Is dit voor iemand herkenbaar? Ik doemdenk nu al bijna 10 jaar en kan die dwanggedachten ook niet stopzetten. Ik heb de officiële diagnose OCD.
Het ergste is jaren geleden wel verholpen met exposure therapie en antidepressiva. Dat heb ik nu niet meer. Maar toch blijven die ongewenste gedachten steeds maar terugkomen.
Voelt het bij jullie ook alsof die gedachten je overspoelen en helemaal verlammen?
Als ik midden in een slechte periode zit kan ik werkelijk doemdenken over alles wat er voorvalt, van kleine dingen tot grote gebeurtenissen. Alles is dan moeilijk en er is altijd een kans op een grote ramp of mislukking. Ik merk dat die dwanggedachten gewoon als vanzelf opkomen en dat ik er weinig aan kan doen om ze te stoppen. Alleen maar stil zitten of liggen en niets doen.
Maar die dwanggedachten maken mij zo ontzettend moe! Het is meer overleven dan echt leven. Ik kan niet genieten van de leuke dingen omdat ik altijd op mijn hoede ben.
Wie heeft tips over hoe ik daarmee om kan gaan?
Het ergste is jaren geleden wel verholpen met exposure therapie en antidepressiva. Dat heb ik nu niet meer. Maar toch blijven die ongewenste gedachten steeds maar terugkomen.
Voelt het bij jullie ook alsof die gedachten je overspoelen en helemaal verlammen?
Als ik midden in een slechte periode zit kan ik werkelijk doemdenken over alles wat er voorvalt, van kleine dingen tot grote gebeurtenissen. Alles is dan moeilijk en er is altijd een kans op een grote ramp of mislukking. Ik merk dat die dwanggedachten gewoon als vanzelf opkomen en dat ik er weinig aan kan doen om ze te stoppen. Alleen maar stil zitten of liggen en niets doen.
Maar die dwanggedachten maken mij zo ontzettend moe! Het is meer overleven dan echt leven. Ik kan niet genieten van de leuke dingen omdat ik altijd op mijn hoede ben.
Wie heeft tips over hoe ik daarmee om kan gaan?
Anoniem
05-11-2024
