Ik probeerde zo min mogelijk te klagen. Bovendien heb ik het ook altijd lastig gevonden om aan een ander uit te leggen hoe zwaar het leven is als je elke dag ongelukkig bent. Ik voel het al mijn hele leven, maar kan het ongelukkige gevoel na bijna 40 jaar nog steeds niet omschrijven. Het is een soort vuilniszak die om je lichaam zit en je maar niet van je af krijgt getrokken.
Om dat gevoel weg te stoppen, heb ik altijd 80 uur ofzo per week gewerkt. Regelmatig geprobeerd veel minder te werken, maar dan word ik nog gekker van dat nare gevoel. Verschillende psychologen gehad en antidepressiva geprobeerd, maar dat heeft totaal geen zin gehad. een paar jaar terug was de pijp leeg en kon amper nog werken. Alle energie was eruit. Uit wanhoop cocaïne gaan gebruiken. Het werk weer opgepakt sindsdien. Het is natuurlijk uitstel van executie. Inmiddels een paar ton armer en alles en iedereen om me heen kwijtgeraakt.
Heeft iemand ervaring hiermee en/of kent een deskundige die mij kan helpen?