Waarom in dit klote leven blijven hangen?

Heb je hulp?

Zet eens op papier waarom je wel zou willen blijven leven.. denk aan iedere kleine gedachte!

simpelweg van leven beroven?Dat bestaat niet.Hoe?En wat is simpel?Daartoe besluiten en uitvoeren?

Weet niet of op tijd ben
maar houd vol, het komt ooit goed
wanneer weet ik niet. Hoe weet ik niet
ik las je berichtje en moest reageren.
Zit zelf in een depressie en 2 dagen terug lag ik snachts te malen en op een gegeven moment lag in gedachten te vragen om een einde , geef me een hartaanval of wat dan ook en laat me verdwijnen, dan stop het , genoeg , ik wil niet meer
, het is klaar ... smorgens weer opgestaan en nog eens nagedacht en toch weer wat kracht en moed verzameld. Ik ga door , als ik het kan , kan jij het zeker te weten ook ! Houd vol , ook voor jou komt er licht aan het eind van die tunnel.

Dat heb ik nou ook, bij mij is het even weg en ben ik opeens super vrolijk voor even en is het weg.

Doe het niet!!! Als je, jezelf van het leven beroofd kan je ook nog eens op een veel ergere plek komen dan dat je nu bent. We gaan na onze dood naar de hemel of naar de hel en dit duurt voor eeuwig. Zorg dat je Jezus aanneemt als jou Heer, Hij heeft Zijn leven voor jou gegeven. We mogen ons eigen leven niet beëindigen, we hebben het leven van God gekregen en Hij zal ons leven dan ook weer nemen, zorg er in dit leven voor dat je na dit leven bij God gaat wonen en niet voor eeuwig bij de satan moet lijden.

Het leven is en blijft voor iemand die depressief is verschrikkelijk zwaar. Mijn vader heeft zich van het leven beroofd, maar ik begin nu zijn keuze te snappen. Ik hou het ook niet langer vol. Ik hoop dat het goed met je gaat. Groetjes Marc

Mijn vriendin heeft er ook een einde aan gemaakt vorig jaar en ik begreep er geen snars van maar nu ik ook depressief ben snap ik er alles van het is echt mega zwaar en elke dag is er dat levensgevecht !

Heb al heel lang duistere gedachten. Zeker als veel mis loopt of de druk te groot wordt. Heb allerlei scenario's wbt de zelfdoding bedacht. Ophanging, verbranding, gas etc. maar steeds weer komt er iets op je pad wat je niet verwacht. Hulp uit een totaal onverwachte hoek. Van mensen die jou niet kennen en eigenlijk helemaal niet van jou bestaan wisten. Enkele dagen terug heb ik een wanhoopsdaad begaan, had 2 tot 3 uur kansen genoeg om er een eind aan te maken. Heb m'n auto waarschijnlijk total loss gereden, rijbewijs is afgenomen maar moest na gesprek met arts op politieburo met een Rettungswagen naar een psychiater gebracht worden. Was in Duitsland. Ben door totaal onbekende vrouwen die Rettungs-sanitäter zijn (=soort ambulancebroeder) geholpen. Resultaat; telefonisch gesprek met psych, tips gekregen voor 2e psych en 2 uur later weer thuis. Geen opname of iets dergelijks, nee ze hebben me moed in gesproken en gezegd dat ik een toffe was maar zeer zwaar overbelast en daardoor niet helder meer kon denken.

Motto van dit schrijven; al is het nog zo duister, al zie je geen uitweg meer, zelf heb ik ervaren dat er mensen zijn die moeite willen doen om je uit het duister te halen en mee terug te nemen naar het licht. Maar....dan moet je er wel voor open staan, tips en adviezen ter harte nemen en meewerken.

'T is moeilijk, heel erg moeilijk en erg verleidelijk om terug te vallen in sombere gedachten maar te beginnen met goede (nacht)rust kun je langzaam aan weer een glimp van het licht opvangen.
Ikzelf ben er nog lang niet, probeer nog vaak antwoorden te vinden waarom ik verder zou leven maar de ervaring dat wildvreemde vrouwen zich zo over mij ontfermd hebben zonder dat ze mij kenden zal ik niet vergeten.
Ben single maar zonder dat ze me kende zei één van hen dat ze zeker wist dat ik een hele toffe papa zou zijn! Heb zelfs een hint gekregen waar ze woont als ik haar zou willen vinden.
Ik zie het als een signaal dat je niet alleen staat en je hulp kan krijgen als je het maar kenbaar maakt.

Heb al heel lang duistere gedachten. Zeker als veel mis loopt of de druk te groot wordt. Heb allerlei scenario's wbt de zelfdoding bedacht. Ophanging, verbranding, gas etc. maar steeds weer komt er iets op je pad wat je niet verwacht. Hulp uit een totaal onverwachte hoek. Van mensen die jou niet kennen en eigenlijk helemaal niet van jou bestaan wisten. Enkele dagen terug heb ik een wanhoopsdaad begaan, had 2 tot 3 uur kansen genoeg om er een eind aan te maken. Heb m'n auto waarschijnlijk total loss gereden, rijbewijs is afgenomen maar moest na gesprek met arts op politieburo met een Rettungswagen naar een psychiater gebracht worden. Was in Duitsland. Ben door totaal onbekende vrouwen die Rettungs-sanitäter zijn (=soort ambulancebroeder) geholpen. Resultaat; telefonisch gesprek met psych, tips gekregen voor 2e psych en 2 uur later weer thuis. Geen opname of iets dergelijks, nee ze hebben me moed in gesproken en gezegd dat ik een toffe was maar zeer zwaar overbelast en daardoor niet helder meer kon denken.

Motto van dit schrijven; al is het nog zo duister, al zie je geen uitweg meer, zelf heb ik ervaren dat er mensen zijn die moeite willen doen om je uit het duister te halen en mee terug te nemen naar het licht. Maar....dan moet je er wel voor open staan, tips en adviezen ter harte nemen en meewerken.

'T is moeilijk, heel erg moeilijk en erg verleidelijk om terug te vallen in sombere gedachten maar te beginnen met goede (nacht)rust kun je langzaam aan weer een glimp van het licht opvangen.
Ikzelf ben er nog lang niet, probeer nog vaak antwoorden te vinden waarom ik verder zou leven maar de ervaring dat wildvreemde vrouwen zich zo over mij ontfermd hebben zonder dat ze mij kenden zal ik niet vergeten.
Ben single maar zonder dat ze me kende zei één van hen dat ze zeker wist dat ik een hele toffe papa zou zijn! Heb zelfs een hint gekregen waar ze woont als ik haar zou willen vinden.
Ik zie het als een signaal dat je niet alleen staat en je hulp kan krijgen als je het maar kenbaar maakt.

heb een heel verhaal geschreven maar ben zelf niet meer overtuigd. als er nog meer verlies en ellende komt sluit ik me bij de topic-schrijver aan.
heb lijkzak en heliumtanks besteld, videocamera als bewijs dat ik geen hulp heb gehad staat gereed.
mijn levensdoel, vader, zit in een verzorgingshuis dus ben ik overbodig geworden. ik hoef niet naar het licht, branden in de hel mag ook.
eens een looser, altijd een looser,

heb een heel verhaal geschreven maar ben zelf niet meer overtuigd. als er nog meer verlies en ellende komt sluit ik me bij de topic-schrijver aan.
heb lijkzak en heliumtanks besteld, videocamera als bewijs dat ik geen hulp heb gehad staat gereed.
mijn levensdoel, vader, zit in een verzorgingshuis dus ben ik overbodig geworden. ik hoef niet naar het licht, branden in de hel mag ook.
eens een looser, altijd een looser,

vandaag met vader gesproken. ben iets positiever. ik ben ziek (weet ik) en heel erg moe. moet rust nemen en op tijd gaan slapen. mag (nog) niet weg gaan, hij heeft me gelukkig nog nodig om zaken te regelen. met geduld en voldoende rust zouden problemen te overwinnen zijn.
tips van een oude maar wijze vader die ondanks herseninfarct nog heldere momenten heeft. hij hoopt weer mee terug naar huis te kunnen, ik ook. nu maar afwachten.

Ik snap je in bepaald opzicht, ik zit zelfs ook al langere tijd niet lekker in mijn vel.
Voel me depressief en nutteloos, maar mezelf van het leven beroven, nee dat zal ik niet kunnen, ookal heb ik er wel eens aan gedacht.
Hoe je je ook voelt er is altijd wel een reden om voor te leven. Voor mij zijn dat mijn dieren.