Soms als het allemaal tegenzit, kun je geneigd zijn continu met de situatie bezig te zijn in je hoofd. Of er (ook) continu over te praten met anderen. Dit kan nuttig zijn.
Maar, mocht je merken dat je je er juist negatiever door voelt, dat het probleem steeds grotere vormen aanneemt in je hoofd, dan is er een alternatief.
Je kunt je in plaats van het ‘waarom’ ook richten op ‘waar voel ik dit in mijn lichaam’. Door telkens je aandacht te verschuiven naar ‘waar voel ik dit, en wat voel ik dan precies’ verleg je de focus.
De kunst is daarbij om weg te blijven van de betekenis (‘ik voel dit, en dat komt vast door…’) , maar puur te blijven bij wat je voelt. Bijvoorbeeld een emotie of een fysieke gewaarwording zoals ‘ik voel me depri, ik voel een druk in mijn buik, een zwaar gevoel in mijn schouders, etc…’) .
Door zonder oordeel, met zelfcompassie rustig te voelen wat er te voelen valt, kan er ook rust ontstaan in je hoofd. Je neemt letterlijk afstand van je gedachten door je te richten op het voelen.
Maar, mocht je merken dat je je er juist negatiever door voelt, dat het probleem steeds grotere vormen aanneemt in je hoofd, dan is er een alternatief.
Je kunt je in plaats van het ‘waarom’ ook richten op ‘waar voel ik dit in mijn lichaam’. Door telkens je aandacht te verschuiven naar ‘waar voel ik dit, en wat voel ik dan precies’ verleg je de focus.
De kunst is daarbij om weg te blijven van de betekenis (‘ik voel dit, en dat komt vast door…’) , maar puur te blijven bij wat je voelt. Bijvoorbeeld een emotie of een fysieke gewaarwording zoals ‘ik voel me depri, ik voel een druk in mijn buik, een zwaar gevoel in mijn schouders, etc…’) .
Door zonder oordeel, met zelfcompassie rustig te voelen wat er te voelen valt, kan er ook rust ontstaan in je hoofd. Je neemt letterlijk afstand van je gedachten door je te richten op het voelen.
