Geen contact enige zoon, voelt als een rouwproces

Hallo allemaal,
Ik ben een vrouw van 62 en leef al bijna 21 jaar met mijn lieve vriend.
Ik heb een zoon van bijna 34 jaar. Ik ben gescheiden van zijn vader toen hij 4 jaar oud was. Tot zijn negende jaar heeft hij bij mij gewoond en is toen bij zijn vader ingetrokken met zijn nieuwe vriendin. Vanaf die periode was het wisselend kwa bezoekregeling en is hij heel veel op zijn vader gaan lijken kwa gedrag en is de moeder/kind relatie verstoord. Er is op geen enkele manier normaal contact met hem te krijgen en te onderhouden. Wat ik ook doe, krijg iedere keer de deksel op mijn neus, wat tot veel lichamelijke klachten leidt. Bij het incidentele contact, ging het iedere keer mis. Zijn vader is iemand die weinig tot geen empathie heeft en geen enkel respect voor de medemens, dit gedrag heeft mijn zoon helaas overgenomen
Hij is nooit eerlijk tegen me geweest en als probeer erover te praten met hem valt er een stilte. Als het moeilijk wordt loopt hij altijd weg of steekt zijn kop in het zand.
Mijn vriend heeft een zoon van 25 jaar en heeft een supergoed contact met hem, wat voor mij soms ook moeilijk te verkroppen is.
Ik voel dit proces als een rouwproces en zou het fijn vinden om met iemand van gedachten te wisselen die ongeveer in dezelfde situatie zit of die het probeert te begrijpen.