Alleen slapen geen schande

Moet bijna huilen! Ik kom net bij mij vriend vandaan, paar weken geleden heb ik besloten een eigen kamer te willen. Ik was een half jaar aan het proberen samen te slapen. Elke nacht hetzelfde, ik val in slaap, of soms ook helemaal niet .. luisterend naar vriend die binnen 3 minuten snurkt! Ik pak m’n boeltje weer op om naar een andere kamer te gaan om verder te slapen, wat niet lukt want gedachtens blijven komen. Soms bleef ik bij hem liggen, gewoon wakker, durf me niet te bewegen, lig op het randje .. wordt gek van elk geluid !elke beweging!Ook bang dat hij plots naar mij rolt een arm over me heen gooit , waardoor ik het benauwd krijg en stokstijf blijf liggen. Ik word gek in deze situaties.. het niet samen naast iemand kunnen slapen heb ik al zeker 15 jaar last van of mss al langer. Ben een lichte slaper ,een denker en voel me niet altijd veilig . Relaties lukte niet want ik wil het liefs terug naar huis in mn eigen bed slapen alleen!
Kapot moe wakker worden de dag door moeten , je emotioneel labiel voelen door die k** nachten.
Dat moet anders… mijn voorstel voor eigen kamer komt hard binnen bij mij vriend. Toch heb ik het doorgezet. Vriend voelde zich afgewezen, geeft snurken de schuld . Snurken is voor mij ‘ bijzaak ‘ natuurlijk irritant en ik kan daar ook niet van slapen maar mijn probleem vind ik meer een groter ding. Nu we in de weekenden samen zijn slapen we apart. Hij kan het nog niet accepteren dat is jammer, ik voel me daardoor rot en schuldig. Wat ook weer niet bevorderlijk is voor de intimiteit tussen ons. Thuis slaap ik het beste , alleen en stil. Ik kon ook nooit met m’n kinderen slapen in 1 bed. Of met een vriendin, ga ook niet graag uitlogeren of samen hotelletje pakken . Erg beperkend kan het zijn .
Ik wil er relaxt over zijn en het van mezelf volledig accepteren . Hopelijk gebeurt dit ook in mijn relatie. Heel fijn jullie te lezen, dat ik niet de enige ben en dat alleen slapen geen schande is maar zelfzorg. Succes allemaal en slaap lekker🍀