarna je klachten begonnen ?

Ik heb na de 2e vac. ineens vastzittende spieren in mijn nek en schouders gekregen en vermoeidheid wat toen langzaam minder werd, maar pas 1.5jaar daarna kreeg ik pijn in voet en knie en nu dus al een jaar burnout.

Zoek even op long covid & mind body benadering. Ken veel mensen die Hiermee geholpen zijn! Werkt overigens ook voor burn-out klachten en andere onverklaarbare chronische klachten.

Kan best. Ze waarschuwen ook op op de website over vaccinatieschade

Ik herken me heel erg in de twijfel of het nu long-COVID of een burn-out is. Zit ook al bijna een jaar met vermoeidheidsklachten, waarvan sommige echt verbeterd zijn en andere klachten, voornamelijk de hoofdklachten, aanblijven. Ik heb me erbij neergelegd dat ik er nooit achter zal komen wat het precies is, de symptomen en behandelingen lijken bij beiden namelijk veel op elkaar. Ben je al bij een ergotherapeut of psychosomatische fysio geweest? Daar ben ik nu sinds een paar weken ook mee gestart. Wie weet helpt het weer wat.

Ja ik ben ook bij psychosomatische oefentherapie.
Hopelijk gaat het wat opleveren.

Er zijn heel veel mensen met vaccinatie schade Google eens op thelongshot die schrijven er ook veel over , ik maak me er zelf namelijk ook veel zorgen over want je ziet toch een hoop Oversterfte en “burn out” pandemieen in landen waar de mensen voor een groot deel gevaccineerd zijn. Laten we hopen dat het ooit nog over gaat

Hoi Roos,

Wat super om te lezen dat je er uit bent gekomen, en op eigen kracht dan wel! Ik (en Taco, als ik jou hierbij mag betrekken) zijn ook op een soortgelijke manier bezig, naar binnen gaan, zo diep mogelijk, en alles loslaten, ik heb ook hele hevige opkomende spanningen, klappertanden, intense huilbuien en andere sensaties sinds ik voor het eerst naar binnen ben gegaan. Inmiddels al een paar "releases" verder en ik begin het ook te merken aan mijn energie en gemoedstoestand. Wel zitten er nog hele pittige dagen tussen (gister bijvoorbeeld) waarbij mijn lichaam alles eruit gooit en al mijn klachten verergeren, heftig proces. Ik begin steeds meer inzichten te krijgen, mini traumas te verwerken en verbanden te leggen waar ik echt iets aan heb. Ik geloof hier echt in en het voelt goed, iets wat ik met de psychologen niet heb kunnen bereiken! In Verhaal 1087 en 1023 wordt hier ook over gesproken, op een andere manier dan wel. Thanks voor het delen Roos

Hoi Roos, hoe gaat t nu met je? Doe je nog dagelijks TM? Ik ga mede door jouw bericht beginnen met TM in het nieuwe jaar. Heb er helemaal zin in!

Wat is het uitleg aub

Kijk op de website van transcendente meditatie, je kan wekelijks gratis zoom meetings bijwonen waar ze je alles uitleggen. Het is een vorm van meditatie waarbij je middels een mantra het denken overstijgt. Dat geeft diepe rust/ontspanning schijnt. (dus nog niet ervaren maar wel zeer benieuwd)

Ik kan beamen dat 10 min qigong (gewoon via youtube) echt een verschil maakt!

Is dat t beetje t zelfde als meditatie of yoga nidra ?

Nee het is een combi van bewegen mindfullness en ademhaling

Ja, dit is heel herkenbaar. Je lichaam is bezig jou te beschermen vanwege stress en bijkomende paniek en angst. Ik durfde heel veel dingen ook niet meer alleen te doen. Mijn vrouw ging overal mee naar toe en als ik toch alleen op pad moest was ik voortdurend in mijn hoofd bezig met adressen onderweg waar ik wel kon aanbellen om tot rust te komen (veiligheidsgedrag). Als je meer rust kunt vinden en je gedachten kunt stoppen (elders op dit forum staan hierover genoeg adviezen en tips) gaat dit gevoel zeker weg. Maar het kan ook zomaar voor een moment weer terugkomen, is mijn ervaring. Het is zeker ook goed om toch weer alleen dingen te gaan doen. Door te vermijden versterk je de angst en daarmee het onwerkelijke gevoel. Een korte wandeling buiten van 10 minuten om mee te beginnen kan al helpen. Ik weet nog dat ik met trillende benen en voor mijn gevoel een zwalkende pas en nat van het zweet een wandeling naar een winkel hier verderop in de straat maakte. En ook dat kan ik nu doen zonder al die sensaties. Stel je lichaam gerust en houdt moed. Het kost tijd, maar het gaat over. Sterkte en succes!

Hoelang duurde dat bij jou harry

Weet ik niet meer precies. Flink wat maanden, ik denk zo'n 10. Met dagen dat het wat beter ging en dagen die bizar waren van onwerkelijkheid. Ik weet wel dat het heel klein begon, maar steeds langer per dag ging duren.

Bedankt! Weet je ook waardoor het ontstaat? En ik hoef me geen zorgen te maken, is het gewoon iets wat past bij een burn out?

Ja, past zeker bij een burnout, overspannenheid, overprikkeling. Gaat bij mij ook gepaard met paniekaanvallen. Geduld, geduld, geduld. Dat is juist zo moeilijk op te brengen, want ik wil er graag nu van af. Maar het zal goed komen! Ooit zullen we weer die persoon zijn die we ooit waren. Die gedachte houd ik vast.

Hoi ja ik krijg dit ook na te veel stress, opwinding maar ook door hele kleine gebeurtenissen. Ik heb chronische spanningshoofdpijn en dat gaat samen met een onwerkelijk gevoel en wazig zicht, slapene ledermaten. Ik kom er maar niet uit omdat ik bang ben dat ik iets aan mijn hersenen krijg, zo lijkt het soms. Dan ineens word mijn arm of been ongevoelig of begint te prikkelen of ik raak totaal de controle kwijt over mijn ademhaling. Heb hierdoor vaak paniek aanvallen en zit helemaal klem hierdoor

Ja herkenbaar voor mij! Kan soms uit t niets komen dan… Soms ‘fladder’ ik een paar weken achter elkaar door t leven, doe zelfs dan wat extra dingen zoals shoppen ofzo en dan ineens.. plep, daar ga ik weer! Dan lig ik er helemaal af, elk geluidje teveel, overprikkeld to de max en enorm vermoeid… een gevoel van ‘laat me met rust!’. Is tot nu toe wel echt de tendens die past bij herstellen van Burn out bij mij. Tenminste, op hoe ik het nu na een jaar heb beleefd. Elke keer ga ik dan toch weer over mijn grens, hetzij snel, hetzij heel geleidelijk aan waardoor ik toch weer die dip ervaar.

Daarnaast ga ik me laten testen op adhd/add. Want ik had als jong meisje al hollen of stilstaan… ben heel benieuwd of daar ook een link ligt. Dat het niet alleen herstellen van BO is maar ook een deel hyperfocus en energiemanagement wat nog niet in balans is.

Wat ik in ieder geval heel erg helpend vind, is erkennen dat ik een dip ervaar, en er niet teveel van vinden. Er geen oordeel over hebben en ook niet alles gaan doen om het te laten verdwijnen. Het beste helpt mij om dan heel veel rust te nemen en te gaan voelen. Wat voel ik in mijn lichaam? En welke emoties zijn er? Verder gezond eten (suikers minderen) en ontspannen door in bad te gaan of creatieve kleine projectjes te doen die behapbaar zijn.

Heel veel sterkte en succes, het valt niet mee hè? Maar we komen er wel! Houd moed!

L.

Ik herken dit! Heb lang geprobeerd te “reden” te vinden, maar ook als ik heel gecontroleerd leef en elke dag ongeveer evenveel inspanning lever heb ik soms gewoon nog steeds last van extreme vermoeidheid en kan ik de hele dag alleen maar liggen. Het doet ook bijna pijn, een intense fysieke vermoeidheid. Ik denk dat je lichaam gewoon opnieuw balans moet vinden, je hebt meer energie maar je lichaam weet nog niet helemaal hoe het te managen. Bij mij wordt het door de maanden heen trouwens wel steeds minder. Dus soms is het maar een dag ipv een week bijvoorbeeld.

We komen er wel!

Hi Amber,

Yes, dat heb je ook. Het is nu wel iets minder maar blijft een dingetje. Bij mij komt het denk ik dood spierspanning, dus veel stretchen (yin yoga) en aanspannen/ontspannen helpt.

Kan je omschrijven wat je precies voelt en wanneer? Zelf heb ik ook heel veel last van m’n benen en voeten.

Lastig te omschrijven Eef. Pijn is vaak savonds.....als ik benen op bank heb liggen of in bed. Een soort irriterend,licht pijnlijk,schrijnend gevoel van binnenuit. Daarnaast heb ik ook veel last van spieren aan achterzijde benen,maar dat is een verhaal apart. Dat is spierspanning.....gaat momenten wat beter en als ik dan weer iets teveel loop dan is het er weer. Ik wordt behandeld voor deze spierspanning......maar het is een hele lange weg allemaal.

Hoi Amber, wat jij omschrijft heb ik precies hetzelfde al ruim 2,5 jaar, bij mij voelt het als prikkend vooral in rust en de achterkant van mn benen voelt ook heel onaangenaam, voelt ook als spierspanning heel naar gevoel, pijnlijk. Ik merk dat wanneer ik maar iets van spanning krijg of dit nu positieve spanning is of negatieve spanning maakt niet uit het is elke dag aanwezig. ‘s nachts als ik geslapen heb heb ik er geen last van. Probeer het te negeren. Het slechte slapen werkt bij mij ook niet mee. Mag ik je vragen welke behandeling jij hebt voor je spierspanning?

Ik heb ook wisselend pijn in mijn kieën. Onder mijn voeten ook tijdens het lopen.
Maar ook pijn in mijn vingers.

Ik ben onder behandeling bij Tapa in Zwolle. Werken daar op diepe spierspanning. Google maar eens op hun site dat is duidelijker dan dat ik het kanuitleggen. Toen ik daar begon kon ik nauwelijks meer lopen. Dat is nu al een heel stuk verbeterd.

Oké dankjewel ik ga het lezen
Groetjes, Eveline

Hoi amber dat heb ik ook . Ik 12 mnd bo, mijn spierspanning , ook benen en voeten, laat ik nu behandelen met Shiatsu therapie, massage. Hier door gaat het bij steeds beter. Groetjes Linda

Ik doe juist meer aan mezelf nu ik zoveel thuis zit

Nee Tom jij bent zeker nuet alleen. Ik heb dat ook. Ik heb ontzettend veel moeite om uit bed te komen. Het helpt om mijn zoon naar school te brengen. Dan moet ik mij douchen en wat opmaken. Ik ben maar 10 procent van de persoon die ik was. Het leren accepteren is het moeilijkste. En er zijn dagen bij zoals vxndaag dat hey mkj echt niet gaat. Dus jij bent zeker niet de enigste...

Hi J,

Klein detail... Er zijn 1,3 miljoen Nederlanders die burnout zijn.

En nee, niemand had ooit verwacht dat ik zou instorten en ook ik heb mensen gesproken waarvan ik dacht 'huh? Jij ooit burned-out geweest?'. Het is eigenlijk gewoon een hele burgerlijke ziekte als je het zo bekijkt.

Accepteren dat je burn-out bent is sowieso stap 1. Dus leg je daar nou maar gewoon bij neer. Misschien is koppigheid wel een van je valkuilen ;-)

Cheers,
Frank

Hoi J,

Ik zou zeker niemand hier aanraden om zijn blogs te lezen. Sterker nog eigenlijk moeten die blogs verwijderd worden. Acceptatie is belangrijk maar sorry het helpt echt niet om blogs te schrijven waarin je een graf fotografeerd en thriller horror verhalen verteld . Ik vraag dus ook echt af of hij wel duizend procent hulp heeft gezocht opallerlei vlakken in die 6 jaar. Maar goed mijn mening lees dit niet als je bezig bent met je herstel!!

Lotte, je haalt eruit wat je eruit wilt halen natuurlijk.
Zo was het voor mij wel een "eye-opener" om te lezen dat niets doen bij mij geen niets doen was. Ik keek TV en had terwijl nog mijn telefoon in de hand, en dacht dat ik goed aan het rusten was op die manier (ik ben toch geen klusjes aan het doen?). Nee, rusten is alle prikkels laten varen en gewoon bestaan. Zo heb ik herontdekt hoe rust eigenlijk hoort te voelen want anders bleef ik gewoon non-stop opgejaagd.

Ik heb ook veel blogspot can kakikhebeenburnout gelezen. Dan ging et weer de goede kant op dan ging hij weer bergaf. Ik herken in beide wat jullie zeggen soms maakte het mij ook heel erg emotioneel alsof.het mijn verhaal was en aan de andere kant gaf die inderdaad goeie tips zoals het ontprikkelen en niks doen. Ik heb de eerste jaar ook veelste veel continu op me tel gezeten en gezocht welke ziekte ik had .. en voelde me altijd opgejaagd gespannen pijnlijke ogen noem maar op. Daarin begrepen dat je voor je herstel complete rust nodig hebt

Die blog moet je laten liggen, allemaal nutteloze meningen van die man die hij voordoet als feiten, helemaal van het padje af.

Ik merk ook dat ik soms onrustig word als ik die blog van kakikhebeenburnout lees.. bijvoorbeeld dat stuk dat hij gaat verhuizen, ik lees dat hij alles alleen heeft gedaan. Ik zou daar echt veel meer hulp bij vragen, zeker als je in een burnout zit.
Sommige blogs van die man vond ik wel leerzaam en heb ik echt wat aan gehad. Het echt rusten inderdaad. Ik ga nu 3 keer per dag een halfuur liggen in donkere slaapkamer. Mn ademhaling en hartslag komen dan tot rust. Ik merk echt dat sinds ik dit doe, ik beter slaap in de nacht. Nu heb ik ongeveer 1 slechte nacht per week.
Maar acceptatie doet zoveel inderdaad! Ik zeg het nu ook steeds meer naar andere mensen. Vaak benoem dat ik 3x per dag in een donkere kamer lig en dan komt er wel meer begrip merk ik.

Blog kak ik ben burnout is fake en een hoax

@anoniem, is dat zo ja? Is dus gewoon broodje aap?
Ik heb ook mn twijfels bij sommige dingen hoor, uit die blog.

Hi Marko,

Ja, ik had het ook. Is echt een teken van een overprikkeld zenuwstelsel en komt heel veel voor bij burnout. Wat het erger maakt, is dat je in paniek raakt. Probeer het te zien als iets tijdelijks en iets wat niet gevaarlijk/blijvend is. Hierdoor nemen de klachten uiteindelijk af. Bij mij hielp het om tegen mezelf te zeggen: ik lig veilig in mijn bed. Deze sensatie is maar tijdelijk en er is niks mis met mij of mijn oren. Dit gaat ook weer over.

Hopelijk kan het jou ook helpen.

Groetjes

Ik heb het ook nu al 10 maanden. Zit nu 11 maand thuis.
De hartkloppingen in mijn oor en hals heb ik ook. Ik denk al ruim 2 jaar last van. Het wordt vaak erger als ik mij ga bewegen.
De oorsuizen ben ik inmiddels redelijk aan gewend alsof het erbij hoort, maar die hartkloppingen geeft mij toch wel vaak een stress gevoel omdat het vrijwel continue aanwezig is.

Hoi, ik heb hier zelf ook last van gehad in de eerste twee maanden van mijn burnout. Oorsuizen, alsof ik contstand harde wind hoorde. Dit werd gelukkig steeds minder heftig en na twee maanden ging het weg. Maar de paniek bij de gedachten dat die suizen voor altijd zouden blijven kan ik mij nog goed herinneren, komt goed! Veel rusten!

Groetjes

Ik heb geleerd dat 80% van je zenuwbanen van je lijf naar je hoofd gaan en 20% de andere kant op. En dat flight flight dus ook vaak wordt veroorzaakt door signalen van je lijf naar je hoofd, ook al komt dat door stress gerelateerde sensaties. Is dus een negatief feedback meganisme dat lastig te doorbreken is en ook niet met alleen maar nadenken op te lossen. Probeer ondanks flight of flight weer in je lijf te komen (meditatie/wandelen/yoga/somatic tracking als je al wat verder durft te gaan) zodat je lijf rustiger wordt en dan volgt vaak ook je brein! Kan al zo simpel zijn als je concentreren op een plek in je lijf waar het wel comfortabel is al is dit je rechtervoet. Of bodyscans waarbij je je spieren een voor een ontspant helpt mij ook vaak als ik niet eens doorheb wat ik allemaal aanspan.

Ik vind het schudden van mijn lijf helpend, de energie van fight or flight komt dan een beetje in beweging. Kan lekker op je eigen manier en tempo, muziekje erbij. Er zijn ook filmpjes op Youtube, als je zoekt op shaking exercise

Bewandeld hebben. Bedoelde ik

Dag Harry, zie mijn post hierboven, ik heb het ook. Ik heb geen MRI gedaan want in het begin van mijn burn-out heb ik heel veel artsen gezien (ik had maag-darm problemen) en daardoor wil ik nu geen arts meer zien, het kwam allemaal even 'm'n neus uit'. Misschien ook yoga voor jou?

Dag Harry,
Heb je al is jouw bloeddruk gemeten? Een te hoge of lage bloeddruk kunnen ook hoofdpijn veroorzaken.

Hoi Harry, mag ik vragen wat voor pijn jij voelt ook omdat ik zo’n ontzettende pijn heb gehad in m’n lichaam zit er nog, maar een stuk minder en behapbaar

Gewoon trillerig, een symphatische overbelasting, fight flight etc. Gewoon een lichaam uit balans. Rotgevoel. Bah. Zou daar graag weer eens vanaf willen.

Ja oké, ja mentaal en fysiek gaat hand in hand. Dan denk ik anders dan dat het bij mij het geval was de pijn dan. Bij mij sloeg de angst vooral op m’n spieren van benen, rug, nek hoofd. Dit had ik dag in dag uit en deed heel veel pijn zat gewoon in vicieuze pijn cirkel…. Ik heb veel gehad aan psychosomatische therapie…. Vrij nuchtere therapie die veel uitleg geeft over hoe het brein werkt en hoe je het min of meer weer kan resetten… maar gewoon de uitleg en het gevoel oké dat ik me zo voel met zoveel pijn dat komt voor uit die fight en flight modes waar je in zit deed me al goed. Sterkte met je herstel Harry

Hoe kwam je uit de fight flight Eef?

Op therapie leer je dat je zenuwstelsel weer tot rust moet komen deze regelt fysieke processen in je lichaam.En het zenuwstelsel zal ook heel langzaam met vallen en opstaan weer tot rust komen, dat is echt zo

Accepteren dat het NU zo is
Jezelf geruststellen of juist grappen wat je lijf nu weer voor klacht heeft bedacht , klinkt raar maar je maakt het minder beladen
Meer momenten van rust nemen
Niet piekeren over je fysieke klachten of een moment van de dag waarop je je piekergedrag helemaal los mag laten gaan dus je bewaard je piekeren voor dat moment. Piekeren =stress voor je lichaam
Wandelen en lichaamsgerichte oefeningen die stress doen verminderen
Minder schermtijd
Genoeg slaap gezond eten

Het is wel fijn om therapie te volgen omdat je vaak ook weer geruststelling nodig hebt en om anders te leren denken, andere paden bewandelen ik volgde psychosomatische therapie

Als ik het niet meer trok van angst etc dan ging ikzelf maar onder de douche staan dat hielp mij ook op dat moment

Sterkte hoor!!

Ik heb geleerd dat 80% van je zenuwbanen van je lijf naar je hoofd gaan en 20% de andere kant op. En dat flight flight dus ook vaak wordt veroorzaakt door signalen van je lijf naar je hoofd, ook al komt dat door stress gerelateerde sensaties. Is dus een negatief feedback meganisme dat lastig te doorbreken is en ook niet met alleen maar nadenken op te lossen. Probeer ondanks flight of flight weer in je lijf te komen (meditatie/wandelen/yoga/somatic tracking als je al wat verder durft te gaan) zodat je lijf rustiger wordt en dan volgt vaak ook je brein! Kan al zo simpel zijn als je concentreren op een plek in je lijf waar het wel comfortabel is al is dit je rechtervoet. Of bodyscans waarbij je je spieren een voor een ontspant helpt mij ook vaak als ik niet eens doorheb wat ik allemaal aanspan.

Hey, sinds een jaar geleden wordt ik soms ook gedesoriënteerd en angstig wakker (vaak ook zonder nachtmerrie er voor). Soms zo gedesoriënteerd dat ik in het donker uit mijn bed wandel (wat me alleen angstiger maakt wanneer ik besef dat ik gewoon ineens in mijn slaapkamer sta ipv in mijn bed lig). Ik neem zelf geen antidepressiva en probeer nog uit te zoeken waardoor het exact ontstaat. Ik vermoed wel door een mentale onrust of stress. Ik heb een tijdje ook veel last gehad van nachtmerries waar ik zwetend, en soms ook gedesoriënteerd, van wakker werd. Deze nachtmerries zijn gelukkig bij mij nu veel verminderd doordat ik minder stress en angst ervaar dan toen.

Hoi An, ik lig ook op de bank met n flinke verkoudheid.
Gelukkig is mijn hoofd ff rustig, ik laat het op me afkomen. Fijn dat je toch ook redelijke dagen hebt. Maar het alleen zijn is idd niet leuk. Is bij jou geen buurtcentra waar je mensen kunt ontmoeten en waar activiteiten plaatsvinden? Zelf heb ik daar nu geen behoefte aan. Zijn teveel prikkels voor mij.
Hoop op den duur weer wat vrijwilligerswerk te doen, doet ook goed.
Maar alles op zijn tijd, hou je goed An!
Liefs Gabje

Hoi An, ik lig ook op de bank met n flinke verkoudheid.
Gelukkig is mijn hoofd ff rustig, ik laat het op me afkomen. Fijn dat je toch ook redelijke dagen hebt. Maar het alleen zijn is idd niet leuk. Is bij jou geen buurtcentra waar je mensen kunt ontmoeten en waar activiteiten plaatsvinden? Zelf heb ik daar nu geen behoefte aan. Zijn teveel prikkels voor mij.
Hoop op den duur weer wat vrijwilligerswerk te doen, doet ook goed.
Maar alles op zijn tijd, hou je goed An!
Liefs Gabje

Hoi An, ik lig op de bank met n flinke verkoudheid. Dus momenteel niet zo lekker.
En dan is alleen zijn al helemaal moeilijk.
Maar goed, ik lig lekker, heb het warm en n dak boven mijn hoofd.
Fijn dat je toch al redelijke dagen hebt. We zullen er toch iets van moeten maken.
Is er bij jou geen buurtcentra in de buurt waar ze activiteiten doen? Zelf heb ik daar nog geen behoefte aan. Teveel prikkels nog.
Deze tijd vh jaar geeft mij wat meer rust, gek he?
Hou je goed, liefs Gabje

Sorry dat mijn reactie zo vaak geplaatst is.

Hoi Gabje
Ik heb het na de griepprik gekregen ,4 dagen erna had ik dit. Ben dus niet de Maar dat hoesten….pfff

Nee..zeker niet leuk ..alleen zijn, ben wel naar zo’n buurtcentra geweest,maar is nog niet mijn ding. 🤷‍♀️
Doe lezen,diamant painting,spelletjes.
Kun je goed tegen alleen zijn/ wonen?

Soms heb ik dat ook dat er 2 dezelfde antwoorden staan! Ach….🤷‍♀️ groetjes

@ Hoi Corrine, ik hoop dat je het leest!

Ik lees je niet ?! Gaat het wel goed ?
Is het nu wat beter ?

Hier is het ook vaak gespannen zijn om al kleine dingen. Duizeligheid ,hoofdpijn etc.
Neem dan toch halve oxa. Pff

Beterschap An!🌺

Hoi Gabje,L.N.
Hoesten word gelukkig al wat minder

Hoe is het ?
Herkennen jullie dat ook…enkele dagen dacht ik dat het iets beter was,en nu heel toch weer huilen,wat angstig,piekerig etc. Gelijk van slag. Blijft klote natuurlijk dat het alleen zijn nog niet in me zit,…maar pffff
En dan die huilbuien en angst …helpt ook niet echt! Nergens zin..
Sorry voor het klagen even !

Hoi An, ik heb het ook moeilijk momenteel, het allemaal alleen doen is niet leuk. Ben momenteel somber, weet ook afentoe niet hoe ik verder moet. Ben gevoelig voor depressie, en dat erbij kan ik nu echt niet hebben. We hebben heel wat te verwerken samen, je moet je wel vasthouden aan dat je soms al betere dagen hebt. Ik zou willen dat ik die al had. Het weer werkt nu ook niet mee. Hou je goed, liefs Gabje

Hoi Gabje

Maar waarom zoveel huilen en paniekerig?
Ik weet ook dat het lang kan duren,maar het alleen zijn,en stilte om me heen….pfff ,hoe doe je dat? Piekeren ,wat duizelig of zo,net of je dronken ,dus weer naar buiten 🤷‍♀️🙈
heb wel tv aan voor geluid. Word er zo moe van. Hou me wel bezig, maar ….

Hoe maak jij je dag dan? Hobby ?
Heb je helemaal niemand meer om je heen,?
Misschien wonen we wel in de buurt,🤷‍♀️ konden we samen dingen doen!
Heb je antidepressiva of zo ? Om het wat beter aan te kunnen?
Het kost zoveel energie om je staande te houden….dus ja veel drukte in me hoofd.
Zit nu sinds half april in dit huisje, nooit alleen geweest, en nooit bij stilgestaan dat het zo pittig is.
Ik heb paroxetine 10 mg,helpt wel wat,met soms halve oxa.voor de scherpe randjes.! Van de H.a.

Ik hoop je te lezen ,gedeelde smart is halve smart….zeggen ze toch🙏💪🏼

Hoi An, in het alleen zijn moeten we onze weg vinden, heb net ook op het forum van rouw gekeken, dan zie je toch dat we echt niet alleen zijn met dit euvel. Ik heb n dochter in Engeland wonen en een dochter in de buurt. Die is net geweest met mn kleinzoon.
Ik slik 30mg paroxetine al vele jaren.
De radio staat bij mij ook altijd aan.
Hobby's heb ik niet echt momenteel, heb nergens zin in. Wandel wel 5x per week met n buurvrouw, en doe de dingen die nodig zijn. Ik woon in Heerlen (Zuid Limburg).
Zeker gedeelde smart is halve smart.

Hoi An met mij gaat het nu redelijk naar het ziekenhuis geweest echo voor buik gelukkig goed pfffff ik denk ook altijd aan het ergste hoor en ook af en toe somber en zit nu ook bij een praktijk ondersteuning ik heb PSST hoop niet kunnen verwerken wat ik in mijn leven heb mee gemaakt en wandel wel veel en probeer het positief in te zien ik mediteer 1 keer per week met een groep stilte daar zitten ook mensen die wat mankeren denk wel dat je de goede kant op gaat zo te lezen en straks komen de feestdagen weer aan dan is het gemis van mijn man het ergste zal jij ook hebben maaar de Zoons Schoondochters en kleinkinderen sleuren me er wel weer doorheen sterkte hé 👍😘

Hoi Gabje, L.N.

Gabje ik heb ook bij het rouwen gekeken, we zij. Zeker niet
De enige…

Gelukkig heb je nog 1 dochter dichtbij, die je ook steun geeft. Jammer dat we ver weg zitten, ik zit in Houten.
Soms denk ik ook of ik wat meer paroxetine moet doen,maar bij mij viel verhogen naar 20 mg toen niet mee,dus sta ik nog steeds op 10 mg. 🤷‍♀️ met soms oxa 5 mg.
Echt zin in iets.? …nee ook niet, meer op de automatische piloot.bezig houden…ga hier heen of ga dit doen ,hoor ik ook van anderen,maar zo moeilijk…word er zo moe van dat het me zoveel energie kost.wat mankeer ik toch…denk ik dan! angstig dan, veel huilen, kinderen wil ik ook niet steeds lastig vallen.dus ben heel blij met deze site,kun je toch even van je afschrijven. 🙈

@ L.N.
Gelukkig is het goed dan met buik.zit er ook veel stress bij?dat doet ook veel met je .
Verwerken moet ik ook nog heel veel,maar valt toch niet mee. Mijn man was altijd : doorgaan en niet zeuren..
Dus ja …ik wist nooit beter,maar nu….lijkt het wel of ik er OOK MAG ZIJN. Huilen was er nooit bij….Misschien daarom
Dat ik nu zo ben.duizelig,hoofdpijn,angstig,alleen zijn,
altijd van het ergste uitgaan.
En straks feestdagen….liefst verstop ik me in bed, maar dat zullen de kinderen niet leuk vinden.

Maar ik kan en mag huilen, me klote voelen ,(voor alle shit kon dat niet) als ik bij hun ben.
Ach….komt wel goed toch🙏😥 zo blij dat wij hier kunnen appen ,! Hoor / lees jullie graag weer .🤣

Ja An dat zei mijn man ook altijd wij waren kermisreizigers altijd mensen om je heen en vrolijk en is idd stress van mijn buik gaat overal in zitten ook ik haf veel last van duizeligheid nek schouders arm alles wat ik zo lees heb ik wel gehad hoort denk ik bij een burnout en ook huilen hoor lucht op en PSST ik heb vroeger ook een ernstig ongeval gehad coma en een doodervaring gehad zie die tunnel nog voor mij was toen 11 jaar en nog meer mee gemaakt maar dat zet ik het niet op dat moet ik allemaal verwerken ook dus van mijn man die viel van de trap tia en geen afscheid kunnen nemen en de Zoons ook niet nooit meer bij gekomen na 1 week met overleg met de kinderen stekker eruit 2 procent werkte nog maar .....vind het moeilijk dat ik uit eindelijk zijn dood bepaal 😓 maar we moeten verder en jij ook An 👍

Hoi L.N.

Dat duizelige,nek en schouders..heb ik ook. Hoofdpijn,of alles rondom je bovenlijf vastzit. Huilen ook , je word er niet blij van.
En zo te lezen heb jij ook veel meegemaakt,en nog steeds.
Het valt niet mee,angstig zijn…..pff

De 19e een MRI weer van het hoofd,en nu al in de stress,terwijl ik verder geen klachten heb ….denk ik! Maar als je eenmaal een stresskip bent….alle enge dingen weer in me hoofd….bah…
Lees je !

Hoi…L.N.

Had net getypt…zeker verkeerd gedaan. 🤷‍♀️
Ja..het is niet leuk,zeker met stramme spieren,hoofdpijn, duizelig lijkt of alles vastzit in me bovenlijf. Onrustig,angstig…

En ja…jij hebt ook zat meegemaakt,en nog ! Valt niet mee!

Controle op de 19e van me hoofd,(MRI) nu al weer aan denken….
Brrr, geen klachten ,maar toch.je moet er weer doorheen!
Stresskip …kan het niet helpen. En dan weer de tranen. Gelijk het ergste denken, terwijl ik me goed voel🙈
Lees je !

Krijg het niet voor elkaar,wilde reageren op L.n. Op nr.1386
maar ik zie niet het antwoord wat ik getypt heb !

Hoi An jij hebt ook veel mee gemaakt en snap dat je bang bent van de MRI scan zo ben ik ook haal dan alles in mijn hoofd pffff duizeligheid heb ik af en toe nog probeer me rustig te houden dan met ademhalen en veel druk bij mijn slaap nog en bovenlijf gaat nu ook redelijk hou vol ook hé je doet het goed denk dat je de goede kant op gaat lees je weer 👍

Hoi L.N.

Ja...wat een ramp is dit
Neem jij dan ook wat oxazepan of zo om even rust in je hoofd / angst/ huilen te hebben ? Helpt dan wel 3 uurtjes of zo. Ook nog niet ergens bij vrijwilligers werk gekeken. Als je je zo onrustig /stressig en huilerig bent is dat ook niks toch?! Wil wel wat doen buitenshuis , maar als een berg tegenop zien dus. Heb geen buddy/ kennis of zo dat het wat minder heftig lijkt 🤔pff
Als ik me druk maak...ergens heen moet afspraak, dan wel duizelig/ dronken gevoel !
Blij met de berichtjes.

Hoi An ik lees Je bericht nu en ik heb pilletjes van Dokter Vogel geeft mij rust natuurproduct en doe vrijwilligers werk bij de Zonnebloem dankbaar werk en ja ik teken veel en schilder nu even op 1 laag pitje wandel met de hond en probeer weer te genieten van de natuur en heb geen buddy maar wel wat kennissen waar ik mijn ei kwijt kan die weten hoe ik ben en huilen mag hé dat lucht alleen maar op niet ....opkroppen lees je weer hou vol probeer ik ook 👍

Hallo An, goed dat je van je afschrijft op dit forum. Snap je gepeins. Ik heb een man naast me die in de diepte van deze hel steeds weer zei “ het komt goed met je”. Maar ook iemand waar ik naar toe kon als ik volkomen verstijfd van paniek was of wat ik meer deed kon appen. Hij was zelf hoe zeg je dat ervaringsdeskundige en kon heel goed op me inpraten. Tis wat allemaal. Jij hebt dat niet op dit moment, misschien omdat je niemand wil belasten en ik moet zeggen er zijn er niet veel die het echt snappen ( begrijpelijk). Sterkte An,weet dat er heel veel zijn die het zwaar hebben, ook al lijkt iedereen weer gezellig de feest maand in te gaan. Het is soms niet wat het lijkt.

Hoi Eef
Leuk je weer even te appen,spreken🙂

Nee …heb geen man of zo die dat zegt🤷‍♀️ wel een vriendin ,en die helpt me wel,maar ze heb een heel ander leven . Psychisch stabiel,zeg maar. Ze kan goed tegen alleen zijn,heb geen psychische issuis ..zeg maar. Dus vaak snapt ze niet dat een huilbui zomaar komt. Of wat depri ben. Burn out …staat ze me aan te kijken🙄 of ik gek ben.
Piekeren,en dan weer hoofdpijn daarvan, dus wil nu iets van borduren of zo knopen🤷‍♀️ het niet kunnen kletsen ,of arm om je heen,zo van : kom op meid….dat mis ik heel erg. Maar ja ..zoals je zegt,er zijn veel mensen die dat hebben!
Maar hier appen vind ik leuk,en bedankt voor je berichtje.

Hoi Eef,

Nee ,er zijn er heel veel die er ook last van hebben. Dus ben niet de enige🤷‍♀️ maar het alleen zijn is k.t.

Kerstmaand …moet ik ook niet aan denken !

Hoi Gabje,L.N. Eef, en anderen natuurlijk

Hoe is het bij jullie?

Hebben jullie dat ook : ineens huilen,heel onrustig, hoofd maakt overuren,van alles door je hoofd,piekeren, maar kan het niet altijd benoemen. Wel angstig wat, met name : stel dat,hoe straks met kerst, geen drukte willen,en toch niet alleen willen zijn….etc.
Mijn vriendin ( de enige die ik heb) zegt dan: dan moet je ook ergens aan denken / reden hebben om te huilen, of ik me eigen zielig vond? Vroeg ze?🤷‍♀️. Ik zeg dan ..emmer loopt over🤷‍♀️ na 5 minuten of zo gaat het weer.
Veel meegemaakt, begin december is mijn man 2 jaar weg, + daarna nu 6 maanden alleen wonen, dus ja…pittig. Ga wel naar buiten,maar als ik dan b.v. Naar buurtcentrum kijk dan vind ik het zo’n berg waar ik overheen moet. Zoals laatst: naar een bingo gegaan,kwam huilend binnen van de stress…waarom? hebben me wel opgevangen…,maar vond het zo erg. Dat ik dat had. was blij dat ik toch gegaan ben, maar was daarna zo moe…..iss dit ook herkenbaar? Dat alleenstaand…kan het nog niet loslaten of zo. 🙈
Ben ik nou zo gestoord?
Pfff, ik lees jullie graag…

Hoi Eef,L.N. Gabje…en anderen

Ben naar de buurtcentra voor bingo geweest…als een berg tegenop gezien🤷‍♀️door stress natuurlijk huilen zomaar,
Vertelde het aan mee vriendin : huilen, zegt ze komt alleen omdat je ergens aan denkt. Zegt ze vaak tegen mij. Zei is psychisch heel sterk….( ik dus niet nu) 🤷‍♀️
Het komt in golven bij mij….
Zoals de kerst, mijn man begin december 2 jaar weg. Half jaar nú alleen wonen.vliegt me zomaar aan,dan huilen,duizelig , piekeren,overal tegenop zien….alles is teveel….hopeloos voelen..
Hier van me afschrijven helpt gelukkig ook, maar ook blij met de reacties.!

Hoi An, ik ben ook al 2 wkn aan het hoesten, gister koortsig. En dan voel ik me ook alleen. Ik mis ook erg de arm om mij heen. Mijn eetlust is weg, voel me down.
Ik heb ook allang n vervelende klacht, heb veel spanning op de bekkenbodem, kan slecht zitten en dat belemmerd enorm.
Vorige week wel drie uitjes gehad, maar die doe ik met moeite, ben dan wel trots dat ik het gedaan heb.
Goed dat je naar de bingo bent gegaan 👏🏻.
Ja de decembermaand is voor ons nu niet de leukste maand, het is dan een jaar geleden dat mijn man is overleden, de tijd van vorig jaar roept veel bij mij op.
Ik zie ook tegen alles op, de kleinste dingen vind ik al teveel.
We zijn niet alleen, sterkte An

Hoi Gabje,
Het hoesten is nu wat minder gelukkig…
Bij mij is het ook niet geweldig met eten, ja ..ik eet, maar niet zoals vroeger. Automatische piloot zeg maar ,!

Bekkenbodem…kun je er niks aan laten doen? Lijkt me verschrikkelijk als je niet goed kunt zitten🙈🤔of komt het door alle spanningen? Heb je therapie ?

De feestdagen zijn ook bij mij iets dat van mij niet hoeft. Ook nog regelmatig huilbuien, en wat angstig of zo…ik denk weer overal aan,pfff.
Overal tegenop,en zo besluiteloos, niks willen, maar ook niet alleen willen zijn ! Even schrijven helpt mij ook.
Tot snel…sterkte jij ook !

Hoi LN, Gabje..
Had al gereageerd,maar komt er niet te staan 🙄vind deze indeling helemaal niks!
@LN
de MRI hoofd gehad gisteren en het was (weer) goed. Over 6 maanden weer. Pfff wat een stress…altijd het ergste denken…🙏

Hoi Gabje :
Bekkenbodem..heb je daar therapie voor? Lijkt me erg pijnlijk om dan niet te kunnen zitten😟
En voor de bingo…tja wel veel duizelig,puddingbenen, huilen Gehad.is dar dan wel goed…? Die stress🤷‍♀️weet het soms niet!
En ja…feestdagen…moet er net aan denken. Aan je man denken ,..
Deze tijd is zo zwaar…ik weet het ! Ook heel veel huilen,en overal tegenop zien nergens zin in….maar…we moeten wel.🙈

Hoi An, ik ben in behandeling bij een bekkebodemfysiotherapeute, het belemmert me enorm, de stress is op dat gebied geslagen. Ben gister weer bij de dokter geweest, heb n longontsteking, ben uitgeput en dat maakt me nog neerslachtiger. Je moet het maar allemaal accepteren maar dat valt vies tegen. Heb ook nergens zin in, alles is teveel.
Fijn dat de mri goed was.
We gaan dapper verder, zal wel moeten.
Liefs

Hoi Gabje
Ik hoop dat je bekken weer snel beter gaat.😟
Wat erg…Heb je antibiotica gehad…Of zo ? Het valt ook allemaal niet mee….accepteren is heel moeilijk,zeker als je zoveel al meegemaakt hebt. Weet er alles van! Alles zelf moeten doen als je je al zo klote voelt. Wees lief voor jezelf zeggen ze…maar hoe dan?
Toch doorgaan….en schrijf hier van je af! 🤔 sterkte meis….

Hoi Gabje,Eefje,LN,

Hoe gaat het ? Wat doen jullie als je zo’n verschrikkelijk gevoel hebt van binnen? Onrustig,huilerig, piekeren? Heb wel hobby’s,maar niet altijd zin n.
Hou me wel bezig, droge mond door de zenuwen of zo🤷‍♀️. 6
maanden verder, (alleen wonen dus) hoe lang duurt zoiets ? Heb mezelf nog niet gevonden ….ik lees het graag !

Hoi An, ik heb ook n flinke dip, de antibiotica slaat aan, ik denk dat alle ellende eruit komt. Ik probeer deze periode te accepteren, hoe moeilijk me dat ook valt. Ik heb stressvolle jaren gehad en dat gaat niet een twee drie uit je systeem. Ik pak veel mn rust, doe meditaties, wandel. De dagelijkse dingen doen kosten me al moeite. Er tegen vechten heeft geen zin.
Maar het blijft n heel rot gevoel, ik begrijp je goed. En alleen is maar alleen. We moeten hier samen doorheen, hebben geen andere keus. Liefs

Hoi Gabje..
Ben blij dat je medicijn aanslaat.🙏 zo te horen heb jij ook veel meegemaakt,net als ik. Wat doe jij per dag dan,hobby’s om je af te leiden?

Maar hoe doe je dat ..accepteren?
Doe wel dingen ,maar blijft door me hoofd spoken, tegen het huilen aanzitten,dan maar hobby /of lezen doen,maar ….zomaar ff duizelig,en dan ga ik alweer denken.zo van: stel dat,of kan dat wel,…etc.
Rusten doe ik ook ,s’middags ff 45 minuten op de bank liggen,met de hond lopen,en bij een huilbui laat ik het gewoon gebeuren…dat is toch accepteren 🤔soort angstig of zo denk ik🤷‍♀️
Sorry voor het klagen…ben zo nooit geweest ,en nu…stresskip om alles 🙈
Liefs

Hoi An, momenteel heb ik geen hobby's, kan me er niet toe zetten. Ik lees, en luister veel naar podcasten op de telefoon. Ik ben ook n stresskip geworden, afgelopen jaren is teveel gebeurd. Heb het gevoel dat ik op slot zit. Zou graag eens flink willen huilen, of schreeuwen, zelfs dat lukt niet. Accepteren is moeilijk, maar ik probeer het.
Klagen mag, vooral hier kan dat.
Liefs

Hoi Gabje

Denk ik ook weleens : ik zit op slot….in me hoofd wil ik ook dingen doen….doe ik even dit,of ga dan naar de markt of zo….uiteindelijk doe ik het niet🤷‍♀️ wat is dat ? Je zegt het goed… op slot zitten ..en hoe eruit komen. .? Met tijd…verwerken …hoop ik . Maar eng is het wel. Het is vaak geen paniek,maar heel erg onrustig,en dan huilen🤷‍♀️.niemand om je gerust te stellen,…nou..daar weet je alles van.daarom vind ik dit wel goed om je te uiten!
Jammer dat je niet goed kunt huilen,😟lucht op…althans bij mij dan,tranen komen zomaar op waar ik ook ben .daar ben ik ook niet echt blij mee, maar ja,kan er geen rem op zetten.
Accepteren is ….zijn zoals je bent..denk ik🤔,maar pfff we doen ons best! Lees je graag !

Hoi Gabje

Hoe gaat het met de longontsteking.? Ik hoop dat het wat beter is!🤔 hoe is het verder ?

Herken jij het ook ,dat als je opstaat in de ochtend al voelt dat het zo’n rotdag ,angstige dag en duizelig wordt ?
En natuurlijk niemand zegt : “het komt goed” vind het moeilijk dan om dingen / naar een winkel of zo ,te doen,omdat je al zo angstig ben. Lijkt wel of je soort van lamgeslagen bent . Alles lijkt wel een berg…waar je niet overheen komt. 🙈
En kennissen zeggen dan: ga naar buiten,doe wat….etc zoveel vriendinnen,maar 1, heb ik niet. Zo moeilijk….🤷‍♀️ komt het ooit goed 🙈 lees je weer …hoop ik !

Hoi An, het gaat iets beter, morgen controle huisarts.
Ja, ik herken dat in de ochtend, krijg dan ook niks door mn keel. Ben nog niet vooruit te branden. Ben wel weer aan de wandel met een buurvrouw, zij is mijn grote steun.
Vooruit te branden ben ik ook nog niet, elk klusje is me teveel. Stel veel uit 😣. Heb ook weer n gesprek aangevraagd met n rouwcoach. Het is gewoon veel, burnout van veel stress, rouw, en dan verder moeten, maar hoe? Ik doe wat ik kan, het is ook nu bijna 1 jaar geleden van mijn man, alles komt weer boven.
Probeer het ook dag voor dag te nemen.
Hou je taai, liefs

Hoi Gabje

Ik hoop dat de controle goed was. En goed dat je met de buurvrouw gaat lopen weer. Is leuk toch?
Ook niet veel zin, maar doe het nodige schoonmaakwerk,en dan…lezen of zo. Zo’n dag duurt best lang dan hé .?
Ga wel naar de winkel,of hond uitlaten, maar je doet àlles alleen.
En dat heb ik overschat . Stilte..
Gisteren naar de bingo in buurthuis geweest, met 5 mg oxazepan ,ging wel redelijk, tranen in me ogen, niks gewonnen🙂 maar het kost je zoveel energie, veel vrouwen hebben dit natuurlijk ( alleen zijn ) maar het duurt wel lang voor je het verwerkt ,of weer aankunt. Dus gewoon laten gaan die tranen…dat doe ik ook,!
Mijn man is in december 8e, dan 2 jaar weg. Klotemaand vind ik het, doe jij nog wat aan kerst .?
Jammer dat we niet in de buurt zitten denk ik🤔 woon in Houten .

Liefs,lees je graag

Hoi LN, Eefje

Hoe gaat het nu bij jullie?

Zien jullie ook zo tegen de feestdagen op?
Hoelang hebben jullie dat duizelige al,is het gewoon stress? Huilen ook wel regelmatig, loop ik buiten met de hond, ineens een huilbui ….zo moedeloos van.
Vanmiddag komen de kinderen even,dat is weer leuk,…maar als ze dan weggaan,huilbuien….🤷‍♀️vind het zo erg !

Liefs

Hoi Ann ja de feestdagen komen er weer aan het gaat redelijk met mij vanmorgen bloedprikken in het ziekenhuis voor aankomende maandag voor mijn hart daar word het onderzocht heb daar af en toe wat druk op en heb sinds 3 dagen weer last van plassen pfffff ben daar ook al in het ziekenhuis geweest echo vet vervelend als je te bed ga en heb veel stress nog steeds huil ook af en toe in bed duurt allemaal zo lang denk je dat je er bijna bent met de burnout na ruim 15 maanden wandelen doe ik wel veel met de hond hoor je 👍

Hoi LN

Tja.. de feestdagen..ik vind er niks aan🤷‍♀️.
Ik duim voor het onderzoek ! Ook door stressklachten 🤔? Net als je buik ?

Duurt zeker lang …huilen gaat hier op en neer. Angstig wat, door alleen zijn. Word er zo moe van!

Succes maandag ,ik lees je weer !

Hoi….

hoe is het met iedereen,? LN, Eefje,Gabje

Soms zit ik gewoon tegen m’n hondje te praten, en zelfs te huilen.🤷‍♀️ het alleenstaande….is wel echt een hel! Zo is het enkele dagen redelijk, maar ook wel heeeeel erg klote.veel huilen, stilte, duizelig ook,bibberig in de benen. Heb wel hobby’s,maar geen 24 uur .En dan zie ik de kleine vorderingen niet meer, zoals mijn vriendin zegt. Geduld heb ik niet 🙈 komt het ooit goed….? Vraag ik dan? Tuurlijk wel….zegt ze dan! 🙏
Kerst heb ik ook niet echt zin in,kerstboom etc. Nooit zo geweest …ben de enige niet…denk ik dan maar !
Lees jullie ….

Voor mij hetzelfde hoor An, de ene dag redelijk de volgende dag weer heel zwaar. Fysieke en mentale ongemak zijn elkaars kameraden denk ik. Maar ja An we moeten er wat van maken. Dus probeer iets te vinden waar je een beetje van kan genieten een voeten behandeling, kappertje, een lekker geurtje, of iets wat bij jou past, verwen jezelf een beetje An. Niet blijven zitten in oude makkelijke kleding op de bank. Ook niet uren zitten piekeren en dat is lastig omdat het op een gegeven moment zo’n patroon is geworden, maar sta jezelf dat niet toe. Maar misschien doe je dat ook allemaal niet An.
Ik denk dat er heel veel mensen tegen de feestdagen opzien en al helemaal mensen die zitten zoals wij. Mensen die aan mij vragen hoe het gaat zeg ik vaak “ach ja ieder heeft zo z’n dingen “ en stel dan al heel snel de vraag “ hoe is het met jou?”gewoon omdat ik mezelf naar beneden haal en energie verlies door steeds m’n verhaal te vertellen. Houd moed An ik ben de laatste die zal zeggen dat dat makkelijk is, liefs

Hoi Eef

Ik doe zeker wel dingen…zoals de kapper ,heb net vanmorgen een broek gekocht weer, die strakke broeken hoef ik niet meer,maar eentje die lekker zit.dus ja …blij mee. Het is niet iedere dag alleen maar stress of angstig gelukkig,maar het zijn golven 🤷‍♀️ zo’n golf is zo angstig….maar ik ga zeker door!
Afgelopen zondag,de 8e was de sterfdag van mijn man,nu 2 jaar weg.dat heb me 2 dagen gekost om het meer weer los te laten,
Met huilen, angstig,duizelig.
En nee, heb geen kerstboom staan,wel kleine dingen,zoals je bij A.h. Kunt kopen🤷‍♀️ prima zo.
Ik zeg dat ook …het gaat wel….als iemand wat vraagt…anders lopen de tranen weer!
Doe jij nog wat met de feestdagen? Of niet ?
Had je nu. Antidepressiva ? Kan het niet meer terug vinden.🤷‍♀️ hobbyen zeggen ze tegen mij…maar niet ieder uur toch.?
We appen weer !?

Goed bezig An….Ik doe niets aan de feestdagen. Ben wel iemand die van gezelligheid houd nou ja wie niet maar zoek naar dingen die ik/ wij fijn vinden….thermoskannetje met chocomel, ontbijtkoek en ergens op een bankje bij strand zoeken en lekker mensen kijken en de natuur in maar niet op een druk terras,heb ik niet zoveel plezier in. Zelf wilde ik niet aan de antidepressiva maar arts vond mij ook niet echt depressief had wel veel last van angst en onrust spierspanning, gebruikte slaapmedicatie, wist vaak niet waar ik het zoeken moest etc maar is stukke minder en precies wat jij zegt, het zijn golven nu. An jij hebt dubbelop en in de rouw en burn-out dus neem de tijd er maar voor. Liefs

Hoi Eef

Ik begrijp dat je niet helemaal alleen zit🤔?
Dat je nog iets van aanspraak hebt?
En ja… de kinderen /en de rest van de familie willen 1e kerstdag vanaf 16 uur of zo met dobbelen wat doen,maar zo geen zin in.
Wat jij doet lijkt me wel wat…gewoon …niks doen. Maar ja🤷‍♀️ben dan bang voor zomaar een huilbui, of zoiets….staat ook niemand op te wachten…denk ik dan. Maar alleen zijn is dan ook niet geweldig.pfff blij als het weer over is allemaal.

Ik heb ook Ad,paroxetine 10 mg, doet wel wat …maar helemaal weg is het natuurlijk niet. De angst ,onrust, en drukte voor dingen,zoals de kerst, daar neem ik dan 5 mg oxazepan voor en dat haalt de scherpe randjes even weg.
En juist accepteren van alles …daar ben ik niet goed in. Hoelang nog….
Lees je graag weer

Hi Vincent,

Om deze reden loop ik niet hard. Ik merk dat dit toch nog te belastend is. Zelf word ik of direct na het hardlopen extreem moe of de dag erna. Dus toch sporten waarbij ik minder hoog in mijn ademhaling/ hartslag zit en minder adrenaline opbouw; wandelen, lichte krachttraining, zwemmen. Ik vind het ook niet de leukste sporten maar toch liever dat dan die vermoeidheid.

Het is heel simpel: intensief sporten kost je lijf heel veel energie. Dus daar betaal je de volgende dag de prijs voor....
C.

Dat is het te zwaar Vincent, komt later wel weer. Even rem erop en evt. wat minder intensiefs proberen.
Je moeheid is eigenlijk een halt (bescherming) van je lichaam: tot hier en niet veder.

Ik vind sowieso dat alle low impact sporten beter bij het herstel passen dan de high impact sporten, maar dat zijn vaak wel de saaiere sporten, mee eens...

Nog even ter aanvulling, het aller belangrijkste om uit freeze/fight/flight te komen is dat je je weer veilig gaat voelen in je lichaam en je hoofd. Wat je zeker in het beginstadium doet is heel angstig worden van al je klachten. Deze zijn allemaal stuk voor stuk normaal, er is niks kapot maar je hebt door de opgebouwde stress neurale paden aangelegd die steeds opzoek zijn naar sensaties en je brein voorspelt en creëert nu zelfs deze sensaties. Je wilt dus proberen nieuwe neurale paden aan te leggen, dit kun je doen door op een andere manier naar je sensaties te kijken (nieuwsgierig, ga ze volgen of positief, bedankt voor het signaal, of gewoon neutraal) en nieuwe ervaringen op te doen. En ben nieuwsgierig naar wanneer de sensaties zijn ontstaan (misschien wel jaren geleden) en of daar misschien een goede reden voor was. Het kan ook heel goed zijn dat het iets was wat nu helemaal geen rol meer speelt, maar je hebt mentaal en fysiek gewoon even de verkeerde afslag genomen. Je kunt hier van terugkomen! En zoek ook afleiding door weer te gaan sporten en bewegen en dingen te gaan doen, en denk daarbij “ik ondersteun mijn lichaam en mijn geest” ipv “onee ik kan dit niet aan straks krijg ik weer een terugval”. Je sensaties zullen afnemen of in ieder geval kan je er in eerste instantie beter mee omgaan en dit zal je hoofd en je lijf veel rust geven! En blijf echt geloven dat het beter wordt! Er is niks wat je meer zal helpen dan je angst verminderen en goede hoop houden.

Hoi Y,

Dankjewel voor het delen van deze informatie. Ik lees vaker berichten en reacties van je op dit forum en ze zijn voor mij altijd enorm helpend 🙏

Ik vind het knap hoe je over je eigen proces kan schrijven en hoe je anderen helpt met jouw inzichten. Ik heb het idee dat je al heel ver bent gekomen in je herstel. Het laatste stuk gaat je ook helemaal lukken 💪

Volgens mij zit er veel overlap in onze burn out, afgaande op eerdere berichten van jou. Ik heb na een hele heftige paniekaanval in november 2023 de meest vreselijke angsten ontwikkeld en ben uiteindelijk bij de crisisdienst beland. Ik kon helemaal niks meer en durfde niet meer alleen te zijn. Na een hele ellendige periode met veel medicatie ben ik inmiddels gelukkig mentaal in wat rustiger vaarwater gekomen. Ik ben nu bezig met een EMDR traject en dat gaat me hopelijk nog wat verder helpen. Nu zit ik denk ik nog in het ‘rood’. Ik ervaar namelijk nog veel derealisatie, somberheid en heb erg veel last van overprikkeling. Ook merk ik dat ik het vertrouwen in mijn lijf (en dan met name mijn hersenen) behoorlijk kwijt ben en dat ik erg alert ben op alles wat er in mijn hoofd gebeurt. Herken je dat? Heb je misschien nog tips om het vertrouwen in je lijf langzaam wat te vergroten?

Liefs N.

Hi N.,

Voor mij begint het vertrouwen nu weer toe te nemen. Dit komt voornamelijk doordat ik tegen mezelf zeg dat alles tijdelijk is en ik niet in gevaar ben of een enge ziekte heb. Hierdoor ben ik veel rustiger en nemen klachten af. Slecht slapen? Achja, dan morgen maar even liggen. Brainzaps? Ach het gaat wel over. Spierpijn? Dan maar een rustige wandeling. Duizelig? Blijkbaar even liggen en voor me uitstaren en ontprikkelen. Blij zijn met alle kleine stappen die je maakt en kleine dingen die lichaam kan. Ipv: ik heb maar 1 rondje kunnen lopen want ik heb pijn > wat een fijn rondje zonder regen en mooie herfstkleuren. Een andere mindset helpt zo bij herstel heb ik gemerkt. Accepteren en lief zijn voor jezelf. :)

Hoi N., dankjewel voor je lieve bericht! Echt heel fijn om te horen dat je je gesteund voelt en herkenning vindt in mijn verhaal. Wat jij schrijft over jouw situatie, komt inderdaad bijna 1 op 1 overeen met wat ik heb meegemaakt. De crisisdienst, verschrikkelijke paniek etc, allemaal herkenbaar. Ik zit ook nog vaak in rood hoor, al wisselt oranje en rood elkaar wel steeds meer af. En ik snap nu beter waarom ik dan in rood ben terechtgekomen (iets met grenzen…)

Het weer leren vertrouwen op je lichaam is voor mij ook heel moeilijk geweest, en nog steeds als ik erg veel stress ervaar kost het moeite om positief te blijven denken.
Als ik heel erg in de freeze stand zat (of zit), heb ik last van evenwichtproblemen en dissociatie. Elke dag als ik dan een rondje ging wandelen, was ik angstig omdat ik me zo raar voelde en in het begin dacht ik echt dat het niet zou lukken om thuis te komen. Eigenlijk is het pas de laatste maanden dat ik daar wat realistischer in ben geworden. Het is me nog altijd gelukt om thuis te komen, ben nooit flauwgevallen of wat dan ook.
Dus eigenlijk is het vooral doordat ik het allemaal zo vaak heb ervaren, dat ik nu denk: ja het zal wel hoor, ik heb t altijd doorstaan dus dat zal nu ook wel weer lukken.

Wat daarbij het meest heeft geholpen, is toch blijven gaan. Elke dag een rondje buiten, soms 10 minuten, soms 45. En ik ben weer gaan fietsen, vond ik doodeng omdat ik nogal oppervlakkig adem en tijdens het fietsen al helemaal. Maar op den duur begon ik te merken dat ik wel na het bewegen wat verlichting voelde.
Hetzelfde met yoga, door het vaker te doen werd ik minder onzeker. Maar wat ook heel erg hielp, zijn wat simpelere stretch oefeningen. Het hoeft geen fancy yoga houding te zijn als het maar fijn voelt.

En weet je, de grootste les die ik heb geleerd is: als ik me echt heel onzeker, angstig of onveilig voel, dan is het ook oké als ik niet probeer om uit mijn comfortzone te komen. Dan mag ik “lekker” dissociëren, huilen en mezelf zielig vinden. En dan zeg ik tegen mezelf: morgen weer de schouders eronder (of niet, maakt ook niet uit). Maar dat haalt de lading er een beetje af voor mijn gevoel. Ik heb echt moeten leren dat je oncomfortabel of “slecht” voelen niet erg is, je hoeft niet 24/7 blij of comfortabel te zijn.

Nou een heeel verhaal weer, en dit komt allemaal voort uit 2,5 jaar afzien en ploeteren, keihard vallen en weer opstaan. Als je nog weinig vertrouwen voelt, dan komt dat echt nog. Als je mij 2 jaar geleden had gezegd dat ik nu deze inzichten had, had ik het echt niet geloofd. Toen dacht ik dat ik gek werd. Maar het wordt met tijd echt beter.

Veel sterkte iedereen die hiermee worstelt

Oh en dit bedenk ik me ook vaak: als je een griepje hebt ben je toch ook niet zo bang (nu met stressklachten misschien wel, maar stel je voor dat je gewoon gezond bent en een griepje krijgt). Dan denk je: he vervelend een griepje, goed uitrusten en voor mezelf zorgen en dan knap ik wel weer op. En verder besteed je er waarschijnlijk helemaal niet zoveel aandacht aan. Ik had altijd heel erg de neiging om te willen verklaren waar klachten vandaan kwamen. Maar dat doe je met griep ook niet, dan denk je waarschijnlijk; oh ik zal wel een virusje hebben opgepikt. En ook daar denk je dan verder niet zoveel over na.

Hallo Y,

Bedankt, ook ik lees jouw reacties altijd met veel interesse.

Ik heb 2 vraagjes nog:

Heb jij ook zo veel last van overprikkeling, en hoe ga jij hier mee om t.o.v. sociale contacten?

En jij hebt het over medicatie, mag ik vragen welke, en helpt jou dit?

Alvast bedankt weer en sterkte allen!

Hoi G.,
Dankjewel, fijn dat je er wat aan hebt!
Ja ik heb ook veel last van overprikkeling, dat is de voornaamste reden dat ik nog weinig kan ondernemen. Ik denk zelf dat dat vooral komt omdat je zo alert op alles bent, dat je brein niet goed in staat is om te filteren. Alles komt 3x zo hard binnen en dat kost veel energie. Soms kan elk geluidje al teveel zijn. Ik hou ook erg van winkelen en naar de stad gaan maar dat is nu ook echt te intensief, ik ga max naar 2 winkels en dan is het wel weer genoeg. Veel te veel te zien en te horen om me heen.

Zelf vind ik het ook moeilijk om grenzen te stellen, bijv eerder weggaan van een sociale activiteit. Met vaak toch wel overprikkeling als gevolg.
Wat mij helpt ontprikkelen is ook weer buiten wandelen, even bewegen of soms op m’n spijkermat liggen met een verzwaard oogkussen. Even helemaal prikkelarm.

Qua medicatie:
2 jaar geleden kwam ik in de GGZ terecht met ernstige en constante angst en paniek. Toen slikte ik 4x per dag oxazepam en kreeg ik sertraline (antidepressiva). De oxazepam heb ik na een paar maanden afgebouwd. Dat was heel zwaar en ik zou het persoonlijk nooit meer willen gebruiken.
De sertraline slik ik nog steeds, ik had op den duur als max 100mg en nu zit ik op 50mg. Dit heeft me wel goed geholpen om weer wat rust te ervaren in mijn hoofd. Nu heb ik het vooral nog als soort onderhoud totdat ik me echt weer minder gestresst voel.

Afgelopen oktober ben ik ook gestart met concerta, medicatie bij ADHD. Ik ben getest op ADHD en ik heb nog geen uitslag, maar die medicatie slaat wel aan. Geeft ook meer rust in het hoofd maar voornamelijk op symptomen die ik achteraf eigenlijk altijd wel heb gehad. Dus dat is denk ik niet per se de burnout maar het zal elkaar vast beïnvloeden.

Kortom de medicijnen hebben mij wel geholpen, maar het op- en afbouwen vielen me zwaar en ik heb altijd de hoofdprijs aan bijwerkingen in het begin. Achteraf ging het altijd een paar weken na een wijziging in dosering weer wat beter, dan was m’n lichaam eraan gewend.

Hopelijk gaat t met jou ook snel wat beter! Laat het gerust weten als je nog iets wilt weten.
Toen ik zelf net burnout was had ik heel veel behoefte aan herkenning dus ik ben blij dat ik dat misschien nu een beetje aan anderen kan bieden.

Hartelijk dank voor je uitgebreide antwoord, wordt gewaardeerd.

Ik zit zelf inmiddels 1,5 jaar in mijn burn-out, dus ben me voorzichtig aan het neerleggen bij het feit dat ik voor een WIA aanvraag zal moeten gaan.

Is dat bij jou inmiddels afgerond? En is dat zonder al te veel horten en stoten gegaan? Ik heb namelijk zelf te maken met een bedrijfsarts die de ernst van mijn problemen niet helemaal lijkt te begrijpen, en maak me dus wel zorgen of mijn WIA aanvraag t.z.t. goedgekeurd zal worden. Sowieso brengt alles mij een hoop stress qua afspraken met Arbo en 2e spoor, heb liever dat ze me gewoon met rust laten 🙈

Alvast bedankt voor je reactie…

Oh ja heel herkenbaar, verschrikkelijk al die afspraken. Zo NIET helpend.

Op zich was alles bij mij met de WIA wel soepel gelopen, ik vond de afspraken wel intensief en het was een spannend traject, maar ik trof gelukkig vriendelijke en begripvolle mensen bij UWV. Alle verzamelde documentatie was ook in orde (verslagen bedrijfsarts, inspanningen spoor 2 etc). Uitslag kon ik me ook wel in vinden (66% afgekeurd, niet permanent).

Dus ik dacht nu eindelijk even wat rust te hebben… kreeg ik vorige week ineens in een brief van UWV te lezen dat mijn werkgever bezwaar heeft gemaakt tegen de WIA uitslag. Geen idee waarom dus dat gaf ook meteen weer stress, zucht. Werkgever gebeld om verhaal te halen (ze hadden mij niks laten weten), UWV gebeld om vragen te stellen. Ook telefonisch vind ik ze erg behulpzaam. Over UWV heb ik eigenlijk niks te klagen gehad, behalve dat het een half jaar duurde voordat de keuring plaatsvond.

Snap helemaal dat je gewoon met rust gelaten wilt worden! Ik denk vaak: als ik gewoon een tijdje met rust was gelaten, had ik waarschijnlijk al meer stappen in herstel kunnen zetten.
Maar ook begrijpelijk natuurlijk dat er regels zijn. Gewoon vervelend om doorheen te moeten. Sterkte!

Hallo Y,

Wat raar dat jouw werkgever bezwaar heeft gemaakt tegen jouw WIA goedkeuring, hier hebben zij toch helemaal geen negatieve effecten van als werkgever?

Heb jij trouwens bij die WIA goedkeuring nog voorwaarden staan, bijvoorbeeld dat je binnen een half jaar weer 600 euro per maand moet verdienen of iets dergelijks?

Of heb je gewoon een WIA goedkeuring die 2 jaar lang gebruikt mag worden?

En nogmaals dank voor je uitgebreide antwoorden 👍

Ja het kan zijn dat een werkgever eigen risicodrager is, dan betalen ze mee aan de WIA. Dat is mijn werkgever niet, maar schijnbaar kan hun premie voor de arbeidsongeschiktheidsverzekering van alle werknemers omhoog gaan op het moment dat iemand een uitkering van 35-80% krijgt. Hoe dan ook een geldkwestie voor hun, maar voor mij gaat t om mijn levensonderhoud dus dat geeft wel weer wat stress.

Als je tussen de 35-80% afgekeurd wordt, is het (volgens mij bijna altijd) een WGA en die is niet duurzaam, dwz dat je niet voor altijd afgekeurd bent. En dus zit er inderdaad een soort grens aan.
Ik krijg nu een loongerelateerde uitkering tot ergens in april. Op dat moment wordt er idd gekeken of ik al de helft verdien van het theoretische bedrag dat ik nog zou moeten kunnen verdienen volgens UWV. In mijn geval rond de €700 per maand. Als ik dat nog niet verdien, gaat de uitkering omlaag (dan wordt het een percentage van het minimumloon).

Hoe lang je vervolgens recht hebt op dat percentage van het minimumloon, weet ik even niet. Kan me niet herinneren dat ze daarover gezegd hebben of er een limiet aan zit.

Lastig he steeds die soort deadlines.
Heel begrijpelijk en logisch dat ze er zijn, maar het helpt niet zo mee in het herstelproces.
Schijnbaar werd er vroeger nogal makkelijk misbruik gemaakt van de WAO en daarom zijn de regels aangescherpt met de komst van de WIA.

Graag gedaan hoor fijn om een beetje te kunnen helpen!

Hallo Y,

Ik had nog een vraagje.
Heb jij na het ontslag na 2 jaar ziektewet ook een ontslagvergoeding ontvangen?

Ik werk ruim 20 jaar bij mijn werkgever, dus mocht ik dat krijgen, zou dit financieel een behoorlijke meevaller zijn, gezien de onzekere toekomst….

Bedankt weer!

Hoi G,

Je werkgever is verplicht je een transitievergoeding uit te betalen als ontslag volgt na 2 jaar ziekte (dit kan via een VSO of via een ontslagvergunning van het UWV). Je werkgever kan de transitievergoeding in de meeste gevallen van het UWV terug krijgen.
Op de site van de rijksoverheid en het UWV kan je hier meer over vinden.
Ik werkte zelf in HR voordat ik ziek werd dus met dit soort dingen vind ik het een voordeel dat ik weet waar ik recht op heb.

@Y en M, dank nog voor jullie eerdere reacties!

N.

Hoi, ik herken dit zeker. Als ik in slaap dreig te vallen, schrik ik en lijk inderdaad te hyperventileren. Dit zorgt ervoor dat ik soms heel erg weinig slaap per nacht. Van de ha heb ik 10 mg pilletjes oxazepam gekregen. Die helpen voor het slapen goed maar neem ik slechts incidenteel omdat het bijwerkingen geeft de dag erna.

Hi Ro,

Heel vervelend inderdaad. Inmiddels weer een paar dagen verder en ik merk dat het minder wordt. Ademhalingsoefeningen lijken dus toch wat te helpen. 3 x per dag 5 min, 5 sec in, 5 uit en 5 vast. Misschien ook wat voor jou?

Dit heb ik ook inderdaad, het wordt wel langzamerhand wat minder intens.

Yup, zit op maand 6 en zelfde. Bekend fenomeen helaas…. Vraag me wel af wanneer dat afkalft

Is heel normaal door de cortisol in je lichaam. Deze is inboet ochtend het hoogst. Wanneer je gaat herstellen zal je merken dat t steeds beter gaat in de ochtenden en dat je steeds rustiger wordt

Ik zou GABA supplementen niet gebruiken, voedsel kan net zoveel voor je doen, want zoals magnesium, mangaan,B6,B12 en taurine zijn cofactoren die helpen met het omzetten van glutamine dat dan GaBA vormt.

Ik doe al een tijdje onderzoek omdat ik snel overgestimuleerd raak en niks kan verdragen en dus ook een chronische depressie, OCD, fybromyalgie, PDS, PTSS heb, ben een wandelend mysterie want chemische medicatie helpt niet, behalve diazepam die wat dempt. Vanuit dit punt ben ik ook gaan onderzoeken. Over drie maanden weet ik meer, nu ik weer dierlijk voedsel en alle vitaminen binnenkrijg die ik al JAREN chronisch tekort kwam...

Gaba werkt als het goed is niet of nauwelijks omdat het de bloed hersen barrière niet doorkomt. Je kan beter citroenmelisse gebruiken. Dat werkt merkbaar beter

Ik heb goede ervaringen met pharmaGABA (dat is een natuurlijke variant van gaba die beter opgenomen wordt).

Ik neem elke ochtend 100 mg en ik heb het idee dat dit ervoor zorgt dat ik minder snel overprikkeld / gestresst raak. Bij veel stress gedurende de dag neem ik nog een extra capsule.

Via iherb kun je gaba (en andere supplementen) voordeliger bestellen.

Hallo Aly,

Ik ervaar inderdaad precies hetzelfde.
Mijn hoofd kan momenteel helemaal niets aan, en ik ben al van slag na 20 minuten een gesprek voeren of tv kijken of wat voor activiteit dan ook.

Zit zelf sinds juni 23 thuis, en ben in september al weer begonnen met re-integratie, terwijl ik nog totaal niet hersteld was.

Mei 24 ben ik weer helemaal ingestort, en ben sinds 2 maanden toch weer een uur per dag aan het werk, maar ik merk dat mijn hoofd daarna al explodeert van de pijn.

Verder ook veel last van duizeligheid, spierspanning, slecht slapen, piekeren, angst, onrust en ga zo maar door…

Het 2e spoor is echter wel belangrijk, want anders is de kans groot dat bij je eventuele WIA aanvraag ze zullen zeggen dat je niet hebt meegewerkt.

Ik ga in elk geval regelmatig naar de huisarts, om daar mijn klachten zo goed mogelijk te laten documenteren, zodat ik dit over een half jaar kan gebruiken bij mijn WIA aanvraag.

Het is een strijd om alles draaiend te houden, als je hoofd zo weinig kan……

Voor mij helpt het om belanghebbenden te laten zien dat ik echt mijn best doe met de situatie.
Spoor b en de bedrijfsarts laat ik zien dat ik mij inzet voor een goed herstel en dat ik re-integratie cursussen volg, een psycholoog zie (EMDR), mijn dag en weekplanning aanpas om te zien of dat helpt.
Zelf zit ik sinds oktober 23' thuis en lukt een re-integratie ook gewoon nog niet, maar laten zien dat ik mijn best doe helpt enorm. (Natuurlijk heeft iedereen een andere invulling en grenzen hierop, ik geef alleen mijn perspectief)

Bedankt voor jullie reactie!

Hallo,

De overprikkeling is inderdaad een van de meest vermoeiende bijkomstigheden van een burn-out.

Ook ik ben benieuwd wat wijsheid is.

Toch zo veel mogelijk prikkels vermijden, of misschien toch ondanks dat het nog niet goed voelt heel langzaam wat meer prikkels proberen op te bouwen?

Wie heeft er tips?

Brainfog en hoofdpijn en overprikkeling is waardeloos... Elke dag opnieuw!

Ik ben 7 jaar extreem overprikkeld geweest, kan mezelf dus helaas wel expert noemen.
Al die tijd niet gewerkt, en tja inderdaad als een soort kluizenaar geleefd. Mezelf continue beschermend tegen geluid, schermen, licht etc. Altijd zo kort mogelijk in de winkel, OV was helemaal geen optie. Ik was eigenlijk bijna altijd thuis.
Het is lastig tips te geven, het is een moeilijk en onbegrepen probleem. Ik heb heel wat afgespeurd op internet en hulpverleners gesproken, niemand heeft mij kunnen helpen of begreep het eigenlijk echt is mijn ervaring. Ik heb zelf veel aan trauma heling gedaan, leren voelen, dingen verwerken dat was echt het enige wat (op lange termijn) hielp. Aarden, zo min mogelijk ‘hoofden’. Echt proberen contact met je lichaam te houden. Ook ging ik zo min mogelijk over mijn grens als ik mij overprikkeld voelde.
Inmiddels kijk ik weer ouderwets veel op m’n telefoon dus er is hoop 😅 alleen bijv lang film kijken of veel/harde muziek kan ik nog niet hebben.
Ik geloof niet in prikkels tegen beter weten in toch aangaan. Dat maakt t alleen maar erger is mijn ervaring. Medicatie heb ik nooit gebruikt maar ik geloof gelijk dat het helpt, het onderdrukt namelijk de boel. Maar voor mij reden om het niet te gebruiken. Hoop dat t enigszins helpt. Veel sterkte

Hallo Lynn,

Bedankt voor je reactie, maar betekent dit dat jij al 7 jaar in een burn-out zit? Want ik zit zelf inmiddels op een jaar, en voel eigenlijk nu al de druk van de Arbo en mijn werkgever, en leg een deel van die druk ook wel aan mezelf op eigenlijk.

Hoe gaat zoiets dan verder qua uitkering enzo, als je na 2 jaar nog niet hersteld bent?

Hoi Lynn, voelde jij je thuis wel fijn dan?
Ik voel me zo alleen, weet niet wat te doen, kom tot niks. Zit hier al 5 jaar in.
Voel me zo angstig
Zou intens graag vaker iemand bij me hebben met begrip. Die niet veel praat maar bij me is. Naast me staat. Samen iets in huis doen. Samen wandelen. Naar strand. Mijn naasten begrijpen er niets van. Kan niet huilen. Alleen bij oprechte aandacht, die zeldzaam is. Ik woon 035. Ko
Wat heb je aan traumaheeling gedaan?

Sorry Arjan, dat ik 't onder jouw vraag plaatste voor Lynn
Voel me nogal wanhopig

Vraagje heb jij met je overprikkeling ook van die tintelingen in het hoofd?
Hoort dat er ook bij?

Overprikkeling gaat meestal weg door je hersenen rust te geven. Heeel veel rust

Telefoon weg leggen, niet denken door bijvoorbeeld te staren op 1 punt of door je gedachten als wolkjes weg te zwaaien. In het donker liggen helpt ook, geen tv aan geen muziek. Niet forceren, dus niet je zelf overprikkelen als je klachten hebt. Bij klachten rusten of evt slapen

En: Of je gedachten “weg-swypen”. Dat doe ik door mijn hand van rechts naar links te zwaaien voor mij gezicht zodra er een gedachten opkomt en dan zeg ik tegen mezelf “weg”.
En inderdaad focussen op andere dingen zoals voelen en kijken, bijv voelen hoe je ligt, of kijken naar de Wolken of vogels.

Er gewoon “zijn”

Bedankt voor jullie tips.
Valt volgens jullie een e-book lezen ook onder prikkels die je moet vermijden? Een Zweedse puzzel, een podcast, etc?

Want als dat soort dingen ook niet of nauwelijks meer kan, wat kan je dan wel in vredesnaam doen om de dag door te komen?

Helemaal niets doen betekent bij mij piekeren, piekeren en nog meer piekeren….

Ik deed mediteren en wandelen buiten ( innoveerde dat kon)

Die dingen zijn voor mij belastend, je moet het zelf aanvoelen wat voor jou helpt

Je kan natuurwebcams kijken of lekker in de natuur zelf zijn. Google maar naar earthtv of webcamtaxi

En ik kan je het artikel aanraden “piekeren” van “depsycholoog” Google maar even

Het komt er meer:

Als je even terug nadenkt over je gedachten die je allemaal hebt gehad, dan weet je dat de gedachten die je had eigenlijk zo goed als nooit uit zijn gekomen. Ofwel: dat je voortaan je gedachten en piekeren echt minder serieus moet nemen voortaan. Er is geen gevaar, je hersenen bedoelen het goed en willen je beschermen maar jij weet vanaf nu beter

En afleiding zoeken helpt ook de dingen die ik scheef oa

En als je stress hebt: los je probleem op. Dus bijv: help ik ben bang dat ik in de schulden kom! Oplossing: ga je administratie bijwerken en ga kijken op welke zaken je kan besparen

Zorgen en piekeren maken heeft 0,0 zin, los ipv daarvan je problemen op

En: men lijdt het meest door het lijden wat men vreest

Hoe eerder je toegeeft aan rust hoe sneller je beter bent ☺️

Die dingen zijn voor mij belastend, je moet het zelf aanvoelen wat voor jou helpt

Je kan natuurwebcams kijken of lekker in de natuur zelf zijn. Google maar naar earthtv of webcamtaxi

En ik kan je het artikel aanraden “piekeren” van “depsycholoog” Google maar even

Het komt er meer:

Als je even terug nadenkt over je gedachten die je allemaal hebt gehad, dan weet je dat de gedachten die je had eigenlijk zo goed als nooit uit zijn gekomen. Ofwel: dat je voortaan je gedachten en piekeren echt minder serieus moet nemen voortaan. Er is geen gevaar, je hersenen bedoelen het goed en willen je beschermen maar jij weet vanaf nu beter

En afleiding zoeken helpt ook bijv de dingen die ik schreef of je kan fysieke dingen doen

En als je stress hebt: los je probleem op. Dus bijv: help ik ben bang dat ik in de schulden kom! Oplossing: ga je administratie bijwerken en ga kijken op welke zaken je kan besparen

Zorgen en piekeren maken heeft 0,0 zin, los ipv daarvan je problemen op

En: men lijdt het meest door het lijden wat men vreest

Hoe eerder je toegeeft aan rust hoe sneller je beter bent ☺️

*Of fysieke dingen doen ipv cognitieve dingen

Hi Arjan,

Enigszins fijn om te lezen dat er meer mensen kampen met die overprikkeling bij o.a. het televisie kijken of muziek luisteren, maakt het niet minder vervelend. Bij verschillende verhalen lees ik dat ze tijdens een burn-out niet veel meer kunnen dan tv kijken op de bank, wat ik totaal niet herken omdat dat mij juist helemaal niet lukt. Het typen van dit berichtje is ook wel de max voor vandaag qua scherm.

Ook die tintelingen herken ik deels, ik heb echter geen tintelingen in mijn hoofd maar in mijn handen en voeten bij de overprikkeling, en inderdaad valt er volgens mijn behandelaar niets aan te doen dan veel rust houden, mediteren, gezond eten en de problematische activiteiten maar zovele mogelijk te mijden.

Hoop dat het snel beter met je gaat!

Heb jij ook dat doffe hoofd , vol, mistig. Ik heb dat 24-7

Hallo Eddy,

Ja, daar heb ik inderdaad ook last van.
Was jij ook niet degene die destijds begonnen was met antidepressiva, en hier ook tegen een sloot aan problemen aanliep?

Ben jij er vanaf gekomen, en hoe is het verder met je?

En algemene vraag voor de experts, valt een rustig muziekje luisteren ook onder je hersenen prikkelen, of kan dat wel gewoon? Of moet je in principe alle beelden, geluiden etc helemaal zo veel mogelijk uitsluiten om van de overprikkeling en bijbehorende hoofdpijn af te komen?

Alvast bedankt voor jullie reacties, en sterkte allen🙏

Nou het enige wat voor mij werkt is in het donker liggen op een rustige plek/kamer of op een plek niet in de volle zon, zonder muziek en zo min mogelijk denken (hoe niet te piekeren en niet te denken had ik uitgeschreven aan je), of slapen. Je moet goed je grenzen kennen. Dus hoeveel tijd kan jij besteden aan dingen die je leuk vind maar wel belastend zijn icm afwisselende rust nemen
Muziek helpt mij niet. Maar je moet vooral bij jezelf nagaan hoe jij reageert op bepaalde dingen, dus je kan rustige (natuur)muziekjes luisteren om te proberen maar als je merkt dat je klachten toenemen dan is het dus een no go om te gebruiken als rust. Sommige kunnen het buitenlicht niet verdragen, maar andere wel, dus ook in de natuur bevinden zou ik kunnen aanraden, maar ook dan moet je goed checken of dit voor jou helpend is
Doordat je antidepressiva slikt voel je je grenzen niet meer aan, dit heeft dus in mijn geval in feite mijn ziekte verergerd. (Ik ben niet Eddy)
Veel rust, slapen en therapie is de key
Dus check goed wat voor jou helpt bij rust, luister goed naar je lichaam wat bepaalde activiteiten met je lichaam doen. Wissel rust af met korte activiteiten, je moet goed checken wat jij aan kan. Dus bijv: 2 uur rust afgewisseld met 5 min muziek luister of tv kijken. Als dat nog teveel is neem je 3 uur rust, en als dat nog te veel is dan maak je er 4 uur van bijv
Als je zvm toegeeft aan rust zal je eerder beter worden dus luister goed naar hoe je lichaam reageert en maak een vast schema voor elk dag. En je kan ook een timer aan zetten die elk kwartier afgaat om je eraan te herinneren om te checken bij jezelf hoe het met je lichaam gaat en wat je lichaam op dat moment nodig heeft, dus rust of een activiteit

Allemaal herkenbare verhalen. Wat bij mij helpt:
- kruiswoordpuzzels maken
- meditaties (bijv Joe Dispenza op YouTube of Michael Pilarczyk)
- in het donker fietsen (echt, heel rustgevend voor je ogen/hoofd)
- zwemmen: is ook tegelijk een goede ademhalingsoefening
- zo gezond en vers mogelijk proberen te eten
- Wim Hof ademhalingstechnieken. Vaak halen we te oppervlakkig adem, hij heeft goede technieken om dit te verbeteren.
- De dag beginnen met dankbaarheid en uit te spreken wat je graag wilt voor jouw geliefden en jouzelf.

Iedereen heel veel sterkte!

Ik heb alleen de neiging dat, als het weer eens wat beter gaat, meteen weer de grenzen op te zoeken en hier overheen te gaan (bijv naar een druk concert toe gaan of een drukke verjaardag).

Ikzelf heb zoveel zenuwpijn over me hele lichaam .
Zit in een angststoornis dat ik niet weet wat ik moet doen.
De pijn begint met zitten en liggen . Begint te branden in me lichaam van tenen tot me nek en armen .
Niets helpt, ook vaak een dood en verlamd gevoel in verschillende ledematen.
De dokters weten het ook niet meer , ben radeloos.
Je wordt van het kastje naar de muur gestuurd.
De pijn is 24/7 voelbaar
Dikke tong ,lippen en doof gevoel erbij in gezicht
🥴 oorsuizen in 1 oor .
Het is om gek van te worden.
Wie herkent dit?
Ben machteloos en radeloos

Hoi @arjan
Ik herken veel van jou klachten..
Ik word er moedeloos en wanhopig van.
Overprikkeling. Tintelingen. Dof hoofd. Hoofdpijn. Weet ik veel. Het is een ramp.
Ik heb anti dep gebruikt. Maar kreeg last van bijwerkingen heftig. Nu dus zonder.

Dag Arjan, ik weet niet of je dit nog leest na een half jaar. Maar afhankelijk van hoe lang je de Escitalopram hebt gebruikt, na stoppen kan dit vervelende ontrekkingsverschijnselen geven. Vooral bij mensen die toch al gevoeliger zijn door burnout. Tevens hangt het er van af of je hebt afgebouwd of zomaar CT ben gestopt.

Hoi Arjan ik herken het helemaal. Ik heb een raar soort hoofdpijn..dof gevoel. Overprikkeling ook..lijkt wel hersenschade. Heb jij wel eens een mri scan overwogen?!ik ga het wel doen. Maak me zorgen.

Man man, het wordt ook geen steek beter met die klote overprikkeling en hoofdpijn.

Gisteren met 5 mensen familie (bij wie ik me totaal op mijn gemak voel) een klein sinterklaas diner gedaan van 2 uurtjes.

Van te voren al een Oxazepam genomen, en zelfs dan is het circa 45 minuten klachtenvrij vol te houden, en daarna kan mijn hoofd niets meer hebben qua prikkels, en slaat mijn hele lichaam ook vast in een gespannen stand. Met dus weer die knallende koppijn erbij.

Ga ik hier ooit nog van af komen? Wordt er totaal moedeloos van eerlijk gezegd….

Hoi Arjan. Gedver wat een ellende. Wat vervelend en een hel. Ik kon gisteren nog wel Sinterklaas vieren in gezelschap van familie met een klein gezelschap. Maar nu de dag erna weer mega hoofdpijn. Die heb. Ik bijna 24_7 elke dag.
Ben ook moedeloos aan het worden. Ben bang nooit meer beter te worden .
Te veel klappen op het koppie gehad. Had een leuk leven. Nu een gebroken persoon met veel pijn en lijden. Vind het leven niet zo leuk meer.
Werk jij alweer? Ik niet. Al een jaar in ziektewet en bezig met tweede spoor. Verplicht. Nog helemaal niet aan toe

Arjan jij bent ook al lang onderweg met deze ellende toch. Wanneer ben jij uitgevallen en waardoor gekomen?

Heb jij nog hulp. Therapie of iets?

Hallo,

Ja, ik ben mei 2023 uitgevallen, maar ben zelf ook zo dom geweest om binnen 2 maanden al weer te gaan re-integreren.
Heb begin dit jaar op 25 uur per week thuiswerken gezeten, en heb in het voorjaar het moeilijkste project ooit gedaan voor mijn werk, wat natuurlijk enorm veel stress heeft opgeleverd.

Tevens ben ik meermaals begonnen en gestopt met antidepressiva, tot mijn angst en spanning een paar weken geleden zo erg werd dat ik nu toch weer aan het opbouwen ben van Escitalopram.

Oftewel, een aaneenschakeling van verkeerde keuzes sinds ik in mijn burn-out ben geraakt, en nu alle gevolgen van dien met 2e spoor verplichtingen, Arbo gezeik, terwijl ik niks kan hebben momenteel.

Ik ga over 2 weken met een psycholoog aan de slag, hopelijk gaat dat me nog iets brengen….

Hey Arjan. Jouw verhaal klinkt als mijn verhaal.
Ik ben ook met psycholoog in de weer pas net.
Zit een heel team achter. Ik heb ook 24_7 hoofdpijnen en overprikkeling. ik ga een mri laten doen. Maak me ernstige zorgen.

Heb jij trouwens ook dat die hoofdpijnen bijna 24-7 elke dag wel er zijn?

Jep, helaas heb ik ook 24/7 hoofdpijn, en met name een prikkende hoofdpijn bovenop mijn hoofd, die echt verschrikkelijk voelt. Ik zit er ook aan te denken een doorverwijzing naar de neuroloog te vragen, al is het misschien enigszins tegen beter weten in…..

Wat bedoel je met tegen beter weten in Arjan? Ik kan wel janken. Ik heb zoveel signalen gehad. Waarom niet eerder geluisterd. Nu straks voor altijd pijnlijden. Wat een leven .hoe is het bij jou ontstaan? Alleen werk of ook prive zoals bij mij.

Jij herkent dus het irritante gevoel dat je niet meer weet wanneer je voor het laatst je helder en fijn voelde in het hoofd? Erg he. Waarom het tegen beter weten in trouwens qua neuroloog?

Jep, volledig herkenbaar.

En tegen beter weten in omdat ik naast de hoofdpijn en overprikkeling nog tal van andere klachten ervaar, zoals een gespannen middenrif, hyperventilatie, gespannen kaken, nek en schouders, slecht slapen, en ga zo maar door…

Dus als het alleen de hoofdklachten waren, was ik misschien meer overtuigd geweest van een hersenziekte oid…..

Hoe kom jij de dagen door Arjan? Wat voor werk deed je voor ziek worden? Ik hoorde je praten over tweede spoor. Hoe loopt dat? Ik zit er ook midden in. Ben er helemaal niet aan toe.wordt er best moe van al die verplichtingen. Wat een slaven wereld. Werken werken kutzooi meemaken ziekworden en straks dus doodgaan zonder te genieten van je pensioen. Genieten is trouwens al kapot gemaakt.

Ben je samen met iemand of ben je alleen. Kun je wel slapen?

Klote Arjan. Al die klachten. Lijkt me knap waardeloos. Ik herken het. Ben je nooit wanhopig dat het voor altijd is. Bij mij ben ik er wel bang voor. Loop er al een jaar mee. Ook helemaal verrot.

Ik stond middenin het leven en hield van een concert op zijn tijd. Lekker vissen met snoek vangen. Gewoon genieten. Nu is alles kapot

Heb jij ook die fight flight gevoelens. Soort van oppervlakkige ademhaling..gevoel van het is niet ok? Ik kom daar niet vanaf . Dag in dag uit.

Doe je meditaties? Of andere oefeningen? Wat is trouwens jouw core issue van instorten!

Mijn overprikkeling gaat al beter. Alleen nog een raar dof hoofd. Achterhoofd vooral. Hopelijk trekt dat weg. Een soort van paresthesie lijkt het

Arjan wel heftig dat je voor een etentje oxa nodig hebt. Hoe vaak gebruik je die dingen?
Hoe zijn jouw ervaringen met anti dep?
Die hoofdpijnen zijn irritant he. Ik kan wel janken..mijn hersenen hebben jammer genoeg ook te veel klappen gehad.. ik ga maandag naar neuroloog we gaan het zien.

Heb. Je nooit huilbuien of wanhoop dat deze hel levenslang is.? Ik heb dat wel..zo frustrerend

Arjan heb jij ook last van schokken in je middenrif ? Van de adrenaline

Reactie op mezelf, aangezien nieuwe onderwerpen blijkbaar op de allerlaatste pagina terecht komen….

Iemand?

Hi C., ik lees met je mee, heb hetzelfde probleem.

Hoi C, ik gebruik zelf pregabaline sinds ongeveer een half jaar. Het heeft wel geholpen met minder snel overprikkeld raken, en ook met een rustiger lichaam hebben.

Voor mij is het wel een belangrijk onderdeel in mijn herstel denk ik. Wanneer ik er mee stop lukt het me niet om genoeg tot rust te komen.

Wel zijn er ook nadelen: ik ben ongeveer 8 kilo aangekomen (hoewel dat natuurlijk ook door minder lichaamsbeweging en de constante honger die ik sinds de burnout voel komt), daarnaast is mijn geheugen nog een stukje slechter geworden.

Mocht je er echt niet uit komen zonder medicatie dan kan je zoiets zeker proberen. Misschien is het al voldoende om zo nu en dan een slaapmiddel in te nemen, wanneer je bijvoorbeeld al aanvoelt dat je te erg "aan" staat wanneer het bedtijd is. Ik heb ook SSRIs geprobeerd maar hier sliep ik slechter door.

Conclusie: mocht je er niet uit komen zonder dan kan je het zeker proberen.

Jazeker, ziektewet is gewoon doorbetaald krijgen, dat is allemaal geen probleem. Pas na 2 jaar kan je werkgever je ontslaan via het UWV, dan ga je een WIA traject in en mag je ook gewoon spaargeld hebben. Is de WIA op of kom je er niet voor in aanmerking dan kan je alsnog WW krijgen (ik geloof 1 maand per gewerkt jaar tot maximaal 6 maanden). In de WW mag je ook gewoon spaargeld hebben. Mocht je vervolgens 'goedgekeurd' worden en loopt je WW af, dan zou je in de bijstand komen en pas in de bijstand telt spaargeld mee. Als je afgekeurd zou worden dan weet ik niet wat de regels zijn.

Ik herken de hoofdpijn wel. Niet elke dag maar wel vaak. Heb het niet laten onderzoeken.

Dag Roos ,

Ik herken het , sinds ik in mijn burn-out zit vaker migraine en duizelig en ook vaker hoofdpijn. Ik heb de angst voor hersenbloeding etc ook gehad dus ik weet wat je doormaakt . Ik heb laatst bij de neuroloog een EEG gehad en als je dan een bloeding ofzo hebt gehad zouden ze dat hebben gezien . Het was helemaal goed ookal heb ik echt momenten gehad dat ik dacht dat ik iets kreeg door de migraine en duizeligheid (heb oogmigraine) ik heb die angst van me afgezet want ik weet nu dat dit echt hoort bij burn-out en dat je niet mag onderschatten wat dat allemaal met je lichaam kan doen aan symptomen. Probeer tot rust te komen met mediatie ofzo , zodat je toch al uit die fight flight modus komt .


Je kan dit !

Anouk

Dankjewel Anouk, na hoeveel tijd werd dit minder bij jou?

Hoi

Het werd eigenlijk minder vanaf het moment dat ik me er niet meer op ging focussen .
Probeer eens te mediteren . Dankbaarheidsmeditaties en Google eens “Dr Joe Dispenza” . Dit heeft mij heel goed geholpen . Mindset doet meer dan je denkt .

Anouk

Ik mediteer al, maar dat helpt maar eventjes. De aanvallen komen soms een paar keer per dag. Soms migraine en soms een heel knellend gevoel op mijn slapen, alsof mijn hoofd tussen een bankschroef zit, spanningshoofdpijn denk ik.

Ik ben bij de huisarts geweest en die heeft me doorverwezen naar een neuroloog voor een intake, wel 6 weken wachten 🤪

Ik heb dit ook elke dag
Het is slopend. Hoofd in bankschroef gevoel. Spanningshoofdpijn. Probeer er niet op te letten maar het is echt niet leuk meer. Wanneer stopt die ellende eens?
Binnenkort maar weer naar de ha.

Roos hoe gaat het nu? Weer je al meer omtrent de mri scan? Kun je wat goed nieuws brengen daaromtrent.

Ik heb het ook Roos... hoe gaat het nu bij jou?

Ik heb het ook. Hoe gaat het nu met je?

Ja ik heb dit ook. Ik heb soms het gevoel alsof de haren uit mijn kruin worden getrokken. Ik heb het niet de hele dag door, maar vaak als ik juist al wat meer gedaan heb of wat spanning heb ervaren. Ik heb er een massage oefening voor gekregen voor mijn nek en hoofd. Maar heb er nog geen echte oplossing voor kunnen vinden. Misschien acupunctuur ofzo.

Vreselijk! Heb ik ook! Ik lig mijn hoofd zo veel te masseren dat mijn vingers, polsen en armen er pijn van doen.
Ik heb ook constant gesuis in mijn hoofd/oren.
Ik verdraag bijna niets van buitenaf.
Sterkte 🙏🏻

Heb ik ook. Zo. Vervelend

Ik voel me ook al langere tijd ‘wazig’ in mijn hoofd en dit is nog geen dag voorbij gegaan. Geen idee wat het is en waardoor het komt

Hoi A,
Ik weet precies wat je bedoelt want ik ervaar dit gevoel ook al een maand of 8 dagelijks. Heel naar en eng is het. Alsof je helemaal niet verbonden bent met jezelf en je omgeving en inderdaad alsof alles langs je heen gaat. Het is volgens mij hersenmist of derealisatie, wat beiden voorkomt bij burn out. De oplossing heb ik helaas ook niet, behalve jezelf kalmeren door te bedenken dat deze klacht niet zomaar uit de lucht is komen vallen, maar een gevolg is van enorme overprikkeling van je hersenen. Als we verder herstellen zal dit hopelijk ook steeds minder worden. Sterkte 🩷
Liefs N

Hi,
Ik heb inmiddels ook al een jaar klachten. Het gaat ook zoveel beter met mij, maar ik heb voornamelijk nu ook dat rare gevoel in mijn hoofd. Het wordt wel steeds iets minder weer naar mijn idee. Vertrouw er maar op dat het overgaat!

Hoi hoi ik heb ook dat rare gevoel en dat doffe hoofd. Het is een hel. Wil zo graag dat het weggaat

Lees mee ik bennzelf erg angstig en geen focus

Inmiddels weer wel, maar heeft echt maanden geduurd.
Ik heb in het begin wel eens in mijn auto gezeten en niet meer wetende hoe ik hem moest besturen/bedienen... dat was helemaal in het begin van mijn burn-out. Het komt vanzelf...

Bedankt anoniem dat geeft mij hoop!!

Hier eenzelfde ervaring. Eerst lukte kleine stukjes al niet zonder paniek en inmiddels lukt de snelweg ook weer. Gingen wel maanden overheen, maar ik ben blij dat ik het weer kan. Dus herkenbaar en het komt inderdaad weer. Sterkte!

Dit herken ik. Eng is het he ik durf niet eens te lopen buiten knap dat je het wel doet! Ik denk dat dit derealisatie is dit komt omdat ons brein en zenuwstelsel helemaal op is. Herkennen andere dit?

Ik herken het ik heb vooral een heel dof hoofd.. soort van derealisatie en overprikkeling.harry

Hoi Harry, ik denk dat de meesten hier dit gevoel herkennen. Een soort brainfog of het gevoel dat er iets niet is zoals het hoort te zijn. Al deze sensaties zijn normaal en horen bij je zenuwstelsel dat uit balans is. Vertrouwen dat het beter wordt en accepteren wat nu is (je ademhaling, je onrustige gevoel, het doffe gevoel in je hoofd) . Probeer het te laten zijn zoals het is en je zal merken dat als dat lukt het niet zo eng is als je nu denkt! Je hoeft je geen zorgen te maken!

Ben jij dezelfde anoniem als van de mirtezapine?

Nee niks gebruikt hier! En ben na een half jaar (met forse lichamelijke en mentale klachten, niet slapen, paniekaanvallen, enorme brainfog en derealisatie) inmiddels weer voor meer dan 50% aan het werk, 4x per week aan het sporten en normale sociale activiteiten aan het ondernemen! Gaat heus niet elke dag vanzelf (ben nog wel heel veel mee bezig met hoe ik me elk moment van de dag voel, misschien iets teveel) maar overall wordt de basis steeds beter.

Wel snel weer aan het werk. Dat lukt mij niet

Geeft niet! Ieder z’n eigen weg en ik weet ook niet of ik burn out was of vooral zwaar overspannen. Maar ik wil ermee zeggen dat ik ook heel diep heb gezeten en vooral door vertrouwen (dat komt ook weer terug door juist dingen als sporten en “normale” sociale dingen weer op te pakken, op een manier die past) merk dat het beter wordt, en niet door alleen uitrusten en zoveel mogelijk niks doen. Juist door af en toe iets te doen terwijl je je niet goed voelt en dan tóch blij zijn dat je hebt gedaan en zien dat dat kan.

Ik herken je verhaal helemaal, ben zelf inmiddels ook een jaar weer aan het opbouwen en dat gaat nog elke dag niet vanzelf en dus met klachten. Ook ik twijfel of ik nu wederom gewoon teveel stug doorga of naar mijn lichaam moet luisteren.

Al hoor ik ook van mensen die in hetzelfde schuitje hebben gezeten dat het erbij hoort. Erg lastig.

Hoi Anoniem,

Ik ben ook al maanden aan het re-integreren en dat gaat tot nu toe ook gepaard met veel klachten. Ik heb vrijwel wekelijks migraine en pak ieder virus op dat er voorbij komt. Ik worstel met dezelfde vragen: ga ik te snel? Hoort dit erbij? Vind het ook maar ingewikkeld om daar zelf een weg in te vinden.

Na dagen piekeren ben ik tot realisatie gekomen dat er niks anders is dan vertrouwen en accepteren, hoe moeilijk deze situatie ook is. Ja ik hoor ook van mensen om mij heen dat het erbij hoort en dat je weer opkrabbelt. Maar misschien toch goed voor ons om te kijken wat we teveel doen of welke kleine aanpassing we kunnen maken voor ons herstel. Ik ben tot de conclusie gekomen dat het erbij hoort maar dat ik ook zeker weer te veel heb gewild en eigenlijk ging ik dan te snel. Ik leverde er flink op in naast mn werk. Het is een hele ingewikkelde weg en we gaan hier vast uitkomen. De enige keuze is met goede moed en vertrouwen weer verder in dit herstel. Ik heb voor mezelf een nieuw schema gemaakt en kijk hoe ik toch meer prikkel arme momenten gedurende dag kan gaan inplannen. En beter te langzaam dan te snel voor een duurzaam hetstel

Voor mij volledig herkenbaar.
Naast de gebruikelijke hoofdpijn in het voorhoofd en bij de slapen, heb ik ook een zeer aparte hoofdpijn, een soort van pijnlijke kippenvel op de hoofdhuid bovenop, net het gevoel alsof er met naalden in wordt geprikt ofzo.

Pijnstillers helpen totaal niet, enige wat soms een beetje helpt is een icepack.

En heb ook extreem veel last van overprikkeling, een half uur tv kijken is me al te veel, wat een ellende…. 😕

Ik herken het helemaal anoniem. Hersen schade is het. Kan niet anders

Hier bood Mirtazapine de uitkomst

Wat doet mirtezapine

@anoniem hoofdpijn elke dag?

Nee geen boekentips. Maar wens je sterkte!
Ik wandel en fiets er veel.
Groet !

Over de kop van Brankele Frank geeft wel veel inzicht in een burn-out, met hierin ook een neurologische kijk op de situatie.

Qua ontspanning kan ik de Millenium Trilogie aanraden, van Stieg Larsson, mocht je die niet al gelezen hebben….

Ik ben net begonnen met Over de Kop (over burn out), veel goede reacties op gehoord en leest goed weg.

Hoi Roel,

Wat voor soort boeken vond je in het verleden leuk? Dan kunnen we misschien wat gerichtere tips geven :)

Ik ben helemaal weg van “De wereld: het boek” van de Speld en de Grote Podcastlas. De Grote Podcastlas is sowieso een aanrader, ze bespreken elke week een land op originele wijze. Gewoon te vinden op Spotify. Het boek ism de Speld is heerlijk, vol satire zoals waar de Speld om bekend staat.

Het helpt mij ontzettend om te lezen/luisteren naar dit soort luchtige informatie over de wereld, omdat het me uit mijn eigen wereldje van ellende haalt. Je leert er ook nog eens veel van.

Ik kan luisterboeken ook erg aanraden, voor als je bijv iets creatiefs aan het doen bent. Niks werkt voor mij zo goed om uit mijn hoofd te komen als iets doen met mijn handen en ondertussen een goed verhaal in mijn oren.

Sterkte!

Ik ben zelf dus redelijk zoekende, omdat ik al jaaaaaren niks meer heb gelezen. Als kind was ik altijd erg fan van de stripboeken en las ik zo nu en dan een fictie of non-fictie leesboek ernaast. Vandaar ook mijn brede vraag: ik sta open voor van alles :)

Hoi Roel,

Hierbij wat tips van boeken die ik fijn vond om te lezen en waarbij ik even afgeleid kon zijn van het ziek zijn. Misschien heb je er iets aan!

Leuke, makkelijk te lezen (feelgood) romans:
Lessen in Chemie - Bonnie Garmus
Het brievenspoor - Tracy Rees
Het geheim van Silvermoor - Tracy Rees
Het bloemeneiland - Tabea Bach
De 7 echtgenoten van Evelyn Hugo - Taylor Jenkins

Hele mooie romans (wel met een droevige kant):
Vers water voor de bloemen - Valerie Perrin
Ga als een rivier - Shelly Read

Nog op het lijstje:
Wat we achterlaten - Rebecca Yarros
Het achtste leven (voor Brilka) - Nino Haratischwili
Binnen de lijntjes - Mireille Versteeg

Ik heb de Lord of the Rings trilogie helemaal verslonden in de eerste maanden van mijn burnout. Heerlijk om even weg te duiken in een fantasie wereld. Moet je wel van houden natuurlijk!

Verder sluit ik me aan bij de suggestie Over De Kop, maar dit boek gaat wel over burnout en het proces. Als je echt eventjes afleiding zoekt misschien weer niet zo'n goed idee.

En als je echt even helemaal de ontspanning in wil duiken en weinig zware thema's kan verwerken dan is Nothing Much Happens een heerlijk boek (en heerlijke podcast serie ook). Bedtime stories voor volwassenen, gaat nergens over en dat is ook precies de bedoeling :)

Hoi Roel,

Ik ben inmiddels aardig ver in mijn herstel, de boeken van Charlotte Labee hebben mij echt ontzettend geholpen en inzichten gegeven. Daarnaast is Holistisch Helen van Dennis van Miltenburg ook heel interessant en heb ik daar qua traumaverwerking het meeste aan gehad.

Dag Roel,

Ik lees ontzettend veel. Voornamelijk detectives en thrillers.

De boeken die ik amusant vond om te lezen toen het heel slecht ging (want soms zijn thrillers dan te heftig) zijn de boeken van het Rosie Project (zijn er drie) van Graeme Simsion. Ik vond ze erg leuk.

Momenteel ben ik bezig aan de detectiveserie van van Veeteren van Hakan Nesser. Een van de betere detectives die ik heb gelezen.

Daarnaast de serie van Frieda Klein van Nicci en French. Hier kon ik helemaal in opgaan.

Vooral boeken ter ontspanning dus.

Veel leesplezier!

Alle Nederlandse boeken over burnouts negeren, bijna allemaal zijn onzin. Enige die ik écht zou kunnen aanraden zijn SOLK van Saskia de Bruin en misschien een boek van Martin Klaver over stressortherapie en de werking van het zenuwstelsel. Verder zou ik boeken als 'when the body says no' en de boeken van Dr sarno aanraden.

Taco! Naar jou was ik opzoek, hoe gaat het momenteel?

Bedankt allemaal voor jullie suggesties!

Ik heb inmiddels over de kop van brankele frank uitgelezen en jeetje wat een aanrader! Het leek wel alsof het boek perfect voor mij geschreven was en gaf veel inzicht in de biologische mechanismes en valkuilen waarin ik veel dingen herkende!

Als je ook last hebt van pijn door chronische spierspanning: De pijn de baas van Frits Winter (auteur is psycholoog). Was voor mij enorme eye opener: hoe je door je gedrag - jezelf blijven overbelasten/ blijven vechten - je klachten in stand houdt en in een vicieuze cirkel belandt.
C.

Ik wil ook wat vaker een boek kezen.
Ik heb jaren geleden de Da Vinci code in een weekend uitgelezen

“Emotionele gezondheid ; heel jezelf van binnenuit “ van Mohammed Boulahrir .

Is ook een doe-boek !

Groetjes

Anouk

Hoi Anouk,

Wat vond jij van het boek?

Ik lees veel positieve recensies, maar ook een die schrijft:

"Het sturen van energie naar je cellen, goed voor jezelf zorgen, positief zijn maar ook het kunnen genezen van kanker als je maar positief genoeg bent.
Hij vertelt over een vrouw die in coma kwam, een bijna doodervaring had en toen tot de conclusie kwam dat ze niet goed voor zichzelf zorgde.
Ze kwam bij, liet alle dokters versteld staan en was binnen no time helemaal genezen."

Dan vind ik dan weer mwah...

Ik heb vandaag ook het DARE boek van Barry McDonagh besteld. Zou een heel goed boek moeten zijn om paniekaanvallen en stress te verminderen en te overwinnen als ik de recensies mag geloven.

Ik zal binnenkort mijn review ervan geven en aanbevelen (of niet) als het inderdaad de moeite waard is!

Vermoeidheid de baas
Angst de baas

Voor ontspanning heb ik in de eerste maanden alle boeken van Sophie Kinsella gelezen (lekker luchtig, lachen en feelgood). Daarnaast groot fan van The Hunger Games trilogie (niet zo luchtig) en de Harry Potter-serie. Als je van fantasie houdt, is de Kraaien-serie van Leigh Bardugo een aanrader.

Ik kreeg als aanrader van mijn tante het boek: het lichaam liegt nooit van Ted Troost. Ik hem 'm op marktplaats gekocht voor bijna 25 euro incl verzendkosten. Ik heb 'm gister binnengekregen, maar het schijnt een heel interessant boek te zijn, wel heel oud, namelijk uit 1988. De nieuwprijzen van dat boek zijn ook gigantisch.

Ik heb t boek van Brankele Frank gelezen, top boek en niet zo serieus daar ga ik niet goed op. En het boek heen The body says no. Welke boeken helpen nog meer bij herstel

Ik heb t boek van Brankele Frank gelezen, top boek en niet zo serieus daar ga ik niet goed op. En het boek heen The body says no. Welke boeken helpen nog meer bij herstel

Als je alle boeken wilt lezen is je leven te kort.
Je zult dus moeten kiezen wat jou interesseert.
Ben je gelovig of juist iemand van de wetenschap? Of wil je een roman lezen? Horror, Science Fiction, Non fiction, educatief, kookboeken, biografieën? Je vraagt om onze boekentips, Okay ik persoonlijk ben een fan van Carl Sagan, Kip Thorne en Ian Mortimer (Medievel England) 📚.

Hoi,

Ik vind zelf het boek 'nooit meer de oude' fijn en het boek 'van een burn-out naar een onweerstaanbaar leuk leven'.

Verder ter ontspanning Jill Mansell luisterboeken😄

Mijn nieuwe bijbel: de burn-out reset. Ik zit in een burn-out en ik had gewild dat ik dit boek 5 maanden eerder had gehad.

Beste A (hierboven), bedankt voor je tip van het boek De Burn-Out Reset. Ik ben er een aantal dagen geleden in begonnen en ben heel erg blij met dit boek! Ik had het boek ook graag eerder in m’n burn-out gelezen. Fijne uitleg, tips en een hoop (h)erkenning.

Heeft iemand het boek al gelezen van Saskia de Bruin - weg van de pijn?

Ik ben benieuwd naar je ervaring met spoor 2? Ik moet binnenkort ook spoor 2 traject doorlopen maar heb geen idee wat ik kan verwachten terwijl ik ook nog eens weinig energie heb.

Hallo remco, ik 1 jaar bo, werk 3 keer 3 uur . En mag nu spoor 2 doen. Huidige werk past niet meer. Ik ben nog herstellende, en heb ook veel last van prikkels, concentratie, dof hoofd,hoofdpijn, en in bubbel zitten, en vermoeidheid. Ik weet ook niet hoe spoor 2 werkt, maar sta er open voor, hoort ook bij herstel.

Hoi Remco,
Ik heb hier pas toevallig op een ander bericht ook over gelezen en gereageerd maar kan het niet meer vinden.

Ik heb het 2e spoor ook helemaal moeten doorlopen terwijl ik eigenlijk niet eens kon werken. Ik kreeg een coach aangewezen waarmee ik elke 2-3 weken digitaal contact had.

Het was best intensief, ben zelfs 2x op sollicitatiegesprek geweest (waar ik de puf vandaan haalde, geen idee). Ik bleef ook maar denken: het is niet dat ik alleen mijn eigen werk niet meer kan, maar ik kan nu even helemaal niks van werk.

In het begin van 2e spoor had ik ook heel veel weerstand, ik wou alleen maar huilen omdat ik mijn eigen werk zo miste (ik ben niet zozeer uitgevallen enkel door werk, maar daarnaast veel andere omstandigheden). Dus ik begrijp helemaal hoe je je voelt. Het heeft mij ook echt tegengewerkt in het herstel. Spoor 1, spoor 2, de WIA- procedure en dat allemaal terwijl ik therapieën volgde. Gevolg: ik kwam totaal niet aan rust en herstel toe. Een tip die ik je kan geven is dus als spoor 2 veel van je vraagt, zet dan iets anders even op een lager pitje om je energie te verdelen.

Tijdens 2e spoor moet je sollicitatieactiviteiten doen, dit kunnen ook netwerkgesprekken zijn, mailcontact, belcontact, linkedIn berichten plaatsen, webinars van UWV volgen over werk. Probeer dus te zoeken naar activiteiten die niet te belastend zijn. Een netwerkgesprek heb ik ook wel eens via mail gedaan, gewoon een soort interview vragen getypt en ik kreeg de antwoorden terug.

Mij hielp het om 1 vast moment in de week aan spoor 2 te besteden. Je hebt natuurlijk geen invloed op wanneer je reacties krijgt op sollicitaties, maar voor jezelf geeft het misschien rust als je weet: dat ene uurtje per week besteed ik daaraan.

Sterkte en succes en onthoud vooral: ook dat spoor 2 gaat een keer voorbij 😅

Nog even specifiek op je vraag: het is een beetje afhankelijk van je situatie denk ik, of je daadwerkelijk bij een ander bedrijf moet gaan kijken. Bij mij is het zo ver niet gekomen, omdat ik in de 2 gesprekken heb aangegeven maar 6 uur arbeidsgeschikt te zijn op dat moment en ja dan volgt natuurlijk de afwijzing.

Kijk heel goed of een functie bij jouw huidige beperkingen past!
Als het goed is, stelt de arbeidsdeskundige na een jaar een functioneringsprofiel van je op en daar worden je beperkingen in meegenomen. Dus op het moment dat een functie bijv van je vraagt om snel te kunnen schakelen, en jij kan dat nu niet, dan kun je dat aangeven dat het om die reden niet past. Als je het maar kan verantwoorden. Dat was wel het voordeel van een coach hebben: ik kon dit soort dingen met haar overleggen.
Dus het kan zijn dat je reageert op een (in eerste instantie passende) vacature, je wordt gebeld en dan blijkt dat er functie eisen zijn waar je niet aan kan voldoen. Dan zou dat reden genoeg moeten zijn om de functie toch “af te wijzen”. Belangrijk is dus dat je dat goed kunt verantwoorden en onderbouwen.

Verder dus vooral proberen het jezelf zo makkelijk mogelijk te maken, binnen de kaders van wat je verplichtingen zijn in spoor 2.

Hoi Remco,

Hier nog iemand die moet gaan starten met spoor 2. Het geeft mij tot nu toe ook erg veel stress (ik werk 2x 3u aangepast werk, maar dat is momenteel eigenlijk nog teveel: erg veel klachten). Bij mij werd het zo gebracht: spoor 1 heeft prioriteit omdat ik er vooralsnog wel vanuit ga dat ik hopelijk weer in mijn eigen functie kan re-integreren. Spoor 2 is wel verplicht, maar zou dan onderaan prioriteitenlijstje staan, solliciteren is niet per se verplicht in mijn geval, maar ik moet er wel geregeld even naar kijken/inzet tonen. Alleen dat al vreet energie, maar goed.
Ik probeer het maar op me af te laten komen en me vooral te richten op spoor 1 en mijn herstel, daar gaat voor nu al genoeg energie in zitten.
Ik hoop dat het bij jou de stress wat zal zakken op den duur, succes en sterkte!

Bedankt allemaal voor de reactie's! Heel fijn om van anderen de ervaring ook mee te lezen!

Sterkte allemaal!

met bloed bij ontlasting altijd naar dokter !!

Bloed bij ontlasting is niet typisch burnout, dus ik zou daar zeker verder op laten onderzoeken.
Het kan ook gewoon een bloedvat of aambei zijn.

Oververmoeid, veel slapen, slijm bij hoesten, veel boeren herken ik wel van mijn eigen burnout, overigens ook het hypochonder worden. Ik heb ook vaak gedacht dat ik de ergste ziektes had.
Maar nogmaals, bloed in ontlasting moet je niet negeren.

Zeer herkenbaar, begon bij mij 1 jaar geleden met spierpijn vooral in rug en rond de borst door alles teveel aanspannen. Ben de hele trein doorgegaan, spiertrekkingen tintelingen, niet slapen, hyperventilatie noem het maar op. Dat is allemaal voorbij op wat spiertrekjes na, maar merk dat de spierpijn weer terug is. Al gaat deze nu ook wel weer snel weg omdat ik nu wel weet waardoor het komt. Denk dat het allerbelangrijkste die strijd in je hoofd is, daarop kan ik alleen maar zeggen doe het jezelf niet aan. Blijf positief, pak je rust waar nodig, niet gaan googlen en probeer zo min mogelijk te piekeren (zoek afleiding).

Ja! Bij mij begon het met enorme spierpijn en depressieve gevoelens, toen evenwichtsstoornissen en nu tandenklappen en hyperventilatie. Ik denk dat het komt doordat je hard aan het werk bent en veel dingen dus wat beter gaan. De stress komt dan ergens anders tot uiting, maar gaat ook weer eerder weg. Zo heb ik "slechts" 3 weken last gehad van het tandenklappen en is dat nu ook weer verdwenen. Wel bizar om te merken wat stress met je lijf doet, maar tegenwoordig zie ik het ook als een leuke uitdaging om de klacht weer te laten verdwijnen. Dit probeer ik vanuit de overtuiging dat het allemaal body-mind klachten zijn. Verkeerde gevaarsignalen van het brein, die zorgen voor allemaal vervelende klachten. Maar er is niks met je, je hebt geen chronische ziekte, het is allemaal tijdelijk. Ik heb een maand geleden het boek the way out van Alan Gordon gelezen en dat heeft me heel erg geholpen om dit beter de begrijpen. Daardoor heb ik denk ik 80% van mijn klachten weten te verminderen. Misschien kan het jou ook helpen om de angst/paniek te verminderen (en daarmee je klachten :))

Hoi, dankjewel voor je antwoord. Bij mij zit het opeens heel erg in het inslapen en eerst was het doorslapen een probleem. Kan gewoon bijna de hele nacht wakker liggen. En die dagen daarna zijn echt vol heftige emoties, aan staan en paniek. Echt zo van geschrokken. Voelt echt als een dip. Zit dan ook weer na 5 maanden aan de oxazepam. Wil sterk zijn, maar vind dat niet slapen te intens, dus toch kijken of ik tijdelijk een ander slaapmiddel kan gebruiken.

Hoelang zit jij in een burn-out en hoe gaat t nu?

Hi,

Momenteel zit ik 8 maanden in BO. Ik had eerst ook moeite met doorslapen en nu ook met inslapen. Ik probeer ademhalingsoefeningen te doen voor Ik ga slapen en lig vaak op mijn spijkermat. Wat mij helpt is lief zijn tegen mezelf. Dus ipv frustratie over niet slapen, zeggen: ik slaap niet, maar ik lig wel en rust uit. Morgen kan ik ook een dutje doen om me wat beter te voelen. Slaapmedicatie zou tijdelijk ook een optie kunnen zijn. Of wellicht valeriaan druppels?

Dankjewel. Altijd fijn die herkenning. Bizar dit proces!