Burnout - forum lotgenoten

Ik heb er ook veel last van. Bij mij komt het vaak vanuit m'n nek volgens mij. Ik doe rek/strekoefeningen, yoga, zorg dat ik goed rechtop zit en zorg dat ik niet te lang met hoofd voorover zit (zoals bij lezen, kleuren, op telefoon scrollen). Dat helpt een beetje.

Hi Eva, dit idee heb ik ook. Ik had 5 weken terug ook echt een draai duizeling aanval (echt dronken idee) en toen moest ik echt in bed. Een spier in m’n nek stond super stijf en die masseerde ik en toen was het zo goed als weg. Maar een licht onvast gevoel heb ik over de dag heen helaas wel. Gelukkig niet constant. Hoop dat het ooit ophoudt.

Ik heb er ook veel last van. Bij mij komt het vaak vanuit m'n nek volgens mij. Ik doe rek/strekoefeningen, yoga, zorg dat ik goed rechtop zit en zorg dat ik niet te lang met hoofd voorover zit (zoals bij lezen, kleuren, op telefoon scrollen). Dat helpt een beetje.

Gek, datn reactie van gister vandaag weer geplaatst is?

Anyway, ik heb soms idd ook aanvallen van echte draaiduzeligheid maar niet vaak. Meestal is het een soort dizzy, dronken gevoel, gepaard met lichte misselijkheid en soms stevige hoofdpijn. En soms ook stijve spieren overal. Ik hoop ook dat 't ooit overgaat, want dit is een van de grootste beperkende factoren. Ik krijg er ook meer last van na veel (lees: iets meer) prikkels, sociale dingen, met mensen praten. Ik heb het ook niet continue, maar dagen dat ik er helemaal geen last van heb zijn zeldzaam. Ik ben nu 7 mnd onderweg. Jij? Ik begin het wel frusterend te vinden, maar me er druk om maken helpt natuurlijk echt niet.

Dit herken ik ja. Dat dronken gevoel dat omschrijf ik vaak beetje als onstabiel/onvast staan op mijn benen. Het overvalt mij soms. Soms inderdaad niet eens aanwezig en dan weer een dag wat erger. Staat inderdaad ook echt in verband met hoe je je voelt en prikkels l. Heb het bijvoorbeeld in drukke winkels vaak nog meer dan thuis. Thuis soms ook maar vaak met stilstaan oid. En wat je zegt; dit is het meest beperkende en frustrerende van alles zowat. Ik ook trouwens echt 7 maanden onderweg! Het is echt vreselijk. Ben nu ook pas moeder geworden en juist voor haar wil ik zo normaal mogelijk zijn om van alles te genieten en te kunnen doen.

Ik moet ook zeggen; als ik het voel uit het niets, merk ik ook in mijn lijf direct een angstsensatie opkomen. Dat werkt inderdaad al helemaal niet mee. Soms dacht ik ook echt dat ik ernstig ziek was, puur omdat je soms niet weet wat je ermee aanmoet omdat het iets is wat je niet kan zien en niet makkelijk weet waar het vandaan komt. Maar hier op het forum zijn er zoveel mensen met deze klacht. Bizar eigenlijk!

Gek, datn reactie van gister vandaag weer geplaatst is?

Anyway, ik heb soms idd ook aanvallen van echte draaiduzeligheid maar niet vaak. Meestal is het een soort dizzy, dronken gevoel, gepaard met lichte misselijkheid en soms stevige hoofdpijn. En soms ook stijve spieren overal. Ik hoop ook dat 't ooit overgaat, want dit is een van de grootste beperkende factoren. Ik krijg er ook meer last van na veel (lees: iets meer) prikkels, sociale dingen, met mensen praten. Ik heb het ook niet continue, maar dagen dat ik er helemaal geen last van heb zijn zeldzaam. Ik ben nu 7 mnd onderweg. Jij? Ik begin het wel frusterend te vinden, maar me er druk om maken helpt natuurlijk echt niet.

Kan te maken hebben met spanning in je lijf. Ik heb hetzelfde gehad, had niets eens meer in de gaten dat ik nooit gaap. Zo gespannen. Ik doe ademhalingsoefeningen om mijn middenrif te ontspannen. Ademen met je middenrif, je ademhalingsspier. Ik gebruik daar onder andere de app Breath voor, doe yoga.
Dat stukje gaat beter bij mij, is vooruitgang.

Sterkte, we komen er wel

Misschien ben je aan het tanden knarsen/kaakklemmen door spanning? Daarmee blokkeer je een beetje je gehemelte/keel.

Kan wel gapen , bij mij trilt het onder m’n lever kan daardoor niet slapen , moest hier enorm van kokhalzen in het begin , bepaalde zenuwen zijn van de leg denk ik zit 8 maanden in m’n burn out

Dit hoort typisch bij chronische hyperventilatie, waar veel mensen met een burn-out volgens mij ook last van hebben. Ik heb dit heel regelmatig. Ook veel moeten zuchten en het gevoel hebben niet diep genoeg adem te kunnen halen. En inderdaad willen gapen maar het laatste stukje net niet redden, zo voelt het. Super vervelend

Heel herkenbaar. Je krijgt dan een soort dof raar vol gevoel in je hoofd alsof je hoofd volloopt met iets. De wereld wordt raar je wordt afwezig enz. En dat duizelig is herkenbaar. Het is niet duizelig van ik zie alles draaien maar meer duizelig in je hoofd ofzo heel raar iets.

Ik heb al jaren last van dezelfde klachten, soms heb ik betere periodes, maar het komt altijd terug en blijft altijd in mijn hoofd dwalen. Sinds een week zit ik op het spoor van PPPD. Misschien herken jij je daar ook in en heb je er wat aan. Ik ga er binnenkort maar eens voor naar de huisarts, hopelijk voor een doorverwijzing voor vervolgonderzoek.

Heb je ook last van spiertrekkingen?

Heel herkenbaar! Overvalt me meestal opeens, als iets blijkbaar teveel is. Meestal is het dan na een nacht slapen over, soms ook niet. Een enkele keer word ik er spontaan mee wakker (maar dan is het we meer echt draaiduizeligheid). Mijn vriendinnen zien het inmiddels ook aan me, zeggen 'je gaat weer uit'. Duizeligheid zonder dat alles draait maar wel met vage misselijkheid erbij, vaak ook hoofdpijn, nekpijn, moe, alsof ik dingen niet meer scherp zie. Het voelt ook alsof m'n hoofd 'uit' gaat. Ik moet dan ook echt meteen naar huis want ga me snel alleen maar beroerder voelen.

@ Steve: af en toe ook spiertrekkingen, met name in periodes dat ik meer gespannen ben. Moet zeggen dat het momenteel eigenlijk heel goed gaat met mijn klachten. Ik ervaar stukken minder angstgevoelens en wellicht daardoor ook veel minder klachten in mijn hoofd. Kan drukte ook veel beter handelen. Ik denk dat alle interventies die ik de afgelopen maanden toepas zijn vruchten beginnen af te werpen. (Yoga, Psycholoog, orthomolucair therapeut, werk op een laag pitje, wellicht de start van het lenteseizoen).. merk zelfs dat ik tijdens werk weer beter kan concentreren en weer scherper ben in mijn hoofd!

Dag S,

Ik kreeg 8 maanden na de start van mijn burnout een voorhoofdholteontsteking. Dit heeft geleid tot een terugval. Maar uiteraard is het voor iedereen anders. Ik was erg ziek maar als je een lichte griep krijgt kunnen de gevolgen veel minder heftig zijn. Rustig aan doen en meer kun je niet doen. Sterkte!

Ik heb sins gister een zware griep en enorme spierpijn, zorgt altijd wel voor een kleine terugval tenmiste ik heb et ook toen ik 8 maanden in me burnout zat corona gehad.. duurde 2 tot 3 weken dat me energie weer et zelfde werd als voor de griep. Maar je hersteld gewoon weer verder na mijn ervaring.

Goed om te weten! Dank voor jullie reacties.

Ik ben juist even helemaal van m'n klachten af als ik ziek ben. Misschien dat het gevoel van even echt helemaal niets hoeven me rust geeft.

Hier niet in een burnout (5 jaar geleden wel), maar in een erge disbalans door antidepressiva waar ik 8 weken geleden mee startte (en stopte na 3 dagen vanwege hevige angst en paniek). Dit om PMS (wat heftiger leek te worden, achteraf gezien wss door stress oid) en een restje angstklachten aan te pakken vanuit mijn burnout destijds. Bijv ik had nog spanning als ik een kerstborrel of bruiloft in het verschiet had. Verder echt een goed leven, dus achteraf gezien zo'n zonde dat ik daarmee startte. Op een of andere manier zijn die pillen een grote trigger geweest bij mij om me volledig uit balans te brengen. Symptomen komen veelal overeen met burnout overigens, vandaar dat ik toch even antwoord.

Sinds een paar dagen ook griep. Begon met wat pijn op de borst en veel zweten snachts. Dus ik dacht 'Wat zijn deze klachten nou weer? Nog meer gedoe?? Het gaat echt nooit meer over!' Maar inmiddels weet ik dat het griep is. Koorts en hoest de longen uit mijn lijf. Mijn slaap ging steeds wat beter, maar nu weer wat meer terug bij af. Ik was meteen bang voor een terugval naar de situatie zo'n 8 weken geleden.

Gek genoeg gaf het me ook een soort van rust (ondanks de usual huilbuien en paniekgedachten die ik nog wel steeds heb op de dag). Mijn psycholoog gaf gister ook aan 'vertrouw echt op je lichaam'. Het voelt zo dubbel op nu met deze situaties tegelijk, maar ik probeer ook echt realistisch te denken dat ook deze griep echt voorbij gaat en ik dan verder kan met mijn herstel (bijv een halfuurtje joggen).

Hopelijk voor iedereen een oppepper: je gaat er echt uitkomen. Daar probeer ik mijzelf ook aan te herinneren. Want 5 jaar geleden kwam ik er ook uit. En ik had zo'n vrijer gevoel. Heerlijk om grenzen te kunnen stellen, nee te zeggen, geen volle agenda's meer, emoties niet te hoeven maskeren etc. Ik gun dit echt iedereen!

En het grappige is dat ik mezelf steeds laat overspoelen in gedachtes als 'dit komt nooit meer goed! Wat als.. wat als..'. Dit gebeurt echt als mijn lichaam weer in die volledige adrenaline stand gaat en ik het niet even kan uitzetten. Zo'n naar gevoel. Echt van die angstaanvallen. Vast herkenbaar voor velen hier.

Kortom, geen idee waarom ik er zo'n lang verhaal van heb gemaakt maar als iemand dit leest en die voelt zich soms echt verloren en wanhopig: het komt goed! En als je ziek wordt tijdens je burnout of ander soort crisis: ook hier kom je uit!

Ik herken wat s. Zegt. Heb een insult gehad en in burnout beland. herstel 8 mnd. Nu griep, direct extreme paniek en angst. Ik ben zo bang voor een terugval, maar hoop nu eigenlijk dat ik me na de griep beter voel en alles verdwijnt?

Ik herken wat s. Zegt. Heb een insult gehad en in burnout beland. herstel 8 mnd. Nu griep, direct extreme paniek en angst. Ik ben zo bang voor een terugval, maar hoop nu eigenlijk dat ik me na de griep beter voel en alles verdwijnt?

Ik heb dit ook meegemaakt. Ik ervaar het alsof ik altijd maar half heb geleefd. Het is heel heftig om doorheen te gaan en het lijkt alsof ik niet meer weet wie ik ben. Het lastige is dat je nergens meer aan vast kunt houden. Want er is niets meer normaal. ER is geen plezier meer en er is overal angst en mensen met korte lontjes. Wat een bizarre tijd is dit. Een afschuwelijk verleden en geen toekomstperspectief omdat mijn lichamelijke integriteit opnieuw geschonden wordt. Nu door een overheid.

Bedankt voor je bericht! Doet me goed. Samen komen we er uit!

1,5 jr in burnout. Elke dag wandelen met de hond (30-45 min). Pilates (1 of 2 x per week). Lezen, rusten op bed of bank, huishoudelijke klusjes, boodschapje op de fiets. Op de fiets naar de bieb. Nieuw recept uitproberen. Heel af en toe lunchen met vriendin (kost veel energie, snel overprikkeld)
Kortom, een leven als n bejaarde 😭.
C.

Hey! Dankjewel om jouw verhaal hier te delen, ik herkende er veel van mijn eigen proces in. Ik was 24 en studeerde aan de universiteit toen ik in een burn out terecht kwam en ben net als jij nu ook 9 maanden aan het herstellen. Ik heb ook veel nagedacht over hoe ik ooit weer zou kunnen gaan studeren zonder weer onder deze druk en stress te bezwijken. Ik weet niet of dat voor jou ook zo aanvoelt maar ik denk dat je jezelf heel erg goed leert kennen in zo'n zware burn out, je herkent sneller je symptomen die je krijgt van stress die je vroeger misschien niet herkent zou hebben en waarbij je nu de tools hebt geleerd en ervaren om er op in te spelen en zo dus een 2de burn out kunt voorkomen. Dus vooral heel goed naar je lichaam en grenzen luisteren en hier mee om leren gaan zodat je ook optijd kunt ingrijpen moest het nodig zijn. En genoeg tijd nemen voor jezelf en dingen waar je veel energie uithaalt naast je studie later lijkt me belangrijk, om af en toe wat afstand te kunnen nemen van je studie. Ik weet niet of je hier iets aan hebt maar dacht dat het misschien wel fijn was om een reactie te krijgen van iemand die ook vrij jong is en aan het herstellen is van een burn out. Veel sterkte nog met je herstelproces!

Hi Kristel,

Klinkt als een bekend verhaal. Heb je wel dat je vorderingen hebt gemaakt tov in de beginfase? Ik probeer zelf soms terug te kijken en te bedenken dat ik al veel heb overwonnen. Restklachten kunnen een tijd duren en het ligt er ook aan hoe je omgaat met je bo en hoelang je erover hebt gedaan om de bo op te bouwen. Ik heb zelf heel veel moeite met acceptatie en denk vaak nog dat ik wat ernstigs mankeer. Iets wat het herstel niet bevorderd. Wellicht heb jij dat soort gedachtes ook, waardoor je in de viceuze cirkel blijft. Heb je hulp? Verder hoor ik van mensen die het zelf hebben meegemaakt en zijn hersteld dat het echt heel lang kan duren en veel tijd nodig heeft. Een jaar bo is nog niet zo lang hoor en we hebben in NL een goed vangnet. Hou je daar ook maar aan vast en neem de tijd!

Hi Eef, ik heb dit dus ook, Ik ben 39 jaar, maar nog niet in de overgang.

Ik zit nu 6 maanden in mijn burn-out. Mijn oor thermometer ligt sinds mijn burn-out eigenlijk altijd in de buurt, ik denk vaak dat ik koorts heb, maar dan heb ik net 37 graden of eronder.

Soms zit ik in de avond met gloeiende wangen op de bank, en tijdens het werk (ik werk nu 16 uur) zit ik ook vaak met gloeiende wangen mijn werk te doen. De kachel is dan uit en het raam een stukje open.

Ik heb er ook meer last van na een drukke dag of visite thuis, ik denk dat het lichaam reageert op overprikkeling o.i.d.
Ik heb het ook wel eens als ik op zaterdagochtend naar de markt ga, maar dan bijv. na 10 min weer wegga omdat ik het nog helemaal niet trek.

Tijdens mijn menstruatie lijkt het ook allemaal erger (ik gebruik geen anticonceptie meer), heb jij dit ook?

Hoi Suus,

Ja ik heb het ook erger tijdens de menstruatie. Ik ben dan ook veel onrustiger dan normaal.
Ik meet mijn temperatuur niet heel vaak, dit durf ik eigenlijk bijna nooit. Ben veel te bang dat ik dan toch hoge koorts heb.

Ik hoop dat die opvliegers snel een keer ophouden want ik word er zo onrustig van.

Ja door stress kunnen je darmen heel gevoelig zijn heb ik ook last van ik probeer me te ontspannen wel moeilijk

Hoi Suus,
Ik heb dit dus ook. Zeker een jaar of 1,5 al. Gloeiende wangen en denken dat ik koorts heb. Dit is niet zo.. zelf ben ik 36 en heb gewoon een perfecte cyclus. Werkelijk geen idee wat het is maar ik word er vaak wel "angstig" van. Soms pak ik een handdoekje die ik nat maak met koud water om enigszins een beetje te koelen. Ben benieuwd of meer hier last van hebben!

Hoi Suus,

Ik heb een natuurlijke cyclus en ook regelmatig. Ik wil ook liever die troep niet in mijn lijf, in het verleden wel de pil geslikt maar ik werd daar juist heel onrustig van.

Ik heb ook regelmatig last van erg koude handen en voeten, heb jij dit ook? Ik sport verder niet maar wil hier wel mee gaan beginnen. Misschien dat dit ook helpt tegen de warmte aanvallen.

Hoi Suus, burnout zorgt voor onregeling autonome zenuwstelsel zoals ook je thermostaat. Ik zit ook in n zware burnout... met paniek.. ben denk ik door de overgang en heb ook weer hitte aanvallen.. bij stress of overgang rust naar actie. Als je schrikt... kan je dat ook wel ns gemerkt hebben. Effe een hiite aanval. Jouw en mijn zenuwstelsel moet weer tot rust komen... en dus niet op tilt slaan bij overprikkeling... kan van alles zijn. Ps geldt ook bij mannen. Hou je taai
. Moet ik ook doen

@Eef
Ik krijg het vaak in de avond koud na zo'n 'gloei-aanval'. Ik ga meestal gloeien na het avondeten en een uurtje later krijg ik het koud en trek ik maar weer snel een trui aan. In de nachten vaak weer zweten... soms word ik wakker onder een natte/klamme deken.
En gloeien op werk is eigenlijk ook een vast patroon, ik denk zenuwen. Als ik weer naar huis ga, voel ik me weer beter.

@Cher
Ik word er ook snel angstig van, maar de laatste tijd negeer ik het wat meer wetende dat het toch weer weggaat.

Ik kom wel steeds vaker tot de conclusie dat ons lijf helemaal ontregeld is. Ik kan bijvoorbeeld nog steeds niet tegen harde geluiden (bijv. reclames op tv, of hard pratende mensen), concentratie is nog moeizaam, en ben gewoon nog snel moe.
Het moet allemaal slijten ben ik bang.

Ja dit heb ik ook. Ik ben hiervoor naar de fysiotherapeut gegaan en dat maakte het iets beter. Zal wel spanning zijn of een verkeerde houding door verkrampt te zitten. Ik heb bij Bol.com een massagegun gekocht, elke dag even 15 min dat apparaat erop en dat scheelt echt.

Dit heb ik ook! Ontzettend herkenbaar!!! Je denkt bijna dat het iets lichamelijks is. En ergens is het dat ook, want ons lichaam gaat op de rem voor ons. Ik heb niet echt een tip ik wordt ook gek als ik het heb. Wie heeft wel tips of kan zijn ervaringen delen?
Samen staan we sterk toch?

Herken alles en dit was op mijn dieptepunt ook zo.
Wellicht kan je je echt een keer uitgebreid laten onderzoeken bij een cardioloog..kan je uit ervaring vertellen dat zelfs dat niet volledig geruststelt, maar je kan je lichaam wel leren kennen. Dus je gaat steeds meer snappen wat voor enge sensaties je echt uit paniek kunt krijgen.
Daarnaast kan je kijken of emdr voor de paniekaanvallen bij jou aansluit.
Ik heb er goede ervaringen mee

Hoi Natasja,

Ik ben inderdaad naar een cardioloog geweest en alles was prima. Maar zoals je zegt zelfs dat stelt niet gerust. Als het aan mij lag had ik al 80x bloed geprikt, hersenscans gehad enz. Dat kan gewoon niet maar ja. Had jij ook last van een gek dof hoofd alsof je er niet ben ofzo helemaal afwezig raar wazig gevoel?

Ik herken mij zo in jullie verhalen. Vreselijk is het.
Ik heb ook een soort dof raar gevoel in mijn linkeroor. Beetje alsof er water in zit en dat niet constant, maar af en toe van die korte momentjes. Ik heb hier nog niemand over zien schrijven. Wie heeft dit ook?

Oooh bah alles is zo herkenbaar
Dat met me oor heb ik ook wordt door weer angstig van
Heb de kno arts al bezocht je raad het al niks te vinden

Absoluut een gek gevoel in mijn hoofd. Ik heb met momenten op m'n eigen hoofd getikt omdat ik t idee had dat ik er niet meer was. Soort watten matrix duizelig gevoel. Heel lastig uit te leggen.
Ik kan het nog steeds weleens hebben. Ook weleens een gevoel wat je in je buik hebt als je een glijbaan afgaat, maar dat in m'n hoofd ofzo. Echt bizar.
Mijn angstaanvallen zoals jij omschreef konden echt uuuuuuuuuuren aanhouden nu begint dat wat korter te worden en het is zelfs ook weleens dagen weg. Tips die ik heb opgevolgd;

Edmr therapie
Massage therapie
Somatische oefeningen
Dag in blokken verdelen met echt rust ertussen ( geen tv tel)
Meditatie en ademhalingsoefeningen
Krachttraining
Je hoofd leeg schrijven
Afleiding dmv spelletje, kleuren
Gedurende de dag korte rek en strek oefeningen

Mijn man is afgelopen 3 januari 2021 overleden aan corona. Hij lag 3 mnd op de ic.
We waren 35 jaar bij elkaar en 28 jaar getrouwd. Ik ben 52. Heb wel 2 kinderen maar die zijn al volwassenen. Het is pas 11 dagen geleden . Intens verdriet en leegte voel ik alleen nog maar.

Ja hoor dat mag. Ik heb 2 jaar geleden een dodelijk ongeluk aanschouwd. En eigenlijk kreeg ik al vrij kort daarna angstige klachten en lichtere paniekaanvallen. Het heeft zo gesluimerd zonder dat ik doorhad dat ik daar eigenlijk trauma had opgelopen. Vanaf de zomer werden m'n hartkloppingen en paniekaanvallen steeds heviger en zocht ik het in de medische hoek. In november kon ik op mijn werk echt niet meer op m'n woorden komen en ben naar huis gegaan. Vanaf daar stortte ik eigenlijk in en kreeg hevige burnout klachten. Echt het zwarte gat zeg maar voor een aantal weken.
Ik ben vrij snel weer begonnen met opbouw van werk ( binnen 4 weken) omdat ik ook plezier haal uit m'n werk en mijn klachten daar niet vandaan komen.
Ik kan echt al veel meer dan november, maar het is nog elke dag hard werken met goede en zeker ook hele pittige dagen!

Vanmorgen stond ik op uit bed en voelde me wat licht in mijn hoofd. Niks bijzonders op zich. Ik liep naar de badkamer en werd niet lekker, begon te zweten en werd duizelig. Ik ging op de grond zitten en werd vervolgens erg misselijk en kreeg braakneiging. Hoefde uiteindelijk niet te braken. Mijn hoofd begon te suizen en mijn lijf te tintelen. Later verkrampte mijn lijf, mijn handen gingen vreemd staan door de verkramping en mijn spraak werd slecht, waarschijnlijk door verkramping tong? Dit proces duurde ongeveer 15 minuten, waarna mijn lichaam weer ontspande en mijn spraak ook weer goed werd.
Ik heb zo’n ‘aanval’ een aantal jaren geleden ook gehad. De huisarts dacht toen aan een koorts stuip, omdat het toen gebeurde terwijl ik ook wat ziek was. Nu is daar echter geen sprake van. Mijn broer, die ambulancechauffeur is, heb ik hiernaar gevraagd en hij denkt aan een hyperventilatie aanval. Ik heb zelf niet het idee dat ik angstig was, een paniekaanval had of hyperventileerde, maar het kan natuurlijk wel.
Mijn vraag is of er hier mensen zijn die dit herkennen en/of mee gemaakt hebben.

Ja heftig hé!
Ik had zelf geen idee dat het daardoor kwam. Ik kreeg steeds angsten en achteraf zie ik wel de linken met het ongeluk, maar toen niet. Bij mij gaf de psycholoog aan er direct wel een emdr aan te wagen en ik moet zeggen dat dat direct erg hielp. Er kwamen beelden omhoog die ik me tot dat moment niet meer bewust kon herinneren. Dus dat heeft zeker bijgedragen aan het herstel.
Alleen krijg ik ook nog niet echt de uitknop gevonden. Om het minste geringste kan m'n lichaam toch nog paniek aannemen, terwijl m'n hoofd dat niet meer zo voelt.
Dat is wel echt een langer proces dan ik had gehoopt.

Heel veel sterkte ook gewenst! Zorg voor goede hulp voor jezelf

Hebben jullie ook zoveel last van jullie spieren erbij pijnlijke boven rug schouders nek enz.. ? Ben ook vaak duizelig wazig zicht soms gevoel te verkrampen als ik te veel gedaan heb

Herken het allemaal zo...word er gek van. Sinds 8 maanden loop ik thuis en nog steeds veel klachten. Vooral de hoofdpijn, duizeligheid en misselijkheid vind ik lastig. Elke dag weer...heb therapie voor angststoornis maar vandaag lukte dat ook niet, voelde me zo beroerd, naar huis gegaan, bed in en 3 uur geslapen. Doe je teveel of te weinig er is altijd wat. Ben het echt zoooo zat.

Ik het ken het ook, nu een 8 maand thuis van het werk, ik word soms gek van mezelf, soms gewoon uit het niets, mijn hart dat overslaat of kloppingen en daarbij ook duizelig en gevoel van wegvallen.
Soms loop ik de hele dag zo rond, het is zo vermoeiend, ook heel veel spierpijnen in bovenrug en precies band rond borstkas. Ik wil zo graag terug de oude zijn, nooit paniek, nooit stress,... Ik heb zoveel plannen in het leven, maar mijn lijf wil soms niet mee. Ook al onderzoek gehad bij de cardioloog, heb nu opnieuw gebeld voor afspraak gewoon omdat ik echt niet zeker ben.

Wat ik hier vaker lees in verschillende topics zijn dat dit soort klachten onder burnout symptomen worden genoemd. Nu kan ik niet voor een ander spreken natuurlijk, maar mijn ervaring is dat dit ook echt angst paniek symptomen zijn.
Paniekstoornissen gaan vaak hand in hand met burnout achtige klachten. Wanneer je deze niet goed behandeld met de juiste zorg kan je ( denk ik) lang wachten tot ze vanzelf weggaan. Je lichaam blijft namelijk in angst zitten en komt niet tot rust.
Ik heb deze echt tot in extreme vormen allemaal gehad en nu ook wat verder ben in het verwerken van mijn angsten merk ik dat de echte burnout klachten ook anders en milder aanvoelen

Wat ik ermee wil zeggen is; zoek goed uit wat de oorzaak is want als je ergens angst voor hebt verdient dat de aandacht zodat het opgelost kan worden en je lichaam ook daadwerkelijk kan gaan rusten

Hoi Natasja,

Dit is zeker waar wat je zegt. Ik heb een burnout maar inderdaad met een angststoornis. Vooral die rare wereld heb ik heel erg. Alsof ik niet echt ben of de wereld niet echt is. Hierdoor kan ik amper buiten lopen. Hoe deed jij dit?

Ik heb zelf best veel therapie gehad. Emdr en regressietherapie. Om te beginnen was emdr erg helpend om de angel eruit te halen. Nu ging het heftigste bij mij om een eenvoudig trauma ( ongeluk) dus dat schijnt emdr wat vlotter te laten verlopen.
Toen ik iets of wat kon dempen in de heftigste angst ben ik intensief bezig geweest met de acceptatie en vertrouwen op je lichaam. Ik ben echt letterlijk begonnen met 3 squads in mijn woonkamer en angst daarna want hoger hartslag. Nu doe ik weer krachttraining en loop op de loopband ect.
Het is zo lastig in een berichtje uit te leggen want het is zo'n veelzijdig proces met ups en downs. Maar toch is de sleutel denk ik jezelf gaan loskoppelen van je angst reacties. In alle zachtheid naar jezelf praten. Ik raakte helemaal in paniek door de derealisatie, maar ging gewoon zitten en zei tegen mezelf dit ben ik niet, dit is tijdelijk, ik geef hier niet aan toe. Rust nemen en vertrouwen dat het weer overgaat want dat gaat het!!

Herkenbaar wat er hieronder allemaal beschreven wordt. En inderdaad is de angst die erbij komt kijken niet helpend! Je komt in een vicieuze cirkel terecht. Hoe je daar uitkomt is een persoonlijke ontdekkingstocht. Zoek naar wat stress geeft (hier liggen diepe kernovertuigingen aan ten grondslag) en naar wat écht ontspant. En probeer de focus van alle vreemde, vage lichamelijke klachten af te halen. Want die focus zorgt voor een alerter systeem! Een moeilijke opdracht maar het is wel een kern in je herstel!

Wat ook belangrijk is, is wel te gaan wandelen met angst met trillende benen en duizeligheid en gevoel flauw te vallen.. doe het liever op een rustige plek leer je lichaam weer te ontspannen door te gaan lopen. Leer je hersenen en zenuwstelsel dat angst er mag zijn ga mee met de golf van angst.. je valt niet flauw.. bouw het langzaam op en leer je lichaam te vertrouwen. Zo begin je langzaam aan weer draag kracht te krijgen.. ik heb heel diep in b.o gezeten kon niks meer door de heftige spierspanning en angst. Maar toch ben ik elke dag met al mijn klachten gaan lopen en soms was het moeilijk soms heb ik gehuild dat et niet lekker voelt om je zo raar in je lichaam en hoofd te voelen.. maar geloof me het komt goed daag jezelf uit en heel belangrijk laat de golf van angst op je af komen zonder er iets van te vinden.. zo leer je je zenuwstelsel weer opnieuw te herstellen

Helaas zo herkenbaar dit verhaal. Ik zit zelf al 2 jaar in deze ellende en sinds een tweetal maanden lijkt het alsof ik weer helemaal terug bij af ben. Heb toen een antibiotica kuur gehad maar geen idee of dat er mee te maken heeft.

Onbelangrijk moest onbalans zijn

Ik herken het helemaal...is allemaal puur spanning volgens mijn haptonoom...
Vind t ook lastig hoor....
Wil er graag vanaf...maar blijf maar piekeren...alleen juist DAT moet je echt stoppen...t hoort erbij...bij BO...echt gaan ontspannen en los laten succes

Ervaar je dat gevoel dan alleen omdat je veel piekert of gewoon zomaar elke dag. Want ik ervaar et gewoon elke dag continu en als ik lig gaat et beter. Helpt de haptonoom? Ik d8 aan pshygosomatie fysio te gaan doen

Ik herken het heel erg, vooral het stukje dat je schreef over wandelen. Ik voel mij sowieso al beetje zweven als naar buiten ga, maar na een halfuur wordt het vaak erger. Alles wordt precies meer vloeibaar en ik kan geen snelle bewegingen meer volgen. Verschrikkelijk. Ik zit er ondertussen tien maanden in, maar veel herstel merk ik nog niet ondanks mijn slaap al veel is verbeterd…

Heel veel sterkte in deze hel.

Hoe is et bij jou begonnen Michiel?

Ik had op het werk een zeer drukke en stressvolle periode en ik ging even ‘rusten’ na die periode. Toen begon ik echt als een pudding in elkaar te zakken, en de opgenoemde klachten kwamen dan ook sterk opzetten. Mijn psychiater noemt het echt uitputtingsverschijnsel. Jouw hersenen kunnen de vele prikkels niet meer tijdig verwerken waardoor je een soort verstoord realiteitsbeeld krijgt. Ik heb ook enorm last van auditieve overprikkeling, dus het hangt allemaal wat samen denk ik… jij wellicht ook?

Die druk op mijn ogen herken ik ook zeer erg. Blijkbaar is dat spanning in uw oogspieren…

Ik ga over tien dagen naar een oogarts gewoon om het eens te bespreken. Echter, ik vrees dat het erbij hoort…

Ja ik heb het drukkende gevoel gedurende de dag door...het neemt toe als ik iets moet gaan doen wat ik pittig vind of als ik ergens heen moet waar ik even "normaal" wil zijn, als ik auto rijd soms als het een langere rit is en ik dat spannender vind, als ik sociaal moet doen met mensen die niet weten dat ik nu zo in m'n vel zit😁ik herken het gevoel v de benen ook. Dat komt doordat je angst voelt als je je raar voelt...slaat op Je benen... en het onbalans gevoel heb ik ook...je zit waarschijnlijk voortdurend in je hoofd, te voelen wat je voelt, hoe naar t voelt etc. Je bent n beetje ongegrond, uit je lichaam en alleen boven in...daardoor voel je je wankel...als een tuimelaar...op zn kop...komt allemaal goed! Ik heb nu al zoveel mensen gehoord die dezelfde BO symptomen hebben als jij...en ik...en...dat gaat gewoon weer over! Niet bang zijn😁

Ok, dankjewel voor jullie reacties ik voel me daarbij ook nog eens de hele dag echt ziek alsof ik 40 gr koorts heb maar dan zonder koorts. Heb een verwijskaart gekregen. Hopelijk kunnen ze het ook verklaren en is et niks ernstig. Ik heb vandaag 50 min gelopen ging wel goed laatste 10 min begon ik steken te krijgen in me hoofd en merkte ik dat ik moe werd.

Michiel als je het hebt over zweven, bedoel je dan dat het voelt alsof je hoofd los zit van je lichaam en net alsof het los van elkaar is?

Michiel ben je al bij de oogarts geweest want ik heb nu ook een afspraak. Voor die oogspierspanning die nooit weggaat pff

Hoi,

Ben benieuwd hoe het is gegaan bij de oogarts?! Michael en anoniem?!

Ik heb dat gevoel al zolang ik mij kan herinneren, zeker sinds groep 7.. Dus nu zeg maar meer dan 16 jaar. Vele onderzoeken gehad; oogarts, neuroloog, fysiothetapeut, ga zo maar door. Met stress verergeren deze klachten naar volledige overprikkeling en niet meer op kunnen blijven, alleen liggen en de ogen dicht doen helpt dan.

Sinds mijn burn out zijn deze klachten weer in alle hevigheid toegenomen. Volgens mijn fysiotherapeut komt het door spierspanning in rug, hals, nek en kaken. Verhoogde spierspanning van de ogen als gevolg.. Heel vervelend met name omdat er weinig aan te doen is..

Sterkte!!! Ik weet hoe vervelend het kan zijn..

Ook ik heb erg veel last van vermoeide ogen tijdens burn out.Ik krijg binnenkort een ooglidcorrectie omdat er teveel huid zit. Hoop maar dat het helpt!
Acceptatie valt voor mij ook niet mee.Ik wil alleen maar slapen.Ik heb 's ochtends 2 uur energie en dan dooft de kaars en vallen mijn ogen dicht.

Ik ben hier terecht gekomen nadat ik deze klacht ook googlde. Ik merk ook een druk op me voorhoofd(frontale kwab?) en achter de ogen. Zweverig gevoel, niet helder. Moeilijk focussen op een punt tijdens rijden. Ik ken niet veel mensen die dit ook zo ervaren. Overprikkeling is echt nu na 6 maanden thuis zitten nog niet weg.

Ik schreef dit 2 jaar geleden.. het is er nog steeds maar veel veel minder dus iedereen die dit ook heeft het komt langzaam aan weer goed. Hou vol.. ik heb gelukkig niet meer die erge verkramping zoals.in het begin

Dag Thijn, ik herken je klachten en de wanhoop.. helaas moet ik zeggen ‘Welkom bij de Club’.

Ik zit er nu 6 maanden in, er ben er ook he-le-maal klaar mee, maar ja, ons lichaam bepaalt nu het tempo van herstel en niet ons hoofd. Voor de burnout was dat precies andersom, ons hoofd bepaalde alles en hebben we ons lijf genegeerd en nu zitten we in deze ellende.

Het enige was helpt is de dooddoener ‘acceptatie’, ik heb er ook nog moeite mee, sommige dagen kan ik het accepteren en andere dagen zit ik huilend op de bank mezelf te pijnigen met de gedachte dat het nooit meer goed komt. Alleen die gedachte blokkeert je herstel dus probeer dat los te laten.

Dus ja, het hoort erbij: ik herken mezelf nl. ook niet meer, ik ging van een sociale vrouw die fulltime werkte en altijd voor alles en iedereen klaar stond naar een in zichzelf gekeerd, verdrietig hoopje mens wat continue met een huilbui weer zichzelf ergens verstopt. Ik heb ook geen zin in vakantie, want hoe kom je die dag dan door? Ik herken alles wat je schrijft, het hoort er allemaal bij ben ik bang. Kwestie van tijd uitzitten en jezelf onder de loep nemen waarom dit is gebeurd. Krijg je hulp of heb je een psycholoog? Het is lastig om dit allemaal alleen te doen.

Sterkte ermee, en geloof me, het komt een keer goed. Alleen bij de een langer dan bij de ander (ook afhankelijk van hoelang je aanloop is geweest), maar iedereen herstelt uiteindelijk (heb ik gelezen in een boek en staat op internet).


.

Ik ben al 4 jaar depressief met ups en downs. Momenteel zut ik in een diepe crisis, ben constant moe, kom niet meer uit de zetel en heb verleden week een overdosis dafalgan codeine genomen, gelukkig zonder fatale afloop. Ben in behandeling bij een psychiater maar de medicatie die ze mij voorschrijft maakt me nog zieker en lustelozer. Kan iemand me helpen?

na 20 jaar voel ik het nog steeds

Dag Thijn, de wanhoop is echt killing he?

Ik heb het ook als ik misselijk en negatief opsta, dat ik bijna niks meer van mijn dag kan maken. Je zult zien als je klachten afnemen dat je automatisch positiever in het leven gaat staan. Dit is een tijdelijke crisis, ik herhaal dit dagelijks tegen mezelf om rustig te blijven als er weer een paar klachten voorbij komen.

Doordat we in een burn-out zitten, hebben we simpelweg een andere bril op. Ik had een depressieve fase, nu zit ik in een angstige fase. Al die fases (brillen) zorgen voor een vertekende realiteit met als gevolg dat we helemaal de controle verliezen voor ons gevoel en daar komen natuurlijk veel emoties (en ook angsten) bij kijken.
De chemie is ons hersenen is door de burn-out veranderd, en ons emotionele brein in (tijdelijk) groter dan normaal. Misschien stelt je dit een beetje gerust? Ik was ook altijd een positief iemand, had nooit depressies of huilbuien, maar nu is het voor mij ook dagelijkse kost. Dit is echt sinds mijn burn-out en niet wie ik echt ben.

Je schrijft dat het een tijdje beter ging en nu weer terug bij af bent; wat is hier gebeurd? Ben je weer gaan werken of kreeg je een tegenvaller?

Hoi Suus,

Wist ik maar wat er gebeurt is. Ik heb wel een tweetal maanden geleden een antibiotica kuur gehad en daarna ging het alleen maar bergafwaarts.

Voor de rest weet ik het ook niet, maar het is wel behoorlijk frustrerend. Ik heb wel echt zeker 5 jaar roofbouw gepleegd op mijn lichaam en geest. En maar doorgaan en doorgaan tegen beter weten in. Misschien hoe langer je aanloop, hoe langer je burnout.

Maar wordt er wel echt moedeloos van dat het me niet lukt om eruit te komen.

Ook ik herken dit. Misschien een kleine andere invalshoek..soms als ik opsta met een intens emotioneel, leeg of angstig gevoel ga ik toch iets ondernemen. Ik spreek met mezelf af dat ik wel iets sociaal ga doen, Werken, Sporten of wat dan ook en het een uurtje geef.
Ik kan er met mensen om me heen open over zijn en geef even aan hoe ik erbij zit. We hebben t over andere dingen of doen iets anders en echt waar, soms kom je even toch in een goede flow!
Ik zou dit niet in de beginfase doen als je er dingen voor moet onderdrukken, maar zeker in de herstelfase kan het werken.
Ik ben weliswaar kapot na een etentje, maar die paar uurtjes dat ik mezelf weer mezelf voelde geven me toch energie. En je haalt jezelf echt uit een negatief denkpatroon en voed je hersenen weer even met andere " praat"

Hi Thijn, ja 5 jaar is een behoorlijke periode, ik heb geleerd dat je hersteltijd ongeveer 1/3 deel van je aanloop is, mits al je middelen voor herstel optimaal zijn, maar deze middelen weet jij zelf het beste. Werk je minder of niet? Zijn je dagelijkse energielekken (stressbronnen) uit je leven? Heb je al in gedachte hoe de nieuwe Thijn na de burn-out eruit komt te zien? Ik heb dit geleerd bij Camp Burnout (online cursus), misschien heb je er wat aan.

Mijn aanlooptijd was bijna 7-10 jaar, dus ik heb nog een flinke tijd te gaan. Echt zo kansloos ook.

Wat Natasja schrijft sluit ik me helemaal bijna aan, even uit je burn-out bubbel kan je echt goed doen.

En als ik opsta en me slecht voel, ga ik meestal eerst douchen en wandelen, dat breekt al een beetje het slechte gevoel en dan kom ik ergens.
Voorheen bleef ik tot 11:00 uur op de bank zitten en zat ik een beetje doelloos te zappen, maar dan ga je je alleen maar slechter voelen.

Overigens heb ik eerde rop het forum gelezen dat iemand na een antibiotica helemaal terugviel, ik denk omdat het toch ook je goede cellen aantast, je weerstand is dan weer helemaal op 0.

Houd je sterk Thijn, het is lastig, i know, ik stel mezelf ook nog dagelijks te vraag wanneer word ik in hemelsnaam weer de oude? Maar er niet teveel me bezig zijn, is eigenlijk het beste medicijn. Vanmiddag ben ik naar de Action gegaan (sinds maanden), nou dat is alles behalve rustig, maar ik heb het toch gedaan. Nu heb ik toch het gevoel dat ik een beetje mijn leven terug heb... en die gedachte geeft toch hoop ;)

Sorry voor de spelfouten Thijn, deze website loopt steeds vast op mijn telefoon, heel irritant.

Beste Tijn,
Beste Tijn, Dit herken ik ook,
Ik ben altijd een extreem enthousiast en energiek mens geweest. Geïnteresseerd in alles en ik wist niet wat het was om overprikkeld te zijn. Op het diepte punt van mijn burn-out was ik een futloze, apathische 'zombie' en had ik amper de concentratie om naar een simpel verhaal van iemand te luisteren. Op dat punt was ik bang dat dit ik me nooit meer als mezelf ging voelen. Maar beetje bij beetje herkende ik weer dingen van mezelf. Tot ik een paar maanden geleden vol enthousiasme begon te ratelen over een documentaire en ik mezelf weer voelde. Van wat ik hier lees begrijp ik dat dit niet ongewoon is.

Je gaat pas beginnen met uitrusten als je écht stopt met alles. Begin pas met opbouwen als je denkt 'ik moet energie kwijt'. En zonder proffesionele hulp zal het heel moeilijk worden om echt te herstellen. Het is belangrijk dat je leert welke gedachten/emoties/gedrag tot jouw burn-out hebben geleid. Dat is tenminste wat ik heb geleerd de eerste keer dat ik compleet thuis kwam te zitten ben ik veel te vroeg weer begonnen. Als ik dat niet had gedaan was ik er waarschijnlijk met een half jaar vanaf geweest. Nu al bijna 2 jaar bezig, maar het gaat de goede kant op. Ik herken mezelf eindelijk weer en dat geeft hoop! Hopelijk heb je wat aan mijn verhaal.

Google Daniel van Loosbroek, hij kan je helpen.

Hoi Jolante,

Dank voor je reactie. Ik zit er ook al 2 jaar in en ben in het begin twee uur per dag blijven werken. Daarna snel opgebouwd totdat ik 8 maanden later helemaal inklapte. Heb mijn eigen burnout erger gemaakt. Had meteen vanaf het begin rust moeten nemen maar kon het werk niet loslaten.

Heb het gevoel dat ik na een antibiotica kuur een aantal maanden geleden weer helemaal terug bij af ben. Ontzettend veel lichamelijke klachten waardoor je meteen al negatief aan de dag begint. Vroeg wakker, misselijk, brok in de keel, oorsuizen, maag- en darmklachten, depressief, emotioneel.....en dan moet de dag nog beginnen 😢

Hou vol Thijn !

Ik zit ook al twee jaar met deze ellende, maar het komt goed ! Eigenlijk weet ik wel, en jij denk ik ook hoe het zover is gekomen. Dit is een reactie van je lijf en ik zie het zo dat ik straks een tweede kans krijg om het anders te doen. Ben gestopt met het werk wat ik doe, uit noodzaak maar ga daar ook niet meer in terug. Blijf wel sporten maar hoef geen eerste meer te worden of de beste te zijn... Niet meer het hoogste woord. Rust en genieten van het leven, dat houd ik mijzelf voor. Sterkte

Je bent niet alleen !

Hoi Eer,

Dank voor je reactie. Heb jij ook nog steeds zoveel lichamelijke klachten ? Volgens mijn psycholoog leg ik de lat bij alles veel te hoog, ook bij mijn herstel. Zoek naar een quick fix maar die is er dus niet. Heb mezelf jaren overbelast nog voordat ik definitief uitviel. En maar doorgaan met oogkleppen op. Totdat het echt niet meer ging. En zelfs toen bleef ik doorgaan tegen beter weten in omdat ik het werk niet los kon laten. Zit nu in de WIA en maak me druk over hoe het nu verder moet.

Ik denk vaak dat stress dit niet met je lichaam kan doen en dat ik een of andere enge ziekte heb. Accepteren en loslaten is zo ontzettend moeilijk 😥

Hoi Thijn,

Vervelend hoor allemaal. Ik heb vooral last van onrust en spanning. Als ik teveel heb gedaan, en dat is al snel. Slaap dan ook minder en gedachten gaan in negatieve spiraal.
Het is bij mij echt een ontregeld stresssysteem, ben ik van overtuigd. Accepteren, wat een beladen woord is dat geworden. Maar ik hou vast aan herstel, merk dat als ik een leuke ontmoeting heb mijn mindset beter is. Dan lijkt alles wel makkelijker te gaan, zeker ook rusten en slapen. Als ik maar binnen mijn eigen grenzen blijf.

Ook ik heb een WIA uitkering, waar ik mij ook rot over voelde. Nu wel geaccepteerd, het is even niet anders. Jaren hard gewerkt, nu herstellen.

We komen er wel , hou vol.

Volgens mij zijn een aantal arbodiensten gewoon commercieële beunhazen geworden.

Ps. Wist je dat je recht hebt op een second opinion bij de bedrijfsarts? Ook kun je een UWV-deskundige vragen.

Dat is de reden dat ik 15 jaar geleden voor mezelf begonnen ben.
Je doet alles voor het bedrijf en als je dan in jouw situatie komt dan word je niet serieus genomen en heb je behalve je ziekte ook nog een werkgever die je moet overtuigen.

Wens je veel sterkte en kies voor jezelf.
Waar ik zelf steeds meer achterkom ,is dat we niet geboren zijn om alleen te werken en ja en amen te knikken naar iedereen.
Ga als ik ooit uit de burn-out kom meer leven zoals ik dat graag zou willen.

Groet Aswin

Aswin, je hebt gelijk. Ik werkte mij 14 jaar kapot voor een bedrijf. Toen ik ziek werd kreeg ik niet eens een verjaardagskaart of kerstpakket meer.
Stank voor dank.

Herkenbaar! Oordruk kan een gevolg zijn van extreme stress (hoge cortisol/ adrenaline waarden) en kan gedurende de Burn Out aanhouden. Maar houd moed! Het gaat over wanneer je herstelt! Wat precies zal helpen in jouw Burn Out is een persoonlijke ontdekkingstocht. Zoek naar wat écht ontspant. En zoek naar welke diepe overtuigingen achter jouw stressreacties liggen.

Heel herkenbaar. Ik heb 7 maand lang op en af (meer op dan af) last gehad van dichte oren. Het zorgt er tevens voor dat je je wankel voelt waardoor het lopen ook weer moeizaam gaat. Uiteindelijk gaat het over echter zo nu en dan merk ik toch weer dat mijn oor of oren dicht zitten. Rust is heel belangrijk in deze.

Na 2 jr mijn partner verzorgd te hebben, uitgezaaide prostaatkanker, ben ik in een diep gat gevallen. Hij is voor 3 mnd geleden overleden. Hartkloppingen, slappe trillende benen, futloos, vreselijk moe, zweten, koude handen, darmklachten, een vol hoofd vol met watten, huilen, en zo verschrikkelijk duizelig. Die duizeligheid beperkt me in alles. Nu heb ik ook al 8 mnd mijn oren dichtzitten, ben bij KNO arts geweest, heb veel vocht achter mijn trommelvliezen. Morgen worden er buisjes geplaatst. Ik hoop dat ik hierdoor een beetje van de duizeligheid afkom.
Wat een hel is een burn-out!

Ik heb dit ook gehad, een maand of 4-5. Het is vanzelf over gegaan, geen medicijnen voor gehad.

Beste E,
Kan me voorstellen dat het uitzichtloos is maar het is ook twee stapjes vooruit en dan weer een stap terug.
Blijf de positieve kleine dingen benoemen en val niet teveel terug in negatief denken.
Ik weet dit valt niet mee maar het zal ooit over zijn en dan ben je veel sterker dan voorheen

Beste e
Hoe is het nu?

Een jaar 24 uur per dag .met hartversnellingen gezeten....
Nu duidelijk opvliegers..en uitblijven van menstruatie.
Was t long covid of....hormonenkwestie
Alles is inmiddels nagekeken..zelfs catheterisatie gehad...alles in orde..
Tja...een heel moeilijk jaar geweest...

Ik had 5 maanden een hoge hartslag in rust. Paar dagen terug naar ziekenhuis gegaan en veel onderzoeken laten doen en bloed onderzoek.

Ik had een overactieve schildklier en neem die medicatie hiervoor en mijn hartslag was na 1 dag al terug normaal !!

Ik heb na een burnout, paniekaanvallen met hyperventilatie gekregen. Toen laatste 2 stopten kreeg ik last van heftige hartkloppingen die vaak een halve dag aanhield. Ook al zat ik rustig op de bank het leek alsof ik een marathon liep! Het verschoof naar de avond. Lag ik rustig in bed dan kreeg ik het weer, kon er uren niet door slapen. Afwisselend met s nachts wakker worden door hartkloppingen. Ben binnenste buiten gekeerd. Cardioloog zei dat mijn lichaam stress vast hield en dat vertaalde naar adrenaline. Ik heb van alles geprobeerd. Van baan veranderd. Minder gaan werken. Elke dag wandelen. Yoga. Massage. Ademtherapie. Gesprekken praktijk ondersteuner, body stress release therapie, lavendel. Geen cola. Alcohol en thee of snoep waar zoethoutwortelextract in zit. Koffie dronk ik sowieso al niet. Niks hielp! Magnesium ook nog geslikt. Totdat ik een maand geleden naar een osteopaat ging. Zij behandelde mijn bijnier en het was gelijk over. De eerste week was ik voorzichtig positief, maar nu 4 weken verder ben ik uitzinnig van vreugde. Waarom weten huisartsen dit niet???

Ik heb hetzelfde de laatste dagen.. enorm moe en wakker worden met het gevoel alsof ik de marathon heb gerend. Misselijk, etc.
Ik kan niet meer.. ben er zo zat van :( morgen maar weer eens bellen naar de huisarts ookal heb ik het idee dat dat niets oplevert verder.

Isabella, als ik je verhaal lees word k weer emotioneel omdat ik ook nachten wakker heb gelegen met dezelfde angsten en echt niet meer durfde te slapen.
Continu schoot ik wakker met verhoogde hartslag. Ik had hevige angsten die ik onder andere behandel met Emdr. Hoop dat je ook goede hulp voor jezelf neemt. Mocht je meeer willen weten dan kan dat.

Miranda, ik ben ontzettend benieuwd naar jouw verhaal. Ik ben ook al een aantal keer wat tegengekomen hierover. Wat gebeurt er bij zo'n behandeling? Is het pijnlijk?

Wat ik herken is het mij niet kunnen concentreren op wat een arts allemaal zei. Ook bij andere instanties. En als ik dan thuis ben maal ik er dagen over door. Dat is echt ***. Hou er alstjeblieft een beetje vertrouwen in dat het wel goedkomt. Pak ook je rust momentjes. Niemand verdiend deze ellende. Jij ook niet.

Hé,

Ik herken het helemaal! Ik heb na 1,5 jaar burn-out ook nog problemen met prikkelverwerking, al is bij mij dan sinds kort ook vastgesteld dat ik hooggevoelig ben. Dus ja wat is “normaal”? Ieder persoon heeft zijn eigen proces. De een heeft dit, de ander dat. Ik ben ook nog herstellende van mijn burn-out nu dus 1,5 jaar geleden. En wat betreft of je ooit nog eens tegen prikkels gaat kunnen. Misschien wel, misschien niet. Misschien zul je dingen blijvend aanpassend en andere dingen ook weer niet. Maar dat is OK. Je merkt vanzelf wel wat goed voelt voor je. Maar denk vooral positief! Dat helpt vooral in de uitkomst.

Sterkte en succes!

Groetjes

@M, Ook hier heel herkenbaar. Intense gesprekken blijven maar malen in mijn hoofd, wel dagen lang. Ik kan niet meer relativeren en ben naar iedereen wantrouwend en wil controle houden. Door dit malen slaap ik ook enorm slecht en net als jij tot 03.30 - 04.00 uur. Ik ben ervan overtuigd dat het met veel rust goedkomt en dat ik moet proberen los te laten en negatief denken om te zetten in positief denken.

Zoek eens 'The Steady Coach' op op youtube. Gaat over het label PPPD. Soort duizeligheid (en lijst van andere klachten) door angst in het lichaam waar je aan moet werken. Onder de playlist 'specific symptoms' vind je wel soortgelijke klachten waar ik ook veel herkenning vond. Beelden die te snel gaan is echt een enorme klacht voor mij, gepaard met overprikkeld gevoel. Laat maar weten hoe het voor jullie klinkt.
Discord/insta: kelvinschouten

Herkenbaar. Overprikkeling speelt bij mij heel erg want zware burnout. Nu 1,5 jaar onderweg. Nog steeds moeite met sociale interactie (praten en luisteren), dat vergt heel veel van mij. Dus die contacten beperk ik. Harde geluiden kan ik ook slecht tegen. Met supermarkten, winkels ed heb ik dan weer geen moeite. Ook langer dan 1 uur lezen teveel. Volgens psycholoog gaat herstel wel 3 jaar duren....ze waarschuwde me ook dat er n kans is dat ik nooit meer helemaal zal herstellen (ook niet leuk om te horen). Maar ben al blij als ik voor 80% herstel! En weer parttime kan werken straks. Probeer ook positief te blijven, en blijf de kleine lichtpuntjes zien.
C.

Elke situatie is anders, maar om je een lichtpuntje te geven; vorig jaar november gecrasht. Vanuit daar kon ik de lampjes in m'n Kerstboom en het knisperen van een kaars niet meer handelen. Afgelopen weekend ben ik na een drukke karaokeavond met mensen muziek en lampen geweest en heb k de oordopjes in m'n tas kunnen laten. Dus ja, het kan zich echt herstellen!!
Kanttekeningen is dat het wel kan schommelen en het samenhangt met m'n algehele vermoeidheid

Naar mijn mening zijn therapien voor de rust in je lichaam verzachtend, maar heb je hulp nodig op de bron/ oorzaak.
Dus ofwel psycholoog of een andere vorm van therapie.
Wanneer je onderliggend trauma, angst ect aan gaat pakken gaat je lichaam steeds meer in Ontspanning. Dat is mijn ervaring.
Daarnaast zijn ontspannende therapieen wel helpend. Ik doe nog steeds holistische massagetherapie

Dag Eric, ik heb geen ervaring met de door jouw genoemde therapieën.
Ik loop nu zelf bij een psycholoog en krijg binnenkort EMDR (traumatherapie), daarnaast heb ik zelf de cursus Campus Burnout en cursus omgaan met Angst en Stress van Nick de Waard gevolgd. Ze geven je vooral inzicht in je valkuilen en hoe om te gaan met de stress die tijdens de burn-out naar boven komt (althans bij mij is dat wel). Voor de rest is het gewoon een beetje afwachten wanneer het weggaat. Ook weer teveel doen is ook niet goed. Ik probeer nu zoveel als mogelijk gewone dagen te leven, de leefregels een beetje los te laten, dat werkt… succes 🍀

Hallo Eric,
Ik ben op dit moment in behandeling bij de ggz, daar doe ik schematherapie, cognitieve gedragstherapie en heb ik kort EMDR gedaan. Naar een psycholoog gaan raad ik zeker aan! Daarnaast is vooral het uitrusten belangrijk. Probeer erachter te komen waar jij energie van krijgt en wat ontspannend is voor jouw lichaam en brein. Burn-out wordt vaak veroorzaakt door te goed willen presteren, dus probeer er om te denken dat je niet te goed wil gaan presteren op het gebied van herstellen.

Hoi,

Ik zit ongeveer dezelfde tijd al jij in een burnout met angstklachten. En idd wat een rare klachten kan je hebben. Duizeligheid, heel raar afwezig vol gevoel in je hoofd, hoofdpijnen, paniek, slappe benen en, enz. Ik wilde ook een scan laten maken maar ik doe dit niet. Er is niks maar ons hoofd maar dit ons wijs omdat ons hoofd vol is. Probeer die gedachten te laten varen er is niks dit hoort bij de burnout.

Wat mij enorm heeft geholpen is de klachten écht accepteren. Constant op je klachten letten zorgt (onbewust) voor stress, waardoor je klachten alleen maar versterken. Echte acceptatie heeft bij mij maanden geduurd, maar sindsdien is dat duizelige gevoel nagenoeg geheel afwezig (alleen op slechtere dagen nog wat vlagen).

Niet doen. Ik heb ook dagelijks hoofdpijn, maar loop al jaren met hoge spierspanning dus het hoort erbij. Als ik meer stress heb wordt t bijna migraine. Ik ken nu de patronen van mijn "burnoute" lijf. Acceptatie en hier mee leren leven is idd heel belangrijk.

Maar hoe accepteren jullie dan je burnout zonder in de stress te schieten van alle bijkomende klachten?

Hoi Mieke,

Ik had hier ook veel moeite mee en mijn klachten wisselen nogal dus elke keer was ik weer verrast.
Ik heb zelf emdr gehad en de psycholoog heeft dit ook doorgevoerd op mijn angstige reacties op de fysieke sensaties. Nu volg ik nog bewegingstherapie waarbij je dus leert omgaan met die klachten.

Hier en daar moet k mezelf nog steeds weleens stevig toespreken dat het stress is en niks anders, maar het heeft me wel geholpen met niet continu bang ervoorzijn en dat helpt weer met de afname van de klachten

De truc is om je klachten te accepteren. Ze horen bij een burnout, dus je hoeft je geen zorgen te maken dat er iets ernstigs aan de hand is. Hoe meer je op je klachten focust, des te meer last je er van krijgt. Probeer het bovenstaande tegen jezelf te zeggen zodra je door hebt dat je op je klachten aan het letten bent. Het klinkt makkelijker gezegd dan gedaan, maar als je eenmaal voorbij het acceptatiepunt bent dan zal je merken dat je er een stuk minder last van hebt.

Misschien een scan van je hersengolven laten maken bij eengoeie neurofeedback? Heb ik gedaan. Mijn amygdala was/isoveractief en ik heb teveel trage golven. Helemaal uit balans. Dit zijn we nu aan het trainen zodat mijn hersenen weer blijvend in balans komen en blijven
Ben heel benieuwd naar de resultaten, maar de intake (scan) maakte mij wel duidelijk waar al mijn klachten vandaan komen.

Hoi Ilse, ik ben wel benieuwd naar wat je dan precies doet om deze weer te trainen . Was dit een oorzaak van je burnout of het gevolg?

Neurofeedback is onbewezen hocus pocus waar veel geld voor wordt gevraagd. Zie aflevering van Pointer van kro-ncrv.

Ik hou er nooit zo van om iets als onzin af te schilderen. En wat de npo zegt doet me al helemaal vrij weinig.
Ik heb " bewezen" therapieen gevolgd en bijvoorbeeld ook reiki behandelingen en beide hebben me enorm veel gebracht.
Zolang Iets voor iemand werkt, lijkt het me geen onzin.
Dus Ilse, ik ben nog altijd erg benieuwd naar je ervaringen 😊

Ja en waar doe je dat? In een ziekenhuis of een speciale kliniek oid?

Hoi, ik had soortgelijke klachten. Heb morgen afspraak bij de neuroloog maar ik verwacht niet dat er een scan gemaakt hoeft te worden aangezien mijn klachten de laatste weken enorm zijn afgenomen. Nu ik beter in mijn vel zit zijn de klachten ook stukken minder. Wanneer ik weer gespannen ben op (te) drukke momenten wil het nog wel eens toenemen. Gr.

Ook ik heb nog steeds last van duizeligheid/vlekken zien etc na al 9 maanden in herstel. Ik maak me hier soms ook zorgen om, maar dan bedenk ik hoe lang ik mezelf en vooral mijn brein overbelast heb en besef ik dat het eigenlijk best logisch is. Het kan ook dat je nog meer stress krijgt van de onzekerheid dat het misschien een andere oorzaak kan hebben. Een scan doen kan denk ik geen kwaad als dit je rust geeft en je hebt de middelen.

Hi Eddy, ja nog steeds dagelijkse kost bij mij (na 6 maanden), sommige ochtenden zelfs nog misselijk/geen eetlust.
In de middag trekt dit weg en na het avondeten lijkt er niet meer zoveel aan de hand: ik voel me dan weer ontspannen en vrolijk, niet zoveel aan de hand.

Maar in de ochtend bij het ontwaken begint het hele circus weer opnieuw. Ik doe nu overdag somatische oefeningen om het zenuwstelsel te reguleren, dit begint te werken. Kijk maar eens op Youtube ;)

Is dit meetbaar thuis?

Heel herkenbaar.
Ik stond elke ochtend op met maagklachten, moeheid en tegen s avonds na mijn avondeten leek ik weer terug mijn oude zelf alsof er nagenoeg niets aan de hand was.
Ik merkte wel dat het steeds vlugger beter met me ging, dat het opeens al kort na de middag beter ging tot ik nu al een week zelfs opsta met relatief weinig last...ik ben voorzichtig optimistisch hierdoor want ik weet uit de voorbije tijd dat het op en af gaat, dat terugval erbij hoort.
Het is vooral ondergaan en dat is het moeilijke eraan...vertrouwen hebben dat je lichaam zich zelf zal herstellen en dat dit vooral veel tijd vergt.

Veel hoop en geduld gewenst,
Groetjes,

Herkenbaar, smorgens al wakker worden met zon nerveus onaangenaam gevoel ik heb dit al heel lang.

Jazeker, heel herkenbaar ! Zit nu weer met een gejaagd gevoel terwijl ik dit schrijf. Slaapkwaliteit gaat er ook ernstig op achteruit. Maar het zal goedkomen.

Ik word 's-morgens altijd wakker met veel slijm in mijn keel, misselijkheid en een branderige tong. Herkennen jullie dat en heeft het misschien ook te maken met een te hoog cortisol ?

Goede tip, goede podcast. Met interesse naar geluisterd!

Hi Suus,

Vervelend dat valeriaan je niet heeft geholpen. Ik weet van mijn moeder dat oxazepam zo'n rustgevend middel is. Echter ligt daar wel echt gevaar voor verslaving op de loer.
Ik heb zelf veel rij spanning gehad en nog steeds wel wat, dus begrijp dit enorm.
Wellicht is cdb olie nog een optie?
Dat moet je wel enigzins opbouwen.
Maar met alles wat ik heb geprobeerd , blijft het toch echt alleen verzachting en geen wondermiddel. Voor een wat sterkere medicatie zal dat wellicht anders zijn, maar ook dat was bij m'n moeder een zoektocht. Haar klachten verergerde en nu is t een hele klus om er vanaf te komen. Voor mij de reden om ze te laten staan

Hi Natasja, ja de ‘pammetjes’ kunnen verslavend zijn he? Ik las het al… was daarom ook benieuwd naar een medicijn wat wat langer gebruikt kan worden zonder eraan verslaafd te raken. Ik las goede verhalen over bètablokkers, maar goed, dat is ook niet zonder bijwerkingen.
Die olie ken ik niet… ik zal het eens opzoeken.

Ik heb jouw advies voor trainen geprobeerd trouwens, het werkt inderdaad, maar bij mij maar zo kort helaas. In de ochtend wat krachttraining en in de middag zat ik alweer als een stuiterbal op de bank 🤪.

Hoe gaat het nu met jou?

Bètablokkers is best heftig toch? Haalt je hartslag naar beneden. Ik heb die ooit heel kort geslikt toen m'n schildklier op hol sloeg en continu op 120 a 140 tikte. Grappige is dat ik toen geen angst had en dat toen dus ook niet als heel heftig heb ervaren. Zie je toch het mentale stuk.

Ik heb ondertussen steeds langere momenten dat m'n lichaam weer stil is. Tussendoor nog wel paniekaanvalletjes maar daarna kan m'n lichaam wel weer tot rust komen. Voorheen duurde dat uren zoals bij jou . Ik blijf wel echt op m'n hoede en ook in de stilte kan ik nog steeds piekeren. Dus tja😅

Geef niet op met de krachttraining. Die korte momentjes nadien worden steeds langer echt waar! Savonds miss even afsluiten met wat fijne stretch/ Somatische oefeningen. Als je die kleine momenten al voelt ben je dichterbij dan je denkt!

Hoi,
Ik zit in een zware burnout, lijf stond al jaren in de stress stand voordat ik instortte. Zit met zeer hoge spierspanning en pijn, mn in schouders, nek en kaken. Heb voor die kaakspanning ooit amitriptyline gekregen in lage dosering, 30 mg (dit is een antidepressivum dat ook voor pijn kan werken). Slik het nog steeds want remt de overprikkeling van je brein wat af.
Waarschijnlijk zal je arts ook een ad voorstellen, dat gebeurt vaak bij burnout.
Ik doe paar keer per dag ademhalingsoefeningen, dat kalmeert ook je zenuwstelsel. Verder wandel ik veel en doe ik pilates (1, 2 keer per week). Beweging is super belangrijk om de spanning te ontladen. Je zou ook yin yoga kunnen proberen. Kun je gewoon thuis doen.
C.

Ik heb een slaaptablet gekregen voor max 2 weken: zolpidem 5 mg, maar ik merk geen enkel verschil: nog steeds om 05:00 wakker.
Ik wandel elke dag, volg mindfulness en meditaties, ademhalingsoefeningen, somatische oefeningen om het zenuwstelsel te laten ontspannen en sommige dagen wat fietsen. Het zal wel moeten slijten? Als dit allemaal niet helpt…

Je moet op n gegeven moment alles gaan loslaten, acceptatie dus...dat heeft bij mij ongeveer een jaar geduurd. En ik heb nog wel 1-2 jaar te gaan volgens mijn psycholoog. Je moet dus ook weer niet te hard van alles gaan proberen, je kunt het proces niet versnellen, je lijf moet het biologisch herstel zelf regelen, jij moet alleen zo gunstig mogelijke voorwaarden scheppen. Medicatie kan hierin ondersteunend zijn.

Ik herken dit absoluut. Zat in hetzelfde schuitje en had het gevoel niet echt verder te komen. Soms wel rustigere momenten maar de spanning bleef zo zwaar wegen. Daarom na een jaar toch besloten om alles aan te grijpen en met antidepressiva begonnen. Achteraf super goeie keuze geweest want daarna had ik pas echt het gevoel dat mijn herstel begon. Die hele zware dagen bleven sowieso uit en ik kon weer rustig werk gaan opbouwen. Inmiddels zijn we weer ruim een jaar verder en ben ik alweer een hele tijd volledig aan het werk. De AD heb ik weer heel rustig en moeiteloos afgebouwd (gewoon op gevoel elke keer een druppeltje eraf), inmiddels gaat het weer super goed met mij en slik ik niets meer. Zo blij mee. Ik kan het dus enkel aanraden! Tip, vraag om druppels dan kun je ook veel rustiger op- en afbouwen. Ik had 10mg escitalopram. En voor slapen korte tijd quetiapine 12,5mg dat hielp ook super en was niet verslavend. Opbouwen AD is me trouwens reuze meegevallen en vrees aan te komen bleek ook voor niets. Enige bijwerking was minder libidio. Dat nam ik graag op de koop toe ;)

Een plantaardig medicijn die bij mij helpt is sedatic pc os verkrijgbaar bij bijvoorbeeld een drogist. Moet even paar daagjes inwerken maar daardoor minder spanning en beter slapen.

Ik herken dit absoluut. Zat in hetzelfde schuitje en had het gevoel niet echt verder te komen. Soms wel rustigere momenten maar de spanning bleef zo zwaar wegen. Daarom na een jaar toch besloten om alles aan te grijpen en met antidepressiva begonnen. Achteraf super goeie keuze geweest want daarna had ik pas echt het gevoel dat mijn herstel begon. Die hele zware dagen bleven sowieso uit en ik kon weer rustig werk gaan opbouwen. Inmiddels zijn we weer ruim een jaar verder en ben ik alweer een hele tijd volledig aan het werk. De AD heb ik weer heel rustig en moeiteloos afgebouwd (gewoon op gevoel elke keer een druppeltje eraf), inmiddels gaat het weer super goed met mij en slik ik niets meer. Zo blij mee. Ik kan het dus enkel aanraden! Tip, vraag om druppels dan kun je ook veel rustiger op- en afbouwen. Ik had 10mg escitalopram. En voor slapen korte tijd quetiapine 12,5mg dat hielp ook super en was niet verslavend. Opbouwen AD is me trouwens reuze meegevallen en vrees aan te komen bleek ook voor niets. Enige bijwerking was minder libidio. Dat nam ik graag op de koop toe ;)

Bedankt voor jullie reacties, ik kan hier echt steun uit halen.

Vannacht heb ik 2 tabletjes ingenomen ipv 1 (dit mocht volgens de bijsluiter) en ik heb eindelijk 7,5 uur kunnen slapen na maanden van 4-5 uur. Ik ga zo opnieuw het vak van dr. Vogel afspeuren in de drogisterij want ik kan me heel goed voorstellen dat deze tabletten super verslavend kunnen zijn omdat ze zo goed werken.

Voor de rest ga ik proberen het allemaal een beetje los te laten. Ik ben echt dagelijks bezig met mijn burnout, en inderdaad dat helpt niet.

Fijn om te lezen dat er met medicatie ook succesverhalen zijn.
Voor Suus; mocht je daar toch niet voor gaan dan kan ik je vertellen dat ik ondertussen ook een hele Kruidvat in m'n kast heb staan en dat niks op korte termijn die hele hoge spanning weggehaalt. Ik lees ook van je slaapproblemen en ik gok dat je , net als ik, een sterk onbewuste verzet ofwel angst vanuit je systeem hebt waardoor geen pil je in slaap gaat brengen. Ik heb mezelf weken lang , nachtenlang, wakker weten te houden dus ik begrijp je!

Wat misschien effectiever is om je lichaam goed te ondersteunen met hoogwaardige supplementen en dan met name visolie en Magnesium. Je lichaam is namelijk roofbouw aan t plegen. Kies dan echt voor bijvoorbeeld. vitakruid en geen kruidvatmerk

En verder ; zou je je verplichtingen een poosje kunnen parkeren? Ik lees dat je auto moet rijden en wellicht dus ook verplichtingen hebt. Dat levert ook een stress op met het gevoel dat je MOET slapen. Als je eens even 2 a 3 weken alles schrapt en gewoon slaapt wanneer je wil?
Ik werd er toe gedwongen en dat hielp

Hi Natasja ❤️

Ik ben inmiddels reïntegrerend (5 korte ochtenden van 3 uur) dus moet dagelijks weg met mijn auto. Ik kan deze verplichting niet parkeren helaas. Met het OV zou nog kunnen, maar ik tram die drukte in de tram nog slecht.

Jij bent dus ook al los gegaan in de Kruidvat? Haha… ik ben vandaag voor een potje van dr. Vogel gegaan. Supplementen heb ik al, slik ik al jaren, toch bedankt voor de tip.

Ik zie het maar als iets tijdelijks, tijdelijke crisis, voor mijn burnout had ik nooit meditatie of slaappillen nodig. Ik sliep eerder te lang dan te kort. Kon altijd lekker slapen en werd weer heel relaxed wakker in de morgen. Jeetje, waar is die tijd gebleven. Soms word ik daar ineens heel verdrietig van.

Maar goed, we komen er wel, het gaat al beter dan in het begin, ik werk weer wen beetje, ben niet meer zo misselijk, het zijn kleine stapjes, maar het zijn wel stapjes denk ik dan maar.

Sterkte allemaal 🩷

Zie je reactie nu pas. Ik snap het, zelf ook weer aan het werken en dan wil je niet graag teruguit.
En idd de Kruidvat staat hier ook binnen.
De hoge spanning zoals in het begin is er ondertussen wel vanaf. Lees her en der dat je lekker bezig bent met het sporten en oefeningen dus ik denk dat je wel echt de juiste kant opgaat. En die is eenmaal ook met hobbels. Hoor ook weleens dat veel mensen nooit meer helemaal de oude worden.
Nu ben ik zelf 40 en hoop toch nog wel op een 2.0 versie van mezelf haha

Hi Natasja, het is zeker een weg met hobbels, vandaag heb ik 4 uurtjes gewerkt, wat admin en af en toe een telefoontje, maar eenmaal thuisgekomen zit mijn hoofd weer helemaal vol met watten en ben ik een beetje duizelig. Echt stress had ik niet, maar eenmaal op kantoor blijf ik een soort van zenuwachtig ofzo, ik kom nooit ontspannen binnen en ga nooit ontspannen weg.

Ik betrap mezelf steeds vaker op zere kaken, ik klem bijna heel de dag door mijn tanden en kiezen op elkaar. Doe jij dit ook?

Hoe kom jij thuis na een paar uurtjes werk?

Klemmen met mn kaken daar begon het ergens mee en soms doe ik dit nog idd.
Ook m'n Schouders tig keer op een dag bewust omlaag moeten doen. Door die holistische massagetherapie leer ik steeds meer te ontspannen. De nachten gaan hier nu 90 procent van de tijd goed en geloof me, die waren een ramp.

Ik sta zelf voor de klas dus die prikkels, dat zenuwachtig gevoel, het is precies hetzelfde. Ik bespreek dit met mijn arboarts en dan stelt ze me toch elke keer weer gerust dat ze deze verhalen continu hoort. Ofwel, het hoort erbij..
Het feit dat je toch alweer werkt is knap hoor. Vergeet dat niet!

Oh en hoe ik thuiskom..
Heel wisselend. Soms vol adrenaline en ga ik nog Sporten vanuit het werk. Dan slaat de spanning als t ware om naar energie. Hier ga ik ook vaak nog over m'n grens. En ik heb dagen dat ik op m'n tandvlees ga, duizelig, druk op m'n keel borst en dat ik echt een potje jank.
Dat soort dagen proberen we wel echt te vermijden.

Mocht je geen goede ontbijter zijn, raad ik je aan dat te doen. Veel gezonde vetten eten zodra je opstaat. Ei, avocado dat soort zaken. Niet teveel brood( suiker). Ik heb namelijk gemerkt dat zelfs honger mij dat zenuwachtige gevoel geeft. Ik heb deze tip meegenomen en fijne ervaringen mee. Je cortisol is namelijk al erg hoor dus je wil en geen lege maag ( stress voor je lijf) en geen overbodige suiker

Hi Natasja, wat knap dat jij al voor de klas kunt staan. Wow. Ik vind praten met 1 collega al veel, laat staan een hele klas!

Jouw dagen zijn dus ook nog wisselend, dat stelt me toch een beetje gerust… ik vind het zo’n vage fase van ons leven die burn-out.

Als ik niet misselijk opsta, ontbijt ik graag. Meestal wat yoghurt of een beschuitje. Maar soms ook pas later, ik krijg het dan gewoon niet weg.
Thanx voor de suikertip, ik ben chocola verslaafd, dus daar is wel ruimte voor verbetering 😂🤦🏻‍♀️

Ja dat is ook echt wel een pittige baan. Alleen heb ik altijd veel plezier in m'n werk gehad en lag daar t probleem niet dus zodoende haal ik er wel ook plezier uit. En ik heb natuurlijk intensieve therapie achter de rug en houd deze ook nog steeds aan.

Ik was niet zo'n goede ontbijter, maar alles verandert in je systeem en honger is eigenlijk ook een stressalarm voor je lijf.

Ik heb een blikje red Bull zonder suiker , ijskoud als een lekkere zonde die ik eens in t weekend nam. Dat heb ik al maanden niet gedurfd vanwege de anxiety. Zelf koffie laten staan. Dus de dag dat ik die weer een opentrek en ervan kan genieten is het feest haha

Ik zit al 5 maanden in de klote aan stand.
Wanneer gaat die liggen? Ik zit al een tijd thuis. En probeer stil te vallen. Lees isamu psych.blogs..ga.naar praktijk ondersteuner en ga binnenkort naar act psycholoog.
Verder doe ik aan meditatie.
Iemand een rustgevende mededeling?

Snap niet helemaal jouw reactie onder m'n vraag Eddy..

Ja regelmatig dit ook gehad..
Heel erg naar. Bij mij tekenen van onderliggend trauma en extreme uitputting.

Ja dit kan ik zeker, bijna iedere dag ga ik zo naar bed neem altijd oxazepan om rustig te worden en dan slaap medicatie om te kunnen slapen. Maar meestal na paar uurtjes wakker en gaat het gewoon door. Sta dan op en ga dingen doen om mijn gedachten op iets anders te krijgen. Maar is wel heel vermoeiend en maakt het herstel ook niet makkelijker maar je moet het maar gewoon laten gebeuren word mij verteld en hoop dat het snel beter zal gaan.
Dus denk dat je het maar moet accepteren en hopen dat het langzaam beter gaat worden.
Sterkte hiermee
Groet Aswin

Ik ben al een tijd opgenomen op de PAAZ vanwege burn out. De psychiaters erkennen het verschijnsel burn out niet dus noemen het een angststoornis. Ik heb eerder psychiatrische klachten gehad en ik denk dat dat zeker meespeelt in de mate waarin ik last heb van klachten.

Ik ben 20 jr geleden opgenomen geweest, nav forse paniek- en angstklachten die resulteerden in een depressie. Eigenlijk was het ook een burnout maar werd toen niet zo genoemd.

Anniek, hallo, hoe lang ben je al opgenomen? En brengt het je wat je nodig hebt ?

Ik ben opgenomen vanaf 13 februari. Ik ben niet veel opgeknapt. Een aantal dingen zijn wel verbeterd zoals mijn slaap. Ik slaap over het algemeen door nu en maak meestal nachten van 8 uur. Ik heb veel minder last van angst en paniek (ik slikte al medicatie en die is verhoogd). Ik ben niet minder moe en heb veel last van psychosomatische pijn.
Ik heb een burnout sinds augustus vorig jaar.

Heel herkenbaar alles wat je schrijft ook ik ben herstellende maar het gaat echt met hele kleine stapjes en met af en toe een stapje terug. Ik kon echt niks meer ging geen winkel meer in niet autorijden enz. Zelf douche was teveel. Nu gaat het beter de paniekaanvallen zijn veel korter en minder heftig ik rij al weer auto en dat gaat stapje bij stapje beter. Door de derealisatie is lopen erg moeilijk kreeg daar paniek van. Met behulp van een psycholoog ben ik langzaam aan het leren hoe ik daarmee om moet gaan. En vandaag is me dat gelukt heb 20 min gelopen. En ja ik had een hele rare wereld, veel lichamelijke pijntjes, raar hoofd maar het is me gelukt!
En ja de klachten zijn voorlopig niet over eerst moet meneertje angst beseffen dat die verkeerd reageert en dat duurt lang. Maar hoe beter jij meneer angst leert dat er niks is hoe minder meneer angst en de lichamelijke klachten gaan komen. Ik ben okk heel vaak nog duizelig slappe benen, trillen, hoofdpijn, raar dof hoofd en ga zo maar door. Maar dit hoort erbij

@lieke
Jouw verhaal klinkt bekend..
Hoe ga jij om met dat doffe hoofd..die spanning en trillen?
Ik word er wanhopig van.
Net stevig gehuild..ik zit er 5 maanden in en ik merk nog geen verschil..
Hoe houd jij vertrouwen..

Hoi Anoniem,

Dit is zooooooo herkenbaar je lichaam gaat op zo'n moment gewoon in de ankers voor je. De spanning voor het concert was waarschijnlijk gewoon teveel gevraagd nog op dit moment.

Een griep(je) kan net de trigger zijn en je het laatste zetje richting burn-out geven. Maar het kan ook zijn dat je overspannen bent en de griep het erger doet voelen. Ik was zelf aan het herstellen maar flinke terugslag gehad en weer volledig ziek moeten melden. Niemand wil dit, maar het overkomt je gewoon. Het moeilijkste is het accepteren! Over je werkgever zou ik me niet druk maken. Ik had ook die angst maar kon op gegeven moment niet meer anders. Doorgaan is geen optie, het gaat niet vanzelf over. Ik ging ook veel te lang door en daar ervaar ik nu de consequenties van.

Ik heb 25 jaar gewerkt voor mijn huidige werkgever en jaren lang 60 tot 80 uur per week gewerkt en bedrijf opgebouwd van 0. En als ik zie hoe ze nu met me omgaan is echt schandalig. Geen bloemetje, geen kaartje, geen contact, niks. Na zoveel jaren had ik meer loyaliteit verwacht, maar het enige waar ze zich druk over maken is hoe dit op te vangen. De persoon erachter interesseert ze niet....

Dus denk nu vooral aan jezelf. Sterkte ermee.

Bij mij heeft uiteindelijk corona me de das om gedaan. Daarvoor ging het al een paar maanden niet goed, maar bleef ik net overeind. Na toen een week ziek thuis te hebben gezeten dapper weer aan het werk gegaan. Lukte niet, ik was zoooo moe. Dus weer twee weken thuis. Twee weken op m’n tandvlees gewerkt en daarna had ik vakantie. Na die vakantie nog een week doorgezet en toen helemaal uitgevallen op werk. Voelde toen onverwacht, met terugwerkende kracht zie ik hoe lang het al op de loer lag en dat ik maanden ervoor al klachten had. Alsnog is die complete knock-out super eng.
Ik ben ook alleenstaande moeder en zat ook in paniek met: de kinderen komen thuis en ik Kan Het Niet. Echter, ik kon het wel. Het is zwaar, nu nog, maar mijn moederrol heeft me niet in de steek gelaten.
Sterkte

Het is helaas heel herkenbaar
Ga zo ie zo even naar de dokter maak het bespreekbaar
Het komt echt goed heeft tijd nodig

ik heb al een aantal jaar last van mijn middenrif dat ik een opgejaagd gevoel krijg, kortademig, last van de maag, vaak hyperventileren vooral tijdens en na het eten krijg ik er last van, Een strakke band eromheen.

Ik heb geen tips wel vind ik het een akelig gevoel. Heb dan ook wel eens last van hartkloppingen, overslagen. Ik adem wel chronisch verkeerd maar lukt niet om goed te ademen omdat mijn buik dan zo opblaast

Vooral elke ochtend de dag beginnen op knikkende knietjes. Elke dag keer op keer en een dof hoofd.
Dan ben je toch gewoon kapot?
Ik ben er zo klaar mee.
Herkenbaar?

Ik heb precies dezelfde klachten, heel vervelend maar dus zeker herkenbaar!
Ik ben onlangs gestart met transformational cupping, dat heeft de spieren in mijn rug, nek en armen losser gemaakt. Heb nu nog maar 1 sessie gehad dus nog niet veel ervaring, maar tot dusver positief. We gaan het ook op mijn middenrif toepassen want dat schijnt ook te kunnen. Verder heb ik helaas geen tips, bij mij werken ademhalingsoefeningen en meditatie ook niet echt.

Ik heb 14 jaar in een fake reality geleefd met de opvoeding van mijn dochter. Die niet biologisch mijn dochter bleek te zijn. Nu is zij erachter gekomen en wil ze geen contact meer. Trigger genoeg denk ik zo.

Ik heb ook zoveel spierspanning. Hebben jullie ook het gevoel dat je spieren branden als ze aanspannen met licht zenuwachtigheid of huilend gevoel.. en wat doen jullie ertegen.. heb et meestal in de ochtend erger probeer dan rust te nemen en naar me buik te ademen.

Ik heb ook zo’n last van spierspanning, maar dan in de achterkant van m’n benen en onder mn voeten. Na inspanning maar ook bij verkeerde focus en al helemaal als ik er bij stil ga staan met m’n gedachten, maar zo verrekte moeilijk omdat het zo aanwezig is al heel mijn burn-out. Probeer maar gewoon door te leven maar het ontneemt gewoon je plezier erin

@eric k ga Ik zit op 5 maanden en het is nog steeds heel wisselvallig..
Momenten dat het redelijk gaat en weer diepe dalen met angsten en een opgejaagd gevoel.
Geen idee wanneer het echt beter zal gaan.
Het is een hel.

Groet
Eddy

Hoi @eric

Vraagje..hoe heftig waren bij jou de angst aanvallen? En wat doen de medicijnen bij jou!?
Welke heb jij eigenlijk?
Kun je de scheiding een beetje loslaten en verwerken? Of doet dat veel pijn en mis je de goede momenten?

Ik heb veel moeite met het loslaten van mijn dochter en het misschien kwijtraken van haar.
Daarnaast heeft mijn lichaam een opdonder gekregen van het stoppen met bier drinken. Dacht dat het gezonder was en beter om het rouwproces zonder door te gaan. Maar dat viel tegen.

Groet
Edddy

Ik heb er 2 jaar mee gezeten. De dokter zei me als er echt iets mis is met je lichaam dan blijft het continu pijn doen en niet alleen bij momenten . Ik heb mezelf moeten overtuigen dat het schrik was . Ik heb mijn gsm tijd beperkt naar max 30min per dag ; gsm geeft veel stress aan hersenen . Saffraan vis en noten en vitamines gepakt. Leuke dingen gaan doen . Erg veel gaan slapen met slaappillen. En ik kan nu zeggen dat ik terug een vrij normaal leven heb . Afentoe nog heel hard bijten op mijn tanden en soms verkramping van mijn maag als ik stress heb

Hi Sven, wat fijn te horen dat het beter met je gaat en je weer beter voelt. Ook wel fijn zo’n bericht voor veel mensen denk ik, aangezien het soms zo snel eenzame strijd is. Mag ik vragen of jij uiteindelijk de kern wist van jouw burn-out/overspannenheid? Ik heb zelf echt nare lichamelijke klachten. Dat verkrampte middenrif heb ik ook gehad. Een osteopaat heeft me hierbij geholpen en het is bij mij stuk minder. Wel blijft ik last houden van hartkloppingen en keelpijn, dichtgeknepen gevoel (heel frustrerend) en daardoor adem ik hoog en teveel. Het houd me tegen in me leven. Daarnaast heb ik echt veel geprobeerd, maar kom maar niet tot de kern of kan een bo echt een samenloop zijn van omstandigheden? Vandaar ook mij vraag, wil het zo graag oplossen. Maar goed accepteren blijft voor mij een struikelblok. Ik zit er zelf nu 6 maanden in. Had jij ook moeite met geloven dat je overspannen was?

Ik ben laatst bij de fysio geweest voor ademhalingsoefeningen. Zij gaf aan dat mijn middenrif ook veekrampt was.
Ze heeft mij geleerd om deze te masseren. Misschien een idee om een fysio te bellen en dit te vragen. Ik weet niet of ik het je op de goede manier uit kan leggen.

Hi Eric, wat naar dat je je zo voelt door een gesprek. Is dit gesprek met iemand geweest die professioneel werkzaam is en mensen kan begeleiden, zoals een psycholoog of iemand die zelf een burn-out heeft of heeft gehad of een random persoon/familielid? Dat maakt wel degelijk verschil denk ik. Persoonlijk ook angsten ontwikkelt door de vele lichamelijke angsten en daardoor dus bang om iets ergs te hebben. Nooit verwacht dat je in een burn-out zoveel lichamelijke klachten kon ervaren. Dacht dat je vooral doodmoe kon zijn, maar dit … Wellicht herken je jezelf hier ook in. Persoonlijk ken ik mensen die heel goed hersteld zijn en echt weer 100% in het leven staan. Zelf zie ik het momenteel ook weer minder rooskleurig, andere dagen weer wat positiever, maar dat hoort erbij zeggen ze en gaat bij mij echt met ups and downs. Weet dus dat je echt niet alleen bent al voelt de strijd soms wel zo.

Hi anoniem,

Het gesprek was met een familie lid. Het greep me best wel aan. Opzich kan ik het nu wel weer een beetje loslaten. Maar de angst die komt op zo’n moment is erg vervelend om te ervaren.

Hoelang zit jij al in je burn out?

Goedemorgen Eric,
Laat je niet gek maken, afgelopen dagen las ik nog andere berichten met stijgende lijnen van jou👍 deze stijgende lijnen zijn echt, de angst dat je van het gesprek hebt gekregen is niet de realiteit. Stel je had het gesprek niet gevoerd, had je dan nu of afgelopen tijd ook angst of is het een beetje aangepraat?
Blijf bij jezelf, je bent goed bezig en gaat hier uitkomen!

Dag Eric,

Dank je wel! Doet me goed je bericht. Voel dan gelijk weer die angst opkomen. Wat een naar gevoel is dat. Als ik dit gesprek niet had gehad dan was ik ook niet angstig geweest inderdaad. Goed om dat even te herinneren aan mezelf.

Herkenbaar hoor. Je bekijkt de wereld vaak door een andere 'kleur' bril in tijden van burn-out en vele klachten, waardoor je kijk op mogelijke scenario's en angsten ook wat kunnen vergroten.

Zelf heb ik daar ook last van, probeer dan maar zo te denken dat ik (ziel) niet mijn gedachten en angsten ben, en dat deze gewoon mogen passeren en er zijn. Zonder teveel oordeel of aandacht aan te besteden.

Hoe meer de klachten uiteindelijk gaan verminderen, hoe beter het hoogstwaarschijnlijk ook met dit soort dingen gaat ;)

Hi Janine,

Dank je wel. Voel me gerust gesteld. Mooi hoe je het beschrijft hoe je er het beste mee om kan gaan.

Herkenbaar hoor. Je bekijkt de wereld vaak door een andere 'kleur' bril in tijden van burn-out en vele klachten, waardoor je kijk op mogelijke scenario's en angsten ook wat kunnen vergroten.

Zelf heb ik daar ook last van, probeer dan maar zo te denken dat ik (ziel) niet mijn gedachten en angsten ben, en dat deze gewoon mogen passeren en er zijn. Zonder teveel oordeel of aandacht aan te besteden.

Hoe meer de klachten uiteindelijk gaan verminderen, hoe beter het hoogstwaarschijnlijk ook met dit soort dingen gaat ;)

@Eric, foutje, die reactie was van mij en ik zette perongeluk jouw naam eronder! Keep up the good work man, deze meditatie (verschillende brillen) gaat jou waarschijnlijk helpen, probeer hem maar eens vandaag of morgen:

Youtube: Denisee van Beek - meditatie om los te laten

Of een vertrouwens meditatie van Dolly, hiervan zijn er meerdere

Komop tijger, je bent al ver en zit op het juiste pad

Hoi Eric
Heel herkenbaar.
Ik hoef het niet eens te horen van iemand anders. Ik ben zelf al bang genoeg dat ik er nooit uitkom. Elke dag die aanstand. Elke dag wakker worden met het idee van oja we zijn ziek. Elken dag die strijd van hoe kom ik de dag door. Elke dag niet lekker in je vel en niet kunnen ontspannen.
Het is een mentale hel.
Er wordt gezegd en geschreven dat na de onrust de moeheid erin komt.vanwege de cortisol. Het lijf is uitgeput. Alleen merk ik er niks van.
Wanneer geeft mn lijf eindelijk er aan toe..wanneer kan ik eindelijk afscheid nemen van deze hel?

Groet
Eddy

Dank je wel allen!

Nog een vraag. Hoe delen jullie je dag in? Gaan jullie dan wel alsnog de deur uit op een dag? Iets ondernemen? Of helemaal niets? Ik heb ook angst dat ik te veel doe.

Ik ga elke dag wel erop uit.
Maar ben ook snel bang dat ik te veel doe.
De dagen zijn ook heel verschillend.
Dus lastig om te zeggen. Je moet het per dag bekijken en proberen aan te voelen wat voor jou goed voelt.

Hoi Eddy,

Nu ik in een burn out zit en daar openlijk over praat met collega's, familie en vrienden, hoor ik pas hoeveel mensen een burn out hebben gehad. Zij zijn er allemaal sterker uitgekomen. Dat geeft mij hoop want ik denk ook regelmatig of het nog wel goed komt. Maar het helpt als je het per dag of per dagdeel bekijkt. Als je moeilijke dagen hebt dan vergeet je de goede momenten. Ik schrijf deze altijd voor mezelf op en kijk deze dan soms terug zodat ik zie dat er goede momenten of dagen zijn.

Hoi Eddy,

Ik lees dagelijks meerdere berichten van jou en merk dat je het erg moeilijk hebt. Wat erg belangrijk is, en ook moeilijk, alles in en rondom burnout is ontzettend moeilijk en we zitten in het zelfde schuitje ondanks de verschillende situaties. Is dat je een beetje uit die slachtofferrol krabbelt en dingen gaat proberen te accepteren hoe ze zijn, hoe moeilijk en onterecht ook. Ik heb het beste met je voor en hoop je toch een klein beetje op weg te kunnen helpen zonder vervelend op je over te komen.

Ik ben momenteel 29 en heb geen vader meer, deze is 10 jaar geleden overleden. Mijn moeder heeft 8 jaar geleden een herseninfarct gehad en woont eindelijk in een toepasselijke zorginstelling nadat ik jaren voor haar gezorgd heb (en mede aan onderdoor ben gegaan). Nu ik met een burnout kamp heb ik ontzettende behoefte aan steun van een ouder en was het de eerste periode erg moeilijk dat ik in die zin geen ouder meer heb om op terug te vallen nu ik ze zo hard nodig heb. Nu kan ik hier elke dag van balen, mij er somber door gaan voelen en oneerlijk vinden (andere mensen zijn gezond en hebben beide ouders), maar het lost niets op. Waar ik mijn mindset toe heb moeten trainen is; Ik ben dankbaar dat mijn vader in mijn leven is geweest, ookal was het maar zo kort. Ik ben dankbaar dat mijn moeder niet overleden is en ik haar nog kan zien en van haar kan genieten, ondanks dat ik thee voor haar moet zetten en eten moet maken i.p.v. zij voor mij. Ik meen deze dankbaarheid ook oprecht, ik accepteer de situatie en maak er het beste van. Hierdoor voelt het niet oneerlijk, voel ik mij geen slachtoffer, kan ik mijn zorgen en sombere gedachten loslaten en mijn lichaam tot rust laten komen. Dit is even een voorbeeld van mijn kant, er speelt bij mij nog meer en ook ik zit nog volop in mijn herstelproces van de burnout, maar ik hoop dat het je op een positieve manier een beetje helpt!
Take care Eddy

Tnx wouter

Iemand verliezen kan een heftig emotioneel life event zijn. Het maakte bij mij meer los dan ik had gedacht en doorhad. Ik heb mijn emoties moeten leren aangaan/ toelaten om ze te kunnen verwerken. We hebben namelijk niet altijd door dat we emoties uit de weg gaan, verdoven, verdringen. Ik heb veel gehad aan een Psycholoog die mij verdiepende vragen stelde waardoor ik bijvoorbeeld ineens volschoot bij bepaalde vragen. En dan nog dacht, ‘Nou ja, waar komt dat nou ineens vandaan?’ Rouw vroeg emotioneel meer van me dan ik doorhad. Geef het de ruimte en wees mild voor jezelf. Zo te lezen ben je hartstikke goed bezig, op de goede weg.

Hallo Eddy,

Mijn vader is 6 jaar geleden overleden, waarvoor ik jaren heb gezorgd. Mijn moeder werd 2 jaar daarna ziek en voor haar heb ik 20 maanden gezorgd naast fulltime werk en een gezin met 3 jonge kinderen. Na hun overlijden ben ik maar door blijven gaan met alles omdat ik dacht dat het wel ging. Een paar jaar heb ik lichamelijke klachten negeert en in mei ben ik thuis komen zitten met een burn out. Ik had mijn emoties niet verwerkt en heb de signalen van mijn lichaam niet serieus genomen. Ik hen bij de psycholoog een emdr traject gevolgd en dat heeft mij heel erg geholpen rondom de rouw. Ik kijk nu met een ander gevoel naar ingrijpende situaties. Natuurlijk mis ik mijn ouders nog steeds, maar de scherpe randen zijn er vanaf.
Ik heb nog steeds last van lichamelijke klachten, maar die zijn niet zomaar over na jaren chronische stress.
Maar ik kijk terug op alle mooie momenten met mijn ouders en ben blij dat ik voor ze heb kunnen zorgen.
Ik weet niet of je al EMDR hebt gevolgd, maar mogelijk kan jou dat ook helpen.
Succes,
Groetjes Kim

Hé,

Ik wilde je even laten weten dat ik het ontzettend naar voor je vindt om te horen en dat ik hoop (is even geleden dat je dit bericht geplaatst hebt) dat je je alweer wat beter voelt en het stapje voor stapje een plekje kunt gaan geven..

Blijf vertrouwen hebben! Veel sterkte!

Liefs

Herkenbaar

Ik ben mijn dochter ook kwijt.
Ze wil geen contact meer.

Ik ben totaal ingestort
Groet eddy

Hi Suus, ook hier ga ik weer op je reageren want ik weet hoe spannend die dingen kunnen zijn en herkenning kan helpen. Ja ik heb dit gehad 🫠
Herinner me de keren dat ik mezelf sloeg zo van ben ik er nog.
Bij mij was dit wel vooral in de beginperiode en echt een uiting van paniekaanval/ chronisch verkeerd ademen. Had namelijk dan ook weleens het gevoel dat m'n adem zo langzaam was dat ie zou stoppen ofzo.
Een precieze tijd kan ik het niet geven, maar volgens mij was het wel een van de eerste signalen die afnam toen m'n herstel begon.

Hi Natasja 🩷
Ik merk niet echt iets aan mijn ademhaling, wel dat het erger wordt bij concentratie oid, heel vaag gevoel.
Ik denk steeds vaker ‘had ik maar een gebroken been’, dat is lang zo spannend niet… pffff wat een hel dit.

Ben jij nog voor een cursus gegaan? Ik zit nu in Camp Burnout, echt een aanrader!

Liefs 👋

Dat is wat behapbaarder idd. Maar dit is echt een andere situatie. Ik ben niet meer voor de cursus gegaan omdat ik al zoveel andere dingen doe..
Wat je hebt klinkt echt ook als angst. Hoe banger je voor de symptomen wordt hoe heftiger ze allemaal worden.
Je hebt volgens mij ook net uitgevonden met je therapeut dat er wel sprake was van trauma toch? Dus het kan zijn dat je nu in een diepere verwerking komt en alles nog even wat heviger zal zijn.
Vertrouw erop dat je echt aan t opruimen bent. Je lichaam wil dit niet langer in je leven en dwingt je tot rust en verwerking.
Probeer samen te werken met je lichaam en te vertrouwen 😘

Bedankt voor je ondersteuning Natasja… ik denk dat er inderdaad een diepere verwerking gaande is, ook door die cursus ga je de diepte in. Na de cursus stop ik er ook even mee, het is best veel allemaal. Zo had ik het nog niet bekeken, dankjewel. En voor jou ook het beste 😘

Hoi Suus

Zeker heel herkenbaar. Ik heb het ook gehad en kan het zo nu en dan nog wel eens hebben. Zeker als ik mindere dagen heb en al te veel geprikkeld ben en extra vermoeid

Wanneer je er last van hebt kan het helpen om even goed met je voeten op de grond naar je buik te ademen. Vaak even wat meer uitademen dan in. En tegen jezelf zeggen: ik ben hier ik ben aanwezig en dit is enkel angst. Ook kan je het gewoon even aangeven bij degene met wie je praat. Dan is het niet zo'n gevecht in je eentje en voel je de druk niet dat ze snel weg moeten.
Zet em op☺️

Ik heb dit ook heel erg. Alsof je hoofd ineens dof wordt en je alles niet meer meekrijgt. Terwijl dat wel gewoon zo is. Ik wordt op zo'n moment angstig en ben bang dat ik doodga en dat ik iets ernstigs heb in me hoofd echt drama. Tegenwoordig doe ik wel wat meer ondanks alle klachten voorheen zat ik thuis en kon ik niks. Nu heb ik dezelfde klachten maar die II het gewoon en kan ik rustiger blijven. Maar de angst van dat wegvallen en het rare gevoel in me hoofd is vreselijk. En dan nog die gedachtes dat het iets ernstigs is is helemaal rot. Ik kan dat ook niet relativeren.

Bedankt voor jullie reacties, dit geeft weer wat moed 🩷

Dit herken ik heel goed.. ik heb dat ook met gesprekken bij de psycholoog. Dat het mij eigenlijk al teveel is om naar haar te luisteren hoewel ik weet dat zij mij juist gaat helpen/helpt. En mensen die random maar tegen je doorkletsen en je eigenlijk denkt hou aub je kop

Ja Saskia precies dat 😂… ik moet echt m’n best doen om niet onaardig te doen!

Hi Suus,

Dit is echt heel herkenbaar. Ik zit nu bijna een jaar in de burn out en het overkomt me soms nog steeds. Ik werk in de horeca, een sociale omgeving dus. Ik ben aan het re-integreren. Op een goede dag sta ik open voor sociaal contact en kan ik een praatje maken. Andere dag kan ik denken: ga alsjeblieft weg. Als iemand dan een verhaal tegen me verteld, kan ik blijkbaar aan de buitenkant nog geïnteresseerd over komen, waardoor die persoon door begint te vertellen. Hoe langer het verhaal duurt, hoe meer ik van binnen naar wordt en gevoel van desoriëntatie krijg.

Nu door gesprekken bij psycholoog weet ik dat er angst ook ten grondslag aan ligt. Omdat ik me ondertussen dat het gebeurd druk maak of ik nog wel geïnteresseerd over kom bijvoorbeeld, en ga malen: shit ik heb eigenlijk de helft niet gehoord. Of in paniek raak omdat de persoon niet stopt met praten tegen me, terwijl ik lucht wil. Dus de angst krijg om naar te worden, omdat ik voor mijn gevoel niet weg kan uit het gesprek.

Nu probeer ik meer aan te geven aan collega’s als ik een iets mindere dag heb. Maar het is moeilijk voor hen te begrijpen. Ik kan moeilijk van ze vragen niet tegen me te gaan praten!

Daarnaast heb ik er in mijn sociale omgeving ook last van. Nu weet ik dat er vaak gedachtes aan ten grondslag liggen: hoe kom ik over, ben ik wel leuk genoeg, kom ik wel geïnteresseerd over, shit ik weet niet meer wat ik aan die persoon moet vragen. Als ik zo’n pieker moment heb, kan ik ook wegzakken in een gesprek/naar worden.

Ik ben pas 3x bij de psycholoog geweest en heb nu al onwijs veel inzicht hierin gekregen. Door de angst aan te pakken zal het zeker opgelost worden!

Dankjewel Mila, het gevoel van geen lucht meer krijgen als men maar door blijft ratelen herken ik heel erg. Vooral als het van die klaag/zeur gesprekken zijn. Ik heb een collega die heel negatief is en zodra zij mijn kamer opkomt is het raak. Maar ook als ik een volle mailbox zie… pffff het duurt zolang dit. Ik zit pas op 6 maanden maar het lijkt alsof ik er al 3 jaar in zit ofzo. Zo blij dat dit forum er is, het is zo’n steun 🙏

Dag Karin, ik zou je graag willen meegeven dat zo'n hevige paniekaanval, waarbij je echt op de ha post komt omdat je denkt dat je echt doodgaat, niet in je eentje thuis denkt te verwerken.
Dit is een heel hevige angst die de juiste begeleiding mag krijgen. Ik heb dit namelijk precies zo gehad.

Een goede emdr behandeling kan hierin echt helpend zijn. De burnout is namelijk van de hevige angst en aanknop waar je lichaam in heeft gestaan voor een langere tijd en heel waarschijnlijk ben je onbewust nog steeds bang voor een volgende aanval.

Angst en paniek is echt een losstaand symptoom dus aub neem de juiste hulp.

Sterkte

Ik herken alle symptomen, waarmee je te maken hebt. Ook ik ga mijn vierde maand in wb een heftige burn-out. Behalve met de hond een stuk wandelen, kom ik nagenoeg niet buiten. Bang om een paniekstoornis te krijgen, wat heel eng aanvoelt. Heb enorm last van mijdgedrag.
‘s morgens word ik over het algemeen kotsmisselijk wakker, gepaard met een hyperventilatie aanval. Angst wat de dag gaat brengen. ‘s Avonds ben ik soms zelfs de oude; kan er niet meer zoveel gebeuren, vermoed ik.

Slaap soms maar twee/drie uur per nacht. Gekmakend, gelijk piekeren en AAN staan. Oxazepam gekregen van de huisarts, maar daar ben ik mee gestopt. Loop als een zombie rond.

Ik ben drie jaar geleden mijn moeder verloren na een heftig ziekbed en daarna direct mijn vader gaan betuttelen. Daarnaast heeft mijn zus een hersenbloeding gehad in april, waar ze nog niet echt van hersteld is. Zo ligt ze nu weer in het ziekenhuis, waar ze inmiddels weer een klein stukje aneurysma hebben gedicht.

Ik ben een vrouw van 60 jaar. Sta/stond volop in het leven. Tekort aan 24 uur in een dag en dan ineens zegt je lichaam: STOPPEN, het is genoeg geweest.

Praten, praten, praten met geliefden en een coach/psycholoog zijn de handvatten die ik nu aanneem.

De oorzaak proberen te achterhalen van je burn-out en daaraan gaan werken. Bij mij is het echt de angst voor verlies van dierbaren. Ik moet proberen als een helicopter boven mijn leven te gaan hangen. Iedere dag is er één en deze komt nooit meer terug. Het leven gaat nooit zoals je het denkt te plannen.

Ik weet heel goed hoe ik het allemaal moet verwoorden, maar het daadwerkelijk anders voelen is toch echt een opgave.

Ik houd ervan de controle overal op te houden en dat gaat gewoon niet in alle gevallen.

Een burn-out is heel eenzaam; je MOET zelf de stappen nemen eruit te komen en dat heeft tijd nodig. Iets wat je 60 jaar hebt ‘opgebouwd’ staat rotsvast! Helaas

Hi Karen, ik had ook een narcistische ex en ben ook burn-out geraakt, mede door hem. Hij heeft me helemaal leeggezogen op zowel emotioneel als financieel gebied. Hierdoor heb ik veel stress gehad, veel geldzorgen, veel verdriet. De beste remedie is je narcistische ex op afstand houden en als het kan helemaal no contact gaan. Dit is ontzettend moeilijk, maar het zal je echt helpen in je genezing. Door de narcist staat je lijf heel lang in vecht-/vluchtmodus met burn-out als gevolg.
Ik herken je klachten, maar houd moed, je lijf zal herstellen.

Psychische mishandeling is niet niks, probeer professionele hulp te zoeken. Je moet door de pijn heen om jezelf weer te resetten 😘

Hallo ik ben 53 jaar en herken me ook in jullie verhaal.
Agaat je legt het ook heel duidelijk uit en ik kan het ook goed verwoorden naar een ander. Maar mijn probleem is dat ik niemand kan vinden die mij begrijpt.
Ben al bij verschillende instanties geweest maar staan me vaak aan te kijken waar heb je het over en komen met vreemde ideeën waar ik weer niets mee kan.
Hoe doen jullie dat?
Groet Aswin

Ik denk dat je zoekende blijft naar de juiste manier wat bij jou persoonlijk past.

Zo hebben mijn familie, vrienden en kennissen
heel begripvol gereageerd en zag eigenlijk iedereen dit wel aankomen. Ik ben een pleaser en mensen-mens en dan is het een keer genoeg.

Lastigste vind ik de lichamelijke ongemakken, die hiermee gepaard gaan. En ook het slechte slapen. Alleen zolang ik niets doe aan datgene wat me teveel energie kost, zal er niets veranderen.

Ik doe iedere dag één ding. Vandaag krijg ik mijn coach op bezoek en mocht ik genoeg energie hebben ga ik naar de dierenarts, maar lukt het niet, dan laat ik mijn man alleen gaan met de hond. NIETS moet; accepteren dat je ziek bent en een lange weg te gaan hebt.

Iedereen adviseert natuurlijk iets anders. Ik heb mezelf voorgenomen niet langer te doen wat anderen van mij verwachten te doen, incl mijn narcistische vader. Hij verwacht dat zijn dochters voor hem zorgen. En dat gaat eenvoudig niet langer. Hiervoor hebben we nu thuiszorg ingeschakeld. Beetje bij beetje krijg is hierdoor mijn ‘leven’ hopelijk weer terug.

Voor een ieder geldt, wellicht, een andere weg. Zo persoonlijk

Heel herkenbaar helaas
Dit is echt burnout

Heel herkenbaar vooral de negatieven en somberen gedachtens en veel piekeren . Ik heb ook vooral heel veel last van spanning op de kaken en mijn nek . Dit is indd echt een burn-out .

Hoi,

Dit klinkt echt als derealisatie. Weet niet of je er al eens van gehoord hebt? Ik heb er ook last van gehad tijdens mijn burn-out en het is inderdaad absoluut niet fijn. Als je je realiseert dat het dat is en niks anders, kun je het voor jezelf in je hoofd misschien wat dragelijker. Én praat erover met mensen!

Succes en sterkte!

Groetjes

Het is inderdaad de realisatie en ook ik maak het mee. En het is een nare sensatie! Ik had het gevoel alsof ik aan de zijlijn van het leven werd gezet, niet alles meer écht meemaakte. Het hielp mij om me te beseffen dat het erbij hoort. Alsof je brein zichzelf wil beschermen en zich afsluit voor prikkels van buitenaf. Het komt, nu ik herstellende ben, steeds minder voor gelukkig. Dus houd moed! Het gaat over!

Dit is voor mij ook erg herkenbaar op het begin voelde ik mij maanden alleen maar slecht en nu wisselt het zich af soms voel ik me slecht soms goed het is een zwaar proces en je gaat 2 stappen vooruit en weer een terug heel veel sterkte!

Jazeker, houd moed, het gaat over. Blijf proberen ontspanningsoefeningen te doen. En focus op leuke dingen om je heen, al zijn ze klein, uiteindelijk wordt alles beter en ben je weer je mooie zelf...zet em op!

Heftig hé
Probeer voorzichtig te bewegen hier soms al weer een dag zonder trillen

Als je al kan probeer rustig wat krachttraining. Geen heftige harde sessies, maar lekker wat spanning op de spieren.
Dat kan echt helpen. Veel verwijzen naar wandelen wat ook kan helpen maar ik werd daar onrustig van. Kon veel nadenken en hoge hartslag. Krachttraining werkt echt prettig hiervoor. En verder natuurlijk de nodige rust en ontspanning want je moet jezelf niet uitputten

Hoort erbij en gaat over! Soms trilde mijn lichaam zo dat ik dacht, ‘Dit houd ik niet.’ Maar ik ben er nog en het trillen stopte. Houd moed!

Wat fijn om dit te lezen
Hier is het iedere ochtend raak met rillen

Om 5.00 s ochtends begint het weer wordt er gek van

Hier idem.Vooral bij het inslapen of ontwaken vanaf 4 uur. Nu al 1.5 jaar. Eerst bij mijn hart nu buik en als ik echt niet goed ga trilt mijn hoofd. Nu even afkloppen maar sinds 4 dagen geen trillingen meer en daarvoor werd de frequentie ook al minder. Alsof de batterijen op waren.Dit is mede gelukt door voetreflexologie en ook echt mijn grenzen aangeven.

Wat goed om te lezen
Welke voetreflex raad jij aan ?
Heb ook in de ochtende een zenuwachtig gevoel bah

Bij mij doen ze puur ontspanning . Zenuwachtig gevoel had ik de hele dag door.Soort van gejaagdheid dat is nu ook minder.

Hi Lieke, ik herken alles wat je schrijft. Het is heel frustrerend en beangstigend. En elke keer als ik een topic open met een nieuwe klacht is er altijd wel iemand die het herkent dus voel je niet alleen.

Hoe lang zit je hier nu in? Ik 6 maanden.

Probeer je niet té druk te maken over de klachten, dat geeft weer extra stress bovenop je burnout en dan zal alles langer duren.
Ik probeer bij elke klachten te denken: ohja, ok, kom erbij. En als ik heel erg twijfel check ik even dit forum. Sterkte 🩷

Hoi Suus,

Ik zit er ook 6 maanden in. Beangstigend is het zeker. Heb jij ook als je bijvoorbeeld als je kleurt of puzzelt dat het gevoel ik je hoofd opkomt ik wel dan ben ik echt helemaal met het ding bezig en de rest lijkt beetje wazig. Ben zo afwezig en de wereld is zo rot. Vind het knap dat jr al zo kan denken ik blijf erg in de klachten en het negatieve hangen. Nooit geweten dat ren periode

Sorry mijn verhaal was nog niet af.

Dat een periode van stress tot zoveel klachten kon leiden. Vaak heb je gewoon het gevoel dat je je door de lichamelijke klachten je zo voelt in plaats van andersom.

Is herkenbaar hoor ik heb dit nu sinds een week soms is het even weg
Mijn hersenen draaien over uren
Ik wordt er angstig van

Hoi Lieke

Die dagen en nachten heb er al heel veel van gehad maar het worden er minder gelukkig.
Zit zelf even in een positieve fase wat morgen ook wel weer over kan zijn.
Maar probeer er nú van te genieten.
Maar al jouw klachten zullen veel hebben moeten doorstaan en dat is hele moeilijke periode. Maar er is hoop gelukkig.
Wens je veel sterkte en kracht om dit proces te kunnen doen.
Groet Aswin

Bedankt voor jullie reacties.
Ik heb gelukkig ook beter dagen achter de rug. De klachten zijn er maar soms wat minder heftig of minder lang. Vanochtend voelde ik me nog lang niet de oude, maar wel wat rustiger en beter. Mijn hoofd was rustig en de wereld was maar een beetje raar. Rond een uurtje of 1 kwam het doffe druk gevoel op maar met vlagen neemt het ook weer af. Dank is het er weer even en krijg ik zelfs oorpijn en wordt ik misselijk en dan zakt het weer. Dus de intensiteit neemt voor nu in ieder geval wat af. Dit geeft de burger moed!!
Zo bizar dat zulke gevoelens in je hoofd komen doordat je te lang over je streep heb gelopen.

Ik zit sinds juli ziek thuis. Wat mij enorm heeft geholpen is échte acceptatie. Het heeft bij mij best lang geduurd voordat ik had geaccepteerd dat alle symptomen waar ik last van had ook echt bij een burn-out horen. Ik ben heel lang bang geweest dat er iets anders aan de hand was, waardoor ik alleen maar meer op de symptomen ging letten. Dit levert stressreacties in je lichaam op, waardoor je alleen maar meer last gaan krijgen van de symptomen.

Ondertussen heb ik bijna geen last meer van dat rare gevoel in mijn hoofd (heel soms nog als ik te drukke dagen achter elkaar heb gehad).

Ik heb ook een raar hoofd.
Is dit tijdeljjk? Kan iemand me gerust stellen dat dit verdwijnt?
Voelt zo eng.

Eddy

Hoi Patricia je hebt het goed verteld allemaal en ik zie ook heel veel overeenkomsten.
Ik ben nu al een tijdje aan het strijden tegen mijn burn-out en met vallen en opstaan kom ik hele kleine stapjes vooruit. Maar heb nog een lange weg te gaan. Want genieten zit er nog niet in. Maar ik blijf strijden want ik wil terug komen voor mezelf.
Heb nu wel een hele andere kijk op de wereld en de mensen.
Ook de relatie met mijn partner staat vaak onder spanning omdat die weet wat ik mankeer maar vaak begrijp ze me niet. hoe ik ik me voel en erg haar steun mis. Ben dan erg eenzaam.
Maar ik kies nu ten alle tijden voor mezelf omdat ik dit anders niet ga redden.
Ik wens je veel succes en sterkte de komende maanden en jaren. Het moet een keer goed komen 🙏
Groetjes Aswin

haha ik heb net op jou verhaal gereageerd denk ik.

Dag allen,

Al jaren slik ik anti-depressiva en die ‘stroompjes’ die je voelt herken ik. Naar mijn gevoel zijn dat je hersenen die zoeken naar serotonine om je goed te laten voelen. Ik vind het een gerustellend idee. Op die manier weet je dat je hersenen aan het zoeken zijn naar herstel. Hopelijk geeft dit antwoord je juist een positief gevoel en helpt het! Sterkte! Het komt goed!

Wijs blij dat je er nog bent. En dankbaar zijn met wat je hebt..
Probeer gewoom bewust te leven en van elke dag te geniten..

@Jolanda, jouw gevoelens zijn mij niet vreemd en heel herkenbaar. Je mag je zo voelen daar is niets mis mee, laat het maar toe het moet er toch uit. Weet dat het uiteindelijk wel weer goed komt maar kan het zijn dat de opbouw vwb re-integratie iets te snel is gegaan? Misschien dat je het kunt bespreken met je ARBO-arts hoe je je nu nog voelt. Als het je nu nog iets te veel is dan lijkt het mij dat je nog niet voldoende reserve hebt opgebouwd. De tank moet weer vol zijn wil je je ook psychisch weer goed gaan voelen.

Je bent best wel snel weer veel gaan werken lijkt mij. Die opbouw moet echt langzaam gebeuren. Wellicht weer een gesprek met bedrijfsarts? En laat al je gevoelens er zijn, observeer het en laat ze weer gaan! Ik zit zelf in een zware burnout, na 1,5 jaar alleen mijn noodreserves pas weer aangevuld. Ook last van stemmingswisselingen, snel emotioneel of boos, maar kan ook ontzettend genieten van de zon op mijn gezicht of wandeling met de hond. Op een slechte dag waarop alles uitzichtloos lijkt denk ik "morgen gaat t weer beter". Dus probeer je mindset wat positiever te krijgen.

Hoi ik zit nu 8 maanden in mijn burn-out , ik heb de eerste 5 maanden constant depressieve fases gehad en overwoog toen ook echt om aan de antidepressiva te gaan om dat het gewoon weg op sommige momenten echt niet meer ging en toch heb ik het niet gedaan . Ik heb een afspraak gemaakt bij een homeopaat die mij toen een natuurlijke antidepressiva heeft voorgeschreven , en ik moet zeggen het heeft echt wel even geduurd voor ik er wat van merkte maar ik heb nu toch soms weer wat licht puntjes op een dag.

Hier Ben ik wel aam de antidepresieva gegaan lage dosis voor mij heeft het wel de scherpe randjes er afgehaald
En langzaam weer beter gaan slapen

Ik wilde er eerst ook niet aan maar voelde me zelf steeds meer weg zakken

@Anoniem1, dank je wel voor je reactie. Heb jij een klassiek homeopaat bezocht? En krijg je pilletjes, druppels of ruik jij aan de supplementen? En hoelang heeft het geduurd voordat je voelde dat het aansloeg?

@Anoniem2, dank je wel voor je reactie. Mag ik aan je vragen welk antidepressiva jij gebruik en hoeveel mg? Ik zou ook graag weer goed willen slapen maar ben enorm bang voor de opbouwfase met alle gewenningsverschijnselen van dien.

Hoi ja ik ben naar een klassieke homeopaat gegaan en ik slik safraan L Theanine ik had hier wel pas ongeveer na 1,5 maand baat bij maar dit kwam om dat ik ook veel vitamines te kort kwam en verschillende allergieën had waar ik niks van wist .

Maand 14 van Burnout herstel en nog steeds niet aan de antidepressiva. Er zijn momenten geweest waarop ik het heel sterk heb overwogen en ik heb ook een afspraak met mijzelf gemaakt dat ik na een jaar er mee mocht beginnen als er geen duidelijke verbetering was in mijn psyche. Dat was er gelukkig wel.

Ik heb de mazzel dat ik een ongelofelijk goed vangnet heb, hele lieve en zorgzame partner, fijne familie die me veel helpt. Zonder die zaken weet ik niet of ik het zonder antidepressiva had gedaan. Maar het kan dus echt wel. Ik ben nogal verslavingsgevoelig dus het heeft mijn voorkeur om zo min mogelijk pillen te slikken, vandaar deze overweging.

Het belangrijkste is om te accepteren dat die somberheid er is, en vooral dat het ook echt weer weggaat! Ik heb echt hele diepe dalen gekend, maar momenteel zit ik weer op ongeveer 75% van mijn normale kunnen qua energie en ben ik bijna nooit meer somber. Alleen fysiek zijn er nog wel wat stappen te maken voor mij (en vooral het vertrouwen in mijn fysieke gesteldheid, daarvoor kan ik je het boek DARE van Barry McDonagh enorm aanraden).

Heel veel sterkte!

@Anoniem1, Dank je wel voor je reactie. Ik heb gelijk een afspraak gemaakt bij een klassiek Homeopaat.

@P, Dank je wel voor je uitgebreide reactie en wat enorm fijn om te lezen dat jij zo'n vangnet hebt. Ik denk ook dat ik het nog steeds op eigen kracht kan maar soms slaat de twijfel toe en dat was gisteren het geval.

Hoi, ik gebruik geen antidepressiva. Het is me wel aangeraden om e.v te proberen, maar ben er huiverig voor. Heb geen last van depressies, maar wel zwaar gevoel in'thoofd en lichtelijk paniekaanval vanmiddag. Dan neem ik een halve oxazepam, dat neemt de scherpe kantjes weg. En verder praten over wat er in je hoofd en lijf allemaal gebeurt, dat helpt ook. Daarna vaak heel moe gevoel, maar laat het maar gebeuren. Vooral de angst dat het nooit overgaat is dan groot. Je hebt dan bevestiging van anderen nodig, die het ook overkomt. Dat maakt het iets gemakkelijker. Fijn om te lezen dat je niet alleen bent, want je gunt dit niemand...rotgevoel.....

@ Anoniem3, Dank je wel voor je reactie. Nee, dit gun je inderdaad niemand. Oxazepam heb één maal geprobeerd maar daar heb ik zo heftig op gereageerd en ben daar zo van geschrokken dat in nadien ook nooit meer heb ingenomen. Ook ik ben na een jaar nog vreselijk moe en daar speelt de slechte nachtrust ook een grote rol in mee. Gemiddeld 4 a 6 uur slaap daar kan je lijf en geest niet echt van genezen. Maar ik houd vol en voel me door jullie berichtjes op mijn vraag enorm gesteund.

Hoi Anoniem,

Nog even 1 aanvulling op mijn eerdere reactie nu ik lees dat je ook slaapproblemen hebt. Ik neem geen traditionele medicatie maar wel heel af en toe een natuurlijk slaapsupplement. A. Vogel nachtrust tabletten of valeriaan pillen van valdispert. Kun je gewoon bij de Etos of Kruidvat kopen.

Ik reageer zelf ook heel heftig op eigenlijk elke vorm van medicatie (ook op Oxazepam bijvoorbeeld, dat werkt bij mij zo goed dat ik er 2 dagen een soort suf kasplantje van word). Die natuurlijke supplementen zijn echter met mate wel heel fijn om af en toe een beetje mee tot rust te komen. Ik zou het zelf niet zo snel twee of drie nachten achter elkaar gebruiken (omdat ik dan ook die sufheid weer krijg) maar als je echt heel moe bent en even diep door wil slapen kan ik het je wel zeker aanraden. Het is niks extreems je wordt er gewoon wat rustiger van en slaapt wat beter door. Je kunt de valeriaan pilletjes eventueel ook overdag nemen op dagen dat de stress heel hoog is.

Daarnaast: mediteren voor het slapen gaan kan wonderen doen. Bijvoorbeeld de House of Deeprelax app met fijne yoga nidra sessies. Ook ademhalingsoefeningen zijn fijn voor het slapen gaan (vooral oefeningen waar de focus ligt op twee keer zo lang uitademen als dat je inademt). En vooral zorgen dat je minimaal een uur voor de bedtijd geen schermen meer gebruikt. Misschien is dat heel persoonlijk maar ik vond het prettig om simpele kinderboeken uit mijn jeugd te lezen voor het slapengaan zoals Pluk van de Petteflet of Harry Potter boeken. Simpel leesvoer met een kopje thee ernaast.

Weinig slaap krijgen is vreselijk, ik heb er in de beginmaanden ook erg mee geworsteld. Ik hoop dat mijn tips je daar een beetje bij kunnen helpen.

Houdt hoop! Het wordt écht weer beter.

Ik vond het proces enorm zwaar en toen ik na een jaar met ups en downs weer in een mega diep dal zat (voortdurende stress, paniek) heb ik toch besloten de stap te zetten. Achteraf heel blij mee want vanaf toen heb ik nooit meer van die extreem zware dagen gehad. Het gaf ook de kans om heel rustig mijn werk weer op te pakken. Uiteindelijk volledig werk kunnen hervatten in ca 7-8 maanden en inmiddels ook weer bijna van de antidepressiva af. Eind december ‘’22 met druppeltjes escitalopram gestart, heel langzaam opgebouwd (erg meegevallen!) tot 10 druppels / 10mg. Met afbouwen hetzelfde, gewoon telkens een druppeltje eraf op gevoel, gewoon de tijd voor genomen. Heb het amper gemerkt. Nu allleen het laatste druppeltje nog en dan ben ik er weer vanaf :). Ik, vrouw, ben niets aangekomen en had (buiten wat minder libido en meer moeite met orgasme) eigenlijk geen bijwerkingen. Niks afgestompt whatever… de scherpe kantjes gingen er gewoon vanaf qua angst waardoor ik toen pas echt kon gaan herstellen voor mijn gevoel ipv overleven. Achteraf dus heel blij mee, voor mij heeft het heel goed uitgepakt. #positief

@P. Dank je wel voor je aanvulling en je bemoedigende woorden. Valeriaan heb ik ook geprobeerd. De eerste 2 kwamen enorm bij me binnen echter daarna had het geen effect meer. Helaas. Ademshalings- en ontspanningsoefeningen pas ik 4 maar per toe en net als jij lees ik en vermijd tv en beeldscherm. Omdat je aangeeft dat je in het begin van de BO ook zo heb geworsteld met slapen vraag ik mij af hoe het nu met je gaat en hoeveel uur per nacht gemiddeld aan één stuk? Ik kom tot hoogstens 5 uur per nacht.

@Mikki dank je wel voor het tonen van je kwetsbaarheid door te schrijven dat je aan de antidepressiva zit. Ik heb de naam van het medicijn in druppelvorm opgeschreven en opgezocht, ik houd het in mijn achterhoofd. Van om te lezen dat het jou zo enorm heeft geholpen en dat je alweer aan het werk bent EN zo dapper bent geweest om het afbouwen in te zetten.

Hoi Anoniem,

Het heeft mij een maand of 5/6 denk ik gekost maar sindsdien slaap ik eigenlijk weer gewoon normaal de nacht door en haal ik makkelijk 10 uur slaap 's nachts. In die eerste 5 maanden werd ik constant wakker 's nachts, en kon ik letterlijk voelen op welk moment mijn cortisolslevel omhoog schoot in de ochtend. Vanaf dat moment kreeg ik hele intense koortsachtige dromen waardoor mijn slaap helemaal niet meer voelde als tot rust komen.

Het klinkt voor mij alsof jij net zo heftig reageert op medicatie als dat ik doe. Sommige mensen hebben dat. Je ervaring met Valeriaan komt mij bekend voor, daarom neem ik het alleen maar heel af en toe een keertje. Zodra ik mijn lijf eraan laat wennen werkt het niet meer en word ik er alleen maar heel suf van.

Je zou nog eens kunnen kijken naar magnesium en calcium. Veel mensen met paniekklachten zweren daarbij, ik slik dat ook al een tijdje allebei en heb het gevoel dat het mijn spierpijn en angstniveaus wat naar beneden haalt. Het is wel iets wat je over langere tijd moet slikken zonder direct effect. Misschien doe je dat al.

Wat mij vreemd genoeg weleens helpt met doorslapen is 2 paracetamol nemen voor het slapen gaan. Ik heb wel dusdanig veel last van spierspanning en kaakklemmen dat dat in mijn geval wel logisch is maar je zou het eens kunnen proberen als je dat nog niet hebt gedaan.

En uiteindelijk is het ook een kwestie van afwachten en uitzitten. Hoewel slaaptekort wel heel vervelend is. Af en toe een nachtje doorslapen op een oxazepam kan ook nog als de nood echt heel hoog wordt (dan merk je eigenlijk niet hoe heftig je erop reageert want je slaapt door de piek heen).

@P, kun jij mij iets meer vertellen over jouw gebruik van magnesium en calcium ik slik namelijk al Metarelax waar dit in zit echter het slapen blijft na 12 maanden een probleem. Parecetamol heb ik het afgelopen jaar teveel geslikt er kreeg daardoor medicatie gewenningshoofdpijn. Op aanraden van de arts ben ik hiermee gestopt. En aan Oxacepam daar waag ik mij niet meer aan. Maar ik sta open voor alle input maar het moet bij me passen en inderdaad ik smacht naar een nachtje doorslapen. Lief dat je zo meedenkt. Dank je wel.

Hoi Anoniem,

Ik heb de supplementen tips uit een boek over angstklachten waar ik eerder hierboven aan refereerde en heb het hoofdstuk er even voor je bijgepakt.

"The type of magnesium you buy is important. For magnesium buy magnesium citrate, hydroxyapatite, or gluconate. Avoid magnesium carbonate, sulftate, aspartate, or oxide as they don't have the desired effect. For calcium you can use calcium carbonate or citrate."

Wel nog even de kanttekening dat je magnesium beter niet kunt slikken in het geval dat je hart- of nierproblemen hebt, en ook dat je even moet opletten wanneer je de calcium supplementen koopt dat hier niet al magnesium in zit.

Ik hoop dat het wat oplevert! Heel veel sterkte.

@Enorm bedankt voor je uitgebreide informatie ik ga vandaag eens inlezen in de voorbeelden die jij aangeeft.

Dank je wel en we houden contact.

Ook ik heb meer last van klachten de week voor en week van menstruatie. Mijn hormonen gaan alle kanten op en ben vreselijk humeurig 😣

Ik heb dit ook zo heftig een week menstruatie en daarna twee weken later ovulatie viel me op dat ik ook zieker werd

Ik slik de combi pil voor pms sinds anderhalf jaartje ongeveer. Het beste wat ik kon doen volgends mijn arts was doorslikken zonder tussen pauzes en het scheelt wel wat. Voor dat ik aan de pil begon was ik mentaal heel erg onstabiel en om de kleinste dingen huilen en heel erg gevoelig voor alles, zelfs bij een beetje te harde geluid begon ik ineens te tranen. Ik had 3 weken last van klachten mentaal maar ook lichamelijk, en maar 1 weekje redelijk stabiel, ALS ik geluk had

Ook ik heb meer last van klachten de week voor en week van menstruatie. Mijn hormonen gaan alle kanten op en ben vreselijk humeurig 😣

Hey,

Hier telkens een terugval tijdens menstruatie en daarna klim ik precies uit het dal en merk ik wel dat mijn klachten minder zijn dan de maand ervoor.
In het begin waren alle dagen slecht, nu lijkt het alsof mijn klachten mijn cyclus volgen maar ook daarin zit beterschap.
Vorige maand 6 dagen op de zetel gelegen, deze maand maar 2 dagen.
De hormoonhuishouding herstelt zich wel...alleen duurt het lang en zit er niets anders op dan geduld te hebben en ondertussen mild te zijn voor jezelf.

Veel sterkte nog!

Door de hormonen in je menstruatie kunnen bijvoorbeeld angstklachten tijdelijk FLINK toenemen helaas (PMS).

Bij mij liep het sterk door elkaar. Door burnout ontregeling van het stress-systeem en daarmee hormonale systeem denk ik. Maar misschien begon het wel met de veranderingen in hormonen (ben 47 dus overgang zal ongetwijfeld een rol spelen). Ik blijf het lastig vinden om te zeggen wat het nu eigenlijk was. Ben uiteindelijk wel bij de gynaecoloog gekomen en met hormoonsubstitutie gestart en hersteld gelukkig. Ook tijdje antidepressiva geslikt maar daarmee inmiddels gestopt.

Dag allen,

Al jaren slik ik anti-depressiva en die ‘stroompjes’ die je voelt herken ik. Naar mijn gevoel zijn dat je hersenen die zoeken naar serotonine om je goed te laten voelen. Ik vind het een gerustellend idee. Op die manier weet je dat je hersenen aan het zoeken zijn naar herstel. Hopelijk geeft dit antwoord je juist een positief gevoel en helpt het! Sterkte! Het komt goed!

Hoi Judith,

Heel herkenbaar. Probeer lief te zijn voor jezelf. Rust nemen, probeer te wandelen, verzet je gedachten, mediteer en praat met iemand die je kan helpen.

Hoi Judith
Heel herkenbaar.
Ik heb ook dat doffe hoofd. Is het brainfog, hoofdpijn, iets anders geen idee.
Ik heb het de hele dag door.
Voelt alsof er iets stuk is daarboven
Heel eng.
Ik mediteer elke avond en hoop dat het elke dag weer een stukje beter wordt.
Ik merk wel dat ik een heel ander mens geworden ben als voor al deze ellende.
Ik ben een wrak en bang vogeltje en norma stond ik fier rechtop en midden in het leven.

Wat een hel een bo.

Ook hier heel veel herkenning. Ik wordt er ook heel angstig van. Soms kan ik als bijrijder in de auto zitten en vooral op lange rechte stukken lijkt het gewoon of ik het niet goed ziet en wegglij uit me bewustzijn. Dit is niet zo maar voelt zo wie herkent dit?

Heel bekend allemaal. Dat zoals jullie het noemen het doffe hoofd herken ik. Alsof je jezelf kwijt raakt en in een bubbel leeft. Alles voelt gewoon wat onwerkelijk en eng. Dit verpest heel mijn leven elke dag is een strijd hoe voel ik me nu weer drama.

Hoe houden jullie vertrouwen??
Hebben jullie referentie kader van mensen die dit al overleefd hebben?
Ik begin wel eens te wanhopen. Terwijl iedereen om me heen gewoon lekker zichzelf is..ik vind het zo oneerlijk. Zonder een slachtoffer rol aan te nemen.
Wat is nou de beste mindset? Ja acceptatie.
Acceptatie van een chronische ziekte...
Wat fijn zeg.
Kan wel een oppepper gebruiken.
Vanmiddag werd ik heel erg moe..gesloopt moe. Dus dacht is dit het kantelpunt?
Maar net zo snel sta ik weer aan door overprikkeling.
Ik kan wel janken. Wat is nou de beste aanpak en mindset om dit burnout monster te overleven.

Hé @ Eddy, jij zit er als ik jou berichten zo heb gelezen in vanaf of mei of oktober 2023. Ikzelf zit er al een stukje langer in en heb me heel maar dan ook heel eenzaam gevoeld in het proces terwijl er genoeg mensen om me heen staan die er voor me zijn. Het is een soort gevangenschap waar je in zit. Maar het word beter echt waar, het kan lang duren. Het gaat nu als een ruis met je mee en komt er niet los van. Steeds stil staan bij wat je voelt dat is ook echt heel vervelend en het verergerd je klachten. Therapeute zei tegen mij niet steeds alles te willen analyseren, heeft geen zin en is stress voor je lijf, letterlijk stress . Ik ben er ook nog steeds niet. Ben ontslagen omdat ik net in tweede jaar zit. Zie iedereen lekker naar z’n werk gaan en meerdere grote dingen op een dag doen. Maar ik zie vooruitgang, verandering . Herken je wanhoop en het vechten van jou, daar ben ik nu een beetje uit, maar heeft heel lang geduurd. Mij heeft psychosomatische therapie wel iets van houvast gegeven. Je leerd hoe het brein werkt en kan je eigen onbewuste reactie’s in lijf en hoofd beter plaatsen
Sterkte in iedergeval!

De beschreven klachten zijn heel herkenbaar. Wel wisselend in sterkte van dag tot dag. Ik heb ook altijd het gevoel alsof er iets in mijn hoofd 'deint'.

Het beste wqt je kunt doen is wandelen in het bos.. hoe moeilijk je het misschien ook vind om te wandelen. Zo leer je je zenuwstelsel langzaam aan weer ontspannen en wandelen maakt ook endorfine aan..verlicht pijn en geeft je een gelukkig gevoel

Ja , pas sinds kort dat ik ervaar dat het minder wordt. Actief bezig geweest met:
Somatische oefeningen
Stress reset human garage op YouTube. Verdiep je even in deze dingen om de stress uit je lijf te krijgen
Tevens heb ik ernaast emdr gehad en massagetherapie.
In mijn geval sprong m'n lichaam continu aan vanwege angst/ trauma

He Eddie,

Ja, dat heb ik ook gehad. Het stresssysteem is op tilt geslagen en bij het minste geringste slaat het alarm. Ook als je gewoon probeert te ontspannen. Het kost tijd voor je lichaam om te herstellen, dat hoeft niet zo te blijven voor de rest van je leven. Het is erg zwaar nu, maar het wordt beter. Probeer zoveel mogelijk rust te nemen, geef toe aan je slaapbehoefte (zolang het er niet voor zorgt dat je 's nachts niet meer kunt slapen), ga naar buiten om te wandelen (bij voorkeur de natuur in), en leer vooral ook om helemaal niets te doen (gewoon, met een kop thee op de bank zitten, geen verdere prikkels). Uiteindelijk zal je lichaam weer terug balans vinden. Het is een lange weg... Misschien goed om erbij te zeggen, ik werk als psycholoog en spreek niet alleen vanuit ervaring maar ook vanuit mijn expertise. Sterkte.
Groet Tamar

Acceptatie, acceptatie en nog eens acceptatie...laat het er zijn. Je kunt niet sneller gaan dan je proces. Ik zit nu 16 mnd thuis, jer gaat wat beter. Meer energie. Maar nog steeds slaapproblemen en elke dag hoofdpijn. Het is zwaar maar wat mij helpt is relativeren ( zoveel mensen hebben t nog zwaarder) en genieten van kleine dingetjes die je dag kleuren. Ooit komt het weer goed. Houd jezelf dat voor.

Ik heb het soms zo erg dat het een soort aanval is. Ik ga trillen, krijg zere slappe benen, wordt intens moe, duizelig en angstig.
Soms weet ik op zo moment niet eens hoe ik van de bank naar de keuken moet komen.

Kijk naar doctor Berg op YouTube

Ik heb 2 jaar lang in de ‘aan’ stand gestaan. Niks hielp.Tot ik oefeningen voor je vagus nerve tegen kwam. Was er in 1 klap uit

Anoniem, ik heb dit even opgezocht.

Oefening voor de nervus vagus
Oefening van Stanley Rosenberg, auteur van Accessing the Healing Power of the Vagus Nerve.

1. Ga op je rug liggen en leg je handen gevouwen achter je hoofd. Laat het gewicht van je hoofd rusten op je handen.

2. Laat je hoofd rustig liggen en kijk met je ogen naar rechts, zo ver als je kan. Alleen je ogen bewegen, je hoofd ligt nog steeds in het midden met je neus naar het plafond. Blijf naar rechts kijken.

3. Op een gegeven moment moet je slikken, gapen of zuchten. Dit gaat automatisch, daar hoef je niks voor te doen. Het kan wel een halve tot een hele minuut duren voor dit gebeurt. Dit is een teken van ontspanning in je parasympatische zenuwstelsel dat aangestuurd wordt door je nervus vagus.

4. Herhaal hetzelfde, maar kijk dan zo ver mogelijk naar links met je hoofd in het midden. Ook hier wacht je tot je slikt, gaapt of zucht. De ervaring leert dat het aan één kant veel langer kan duren voor je in de ontspanning ‘schiet’ dan de andere kant.

5. Doe deze oefening voor je gaat slapen en als je ’s nachts wakker wordt. Of wanneer je gedurende de dag een reset van je zenuwstelsel nodig hebt, bijvoorbeeld als je je overprikkeld voelt of net iets stressvols hebt meegemaakt

Dank je wel @patrick

op youtube zoeken:
Vagus nerve excersises.


Wel maar 1 keer per dag doen is voldoende voor je hersenen.

Hoi anoniem, allereerst heel goed dat je jezelf medisch hebt laten checken en fijn dat je niks ernstigs hebt. Je verhaal klinkt als een kleine hyperventilatie/paniekaanval. Heb het ook gehad. Heel erg is het, je denkt echt ik heb iets aan me hart tot ik het ergste geval ik ga dood. Ik zit zelf 6 maanden nu ik deze situatie en heb geleerd dat dit pure uitputting en angsten zijn. Je kan echt de meest gekke klachten krijgen. Probeer op zo’n moment de klachten te doorvoelen en jezelf toe te spreken dat er niks ernstigs aan de hand is. Ook kan het helpen twee korte snelle inademingen te doen en een lange uitademing. Die klachten op je borst komen namelijk door te hoog ademen en uitputting. Maak je dus geen zorgen! Overigens supergoed dat je meer naar buiten gaat. Het zonnetje en vitamine d kan je goed doen.

Om je gerust te stellen. Deze klachten ervaar ik: druk op borst, hartkloppingen, pijn borst en ribben, te hoog ademen, in het begin pijn middenrif/niet goed door kunnen ademen, keelpijn/drukken gevoel/samengeknepen gevoel, onwijze spierpijn bovenrug en schouders en tot slot tintelingen in mijn ledematen. Een heel lijstje dus, maar weet dat niet alleen bent.

Sterkte!

Hoi Pien,
Heel erg bedankt voor je reactie! Fijn om te lezen dat ik niet de enigste ben. Weet je was het is ik weet van mezelf dit is mijn hart niet dat loop je niet gewoon door er is het maar 5 seconde, maar toch geloof ik alle negatieve gedachten. Kan je een hyperventilatie/paniekaanval hebben zonder dat je je van te voren druk maakte of iets dergelijks het kwam namelijk echt uit het niets.

Dat niet goed doorademen herken ik dat had ik gisteren ook dan ga ik allemaal van die droge kuchjes doen enzo. Ook mijn arm en schouders waren inderdaad flink stram en ook mijn benen voelen als slappe vaatdoeken. Verder ben ik dood en dood en dood moe.
Ik trek mezelf weer helemaal de diepte in nu. Zit weer helemaal vast in mijn hoofd en heb 0 vertrouwen op mijn lichaam.

Ook heb dit veel als klacht ervaren en nog weleens. Ook medisch onderzoek gehad bij de cardioloog. Met therapie en ademhalingsoefeningen onder begeleiding is het helemaal weg geweest, maar onlangs had ik het weer. Het blijft heel lastig om daar doorheen te komen zonder schrik.
Het schijnt zo te zijn dat het je spieren zijn. Ik ben er de 1e keer zo van geschrokken dat ik het ook met emdr heb behandeld.
Het trok qua druk ook naar m'n linkerarm dus dat was helemaal een compleet plaatje. Nu je weet dat je hart in orde is en het vaker voorkomt veel aandacht besteden aan hoe uit zo'n moment te komen. Anders kan het alles bepalend worden.

Dit klinkt heel herkenbaar het lijkt wel alsof ons hoofd het dan begeeft ofzo. Ik vind dit heel beangstigend. Ik lees ook graag de ervaringen van andere hierover.

Dit is hersenmist ofwel brainfog
Ik heb het ook elke dag. Mega irritant.

durf open te staan naar de liefde van vrouwen want die hebben de zelfde rechten als mannen
mij maakt bijzonder dat ik vrouwen in hun waarde laat ik kan geven wat vrouwen nodig hebben.
en ik kan verwoorden wat mijn hart diep van binnen voelt ik kan dat uiten door te verwoorden wat echte liefde is want mijn bekende uitspraak is
ik hou van vrouwen zoals ze zijn
maar mijn doel is dat ik vrouwen wil laten inspireren en ik persoonlijk alle vertrouwen te geven want ik voor hun over heb
echte liefde is als geven en nemen als je liefde geeft krijg je liefde terug

Ik heb dit idd ook gehad. Ik vergeet soms de symptomen omdat het er zooo veel waren. Maar nu ik dit lees denk ik o ja, toen was ik bang dat het mijn hart was of iets met de doorbloeding. Heb het ook in vingers en tenen gehad. Ik vermoed dat het door de stijfheid van je Spieren komt en weinig beweging. Het is elk geval bij mij verdwenen toen ik weer wat kon Sporten

Hi Natasja, dank dat je de tijd hebt genomen om te reageren. Waardeer ik enorm aangezien je goede tips goed kan gebruiken in deze periode. Heb ook tal van klachten gehad, dus herken zeker wat je zegt. Voor mij zijn dit weer nieuwe klachten, maar goed het wisselt zich af. Ene moment ben ik er weer en het andere moment zit ik er weer volledig doorheen. Krijg gelijk weer angsten als er dan weer een klacht bij komt. Dat met het hart is ook zo herkenbaar. Heb zelf last van hartkloppingen, keelpijn en dus nu die duizeligheid, en gekke vingers. Bewegen doe ik wel, misschien nog iets te weinig. Fijn om te lezen dat het bij jou wel beter gaat. Ga zo door!

Ik heb het ook gehad en was toen ook enorm geschrokken. Kon niet geloven dat een burnout zo een klacht zou kunnen veroorzaken. Gevoelloze vingertoppen en tenen en slapende handen en vingers, vooral in de nacht. Gelukkig allemaal weer voorbij dus het komt echt goed. Het zijn allemaal klachten waar je weer doorheen moet en bij elke nieuwe klacht is het weer eng en komen angstgevoelens weer op.

Herken alles ik zoek een maarje en af en toe bij elkaar blijven overnachten lijkt me leuk. Zo zou je een vertrouwde minder eenzame band op kunnen bouwen en leuke dingen doen al is get in huis. Wat vind jij van zoiets

Dat kan ik geloven alcohol, blijven lopen, drugs, kopen kunnen allemaal verdovende kortstondige blij makers zijn. In deze maatschappij doen we alles op geen pijn te voelen. Terwijl dit een belangrijke conversatie is tussen lichaam en geest. En door die middelen kunnen we heel lang doorgaan met het misbruiken van onze geest en lichaam zelfs zonder die dingen want tegenwoordig is hardlopen in deze maatschappij normaal. Dus tegen de tijd dat lichaam en geest mankementen gaan vertonen, ben je al veel te lang door gegaan met het misbruik. Dus als je stopt met alcohol, hoor je eigenlijk de pijn en verdriet van je eigen geest en lichaam (depressief) maar je hebt zoveel cortisol (stresshormoon) aangemaakt dat duurt even. Dus even je lichaam en geest rust geven. Maar koste mij een half jaar en bijna totale shut down maar nu schilder ik poppetjes en dat vind ik niet raar, totaal nutteloos maar leuk. Mijn geest en lichaam werken weer mee, ben er nog niet maar ik heb geen medicatie nodig, geen psychiator, maar een goeie balance tussen werk en prive. Maar voorlopig wacht ik nog want ik wil maar als ik denk aan het tempo wordt ik letterlijk misselijk en angstig, dus ga ik lekker poppetjes schilderen en iets anders van werk zoeken en probeer te luisteren naar mijn beste raadgevers lichaam en geest. Ik huilde nooit nu, pas op, ik zorg dat niemand het ziet, en dan huil ik en daarna voel ik me ook verdooft maar goed en zonder verdovende dingen. Ik zou zeker geen bier even drinken en de depressie even uitzitten, het gaat over geloof me en pak een stomme hobby en probeer maar eens niks te doen, niet gemakkelijk hoor. Het beste Pam

Hoi Manon

Ik herken heel goed die to do lijstjes. Heb zelf jaren met die lijstjes gewerkt en het werd altijd meer en meer. Had 3 klussen gedaan maar er kwamen er dan weer 4 of 5 bij.
Dit werd steeds zo lastiger om te voldoen.
Ik ben er op dit moment ook mee gestopt en ja ik vergeet zo vele dingen die ik had moeten doen. En vind het soms lastig dat ik weer iets vergeten ben.
Ik denk dat het geen dementie is maar dat het te maken heeft met alles onder controle willen hebben en alles goed willen doen. Ik ben ook erg perfectionistisch ingesteld.
Op dit moment ga ik als ik een klus af heb naar de volgende klus. Maar is niet altijd makkelijk omdat ik er soms lang over doe en dat geeft dan weer een hoop frustratie.
En het moet dan altijd 100 procent goed zijn anders ben ik niet tevreden.
Maar gelukkig lukt dit me soms en dan zie ik dat echt als een overwinning.
Maar het blijft allemaal erg lastig omdat het herstel zo langzaam gaat soms voel ik me wel eens goed en wil dan van alles doen, maar dan na 1/2 uurtjes komt toch weer de man met de hamer en die zegt stop maar want meer gaat het niet worden vandaag.
En om me hierbij neer te leggen is erg lastig te accepteren.
Maar ik luister veel boeken en dat geeft me steeds weer moet om het positief te zien.

Hoop dat je ook ergens een rust ik kunt vinden want dat is zo belangrijk voor je.
Sterkte en succes de komende tijd.

Groet Aswin

Het wordt echt beter zometeen ga je weer kleine lichtpuntjes zien
Ik heb precies het zelfde gehad en ik kan nu echt weer een rondje lopen of alleen naar de supermarkt

Ja hoor herkenbaar! Begon bij mij uit het niets met een paniekaanval en vanaf daar ook alles begonnen. Heb zelf niet alle klachten die je beschrijft, maar ik heb dan zelf last van hartkloppingen, extreme angsten voor lichamelijke klachten/denken dat ik iets ernstigs heb. Steken borststreek, veels te hoog en teveel ademen, aan staan, sterk ruiken en proeven, gek hoofd af en toe, keelpijn, druk op de keel, gevoel niet te kunnen ademen en zo kan ik nog even doorgaan. Ongelofelijk wat stress met je kan doen hè? Hou vol hoor, want er komen echt betere tijden. Heb ook dagen dat ik er totaal doorheen zit, maar dit hoort er (helaas) bij. Wat helpt is, een dagstructuur, echt niks doen, dus ook geen tv kijken of op je mobiel scrollen. Denk aan liggen op de bank, naar buiten kijken, zitten. Buiten wandelen, zo ver dat gaat. Goed eten en vooral water drinken. Een slaapritme proberen aan te houden, zo ver dat kan. Zelf zit ik sinds september in overspannenheid/burn-out-out en heb tot nu toe geen medicatie gebruikt.

Beste Anoniem
Wauw wat mooi dat dit je lukt!

@anoniem jou klachten zijn heel erg herkenbaar echt alles. Ik heb momenteel met vlagen wat betere dagen. Ik kan de angst met momenten beter aan. Ik heb ook nog wel terugvallen hoor, maar er zijn wat meer lichtpuntjes af en toe.

@eddy jij doet alsof je bepaalde fases afgaat naar herstel. Dit is niet zo! ik heb meer in een burnout gezeten en had alles door elkaar. Alles klachten wat anoniem noemt en dat ineens weer een uurtje doodmoe dan ineens weer opgejaagd, duizelig, angstig, bang voor allerlei dingen, dof hoofd enz.
Dit werd bij mij steeds beter te doorstaan. Op ten duur werden de goede momenten steeds beter en langer.
Duurt erg lang maar houdt moed!

@iris.
Dank voor je antwoord. Is het dan echt door elkaar?
Of is er een patroon met volgorde.
Wanneer weet je eigenlijk dat het voorbij is. Dat is zeker als je geen of haast geen klachten meer hebt en gewoon weer ontspannen kan genieten van het leven?

Dit hoeft niet door elkaar te gaan, maar geloof me het zijn echt geen duidelijke periodes van eerste lichamelijke klachten en dan heel moe, dan dat en dan dan is het over. Nee zo werkt het niet. Als ik hier ook de verhalen leest zie je ook dat veel mensen heel veel lichamelijke klachten hebben en daardoor angst hebben. Maar onderwijl zie je ook dat ze aangeven heel erg moe te zijn dit is dus eigenlijk zoals jij de vermoeidheid. Als ik het zo leest zit jij thuis toch? Je heb toch ook dagen dat je niet van de bank af kan komen of amper naar de keuken kan lopen?

Hoi Janine, dit is heel herkenbaar. Ik zit nu een jaar in een BO en heb de eerste 4 maanden dezelfde ervaring als jij gehad. Ook heb heb een tijdje slaapmedicatie gehad. Sinds september doe ik het op eigen kracht en het slapen houdt niet echt over. Ik ga om 22 uur naar bed en mag van geluk spreken als ik tot 04 uur slaap. Echter er zijn tijden geweest dat ik net als jij tot 02 uur sliep dus ieder uur is winst. Twee weken geleden heb ik een klassiek homeopaat in de arm genomen en heb ik via een post op deze site de link opgezocht "beter slapen". Marianne had deze link gepost. Het geeft inderdaad veel inzichten en het maakt me iets minder angstig als ik wakker lig of vroeg wakker wordt. Het nu heel iets beter met me gaat. Maar het blijft fragiel.

Herkenbaar. Door de stress kon ik ook nauwelijks meer slapen. Uiteindelijk gekozen voor quetiapine om te slapen en dat pakte heel goed uit. Lage dosering (12,5mg en al snel half tabletje) en ik kon er vrij snel weer mee stoppen, was ook niet meer zo bang om niet te kunnen slapen. Fijn dat dit medicatie was waar geen gewenning optrad. Heb het daarna heel soms nog een keer genomen voor een nachtje maar inmiddels alweer maanden geleden, ik slaap nu weer als vanouds gelukkig (ben ook helemaal hersteld van burnout, duurde wel ruim 1,5 jaar in totaal)

Wat naar voor je joh! Ik herken het en als je niet goed slaapt is je dag ook heel anders dan wanneer je wel goed slaapt. Maar ook dat slapen wordt op den duur beter, zoals al die Burn Out klachten. Je zenuwstelsel moet tot rust komen. Zoek uit wat écht ontspant! En ga uit de weg wat jouw stress geeft. Maar daarvoor moet je soms wel diep onderzoeken wat dat nou is. Het komt namelijk vaak neer op diepe overtuigingen die stress ontlokken. En die vindt je niet zomaar. Maar wanneer je hiermee aan de slag gaat, kom je er sterker uit. En zal dit je niet gauw weer gebeuren. Sterkte! You can do it!

@eric
Vandaag ook overvallen door die slopende vermoeidheid...zou het eindelijk de volgende fase zijn?
Of is het in het begin nog heel erg wisselend?
Hoe voelde jij dat?
Hoe kun je het beste ermee omgaan.
Lijkt wel of elke dag weer anders kan zijn.
Ik probeer ook zo min mogelijk druk te maken oger de klachten en over het leven..ik leef bij de dag. Bij het uur zelfs.
Ik hoop zo dat het een keer over gaat.
Het is slopend.. en eng tegelijk.
Ik wil weer mezelf terug vinden.....

Ik zou haast naar een god gaan bidden of iets dergelijks.

Hoe gaat het met jou?
En alle anderen hier?

Hi Eddy, hier na 6 weken extreem angstig te zijn geweest, lijkt het nu ietsje rustiger te worden en is de vermoeidheid ingeslagen. Ik heb overigens bloed laten prikken bij de huisarts en mijn vitamine D zat aan de onderwaarde dus valt nog voldoende winst te behalen. Heb je dit ook al laten doen? Dit kan depressieve klachten, angsten en vermoeidheid versterken. Lastig allemaal he? Je wil je graag snel beter voelen maar snel is helaas niet mogelijk. Accepteren accepteren, accepteren..

Ik zit er 4 maanden in en pas een paar keer die vermoeidheid gehad. Heel heftig
Voor de rest nog steeds aan en angstig.
Mijn lijf staat te sterk in de actieve modus.
Lastig voor herstel.
Iemand tips
groet eddy

Hi Michiel, kan je niet weer met je ex in gesprek? Al is het maar om je gevoel te uiten en er als volwassene over te praten.
Zelf ga ik elke dag even naar buiten, een rondje wandelen. Ik heb veel angst en paniekaanvallen en mij helpt de Hyperfree om mijn ademhaling weer rustig te krijgen. Verder ben ik begonnen met yoga en heb ik vorige week een massage geboekt, dit laatste heeft me echt geholpen me weer ietsje fijner in mezelf te voelen dus volgende week weer een massage. Ik heb verder nog niet echt tips voor je want ik lig zelf ook in puin helaas :( Het wordt wel echt een keer beter dus houd vertrouwen ❤️

Hoi Michiel,

Snap dat de situatie moeilijk is voor je. Ik zou wel proberen iets minder te blijven zoeken naar oplossingen. Het komt eenbeetje over alsof je in een snelle vaart zit. Juist ook belangrijk om je rust te pakken, schrijf dingen op, ga wandelen. Zo kom je ook een beetje uit die fight en flight modus.

Hopelijk heb je hier iets aan. Sterkte.

Er is een mooie manier van zelfonderzoek door in meditatie de oefeninf: 'de herhalende vraag' te doen. Hierdoor kom je steeds dieper bij wat je echt wil doen waar je energie van krijgt. En kan dat het begin zijn van iets te gaan ondernemen wat met die uitkomst te maken heeft. Bedenk je eerst stap wat je zou kunnen doen en werk die uit. Hierdoor zal je veel motivatie krijgen het echt te gaan starten. En werk in hele kleine stapjes en geniet ook van alle kleine stapjes. Dit heeft mij op een moment doen ontdekken wat nu echt mn verlangens waren. En bezig zijn met je verlangens zorgt dat er energie gaat stromen en dat heb je nodig als het niet meer stroomt en je vast zit in depressive gevoelens en inactiviteit. Bij mij kwam creativiteit eruit. Ben benieuwd wat er bij jou uit komt. Om de methode goed uit te voeren zou je hem ff op internet moeten zoeken. Succes!

Helaas heel herkenbaar. Ik ben 8 maanden thuis waarvan de 1e 6 maanden werkelijk heel slecht waren. Moe, extreem moe gewoon dat je niet verder kunt lopen. Niet buiten adem maar het lichaam stopt er gewoon mee. Verder is er elke keer een andere kwaal, misselijk, veel opboeren, hoofdpijn, migraine, duizelig, benauwd en moeite met normaal ademen, koud en dan weer extreem warm. Ik herken mezelf niet meer en wil soms ook gewoon niet meer. Geen zin om te overleven, en dat elke dag weer. Ik slik ad en 3 x oxa per dag en dan nog voel ik me zo klotuh!!

Denk je niet dat het idee terug full time gaan werken je beangstigt omdat het teveel is maar niet gezegd mag worden,dat je onbewust dingen psychisch laat aanslepen?

Wat ontzettend herkenbaar. Ik zit er nu (officieel) zo'n 20 maanden in maar voelde me daarvoor ook al jaren slecht. Zoveel geprobeerd, allerlei therapeuten, voedingssupplementen, diverse psychologen, antidepressiva, wandelen, affirmaties, noem het maar op. Maar kom er ook niet uit. Heb twee maanden geleden antibiotica gehad en sindsdien is het weer helemaal terug bij af. Het vertrouwen dat het goed komt wordt steeds minder helaas.

Na al die maanden nog steeds enorm veel lichamelijke en mentale klachten. Maag- en darmen, oorsuizen, tongbranden, onrustig, paniekerig, slijmvorming in mijn keel, hoofdpijn, depressief, emotioneel, slap gevoel, moe, noem het maar op of ik heb het wel. Het leven is zo echt niet meer leuk, heb nergens meer zin in. Ben veranderd in de tegenovergestelde persoon die ik was.

Ik ben ook wanhopig aan het worden op dit moment zeg ik eerlijk. Zoveel geprobeerd en niets lijkt te helpen.

Dag Sam,

Erg herkenbaar. Ik heb eerst medisch gezocht naar mijn hartkloppingen. Dat gevoel van distantiëren had ik enorm. Ik voelde me echt in een matrix. Heel leeg en eng was dat.
Maar dit is echt een teken dat je lichaam op is!
Hartkloppingen wijzen er toch vaak op dat er iets zit in je hart dat gehoord wil worden. Het is heel erg aan te raden om met een therapeut daarna te kijken.
Bij mij bleek er echt onderliggend trauma te zijn van een gebeurtenis waarvan ik me zo echt niet meer kon voorstellen dat het trauma was, maar toen we er eenmaal ingangen met emdr was het overduidelijk. Je lichaam onthoudt trauma's en stress zonder dat je hersenen dat bewust nog tegen je zeggen.

Hoi Sam, heel herkenbaar. Ook ik had dit en heb dit nog. Zojuist nog ik moest even iets sjouwen en ineens mega hartkloppingen in ging ook mijn hartslag voelen en werd slap in me benen. Ik had bijna paniek. Terwijl ik was flink aan het bewegen dus het is logisch dat mijn hartslag omhoog ging. Achteraf was dit denk iets teveel voor mijn lichaam want ben nu kapot. Maar ik heb dan gelijk de angst dat er iets is met mijn hart. Terwijl mijn hart helemaal nagekeken is.

Ze kan dit niet snappen omdat zij nu alles moet doen en dat neemt ze je kwalijk en je daarom een slappe lul vindt.
Dus je gaat moeten stoppen je schuldig te voelen, jezelf willen uitleggen, een plek maken waar je alleen kan zijn en tot rust kan komen want, en haar negeren. Want het kan nog veel erger en dan bedoel ik paranoia verergeren. Ik zie aan je schrijfwijze dat je geheugen nog niet meewerkt en je moe bent na een kleine tekst te schrijven. Tijd om te rusten, ga wandelen, bedank haar met briefjes, dans met haar een liedje en ga hand in hand wandelen en dan kan ze misschien ervoor je zijn. Het is voor de partner ook niet gemakkelijk en zeker niet als je vent "het rustig aan moet doen". Wij zijn 27 jaar bij elkaar en dit is nog een van de grootste beproevingen. Wees lief maar zorg voor jezelf dan is het, het snelste over. Print dit uit en leg dit maar voor der neus en bedank er maar dat ze alles onder contole houdt.
Patrica 

Hi Suus, loop zo tegen hetzelfde aan als jij! Het lijkt wel of ik de dag begin met een krat red Bull. Ik wilde het zo gaan voorleggen aan de psycholoog.
Ik onderneem dezelfde dingen als jij en merk sinds kort volgens mij een verschil en dat is als ik krachttraining doe!
Ik ging ook met name veel wandelen en Yoga. Maar op de dagen dat ik even in wat gewichten hang , voel ik me daarna wat beter. Er is ook best veel over het effect te lezen. Wat het op langere termijn doet weet ik niet maar wellicht het proberen waard

Hoi Suus,
Ik heb dit ook al die tijd ervaren. ‘s Ochtends meest last van en dan ‘s avonds zakt het. Ben nu zo’n 20 maanden aan het herstellen en dat patroon is er nog steeds. Al is het wel veeel minder heftig. Ik herken heel erg wat je zegt: je doet al vanalles om tot rust te komen. Een toevoeging die ik nog heb is om te proberen zo min mogelijk te “strijden” tegen je klachten. Merk zelf dat ik me het best voel op de momenten dat ik het echt los kan laten en mijn aandacht volledig op iets anders heb.

Nog een andere tip, maar dat is misschien niet voor iedereen passend: ik laat me regelmatig masseren en ik heb laatst voor het eerst een sessie transformational cupping gehad, omdat bij mij de spieren heel erg stram zijn geworden door de stress. De cupping vond ik heel fijn, de spieren doen minder zeer en ik voel weer wat meer ruimte in m’n lijf. Ik geloof er zelf wel in dat dat gaat helpen het zenuwstelsel te kalmeren.

En ademwerk is heel belangrijk, al heb ik daar zelf nog de grootste moeite mee dus ik kan niet echt aangeven in hoeverre dat mij helpt.

Veel sterkte!

Hey,

Hier idem. Al 6 maanden thuis. Elke ochtend maagklachten en soms ook erge vermoeidheid die verbeteren doorheen de dag en na avondeten soms gevoel dat het weg is.
Telkens opnieuw die hoop dan dat het de volgende dag beter zal zijn maar nog geen enkele dag opgestaan zonder die maaglast.
Heb het gevoel dat het wat stagneert nu ( heb het nog al gelezen hier dat mensen op 6 maanden dat gevoel hebben, of het gevoel hebben van een terugval).
Ik ben het soms zo moe, soms zo frustrerend allemaal....
Sorry, er zijn dagen dat ik het beter aanvaard en vertrouwen heb dat het goed komt...vandaag is echter niet zo een dag.

Veel sterkte aan iedereen!

Hoi
Ik zit 16 mnd in burnout. Aanloop van 7 jaar met chronische spierspanningspijn en slecht slapen. Uiteindelijk totaal uitgeput. Heel lang mijn klachten niet begrepen: dat ik mezelf bleef overbelasten.
Het ging bij mij iets beter afgelopen jaar, spierspanning iets lager, iets beter slapen maar nog steeds in "stress stand".
Nu ook weer terugval, terwijl mijn psych er nog voor waarschuwde. Oude gedragspatronen helaas, teveel gedaan. Baal ontzettend maar trek hier lering uit. Mijn tip: ontspanning is niet heel veel dingen gaan DOEN maar vooral LATEN! Ik wandel elke dag. 1x per week pilates. Dat is alles. En verder: leven bij de dag, in het hier en nu, en alles zoveel mogelijk nemen zoals het komt.
Vandaag voel ik me ontzettend kut...maar de zon schijnt en morgen zal t weer beter gaan.
Sterkte voor iedereen
C.

Bedankt voor jullie reacties en de tips, we hebben er allemaal last van zo te lezen.
De dag beginnen met een krat Red Bull is heel herkenbaar haha… nou ik hoop dat we er allemaal snel uit zijn. Ik vind deze fase echt verschrikkelijk… in de avond beter voelen en hopen dat je zo ook weer opstaat, maar elke keer die teleurstelling dat je weer opnieuw het gevecht aan moet die dag, hels gewoon. Houd jullie taai mensen.

Ik sliep eerst (begin burnout) tot 03:00-04:00 uur elke nacht, nu word ik steeds rond 05:00 uur wakker en val ik soms nog even na 06:00 uur in slaap en soms sta ik maar op om 06:00 uur. Ik slik geen medicijnen, ook geen antidepressiva of slaappillen. Ik zit er nu ook 5 maanden in (in burnout). Kan een beetje werken, maar nog snel huilen. Na hoeveel tijd is dit slapen bij jullie hersteld?

Hi Suus,

Ook zo herkenbaar die fight/flight zone. Je voelt dingen en je lichaam doet dingen die je niet voor ogen hield. Echt bizar wat stress met je kan doen. Zelf veel last van hartkloppingen, te snelle en hoge ademhaling, pijn op borst, hoge rug spierpijn en keelklachten, zoals een dichtgeknepen keel gevoel. Ik ben nu zelf 6 maanden overspannen en werk momenteel 24 uur ipv 40 uur. Ondertussen ook heel veel geprobeerd; medische onderzoeken, kinelogie therapie, osteopaat, orthomoleculaire therapeut, yoga, meditatie, wandelen, alleen maar leuke dingen doen, thuis zijn, tv kijken, alles om me maar weer beter te voelen. Echter, blijf ik nu ook een beetje hangen. Als je terugkijkt naar de begin periode merk je dan wel verschil? Ik probeer zelf soms even terug te kijken en mezelf positiviteit toe te spreken. In de beginfase sliep ik slecht, werd veel wakker met hartkloppingen en angst, had een slechte stoelgang, spugen, amper kunnen eten en emotieloos. Die klachten zijn gelukkig over, maar de hartkloppingen en de keelklachten en het 'aan' staan is nog een ding.

Er is me nu een paar keer cognitieve gedragstherapie aanbevolen. Heb jij hier ervaring mee? Je leert je patronen kennen en er anders mee omgaan. Het vertrouwen terug krijgen in je lichaam. Wellicht kan je er wat mee. Overigens lees ik overal terug dat het heel veel tijd kost. Hoe moeilijk het ook is we mogen en moeten de moed erin houden.

Groetjes!

Dag Amber, bij mij gaat het ook beter dan in het begin (ik moest toen heel veel overgeven en kon bijna niks eten), maar er lijken elke week klachten weg te gaan en weer nieuwe terug te komen. Ik heb ook last van die hoge
rugpijn, precies tussen mijn schouderbladen (en al maanden eczeem wat niet weg wil gaan terwijl ik hier voor mijn burnout echt nooit last van heb gehad).
Ik heb vandaag maar een potje Ashwaganda gekocht bij de Vitaminstore, een natuurlijke ontspanner, ik hoop dat dat helpt.

Wat knap dat jij al 24 uur kan werken, ik kan slechts 3 ochtenden werken. Maar goed, beter dan niks.

Ik heb hulp van een psycholoog en cognitieve gedragstherapie kan helpen. Het komt er eigenlijk op neer dat je negatieve/angstige gedachten omzet in positieve gedachten zodat je van die gedachten minder stress ervaart.
Het is een mooie theorie, maar ik vind hem heel lastig uit te voeren in de praktijk omdat ik de hele dag in de 6e versnelling zit te piekeren en bidden of mijn leven alsjeblieft weer normaal mag zijn. Het kost me dan extreem veel moeite te geloven in die optimistische gedachten dat het allemaal weer goed komt.
In de namiddag/avond komt er wat meer rust in mijn lijf en dan gaan de angstige gedachtes wat meer naar de achtergrond. De volgende ochtend begint het hele circus dan weer opnieuw…

Suus wanneer ik jouw verhaal lees, zou ik het zelf geschreven kunnen hebben. Echt alles klachten, werkuren, verloop van de dag en ook de duur van de burnout.
Ik heb emdr en dat gaat ook nog over in cognitieve therapie.
Waar ik ook wel echt wat aan heb is een hollestische massage therapie. Effectieve oefeningen voor thuis, maar vooral daar die 1.5 uur dat ze mijn lichaam even in een uit stand krijgt is heerlijk. Wel knetter duur helaas.
Het slapen is na de emdr wat beter geworden. Ik heb wel veel slaap nodig. Dus 22u val ik echt in slaap en de wekker is om 7u echt te vroeg merk ik. Tegelijkertijd werkt uitslapen ook niet heel prettig.

Ik las over de ashwaganda. Let daar bij wel op dat je er geen hartkloppingen van krijgt. Weet zeker dat je geen schildklier probleem hebt, anders kan dat heel averechts Werken.
Zelf heb ik enigzins baat bij goede valeriaan bv van a vogel. Ook cbd olie staan, maar nog niet uitgeprobeerd

Hi Natasja, fijn dat je je verhaal herkent, is toch even een soort van bevestiging he?
Ik heb nu een paar dagen de Ashwaganda gebruikt, maar merk nog geen verschil qua slaap/ontspanning. Gisteren had ik wel ineens heel veel hartkloppingen, bedankt voor de link met Ashawaganda. Misschien is die Valeriaan beter voor me.

Wat lekker dat jij al zulke lange nachten kunt maken, mij lukt dat nog niet. Ik heb ook nog geen EMDR gehad, eigenlijk omdat ik geen traumatische ervaring heb gehad.

Ik was iemand die heel slecht nee kon zeggen en altijd aan het pleasen was. Dit heb ik nu beter onder controle en als gevolg daarvan vallen er nu mensen weg uit mijn leven, maar dat is ok.
Door mijn oude gedrag was ik op werk altijd aan het knallen en daar werd het steeds drukker door vertrek van collega’s die niet werden vervangen en zo is mijn burnout ontstaan.

Ik ga nu regelmatig naar de fysio voor nek-/schoudermassage en daar kom ik ook steeds helemaal zen vandaan, maar een paar uurtjes later is alles weer zoals het was.

Ik probeer echt mijn valkuilen (nee zeggen/pleasen/perfectionistisch) aan te pakken, in de hoop dat ik daarmee beter herstel. Alles wat we doen ter ontspanning is natuurlijk heerlijk en goed, maar eigenlijk gevolg bestrijding en ik denk dat we naar de oorzaak moeten. Alleen hoe kom je daar precies? Ik volg nu een cursus tegen angst en stress (Nick de Waard), die geeft echt inzichten, gewoon online en op je eigen tempo, maar soms weer ik het ook even niet meer. Het is zo lastig.

Ik wens je veel beterschap ❤️‍🩹, dat we er maar sterker uit mogen komen.

Let op hoor met de kruid Ashawaganda. Wil jullie absoluut niet bang maken, maar is van de week op het nieuws geweest dat dit kruid nadelige effecten kan hebben op je gezondheid. Je mag het natuurlijk zelf weten, maar ik zou eerder vitamine D en magnesium nemen. Wel van een goed merk kopen hoor, zoals Vitakruid.

'Little scientific research has been done on the harmful effects of Ashwagandha, which is said to reduce stress, but doctors both from the Netherlands and other countries have reported several cases of poisoning and harmful effects on the liver, The RIVM said.'

@Suus dank voor je reactie. Ik vind het zo'n struggle. Heb vooral echt last van angsten en dan vooral lichamelijke klachten geven mij veel angst en dus stress. Ik probeer de 24 uur te werken, omdat het mij ook afleiding geeft, maar heb echt wel dagen dat het minder gaat. Het heeft vooral heel veel tijd nodig denk ik. Je lichaam laten herstellen en er echt in geloven dat je lichaam je altijd zal steunen.

Let op hoor met de kruid Ashawaganda. Wil jullie absoluut niet bang maken, maar is van de week op het nieuws geweest dat dit kruid nadelige effecten kan hebben op je gezondheid. Je mag het natuurlijk zelf weten, maar ik zou eerder vitamine D en magnesium nemen. Wel van een goed merk kopen hoor, zoals Vitakruid.

'Little scientific research has been done on the harmful effects of Ashwagandha, which is said to reduce stress, but doctors both from the Netherlands and other countries have reported several cases of poisoning and harmful effects on the liver, The RIVM said.'

@Suus dank voor je reactie. Ik vind het zo'n struggle. Heb vooral echt last van angsten en dan vooral lichamelijke klachten geven mij veel angst en dus stress. Ik probeer de 24 uur te werken, omdat het mij ook afleiding geeft, maar heb echt wel dagen dat het minder gaat. Het heeft vooral heel veel tijd nodig denk ik. Je lichaam laten herstellen en er echt in geloven dat je lichaam je altijd zal steunen.

Let op hoor met de kruid Ashawaganda. Wil jullie absoluut niet bang maken, maar is van de week op het nieuws geweest dat dit kruid nadelige effecten kan hebben op je gezondheid. Je mag het natuurlijk zelf weten, maar ik zou eerder vitamine D en magnesium nemen. Wel van een goed merk kopen hoor, zoals Vitakruid.

'Little scientific research has been done on the harmful effects of Ashwagandha, which is said to reduce stress, but doctors both from the Netherlands and other countries have reported several cases of poisoning and harmful effects on the liver, The RIVM said.'

@Suus dank voor je reactie. Ik vind het zo'n struggle. Heb vooral echt last van angsten en dan vooral lichamelijke klachten geven mij veel angst en dus stress. Ik probeer de 24 uur te werken, omdat het mij ook afleiding geeft, maar heb echt wel dagen dat het minder gaat. Het heeft vooral heel veel tijd nodig denk ik. Je lichaam laten herstellen en er echt in geloven dat je lichaam je altijd zal steunen.

Misschien toevallig van die hartkloppingen, maar het zou zo maar kunnen. Omdat ik een schildklierprobleem heb, mee laten kijken met supplementen en daar kwam het ter sprake. Magnesium is ook altijd goed voor het slapen. Alle andere vitamine zou ik niet zomaar gaan slikken.

Ik had zelf geen idee van mijn trauma terwijl ik wel een heftig ongeluk heb gezien. Dus dat kent wel zeker een oorzaak. Ik merk alleen dat dat stuk echt verwerkt is en m'n lichaam toch in die paniek/ hyper stand blijft schieten. M'n therapeut zei van de week dat daar wel ook emdr op kan uitvoeren. Op die stressreacties. Dus miss dat het nog een idee is?

Hoe bevalt die cursus je van nick de waard? Heb daar naar gekeken en hij leek me erg goed, alleen het was zo duur

Hi Natasja, ik heb de cursus in een aanbieding gekocht (na een gratis masterclass), ik vind het echt een fijne cursus, hij geeft je inzichten en handvatten. Ik hoor over Camp Burnout ook goede verhalen (ook online)., dit is echt een cursus specifiek gericht op burnout. De cursus van Nick is o.a. gericht op burnout, maar is ook geschikt voor mensen met andere angststoornissen. Nick legt het heel goed uit met praktische video’s en oefeningen, ik heb al heel veel meegeschreven en blader regelmatig weer even terug als ik angst voel boven komen.

Misschien kun je de kosten vergoed krijgen via je werkgever? Ik zie het als een investering in m’n gezondheid.

Bedankt voor de Aswa info, ik las het toevallig ook op NOS de volgende dag… heb ik weer 😭

Ik zie mijn psycholoog straks weer, ik zal het hem eens voorleggen, het zijn steeds korte afspraken die we hebben, ik heb er helaas niet zoveel aan.

Ik heb vooral in t begin veel gehad aan de blogs van Isamu psychologen.
Ik deed om te herstellen véél te veel. Net zoals ik in mij werk teveel deed en ook teveel sporten.
De kunst is om niets te doen, hulp vragen, praten met je omgeving.
Blogs zijn erg fijn, vooral over de state of mind die zo nodig is.
Ben ook nog aan het worstelen maar merk dat nu ik enkele keren per dag echt niets doe, op de bank liggen met ogen gesloten, mijn gedachten en emoties laat komen een gaan, het ietsje rustiger wordt in mijn hoofd en lijf.

Sterkte allemaal, we komen hier uit!!!

Wat Eric zegt ben ik het super mee eens. Dat is bij mij ook echt een soort van ingepland, de momentjes van gewoon met jezelf zitten of liggen zonder enige prikkels. In hele drukke situaties draag ik ook weleens oordopjes. Dat voorkomt die hevige overprikkeling

Suus, wanneer je niet tevreden bent met je psycholoog zou ik echt verder kijken. Ik heb er een via het ziekenhuis en ze besteedt wekelijks 1.5u aan een goede sessie met ook emdr.
Ik heb het destijds gevraagd aan m'n werkgever, maar zij vergoeden helaas geen online behandelingen. Wel luister ik vaak z'n meditaties .

Wens jullie allemaal een mooie en kalme toekomst 😄

Isamu psychologen :

Mind the mindset: hoe te herstellen van een burn-out (blog 3)

Check it out!

Ik heb een fijne dag, zit al ruim 18 maanden in BO. Dussss... het komt goed!!

Bedankt Eric, ik heb de blog gevonden, ik zal deze gaan lezen. Goede tip om zo weinig te doen, ik ben vanuit controle denk ik teveel gaan doen waardoor je uiteindelijk weer de hele dag ‘aan’ staat.

En Natsasja: ik heb gisteren de EDMR besproken met mijn psycholoog, ik heb waarschijnlijk toch een trauma door een narcistische ex (toxische relatie)) en heb hierdoor PTTS opgelopen. Ik krijg eerst een interview en daarna de EMDR, doodeng vind ik het, maar alles voor herstel.

Bedankt voor al jullie lieve reacties, we helpen elkaar er doorheen 🩷

@suus ik wilde hier zojuist een topic over openen, ik ben er achter gekomen dat mijn toxische relatie ook met een verborgen narcist was, ik had hierdoor al veel klachten en zag veel patronen, kwam er echter pas achter dat deze allemaal 1:1 gelijk zijn aan verborgen narcisme. Ik herken klachten van PTSS en denk dat ik hier ook last van ga krijgen zodra we niet meer samen wonen (relatie verbroken maar wonen nog tijdelijk samen).

Ik zou graag nader met je in contact willen komen, sta je hier voor open?

Dag Wouter, ik merk dat ik erg emotioneel word van alles wat hiermee te maken heeft. Ik neem liever even rust en laat het verdere werk over aan de psycholoog. Ik ben bang dat het anders teveel wordt en mijn energie is al zo laag. Ik ben zelf wijzer geworden door heel veel youtube video’s te kijken en podcasts te luisteren over dit onderwerp, misschien kun je daar wat mee?

@Suus, ik begrijp het, goed dat je je grenzen aangeeft hierin! Ik begrijp dat het energie slurpt, niet te zuinig, en dat kunnen we nu juist niet gebruiken in een burnout. Dit is ook de hele reden dat ik super lang in mijn terugval blijf hangen. Ik heb het idee dat dit het laatste (grote) hoofdstuk van mijn burnout is, schoon schip maken en werken aan de geleden schade (gigantisch veel stress, overal eczeem, torenhoge spanningen en ptss klachten) als ze ook maar in de buurt is of als ik er aan denk..

Voordat dit een groot ding was (laatste maanden pas echt erger, sinds de relatie verbroken is) heb ik echt goede maanden gehad en was ik zelfs op een punt dat ik naar feestjes en dergelijke kon, hier probeer ik dan maar aan vast te houden en opzoek naar de authentieke ik met grip op mijn eigen leven!

De weg naar herstel wordt ingezet en ik hoop ook voor jou!

@suus

Goed dat je het besproken hebt en zo'n situatie kan zeker een trauma opleveren. Je lichaam zal ongetwijfeld in een heel hoge angst aan hebben gestaan.
Ben niet bang voor de emdr, echt baadt het niet dat schaadt het ook niet.
Ik gebruik ondertussen ook weleens emdr meditaties op YouTube.
Mocht je beginnen houd dan wel wat dagen een rustige agenda aan want er kan wel veel vermoeidheid en emoties ontstaan..maar met die vluchtstand in je lichaam is dat op een vreemde manier zelfs prettig!

Eric, hele mooie blogs inderdaad. Erg herkenbaar. Leuk om te lezen dat ik toch in een volgende fase verkeer

Dag Ellen, ik ben nog geen oma, maar wel een moeder wiens moeder dit is overkomen. De oma van mijn kind dus.
Ze is rondom dezelfde leeftijd als jij in een gelijke toestand terechtgekomen. Ze gaf ook aan dat wij allemaal als vreemde voor haar voelde. In dat heftige moment konden wij haar ook niet meer helpen en is ze even opgenomen geweest.
Vanuit dat herstel deden we korte bezoekjes, echt maar Max 30 minuten voor een knuffel. Later even samen wandelen. Buiten met de hond is minder prikkels dan in huis. Kunt ook simpel ergens lekker gaan zitten in een park waar de kindjes spelen. Je hoeft dan zelf niet al te veel, de buitenlucht filtert en je bent toch even samen.
Wellicht kun je ook een leuke video chat in de week doen. Dat kunnen de kinderen tegenwoordig al heel snel.
En vanuit daar kijk je verder. Je herstel staat voorop. En de liefde verdwijnt echt niet! Sterkte

Wat een lieve en helpende reactie Natasja. Dankjewel!

Graag gedaan Ellen,

Hoop dat je er iets aan hebt. En ook hier is de band tussen oma en kleinkind nog hartstikke goed hoor. Kindjes zijn heel flexibel. Dus geniet van ze , zoals jij het aankunt nu. En de rest komt daarna.

Hey ellen!!

Ik zit ook rond dezelfde periode als jou thuis , en wat kun je een paar hobbels op de weg tegen komen.. iedereen reageert anders op de burnout. Im zelf heb inplaats van vermoeidheid meer last van het aanstaan. Ik kan dat niet goed uit leggen maar dat je lichaam de hele dag paraat wil staan terwijl het niet hoeft. Als ik natuurlijk die dag weinig ga doen dan gaat mijn mind er op in zitten en wordt het soms erger.

Zelf had ik precies hetzelfde na 6/7 maanden voelde ik eindelijk een kleine stuk verbetering. Dat ik eindelijk dacht van omg , ik geniet nu van een stukje wandelen. Ik kon opeens blij dansen in de woonkamer, muziek keihard aan en schoonmaken. Maar als ik eenmaal de deur uit ga en ik ga met mijn vriend boodschappen doen of ik ga ergens naar toe, merk ik dat ik heel moeilijk in de snelheid van de wereld kom. Daardoor voel ik me onzeker om binnenkort een keer te gaan opbouwen.

Na nieuwjaar kreeg ik weer een kleine terugval. En blijkbaar is dat volkomen normaal. Laat ik het zo zeggen , jou lichaam is ook de oude patronen gewend , ik leer nu nieuwe patronen wat ook tijd nodig heeft om door te zetten. In plaats van tegen de vermoeidheid in te vechten , laat het er maar zijn. Het is oke. En onthoud, dat helpt mij , het is tijdelijk!! We weten niet hoe lang, maar dit zou nooit altijd blijven. Onthoud dat 👋

Iedergeval krijg je een dikke knuffel van mij, want soms is het echt hell en kan je vaak door mensen om je heen onbegrepen worden ❤️

Hoop dat je hier wat aan hebt .

Liefs kiaraah

Het systeem waar binnen je probeert te functioneren is kapot, niet jij.
Je bent niet lui, je lichaam zegt het is genoeg, stop met werken en durf te genieten. Je bent 58 jaar, je hebt je plicht gedaan.
Je mag lekker niks doen, genieten met plezier iets maken, spelen of kijken naar je klein kinderen.
Je bent niet lui of nutteloos, je wordt niet gek en hebt geen medicatie nodig. Je bent perfect in evenwicht alleen we luisteren niet naar ons lichaam. We hebben meer vertrouwen in dat we moeten werken tot we dood vallen.
Accepteer dat je genoeg doet al doe je niks en laat anderen je niet wijs maken dat het anders is. Zij weten niet beter want ook zij moeten functioneren binnen dit systeem.
Lekker niks doen en zeggen dat je geen prikkels meer kan verdragen, je hoeft er niet eens voor te liegen.
58 jaar pfff en je zo voelen, mijn oprecht excuus voor u dat u zo behandeld wordt.
Patricia

Het is allemaal heel herkenbaar, ik zit nu 23 maanden in een burn out. De voedingsupplementen etc maakte mij ook slechter. Alle klachten die je opnoemt hebt ik ook dagelijks. Het is echt van de burnout, ik denk ook wel eens dat het medisch moet zijn, maar herstel van je lichaam duurt heel erg lang. Ik lees dat je teleurgesteld bent in jezelf en dat je misschien mensen teleurstelt. Mij enige advies zou zijn: ga meer op jezelf richten, hou van jezelf ipv richten op wat andere vinden.
Ik heb vaak het idee dat het nooit meer goedkomt, maar sinds ik gestopt ben om naar mijn lichaam te kijken, maar naar mijn zelf te kijken heb ik betere dagen.
Zelfliefde en selfcare is heel belangrijk.
Groetjes en heel veel sterkte

Het is allemaal heel herkenbaar, ik zit nu 23 maanden in een burn out. De voedingsupplementen etc maakte mij ook slechter. Alle klachten die je opnoemt hebt ik ook dagelijks. Het is echt van de burnout, ik denk ook wel eens dat het medisch moet zijn, maar herstel van je lichaam duurt heel erg lang. Ik lees dat je teleurgesteld bent in jezelf en dat je misschien mensen teleurstelt. Mij enige advies zou zijn: ga meer op jezelf richten, hou van jezelf ipv richten op wat andere vinden.
Ik heb vaak het idee dat het nooit meer goedkomt, maar sinds ik gestopt ben om naar mijn lichaam te kijken, maar naar mijn zelf te kijken heb ik betere dagen.
Zelfliefde en selfcare is heel belangrijk.
Groetjes en heel veel sterkte

Houd er ook rekening mee dat een antibiotica kuur je darmen aantast , heb je ook een goede priobotica erbij genomen?

Sterkte iig

misschien kunje en wil je niet meer full-time gaan werken en ze je dit als enige uitweg om dat te bereiken. Wat begon met eentrauma of burn-out lijkt me nu een oplossing geworden en bij veel mensen is het gewoon teveel, dat wij het liever als vrouwen ondergaan en ziek worden ipv te zeggen dat het voor ons er flink op achteruit gegaan is. Full-time baan, huishouden, kinderen, planning en dat alles tot 67 jaar. Ik heb het zelfde maar bij mij is het wel iets anders gegaan. Daar heb ik een serieuze klap van gekregen, maar 7 mnd verder en volgens mij zou ik kunnen werken alleen geen volle 5 dagen ongerespecteerd werk tot 67 jaar, heb er al voltijds 27 jaar opzitten.

Heel herkenbaar! Zit inmiddels 4 mnd in burnout en echt dezelfde klachten. Gevoel van flauwvallen op de meest random momenten hierdoor wordt je bang en krijg je angst. Heb het 1x zo erg in de auto gehad dat ik 1,5 mnd niet fereden heb. Ben het nu langzaam aan het opbouwen maar is lastig. Dit moeten we helaas doorstaan om beter te worden. Maar je staat niet alleen gelik. Er zijn vele met je die hetzelfde ervaren. Veel sterkte!

Goedemorgen Cherrel, wat enorm vervelend om te lezen dat je zoveel klachten ervaart. Voor mij zijn ze allen herkenbaar. Ook ik ben een doorzetter hetgeen er voor gezorgd heeft dat ik de signalen van mijn lichaam allen heb genegeerd en nu dus ook een BO heb.
Je lijf schreeuwt om rust maar je mind draait nog op volle toeren. Het duurt een tijd voor dat het ene weer gelijk loopt met het andere en dat kan alleen door de situatie te accepteren zoals het is. En daar ligt nu net het probleem, dat gaat niet van de een op de andere dag maar dat kan maanden duren.
Ik wens je heel veel sterkte en beterschap toegewenst.
Groet, Hen

@lieke : Nou dat dus. Ik zie er ook zo ontzettend tegen op om de auto in te stappen. De eerste paar keer ben ik langs de vluchtstrook gaan rijden omdat ik echt het gevoel kreeg dat ik out ging. Jij ook veel sterkte!

@Henriette : Prettig om te lezen dat dit bij andere ook zo is. Je gaat toch wel twijfelen. Ik denk dat het doorzetten een super eigenschap is maar tegelijkertijd ook een zwak punt. Ik zie dat maar als een leermoment om een prettig omslagpunt in mijn leven te kunnen maken. Voor jou ook sterkte en beterschap gewenst!

Lieve groet,
Cherrel

Ik heb ook wel eens benauwdheid maar geen idee van de hartslag .. daar let ik niet echt op. Wel heb ik tijdens rust momenten dat ik me meer bewust ben van mijn ademhaling waardoor het lijkt dat ik benauwd ben.
Wat bedoel je eigenlijk met moeite? Adem stops/verstoorde ademhaling? Voelt het zwaar? Gevoel van dichtgeknepen keel?

Niet volledig kunnen uitademen. Een verstoorde ademhaling idd.

Dat niet goed kunnen uitademen is heel herkenbaar. Ik had jaren terug de huisarts gebeld want het voelde toen niet goed. ik mocht dezelfde dag nog langskomen bij de doktor (zelf dacht ik dat er iets mis wat met mijn longen zoals luchtwegen infectie) en volgends haar had ik een te zware ademhaling en mijn middenrif was gespannen. Ik had toen een verwijzing gekregen voor een psychosomatische fysiotherapie (voor dyspnoe) en dat heeft me goed geholpen. Wel niet meteen, duurde zeker wel een paar maanden, En ze leren je dan ook om een aanval te voorkomen, maar kreeg vooral een doorverwijzing vanwege spierpijn en omdat ik vaak in een hyperventilatie belande doordat mijn middenrif zo aanspande, en mijn middenrif deed pijn met in en uitademen waardoor ik niet verder kon uitademen. (Maar ik blijk ook huisstofmijt allergie te hebben en hooikoorts) rechterkant van mijn neus zit vaak dicht vooral smorgens en slaat ook op de luchtwegen. Maar ja, geen idee als je hier iets aan hebt.

Het hoeft niets ernstigs te zijn. Maar ik zou hiermee even langs de huisarts gaan om te laten onderzoeken wat het is.
Er zijn meerdere oorzaken mogelijk.

Hallo iedereen bedankt voor de tips tot zover. Ik ga naar de osteopaat hopelijk heeft dit wat effect. @tim wat voor oorzaken zouden er nog meer kunnen zijn?

Mvg steve

Nou bv medicijnen (beta blokkers), stress of astma etc.

Gebruik geen medicijnen ook geen stress. Geen hyperventilatie gemeten met capnografie. Benauwdheid is er ook niet de hele dag ook heb ik gevoel dat er linksonder soms iets los schiet. Heel bizar.

Hi
Ik slik nu sinds twee weken ook AD. Hoe gaat het nu met je?

Hi! Opzich gaat het wel wat beter. Met vallen en opstaan. Het ondersteund me wel. Heb je al bijwerkingen?

Hai, al 30 jaar, zonder dit medicijn had ik een vreselijk leven gehad. Er is niets engs aan, het gaat je helpen!

Hoi Corrine, dank je wel…

Wat is een paar weken .? Slik sinds 7 december 10 mg, en ik voel wel wat, maar…. Veel huilen en spanning.hoofdpijn vind het eng, de 1 zegt dat het met 14 dagen goed is,de ander dat het 4 - 5 weken duurt ,! 😳moet er niet aan denken !

Slik jij veel ? Duurde het bij jou ook zo lang ?
Kerstdagen vind ik ook niet geweldig🙈
Soory voor het klagen….maar pfff …vind het pittig, en dan wil de Ha. Misschien naar 20 mg ,

Dit is geen klagen maar vragen. Bij mij hielp het vrij snel maar ben sinds 2 weken na 30 jaar verhoogd van 20 naar 30 mg en dit ga ik nu een beetje metken. Geef het een kans, als je na 2 maanden nog niets merkt dan kun je altijd nog overstappen op een ander ad. Ik slik vanwege mijn burn out die veel angst en paniekaanvallen met zich meebracht ook nog oxazepam. Die ben ik nu aan het afbouwen. Tip: begin daar niet aan en als het toch moet, dan niet langer dan 2 a3 weken. Dit afbouwen is echt heel vervelend. Ik hoop dat je hier aan hebt enne deze dagen zijn voor ons verschrikkelijk, hele ritme en structuur weg. Daarom vertrekken wij vandaag naar een huisje in the middle of nowhere en komen 3 januari pas weer terug als allea voorbij is. Succes enne vragen mag ..en klagen ook!

Sterkte

Hoi Corrine

Dank voor je antwoord !

Nog niet veel zin in iets…,doe dagelijkse dingen,boodschappen etc. Maar geen : joh wat leuk ,laat ik dit doen of dat! , lamgeslagen soms! En ik voel wel wat van de 10 mg, maar niet juppie, voel me geweldig.het gaat …maar 🙈

Nooit depressie en angst gehad, maar nu….pfff
Kan me zomaar aanvliegen,veel huilen, moe zijn. Veel meegemaakt,o.a. Mijn man verloren.
Beren op de weg bij alles…,
1 of 2 x per dag 0,5 mg oxazepan,soms maar 1x.
Duizelig vaak, je weet dat je recht loopt,maar lijkt niet zo ! nooit is het stil in me hoofd, eng. 😢
Ben de enige niet ! Maar toch.

Je hebt gelijk dat je ff eruit gaat! Rust …! Zou ik ook wel winnen, maar ….🤷‍♀️
Enne dank je wel !

Corrine, helaas is het ontwijkingsgedrag, het pakt je onderliggende probleem niet aan. Er liggen overtuigingen, overlevingspatronen en trauma’s ten grondslag aan je burn-out. 30 jaar anti depressieva = 30 jaar je problemen ontwijken.

Hoi Corrine

Ben nu 4 weken bezig met 10 mg, afgelopen 3 dagen geen
Halve 0,5 mg oxazepan nodig gehad, positief dus,

Maar vandaag wel weer halve genomen🤷‍♀️het schommelt , is dat goed ? Is het na 6 weken pas optimaal?
Met veel stress ook .
en zoals het nu is,wil ik dat zo houden, denk ik 🤔 Word
angstig als ik het lees als ik ooit? Afbouw.
Lees het graag !

Hai, na 6 weken is het volgens de artsen wel merkbaar. En geen oxazepam meer nodig is ook een goed teken. Natuurlijk is het fijn als je helemaal geen medicijnen hoeft te slikken maar soms is het gewoon niet anders om weer vreugde te krijgen en te voelen in het leven. Dus...nu niet bezig zijn met afbouwen maar eerst weer beter worden.

Fijne jaarwisseling en hou vol!

Liefs,
Corrine

Hoi Corrine
Ik doe mijn best !

Dank je wel…en je hebt gelijk.
Maar soms dan, dat het me aanvliegt,en dus huilen.
En dan zie ik het ff niet meer zitten 🤷‍♀️🙈 beren op de weg ..zeg maar ! Het is wat als je alleen bent !pff

Ook jij fijne jaarwisseling !

Corrine, Hoi…ben ik weer !

Gespannen, trillen, angstig of zo, moe…
Wat is dit toch?wil huilen,maar lukt niet🤷‍♀️😢.
Is 10 mg toch te weinig ? Nu sinds 7 december bezig 🙈.
Drukzijn in je hoofd….van alles en nog niks door je hoofd ! toch halve oxazepan net genomen ,pfff
Herkenbaar ?

10 mg is best een lage dosis, standaard is 20 mg. Maar ik zou het wel met je arts bespreken. Omdat er ook sprake is van een burnout kan ondersteuning op zware momenten van oxazepam goed werken. Ook daarbij is 5 mg een erg lage dosis. Wees niet te streng voor jezelf maar probeer eerst de rust en de bodem te bereiken alvorens je weer gaat proberen te klimmen. Dit lukt nu gewoon niet alleen op wilskracht als je middenin een burnout zit. Lief zijn voor jezelf en he niet schuldig voelen dat je op dit moment even medicatie nodig hebt. Het duurt lang maar het komt goed!!! Liefs, Corrine

Corrine

Ik bespreek het zeker a.s. 4 januari bij de Ha.
Ik weet ook dat 10 mg vrij weinig is,maar omdat ik er heftig op reageerde begon de Ha. laag..dus 10 mg.
En ben zo bang dat ik de controle verlies als ik hoger ga.dus 20mg. Zeker omdat ik hier al moeite mee heb…lijkt het!
Lees hier ook vaak dat mensen zich al (snel ) beter voelen, maar …na 4,5 weken is het IETS beter. En zo voelt het ook wel ,ben wat rustiger .
Zal tijd nodig hebben, wil te snel denken.

Afgelopen 2.5 jaar veel gebeurd , wil ik hier niet allemaal zeggen, burn-out of overspannenheid 🤷‍♀️? Heb mijn Ha. Nooit gezegd ! Al weet hij alles wel.
Morgen weer een nieuwe dag…ben de enige niet …
Dank je wel !

Hoi Corrine
Ff gebeld met de h.a., uitgelegd ,
blijf nog ff op 10 mg. 2 of 3 x halve oxazepan nemen dan.
Misschien duurt het bij wat langer,nu pas 4,5 weken, ik reageer er heftig op ,zei de Ha.🤷‍♀️hoewel ik me wel iets beter voel, hoe kan het ?

Heb wel veel trillende benen, en zo moe. Paniek is het niet echt, maar overal tegenop zien.angstig. Draaierig door angstig zijn denk ik. En niet oké dag even heftig. Pfff
Word er nerveus van ! Sorry voor het klagen 😢

Je moet ook niet vergeten dat je een burnout hebt. Dus de paroxetine en de oxazepam maken het iets draaglijker maar de extreme vermoeidheid gaat er niet mee weg. Ik loop 5 maanden thuis en kan nog steeds bijna niets. Kleine stukjes lopen met de hond, even naar de supermarkt en veel slapen. Rusten en het lichaam ontzien. Het is en blijft een helse reis....ik zie het af en toe ook even niet meer zitten en weet dan ook niet of ik ooit weer beter wordt. We blijven hopen...fijn avondje!

De Ha. Heb nooit gezegd dat he een burn-out is 🤔 heb er ook nooit naar gevraagd eigenlijk. Overspannen is het zelfde zeiden kennissen 🤷‍♀️
Ik ga nu zo’n 2x oxazepan nemen, dat zal beter gaan hoop ik !

Ik hoop voor jou ook dat het beter word . We zijn niet alleen, maar zwaar is het wel !en hier lezen helpt mij ook !
Dank je wel !

Hoi.
Ervaar jij, dat als je wakker word, gelijk de stress voelt ,onrustig bent en wat zweet . Neem de paroxetine rond 9 of 10 uur na 1 snee brood 🤔. Ook herkenbaar .
Neem nu dus 2x halve oxazepan,! Ochtend en later in de middag, ze werken zo’n 3-4 uur !…

Ben ik weer…
Verschrikkelijke dag, huilen,net geen paniekaanval, zweten,droge mond, moe 🤷‍♀️ word er zo bang van.om 10 uur halve oxazepan genomen ,doet wel wat . Heb boodschappen gedaan,maar ging niet geweldig ,trillen maar….wat is dat toch.
Is heel veel gebeurd sinds 2 jaar , maar lijkt wel of het nu soms erger word. Ben ook verder alleen ,heb wel kinderen,maar ook die zijn druk,
Echt vrienden heb ik ook niet,ik moet het zelf doen,
Voel me ook niet goed genoeg om een knutsel of kaart middag of wat ook heen toegaan.kan het gewoon niet. Zit zo vast. In me hoofd,liefst niks doen…spelletjes op i-pad,tv ,of zoiets diamant painting doe ik ook wel. Maar het vliegt me zo aan..angstig ,
A,s. 10e januari naar Ha. Dan toch naar de 20 mg denk ik ,want zo is het wel heel erg.
Herkenbaar .
Moest het ff kwijt ,

Soms is medicatie de enige remedie om tot rust te komen. Elke keer stoppen en weer opnieuw beginnen heeft zo weinig nut. Overleg met je huisarts en volg zijn advies op. Het is niet erg om even afhankelijk te zijn van medicijnen daar zijn ze voor. En er niet bang voor zijn. Sterkte!!!

Dank je Corrine,
Je hebt gelijk …dan maar 20 mg ! is niet anders ! Zonder teveel bijwerking hoop ik…🙏 woensdag de afspraak !

Zit jou ophoging er nu goed in 🤔? Ik hoop het voor je !

Ik herken het probleem heel goed. Gebruik al heel lang antidepressiva maar nu iedere dag zo onrustig gevoel van binnen. Die onrust/angst/huilbui komt iedere dag terug.
Heb gemerkt dat oxapan dat gevoel weg neemt. De eerste keer dat ik het gebruikte was op het recept van mijn vrouw.
Nu gebruik ik dagelijks 2 x 10 mg en dat gaat goed. Probeer het altijd zolang mogelijk uit te stellen maar eind van de middag heb ik zoveel prikkels gehad dat ik blij ben dat ik ze kan nemen. Omdat mijn onrust erg groot word en alle emoties alle kanten op gaan.
Maar nu komt mijn grootste probleem ik heb vorige week aan mijn huisarts een nieuw recept gevraagd. Maar deze was met vakantie en de vervanger durfde er niet aan. Met de rede dat ze me nog niet kent. Mijn hele dossier staan op hun computer. Ze kunnen mijn hele geschiedenis lezen.
Dus met veel telefoontjes kreeg ik met pijn en moeite 2 oxapan van 10mg voorgeschreven. En moest ik de dag erna weer terug bellen voor eventuele de volgende dagen. Mijn huisarts is nog tot 9 januari op vakantie en ik kan geen kant op.
Dit hele gedoe kost mijn zoveel energie dan ik nu weer helemaal op ben en het liefst ergens alleen wil zijn. Voel me erg ongelukkig en niet gehoord terwijl ik zo hard bezig ben om weer beter te worden.
Voel me dan zo alleen in de wereld staan dat ik denk kom ik hoor zo ooit nog uit.
Weet heel goed medicatie niet de oplossing is. Maar ik moet toch werken om financieel niet in problemen te komen. Ben zelfstandige en mijn partner is jaren geleden afgekeurd. Dus heb altijd een druk om te moeten werken . Dit deed ik vroeger met veel plezier maar op dit moment vaak met tegenzin omdat ik weet dat ik daarna veel last heb van lichamelijke klachten.
Veel vrienden en familie snappen niet wat ik voel en denk en daar krijg je dan ook weinig steun van omdat ze het niet begrijpen.
Ben heel blij dat ik niet suïcidaal gevoelig ben want dan word het soms heel moeilijk om te overleven.
Veel sterkte iedereen de komende tijd.
Aswin

Hoi A,

Het gevoel van ogen opendoen en de stress voelen is hier heel herkenbaar. Hopelijk gaat dit ook nog voorbij.

Grtn
K

Hallo vraagje ik gebruik al heel lang Venlafaxine eerst 150 mg en nu 75 mg.
Heb al meerdere keren hiermee te stoppen maar is me nooit gelukt. Maar ik twijfel al een tijdje of het nog wel optimaal werkt. Zit ik met een burn-out en lees dat veel mensen hier paroxetine gebruiken.
Heeft iemand hier toevallig ervaring om over te stappen van venlafaxine naar paroxetine.

Aswin

Beste Aswin, ik heb gedurende 16jaar 20mg paroxetine genomen. 4maanden geleden naar 10mg. Ging na een dikke maand slechter. Terug naar 20mg en al 8wkn aan het vechten om terug stabiel te geraken. Het is een fantastisch middel maar de start en of opbouw is voor mij een zeer zwaar traject. Ik hoop nog elke dag op de dag dat ik me terug goed voel. Ik hou vol

Hoi Corrine
Hoe gaat het .?

Als ik in de ochtend halve oxazepan neem,gaat het redelijk,nog wel snel gedachtes door je hoofd en daardoor wat duizelig,angstig. 🤷‍♀️ik denk teveel🤔geloof ik.
Doe wel dingen,maar heb geen vol agenda .hoeft ook niet
Meer.
Vriendin zegt : doe wat, ga eruit,doe wat, ! Heb er geen zin…ben ik nou zo gestoord? Lijkt wel of er een kronkel in me hoofd zit, die er niet uit wil😢
Er is elke dag wel iets te doen,maar heb niet veel fut.lezen,spelletje,tv, is prima.
Morgen naar de Ha. Voor overleg naar 20 mg,volgens mij is het NET NIET genoeg🤷‍♀️ anders zou ik toch wat meer fut hebben ? En zo ga ik malen…waarom ben ik zo.alles op de automatische piloot.
Soms lees ik hier dat het in ene keer beter / geweldig gaat,
Gaat ook wel wat beter en toch ook rustiger ben, maar dan weer huilbui , trillen etc. Word er zo moe van ,!
Ff van me afschrijven 🙈

Zit in precies het zelfde schuitje

Ik kom ook niet buiten durf ik niet

Hoi Corrine, misschien lees je me nog wel !

Bij de Ha, geweest,en het word toch 20 mg. Neem ik rond 10 uur na 1 snee brood .
En 3x halve oxazepan per dag. Voor de angst en stressen.

Ook omdat ik nog teveel stress moet ondergaan omdat ik ook een huurhuis moet vinden …etc.
Dus hoop ik op NIET teveel bijwerkingen van de verhoging
Van 10 naar 20 mg🙈. Lijkt wel of ik niks meer kan hebben 😢maar wil het wel een kans geven ,hoop dat het toch beter word met dit🤷‍♀️ zoals ik hier soms lees !
Nog suggesties?
Alvast bedankt weer !

Hai, je zult niet heel veel last hebben van bijwerkingen aangezien je al gewend bent aan 10 mg. Probeer het een paar maanden, geef het een kans! En de oxazepam als ondersteuning. Ik zit nu op 30 mg seroxat en ben de oxa aan het afbouwen, 5 mg per week en dit is goed te doen. Maandag start ik met de das therapie van 16 weken. Hoop dat het me dat gaat brengen waar ik al zo lang naar op zoek ben....rust en geluk. De moeheid is er nog wel helaas maar dat kan nog maanden duren. Slaap nog rteeds elke middag....hou vol!!!

Hoi Corrine
Ik probeer het ook gewoon op de 20 mg ,!zoals je zegt,ben al 6 weken gewend🤷‍♀️🙏 volgende week weer ff op controle bij de Ha.

Seroxat is toch hetzelfde als paroxetine. ? Of niet?
Oxa afbouwen…hoe doe je dat dan? 0,5 mg 1x per week ?Kan dat wel, ? Wist ik niet ! Doe je best !

Ik hoop dat het lukt voor je ! Gewoon de therapie doen ,en afwachten dan ! Ik hoop dat het rust geeft voor je !
We zijn niet alleen hé ! Ik lees je weer !

Hoi A ja seroxat is hetzelfde als paroxetine
Alles kun je afbouwen zeggen ze. Maar in de praktijk is het toch een stuk moeilijker. Gebruik al 20 jaar verschillende antidepressiva en heel vaak proberen af te bouwen maar nooit gelukt.
Nu met de burn out is het allemaal nog veel lastiger en oxazepan geeft mij tijdelijk even bepaalde rust maar het is iedere keer maar tijdelijk helaas.
Iedere dag een gevecht met mezelf om weer normaal te kunnen worden en te kunnen gaan genieten van dingen. Nu is alleen overleven naar de volgende dag en heel soms een kleine opleving. Maar positief blijven en hopen dat het goed komt.
Sterkte ermee.

Hai Aswin, hier hetzelfde hoor, wat een gevecht en iedereen maar roepen je moet het 'gewoon' accepteren. Was het maar zo eenvoudig. Maar we zijn sterk! En we houden vol! Fijne zonnige dag

Hoi Corine
Ja helaas klopt het veel mensen snappen het niet en vinden dat je er vaak heel gewoon uitziet. Ik probeer me vaak groot te houden in bijzijn van anderen. En dat lukt me meestal ook maar dan wel maximaal een uurtje . Daarna ben ik ook helemaal op moet ik weer bij komen. Als je een andere lichamelijke ziekte hebt dan word je gesteund en hebben ze begrip als je even in een dipje zit.
Maar ook ik snap mezelf soms niet ga alle discussies uit de weg. Terwijl ik vroeger een eigen mening had en dit vaak ook liet horen.
Ben nu een mak lammetje.
Maar je hebt gelijk het zonnetje schijnt en voelt meteen lekker aan.
Aswin

Hoi Corrine

Kan het zo zijn dat als ik de 20 mg om 10 uur vanmorgen genomen heb,nu al hoofdpijn en angstig kan zijn 🙈? Wat een verschrikking !! Help

Hoi..Corinne

Hoe gaat het?

Hier nu 3e dag 20 mg, angstig gevoel,hoofdpijn, en droge mond, ! Trillen, duizelig,draaierig, pff 😢Pas de 3e dag,maar hoe lang gaat dat duren?
Eer je wat voelt.
Heb wel halve oxazepan genomen,maar nog niet veel rustiger. Werkt het wel voor mij? Gelijk weer onzeker !
Overal beren op de weg,!
Ha. Zei donderdag : als het niet ,ga je terug naar 10 mg. 🤷‍♀️
Maar wanneer weet je dat je beter naar 10 mg kunt gaan?
Moet de 17e terug naar de Ha!
Hoor het graag !

De oxa is als ondersteuning tot de ad gaat werken. Deze moet je dan wel innemen en niet mee wachten tot de paniek er is want dan ben je al te laat. Ik neem de ad in voor ik ga slapen. Ik zou, in overleg met je huisarts, 3 x 5 mg oxa innemen om de 5 uur. Maar ja, ik ben geen huisarts alleen een ervaringsdeskundige en lotgenoot. Hou vol....

Corrine..dank je wel. Duurt het dan 1 week of zo ?,

Ik dacht omdat ik al zeker 7 weken 10 mg had,ik dan haast geen ellende / . Angst, gespannen spieren zou voelen….
Ik mag ook 5 mg oxa nemen, en om in 1 x plotseling dat angstgevoel op te vangen ,kan ik dus beter verdelen .🤔

Duurde de verhoging bij jou ook lang ? Had nog ff terug teken ,maar zag het niet,! Wat een ramp !
De Ha. Zei ook dat ik het in de ochtend met ontbijt ,half 10 of zo kan nemen 🤷‍♀️ maakt dat nog uit dan .?
Ik lees je ?..wat een gedoe !

Ik ben zelf ook al een periode bezig met antidepressiva. Het heeft echt heel veel tijd nodig om je lichaam weer te laten herstellen. Het is echt stapje voor stapje en als je na een bepaalde periode terugkijkt op je klachten zie je dat er verbetering is. Al zijn die soms zo klein. En wanneer je weer diep zit lijkt het alsof je weer terug bij af bent maar dat is niet zo. Op een gegeven moment ga je dat zien en is het de slechte dagen doorkomen en blijven onthouden dat er weer betere dagen komen. De lijn haat omhoog maar helaas is het niet in een rechte lijn .

Hoi Corrine

Het is dus op en af🤔 begrijp ik.
De kinderen zijn net geweest,en toch weer huilbuien..zomaar ff ! Vind het altijd zo erg .

Soms heb ik het idee dat het dweilen met de kraan open is, omdat je nog zoveel moet verwerken.., en tegelijk een
Huurhuis moet vinden, etc. Dus ook dat geeft veel stress.dus ja…aan de 1 kant de ophoging,en de andere zoveel stress met nog van alles 🤷‍♀️.
Ik ga maar gewoon door,zoals je schrijft,tijd nodig….
Maar dat kost geduld,maar pfff🙈

Bedankt maar weer!,je zal wel denken….🙈😢

Hoi Corrine

Ben ik weer..heel veel stress ivm. Huis. Etc.

Sta s’morgens op ,en gelijk alle gedachtes weer.hoe moet dit ,hoe moet dat….etc. Daarbij draaierig , mistig in me hoofd,angst, moe, dan halve oxazepan,gaat dan wel,maar nog steeds veel huilen ,onrust,hartkloppingen, slappe benen en spieren, trillen van binnen, en huilen.soms zie ik het niet meer zitten!
Is dit nu de 10 mg MEER die ik neem? Dus totaal 20 mg nu.? Moet ik er wel mee doorgaan. ? Pfff…

Morgen 1 week dus bezig, heb nog geen rust..is er ook nog niet 🤔tot ik mijn eigen huisje heb🤷‍♀️maar vind het nu wel eng.
Ik lees je …hoop ik !

Hoi Corrine

Hoe gaat het met je ? En je therapie? Misschien wil je niks zeggen🤔 en dat is ook prima. Is alleen belangstelling van mij !

Zelf bij de Ha, op controle geweest en nog 1 week op de 20 mg.trillen in me lijf is iets minder en nog 2x per dag 5 mg.

Maar als ik gestrest ben, dan gelijk draaierig en mist of zo in me hoofd! Ook weer iets huilen. Dus ja, ik hoop dat het onrustige ,versnelde hartslag nog meer afneemt .
Wil zo graag dat het echt aanslaat, maar …pfff pittig !
Misschien lees ik je nog !

Hoi.
Heb paroxetine eerst 10 mg en nu 20 mg sinds 11 januari.
Maar…zo verschrikkelijk duizelig ,angstig,van alles gaat door me hoofd. ..droge mond.begint al s’morgens. Nu vanmorgen misselijk,water in me mond,dus wat overgeven,maar is alleen spuug,water, vind het eng….daardoor weer angstig🙈. Hartkloppingen vallen mee,wel iets,maar niet erg.bibberig.dacht dat het beter afgelopen dagen wel minder was. Wel moe en niet veel zin in iets.hoort dit er allemaal wel bij?

Weer denken…en de cirkel is rond! Dan soms weer huilen.ik weet dat er veel stress zit nog,maar pffff.ben ik goed bezig,? Doorgaan ? Of …zoals ik me nu voel,…gooi ik ze weg!? Dus afbouwen🤷‍♀️ Zit er echt doorheen! Heb vanmorgen halve oxazepan genomen,dat helpt wel iets !
In de loop van de dag lijkt het wat beter,maar het lijkt wel een gevecht !
Moest het ff kwijt,en hoop dat ik niet de enige met dit gedoe ben !

Hey, om je gerust te stellen ik herken het. Bij mij ging het met 5mg lexapro beter tot een terugval, toen 10mg begonnen. Dit begon pas na 6 weken echt lekker te werken. Dus die 6 weken waren ook een hel. Moet wel zeggen dat zeer veel in het hoofd zit en ik ben achteraf niet blij dat ik met AD begonnen ben. Had het liever natuurlijk opgelost. Er is ook een reden dat je huilt, er moeten emoties uit je systeem en door je burnout komen die er eindelijk uit. Ik zou met journalspeak van Nicole Sachs beginnen. Succes!

Hoi taco

Dank je,wel voor je reactie. Ben er blij mee.
De Ha. Zei dat ik erg gevoelig was voor paroxetine, dus toch naar 10 mg terug.
Toch misschien te veel de 20 mg ,Omdat het zoveel duizeligheid en misselijkheid geeft. En angst.heb wel 2-3 x halve oxazepam, zonodig erbij. Zit ook veel in me hoofd, malen ..denken...etc.
Ik vraag ook niet om al die ellende, wil me gewoon wat beter voelen, net zoals iedereen hier. En deze reactie doet me goed ! Dank je !!

Hoi..
Ben van 20 mg proberen toch weer naar 10 mg,omdat het alleen maar erger werd. En heel erg duizelig werd,gewoon eng.kan dan ook niet auto rijden🤷‍♀️
Is het dan zo dat ik nu weer meer moet huilen en angst heb.? Heb het nu pas de 4e dag de 10 mg ,met 2-3 halve oxazepan. Wat iets helpt, maar niet altijd !
Daarbij ook veel stress en heb nog geen rust in me lijf.
Ervaringen voor de 10 mg .?

Hoi..iedereen

Weer even van me afschrijven..ben van 20 naar 10 mg gegaan, 25 januari, omdat ik te heftig op de paroxetine reageerde .
Nu al wat slechte dagen weer…huilen,angstig, draaierig, moe,zere ogen/ zware ogen..
Kan niet veel hebben ,veel stress nog door problemen.piekeren etc….spieren in de benen ,spierpijn ?
Zou dit nu zo zijn omdat ik maar 10 mg neem? Heb die afbouw nu 8 dagen?🤷‍♀️🙈 hoort dat?
Word er gestoord van…wat is nou goed?
Lees het graag

Hé “A.”,

Ik herken me zó in jou! Echt alles willen controleren en door het denken het idee te hebben alles onder controle te houden terwijl je juist controle verliest door het denken.. Gek eigenlijk hè. Het is echt de kunst van controle loslaten. Laat alle gedachten maar rond dwarrelen in je hoofd want weet je, je bent je gedachten niet. Je gedachten komen en gaan en JA ze geven je vaak nare fysieke sensaties, vooral als het nare gedachten zijn maar NEE je bent je gedachten (en je gevoelens trouwens ook) niet. Onder al die gedachten weet JIJ het echt wel, meer dan dat je weet. Maar door die ruis van gedachten is het moeilijk om erbij te komen. Heb je al eens aan een piekerkwartier gedaan? Dat je dan al je gedachten op schrijft en ook gewoon van je af schrijft, dat kan helpen. Ik hoop dat het nu wat beter met je gaat! Trust the proces!

Groetjes, chloé

Nee, niet mijn benen. Maar ik word soms wel heel duizelig tot ik mijn ogen open doe. Gewoon kalm blijven denk ik dan.
(Pfff)

‘n Andere weg kiezen, Anthon?
Je weg binnen het denken vinden is het uiteindelijk ook niet. Het denken zelf is eerder de oorzaak van de ellende.

Marcel

Marcel, wat een onzin. Je denkpatronen aanpassen kan wel degelijk veel bijdragen uiteindelijk aan herstel.

Het kan zijn dat deze gesprekken veel van je vragen, en dat het je veel energie kost. Dan is het niet vreemd dat je er de volgende dag last van hebt. Ik moet er ook altijd even van bijkomen.

Ja hoor Taco. Onzin. Succes.

Hoi Anthon,
Bij een goed gesprek of iets als EMDR heb ik precies hetzelfde. Het kost mij meestal 1 hele en een halve dag waarbij ik veel emotioneler ben. Maar na die dagen is het vaak beter dan voor de sessie. Volgens mij een teken dat je goed bezig bent.
Sterkte

Hier precies het zelfde verhaal
Wat duren de dagen zo lang hé
Ik voel me ook vreselijk
Hoop rustig weer te kunnen opbouwen
Maar zit er nog niet in

Hi anoniem,

Het herstel duurt lang. Al heb ik niet echt besef van dagen en tijd. Het vliegt een beetje aan me voorbij.

1,5 jaar alles genegeerd , en toen ging het licht uit , dacht met een pilletje dat het weer goed ging komen , nu vanaf juli niet meer gewerkt , allerlei therapieën gevolgd , en continu twijfels over lichaam en geest , vallen en opstaan , en luisteren naar je lichaam , gelukkig kon ik 1 feb met vervroegd pensioen !

Zeker 3 jaar met heel veel klachten rondgelopen. Vooral maag- en darmklachten, oorsuizen, brok in de keel, onrustig, paniekaanvallen en hoofdpijn. Achteraf vraag ik me af hoe ik dat vol heb gehouden. Had wel het "geluk" dat het op het einde in de Coronatijd was dus thuiswerken. Zit nu al 2 jaar ziek thuis en veel is er niet verbeterd helaas.

Bert wat vervelend om te horen.
Hoe houd je het vol?
Hoop al opgegeven?
Ik hoop dat het geen twee jaar duurt voor iedereen pfff
Heb een heftige stress situatie gehad?
Dat kan bijna niet anders.
Groet
Eddie

Bert, wat ontzettend herkenbaar alles wat je schrijft. Bij mij is het afgelopen jaar in oktober begonnen met wat achteraf blijkt een paniekaanval. Toen begonnen de lichamelijk klachten. Dat was tot daaraan toe ik ging gewoon door. Totdat de angst en de klachten mijn lichaam overnamen. Ik sliep slecht, had een dof afwezig gevoel in mijn hoofd waardoor je bang wordt en niks kan en wil ondernemen, negatieve gevoelens, druk op de ogen, slappe benen, duizelig, hoofdpijn, angst, een rare wereld, wazig zicht en ga zo maar door. Hierdoor is een rondje lopen al vreselijk. De wereld voelt zo raar waardoor ik toch soort van angst krijgt. Heb soms het idee niet eens op de wereld te zijn maar vast te zitten in mijn eigen hoofd zo eng gevoel

Hi Lieke, wat jij omschrijft is een natuurlijk beschermingsmechanisme van je brein. Het gevoel niet op de wereld te zijn heet derealisatie en kan beangstigend aanvoelen als je je er erg bewust van wordt. Als je zoekt op youtube naar: ‘ depresonalisatiesymptomen, de 10 meest voorkomende’ dan vind je een engelstalig filmpje van een jongen die dit perfect uitlegt. Sinds ik dat filmpje meerdere keren heb bekeken ben ik er vanaf. Ik hoop dat je er iets aan hebt.

Helaas hier nog wel een burnout met flinke angsten. Ik hoop dat het snel beter wordt, succes allemaal 💜

Hoi Sophie, ik heb een burnout met angstklachten en alles wat je omschrijft heb ik okk. Dat gekke doffe gevoel alsof je in je hoofd trekt en de rest niet meer meekrijgt/slecht meekrijgt. Het gevoel of je gek wordt. Dit loopt bij mij op ten duur 8 van de 10x uit op een paniekaanval. Dan volg kk niks meer zit ik helemaal ik me hoofd en heb ik het idee flauw te vallen of dood te gaan. ben ook constant bang voor iets in me hoofd. Maar diep van binnen weet ik dat dit niet zo is. Ik ben heel benieuwd wat de neuroloog bij jou zegt Ik hoor het graag.

Hoi Sophie,

Herkenbaar wel wat je hier zegt. Bij mij was de conclusie dat ik verkeerd ademde en dat mijn lichaam daardoor in de stress schoot, waarna ik angstige gedachten ging koppelen aan die sensaties, etc. Het heeft mij geholpen om me eerst langere tijd terug te trekken en voor alles wat ik deed uitgebreid tijd te nemen + na ieder taakje/iedere inspanning weer te gaan liggen (als signaal naar je lijf van joe, je bent veilig) en naar mijn buik toe te ademen.

Voor wat betreft de omgevingen met prikkels heb ik hier ook veel meer last van door mijn BO, alsof ik het allemaal wat minder goed kan verwerken. Hierin probeer ik rustig op te bouwen met hoe druk de omgevingen zijn waarin ik me begeef. Ik heb dat een beetje zo gedaan tijdens mijn herstel: eerst met 1 persoon afspreken en ergens rustig wandelen, later een keer koffie in een bijna leeg restaurant, later lunchen op een rustige plek, dan een keer met 2 mensen wandelen, etc. Als ik autorijd nam ik om de 30 min 5 min pauze, nu is dat om de 45 min, etc.

Ik merk echt verbetering met een poosje geleden (tik bijna de 1 jaar BO aan, ben al wel aan het re-integreren op werk).
Hoop dat dit misschien geruststelling voor je kan zijn, dat het beter kan worden en het niet per se een andere ernstige kwaal hoeft te zijn!

Ik heb trouwens geen idee hoe ik een onderwerp kan aangeven in mijn verhaal, iemand enig idee? 🤔

Gewoon als eerste regel in je bericht zetten

Ik hen precies dezelfde klachten.. maar daarvoor was ik extreem b.o tot niks meer instaat. Nu 2 jaar verder alle klachten wat jij hierboven omschrijft.. behalve slapen doe ik wel goed zonder medicatie. Heb zelf citalopram sins 4 maanden nu. Ik denk dat ik nu onder zwaar overspannen val. Dat zal bij jou ook wel het geval zijn. Kun je ook andere dingen aan kwa sport??

Inmiddels hersteld, maar in de eerste maanden had ik ook Quetiapine 12,5 mg. Ik ging van helemaal niet slapen naar 8/9 uur doorslapen. Het werkte voor mij dus echt goed, maar ik merkte wel dat ik mezelf in de ochtend een zombie voelde. Na 3 maanden gebruiken (eerste weken elke dag en daarna minder), bouwde ik af. Afbouwen was wel even pittig, maar na 2 maanden was mijn slaapritme weer zoals voor mijn burnout. Ik zou dit als ik jou was blijven gebruiken tot je meer bent hersteld en je meer rust voelt. Je zou kunnen kijken naar magnesium of Valeriaan, maar heb daar weinig ervaring mee. Je hebt er uiteindelijk het meeste aan om gewoon te herstelen en steeds iets beter te gaan slapen, liefst zonder hulpmiddelen. Dat hoeft nu nog niet, maar is wel waar je naartoe wil!

Bedankt voor jullie reacties 👍

Ik blijf voorlopig inderdaad de Quetiapine wel gebruiken, om zo in elk geval voldoende slaap en dus herstel te pakken.
Na een nacht goed slapen ben ik best tot redelijk wat in staat, dus zit er eigenlijk al weer aan te denken om
Voorzichtig middels thuiswerk wat uurtjes te gaan maken, en dan maar even zien wat voor reactie dit voor mezelf teweeg zal brengen.
Het nutteloos thuis zitten en de hele dag piekeren lijken ook niet echt heel erg bevorderend, dus vandaar.

Verder doe ik wel 3x per week matig intensief sporten, en dagelijks minstens 2x of wandelen of fietsen, de buitenlucht doet me volgens mij wel goed.

Sterkte allemaal!

Nog even aanvullend als mogelijk tip voor anderen, ik neem elke ochtend een douche waarbij ik afsluit met 2-3 minuten ijskoud afdouchen.

Verder heb ik het gevoel ook baat te hebben bij mijn ademhalingsoefeningen, YouTube staat er vol mee….

Hopelijk heeft iemand er iets aan….

Hoi arjan doe je ook aan krachttraining of lukt het ook bij jou niet door de spierspanning in nek en rug.. voel me ook elke dag licht in het hoofd en als ik ga wandelen dan voel ik ook lichte evenwichtsklachten

Krachttraining deed ik voor mijn burn-out wel regelmatig, maar gezien de spanning op nek, schouders en rug momenteel laat ik dat momenteel achterwege.

Sowieso schijnt sporten waarbij je je hartslag gedurende 30-60 minuten verhoogt tot circa 60/70% van je maximale hartslag met name een positief effect te hebben.

Ik hou het dus bij matig intensief fietsen, waarbij ik mijn hartslag zo rond de 120-130 probeer te houden….

Evenwichtsklachten heb ik gelukkig geen last van.

En jij, lukt enigszins sporten?

Ik weet niet of je bekend bent met het fenomeen moonmilk, maar ik zweer er(meestal)bij. Het is een warme (plantaardige) melk met een mix aan kruiden. Ik ben altijd al een slechte slaper geweest en ik was verrast hoe goed het voor mij werkte. De ene moonmilk is de ander niet, dus je zou even moeten kijken welke je het lekkerst vindt en welke het beste werkt. Bij mij werkte een mix van kurkuma, nootmuskaat (dit kruid staat bekend om zijn slaapopwekkende kracht :) ), kaneel, snufje zwarte peper , gember en steranijs. Wat ik je ook kan aanbevelen is een (voeten)bad met magnesium vlokken. Verder kan ik je aanraden om na een bepaalde tijd niet meer te eten omdat je spijsvertering je anders wakker maakt 's nachts en na een bepaalde tijd geen koffie of andere "oppeppers" meer te drinken omdat het nog lang in je lijf kan zitten.

Ik weet niet of je bekend bent met het fenomeen moonmilk, maar ik zweer er(meestal)bij. Het is een warme (plantaardige) melk met een mix aan kruiden. Ik ben altijd al een slechte slaper geweest en ik was verrast hoe goed het voor mij werkte. De ene moonmilk is de ander niet, dus je zou even moeten kijken welke je het lekkerst vindt en welke het beste werkt. Bij mij werkte een mix van kurkuma, nootmuskaat (dit kruid staat bekend om zijn slaapopwekkende kracht :) ), kaneel, snufje zwarte peper , gember en steranijs. Wat ik je ook kan aanbevelen is een (voeten)bad met magnesium vlokken. Verder kan ik je aanraden om na een bepaalde tijd niet meer te eten omdat je spijsvertering je anders wakker maakt 's nachts en na een bepaalde tijd geen koffie of andere "oppeppers" meer te drinken omdat het nog lang in je lijf kan zitten.

Bedankt voor de tip, ik zal eens kijken of dat voor mij ook werkt.

Qua cafeïne en suikers heb ik alles al voor zover mogelijk op een laag potje gezet, alleen in de ochtend 2 espresso om een beetje op gang te komen.

Verder probeer ik idd zo gezond mogelijk te eten, mee zo veel mogelijk groenten en fruit.

De site reageert soms een beetje traag, dus dat verklaart denk ik waarom je reactie er 4x op staat :)

Weet je zeker dat je een burnout hebt en geen long covid?

Ik gebruik quetiapine. Het is best een heftig middel, je komt er snel van aan en heeft invloed op je cholesterol. Het is geen inslaper maar een antipsychotica.
Als je gewenning krijgt aan het middel krijg je ontwenningverschijnselen. Onrust, koortsig gevoel, niet kunnen slapen. Het middel heeft invloed op je serotonine en dopamine. Als je naast slaapklachten erg onrustige of drukke gedachten hebt kan ik me voorstellen dat het is voorgeschreven, maar niet alleen als slaapmedicatie. Daar zou je andere middelen voor kunnen gebruiken.

Ik zou overigens niet gelijk stoppen, maar bedenk dat het geen langdurige oplossing is. Misschien kan mindfulness, yoga, of iets anders helpen met drukke gedachtes. Neem je rust, en probeer te herstellen en bouw dan langzaam af.

Ik gebruik ook quetapind 2 maanden en nu ben ik depressief. Kan dat hiermee te maken hebben of de hevige burn-out dat er nu uitkomt…

Kleine tip

In de avond een bril opzetten die blauw licht filtert kan verademend werken voor je ogen en hersenen. Je vertelt je 'oer'brein hiermee dat het nacht begint te worden en hiermee ga je het slaaphormoon aanmaken. bril kan je voor ongeveer 20 euro op bol.com kopen.

Bedankt voor jullie reacties en tips!

Ik heb de Quetiapine circa 3 weken achter elkaar gebruikt, met dagelijks voor t slapen gaan een half pilletje van de 25 mg (12,5 mg dus)

Maar aangezien ik merkte dat ik gedurende de dag extreem duf en snel geïrriteerd was, heb ik besloten het weer zonder de Quetiapine te proberen.

Probleem waar ik nu tegen aan loop is dat ik op zich wel in slaap val, alleen na 4 tot 6 uurtjes slaap wakker ben, en dan met geen mogelijkheid meer verder kan slapen.

Ik hoop dat dit nog gaat verbeteren, en mocht iemand daar nog tips voor hebben zijn ze van harte welkom!

Vanaf een uur voor mijn bedtijd gebruik ik al geen beeldschermen meer, en doe ik altijd ademhalingsoefeningen met verlengde uitademing voordat ik ga slapen.

Succes en sterkte met herstel allemaal!!

Het koud afdouchen, de buitenlucht en ademhalingsoefeningen zijn inderdaad heel erg goed en helend. Succes met je verdere herstel, je bent goed op weg.

Hier ook goede ervaringen met quetiapine. Ik nam enkele weken 12,5mg en had geen laat van bijwerkingen overdag. Ben vrij snel geminderd/afgebouwd en dat was geen enkel probleem. Het heeft mij echt geholpen een hele zware tijd door te komen. Heb het een tijdje nog af en toe gebruikt maar inmiddels is dat alweer maanden geleden. Ik ben er bijna uit, uit de burnout, en slaap gelukkig weer als vanouds. Het kost veel tijd maar het komt goed! Zorg echt dat je goed slaapt tijdens je herstel.

Quetiapine heb ik enkele maanden gebruikt, in het begin kon ik er goed op slapen, waar ik last van had ,het gewicht ging snel omhoog, terwijl ik sportief leef. Ik ben ermee gestopt en krijg volgende week woensdag andere slaapmedicatie.Ik hou je op de hoogte.

Bedankt voor alle reacties, ik ben sinds enkele dagen toch weer begonnen met Quetiapine, dus slaap nu wel weer nachten van circa 8 uur. Maar grote nadeel is dat ik me dan overdag weer duf, prikkelbaar en negatief voel, dus ik weet niet wat nou het beste is 🙈

Ik neig ik toch weer naar verder gaan zonder de Quetiapine, aangezien ik dan zeker weet dat hoe ik mij voel geen bijwerking is van iets.

Nadeel is dan weer dat de slaap zich beperkt tot 4 a 6 uurtjes als t meezit.

Lastig lastig

Ik werk trouwens inmiddels vanaf thuis 3 uurtjes per ochtend, geen idee of dat al te vroeg is of niet, maar heb geen idee hoe ik anders mijn dagen door moet komen qua invulling .

Ontbijt, paar uurtjes werken, wandeling, lunch, fietstochtje, en daarna maar beetje verveeld tv kijken.

Hoop dat ik snel weer vorderingen ga maken….

Ik heb een zware burn out en een hele erge terugval. Ik gebruik ook Quetiapine 25 mg. Ik word nog steeds ongeveer 4 keer per nacht wakker. Rond 22:00 naar bed en dan slaap ik rond 23:00 en dan word ik rond 2/3 uur wakker of soms nog eerder en daarna word ik weer wakker. Ben dan telkens ongeveer 45 minuten wakker of een halfuur varieert. En dan echt wakker maar heel duf, soms derealisatie. Realiteit is weg soms, heel vaag heel wazig zicht. Weet niet of iemand dit herkent? Tips etc

Zijn er ook mede-buren ouders die quetiapine ook overdag gebruiken in 3 afgifte ?

Je bent denk in dit geval over je grens heen gegaan. Je moet sporten wanneer jij dat ziet zitten maar niet als je je al niet goed voelt dat werkt averechts

Zet sporten maar even 12 maanden uit je hoofd. Je gaat je zenuw systeem zo alleen maar meer over de klink jagen.

Jouw lichaam is uitgeput en met een uitgeput lichaam kun je niet sporten want je tank is leeg. Door rust te nemen laat je je tank weer op en komt sporten vanzelf weer. Maar voor nu zou ik zeggen, luister naar je lijf en neem rust.

Als je al die klachten ervaart betekent het dat je lichaam te veel of te hoog gespannen is.. kies ervoor om halfuur te lopen op een rustige plek inplaats van sporten . Dan reguleer je ook je zenuwstelsel weer.. en breng je je zenuwstelsel weer tot rust .. elke dag lopen zorgt ervoor dat je het deel van rust activeert zo kan je lichaam heel langzaam aan weer de uit knop vinden. Sporten komt wel weer wanneer je meer energie heb en minder spanningsklachten

Ik deed hetzelfde, ook sporten, maar kreeg enorme rugpijn. Soort zenuwpijn...ik word er moedeloos van, je weet niet wat wel en niet kan. De ene keer voelt het juist goed en de andere keer gaat het mis en voel je je akelig. Dan denk je...ik kan ook niks meer en voelt het zoals falen...je weet dat je zo niet moet denken, maar het gebeurt automatisch...en dat steeds maar met jezelf in gesprek gaan, maakt je zo moe....
Maar fijn dat we niet alleen zijn....dat geeft weer moed om er uit te komen.

Ik durf uberhaupt nog geen cardio te doen. Knap als je dit al kan, maar let wel op jezelf. Vaak wil je te veel weer gaan doen. Dacht een tijdje terug dat een zumba work-out wel weer kon. Wat denk je? Paniekaanval, omdat mijn hart tekeer ging. Logisch natuurlijk je bent aan het sporten en is ook meer dan normaal, maar dat is echt wat angst en een ontregeld zenuwstelsel met je doet. Overigens heb ik mijn hele overspannen periode hartkloppingen en daardoor een hyperfocus met hypochondrie klachten. Ik wandel, fiets en doe ook yoga en meditatie.

Sterkte Ano en meer rust pakken. Ook succes met jullie herstel allen!

Ik herken je klachten heel goed! Belangrijk is te bespreken met je therapeut waar ze vandaan komen.

Die pijnklachten hangt bij mij samen met mijn ademhaling voordat het uitmondt in een paniek aanval.

Een vriend van me heeft goed baat bij antidepressiva bij zijn paniekklachten, maar hij heeft moeite me afbouwen. Een tweede vriend had last van depressieve klachten en heeft het met succes afgebouwd.

Bij mij weet ik waardoor het ontstaat. Combinatie van faalangst en emotie niet kunnen voelen en uiten. Vanwege dat laatste heb ik in overleg met m’n psycholoog dus niet gekozen voor antidepressiva. Goede therapeut, mediteren, buiten wandelen (in mijn geval eerst YouTube yoga en in de tuin zitten).

Hoi Pearl,
Ja ik zit er al 16 maanden in.. kan nog steeds niet veel. Hoelang zit je erin? En kan je al wat meer dan zonder medicatie?. Heb ook last van overprikkeling en lichtelijk duizeligheid. Mijn emotie speelt bij mij ook een rol. Wandel elke dag probeer gezond te eten. Probeer schermen te vermijden om te ontprikkelen. Maar kan nog steeds niet met de trein of bus reizen. Wat zijn joun klachten?

- 2 jaar (25 maanden…)
- ja ik kan nu zeker meer, maar het is lang niet op “top”niveau van voor de diagnose
- ik heb van alles gehad aan symptomen.
Ik wil benadrukken dat het pad van burn-out bij iedereen anders is. Als er een echt goed bewezen behandeling voor was, dan zat het standaard in het huisartsen pakket. Bespreek gewoon goed met je therapeut of je aan de medicijnen wilt. Ik had het graag gewild, want mijn vrienden hadden er baat bij. Maar ik zag in dat het niet voor mij was.

-ik ga in op mijn klachten bij een angstaanval.
Ik span mijn bovenlichaam aan. Ik word kortademig omdat mijn buik niet ontspant, dus ik ga ademhalen vanuit mijn ribbenkas. Bovenop mijn borst voelt het zwaar. Mijn hulpademhalingsspieren gaan werken. Ik voel spanning en pijnknopen in mijn hals en schouders. Brok in de keel gevoel en koud gevoel in mijn luchtpijp. Schouders extreem naar voren gebogen met pijn, en zeurende tintelende pijn in mijn armen. Hartkloppingen.
Je ademt zo inefficiënt dat je niet genoeg CO2 uitademt en relatief veel zuurstof inademt. Dan word je licht in het hoofd, zwarte vlekjes, duizelig, tintelingen rond de mond en in de vingers. Veel mensen worden misselijk en gaan zweten. Flauwvallen.

-triggers voor mijn angstaanval:
>nieuwe dingen. Perfectionisme.
Bijvoorbeeld een nieuw recept, in een winkel staan, of nieuwe mensen spreken.
>druk: belangrijke mails, contact met werkgever, of sporten (vroeger op subtopniveau gesport)

Oorzaak: jeugd. Ik dacht dat ik een goede jeugd had, maar ik ben op emotioneel niveau verwaarloosd. Nooit geleerd hoe ik met emoties moest omgaan, terwijl ik wel veel liefde kreeg van mijn ouders op hun manier. Verder slecht huwelijk van mijn ouders en vervreemding van mijn roots is de basis van mijn slechte zelfbeeld.

Heel verhaal. Hopelijk zit er bruikbare stukjes voor jou tussen.

Bij een opkomend gevoel van een angstaanval vergeten mensen vaak dat je misschien vol met energie zit. Ik pak dan de fiets en trek even een flinke sprint. Ook even hard lopen kan goed helpen. Ten minste in mijn situatie. Een angstaanval stopt altijd. Je word immers moe na een poos.

Je klachten zijn zeker herkenbaar. Ik zit er nu 5 maand in en ervaar jouw genoemde klachten eerder structureel dan sporadisch.

Hi,

Ik ben nu een jaar thuis en ik heb precies dezelfde klachten. Mijn ademhaling is verkeerd en ontzettend gespannen. Om gek van te worden, dit zorgt inderdaad ook snel voor hartkloppingen. Heb jij ook dat je dan de hele dag het gevoel hebt dat je niet goed adem kan halen? Dit vliegt mij dan soms erg aan en uit het zich in aan paniek aanval. Vaker snachts.

Ik doe dezelfde dingen als jij, wandelen, mediteren, yoga etc. De psycholoog wil EMDR proberen en meer richten op angst. Die houdt die ademhaling en ontregelde zenuwstelsel misschien in stand.

Sorry niet veel tips, maar hopelijk helpt het dat je niet de enige bent.

Dankjewel voor je reactie! Heel vervelend dat jij dit ook ervaart. Maar ook inderdaad fijn te weten dat het herkend wordt.
Ik heb idd ook de hele dag het gevoel van niet goed te ademen, ik ben ook heel snel buiten adem. Toevallig heb ik sinds kort EMDR en dat lijkt inderdaad wel voor wat rust te zorgen. Ik hoop dat jij er ook baat bij zal hebben, alvast succes!

Hier ook met tijden erg veel hartkloppingen of versnellen van mijn hart. Wat in mijn proces ondersteunend is ;
Emdr
Massagetherapie
Krachttraining

En echt op tijd de balans inlassen. Ik merk echt dat teveel doen averechts werkt, maar ook te lang niksen. Dan raak ik in een piekermodus

Dankjewel Natasja voor je reactie, krachttraining heb ik nog niet geprobeerd maar kan me voorstellen dat het positief effect heeft. Goede tip!

Het heeft mijn ook verbaasd. Te intensief cardio vond ik wat eng vanwege de hoge hartslag. Zo ben ik dit gaan doen en ik merkt echt verschil. Ben er daarna ook over gaan lezen en t schijnt erg effectief te zijn tegen de stressklachten. En die wil je natuurlijk weghebben om de hartkloppingen tr kalmeren.

Ik heb niet dezelfde ervaring op mijn huidige werk. Daar wordt enorm meegewerkt aan mijn herstel. Echter heb ik op mijn vorige baan gelijke situaties gezien bij vroegere collega's die langdurig uitvielen. Wat ik weet is dat het absoluut niet mag, echter gebeurt het regelmatig. Je kan dit aanvechten, wat je enorm veel energie kost.. en ik denk dat je nooit meer met hetzelfde plezier op de werkvloer zal staan.
Als je er met een goede deal vanaf kunt komen en op je herstel kan focussen is dat wellicht zo'n slecht idee nog niet. Het is naar, maar bij zo'n bedrijf wil je toch niet eens meer werken?
Straks heb je een veel betere werkplek en lach jij het hardst

Hoi Ap,

Bij het tekenen van een vaststellingsovereenkomst verlies je je recht om bij het UWV een ziektewetuitkering aan te vragen. Ik zou daar dus persoonlijk in jouw situatie nooit een handtekening onder zetten totdat je je weer goed genoeg voelt om eventueel een nieuwe baan te zoeken.

Een organisatie mag jou ook helemaal niet onder druk zetten om dat te ondertekenen wanneer je ziek thuis zit of aan het opbouwen bent. Op basis van jouw verhaal klinkt dit als pure intimidatie van de werkgever, wat ook weer niet bevordelijk is voor jouw herstel op dit moment. Het is aan de bedrijfsarts om een oplossing te vinden die ten goede komt aan zowel de werknemer als de werkgever. En de werkgever is verplicht om een werkbare situatie voor jou te creeeren (zeker als je een vast contract hebt) of eventueel een aanbod te doen dat zo goed is dat het compenseert voor het wegvallen van jouw rechten als werknemer. Ik zou dan ook kijken of je via de bedrijfsarts aan kan geven dat de werkgever zich op deze wijze opstelt. De arbodienst is er juist ook om bedrijven in dit soort gevallen op de vingers te tikken.

Juridisch advies lijkt me heel nuttig in deze, maar ik zou absoluut niet een VSO ondertekenen in jouw geval.

Wat een rotsituatie zeg! Erg vervelend dat je werkgever zich zo opstelt. Wat je ook doet: teken geen VSO. Daarmee teken je al je rechten als werknemer (en als werkloze/zieke) zo goed als weg!

Als je werkgever vindt dat je niet kunt re-integreren bij hun op het werk, dan moeten ze ander passend werk aanbieden. Dat kan bijvoorbeeld op een andere afdeling of een andere locatie van je werkgever. Kan dat niet, dan kun je ook inzetten op re-integratie in het tweede spoor (dus bij een andere werkgever).
Misschien is re-integratie in het tweede spoor sowieso een beter idee? Dan kun je - als het weer gaat - rustig ergens anders opbouwen met je uren, maar behoud je wel je rechten als werknemer.

Inderdaad, goed om dit ook met je jurist te blijven overleggen en voordat je een stap onderneemt dit samen te checken.

Heel veel sterkte!

Heel herkenbaar. Het is een vicieuze cirkel die je moet doorbreken. Je hebt niks ernstigs en je komt er echt wel bovenop. Ik heb de meest rare klachten gehad. Klachten waarvan ik niet kon voorstellen dat de oorzaak stress kon zijn. Maar het was het echt. Probeer vooral je klachten niet te googlen want dan word je gek. Het is een heel naar lang proces maar je komt er bovenop!

HOi ik herken dit zeker. Dit noemen ze hersenmist. Je wordt afwezig, krijg lichamelijk klachten, moeheid, en weet niet meer hoe je ergens doorheen kan zien.

Wie herkent dit ook?

@ anoniem, heel erg bedankt voor je reactie! Geeft me ergens weer een beetje hoop. Kon jij ook nergens naar uit zien en nergens van genieten?

Ik google inderdaad ook helaas. Hoe ging jij dan om met je klachten? en welke klachten had je allemaal?

Heel herkenbaar dit! Vooral ook nergens van kunnen genieten door al die angsten. Het is zwaar en doodvermoeiend, maar het komt goed.

Klopt helemaal ik heb vaak het idee dat ik helemaal gek wordt alsof mijn hoofd wordt gescheiden van mijn lichaam. Hebben jullie dat ook?

Ik kon inderdaad nergens van genieten. Het voelde alsof mijn gelukshormoon verdoofd was terwijl ik vroeger zelfs van een kopje koffie kon genieten. Gelukkig heb ik het deels terug. Ik ben er nog niet helemaal maar ik blijf erin geloven dat ik ooit weer de oude word. Ik heb verschillende klachten gehad zoals tintelingen in gezicht handen en voeten, gevoelloze vingertoppen en tenen, verdoofde wang, maagklachten, heftige oorpijn, zeer droge ogen, ontzettend veel boeren, hartkloppingen, verschrikkelijke spanningshoofdpijn, vergeetachtigheid, om alles kunnen huilen en ga zo maar verder. Ik heb er echt een heleboel gehad en door het googlen dacht ik alleen maar aan tumoren of verschrikkelijke enge ziektes totdat het weer verdween en er weer een andere klacht op kwam. Het googlen heeft me zoveel stress geleverd dat ik het iedereen afraad. Hoe meer vrede ik had met een klacht hoe sneller het weer verdween. Dat is een tip wat ik kan geven. Hoe moeilijk het is probeer het los te laten en je er niet te veel op te focussen, mooiere dagen staan op je te wachten. Geloof erin!

Ik herken het niet maar ik kan je probleem met een hand oplossen😁

Van Sahara naar de mooiste niagarra waterval.😁

Ik zou gewoon even naar de huisarts gaan.

Hi Anne, ik heb dit ook gehad, heeft maanden geduurd, bleek uiteindelijk eczeem te zijn. Heb nu allerlei zalfjes gekregen en het helpt wel. Ik dacht eerst dat het een schimmelinfectie was, alles was zo branderig en droog, maar dat was het dus niet.
Stress is een trigger voor eczeem, ik ben eerst naar de huisarts geweest en ben uiteindelijk doorgestuurd naar de vulva poli. Daar hebben ze een biopt genomen en dit kwam eruit. Ik heb nog nooit van m’n leven eczeem gehad, alleen tijdens mijn burnout. Sterkte ermee xx

Eddy, echt ongelofelijk flauw en ongepast jouw reacties. We moeten er voor elkaar zijn op dit forum, als het even niet jouw topic is, sla hem dan gewoon over i.p.v. dit soort kansloze opmerkingen!!

Sorry dames. Was een grapje.

Bedankt voor jouw reactie anoniempje. Wat heb je uiteindelijk gekregen voor je eczeem?

Hi Anne, ik heb een corticosteroïden zalf (hormoonzalf) gekregen en voor tussendoor kun je vaseline/parafine zalf gebruiken (pallebei bij apotheek te verkrijgen).

Nou ik denk dat ik toch wel even langs de huisarts ga om het een en ander uit te sluiten. Al denk ik niet dat ik eczeem heb omdat ik helemaal geen last heb van jeuk wat kenmerkend is voor eczeem. Had jij wel last van jeuk of kan je ook eczeem hebben zonder jeuk?

Dag Anne, ik had geen jeuk, ik heb dan ook nooit gekrapt (wat met eczeem wel vaak is). Het was bij mij vooral heel droog en trekkerig en daardoor soms branderig. Ik denk verstandig dat je langs de huisarts gaat, ik heb dat ook gedaan, mocht je toch een zalfje nodig hebben dan gaat dit ook op voorschrift van je huisarts. Succes ermee

Dag Pien, ik heb dit ook, ook vaak misselijk in de ochtenden, geen koffie meer kunnen verdragen, snel diarree/buikkrampen. Voor mijn burnout had ik hier geen last van. Ik heb een scan gehad van mijn onderbuik, en later nog een echo, maar alles was goed. Ik zeg elke dag tegen mezelf: het is vanzelf gekomen bij de burnout, heb vertrouwen dat het weer weggaat als de burnout ook weg is. Misschien een beetje een dooddoener, maar positief denken lijkt het enige medicijn in deze rare fase van ons leven. Sterkte ermee 🩷

Dag Pien, ook ik heb 7 maanden last gehad van diarree. Ik ben Metarelax gaan slikken en na na ongeveer 2 maanden werd het beter en vaster. Vwb de vermoeidheid, hier heb ik na 11 maanden nog steeds last van. Ik sta dagelijks wankel op mijn benen. Een rondje lopen is al teveel. Ik heb me er net als Suus bij neergelegd en rust 2 maal daags een uur in bed.
Groet, Henriette

Je zit in fight or flight, dan is vertering niet belangrijk. Stop met zoeken naar oplossingen voor de symptomen van de chronische fight or flight, en probeer uit die fight or flight te komen :)

Je autonoom zenuwstelsel is ontregeld en een vd functies van aut zenuwstelsel is dus ook spijsvertering. Dat gaat idd op n laag pitje. Ik heb al jaren last van obstipatie. Ik wandel elke dag en eet veel vezels, drink veel.
Verder inderdaad loslaten. Het hoort er gewoon bij.
C.

Ohja, en eigenlijk ook continu duizelig: soms een beetje deinend en sommige dagen bijna niks en dan weer wat meer (vooral als er weer iets spannends op het programma staat).

Herkenbaar?

Hey suus, ik heb er ook een heel tijdje last van gehad en nog steeds.. spanningshoofdpijn en migraine achtige hoofdpijn, zelfs een keer een hele hevige gehad dat door heel mijn hoofd ging. Dat duizelig zijn is ook heel herkenbaar, maar ook wel eens het gevoel alsof ik er niet helemaal bij ben. Ik word meestal wakker met een drukkend hoofd en soms straalt dat door naar mijn oren en gezicht, nek en hals.. ik ben inmiddels 10 maanden verder, en er zitten steeds meer dagen tussen dat het goed gaat. Behalve gister, weer in paniek want zag dubbel met een oog.. alsof het beeld bevriest, en mijn ooglit bleef hangen onder. Ach ja. Ik denk wel eens dat er iets mis is in mijn schedel… ook heb ik wel eens slecht zicht en droge ogen, of ineens flitsen, ruis in de ogen. Komt door spanning zeggen ze dan 😅 de ene zegt bruxisme, de ander migraine. En dat zo ineens spontaan allemaal begonnen.. nu loop ik bij een fysiotherapeut als laatste hoop dat ze het meschien weg kunnen kneden ofzo. Lijkt soms alsof er spieren/zenuwen vast zitten vanuit mijn bovenrug dat uitstraalt naar mijn hoofd. en heb al een nieuw nek kussen besteld in de hoop dat het dan verminderd, een split moet ik er ook nog bij dragen. Naar de doktor gaan heeft in ieder geval geen zin voor mij, of ik moet het doen met pijnstillers en of ik krijg allerlei etiketten geplakt die naar mijn gevoel niet gegrond zijn, terwijl ze weten dat ik overspannen en erg gestest ben. Ik zoek het zelf wel uit☹️

Ok… dankjewel. Ik heb dit weekend zelfs een nieuw matras besteld, in de hoop dat dat helpt. Bizar wat stress allemaal met je lijf doet, ik herken wat je zegt met dat dubbel zien/slecht zicht. Ik zal de fysio eens vragen, misschien kan hij een beetje kraken oid. Vervelend dat je dit allemaal hebt, aan de andere kant ben ik blij dat ik niet de enige ben.

Sterkte 😘

Goedemorgen Suus,
Ook ik heb al een jaar last van hoofdpijnen en ze lijken alleen maar erger te worden. Ik slik dan ook regelmatig paracetamol anders is het niet te doen. Met regelmatig bedoel ik gemiddeld 3 maal per week. Echter ik was ben bij de HA om o.a. dit te bespreken en deze gaf aan dat de hoofdpijn nu wel eens het gevolg zou kunnen zijn van het met regelmaat slikken van paracetamol, dit kan medicijnafhankelijke hoofdpijn veroorzaken. Toen ze het zei, klonk dit voor mij zo logisch. Haar advies was dan ook om er in één keer mee te stoppen en na 3 weken onthouding eens te kijken hoe het dan gaat met de hoofdpijn. Ook raadde zei aan te minderen met koffie en thee gezien de cafeïne. Ik heb deze raadt ter harte genomen en ben sinds een week gestopt met de paracetamol. De afgelopen week is geen feestje geweest. Veel hoofdpijn met name 's nachts tegen een uur of 4 hetgeen de hele morgen door zeurt maar ik ben zeker van plan het vol te houden omdat ik anders geen objectief beeld krijg van de klachten die horen bij een BO.

Dag suus, Google even naar tmj. Mogelijk heb je dit ontwikkeld door alle stress.

Probeer de kaakspieren goed te masseren en onder je wangen. Elke dag.

Bedankt voor jullie reacties, ik ben er inmiddels achtergekomen dat het vanuit mijn nek komt… helemaal bovenin mijn nek (waar je haar begint te groeien) doet het enorm pijn, ik voel aan weerszijden pijn, ik kan morgen gelukkig naar de fysio. Ik heb gelet op het kaakklemmen en ik betrap mezelf er steeds op, dus bedankt voor die tip!

Hoi Nina,

Hartkloppingen zijn bij mij een groot onderwerp in m'n burnout. Daar is het mee begonnen. Dagelijks en ook in de nacht een snelle hartslag, duizeligheid en ook druk op m'n borst.
De route was voor mij eerst medisch. Bij de cardioloog geweest. Op de holter waren er ook overslagen te zien, maar zoals ze aangeven op een heel normaal niveau zoals elk hart zou laten zien in een 24u monitor.
Ik heb een angststoornis ontwikkeld door een traumatische gebeurtenis en zo een burnout ingerold. Deze info even om aan te geven dat mijn Hartkloppingen echt enorm waren. Afgelopen weken door therapie wat betere weken gehad, Sporten op kunnen pakken en de Hartkloppingen en snelle hartslag waren nagenoeg helemaal weg.
Sinds 1.5 week weer angstiger en minder gesport en raad eens.. de Hartkloppingen weer volledig terug.
Toch een seintje dat het echt inspeelt op je gemoedstoestand en je focus erop.
Mocht je twijfelen, laat je zelf dan onderzoeken. Maar weet dat het echt heel veel te doen kan hebben met de uitputting van je lichaam. En volg je hart!! Maak connectie. Waarom zit je in deze situatie.. waarschijnlijk omdat je jezelf ergens al veel te ver voorbij bent gelopen.
Probeer rustig het wandelen op te bouwen lekker buiten, dat is een cliché wat echt echt helpt!

Hi Natasja,

Ik heb zelf ook onderzoek gehad met een holter. Daaruit bleek dat alles gewoon goed was. Dus dat scheelt wel. Ik ben er ook zo op gefocust en herken het ook niet van vroeger dat ik zo snel iedere keer mijn hart voel kloppen in mijn borstkas. Hoop zo dat het weg gaat. Alle klachten vind ik prima. Maar die hartkloppingen……

Ik snap je echt! Ik heb ook nog een inspanningstest gedaan en een echo gekregen en alsnog kan ik er nog niet helemaal in berusten wanneer ze ineens opkomen.
Het is belangrijk om je stresslevel zo laag mogelijk te krijgen. In zo'n moment wellicht een ademhalingsoefening of Somatische oefeningen om er doorheen te komen. Wanneer je over het algemeen weer in je energie komt zullen ze verminderen.

Ik heb er ook heel veel focus op. Ook als ik rustig lig en m'n hart is vrij rustig heb ik t idee dat ik em toch in m'n borst zie kloppen of in m'n buik. En hoe meer focus en hoe meer verzet ..hoe meer last.

Wellicht overbodig, maar zuinig met koffie ect. En eventueel wat Magnesium, ijzer, vit b controleren en/ of slikken.

Dit herken ik. Eng is het he ik durf niet eens te lopen buiten knap dat je het wel doet! Ik denk dat dit derealisatie is dit komt omdat ons brein en zenuwstelsel helemaal op is. Herkennen andere dit?

Wat naar voor je Ron. Ook ik zit al bijna 2 jaar in een BO. Ik probeer de situatie waarin ik zit steeds met kleine stapjes te veranderen. Mijn lijf heeft mij duidelijk gemaakt dat op de oude voet verder geen keuze is. Je weet vaak wel waar de stress zit, we zij helaas gewend om te lang in patronen vast te zitten.
We komen er wel uit, verandering is nodig. Succes, je bent niet alleen.

Hoi, Eric dankjewel voor je antwoord en jij ook veel sterkte.

Hoi Nina,

Ik zit in hetzelfde schuitje, momenteel 10e maand van m'n burnout en 2 maanden geleden de relatie verbroken met m'n partner met wie ik nog wel samenwoon, zij accepteert mijn burnout niet meer en het zorgt voor erg veel spanning en stress in het huis, het is vreselijk. Ik heb hierdoor ook een terugval gehad en zit alweer een aantal weekjes best diep. Het huis moet verkocht worden en ik heb nog niet eens energie voor een bezichtiging, laat staan een verhuizing. Ik denk dat het belangrijk is ondanks deze situatie om niet naar de toekomst te kijken maar proberen elke dag een beetje beter te voelen dan die dag daarvoor en daar aan vast te houden.

Heel herkenbaar. Al is een dagritme wel heel belangrijk.

Heel herkenbaar... probeer elke dag toch even je krachten te bundelen en iets kleins te ondernemen. Iets wat je dag beetje opfleurt. De sleur doorbreekt. De misère, de hel..... hahahahaha. Ach ooit komt t goed !

Dag Eddy
Het klopt wel dat sommige mensen hier last van houden. Dat is vooral bij mensen die al vaker een burn-out gehad hebben. Het is heel belastend voor je hersenysteem wat er met je gebeurt na zoveel stress gedurende lange periode. En als dat keer op keer gebeurt dan kan het zijn dat bepaalde klachten blijven. Maar het goede nieuws is, dat veruit de meeste mensen (grotendeels) herstellen. Dat kan een tijd duren, maar houd hoop!
Wat betreft de mensen die er last van houden, dat betekent overigens niet dat er geen leven mogelijk meer is. Zij moeten hun leven vaak wel anders zien in te richten en dat is een lang proces van aanvaarding, met veel vallen en opstaan. Maar ook voor hen is er hoop, echt waar. Ik hoop dat er mensen zijn die dit proces meegemaakt hebben of er in zitten die jou daarin kunnen bemoedigen.
En probeer, hoe lastig ook, dit soort catastrofale gedachten (zoals "ik heb hersenschade, het gaat nooit meer over") niet teveel ruimte te geven.. die kosten heel veel energie en daar heb je al zo weinig van. Kleine stapjes vooruit. Ik hoop ook dat je goede (psychische) hulp daarbij krijgt

@tamar
Bedankt voor je bericht.
Duidelijke uitleg en het geeft weer een sprankje hoop.
Rustig uitzitten en geduld dan maar.
Mijn downfall is binnen een jaar onstaan.
Dus ik ben nog wel een jaar bezig met herstellen. Of is dit onzin.
Geen idee hoe dat precies werkt.
Enige probleem is dat mijn stress emmer lastig te legen is.
Gecompliceerde rouw. Een dochter die ik kwijt ben maar nog wel leeft. Snap je hem?

Dag eddy
Ach, dat is heel erg heftig. Ik kan begrijpen dat dit jouw proces allemaal complexer maakt dan wanneer het vooral werkstress betrof, bijvoorbeeld. Dat betekent ook dat je met de 'standaardadviezen' alleen er niet bent. Rouwarbeid, zeker in dit soort situaties, is ongelofelijk zwaar en vraagt veel van mensen. Ik denk dat het heel lastig is om daar een termijn op te plakken qua wanneer je weer hersteld bent. Het beste is om te proberen die termijn los te laten. Dat geldt eigenlijk voor alle mensen met burnout en psychische klachten wel. Je reikt zover je kan. Zoals gezegd, stapje voor stapje...
Ik wil je aanraden om, in geval je dat nog niet hebt, hier goede hulp bij te zoeken van bv een psycholoog. Die kan ook helpen om door de bomen het bos weer te zien. Vaak is het al heel helpend om te weten dat wat je ervaart, hele normale menselijke reacties zijn op een moeilijke situatie.
Veel sterkte gewenst!
Groetjes
tamar

Ps: ik heb hoofdpijn, niet uitgerust wakker, zweet tijdens slapen en zweet snel als ik iets doe. Ik droom ook veel en soms enge dromen.

Hoi Lia, dit herken is. Bij mij begon het met niet lekker worden. Hartkloppingen, duizelig, druk op de borst enz. Allerlei onderzoeken bij de cardioloog gehad alles was goed. Toen begon de angst/ paniekaanvallen vreselijk zijn die. Ik dacht echt dat ik dood ging. Toen volgde er periodes met een tal van lichamelijk klachten, rare wereld, hoofdpijn, duizelig, slappe zware benen, druk op ogen, misselijk, zweten. Buiten lopen of fietsen is al moeilijk omdat de angst en de slappe benen en duizeligheid me vrijwel direct overvalt. Drama is het. Ik ben dan ook gelijk weer bang voor allerlei ziektes wordt er gek van. Ik weet dat het nergens op slaat, maar ja.