Ik wil een partner geen zorgkind

Hallo verzorgende,

Ik maak uit uw bericht op dat u verre van gelukkig bent met uw huidige relatie zoals deze nu is.
Het kan heel frustrerend zijn het gevoel te hebben er alleen voor te staan om de relatie te verbeteren, dit is zeker een vervelende situatie om in te zitten.

Ook lees ik in uw bericht over uw verdenkingen van autisme bij uw man, waar hij niets van wil weten.
Ik kan niet zeggen of dit wel of niet het geval is, ik kan alleen oordelen op basis van het stukje tekst wat ik hier lees, MAAR… de problemen die u beschrijft lijken niet perse te wijzen op autisme maar op miscommunicatie onder andere rondom verwachten van elkaar, en een te kort aan motivatie en of mogelijkheden om de situatie op te lossen.
Hard gezegd, dat weet ik, geleerd uit ervaring dat hard soms nodig is.

U kunt uw man blijven pushen, als hij niet wil, heeft u 2 opties, 1. doorgaan en vechten voor een relatie waarvan u het gevoel heeft dat u er alleen in staat of 2. voor uzelf kiezen.

Lisa, jij denkt dat deze man geen autisme heeft?
Waarom heeft hij dan zoveel moeite met
- plannen
- gewijzigde plannen
- empathie tonen (hij moet het echt begrijpen voordat hij jou een knuffel geeft oid)
- simpele taken
- heel snel overwhelmed
- sociaal teruggetrokken
- vaak moe (teveel prikkels)
- communiceren (hij praat werkelijk een andere taal)

De wil is er, ik zie dat aan hem, maar hij kan het gewoon niet….
Hij heeft namelijk een lieve kant ook, maar het is zo lastig om met zo’n iemand te wonen.

Er is slechts een klein aantal mensen in de populatie die echt autisme heeft (< 1%)
Het is niet omdat er kenmerken zijn dat er autisme is.
Ik kan ook op een bal trappen maar dat maakt me geen voetballer.
Alleen diagnostiek kan uitwijzen of het echt om autisme gaat.

Nu, los daarvan. Ik heb zelf autisme en mijn vrouw neemt ook veel taken van me op zich, die een "volwassene hoort te doen". Ooit deed ik deze taken zelf maar bleek dat het "gewone leven" me simpelweg te veel is. Jaren in een burnout gezeten hierdoor, dat was pas een hel voor ons beiden...

We hebben een balans gezocht in wat meer of minder lastig is voor me zodat ik ook mijn nuttige rol in het huishouden kan hebben. Zo kook ik bv. altijd (met nc koptelefoon weliswaar tegen geluid van dampkap e.d.).
Als we zaken nodig hebben van de supermarkt dan ga ik enkel op een weekdag in de daluren. Als we iets nodig hebben buiten deze tijdstippen dan is het mijn vrouw die erom gaat
Desondanks doet mijn vrouw wel degelijk veel meer dan mij.
Maar dat is de compromis die gemaakt word zodat we bv. samen wat tijd samen kunnen doorbrengen i.p.v. dat ik me uitgeput & overprikkelt terugtrek.

En als je dit nog niet doet, ga aub naar een psycholoog. Dit kan zoveel helpen!

Ik zie mezelf hierin. Ik ga er mee stoppen, ween alle dagen. Iemand verandert niet ! Grt

Nou, dan vertrek je toch? Anders niet zeuren. Geef hem genegenheid.

Lachwekkend al die verhalen waar niet eens een autisme diagnose is en dan alles op autisme 'gokken'. Als het niet werkt moet je gewoon met respect uit elkaar. Dit heeft niks met autisme te maken en de meeste op dit forum hebben werkelijk geen idee waar ze het over hebben. Lachwekkend en dat zegt een autist.

@ LOL

Nou mijn man heeft wel de diagnose Asperger gekregen.
Ik had een zeer groot vermoeden en voelde aan dat dingen niet klopte. Uiteindelijk via huisarts doorgestuurd naar erkend psycholoog en er werd autisme vastgesteld.
Dus waar haal je het vandaan dat de meeste niet weten waar ze het over hebben?

Ik denk dat partners van vrij snel doorhebben dat er iets niet klopt of dat nou autisme is of iets anders... dat moet je aan de psycholoog overlaten.

Lekker kort door de bocht ook jou reactie.......

Dit verhaal zit binnen maatschappelijke/wettelijke grenzen. Blijkbaar worden jouw grenzen overschreden.
Jij voelt je er slecht bij.
Lijkt er niet op dat dat ooit zal veranderen dus.
Hem de schuld geven van zijn handicap heeft geen zin.
Gewoon stoppen en probeer de scheiding netjes te laten verlopen.
Schakel een mediator in zodat het jou niet emotioneel belast.

Waarom ben je ermee getrouwd als je wist dat hij gehandicapt was, was er je dan echt totaal niets opgevallen, of misschien door iemand anders?

Ik heb ook een relatie met Asperger man. Roept heel veel. Als ik verdriet heb niet getroost worden. Kusje,knuffel moet je vragen. Doet altijd dezelfde dingen graag. Een gesprek voer je zowat tegen een muur. En ja ...is ook wat zot van vrouwen o.a. op PC porno. 2 jaar geen sex. Alles moet naar zijn zin zijn. Is ook altijd de beste, de slimste en strijd daar dan ook voor, is wel intelligent in zijn studeren 👌. Hoogmoedswaanzin, veel geld hebben en op vallen bij de mensen is prioriteit tot het extreme. Alles moet duur zijn. Ik voel me heel, heel eenzaam. In het begin wist ik het niet. Dit is dus beetje antwoord op hierboven i.v.m trouwen. Dokter zegt hij Asperger heeft. Ik heb er een datum op gekleefd en een gesprek gevoerd met man, niet veranderen, ik vertrek. Maar zal nooit veranderen denk ik. Grtjes.

Sorry maar zijn dit nou de autisten die het verhaal komen verdedigen?? Alsjeblieft dit is precies de reden. Ik heb jaren geleefd met exact hetzelfde en die heeft een diagnose. Ik zou snel wegrennen. Jullie zijn of kunnen 100% vermoeiend zijn en dat is een FEIT voor niet autisten! Het feit al hoe jullie hierop reageren zegt al genoeg, bah...ik heb trouwens medelijden met jouw vrouw en ben benieuwd hoelang ze het volhoudt met jou.