Mijn man heeft autisme

Lieva Stef,

Wat een heftig maar herkenbaar verhaal. Mijn partner is ongeveer net zo. Maar alsjeblieft wacht met kinderen. Mijn partner is alleen maar erger geworden sinds hun komst, en ook de zorgen voor hen zijn compleet voor mij. De kids mogen geen herrie maken, geen rommel, en hebben echt last van hun vader zijn gedrag, en dat vind ik het allerergstem. De dagen dat ik werk en hij thuis is is het altijd drama want hij trekt t niet alleen met de kids thuis en de kids zijn altijd verdrietig die dagen.. Hoe gaat hij reageren denk je als een baby snachts huilt? Alsjeblieft, denk er goed overna.. ook jij verdient het om gelukkig te zijn🩷

Lees je eigen verhaal nog een paar keer . ..... Je weet dat een kind nog veel meer stress gaat geven.....Doe dit een kind niet aan en doe jezelf deze partner niet aan. Jij kunt wel wat psychologische hulp gebruiken om in te zien dat een relatie gelijkwaardig moet zijn . Blijf voor je eigen veiligheid bij je ouders en ga aan de slag met jezelf . Je partner heeft echt een te groot probleem, dit kun je niet zonder hulp oplossen Veel geluk .

Wat een akelige man! Jou aan de haren van de bank gesleurd omdat je sliep en dat beviel hem niet??!! Heeft die geen narcistische trekken? Autisme kan daarmee ook samen gaan. Dit is toch puur zware fysieke mishandeling?
Als iemand anders dit verhaal zou vertellen tegen jou, wat zou jij dan denken?
Jij zou graag meer willen doen zodat HIJ gelukkig is. En waar blijf jij? Je bent jezelf al helemaal kwijt.
Ga aub praten met een psycholoog. Doe jezelf dit niet aan.
Net als ik moet je werken aan jezelf. Als je zolang bij zo'n man blijft, heb je wellicht ook een laag zelfbeeld of herhaal je ongelukkige patronen uit je jeugd. Ik zie pas sinds enkele jaren dat door emotionele verwaarlozing in mijn jeugd ik telkens opnieuw viel voor emotioneel onbereikbare mannen. Je hebt soms een goede therapeut nodig of een crisis of burn-out om dit allemaal in te zien.
Blijf niet bij deze man. Moet hij jullie kind ook aan de haren uit bedje sleuren omdat hij denkt dat dat kindje niet moe kan zijn?....
Kon ik de klok maar terugdraaien. De spijt is verpletterend.

Begin niet aan kinderen, mijn zus heeft ook een autist als man. Zo herkenbaar dit verhaal. met de komst van een kind wordt het nog veel erger. Bovendien is de kans groot dat jullie kind ook wordt geboren met autisme.
Mijn zus heeft nu wel een kind ook hij wilde dit graag. Hij kijkt er totaal niet naar om, zij draait overal voor op. het is een drama en zo zielig voor het kind. Ze durft m ook niet te verlaten omdat hij het kind zal opeisen ook alleen al om haar te pesten.

Hallo daar.
Ikzelf ben gediagnosticeerd als autist op mijn 49e.
Ik herken wel degelijk dingen in uw verhaal zoals woede-uitbarstingen, maar uw verhaal lijkt op een autist/A.S.S er
die er naast autisme ook nog iets anders bij heeft wat lijkt op een Narcist??
Een autist is eigenlijk heel loyaal, en kan heel goed werken als hij/zij gebruik maakt van hyperfocus. Maar lichamelijk kwetsen zoals aan haren trekken... DAT KAN EN MAG ECHT NIET!!!
Het lijkt me dat u voor uw geestelijke en lichamelijke gezondheid beter afscheid kunt nemen van elkaar, en vooral geen kinderen krijgen.

Succes.

@ stef

Ik zal maar echt even eerlijk zijn maar je moet echt grenzen gaan aangeven! Dit gaat vroeg of laat ten koste van jezelf en dan stort je in en geloof mij dat is mij ook overkomen.
Jij probeert continue de balans te houden,doet alles voor hem houd heel veel rekening met zijn wensen maar even een andere vraag dan.
Autisme of geen autisme hij moet ook rekening houden met jou wensen en gevoelens! Het is niet zo ik heb autisme dus een vrijbrief om te doen wat jij vertelde in je verhaal(ik schrok er nogal van) vond het ook behoorlijk Narcistisch zoals hij je behandeld.
Jullie hebben honden waarom kan hij die niet uitlaten? mijn man met autisme(ben ik heel duidelijk in geweest( ik zei als we een hond nemen dan zijn we beide verantwoordelijk en laten we beide de hond uit. en zo niet dan is het gewoon ruzie. Sorry maar liever ruzie dan continue op eieren lopen.
Grenzen aangeven is echt belangrijk voor voor jezelf jij bent toch ook belangrijk en waardevol?
wordt jij trouwens weleens boos tegen je partner? of slik je alles? als dat laatste het geval is dat is echt niet goed.
Wees eerlijk naar hem en zeg wat je op je hart hebt en wat er allemaal speelt en wat het met jou doet.
Wat betreft kinderen.. Ik heb de keuze gemaakt geen kinderen te nemen met mijn man.
Uit mijn omgeving ken ik iemand die ook een man heeft met autisme en zij rent en vliegt en doet alles met de kinderen maar hij doet enkel zijn eigen dingen.
Ik had het voorgevoel dat ik geen kinderen moest nemen met mijn man. Ik was heel erg bang dat het voor mijn man teveel zou gaan worden en dat uiteindelijk ook alles op mijn schouders terecht zou komen. Ik heb daarom de keuze gemaakt geen kinderen te nemen en daar sta ik nog steeds achter. Mijn man heeft heel veel rust nodig en structuur en helaas dat gaat in mijn ogen niet met kinderen.
Nu is ons leven goed en rustig en stabiel en dat wilde ik graag zo houden ik stelde mezelf de vraag wat als hij het niet trekt en ik er alleen voor sta? Ik zou zelf dan instorten dat was mijn antwoord en dat wil ik kinderen gewoon niet aandoen.
Heb natuurlijk ook gesproken met een psycholoog voordat ik die keuze helemaal definitief kon maken.
Hij wil de honden niet eens uitlaten hoe denk je dat het straks met een baby gaat zijn? gaat hij dan ook niet de luier verschonen en laat hij jou alles dan doen? en dit wordt dan toch ook veel te zwaar?
Misschien is het een idee om hetgeen waar je mee zit ook bespreekbaar te maken met een psycholoog of vrienden/kennissen waar je goed mee kan praten.
Maar kom alsjeblieft voor jezelf op en geef grenzen aan!

Dit klinkt niet goed. Geweld kan van kwaad naar erger gaan.
Ik bedoel dat bankincident en aan de haren treken zodat je van de bank valt. Dat gaat te ver. Volgende keer wordt je van de traq gegooid. Of levert een corrigerend tikje een blauw ook of botbreuk op.
Je man gaat daarmee echt veel te ver. Dit gaat de kant op van of zit mijns inziens al ver in de regionen van geweld.

Zelfs een autist kan iemand waarderen en dat laten merken.
Ik woon al 20 jaar alleen doe alles zelf. Ben geen kostwinner type.
Was blij met mijn partner en deed mijn best. Ze deed huishouden etc. ik ik werkte . Was daarmee akkoord.

Ga niet te ver. is de geweldspiraal te stoppen? Dit klinkt heftig. Geluk, gezondheid, je eigen waarde en respect voor jezelf. Er zijn ook schofterige hufters!

Stef ren weg!!!!!! Geen kind maken. Dat zal de grootste fout van je leven zijn en dan heb je levenslang met hem. Het zijn allemaal praatjes. Trap er niet in!! Het is een narcist. Ik hoop dat je geen kind met hem hebt en al weg bij hem bent aangezien jouw bericht uit maart 2024 is. Meid aub ren weg dit it niet normaal. Je verdient veel beter en hij zal niet veranderen!!! Vertrouw me!

Ja helemaal eens met de reactie van N.
Vluchten isde beste optie . Dat bespaard jou heel veel ellende in je leven. Hij verdiend jou niet, en een kind dan wordt het voor jou en het kind alleen maar ondragelijker. Hij kan zich niet inleven in de emoties van jou, heeft niet haalbare verwachtingen van jou, en kan zich totaal niet aanpassen! Ach meid je gaat je dan nog zoveel meer eenzaam voelen, en je bent je leven lang verbonden aan hem.
Stop ermee!

Alle beste!

D