Verbitterde papa na overlijden mama

Hey,
Ik moet even mijn verdriet delen. Mijn mama heeft zelfmoord gepleegd. Onze wereld op z'n kop.

Ik ben elke dag geweest bij mijn papa na het overlijden. Mijn ouders waren beide zelfstandigen dus dag en nacht waren ze bij elkaar. In hun professionele leven hebben ze heel veel meegemaakt waardoor m'n mama mentaal het moeilijk kreeg al hadden we het wel door dat ze het redelijk moeilijk had maar nooit verwacht dat ze pillen zou nemen op een bepaald moment. Ze was een enorme binnenvetter dus uitte ook amper nog emoties.

Nu na de genadeslag is mijn papa alleen gevallen. Het is nu 5 maanden verder en de druk ligt enorm bij mij (enig kind).

Papa sluit zich semi-af en leunt enorm op mij waardoor ik nog niet de moment heb gevonden om te rouwen. Ik ben zelf zelfstandige en heb een kind rondlopen van 4 jaar dus mijn hoofdje zit zelf ook al enorm vol.

Nu komt papa er nog bij die semi-zelfstandig is in het leven maar nu het leven beziet als overleven wat voor mij mentaal zwaar binnenkomt. Ik heb het gevoel dat ik er elke moment ook voor hem moet zijn terwijl ik het zelf al enorm zwaar heb.
Dus elke keer als ik papa nu zie, komt er een overspoeling aan negatieve gevoelens omdat ik nu in die zorgrol kom te staan. Ik zal het zo zeggen, zijn aanwezigheid voelt enorm zwaar aan voor mij mentaal.

Ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan :( want ik wil hem ook niet kwetsen maar ik wil gewoon echt verder met mijn leven. Ik ben enorm boos op mama in welke positie ze ons heeft gezet dus ik wil echt gewoon verder. Ik kan al die negativiteit gewoon niet aan... dat vergt mentaal zoveel van mij.