Ik ben erachter gekomen dat mijn partner van anderhalf jaar vreemd is gegaan.
Iedereen om me heen is boos op hem en vinden dat ik het helemaal moet afsluiten.
Ik ben voornamelijk heel verdrietig en gebroken.
Wel zie ik aan hem dat hij heel veel spijt heeft, het toegeeft aan zijn fouten.
Hij komt er voor uit en geeft aan dat hij het graag had teruggedraaid. Dat hij doorheeft wat hij hiermee weggooid en me weer terug wil.
Hij geeft aan dat hij therapie gaat zoeken, dat hij altijd laat weten met bewijs als hij ergens is en dat hij alles gaat doen om zichzelf te bewijzen.
Ik zou graag willen zeggen dat ik dat niet doe. Maar ik houd zoveel van hem, en hij betekend alles voor me.
Natuurlijk heb ik tijd en ruimte nodig om erover na te denken.
Daarnaast ben ik bang dat hij weer de fout gaat maken, wat hij aangeeft dat hij dat niet zal doen omdat hij beseft hoeveel pijn dit bij mij en zichzelf heeft veroorzaakt en weet wat hij heeft weggegooid.
Maar ik zit erover na te denken om het nog een kans te geven, als hij de dingen doet die hij beloofd. Alleen ben ik zo bang voor de reactie die ik dan waarschijnlijk vanuit mijn vrienden en familie zou ontvangen. Ze zullen mij voor gek verklaren, mij stom vinden dat ik deze beslissing maken. Want volgens hun zou hij het zeker weer doen.
Ik kan er met niemand over praten. Daarom dit bericht in de hoop op eerlijke antwoorden en misschien van mensen die in dezelfde situatie hebben gezeten.