Sinds de pandemie loop ik vast

Mijn naam is trouwens Barbara. Dat was ik vergeten te vermelden.

Dag Barbara,
Laat je niet van de wijs brengen. Wat jij beschrijft kan heel goed. Het heet niet voor niets een Autistisch !Spectrum! Stoornis. Dat betekent dat het zich op verschillende manieren kan uiten. Des te meer nu asperger syndroom is geïntegreerd in ASS. Zelfs autisten en hun familie en vrienden kunnen dit over het hoofd zien en denken dat hún autisme de algemene ervaring is. De mening van mensen zonder ervaring met autisme zou ik me niet aantrekken. De media zijn gebaat bij drama en stereotypering. De test zal uitwijzen wat er in jouw geval aan de hand is. De medische stand is vanzelfsprekend gericht op mensen die klinische therapie en behandeling nodig hebben, maar er zijn ook autisten die zelfredzaam zijn en ‘normaal’ in de samenleving mee kunnen doen, die vaak hun autisme camoufleren in een poging er zo meer ‘bij te horen’, maar daar wel een hoge prijs voor kunnen betalen, in de vorm van stress, of tekort aan energie in de privésfeer, wat de buitenwereld niet ziet. Misschien herken je dat?

Totdat je vastloopt en niet meer ‘zelfredzaam’ bent. Als je therapie krijgt, dan raad ik je aan er op te letten dat je een therapeut krijgt die ervaring heeft met autisme. In deze tijd van personeelstekorten zou ik dat niet als vanzelfsprekend aannemen. En denk ook zelf goed na over wat je wil bereiken, hoe ver je wil gaan. Ik hoop dat je er uit komt.

Ik herken je ervaring met de pandemie. Natuurlijk heeft bijna iedereen het er moeilijk mee gehad. Maar ik kon het isolement in de lockdowns gemakkelijk verdragen (het hielp daarbij wel dat wij met z’n tweeën in een ruime eengezinswoning met een tuin wonen en niet opgesloten zaten in een klein appartement.) De vloedgolf aan stress en emotie om me heen, de eindeloze discussies en de voortdurend wijzigende regels en het gebrek aan tolerantie voor fouten hadden een heel groot effect op mij. Ik ben uit zelfbescherming gestopt met het kijken naar het nieuws en actualiteiten, en heb tegen de mensen om me heen gezegd dat ik niet meer over Covid wilde discussiëren. Maar dan mis je natuurlijk wel belangrijke informatie. Je kan je niet helemaal afsluiten, al had ik dat toen graag gewild. Door daarop aansluitende sterfte en ziekte (die niets met Covid te maken hadden) in mijn familie ben ik eigenlijk ook vastgelopen, maar ik heb de luxe dat ik gepensioneerd ben en me geen zorgen hoef te maken over de consequenties, en de ruimte en tijd kan nemen om het zelf op te lossen, wat mijn voorkeur heeft.

Hoi Anders,

bedankt voor je reactie! Fijn om te lezen en fijn dat ik hier mijn ei kwijt kan!

Ik heb inderdaad besloten om me niet van de wijs te laten brengen door mensen die of mijn symptomen bagatelliseren of uitvergroten. Sommige mensen kan je wel achter het behang plakken. Bij mij speelt er nog meer. Ik heb ook nog eens ADHD,ben erg hyperactief,impulsief en onoplettend wat voor problemen op de werkvloer heeft gezorgd omdat ze daar niet mee om konden gaan i.v.m. onwetendheid en het valt te wensen dat werkgevers zich meer verdiepen in psychische ziektes en aandoeningen voordat je te horen krijgt dat je langzaam ben of druk of wat dan ook en een kans krijgt.

Ik heb een zus die 3 kinderen heeft. De oudste zoon heeft een lichte vorm van autisme en haar twee dochters ADHD. Ze staat zelf voor de klas en heeft een leerling mer ADHD. Ze neemt me erg serieus en vermoedt bij mij het syndroom van Asperger. Haar zoon heeft problemen ermee als je pas 10 minuten van tevoren zegt dat je weg gaat en kan niet zo snel schakelen. Dat herkent ze ook bij mij. Ook vasthouden aan bepaalde routines en in de stres raken als mijn programma niet door kan gaan. Ik heb een lieve vriend,familie en vrienden die me nemen zoals ik ben en ook mijn kwaliteiten zien. Daar naast ben ik erg begaan met mijn medemensen.

Wat je schrijft over camoufleren herken ik gedeeltelijk,maar was ook niet altijd zo. Van mijn vader moest ik iemand anders zijn,de ideale dochter die normaal functioneerde maar als ik de kans kreeg om rebels te zijn of onhandelbaar dan was ik dat en dan kreeg ik straf. Dat vond ik heel erg. Maar gelukkig zien een hoop mensen toch wel dat er al lang iets met mij is. Want naast ADHD speelt er nog meer.

IK heb alle bewijzen,eerdere diagnoses,ontslagbrieven,schoolrapporten met tekst waar veel opvallende dingen instaan,evaluatieformulieren en examensbewijzen,veel zelf al geschreven in een map gedaan en mijn psycholoog zei dat dit erg belangrijke en waardevolle dingen zijn. Ben blij dat ik dit heb opbewaard.

Wat therapie betreft zo heb ik ook een hoop mensen die me erin steunen en belangrijk is ook om te weten dat ieder mens met autisme anders is en niet iedereen dezelfde therapie krijgt.

Hoe ga jij nou om met je autisme in het dagelijkse leven en heb je dingen waar je erg blij van wordt zoals bepaalde hobbies?

Ik hou erg van sporten,mode,interessante boeken lezen,vrijwilligerswerk doen en met mensen werken,cultuur. Dar wordt ik blij van.

Nogmaals van harte dank voor je lieve bericht! Dat doet me goed. Ik lees je wel weer.

Voor vandaag nog een fijne donderdag!