Vreemd gedrag bij (stief-)kinderen

Een meisje van 12 dat haar gebruikte maandverband in een lade verstopt i.p.v. weg te gooien, een kind van 8 wat plotseling de spullen van een ander kind vernielt. Kinderen kunnen nog geen woorden geven aan hun gedrag. Op “waarom doe je dat?” krijg je geen antwoord. Ze weten zelf niet waarom ze dit doen. Het heeft geen zin om dan maar te blijven vragen wat er aan de hand is. Als een kind van 6 jaar plotseling weer in bed gaat plassen, kan het ook niet zeggen waarom. We weten dan wél dat er iets aan de hand is.

Grote veranderingen
In ieder gezin zijn er soms problemen, ook met het gedrag van kinderen. Zeker bij grote veranderingen. In een samengesteld gezin komt dat nog veel vaker voor. De veranderingen voor een kind zijn vaak immens groot. Kinderen ervaren het vaak dat papa of mama is “ingeruild” voor een ander. Dat is bedreigend (welke directe gevolgen heeft dat voor mij?)

Loyaliteitsproblemen
Het geeft ook vaak loyaliteitsproblemen (mag ik nu niet meer van mijn vader/moeder houden?) En wat gebeurt er als ik deze vriendin van papa/vriend van moeder wel aardig vind? Dat kan toch niet? Ik moet toch mijn eigen ouders op de eerste plaats zetten?

Communicatie
Daarom is het zo belangrijk om goed te communiceren. Niet alleen over wat er gaat gebeuren, wat het kind daarvan vindt maar ook over dingen die kinderen niet kunnen benoemen: Hoe gaan de verhoudingen liggen? Wie heeft er waarover wat te zeggen? En wat als het niet goed gaat? En moet ik als kind persé die nieuwe partner aardig vinden? Hoe moet ik hem/haar noemen? Als ik hem/haar lief vind… is dat niet zielig voor papa/mama?

Sommige veranderingen zijn eventjes leuk
In het begin kan een verandering nog wel leuk en spannend zijn. (vooruitzicht van een nieuwe eigen kamer). Er verandert veel, kinderen lijken het wel te accepteren en vinden het misschien zelfs wel gezellig allemaal. Maar de dagelijkse werkelijkheid is anders. Als de nieuwe partner (of de stiefbroers en -zussen) hinderlijke gewoontes hebben dan bekoelen de verhoudingen snel.

“Waarom” heeft geen zin
Als kinderen vreemde dingen doen heeft het weinig zin te vragen waarom ze dat doen. Je kunt je wel afvragen: wat zit het kind dwars? Waar heeft het last van? Hoe kunnen we daarover praten? Hoe kunnen we die last wegnemen?