Verslag over mijn autistische zelf

Een reactie op mijn eigen post. Ik ben wat dingen vergeten te schrijven:

Dat ik feestjes en andere evenementen bezoek is een initiatief dat ik zelf neem. Maar uitgenodigd worden door mensen maak ik zelden mee. Meestal vraag ik zelf of ik bij iemand op bezoek mag. Grotendeels afgewezen. Hetzelfde is ook met iemand op een etentje trakteren. Ook afgewezen.

Ik heb gigantisch veel moeite met afgewezen worden. Dan ben ik immens gefrustreerd en voel me mislukt. Ook dat komt door mijn autisme. Ik heb een tweedelig beeld over het syndroom van Asperger. Het ene deel is positief het andere negatief. Echt autisme is geen verrijking van het leven, meer een belemmering. Maar ik leef zolang ik nog gezond ben en veel aan mezelf werk.

Mooi omschreven, Japio. Ik herken er veel in. Ik ben een vrouw van een paar jaar jonger dan jij en ervaar veel van dezelfde moeilijkheden als jij beschrijft. Alleen was ik geen moeilijk kind, juist heel rustig en verlegen en onopvallend. Daarom is er denk ik bij nooit een diagnose gesteld. Ik ben nu 30 en merk dat ik steeds meer vastloop. Met werk, relaties, voor mezelf zorgen. Ik moet er iets mee, maar vind het moeilijk.

Ik vind het knap dat jij door aan jezelf te werken je blijft ontwikkelen. Ik heb het gevoel dat ik wat dat betreft stilsta. Heb je misschien tips voor mij? Ik hoop dat je lieve mensen tegenkomt in je leven die jou accepteren zoals je bent, dat verdien je.

Hoi Japio,bedankt voor het delen van je verhaal! Heftig hoor! Je hebt het inderdaad niet makkelijk en loopt tegen een hoop dingen aan. Al vind ik het aan de andere kant weer knap dat je socialer bent geworden en al een hoop dingen doet. Volgens mij ben je gewoon een intelligente man. En ik duim voor je dat je toch ooit een lieve vrouw mag vinden en dat jullie samen gelukkig mogen worden ook ondanks de obstacles.

Ik sta zelf op een wachtlijst voor autisme onderzoek omdat ik zelf ook tegen bepaalde dingen aanloop. Veranderingen vind ik moeilijk als ze mijn routine verstoren en dan kan ik ze moeilijk plaatsen. Loslaten is ook lastig en ik analyseer veel,zelf dingen van vroeger. Ben ook tussendoor gepest omdat ik anders ben/was. Deed lang erover om mijn school af te maken. Maar ben ook weer goed in andere dingen zoals talen want spreek er 6 en muziek hou ik ook van. Ik neem dingen vaak letterlijk en snap sarcasme niet hoewel ik gewone grappen wel weer snap.Maar ben wel vaak te kakken daardoor gezet. Dan schiet ik uit mijn slof.

Daarnaast heb ik ADHD maar daar valt prima mee te leven al ben ik vaak druk,praat aan een stuk door,heb moeite met concentreren behalve als het me interesseert dan heb ik een hyperfocus en haal ik goede resultaten. Mijn aandacht heb ik vaak niet daarbij en soms kan ik impulsief en eigenwijs reageren. Plannen en organiseren is moeilijk voor mij en dat stel ik weer uit totdat ik onder druk sta en er overprikkeld van wordt. Maar aan de andere kant ben ik iemand die sociaal is,alles voor zijn medemensen over heeft,enthousiast,creatief en gevoelig is.

Wat iik ermee wil zeggen dat iedereen zijn kwaliteiten heeft en iedereen uniek is.

Ik weet niet of je dat nog leest maar in ieder geval sterkte met alles! Ik blijf meelezen en posten.

Bedankt voor jullie toffe reacties dames. Ik vind het leuk dat er mensen zijn die veel dingen herkennen in mijn post op dit forum. Ik zou graag contact met één van jullie twee of allebei willen hebben lieve Barbara en Koolvis. Autisme is moeilijk in te schatten . De diagnose kun je heel vroeg krijgen of heel laat. Bij mij was het vroeg. Als kind kreeg ik begeleiding van een heel lieve psychologe die bij me het autisme had ontdekt. En ik was dus moeilijk. Ik ben blij dat ik als volwassen man gelukkig beter omga met mijn autisme. Vroeger kon ik ook niet tegen veranderingen, gelukkig is dat een heel stuk minder geworden.

Goede morgen Japio,
van harte dank voor je reactie! Het is nog niet 100% zeker dat ik een vorm van autisme heb maar ik herken mezelf in een aantal punten. En bij sommige vrouwen wordt de diagnose vaak later gesteld omdat vrouwen geleerd hebben om zich maatschappelijk wenselijk te gedragen,een goede moeder te zijn,een goed huishouden te runnen,goed op het werk presteren,afspraken nakomen. Maar op een gegeven moment lopen ze vast doordat ze de symptomen hebben onderdrukt. Ik ben zelf 51 en toen ik een kind was hadden we nog geen internet waardoor dingen niet onderzocht werden en ik ben vastgelopen sinds de lockdown en wil nu duidelijkheid. Wat het autorijden betreft zo heb ik wel een rijbewijs maar durf niet te rijden omdat ik daar overprikkeld van wordt. Ik heb 80 rijlessen gehad en ben toen geslaagd. Ik reed rondjes in ons vakantiedorp en 3 van mijn zussen zaten op de achterbank te schreeuwen en mij instructies te geven en ik kon het niet filteren. Dus ik laat het liever.

Ik vind trouwens dat mensen je gewoon een kans moeten geven om je uit te nodigen en om te laten zien hoe je bent. Je hebt veel kwaliteiten en ik zie een hoop positieve punten bij jou zoals dat je mensen aan het lachen maakt en tijdens carnaval de gangmaker bent. En ook dat je veel hebt geleerd. Ik heb bij bepaalde dingen trouwens ook begeleiding nodig en wil wat dingen leren. Mijn vriend helpt me ook met bepaalde dingen en weet waar ik tegenaan loop. Hij neemt me zoals ik ben en dat vind ik fijn.

Sinds mijn 38e doe ik geen betaald werk meer en vaak ben ik ontslagen omdat ik niet snel genoeg werkte omdat informatie bij mij niet snel binnenkomt of ze konden niet omgaan met mijn drukke aard. Ik doe op dit moment vrijwilligerswerk en wil meer uren gaan werken omdat ik nog steeds veel thuis zit.

Ik wens je een fijne woensdag en spreek je weer.

lieve groet van mij!

Hoi Japio,
Bedankt voor je reactie. Ik deel liever niet mijn contactgegevens op een openbaar forum, maar ik blijf wel hier meelezen/-schrijven. Fijn om te lezen dat jij en Barbara allebei beter ermee om kunnen gaan dan vroeger. Wat ik zelf lastig vind is dat ik met sommige dingen juist helemaal niet typisch autistisch ben. Ik kan meestal makkelijk een praatje maken met vreemden als ik bijvoorbeeld ergens sta te wachten. Op het eerste gezicht merk je niks aan mij. Ook heb ik lang niet altijd moeite met onverwachte gebeurtenissen. Daarom voel ik mij soms zo'n aansteller wanneer ik daar wel moeite mee heb, of wanneer ik op mijn werk ineens dichtsla en niks meer uit kan brengen. Waarom kon het eerder wel en doe ik nu zo stom denk ik dan bij mezelf.

Ik wil nog een paar dingen schrijven over mijn autistische zelf. Het leven met autisme is heel moeilijk. Vooral voor mezelf. Natuurlijk zijn er mensen die het veel slechter hebben dan ik. Ik denk bijvoorbeeld aan chronisch zieke mensen, mensen met constant veel pijn en mensen met zwaar lichamelijke of verstandelijke handicaps. Die zijn er ook. Vergeleken met hun heb ik het nog makkelijk. Zo moet ik het ook zien.

Hoi Japio,

wat je schrijft,daar heb je gelijk in. Het is zeker niet altijd makkelijk om met autisme te leven maar heeft ook zijn voordelen. Zo letten we erg goed op details,zijn eerlijk en loyaal,kunnen goed analyseren etc...

En wat je zegt is helemaal waar. De hersenen van iemand met autisme werken anders maar heeft niets met geheugenverlies te maken zoals bij dementie. En door mijn ADHD heb ik concentratieproblemen (geen geheugenverlies) en ben ik erg druk,maar dat kan je dus ´TOTAAL NIET´ met dementie vergelijken want dat is een aandoening en dementie is een hersenziekte waarbij je steeds meer achteruit gaat. Ik werk o.a. met dementerende ouderen en we hebben zelf mensen van in de 50 gehad die dementie hadden. En bij mij op de sportschool zitten 2 vrouwen die kanker hadden. Ook heftig maar gaat de goede kant op bij hun,thank god!

Dan ben ik dus blij dat ik gezond ben en alles gewoon kan doen al heb ik voor bepaalde dingen hulp nodig. Het zij zo.

Ik wens je een fijne zaterdag. Geniet lekker van het zonnetje en tot schrijfs!

Dit zijn mooie positieve verhalen die ik heb gelezen mensen. Ik heb alleen erg veel last van negativiteit. Ik heb veel periodes in mijn leven gehad met negativiteit. Ook positiviteit natuurlijk, Ik ben ook tegendraads naar mensen. Gisteren thuis een paar peptalks gehad met mijn zus. Zij weet hoe ik in elkaar zit. We zijn een twee-eiïge tweeling. Mijn zus is heel anders dan ik, maar ze weet hoe, wie en wat ik ben. Ik heb best veel negativiteit, zit in zelfmedelijden en vraag om compassie van anderen wat ik natuurlijk niet krijg. In een negatieve spiraal zitten en zelfmedelijden kan behoorlijk giftig voor jezelf zijn. Het is net alsof ik in een moeras wegzak en mezelf er probeer uit te redden. Een moeras van negativiteit. Je wilt dan alleen maar in de slachtofferrol zitten. Zoals van: "Ik heb een k*tleven, anderen hebben het beter. Ik ben jaloers." enzovoort. Allemaal vormen van zelfmedelijden. Wat ik er aan moet doen is zo veel mogelijk accepteren dat het leven niet altijd makkelijk is. Ik lees op sociale media berichten van mensen die op vakantie zijn of veel plezier maken met hun familie/vrienden. En dat geeft zo'n onrealistisch geromantiseerd beeld van het leven van die personen. Misschien hebben ze buiten dat ook rotdingen in hun leven maar dat verbloemen die mensen zo lekker op sociale media. De lezers van die berichten krijgen een vertekend beeld zo. Sociale media heeft al een beste impact op mensen. De laatste jaren waar voor mij en ook een boel andere mensen vreselijk. We hebben de coronavirus pandemie meegemaakt en gehoopt dat niemand het virus op zou lopen (gebeurde wel vaak). Daarnaast ben ik zelf twee dierbare mensen verloren aan kanker (vader en oom). Maar ook hiervoor had ik last van een aantal negativiteit. Mijn moeder heeft multiple sclerose een heel zware zenuwziekte dat het lichaam van de patient compleet verlamt. Mijn moeder zit in een rolstoel, is enorm afhankelijk van zorg en kan nog maar heel weinig. Maar wat ik geweldig vind van mijn moeder is dat ze wel nog veel mogelijk vrolijk blijft. Ze is niet gauw iemand die verbitterd door het leven gaat omdat ze de MS heeft. Bij de pakken neer gaan zitten ziet niet in mijn moeder haar aard.

Er zijn natuurlijk ook autistische mensen die van nature positief zijn. Meestal is het neutraal of echt negatief. Zoals ik in mijn hoofdverhaal op dit forum schreef schrijf ik nu ook nog in deze reactie dat ik vaak chagrijnig en bot ben. Elke dag is het anders. Zo moet ik het ook zien. Nou mensen, positief zijn is voor iemand met autisme best moeilijk ook als doet de persoon zijn uiterste best. Als ik naar mezelf kijk en de negatieve kant van mijn autisme en eigenschappen wegdenk ben ik best een goeie man. Ik ben loyaal. gedisciplineerd, ik neem initiatieven, harde werker, vriendelijk, heb humor, mag graag feesten, concerten en festivals bezoeken en nog veel meer positieve dingen die ik nu even niet kan opnoemen. Nou dit was mijn verhaal in de reactie.

Hoi Japio,

wat heftig dat jij je zo vaak zo voelt! Heb je iemand met wie je erover kunt praten als het ff ECHT NIET meer gaat? Ik zie namelijk echt wel hoe je ermee worstelt en ik snap hoe moeilijk dat voor je is.

Zelfmedelijden herken ik ook wel eens. Dat het bij mij anders is gelopen qua werk en ik in 10 jaar tijd 17 werkgevers heb gehad en van die 17 waren er maar 3 die met mijn ADHD om konden gaan (voor autisme tests sta ik nog op een wachtlijst). Het is heftig als mensen achter je rug om gaan kletsen en de waarheid niet tegen je vertellen. Werkgevers die liegen en zeggen dat ik ongeschikt ben voor het werk en niet de proeftijd haal of dat er geen werk voor me is. Dat is gewoon een leugen want waarom nemen ze me niet aan als er geen werk voor me is? En achteraf krijg ik te horen dat ik te langzaam werk en te druk ben. Je zou werkgevers haast moeten verplichten om een basiscursus over bepaalde aandoeningen en ziektes te moeten volgen want al werken onze hersenen anders zo verdienen we ook een kans.

Ik maak ook wel eens mee dat mensen mijn klachten bagateliseren of uitvergroten en dan schiet ik in verdediging wat heel typisch ook is voor iemand met ADHD. Ik kan alle prikkels tegelijk niet filteren en wil alles tegelijk. Ook stel ik dingen teveel uit totdat ik onder druk kom te staan. Een zus van mij,waar ik veel van hou,heeft niet veel inlevingsvermogen wat mijn aandoening(en) betreft en bij haar loopt alles zoals het hoort. Een goede baan,nog nooit ontslagen,2 dochters die het supergoed doen en een man met een goede baan. Ik gun het haar van harte,maar soms ben ik ook jaloers en boos omdat het bij mij anders loopt.

Dus,ik snap je gevoel absoluut. En op social media wil iedereen concureren. Bepaalde dingen zet ik ook niet op face-book en vakantiefoto´s deel ik wel maar dan om ervaringen uit te wisselen want qua werk heb ik het al moeilijk genoeg. Ben er klaar mee. De perfecte wereld bestaat niet en dat hoeft ook niet voor mij. Dat zou ik maar saai vinden. Ik heb het liever dat we allemaal verschillend zijn.

En tot slot: Ondanks alles zijn we stuk voor stuk prachtige mensen en daar mag geen afbreuk aan worden gedaan. Je noemde zelf al een aantal dingen op. Ik vind dat je veel kwaliteiten hebt. En wees daar trots op want ondanks hoe jij je vaak mag voelen zo ben je ook een mensen en je mag er ook zijn.

Ik spreek je weer. Tot snel!

Ik word zo krankzinnig gestoord van mijn snelle boosheid en negatieve emoties. Als iemand me iets vraagt word ik onbedoeld boos. Ik ben ook giga ongeduldig. Dat geeft frictie. Daarnaast kan ik slecht communiceren met hard horende mensen. Mijn grootmoeder is zo'n persoon. Elke keer wil ik met haar praten, maar vraagt ze steeds: "Wat zeg je?" Steeds maar herhalen. Ik word er pleuris ziek van! Wie herkent dit? Ik moet dan ook onbedoeld mijn stem luider maken, waardoor het lijkt dat ik boos ben.

Ik ben verder de enige man in het huishouden met alleen vrouwen. Ik voel me ontzettend onbegrepen. Op mijn werk mag ik niet met bepaalde machines en elektrische gereedschappen werken in verband met onverantwoordelijke redenen. Ook zoiets. Met name zaagmachines. Ik snap heel goed hoe gevaarlijk die gereedschappen zijn maar mits je voorzichtig en verantwoord te werk gaat dan mag het wel. Ik ben wel super handig hoor. Ik laat niet alles door andere mensen doen. Ook omdat het veel geld kost. Ik ben behoorlijk koppig. Ook omtrent werkzaamheden dus. En ik begin steeds haat naar het leven te krijgen. Ik ben nog een jong volwassen man, maar voel me qua gedrag soms een chagrijnige oude man. Ik wil dit niet meer. Ik ben hard bezig weer een vrolijk en gezellig persoon te zijn maar het gaat moeilijk. Ik ben ook vet jaloers op mensen die een goede opleiding hebben gehad, goedbetaalde baan, mooi huis, goeie relatie, groep beste vrienden enzovoort. Relatie gaat mij al helemaal moeilijk. Relatie met een autistisch persoon is killing.

Ik haat dit negatieve gevoel. Ik ben best tevreden met wie ik ben en wat ik heb maar de jaloezie daar heb ik ook last van. Het is mensen afgunst geven en dat verdienen ze niet

Ik mis mijn vader ontzettend. Hij was iemand die zorgde dat mijn leven goed bleef. Nu hij dood is ben ik bang compleet te gaan verzuren en bitter te worden. Zo veel mogelijk positief zijn is een groot leerdoel voor mij op dit moment en ik ben er heel hard mee bezig.

Dit was weer mijn verhaal over mijn autistische zelf.

Hoi Japio,

wat heftig dat jij je zo voelt! En ik lees inderdaad dat je moeite hebt om positief te zijn. Misschien is het een goed idee om eens erover te gaan praten.

Ik herken een aantal dingen die je schrijft en ik sta nu bijna 3 maanden op een wachtlijst voor autisme onderzoek. Het lange wachten fokt me behoorlijk op en als mensen zeggen ´ja maar,je moet gewoon geduld hebben´ dan irriteer ik me er nog meer aan.Het ligt uiteraard eraan wie het zegt. Maar iemand die daar geen verstand van heeft en zomaar in de rondte lult daar kan ik me behoorlijk aan ergeren en omdat ik ook nog eens ADHD heb reageer ik erg impulsief en boos.

Ik ben ook vaak ontslagen en had in 10 jaar tijd 17 werkgevers waarvan 3 me accepteerden zoals ik was,mijn manier van werken,dat ik niet zo snel ben en dat ik druk en hyperactief ben. Maar vaak zeiden ze dat ze geen werk voor me hadden en ze zaten gewoon te liegen want je gaat iemand toch niet aannemen als er geen werk voor je is? Achteraf kreeg ik dan te horen van mijn reintegratie-coach dat ik ´te langzaam ben´ ´teveel in mijn schriften kijk´ en ´onrust meebreng´ en ´te druk ben met o.a. me verplaatsen en praten´. Als ik me verveel dan wordt ik erg onrustig.

Ik heb van de week gesprek gehad met mijn vrijwilligerscoordinator en ze wees me inderdaad op een paar dingen. De reden dat de afdeling me na Coronatijd opeens niet meer in wilden gaan zetten was omdat ik te druk was en ze hebben toen al mijn werkuren afgepakt en het niet persoonlijk tegen me gezegd. Thuis heb ik dan een woedeuitbarsting gehad en zat weer thuis. Ik zoek nu ook weer extra uren vrijwilligerswerk want een keer per week een rolstoel duwen is te weinig voor mij en erg saai. Het ergste voor een ADHD´er is als zij zich vervelen en ik wordt daar onrustig van. En net als jij wil ik wel eens jaloers worden als mensen doordeweeks een taak hebben zoals kinderen,een tuin of werk en ik weer veel thuis zit en dan krijg ik commentaar dat ik niet goed genoeg mijn best doe en dan reageer ik boos. Ik heb wel een goede relatie en een leuke vriendenkring,maar geen goed betaalde baan want ik wordt iedere keer weer ontslagen.

Nu na het onderzoek kijken wat er bij mij eruit kan worden gehaald en of ik mogelijk een paar uur per week betaald werk kan gaan doen.

Ik vind het erg rot voor je om te lezen dat jij je zo boos voelt en hoop voor je dat je weer de kracht vind dat het verbetert. Perfect zal het nooit worden maar het belangrijkste is dat jij ermee kunt leren leven en ook je kwaliteiten kunt zien.

Ik lees je weer.

Ik ben Barbara en niet anoniem. Ging per ongeluk.

Beste lotgenoten autisme en partners ervan.

De laatste tijd gaat het wat beter met me. Ik ben minder negatief (hoe lang dat blijft hangt van me af) en heb de laatste tijd veel drukke feesten bezocht. In mijn woonplaats was laatst een heel druk feestweekend. Het had te maken met het carnaval. Ieder jaar in novemeber is dat het Carnaval Prinsenbal. Dan neemt de oude carnavalsprins afstand van zijn titel en die gaat dan naar een andere lid van de Carnavalsraads die dan weer prins wordt. Het was een heel druk feest. Veel lawaai, prikkels en dronken carnavalsvierende mensen. Gelukkig had ik oordoppen in en kon ik mijn hoofd afstemming op de omgeving. Ik heb gelukkig geen oorsuizen en andere vormen van gehoorschade. Ondanks mijn autisme zoek ik dus veel sociale bezigheden op zoals laatst dat carnavalsprinsenfeest. Ook bezoek ik concerten en had ik een tijdje terug een korte fotoshoot met de leden van mijn favoriete muziekgroep. Hier mag ik echt trots op zijn. Op het Prinsenbal kreeg ik complimenten van andere feestgangers en de mensen die barwerk moesten doen in de feesttent. Wat een top avonden waren dit.

Autisme is moeilijk te begrijpen maar als je er open over bent en verder veel inleeft in andere mensen dan begrijpen ze je wel. Tenminste ik heb dat. Het is een contactstoornis met best veel negativiteit maar als men er positief instaat en de beperkingen accepteert dan is het leven veel mooier en leuker. Het leven is het grootste geschenk dat een mens ooit gekregen heeft. Wees zuinig op jezelf, je leven en je lichaam.

Fijn om te horen dat het beter met je gaat Japio!

Hoi Japio,

fijn om te lezen en ik snap heus wel dat een behoorlijke worsteling is. Ik loop ook iedere dag tegen bepaalde dingen aan en wordt er wel eens moe van. Maar ik moet het toch accepteren.

Leuk dat je naar feestjes bent geweest! Leuk ook het verhaal van carnaval Prinsenbal! Ja,ik kan me indenken dat dit erg veel prikkels waren en oordoppen willen ook wel eens helpen.

Welke concerten bezoek je en wat is de naam van je favorite band
Natuurlijk mag je daar trots op zijn en fijn om te lezen!

Als je niets weet over autisme dan is het zeker moeilijk te begrijpen en vind dan ook dat werkgevers eigenlijk en cursus zouden moeten volgen over bepaalde aandoeningen en psychische ziektes om de werknemer die tussen wal en schip valt beter te begrijpen want iedereen verdient een kans in dit leven en vooral in het arbeidsleven lopen ze dan tegen een hoop onbegrip aan wat ik zelf do vaak door mijn ASS en ADHD heb meegemaakt.
Daarom sta ik nu ook op een wachtlijst voor hulp.

Verder eens met je en mooi geschreven! We zijn allemaal prachtige en unieke mensen.

Tot snel!

Op dit moment is mijn favoriete band de Brabantse meidengroep OG3NE, bestaande uit de drie getalenteerde zussen Vol: Lisa, Amy en Shelley. Geweldige meiden zijn het. En ze hebben een een zangtalent waar men U tegen zegt! Dat ik die avond met de zangeressen op de foto mocht was echt een geluksmoment! Ik heb er nog steeds een top gevoel van. Zo liep ik pal achter zus Amy Vol aan. En ik mocht haar hand even vast houden en een knuffel geven! Vergeet ik nooit meer! Een flinke scheut positieve energie schoot mijn lichaam in op dat moment. Echt de meidengroep OG3NE is geweldig. Ik heb wel tien concerten van ze bezocht in zes jaar.

Dit en een heleboel andere muziekgerelateerde evenementen bezoek ik. Zoals festivals (niet die hele grote en drukke natuurlijk!), Dit is een greep uit de positieve dingen die ik haal uit mijn leven ondanks mijn autisme.

Hoi Japio,

OG3NE heb ik wel eens op televisie gezien en toen ik het las ben ik meteen wat songs van hun gaan luisteren. Het is zeker niet overdreven want ze zingen goed en terecht ´het is een zangkwaliteit waar je u tegen kunt zeggen.´ Ik pikte een traantje weg bij een van hun medleys. Super gewoon!

En wat leuk dat je met hun op de foto mocht en dat je ff Amys hand vast mocht houden! Een mooi moment voor altijd in je geheugen gegrift en wat je zeker ook kracht geeft. En ook leuk dat je naar festivals gaat!

Ik heb vorige week de GGZ gebeld om te vragen hoe lang het nog kan duren en als het goed is dan heb ik intakegesprek. Wordt ook een keer tijd want ik loop zo vaak tegen bepaalde dingen aan en ben er klaar mee.

Nog een fijne maandag en tot gauw!

Ik vergat nog erbij te vermelden dat het intakegesprek in januari of februari plaats gaat vinden als het goed is.

Hey Barbara. Hoe gaat het met je topper?

Hoi Japio,

lief dat je dat vraagt! Ik heb fijne kerstdagen in Duitsland gehad met mijn familie en een gezellig Oud & Nieuw met mijn vriend. Hoe gaat het met jou en hoe was jouw kerst?

Ik heb er tussendoor behoorlijk de pest in. Een paar dagen voor kerst heb ik een aanvaring met mijn coordinator van mijn vrijwilligerswerk gehad. Het ging om een activiteit waarbij ik dingen niet goed had gedaan en in plaats van dat ze dit op een redelijke manier zei kreeg ik bakken vol kritiek over me heen.

Ik heb ook het vermoeden dat ze onderscheid maakt. Zo heb ik me eind november voor extra activiteiten aangemeld zoals de ´kerstbingo,paardetram en 2x serveren met de kerstdiners. 2 dagen voor de kerstdiners kreeg ik een mailtje dat ze zoveel aanmeldingen had gekregen dat ze me ervoor bedankte om te helpen serveren maar de rest mocht ik wel doen.

Ik baalde als een steker want ik had me speciaal vroeg ervoor aangemeld. Na het pittige gesprek in december liep ik langs vlak bij de keuken en toen zag ik 3 medevrijwilligers staan,klaar om te helpen met de kerstdiners en die mogen ieder jaar weer meedoen want ik heb ze al vaker zien serveren toen ik zelf aan tafel zat toen ik nog op een afdeling werkte. Ik ben hier erg boos om want waarom iedere keer zij weer wel en ik niet? Het ligt mogelijk aan mijn drukke en dromerige aard...Ik heb een email gestuurd om dat te vragen maar kreeg geen antwoord. ik vind het maar raar.

Ondanks deze vervelende gebeurtenis geef ik uiteraard de moed
niet op en maak er het beste van door te genieten van al die andere mooie dingen.

Ik sta nog steeds op de wachtlijst voor onderzoek en hulp. Want ik wil graag vooruit,wat meer vrijwilligerswerk doen en hulp bij het zoeken krijgen. Mogelijk wordt het een sociale werkplaats. Als het leuk werk is dan heb ik er niets op tegen.

Ik spreek je weer en wens je een fijne woensdag.

Ik heb deze site juist uitgezocht om überhaupt mijn ei kwijt te kunnen op een positieve manier omtrent autisme. En nee ik klaag niet ook al heb ik het niet helemaal makkelijk. Die klagers zitten ook met zichzelf in de knoop en spuien dan even flink! Ik trek me daar niks van aan en kan geen andere therapie psycholoog website vinden.

Hoi Japio,

gewoon van je af blijven schrijven! En je klaagt niet hoor. Ik vind het zelf ook fijn om mijn verhaal hier kwijt te kunnen en blijf het ook doen. Ik spreek je weer.

Beste autistische lotgenoten. Tot nu toe heb ik weinig negativiteit omtrent mijn autisme. Het is nog wel hard om om te gaan maar ik doe mijn uiterste best. Het leven is hard maar je moet je best er voor doen.

Ik ga nu sinds kort naar een lokale psycholoog. Ik kan het heel goed met die man vinden. Daarnaast heb ik ook sinds begin dit jaar een nieuwe hobby. Dat is muziek maken in de vorm van drummen. Ik krijg drumles en doe ook een drummer thuisstudie. Met drummen krijg ik wel mijn geest en emoties beter onder controle en ik word muzikaler op die manier. Drummen is een echt goede bezigheid voor me, niet alleen muzikaal gezien. Ook word ik er rustig door. Wie maakt er nog meer muziek (autistisch of niet)?

Hou Japio,

fijn dat je een lokale psycholoog hebt en dat het klikt! Dat is echt heel belangrijk. Je hobby klinkt erg leuk. Ik ben blij te lezen dat je daardoor je emoties beter onder controle krijgt en er rustiger door wordt. Ik hoop dat er gauw mensen komen reageren die ook muziek maken. Ik speelde vroeger piano en blokfluit. Vond ik altijd erg leuk.

Hier heb ik vorige week bij mijn vrijwilligerswerk gekondigd omdat ik me niet meer gewaardeerd voelde en de coordinator tegen me heeft lopen schreeuwen. Voor mij is het klaar.

In juni heb ik intake-gesprekken en adviesgesprek. Dan ga ik naast mijn therapie mijn werksituatie met een coach bespreken want ik wil graag vooruit.

Ik spreek je weer.

Tipfout: Ik bedoelde dat ik ontslag heb genomen bij mijn vrijwilligerswerk en niet gekondigd. Ben van Duits-Deense komaf en heb letterlijk vertaald,vandaar dus mijn fout.

Dat maakt niet uit hoor Barbara, dat je vertaalfout te maken heeft met je afkomst. Je bent gewoon een mooi mens van vlees en bloed. En goed dat je hebt aangegeven te stoppen bij je vrijwilligerswerk in verband met onderwaardering en misschien ook andere persoonlijke omstandigheden. Succes met de intake en adviesgesprekken. Heb je je muzikale hobby nog Barbara?

Hoi Japio,

bedankt voor je lieve woorden! Ik vind je ook een mooi mens,eerlijk en oprecht en met veel kwaliteiten. Ik lees je stukjes altijd graag. Zelf ben ik ook dankbaar dat ik een lieve vriend,een lieve familie en lieve vrienden om me heen heb die me nemen zoals ik ben.

De coordinator was niet erg diplomatiek. Je mag best kritiek op een normale manier brengen want daar leer ik van en ze had ook moeten zeggen wat ik wel goed gedaan. Maar vlak voor kerst is ze tegen me uitgevallen en was erg onvriendelijk en onprofessionel. Ik dacht dus dat ik beter daar weg kan gaan. Heb een email gestuurd waarin ik dat zei en ben erg netjes gebleven en ben trots dat ik vorige week het besluit heb genomen om daar weg te gaan.

Ik ben erg blij dat ik straks 4 juni mijn eerste intake-gesprek bij de GGZ heb. Ik loop rond met angstklachten,heb waarschijnlijk een angststoornis,een lichte vorm van autisme en ADHD. Ik ben straks blij als ik straks mijn diagnoses heb en eindelijk weet waar alle symptomen vandaan komen die me al heel lang belasten. Dat ben ik bereid om te accepteren want we hebben allemaal ook onze kwaliteiten.

Met een coach wil ik dan straks ook kijken of ik nog een paar uur per week kan gaan werken of dat het een sociale werkplaats wordt of vrijwilligerswerk. Ook meer vrijwilligerswerk dan dat ik voorheen deed en waar ik meer gewaardeerd wordt. Ik ga ervoor vechten om vooruit te komen en ik weet dat ik veel kan. Een perfect leven hoef ik niet. Maar als ik maar voldoening uit die dingen kan halen die ik doe en gezond en gelukkig ben met lieve mensen om me heen.

Je vroeg of ik mijn muzikale hobby nog heb. Op dit moment niet. De piano staat in mijn ouderlijk huis. De blokfluiten heb ik waarschijnlijk nog ergens in huis liggen.

Dat je drumt vind ik erg goed en lijkt me een leuke bezigheid. In ieder geval verder veel plezier ermee en tot snel weer hier op het forum!

Je schrijft heel helder en ik herken veel. Die eenzaamheid is lastig.
Sterkte. Het is voor mij heel duidelijk wat je meemaakt. etc.

Ik heb inmiddels een paar gesprekken bij de GGZ gehad en ze zijn erg aardig en doortastend en ik voel me daar op mijn gemak. Ze zijn het erover eens dat ik een vorm van autisme en ADHD heb. Binnenkort wordt ik officieel gediagnosticeerd en gaan ze een behandelplan opstellen. Ik ga me dan focussen op mijn kwaliteiten en accepteren dat ik deze aandoeningen heb.