Dit jaar pas te weten gekomen dat ik ASS heb

Hoi Wendy,

bedankt voor het delen van je verhaal! Voor mij zijn een hoop dingen die je schrijft herkenbaar. Wat heftig wat je mee hebt gemaakt en dat je eerst andere diagnoses kreeg! Ook dat je iemand anders moest zijn vanwege je moeder en jezelf niet kon zijn! Dat is een soort van symptoom onderdrukking denk ik en dat is echt niet okay. Precies hetzelfde had ik met mijn vader. Ik moest vaak en braaf meisje zijn en dat heeft me veel energie gekost en ik ben met de woede blijven zitten omdat ik deze niet mocht uiten.

Ik ben zelf 51 jaar en van Duits-Deense komaf. Sinds dat ik 2 ben vertoon ik bepaalde symptomen maar daar is nooit onderzoek naar gedaan en internet had je toen niet. Omdat ik sinds de lockdown vastloop sta ik nu op een wachtlijst voor onderzoek van autisme en ADHD. Het zit bij ons in de familie.

Vroeger op school kon ik nooit stil blijven zitten,liep rond in de klas druk te doen of droomde weg,had moeite met concentratie. Later problemen met werkgevers en altijd snel ontslagen met de reden dat er geen werk voor me was of dat ik te weinig werkervaring had en de reden was een andere kreeg ik vaak van mijn re-integratiecoach te horen,namelijk dat ik te druk was. Ik had de werkgevers wel door en wist dat de reden degene was die ik achteraf te horen kreeg. Ik heb over alles lang gedaan. Werk vinden en houden is voor mij lastig. Ik doe sinds mijn 38 geen betaald werk meer maar in plaats ervoor vrijwilligerswerk en wil graag meer uren werken omdat ik door het vele thuiszitten alleen maar drukker wordt,ook in mijn hoofd. Daarnaast komt Informatie bij mij langzamer binnen door mijn concentratiedefizit en ik ben vaak overprikkeld,druk met praten en druk doen en dat niet in de gaten hebbend. Dat ik ADHD heb is absoluut zeker omdat alles erop wijst.

Qua autisme heb ik moeite met veranderingen vooral als ze plotseling zijn en deze dan te plaatsen. Ik neem dingen vaak letterlijk maar snap aan de andere kant grapjes wel weer. Ik analyseer veel en denk veel na,heb oog voor details wat niet iedereen heeft. Ik ben perfectionistisch,kan niet loslaten,wil alles overzichtelijk en voorspelbaar houden,heb een hyperfocus op bepaalde dingen,hou vast aan vaste gewoontes en netheid wat ook weer zijn voordelen heeft. Ook hier duurt het lang totdat de informatie binnen komt en heb ik veel tijd nodig om me op nieuwe situaties in te laten.

Uiteraard heb ik ook mijn kwaliteiten. Ik ben begaan met mijn medemensen,creatief,enthousiast en heb een goede zin voor humor. Mijn vriend,familie en vrienden nemen me zoals ik ben en dat vind ik fijn want ben vaak i.v.m. mijn drukke en dromerige aard vaak de deur gewezen.

Ik ben blij om te lezen dat je nu een fijne relatie hebt en dat voor jou de puzzlestukjes op zijn plek zijn gevallen. Ik sta nu zelf nog op een wachtlijst en moet geduld hebben wat voor mij erg moeilijk is omdat ik eindelijk duidelijkheid wil. Geduld is niet mijn sterkste punt en dan komt mijn ADHD-kant weer sterk ten voorschijn. Ik ben straks blij als ik deze door mij genoemde diagnoses krijg en dan handvatten hoe ik ermee om kan gaan want ben er klaar mee en klaar ermee dat er mensen zijn die-of mijn klachten bagatelliseren-of erger maken dan dat het is,maar de meesten tonen dan gelukkig wel weer begrijp voor mij want dat doe ik ook bij hun,geven en nemen zeg dan maar.

Sorry vanwege mijn lange tekst en de spel-en taalfouten! Ik schrijf in een taal die niet de mijne is. Ik spreek je weer en wens je een fijne dag. Tot snel!

En vergeet niet dat iedereen zijn kwaliteiten heeft-zo ook jij.

Hoi Barbara,

Bedankt voor je reactie.
Jij schrijft ook weer herkenbare dingen voor mij. Ik had een wachttijd van een jaar om op autisme getest te worden. Gelukkig was er onverwacht een eerdere mogelijkheid. Ik hoop voor jou dat het niet te lang hoeft te wachten.

ADHD komt vaak voor naast autisme. En een verkeerde diagnose bij autisme bij vrouwen ook. Het is heel belangrijk dat je getest gaat worden door iemand die verstand heeft van autisme juist bij vrouwen omdat dat van een heel andere orde is dan autisme bij mannen. Een vrouw toont vaak sociaal wenselijk gedrag, aangeleerd door de jaren heen, en daardoor ziet een hulpverlener vaak geen autisme bij een vrouw.

Jammer dat je niet eerder onderzoeken hebt gehad, vooral ook voor ADHD, maar m.i. kan dat ook te maken hebben met de mentaliteit van vroeger. Mijn vader wilde alle problemen 'binnenshuis' houden in mijn jeugd. Maar voor ADHD is goede medicatie, dat had jou zo goed kunnen helpen!

Autisme heeft zeker ook zijn goede kanten, precies zoals jij ze beschrijft. Ik ben ook erg creatief, ik schrijf verhalen en gedichten en hou me veel bezig met tekenen en schilderen. Door mijn perfectionisme maak ik mooie dingen maar datzelfde perfectionisme kan erg lastig zijn. Af en toe ga ik hele nachten door, tot ik er letterlijk bijna bij neer val en dan vergeet ik ook om bijv. te drinken.

Fijn dat je toch begrip ervaart van de mensen om je heen en je mag zijn die je bent. Dat is ook erg belangrijk want als je autisme hebt, is je manier van denken gewoon anders en daar zouden zowel jij als je omgeving uiteindelijk mee moeten leren omgaan.
Nogmaals, ik hoop dat je niet te lang hoeft te wachten, snel duidelijkheid krijgt en goed geholpen gaat worden.
Veel sterkte en een hartelijke groet,

Hoi Wendy,

hartstikke bedankt voor je leuke reactie en fijn om te lezen!

Ik sta nu 2 maanden op een wachtlijst voor onderzoek en het kan mogelijk nog 8 maanden duren. Ik ga kijken of ik met mijn huisarts kan overleggen om eerder een onderzoek te krijgen. Maar verwacht er niet teveel van. Bij wie ben jij geweest voor onderzoek?

Het klopt inderdaad dat de diagnose bij vrouwen en soms ook bij volwassen mannen,dit ook o.a. i..v.m. vroeger,soms later wordt gesteld. Ja,de mentaliteit was vroeger was anders en net iets erger wat dat betreft. Het punt is dan vrouwen zich inderdaad maatschappelijk wenselijk moeten gedragen en ik krijg er jeuk van. Ze moeten ´lief,aardig en zorgzaam zijn,een goede moeder en echtgenoot zijn,het huis op orde houden,alle afspraken nakomen,een goede baan hebben en het daar goed doen en een rijbewijs hebben ect...Ik krijg er jeuk van en ik laat sinds een paar jaar zien wie ik echt ben. Het hek is van de dam. Dat heeft ook zijn voordelen en kan je dingen makkelijker herkennen. Kwa ADHD kan je donder op zeggen dat je het meteen bij me herkent.Mijn onoplettendheid,mijn drukte,impulsief reageren maar mensen ook tot lachen maken en ik begin me steeds meer te openen...what you see is what you get!´zou ik maar zeggen. Maar reken er ook op dat ik er echt voor degene ben waar ik van hou en dat ik het dan ook echt doe. Wie me belachelijk maakt krijgt mijn ADHD-kant echt te voelen. Ik heb er een hekel aan om belachelijk te worden gemaakt en dan wordt ik flink boos. Ik doe het toch ook niet bij hun. En waar anderen hun schouders over ophalen is voor mij een big deal omdat bij mij de emoties,net als bij jou,heftig binnenkomen. Maar ook dat heeft zijn voordelen. IK voel namelijk mensen weer goed aan.

In mijn leven op school en op het werk ben ik vaak respectloos behandeld en voorgelogen terwijl ik vind dat ze mij een kans hadden kunnen geven en eerlijk tegen me hadden kunnen zijn. Mijn echte aard is niet meer verschuild en als ik thuis de kans kreeg dan was ik een superdruk kind en soms onhandelbaar en deed ik rare dingen.

Ik heb van mijn vader mijn rijbewijs moeten halen en had 80 rijlessen ervoor nodig. Toen geslaagd,maar er reed altijd iemand mee en ik reed te langzaam,had moeite met de koppeling en was ongeconcentreerd. 3 van mijn zussen zaten op de achterbank door elkaar heen te schreeuwen om mij instructies te geven en daar werd ik overprikkeld van. Autorijden is niet aan mij besteed. Ik zal ongevallen veroorzaken omdat ik te langzaam of roekeloos rijd. Is ook niet nodig want hier uitstekend OV.

Ik verwacht zeker niet dat men altijd 24/7 met ons rekening houdt,maar vind dus wel dat dit van 2 kanten moet komen. Ik wil zeker aan bepaalde punten werken,maar er zijn ook dingen die bij me horen en een karakterverandering zit er niet in bij mij want het ´drukke,dromerige of enorm letten op details en analyseren en niet los kunnen laten want ook bij autisme hoort...´that´s how we are and deal with it!´ en we hebben een hoop kwaliteiten. Dat is toch erg mooi.

Wat mooi dat je verhalen schrijft en schildert. Door je perfectionisme ben je ook erg zorgvuldig. Je schrijft dat je vergeet te drinken en ik vergeet te eten omdat ik druk aan het praten ben,ha,ha. Is het een idee om een glas of fles water neer te zetten als je bezig bent?

Jij bedankt voor je lieve woorden en een fijn weekend! Geniet nog lekker van zonnestralen want het wordt mooi weer. We spreken elkaar weer.

Hoi Barbara,

Je vroeg me waar ik getest ben en hulp heb gekregen. Dat was bij Yulius. Ik ben daar uiteindelijk terecht gekomen omdat daar het eerst plaats was. Ik ben er blij mee want ze helpen me echt. In de vakantie had ik het moeilijk en ik werd gelijk gebeld. Dat was heel fijn.

Jammer dat jij gedwongen werd om je rijbewijs te halen. Achteraf gezien geeft het je geen zelfvertrouwen. Ik heb geen rijbewijs, ik had er geen behoefte aan en was veel te onzeker. Nu ik 55 ben, denk ik daar nog hetzelfde over.

Wat emoties betreft, word ik daar heel vaak door overweldigd. Ik neem een kalmerend tabletje als ik een avond weg moet want het is niet te doen. Soms stromen de tranen over m'n wangen en ik weet lang niet altijd waardoor het komt. In een groep mensen heb ik het dan echt benauwd. Soms is het de sfeer van de kamer, de manier van praten.. Ik voel alles, denk ik wel eens.

Zo goed van jou om gewoon jezelf te zijn. Jij bent daarin al veel verder dan ik. Sinds ik weet dat ik autisme heb, lijkt mijn depressie wel weg en dat is al grote winst! Als je weet wat er met je is, kun je er ook wat mee.

Wat de wachtlijst betreft, zou ik tegen je willen zeggen: bel af en toe om te vragen hoe lang het nog duurt, dat heb ik ook gedaan. Ik werd toen onverwacht gebeld omdat er een plaats was vrij gekomen voor onderzoek.

Sterkte met alles en een hartelijke groet,

Hoi Wendy,

bedankt voor je bericht! Hier net terug van een paar dagen Centerparcs,ff een andere omgeving.

Een goed idee om de GGZ te bellen om te vragen hoe lang het nog duurt. Bedankt voor je tip! Ga me ff in Yulius verdiepen.

Ja,mijn vader was van mening dat een rijbewijs nodig is. Over het algemeen niets mis mee. Ik ken iemand met autisme die wel auto rijdt. Maar ik heb er zelf niets aan gehad en bij ons is het OV prima,dus waarom ook.

Heftig dat jij de emoties zo ervaart! Zou het helpen om erover te praten of ff rustige muziek te luisteren? Snap dat het erg lastig is en in ieder geval als je moet huilen gewoon laten gaan want dan is het op dit moment ff zo. Ik ervaar het ook hevig,huil niet zo vaak,maar als het wel gebeurt dan hou ik het niet tegen. Opmerkingen kunnen me hard raken en ik maak er een big deal van terwijl anderen hun schouders ophalen. Door mijn ADHD voel ik het hevig aan maar kan me aan der andere kant ook super in de schoenen van een ander iemand verplaatsen en biedt degene altijd een schouder om uit te huilen en een luisterend oor.

Wat mezelf zijn betreft zo is dat verschillend. Soms durf ik het wel aan en soms niet. Ik heb zelf wel eens geprobeerd om mij drukke aard te verbloemen en ongelukkig dat ik daarvan werd want ik moet gewoon accepteren dat druk zijn en dagdromen bij me hoort. En ik moet nog meer aan zelfacceptatie werken. Dat laat nog te wensen over.

En ik heb mogelijk ook PTTS omdat ik met onverwerkte trauma´s uit het verleden zit en daar wil ik ook therapie voor.

Nou Wendy,nogmaals bedankt voor je bericht! Ik lees je gauw weer.

Hoi Wendy,

mocht je dit nog lezen...mijn zus en moeder waren deze week op visite bij mij en dat was erg gezellig. Leuke dingen gedaan en fijne gesprekken gevoerd.

Mijn zus staat voor de klas en heeft een leerling met ADHD. Ze heeft ook 3 kinderen waarvan de oudste een lichte vorm van autisme heeft en haar 2 dochters ADHD. Ze neemt me erg serieus en vermoedt bij mij het syndroom van Asperger. Dit b.v. als je 10 minuten van tevoren opeens tegen me zegt dat we nu gaan ik dan in se stres schiet en ze dit bij haar zoon ook herkent. Ik heb moeite met plotselinge veranderingen en deze te plaatsen. Ok hecht ik bovengemiddeld aan routine en regelmaat en raak ik van streek als deze verstoort wordt. Dus daar moet wat mee gaan gebeuren en ik praat al veel mensen die ook een vorm van autisme hebben.

Hoe gaat het met jou Wendy? Ben je de week nog goed doorgekomen? Ik lees je weer.

Veel liefs!

Hoi Wendy,

Ik heb vorige week de GGZ gebeld om te vragen hoe lang het nog kan duren en als het goed is dan heb ik intakegesprek in januari/februari en ook behandeling voor mijn ADHD. Wordt ook een keer tijd want ik loop zo vaak tegen bepaalde dingen aan en ben er klaar mee. Ik ga ervoor.

Nog een fijne maandag en tot gauw!