Hij is boos

Ik ben ten einde raad. Mijn man en ik zijn 4 jaar samen, 3 jaar getrouwd. Hij heeft naar zijn zeggen een lichte vorm van autisme (toen hij klein was vastgesteld). Wanneer het hem uitkomt in een discussie heeft hij helemaal geen autisme.

Inmiddels zijn onze ruzies zo erg dat ze eigenlijk niet meer stoppen. Iedere ochtend als we wakker worden is hij opgefokt, moet hij in zijn handen bijten om zn woede enigzins te kunnen beheersen. Maar echt opgefokt, dreigend woedend en ontzettend dominant. Ik kan niets goed doen. Ik hoef nog niets gezegd te hebben en ik heb hem al boos gemaakt. Ik ben echt ten einde raad. Het lijkt alsof hij boos moet worden om de dag door te komen, zo lijkt het. Hij heeft het de afgelopen jaren niet gemakkelijk gehad. Zijn moeder is 7 jaar geleden overleden en afgelopen januari na 3 jaar gezorgd te hebben voor zn zieke vader is ook zijn vader overleden.

Alle woede richt zich op mij.. hij is boos.. boos op vrouwen boos op de wereld boos op iedereen..en ik ben dat blijkbaar allemaal schuld.

Toen ik met hem samen kwam was hij de ware.. zo lief zo zorgzaam helemaal perfect. Totdat de kleine dingetjes kwamen... Ik mocht niet meer overwerken als dat nodig was o