Hoe zal ik ooit uit mijn slechte, vicieuze cirkel raken?

Ik heb anderhalf jaar lang een heel giftige, emotioneel zware relatie gehad. Ik ging op dat moment in overleving; ik at niet meer van de stress, ik sliep amper, maar ik bleef als een gek enorm veel sporten en werken.
Ik verloor (natuurlijk) snel kilo’s. Hoe ongelukkig ik mij voelde in mijn relatie, toch voelde het “fijn” om eindelijk gewicht te verliezen. Ik zie mezelf al heel mijn leven als een dik en lelijk persoon en besef dat dit enkel erger is geworden doorheen de jaren. Ondertussen heb ik begin dit jaar de relatie beëindigd. Ik woon voor het eerst alleen in mijn huisje, maar ik merk dus wel dat de relatie met eten echt heel slecht is geworden.

Ik ben ervan overtuigd geraakt in mijn hoofd dat zo weinig mogelijk eten het beste is voor mij om verder kilo’s te blijven verliezen, maar dit lukt me niet. Ik heb een veel rustiger leven, sport nog altijd wel 4 à 5x per week en heb dus ook wel terug gezonde honger. Door zo weinig mogelijk te eten beland ik natuurlijk aan het einde van mijn dagen in eetbuien en in de weekends loopt dit dan vaak nog meer uit de hand om mij dan maandag weer super slecht en gefaald te voelen.

Ik heb best wel bang dat ik niet meer uit deze ‘cirkel’ ga geraken, mijn zelfbeeld enkel nog meer gaat verslechten en dit nog meer invloed zal hebben op mijn toekomstig leven. Ik ga om de veertien dagen praten met mijn psycholoog en volg momenteel ook nog een andere begeleiding wat mijn verstoord zelfbeeld betreft, maar nog blijft de strijd om het thuis alleen 'goed te doen' heel lastig!

Ik vraag mij dan ook echt af of er geen fysieke praatgroepen bestaan rond deze soort problematiek, het zou zo'n deugd doen om te weten dat ik niet alleen ben die vecht met zulke gedachten en problemen...