Er is liefde tussen ons, maar inmiddels is alles ook heel ingewikkeld. Er is minimaal zelfreflectie bij mijn man en hij kan kritiek heel lastig horen. Er is daardoor weinig erkenning bij hem van de incidenten. Ik vindt het zo moeilijk om te vergeven, hoewel dat wel is wat er nodig is, om samen gelukkig verder te kunnen leven. Ik kies er nu voor om het er niet meer over te hebben, maar zodra ik door iets getriggerd wordt (als ik iets zie op tv, of lees vergelijkbaar met de incidenten die in ons huwelijk gebeurt zijn) dan gebeurt er van alles in mij.
Woede, agressie en grensoverschrijdend gedrag komt vaker voor bij autisme, maar hoe ga je daar als partner mee om, als gesprekken , erkenning door partner onmogelijk is?