Er is licht aan het eind van de tunnel

Wat heeft je uiteindelijk geholpen? Enig idee?

Wat fijn om te horen . Ik heb enkele maanden geleden geprobeerd om van mijn rotleven af te komen . Sta nu al maanden op de wachtlijst voor hulp. Soms denk ik waarom leef ik . Waarom ???? Als dingen weer wat beter gaan , dan para krijg ik weer een klap . Of ik nu linksom ga of rechtsom , ik heb gewoon altijd pech . Nee ik ben niet zielig en nee ik roep het niet over mij af . Want ziektes ( erfelijk ) en overlijden en fysieke ongemakken en vreselijk pijn kun je niet mentaal op je af roepen . Kom dat maar want dan kun je ook genezen .ik ben op en kapot . Heb mijn hele leven al moeten vechten , en ja altijd veel pech gehad . In grote maar ook vaak in simpele kleine dingen . Oh dit hebben we nog nooit meegemaakt , zo he jij hebt echt veel pech , of misschien moet je anders gaan denken of nog meer van dat soort dingen . De zin ‘ het is helaas niet anders ‘ kan ik wel uitkotsen. Letterlijk en figuurlijk. Vreselijk ! Ik ben gewoon zo vreselijk boos ondertussen . Klein voorbeeld dan weet je wat ik bedoel . Ik heb drie hartinfarcten gehad door een autoimmune ziekte. Na een jaar of anderhalf van flinke angst etc en veel thuis zitten , herpakte ik mijzelf en ging ik eindelijk rustig sporten onder begroeiing van fysio met gelijkgestemden. Na een keer of 4 had ik er plezier in en het klikte met de anderen. Kortom leuk ! En wat was mijn beloning? Krak , mijn rug. Nu al anderhalf jaar zwaar aan de oxycodon en zit een operatie aan te komen . Ik lig in het zieken huis met diverticulitis. Zegt de professor, daar ben je beeld te jong voor dat heb je niet . Tuurlijk had ‘ ik ‘ dat wel . Na een week ziekenhuis zware kuren nog een scan . Nou dat ziet er keurig uit maar als ik jou was zou ik met spoed naar de gynaecoloog gaan . Daar zit ook een operatie aan te komen . Nou dat dus mijn hele leven gaat het zo al . Zowel met grote dingen als kleine dingen . Heb mij. Hele leven moeten vechten . Altijd een stapje harder moeten lopen om gezien en of gehoord te worden . Ik ben gewoon op . Dus nee ik zie geen licht in de tunnel . Ik ben afgekeurd , al op jonge leeftijd ivm vele ziektes. Heb behalve elke dag pijn ook een gegeneraliseerde angststoornis gekregen , en ik zit soms weken binnen dat ik behalve mijn gezin , niemand zie. Ik vind het leven ruk en oneerlijk . Door alles ben ik ook mensen kwijt geraakt . Hoe moet ik verder ? De weegschaal is gewoon niet meer in balans . Ik voel het leven als een grote straf . Waar een ander er heerlijk doorheen danst , met hier en daar een klein iets , moeten anderen buigen zweten en bloeden voor een klein stukje van dat leven . Ben het zo vreselijk zat ! Bah . Nou goed ik kan er nu niks meer van maken helaas . Laat ik eindigen dat ik erg blij ben voor je dat het weer beter gaat met jou . Houden zo en ik wens je veel liefde , geluk enkel name goede gezondheid , zowel fysiek als mentaal. Lieve groet van een goed maar gebroken mens .

Geweldig hou vvol Succes ❤

Fijn Anne!!

Voor iedereen licht aan het einde van de tunnel?

Ik zit sinds een jaar thuis, mede door een enorme burn out die hoogst waarschijnlijk is voort gekomen uit allemaal angst.

Inmiddels heb ik hulp bij de psycholoog en ben ik gestart met ACT therapie en gaan we daarnaast binnenkort starten met EMDR.

Ik vind het allemaal erg zwaar en heb geregeld niet mijn emoties onder controle, ik koppel alles aan elkaar qua gevoel, oplossen en vermijden.

Om dit om te draaien dat het gevoel er echt mag zijn en ik geen angst hoef te voelen omdat sommige dingen echt bij de ander liggen vind ik ontzettend moeilijk.

Er is nog een lange weg te gaan met dagelijks een zenuwen gevoel, wachtend op die ene maar of het tot de orde worden geroepen etc etc

Hopelijk komt er ergens rust mijn hoofd, het is het een flipperkast.