Hulp?

Ik heb sinds kort wel hulp. Hoop dat het me wat gaat brengen

Goede stap! Ben benieuwd hoe het nu gaat na de ommekeer van je partner. Ik heb een aantal van deze momenten gehad en het voelde voor mij als hard werken…..

Ik hier ook, professionele hulp en zelf gestart met te gaan sporten.
Ik probeer mijn leven te herpakken door goed voor mezelf te zorgen en de kinderen, echt afstand te nemen van mijn ex partner.
Bomdrop was in februari en hij is al bezig met SM nummer 2.

Henny Festen

Ik heb ook hulp gezocht bij een therapeut/psycholoog. Heeft mij veel gebracht op de moeilijkste momenten. Net zoals SV, en iedereen hier denk ik, probeer ik zo goed mogelijk voor mezelf te zorgen en voor mijn kinderen op de momenten dat we samen zijn.
Het loslaten is idd héél moeilijk omdat je net door deze kinderen contact moet hebben. Ik probeer dit contact zo miniem mogelijk te houden en bij de wisselmomenten vd negeer ik mijn ex-vrouw volledig. Dit valt me echter zéér zwaar aangezien ik haar nog enorm graag zie, maar ik zie het als een manier om mijn grenzen aan te geven en te tonen dat het mij ook effectief redelijk goed gaat gezien de turbulente periode die ik heb meegemaakt.
Ben ook benieuwd naar de situatie van Marijke op dit moment...

Grts, Gert.

Nee geen hulp. Ook geen kinderen dus ik spreek hem op dit moment bijna niet. Valt mij ook heel zwaar. Ik ben er wel achter gekomen dst hij heel hard van stapel loopt. Zijn sm en hij zijn elke avond bij elkaar. Normaal was hij iemand die echt ruimte en tijd voor zichzelf moest hebben maar ik merk nu dat hij alles doet voor haar en ook alles laat voor haar. Ik blijf me erover verbazen.

Tja, hoe omschrijf ik mijn situatie op dit moment….. vertrouwd maar ook erg onwennig. Dichtbij maar ook zo ver van elkaar verwijderd. Merk dat er bij mij veel meer kapot is gemaakt dan dat ik dacht. En het kopje vertrouwen is een groot ding. Een bepaalde reactie vanuit hem zet mij meteen weer op scherp terwijl dit zeker niet zo bedoeld is vanuit hem. Blijf op mijn hoede want wie zegt dat hij zich volgende week niet weer bedenkt. Al met al erg lastig allemaal. Gaat een lange weg worden als we er überhaupt nog uit gaan komen.

Het zijn zware tijden voor jullie alle.
Ik voel echt met jullie mee.
Gert, jou aanpak is helemaal hoe ik het ook doe.

We komen hier echt beter uit, werk hard aan jullie zelf en bekijk ook echt waar jullie struikelblokken zijn.
Uiteindelijk is dit een groeiproces voor ons, nu is dit zo een zwaar gegeven maar ik ben er zo van overtuigd dat ik er sterker uitkom.

Marijke, wat dapper van je.. ik hoop dat dit voor je allemaal goed komt. Het heeft tijd nodig waar een wil is is een weg.

Ikzelf zit echt met teveel work tegenover mijn ex, weet echt niet wat de toekomst brengt. Hij is op cloud 9 en zijn beste leven aan het leiden, percies een tiener.


Groeten

Ai, ik lees een nieuwe reactie op het verhaal "Plotselinge scheiding". Zo jammer dat er weer een lotgenoot is. Veel sterkte.

Ik vraag mij soms af dat wanneer ik zie dat koppels trouwen of zich engageren voor een langdurige relatie er het besef is dat in veel van deze relaties na bepaalde tijd 1 van de 2 partijen ongewild in een afgrond gegooid zal worden. Ook vraag ik mij af of dit "een ziekte van deze tijd" is. Het is voor mij soms onbegrijpelijk. Ik ben hierin traditioneel, eeuwige trouw blijft zo, ik spreek hier niet als het over geweld of verslavingen enz... binnen een relatie zou gaan maar wel ben ik ervan overtuigd dat de liefde nooit echt helemaal op kan zijn. Ma bon, subjectief idee en gevoel natuurlijk.

Ik heb heel veel aan dit forum, zeker dat we hier met enkele mensen steeds terug komen. Ik vind het wel wat raar dat ik hier de enige man ben. Het is een anoniem forum natuurlijk, soms moeilijk, je kan je fysiek niets voorstellen van de mensen die hier schrijven of ook niet van de ouderdom. Ik zeg dit omdat ik voor mij persoonlijk, ik ben 49, soms angst heb hoe mijn verdere toekomst er zal uitzien nu deze toch duidelijk en jammer genoeg herschreven zal worden. Toch heb ik ook geleerd dat we in deze situatie (nog) niet teveel toekomstplannen kunnen maken, hopelijk komt er een tijd dat we dat wel zullen kunnen doen.
Zijn er hier mensen die met hetzelfde gevoel kampen...?

Groetjes, Gert.

Ik ook inderdaad. De huwelijksbelofte is iets waar ik nog steeds volledig achter sta. Opgeven komt dan ook niet voor in mijn lijstje, misschien tegen beter weten in….. en plannen maken mbt de toekomst; ik nog niet. Wat moet je plannen, plan je dit alleen of toch voor ons samen. Durf niet te ver vooruit te kijken, mede ook angst voor wat komen gaat.

Het forum is voor mij ook een uitlaatklep en een stuk kunnen delen met mensen die hetzelfde meemaken. Voor je gevoel sta je er dan minder alleen in. Al met al een grote puinhoop waarvan je nooit gedacht hebt dat dit zou kunnen gebeuren.