Het begon allemaal met een zware verdurende vermoeidheid

Hallo hier dan mijn verhaal, hopelijk herkenbaar voor iemand die reageren doet. Het begon allemaal met een zware verdurende vermoeidheid. Deze is nog altijd zo zwaar mijn dagelijkse leven er van op de kop staat. Kan mij niet meer consenteren in een gesprek, en moet steeds weg kijken, om niet in slaap te vallen, of te wel noem het maar in een tunnel visie te te recht te komen. De gehele dag uit zich in een zwaare vermoeidheid, afwezigheid, en dwangmatig piekeren. Ben de gehele dag aan het malen, piekeren. Over wat dan?daar is geen verklaring voor, een en al dwangmatig gedoe. Om gek van te worden, ook al ga ik iets doen de gedachte gaan met me mee. Tis zo erg dat het mijn kompleet leven over pak.ook het gevoel van konstand aan staan is om gek van te worden. Zeker als je gevoel zegt hoe lang moet ik dit nog volhouden, als of je in een film leeft, waar je niet uit komp. De dingen om je heen niet meer als echt mee krijgen doet .ondertussen aan de antidepressiva begonnen, 3 weken, volgens de hulpverlening een depressie. Naar mijn ide een dwangmatige pieker stoornis. Die me tot waanzin drijft. In de morgen 2 uur nodig om uit bed te komen, daar na de gehele dag op auto piloot staan, mits ik niet weer om val van de slaap binnen een uurtje. De meeste zeggen ga iets doen, maar dat is onmogelijk door de vermoeidheid. Deze gaan ook nog eens samen met een kort lontje, frustratie en het is me al te veel om weer wakker te worden. Om dat de dag dan weer beginnen doet. Mag er hier iemand zijn die dit kompleet verhaal door ziet, AUB u reactie, zal zeker trug berichten. Vraag me af wat dit is ? Depressie, burn out, of een depressie met een pieker stoornis