Kapot van de stress

Hoi ben Darwin 43 jaar, mijn verhaal begin achter een 16 jaar full time job waar ik paar een nummer was voor mijn oversten. Ik voel mij nogal vree alleen met mijn klachten en ik ben blij dat ik hier even mijn lichamelijke klachten kan delen. Misschien vind ik hier soelaas en verdwijnen mijn problemen. Ik ben beschaamd dat ik stress heb, heel mijn leven ben ik al een werker geweest, lopen en vliegen en alles doen voor mijn oversten te plezieren. Het heeft zijn tol geëist op me.

Mijn symptomen zijn begonnen met hevig onverklaarbaar zweten, ik had het zo warm ook al was het 2 graden buiten. De druppels liepen van mijn voorhoofd. Ik had dit elke dag tot bijna brakend toe. Ik dacht dat ik iets aan mijn hart had. Op een dag heb ik op mijn werk een woede uitbarsting gehad en de boel kort en klein gestaan. Heb dan mijn ontslag ingediend.

Nu zijn we 2 jaar verder en op een nieuwe werkplaats, en ik heb nieuwe stress symptomen bij gekregen. Alhoewel ik zeker ben dat het niet met het werk te maken heeft.

Voor het een of andere reden ben ik nu hyperalert over elke gevoel dat mijn lichaam mij geeft. Voel ik ergens iets dan ben ik direct alert en maak ik mij zorgen. 3 weken geleden kon ik de kraag van een t shirt niet verdragen, ben naar de dokter geweest en mijn zuurstof waarde was op 99 percent. Hij wees mij erop toe dat ik hyperventileer.

Als ik met de auto rijdt denk ik dat ik slecht ga worden, met als gevolg ik de auto probeer te ontwijken. Laatste keer hyperventileerde ik al rijdend. Heb dan ademhalings technieken van you tube moeten gebruiken om mij te kalmeren en toch thuis te geraken. Er zijn momenten dat ik zelfs de auto op de pechstrook wil zetten uit angst. Nochtans rij ik al 20 jaar zonder ongevallen.

Er zijn dagen dat mijn hart streek pijn doet , en mijn schouders gespannen staan. Mijn ogen doen pijn en mijn hoofd ook. Deze morgen had ik diarree bij het opstaan. Ik ben zeker dat mijn cortisol te hoog staat. Ik probeer lichaams bewegingen te doen , en heel veel te fietsen. Het helpt achter de inspanning zelf , maar de volgende dag heb ik het weer zitten. Sommige ochtenden kan ik geen lawaai verdragen en heb ik onverklaarbare oorsuizen

Ik spreek er heel los over tegenover mijn vrouw , dat het zo is en daarmee basta , ben niet van plan om mijn hersenen de overhand te laten nemen. Ik probeer mindfulness en ademhalings oefeningen elke dag. Soms lukt het soms lukt het niet.

Ik heb mezelf even geanalyseerd en tot besef gekomen dat ik pieker over mijn eigen gezondheid, ik vrees dat ik zal dood gaan door hartfalen. Alhoewel ik perfect gezond ben. Ik had laatste week pijn in de regio van mijn sternum. Eronder duwen was pijnlijk. Maar de pijn verdween dan ook 15 minuten later. Dus het was mijn maag ? Zo ben ik de hele tijd bezig.

Mijn benen zijn soms nerveus , ik zit de hele tijd mijn tenen te krullen in mijn zetel, ik zit ook verkrampt , opgetrokken benen naar de borstkast, en moest het kunnen zet ik mijn benen in mijn nek. Ik vind mijn houding niet. Vorige week was ik op reis alle symptomen waren verdwenen na 2 dagen. Nu ben ik terug en ik heb het terug zitten.

Ik ben blij dat ik hier ergens erover kan spreken. Ik ben geen plooier , en een beer van een man. Ik was vroeger de sporter van de wijk. Ik ging lopen en gewichten heffen. Ik deed alles. Maar dag van vandaag ben ik terug getrokken door mijn symptomen en door wat mijn vorige werk mij lapte.

Ik hoop hier mensen te vinden die naar mij luisteren en die mij begrijpen. Ik geef niet op. Het is een fase en ik blijf strijden.