Ervaring met SSRI op burn-out ?

Hoi Amber, mij heeft 20mg citalopram voornamelijk geholpen met:

Minder piekeren
Minder heftige emoties
Beter slapen
Omgaan met drukte ging me weer makkelijker af.

Beterschap

Ik zit op 10mg.. het helpt je ik zie het ook alleen maar als een steuntje in de rug. De overprikkeling is iets minder geworden. En de angst ook

Hoi Amber, mij heeft 20mg citalopram voornamelijk geholpen met:

Minder piekeren
Minder heftige emoties
Beter slapen
Omgaan met drukte ging me weer makkelijker af.

Beterschap

Hier 10mg escitalopram. Achteraf heel blij dat ik (toch) begonnen ben (na ca jaar). Sindsdien geen hele heftige dagen meer gehad en langzaamaan ging het steeds beter en kreeg ik m’n veerkracht terug. Ben nu (10 maanden later) vrijwel geheel hersteld. Alleen nog wat spanning/onrust rondom het ontwaken en het oorsuizen (mild) is niet helemaal weggegaan. Ben heel blij, was ook angstig dat ik er niet meer uit zou komen. Ik ben ook weer volledig aan het werk nu. In het voorkaar ga ik de AD weer afbouwen. Tip: vraag om druppels ipv tabletten, dan kun je heel rustig en op gevoel opbouwen.

Beste M.

Ik ben sinds 3 weken terug ook begonnen met escitalopram, eerst 4 dagen 5 mg, daarna elke dag 10 mg in de ochtend.

Ervaar op dit moment nog meer last van bijwerkingen dan gemak van de voordelen.

Hoe lang duurde het bij jou ongeveer voordat je echt verbetering merkte? En heb je veel last van bijwerkingen gehad?

Alvast bedankt voor je reactie.

Zie deze nu pas helaas. Ik begon bij 2,5 week het gevoel te krijgen dat het iets ging doen (wat twijfelachtig nog toen). Na 3-4 weken ging het steeds iet beter. En dat ging eigenlijk door tot 3 maanden, toen had ik het gevoel dat ik optimaal effect had van de medicatie. Ik vind het jammer dat ee zoveel negatieve berichten zijn iver AD. Ik ben er echt tevreden over. Heb ook vaak zo’n gelukzalig gevoel (wellicht ook vanwege blijdschap dat ik uit m’n burn-out ben nu). Ik word er dus totaal niet vlak van. Heb eigenlijk geen bijwerkingen (nou ja, eentje, orgasme lrijgen duurt wat langer - maar het lukt gelukkig wel ;). Verder kan ik niks bedenken….

Bedankt voor het delen van jullie, veelal positieve, ervaringen. Dit helpt me zeker in de keuze het dan denk ik toch maar te gaan proberen.

Sterkte en beterschap allemaal!

Liefs

Hey, zelf jaar op escitalopram gezeten (eerst 5mg toen 10mg) en ondertussen afgebouwd naar nul. Het werkte goed, maar mijn eetlust werd enorm. Ik ben 40kg aangekomen in 1 jaar. Achteraf spijt dat ik na de eerste 10kg niet geswitched ben naar een andere soort AD (misschien citalopram of sertraline). Het heeft wel goed geholpen in het herstel. Ik werd er wel extra moe van.

Hey Taco,

Fijn dat het je goed heeft geholpen, maar wat naar dat je er zo door bent aangekomen.. dat wil je natuurlijk niet. Ik hoor inderdaad vaker dat mensen er extra moe van worden. Merkte je wel dat je je energie uiteindelijk juist opbouwt?

Hier inmiddels 5,5 week onderweg met Escitalopram 10 mg, en waar de eerste 2-3 weken soms een hel waren, lijk ik nu eindelijk de nodige voordelen te gaan merken.

Meer rust in mijn hoofd, minder piekeren, beter slapen, alleen af en toe wel wat duf overdags nog.

Ik werk elke dag enkele uurtjes vanaf huis, en verder veel wandelen en fietsen, en af en toe licht sporten.

Ik heb t gevoel dat ik op de goede weg ben, en ben blij dat ik de keuze voor deze AD gemaakt heb…

Hopelijk volgt er nog meer verbetering, aangezien naar wat ik begrijp het wel 2-3 maanden kan duren voordat de werking optimaal is….

Hoi!

Anderhalf jaar geleden zat ik wel eens op dit forum, omdat het zo slecht met me ging, maar sinds oktober 2022 niet meer. Dat was rond dat ik m'n eerste dosis citalopram nam, dat overigens pas na een paar weken echt goed werkte. Ik dacht: ik kijk eens op dit forum of ik mensen kan helpen, en ik zag jouw berichtje.

Ik was zólang zó huiverig voor medicatie, er heerste bij mij zo'n groot taboe. Volledig ten onrechte uiteindelijk. Het is dé reden en dé doorbraak geweest voor mijn herstel. Het middel zorgt ervoor dat je minder in je hoofd zit en dat je gewoon dingen doet zonder er al te veel bij na te denken. Ik pieker tegenwoordig echt nog wel eens, maar zonder dat ik het weet filtert m'n hoofd de negatieve gedachten en een half uur later denk ik: 'huh, ik was toch aan het piekeren?', maar dat is dan gewoon automatisch weggegaan. Heel bijzonder.

Heel geleidelijk zijn door deze afname van angstgedachtes mijn fysieke klachten ook wat naar de achtergrond gedreven. Ze zijn er nog wel, maar ik heb nagenoeg mijn leven weer opgepakt en werk 20 uur per week en doe weer de sociale dingen waarvan ik nooit had gedacht dat ik ze nog kon. De overprikkeling is er wel, maar op de achtergrond, evenals mijn hoge adem.

Bijwerkingen zijn er bij mij nauwelijks geweest, maar het werkt voor iedereen anders! En de eerste weken zijn misschien wat onwennig, je hoofd werkt ineens heel anders dan normaal. Je zult eventjes geduld moeten hebben met oordelen of het wat voor jou is. Ik hoop dat het voor jou helpt, en geloof mij: het komt ECHT goed. One way or another. Ook al denk je dat het nooit goedkomt, dat komt het ECHT.

Heel veel succes! :)

Hey Bas,

Wat super voor jou dat je zulke stappen hebt gemaakt en er nu veel beter bij zit! En heel attent dat je bewust even checkte om te kijken of je iemand kon helpen. Blij dat je mijn berichtje zag :) Ik heb veel aan dit soort reacties.

Merk dat zelfs als ik afgelopen tijd af en toe denk; misschien toch maar proberen. Het toch door twijfel weer uitstel / uit m’n hoofd zet. En ik zit inderdaad ook veel in m’n hoofd, kan het wel enigsinds uit zetten door mezelf naar het hier en nu te halen. Maar bij alles wat ik wil doen, ervaar ik dat ik overal aan / over twijfel / pieker. Heel vermoeiend, en word er ook warrig van op een of andere manier. Geen simpele keuzes kunnen maken, kleinste taakjes voelen als een opgave, voornamelijk omdat m’n hoofd zo moeilijk doet / niet helder kan nadenken.

Je zegt dat je de klachten nog wel hebt, maar op de achtergrond. Bedoel je daarmee dat het wordt onderdrukt? Ik ben zelf ook een beetje bang dat als ik dat heb, en het vervolgens weer ga afbouwen op een gegeven moment, alles weer harder terug komt en ik dus helemaal niet zo hersteld blijk te zijn als ik dacht bijvoorbeeld. Hoe kijk jij hier tegenaan? Voel je nog wel goed de grenzen van je lichaam aan?

En thanks voor de bevestigende / bemoedigende woorden. Na zo lang erin ben ik soms de moed kwijt en voelt het soms inderdaad alsof het nooit helemaal meer goed gaat komen.

Liefs

Hey Amber,

Wat betreft je eerste alinea; super herkenbaar. Precies dit was mijn probleem ook. Het was eigenlijk dwangmatig in je hoofd zitten.

Wat betreft je tweede alinea: ik begrijp je angst. Vaak wordt bij burn-outs medicatie voorgeschreven om het herstel makkelijker te maken. Ik weet niet of je een therapie hebt, ik namelijk wel, en die therapie ging veel beter omdat ik citalopram nam. Ik kon inderdaad meer helder nadenken en had eindelijk door wat er tegen me gezegd werd. Eerst hoorde ik het wel, maar kwam het niet binnen. Had er minder een gevoel bij, omdat ik ZO in mijn hoofd zat. Het medicijn heeft me dus bij de therapie geholpen, en als je van het medicijn afgaat, kan het dus heel goed zijn dat je sterker bent dan dat je voor het medicijn was, waardoor het misschien helemaal niet zo hard terugkomt als waar je bang voor bent.

Daarnaast is citalopram een antidepressiva. Dat woord überhaupt is misleidend, want bij mij had het bijvoorbeeld niets met depressiviteit te maken. Maar dat terzijde! Een antidepressiva (en ik zeg nu wat mij is verteld en wil dus echt geen medisch advies geven) kan je vaak voor altijd gebruiken. Zo zie ik dat nu ook voor mezelf. Ik ben sinds 2019 nooit meer mezelf geweest voor mijn gevoel, maar sinds het medicijn ben ik weer mezelf. Ik zie dus momenteel totaal geen reden om het medicijn af te bouwen, mijn psycholoog en mijn arts dus ook niet. Ik ervaar er momenteel 0 hinder aan, alleen maar verbetering, dus dan hoeft het ook niet. Nogmaals, geen medisch advies vanuit deze kant, maar weet dat de mogelijkheid er zéker is om het niét af te bouwen. Misschien geeft dat je nog wat rust.

Eerlijk gezegd voel ik mijn grenzen juist beter aan dan hiervoor, omdat ik dichter bij mijn gevoel sta en (wat je al zei) meer in het nu leeft. Daardoor ben je ook bewust van je lichaam en kan je veel rationeler een keuze maken of iets te veel voor je is of juist niet. Daarnaast zijn de gevolgen van een keer een grens overgaan voor mij veel minder heftig geworden. Ik ben echt nog veelvuldig over grenzen gegaan en ik doe dat nog steeds, maar de dagen erna zit ik veel minder in mijn angstgedachtes waardoor mijn gevolgen ook veel minder heftig zijn. Nu pas merk ik hoe erg je gedachtes invloed hebben op je fysieke gesteldheid. Ik ben minder bezig met mijn klachten, ben er minder bang voor, waardoor je gewoon onbewust wat minder op focust en daardoor is het er simpelweg minder.

Tot slot wil ik nog zeggen dat het goed is (en waarschijnlijk doe je dat al) om het hier goed met een professional over te hebben. Ik ken je situatie niet en ik ben zeker geen medisch specialist, dus ga niet op basis hiervan een keuze maken. Mij is het na 3 jaar zwoegen eindelijk gezegd door een praktijkondersteuner: 'is medicatie niet iets voor jou?'. Daarna heb ik zelf de keuze gemaakt, samen met hem. Als dat bij jou ook het geval is, op deze manier, zou je het inderdaad de kans kunnen geven, dat is helemaal aan jou. Met behulp van een professional, die mij in het begin ook diazepam heeft gegeven om de eventuele bijwerkingen te verzachten, is het mij goed bevallen.

Laat maar weten of je nog vragen hebt.

Liefs,

Bas

Ik wil nog even zeggen dat ik niet in gewicht ben aangekomen,. Het hoeft dus niet. En ik kan wel wat schommelen met gewicht normaliter. Nu geen last van.

Hoe gaat het nu met jullie