Ik wil een kind en ik moet opschieten nu

Ook ik wil graag mijn verhaal kwijt, in de hoop dat het oplucht..Ik ben 36, single, er op los geleefd als in geen serieuze relaties, uitgaan en niet echt wetende of ik kinderen wilde.. Een half jaar terug werd ik ineens wakker geschud; Ik wil een kind en ik moet opschieten nu, opschieten met een partner vinden en zorgen dat ik snel weet of hij de ware is. Want ik wil natuurlijk niet eindigen als een alleenstaande moeder. Maar ik verveel me vrij snel in relaties en waar vind ik een man als ik bijna niet meer uitga?? Mijn vriendinnen gaan niet vaak meer uit.. Een collega van begin 20 vroeg mij laatst of ik later kinderen wil.. Later?? Ik ' ben ' al later! Ik wist niet wat ik moest antwoorden, nooit wordt mij die vraag gesteld. Ik schaam mij ook heel erg.. Bang om alleen te blijven, om als enige in de hele familie geen kind te hebben, zielig worden gevonden. Het voelt ook alsof ik mijn kansen heb verspeeld, ik ben te laat.. Hoe ga ik nu mijn toekomst invullen?? Als enige op verjaardagen, kerst vieren, altijd mij het 5e wiel aan de wagen voelen..Zien hoe mijn neefjes en nichtjes zo blij zijn met hún moeder, naar hún moeder roepen als ze huilen of wat willen vertellen..Mijn ouders die zo vreselijk trots zijn op hun kleinkinderen, alles draait om hen.. En ik lanterfanter maar door.. En nee ik praat er niet over, want stel je voor dat de hele familie er van weet, mij aan gaat kijken als in; ach wat is het sneu voor haar, single en geen kinderen... Het liefst zonder ik mij helemaal af, verhuizen naar een ander dorp en onzichtbaar zijn...
Wat een verhaal is het geworden.. En ja het lucht wel op, ook om al jullie verhalen te lezen...