Roep om hulp...

Overmand door verdriet om de eenzaamheid waar ik al te lang mee worstel besluit ik om op Google te zoeken naar een evt oplossing. Ik typ : kapot van eenzaamheid. En op deze website lees ik meteen het eerste verhaal, dat van jou.
Het raakt me.
Je hebt je beste maatje moeten laten inslapen en het verdriet en gemis is veel te zwaar lees ik. Zet daar je verleden bij en het wordt alleen maar erger.
Dat is heel erg te begrijpen vind ik. Het is verschrikkelijk wat je doormaakt. Om dit dan ook nog eens in je eentje te moeten doen is extra moeilijk.
Ikzelf wijk op dit moment bijna niet van de zijde van mijn 14 - jarig hondje. Ze is ziek en ik laat ze niet graag alleen. Dit maakt dat ik mezelf opgesloten heb. Ik ga iedere dag wel een wandeling doen want ik heb nog een andere hond van 12 jaar. En ja ik kom wel mensen tegen en daar doe ik een babbel mee. Maar dan ga ik naar huis en dan is alles terug zoals voorheen. Mijn verleden heeft ervoor gezorgd dat ik niet meer ga werken. Het lukt niet meer. Ik pas niet in "het systeem". Soms denk ik dat ik er wel bovenop ga geraken maar vandaag denk ik er anders over. Tot ik jouw verhaal lees. Want ik zie dat dit verhaal nr 511 is. Zoveel verhalen van eenzaamheid. Dat moet toch anders kunnen. Deze website is Nederlands. Ik woon in België. Misschien verkeerd om te reageren dan. Maar ik herkende stukken uit je verhaal en dat alleen al gaf me troost. Als ik iets voor jou kan doen dan mag je het altijd vragen.
Liefs, Anja

Hey Anja, heel erg bedankt voor je begrip en reactie. Ik moest mijn gedachte even op een rij zetten, vandaar dat het wat langer duurde allemaal...Op voorhand mijn excuses daarvoor.
Het is zonder meer fijn om van iemand iets te horen, ongeacht de afstand. Een hart onder de riem gestoken te krijgen van iemand die zich zelf in een soortgelijke benarde situatie bevindt zegt héél veel over die persoon.

"Als je mensen leert kennen, ga je van dieren houden"... Cliché, maar niets is méér waar hè?
Maar wie zijn wij om te beslissen over het lot van zo'n beestje, dat door de jaren heen ondertussen ook uitgegroeid is naar iets met een geheel andere betekenis hè?
Het gevoel dat (mij) uiteindelijk rest is dat van "rechter en beul", "judge and executioner". Niet kunnen praten is echt hun énige nadeel weet je, samen met hun, in mensenjaren toch, véél te korte leven...

Moeilijk vooral ook om te horen waar ook jij mee worstelt. De jaren hebben inmiddels wel uitgewezen dat een fijn eerlijk karakter vol begrip en medeleven, eigenlijk al wat ons geleerd is goed te zijn, niet per definitie wil  zeggen dat je er makkelijker mee door het leven marcheert hè...? Sterker nog, je lijkt er steeds meer op afgestraft te worden, de leidraad is het door jou eerdergenoemde "systeem" geworden. Krijg het gevoel dat er niet heel veel plaats meer is voor mensen zoals wij. De 510 mensen voor mij/ons lijken die bewering aardig te staven ook...

Ik heb al 2 dagen op rij mijn kloffie aangetrokken om vervolgens wat te gaan lopen op "routes" die ik eerder met mijn maatje liep. Niet meer in mijn spreekwoordelijke "pak (kostuum) 12" maar met mijn ziel onder de arm en lood in mijn benen... Moet proberen er op een of andere manier aan voorbij te komen en de écht "gitzwarte" momenten zoveel mogelijk uit de weg te gaan. Ben echt geen "kleine" jongen maar dit gevoel is lang geleden...

Ondertussen weer een heel verhaal, mijn excuses daarvoor. We zouden naar alle waarschijnlijkheid een hele avond kunnen vullen samen...
Zou graag wat meer weten van jou ook, de situatie waarin jíj zit. Ik kan alleen maar zeggen hoe het voor mij voelt op dit moment en aan de lengte van het verhaal te zien hoeft dat weinig uitleg... Nogmaals bedankt voor je fijne reactie.
En als ik iets voor jou kan doen, moet je het ook mij vragen. In mijn boekje werkt dat twee kanten op hè, ok?

Hoop in ieder geval dat het voor jou nog zal veranderen, om misschien toch nog wat plezier/zin in het leven te kunnen vinden.
Alle sterkte voor jou en het hondje/de hondjes.

Dag Patrick
Ik hoop dat het iets lichter voelt voor je inmiddels

Hoi,
Hst valt mij op dat de meeste reacties alleen over jou hond gaan. Het eerste gedeelte van jou verhaal gaat over veel meer. Je spreekt een beetje in raadsels zoals "rugpijn".
Begrijp me goed, ik heb alle respect. Ik herken veel in jou verhaal. Eigenlijk heb ik ook alles mee. Maar zo veel pech gehad. Wat is jou hulpvraag zo ongeveer?

Bedankt voor jullie reacties.
Of het alleen om het verlies van mijn maatje gaat of iets anders, iemand neemt de tijd en moeite om het zich aan te trekken en iemand een hart onder de riem te steken.

Maar je hebt helemaal gelijk Rik als het gaat om de situatie. Uiteindelijk is alles wel terug te herleiden naar de jaren '70 waar het allemaal begon. "Will it wash out in the water or is it always in the blood" is waar het uiteindelijk om draait. Iemand in een paar tellen beide oogkassen kunnen breken en een miniscuul kleinhartje van goud zijn niet de beste combinatie eej...? Dat hartje van goud blijft vooral moeilijk te rijmen, de oorzaak voor het overgrote deel van de situatie waarin ik zit naar alle waarschijnlijkheid. Géén idee waarom dat in hemelsnaam nooit veranderd is in gehard staal of kiezelbeton, zou het verdere verloop van het leven een stuk eenvoudiger gemaakt hebben... Erg vergelijkbaar eigenlijk met de onvoorwaardelijkheid en eindeloze trouw van een hond, zelfs in de hel waar ze vaak opgroeien en behandeld worden als oud vuil.

Anyway, het gaat niet goed. De gitzwarte momenten hebben plaats gemaakt voor een constant aanwezig maar weloverwogen gevoel om niet in deze situatie door te gaan. Ervan uitgaan dat het moment op korte termijn wel op mijn pad gaat komen, het moment dat alles in lijn staat weet je. Wat op de achtergrond maar constant voelbaar aanwezig. Niet per definitie beter maar iets meer rust, wat minder onrust toch beter gezegd...
Misschien dat e.e.a. een beetje te begrijpen valt voor sommige mensen op dit forum...

De "rugpijn" sleept al jaren en is wat me geleidelijk aan de das om aan het doen is.
Het is begonnen met het leggen van natuursteen vloeren eind jaren '80.
Een heel verhaal als zelfstandige ondernemer, een gezin dat je "overkomt", jezelf ertussen in staande houden samen met de houding die je jezelf hebt aangemeten door alles wat er in je jeugd gebeurd is en er onder andere ook voor gezorgd heeft dat je in takken van sport terecht bent gekomen die compleet haaks stonden op het schooladvies dat gegeven werd...😉 Van "fiscaal mr. in de rechten" naar "natuursteenvloerenlegger". Op de ambachtelijke traditionele Italiaanse manier, dat dan weer wel. Niet persé heel erg veel beter voor de rug ook...🙈

Maar om terug te komen op jouw vraag Rik. Ik merk dat het wat oplucht op deze manier mijn gal wat te spuien hier maar kan niet voorkomen dat ik steeds te veel uitweidt en hoop niet dat het gaat vervelen...
Daarmee is ook het grootste deel van de hulpvraag gedekt denk ik.
Iemand in je leven, voor iedereen anders maar in mijn geval een vrouw, waarmee je ook echte gevoelens en je verhaal kunt delen weet je. Onder geen beding alleen kommer en kwel maar wel gewoon vanuit het hart, door dik en dun. Dingen ondernemen samen, een half woord genoeg, beiden een eigen verhaal. Twee quotes komen in me op; "Honesty, the best of the lost arts" van Mark Twain en "We're all looking for someone whose demons play well with ours"...

De "versleten" rug is voor praktisch niemand merkbaar omdat ik er weinig van laat merken, buiten de momenten dat ik dat wel doe, in eigen tijd en op eigen wijze zeg maar...
De pijn en constante pijnstilling hebben er wel voor gezorgd dat ik in een situatie terechtgekomen ben dat ik financieel gezien en wat toekomstperspectief betreft nog vrij weinig te bieden heb. Er zijn nog mogelijkheden genoeg maar zonder een "vrouwtjestijger" naast me lijkt alles in een neerwaartse spiraal te verdwijnen. De reden waarom de laatste jaren met alleen mijn "maatje" en het recente afscheid ook zo'n verschrikkelijk diepe sporen trekken! Echt voelt als een "genadeschot"...

Ben de laatste die kapsones zal hebben en echt de bescheidenheid zelve maar heb zeker niet achteraan gestaan wat uiterlijk betreft. Heb sjans met werkelijke elke dame, soms zelfs een angstaanjagend stuk jonger. Zal waarschijnlijk iets te maken hebben met hún verhaal/demonen...😉

De kleine dingen waarderen, zoveel dingen samen te doen. Maar ook samen plannen maken, met een kleine omweg en simpelweg wat meer op maat. Oprecht, vooral oprecht mét haar eigen verhaal. Hoe ingewikkeld ook, maar nog steeds te redden. Maar dan samen weet je, graag! Dat huisje aan de kust van Kaap Hoorn zou zomaar kunnen werken voor ons op dit moment. Heel toepasselijk het "einde van de wereld"...😉

Het klinkt wellicht wat zoetsappig, precies de indruk die ik als laatste achterlaat en voor iedereen erg moeilijk te rijmen valt en haaks staat op het soort vrouw/persoonlijkheid en/of levensstijl die ik zoek.

Een heel verhaal weer Rik. Benieuwd naar jou verhaal ook, niet in de minste plaats. Misschien ben je of zijn andere lezers al afgehaakt, misschien toch iets van herkenning in mijn verhaal.
Het lucht op, zonder meer. Anderhalf uur verder ook inmiddels, toch wat tijd gedood en wat dingen weer voor even in de wachtkamer kunnen zetten. Het gevoel verdwijnt er echter niet mee...
Jammer dat er geen mogelijkheid bestaat om met lotgenoten hier, op welk vlak dan ook, persoonlijk in contant te kunnen komen. Zou zo veel meer mensen een duw de goede richting op kunnen geven..

Ben niet afgehaakt. Ik lees en leer.

Hey. Lees net je verhalen. Ik geef eerlijk toe het is veel. En daarmee bedoel ik veel tekst. Ik bedoel dit zeker niet negatief. Ik kan er zeker dingen uit halen en ook uit herkennen. Ik heb ook veel mee gemaakt in mijn leven. En zeker het laatste half jaar. Helaas gebeuren dat soort dingen en heb je daar niet altijd invloed op. Wat ik wel steeds probeer is om uit elke dag iets positiefs te halen. En zeker ook om elke dag te genieten van kleine simpele momenten. Om elke dag te lachen. Ook muziek helpt mij heel goed. En veel bewegen. Ik herken het ook zeker dat het jammer is dat er steeds minder echte vrienden over blijven. Ik ben zelf meestal heel vrolijk en ook altijd eerlijk. Ik zeg wat ik denk. Maar dat past vaak niet in deze maatschappij. Ik ben geen meeloper maar trek mijn eigen plan. Ik ben een vrouw die haar eigen keuzes maakt in dit leven. En dat is ook steeds weer kiezen voor jezelf. En van jezelf houden. En dat wil ik jou ook mee geven. Sta open voor nieuwe contacten. Hou van jezelf. Je bent mooi zoals je bent. Dat geld voor iedereen. Ga proberen meer te genieten. Vaak komt het dan vanzelf. Eenzaamheid gaat niet vanzelf weg. Daar moet je ook energie in steken. Er zijn ook mooie mensen op deze wereld. Ik hoop er meer te vinden. En dat hoop ik ook voor jou. En dat er meer mooiere momenten gaan komen❤

En ik ben ook oprecht benieuwd hoe het nu met je gaat. Ik hoop dat je nog geen definitieve keuze hebt gemaakt. Maar dat je hulp hebt gekregen op wat voor manier dan ook. En dat je nog eens kijkt naar dit forum. Zodat je kan zien dat er zeker nog steeds mensen zijn die jouw verhaal lezen🍀

Je verhaal blijft ook echt hangen bij mij.
Ik kan het niet zomaar los laten
Ik weet ook niet waarom.......
Ik hoop dat het goed gaat met je
Mocht je er behoefte aan hebben kunnen we altijd ern keer praten
Misschien kan ik je helpen.....

Alles wat hier geschreven is heeft mij heel veel inzichten gegeven en hoop

Dank jullie wel mooie mensen dat jullie er voor andere ook zijn ondanks jullie eigen sores. Ik waardeer jullie eerlijkheid, waren er maar meer zo in het “echt”.

Ik wens jullie sterkte en ook betere tijden toe, stapje bij stapje

Superfijn om te horen!
Met mij gaat het ook zeker beter.
Inderdaad stapje bij stapje.
Maar gaat zeker goed komen.
Mocht je ooit hulp nodig hebben of een gesprek laat het zeker weten.
Dan kan ik je mijn nummer geven.
Ik werk in de zorg. Dus het zorgen zit toch in mij😃ik wens je alle goeds❤

Sorry ik ben iemand anders die dat schreef! Het laatste bericht. Ik ben Niet de meneer die deze topic heeft geopend ☺️!
Heel erg Fijn dat je je inzet voor andere! 🙏🏼
In de toekomst, verwachting vanaf Dec-januari heb ik meer hulp nodig van zorgmensen dus hopelijk ben je dan bijv te vinden op werksters punt nl

Ik zal even Rodha erbij zetten, dat is beter dan anoniem . Ik ben niet vaak online hier

Oh sorry dat wist ik niet.
Ik zal eens kijken op die site
Voor jou dan ook veel sterkte succes en alle goeds❤

Nogmaals bedankt voor alle reacties,  mensen die zich toch het lot van anderen aantrekken en daarmee toch even aan hun eigen reden dit forum te bezoeken voorbijgaan. Zonder enig eigen gewin toch om een lotgenoot bezorgd zijn of deze gerust willen stellen.

Ben al even niet meer op het forum geweest maar wel "die meneer" die dit topic gestart heeft...😉 Nu even toevalligerwijs en absoluut geen moedwil, in de eerste plaats en voor alle duidelijkheid!
Ik ben nog van de oude school, een reactie is dus niet meer dan vanzelfsprekend. Aangedaan ook door o.a. jouw berichten "M"...!
Het forum haalde er voor mij aanvankelijk de (vlijm)scherpe kantjes af maar bleek bij nader inzien toch niet het beoogde effect te hebben.
Nogmaals mijn excuses voor de late reactie en het eventuele ongemak.

Er is niets veranderd aan de situatie/het gevoel.
Het steeds weer thuiskomen/openen van de deur om vervolgens te beseffen dat ik nooit meer uitzinnig begroet zal worden door mijn "maatje", hoe ziek of ongemakkelijk ook, blijft als een mes door mijn ziel snijden. Het afscheid, voor mijn gevoel laatste houvast, nog steeds de voornaamste aanstichter van het gevoel dat voorliggende shit uit alle hoeken tegelijk ineens weer boven is komen drijven en de boventoon blijft voeren vooral ook...
Heb hem in de nacht van Donderdag op Vrijdag na 1.5 maand voor het eerst weer gezien en aangeraakt in een droom, bijna nog uitbundiger dan dat hij altijd was!
Hoewel wakker in tranen maakte dat toch gek genoeg helemaal mijn dag!
Fuck, wat kan zo'n beestje een indruk achterlaten en stempel drukken op je leven...

Maar "M", dame werkzaam in de zorg. Kom je toevallig ook uit (Noord-)Brabant? Wij hebben elkaar nooit ontmoet of gesproken toch?
Wat is de reden dat jij hier op dit forum te vinden bent of hou je dat liever voor jezelf?
Simpelweg wederzijdse interesse bedoel ik te zeggen.
Op wat klinkt als een uitnodiging is mijn antwoord i.i.g. een volmondig "ja"... De  bezorgdheid in je berichten raakt me en zegt mij al aardig wat over jou/je karakter.
Verkapte indirecte hulp is aanzienlijk makkelijker te accepteren... Als je trots kunt blijven zeggen dat hulp zeker niet nodig is maar een gesprek ook geen kwaad kan...
De mensen die geen anti-depressiva willen/durven slikken omdat ze bang zijn vertroebeld te raken en eigen regie te zullen kunnen gaan verliezen...😊

Anyway, ik hoef ook dit keer de letters niet te tellen om te weten dat mijn reactie wederom wat langer uitgevallen is dan gebruikelijk...😉
Subtiel een nummer doorgeven op een forum als dit lijkt me een aanmerkelijk grotere hindernis...

Hoi
Wat vervelend om te horen dat het nog niet zo goed gaat.
En bijzonder dat je nu hier reageert.
Ik ben bij toeval op dit forum terecht gekomen toen ik in een dip zat. Een momentopname eigenlijk.
Ik kom inderdaad uit noord brabant.
Maar heb je nog nooit gesproken.
Fijn om een keer te bellen.
Alleen op dit forum kun je geen telefoonnummer plaatsen ben ik net achter gekomen.
Dan geeft hij aan dat dit niet is toe gestaan en plaatst hij het bericht niet.
Email mag wel.
Bij deze mijn werkmail
Marcia.Spit@zgem.nl
Als je hier een mailtje naartoe stuurt met je telefoonnummer dan voeg ik je op wattsapp
En kunnen we afspreken om een keer te bellen
Ik reageer misschien niet snel vandaag ivm drukke dag
Maar komt goed.
Groetjes

Wat toevallig hier ook Noord-Brabant!
Dank je wel M! Jij ook veel veel sterkte!! ❤️ en fijn dat je er voor mensen bent, heb ik heel veel respect voor!!
Goed om te lezen dat u er nog bent “meneer” ☺️ (ik ben netjes opgevoed, door mijzelf haha). Ik wens jou en M een heel fijn gesprek toe!
Ik ken het als geen ander verlies van dieren. Het gaat misschien nooit helemaal weg maar het wordt wel steeds veel minder het verdriet heb ik gemerkt, dus dat heeft tijd nodig, naast de juiste andere handvaten. Ik denk zelfs dat het verdriet bij mij helemaal verwerkt is bedenk ik me nu, hoe? Door de emoties toe te laten, tot ze mij helemaal hebben losgelaten. Ik heb nu een hele lieve kat, hij is mijn aller aller beste vriend en hij maakt alles maar dan ook echt alles goed voor mij. Ik weet ook dat er een dag gaat komen dat hij er niet meer zal zijn, dus ik heb nu al besloten dat ik over een paar jaar twee katten erbij neem zodat ik zijn verlies aankan dan en niet alleen thuis overblijf. Mijn kat is echt mijn “troost-politie”: stop baasje met huilen! Ik kom je troosten 😻 zonder hem had ik het niet gekund, dus daarom dat ik er in de toekomst twee katten bijneem of 1 hondje zodat ik nooit alleen overblijf, want de liefde die ik van mijn kat krijg, heb ik nog nooit eerder gehad… zo bijzonder 🥰 nooit geweten hoe liefde voelde zo.

Ik geloof in jullie dat het stapje bij stapje goed komt! X Rodha

Excuses mijn vorige bericht tweemaal verstuurd.

Oh ja en aanvullend voor de mensen die denken, ik neem “ff” een kat of hond, daar zeg ik nu bij: lees je goed in voordat je er aan begint! Het is niet even iets wat je koopt en zomaar weer terug kan brengen naar het asiel als het je niet bevalt. Lees goed in over wat een kat of hond nodig heeft, want deze speciale wezentjes verdienen echt het allerbeste leventje

X Rodha

Ohja beste M. De site van werksters is vooral voor mensen die zichzelf aanbieden als huishoudhulp evt (soms) icm het verrichten van zorgtaken, wat helaas niet vergoed wordt door de zorgverzekering. Ik bedoelde meer naar jou toe: wie weet kom ik je daar wel tegen ooit toevallig, maar voel je niet verplicht om de site verder te checken hoor, dat hoeft helemaal niet.

Veel sterkte gewenst bij je herstel!

Dankjewel
En ook voor je informatie
Jij ook succes met alles.🍀

Dank 🙏🏼

En hopelijk hebben mijn verhalen en tips ook wat inzicht gegeven voor andere

Wat vreselijk hè? Ik verloor mijn hond op zo'n akelige manier! Of het nu een infarct of longontsteking was, ik weet het niet precies. Het begon allemaal op een dag dat het ontzettend warm was. Ik moest helaas naar mijn werk en maakte me zorgen over mijn hond, die al niet in topconditie was.

Toen ik na een lange dag thuiskwam, merkte ik meteen dat het niet goed ging met haar. Ik belde de dierenarts, maar die adviseerde om het tot de volgende dag aan te zien. Twee uur later raakte ze echter in paniek en stierf. Ik zat in shock op de bank en kreeg later steeds weer flashbacks van dat moment.

Ik begrijp nu dat deze flashbacks verpakte gedachten zijn van jezelf. Was het mijn schuld? Die vraag bleef door mijn hoofd spoken. Uiteindelijk leerde ik om naar deze flashbacks te kijken en ze te verwerken.

Wat Midas ooit eens zei, herken ik ook: meer verdriet hebben om een overleden dier dan om een mens, zelfs familieleden. Best wel heftig eigenlijk. Pas toen ik me realiseerde dat mijn overleden hondje zelf geen pijn meer had, vond ik enige rust. Maar zelfs na jaren voel ik nog steeds verdriet.

Nu we toch over honden praten: vervoer je hond nooit op de fiets in een plastic kratje met gaatjes! De lucht wordt samengeperst en kan te koud worden voor je hond! Hoewel ik niet zeker weet of dit bijdroeg aan wat er gebeurde met mijn hondje, is het iets waar je rekening mee moet houden 😢.

En koop geen puppy uit het buitenland; ze hebben vaak hartklachten door slechte fokomstandigheden daar. Tranenen de ogen duid op hartklachten. Naar de dierenarts dus voor pillen. Ik hou van honden. Daarom begrijp ik jou verdriet. Binnenkort neem ik weer een hond, na 7 jaar verdriet. Want ik hou mijn leven lang al veel van deze vrienden. Ze beschermen je door dik en dun. Iets wat ik van weinig mensen kan zeggen. Sterkte allemaal hier. Eenzame lotgenoten.

De strekking van een van mijn laatste berichten was trouwens: Het is goed om dingen alleen te verwerken maar je hoeft het niet altijd alleen te doen

X Rodha

En ik deel jouw mening helemaal Mark! Helaas was een hond qua werk voor mijn geen optie. Maar ze zijn geweldig!

X Rodha

Hoi P

Ik hoop dat je toch iets hebt gehad aan dit forum, al is het maar fijne gesprekken met M uiteindelijk

Ik wens je nogmaals een betere Toekomst toe, weet dat rouwen tijd nodig heeft en maak gebruik van handvaten die er zijn, maar niet alles alleen doen

You can do this!

X
Rodha

Had mezelf voorgenomen niet meer op het forum te kijken verder maar het geeft je toch een fijn gevoel om te weten dat er anderen zijn, echt begaan en geïnteresseerd in je verhaal.
Maar nogmaals bedankt Rhoda, lief van je en overduidelijk in alle oprechtheid vanuit het hart geschreven. Vooral dat laatste wordt steeds zeldzamer.
Je naam siert je overigens..., "A single rose can be my garden; a single friend, my world..." 😊
Geen idee wat "rood" vertaald is naar het grieks maar het eerste dat in me opkomt.😉

Kon het toch niet laten nog eens te kijken, een steeds kleiner wordend wereldje zorgt er op den duur ook voor dat je dingen doet die je normalerwijs niet/nooit zou doen, erg verwarrend allemaal...

Ben te moe om op iedere reactie (en daarmee de persoon/het verhaal erachter) afzonderlijk te reageren, mijn excuses daarvoor.
Ik hoop dat jullie allemaal een manier zullen kunnen gaan vinden om het leven enigszins draagbaar te maken. Iets van een reden toch die het "lijden" de moeite waard maakt.
Weten dat er een trauma of wat dan ook zit is niet erg, ermee kunnen leven zonder er last van te hebben of het wellicht zelfs om zien te buigen en enkel de "voordelen" ervan in te zien blijkt uiteindelijk de kunst hè...?

Take care!

Heb je heel goed gezegd P, dat is de art of psychology. Het is niet altijd een wondermiddel maar als men het een kans geeft dan realiseer je je dat de “trucjes” toch vaak wel helpen om sneller weer het fijne pad te kunnen bewandelen. Ik heb geleerd om het wiel niet meer zelf uit te vinden, alleen moet je wel echt de juiste personen treffen

Ik weet hoe je je enigszins voelt, ik heb besloten door mijn eigen ervaringen om te helpen waar kan bij ieder mens of dier. Ik wil niet dat andere mensen hoeven mee te maken waar ik doorheen ben gegaan, in nood zitten zonder hulp. Ik zie dat andere dat hier ook doen, helpen, daar krijg ik een warm hart van. De moeite is vaak zoveel kleiner dan wat het opbrengt

Ja ik zat ook even te googlen, ik dacht dat Rodha een auto merk was, maar het is ieg de voetbalclub Roda haha zoals ik weet/zie. Ja mijn naam lijkt op Rodha ;-) (Ben nou niet echt de eerste de beste voetbal of auto fanaat, maar ben wel een sportliefhebber)

Mooie tekst over een roos en een vriend! Kan me herinneren dat ik hem ooit wel eens eerder heb gehoord. Maar dat laat precies zien dat het leven niet om kwantiteit gaat (dat is precies ook altijd wat ik zeg). Het zijn de kleine geluksmomentjes die er toe doen

Ik ben ook niet vaak online… maar heel soms eventjes. Ik probeer het af te bouwen, je moet eerst zelf beter zijn voor je andere kan helpen… luisterde ik maar nog beter naar mijzelf.

Ondanks dat wil ik mijn dank nogmaals uitspreken naar deze website en alle mensen die de moeite hebben genomen om te luisteren, te reageren en tips te delen. Deze website is zeer waardevol.

Reageren is voor niemand verplicht, al heb ik maar 1 persoon een beetje kunnen helpen dan is mijn dag en die van de andere weer goed of wat beter geweest

Een 🌹roos aan jou P en alle andere, en wie weet tot spreekze

X
Rodha

Erg mooi gereageerd Rodha, nogmaals bedankt.

Voetbal en voetbalclub kunnen me werkelijk allemaal gestolen worden, haha. Heb wat meer met andere individuele sporten denk ik.

Was benieuwd waar je (forum)naam vandaan kwam.
"Rodha" is grieks voor het woord "roos", als ik google moet geloven toch...😉
De kleur rood is het meeste van toepassing op jou en de wil om mensen om steeds te proberen mensen toch een duwtje in de rug te geven, vandaar...😊

Doe het rustig aan en pas goed op jezelf, ok?

Ow wat grappig! Ik zie het zojuist! Weer wat geleerd, Google verklapt ook alles weer

Ja uit de duim gezogen een beetje maar het lijkt heel erg op mij eigen naam ook.
Ik hou het maar even voor mijzelf. Ik denk niet dat iemand mij kent hier op dit forum, maar je weet maar nooit hè… Ben geen BN’er overigens 🤣

Nee voetbal kan mij enigszins ook gestolen worden

Ja het zou oneerlijk zijn om mensen niet te helpen die een kans willen/verdienen, en dank voor je lieve woorden

En ik hoop dat je je dromen waar gaat maken. Je had het over aan de kust liggen op kaap Hoorn. Follow your dream, maak jezelf gelukkig

Ja ga ik doen Patrick, goed dat je mij eraan herinnert 😄. Ik wens je een hele fijn zondag toe en ook voor de rest!

X
Rodha

*Kans willen/verdienen op een beter leven

En Mark volgens mij was je een heel goed baasje voor je vorige hond, zo te lezen, en ik wens je heel veel geluk toe straks met je nieuwe viervoeter. Ondanks dat ze ons beschermen hebben we toch nog steeds mensen nodig, en gelukkig bestaan er ook goede/mooie mensen op de wereld. Ik denk dat we een goede aanvulling zijn op elkaar, maar je moet soms even goed zoeken naar parels

Ik kan alleen maar zeggen (voor mijzelf en hopelijk ook andere): Dankbaarheid voelen voor de mooie dingen die ons pad bewandelen

X
Rodha

Hallo MarciaI

Ik heb je vorige week donderdag 3 oktober een mailtje gestuurd.
Misschien heb je deze nog niet gelezen?
Daarom probeer ik het ook nog via deze weg.
Mocht je dit misschien wel lezen.
Ik hoop van je te horen!

Groeten Stefan

Ik vind dat de verhalen hier veel te lang blijven staan. Zou eigenlijk na 6 maanden al weer moeten verdwijnen.

Waarom?

Het was niet mijn intensie dat ik nog eens op dit forum zou komen.
Maar doordat ik een paar mailtjes heb gehad toch besloten hier nog een berichtje op te plaatsen.
Ik heb in een eerder bericht mijn werkmail hierop gezet
Deze was enkel bedoeld voor een bepaald persoon zoals terug te lezen
Dit mailadres kan ik helaas niet meer verwijderen
Maar ik wil bij deze wel vragen om hier niet naartoe te mailen!
En vraag hierin echt een stukje respect in naar mij toe.
Het was/is niet de bedoeling dat dit zomaar gebruikt kan worden door anderen
Nogmaals was echt alleen voor een bepaald persoon bedoeld
Ik ga hier dan verder ook niet meer op reageren.
Alvast dankjewel

M

Omdat deze site ontzettend lang moet laden af en toe.

Ja ligt aan de site hoor. Niet aan de verhalen🙈