Burnout - forum lotgenoten

Ja is normaal helaas
Duurt weer een tijdje voor het beter wordt

Je immuunsysteem werkt ook minder goed. Vorig jaar Covid infectie die ruim 2 weken geduurd heeft.
Zorg goed voor jezelf, in de vorm van gezond eten, vitamines ed. Meer kun je niet doen.

Hey,
Ik herken het helemaal. Vorige week ook ziek geworden en ik word precies weken terug in men traject gekatapulteerd met klachten die ik ervoor zelfs niet zo intens ervaarde. Ik houd me voor dat deze terugval even heel normaal is maar dat het hopelijk ook sneller terug de goede kant gaat uitgaan.
Veel beterschap!

Ik heb nu sinds een week een covid infectie. Eerst goed ziek geweest en mijn hoofd voelt nu weer zoals een half jaar geleden toen ik in een burn-out kwam na mijn vorige griep/corona (twee keer achter elkaar gehad). Dof, duizelig, zwaar. Ik ben zo bang dat ik weer terug bij af ben, terwijl mijn hoofd net wat lichter werd. Ook kan ik weer bijna niks, helemaal geen energie. Ze hebben er een leuke naam aan gegeven, flirt, maar zo gezellig vind ik deze covid versie nou ook weer niet.

Hallo Marie,

Ik heb helaas exact hetzelfde, tijdens een 3 daagjes mini vakantie wel wat over mijn grenzen gegaan, en als kers op de taart ook nog COVID opgelopen.

Begin vorige week 4 dagen hoge koorts gehad, en snotteren en hele strot kapot (nu nog steeds).

Ik heb ook sindsdien weer dat ik helemaal niets meer kan met mijn hoofd, enorme druk in voorhoofd en achter ogen, en zwaar overprikkeld bij minste of geringste.

Zal denk ik wel weer een paar weekjes duren voordat we hersteld zijn naar het niveau van voor COVID… :(

En nog vergeten te vermelden, maar ook weer extreem veel last van duizeligheid in de nasleep van corona….

Hey ja ik heb dit ook sinds de hitte van 2 dagen niet vooruit te branden ook weer veel piekeren en angstig.

Hier ook. Extreem vermoeid, nog meer dan normaal. Terwijl ik normaal gesproken ook fan ben van de zon. Gelukkig airco op de slaapkamer, dus ben daar vooral te vinden nu

Hier ook veel last van de hitte. Normaal gaf ik hier ook niet om. Maar heb nu sinds maart vorig jaar een burnout en kan echt niet tegen de warmte. Probeer zoveel mogelijk binnen te blijven. Ga s avonds lekker even naar buiten

Vanochtend even gezwommen. Verder als t te warm wordt ook binnen. Voel mij wel eenzaam dan, wetende dat veel mensen genieten nu van een vakantie en de warmte.

Ook dit gaat weer voorbij, sterkte allemaal xxx

Hoi allen

Herken dit ook…waaier aan,hoofdpijn ,onrustig,huilen, en ook nergens zin in. De warmte kan ik ook niet meer hebben…blij als het zo’n 22 graden wordt..dat is zat ! Drukkende warmte😡 ik doe niets ,
Sterkte

Hoi H.

Zie mijn eerdere topic hieronder met dezelfde titel.

Het is super vervelend, maar hoort er helaas bij. Burnout en hitte gaat niet samen. Alle fysieke processen die al in de war zijn worden met warm weer nog meer in de war geschopt. En het is helaas ook zo dat hitte meer angst en paniekklachten aanwakkert bij veel mensen.

Je kunt je er alleen maar aan overgeven ben ik bang, verwacht niks van jezelf op deze dagen en doe rustig aan!

Hoi Eric,

Het is even wennen!

Ik ben ook op een redelijk lange trip geweest zo'n 6 maanden na mijn uitvallen. Dat was niet altijd even leuk maar heb er op andere momenten dan wel heel erg van genoten. Zolang je je eigen grenzen kent en die ook aangeeft naar je gezelschap moet het helemaal goed komen. Eerste dagen onrust is begrijpelijk in deze fase, trekt binnen twee dagen wel weer bij!

Geniet ervan, en probeer je erbij neer te leggen dat het niet gaat zijn zoals een pre-burnout vakantie maar op zijn eigen manier ook weer een nieuwe, spannende en leuke ervaring is.

Liefs,

Wauw Eric ! Vind het wel knap van je, ik moet er niet aan denken op dit moment. Lijkt mij toch energie kosten al die nieuwe indrukken van een vakantie.
Ik vind t al lastig, vermoeiend om 's ochtends even een duik in zee te nemen.

Veel plezier evengoed, dapper van je en hoop dat t goed uitpakt voor je.

Groet, Eric

Vorig jaar rond deze tijd ben ik uitgevallen met een burn-out. De vakantie een maand later was niet fijn, heel onrustig, doodmoe, duizelig, alle energie was weg. Nu een jaar later, nog steeds herstellende, weer op vakantie. Kan er weer echt van genieten merk ik en heb steeds meer goede dagen. Ik denk dus dat het afhangt in welke fase je zit. In begin van mijn burn-out ging ik eigenlijk alleen maar omdat t al geboekt was, maar ik kon eigenlijk helemaal niks. Nu, later in mijn herstel geniet ik er wel van en lukt het om weer kleine dingen te ondernemen en kan ik genieten van in de zon liggen etc, waar ik een jaar geleden niet eens de energie had mezelf in te smeren

Dank je wel allen voor de reacties. Het gaat best prima. Ik merk wel dat ik niet zo snel van begrip ben en er een beetje achteraan hobbel bij het gezelschap met wie ik ben heb ik het idee. Geen paniekaanvallen. Wel vermoeidheid die ik voel. Maar het geeft me ook weer energie. Heel bijzonder om te voelen. Ik ben wel veel bezig met me hartslag. Maar ook dat gaat prima. Ik ben benieuwd naar de rest van de dagen.

Hoi Marcel, ik herken me hier zo erg in. De tegenstrijdigheid die verschillende mensen tegen je zeggen. Ik ging na 4 maanden thuis weer aan het werk, de ene zei je bent gek en de ander zegt goed dat je weer aan het werk bent.. Ik begon ook met enorme klachten op het werk en na 7 weken op 32u gewerkt te hebben ben ik er weer even 2.5 week uitgeweest. Inmiddels werk ik nu om de dag en dit gaat best prima. Ik wandel ook wel 5x p.w. en op het werk ook in de pauze. Ik merk dat het met de maand elke keer ietsjes beter gaat, maar het kost veeeeel tijd (nu ook 7 maanden bezig met herstel).

Hoi Marcel,
Je geeft je eigen antwoord zelf al eigenlijk. Je benoemt dat je wil gaan voor een duurzaam waarbij je je weer goed gaat voelen en daarnaast benoem je dat daar nu geen sprake van is.
Mijn eigen ervaring is: klachten = rusten. Allemaal heel leuk en aardig dat mensen zeggen dat je goed bezig bent als je weer gaat werken, maar vergeet niet dat het concept "werken" bijna gelijk staat aan "er toe doen" in deze maatschappij. Mensen die werken voelen zich daar vaak veilig bij omdat het een inkomen genereerd en omdat aan het werk zijn hoog gewaardeerd wordt door onze samenleving, je draagt iets bij. Maar eerlijk... je moet EERST voor jezelf zorgen en dan pas voor een ander. Zoals in het vliegtuig met het zuurstofmasker.
Probeer erop te vertrouwen dat het leven de kaarten zo voor je schudt dat het je op het pad brengt dat voor jou bedoeld is. De klachten zijn een uiting van het leven dat met jou communiceert en je probeert duidelijk te maken dat het tijd is voor rust, bezinning en zelfzorg.
Hopelijk lukt het je om goed bij je gevoel te blijven, en zo te lezen weet je diep van binnen echt wel wat het juiste voor JOU is. Zoveel mensen, zoveel meningen... maar je beste raadgever zit al in jezelf. Je hebt niemand anders nodig.

Wat hierboven staat klopt echt 100 procent! Luister naar je eigen gevoel

Mooi gesproken Willemijn !!!

Hoi Anna,

Ik herken me hier in. Ik begin me steeds beter te voelen. Ondertussen ook weer aan het werk. Maar wanneer ik weer een ‘grote’ activiteit heb ondernomen ben ik weer paar dagen erg vermoeid. Met het opstaan in de ochtend ben ik ook nog moe en vermoeid. Gedurende de dag trekt het een beetje bij maar ik voel nog niet de energie die ik voor mijn burn-out had. Heeft tijd nodig.

Groetjes

Geen BO hier, maar wel veel spanningen en ook regelmatig erg moe. Ook na een goede nacht.

Als ik ga sporten (wat ik vaak ook prettig vind) dn ben ik soms echt mega vermoeid

@Cynthia Ja precies. Ik werk ook alweer een aantal weken 3 dagen p.w. (om de dag) maar na zo'n werkdag ben ik inderdaad de volgende ochtend weer helemaal vermoeid. In principe heb ik de afgelopen jaren niet echt vaak het gevoel gehad dat ik fit wakker werd (vandaar ook de bo). Ik hoop inderdaad dat het met de tijd echt beter gaat worden want dit voelt vaak heel frustrerend.

@Newbee die spanningen zijn bij mij wel wat geminderd, maar af en toe heb ik even van die momenten dat het terugkomt. Afleiding is soms wat bij mij helpt en/of wandelen. Aangezien ik nu weer werk gaat veel energie daar ook naar toe. Ik heb de sportschool even geminderd want ik merk dat ik op krachttraining/intensieve cardio wat minder lekker op ga.

Hoi Anna

Doe vooral dingen die je energie geven (uit behoefte zoals ik het heb geleerd) en niet uit noodzaak. Dus een afleiding omdat het lekker is, prima. Een afleiding om minder spanning te voelen, dat is juist op lange termijn niet goed. (En dat doe ik nog steeds teveel)

Hoi newbee,

Klopt ik bedoel dan ook een afleiding als in even lekker liggen mediteer sessie doen of een boek lezen. Het is lastig om de juiste balans weer terug te vinden. Ik struggle er ook nog mee

Dag Anna,

Bij mij gaat het inderdaad sinds maart/april ook beter. Iedere dag weer een stapje. Echter blijf ik die vermoeid het houden, met soms nog spierspanningen en soms nog druk achter de ogen. Ik probeer het gewoon te laten bestaan en ben nog op zoek naar een goed slaap/eetritme.

Ik denk dat dit gewoon nog tijd nodig heeft, tevens om ook weer aan alles te wennen en het te laten zijn.

Het geeft me een opgelucht gevoel om hier te lezen dat eigenlijk alle mensen met een burn out hetzelfde ervaren. Ik struggle ook met energie. Heel moeilijk om balans te vinden. Het maakt me verdrietig dat ik niet de dingen kan doen die ik voorheen fluitend deed. Ik ben nu ruim een jaar bezig om op te krabbelen. Ik merk aan mijn omgeving dat het toch niet echt begrepen wordt, tenzij iemand het heeft mee gemaakt. Fijn om hier herkennen te lezen.

@Silvia.

Herkenbaar. Mijn vriendin die, weliswaar een lichtere, ook een bo heeft gehad begrijpt me ook niet altijd. Ik voel exact wanner ik echt moe ben en wanner het bo gerelateerd is.

Maar ze zegt dan, dat hebben we allemaal wel eens, je moe voelen of i.d.Begrijp het ook wel. Na 17 maanden staat haar hoofd er ook niet meer na, en de mijne eigenlijk ook niet meer ;)

Ik hou het meestal maar voor me. De meeste mensen hebben hun eigen dagelijkse problemen en zitten (meestal) niet meer op die van mij te wachten.

Kijk eens bij de lijst met tips van Michelle.

Hoi M
Ik vermoed dat je ook uit Nijmegen komt en snap je probleem heel goed.
Vorig jaar met de zomerfeesten zat ik net een paar weken in mijn burn-out. Toen had ik totaal nergens zin in om te doen.
Nu een jaar later begin ik langzaam weer zin te krijgen om weer dingen te gaan ondernemen.
Maar nu laat me lichaam me totaal in de steek. Paar dagen geleden geprobeerd om toch even te gaan. Maar vanaf mijn auto tot aan de rand van het centrum was het maximale wat me lukte.binnen een uur zat ik weer thuis op de bank. Was helemaal bekaf en voelde me echt verdrietig omdat ik zo graag weer wil soms.
Word zo eenzaam van dit leven omdat het allemaal zolang duurt.
Zou ook zo graag weer iets leuks willen gaan doen. Al is het maar een paar uurtjes.

Ik kan je helaas niet echt een tip geven. Wat ik veel doe als ik alleen ben dan ga ik naar een boek luisteren (Storytel) wat mij dan ontspant. Maar het is niet makkelijk allemaal.

Wens je sterkte en succes met vinden voor een goede oplossing voor jou.

Groet Aswin

Hi M en Aswin,

Ik woon net als jullie in Nijmegen en herken het maar al te goed. Ik dacht ook dat het wel zou kunnen om een paar uurtjes te gaan, maar mijn lichaam laat mij compleet in de steek. Herkenbaar Aswin, ik had eerst ook dat ik zo uitgeput was dat ik niks kon en ik ook somber was en nergens zin in had. Nu gaat het een beetje beter en dat is fijn maar ook het frustrerende, als je hoofd wel weer wil, maar je lichaam (nog) niet. Op momenten als deze met leuke dingen en evenementen en de zomer vind ik het extra moeilijk. Het contrast tussen je 'oude' leven en wat je graag zou willen maar nog niet kan, voelt dan zo groot. Ik vind het ook zo moeilijk dat ik het gevoel heb dat ik niet 'normaal' kan zijn, niet kan meedoen en er niet bij hoor, dat triggert dan weer een hoop onzekerheid en verdriet.

Mij helpt het wel om te bedenken dat het nu is zoals het is en dat wanneer ik nu in de menigte zou staan ik er toch niet van zou kunnen genieten. Dat ik toch probeer mijzelf het zo gemakkelijk/fijn mogelijk te maken met een warme douche, lezen, lekker eten, en oordopjes in tegen de herrie. En soms zelf een lekker nummertje;p

Ik hoop dat we de eenzaamheid op deze manier een beetje kunnen delen, je bent niet alleen!
Veel sterkte en kracht gewenst!

Liefs, Agnes

Ja klopt, Nijmegen. Fijn dat we ook hierin samen zijn en vind veel herkenning in jullie reacties. Ik ben voor het eerst in mijn leven ook blij als het weer voorbij is ;) dit soort evenementen triggeren altijd wel verdriet om het verlies wat we nu moeten dragen, het niet mee kunnen doen. Fijn om het hier te kunnen delen, alleen dat is al veel waard. Dank en jullie ook veel sterkte en kracht, nog een dag te gaan.

Ja klopt, Nijmegen. Fijn dat we ook hierin samen zijn en vind veel herkenning in jullie reacties. Ik ben voor het eerst in mijn leven ook blij als het weer voorbij is ;) dit soort evenementen triggeren altijd wel verdriet om het verlies wat we nu moeten dragen, het niet mee kunnen doen. Fijn om het hier te kunnen delen, alleen dat is al veel waard. Dank en jullie ook veel sterkte en kracht, nog een dag te gaan.

Ja klopt..ik kan mij zo verdrietig en eenzaam voelen..dat het gewoon pijn in mijn buik doet
Wat een naar gevoel.
Dit kan dagen duren.
Wat is dat toch ??
Sterkte voor iedereen

De week is gelukkig voorbij. Hopelijk mogen we volgend jaar er weer bij zijn. Al is het maar een paar uurtje.
Omdat drukte plaatsen opzoeken nú totaal geen oplossing is heb ik iets gepland wat niemand ooit zal verwachten.
Ga deze zondag met een ezel wandelen. Het blijkt heel ontspannen te zijn en je bent er toch weer een keer uit.
I
Wens jullie veel sterkte toe en hoop dat je weer van dingen kunt gaan genieten.

Groetjes Aswin

Hoi Aswin, wat ontzettend leuk, jouw plan voor zondag, en heel positief! Ik ben benieuwd en kan me goed voorstellen dat het heel ontspannend is! En dat het gewoon fijn is om iets leuks te doen. Heel veel plezier.

Dankjewel Aniek,

Ik zal maandag mijn ervaring vertellen.
Ben gelukkig echt een dierenvriend dus dat is al in mijn voordeel
Even kijken of hij net zo eigenwijs als mij is 😜

Fijn weekend en groetjes

Beetje late reactie nog ?
Ik zou vertellen hoe de wandeling met de ezel was gegaan. Nou dat is niet doorgegaan het was afgelopen zondag niet het mooie weer waar ik op gehoopt had. Dus we moesten het uit stellen naar een andere datum.
Hoop dat dit snel zal lukken en dan zal ik mijn ervaring delen.
Groetjes en sterkte
Aswin

Hi Bart,

Ik zit nu zelf sinds twee maanden thuis en werk op een lager pitje door de klachten die ik ervaar. Ik twijfel soms heel erg of ik overspannen ben, een burn-out heb of een angststoornis. Ik heb last van hartkloppingen, pijn in de borst, steken, twee keer paniekaanval gehad, maar niet uitgeput. Mag ik vragen wat voor klachten jij ervaarde?

Net begonnen Had eerst mirtazipine Mocht er niet mee auto rijden Heb het 2 jaar gebruikt ,nu dit proberen dank voor je schrijven positiev

Ik ervaar plotsinge misselijkheid duizeligheid en angst en alsof ik dan gewoon of flauwval of doodga.
Druk op mijn hoofd en alles erbij.

Wat vervelend voor jou ten eerste! Heb je allang deze klachten? Hebben ze lichamelijk dan alles uitgesloten? Ik sta op de wachtlijst voor soortgelijke therapie. Ik lees graag even mee.. sterkte voor jou!

Ik heb door lichamelijke klachten en vermoeidheid al vele jaren het een hoog ziekteverzuim en privé ook vaak geen puf/moed en zeg dan af. Herken je dat? Vertouwen in je lichamelijke kwijt zijn?

Hi,
Bij mij dezelfde diagnose + paniekstoornis (licht). Behandeling is momenteel op de helft en gaat goed. Zijn vooral bezig met cognitieve gedragstherapie, wat inhoudt dat we gedachten onderzoeken en er op een andere manier naar kijken. Er is bij mij wel progressie t.o.v. toen ik er net kwam. Het is alleen al fijn om met iemand te praten die meer van dit soort mensen heeft gehad.

Bij mij werd 1,5 jr geleden zware burnout vastgesteld door psycholoog. Liep al jarenlang met spierspanningspijn en slaapproblemen. Omdat behandeling burnout niet meer door zorgverzekeraars wordt vergoed gebruikte mijn psycholoog de diagnose somatische symptoom stoornis om t wel vergoed te krijgen. Behandeling cognitieve gedragstherapie/act met name gericht op acceptatie van klachten en herkennen en
aangeven van mijn grenzen. Kom nu nog maar 1x per 6 tot 8 wk bij psycholoog. Het gaat goed: klachten zijn afgenomen, ik heb geleerd weer naar mijn lichaam te luisteren, houd een vaste dagstructuur aan, gericht op het juist doseren van energie zodat ik aan t eind vd dag niet compleet uitgeteld ben.
C.

Ja ik herken het wel dat ik het vertrouwen in mijn lichaam kwijt ben en ook dat ik me veel bezighoud met de klachten. Ik ben inmiddels bijvoorbeeld ook heel bang om weer ergens corona op te pikken. Dus ik denk dat het goed is om ermee aan de slag te gaan. Hopelijk gaat de cg therapie helpen om beter met mijn vermoeidheid om te kunnen gaan. Fijn om hier jullie positieve verhalen over te lezen.

Een aanrader is echt @hetheleplaatje en @lianneblacquiere te volgen/bekijken op instagram, ze delen boordevol informatie en inzichten zonder dat je hele verhalen hoeft te lezen. Dit gaat voornamelijk over (de)regulatie van het zenuwstelsel, meer de connectie met je lichaam voelen en daarbij (laagdrempelige) somatische oefeningen gebruiken. Het werkt echt helend!

Hi Agnes, dat is een bijwerking van de AD. Dit kan je op internet opzoeken. Niks ernstigs. En anders huisarts bellen als je je zorgen maakt.

Hoi Agnes,

Ik ben geen arts maar voor zever ik weet zijn ze volledig onschuldig. Ik heb ze soms ook.

Wel kunnen ze getriggerd worden door stress en spanning, maar dat lijkt me sterk in het geval van alle mensen die hier zitten 🙃😉

Koffie en alcohol kunnen de kans op ook wat vergroten

Hoi!

Ik heb inmiddels al 6 weken last van drukkend gevoel op mijn borst, pijn tussen de schouderbladen, tintelingen in de armen en het gezicht. Dit is spierspanning door de stress en hyperventilatie.. ik heb meerdere ecg’s gehad. Een holteronderzoek, rontgenfoto van de longen en het hart, bloed,urine en ontlasting onderzoeken. Niks bijzonders uitgekomen.

Ik ben hartstikke gezond volgens de geleerden. Ook dit vind ik soms lastig te geloven maar het zijn echt spierspanningen. Op erg vervelende plekken.

Succes en veel sterkte! Met de tijd zal het beter moeten worden!

Ik heb dezelfde klachten bij het in slaap vallen. Ook heb ik naast schokken last van trillingen en lichtflitsen. Heel vervelend, huisarts zei dat het door spanning komt. Heb oxazepam gekregen hiervoor, maar de oorzaak die aangepakt moet worden is de spanning.

Dit komt echt door burn-out denk ik.
Ik heb ook al weken duizeligheid , zwaar hoofd , spiertrekkingen , lichtflitsen , visuele overprikkeling ,…
Heb ondertussen al een EEG , SEP ,EMG en standaard neurologisch onderzoek gehad en allemaal clean. Heb volgende week nog een MRI opstaan omdat ik sinds mijn burn-out vaker last heb van mijn oogmigraine dan vroeger .
Ik heb een heel sterk vermoeden dat deze ook clean gaat zijn en t echt wel ligt aan de burn-out aangezien ik veel herkenbare verhalen heb gelezen .
De pijn tussen de schouderbladen heb ik ook gehad en is van een verkeerde ademhaling waardoor je die spieren onbewust overbelast .
Heel veel rust nemen en mediteren en yoga doen !


Veel liefs

Anouk

Wat een herkenbare verhalen, ik heb hetzelfde qua spierspanning, migraine aanvallen, zware armen en benen, pijnlijke spieren/pezen, het verspringt steeds en ik ben uitgeput. Opzich wil mijn hoofd wel, maar mijn lijf heeft denk ik besloten dat het tijd is voor een tweede burn out!? Ik moet in augustus naar de neuroloog.. vind het erg spannend. Ik ben ook bekend met angsten, draaien in bed en acute aanvallen van paniek en hyperen. Bang voor ziekten.
Het zal denk ik veel tijd nodig hebben, werk en privé uitjes zijn even niet te doen.. de kinderen hebben wel mijn aandacht nodig en dat geeft wel wat afleiding natuurlijk.

Sterkte voor iedereen!!

Ik zit trouwens ook erg vast op de ribben, voor en achter. Pijnlijke plekken op de ribben zelf en spierspanning. Ik heb hier al een rontgenopname voor gehad.
Rare prikkels in rug herken ik ook, en benauwdheid door spierspanning?
Ben zo alert op alle klachten dat het al tijden mijn leven beheerst

Hi allemaal!

Bedankt voor jullie reacties, jullie herkenning en geruststelling doen mij goed.

@Eric, heb jij die bijwerking ook gehad en is deze vanzelf weggegaan?

Drukkend gevoel op de borst en trillingen, sterretjes zien en duizeligheid ken ik ook. Eerst had ik vooral een brok in mijn keelgevoel en last van mijn slokdarm, dit is nu meer verschoven naar pijn tussen mijn schouderbladen. Bij mij verspringen de klachten en de pijn ook, wat aan de ene kant verwarrend is, maar ook juist een geruststelling is dat er niet op 1 plek iets 'stuk' is.

Ik denk zelf idd dat het een combinatie is, door spierspanning, gespannen ademhaling, uitputting, ontregeld zenuwstelsel etc... om gek van te worden.

Sterkte allemaal!
Liefs, Agnes

Hi Agnes,

Ik heb precies hetzelfde en bij mij begon het ook met brok in keel gevoel. Nu heb ik ook erg last van schokken en pijn tussen schouderbladen. Het neemt wel af, hiervoor zit ik bij een psychosomatische fysio. Die helpt om je te laten ontspannen zodat he spierspanning (en daarmee klachten) afneemt. Regelmatig massages helpt ook!

Groetjes,
Eva

Hoi A,

Zou het kunnen zijn dat het een covid besmetting is?

Het heerst weer begrijp ik.

Hoi A.

In het begin van mijn herstelperiode was ik zo weinig onder de mensen (maandenlang) dat ik daarna telkens een griepje of verkoudheid kreeg wanneer ik had gereisd met het OV of in een drukke winkel was geweest. Ook nam mijn partner weleens iets mee naar huis, waar hij dan niet ziek van werd maar ik wel (en dan waren meerdere mensen op zijn ook kantoor ziek).

Ik denk dat het een combinatie is van een verzwakt immuunsysteem door de burnout en een gebrek aan blootstelling aan virussen / andere mensen.

Een vakantiepark klinkt ook als veel kinderen, dat is al helemaal een broedplaats voor virussen. En corona laait ook weer op inderdaad.

Als jij het zelf als een positieve vakantie hebt ervaren dan lijkt het me niet dat dit nu weer veroorzaakt is door overbelasting/prikkels. Ziek worden we allemaal weleens, en mooi teken juist dat je het ook naar je zin hebt gehad!

Heel veel beterschap en liefs,

Bedankt voor jullie reacties.
Aangezien na 3 nachten koorts inmiddels mijn reuk en smaak ook volledig weg is, ben ik er nagenoeg zeker van dat het Corona is, schiet weer lekker op zo.

Hopelijk ben ik er snel weer door heen…..

Beterschap!

Dat herken ik zeker. Heb dit al 2 jaar in het begin voelde het al verzuring nu is de spierpijn ivooral aan de achterkant van mn benen en onder mn voeten. Nu na 2 jaar voel ik het nog steeds en precies wat je zegt bij emotie verstrakt alles, heel vervelend, je hebt er gewoon geen invloed op maar heel maar dan ook heel langzaam wordt de pijn minder.
Sterkte! Niet te veel bij stil staan want dan wordt het nog erger

Wat vervelend voor je! Ik herken wel de spierpijnen, verzuring en strakke spieren. Ik heb het eigenlijk overal.. en als ik veel angsten voel ik duizelig en hele zware ledematen. Ook trillen mijn spieren. Ik ben doorverwezen naar een neuroloog.. ik vind het zo eng allemaal. Ik lees graag mee, ik heb nog geen succes verhaal helaas.

Sterkte voor iedereen

Ik herken het helemaal Enorme spierpijnen in benen en voeten. Verschrikkelijk ! En ineens laat in de middag / vroeg in de avond is het weg.
Zal vast stress zijn...ontzettend aanwezig de hele dag.Word er vaak onzeker van en denk dan Alsjeblieft zeg me....wanneer is dit voorbij ?? Ik heb het ook 2 x snachts gehad...ontzettende pijn in armen en benen...alsof al mijn spieren in brand stonden/ verzuurd waren / aan het afsterven waren ( Sorry maar weet niet hoe ik het moet uitleggen)
Ik fiets veel..probeer zo veel mogelijk te wandelen.
Sterkte !!!!

Hoi Lisa

Ja..ook ik herken, spieren in me benen,vrouw van 66, ook de pudding benen,.
En zeker het huilen …elke dag 🙈 zo emotioneel pffff.

Alsof ik over mijzelf lees. Ook sinds september 2023 burnout klachten, in het begin met name geen prikkels aankunnen en snel duizelig / wazig in het hoofd. Vanaf mrt 2024 is dat helemaal opgeknapt, maar sinds +/- juni ontzettende spierpijn in met name benen.. en steken. Lijkt soms ook wel of de pezen / gewrichten ook pijn doen. Ook kleine spiertrekkingen overal en nergens..
Hopelijk trekt dit metdertijd ook weer weg allemaal!
Sterkte iedereen!

Hi, zeer bekend mee hier. Dit heet tinnitus en ik heb er zelf al lang mee te maken. Dit kan vanuit stress komen en soms gaat het weg, als je pech hebt zoals ik kan het permanent zijn, maar vaak zwakt het wel af tot een mate dat je er prima mee kan leven en er niet echt meer op let. Probeert het vooral geen aandacht te geven want dan wordt de ruis vaak sterker.

Ik ben hier ook bekend mee sinds mijn burn out 4 jaar geleden, ik heb er toen ook EMDR voor gehad. Dat heeft voor mij goed gewerkt, naar mate ik minder stress ervaar heb ik ook veel minder suizen. Helaas nu wel weer enorm. Proberen afleiding te zoeken en inslapen met yoga nidra bv. Sterkte!

Ok, bedankt voor jullie reacties. Het stelt me toch gerust dat het erbij hoort.

Ik ben er ook bekend mee. Ik slaap altijd met een geluid op de achtergrond (een luchtreiniger). Dan kan ik mijn focus daarop leggen in plaats van het geluid in mijn hoofd. Dat helpt mij goed.

Heb t ook sinds burn-out . Denk echt dat t erbij hoort

Ik heb t gekregen toen ik al 1 jaar in bo zat, na een terugval met daarop volgend een periode van forse stress door gezondheidsproblemen.Het is een zacht rammelend geluidje, heb er alleen last van als ik in bed lig. Wordt nu weer wat minder lijkt wel. Besteed er ook zo min mogelijk aandacht aan.
C.

Ik heb sinds september 23 een burn out en heb in december plotseling heftige bijna constante oorruis in mijn rechter oor gekregen. Momenteel ben ik nog niet van mijn burn out af maar gelukkig wel van de oorruis, het was blijkbaar in mijn geval een fase maar wel heel angstig.

Beste Rachelle,
Op dit forum!
Je kunt gewoon je verhaal kwijt en er staan zoveel herkenbare situaties en natuurlijk heel veel tips op!
Hopelijk geeft het jou steun!
Je bent niet alleen!!!

Sterkte.

Hi Eva,

Mijn ouders begrijpen het ook niet. Andere generatie denk ik. Ik merk dat ik hierdoor een beetje afstand neem van mijn ouders, want het is niet helpend in deze periode. Dat is met je partner wel wat lastiger. Diegene hoort er ook voor je te zijn in mindere periodes. Heb je het al uitgesproken naar je partner dat je support mist? Ik heb momenteel ook andere behoeftes in mijn relatie en ik merk dat het helpt als je erover praat en iemand meeneemt.

Probeer er anders over te praten met vrienden of professionals, zij zullen je vast begrijpen. En al deze mensen op dit platform natuurlijk :)

Hoi Rachelle ja er is soms onbegrip bij mijn omgeving ook ik zit er nu dik 1 jaar in en mijn familie weten niet goed wat het is probeer het uit te leggen maar word daar zo moe van ik loop bij iemand die me ondersteuning geeft psycholoog daar kan je alles tegen zeggen en hopelijk dat ze je hier ook kunnen helpen ik praat er nu wel veel over ook tegen de mensen die ik ken dan weten ze het maar ik schaam me er niet over het kan iedereen overkomen toch sterkte en succes ook met alles 👍

Hi eva,

Ja zeker ik heb aangegeven dat ik graag wat steun zou willen. Maar dat wordt niet begrepen:( er wordt vooral heel negatief gereageerd op het proces aan mijzelf werken.

Hoi Rachelle, dit is een heel bekend probleem
Ik zit nu een jaar in een burn-out maar nog steeds snappen mijn ouders, partner en kids er heel weinig. Soms heel moeilijk aan te geven hoe jij je voelt en had ik de drang om me even terugtrekken. Niet altijd even leuk voor hun maar op dat moment moest ik voor mezelf kiezen.
Heb al verschillende psycholoogen bezocht maar kwam na 1 gesprek er al achter dat ze me niet begrepen. Sommige wilde wel met één psychiater erbij voor medicatie maar dat wil ik zeker niet..

Ik loop nu bij een SPECIALISATIE PSYCHOSOMATIEK hij is geen burn-out coach maar luistert goed naar mijn klachten en geeft me tips die ik makkelijk thuis kan uitvoeren. Door omstandigheden doe ik dit nog te weinig maar ben steeds vaker mezelf op 1 te zetten om de oefeningen te kunnen doen. Het lost niet alle problemen op maar ik heb er zeker wel baat bij.

En de andere steun die ik heb is dit forum. Want ik lees steeds weer nieuwe verhalen waar ik klachten van heb.
Dan heb je meteen het gevoel dat je er niet alleen voor staat.
Dit is een belangrijk onderdeel in mijn herstel en ben vele anderen hier ook erg dankbaar.

Ik heb hier zelf ook een verhaal over geschreven kijk maar bij verhaal 1113.

Wens je veel sterkte bij je herstel en hoop dat je iemand zult vinden die jou klachten begrijpt.
En alle andere burn-out patiënten ook succes en sterkte toegewenst.

Groet Aswin

Hoi Rachelle, dit is een heel bekend probleem
Ik zit nu een jaar in een burn-out maar nog steeds snappen mijn ouders, partner en kids er heel weinig. Soms heel moeilijk aan te geven hoe jij je voelt en had ik de drang om me even terugtrekken. Niet altijd even leuk voor hun maar op dat moment moest ik voor mezelf kiezen.
Heb al verschillende psycholoogen bezocht maar kwam na 1 gesprek er al achter dat ze me niet begrepen. Sommige wilde wel met één psychiater erbij voor medicatie maar dat wil ik zeker niet..

Ik loop nu bij een SPECIALISATIE PSYCHOSOMATIEK hij is geen burn-out coach maar luistert goed naar mijn klachten en geeft me tips die ik makkelijk thuis kan uitvoeren. Door omstandigheden doe ik dit nog te weinig maar ben steeds vaker mezelf op 1 te zetten om de oefeningen te kunnen doen. Het lost niet alle problemen op maar ik heb er zeker wel baat bij.

En de andere steun die ik heb is dit forum. Want ik lees steeds weer nieuwe verhalen waar ik klachten van heb.
Dan heb je meteen het gevoel dat je er niet alleen voor staat.
Dit is een belangrijk onderdeel in mijn herstel en ben vele anderen hier ook erg dankbaar.

Ik heb hier zelf ook een verhaal over geschreven kijk maar bij verhaal 1113.

Wens je veel sterkte bij je herstel en hoop dat je iemand zult vinden die jou klachten begrijpt.
En alle andere burn-out patiënten ook succes en sterkte toegewenst.

Groet Aswin

Hoi,
Deels herkenbaar. Mijn partner snapte er in t begin ook niets van. Vooral niet vd overprikkeling en ontregeling van je zenuwstelsel. Ik heb hem voorgesteld om eens mee te gaan naar mijn psycholoog voor uitleg over de fysieke klachten. Stond hij helaas niet voor open. Inmiddels ben ik ruim 1,5 jaar verder en gaat t iets beter met me. Mijn partner toont nu wel meer empathie en weet hoe weinig ik nog aan kan, houdt rekening met mijn beperkingen. Het is voor hem ook een proces geweest.
C.

Het is normaal dat het de tweede keer langer duurt voor het werkt ook moet vaak de dossis verhoogd worden

Beste A,

Vaak wordt gedacht dat je te maken hebt met een terugval na het stoppen met medicatie, maar vaak blijken het onttrekkingsverschijnselen te zijn. Ik ben zelf nu aan het afbouwen van Citalopram en zit nu na 2 maanden op 50 % van de oorspronkelijke dosis. De eerste afbouw ging redelijk, maar toen ik naar 7.5 mg ging, ging het mis. Toen weer terug naar 10 mg waar ik nu een tijdje blijf zitten. Heb nu veel klachten, vooral maag- en darmen, oorsuizen, onrustig, raar gevoel in mijn hoofd, hoofdpijn en moe. Lees dat het door de verlaging komt omdat je lichaam van slag is omdat het nu bepaalde taken weer zelf op moet pakken daar waar het eerst geholpen werd door de medicijnen.

Welke klachten heb jij ? Zijn het meer lichamelijke klachten, meer psychische klachten of een combinatie van beiden ?

Ik lees dat veel mensen het afbouwen van AD als een ware hel omschrijven en dat is precies waar ik nu ook inzit. Het is allemaal niet gemakkelijk. Ik weet soms ook niet meer wat ik moet doen en hoe lang dit nog gaat duren.

Ik herken veel van jouw klachten, met name de hoofdpijn, vermoeidheid, onrust, nergens zin in, oorsuizen, etcetera.

Sowieso is bij mij het opbouwen en het afbouwen een ware hel geweest, met alle mogelijke klachten die er maar genoemd worden.

Ik heb eigenlijk het gevoel dat ik de situatie door die rotzooi alleen maar verergerd heb, en zou willen dat ik er nooit aan begonnen was.

Ik twijfel nu dus enorm of ik toch nog maar een paar weken moet doorzetten, of kappen met die bende, en dan waarschijnlijk weer weken lang alle onttrekkingsverschijnselen te hebben…

Het voordeel als je eenmaal gestopt bent is wel dat je daadwerkelijk weet dat je klachten door de burn-out komen, en niet door de medicatie.

Sowieso ben ik van mening dat artsen bij het voorschrijven van AD veel meer moeten benadrukken hoe moeilijk het is om later weer te stoppen, dan was ik er zelf namelijk nooit aan begonnen…..

Als ik vantevoren had geweten wat ik nu weet was ik er ook nooit aan begonnen en ik denk met ons velen.... artsen schrijven het heel gemakkelijk voor maar hebben geen idee wat afbouwen inhoud. Eraan beginnen is snel gedaan want je voelt je ellendig en wilt je zo snel mogelijk weer beter voelen. Maar als je wilt stoppen dan komen de problemen pas ..

Ik ben er van overtuigd dat de AD het bij mij allemaal erger heeft gemaakt en dat ik het achteraf gezien helemaal niet nodig had bij een burnout. Maar ja achteraf is alles gemakkelijk.

Hoe gaat het met jou nu ? En met je klachten ? Bij mij is er helaas niet veel veranderd 😥

Hallo Ray,

Ik zit nog steeds op 5 mg Escitalopram (laagste dosis), maar ik betwijfel of het mij enig voordeel oplevert. Ik heb met name veel last van een enorme druk op mijn voorhoofd en ogen, overprikkeling, wazig hoofd/vergeetachtig, en een gespannen lichaam.

Het lastige is, dat het best zou kunnen dat als ik stop, ik me nog ellendiger voel, aangezien het lastig is te bepalen wat nou door de burn-out komt, en wat eventueel bijwerkingen van de medicatie zijn.

Sowieso weet ik dat mijn overmatig zweten en zweethanden door de AD komen, maar verder is het lastig te bepalen.

Ik blijf voorlopig dus maar op mijn huidige dosis die vrij minimaal is, en dan maar zien of het nog verbetert de komende tijd.

Nog even aanvullend trouwens, ik heb wel het gevoel dat ik iets onverschilliger ben / minder blijf hangen in mijn piekeren, en dat ik misschien een tikkeltje socialer ben / makkelijker praat met anderen over mijn situatie….

Goede tip en herkenbaar!
Ik ben ook geneigd te snel teveel gas te geven als ik me goed voel, met een terugval als gevolg. Doseren is lastig maar heel belangrijk. Goed luisteren naar je lijf en liever iets te weinig dan teveel doen/willen.

Bedankt voor het delen, Derk.

Wauw dit had ik ff nodig! 2x hard teruggevallen door te enthousiast zijn dat ik weer wat kon. Dank hiervoor ik ga dit proberen!

Heel herkenbaarder en goed advies, dankjewel!

Herkenbaar , zo idd ook hervallen door te hoogmoedig te zijn en dan weer terecht gekomen op een werkplaats waar we extreem onderbemand waren, super hard over mijn grenzen gegaan met alle gevolgen vandien. Nu laat ik me niet meer vangen door mijn ego en ga ik echt luisteren naar mijn lichaam .

Bedankt

Zo herkenbaar en zo goed om te weten dat ik niet alleen ben met deze klachten. Ook zit ik momenteel in de 2e pittige terugval. Een of twee stress situaties en en voelde me weer onderuit gaan. Ik vind het zooooo moeilijk om goed te luisteren naar mijn lichaam.
Dank voor deze tips.

Heel herkenbaar, ik zit nu ook voor de tweede keer in fase 4 en merk dat als het dus wat beter gaat ik het wandelen en mediteren, de dingen die heel goed voor me zijn, weer vaker 'vergeet'... hoe kan dat toch? Ik ben ook bang voor weer terugvallen. Vind het lastig om te voelen waar ik op moet letten...

Dit had ik precies nodig !!! Wauw..soms kun je je zo alleen voelen en hulpeloos.
Geeft mij veel steun deze dingen te lezen.
Ik zoek best vaak deze site op!
Dankjewel voor je verhaal !
Juist als ik mij niet goed voel...ga ik stukjes van anderen lezen en geeft mij altijd weer hoop !

Ik zit nu 5 weken thuis. Had veel last van angst en paniek. Die hele heftige angst trekt wat weg, maar ik ervaar nu juist meer somberheid..Zo frusterend!

Heb ik ook lange tijd gedacht, idem met alcohol.. 1 jaar gestopt maar geloof mij dit is de oorzaak van het probleem niet.

Toen ik m'n burnout in rolde gestopt van 6 koppen per dag naar 0. Later werd het alsnog erger tijdens de hittegolf, het is echt niet alleen koffie maar het helpt idd niet. Koffie verhoogt je cortisol namelijk.

Klopt allemaal. Ik denk wel dat de een daar gevoeliger voor is dan de ander. Ik merkte namelijk duidelijk dat als ik een kop koffie nam er van alles gebeurde in mijn lichaam. Een boost waar ik eigenlijk helemaal niet op zit te wachten.
Het is inderdaad niet de oorzaak, maar absoluut een factor die je weg moet laten. Alcohol drink ik nu ook aanzienlijk minder. De motivaties om alcohol te drinken waren talloos en eigenlijk om die reden al niet goed.

Als ik alcohol drink voel ik me even goed, de dag erna voel ik me vaak slechter.. this soms om moedeloos van te worden, soms denk ik, het is hoe we denken, vroeger bestond dit niet

Dat is niet helemaal waar. Vroeger bestond het ook wel, maar werd erover gezwegen..

Mijn grootvader gaf aan dat hij het ook 2x had gehad. Dit vertelde hij pas toen ik ook in een burn out zat. (:

Dag Hoi,

Het zou kunnen maar toen gingen ze er toch gewoon mee werken? Of wat zeiden ze dan als ze hun ziek melden?

Ik ben overgeschakelt naar deca omdat caffeine de cortisol verhoogd. Niemand smaakt het verschil, het is gewoon in het kopje

Hij had ontslag genomen, en was verder gegaan met de boerderij.
Ik weet niet hoe anderen dat toen deden. Maar overspannen bestond toch al wel?

1 kopje koffie met melk is wel ok.. zelf ben ik van 5 zwarte kopjes koffie en 2 redbulls na 1 koffie gegaan maar toen ik nog heel erg in me b.o zat. Heb ik ook thee in de ochtend gedronken. En dat helpt ook

Hier ook gestopt met :
Koffie
Teveel paracetamol gebruik
Roken ( na 39 jaar !)
Alles in 1 week
Dacht even dat ik in de hel zat

10 koppen vind ik ook echt veel hoor anoniem! Ik ben zelf van 3 koppen per dag naar eens op zijn tijd 1 kopje per dag en verder decaf en thee gegaan. Klopt helemaal wat je zegt, het heeft me veel rust gegeven. Als ik nu te veel koffie drink voel ik gelijk mijn stressniveau weer omhoog schieten. Kamille thee is een heerlijk alternatief (werkt ook rustgevend) en tegenwoordig kun je prima decaf koffie vinden voor elk type machine. Ook drink ik veel meer water sinds ik nauwelijks koffie meer drink en dat is ook heel goed voor je lichaam.

Goede tip!

Hmmm
Misschien moet ik ook maar minderen. Ben een echte koffieleut

Hi Taco,

Dank voor delen: ik kan het e book niet vinden met de oefeningen. Wat voor oefeningen deed jij zoal?

Vreemd, 1 maand geleden stond het nog online, maar het lijkt offline gehaald te zijn? Jammer zeg.

Heb je het nog ergens? Misschien zou je het kunnen mailen naar me?

Indien ja, dan deel ik m’n e-mailadres

Hey Taco,

Die verdrongen emoties doorvoelen, heb je dat alleen gedaan of was je in therapie?
Heb je tips wat je uiteindelijk het meest geholpen heeft?
Ik heb ondertussen er wel wat over gelezen (het boek "weg van de pijn") en ga nu podcasts beluisteren...

Groetjes,

Ik vind dit echt heel interessant. Heb het boek en werkboek van emovere besteld. In het begin van mijn BO heb ik die heftige verdrietige emoties namelijk ervaren en de diepe ontlading die daarbij kwam. Nu kom ik er moeilijk nog bij, maar zit nog meer… Ben heel benieuwd!

Klopt het het programma via therapieland is?

Therapieland ken ik niet. Je kan inderdaad het betaalde werkboek bestellen, het is heel interessant. Verdrongen emoties klinken heel vaag, maar als je je bedenkt dat het allemaal mini trauma's zijn en dat het zenuwstelsel deze op kan slaan.. begint het best logisch te klinken.
@K ik zit voor een deel in therapie, veel doe ik zelf thuis met oefeningen uit een online programma (releaseCFS). Ik heb zelf SOLK gelezen, heb ook het werkboek gekocht, die oefeningen moet ik nog proberen. @Z ik heb ze nog wel ergens digitaal geloof ik, maar ik denk als de maker ze offline heeft gehaald ze niet de bedoeling heeft dat ik die dan ga delen. Daar zit een copyright op.

Hoi Taco, wat super om te lezen dat je de laatste tijd zo vooruit gaat! Bedankt voor het delen van je tips. Ik heb ook veel last van onverwerkte emoties, maar ik kom er maar niet bij lijkt het wel.
Ik slik antidepressiva tegen de angst, maar de laatste tijd twijfel ik of dat nier juist verhindert dat ik bij mijn diepere emoties kan komen.

Ik ga in elk geval je tips ter harte nemen, nogmaals bedankt

Hey Taco,

Ik lees dat je een online programma hebt aangeschaft. Is die de moeite waard naast de boeken? Aanschafprijs is €432,- zag ik. Best veel geld, maar als ik lees wat het jou in 2 maanden heeft gebracht, meer dan waard! Gebruikte je medicatie tijdens deze 2 maanden of ben je daar mee gestopt?

Kun je een kleine schets geven hoe ze je bij die diepere emoties laten komen? Welke technieken ze gebruiken en wat je zelf doet?

Hoi Taco

Super bedankt voor het delen, ik heb ook het gevoel dat er veel opgeslagen zit in mijn zenuwstelsel wat doorvoeld en ontladen moet worden. Zou je misschien iets specifieker kunnen zijn wat we waar kunnen vinden en hoe het er ongeveer uitziet? Misschien een link delen?

Bedankt!

Ik doe het ReleaseCFS programma van Daniel. Hij heeft ook een podcast.

Heb me ook aangemeld. Voelt als een warme community. Dank voor delen!

Heb me ook aangemeld. Voelt als een warme community. Dank voor delen!

Hey Zwaan, fijn! Ik had al een reactie gegeven :) ik denk dat je wel weet wie ik ben.

@hierboven therapieland is van emovere? Dat is ook een aanrader ja, momenteel nog gratis!

Verder zou curable kunnen als je goed Engels spreekt of dus een boek als emotie als medicijn of solk/weg van de pijn. Allemaal TMS.

Bij een burnout is de trigger alleen vaak een langere aanloop van stress en wordt daarom vaak niet als TMS gezien.

Hey Zwaan, fijn! Ik had al een reactie gegeven :) ik denk dat je wel weet wie ik ben.

@hierboven therapieland is van emovere? Dat is ook een aanrader ja, momenteel nog gratis!

Verder zou curable kunnen als je goed Engels spreekt of dus een boek als emotie als medicijn of solk/weg van de pijn. Allemaal TMS.

Bij een burnout is de trigger alleen vaak een langere aanloop van stress en wordt daarom vaak niet als TMS gezien.

Hoi Taco,

Ook ik ben sinds kort begonnen met verdrongen emoties doorvoelen, ik zakte steeds verder en verder en mijn klachten werden erger. Mijn lichaam begon aan te geven dat er wat uit moest, na wat oefenen en blijven voelen kwamen er langzamerhand wat emoties omhoog. Ik heb daarna een ontladingssessie gedaan bij Dennis van Miltenburg (Holistic), hier kwam heel veel woede, verdriet en angst omhoog en heb ik er uit mogen slaan, huilen en doorvoelen onder zijn begeleiding (daarnaast geeft hij ook gelijk inzichten wat er in je speelt qua traumas en dergelijke en waar aan gewerkt kan/mag worden). Mijn energie voelde daarna gelijk stukken beter en vrijer, helaas in de dagen daarna ook weer te snel uitgegeven (tja, blijft nog steeds een burnout he). Nu de dagen erna merk ik dat er op random momenten veel en pure emoties omhoog komen zonder dat ik hier gedachten bij heb waar ik boos of verdrietig om ben (soms ook shaken e.d.), deze geef ik dan ook de vrije loop en doorvoel ik. Het voelt voor mij nog vrij nieuw, maar ik denk dat dit een heel mooi en puur proces is dat mij zeker gaat helpen en al geholpen heeft tot nu toe. Zijn jouw ervaringen een beetje hetzelfde?

Wauw Wouter, wat mooi. Ik heb een ander process doorlopen en bij mij zitten de emoties nu weer wat dieper omdat ik dit werk helaas niet deed in het diepte van mijn burnout. Het klinkt alsof er zeer veel vloeit en dat is super goed! Vooral doorgaan, zie het als een UI met veel lagen, iedere 'release' is een laag die je doorvoelt en las laat en je systeem uit gaat. Nadat 1 laag weg is komt de volgende laag omhoog en komen de klachten weer terug. Het kan dus lijken dat je na 1 maand geen progressie hebt geboekt, maar je bent wel 20 lagen verder dus je hebt zeker wel progressie geboekt! Na verloop van tijd merk je dat je envelop steeds groter wordt zonder sensaties te krijgen. Dus je terugvallen worden kleiner, je krijgt meer energie, je kan meer prikkels aan zonder probleem, je slaapt beter etc. Je bent op de perfecte weg!

Bedankt voor je reactie Taco, ik haal er veel erkenning uit en dat geeft mij een goed gevoel. Ik merk inderdaad dat de laatste dagen de spanningen en angsten toenemen, tot het intense aan toe. Zelfs bijna een paniekaanval gehad, terwijl ik dat eigenlijk nooit heb. De poorten staan nu open en alles wat er uit wilt mag er uit heeft Dennis mij verteld. Vanochtend had ik last van hele hevige angst, stress en spanningen, ik kon niks meer en ben terug naar bed gegaan om vervolgens alles te doorvoelen en te laten gebeuren, mijn lichaam begon flink te shaken en ik begon te huilen, daarnaast kwamen er herinneringen omhoog van vroeger. Deze ben ik op gaan schrijven dmv journalspeak, opeens allemaal herinneringen, verbanden en inzichten, er kwamen veel puzzelstukjes omhoog die ik in elkaar kon leggen. Toen ik klaar was met schrijven (dik half uur later) kwam er hele heftige verdriet omhoog. Een flinke release dus! Ik mag dit als heling beschouwen en daar ben ik dankbaar voor, wel is het erg pittig en twijfel ik om weer een paar nachten bij m'n zus te gaan logeren gezien het al m'n energie lijkt te kosten. Fijn deze erkenning, thanks voor het delen!

Hoi Taco,

Heb jij gedachtes bij elke verdrongen emotie die omhoog komt? Ik merk dat het soms echt flinke releases zijn waarbij ik herinneringen terugkrijg en ik opeens inzichten krijg.
Ook zit ik soms een half uur te shaken en flink te huilen zonder dat ik kan linken wat de onderliggende/verdrongen reden is van deze emoties.
Ik denk dat beide goed zijn, maar twijfel soms een beetje of ik wel diep genoeg ben als ik er geen herinneringen/inzichten e.d. bij krijg, tegelijkertijd probeer ik mijzelf er zoveel mogelijk aan over te geven dus het is wat het is, ik moet het proces zijn gang laten gaan, alles uiten, meer vertrouwen hebben en controle loslaten denk ik maar. Qua prikkels verwerken gaat het al stukken beter, ik kan ze veel beter hendelen. Daarnaast lijkt alles langzaam wat beter te gaan, ik beweeg weer wat meer, raak minder van slag van stressvolle situaties, pieker wat minder, eetlust gaat weer richting normaal en ik kan weer beter muziek luisteren en tv kijken. Wel worden de klachten; spanning/angsten/onrust met momenten wat heviger, dan weet ik dat er iets aan het drukken is wat eruit moet, dit is wel pittig nog. En regelmatig is savonds de pap gewoon echt op en is rondje lopen eigenlijk weer te gek, maar het proces kost ook gewoon een hoop energie vermoed ik.

Hoi Taco heb je ook last van pijnlijke nek.en schouders stijve spieren vaak hoofdpijn enz soms ook getriggerd door licht en schermen.. drukkere plekken zorgen na 3 jaar nog steeds vo9r een licht duizelnde gevoel in mijn hoofd en af en toe een soort bewustzijn verlies van 3 sec

Wouter, dat klinkt super goed! Nee je hoeft geen gedachten erbij te hebben, je released automatisch en dat is super! Gewoon doorgaan langzaam, mentaal zwaar inderdaad.

@anoniem wel iets maar voor iedereen zijn de klachten anders, dat maakt niet uit. Ik heb meer spanning in de kaak en soms nek maar geen stijve spieren.

Hoi Taco, hoe gaat het momenteel met je?

Ik neem ook sertraline al een aantal jaar. 50mg in de avond voor het slapen voor de minste bijwerkingen. Ik heb ze voor ptss, en angststoornis. Ik ben na jaren nog steeds traag qua reactie vermogen. Ik reageer soms dan pas een paar sec later. Maar het werkt wel, niet 100% maar veel word daardoor wel onderdrukt.

Ik slik nu een jaar sertraline. Mij waren ze vergeten te vertellen dat ik met 25mg mocht beginnen.. dus ik begon gelijk met 50mg. Dat was heel heftig, twee weken lang enorm beroerd van geweest. Maar na een poosje kwam er wat rust in mijn hoofd. Ik ben op den duur naar 100 mg gegaan omdat ik oxazepam slikte en daar van af wou, maar nog wel erg angstig was. In t voorjaar afgebouwd naar 75mg en dat gaat goed. Begin september dacht ik wel naar 50mg te kunnen maar dat bleek toch nog te vroeg, kreeg weer meer angstklachten. Nu weer op 75mg voorlopig.
Ik slik het ‘s ochtends, heb nog wel wat darmklachten als bijwerking maar het helpt me verder goed. Je zal merken dat het na een week of 6 op volle werking is en het dan steeds rustiger wordt in je hoofd (als het goed is).

Sterkte!

Hoi , ik slik het nu voor angst en depressie,begon met 25 mg, en sinds 4 oktober 50 mg.
Veel bijwerkingen,maag,darmen,misselijk,hoofdpijn ,huilbuien ,moe ,etc.
Ik hoop dat het wat beter word nog,voel wel wat, maar ze zeggen ongeveer 6 weken voor het er goed inzit 🤷‍♀️
Moet ik dan toch al 75 mg..? Voel me zo verschrikkelijk,25 mg erbij 🤔, krijg je nog meer bijwerkingen toch.? De h.a. Dacht van niet,omdat het er al 3-4 weken in zit ,

ook nog niet veel zin n iets,bij veel stress of als ik wat moet
Doen, boodschappen of zo. Stress bij controle ziekenhuis,gelijk van slag ,
Neem wel 2x halve oxazepan per dag. Dat helpt wat ,
Hoe doen jullie dat ? Hoor het graag ,!

Nog wat vergeten…
Ik slik om rond 21.00 de 50 mg sertraline,
Wil me misschien te snel goed voelen, maar pfff.
Kan nog niet geloven dat het straks beter gaat,zoals ik me nu voel …zo eng ! Nooit zo geweest,

Sterkte ,en ik lees hier ook veel ,!

Kan best lang duren voor je je beter gaat voelen. Bij mij werkte ze pas na een paar maanden, 25mg deed niet veel bij mij (maar had ook last van darmen en maag in het begin) en vooral dat stoned gevoel en een rare druk in mijn hoofd. Het is op een gegeven moment wel weg gegaan. Dat moe zijn had ik ook, werd er erg slaperig van. Maar als ik probeer te stoppen word ik erg neerslachtig en heb ik huilbuien en word ik best wel opstandig en dat piekeren komt geen einde aan

Hoi Anoniem
Heb jij 25 of 50 mg.? Hoelang ben je al bezig?

Ben bij de h.a. Geweest en kijk het nog 1 maand aan,dus blijf ik nu op 50mg. Voelt al wel iets beter ,dus ik kijk even dan🤔 nooit gedacht dat het wel 6 weken of zo kan duren?
En idd. De maag en darmklachten ,hoofdpijn,zijn er nog wel,maar iets minder lang! Draaierig , en misselijk ook.neem dan een
Maagtablet.bij veel stress heb ik ook de huilbuien,en erna is het dan weer ff over. Het is geen wonderpil, maar het helpt wel wat ! en soms halve oxazepan 0,5 mg.
Piekeren is er ook , maar merk dat het iets anders / beter? Voelt. Zo raar allemaal!
Wat doe je bij hartkloppingen? Dat vind ik toch ook wel eng! Rustig blijven …maar ja..! 😢🤷‍♀️
Vind het prettig da je soms even je angst kwijt kunt hier!
En gerust gesteld word !

Ik neem op het moment 50mg, denk al een jaar of 5/6. Bedoel je met hartkloppingen dat het te vlug gaat of overslagen? Ik heb ze ook regelmatig maar ik laat het gewoon over me heen komen en zo niet afleiding zoeken. Je kunt van piekeren of na denken (emoties) al hartkloppingen krijgen, zeker als je angst of spanning hebt. Die van mij schiet rap naar de 100+ als ik over bepaalde gebeurtenissen na denk. Als je het niet vertrouwd terug gaan naar je arts :-). Ik zou me er niet echt druk om maken en zeker niet op proberen te letten. Dat hoort bij het leven. Iedereen heeft ze wel eens

Hoi A.,

Hartkloppingen heb ik ook al ruim 1,5 jaar elke dag. Ze zijn wel stuk minder intens nu dan voorheen. Komt ‘gewoon’ door je ontregelde zenuwstelsel. Milde beweging helpt bij mij: even wandelen, wat yoga oefeningen of (rustig) een beetje dansen.

Ik zou niet nu al naar 75mg sertraline gaan, geef je lichaam even de tijd om aan de 50 te wennen zou ik zeggen. Zelf had ik op den duur veel last van de oxazepam, het “afkicken” daarvan was taai maar heeft me wel veel goed gedaan. Ik ben destijds in 3 maanden tijd afgebouwd van 4 x 10mg per dag naar niks meer.

Ik snap wat je bedoelt met het piekeren, dat is er nog wel maar de sertraline onderdrukt de reactie erop. Dat is heel raar en heel erg wennen in het begin. Maar het is ook een verademing vond ik zelf.

Alle klachten die je verder noemt, heb ik ook gehad en ervaar ik nog steeds wel eens als ik mezelf te veel belast. Het duurt lang, maar je leert het steeds beter accepteren en ermee omgaan.

En soms zul je nog wel eens momenten hebben waarop je het niet vertrouwt (zoals je hartkloppingen). Laat het dan idd vooral onderzoeken als dat je geruststelt! Heb ik ook regelmatig gedaan en daar is in mijn ervaring alle begrip voor.

Hoi Anoniem en Y

Dank jullie wel voor de reactie !
Bij de Ha. Geweest en houd het voorlopig ff op 50 mg.na 1 maand weer kijken dan. Het is nog heftig allemaal,
Zoals de hartkloppingen (vlugge) dus het gaat weer weg.
Maar op dat moment schrik ik dan altijd🤷‍♀️
Spanning is er zeker,want ben mijn man nu 9 maanden kwijt door ziekte. Allemaal heftig dus,angstig, huilen,en soms ook wel een dag dat het iets beter is.vandaar dat ik niet naar 75 mg wil en ga. Zoals jullie zeggen , emoties ,piekeren ,moe en hoofdpijn.ook door de sertraline ,de fut is eruit🤷‍♀️ houd me wel bezig,ff de hond uitlaten,diamant painting ,
Oxazepan neem ik 0,5 mg om de ochtend even op te vangen,dat werkt dan wel . Soms in de middag nog een halve,maar alleen als het echt niet lukt! Zodra de sertraline wat beter ingewerkt is, wil ik er ook vanaf.
Ik hoop dat het straks beter gaat als ik alles weer aankan.
Ik weet dat het geen wonderpil is…maar toch.
Daarom ben k erg blij met deze antwoorden . En weet ik dat ik niet de enige ben. Dank jullie wel !!
Ik lees hier regelmatig !

A.

Ik slikte jaren geleden sertraline denk ik zo'n 3 jaar lang, van 25 naar 50 en weer terug.. ik merkte heel veel beterschap. Ik kreeg er ook xanax bij voor echt stressvolle situaties maar die nam ik weinig uit angst voor verslaving.
Alle klachten die jullie vernoemen als bijwerkingen heb ik niet gehad toen maar wel nu, ik heb een burnout en neem geen medicatie, maar de misselijkheid, darmklachten, hartkloppingen , hoofdpijn.. die heb ik wel. Ligt dus niet per se aan de sertraline, kan ook reactie zijn op de stress en angst gevoelens.
Als je twijfelt, consulteer je huisarts. Beter eens teveel en gerust zijn dan een keer te weinig en je zorgen maken in alles wat je voelt. Je hebt al genoeg aan je hoofd..

Hoi P
Stress en angst is er zeker ! Depressie en angst…
Nooit zo geweest. Moe,en nergens zin in, het zal tijd kosten denk ik, maar daar ben ik nooit goed in geweest!
Ook veel huilen nog, al lijkt dat iets minder te zijn.
Bij de huisarts kom ik ook regelmatig tegenwoordig,omdat
Het me zo vaak aanvliegt en geruststelling nodig heb.
Er is zoveel gebeurd de laatste 2,5 jaar,gewoon niet leuk meer.en iedereen denkt nu dat het wel gaat omdat je sertraline neemt,maar het is een hel. Daarom lees ik hier regelmatig!
Ik wens je alle goeds en hoop dat het snel beter gaat.

Wat erg dat je je man bent verloren, dat lijkt me vreselijk om mee te maken. Niet verwonderlijk dat je met zoveel stressklachten te maken hebt nu.

Bij mij is het overlijden van mijn tante een van de aanleidingen voor mijn BO geweest. Het is ontzettend zwaar om naast het “gewone” rouwen ook nog eens burnout te zijn. Ik kan me daarom een beetje in je inleven en ik leef erg met je mee! Veel huilen is niks mis mee, laat de tranen vooral maar vloeien.

En herken ook wat je zegt dat je nooit zo geweest bent en dat je het moeilijk vindt om het tijd te geven. Klinkt als iets dat ik zelf had kunnen schrijven. Loslaten van de controle is het moeilijkste wat er is, mensen onderschatten het enorm! En zo’n compleet andere kant van jezelf zien is ook heel erg moeilijk. Weet dat de echte jij er nog is, alleen heeft die het nu even taai.

Het klinkt cliché maar het komt echt goed met ons allen, daar moeten we op blijven vertrouwen! Sterkte

Hoi Y.

Dank voor je bericht,

Ik ben alle controle kwijt lijkt het wel! Lijkt wel overleven !
Altijd sterk geweest , en nu ? Ben Nergens meer.
Gelukkig heb ik mijn kinderen nog,maar ook die hebben een eigen leven . Nu nog even aan de verhoging van Sertraline 50 mg werken ,en dan hoop ik dat het redelijk wordt!
Qua rust in mijn hoofd,depressie en angst. Naast de bijwerkingen dan! En huilen ? Tranen lopen gewoon ,hoef ik niks voor te doen!🤷‍♀️😥
Ooit zal het beter gaan…dat moet gewoon!

Bedankt voor je opbeurende woorden!

Neem de sertraline nu 4 weken, 50 mg.

Hebben jullie ook zoveel hoofd en nekpijn daarbij?
En zo moe zijn.? Of is het allemaal stress van wat ik allemaal meegemaakt heb de afgelopen tijd?
Vind het best eng. Duizelig zijn ? Loop dan even met mijn hond een rondje,maar helpt niet veel.en hou me ook wel bezig! Vandaag toch al weer 2x huilbui gehad,zomaar uit het niets ! Pfff
Ik hoor wel dat het even nodig heb om in te werkten, 8 weken of zo? Klopt dat? Ik weet dat het lang duurt , veel verwerken, maar is dit niet dweilen met de kraan open?
Ik hoor het graag,geruststelling 🤷‍♀️😰

Ja allemaal klachten van stress die je noemt. Ik zelf zit nu weer in een terugval omdat ik overbelast ben geraakt en ik heb ook weer meer last van hoofdpijn, nekpijn, stijve kaken, misselijkheid en duizeligheid. Kon een paar weken terug makkelijk een half uur flink wandelen, nu is een kwartier op heel langzaam tempo de max.

Het accepteren is echt supermoeilijk, ik merk nu zelf dat ik er (onbewust) toch elke dag nog tegen strijd… maar dat helpt niet. Maakt het misschien alleen nog maar erger. Huilbuien gewoon laten gebeuren, dat is blijkbaar nodig en helpt ook met stress verwerken. Ben toevallig zelf ook net gestopt met een spontane huilbui, ook daarin herken ik je verhaal!

Maar weet in elk geval dat je klachten waarschijnlijk niets anders zijn dan stress en je lichaam dat nog went aan de sertraline. En inderdaad verwerking, dat heeft veel tijd nodig.

Hoi Y.

Wat erg voor je… het is ook zeker niet makkelijk allemaal,

Hoelang ben je nu met 50 mg bezig,? Voel je je al wat beter?

Al zijn het maar 10 minuten wandelen…,dat heb je toch maar gedaan , acceptatie is voor mij ook heel moeilijk, zeker als het zo’n dag als vandaag is. Duizelig,dronken gevoel, huilen,malen , beren op de weg ….etc. Soms halve 0,5 mg oxazepan.
Slaat de sertraline wel aan? Denk ik dan….pfff

Het doet me goed dat ik niet alleen hierin ben. (Niet rot bedoeld) en ben blij met je antwoorden! Doet me toch goed! Je leest er niet zoveel van🤷‍♀️

Lees hier ook veel, al ken ik je niet, het doet me goed !
Wens je ook sterkte , !

Hoi Y. En anderen die het ook moeilijk ermee hebben !

Hoe is het nu met je?

Hier ook niet geweldig, huilbuien zomaar en tegelijkertijd
Wiebelende benen ,pudding lijkt het wel.
Heb jij ook wat minder eetlust?
Draaierig, nergens zin,kan me nergens toe zetten.malen….
Eng vind ik het. De h.a. Zei ,(donderdag nog gebeld) dat het toch nog wel in moet werken,en eerst paar weken erger,en dan beter moet worden.nu 4 weken🤔maar wil zo graag beter zijn.weer angstig ,zomaar,pfff word er gek van . Hoe lang heb het bij jou/ jullie geduurd eer het wat minder word?
Sorry voor het zeuren, maar🙈🤷‍♀️ ik lees het wel, !

Ik denk dat het bij elk persoon verschillend is, ook de klachten en symptomen. Mijn maag kan na jaren nog steeds niet tegen de sertraline bijv. Ik krijg elke keer maagpijn na de inname en nu heb ik daar maagbeschermers voor gekregen maar die geven mij een lege honger gevoel en als ik dat negeer doet mijn maag nog meer pijn dan voor ik die maagbeschermers kreeg. altijd dat knagend gevoel… Helaas heb ik met sertraline nog steeds met momenten last van piekeren of ineens verdriet zelfs soms angst om soms naar buiten te gaan of bang dat andere wat van me gaan denken.
prikkelbaar en overslagen ook wel meer dan voor ik eraan zat. Maar voor ik ze nam was ik echt een wrak met zware emoties , constant huilen. Ook echt dat eenzame gevoel alsof “iedereen” me liet vallen. Echt een rot gevoel in ieder geval. Het gevoel alsof ik onbelangrijk was. Als het goed is word dat minder na verloop van tijd. Kan echt lang duren en ze het kan nog steeds boven water drijven maar minder..

Hoi Ano

Ja ,het is verschillend. En zeker lastig , omdat het zo lang duurt. Angst en malen ,spontaan huilbui hebben,is er hier ook zeker, maar ook goede momenten, niet veel nog…maar iets ! Heb nog niet veel zin in iets, meer op de automatische piloot 🤔,
Moeilijk !!

Hoelang neem je sertraline dan ? En hoeveel mg ?

Hoi A.,
Sorry voor de late reactie. Je vroeg hoe lang ik nu 50mg slik, maar die 50mg ging niet zo goed dus ik zit sinds oktober weer op 75mg. Het zou zo’n beetje deze week weer op volle kracht moeten zijn.
Ik had een paar zware weken maar het gaat nu weer wat beter! Nog wel erg moe en spierpijn maar verder weer wat stabieler.

Het geeft helemaal niks hoor als je veel vragen hebt! Fijn om te lezen dat je wat aan de reacties hebt.

Als ik je berichten zo lees, dan denk ik dat je HA wel gelijk heeft. En al je klachten, hoe erg en hoe rot ze ook zijn, worden echt op den duur minder. Al heb je daar nu natuurlijk niks aan.

Ik merk bij mezelf dat ik nu eindelijk steeds vaker denk: er is niks, het is gewoon stress en het zakt wel weer als ik uitrust. Maar ik snap heel goed dat je het moeilijk hebt! Je kan weinig ondernemen als je zo ziek bent en daardoor heb je des te meer tijd over om te piekeren.

Mij helpt het ook om te weten dat dit allemaal heel typische stressklachten zijn en er niks ernstigs onder zit. Maar laat vooral testen als je die bevestiging graag wilt. Blijf over je zorgen praten. In mijn diepste dal vroeg ik elke dag aan mijn vader: het komt toch wel goed met me?
Hij kon niets garanderen natuurlijk maar hij zei altijd ja het komt goed.

Sterkte hoor!!

Hoi Y.
Jammer dat je nu op 75.mg zit.heb je er veel bijwerkingen van?
En hoe lang duurde het voor je dat je er iets aan had?
Ik ben sinds 4 oktober op 50 mg🤔 !
De1 zegt paar weken.? De ander zegt 3 weken🙈.
Heb heel veel meegemaakt zegt de Ha. Ook,maar pfff soms is het dweilen met de kraan open.slaat het wel aan of ben ik gek aan het worden.?
Daarbij ook in een huis wonen,waar ik niet wilde.ivm.overlijden van mijn man.geen plek voor mezelf hebben, is een donker huis ,bah…

Nu weer een dag met heel veel huilen,zenuwachtig en trillen van binnen,malen,mijn hoofd staat niet stil, hoofdpijn ,versnelde hartslag,druk op mijn ogen van stress ! etc.
Ik voel het al als ik wakker word,weer zo’n klotedag! Doe wel diamant painting,spelletje etc. Maar dan nog malend hoofd.😢Hoelang nog ?! 🙈 wil zo graag rust in me hoofd!
Mijn kinderen zeggen dat ook ..het komt wel goed,maar…
En vraag het mezelf ook wel,maar tjonge….

Dank je wel weer voor je reactie,ik lees je !

Hoi ,hor gaat het bij jullie?
Sinds het weekend veel spierspanningen in mijn rug.de grote spieren langs de rug.ook in mijn zij.alleen als ik een warmtekussen erop heb,is het uit te houden. Lopen gaat net,bukken niet geweldig.
Zijn de spieren nu zo overbelast of? Niet zwaar getild of zo.schoot er zo in. Gelijk in de stress! Nieren of zo denk ik dan! 🤷‍♀️ kan me ook niet ontspannen,ja alleen met dat warmtekussen. Wat doen jullie daaraan? Morgen naar de fysiotherapeut,hoop dat het los komt. Beetje zwabberig op de benen. Wat moet ik eraan doen?

Heb de sertraline nu sinds 4 oktober,50 mg, en voel wel wat,maar nog niet geweldig 🤔 is dat normaal.
Gelijk weer dat angstige… herkenbaar?
Geruststelling ? Alvast bedankt

Hoi A,
Vervelend zeg dat je zoveel klachten hebt. Ik ga proberen overal zo goed mogelijk op te reageren.
1. De sertraline duurde bij mij ook wel een paar weken. Ik weet het niet meer zo goed. Nu de laatste keer weer verhogen naar 75 mg heeft mij goed gedaan. Ik had een paar weken een flinke dip maar voel me nu weer een stuk beter.

2. Ik heb ook nog steeds last van stijve spieren. Heb ook een warmtekussen, heerlijk ding. Probeer matig te bewegen dat helpt.
Verder geldt eigenlijk voor alles: probeer het er te laten zijn. Je bent erg op zoek naar wat moet ik er tegen doen? Wat heeel logisch is! Ik heb dat ook heel lang gedaan maar het helpt je niet. Op deze manier klamp je je vast aan een stukje controle omdat loslaten niet goed lukt.

Goed dat je creatieve hobby’s hebt! Het is ook heel begrijpelijk dat je veel piekert. Doe ik ook nog steeds veel. Maar hoe meer je je daartegen verzet, hoe erger het wordt.

Ik volg ACT dat is een therapie die kan helpen accepteren en loslaten. Op Google is er veel over te vinden, misschien heb je daar wat aan.

Sterkte en onthoud: je klachten zijn heel veel voorkomend, en het kan echt goedkomen maar gun jezelf de tijd

Hoi Y.

Bedankt voor je reactie..helpt mij altijd!
Ga nu de 5e week in,vanaf 4 oktober!
Accepteren en loslaten ,ben ik nooit goed ingeweest .maar ik doe me best!

Had je geen bijwerking toen je naar 75 mg ging?

Vind het zo eng om te doen als de Ha. Zou zeggen dat het iets omhoog zou kunnen! Hoeveel moet je nemen om je hoofd en alles beter te krijgen? Moet de 22e weer naar de Ha.🤔 soms nog halve oxazepan,dat helpt zo’n 4 uurtjes !het is net ff dat zetje ,dat het helpt! Soms duizelig etc.
Het huilen lijkt wel iets minder te zijn, en anders is het maar even.

Doe jij veel op de dag ,bezig zijn ? Hobby?

Dankjewel wel !

Nee ik had niet echt bijwerkingen toen het weer wat omhoog ging. Voel me juist weer rustiger en stabieler nu.
Snap dat het spannend is om eventueel de dosering te verhogen. Doe wat voor jou goed voelt. Bij mij is het voornaamste wat ik merk beetje buikklachten als bijwerking. Maar is prima mee te leven. Hoe hoog de dosering moet zijn verschilt per persoon. Goed dat je regelmatig naar de HA gaat om te overleggen.

Ik werk 4x per week 1-2 uur per dag (minimaal een uur, per dag even kijken wat lukt). Verder ga ik ‘s middags vaak nog wel even slapen. Ik wandel elke dag 15-30 min., ik doe yoga/stretchoefeningen 15-30 min per dag. Verder licht huishoudelijk werk, verspreid over de week. Wel elke dag koken.

Als ik energie heb, spreek ik wel eens een uurtje met iemand af in het weekend. Ik ga ook wel eens naar een winkel, al blijf ik daar meestal niet al te lang.
Verder doe ik ook graag creatieve dingen, waterverf, lezen, naaien en momenteel ben ik mezelf aan het leren haken.
Tip: leuke, luchtige boeken of een leuke podcast luisteren. Dat haalt mij echt uit mn hoofd.

Van de zomer had ik 5 weken vrij (ik ben juf) en toen ging het echt goed met me (minder verplichtingen). Ben toen zelfs op autovakantie geweest naar Frankrijk.

Nou lang verhaal weer maar ik doe het nog steeds rustig aan. Wel kan ik echt veeeel meer dan een jaar geleden, toen kon ik echt niks. Kon toen niet eens alleen zijn uit pure angst en nu ben ik als mijn man werkt overdag altijd alleen en gaat dat ook weer prima.

Hoop dat dit je weer een beetje moed geeft.
Zou zeggen probeer niet teveel met de medicatie bezig te zijn maar ik weet hoe moeilijk dat is en dat dat soms niet lukt. En dat geeft ook helemaal niks, op den duur word je weer wat stabieler en kan je het allemaal weer beter aan.

Hoi..

Mooi dat het wat rustiger is.en niet meer bijwerkingen hebt.
Maar ben je niet bang dat je teveel afvlakt .?

Volgende week naar de h.a. Terug om te overleggen! Nu 5 weken. Sertraline.
IK wil me te snel weer goed voelen geloof ik…
Maar het is een hele kuif !
Ineens huilen,duizelig, paniekerig,al is het GEEN paniekaanval!

En fijn dat het beter gaat met jou !
Alles heb tijd nodig!

En hoop op een huisje waar ik me prettig in voel, wat nu niet is. Ook dat breekt me op ! Maar doorgaan💪🏼

Dank je wel !

Klopt, dat het je afvlakt voelt soms raar en ik vond dat in het begin ook doodeng. Ben er inmiddels aan gewend. Zelf merk ik nog steeds wel dat ik emoties voel, ik ben niet volledig afgevlakt en ik kan gewoon blij boos verdrietig enz zijn. Maar het komt wat minder hard binnen.

Ik hoop ook voor jou dat je een fijn plekje krijgt, als je huidige omgeving niet fijn is kan dat ook weerslag hebben op je mentale gezondheid.

Al je klachten, ineens huilen, duizelig paniek enz, zijn herkenbaar. Huilen = ontladen en al het andere moet je blijkbaar ook ‘doorheen’ voordat het minder wordt. Ik vind het moedig van je dat je via deze weg je verhaal durft te delen en om advies vraagt. Daar mag je al trots op zijn! En ik wens je veel sterkte en kracht.

Hoi Y.

Ben blij met je reactie..
En idd. Ik voel ook dat het iets beter gaat,en wat minder huil.maar soms vliegt het me ineens toch aan. Hoofdpijn en duizeligheid, moe, en soms ook minder druk in me hoofd, maar nog niet top .

Al Is het een vreemde,..
en als je verder niemand hebt 🤷‍♀️…en 1 stresskip bent…pff

Hoi

Nu 6 weken 50 ml. En weer een rotdag !
Weer de hoofdpijn en vreselijke gevoel van onrust, trillerig, kan me nergens toe zetten. Heb halve oxazepan genomen.
Moe, net een huilbui ….etc.

Morgen naar de h.a. Kijken wat hij zegt !
Komt het ooit nog goed😢 ben ik zo gek?

Als ik hier zo lees gaat het bij anderen veel sneller dat ze zich soort van (goed / redelijk ) voelen!
Maar dat heb ik nog niet ? 🙈pffff

Hoi ,
bij de h.a. Geweest…en toch maar naar 75 mg.
Ben er niet echt blij mee, maar 🤷‍♀️. Nog veel piekeren en vol hoofd,draaierig van de stress ,trillen van binnen…etc.
Nu hoop ik niet ,weer veel bijwerkingen te krijgen. Het is maar 25 mg meer, maar pfff ..over 2 weken weer terug komen ! Moest het ff kwijt.., nog suggesties.?

Ik wil me te snel goed/ redelijk voelen denk ik, maar oh..
Zo moeilijk!

Hoi…
Is dit herkenbaar voor iemand :

Sinds 4 dagen Ben ik van 50 naar 75 mg sertraline gegaan, maar heb nu veel last van trillingen in me lijf, erg moe, gewoon eng…hoe lang duurt dat .?
Pudding benen, slap etc .hoofdpijn angstig wat 🤔
De h.a. Zegt dat het bijwerkingen zijn, ,moet er ff doorheen, maar zo eng! Help !! Geruststelling

Hoi..ben weer terug naar 50 mg. Sertraline,had alleen trillen ,huilen, angstig ,hartkloppingen,puddingbenen,en zo.a.s. Woensdag naar de h.a.
Ben ik nu zo gek aan het worden. Ik weet dat ik heeeel veel ellende had / en nog heb,…maar pfff
Ook nog niet veel zin in iets, ook de gezelligste niet,
Bij anderen lees ik dat het toch wel beter is al, heb het lander nodig dan. Nu wel 2 maanden bezig,begonnen met 25 ,en nu weer op 50mg.
Of moet ik wat anders hebben . Citalopram of iets ?? Voor dat geluksstofje serotonine ? Sertraline geeft dat stofje toch ook? Heeft de sertraline zolang nodig om in me lijf en hoofd te komen
Ik vind dit heftig !

Verder iemand nog suggesties. .?

Mag ik vragen hoe het nu met je gaat?

Ik 27 november begonnen met 25 mg. na 2 weken naar 37,5 mg, 1 week later naar 50 mg. Deed bij mij ook niet veel. Ging me alleen maar slechter voelen en veel huilen. 8 januari terug naar ha. en die vindt dat ik moet ophogen naar 75 mg.
Ik weet niet zo goed wat te doen.

Herkenbare struggles. Ik ben op 4 december gestart met sertraline. De eerste dagen dacht ik; ‘valt wel mee met de bijwerkingen’. Daarna begon het pas te werken, denk ik. Kan niet anders zeggen dan dat ik me een zombie voelde. Nog slechter tegen prikkels, misselijk en ben zelfs twee keer k.o. gegaan in de ochtend. Op mijn verzoek ben ik 2 weken terug overgestapt van ‘Sun’ naar ‘Zoloft’ en alle bijwerkingen zijn verdwenen. Anyway, vandaag 6 weken (1e twee weken 25mg en de overige vier weken 50 mg). Ik heb er geen baat bij. Volgens de huisarts zou het nu op z’n minst moeten activeren om activiteiten te ondernemen. Dat ontbreekt; ik ervaar geen werking van het middel.

Ik ben er inmiddels mee gestopt, was wel erg lastig moet ik zeggen.. de reden waarom ik Ben gestopt is omdat het 1x achter langs mijn tong in de keel is blijven hangen, wat een bijt spul is dat en ook echt smerig, Geen wonder dat ik vaak last van me maag heb 😜

Ik ben man 60 jaar en 90 kilo en begon op advies huisarts met Diazepam. Vier weken dagelijks. Mijn psycholoog adviseerde mij cold turkey te stoppen met de diazepam. Tijdens diazepam gebruikte ik tevens Sertraline. Ik slik sinds 4 weken Sertraline tegen mijn angsten over de toekomst. Elke dag ‘s ochtends 50 MG. Merk nog niet veel verbetering. Ik slaap hooguit 3/4 uur per nacht. Wordt ‘s nachts badend in het zweet wakker. Af en toe spontane huilbuien. Angsten zijn soms weg maar grootste deel van de dag komen ze terug. Ik heb niet het gevoel dat er verbetering inzit. Hoe lang gaat dit nog duren. Speelt lichaamsgewicht mogelijk een rol of leeftijd misschien. Of moet ik gewoon nog enkele weken wachten op resultaat.

Beste A.
Ik vraag mij af....hoe het met jou gaat nu .. ??

Ik heb 8 maanden Setraline "geprobeerd"
Wat een hel
Steeds maar doorgezet...
Steeds maar weer huilend naar de HA
Paar keer in huilbui gewoon in de wachtkamer gaan zitten
Compleet in paniek zijn...zo beroerd
Niet meer naar huis willen
Geholpen willen worden..diaree..hartkloppingen..angst..tintelende handen+voeten+lippen+ dikke tong...ontzettend pijnlijke spieren in benen + armen...trillingen+ zweten enz enz Na 8 maanden doodziek afgebouwd

Ik heb er nu ook al een jaar last van, de eerste maanden was dit het ergst, nu nog steeds een gevoelig punt, maar uit te houden. Geen koffie meer drinken en kleine maaltijden heeft het meest geholpen… ik had/heb esomeprazol als het weer opspeelt, omepeazol werkt al niet meer bij mij. Stress maakt het bij mij ook erger. Het komt een keer goed, houd vol xxx

Dank je wel Suus voor je reactie en sterkte ook 👍😘

Hi LN en Suus,

Heel herkenbaar ook voor mij. Maagzuurremmers helpen bij mij helemaal niet. Heb ook het gevoel dat mijn klachten erger worden bij stress en ook bij inspanning/teveel doen. Bij mij is dit relatief een nieuwe klacht sinds 2 maanden, heb al langer last van duizeligheid en andere klachten. Hebben jullie ook last van pijn bij je middenrif en tussen je schouderbladen?

Sterkte!!!
Liefs, Agnes

Ohja, LN, wat voor oefeningen doe jij voor de duizeligheid? Dankje!

Hoi Agnes Dank je voor je reactie ja ik heb ook maagzuur remmers al heel lang sinds 2002 na de dood van mijn zus kwam dat en duizeligheid doe ik oefeningen mijn bed benen gebogen doen omhoog en met je voeten tegen elkaar de knieën niet tegen elkaar aan doen dan gaan ze trillen het ontspant je lichaam en ademhalings oefeningen van Nick de Waard op YouTube hij heeft ook vele klachten gehad en als ik uit bed stap eerst zitten en hoofd omlaag en links en rechts bewegen goed voor de nek en schouders ja daar had ik ook heel veel last van fisioterapie vorig jaar gehad dry needling en nu nog af en toe en toch proberen te wandelen dat doe ik veel met de hond ik heb geen draaiduizeligheid daar ook naar de dokter geweest is stress zegt ze ja natuurlijk krijg je dan extra stress he als je draaierig word bang dat je valt alles draaide om me heen is angstig duurt meestal bij mij 19 min en ga dan als ik gewandeld heb weer even op bed liggen sterkte ook en succes 👍👍

Hoi Agnes hoe gaat het met jou nou ik ben vandaag naar de dokter geweest had weer last van mijn maag en word nu door gestuurd naar het ziekenhuis voor.een echo 🤔

Wat ook een oorzaak kan zijn van maagklachten is bewerkt voedsel. Gemodificeerd maiszetmeel bv. ( mais behandeld met zoutzuur). Lichaams vreemde stoffen omdat de hele maiskolf erin gaat. In brood zit tegenwoordig van alles wat er niet in thuis hoort. Paneer op schnitzels is geen brood meer. Ragout is geen ragout meer. ( roe). Bij bewerkt voedsel zijn dus de normale stoffen vervangen door troep. Dit veroorzaakt ontstekingen in je maag. Kijk eens naar filmpjes van Sebastian Lege ( satelliet of utube). Dan snap je wat er in de supermarkt ligt en wat misschien jou maagklachten veroorzaakt. Er gaat een wereld voor je open. Ook keuringsdienst van waarde tv is zoiets.

Same here.
Al gaat het wat beter. En dat komt omdat het sowieso wat beter gaat.
Ik denk dat als het niet goed gaat, op wat voor manier dan ook, je sneller last krijgt op je zwakke plekken. Bij mij ook maag. En soms ook een beetje duizelig. Bij dat laatste ga ik vaker heel rustig zitten en diep ademen. Langer uitademen dan inademen.

Hi ik wilde wel zeggen dat het toch belangrijk is om je even te laten checken via een ontlastingsonderzoek. Ik kreeg ook plots klachten; opgezette buik, misselijkheid, winderigheid/boeren, diarree, etc. en na onderzoek bleek ik dat ik de maagbacterie had (heliobacter pylori) die hier de oorzaak van kan zijn. Zit nu aan de antibiotica en hoop dat het daarna beter wordt.

In eerste instantie dacht ik van het zal wel weer door de stress komen net als alle andere dingen, maar ben toch blij dat ik me even had laten checken bij de huisarts. Nu moet ik ook zeggen dat ik voor mijn BO ook al wel vaker diarree had dan de gemiddelde mens, maar ik dacht er toen niet zo over na.

Hoi Roel ben gisteren naar een h.a geweest en moet in augustus een echo maken van mijn buik sus weer slecht slapen en stress in de maag krijg ik ervan maar goed het moet hé en bedankt iedereen voor jullie reacties en sterkte ook 👍

Hi LN,

Niet te veel over nadenken, dat levert alleen maar stress op. Probeer iets te doen ter afleiding en laat het over aan de dokters. Grootste kans is dat het allemaal meevalt! Sterkte

Ja hoor bij mij precies hetzelfde
Een VRESELIJK naar..lamlendig...zeurend..verdrietig..
Rottig..weeig...gevoel in de maag.
Alsof er iemand gestorven is....die ik lief had...ik weet gewoon niet..hoe ik dat het beste uit kan leggen.
Het is er smorgens gelijk al...blijft de hele dag en meestal is het in de avond pas minder...voelt zoooo rot...zijn het de spanningen in mijn lichaam die daar zitten..?.. in de maagstreek ?
Zijn het bijwerkingen van Paraxotine?
Nu 3 weken aan de Paraxotine.
Ben met Setraline gestopt...netjes afgebouwd.
Nu 8 maanden burnout thuis.
Voel met rot..
Heb jij een tip voor mij?
Liefs ❤️

Hé Roel zal het proberen ik wandel veel met de hond en werk ook wat ochtenden dat lijd een beetje af maar kan nu niet zo genieten van de natuur denk er telkens aan en wil mijn kinderen er ook niet lastig mee vallen en pieker me suf ja mijn man is overleden al 6 jaar dus kan me ei ook niet kwijt dan vooral in bed denken denken denken pfffff bedankt voor je reactie en ontlasting onderzoek 5 jaar geleden gedaan toen 3 grote poliepen die weg gehaald gelukkig goed aardig hoop dat de antibiotica bij je aan slaat 👍

Goedemorgen Roel, ik zit nu 16 maand in een BO en sinds een maand heb ik het idee dat het slapen iets beter gaat echter het houdt nog niet over. Vroeger sliep ik van 22 uur tot 07 uur tijdens de BO van 22 uur tot 2.30 uur. Nu slaap ik tot ongeveer 4.00 uur. Het is enorm slopend ondat ik overdag teer op een goede nachtrust. Ik merk het gelijk aan mijn benen wanneer ik niet goed heb geslapen want dan gaat het lopen ook wëer een stuk slechter. Maar goed laat je niet ontmoedigen, ieder persoon en BO is anders. Succes.

Dank Henriëtte, lijkt erop dat je qua slaaptijden momenteel in hetzelfde schuitje zit. Ben benieuwd wanneer het weer eens 8 uren kan zijn zoals vanouds maar miss moet ik er ook maar gewoon mee leren leven. Sterkte in ieder geval!

Hoi Roel,Ik heb bijna een jaar een BO. Ik heb een tijd lang tot 4:00 uur geslapen (met medicatie). Nu slaap ik tot rond 5:30 uur ( met minder medicatie). Ik verlang ook terug naar 8 uur slaap maar helaas...... Het is wel een stuk verbeterd.
Veel sterkte!!!!!

Dank voor je reactie Aniek!

We moeten maar blijven teren op de kleine positieve stapjes en de hoop houden dat uiteindelijk alles weer zoals "normaal" wordt dan.

Ook veel sterkte toegewenst!

Hoi Roel,

De eerste 4 maanden van mijn burnout had ik ook problemen met slapen maar daarna begon het bij mij steeds beter te gaan en heb ik een periode zelfs ongeveer 12 uur per nacht geslapen (lichaam had het blijkbaar nodig).

Nou ben ik sowieso iemand die het liefste rond de 10 uur slaap krijgt per nacht en dat gaat tegenwoordig (1,5 jaar burnout) eigenlijk elke nacht wel weer. Het is dus ook gewoon heel erg afhankelijk van de persoon.

Wat mij in het begin goed hielp was om meditaties te luisteren die speciaal gemaakt zijn voor mensen die midden in de nacht wakker worden. Kun je genoeg van vinden online of op de Insight Timer app. Zelfs als je niet meer in slaap kan vallen kun je alsnog lekker een uur mediteren en je lichaam tot rust laten komen. Meestal viel ik daarbij uiteindelijk toch wel weer in slaap, al moest ik soms de meditatie één à twee keer opnieuw aanzetten :)

Je kunt ook eens Valeriaan pilletjes proberen om te stimuleren dat je goed doorslaapt na het in slaap vallen. Dat is een natuurlijk supplement en is niet te heftig. Zou het niet te vaak gebruiken want dan kun je er alsnog wel aan gewend raken, maar één of tweemaal per week kan het best uitkomst bieden.

Succes!

Bedankt G, ik hoop dat tezijnertijd ik ook zo'n periode van veel slaap ga zien en weer een normaler slaappatroon kan krijgen. Goed om te horen dat dit wel weer mogelijk is!

Hoi Robert Jan,

Ben sinds een paar maanden thuis en heb die maanden erg weinig gedaan. Voelde mezelf in het begin erg vervelend omdat ik er alles aan wilde doen om weer snel aan de slag te kunnen. En nu.......begin ik soms momenten van rust en wat meer energie te voelen.
Ik heb al vaak hulp gezocht maar ben altijd blijven werken. Nu merk ik, doordat ik tot rust begin te komen, dat ik nu echt weer tot mezelf begin te komen. En steeds meer inzicht krijg.
Sterkte!

Hi Robert Jan,

Herkenbaar verhaal. Ik doe zelf wel leuke dingen, omdat je ook daar ontspanning in kan vinden. Soms lunchen/drankje doen op een terras, even sporten, met vrienden afspreken, naar de bieb, wandelen door de stad. Soms ga ik te ver en krijg ik de rekening gepresenteerd, maar het gaat ook erg vaak goed, Als het toch niet goed voelt, ga je gewoon weer naar huis. Het is even zoeken waar je grens nu ligt. :)

Hoi Robert Jan nou ik werk ook nog steeds hoor 3 soms 4 ochtenden in de week dat lijkt af anders pieker ik ook veel en word alles alleen maar erger en andere mensen ontmoeten kan je ook je eigen af en toe je ei kwijt ik wandel veel met de hond en teken en schilder in het weekend zit nu dik 1 jaar in de burnout gaat wel iets beter en soms een terug val en vorig jaar veel bij de dokters geweest fisioterapie enz enz ook professionele hulp succes en sterkte ook 👍

Hallo Robert Jan,

In principe kost elke activiteit fysiek energie. Sommige dingen kunnen mentaal energie opleveren als dat dingen zijn die je leuk vind. Ik denk dat de kunst is om te zoeken naar dingen die je leuk vind om te doen, zonder dat het teveel fysieke belasting levert. Als het goed voelt en je ook in verloop van meerdere dagen geen (extra) klachten krijgt is het prima om niet alleen maar thuis te zitten lijkt mij.

Daarbij wel alleen een kritische vraag: draagt het leuke dingen doen bij aan herstel, of ben je eigenlijk voor jezelf aan het wegvluchten? Soms is het nodig om de nare gevoelens onder ogen te komen en een tijdje te laten bezinken. Dan heeft piekeren wel degelijk een functie, zolang je vooruit komt in je piekeren en je dus dingen verwerkt (en het geen neerwaartse spiraal is want depressiviteit zit je ook niet op te wachten).

Sinds sept problemen gekregen met paniekaanvallen. Toen ging het achteruit. In december thuis komen te zitten en halverwege april weer aan het werk, gelijk 32 uur. Het was heel zwaar. Inmiddels teruggegaan na 3 dagen 3 dagen per week en dit gaat goed! Soms wel overbelast, maar ik merk veel verbetering. De tijd vliegt en ik zit met werkdagen amper te piekeren. Door het werken ging het herstel opeens veel sneller bij mij. Mijn lichaam is gekalmeerd. Af en toe nog wel momenten met angst/spanning/onrust maar ik heb ook weer veel goede dagen. Ik wandel bijna elke dag, ook na het werk.

Hoi Robert Jan

Een beetje voortbordurend op wat Margriet schrijft.
Doe je dingen als strategie (omdat het moet van jezelf, of om maar niet te hoeven voelen) of uit behoefte (omdat je het gewoon graag wil)
De bereidheid (het klote gevoel er laten zijn) helpt mij meer en meer, maar man wat is dat ok lastig.

Hoi Liza,

Erg herkenbaar

3 weken geleden op vakantie geweest, en de periode ervoor had ik
Bang voor het onbekende vooruitzicht.
Hoe vaak ben je in je leven op vakantie geweest? En hoe vaak ging het volledig fout? Dat hield ik mezelf voor.

En stel ik heb een mindere dag, so what. Daarbij, je ziet hier hoeveel mensen een vergelijkbare angst hebben, dus ook mensen die met je in dat hotel zitten.

En maak het niet 1 grote vakantie, En plan niet nu a alle dagen vooraf. Ik ging er gespannen heen, en het viel uiteindelijk 1000% mee en was heerlijk.

Oh ja, wat ook helpt hier is schrijven.
Ik heb een schrift waar ik geregeld opschrijf wat ik wanneer voel.
Wat ik doe, en of het helpt, of misschien net niet.

Hallo newbee,

Fijn om te horen dat je genoten hebt! Daar gaan we ook zeker voor. Ik plan inderdaad niks en we kijken het daar aan. Fijn om een positief verhaal te lezen, las online toch veel negatieve!

Bedankt en het schrijven doe ik inderdaad ook :)

Heel veel plezier!

(En ik had geen bang 🤣, ik was bang of had angst 😁)

En niet te streng zijn voor jezelf! Dat is vaak het probleem. Ik MOET plezier hebben, en ik MOET... Vul maar jn (is een goede oefening trouwens. Schrijf eens op wat je van jezelf allemaal MOET) Verder doe je niets met het lijstje.
Ik MOET gezond eten, het huis schoon hebben, het bed opgemaakt, aardig zijn voor anderen, spanningsvrij zijn, de schoenen altijd naast elkaar hebben staan. Noem het maar op.

Als je er hulp bij nodig hebt, dan kom ik wel helpen , maar dan wel op het vakantie-oord natuurlijk 😛

Haha ja ik begreep je strekking!

Goeie tip! Ga ik eens proberen, want ik moet inderdaad veel van mijzelf.

Hahah nou altijd welkom hoor, samos it is! :;)

Hoi Lisa,
Ik herken jouw gevoel. Ik zit sinds mei vorig jaar in een BO. In oktober gingen mijn man en ik naar New York. Dat was al geboekt voor mijn BO. Ik dacht echt regelmatig dat het niet zou lukken. Wie gaat er nou naar een stad met de meeste prikkels met een BO. Daarnaast vond ik het ook wel spannend omdat we voor het eerst zonder de kinderen zo lang weggingen en dan zo ver weg. Maar het ging heel goed. Ik heb regelmatig rustmomenten genomen in bijv een park en soms gewoon eerder op de avond terug naar de airbnb. Regelmatig slikte ik bachbloesem druppels. Dat heeft mij goed geholpen om rustig te blijven.

Nu is New York wel anders dan Samos. Maar ik snap wel heel goed jouw twijfels. Plan inderdaad niet te veel op 1 dag en luister goed naar wat je lichaam aangeeft. En ik denk dat het je heel goed gaat doen. Zo te lezen heb je vaker gevlogen en dat ging goed. Houd daaraan vast op het moment dat je paniek voelt.
Succes en probeer lekker te genieten van jullie vakantie.

Groetjes Kim

Ik heb door mijn BO op vakantie mezelf ertoe aangezet om niks vooruit te plannen en in het moment te bekijken waar ik zin in had. Dat beviel zo goed, dat wil ik als ik beter ben ook proberen aan te houden. Lekker veel rustmomenten tussendoor dat hielp ook goed. En het dus prima vinden om sommige dagen alleen maar in de zon te liggen en te genieten van lekker eten enzo. En een fijne podcast mee. En als je iets gaat doen, zorg er dan voor dat je het af kan breken zodra je moe wordt.

Lukt het met het lijstje?

Hahah ja die is erg lang geworden. 🤔

Goed inzicht!

Bedankt voor de tips!

Ja dat is meestal zo.
Probeer soms eens 1 of 2 dingen niet, of minder vaak te doen en kijk eens hoe dat is/voelt

Hoi Eddy,

Het gevoel van een burnout is enorm klote, en je wilt dat het zo snel mogelijk voorbij is. Ook heb je wss het gevoel dat je anderen en jezelf teleurstelt. Maar het vervelende is dat hoe meer je je er tegen verzet, hoe meer stress dat oplevert en daarmee ook een belemmering voor je herstel. De mensen om je heen zullen meer begrip tonen dan je misschien verwacht. En anders hebben zij wat werk aan hunzelf te doen.

Ik zie je vaak posten, dus ik vermoed dat je je er nog veel tegen verzet. Misschien ben je nog op zoek naar "de gouden oplossing", maar die is er helaas niet.

Het is klote, het is nu even wat het is. Dingen die niet lukken, komen later wel weer. Neem veel rust overdag, 3x per dag even een half uurtje liggen is heel goed om je lichaam te kalmeren. Of je nou slaapt of niet, maakt niet uit. Als je hoofd echt te onrustig is kan je tijdens het liggen eventueel een podcast, audiobook of iets dergelijks aanzetten. Sociaal contact is goed, maar niet te lang omdat het uitputtend kan zijn.

Verder is het gewoon met de dag leven en jezelf keer op keer geruststellen. Het is kut, maar het komt goed. Gun jezelf de rust.

Veel sterkte en succes!

Hallo Eddy,
Ook ik kamp met een burn out en zit al een aantal maanden thuis. Ik kijk op dit forum voor herkenning en tips. Ik las nu jouw verhaal. De gouden tip heb ik niet maar ik denk dat we vooral niet mogen vergeten om ook de goede dingen die we doen of voelen ook te blijven zien!! Hoe klein die soms zijn.
Je bent gestopt met alcohol, hoe knap is dit!!
Het zal best even duren voordat je lichaam hier aan gewend is.
Sterkte Eddy 🍀

Haai eddy

Naar he zo een burnout bedenk goed dat 7 maanden nog niet zo langs is en het echt goed komt

Dag Eddy,

YOU CAN DO IT! Kop op man. Niemand komt je redden.

Je bent gestopt met alcohol. Daar begint het al mee. Naar jezelf te luisteren en weten dat je daar beter van wordt het niet te doen.

Hoe ik me ook voel. Ik sleep mezelf iedere dag naar buiten om maar even te wandelen. Al is het 10 minuten. Maar ik heb het gedaan en ben blij dat dat lukt.

Ik ben dankbaar dat ik nog leef en adem en dat ik zeker weet, dat we hieruit komen. Ook jij! Ik noem ook iedere avond 3 dingen waar ik deze dag dankbaar voor ben.

Wat mij heeft geholpen is om met een alternatieve therapeut aan de slag te gaan. Die kijken iets verder dan je lichaam (zoals de dokter).

Je komt er Eddy. Geloof in jezelf en kijk naar wat wel gaat en goed voelt. Je mag trots zijn op jezelf dat je dit aangaat en doormaakt.

Je bent niet alleen!

Sterkte!

Hai Eddy, hier hetzelfde drama. 10 maanden doodmoe, depressief, huilen, boos op mijn lichaam, hartkloppingen, angsten en meficatie die ook niet helpt. 16 weken intensieve therapie gevolgd bij de Altrecht. Yoga, wandelen, op tijd naar bed...niets niets niets helpt. Ook mijn relatie staat onder druk. Was ooit een superleuke enthousiaste vrouw die overal voor in was. En nu...ziwlig huilend angstig hoopje in de hoek. Wanneer wordt het nou eens beter...

Hoi Eddy ik zie je veel op deze site en weet er alles van duurt echt lang ik nu 1 Jaar en de ene dag gaat het beter dan de andere dag en ook last van duizeligheid zwaar hoofd aan een kant nek klachten zit nu nog steeds bij een therapeut ja werk nog als schoonmaakster 4 ochtenden per week en heb een hond daar wandel ik veel mee doet me goed de natuur en heb ook veel gehuild kwam er allemaal uit na mijn mans dood plotseling en ben soms ook depressief maar bedenk je sta er niet alleen voor hou ook vol he sterkte 👍

Wat dat betreft zou het ook fijn zijn als er op dit forum ook frequent over herstel wordt geschreven.

Troost: 2x eerder een (fikse) BO gehad en toch echt hersteld.

Moet en zal er nu echt wat van leren.
Ezel...zelfde steen.

"Ik heb ook geen idee wie dit wel eens meegemaakt heeft." Nou iedereen op dit forum denk ik wel? Dat is precies hoe een burnout voelt ;)

Ga heel diep psychisch graven en kindertrauma oplossen, dan komt je systeem tot rust en kan je eindelijk stoppen met rennen.

Goed Eddy, dat je je frustratie er zo uit gooit ! Blijf in contact. Ik zelf zit al ruim anderhalf jaar in BO. Heb de zaken om mij heen nu zo geregeld dat ik alle ruimte, gelegenheid en tijd heb om te herstellen. Ook dan zal het lichaam tijd nodig hebben maar het gaat goede komen.
Ik heb al eerder gewezen op de blogs van ISAMU psycholgen: Mind the mindset: hoe te herstellen van een burn-out (blog 3)

Ik heb daar veel aan gehad, misschien goed om even te lezen.

Hou je taai ! Je bent niet alleen, ook al voelt dat wel zo

Cactus..
Had jij ook het gevoel ver van jezelf verwijderd te zijn?
Het voelt zo eng en vaag.
Dat kan nooit goed zijn.. ik voel me een heel ander mens.
Is dat normaal?
Herken mezelf niet meer.

Hi Eddy, dat vage gevoel herken ik, alsof je niet helemaal in jezelf zit en niet goed wakker bent. Ik overweeg nu antidepressiva want ik weet niet hoe ik er zelf uit kan komen. Antidepressiva eerder voor 10 jaar lang geslikt en dat heeft me toen enorm geholpen. Jij overweegt dit ook toch? Wat is de reden dat je het nog niet geprobeerd hebt? Veel sterkte, ik leef met je mee en weet in welk vreselijk!! schuitje je zit :(

Hoi Eddy
Hoe gaat het nu met jou?

Ik zou die vermoeidheid toejuichen
Wanneer gekregen

Geheel herkenbaar van mijn eerste BO.
Exact wat je beschrijft. Vooral die uitputting!

De eerste 5 maanden heb ik me er tegen verzet. Daarna goede coaching/begeleiding en antidepressieva geslikt.

Uiteindelijk heeft de BO toen al bij al ongeveer een jaar geduurd.

Maar het voelde toen regelmatig echt afgrijselijk. Andere woorden heb ik er
eigenlijk niet voor.

De laatste fase van het herstel ging toen best rap. Dat was best bijzonder, maar begrijp dat dat bij anderen ook herkenbaar was.

Houdt vertrouwen dat het tijdelijk is. Geef er volledig aan toe. Het duurt lang. Niet aftellen. Moed houden, hoe zwart de dagen ook zijn.

Ik doe mijn best maar ga er aan kapot. Je wordt er 7 dagen in de week mee geconfronteerd. Deze uitputting duur nu al zo een 3 jaar.alleen wordt het steeds erger. Tot geen levens lust meer. Kan gewoon niks meer .als alleen maar slapen,zo wel in bed als overdag kompleet afwezig zijn. Afspraken kom ik niet meer na alles is te veel .houd het bezoek buiten de deur. Als ik al wat doe is het op de automatische piloot. Zie weinig uitweg meer .ga kapot naar bed en sta half dood op.in de avond zo tegen uur of 8 gaat het een heel klein beetje. Maar dan heb je het ook gehad. Het begon 3 jaar trug met een zware uitputting van vermoehijd. En heeft nu naar mijn ide de Tot een piekerstoornis en oververmoeid stoornis me gebracht. Je begint langzaam aan je onzin tussen je oren te geloven. Heb ik het nog niet over de wereld om je heen die niet echt lijken doet. Ik heb een keer in de week 4 uur een dag waar ik heen moet. En zelfs dat trek ik niet.
Duizeligheid
Zware vermoehijd
Piekerstoornis oneindig
Niet kunnen concentreren
Niet op de woorden komen
ZEER KORT LONDJE TOT GEEN MEER
EN GA ZO MAAR DOOR VRAAG ME AF WAT IS DIT ?BURN OUT. DEPRESIE OF GEWOON KOMPLEET LEEG OP .OF WAT DAN OOK.
MOET IK VEEL RUSTEN EN SLAPEN. WEET NIET MEER WAAR TE BEGINNEN MVG ANONIEM .BEDANKT VOOR JE REACTIE cactus

3 Jaar is idd bizar lang.

Heb je wel eens overwogen om je op ME/CVS te laten diagnosticeren? Dat kan bij mij weten in Lelystad. De ziekte van Lyme of Pfeiffer kunnen dan bijvoorbeeld de onderliggende oorzaken zijn. 'Leaky guts' veroorzaken ook extreme uitputting met heftige hoofdpijnen.

Wat adviseert je huisarts nu deze klachten al drie jaar hebt?

@cactus ik heb al zeven maanden de hyper burnout. Komt die vermoeidheid er ook nog in hakken een keer of moet ik herstellen uit de hyper. Hoe?

Groet
Eddy

Ik ben er zo klaar.mee
.vooral dat kut hoofd. Raar.kapot.gevoel

Cactus hallo de huisarts en hulp instaie zijn van mening depresie. Maar als dit een depresie is nou dan is het wel een zware of een dubbele. Voor mijn gevoel is het een kombi van lichamelijke en geestelijke uitputting. Veel begrip hebben ze ook niet. Wand als je zeg dat je gewoon op bent en het door de k .... vermoehijd allemaal niet meer gaat en het het niet meer trek. Zijn ze toch van mening depresie. En dat lossen ze op met een pilletje een dag ritme een gesprekje

@cactus wanneer merkte jij bij je eerste burnout echte vooruitgang.
Wat merkte je. Ineens weer energie en jezeld terug? Wat lijkt me dat een verademing.
Gaat zeker niet.op een ochtend als je wakker wordt?
Hoe weL?
Ik merk echt helemaal niets..elke dag is een worsteling..zo klaar mee. Ik ben zo moe. Ik kan niet meer

Ja eddy dat bedoel ik nu.dat heb ik dus ook ik ben de schrijver waar dit verhaal mee begon. Tis elke dag een gevecht hoe de dag weer door te komen. En van herstel is geen sprake. Wel van dagen lang slapen. En alles wat ik moet vergeet ik of is me te veel. Dan heb ik het nog niet over de wereld die ik anders ervaar om me heen mvg anoniem

Doe vermoeidheid was die er gelijk vanaf dag 1 of later pas?
Lijkt mij best lekker. Ik heb dat niet..nou ja lekker ik bedoel anders. Beter te handelen.

Hallo nee die was er al gelijk. Maar is niet te vergelijken met een normale vermoehijd. Tis meer een uitputting. En eens hopende ik een feest dag heb .alleen maar afgebrand moe. Met geen concentratie meer .alles vergeten en uren nodig om vd bank af te komen of uit bed te komen. Ook mijn afspraken worden hier door zeer belemmert. De eene dag is de andere niet

Hier hetzelfde elke dag is klote.
Geen enkele vooruit.hoe veel ik ook rust
Gezond eten..buiten wandel of fiets en goed slaap. Het lichaam blijft klote.
Nu ad erbij aan het proberen.
Kijken wat dat doet.
Ik ben de wanhoop nabij.

Hallo ja eddy en zo rommelen we maar wat aan .zien dat we de dag door komen. Hopen op een beetje herstel. Een dag dat jeje goed voelt. We moeten proberen positief te blijven. Maar o wat is dat zwaar.iemand de het niet heeft zal je niet begrijpen. Tenminste hier niet en ze zien je maar als een lui iemand. Tot ze zelf iets hebben. Ik overleef maar per dag kan er niks anders van maken. Maar een ding is zeker blijf idd niet binnen zitten. Probeer Zo veel mogelijk naar buiten te gaan. Ok met dit k....weer .ik slaap heel veel te veel .maar op zijn tijd geef ik toe aan mijn hobby. Heb ik tenminste nog wat gedaan. Alles kost energie maar ja wat moet je anders. Hoe gaat het nu met je? Sorry voor late reactie mvg anoniem

Hoi Eddy,
Toen ik begon met de verhalen met lotgenoten kwam ik jouw naam regelmatig tegen.
Daarom ben ik nu oprecht benieuwd hoe het met jou gaat?

Volgens mij staan de verhalen hier een beetje door elkaar burnoutje mvg anoniem

Ik ga elke dag fietsen en heb een plekje waar ik ga zitten om de angst aan te kijken hier door word je sterker en ben daar ontzettend trots op

Hallo,

De meeste klachten ervaar ik zelf niet, behalve de pijn in de onderrug, maar bovenal in mijn geval is het mijn linkerzij die onder grote spanning staat, en veel klachten geeft al meer dan een jaar lang.

Ik ga hiervoor volgende week naar een osteopaat, hopelijk kan die daar iets mee.

Verder heb ik wel eens gelezen dat een burn-out zich bij iedereen anders manifesteert, en dat met name op je zwakkere plekken de symptomen merkbaar zijn….

Sterkte ook!

Lichamelijke kwaaltjes herken ik zeker wel als ook bij mijn burn-out horend. Ik had al last van bekkenklachten, dat was een vicieuze cirkel: burnout en bekkenklachten hielden elkaar in stand. Maar daarnaast ook meerdere keren gewrichtsklachten ervaren zoals geïrriteerd middenvoetsbeentje, pijnlijke pols etc. Alsof zelfs de gewrichten/pezen minder belasting aan konden dan vroeger.
Jeuk en eczeem heb ik zelf gelukkig geen last van gehad, maar zijn ook bekende uitingen van stress en verminderde weerstand.

Ik denk dat je bij verminderde weerstand sneller vatbaar bent op je zwakke plekken.
Bij de een kan dat de rug zijn, darmen, huid etc.
Dus het lijkt me zeer goed mogelijk dat dat bij jou ook speelt, vervelend genoeg

Ik herken dat zeker. En zit er nu ook helemaal doorheen omdat ik zoveel dingen tegelijk krijg dat ik er echt somber van wordt. Ik krijg in mijn heup spanningspijn, tennisarm word veel slechter, slechte huid en nu een gescheurde meniscus. Heel fijn zo voor de vakantie.

Probeer Buteyko ademhaling. Zoek het eens op op youtube. Er is veel over te vinden. Ik denk dat dat meer aan sluit.

Succes!

Herkenbaar !
‘‘s morgens zijn de klachten bij mij ook vaak het ergst . Wat dan heel confronterend is want iedere morgen hoop ik op te staan en terug de oude ik te zijn maar helaas en dan begint alles weer opnieuw en raak je ontmoedigd .
You are not alone

Hoi
Even van me afschrijven…

Na 35 jaar samen zijn ,nu al 1.5 jaar mijn man kwijt.maar het is zo pittig…alleen zijn,niemand om te kletsen.mijn kinderen zijn er wel,maar hebben ook hun eigen leven. Bezig houden,maar geen 24 uur toch🤷‍♀️😢.
Veel meegemaakt ,dus ook overspannen.wil wel ,maar zit vast in mezelf of zo! Heel veel huilen,piekeren,kermis in mijn hoofd etc. Zo eng ! Huisarts zegt: geef jezelf tijd,je moet rouwen, heb A.d. 10 mg paroxetine,helpt wat,maar…
Altijd druk geweest,gewerkt, en nu …..niks meer 🙈 heb ook niet veel zin om van alles te doen.alles op de automatische piloot. Aan de ene kant wil ik rust,en de andere kant niet. Hoe gek ben ik 😰 .voel me een dweil.huilbuien in hoge golven,lucht op, tot de volgende.
Ook zomaar ineens waar ik ook ben🤷‍♀️. En zo moe soms. Word er soms angstig van, !
Je voelt bij het opstaan al dat het een rotdag (weer) is.in de ochtend somewhat beter,maar pffff. Soms ook 5 mg oxazepan,dat helpt even. Hoe doen jullie het bij slechte dagen.?
Sorry voor het klagen,maar soms is het gewoon zo k.t

Hoi Elbert herkenbaar hoor hier het zelfde en Anouk en bij mij was het ook bij hoofd nu hoofd zakelijk mijn lichaam spanningen erin vol gevoel en brandende maag was een hele tijd weg en nu dus weer terug zit al ruim 1 jaar in een burnout loop veel bij dokters ben weduwe al 7 jaar hoop mee gemaakt in mijn leven te veel om op te schrijven en man plotseling dood heb dat ook blijkbaar niet kunnen verwerken zegt de psycholoog wil mijn kinderen er niet telkens mee lastig vallen elke ochtend word ik wakker en hoop op een goede dag soms wel soms dus niet ga wel wandelen met de hond en als ik droevig ben dan weer maar in bed liggen ik heb geen slaaptabletten bang dat ik er aan verslaafd word sterkte je staat er niet alleen voor er zijn er meerdere 👍

Hoi LN

Lijkt wel wat op mijn …en zeker zijn er meerdere.
Heb geen slaaptabletten,
accepteren dat ik nu zo ben valt me zwaar , dus vandaar het huilen,angstig, en van alles verwerken. Overspannenheid…heftig 🤔 nooit geweten ! Ben nu 66 ,
Accepteren en de tijd nemen zei de H.a.

Hoi An ja accepteren zegt ook de huisarts tegen mij maar valt zwaar op mijn dak en ging toch vrij goed dacht ik ruim 4 maanden maar dan krijg je weer een terugval pffff en idd jou verhaal lijkt op de mijne en ik ben bijna 66 jaar en sterkte ook met alles he 👍🍀

Hoi Eibert
Zo herkenbaar. Waarschijnlijk heeft dit met de cortisolspiegel te maken. Sinds dat ik dat weet geeft mij dat rust en kan ik hier wat beter mee omgaan. Ik denk nu niet wat heb ik nu weer verkeerd maar laat het gebeuren.
Hopelijk heb je hier iets aan.

Sterkte!

Hi Eibert,

Je cortisol-level gaat vanaf 04:00 uur stijgen (je lichaam bereid zich langzaam voor om wakker te worden en op te staan). Vandaar dat er een hoop mensen, die burnout zijn, wakker worden rond dit tijdstip en onrustig tot niet slapen.

Jouw klachten van de knallende koppijn, druk op ogen, erge onrust en veel spanning in je lichaam zijn stress (en dus cotrisol) gerelateerd. Naarmate de dag vordert, neem de cortisol en dus de klachten weer af, om vervolgens de volgende dag weer dezelfde cyclus te doorlopen, heel frustrerend.
Je zit als het ware in de verkeerde stand, de stressstand i.p.v. de ontspannenstand.

Bij mij heeft overdag veel wandelen geholpen om het cortisol te laten dalen, er zijn ook dagen in het begin geweest dat ik al om 06:00 uur in de ochtend als een gekkie buiten liep omdat het cortisol toen door mijn hele lijf gierde, dit is steeds verder afgenomen.
Ik heb ook een periode gewoon helemaal niet gewerkt en als een boeddhist op zijn zolderkamer geleefd met woordspelletjes en een kleurboek voor volwassenen.
Je lichaam heeft rust en zo min mogelijk prikkels nodig, uiteindelijk herstelt het zich vanzelf mits jij goed voor jezelf zorgt en je rust pakt en alles stress buiten de deur houdt.

Ik ben begonnen van 4 uur werken per week naar nu alweer 35 uur, er is hoop, maar ook als ik me niet aan de spelregels voor herstel houd, heb ik zomaar weer een mindere week.

Succes!! Houd moed!!

Hoi LN
Wat doe jij om het te leren? Accepteren?
Hobby’s ?

Heb niet echte paniek ,maar meer heftige huilbuien uit het niets.voel het wel aankomen.daarbij ook vaak soort van duizelig ,watten in je hoofd etc. Vind dat best eng. En omdat ik nu niemand meer heb die tegen me kletst,komt het nu echt wel binnen. Had die eenzaamheid of alleen zijn nooit verwacht. En nu pas begint het verwerken …zeggen ze.pff Altijd veel mensen om me heen gehad,en nu niks meer. Teveel gebeurd ,stress, !🙈
En idd. Terugval ,zo is het even 1-2 dagen redelijk,en dan ben ik weer een dweil. Dacht ook dat het wel mee zou vallen….maar niks van dat alles! Het kost je zoveel energie dat je er moe van wordt. Doktersbezoeken vind ik ook altijd erg spannend/ stressig.
Heb ook een kleine hond van 12 jaar ,en die loopt niet meer zoveel en wil vaak niet verder lopen🤷‍♀️ maar ben echt blij met me hondje.
Hou vol ! Het is niet anders🤔 lees je graag !

Hoi allemaal,

Vandaag deze site ontdekt en veel mooie en herkenbare verhalen al gelezen, en dacht zal ook maar eens zelf wat plaatsen

Hier ook met periodes angst/spanning/stress (schijnt allemaal een beetje hetzelfde te zijn begrijp ik nu)

Het ging een tijd best ok, maar nu einde vakantie toch ineens weer die overspoeling.
En vervolgens doe ik dat wat ik meestal doe: Me terugtrekken, piekeren, gaat het nu nooit over, afleiding/verdoven (geen drugs of zo 😊) dmv spelletjes en soms andere manieren waar ik niet altijd even trots op ben (en ik hier ook liever niet over uitwijd). Alles om de negatieve gedachten soort van te negeren/weg te duwen.
Door dit alles ben ik op een gegeven moment ook doodmoe

In de ochtend heb ik het soms ook dat de spanning ineens erg is. Volgens mij (dit wordt ook zo vermeld in een programma dat ik volg) komt dit omdat je onderbewustzijn in de nacht 100% open staat en je met je bewuste gedachten niets kunt "corrigeren" omdat je slaapt. Vandaar dat je 's nachts soms ook de meest rare dromen kunt hebben met de meest vreemde combinaties van mensen/lokaties/situaties.

Gr
Newbee

Hoi Ann ja herkenbaar die eenzaamheid vooral de dagen dat ik vrij ben ik werk nog houd me bezig en heb je contact met andere 3 4 ochtenden in de week en mijn hobby is tekenend en schilderen maar als ik niet in mijn vel zit komt er niet veel van en nu bij iemand die shiatsu therapeut dat helpt iets het doet wat met je lichaam rare gewaarwording misschien ook iets voor je of andere lotgenoten succes ook wel moeten volhouden 👍👍

Hoi LN
Zal het is opzoeken..shiatsu 🤔

Ik lees, en diamant painting, spelletje op de i-pad etc.
Ik werk niet meer, dus moet ik wat zoeken voor 1 of 2 uur per dag of zo . Maar ja…wat . ? als ik me zo rot voel ,wil andere niet lastig vallen daarmee.
Mocht je wat weten….dan graag !

Hoi An hoe gaat het nu met je hopelijk wat beter 👍

Hoi Kim

Dit is heel herkenbaar, heb hier ook maanden last van gehad.
Op dit moment neem ik slaap medicatie en kan daarmee gelukkig doorslapen tot een uurtje of zes.
Dit is niet ideaal maar die korte nachten van 3/4 slaap was echt een drama.
Je bent dan wakker en staat meteen aan, en je hebt dan een onrustig gevoel en bent erg prikkelbaar.
Wat ik wel ben gaan doen is via de tv en YouTube een app waarbij je rustgevende beelden ziet en de geluiden zijn ook erg rustgevend.
Voor mijn burn-out wilde ik altijd slapen in het donker en moest het stil zijn.
Maar nu kan ik daar heel slecht tegen en wil ik altijd iets horen en waarnemen als ik ga slapen. Anders begin ik te malen en piekeren en word daar heel onrustig van.
Wat mij ook geholpen heeft was ademhalingsoefeningen.
Succes en sterkte

Groetjes Aswin

Ik ben vorig jaar aan het begin van mijn burn-out toch op vakantie gegaan, al zei mijn eigen gevoel dat het slimmer was om dit niet te doen.

Ik ben toen 8 dagen naar de Spaanse kust geweest, waar het 38 graden en hoge luchtvochtigheid was, en overal om me heen een enorme drukte.

Ik ben nog nooit zo blij geweest dat ik weer naar huis mocht, veel te veel prikkels voor mij destijds.

Dus als je ook last hebt van overprikkeling, zou ik specifiek naar iets zoeken waar je echt tot rust komt (kalme omgeving, fijne natuur, etc)…

Hoi Eric,

Ik ben een halfjaar na het uitvallen op vakantie gegaan naar een hele fijne en rustige plek. Het heeft mij erg goed gedaan om lekker in de natuur te zijn en binnen mijn eigen grenzen een beetje te wandelen en zwemmen zonder (sociale) druk van buitenaf. Mijn partner houdt ook erg van rust dus dat scheelt wel. Nou moet ik zeggen dat het niet perfect was, de klachten die je thuis hebt heb je daar nog steeds, alleen is het fijn om vooral de overprikkeling tegen te gaan in een rustige omgeving en het voelt toch ook een beetje alsof je even uit het 'proces' stapt en weer een beetje gewoon kan leven. De reis was wel een hele kluif, dat kostte mij veel meer energie dan normaal. En ook de eerste twee dagen was het even wennen om in een nieuwe omgeving te zijn omdat mijn huis tijdens de burnout een beetje de 'veilige zone' is geworden. Dat zal je denk ik wel herkennen.

Ben je alleen? Heb je een partner of familie / kennis die mee kan? Ik denk dat het wel fijn is om samen met iemand te gaan. En zoals A. hierboven dus ook al zegt: zoek een rustige plek. Een natuurhuisje in Nederland is misschien een goede optie. Niet te ver van huis dus dan zal de vermoeidheid van de reis ook meevallen hopelijk.

Sterkte!

Goedemorgen Eric,

Ik heb in een andere "vakantiepost" ook gereageerd.
Ik zag heel erg tegen de vakantie op. Maar uiteindelijk viel het 1000% mee en was de vakantie heerlijk. Ik zorgde er wel voor zoals hier ook al aangegeven, dat ik niet giga veel triggers had.

Ik heb zelf geen BO, maar wel al veel jaren last van angst/spanningen/paniek.

Ik denk dat om het even op 1 hoop te gooien, het belangrijk is om de oorzaak aan te pakken. Waarom heeft de ene persoon het wel, en de andere het niet in exact dezelfde situatie? Het ligt dus niet aan de situaties zelf, maar aan hoe je ermee omgaat.

En nog een dooddoener qua gezegde.
"Een mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest".. Deze is m.i. enorm waar.
We maken onszelf vooral heel gek. Toch iets waar we hier met zijn allen enorm goed in zijn 😁

Thanks allemaal voor de reacties.

Het gaat om een verre reis naar Vietnam & Cambodja voor 3 weken. Daar gaan we om de zoveel dagen verkassen naar een andere plek. Deze reis stond al geboekt. Het is met mijn ouders, zusje en zwager. Overdag kan ik gewoon in het hotel blijven met 1 van mijn ouders hebben we afgesproken.

Maar ik begin er toch wel gespannen voor te raken voel ik. Mijn therapeut zegt dat het goed is voor nieuwe ervaringen. Mijn psycholoog als psychiater zeggen dat het goed is dat ik ga. En de arbo-arts ook.

Ik weet nu niet of het de angst is die tegen me praat. Of dat het echt zo is dat het geen goed idee is. Ik vind het moeilijk.

Begin dit jaar tijdens mijn BO al ben ik een week naar Oostenrijk geweest met mijn familie. Mijn familie ging skiën en ik bleef in het huisje. Wel uiteten geweest ‘s avonds en een aantal dagen buiten de deur wezen lunchen. Dat ging goed. We zijn toen met de auto gegaan. Ik heb zelf toen niet gereden. En ik nam iedere avond een halve oxazepam. Die gaan nu ook weer mee.

Hoi Aswin

Nee hoor…heb ik ook
Leef sinds mijn man overleden is 1,5 jaar nu.alleen,altijd mensen om me heen gehad,en ineens niet meer.
Best moeilijk dus. Soms denk ik ook : even dit doen,dat wil ik wel….en achteraf gebeurt het niet. Duizelig,draaierig, slappe benen ,hoofdpijn….door de stress. Moet nog vanalles verwerken,dus zegt de H.a. Je bent overspannen.
Heel veel huilbuien,alles is teveel,soms gaat het wat beter,maar niet optimaal.
Heb ook controles gehad in het ziekenhuis,gelukkig alles goed…,maar het kost me zoveel stress dat ik 2 dagen daarvan bij moet komen of zo!
Je bent geen nietsnut,je moet hier gewoon weer doorheen! Ook ik heb die dagen,en ben ook alleen.ik heb veel huilbuien,die ik hier niet zo vaak zie.dus ook ik herken het.
Heb wel hobby’s,maar niet de fut om iets te doen!
Heb jij geen hobby’s? Afleiding? Stukje lopen met of zonder een hond?
Sterkte !

Heel herkenbaar Aswin ! Vol plannen maar er komt niets uit. We moeten ook een heleboel van onszelf, waardevol zijn. We leggen onszelf daar een enorme druk mee op. Ik heb een visbootje en een SUP board gekocht om lekker te ontspannen. Maar juist dat woordje, ontspannen, dat ben ik verleerd. Door jarenlang in de ratrace mee te hollen, ver ober mijn grenzen te gaan op alle vlakken.
Het lukt mij nog niet om te genieten door de spanning in mijn lijf. Maar dat gaat wel gebeuren. Veel rust, rust en rust...

Sterkte Aswin en allemaal !!!

Hallo Aswin,
Zo herkenbaar.
Het schijnt een "normaal" verschijnsel te zijn bij een burnout.
We moeten proberen om ons over te geven aan dit gevoel. En dat valt niet mee!
We moeten altijd dingen doen voor ons gevoel, maar bracht dat ons niet naar de situatie waar we nu in zitten.
Probeer je niet schuldig te voelen, je lichaam vraagt hierom, je bent geen nietsnut maar mag gewoon gaan zitten en niets dien. En hopelijk zien we dan na een tijdje weer dag we meer energie hebben.

Sterkte Aswin en alle anderen.

Hoihoi, heftig zeg, na 4 jaar nog last van burnout. Ik zit er nu 1,5 jaar in en het gaat de goede kant op.

Over je laatste vraag: het hangt heel erg af van jouw persoonlijke situatie uiteraard. Bij mij zijn mijn kinderen een belangrijke trigger geweest van mijn burnout. 2 jaar lang gebroken nachten, niet een huilbaby maar een krijsbaby, en flinke bekkenklachten waarvan mijn lijf snachts niet kon herstellen. Daarbij had de oudste een heftige periode omdat hij niet op zijn plek zat op school. En was ik heel goed in mezelf negeren en alles, en vooral mijn kinderen, voorop stellen. Ik zelf kwam als laatste en daarmee kan ik dus eigenlijk nooit aan de beurt.
Nu wil ik je niet bang maken. Hoe het met een baby/kind loopt weet je nooit van tevoren maar het gaat hoe dan ook iets van je vragen. Dus zorg dat je nu al geleerd hebt om op tijd je rust te pakken, dat je op tijd hulp durft te vragen, dat je een partner en omgeving hebt die steun kunnen bieden. En dat je voldoende hersteld bent van je burnout. Als je een kinderwens hebt zijn kinderen fantastisch maar als je er vervolgens niet van kunt genieten omdat het teveel energie kost is dat niet alleen voor jezelf, maar ook voor je kind vervelend.
Ik zou daarom liever iets te lang wachten en zeker weten dat je voldoende reserves hebt, dan te snel gaan.

Lieve Margriet,

Bedankt voor je lieve reactie. Wat fijn dat het nu de goede kant op gaat. Hopelijk blijf je in die stijgende lijn!

Ik ben dit jaar 30 geworden en mijn vriend is 34.. het stomme is dat ik merk dat de hormonen heel erg parte met me spelen.
Mijn vriend vind het ook heel lastig, vooral omdat we natuurlijk het kind ook een stabiele omgeving willen geven. En ik me ook heel erg bewust ben van de "lasten" van een kind.

Nadat ik laatst het boek van Brankele Frank "over de kop" las kwamen er hele harde cijfers naar voren dat veel mensen zich na 7 jaar zich eigenlijk nog steeds niet volledig hersteld voelen.. niet om hier met beangstigends cijfers te komen. Maar dat ik wel heel erg bij mezelf af vraag wordt het nog wel beter dan dit en zal mijn leven niet gewoon op deze manier blijven.

Maar goed niemand kan mij natuurlijk op een papiertje geven of het vervullen van een kinderwens wijsheid is..

In ieder geval wens ik voor jou een goed herstel🩷

Liefs Marleen

Ja heel herkenbaar ik heb net 5 dagen redelijk goede dagen gehad ook met werken en vandaag na mijn werk kreeg ik weer last van mijn maag vol gevoel branderig enz word daar droevig van ging zo goed nu weer terug bij af lijkt wel ik zit sinds mei vorig jaar in een burnout veel bij dokters geweest fisioterapie enz ook beterschap en sterkte ermee 👍

Dank je,, jij ook veel sterkte, !💪🍀

Heel herkenbaar echter revalideren gaat nooit in een stijgende lijn maar altijd met ups- en downs. Maar ik lees bij jullie en ook bij mijzelf dat er meer ups dan downs zijn dus gaan we de goede kant op. Houd moed het komt uiteindelijk goed.

Ook voor mij herkenbaar, ik zit er al 2 jaar in en het is altijd met ups en downs gegaan. De downs worden wel steeds minder heftig gelukkig. Ik denk altijd maar zo: op korte termijn zijn het ups en downs maar op de lange termijn is er wel een stijgende lijn in te herkennen.
Als ik me slecht voel bedenk ik me dat ik een jaar geleden op een goede dag me nog niet half zo goed voelde als nu op een slechte dag. Mij helpt die gedachte wel.
Sterkte!

Een paar weken van relatief fijne dagen gehad. Leuke dingen kunnen doen, rekening gehouden met belastbaarheid.
Toch nu weer een beste terugslag. Minder slapen en gestrest gevoel in buik. Lusteloos en hopeloos gevoel daardoor. Maar goed, zoals al gezegd langzaam aan de goede kant op.
Al voelt dat nu even niet zo... we doen t goed !!! Sterkte allemaal...xxxx

Goed zo Eric herkenbaar ik ook zo goede dagen en ook weer een terugslag vooral bij mij in mijn maag en ook slecht slapen maar hopelijk stap voor stap komen we er wel iedereen op deze site sterkte ook 👍🍀😘

De periodes dat het goed gaat, daar houdt ik me juist aan vast: zie je wel, het kán beter worden! Dat het dan tussendoor weer minder gaat is jammer maar niet belangrijk. Zolang ik maar zie dat er momenten zijn dat het beter gaat, en die momenten ook steeds beter worden, en steeds langer duren. Dan is er hoop op herstel.
Glas is halfvol ;)

De darmen..: verwerking van wat je binnen krijgt of gekregen hebt, Gerard. En dan vooral de emoties, want daar gaat dit over.
Je lichaam drukt uit wat er in je beweegt en heeft bewogen. Maakt je niet teveel zorgen, vertrouwen en overgave is vaak de sleutel.

Groet,

Marcel

Hallo zelf heb ik ook last van mijn maag en darmen. Het hoef niet altijd iets te maken te hebben met een depressie. Of bo. Misschien eens naar huisarts gaan.bij mij was het een slingerige darm.nu ben ik geen arts. Maar buiten mijn depressie. Of bo was dat voor mij het probleem. Nu is iedereen anders, maar bij mij ook buikpijn. Diaree, darmkrapen enz.zo vlug ik ook maar wat eet met kruiden,of iets te veel wat vet is begint het feestje weer.ik hoop je hier wat aan heb mvg anoniem

Hi Gerard, wat jij omschrijft heb ik 25 jaar gehad. Na talloze onderzoeken kwam er niets uit. Zelfs toen ik allergievrije babyvoeding at, reageerde ik nog.... 'gewoon' pure stress. Maak je dus geen zorgen over je fysiek. Het is puur mentaal. Ergens zit een blokkade en/of een intens verlangen om iets anders te doen met je leven. Wat dan? Is vaak de vraag die je dan stelt, maar het antwoord heb jezelf. Ga terug naar toen je jong was en kijk naar wat je studeerde. Kijk ook welke baan je het meeste aansprak en waarom? Vaak bepaalt je cv jouw toekomst, terwijl je het eigenlijk anders had willen zien. Op die manier drijf je steeds verder af van wat je zelf wilt. Dit kan carrière en/of prive zijn.

Je BO is het signaal dat je vastloopt en niet meer verder kan. Kijk dus niet naar de symptomen, maar naar de oplossing. Altijd koken leuk gevonden? Waarom word je geen kok? Altijd graag in de natuur? Waarom niet iets in die richting? Gek op sporten? Misschien kan je een beroep daarmee koppelen. Vind je kinderen leuk? Zoek iets in de richting. Etc.etc. Ook prive issues kunnen je die stress geven, dus besef dat er mogelijk meer werk aan de winkel is. Succes

Zeker herkenbaar, bij mij een week geduurd diarree (licht). Mn darmen haalden weinig uit waardoor ik binnen 1 week 4kg in gewicht afviel. Verminderde eetlust, ging fries roggebrood eten, ORS drinken met kamille thee. En veel voeding (groente/fruit) met veel vezels. Geen koffie/limonade/zoetigheden. Veel water/ORS en kamille thee. Na 1 week was diarree over en normale ontlasting.

Zeker wel!
Door stress kun je darmproblemen krijgen maar ook andersom
Ik ben er 12 jaar mee bezig geweest
Sinds ik nu een gezondheidskuur heb gedaan ben ik weer gezond 🙌🏻🥰

Je mag me altijd persoonlijk benaderen voor informatie
yvonneevers@hetnet.nl

Ik heb hier tijdens mijn BO 8 maand last van gehad. Hoort er echt bij en gaat over echter bij toenemende stress slaat het weer op mijn darmen. Zoek maar eens naar hersen-darm-as dan zie je duidelijk de relatie.

Ik heb soms ook last van mijn darmen en veel last van bepaalde voeding waar ik me extra moe door kan voelen en grote dips krijg (zwaar of juist licht voelen). Ik ga hiervoor naar een orthomoleculaire therapeut, die op persoonlijk niveau en met behulp van uitgebreid darmonderzoek me heeft geholpen om mijn voeding aan te passen. Misschien is het wat om eens naar te kijken.

Groet M.

Ik zit inmiddels een jaar in mijn burn-out, en heb sinds het begin ook al last van dunnere, lichtere en plakkerigere ontlasting, blijkbaar heeft dit toch met stress te maken.

Ik eet verder wel gezond (groenten, aardappels, vlees, rijst, fruit) etc, en drink nagenoeg alleen maar water.

Ongekend wat stress allemaal met je kan doen, maar dat zal voor iedereen hier gelden vermoed ik…

Hallo ik lees op dit forum en verbaas me iedere keer weer wat ik lees.
Zit ook al een tijdje in mijn burn-out en heb regelmatig ook last met mijn darmstelsel. Veel onderzoeken gehad maar zonder enig resultaat. Nu lees ik bij henriette over hersen-darm-as en meteen op Google gekeken en het klopt helemaal. Nu snap ik gelukkig wat het kan zijn en wat ik er aan kan doen.
Mijn huisarts stuurt me van kastje naar de muur .
Fijn dat je op deze site je klachten met anderen kunt delen, en dat je niet gevoel hebt dat jij alleen voor staat.
Sterkte allemaal
Groet Aswin

google maar even op de nervus vagus. Een belangrijke zenuw die zowel vervonden is met je brein als ook met het darmstelsel.

Je word hier op deze site veel wijzer als gesprekken met je huisarts 😡
Bedankt Jacco hier kan ik weer iets mee 👍

Lees het boek Hope and Help for your Nerves. Dit heeft mij ontzettend geholpen om de angst van angst wat jouw klachten veroorzaakt te doorbreken.

Hi, heb ook gedurende mijn burnout en zelfs op het moment veel last van deze klachten. Diarree (beetje koeienvlaai achtige structuur), misselijkheid 's ochtends bij het wakker worden, opgeblazen gevoel (vooral na maaltijden), extreme winderigheid, buikpijn/krampen en ook af en toe hoofdpijn. Nu ik een stuk verder in mijn herstel zit gaat het vele malen beter met mijn andere klachten, echter blijft dit toch behoorlijk lang doorsudderen. Iemand enig idee wat te doen?

Ik heb ook veel last van mijn darmen en maag. Schijnbaar toch een veelvoorkomend klacht bij burnout. Het ging bij mij een tijdje wel iets beter maar sinds ik 2.5 maand geleden begonnen ben met het afbouwen van mijn ad is het weer hopeloos gesteld met mijn darmen en maag. Veel zuurbranden, plakkerige niet vaste ontlasting (geen diarree maar wel heel los) , krampen in mijn onderbuik, meerdere keren per dag naar het toilet, misselijk zeurderige buikpijn, onrust in mijn lijf enz. Zijn er mensen die dit herkennen ? Misschien ook in combinatie met het afbouwen van AD ?

Hoi Alwin, bij mij is het nog niet over maar wel stukken minder. Het wordt steeds minder erg naarmate je meer hersteld.

Je zou het misschien deels kunnen onderdrukken met iets als een SSRI. Dat werkte voor mij wel maar dan lag ik 's nachts vervolgens alsnog er door wakker. Beste wat je kunt doen is zorgen dat je niet op dat punt van extreme overprikkeling komt. Soms betekend dat dat je even helemaal niks kunt doen, behalve even liggen, of misschien hooguit een luisterboek of podcast. Visuele prikkels of iets waarbij je snel moet reageren en/of snel nadenken (een gesprek) komen meestal het hardste binnen.

ik denk dat de mens niet gemaakt voor hoeveelheid prikkels waar we nu in leven.
wat eerder 'normaal' was voor jou, kan nu veranderd zijn omdat je luistert naar je lijf.
ik zoek mijn eigen, soms eenzame, weg; ik kan niet 'meedoen' met de meute en ga dat geloof ik ook niet meer van mezelf vragen.........
ik weet het ook niet hoor Alwin................
toitoitoit

Hi Alwin, heel herkenbaar wat je schrijft. Ik heb ook maanden geen F1 kunnen kijken, ik werd er duizelig van. Nu een half jaar later kijk ik de start, wat tussenrondes en dan weer het einde, tja je moet wat. Hoe meer je hersteld, hoe beter dit gaat. Je telefoon is ook killing in deze periode, zoveel mogelijk links laten liggen. Alles waar je ogen op moeten focussen (bewegende beelden/lezen) is gewoon zwaar. Ik ben begonnen met kleine stukjes wandelen in de natuur, weinig prikkels, ook alleen, geen verhalen van anderen om me heen. Beetje bij beter ging dit beter. Ben nu bijna een jaar verder en zit wel verbetering in, maar alles op slakkentempo, blijkbaar is het nodig…

Dit herken ik. In het begin kon ik met moeite een film volgen (was eigenlijk al te veel). Inmiddels kan ik op mentaal vlak alles wel weer. Ben inmiddels 10 maanden verder.

Visuele prikkels waren voor mij geen boosdoener, geluiden wel. Enorm schrikken van plotselinge geluiden of geluiden die net iets te hard zijn, het gevoel alsof je er een hartaanval van krijgt. En praten met mensen was ook enorm belastend. Ik ben sensitief en erg afgesteld op de ander.
Nu, een jaar later, is het stukken minder erg. Ik schrik niet meer van plotselinge geluiden en sociaal kan ik veel doen, hoewel ik na meerdere drukke dagen wel een terugval van 1 of meerdere weken krijg dus het blijft oppassen.
De natuur in (niet een park maar echte natuur met zo min mogelijk mensen) en ruim voldoende slapen zijn voor mij de belangrijkste remedies om mijn herstel op te bouwen, naast op tijd mijn grenzen aangeven uiteraard.

Ik vind het ook zo fijn om hier af en toe te zijn en herkenning te vinden. Jij ook veel sterkte.

Ook ik vind hier steun voor alles !

Ook ik ben blij met deze site en kijk ook geregeld en blij als ik een reactie krijg en we elkaar proberen te helpen iedereen sterkte ook jij 👍

Ook ik lees hier veel..en krijg steun uit de verhalen van jullie !
Steun vind je bijna nergens....
Het geeft je toch een gevoel dat je niet alleen bent in deze hele rot periode

De enigen die begrijpen wat een burn out is zijn mensen die dit zelf ook hebben of hebben gehad. Daarom is dit forum zo waardevol!

Ik stuur veel liefde naar jullie allemaal !!

Anouk

Hi Vicky,

Wat goed dat je hier een bericht plaatst. Helaas zijn je klachten herkenbaar voor mij. Verwacht ook niet (en push jezelf ook vooral niet) dat de klachten binnen een bepaalde tijd over (moeten) zijn. Het is een hele heftige periode en dat mag je ook zeggen. Veel mensen begrijpen het niet, tot dat ze het zelf meemaken. De pijn in je lichaam is next level en mega angstig. Ik dacht echt heel vaak dat ik dood zou gaan, hartkloppingen, paniekaanvallen, keelpijn, druk op mijn keel, druk op mijn borst, slokdarm- en maagpijn. Heb ook heel veel geprobeerd en zit sinds kort in therapie. Persoonlijk denk ik dat een mix van een holistisch en therapie aanpak goed is om te proberen. Ik vind naar de osteopaat en de kinelogie therapeut gaan ook nog steeds erg fijn, maar ben nu ook opgelucht dat ik van een psycholoog ondersteuning krijg. Veel sterkte en als je meer wilt weten, stuur dan vooral een berichtje. Neem echt je tijd!

Dag Pien,
Bedankt voor je reactie. Ergens geruststellend dat er toch mensen zijn die me begrijpen.
Ik probeer het heel rustig aan te doen, maar ben altijd een bezige bij al geweest en als ik dan al eens een betere dag heb, dan doe ik weer teveel ineens.
Mer als gevold dat ik dan weer moet recupereren.
Ik hoop dat de psycholoog me ook wat rust gaat geven.
Ook voor jou nog veel succes.
Liefs
Vicky

Hallo Vicky,
Ook hier herkenbaar. Spierspanning, chronisch hyperventileren, paniekaanvallen. Ik heb regelmatig benoemd dat ik een soort hartaanval kreeg op momenten dat ik schrok van harde geluiden, of ook zomaar uit het niets. Osteopaat vond ik zelf erg fijn. Psycholoog had ik niet veel aan wat kwam door een combinatie van weinig ervaring van de psycholoog en het feit dat ik zelf heel goed ben ik mijn emoties wegdrukken. Ik was mij daar zelf niet eens bewust van, het voelde alsof ik geen emoties (en vaak ook geen mening) had. Dat is iets wat mijn hele leven al speelde door onzekerheid, willen aanpassen en pleasen; maar in mijn burnout heb ik dat pas ontdekt en beter geleerd mijzelf te herkennen en uiten. Ik weet niet of dit voor jou ook speelt. De haptonoom vond ik erg fijn, hoewel van tevoren ook spannend (want gevoelens, help!). Wat ook mee speelt in burnout is dat je brein minder goed werkt. Net als op concentratie en nadenken over moeilijke taken, heeft dat ook invloed op nadenken en onder woorden brengen van je gevoelens.
Wees mild voor jezelf, geef het de tijd en forceer niets. Het is een hele heftige tijd maar achteraf kan ik zeggen dat het ook een heel leerzame tijd was :)

Heel herkenbaar. Ik zit 4 maanden thuis. Eerst vooral veel angst. Nu zere schouders en niet meer kunnen eten van spanning in mn lijf.
Een andere dag kan ik me opeens topfit voelen. Geen pijl op te trekken.

Hoi Liza,

De pijn tussen de schouderbladen en spierkrampen door het hele lijf herken ik ook. Daarnaast heb ik ook heel veel verschillende en wisselende klachten, van hoofdpijn en duizelig, buikpijn en nog veel meer. Helaas hoort het er allemaal bij. Het komt ooit goed maar wanneer vraag ik mij ook wel eens af.

Fijn om te horen dat anderen dit herkennen. We zullen het er even mee moeten doen! Vind vooral het mentale stukje lastig. Heb in jaren niet zoveel gehuild als deze maanden haha.

Hopelijk voelen jullie je snel weer wat beter!

Ja ik heb dit ook. Ik heb soms het gevoel alsof de haren uit mijn kruin worden getrokken. Ik heb het niet de hele dag door, maar vaak als ik juist al wat meer gedaan heb of wat spanning heb ervaren. Ik heb er een massage oefening voor gekregen voor mijn nek en hoofd. Maar heb er nog geen echte oplossing voor kunnen vinden. Misschien acupunctuur ofzo.

Vreselijk! Heb ik ook! Ik lig mijn hoofd zo veel te masseren dat mijn vingers, polsen en armen er pijn van doen.
Ik heb ook constant gesuis in mijn hoofd/oren.
Ik verdraag bijna niets van buitenaf.
Sterkte 🙏🏻

Zorg goed voor jezelf. Jij staat nu op nr
1. En doe je dat niet, dan kom je ongewild heel vaak op nr. 1 te staan!! Hou je rustig, ze zeggen dat het overgaat. Ik heb zelf al best wel goede dagen, maar dan wil ik weer teveel, en zak ik weer terug naar nr. 1 ,

Klopt … heeeeeel lief zijn voor jezelf nu he . Merci en jij ook veel beterschap !

Hoi Anouk,

Het aan jezelf toegeven dat het niet meer gaat was ook voor mij het moeilijkste in het proces. Ben door de bedrijfsarts naar huis gestuurd. Ik was in eerste instantie boos maar nu ben ik dankbaar.
Ging ook altijd maar door.
Het toegeven is, denk ik, het begin van herstel!
En dat heb je nu gedaan! Neem de tijd! En ja, het is echt balen, wanneer je als een dood vogeltje op de bank zit en geen energie hebt. Je voelt je schuldig want je wil van alles doen
om te herstellen. Ik wilde wandelen, mediteren, sporten, alles om te herstellen.
Waarschijnlijk komt nietsdoen ook niet in jouw woordenboek voor?
Maar mijn lichaam wilde alleen maar rust, rust,rust. En nu voel ik soms weer energie.
Zorg goed voor jezelf!
Moeilijk hé, maar ook dat kunnen we leren!
Sterkte en heel veel succes 🍀
Nu een goede manager zijn voor jezelf 😉

Je lichaam wil je al heel lang iets duidelijk maken. En het is moeilijk te luisteren wanner je hoofd en karakter iets anders zeggen,

Of je manier van leven, gezin/werk, je 'dwingen' om iets anders te doen.


Verandering is het enige wat gaat helpen, is mijn ervaring.

Geen krant of nieuws meer volgen, net zoals we deden toen we kinderen waren. Oorlog en ellende is zo oud als de mensheid en de wereld zal toch doordraaien. Ook als je het langs je heen laat gaan.

Ander werk, minder werken, in mijn geval. Minder intensief sporten. En wat ook heel moeilijk was, soms gewoon niets doen. Ik denk dat wanneer je het oude leven na een burn-out weer oppakt het nogmaals zal gebeuren.

En wat je ook veel leest en wat ik ook bijna nooit deed. Je zelf op de 1e plek zetten en ook nee durven zeggen.

Het leven is veels te mooi om langs je heen te laten gaan.

Goede post Andre ! 👍
Helemaal mee eens (en vaak lastig omdat bepaalde dingen niet in je aard zitten. Dus kleine stapjes, en niet in 1 week overal vanaf willen zijn)

Helemaal mee eens André ik ook jaren lang werken werken en druk met de hele wereld.
Ben nu langzaam gaan inzien dat ik meer moet gaan genieten. De maatschappij van nu eist heel veel van je waardoor je vergeet voor je zelf te zorgen. Ben de laatste maanden veel dingen heel anders gaan inzien en meer te gaan genieten van het leven. En niet geleefd worden.
Heb me voorgenomen om 1 keer per maand iets met ouderen te gaan doen. Een praatje een wandeling gewoon de hele simpele dingen. Dit geeft mij veel voldoening en op die momenten ben ik helemaal ontspannen.
Moet toegeven dat ik nooit van mezelf verwacht had dat ik dit zou gaan doen,en hiervan een goed gevoel aan over zou houden.
Strekte met jullie herstel

Hoi lieve mensen,

Bedankt voor jullie berichtjes .
@burnoutje het klopt helemaal wat je zegt en @Andre je hebt ook gelijk … mijn lichaam heeft in mijn plaats beslist .
Ik vind het ook nog een lastige dat, ookal doe je het nu rustiger aan , de symptomen niet gelijk weg zijn . Dus ik heb dat inderdaad ook nog wel in mij dat ik hoop dat ik na een paar weekjes weer de oude ben ondanks ik heel goed besef dat dat niet zo is en ik deze keer echt mijn tijd moet nemen.
Ik ben ook van plan om een andere job te zoeken als het zover is en ook minder uren te werken . Ik wil dit gewoon niet meer meemaken en heb nu ook echt beseft dat het deze keer echt tijd is voor een grote verandering . Maar eerst sellfcare !!

Heel veel liefde voor jullie allemaal , we komen er wel doorheen

Anouk

Hoi Anouk, hoe is het met jou? Ervaar je nog de spiertrillingen? Ik heb ook veel spierklachten, trillingen, zware ledematen, gevoel alsof de handrem op mijn lijf zit en overal pijnen in de spieren. Ik heb 4 jaar geleden een lange burn out gehad en het lijkt alsof ik nu weer extreem word teruggefloten. Met veel angsten voor ziekten en hoe nu verder (werk e.d )

Hoi Penn,

Ik heb de spiertrekkingen nog , hoewel ik denken dat ze minder zijn geworden . Ik probeer rationeel na te denken dat de kans veel groter is dat deze komen door burn-out /angst /stress dan door een enge ziekte en met veeeeeel ontspanningsoefeningen, yoga, meditatie en positieve mindset blijken ze minder te zijn geworden maar ze zijn er nog wel. Dinsdag heb ik een EMG gepland die ik zelf heb aangevraagd uit paniek . Ik ben er nog steeds zenuwachtig voor hoewel ik diep van binnen weet dat alles goed komt . Ik ben bv gisteren gaan kajakken, een super intensieve sport en dat lukt dus ik denk dan als ik een spierziekte had zou dat niet lukken … ik denk dat deze klacht wel typisch is voor ons angstige personen met een burn-out en dat mindset heel veel kan doen . Probeer ook eens iedere dag een dankbaarheidsmeditatie toe doen . Ff stilstaan bij alles waar je dankbaar voor bent . Je gaat versteld staan wat dit doet met je .
Veel sterkte en liefde allemaal

Anouk

Wat ontzettend herkenbaar, ik probeer mijzelf ook te ontdekken met deze hele nare klachten schoot ik telkens de verkeerde kant op, mijn angsten wakkerden enorm aan en ik voelde mij ellendig, dit is nog zacht uitgedrukt.. MS, ALS diagnoses enz. Ik heb in augustus neuroloog gepland staan.. ik ben ik erg bang.
Ik ben blij te horen dat jij ook jezelf uittest door wel te gaan kajakken. Knap! Ik probeer nu in het moment te leven en mijzelf goed te doorvoeren.

Sterkte ook voor jou, we moeten vertrouwen hebben!

Wat bizar om te lezen. Ik werd 2 of 3 jaar geleden ook wakker met ambulancepersoneel naast mijn bed. Mijn vriend had de ambulance gebeld. Ik bleek mijn eerst epileptische aanval in mijn slaap gehad te hebben. Ook ik bleek toen een burn-out te hebben (mijn 2e). De stress en vermoeidheid triggert bij mij de aanvallen.
Het is inderdaad een hele zoektocht, dat ervaar ik zelf ook. Hopelijk heb je nu een fijne psycholoog.
Liefs

Wat een geluk als je een partner hebt.
Als ik iets zou krijgen sta ik er alleen voor.

Hoe is et nu met je? Na bijna 3 jaar? Gaat et wel voorbij die enorme uitputting herken alles wat je geschreven hebt zit er zelf nu 19 maanden in

Beste,

Ik herken me momenteel volledig in uw verhaal.
Ook onverklaarbafre epilepsie-aanval, nu in een vicieuze cirkel.

mvg
Bart

Hoi allemaal,

Ik heb v.d. Week m’n eerste ? Epileptische aanval gehad, en ik ben daar behoorlijk van geschrokken. Ik zit ook al ruim 1,5 jaar in een burn-out out .? Hoe gaan jullie hiermee aan de slag ??
Live groeten aan allemaal !

Dit is wel het bewijs wat stress allemaal met je lichaam kan doen! Wat mij momenteel goed helpt is dankbaarheidsmeditatie , heel lief zijn voor jezelf en echt luisteren naar wat je wilt en dit durven aangeven .

Veel sterkte allemaal

Hoi Joy,

Ik heb oxazepam liggen voor als ik heel slecht slaap. Of slaapmeditatie. Maar als dat niet werkt dan nemen ik toch een oxazepam.

Droomsap helpt bij mij goed

Ashwaganda (zie mijn post daarover)

Ik gebruik slaapmedicatie, ik heb er een hekel aan maar voor nu is het even niet anders ....

Ik probeer toch zoveel mogelijk te ontspannen (niet eenvoudig) en ook ademhalingsoefeningen te doen als het slapen niet lukt.
Of soms doe ik even een spelletje op mijn telefoon.

Hildegard Otter

Ja, ik weet het, ik kreeg van vitaminfit dit genuanceerde antwoord:

Bedankt voor je bericht aan VitaminFit.

Ik begrijp je zorgen, en het is goed dat je hierover vraagt. Veel studies laten zien dat Ashwagandha veilig is bij gebruik binnen de aanbevolen doseringen, vooral op korte termijn wanneer de voorgeschreven hoeveelheid wordt aangehouden. Verder is het nog heel belangrijk om ashwagandha van hoge kwaliteit en uit betrouwbare bronnen te gebruiken. Bij VitaminFit staan we hier garant voor en zorgen we voor producten die aan deze criteria voldoen. Daarnaast bevat onze Ashwagandha geen hoge dosering. Wel is het belangrijk om je bewust te zijn van de contra-indicaties. Gebruik Ashwaganda beter niet als:
Allergisch bent voor ashwaganda.
Zwanger bent of borstvoeding geeft, omdat er onvoldoende gegevens zijn over de veiligheid.
Een orgaantransplantatie hebt ondergaan, aangezien ashwaganda het immuunsysteem kan activeren.
Last hebt van een te snel werkende schildklier (hyperthyreoïdie).
Ernstige leverziekten hebt
De negatieve verhalen over ashwagandha gaan voornamelijk over hoge doseringen en producten van lage kwaliteit, evenals over mogelijke contra-indicaties die bij sommige gebruikers kunnen optreden. Het is belangrijk om Ashwagandha verantwoordelijk te gebruiken en kwaliteitsproducten te kiezen. Ga altijd in overleg met je arts bij twijfel!

Het is zeer gebruikelijk dat ashwagandha zo' n positieve invloed heeft op je slaap, deze effecten kun je inderdaad snel merken. Ook kan het voorkomen dat sommige mensen bij het gebruik van ashwagandha milde bijwerkingen ervaren zoals slaperigheid, vermoeidheid of een zwaar gevoel in het hoofd. Dit kan variëren afhankelijk van factoren zoals de individuele gevoeligheid en de dosering.

Je geeft aan dat je bij de dosering van 300 mg je suf voelt in de ochtend en je daarom 150 mg genomen hebt. Ik ben heel benieuwd hoe je vanochtend wakker werd en of je hetzelfde gevoel ervaarde, of dat het beter gaat?

Ik hoor graag van je!

Met vriendelijke groet,
Inge 🍀✨

VitaminFit

Aanvulling vanuit Liesje: dat suffe hoofd in de ochtend was een stuk minder bij 250 mg.

Toch ben ik voorzichtig en wil ik dit middel niet dagelijks gebruiken, maar wel fijn om
In huis te hebben voor periodes met slechtere nachten. Aangezien het in de Ayurveda al eeuwen gebruikt wordt, plus dit genuanceerde antwoord van vitaminfit durf ik het wel af en toe te gebruiken. Ik was verrast en verbaasd over het positieve effect op mijn slaap.

Nogmaals de vraag, ik ben heel benieuwd, of iemand anders ervaring heeft met dit middel?

250=150 mg

Beste Eric,

Wat vervelend voor je!
Helaas heb ik geen oplossing maar probeer met je mee te denken.
Is het werk nog wel leuk? En heb je ook nog andere collega's?
En is het niet je "oude"gevoel (oude situatie) die je nu triggert? Omdat je toen niets kon zeggen?
Je bent zo sterk, komt uit een burnout, laat je hierdoor niet gek maken.
Hopelijk kun je hier iets mee!
Groetjes

Hoi Joy

Vooral 's nachts is dat inderdaad enorm vervelend. En de dag erna ben je bekaf.
Misschien kunnen ademhalingsoefeningen helpen, waarbij je steeds langer uit dan inademt
Ik doe zelf vaker 4s in, 4s vasthouden, 6s uit en weer 4 s vasthouden. En dat een aantal keren herhalen. Daarbij probeer ik mijn schouders te laten zakken.

Hoi joy ja dat heb ik ook veel slapeloze nachten telkens weer op de klok kijken wat duren de nachten dan lang he en ook piekeren waarom nu weer heb ook 1 jaar een burnout en bij mijn lichaam deed alles zeer pffff veel bij de dokters geweest fisioterapie psycholoog enz het is stress en totale vermoeidheid heb veel mee gemaakt in mijn leven dat moet allemaal een plekje krijgen zeggen ze doe ademhalings oefeningen en zit nu bij shiatsu therapie kijken of dat helpt je gaat dan terug naar de basis zegt ze wacht maar weer af ik heb hoofdzakelijk meer last van mijn maagklachten en had ook duizeligheid dat gaat nu gelukkig beter sterkte ook 👍

Hoi LN.

Door overlijden man,en veel meegemaakt,hier ook veel angsten. Het alleen zijn valt me zwaar,niet echte paniek,maar duizelig en piekeren.slaap is redelijk,ook heel veel huilen zomaar,kermis in me hoofd. Zoals : wat als, zal de controle weer goed zijn(ct-scan) long ,uitslag woensdag!🤔…kan me er zooooo druk om maken, gelijk drama 🙈. Kost me zoveel energie,die ik toch al weinig heb. Moet je niet doen,zegt mijn zoon, maar hoe moet ik dat doen. Voel me verder goed,maar lijkt wel een trauma ,! Vind het zo erg dat ik dat heb! Verder hobby doen,lezen, tv, spelletje. Psycholoog heb ik gehad,maardoet niet veel. Soms 5 mg oxazepan,dan helpt het even. Overspannen zegt de H.a. ,maar man,man,…..alles is nu teveel soms, dan weer iets minder van dit alles,tot het weer begint….pffff
Moest het ff kwijt. Sterkte allemaal!

Beste M,

Ik herken het!
Plichtsgevoel, moeten.... het zijn de dingen die voor jou "gewoon" zijn.
We leven volgens een bepaald patroon. En dat moeten we doorbreken. Ja, dat is moeilijk maar kan wel.
Probeer, misschien wel voor het eerst in je leven, je eigen grootste vriend te zijn, zorg goed voor jezelf.
En als je al begint met maar de helft van de
tijd er te zijn voor andere, die dat waarschijnlijk niet eens merken, dan heb je ook wat tijd en hulp voor jezelf.
Je bent nog steeds een goed mens, met plichtsgevoel, als je het allemaal een tandje minder doet.

JIJ BENT HET OOK WAARD ❤

Zorg voor jezelf net zoals je voor een ander doet en voel je niet schuldig!

O,wat klinkt dit wijs maar ik zit met hetzelfde probleem en dus ook met bovenstaande uitdaging. Maar misschien helpen we elkaar zo 😉

Heel veel sterkte/succes M.

Ja je hebt helemaal gelijk burnoutje. Misschien als we dit vaak genoeg voor onszelf herhalen dat het na een tijdje blijft hangen. Het gaat uiteraard met vallen en opstaan, maar van elke keer vallen leer ik weer net een klein beetje meer.

Dankjewel voor je wijze woorden! En ja ook al zit je er zelf mee, je weet in ieder geval waar je naar toe werkt. Jij ook veel sterkte & succes!

Hoi M,

Heel herkenbaar. Goed dat je je in ieder geval bewust hiervan bent, want daar begint verandering mee! Gun jezelf de tijd om patronen die jou niet meer dienen in kleine stapjes te veranderen. Dat gaat niet van de een op de andere dag. Tegelijkertijd mag je ook trots zijn op je zorgzame karakter, zolang het niet ten koste gaat van jezelf. In een meditatie hoorde ik laatst ‘je bent NIET verantwoordelijk voor het geluk van anderen’ en dat helpt mij heel erg om dat mezelf telkens weer te vertellen. Succes met je verdere herstel!

Veel liefs.

Hoi M,
Ben voor de eerste keer op deze site en jouw titel trok mijn aandacht. Herken het ook. Schuld, weten dat die nare snuiter altijd weer de hoek om komt kijken. Ik ben hard aan het werk die snuiter de baas te worden. Soms lukt het een beetje, soms voelt het als water naar de zee brengen. Aangezien de zee niet snel zal verdwijnen èn ik ergens erken dat schuld altijd een beetje bij me zal horen, heb Ik er voor gekozen het uit te spreken. Super eng, kwetsbaar en soms zelf een gesprek waar ik me dan weer schuldig om ga voelen (lekker bezig niet ;-))
Maar omdat ik het uitspreek krijg ik wel fijne reacties, reacties die me verrassen, liefdevol, complimenteus. Ergens lost dat mijn schuld niet op, maar het verzacht wel. Misschien voel ik me iets meer gezien na het uitspreken en het begrip. Dat.
Het blijft een uitdaging om niet uit schuld te handelen (zorgen) en vooral het bewust niet te doen zonder schuldgevoel.
Die schuld komt bij mij uit mijn jonge kinderjaren, misschien herken je dat. Misschien gaat het nog meer om dat je de schuld ergens plek geeft in plaats van niet wilt. Zoiets. Hopelijk kun je er wat mee...

Heel herkenbaar
Ik kan ook overdag ook last van hebben alsmede savonds.
Iemand tips en of ervanaf gekomen.

Ik heb dit ook, ik denk dat dit adrenaline schokken zijn door de hoge cortisollevels/spanning, als ik bijna in slaap val komt er zo'n adrenaline stoot/schok over me heen waardoor ik weer wakkerder ben, dit kan mij ook de halve nacht wakker houden. Ook ervaar ik spanningen rondom slapen, vooral als ik midden in de nacht wakker word stijf van de spanning of s'ochtends

@wouter
Vertrouw je erop dat het overgaat?
Ik ben bang man..
Wat een eng iets.

Hey Eddy, lang niet meer gesproken

Uiteraard gaat dit over, ik heb het gelukkig ook niet elke nacht en zelfs wel eens weken niet, dus niet teveel over in zitten, het hoort er helaas bij.

Hoe gaat het verder met jou? Ik las dat je laatst in de vermoeidheidsfase zat? Hoe was dat en wat ervaar je nu? Had je nog last van stress en spanningen (hoog cortisol) en klachten in de vermoeidheidsfase?

@wouter
Het is nog niet echt best
Dagen lijken elke dag een deja vue qua
Gevoelens. Lijkt wel oneindig.
Klachten blijven. Steen in de maag, angsten , rothoofd.

Ik ben wel rustig begonnen met sporten.

Hoe is het met jou?
Werk je al? Ik nog niet.

Groet
Edwin

@wouter
Heb jij het alleen in de nacht of ook overdag?
Bij mij beiden.
Eddy

Hey Eddy,

Ik heb het alleen snachts. Nee momenteel sport en werk ik niet, ik heb weer een terugval gehad omdat ik koorts heb gehad, ik moet weer volledig opnieuw energie opbouwen en vind het deze keer echt pittig (het is altijd enorm zwaar rondom terugvallen natuurlijk). Heb nog nooit zo lang niet gesport als afgelopen tijd, maar komt wel weer!

Wouter heb jij ook een raar hoofd. Qua gevoel..het lijkt bij mij wel echt kapot. Rare brainfog of hoofdpijn. Elke dag opnieuw.
Ben benieuwd.
Voelt als hersenschade.

Hoe ontstaan die schokken? Ik heb het alleen in de avond als ik bijna in slaap val. Alsof mn hoofd aanstuurt dat ik niet mag gaan slapen. Ik kan het de hele nacht door hebben.

Naar mijn weten zijn dit adrenaline schokken die voortkomen uit de hoge cortisol waarde, het lichaam staat in overlevingsstand (fight/flight) en heeft het gevoel dat er gevaar op de loer ligt. Slapen terwijl er een leeuw in de buurt is, is niet slim, dan beter alert blijven en het lichaam wakker houden dmv adrenaline.

Dat is wat er eigenlijk gebeurd, niet bang zijn dus, er is een logische verklaring voor en het hoort er helaas bij.

Hoi wouter

Bedankt voor je uitleg
Nog een andere vraag.
Gebruik jij anti dep trouwens ?
Of doe je het nog zonder.

Groet
Eddy

Ik heb ze ook.. elke keer wakker schieten of ineens lucht happen voor het in slaap vallen. maanden lang nergens last van en dan ineens krijg ik ze weer, heb ook 1x gehad dat ik zeker meer dan 5x wakker schrok.
Ik Dacht dat ik de enigste was hiermee want ik was er al voor naar de doktor geweest maar echt een antwoord kreeg ik er niet op alsof ze niet weten wat het is ofzo. In het begin raakte ik er van in paniek

Heel herkenbaar die schokken van adrenaline die je wakker schrikken. Ik was ook al bij de huisarts geweest en die kon er niet echt iets mee. Ik heb het een hele poos (lees een jaar) last van gehad en vooral als ik overdag wilde bijslapen. Ik merk dat als ik overdag nu niet probeer te slapen het mij savonds beter lukt en minder vaak last van schokken. Ook ‘s avonds mediteren en alles eruit huilen wat vast zit (tja..), dat helpt ook om de spanning te verlagen en niet meer wakker te schrikken. Je bent niet alleen, ik vind/vond dit het een van de meest vervelende en frustrerende symptoom van de BO.

Gr

Er bestaat ook de kans op van Leeuwenhoek syndroom
Al is dat heel klein die kans.

Is een ziekte.
Groet
Eddy

@wouter

Hoe weet jij zo zeker dat het adrenaline schokken zijn?
Al eerder mee te maken gehad?
Zo ja hoe lang last van gehad?

Hoor het graag.
Zit niet te wachten op een van leeuwenhoek syndroom 😭

Eddy je moet jezelf niet gek maken, we hebben allemaal een burnout en zitten allemaal in de fight/fight modus waarbij dit helaas allemaal logische symptomen zijn

Nee idd
Groet
Eddy

Hoe weet je dat het adrenaline shocks zijn. Ik heb dat nergens gelezen
Ik zie wel op online forums veel vragen erover.
Waar heb jij het gelezen?
Wanneer weet je trouwens wanneer uit je fight flight bent.

Ik heb het - schrik niet - al 35 jaar en het went nooit. Afgelopen week is het weer raak. Ben dan de hele nacht ‘bezig’. Heb het hele arsenaal aan psychologen/osteopathie/slaaponderzoeken gehad…overdag in slaap vallen triggert het ook. Het is een naar en angstig fenomeen. Het heeft te maken met de aan- en uitknop in de hersenstam te maken. Die blijft dan op aan. Alsof er gevaar dreigt wanneer je gaat slapen. Het vergalt mijn leven….heb geen gouden tip. Ik adem goed en ik ga rustig naar bed. Op het moment dat je in slaap valt begint het hele circus. Tot 1 of 2 keer is te doen. Dat komt gelukkig ook voor. Soms gaat het de hele nacht door. Tegen de ochtend val ik dan uiteindelijk uitgeput in slaap. Afgelopen week was een drama en ga tegen het slapen opzien. 35 Jaar…..

Ik heb dit ook, het is de angst die je ervaart als je gaat slapen.. vaak wordt het ook de angst om niet te kunnen slapen. Ik slaap hierdoor ook vaak nachten weinig tot niet..

Hier ook spaghetti benen en soms armen.
Yoga helpt wel . Doet alles een beetje stromen en werkt tegelijkertijd relaxerend voor je geest .

Heel herkenbaar. Na 15 maand BO nog steeds last van. Ik constateer en accepteer en doe het dan weer wat rustig aan die dag. Met name de emoties slaan direct op mijn benen.

Hoi Aniek
Dit is voor mij heel herkenbaar, ik ben meestal in de ochtend best positief en heb dan vaak zin om iets te gaan doen. Maar meestal na 1 a 2 uurtjes iets doen ben ik helemaal opgebrand.
Vaak rond 12 uur is de positieve tijd helemaal weg en ben ik dood moe en wil en kan ik helemaal niets meer.
Kan hier soms ook heel gefrustreerd van raken. Vaak het gevoel dat me lichaam me in de steek laat.
Ga dan vaak zitten of liggen en dan begint bij mij hoofd weer te piekeren en word onrustig en dan hoop ik vaak dat de dag weer voorbij is.
Zit nu een jaar in mijn burn-out maar ben er soms helemaal klaar mee.
Wil weer de oude ik worden en weer kunnen gaan genieten.
Wens je veel sterkte met deze strijd.

Hoop dat het ooit weer goed komt en je weer kunt genieten van het leven.
Groet Aswin

Hoi Aswin, je omschrijft precies hoe ik me ook voel. Om moedeloos van te worden. Je kunt er ook zo weinig invloed op uitoefenen. Ik voel me zo machteloos! Hoop ook voor jou dat het allemaal weer goedkomt!!!!!
Groet Anke

Hoi Anke
Het gaat goed komen maar het duurt zolang word je soms zo moedeloos van.

Maar het heeft jaren geduurd dat je in een burn-out terecht komt dus zal ook wel een tijd duren voor je helemaal hersteld bent.

Je hebt er ook geen invloed op dat je sneller hersteld. Het rustig aan doen en tijd voor ontspanning nemen zal hierbij helpen.
Wens je veel sterkte bij je herstel in deze moeilijke tijd.

Groetjes Aswin

Heftig allemaal Truus!

Waarom MOET je de schijn ophouden en waarom MOET je op deze zelfde manier doorgaan?

En dat klinkt makkelijk zo ;), maar ik herhaal een beetje wat ik in een programma dat ik gevolgd heb, heb geleerd. We MOETEN vaak teveel van onszelf. Wat als je iets wat MOET eens niet doet, of minder. Wat dan?
En na het antwoord vraag je jezelf weer, en dan? Bijna altijd eindigt het dan met iets van "ik heb gefaald" , "ik ben niet goed genoeg" "ik...vil maar in.
De vraag is, is dat ook zo, of ben jij de enige die dat dan vindt?

Beste Truus,
Totale uitputting, heel herkenbaar! Ik ben ook totaal uitgeput, heb daarom veel pijn aan mijn lichaam en voel me daarom vaak depressief. Ik heb een dochter van 23 en zij weet wel van mijn situatie, dat maakt communicatie een stuk makkelijker. Het is zo vermoeiend als je de schijn op moet houden. Misschien vinden je zoons het wel fijn als je het met ze deelt? Werk je nog?

Hoi Agnes,

Dit heb ik ook maanden gehad. Bij mij kwam het door maagzuur. Ook de pijn tussen mijn schouderbladen kwam daardoor. Dit gaf de huisarts en de psychosomatische fysiotherapeut ook aan.
Bij mij helpt een hap havermout tegen de klachten. Ik heb een paar weken maagbeschermers geslikt, maar daar kreeg ik veel bijwerkingen van en werkte eigenlijk niet.
Bij mij is het uiteindelijk vanzelf overgegaan. Heel qf en toe heb ik er nog last van.
Hopelijk gaat het bij jou ook vanzelf over, het zijn vervelende klachten.

Groetjes Kim

Hier ook twijfel. Klachten zijn wel duidelijk ontstaan na paar weken ziek zijn van COVID maar alsnog had ik ook wel veel stress en ben perfectionistisch etc etc. Dus ik weet het ook niet precies. Arbo arts houdt het op long COVID. Voor wat ik begreep word je hiermee ook een stuk serieuzer genomen dan burn-out (ook al is dit natuurlijk onterecht). Er is volgensmij heel veel overlap in klachten..

Brankele Frank omschrijft het mooi in haar boek, de diagnose burn-out valt niet meer onder de DSM-5. Dat betekent dat behandelingen om burn-out te voorkomen- of genezen niet meer worden vergoed door de verzekeraar. Om deze reden blijven artsen maar ook psychologen, arbo-dokters, HR medewerkers en therapeuten het liefste helemaal weg bij de term en proberen ze de patienten met iets anders te diagnosticeren zodat de patient en/of werkgever niet zelf hoeft te betalen voor de behandeling.

Het is allemaal vrij onfortuinlijk en verwarrend voor de patient. Veel mensen met een burnout worden gediagnosticeerd met een depressie, angtstoornis, bipolaire stoornins, adhd of autisme terwijl de oorsprong van de klachten in overspannenheid/burnout zit. Het lastige is dat een patient normaliter juist veel baat zou hebben bij de diagnose burn-out (veel minder grote impact op de lange termijn) en een gerichte behandeling daarvan. Je ziet dat mensen nu vaak van specialist naar specialist worden gestuurd omdat de diagnoses niet helemaal aansluiten op de klachten.

Nou weet ik niet exact hoe het zit met long-covid maar ik denk dat er dusdanig veel overlap in de klachten op te merken is dat de artsen geneigd zijn iemand eerder aan te merken als long-covid patient dan als burn-out patient wanneer er sprake is geweest van een besmetting rond de periode van uitvallen. Ook is het zo dat bij een burnout de weerstand dusdanig verzwakt raakt dat de kans aanwezig is dat je veel zieker wordt van een virus dan in je normale staat. Een beetje kip/ei verhaal dus. Vlak voordat ik uit viel met mijn burn-out kreeg ik een buikgriep die drie weken aanhield, zo ziek ben ik nog nooit eerder geweest.

Voor zover ik weet is er geen aantoonbaar verschil te vinden tussen long-covid en burn-out omdat er in beide gevallen alleen een klinische diagnose te stellen is (diagnose op basis van de klachten en niet op basis van lichamelijk onderzoek).

Je zou eens kunnen overleggen met jouw huisarts of het verstandig is om te onderzoeken of er mogelijk sprake is van long-covid, maar ik ben bang dat deze gaat zeggen dat dat heel moeilijk te bepalen is.

Heel veel sterkte!

Ik heb ook mijn twijfels nog steeds. Ik heb ik denk ongeveer 2 weken voor het officieel in nederland arriveerde een zware verkoudheid gehad die samen ging met spierkrampen en koorts. En daarna zeker een anderhalf jaartje zwaar kortademig geweest en maagdarm klachten die maar niet over gingen. Was niks te horen bij de doktor en het was gewoon goed maar ik was zo uitgeput en mijn onderrug deed heel erg zeer en was helemaal verstijfd en mijn bovenbenen waren loodzwaar, en mijn menstruatie duurde maar 3 dagen en na dat het gestopt was de week erna bijna 2 weken lang heftig ongesteld geweest. Nooit eerder voorgekomen tot dat ik de eerste vaccinatie kreeg, was het weer zo ver. Onregelmatige menstruatie’s. Mijn arts dacht eerst maagproblemen, daarna een middenrifonsteking, en elke keer wat anders. Nu ben ik er wel vanaf geraakt na een hele lange periode herstellen maar vorig jaar in februarie weer flink verkouden geweest en toch maar voor de zekerheid laten testen en ja hoor.. daarna heb ik zeker 8 maanden last van migraine hoofpijnen gehad en visuele sneeuw met slechte oog cordinatie. Ook dat is op een gegeven moment weg gegaan maar duurde echt zo lang tot het eindelijk eens over ging. Van prikkels moest ik ineens overgeven of ik kreeg oogmigraine met duizeligheid Die waren ook verergend na de infectie had ik er 3 per dag, daarvoor 1-2 per jaar.. ja wie zal het zeggen he..
mijn hooikoorts lijkt verergerd na een besmetting te hebben gehad ook voor familieleden die ineens last lijken te hebben van hooikoorts, of in ieder geval langdurig last hebben van het licht alsof je daar allergisch voor bent en vaak pijnlijke traan ogen.

Informeer 's naar 'n aanvulling voor deze situatie. Soms heb je daar recht op. Kun je aanvragen..

Hoi Marcel, waar kun je dat aanvragen?

Bij het UWV. Het gaat om de WIA-aanvulling, afhankelijk van de hoogte van je salaris. Als dat hoger is krijg je het niet, maar het is het proberen waard..

Ik weet de reden niet, maar ik ga overmatig zweten nadat ik iets met zout gegeten heb. Hoe zouter ik eet, hoe meer ik zweet. Op een zwart t-shirt verschijnen er dan witte zoute zweet strepen.

Heb ik ook gehad, soms nog steeds… hoort erbij helaas.

Ja ik herken dit heel erg. Ik heb al een half jaar vanaf het begin het gevoel dat er een baksteen in mijn hoofd zit. En soms voelt het lichter, en juist tijdens gesprekken wordt mijn hoofd zwaarder. Of als ik bijvoorbeeld niet goed gegeten heb of als ik te lang doorwandel. Ik geloof dat bij mij een goede balans het beste werkt tussen goed (suikervrij) eten, activiteiten en rust. Maar je bent dus niet alleen. Ik heb trouwens ook vaak een drukkend gevoel op mijn voorhoofd en het gevoel dat mijn neus dichtgeknepen wordt. Dat lijkt dus wel op de klachten die je omschrijft.

Ja ik herken dit heel erg. Ik heb al een half jaar vanaf het begin het gevoel dat er een baksteen in mijn hoofd zit. En soms voelt het lichter, en juist tijdens gesprekken wordt mijn hoofd zwaarder. Of als ik bijvoorbeeld niet goed gegeten heb of als ik te lang doorwandel. Ik geloof dat bij mij een goede balans het beste werkt tussen goed (suikervrij) eten, activiteiten en rust. Maar je bent dus niet alleen. Ik heb trouwens ook vaak een drukkend gevoel op mijn voorhoofd en het gevoel dat mijn neus dichtgeknepen wordt. Dat lijkt dus wel op de klachten die je omschrijft.

Dag Marie, ik heb met hetzelfde probleem geworsteld echter je tank is geheel leeg en deze laad je niet op met sporten maar met rust. Je uithoudingsvermogen en conditie bouw je ook op door te wandelen. Dus forceer niets en voorkom teleurstellingen ennterugvallen. Succes.

Mij heeft wandelen best goed geholpen, ook al kwam ik amper vooruit in het begin. En dat hyperventileren in het begin…. Het werd in ieder geval steeds beter maar in het begin was echt heel moeielijk omdat ik vaak hart overslagen had en een verkeerde ademhaling. Ik zou zeker wat meer proberen te bewegen zeker omdat het goed is om de spanning te verminderen en ter verkoming van stramme spieren/vast zittende spieren. En bij dat opgejaagd gevoel heb ik ergens gelezen dat trap rennen goed doet. Zelf geprobeerd en dan zakt dat opgejaagd gevoel. Het werkt bij mij in ieder geval wel ook al voelen mijn benen als bakstenen

Je batterij is leeg en kan niet leger dus je kunt van je lichaam niet verwachten dat je veel conditie hebt. Je gaat dus al heel snel over je grenzen en werpt je weer terug. Gewoon wandelen, kleine huishoudelijke klusjes, beetje in de tuin werken, boek lezen en tijdens de middaguurtjes gewoon rusten/slapen. Ik loop nu 10 maanden en merk als ik ook iets teveel doe ik weer onrustig wordt, paniekaanvallen krijg, migraine met aura krijg en rare hartkloppingen/ritmestoornissen. Ik probeer echt niets te forceren wat me ook weer depressief maakt. Ik slik ad en 2 x 10 mg oxa, maar zo er ook wel 3 willen slikken.

Ik sport wel 2x per week, dan ga ik een minimaal rondje a 3,5 km hardlopen, en probeer mijn hartslag onder de 140 te houden, dus laag tempo.

Mijn burn-out klachten lijken zich ook met name te richten op het mentale (overprikkeling, hoofdpijn, piekeren, etc), en ik vind het heerlijk om af en toe toch even het gevoel te hebben te leven, terwijl en nadat ik aan het hardlopen ben.

Is het verstandig, geen idee, maar ik krijg steeds vaker het idee dat niemand echt weet wat nou het beste is bij een burn-out .

De hele dag op de bank liggen werkt voor mij in elk geval averechts….

Ja ik denk het ook A, het zal wel sterk per persoon verschillen of sporten wel/niet kan. Ik hou het nog lekker even bij wandelen.

Ik sluit me aan bij A. Ik zit nu in de tiende maand van mijn burn-out, en sport sinds een maand of 3 weer. Wat hardlopen op een laag tempo, en wat krachttraining ook een beetje low key... met als kanttekening dat de ene week de andere niet is. Soms lukt het om te sporten en soms heb ik gewoon teveel last van mijn klachten en lukt het niet. Hierdoor is het lastig om iets van een routine in het sporten op te bouwen maar dat moet ik nu ook maar niet teveel willen.

Soms denk ik wel dat ik door sporten cortisol aan maak, iets wat ik niet perse kan gebruiken. Maar ik ben in een fase beland waarin ik me af en toe echt een beetje depressief begin te voelen omdat ik zo'n extreem uitgekleed bestaan leid, en dat sporten af en toe laat me een beetje mens voelen en haalt de depri randjes eraf. Als ik dan "buiten de lijntje ga kleuren", dan maar met sporten..

Liefs en sterkte met je herstel

Hoi Marie,
Herkenbaar wat je zegt! Wandelen en yoga gaat prima, al het andere is bij mij echt opbouwen. Krachttraining doe ik heel af en toe met licht gewicht. Vooral gewoon om de boel te laten stromen vanbinnen.

Zelf hou ik van dansen, ik deed 3 danslessen per week voordat ik ziek werd. Dat kan ik niet meer, maar ik doe nog wel eens een half uurtje (gewoon thuis). Dan neem ik wel echt de tijd om even rustig op te starten en af te sluiten. Gaat eigenlijk altijd goed. In het begin kon ik 10 minuutjes en nu dus al wat meer.

Verder sport ik niet intensief. Was laatst gaan fietsen en dan ga ik toch al gauw te hard, ik was daarna helemaal gesloopt.
En ik sluit me aan bij wat hierboven wordt gezegd: beetje klusjes in en om het huis doen, tuinieren enz. kan ook een fijne manier zijn om te bewegen.

Oh en zwemmen vind ik heerlijk! Lekker alle spieren los. Maar naar he zwembad gaan, omkleden enz en dan nog banen zwemmen, vind ik doodvermoeiend. Dan liever een dagje sauna en daar lekker in en om het zwembad hangen :)

Sterkte!

Nog even als aanvullende info, ik heb eigenlijk gedurende die hele re-integratie periode wel last gehouden van zo’n vage druk in mijn voorhoofd, die op de mindere dagen dan overging in knallende hoofdpijn, en enorme druk achter mijn ogen.

Ik ben sinds een maand terug dus helemaal stil gevallen met werk, en vraag me af of je echt helemaal volledig klachtenvrij moet zijn voordat je weer gaat werken…

Bedankt en sterkte allemaal!

Hoi, ik zit ook een jaar thuis nu. Heb paar maanden terug 2 pogingen gedaan tot re integratie, maar niet gelukt. Ik was er niet klaar voor maar onder druk van manager toch gestart. Nu ga ik echt pas starten als ik grotendeels klachten vrij ben en de dagen redelijk normaal doorkom in mijn privé leven, wat momenteel nog niet het geval is. Arbo arts is het hier ook mee eens. Ik word ook simpel van het thuiszitten en weinig kunnen maar ik weet ook dat forceren of er tegen in gaan alleen maar averechts werkt bij mij. Uiteindelijk is werk maar werk en is mijn gezondheid het aller belangrijkst. Ik had niet verwacht dat dit zo lang kan duren. Mijn weerstand is ook laag dus ben ook nog eens op de haverklap ziek (2 kleine kinderen thuis dus dat helpt niet). Persoonlijk zou ik dus pas reïntegreren als het ook goed voelt en als ik je zo hoor zit er veel twijfel en heb je nog steeds klachten wat in mijn ogen voldoende zegt. Luister vooral naar je gevoel, dat klopt altijd

Hoi A.,
Ik ben al 2 jaar ziek en bij mij is de WIA aanvraag dus al gedaan. UWV heeft enorme wachtlijsten dus ik wacht nog tot ik gekeurd word.
Ik ben in feb/maart 2023 begonnen met opbouwen, van een half uurtje naar uiteindelijk 2 uur per week. Dat opgebouwd tot 2x 2 uur, dat werd 3x2 uur en nu moet ik 3 x 3 uur werken. Ik ben echter ook nog steeds snel overprikkeld en overbelast. Met die 3x 3 uur hou ik nergens energie voor over, ik slaap alleen maar en zit thuis. Inmiddels heb ik al 1,5 week niet gewerkt omdat ik echt moet bijtanken.
Dus denk dat dit aantal uren nog teveel is. Vooral het MOETEN opbouwen is wat mij nekt. En alles rondom reintegratie eigenlijk. Het is een heel proces, vooral vanaf 1 jaar ziek zijn. Ik heb maanden moeten solliciteren etc voor die WIA aanvraag. Dat heeft zoveel extra onrust opgeleverd.

Dus ja aan de ene kant snap ik dat je snel wilt opbouwen om verdere ellende te voorkomen, maar maak niet dezelfde fout als ik. Werk is inderdaad maar werk en hoe meer je het forceert, hoe verder je van huis bent. De klachten die je omschrijft lijken mij een teken dat het teveel is. Neem je klachten serieus, zou mijn advies zijn (nu zelf nog opvolgen ;-) )

Veel sterkte!

Hartelijk dank voor jullie reacties, ik weet nu wat mij te doen staat. Ik heb volgende week mijn 1e jaars evaluatie met Arbo en werkgever, en zal hierin duidelijk aangeven dat ik te veel klachten ervaar om te kunnen werken.

Ik ben inderdaad best bang dat als ik wel door blijf werken met mijn klachten, de kans groot is dat ik nog steeds niet hersteld ben als de 2 jaar ziektewet voorbij zijn, met alle gevolgen van dien.

Wat bedoel jij precies met een heel proces vanaf 1 jaar ziek zijn? Zolang ik echt niet kan werken, kunnen zij toch niet veel meer doen dan mijn loon naar 70% terug brengen? Of zie ik dingen over het hoofd?

Ik heb zelf nu ook die eerste jaar evaluatie achter de rug en 2e spoor is opgestart. Mijn werkgever betaalt het tweede ziekte jaar 80 ipv 70 procent bij helemaal niet werken dus dat is prettig. Als ik eenmaal start wordt het 85 procent en als ik weer meer dan 50procent werk 95 procent. In principe is spoor 2 een verplichting in je tweede ziekte jaar. Bij mij is dat elke twee weken een afspraak van een uur. Ik zit bij een bureau die zich richten op kanker patiënten, burn-out en long COVID etc dus voel me wel begrepen. Verder blijf je met je werk in contact maar meer verplichtingen zijn er volgensmij niet. Volgensmij raden ze ook aan om eerst een tijdje in het groen te zitten en dan pas met werk te starten, dat is mij vertelt althans.

Bij mij is spoor 2 afgelopen augustus gestart. Ik had eens in de 2-3 weken een digitale afspraak met een reintegratiecoach. In spoor 2 moeten jij en je werkgever gaan aantonen dat jullie er alles aan hebben gedaan om passend werk te vinden, eventueel inhoudelijk ander werk dan je eigen functie. In mijn geval; ik ben leerkracht maar dat gaat nu niet. Dus ik werk en reintegreer nu als onderwijsassistent.
Maar daarnaast moest ik op zoek naar andere mogelijkheden, zoals administratief werk. Ik moest dus solliciteren en kijken of iets anders beter passend was bij mijn situatie. Dat was natuurlijk niet zo, want ik kan niks lang. Ook computerwerk is doodvermoeiend.
Dat is wat ik bedoelde met het proces: die gesprekken en de sollicitatieactiviteiten, met uiteindelijk dossieropbouw en de WIA aanvraag. En natuurlijk de periodieke consulten bij de bedrijfsarts.

Ik hoop dat het je niet afschrikt, maar dat het helpt om een beetje te weten hoe zo’n traject eruit kan zien. Ik vond het in het begin taai, omdat ik nog moest verwerken dat ik überhaupt niet meer op korte termijn mijn eigen werk zou kunnen doen. Maar het wende ook snel, de coach dacht goed mee en uiteindelijk heeft het me rust gegeven: het is me niet binnen 2 jaar “gelukt” dus ik kan stoppen daarvoor te vechten.

Goedemorgen Aswin, ik herken je verhaal en heb tijdig een ergotherapeut in de arm genomen. Met haar kan ik dit soort dingen bespreken en ik krijg van haar tools aangereikt hoe ik beter mijn dag kan indelen en mijn energie kan verdelen. Na 15 maanden zit er bij mij een duidelijke vooruitgang in het herstel en energie.

Zeker herkenbaar. Ik besprak het ‘niet begrepen worden hoe ik me voel door anderen’ met mijn haptotherapeut. Zij gaf aan dat het inderdaad zo is dat anderen mensen vaak niet begrijpen hoe je je voelt, en dat dat misschien juist alleen maar goed is. Dan is het juist ook beter te dragen dat je soms de steun niet krijgt die je verwacht, omdat ze gewoon niet doorhebben hoe rot je je voelt. Als er iemand is waar je wel door begrepen wordt (misschien een vriend ?) dan kun je je daar aan vasthouden. Ik heb dat gelukkig wel, een vriendin die ook een burn-out heeft gehad. Daar haal ik steun uit door haar wat vaker te zien.

Hallo M,

Mag ik jou vragen wat jouw ervaringen zijn met de haptotherapie? Ik heb zelf vorige week een kennismakingsgesprek hiervoor gehad, maar weet niet zo goed of het iets voor mij is, het voelt allemaal een beetje abstract ofzo.

Alvast bedankt voor je reactie.

Heel herkenbaar dit! Met mij gaat het ook al stukken beter dan een jaar geleden maar ik merk op momenten dat het wat drukker is en ik wat meer onderneem, ik gelijk lichamelijke klachten krijg zoals spanning in mn nek en ook heel veel last van mijn middenrif. Een duizelig gevoel heb ik soms ook. Ben dan gelijk bang wat de symptomen alleen maar versterkt. Ik hoop ook echt dat er een keer een tijd komt dat ik gewoon weer alles kan doen zonder gelijk lichamelijke klachten te krijgen. Ik krijg daar steeds zo'n stress van.

Heel herkenbaar echter ik heb een ergotherapeut en een psychosomatisch fysiotherapeut in de arm genomen. Bij beiden krijg ik tools aangereikt om de spanning in mijn lichaam te verminderen. Nu na 15 maand BO kan ik zeggen dat er een duidelijk stijgende lijn in mijn herstel zit.

Hoi allemaal

Door stress ook heel veel last van de rug.
De Grote rugspieren aan weerskanten. En nek.
Veel meegemaakt, stresskip .denk gelijk aan de longen….
Maar voel ook ,na parade dat het iets beter is.dus dan zal het spierspanning zijn. Tijdens deze dagen ook veel huilbuien, stel dat,is het dit, gelijk in de stress!
35 jaar nooit alleen,Ben nu 1.5 jaar alleen, man overleden ,en heb dus veel shit meegemaakt. Vind het zwaar, ! En iedereen zegt wel: je moet eruit gaan,leuke dingen doen,maar pffff. Nog niet veel zin! Ben ik dan een kluizenaar?! Ook vaak duizelig,door de stress, huilen om alles ,dan maar 5 mg oxazepan,dat helpt dan even !
Sorry voor het zeuren😢

Heb net geschreven…maar er moet paracetamol staan!

Lieve mensen,

Ik herken dit verhaal heel erg goed, en ben sinds kort in behandeling bij een lichaamsgerichte therapeut. Via deze therapie kwam ik er achter dat ik ontzettend veel aan het compenseren en aan het bijstellen ben vanwege lichamelijke klachten die er helemaal niet meer zijn. Zo hebben we bestudeerd hoe ik sta- en loop en gaf mijn therapeut aan dat ik ontzettend veel spanning op mijn benen zet, dit omdat ik de eerste maanden zo duizelig was dat ik uit angst voor omvallen alle spieren in mijn onderlijf extra aanspan. Dit zorgt voor verhoogde spanning in de heupen, wat uiteindelijk weer omhoog trekt en de ademhaling (middenrif) beinvloedt.

Volgens mijn therapeut is dit aanpassen/bijstellen heel gebruikelijk bij mensen met chronische pijn en zien ze tegenwoordig veel vaker dat mensen met burnout klachten hier ook last van krijgen. Je houdt in essentie dus je eigen klachten in stand door te compenseren voor klachten die je niet meer hebt en daarbij te veel spanning op andere spiergroepen zet. Het is een vorm van gewenning die je weer moet afleren.

Ik kan iedereen hier die last heeft van aanhoudende lichamelijke klachten en spierspanning enorm aanraden om een body-based therapie te volgen. Zoals een haptonoom, ergotherapeut maar ook zeker psychotherapeuten die zich meer richten op het lichaam kunnen hierbij helpen.

Ik merk na een paar weken al vooruitgang.

Succes allemaal!

Hoi Marco,

Grappig genoeg besef ik mij door het lezen van deze post dat mijn ogen eigenlijk weer bijna normaal zijn nadat ik ook een jaar lang klachten heb gehad bij beeldschermgebruik en veel beweging. Ook de duizeligheid is grotendeels verdwenen. Ik heb eigenlijk geen tips behalve dat het met je algehele herstel zal verbeteren zonder dat je dat echt door hebt. Wat denk ik wel belangrijk is is dat je op een gegeven moment stopt met screenen hoe je je voelt en welke klachten je hebt zodra je opstaat. Door dat te doen wakker je juist vaak de klachten aan. En bij problemen met beeldschermgebruik zou ik toch kijken of ik de ogen wat meer rust kan geven, en dan niet met een beeldschermbril oid maar eventueel overleggen met werk of je tijdelijk iets anders kan doen waarbij je je ogen minder nodig hebt.

Wat mij hielp met de draaiduizeligheid was de focus leggen op mijn benen (vooral onderbenen) en voeten, en de realisatie dat deze voor mij eigenlijk juist wel stabiel zijn. De duizeligheid komt bij BO vaak meer uit de bovenregio, strakke kaken, veel spanning in de nek en schouders, klachten die je in de holtes voelt of richting het evenwichtsorgaan. Soms helpt het mij om even op 1 been te gaan staan en te realiseren dat ik hartstikke stabiel ben ondanks dat mijn hoofd een beetje tolt. Dat geeft mij al een veel rustiger gevoel omdat ik weet dat ik niet zomaar ga omvallen.

Hoop dat het helpt! Succes.

Hoi Marco ik heb ook veel last gehad van duizeligheid en kwam vanuit mijn nek en schouders en doe veel oefeningen van Nick de waard op youtube je kan hem zo opzoeken meditatie en vooral die oefeningen op bed liggen en met je benen helpt mij en ademhalings oefeningen en heb het nog af en toe hoor succes 👍

Heb ik ook 2 jaar zker gehad alsof ik 10 flessen alcohol.op had zo voelde mijn hoofd . Evenwichtsptoblemen samen met een zenuwachtig gevoel.. ik werd van beeldschermen juist duizeliger omdat ik al veel spanning in me nek schouders had door de b.o.. mij heeft et geholpen om veel schermtijd weg te laten . Omdat je hersenen extra geprikkeld worden door de licht enz. En dan langzaam prikkels opbouwen

Hi Marco, doe je niet gewoon al teveel? Ik lees hier mijn eigen verhaal. Ben nu een weekje vrij geweest, even de natuur in, en mijn duizeligheid was gelijk een stuk minder. Toen viel het kwartje: ik werk gewoon al teveel. Kun je niet even op een korte vakantie?

Ik heb niet direct tips maar ik had ook erge duizeligheid! Alsof ik op een boot stond te deinen. Zweverig. Dit is in de loop der tijd vanzelf afgenomen naar mate ik beter in mijn vel begon te zitten en kon ontspannen.

Alleen duizeligheid of ook raar hoofd

Heel herkenbaar dit. Precies die worsteling is een van de dingen die een burnout zo zwaar maakt vind ik. Je twijfeld constant aan jezelf, of je nu wel of niet iets moet gaan doen. Het is enorm vermoeiend...

Wat me enigszins helpt is om te accepteren dat ik soms een verkeerde keuze maak. Soms zit ik dagenlang thuis en word ik daar depri van, waardoor ik vervolgens alsnog slecht slaap en oververmoeid ben. Aan de andere kant doe ik soms teveel, en slaap dan ook niet. Soms heb ik geen idee wat ik "fout" heb gedaan.

Hoe dan ook, mezelf vergeven voor wat er ook gebeurd helpt enorm. Soms gaat het klote, soms gaat het goed. Ik merk wel op de lange termijn (bijna 1.5 jaar nu) dat de dalen steeds minder diep zijn bij zo een kleine terugval. Hieruit put ik dan maar hoop: het gaat immers toch steeds iets beter.

Weet niet of je hier iets aan hebt, maar misschien in ieder geval herkenning. Veel sterkte!

Ontzettend herkenbaar en voor mij ook de grootste struggle in het herstellen momenteel. Ik ging zeker in het begin als het eindelijk iets beter ging, zó snel over de grens heen en daar moest ik dan weer een paar dagen of soms weken van opkrabbelen om weer op het niveau daarvoor te zijn. Eerst heb ik het een hele tijd zo gedaan, omdat die momentjes van leven voor mij het verschil waren tussen zware depressie en nog enigszins mentaal ok voelen. Maar na een paar flinke en zoals je zelf ook echt terecht benoemd, traumatische terugvallen ben ik inmiddels nog veel voorzichtiger geworden. Ik wil / kan dat niet nog eens meemaken.

En die voorzichtigheid is ook echt nodig, want zelfs nu ga ik vaak genoeg alsnog over de grens de keren dat je weer eens wat probeert. Zo ben ik nu nog aan het bijkomen van een fietstochtje van 20 min eergisteren.

Heb inmiddels wel geleerd dat ik, hoe deprimerend ook, me echt veel moet afzonderen en moet rusten. Het voelt bijna als een soort opgeven, maar het is acceptatie denk ik. De kunst is om je grenzen voorzichtig op te blijven zoeken, en er dan onder te blijven. Die balans vinden is haast onmogelijk, ook omdat je grenzen natuurlijk steeds als het goed is iets opschuiven.

Mij helpt het om elke dag op te schrijven wat ik doe, en welke symptomen ik heb. Op een gegeven moment krijg je inzicht waar je zit en wat je wel en niet kan. Ook bouw ik wandelen op door een schema op te stellen voor mezelf, en dan eerder te laag inzetten dan te hoog. En als ik voel dat het te ver is of ik te moe ben, doe ik het gewoon niet.

Voorzichtig blijven aftasten.. Veel sterkte

Heel erg bedankt voor jullie reacties, het helpt me alleen al te weten dat anderen het ook zó moeilijk vinden en hard terugvallen. Soms voelt t alsof ik de enige ben die t maar niet wil leren. Maar dat is dus niet zo. Ik probeer inderdaad ook op te schrijven wat ik op een dag doe en dat als basis te gebruiken, niet opeens veel meer doen op een dag dan dat..

Sterkte aan jullie ook, we komen er wel ❤️

Vorig jaar mei belandde ik in een burn out vanwege jarenlange heftige omstandigheden in mijn gezin.
Rust kreeg ik hierdoor niet. Ik zette mezelf steeds op de 2e, 3e ...plek.
In bijna een jaar tijd krabbelde ik weer op totdat 2 geleden er weer heftige dingen gebeurden in mijn familie. Ik voelde dat het teveel was, maar kon ook geen nee zeggen.
Hierdoor heb ik een enorme terugslag. Werken lukt nu niet. Ik voel me opgejaagd, gespannen, pieker heel veel en weet het allemaal niet meer.
Ik probeer ontspannende dingen te doen, maar het ontspant mij niet...
Heeft iemand hier ook ervaring mee? Tips zijn welkom.

Hoi A,

Wat vervelend om te lezen. Ik leef met je mee. Ik was ook langzaam aan t opkrabbelen en ging van overlevingsstand naar vermoeid en opladen stand. Helaas zit ik nu te piekeren over mn relatie, het voelt alsof hij niet meer wil. Dus ook ik zit nu weer vast in stressmodus, waar ik juist geen energie voor heb.. zo lastig.

Ik probeer ontspanning te zoeken via meditation moments app. Allerlei meditaties enzo. Maar eerlijk gezegd lukt het voor geen reet en wil ik gewoon schreeuwen. Maar ook daar geen energie voor. Hoe kan ik ook nog liefdesverdriet gaan meenemen in deze shitshow? Ik weet t ook allemaal ff niet.

Sterkte, ik heb ook geen antwoorden, lijd wel met je mee :(

Ik zit precies in dezelfde fase. Het aanvoelen vind ik ook erg lastig. Alles wat voorheen normaal was lijkt nu zo moeilijk. Dat frustreert mij enorm. Word er moedeloos van. Heel veel sterkte

Het is inderdaad allemaal zo lastig.
Gisteren een beetje schoongemaakt in huis. Twee slaapkamers. Ik moest tussendoor 2x even op bed liggen. Niet normaal.
Het 'gewoon kunnen leven' lijkt zo ver weg.
Het maakt me verdrietig en soms wanhopig.
In theorie weet ik het wel: zorgen dat je meer herstelt dan dat je energie verbruikt.
En zo zal de batterij zich weer langzaam vullen.

Hier ook enorme terugval
Duizelig zelfs een broodje klaar maken is teveel werk ik lig in bed het lijkt het enigste te zijn wat ik nu kan doen

Gelijk weer die angst wat heb ik nu weer fout gedaan

Hoi lieve anoniem,

Ik voel je , zelfde situatie hier. Weet ook niet wat er dit x fout is gegaan. We komen er echt uit!

Groetjes P

Burn-Out is dat je bent doorgebrand. Ik zie het als een lege accu met versleten elektriciteitkabels.
Hoe moet je opladen als je accu én je kabels het niet goed doen? Het is logisch dat je geen energie hebt, en dat je signalen niet goed doorkomen.

Structuur deed ik heel goed op, omdat het voorspelbaar was en geen denk-energie kostte. Op mijn dieptepunt deed ik maar 1 klusje per dag met verplichte rust (slapen) en leefde ik naar de dagdelen toe.
-Ochtend: ontbijten , decafe koffie, omkleden en yoga en dan slapen.
-Middag : lunchen,misschien een klusje en dan slapen.
- Avond is avondeten ,misschien douchen en slapen…

Daarnaast is balans vinden niet hetzelfde als structuur. Ik hield rekening met hoe zwaar het klusje was, of hoe nieuw de activiteit is en hoe sociaal. Daarna dacht ik: “wil ik dit graag? Krijg ik er energie van? Hoe lang moet ik hiervan bijslapen?”
Visite was bijvoorbeeld 1-2 dagen van bijkomen. En dan moet je jezelf afvragen of dat je wel waard is. Soms doe je het wel, soms stel je het uit…

wees lief voor jezelf

Ola allemaal,

De betere dagen geven een mentale opkikker. Des te confronterender zijn vervolgens de mindere dagen. Dan tettert er dan weer zoveel onzekerheid in onze uitgebluste hoofden.

Een rollercoaster zonder aanwijsbare redenen. "Hoe dan? Waarom toch? Wat nu weer? Pak ik het wel goed aan?"
Continu innerlijke vragen en piekeren hoe we die malaise teboven komen. Oplossingen zoeken, aanhoren, inlezen. Peinzen over wat ons beter maakt of op zijn minst de malaise tempert.

Dat hoort bij een BO. Dat doet een BO met ons.

"Zijn de betere dagen of uren slechts een kado'tje? Wat doe ik fout? Waarom lukt het herstellen me verdomme niet? Waarom ik?"

"Waarom die terugvallen? Waar krijg ik energie van? Waarom ben ik angstig?"

De herhaling van de terugval is best confronterend, waarbij/alsof kortstondig optimisme in de grond wordt geboord.
Om moedeloos van te worden.

Bij de teveel inspanning (wat heet...) is terugval eigenlijk wel te verklaren. De aanhoudende malaise op de dagen waarbij we wel rustig aandoen is moeilijk te verkroppen. Dan gaan we daar weer over piekeren. "Houd het dan nooit op?"

En Ja! Het gaat een keer over. De klachten worden naar verloop van tijd minder heftig/ingrijpend. Dan ligt het gevaar op de loer dat we weer teveel willen doen. (Ergens misschien ook wel de verloren tijd in willen halen?).

Je merkt op een gegeven moment dat je meer 'ruimte' tussen de oren krijgt, prikkels minder heftig zijn, wat meer kleine klusjes in huis aankan, weer wat kan autorijden, minder vaak terugslag en tevens minder heftige terugslagen, langer bezoek, meer boodschapjes doen. Als een vel papier dat heel heel heel langzaam uitvouwt. Haast onmerkbaar. En soms stagneert het uitvouwen een tijdje. Of rolt het vel weer wat terug. Ook dat hoort erbij.

Jammergenoeg is het herstelproces zeer langdurig. Bij de een duurt het gewoon langer dan bij de ander. En toch gaat het over. De eindstreep scheelt per individu.

Accepteer dat herstel tijd kost hoe rot we ons vaak voelen. Iedere medisch- en psychologisch specialist is ervan overtuigd dat we hiervan genezen. De cijfers zijn er trouwens ook naar.

Het voelt nu als uitgeput maandenlang zwemmen naar een kust die maar niet in beeld komt.

Het vaste land is er wel degelijk. Blijven zwemmen. Voorzichtig, behoedzaam en met veel rust. Dobberen mag ook als het lijf erom vraagt. Verzuip niet in het uitzichtloze gevoel wat de BO met zich meebrengt. We zijn geveld. Stevig geveld.
De tijd zal ons helen.

Ons lijf/geest eist nu dat we zeer zeer zeer rustig aan moeten doen. Die signalen zijn overduidelijk en zit er niets anders op dan toe te geven. We voelen ons gedecimeerd, maar dat is volkomen normaal bij een BO. Haast vanzelfsprekend. Niets om ons over te hoeven schamen.

Dat eeuwige piekeren, depressies, angsten,lusteloosheid, hoofdpijnen, derealisatie, enz.. het hoort (gewoon) bij een BO. Daarmee kunnen we elkaar stuk voor stuk de hand schudden. We hebben niet gefaald. Het is ons overkomen. We zijn nu 'gewoon' uitgeschakeld. Dat mag, want we ook maar ,gewoon' een mens.

Misschien moeten we niet continu teveel van het herstel verwachten. We zijn nu noodgedwongen uitgestapt in de sneltreinvaart van ons leven. Dat moest, al is dat vaak nogal moeilijk te accepteren.

Poco poco is het devies. We komen heus wel weer terug op perron 'Levensvreugde'.

Houdt vertrouwen!

Sterkte allemaal en ik wens jullie allen een gestaag herstel!

Cactus

Dankjewel Cactus !!

Weer prachtig verwoord Cactus! Jouw woorden zijn enorm helpend in mijn herstel.

Ooo, dat deed deugd Cactus om te mogen lezen!
Dank u!

Mooie woorden Cactus, dankjewel!!

Sluit me hier bij aan! Zo herkenbaar!

Bedankt Cactus, mooi verwoord!
Hartelijke groeten!

Hoi Liesje herkenbaar hoor ik zit er nu ook 1 jaar in duurt erg lang en sommige mensen snappen niet wat je mee maak pfffff. neem gewoon je rust en wandel wat dat geeft ook rust en het gaat wel over al duurt het lang en doe af en toe wat korte meditatie ik meestal van Nick de waard op YouTube je staat er niet alleen voor heel veel hierzo sterkte ook 👍

Dankjewel het komt bij jou ook goed, houd moed 🍀

Je staat er zeker niet alleen voor. Hier ook dezelfde soms hopeloze gevoelens. Eenzame gevoelens omdat het lastig is de vermoeidheid te omschrijven. Maar het zal goed komen hoor ik van mensen die er goed doorheen zijn gekomen. Is alleen een live changing event...
Ik doe twee keer in de week yoga, helpt mij bij ontspannen.

Hou vol, Liesje !

Hoi Liesje,
Ik ben nu 2 jaar aan het herstellen en ik herken heel erg wat je zegt. In mijn ervaring hebben de meeste mensen wel begrip voor het feit dat je niet kunt komen bijv, als je het uitlegt. Dat ze het niet écht snappen, is een feit. Maar zolang jij weet dat jij je best doet, is het goed.

Ik had ook erg die angst van niet mee kunnen doen enz. Soms blijft dat frustrerend, maar het geeft ook wat rust als je het (met de tijd) een beetje los kan laten.

Om je wat vertrouwen te geven: op mijn dieptepunt kon ik helemaal niks, durfde ik niet meer alleen te zijn, werkte ik niet, was ik hele dagen compleet in angst en paniek.
Nu werk ik weer 9 uur in de week, breng ik wat meer tijd door met dierbaren, kan ik weer makkelijk een uur wandelen (kon eerst nog geen 5 minuten). Ik doe weer alles alleen en voel me daar prima bij. Laatst zelfs voor het eerst alleen naar de wellness geweest en daar enorm van genoten. Kortom dat zijn dingen die ik een jaar geleden absoluut niet voor mogelijk hield. Het komt echt wel weer. Misschien moet je wel accepteren dat je voorlopig niet op je oude niveau/tempo terug gaat komen. Dat vond ik zelf supermoeilijk. Maar als je het eenmaal accepteert, kun je gaan bedenken hoe fijn het kan zijn om op een rustiger tempo te gaan leven.

Tijd, rust, praten, huilen, bewegen, buiten zijn, veel slapen enz. Maar vooral tijd heelt.

Heel veel sterkte!

Mooi en duideljjk omschreven Y.

Een BO begrijpen blijft voor de buitenwereld of buitenstaanders een ding. Het is afhankelijk van de bereidbaarheid van anderen om je BO serieus te nemen en hoe ermee om te gaan.

Begrip en empathie zijn o zo belangrijk al moeten we ons ook realiseren dat het leven van mensen die (nog) vol in de maatschappij staan gewoon recht hebben op een actief en kwalitatief goed leven.

Gelukkig, helaas, komen BO's steeds vaker voor en is er daarom meer alegemeen begrip.
Ook bij jongeren! Waarbij overigens de BO ook steeds frequenter voodkomen.

Hoe leg je bv je angsten die bij een BO horen uit? Da's voor anderen wel eens moeiijk te begrijpen. Theoretisch is het wel uit te leggen, maar ik snap dat moeilijk voor anderen is om het te interpreteren. Zeker als ze een emotioneel gebroken BO-patiënt die langdurig huilt zonder aanwijbare oorzaak moeten troosten.

Iemand met een BO kan hooguit een afgetobt gezicht of een doffe gezichtuitdrukking hebben. De duvel bespeelt ons zenuwstelsel iedere dag als harp. De sinistere melodie heeft onze geest en lijf in zijn grip.

Niet tegen vechten. uitzingen, uithijgen,
engelengeduld, accepteren en geboden handvaten aanpakken. Denk aan yoga, ademhalingsoefeningen, beetje wandelen, een haalbaar dagschema volgen, puzzelen, schrijven, lezen of soms ff bezoek of iemand bellen.

Aaibare dicipline en regelmaat zijn belangrijk. Lief zijn voor je zelf. Ondertussen rusten lijf en brein uit hetgeen het herstel bewerkstelligd. Dat
voelt niet zo maar het gebeurt wel degelijk!!

Ik voel me bv al wat beter dan 6 weken geleden en vooral t.o.v. 3 maanden terug.
De derealisatie en angsten zijn stukken minder en ben veel vaker positief. Hoe lang dit nog gaat duren? Geen idee. Ik weet dat het overgaat.

Het liefst morgen, maar over derealisatie gesproken....;-)

Houd de moed erin! Het gaat over!

Bedankt voor je mooie woorden Cactus, er zijn veel momenten dat ik niet in mijn eigen herstel geloof maar ik kan kracht putten uit jouw tekst.

Hoe langer de BO duurt, en er soms geen verbetering lijkt door terugvallen, hoe moeilijker ik t soms vind om in mezelf te geloven en in het proces. Ook omdat de omgeving dan ook nog meer laat merken het niet meer te vertrouwen of t geduld is op. Zo zit ik in vicueuze cirkel waarin ik ook nog banger word voor t verliezen van mensen. En dat helpt dan weer niet met burnout.

Wat me helpt is iemand vinden die onvoorwaardelijk van je houdt die je moed in blijft spreken (bij mij mn vader), én blijf tot in den treure mediteren, affirmaties doen, jezelf oppeppen. Jij bent sterk, jij komt hieruit, jij bent veerkrachtig. Ook als de omgeving/omstandigheden ff niet meezitten. Als je diep in BO zit en toch niks kan, kan je maar beter een pro in meditatie/yoga nidra worden. Rust in je hoofd is the way out.

Succes

Hallo Liesje,

Het gaat er niet om wat anderen hiervan vinden! Als iemand het niet "kan" begrijpen ligt het probleem bij die persoon.
Men kan vaak niet anders omdat ze het echt niet begrijpen. Gelukkig voor hun want dan heb je er niet mee te maken gehad.
Ik lees de berichten op dit forum en ben dankbaar voor deze berichten!
Het behulpzaam zijn, elkaar steunen, tips, begrip enz, enz.
Het komt goed Liesje! Laat de tijd los en geniet van de stapjes die je maakt!
Sterkte en een liefdevolle knuffel 🍀

Net alle reacties gelezen, en ontzéttend bedankt allemaal!!!!!🍀🌸😘🙏🏻🥹

Als het je financieel gezien lukt om rond te komen van 32 uur werk dan kun je daar gewoon voor gaan, toch. Heb je al een berekening voor jezelf gemaakt?

Als je er zelf achter staat en het te doen is, dan is dat voldoende. Je kunt ook altijd weer meer gaan werken later mocht dat echt nodig zijn.

Hi M., dat is het lastige: ik weet nog niet wat mijn eigen huurwoning straks gaat kosten, want die is moeilijk om te vinden.
Ik zoek in de lagere klasse, maar overal wachtlijsten etc.

Het enige wat ik zeker weet: als ik minder werk en geen dure huurwoning kies, heb ik recht op zorg- en huurtoeslag. Zodra ik fulltime werk verdien ik teveel en vervallen deze toeslagen. Helaas ons systeem werkt zo.

Uberhaupt ervaringen van anderen met anti depressiva zijn zeer welkom, alvast bedankt!

Hai arjan

Mijn ervaring is stoppen met de Sri
Je burn out genadeloos terug komt
Je was immers nog niet hersteld

Ik heb het zelfde gehad ik kreeg een enorme terug slag nu zit ik me burn out uit hoe lastig ook

Heel veel succes

Bedankt voor je reactie, dat verklaart dus blijkbaar een en ander. Herdenking moest trouwens hersenmist zijn in mijn originele bericht.

Werk jij al wel enige uurtjes, of helemaal niet?
Ik twijfel wat wijsheid is. Als ik niets doe pieker ik me helemaal de pleuris, maar misschien dat het deeltijd doorwerken mijn herstel wel juist in de weg staat?

Ik werk helaas niet
Kan dat nog niet mijn hoofd doet zulke rare dingen
Ik heb het wel geprobeerd maar hier door alles erger gemaakt

Ha Arjan,

Ik slik citalopram al sinds februari. En voor mij werkt het tegen me angst en paniek. Zorgt voor een vangnet. Ik heb als bijwerkingen verwijde pupillen, af en toe spiertrekkingen en ik heb meer dorst.

Wat mij werd geadviseerd is dit zeker een half jaar nog verder door te slikken als het al goed gaat. Zodat ik ook stabiel blijf.

Je kan altijd andere ssri proberen als de bijwerkingen vervelend zijn. Iedereen reageert weer anders. In ieder geval denk ik dat je te vroeg bent gestopt. Bespreek het anders met de huisarts.

4 jaar geleden ook gestopt met deze medicatie , heb wel over langere periode afhebouwd, van 10 naar 7,5 na paar weken naar 5 dan 2,5 omdan nog om de 2 dagen te slikken tot ik het eigenlijk ze vergat te nemen, wijnig bijwerkingen gehad. Of tis eens een zwaar gevoel in hoofd

Ik gebruik sertraline (50 mg) nu sinds een maand.
Zit al echt 2,5 jaar in burnout (echt gestopt met werken sinds oktober’23)
Omdat ik al 2 jaar niet slaap en ik mijn kind vermijd toch maar aan de antidepressiva.
Ik voelde mij gelijk de eerste dag al beter.
Negatieve lading weg, lichamelijke klachten veel minder en pieker/angst gedachten op de achtergrond.
Ik heb helemaal geen bijwerkingen.

Ik twijfel wel om dit te blijven gebruiken omdat ik wel mijn grenzen hierdoor moeilijk tot niet aan voel. En mijn emoties/gevoel ook vlak zijn.

Tjonge, helemaal geen bijwerkingen, dat is het tegenovergestelde van hoe het bij mij ging. Zowel tijdens het opbouwen als het stoppen heb ik zo’n beetje alle bijwerkingen ervaren die er mogelijk waren.

En toch zit ik er nu ik gestopt ben sinds 2 maanden terug weer aan te denken om weer te beginnen, want sindsdien is mijn toestand hard achteruit gegaan, en ben bang dat ik anders nooit meer door mijn situatie heen zal komen….

@arjan

Ik was er zelf ook verbaasd over want ik heb altijd pech met zulke dingen.

Ik had ook afgesproken met mezelf om maximaal 50 mg te gebruiken omdat ik het zie als een steuntje in de rug.
Ik ben namelijk ook bang dat als ik stop de klap 2 keer zo hard krijg.
De kunst is om niet te herpakken waar je bent gebleven voor je burn out.
Die drang had ik namelijk ook toen ik mij na een dag medicatie gebruiken al beter voelde. Ik dacht zo nu ben ik weer de oude en nu kan ik weer alles doen. Maar dat is dus niet zo.

Ik hoor vaker heftige bijwerkingen op de citalopram. Sertraline heeft dat het minste is mij verteld.

@arjan
Hoe lang had jij last van bijwerkingen?
Ik gebruik het nu ook.
Werd het minder met de tijd.
Ik zit op 20mg vanaf begin.
Kan dat gewoon?
Groet
Eddy

Hallo Eddy,

Dat is wel erg extreem volgens mij, om direct aan de 20 mg te gaan.

Ik ervaar al intense bijwerkingen met rustig opbouwen, van 2,5 naar 5 naar nu 7,5 mg, maar het verschilt per persoon blijkbaar.

Ik heb met name last van warm en koud tegelijk hebben, nog extremer piekeren, oorsuizingen en een wazig hoofd.

Duurt als t goed is enkele weken voordat het beter wordt, dus daar maar op hopen 🙏

Sterkte!

Tnx vind het maar niks.
Ik heb duizeligheid en onrust gehad en hoofdpijn.
Hopelijk niet al te lang gebruiken..
Ben niet van de pillen

Nee ik ook niet, maar terugkijkend ging het met medicatie toch een heel stuk minder slecht dan zonder, dus ik blijf het nu gewoon doorgebruiken tot ik volledig hersteld ben, of iets wat daar op lijkt…

Bijwerkingen zijn ellendig, maar hoe ik me voel zonder medicatie is nog ellendiger…

Ja idd. Heb jij ook van die elektrische schokjes af en toe? Net als Eric?
Die vind ik wel eng
Groet
Eddy

Hi Eddy,

Die schokjes zijn normaal en verdwijnen weer als de medicatie helemaal is ingewerkt. Hoe lang gebruik je het nu?

Hi Eddy,

Die schokjes zijn normaal en verdwijnen weer als de medicatie helemaal is ingewerkt. Hoe lang gebruik je het nu?

Hallo mensen,

Ik gebruik zelf inmiddels 2,5 maand Escitalopram 10 mg, merk wel dat het de nodige verlichting geeft op mijn burn-out.

Enige grote nadeel wat ik ervaar, is dat ik onnoemelijk vaak moet gapen elke dag.

Weet iemand of dat nog wegtrekt na verloop van tijd?

Alvast bedankt voor jullie ervaringen.

Ik ben ook gelijk op 20mg gezet.

Qua bijwerkingen je moet er even doorheen! Ik heb ook last gehad van gapen, onrust, hoofdpijn, 1 keer een schokje, dorst, spiertrekkingen en nog wel een aantal. Het hoort erbij. Maar wel de moeite waard.

Hallo Erik,

Hoe lang gebruik jij het inmiddels? En je merkt dus wel duidelijk een verbetering, en dat de bijwerkingen minder worden na verloop van tijd?

Arjan wat had jij zonder medicatie?
Hoe ben jij omgevallen?

Bij mij was het een combinatie van een veeleisende kantoorbaan in een nieuwe functie, waarvoor ik tevens in mijn vrije tijd een studie er naast heb gevolgd.

Daarnaast was mijn tactiek om zodra het kon extreem hard te gaan sporten, om zo weer de spanning / stress kwijt te raken.

Sociale en leuke dingen jarenlang op een laag pitje, want geen energie meer voor in de weekenden, en raakte nog vermoeider van sociale interactie..

Dit op die manier toch nog heel wat jaren vol gehouden, tot het bandje knapte zeg maar…

Hoe gaat inmiddels jouw opbouw van de medicatie? Best heftig wel hè?

Ik ben pas drie dagen onderweg
Best heftig ja. Niet echt een feest.
Ik ben ingestort langzaam door werk druk en mijn dochter die me niet meer wil zien. Ik heb haar 15 jaar opgevoed als mijn eigen dochter (niet biologisch)..nu ze erachter isgekomen wil ze me niet meer zien. Dat hakte erin. Paniekaanvallen etc. Verwardheid. Vandaar.
Hopelijk komt het ooit nog goed.
Vrees het ergste.
Hoop van niet

Dat is ook een heftig verhaal, maar uiteindelijk gaat het weer goed komen, of in elk geval iets wat daar op lijkt.

Ik heb eerlijk gezegd ook vaak momenten dat ik het tegenovergestelde denk hoor, maar volgens mij herstelt nagenoeg iedereen in meer of mindere mate van een burn-out, dus wij ook!

Sterkte ook in deze lastige tijd! 💪

Arjan ik denk erover na om over te stappen op sertraline
Ik vind die. Spasmes echt niet fijn
Groet
Edwin

Ik denk dat het voornamelijk te maken heeft met dat je direct op 20 mg gestart bent. Volgens mij is 10 mg de standaard dosering, en 20 mg de max.

Ik zou eens kijken hoe het gaat met 10 mg per dag, maar die keuze moet je uiteraard zelf maken!

Mensen ervaring met onwel worden in de nacht door de anti dep?het leek wel op het serotonine.syndroom
Ik werd helemaal eng en draaierig alles tintelde en ik kreeg het warm en voelde.me.heel.erg ziek en raar.
Nu in de ochtend .
Ik ga straks huisarts bellen en denk te stoppen met dit middel. Wat een afschuwelijke.ervaring!

Eddy,

Nogmaals mijn advies op langzaam op te bouwen.
Eerst een week met 5 mg, en daarna een week 10, en zoals ik al zei is 10 eigenlijk de standaard dosering, dus vraag me af of je wel door moet gaan met 20….

En aanvullend de tip, vraag de huisarts om Oxazepam om de opbouwperiode door te komen….

Ik ga stoppen met dit middel.
Vraag wel wat anders.

Ik denk dat je per abuis onder mijn naam reageerde (kan gebeuren uiteraard), maar neem anders contact op met je arts, en van daaruit kijken hoe nu verder…

Succes!

Eddy, hoe gaat het nu met je?
Gestopt met de medicatie?

Hier ook even bevestiging van wat Arjan zegt Eddy; in 1x 20mg escitalopram is heel erg veel. Daar kun je je inderdaad goed ziek van voelen. Langzaam opbouwen is erg belangrijk.

Ikzelf neem citalopram, was er altijd op tegen maar ben erg blij dat ik er toch mee ben gestart. Maar ik begon met 2mg en heb dat langzaam opgebouwd naar nu 20mg (druppelvorm). Dan heb je echt nauwelijks last van bijwerkingen. (Dosering citalopram en escitalopram zijn natuurlijk verschillend). Maar 20 mg escitalopram zou voor mij zo’n 40mg citalopram zijn. Ik moet er niet aan denken om dat in 1x te nemen..

Succes

Hallo A,

Hoe lang gebruik jij het inmiddels? En merk je al de nodige positieve effecten?

Bij mij begint het wat beter te voelen, wel veel last van gespannen kaken, en nog wat duizeligheid. Maar zit ook pas op mijn 2e dag a 10 mg, dus hopelijk verbetert e.e.a. nog verder….

Hi Arjan,

Begin december afgelopen jaar begonnen. De eerste twee weken waren bij mij wennen / lichte bijwerkingen, na een maand voelde ik eigenlijk pas wat het deed. Toen het even de tijd gegeven en 4 maanden op 10 mg gezeten, dat deed wel dus wel iets maar wilde graag proberen of een wat hogere dosering misschien nog meer positief effect zou hebben, en dat had het.

Nu een ruime maand op 20mg en merk dat ik wat beter tegen prikkels kan, veel minder pieker en me algeheel rustiger voel. Hou me nog steeds heel streng aan rust en alle andere maatregelen, maar ik zie het als het dichten van een energielek om zo wat meer over te houden voor herstel.

Voor jou denk ik dus inderdaad nog te vroeg om het al te analyseren, ik hoop dat het je over een tijdje helpt!

Hi, ik ben gister na lange tijd twijfels, begonnen met escitalopram (5mg). Ik ga langzaam opbouwen. Kan het zijn dat ik nu al minder spierspanning ervaar, beetje sloomheid ook? Misschien is dat alleen het idee, hopelijk vallen de bijwerkingen mee.

Hoe is het nu Eddy?

@anoniem
Wat het meest lastig quanuitzitten?

Hallo Eddy, hoe gaat het inmiddels met jou?

fucking profiteur, je weet niet eens wat het is een burn out laat staan PTTS. Pfff geniet er maar van.

Excusde my French, maar dit soort mensen mogen van mij inderdaad ook oprotten. ''lekker gratis uitkering lang leve vakantie?!'', terwijl de mensen hier op dit forum komen voor herkenning en steun in de hel waar ze doorheen gaan en er alles aan doen om beter te worden, sommigen tot suïcidaal aan toe omdat het zo heftig is wat we / ze meemaken.. En jij komt hier vertellen dat je je prima vermaakt al terend op het geld van hardwerkende mensen. Schaam je diep.

Niet druk maken om dit figuur mensen, deze man is waarschijnlijk afgekeurd door een psychische stoornis. Welk figuur zou dit nou zomaar op internet zetten dat hij profiteerd. Je speelt dan met je eigen uitkering. Ook op dit forum kunnen de instanties er zo achter komen als er melding van word gemaakt.

Dag, held in de nacht

Als dit is wat jou gelukkig maakt blijf het dan vooral doen.
En toch..........ik hoop voor jou dat je dit voortaan overdag kunt doen en 's nachts lekker kunt slapen.
En geloof me, ieder die op dit forum is doet aan topsport!!

Veel geluk 🍀

Ja ik herken me volledig in je verhaal, ik ben nu 7 maanden onderweg en alleen gevoelsmatig wat stabieler geworden door de rust, verder heb ik ook geen ervaring met oplossingen en laat het vooral over me heen komen. Ooit komt het goed

Dank voor je reactie Jan! Terwijl ik het allemaal opschreef besefte ik ook weer dat de enige weg hieruit toch echt betekent dat je naar je lichaam moet gaan luisteren met enorm veel zelfcompassie. Dus schaamte over een langzaam herstel heeft geen zin.
Ooit komt het inderdaad allemaal goed! En stiekem kan ik soms ook al dankbaar voor de lessen die ik hier allemaal van leer. Heel veel succes met je herstel in ieder geval!

Lees jou verhaal eens alsof het van een ander is en die dit meemaakt. Ik huil en vindt het verschrikkelijk voor je. Leven doe je allang niet meer en de enigste oplossing is slapen en een reset. Je weer opnieuw opbouwen. Ze hebben je leven afgepakt en dit is het die jaren krijg je niet terug geen extra jaren. Dit is jou leven, niet van hun.

De ups en downs horen erbij.

Ik had vorige week 2 aardige dagen. Toen met de hond op het strand gewandeld, op bezoek geweest, thuis was gerommeld, beetje opgeeuimd.

Low impact allemaal weliswaar, maar naar tevredenheid. Nu weer drie dagen redelijk futloos, angstig zonder reden (in de rug), slap, moe en geluiden die keihard binnenkomen en vooral piekeren.

Ik laat dat dan ook 'gewoon' gebeuren.
Afleiding door te liggend te lezen, af en toe in te dutten, beetje Instagram of een kruiswoordpuzzel.

Ongeduld ligt altijd wel op de loer. Zeker op de mindere dagen. Een vast dagritme
helpt me er wel doorheen. Dat probeer ik soms wat op te rekken qua inspanning.
De ene keer gaat dat wel. De andere keer sputteren geest en lijf tegen.

Maar ik voel me toch zeker wat beter dan 3 mnd geleden. Goed is het zeker nog niet. Vertrouwen in het herstel is er bij mij, net als bij jullie, ook zeker wel.

Het is wel prertig dat het nu zo nu en dan lekker weer is. Tussen het groen op een bankje in de natuur, langer licht, zon op het gelaat of een eend met pulletjes die voorbij zwemmen.

Er echt van genieten lukt nog niet vanwege de lijflijke en geestelijke dofheid.
En toch bespeur inmiddels regelmatig een glimlach bij mezelf.

Dank voor de delen van jullie ervaringen.
Het geeft me ook wat extra vertrouwen dat het goed gaat komen.

Sterkte allemaal.

Cactus

Herkenbaar. Een paar dagen doe je wat meer en dan gaat het weer minder. Ik worstel zo al 2 jaar. Heb wel hulp gehad, maar voelde me op een gegeven moment toch gepusht om meer te doen. En dat gaf me juist weer meer stress. En ook vaak niet begrepen. Zeker het feit, dat ik 's morgens me het naarst voel en 'savonds beter. Ook bij de arbo zo en ook daar veel drang ervaren. Nu gelukkig vanaf mei met pensioen. Heb het gevoel dat dit juist alle stress in stand hield. Wil nu proberen meer naar mijn gevoel/lichaam te luisteren, wat ik hier ook nogal eens lees. Kijken of dat gaat helpen!? Groet, Wilma

Ik ervaar precies hetzelfde. Echt om gek van te worden. Ik was aan het opbouwen met werk. En nu weer terug naar 2x 1 uur. Ik werd zo moe, paniek, kon niks meer. Het duurt me zo lang.

Sterkte Eric en alle anderen. Fijn hier te lezen dat je niet de enige bent. In je omgeving niet altijd begrip hiervoor.

Het is begrijpelijk en ook te verklaren. Het emmertje van je zenuwstelsel zit vol (zoals bij iedereen hier). Dit emmertje is het onderbewuste en zit vol met stress, verdrongen emoties en (mini) traumas van het het hele leven tot en met nu. Deze begint te drukken en/of overstroomt zelfs en zorgt voor alle klachten. Het brein is bang voor deze emotionele pijn die er uit wilt, en verzint klachten om het te indrukken (kaakspanningen, andere spanningsklachten, eigenlijk alle burnout klachten) en vaak zet t brein het lichaam ook in overlevingsstand en deze stand kost gigantisch veel energie, en gaat ook al je energie naartoe (dit kennen we ondertussen allemaal en alle klachten lezen we hier terug). Voor het brein weegt emotionele pijn (het emmertje) zwaarder dan fysieke pijn, dus dan maar liever klachten en het op deze manier onderdrukken. Dit is een automatisch proces van het brein en hier heb je geen directe grip op. Soms na een aantal rustige momenten/dagen zijn er wat scheutjes uit het emmertje verdwenen waardoor het voelt alsof je weer wat kunt, maar bij elk kleinigheidje komen deze scheutjes weer terug en begint het riedeltje klachten weer opnieuw. Je zou concluderen dat dit de burnout ook in stand houd en de burnout een gevolg is en niet een oorzaak die aangepakt moet worden. Het emmertje moet leeg, hier zijn verschillende manieren voor waar jullie je in zouden moeten verdiepen, hieronder wat steekwoorden en dergelijke waar je op kunt googlen:

-emotionele pijn
-emoties verwerken zenuwstelsel
-BRT Body trauma release
-Holistisch
-Lees ook zeker de berichten van Taco en Roos op dit forum!

Ik ben dit proces 2 weken geleden gestart, ik kan zeggen dat mijn emmertje al aardig leger aan het raken is, ik kan weer sporten, kan makkelijk boodschappen doen en uitgebreid voor mijzelf koken, kan weer afspreken met vrienden etc etc ik ben van overleven naar leven aan het gaan. Een maand geleden kon ik niet eens tv kijken of een kwartier wandelen! Ik ben dit proces bij Dennis van Miltenburg gestart, er is ook veel informatie op zijn insta te vinden hierover.

Succes allen

Durft niemand iets te melden?

Hi Suus,

Het is zwaar! Ik ken zelf ook vlagen van misselijkheid & ben ook 6 kg afgevallen (inmiddels wel weer paar kilo erbij). Bij mij komt dat vooral door spanning op m’n maag. Als ik erg misselijk was, heb ik ook wel overgegeven. Dat gaf wel een soort van verlichting vaak.
Het is een symptoom van de burn-out/stress. Je kunt er niet zoveel aan veranderen, behalve te voelen en doorvoelen wat voor emotie eronder zit.

Zet ‘m op! 💪🏻
Een medeburnie

Hoi suus ja dat heb ik ook weleens afgelopen dinsdag en woensdag nog vet vervelend ik zet vaak Nick de waard op YouTube dan in bed ontspanning oefeningen doen met de benen 10 of 15 min omhoog knieën net niet tegen elkaar aan dan gaan ze trillen dan ontspande je maag en 10 keer diep ademhalen en uitblazen zoek hem maar op wie weet helpt het jou ook succes en sterkte ook 👍

@Sanne: ja overgeven helpt inderdaad, alleen binnen no time is het dan weer terug bij mij.
Heel irritant, frisse lucht lijkt nog wel een beetje te helpen

@L: dank, ik ken deze oefening, ik heb ook zijn cursus gevolgd, het heeft wel geholpen, maar dit blijft een dingetje.

Hoi Suus,
Wat vervelend voor je. Dat soort dagen zijn ontzettend taai en ik begrijp precies wat je doormaakt.
Heb ook een tijd gehad dat ik heel slecht kon eten en afviel. Dat is vanzelf over gegaan en de kilo’s zijn er inmiddels weer aan.
Enige wat we kunnen doen is het maar “gewoon” proberen het te laten zijn wat het is. Misschien kan je wat afleiding vinden in de vorm van naar buiten gaan, een podcast of boek luisteren of iets creatiefs doen. Dat zijn voor mij in elk geval de beste manieren om met moeilijke momenten om te gaan.

Je mag trots op jezelf zijn, je doet wat je kan! En dat het vandaag niet lukt, ben je over een paar dagen/weken/maanden weer vergeten (dat idee vind ik zelf altijd wel hoopgevend).

Veel sterkte!

Hey Suus,

Ik herken het helemaal. Ook 9 maanden thuis met burn-out en ELKE dag word ik ook wakker met stress op mijn maag, welke gedurende de dag verbetert, zodat ik 's avonds normaal kan eten en ik telkens opnieuw hoop dat ik me in de ochtend ook zo ga voelen maar dat is niet zo...
Het komt bij mij in golven qua ernst en lijkt samen te vallen met mijn cyclus...momenteel zit ik in de goede periode waardoor ik terug wat moed heb maar tegelijk ook inzie dat ik er nog lang niet ben...
Anderzijds denk ik, mocht ik geen maagklachten hebben, dan was ik alweer aan het werk, ook al ben ik nog moe...mijn lichaam zorgt er nu voor dat het niet lukt.
Ik lees hier ook dat je gevoelens moet doorleven dus vraag ik me af: wat ligt er op mijn maag of met wat zit ik allemaal nog in mijn maag?..ik heb al therapie gehad maar ga in juli terug in therapie (mede ook om het gevoel te hebben dat ik iets doe ipv enkel te ondergaan)...zo voelt het vaak: ik onderga dit, elke dag opnieuw...
Ik heb soms ook dagen dat ik me afvraag of dit echt door de burn-out komt...maar ik heb al verschillende onderzoeken gehad en men kon niets vinden.
Het is allemaal heel frustrerend en ik wou dat ik degene was die zorg kon dragen voor de andere maar dat heeft me net in deze positie gebracht.
Ik trek me op aan de gedachte dat iedereen uit een burn-out kan komen en dat het vooral tijd nodig heeft...en stilletjes wens ik dat we nog al een jaartje verder waren en ik dit allemaal achter mij kan laten...er is vooruitgang, een half jaar geleden was ik een "hoopje ellende" met maagklachten, nu een "hoopje" met maagklachten.

Suus, je bent niet alleen, kop op, de moed erin houden, dag per dag en genieten van de avonden vooral.

Lieve groetjes,

Hallo Annet,
Ja dit herken ik 100 procent. Dat hele zware gevoel met doofheid kan liggen dat je onbewust te hoog ademt en een verstoring komt bij je spieren. Ik heb jaren geleden een stressperiode gehad waarbij ik met zenuwpijn kwam te zitten, allerlei onderzoeken waaronder voor MS maar kwam niets uit, nu 10 jaar verder weer jaren rare spier en zenuwpijnklachten, wat een gevolg is van heel lang hoog ademen en extreme maar onbewuste spierspanning door stress. Ook daarbij dus continue zware armen en dood en doodmoe

Dank je wel voor je reactie. Dat hoge ademen kan wel kloppen dat ik dat doe. Ik zal eens wat bewuster met ademhaling omgaan. Zo vervelend dat die angststoornissen zo af en toe weer tevoorschijn komen, je hebt dan even geen grip meer op jezelf en gaat dan maar weer met allerlei vervelende gedachten aan de haal van ernstige ziektes.

Hoi Annet
Ja ik herken jouw klachten heel goed, ben nu bijna een jaar in mijn burn-out. De eerste 6/7 maanden kon ik bijna niets en wilde ik ook niets doen nergens interesse in. De laatste paar maanden heb ik steeds vaker een positief gevoel en wil dan van alles doen.
Maar iedere keer als ik een halfje ergens mee bezig ben dan begin ik te zweten en mijn lichaam begint overal te tintelen.
Ik weet dan dat ik moet stoppen maar ga dan toch nog door omdat ik dan mijn klusje af wil hebben. Heel dom omdat ik dan helemaal op slot sla en met moeite de bank kan halen om daar dan totaal uitgeput neer te vallen.
En dan de angst stoornis weer in beeld.
Ga je weer piekeren over alles en nog wat. En is je lichaam uitgeput maar je hoofd slaat weer op hol met allerlei gedachten.
Vaak de dag erna weer helemaal op en niet vooruit te branden, en ga ik weer veel negatieve gedachten krijgen.
Als je begint met Google dan kom je in een wereld met ziektes en aandoeningen te zitten waar je totaal in verwart raakt.
Op dit moment luister ik veel naar boeken met mensen die een burn-out hebben gehad.
Het geeft me veel steun en haar er ook wat tips uit.
Verlang zo naar mijn oude ik. Heel at en toe mag ik het even ervaren en daar moet ik dan steun in zien te vinden dat het goed gaat komen.
Waar ik wel moeilijk vind is dat mensen die om me heen staan het niet begrijpen. Ik probeer vaak om in mijn betere momenten onder de mensen te komen. En vertel dan dat ik een uur later op de bank liggen en in de overlevingsstand zit.
Maar ik probeer iedere dag positief te beginnen en hoop dat het met kleine stapjes beter gaat.

Ik wens jouw de komende tijd veel geluk en kracht toe om te kunnen herstellen.
Groet Aswin

voor jou ook heel veel sterkte en kracht om te herstellen.
ondanks paniekstoornissen en alle andere ellende weten we dat het goed gaat komen........maar die weg naar dat herstel is zwaar. Groetjes, Annet.

Hoi Annet en Floor
Wat ik uit jullie verhalen haal is het woordje STRESS. Ik denk dat de oorzaak is van heel veel lichamelijke problemen.
Mijn huisarts stuurt mij naar allerlei onderzoeken toe waar iedere keer niets uitkomt. Terwijl ze nooit echt naar mijn klachten luistert. Sinds mijn burn-out ben ik heel stressgevoelig terwijl ik voorheen heel veel kon hebben.
In het boek uitgeblu(t)st van dokter (huisarts) Luc wachtelaer heb ik veel informatie gekregen die veel dingen voor duidelijk maakte.
Weet niet of iemand hier iets mee kan maar ben wel overtuigd dat je zelf naar een oplossing moet zoeken.. zelf haal ik veel steun uit boeken en dit forum.
Succes met jullie herstel.
Groet Aswin

Dank je.......zal eens googelen op dat boek......hahaha.......internet is toch ergens goed voor.

Oh ik herken ook heel erg van die slappe armen en benen, voel t soms ook een beetje in m’n kaken. Ik was me lam geschrokken als hypochonder dacht ik gelijk het ergste. Het is bij mij begonnen toen ik last van angst en paniek kreeg. Het is daar dus eigenlijk inherent aan. Als ik ergens sta, dan komt de paniek op en de slappe benen (raar eng gevoel inderdaad) en dan ben ik bang door m’n benen te zakken en moet ik gauw naar huis. Vind t zo naar! Beheerst bijna m’n leven. Maar wel fijn te lezen dat ik niet de enige ben. Sterkte iedereen

Anoniem.....jij ook heel veel sterkte..........en is inderdaad fijn om te lezen dat de klachten die aanwezig zijn bij meerdere mensen voor komt .......dat maakt je toch weer iets sterker in deze hele vervelende periode.

Herken dit ook heel erg. Zware, vermoeide benen, alsof er 100 kg lood aan hangt. En dan word ik er ook bang van. Maar.pas geleden, ik voelde me aardig, gebeurde er iets met onze hond waar ik bang van werd. En in 1 keer, slappe benen, heel erg! En toen dacht ik, ja, het is dus echt stress gerelateerd.

Hi Belle,

Dit heb ik ook. Ook een branderig gevoel in mijn neus en onderin mijn keel. Herkenbaar dus

Hi Belle,
Hoe is het nu met je? Ik heb precies dezelfde klachten.

Hoi Agnes,

Helaas niet veel beter...de klachten zijn er nog steeds. Uit lichamelijke onderzoeken komt niets, dus dan wordt het op het hoopje stress gegooid

Groeten,
Belle

Hi Belle,

Vervelend dat je nog last hebt! Wat zijn jouw klachten precies? Heb jij het idee dat het met stress te maken heeft? Lastig hè als artsen je ook niet verder kunnen helpen. Sterkte!

Bij mij heb ik het gevoel of mijn hele slokdarm is geïrriteerd en heb ook extra slijm/zure smaak. Omdat maagzuurremmers niet helpen komt het bij mij miss eerder door te weinig maagzuur, want door stress/burn-out wordt eerder je spijsvertering platgelegd. Maar ik weet het ook niet.

Liefs, Agnes

Hallo,

Ik ben vanaf half maart ook afgebouwd van Escitalopram van 10 mg naar 5 mg naar stoppen.

Ik heb met name 4 weken lang extreme hoofdpijn ervaren, en de zogeheten brain zaps.

Aangezien ik inmiddels nog dieper in mijn burn-out ben beland, ben ik 2 weken geleden toch weer begonnen met opnieuw opbouwen, en weer last van veel bijwerkingen.

Ik heb nu de keus gemaakt om het te blijven gebruiken, net zo lang tot ik minstens een jaar hersteld ben van mijn burn-out. En mocht ik daarna weer terugvallen, blijf ik het gewoon gebruiken, dan is het niet anders….

Ben jij al wel helemaal hersteld van je burn-out dan? En welke bijwerkingen bleef jij op de langere termijn ervaren?

Bij mij was dit met name veel zweten en veel gapen.

Succes en sterkte!

Hallo A,

Ik ben nog steeds niet hersteld van mijn burnout helaas. Mijn klachten waren met name veel darmklachten, niet meer klaar kunnen komen, onrust in mijn lijf en oorsuizen. Door de ad werden mijn klachten steeds erger. Ik werd hierop geattendeerd door een huisarts in opleiding terwijl mijn eigen huisarts alleen maar wilde ophogen. Ben me toen eens gaan inlezen en blijkt dat heel veel mensen bijwerkingen hebben van ad en daardoor juist niet uit hun depressie of burnout komen.

De ontwenningsverschijnselen kunnen helaas lang aanhouden waardoor je denkt dat je depressie of burnout nog erger terug is gekomen.

Ik heb zelf jaren lang 60 tot 80 uur per week gewerkt en zelfs toen ik me ziek gemeld had bleef ik 2 uur doorwerken. Toen ik na 10 maanden op 7 uur per dag zat helemaal ingeklapt. Ik had dus mijn burnout nog erger gemaakt. Bedrijf van 0 opgebouwd tot enorm succesvol en profitabel, 25 jaar gewerkt alsof het bedrijf van mij was en toen een mes in de rug waardoor ik nog dieper terug viel.

Excuses voor de spelfouten. Ik had de tekst wat beter moeten controleren.

Ik herken nagenoeg alles wat je benoemt, met name de extreme overprikkeling, hersenmist, dwangmatig piekeren en bij mij extreme hoofdpijn zijn dagelijkse kost.

Verder wandel ik ook veel, en zoek wat afleiding met lezen/puzzelen/muziek etc.

Welke AD gebruik jij? En wat bedoel je met professionele dagbesteding met lotgenoten? Dit forum, of zit je bij een speciale groep of iets dergelijks?

Succes met deze hel in elk geval, komt uiteindelijk weer goed zegt men….

Adrenaline junkie... stond altijd aan. Heftig werk, hard sporten en in de vakanties nog meer sporten. Gevolg altijd aan staan. Het lichaam en geest kent alleen die toestand. Rust, yoga en rust.. het lichaam moet hieraan wennen. Het is niet altijd actie of gevaar. Stresssysteem moet hier aan wennen.

Voel mij ook eenzaam omdat ik zoals velen de energie vaak ontbeer om iets te ondernemen.

Ben erg benieuwd ook naar die burnout lotgenoten groep waar jij t over hebt. Lijkt mij ook erg fijn. Dankjewel voor je bijdrage, we komen uit deze hel. Vast en zeker !!!!

Hoi Cactus,

Het is alsof ik mijn eigen verhaal terug lees, ik ben ook in mei uitgevallen, vervolgens samen met een psycholoog best ver weer gekomen en uiteindelijk begin dit jaar vanwege omstandigheden enorm gezakt met alles wat je beschrijft van dien. Ik ben erg benieuwd wat voor begeleiding je krijgt en wat voor soort therapie. Ik ben afgelopen maandag beginnen aan citolapram aangezien ik de laatste 2 weken steeds vaker somberheid ervaarde en ik op sommige momenten niet tot minder kon genieten (iets was ik daarvoor nog wel heel sterk kon en goed kon oproepen), ik heb nu angst om depressief te worden en rare gedachtes te krijgen, ik ben en heb het nog niet maar heb wel paar slechte momenten achter de rug afgelopen tijden. Ik twijfel toch om met de citolapram weer te stoppen, ik reageer enorm heftig op de bijwerkingen (ik ben ook zeer gevoelig en gebruik nooit medicatie of dergelijke, als ik het wel al deed was een halve paracetamol al voldoende voor mij vroeger), spanningen angsten en alle andere bijwerkingen zijn enorm aanwezig evenals de slapeloosheid waar ik al aan leed de laatste weken. Benieuwd naar jouw traject!

Gr

Goedemorgen allen,

Arjan, Ik slik behalve Lorenzepam ook
Duloxetine als AD. 2x 30 mg per dag.

De Dagbesteding (heet ADB) gaat van Parnassia uit. 6 tot 8 weken, 2x per week, bij elkaar met lotgenoten en enkele begeleiders. Geeft inzicht, ergens ook ontspanning, maar ook confronterend.
Ik ervaar het als prettig. Het doorbreekt de eenzaamheid en de daaraan gekoppelde angst.

Het ADB is een vervolg op het IBT uit Zaandam die me 6 weken goed hebben ondersteund vanaf het moment dat ik brak en niet meer verder wilde leven.

Beide instanties zijn dus crisisbegeleiding.
Over een week of 5 stopt de ADB voor mij. Langer kan ook niet. Ondertussen wel in behandeling bij een psycholoog en iemand die lichaamsbewustziijn coach.

Zodra de ADB afgerond is of stopt dan denk ik erover om gebruikt te maken van Reakt. Dat zijn centra waar je onder de mensen bent en kan tekenen, schilderen, muziek maken, filmpje kijken, zwemmen, enz. Wat je eigenlijk wilt. Ik ga volgende week bellen/horen hoe rustig het daar is en of ik me met een paar anderen bv af kan zonderen om rustig te tekenen of iets in alle rust te doen.



Dat voorkomt eenzaamheid en het eeuwige gepieker (door de cortisol weliswaar). Aanspraak en afleiding kan daar zeker gegeven worden.

Hi Eric,
Dat op adrenaline leven is zo herkenbaar.
Duiken (ook buiten NL), (ver) motorrijden, (verre) reizen, voormalige oorlogsgebieden in Europa bezoeken.

Nooit ook halve kracht werken of leven.
Altijd boven in willen zitten, omdat het kon en omdat ik zelf wou.

Daardoor is de innerlijke dimmer vastgelopen. Waarbij de onrust in het verleden me/ons overal bracht, daar staat het opgebrande lijf nu nog van in de overdrive. Maar dan in overprikkelde, ontregelde en uitgeputte toestand.

Covid was het laatste scheutje water in de bekende emmer.

Check voor de ADB en Reakt het antwoord dat ik naar Arjan had gestuurd.

Ook jij veel sterkte. Het komt goed. Bijna 20 jaar geleden was ik ook goed hersteld na een zware burnout. Dat gaat nu ook wel lukken ondanks dat het allemachtig zwaar is.
tof werk als zzp'r...Eruit halen wat erin zit.

Welke professionele dagbesteding heb je dan En waar ?

Hi A,
Zie de antwoorden op je vraag ik de vorige reacties in dit verhaal.

Gaat om ADB en Reakt. ADB is crisisbegeleiding van 6 tot 8 weken.
Reakt is een instantie waaraan dagbesteding is verbonden.

Dan kun je bv alvast wennen om in de maatschappij terug te keren, maar ook zeker om met mensen of gelijkgestemden aldaar in kontakt te komen. Er zijn best veel opties bij hun. Tekenen, schaken, muziek maken, wandelen, enz.

Ik lees zojuist een stukje op site : kak, ik heb een burnout.

307: Waarom je niet altijd naar je lichaam moet luisteren (en rusten soms eng kan zijn)

Fijn om te lezen !! Mijn aandacht wil ik t liefst richten op kwalitatief rusten, rusten en rusten !! Veel te weinig aandacht aan besteed. Now is the time...

Hoi Cactus,
Alles heel herkenbaar. Ik zit al 1,5 jaar in burnout. Hele forse spierspanning en veel pijnklachten. Pijn in kaken, nek, schouders en rug. Slecht slapen etc. Sta ook de hele dag aan terwijl ik toch echt rustig aan doe. Veel wandelen, beetje lezen, boodschap doen, koken. Heel veel thuis want, zoals jij zo treffend schreef, daar is het veilig en geen prikkels. Als er iemand op bezoek komt ben ik daarna weer doodmoe. Ik zeg altijd: ik heb nu geen leven om straks weer een leven te hebben. Maar het is idd een zware beproeving, her gaat bij mij ook heel traag. Mijn 1e terugval al achter de rug.
Maar kan nog wel genieten van kleine dingen, bv fietstochtje met mijn man, terrasje pakken etc. Maar je moet jezelf voortdurend begrenzen, dat ben ik zoooo zat, nog afgezien van de pijn door spierspanning waar ik elke dag mee moet dealen....
Geloof houden dat ik werk aan herstel en beter word houdt mij op de been. Zit nu in ieder geval niet meer in een neerwaartse spiraal en snap nu hoe mijn lijf werkt.
C.

Hoi cactus
Vraagje
Hoe bevallen jouw. De medicijnen? Last van bijwerkingen?
Hoe weet je trouwens zo zeker dat je weer hersteld?
Groet
Eddy

Hi Eddy,
Ik slik 2x 30 mg duloxetine en Loranzepam tegen de scherpere randjes bij de sterke overprikkeling.

De burnout waar ik nu in verkeer is de derde keer. Van de vorige 2 goed hersteld. Bij de allereerste keer dacht ik nooit (meer) te herstellen. Zo akelig, zo mensonterend. En toch ging het over.

Ook deze x gaat het voorbij. Wanneer? Geen idee. Half jaar nog? Een jaar? Niet aftellen is m'n devies. En soms zijn de dagen inktzwart. Laat daar geen twijfel over zijn.

Dezelfde valkuilen waadoor ik hier in terecht ben gekomen na het herstel dichtstorten. Er zal meer rust moeten komen, vaker down to earth, meer naar mijn lijf luisteren.

Hoi Eddy,
Verder geen vervelende bijwerkingen van de medicijnen. Door de Loranzepam heb ik een redelijk goede nachtrust.

Groet,

Cactus

Ik heb ook inktzwarte dagen..zenuwstelsel over de zeik..voelt alsof het nooit overgaat.
Wat een hel. Kan wel janken, schreeuwen.
Zit ook wel te denken aan medicijnen ter ondersteuning. Zit er zeven maanden in.
Geen gevoel van vooruitgang
Au

Cactus wat merk jij van de anti dep. Waar helpt het bij?
Groet
Eddy

Hoi Eddy,
Duloxetine 30 mg van het merk Pensa.

Het bevordert de heropname van serotonine. Het stofje in/voor de hersenen waar we ons prettig bij voelen.

Ik merkte toen echt wel verschil dat ik er toen 'vrediger' van werd. Meer de oude ik.

Anderzijds kan ik sinds die burnout niet meer zonder. Tig keer geprobeerd af te bouwen. Maar er is met die BO toen iets beschadigd, maar ik kan er prima mee leven het te moeten slikken.

Het was verstandiger geweest als ik destijds gelijk was begonnen met het slikken ipv ertegen te vechten dat ik geen burnout had. Wellicht dat dat een fysiologisch proces voorgoed ontregeld heeft.

Na de BO van toen gewoon weer de energieke enthousiaste oude ik geworden.

Eddy,
De anti-depressiva gaf toen ook wat energie. Een boostertje naar herstel.

Cactus helpt het tegen onrust of ook andere dingen?
Wel bizar dat je nu. Je derde burnout hebt. Ik heb nu mijn tweede. Had het liever bij een gehouden. Zit 22 jaar tussen..
Eerste zonder medicijnen doorheen gekomen. Nu ben ik bang dat het een te zware is. Klotezooi.

Groet eddy

Hi Eddy,
De eerste BO kwam na een paar jaar 'gewoon' doorwerken met de ziekte van Pfeiffer en lekkende darmen. Eigen bedrijfje, huis gekocht en doorbijten maar. Met sporten vroeger ook zo vaak af moeten zien, dus nu ook niet bij de pakken neerzitten. En nog eens veel werk verzetten ook nog. Herstellen komt vanzelf wel. Tuurlijk....

Dan is op een gegeven moment de koek op. Ben van alledrie de klachten goed hersteld, hoewel ik bepaalde voeding beter achterwege kan laten.

De tweede burnout was 4 jaar later tijdens een pittige scheiding. Die duurde een maand of vijf en ook daar goed van hersteld. Deze was veel minder heftig dan de eerste keer. Noem het maar de light-versie. Maar echt wel uitgeput.

Inmiddels had ik wel door welke signalen of alarmbellen af gingen als ik weer teveel hooi op de vork nam. Met name kwamen de geluiden dan harder binnen en wist ik bijtijds op de rem te trappen.

Deze keer is de BO anders. Althans de eerste waarschuwingen waren sowieso anders. Zeker geen overprikkeling van geluiden. 6 Weken covid gehad en kreeg daarna vreemde onherkenbare klachten.
Het werk stapelde zich op en ik maakte vele uren. Ik hou van mijn werk. En dat ging eigenlijk best ok. Maar de vage klachten namen in 2.5 maand rap toe. Hartkloppingen en een heel raar huilerig gevoel in rug en benen. Ik dacht dat het nog met long-covid te maken had.

Want immers kwamen er geen geluiden of prikkels hard binnen. Ik werd toch slapper en slapper. En toen was weer de koek weer op. Pas nadat ik noodgedwongen gestopt was met werken kwamen 2 weken later de prikkels wél keihard binnen. Ik begreep wel dat het een BO was, maar die extreme overprikkeling was voor mij nieuw. Het 'aanstaan' dus. En dan nog de uitputting die daar uit voortkomt.

Dezelfde hel als bij de eerste BO, maar ik wordt nu meer op het zenuwstelsel gepakt. Voel me veel kwetsbaarder, fragieler, jankeriger en vaker verdrietig dan de eerste 2 BO's. Voel me afwezig in de buitenwereld. Vaak ook angstig, haast neurotisch. Toch veel minder zware en doffe hoofdpijnen dan de eerste x.
Ieder geluid komt vaak hard binnen en sommige momenten ook weer niet. Vaker wel dan niet trouwens.

Verder een prima leven voor deze BO. Echter de signalen van de BO onderschat en altijd aangestaan met werk, duiken, motorrijden, fotograferen, reizen, enz.

3x Is scheepsrecht. Jezus, hoe stom kon ik toch wezen. ;-) Na mijn herstel moeten er structureel dingen gaan veranderen in mijn leven. Vaker down to earth. Weer aandacht krijgen voor het kleine. Balans. Vaker genieten van de eenvoudige dingen. Meer berusting.

Over een tijdje hoop ik een soort plan te maken over hoe mijn weken eruit gaan zien. Of maanden eigenlijk. Vaker naar de sauna, langer met de hond in de natuur wandelen, langer op een terras aan zee blijven hangen. Meer quality-time zonder adrenaline-pieken. Meer musea bezoeken, lol in het eenvoudige vinden,
meer grenzen stellen en vaker socializen.

Dat moet lukken met een waakzame vernieuwde instelling.

Natuur en de zee is wel lekker
Ik heb dat niet echt in de buurt..
Hoe lang duurde de eerste burnout.
Ik heb trouwens ook die angsten en totaal uit balans zijn. Ook neurotisch. Zit ook te denken aan medicijnen..
Snap niet hoe je in de ellende kan terecht komen.bij mij langzaam ontstaan vanuit prive situatie en na stoppen met alcohol.
Nu lijkt het wel alsof je er nooit meer uit komt.
Wat een rotgevoel als je lichaam de regie over heeft genomen.
Ik vind het zo onrechtvaardig in mijn geval. Ik stond altijd klaar voor iedereen.wat een enge ziekte. Ben zo bang cactus.

Cactus.
Moet jij alles alleen doen of heb je ook e n partner?
Voel je je niet enorm eenzaam? Wanhopig?
Wanneer de keuze gemaakt voor anti dep?
Of gebruikte je die al?
Wanneer merkte jij met je eerste burnout herstel?
Wat voelde je. Merk je dan de eigen persoon in rust weer terugkeren?
Hoe voelt zoiets? Ben zo benieuwd? Ik droom van dat moment.
Al ben ik als de dood dat dat moment er niet meer van gaat komen.