Bij hem ben ik dood

Mijn man is erg lui. Op elk gebied toont hij geen enkele moeite. Niet voor mij, de kinderen, mijn familie, zijn familie, vrienden.

Ik moet achter alles aan, rekening met hem houden, alles regelen, hem aan alles herinneren, voorzichtig zijn met hoe ik iets overbreng. Het maakt me moe, fysiek, mentaal zit ik erdoorheen. Gedachtes van de dood beginnen me te bekruipen. Maar ik denk aan de kinderen. Bij hem weggaan is de enige oplossing. Ik heb niemand, ik ben alleen. Bij hem ben ik dood. Mijn kinderen zijn de enigen voor wie ik leef, die het waard zijn.