Dit wordt een raar verhaal, wie het herkend mag het zeggen
Ik ben inmiddels een Opa van bijna 78 jaar
Mijn eerste vreemde gevoel was toen ik 7 jaar was of zo.
Ik speelde op het schoolplein en plotseling kreeg ik een vreemde en ook wel droevige gedachte.....ik zag mijn broer ook op het schoolplein spelen en dacht ineens: "Ik zie hem nooit meer terug en werd verdrietig.
Later had ik regelmstig zwaarmoedige en of angstige gedachtes wat mijn jonge en latere leven veel heeft verpest.
Ook was ik regelmatig bang om ergens heen te gaan, en vooral op verre vakanties overviel mij regelmatig een somberheid en amgstig gevoel dat ik niet meer thuis zo komen.
Als ik terugdacht aan bepaalde momenten in mij 'n leven kon ik daar niet blij mee zijn.
Het voelt en nu nog steeds geregeld, alsof er een grauwsluier over mij heenkomt die van een zonnige dag een sombere maakt
Wat is dat toch, er zijn periode dat het best goed gaat maar te vaak en te veel beheerst angst en paniek en domberheid mijn leven.
Mogelijk dat jullie nu denken die ouwe is niet goed, maar ik ksn je zeggen, ik breek liever een been, dan deze onverklaarbare gevoelens.
En ik weet het, kan het zo zijn dat mijn jeugd etc etc, nee dat is allemaal al lang uitgeplozen.
Heb er anti depressiva voor geslikt, therapieën gevolgd, gaat een tijdje goed en hupsakee weer mis.
Heb nu al weer weken last, en dsn wil je zo graag met je kleinkinderen erop uit, doe ik maar ben in die situatie net een zombie.
Voor de goede orde: ik rook en drink niet, soms een klein glaasje maar dat is te verwaarlozen
Wie heeft ook deze rare klachten?
Moet wel zeggen, depressiviteit en dat soort klachten zit in de familie, maar toch.
Ik ben inmiddels een Opa van bijna 78 jaar
Mijn eerste vreemde gevoel was toen ik 7 jaar was of zo.
Ik speelde op het schoolplein en plotseling kreeg ik een vreemde en ook wel droevige gedachte.....ik zag mijn broer ook op het schoolplein spelen en dacht ineens: "Ik zie hem nooit meer terug en werd verdrietig.
Later had ik regelmstig zwaarmoedige en of angstige gedachtes wat mijn jonge en latere leven veel heeft verpest.
Ook was ik regelmatig bang om ergens heen te gaan, en vooral op verre vakanties overviel mij regelmatig een somberheid en amgstig gevoel dat ik niet meer thuis zo komen.
Als ik terugdacht aan bepaalde momenten in mij 'n leven kon ik daar niet blij mee zijn.
Het voelt en nu nog steeds geregeld, alsof er een grauwsluier over mij heenkomt die van een zonnige dag een sombere maakt
Wat is dat toch, er zijn periode dat het best goed gaat maar te vaak en te veel beheerst angst en paniek en domberheid mijn leven.
Mogelijk dat jullie nu denken die ouwe is niet goed, maar ik ksn je zeggen, ik breek liever een been, dan deze onverklaarbare gevoelens.
En ik weet het, kan het zo zijn dat mijn jeugd etc etc, nee dat is allemaal al lang uitgeplozen.
Heb er anti depressiva voor geslikt, therapieën gevolgd, gaat een tijdje goed en hupsakee weer mis.
Heb nu al weer weken last, en dsn wil je zo graag met je kleinkinderen erop uit, doe ik maar ben in die situatie net een zombie.
Voor de goede orde: ik rook en drink niet, soms een klein glaasje maar dat is te verwaarlozen
Wie heeft ook deze rare klachten?
Moet wel zeggen, depressiviteit en dat soort klachten zit in de familie, maar toch.
Opa Dick
